ΠΩΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗΚΕ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΓΙΑ ΝΑ "ΑΛΥΣΟΔΕΘΕΙ" Η ΧΩΡΑ


13:05
21/03/2015
Στο 60-70% ανέρχεται το ελληνικό παράνομο, η άνομο, η δυσβάσταχτο και άρα νομικά διαγράψιμο ελληνικό χρέος σύφωνα με Γάλλους οικονομολόγους, και η Le Monde σε μακροσκελές αλλά λεπτομερές άρθρο της προσπαθεί να ορίσει ποια από τα χρέη εμπίπτουν στους παραπάνω ορισμούς.
 
Θα γίνει κατανατοητό ότι η χώρα βρίσκεται εν μέσω μια "ληστείας" στην οποία συμμετείχαν όλοι οι υποτιθέμενοι "σύμμαχοι" και "εταίροι".
 
Πρέπει να γίνει κατανοητό εν τέλει πόσο αναμένεται σε ποσοστό να είναι παράνομο το εθνικό χρέος και εν τέλει να θεωρείται νομικά διαγράψιμο και για αυτό το λόγο η Ζ.Κωνσταντοπούλου προχώρησε όπως είχαν δεσμευθεί προεκλογικά και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι ΑΝΕΛ στη σύσταση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους.
 
«Μπορεί επισήμως ένας στους τρεις Έλληνες να αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης. Μπορεί ένα στα δύο νοικοκυριά στην Ελλάδα να μην καταφέρνει να βγάλει το δεκαπενθήμερο. Μπορεί η νέα γενιά να παίρνει τον δρόμο της ξενιτιάς για ένα μεροκάματο, αλλά όλα κι όλα: ο μηχανισμός στήριξης... έσωσε τη χώρα!». 
 
Με μπόλικη ειρωνική διάθεση ο Γάλλος οικονομολόγος Μισέλ Χουσόν, επικεφαλής του Ινστιτούτου Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών του Παρισιού, καταφέρεται εναντίον των δανειστών της Ελλάδας.
 
«Το 56% του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι παράνομο», λέει ο Γάλλος οικονομολόγος και εξηγεί: «Το ήμισυ του ελληνικού χρέους που αποκτήθηκε πριν από την κρίση, από το 1988 ως το 2000, οφειλόταν σε υπέρογκα επιτόκια και στη μείωση των κρατικών εσόδων από το 2000 λόγω της φορολογικής αμνηστίας προς τους πλουσίους. Αν δεν υπήρχαν οι δύο αυτοί παράγοντες, το ελληνικό δημόσιο χρέος θα αντιστοιχούσε μόλις στο 49% του ΑΕΠ το 2007, αντί του 103% που ήταν. Μπορεί, λοιπόν, να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι το 56% του ελληνικού χρέους που αποκτήθηκε πριν από την κρίση ήταν παράνομο».
Από την πλευρά του ο Ζαν Γκαντρέ, επίτιμος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Λιλ, υποστηρίζει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι παράνομο σε ποσοστό 70%! Σύμφωνα με τον Γκαντρέ, «περισσότερο από το μισό του συσσωρευμένου χρέους το 2007 είναι παράνομο, όπως παράνομο είναι και το σύνολο σχεδόν της αύξησης του χρέους από το 2007. Σύμφωνα με κάποιες προσεγγίσεις, το παράνομο χρέος θα μπορούσε να αποτελεί το 120%-130% του τρέχοντος ΑΕΠ ή περίπου το 70% του συνολικού ελληνικού δημόσιου χρέους».
 
Η πρόεδρος του ελληνικού Κοινοβουλίου Ζωή Κωνσταντοπούλου που αποφάσισε να συγκροτήσει επιτροπή λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους μού ζήτησε να συνεργαστώ ενεργά με αυτή, γράφει ο Ερίκ Τουσέν και εξηγεί αναλυτικά.
 
Η ανταποκρίτρια της γαλλικής εφημερίδας Le Monde στην Αθήνα έγραψε πρόσφατα: «Η πρόεδρος υποσχέθηκε πριν από όλα τη δημιουργία τις επόμενες εβδομάδες μιας επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους».
 
Και αναφερόμενη σε πολλές υποθέσεις διαφθοράς και στην αδιαφάνεια που περιβάλλει την αγορά όπλων από τη χώρα της, διευκρίνισε ότι «στόχος της θα είναι να εντοπίσει τον ενδεχόμενο απεχθή, παράνομο ή άνομο χαρακτήρα των δημόσιων χρεών που συνάφθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση». Και κατέληξε: «Ο λαός έχει δικαίωμα να ζητήσει να διαγραφεί το μέρος του χρέους που θα κριθεί ότι είναι παράνομο από το πόρισμα της επιτροπής».
 
Οι ορισμοί
 
Με δεδομένο ότι δεν είμαστε εξονυχιστικοί και ότι δεν κλείνουμε οριστικά το σχετικό ζήτημα, μπορούμε πάντως να δώσουμε τους εξής ορισμούς:
 
Άνομο δημόσιο χρέος: ένα χρέος που συνάφθηκε από το δημόσιο χωρίς να γίνεται σεβαστό το γενικό συμφέρον ή που ζημιώνει το γενικό συμφέρον.
 
Παράνομο χρέος: χρέος που συνάφθηκε παραβιάζοντας την ισχύουσα νομική ή συνταγματική τάξη.
 
Απεχθές δημόσιο χρέος: πιστώσεις που χορηγήθηκαν σε αυταρχικά καθεστώτα ή που έγιναν τέτοια επιβάλλοντας όρους που παραβιάζουν τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά και πολιτικά δικαιώματα των πληθυσμών που εμπλέκονται στην αποπληρωμή.
 
Δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος: χρέος η αποπληρωμή του οποίου καταδικάζει το πληθυσμό μιας χώρας στη φτωχοποίηση, στην υποβάθμιση της υγείας και της δημόσιας εκπαίδευσης, στην αύξηση της ανεργίας, ακόμα και στον υποσιτισμό. Με λίγα λόγια, ένα χρέος η αποπληρωμή του οποίου συνεπάγεται το μη σεβασμό των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ή με άλλα λόγια: ένας χρέος η αποπληρωμή του οποίου εμποδίζει τις δημόσιες αρχές να εξασφαλίσουν τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
 
Η πραγματοποίηση ενός λογιστικού ελέγχου του δημόσιου χρέους (που γίνεται με την ενεργό συμμετοχή πολιτών) έχει ως στόχο να ταυτοποιήσει το άνομο, απεχθές, δυσβάσταχτο ή/και παράνομο μέρος του δημόσιου χρέους προκειμένου να το ακυρώσει και να μειώσει δραστικά το υπόλοιπο χρέος.
 
Τα δημόσια χρέη που συσσωρεύτηκαν εξαιτίας τραπεζικών διασώσεων σαν κι αυτών που πραγματοποιήθηκαν συνιστούν τυπικές περιπτώσεις άνομων χρεών. Είναι πιθανόν να είναι παράνομα σε μερικές χώρες. Μπορεί επίσης να είναι δυσβάσταχτα, και αυτή είναι η περίπτωση της Ελλάδας, της Κύπρου, της Ιρλανδίας…
 
Τα χρέη που απαιτεί η Τρόικα από την Ελλάδα είναι ταυτόχρονα άνομα (αντίκεινται στο γενικό συμφέρον), απεχθή (συνδέονται άμεσα με την επιβολή από τη πλευρά του πιστωτή, από την Τρόικα, παραβιάσεων των συμβατικών σχέσεων, των οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων), δυσβάσταχτα (με δεδομένη τη δραματική υποβάθμιση των συνθηκών ζωής ενός σημαντικού μέρους του πληθυσμού) και σε μερικές περιπτώσεις παράνομα (αυτό συμβαίνει στη περίπτωση της Ελλάδας, όπου δεν έγινε σεβαστό το Σύνταγμα κάτω από τη πίεση της Τρόικα και με τη συνενοχή της κυβέρνησης που ήταν υποταγμένη σε αυτή. Υπάρχουν και άλλες αποδείξεις παρανομίας από τη πλευρά των πιστωτών).
 
Το σημείο 9 του άρθρου 7 του Κανονισμού (ΕΕ) Νο 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2013 (που καταγγέλλουμε επειδή συνιστά κηδεμόνευση των Κρατών μελών που υποβάλλονται σε σχέδια προσαρμογής) επιβάλλει στα κράτη που βρίσκονται σε καθεστώς διαρθρωτικής προσαρμογής να πραγματοποιήσουν πλήρη λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους προκειμένου να εξηγήσουν γιατί το χρέος αυξήθηκε υπερβολικά και να εντοπίσουν παρατυπίες. Ιδού το πλήρες κείμενο: « Τα κράτη μέλη που υπόκεινται σε πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής διεξάγουν πλήρη έλεγχο των δημόσιων οικονομικών τους προκειμένου να εκτιμήσουν, μεταξύ άλλων, τους λόγους που οδήγησαν σε υπερβολικά υψηλά επίπεδα χρέους και να εντοπίσουν οποιαδήποτε πιθανή παρατυπία”(3).
 
 
Η ελληνική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά απέφυγε επιμελώς να εφαρμόσει αυτή τη διάταξη του κανονισμού για να αποκρύψει από τον ελληνικό πληθυσμό τις πραγματικές αιτίες της αύξησης του χρέους και τις παρατυπίες που συνδέονται με αυτήν.
 
Η συμμετοχή των πολιτών είναι καθοριστικής σημασίας σε μια διαδικασία λογιστικού ελέγχου που θέλει να είναι σοβαρή και ανεξάρτητη. Αξίζει λοιπόν να σημειωθεί ότι στο προαναφερθέντα κανονισμό της ΕΕ, στο άρθρο 8, συνιστάται η συμμετοχή «των κοινωνικών εταίρων και των αντιπροσωπευτικών οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών» στην επεξεργασία του «προγράμματος μακροοικονομικής προσαρμογής».
 
Ένας λόγος παραπάνω για να τους κάνουμε να μετάσχουν ενεργά στο λογιστικό έλεγχο.
Ιδού ορισμένα στοιχεία κλειδιά που θα μπορούσαν να φωτιστούν από τη πραγματοποίηση του λογιστικού ελέγχου:
 
Το ελληνικό χρέος που αντιπροσώπευε το 113% του ΑΕΠ το 2009 πριν την έκρηξη της ελληνικής κρίσης και την επέμβαση της Τρόικας, η οποία κατέχει τα 4/5 αυτού του χρέους, έφτασε το 175% του ΑΕΠ το 2014. Κατά συνέπεια, την επέμβαση της Τρόικας ακολούθησε μια πολύ έντονη αύξηση του ελληνικού χρέους.
 
Τρόικα και τράπεζες
Από το 2010 και μέχρι το 2012, οι πιστώσεις που έδωσε η Τρόικα στην Ελλάδα χρησίμεψαν σε πολύ μεγάλο βαθμό για να εξοφληθούν οι κύριοι πιστωτές της Ελλάδας μέχρι εκείνη τη περίοδο, δηλαδή οι ιδιωτικές τράπεζες των κυριότερων οικονομιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αρχής γενομένης από τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες (4). Περίπου το 80% του ελληνικού χρέους το κατείχαν το 2009 οι ιδιωτικές τράπεζες 7 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από μόνες τους, το 2009, οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες κατείχαν περί το 50% του συνόλου των τίτλων του ελληνικού χρέους. Ο Paulo Nogueira Batista και ο Philippe Legrain, είναι ο εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ και σύμβουλος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jose Manuel Barroso αντίστοιχα.
 
Σε ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε πρόσφατα από το ARTE (5), ο Paulo Nogueira Batista, εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ, δηλώνει ότι όλοι οι διευθυντές του ΔΝΤ γνώριζαν πριν ψηφίσουν τη χορήγηση αυτού του δανείου ότι αυτό είχε στη πραγματικότητα ως στόχο «να διασώσει τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες, όχι την Ελλάδα» (6) Ο Philippe Legrain, εκτελεστικός διευθυντής του ΔΝΤ και σύμβουλος του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jose Manuel Barroso, συμπληρώνει διευκρινίζοντας ότι :
 
«εκείνοι που έπαιρναν τις αποφάσεις στο ΔΝΤ μπήκαν σε μειοψηφία από τον τότε διευθυντή του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν που διεκδικούσε εκείνη την εποχή τη προεδρία της Γαλλίας και άρα δεν ήθελε να επιβάλει απώλειες στις γαλλικές τράπεζες. Από τη δική τους πλευρά, οι γερμανικές τράπεζες έπεισαν την Άνγκελα Μέρκελ ότι θα ήταν δραματικό να χάσουν χρήματα. Και έτσι οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης έκαναν σαν η Ελλάδα να περνούσε μόνο κάποιες πρόσκαιρες δυσκολίες». Για αυτό, «παρέκαμψαν μια βασική αρχή της συμφωνίας του Μάαστριχτ, τη ρήτρα μη-διάσωσης. Δάνεισαν χρήματα στην Αθήνα, όχι για να σώσουν την Ελλάδα, αλλά για να σώσουν τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες που είχαν την ασυνειδησία να χορηγήσουν δάνεια σε μια αφερέγγυα χώρα».
 
Αύξησαν υπερβολικά τα δάνεια
 
Ένας λογιστικός έλεγχος του ελληνικού χρέους θα καταδείξει ότι οι ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες αύξησαν υπερβολικά τις πιστώσεις τους στην Ελλάδα ανάμεσα στα τέλη του 2005 και στο 2009 (οι πιστώσεις αυξήθηκαν πάνω από 60 δισεκατομμύρια ευρώ περνώντας από τα 80 δισεκατομμύρια στα 140 δισεκατομμύρια) χωρίς να λαβαίνουν υπόψη τη πραγματική ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει. Επιπλέον, δάνεισαν στην Ελλάδα με πολύ χαμηλά επιτόκια (0,35% τριών μηνών τον Οκτώβριο του 2009, 4,5% 10 ετών τον Οκτώβριο του 2009 (7) ενώ η Γερμανία δανειζόταν κατά μέσο όρο με περίπου 3,3% την ίδια εποχή και για την ίδια διάρκεια)(8).
 
Οι τράπεζες ενήργησαν τυχοδιωκτικά, βέβαιες καθώς ήσαν ότι οι ευρωπαϊκές αρχές θα έσπευδαν να τις βοηθήσουν σε περίπτωση που θα υπήρχαν προβλήματα.
Όπως φάνηκε πιο πάνω, ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει ότι το σχέδιο της υποτιθέμενης διάσωσης της Ελλάδας, που κατέστρωσαν οι ευρωπαϊκές αρχές με τη βοήθεια του ΔΝΤ, χρησίμεψε στη πραγματικότητα για να επιτρέψει στις τράπεζες μερικών ευρωπαϊκών χωρών που διαθέτουν αποφασιστική επιρροή στα ευρωπαϊκά όργανα να συνεχίσουν να αποπληρώνονται από την Ελλάδα ενώ ταυτόχρονα μεταφέρουν το ρίσκο τους στα κράτη μέσω της Τρόικας.
 
Δεν είναι η Ελλάδα που σώθηκε αλλά μάλλον μια χούφτα μεγάλων ευρωπαϊκών ιδιωτικών τραπεζών που εδρεύουν κυρίως στις πιο ισχυρές χώρες της ΕΕ.
 
Η Τρόικα ο κύριος πιστωτής
Έτσι, οι ευρωπαϊκές ιδιωτικές τράπεζες αντικαταστάθηκαν από την Τρόικα που έγινε ο κύριος πιστωτής της Ελλάδας από τα τέλη του 2010. 
 
Ο λογιστικός έλεγχος θα αναλύσει κατά πόσο είναι νόμιμο και έννομο αυτό το σχέδιο διάσωσης. Είναι άραγε σύμφωνο με τις συμβάσεις της ΕΕ (ειδικά με το άρθρο 125 που απαγορεύει σε ένα κράτος μέλος να επωμιστεί τις οικονομικές δεσμεύσεις ενός άλλου κράτους μέλους); Άραγε τηρήθηκε η κανονική ευρωπαϊκή διαδικασία λήψης αποφάσεων;
 
Οι δημόσιοι δανειστές του 2010 (δηλαδή, τα 14 κράτη μέλη που παραχώρησαν δάνεια στην Ελλάδα συνολικού ύψους 53 δισεκατομμυρίων ευρώ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κλπ) άραγε σεβάστηκαν την αρχή της αυτονομίας της θέλησης του δανειζόμενου, δηλαδή της Ελλάδας, ή μήπως επωφελήθηκαν από την απόγνωσή της μπροστά στις κερδοσκοπικές επιθέσεις των χρηματαγορών για να της επιβάλλουν συμβάσεις που αντιβαίνουν στο δικό της συμφέρον;
 
Μήπως αυτοί οι δανειστές επέβαλαν λεόντειους όρους, ειδικά όταν απαιτούσαν υπερβολικά ποσοστά αποπληρωμής; (9) Άραγε τα 14 κράτη, μέλη που το καθένα τους χορήγησε διμερές δάνειο στην Ελλάδα, σεβάστηκαν τις νομικές και συνταγματικές διατάξεις της χώρας τους καθώς και εκείνες της Ελλάδας;
 
Πρέπει να γίνει έλεγχος της δράσης του ΔΝΤ
Πρέπει επίσης να γίνει ο λογιστικός έλεγχος της δράσης του ΔΝΤ. Γνωρίζουμε ότι μέσα στους κόλπους της ηγεσίας του ΔΝΤ πολλοί εκτελεστικοί διευθυντές (ο Βραζιλιάνος, ο Ελβετός, ο Αργεντινός, ο Ινδός, ο Ιρανός, ο Κινέζος, ο Αιγύπτιος) είχαν εκφράσει πολύ μεγάλες επιφυλάξεις για το δάνειο που παραχώρησε το ΔΝΤ τονίζοντας συγκεκριμένα ότι, με δεδομένες τις πολιτικές που της επιβάλλονταν, η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να το εξοφλήσει.
 
Μήπως η ελληνική κυβέρνηση, σε συμπαιγνία με τον τότε Γενικό Διευθυντή του ΔΝΤ, είχε ζητήσει από τη διοίκηση την επιφορτισμένη με τις στατιστικές να παραχαράξει τα σωστά στοιχεία για να παρουσιάσει μια οικονομική κατάσταση τόσο κακή που θα επέτρεπε στο ΔΝΤ να ξεκινήσει σχέδιο διάσωσης; Αρκετοί ανώτερα στελέχη του δημοσίου βεβαιώνουν ότι αυτό όντως συνέβη.
 
Μήπως η ΕΚΤ υπερέβη σε πολύ μεγάλο βαθμό τη δικαιοδοσία της απαιτώντας από το ελληνικό κοινοβούλιο να νομοθετήσει για το δικαίωμα στην απεργία ή για τον ορισμό των μισθολογικών επιπέδων;
 
Το κούρεμα και το δημοψήφισμα Παπανδρέου
Το Μάρτη του 2012, η Τρόικα οργάνωσε μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που παρουσιάστηκε εκείνη την εποχή ως επιτυχία. Ας θυμηθούμε ότι ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου είχε αναγγείλει στις αρχές Νοεμβρίου 2011 και την παραμονή μιας συνάντησης του G20, τη πρόθεσή του να οργανώσει τον Φεβρουάριο του 2012 δημοψήφισμα για αυτή τη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που προετοίμασε η Τρόικα.
 
Κάτω από τη πίεση της Τρόικας, αυτό το δημοψήφισμα δεν έγινε ποτέ και ο ελληνικός λαός είδε να του στερούν το δικαίωμα να αποφανθεί για τα νέα χρέη. Τα μεγάλα ΜΜΕ αναπαρήγαγαν το επιχείρημα ότι η αναδιάρθρωση επέτρεπε να μειωθεί κατά 50% το ελληνικό χρέος. Στη πραγματικότητα, το ελληνικό χρέος είναι μεγαλύτερο το 2015 από ό,τι ήταν το 2011, τη χρονιά που προηγήθηκε της μεγάλης διαγραφής του υποτιθέμενου 50%.
 
Ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει ότι αυτή η επιχείρηση αναδιάρθρωσης που συνιστούσε μια τεράστια εξαπάτηση συνδεόταν με το βάθεμα των πολιτικών που αντιβαίνουν στο συμφέρον της Ελλάδας και του πληθυσμού της.
 
Παράβαση συμβάσεων και συνθηκών
 
Ο λογιστικός έλεγχος πρέπει επίσης να εκτιμήσει κατά πόσο οι αυστηροί όροι που επέβαλε η Τρόικα στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα για τις πιστώσεις που της παραχωρήθηκαν συνιστούν μια χαρακτηριστική παραβίαση μιας σειράς συμβάσεων και συνθηκών που οφείλουν να σέβονται οι δημόσιες αρχές τόσο της πλευράς των πιστωτών όσο και εκείνης του δανειζόμενου, δηλαδή της Ελλάδας.
 
Ο καθηγητής νομικής Andreas Fischer-Lescano, για λογαριασμό του Εργατικού Κέντρου της Βιέννης (11) απέδειξε χωρίς καμιά αμφιβολία ότι τα προγράμματα της Τρόικας είναι παράνομα σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο. Τα μέτρα που προβλέπονταν από τα προγράμματα προσαρμογής και τα οποία επιβλήθηκαν στην Ελλάδα καθώς και οι συγκεκριμένες πολιτικές που αποτελούν τις άμεσες συνέπειές τους παραβιάζουν μια σειρά θεμελιωδών δικαιωμάτων όπως το δικαίωμα στην υγεία, στη μόρφωση, στη στέγαση, στη κοινωνική ασφάλιση, σε ένα δίκαιο μισθό αλλά και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και τη συλλογική διαπραγμάτευση.
 
Δικαιώματα
Όλα αυτά τα δικαιώματα προστατεύονται από πολυάριθμα νομικά κείμενα σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο όπως από τη Χάρτα θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ευρωπαϊκή κοινωνική Χάρτα, τις δυο Συμβάσεις του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη Χάρτα του ΟΗΕ, τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού, τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, αλλά και από τις συμβάσεις της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ) που έχουν καθεστώς γενικής αρχής του δικαίου (PGD). Ο κατάλογος των άρθρων που παραβιάστηκαν από τα Μνημόνια που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα, και που κατάρτισε με κάθε λεπτομέρεια ο καθηγητής Ficher-Lescano, είναι εντυπωσιακός και εμπλέκει τη νομική ευθύνη των οντοτήτων που συγκροτούν την Τρόικα ή που δημιουργήθηκαν από αυτήν (για παράδειγμα, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας).
 
Μια νέα πρόσφατη μελέτη της Margot E. Salomon, διευθύντριας του Κέντρου μελέτης των ανθρώπινων δικαιωμάτων στο London School of Economics and Political Science ενισχύει την ετυμηγορία του καθηγητή Fischer-Lescano.
 
Η Margot Salomon υπενθυμίζει σε αυτή τη μελέτη με τον τίτλο “Of Austerity, Human Rights and International Institutions” ότι οι οργανώσεις που αποτελούν την Τρόικα πρέπει υποχρεωτικά να σέβονται τις ευρωπαϊκές και διεθνείς συνθήκες όπως την Ευρωπαϊκή Κοινωνική Χάρτα ή το Διεθνές Σύμφωνο για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα. Και για αυτό το λόγο, δεν μπορούν να επιβάλλουν στα κράτη μέτρα που θα οδηγούσαν στη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, πράγμα που ήδη υπενθύμισε πάρα πολλές φορές η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά δικαιώματα.
 
Η Τρόικα παραβιάζει δικαιώματα
Αυτή η μελέτη αποδεικνύει κατόπιν τη πλήρη νομική ευθύνη που φέρει η Τρόικα στη παραβίαση των δικαιωμάτων του ελληνικού πληθυσμού καθώς εμπλέκεται σε όλα τα επίπεδα στην επεξεργασία και στην εφαρμογή της συμφωνίας. Αντίθετα με τις διακηρύξεις του ΔΝΤ σύμφωνα με τις οποίες τα κράτη αποφασίζουν μόνα τους τις πολιτικές τους, η Ελλάδα βρίσκεται υπό τη κηδεμονία των πιστωτών της και δεν διαθέτει κανένα περιθώριο ελιγμών.
 
Αυτές οι παρανομίες, που η Επιτροπή λογιστικού ελέγχου θα αναλάβει να καταδείξει, προκαλούν την ακύρωση των δεσμεύσεων της προηγούμενης κυβέρνησης προς τη Τρόικα που έχει μετατραπεί τώρα σε «θεσμούς», συμπεριλαμβανόμενων των δανείων που χορηγήθηκαν στην Ελλάδα σε αντάλλαγμα για την εφαρμογή αυτών των παράνομων συμφωνιών.
 
Σεβασμός στους κανονισμούς
Ο λογιστικός έλεγχος θα πρέπει να εξακριβώσει αν, όπως το επιβάλλει ο προαναφερθείς Κανονισμός (ΕΕ) Νο 472/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 2013, τα «πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής σέβεται πλήρως το άρθρο 152 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 28 της χάρτας θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Ο λογιστικός έλεγχος πρέπει επίσης να εξακριβώσει κατά πόσο τηρείται το ακόλουθο εδάφιο του Κανονισμού: ««Οι προσπάθειες δημοσιονομικής εξυγίανσης που καθορίζονται στο πρόγραμμα μακροοικονομικής προσαρμογής λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη να εξασφαλίζονται επαρκή μέσα για τις θεμελιώδεις πολιτικές, όπως είναι η εκπαίδευση και η δημόσια υγεία».
 
Πρέπει επίσης να εξακριβωθεί κατά πόσο εφαρμόζεται η εξής θεμελιώδης αρχή του Κανονισμού: «Σύμφωνα με το άρθρο 9 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ένωση πρέπει να λαμβάνει υπόψη κατά τον καθορισμό και την εφαρμογή των πολιτικών και των δράσεων της, τις απαιτήσεις που συνδέονται με την προαγωγή ενός υψηλού επιπέδου απασχόλησης, με την εξασφάλιση επαρκούς κοινωνικής προστασίας, με την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, καθώς και με το δικαίωμα στην εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, στη κατάρτιση και στη προστασία της ανθρώπινης υγείας».
 
Πρέπει να γίνει αντιπαραβολή των προαναφερθέντων με την έκθεση αξιολόγησης της εφαρμογής του δεύτερου προγράμματος διαρθρωτικής προσαρμογής που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2014 από τις αρμόδιες υπηρεσίες της ΕΕ και στο οποίο οι συντάκτες του χαιρετίζουν τη μείωση κατά 20% των θέσεων εργασίας στο ελληνικό δημόσιο (15). Σε ένα πλαίσιο με τίτλο οι «επιτυχίες του οικονομικού προγράμματος προσαρμογής» («Success stories of the Economic Adjustment Programme»), μπορούμε να διαβάσουμε ότι οι μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας επέτρεψαν να μειωθεί ο νόμιμος ελάχιστος μισθός και ότι καταργήθηκαν 150.000 θέσεις εργασίας στη δημόσια διοίκηση («decrease in general government employment by 150.000», σελ.10).
 
Παραβιάζουν δικαιώματα
Ο λογιστικός έλεγχος θα πρέπει να μπορέσει να δείξει ξεκάθαρα ότι τα μέτρα που έχουν υπαγορεύσει οι πιστωτές συνιστούν προφανή πισωγυρίσματα της άσκησης των θεμελιωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων και χαρακτηριστική παραβίαση μιας σειράς συμβάσεων.
 
Μπορούν να ταυτοποιηθούν σημαντικές παρατυπίες. Ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει επίσης σε ποιο βαθμό παραβιάστηκαν το ελληνικό Σύνταγμα και τα δικαιώματα του Κοινοβουλίου. (16) Κατά συνέπεια, η επιτροπή που θα επωμιστεί να διεξαγάγει το λογιστικό έλεγχο θα μπορεί να εκφέρει τεκμηριωμένη γνώμη για το κατά πόσο το χρέος που έχει συνάψει η Ελλάδα με την Τρόικα είναι νόμιμο, άνομο ή άκυρο.
 
Σχετικά με τα χρέη που συνάφθηκαν πριν παρέμβει η Τρόικα το Μάη του 2010
Κατ’ αρχήν υφίσταται το χρέος που δημιουργήθηκε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών, και το οποίο τετραπλασιάστηκε ανάμεσα στα έτη 1967 και 1974. Προφανώς ανταποκρίνεται απόλυτα στον χαρακτηρισμό του απεχθούς χρέους. Ακολούθως, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το σκάνδαλο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Σύμφωνα με τον Dave Zirin, όταν η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε με περηφάνια το 1997 στους Έλληνες πολίτες ότι η Ελλάδα θα είχε την τιμή να υποδεχθεί επτά χρόνια αργότερα τους Ολυμπιακούς Αγώνες, οι Αρχές της Αθήνας και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή προέβλεπαν μια δαπάνη 1,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μερικά χρόνια αργότερα, το κόστος είχε πολλαπλασιαστεί επί τέσσερα και ανερχόταν σε 5,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Αμέσως μετά τους Αγώνες, το επίσημο κόστος είχε φθάσει στα 14,2 δισεκατομμύρια δολάρια. Σήμερα, σύμφωνα με διάφορες πηγές, το πραγματικό κόστος θα πρέπει να ξεπέρασε τα 20 δισεκατομμύρια δολάρια.
 
Διάφορα συμβόλαια που υπογράφτηκαν ανάμεσα στις ελληνικές αρχές και μεγάλες ξένες ιδιωτικές εταιρίες αποτελούν σκάνδαλο εδώ και κάμποσα χρόνια στην Ελλάδα. Αυτά τα συμβόλαια υπονόμευσαν την αύξηση του χρέους. Ας παραθέσουμε μερικά παραδείγματα τα οποία τροφοδότησαν το ελληνικό χρονικό:
 
1. Το σκάνδαλο των γερμανικών υποβρυχίων (τα οποία είχαν κατασκευαστεί από την HDW που είχε απορροφηθεί από την Thyssen) συνολικής αξίας 5 δισεκατομμυρίων ευρώ, υποβρύχια που παρουσίασαν από την αρχή το ελάττωμα να γέρνουν υπερβολικά προς τα …αριστερά (!) και να είναι εξοπλισμένα με ελαττωματικό ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Μια δικαστική έρευνα για ενδεχόμενες ευθύνες (διαφθορά) των πρώην Υπουργών Άμυνας βρίσκεται σε εξέλιξη.
 
2. Αρκετά συμβόλαια έγιναν με την γερμανική πολυεθνική Siemens, η οποία κατηγορείται- τόσο από τη γερμανική δικαιοσύνη όσο και από την ελληνική- πως έδινε προμήθειες και λάδωνε το πολιτικό, στρατιωτικό και διοικητικό προσωπικό της Ελλάδας, με ένα ποσό το οποίο πλησίαζε το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Ο κύριος ιθύνων της εταιρίας Siemens-Hellas, ο οποίος ομολόγησε πως είχε «χρηματοδοτήσει» τα δυο μεγάλα ελληνικά κόμματα, το έσκασε το 2010 στην Γερμανία και η γερμανική δικαιοσύνη απέρριψε την αίτηση έκδοσής του που εξέδωσε η Ελλάδα.
 
Αυτά τα σκάνδαλα συμπεριλαμβάνουν την πώληση, από τη Siemens και τους διεθνείς συνεταίρους της, του αντιπυραυλικού συστήματος Patriot (1999, 10 εκατομμύρια ευρώ για λάδωμα), της ψηφιοποίησης των τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ (λαδώματα 100 εκατομμυρίων ευρώ), του συστήματος ασφαλείας «C41»,το οποίο αγοράστηκε με την ευκαιρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και ποτέ δεν τέθηκε σε λειτουργία, την πώληση υλικού στους ελληνικούς σιδηρόδρομους (ΟΣΕ), του συστήματος τηλεπικοινωνιών Ερμής στον Ελληνικό Στρατό, πανάκριβων εξοπλισμών στα ελληνικά νοσοκομεία.
 
Οι δίκες
Στις αρχές Μαρτίου 2015, άρχισε στην Αθήνα η δίκη για μια από τις πολλές υποθέσεις διαφθοράς στις οποίες ενέχεται η Siemens, εκείνη του ΟΤΕ. Μεταξύ των 64 κατηγορουμένων, 13 είναι Γερμανοί υπήκοοι, στελέχη της μητρικής εταιρίας. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η Siemens φέρεται να έχει δωροδοκήσει με 70 εκατομμύρια ευρώ για να αποσπάσει μια σύμβαση για τη ψηφιοποίηση του ελληνικού δημόσιου δικτύου τηλεπικοινωνιών εκείνης της εποχής, του ΟΤΕ (η σύμβαση είναι του 1997). Μεταξύ των κατηγορουμένων είναι η πρώην ισχυρός άνδρας της Siemens Hellas Μιχάλης Χριστοφοράκος, που διέφυγε στη Γερμανία και οι γερμανικές αρχές αρνούνται πάντα να εκδώσουν στην Ελλάδα. Οι κατηγορίες είναι για «ξέπλυμα χρήματος» και για «ενεργό και παθητική διαφθορά».
 
Ο Θεόδωρος Τσουκάτος, σύμβουλος του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σιμίτη (ΠΑΣΟΚ)  περιλαμβάνεται κι αυτός στους κατηγορούμενους. « Ο Τσουκάτος φέρεται να έχει μοιράσει 1.000.000 γερμανικά μάρκα και ισχυρίστηκε ότι αυτά τα ποσά κατέληξαν στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ». Οι άλλοι κατηγορούμενοι είναι ανώτερα στελέχη της ελληνικής θυγατρικής της Siemens, καθώς και γερμανοί υπήκοοι που φέρονται να ενέκριναν τις μίζες και τις πληρωμές. Ο μόνος Έλληνας πολιτικός που σχετίζεται με αυτό το σκάνδαλο και που έχει μέχρι τώρα καταδικαστεί είναι ο πρώην υπουργός Μεταφορών Τάσος Μαντέλης, που καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών χρόνων με αναστολή το 2011 αφού κρίθηκε ένοχος ότι δωροδοκήθηκε με 450.000 γερμανικά μάρκα (230.000 ευρώ) από τη Siemens ανάμεσα στο 1998 και στο 2000.
 
Συμμετοχή της Goldman Sachs
Στη περίοδο που προηγήθηκε της κρίσης του 2010, ο λογιστικός έλεγχος θα πρέπει επίσης να καταδείξει την ενεργό συμμετοχή της Goldman Sachs στη παραποίηση των οικονομικών στοιχείων της Ελλάδας και των συνεπειών που είχε αυτή η παραποίηση για το ελληνικό χρέος. Θα πρέπει επίσης να καταδείξει τις συνέπειες που είχαν τα δώρα που πρόσφεραν οι ελληνικές αρχές στις ελληνικές τράπεζες και πώς μια από τις κύριες ελληνικές οικονομικές αυτοκρατορίες, εκείνη του μεγιστάνα Λάτση επωφελήθηκε με άνομο ή ακόμα και παράνομο τρόπο. Θα αναλύσουμε επίσης τις συνέπειες που είχε η ένταξη στο ευρώ πάνω στο ελληνικό χρέος.
 
Συμπέρασμα. Ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει ότι ένας πολύ μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους που συνάφθηκε τόσο στη περίοδο που προηγήθηκε της επέμβασης της Τρόικα όσο και σε εκείνη που την ακολούθησε είναι άνομο, παράνομο, απεχθές και δυσβάσταχτο.
 
Ο λογιστικός έλεγχος θα καταδείξει επίσης τις ευθύνες εκείνων που ωφελήθηκαν τόσο στην Ελλάδα όσο και σε διεθνές επίπεδο στους χρηματοπιστωτικούς κύκλους, στο χώρο των μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων καθώς και στη καρδιά των ευρωπαϊκών θεσμών.
 
Η Πρόεδρος της βουλής και η κοινοβουλευτική διπλωματία
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, κατά την ανάληψη των καθηκόντων της ως προέδρου της ελληνικής βουλής, είχε τονίσει ότι «θα αναληφθούν πρωτοβουλίες ώστε το Κοινοβούλιο να συμβάλει ουσιαστικά στη προώθηση των ελληνικών διεκδικήσεων για την διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την πρόβλεψη ρητρών ανάπτυξης και εγγυήσεων αναχαίτισης της ανθρωπιστικής κρίσης και ανακούφισης του λαού μας. Η κοινοβουλευτική διπλωματία δεν είναι εθιμοτυπία ούτε δημόσιες σχέσεις».
 
Και προσέθετε: «Το αίτημα μιας δίκαιης και επωφελούς λύσης για το λαό μας, με διαγραφή χρέους και μορατόριουμ αποπληρωμών να αποτελέσει το αντικείμενο μιας ζωντανής διακοινοβουλευτικής καμπάνιας διεκδίκησης που θα στηρίζεται στη ζώσα ενημέρωση των άλλων κοινοβουλίων και κοινοβουλευτικών συνελεύσεων αλλά και των ευρωπαϊκών λαών που ήδη ενεργοποιούνται αλληλέγγυα προς το λαό μας».
 
Όπως η Ζωή Κωνσταντοπούλου το δήλωσε στις 7 Μαρτίου 2015 στη γαλλική εφημερίδα Le Monde «Ο λαός έχει δικαίωμα να ζητήσει να διαγραφεί το μέρος του χρέους που θα κριθεί ότι είναι παράνομο από το πόρισμα της επιτροπής».
 
 Ο Ερίκ Τουσέν είναι πρόεδρος του βελγικού τμήματος της Επιτροπής για την Ακύρωση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου (CADTM), μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου της ATTAC Γαλλίας, και του Διεθνούς Συμβουλίου του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ. Είναι διδάκτωρ πολιτικών επιστημών των πανεπιστημίων της Λιέγης και του Παρισιού VIII. Έχει γράψει δεκάδες βιβλία που έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες και έχουν εκδοθεί σε άλλες τόσες χώρες.
 
Το 1981 η Νέα Δημοκρατία παρέδωσε το χρέος στο 34,5% στον Ανδρέα Παπανδρέου. Το 1988, τελευταία ολόκληρη χρονιά που ο Ανδρέας Παπανδρέου άσκησε την εξουσία, το δημόσιο χρέος ήταν πάνω από 30 ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες υψηλότερο – είχε φτάσει στο 66,8% του ΑΕΠ. Το 1990 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το παρέλαβε στο ύψος του 69,9% του ΑΕΠ. 
Το απογείωσε, παραδίδοντάς το πάνω από 40 εκατοστιαίες μονάδες υψηλότερο, στο 111,6% του ΑΕΠ, το 1993.Το 1994 και το 1995, που κυβέρνησε πάλι ο Ανδρέας Παπανδρέου, το δημόσιο χρέος μειώθηκε οριακά στο 109,3% και 110,1% του ΑΕΠ. Την οκταετία του Κώστα Σημίτη (1996-2003) το δημόσιο χρέος της Ελλάδας παρέμεινε σταθερό σε αυτό το ύψος. Παραδόθηκε ελαφρώς μειωμένο το 2003, στο 107,8% του ΑΕΠ, έχοντας φτάσει στο μέγιστο το 2001, με 114,1% του ΑΕΠ, και στο ελάχιστο το 1999, με 104,6% του ΑΕΠ.
Ο Κώστας Καραμανλής το παρέλαβε, λοιπόν, στο ύψος του 107,8% το 2004 και το παρέδωσε γύρω στο 115% του ΑΕΠ στα τέλη Σεπτεμβρίου, με το τελικό ύψος του για το 2009 –έπειτα από τρεις μήνες διακυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου και πολλές λαθροχειρίες της Στατιστικής Υπηρεσίας– να ανέρχεται στο 129,7% του ΑΕΠ!
Κατά τη μνημονιακή πενταετία 2010-2014, με τον Γιώργο Παπανδρέου πρωθυπουργό τα δύο πρώτα χρόνια και τους Λουκά Παπαδήμο και Αντώνη Σαμαρά στη συνέχεια, το ελληνικό δημόσιο χρέος από το 130% εκτινάχθηκε σχεδόν στο 180% του ΑΕΠ.Αυξήθηκε, δηλαδή, κατά 50 εκατοστιαίες μονάδες μέσα στην ολέθρια πενταετία του Μνημονίου και, μάλιστα, με «κούρεμά» του κατά 53% με το PSI. Όλα αυτά ως συνέπεια μιας πολιτικής που εξουθένωσε τους Έλληνες δήθεν για να... μειωθεί το χρέος!
Ειδικά με το εγκληματικό PSI έγινε το εξής απίστευτο: "Κουρεύτηκαν" οι απαιτήσεις των Ελλήνων πολιτών από το κράτος, των ξένων έμειναν ανέπαφες. Δηλαδή τα ασφαλιστικά ταμεία κρατικά ομόλογα μικροεπενδυτών, ενώ ο ελληνικός λαός ανακαιφαλοποίησε εν αγνοια του τις τράπεζες μπαινοντας εγγυητής ο ίδιος με το..."τομάρι" του και βάζοντας υποθήκη τα παιδιά του.
Εν ολίγοις αυτό που συνέβη με το PSI ήταν να πάρουν το "πορτοφόλι" των Ελλήνων πολιτών και να αρπάξουν απο μέσα του τα μισά χρήματα. Μετά το επέστρεψαν πίσω και με την βοήθεια των πολύ ύποπτου ρόλου εγχώριων ΜΜΕ έγινε πλύση εγκεφάλου στον ελληνικό λαό και οι πολίτες είπαν με ανακούφιση "ουφ,ξαλάφρωσα"!
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Μετά το πάρτι των ΜΚΟ ανακαλύπτουν τώρα κακή πορεία της χώρας


21 Μαρτίου
09:592015
Το site iefimerida.gr δημοσιεύει δημοσκόπηση κάποιας εταιρείας δημοσκοπήσεων με το όνομα Metrisi. Στη δημοσκόπηση φαίνεται πως στην Ελλάδα επανέρχεται ο φόβος, η απαισιοδοξία και η αμφιβολία. Ποιά είναι όμως η εταιρεία αυτή που εμφανίστηκε ξαφνικά; Αν προσέξει κάποιος την ταυτότητα της εταιρείας διαπιστώνει πως πρόκειται για την VOTE ADD VALUE, η οποία σιγά σιγά αρχίζει να χρησιμοποιεί άλλο διακριτικό τίτλο. Το δημοσκοπικό παρελθόν της εταιρείας είναι σχεδόν ανύπαρκτο και η μεγάλη δημοσκοπική της "επιτυχία" ότι το 2012 εμφάνιζε το ΣΥΡΙΖΑ με 6,5 % και το ΠΑΣΟΚ δεύτερο κόμμα.
Αλλά η πραγματική επιτυχία είναι άλλη. Η εταιρεία αυτή υπήρξε ΜΚΟ η οποία πήρε από το ελληνικό Δημόσιο 7,5 εκατομμύρια ευρώ. Αυτή η Μη Κυβερνητική Οργάνωση που κατά περίπτωση εμφανίζεται και εταιρεία δημοσκοπήσεων με ίδιες διευθύνσεις και τηλέφωνα όπως έχει αποκαλύψει το HOT DOC, αποτελείται από μια ομάδα ατόμων που διέπρεψαν σε έργα όπως "ενσωμάτωση ανέργων στη Μολδαβία" και "οδικό δίκτυο στην Τανζανία"
Τα μέλη της, ταυτόχρονα έχουν αλώσει κατά καιρούς τον κρατικό μηχανισμό και υπήρξαν επαγγελματίες σύμβουλοι Υπουργών και κυρίως του κυρίου Αρβανιτόπουλου. Πήρα άδειες φωτοβολταϊκών τα οποία στη συνέχεια πούλησαν σε μεγαλύτερες τιμές εξασφαλίζοντας μεγάλα εισοδήματα και φυσικά και δικαιολόγηση του Πόθεν Έσχες
Διαβάστε τι αποκαλύπταμε στο τεύχος 47 του HOT DOC

7,5 εκατομμύρια ευρώ κρατικό χρήμα σε επαγγελματίες εθελοντές

Σκεφθείτε μια μικρή ομάδα ανθρώπων, σε ηλικία 20-22 χρόνων, σχεδόν επαγγελματίες της πολιτικής, που στήνει μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση και αναλαμβάνει δράσεις σε όλο τον κόσμο, με πολύ θεαματικούς τίτλους. Η ίδια ομάδα έχει επίσης μια εταιρία που δηλώνει την ίδια έδρα και τα ίδια τηλέφωνα με τη ΜΚΟ, αποτελείται από τους ίδιους ανθρώπους και οι δράσεις της είναι το ίδιο αόριστες και περισπούδαστες με αυτές της ΜΚΟ.
Στα ταμεία της ΜΚΟ μπαίνουν εκατομμύρια για τον πόνο του άλλου, όπως άλλωστε και στης εταιρίας. Η ΜΚΟ και η εταιρία εμφανίζουν δράσεις, πληρώνονται, και αυτές οι δραστηριότητες καταγράφονται ως έργα στο βιογραφικό της ομάδας. Από κατασκευή σχολείων στη Σρι Λάνκα μέχρι συμβουλές επικοινωνίας σε ελληνικούς δήμους. Η ομάδα καταφέρνει να καταλαμβάνει κυβερνητικά πόστα και θέσεις συμβούλου για τη σωτηρία του ελληνικού κράτους, πλην αυτής του τρίτου κόσμου. Διαπρέπει επίσης σε άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες, από μπαρ μέχρι παραγωγή ρεύματος με χρήση φωτοβολταϊκών. Ενώ είναι γνωστή η στενή σχέση της ομάδας με τους υπουργούς Ευριπίδη Στυλιανίδη και Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο, είναι άγνωστο το συνολικό ποσό που έχει εισπράξει για την καθόλου απτή δραστηριότητά της.
Πρόκειται για μια τεράστια απάτη με πολιτική κάλυψη, από αυτές που ερευνούν οι εισαγγελείς, ή για μια θαυματουργή ομάδα που την αξία της δεν καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι; Είναι δύσκολο να δοθεί απάντηση, αφού δεν υπάρχουν ούτε καν τηλέφωνα και ιστοσελίδες της ΜΚΟ, που εισέπραξε εκατομμύρια από το κρατικό χρήμα, για να ρωτήσει κάποιος.
Η ιστοσελιδα της MKO, η οποία πλέον, όπως και τα περισσότερα στοιχεία αυτής, έχουν εξαφανιστεί από το διαδίκτυο.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 το περιοδικό ΚΛΙΚ έκανε ένα διθυραμβικό αφιέρωμα σε δύο νεαρούς πολιτικούς επιστήμονες, οι οποίοι μάλλον ήταν άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Επρόκειτο για τον Παντελή Σκλιά και τον Άγγελο Λάσκαρη, ιδρυ¬τές της ΜΚΟ Κέντρο Ανάπτυξης και Εκπαίδευσης Ευρωπαϊκή Προοπτική. Η δημοσιογράφος τους συνάντησε στην έδρα της οργάνωσης στην Κυψέλη και γράφει μάλλον εντυπωσιασμένη στον πρόλογο της: «Η φωτογραφία των κυρίων Σκλιά και Λάσκαρη στο γραφείο τους στο κέντρο της Αθήνας είναι η φωτογραφία δύο πολιτικών επιστημόνων στο χώρο εργασίας τους. Σ” ένα νεοκλασικό της Κυψέλης. Τον υπόλοιπο χρόνο τους επισκέπτονται γηροκομεία στο Εκουαδόρ. Ή συζητούν για τον οικολογικό τουρισμό στην Ντομίνικα».
Αναμφίβολα πρόκειται για μια πολύ γοητευτική εικόνα δύο νεαρών που έχουν αφιερωθεί στη σωτηρία του κόσμου, διαπνεόμενοι από έναν κοσμοπολιτισμό εθελοντισμού και αυταπάρνησης. Τα επόμενα χρόνια η οργάνωση των δύο (αυτό και αν είναι γοητευτικό) φαίνεται να έχει εισπράξει 7,5 εκατομμύρια από το ΥΠΕΞ, την περίοδο που ήταν υπουργός ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, στενός φίλος της ΜΚΟ και των ιδρυτών της. Η προνομιακή σχέση με τον Στυλιανίδη, τη ΝΔ, αλλά και τον έτερο υπουργό Αρβανιτόπουλο, δεν είναι από μόνη της ενοχοποιητική για την οργάνωση. Το ερώτημα είναι πού πήγαν τα χρήματα αυτά και αν ποτέ ερευνήθηκαν οι δραστηριότητες της ομάδας μέσα και έξω από τη ΜΚΟ.
Ήρωες γαλάζιου παραμυθιού
Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια ανώνυμη εμπορική διαφημιστική εταιρία με την ονομασία Ευρωπαϊκή Προοπτική. Ιδρύθηκε το 1997 και στο διοικητικό της συμβούλιο ήταν ο Παντελής Σκλιάς, ο Άγγελος Λάσκαρης και ο αδελφός του Γιώργος. Περιέργως η εταιρία είχε το ίδιο όνομα με τη ΜΚΟ Ευρωπαϊκή Προοπτική. Μία ακόμη σύμπτωση ήταν πως τα μέλη του ΔΣ της διαφημιστικής εταιρίας Ευρωπαϊκή Προοπτική ήταν και μέλη της ΜΚΟ Ευρωπαϊκή Προοπτική. Έως το 2005 η ΜΚΟ και η διαφημιστική συμπορεύονται με το ίδιο όνομα. Το 2005 η διαφημιστική μετονομάζεται σε Ψήφος, και αποχωρεί ο Παντελής Σκλιάς, ο οποίος αναλαμβάνει γενικός γραμματέας Νέας Γενιάς.
Το 2009 η διαφημιστική μετονομάζεται και πάλι σε VOTE ADDED VALUE CONSULTING HOUSE. Η εταιρία VOTE αναλαμβάνει έργα συμβουλευτικού και επικοινωνιακού χαρακτήρα σε διάφορους δήμους και περιφέρειες, όπως στην Κομοτηνή, στη Μάνδρα, στο Αλιβέρι, στην Κατερίνη κλπ. Τη VOTE στελεχώνουν οι Αγγελος Λάσκαρης, Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, Γιώργος Μακρυγιάννης, Γιώργος Γαλανός, Αλεξάνδρα Εμιρζά, Κωνσταντίνο Δουβή, όλοι τους και στελέχη της ΜΚΟ Ευρωπαϊκή Προοπτική. Στην Κομοτηνή η δημοτική κίνηση «Σπάρτακος» δημοσιοποιεί στοιχεία που κάνουν λόγο για σκάνδαλο με την εταιρία VOTE. Σύμφωνα με τους δημοτικούς συμβούλους, η εταιρία πήρε με τιμολόγια που κόπηκαν ή στα στοιχεία της ή στα στοιχεία των ανθρώπων της 6οο.οοο ευρώ για να προσφέρει υπηρεσίες συμβούλου στον τότε δήμαρχο Κομοτηνής Δημήτρη Κοτσάκη.
«Ένα τσούρμο επικοινωνιολόγοι και άλλες ειδικότητες έπαιρναν χρήματα για να πουλήσουν αέρα κοπανιστό. Οι δραστηριότητες ήταν όλες αόριστες και μη ελεγχόμενες. Από ηλεκτρονικά γκάλοπ στην πόλη μέχρι συμβουλές επικοινωνίας. Τμήμα των χρημάτων δινόταν για τις υπηρεσίες που περιέγραψα σε εταιρίες που είχαν ίδια διεύθυνση με τη VOTΕ» λέει ο Νεκτάριος Δαπέργολας από τον «Σπάρτακο», που είχε σηκώσει το βάρος των καταγγελιών, που δεν οδήγησαν όμως σε καμία εισαγγελική παρέμβαση. Στα έγγραφα που έχουμε στη διάθεσή μας αποδεικνύεται πως η ομάδα της VOTE, η οποία αποτελεί και ομάδα της ΜΚΟ Ευρωπαϊκή Προοπτική έχει πραγματικά πάρει 590.000 τον δήμο Κομοτηνής. Ανάμεσά τους βέβαια ο Αγγελος Λάοκαρης και ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος οι οποίοι ήταν οι βασικοί άνθρωποι της Ευρωπαϊκής Προοπτικής.
Αναπτυξιακοί και εκδημοκρατιστές με χρυσάφι
Σε μια παράλληλη δράση, η ΜΚΟ Ευρωπαϊκή Προοπτική, που προφανώς είναι η δράση των ίδιων ατόμων της εταιρίας VOTE, από το 2000 έως το 2010 παίρνει συνολικά 7.516.582,47 ευρώ για τις δράσεις που αναπτύσσει. Το μεγάλο κομμάτι των χρηματοδοτήσεων είναι την περίοδο που στο ΥΠΕΞ αναλαμβάνει ο φίλος από τα παλιά και την Κομοτηνή Ευριπίδης Στυλιανίδης. Η Ευρωπαϊκή Προοπτική παίρνει στη θητεία του φίλου Στυλιανίδη 4 εκατομμύρια ευρώ.
Έχει σημασία όμως πού πάνε αυτά τα χρήματα. Αν πιστέψουμε το βιογραφικό του ίδιου του Παντελή Σκλιά, τότε αυτές είναι μερικές από τις δράσεις της Ευρωπαϊκής Προοπτικής:
Οικονομική και κοινωνική ενσωμάτωση άνεργων νέων στη Μολδαβία.
Αδελφοποιήσεις ελληνικών πόλεων με αντίστοιχες της ρωσικής ομοσπονδίας.
Σύσταση Παρατηρητηρίου Απασχόλησης στο Επιμελητήριο της Adygeia.
Εκπαίδευση εκπαιδευτών δημόσιων υπαλλήλων σε τεχνικές αυτοδιαχείρισης της τοπικής αυτοδιοίκησης στο Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης του Pyatigorsk.
Δράσεις βιώσιμης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης στον Ισημερινό.
Δράσεις βιώσιμης οικονομικής και κοι-νωνικής ανάπτυξης στη Δομίνικα.
Δράσεις βιώσιμης οικονομικής και κοι-νωνικής ανάπτυξης στην Μπελίζ.
Δράσεις Οικονομικής Ανάπτυξης στη Σρι Λάνκα.
Προώθηση της απασχόλησης στη Ζιμπάμπουε.
Προώθηση της απασχόλησης στην Ουγκάντα.
Ενίσχυση του εθνικού δικτύου ΜΚΟ στην Τανζανία.
Προώθηση της γυναικείας απασχόλη¬σης στην Κένυα.
Δράσεις για την ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας στην Μπελίζ.
Το έργο του εκδημοκρατισμού και της ανάπτυξης στη μακρινή Ουγκάντα, η κοινωνική ανάπτυξη στην Μπελίζ και το δίκτυο των ΜΚΟ στην Τανζανία ίσως να είναι ταυτισμένα με τον κύριο Σκλιά και την ανθρωπιστική παρέα του, στην απλή πραγματικότητα ωστόσο όλα αυτά είναι αναπόδεικτα. Ποιος και πώς αλήθεια να μετρήσει πόσο προχώρησε η ευαισθησία και η γυναικεία απασχόληση στην Κένυα; Στην ΥΔΑΣ, την αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΞ για τις ΜΚΟ, εκατομμύρια παραστατικά και αποδείξεις σε σουαχίλι ή τη γλώσσα των Εσκιμώων, τα οποία μπορεί να προμηθευτεί ο καθένας ως αποδείξεις δαπανών, σίγουρα δεν είναι απόδειξη για έργο. Κανένας έλεγχος και καμιά πραγματική πιστοποίηση έργου δεν έχει γίνει από το ΥΠΕΞ για τις χιλιάδες των οργανώσεων που πούλαγαν ανθρωπισμό εισπράττοντας εκατομμύρια και επιδίδονταν στην αλληλεγγύη του σαλονιού ροκανίζοντας κρατικά κονδύλια.
Σε ό,τι αφορά την Ευρωπαϊκή Προοπτική, σε μία των περιπτώσεων, την οποία είχαμε αναφέρει στο τεύχος 18 (Δεκέμβριος 2012), η οργάνωση είχε αναλάβει την ανακατασκευή η σχολείων στην περιοχή που έπληξε το τσουνάμι το 2004. Το κόστος, όπως ανέφερε στο site της, ήταν 1.300.000 ευρώ. Δηλαδή το κόστος για την ανακατασκευή κάθε σχολείου ήταν 200.000 ευρώ περίπου. Μια άλλη οργάνωση ωστόσο, οι «Γιατροί Καρδιάς», έχτισαν σχολεία στην ίδια περιοχή με κόστος 8ο.οοο ευρώ, όπως φαίνεται από τις αποδείξεις που παρέδωσαν στο ΥΠΕΞ. Σε αυτή την αποκάλυψή μας ο Παντελής Σκλιάς είχε απαντήσει πως τα νούμερα δεν ήταν αυτά, αλλά όταν του διευκρινίσαμε πως αυτά αναγράφουν στο ίδιο το site της Ευρωπαϊκής Προοπτικής, απάντησε πως δεν θυμόταν. Μετά από λίγο το site έπεσε.
Υπαρκτό χρήμα,ανύπαρκτες οργανώσεις και εταιρίες
Τι είναι αυτό που αποδεικνύει τη δράση της οργάνωσης Ευρωπαϊκή Προοπτική; Όσα αναγράφουν τα μέλη της στα βιογραφικά τους; Τα ανεξέλεγκτα παραστατικά σε εξωτικές γλώσσες; Τα έργα με τους εντυπωσιακούς τίτλους; Είναι δυνατόν μια οργάνωση που πρόσφερε εθελοντική υποτίθεται εργασία εισπράττοντας 7,5 εκατομμύρια μόνο από το ΥΠΕΞ (δεν ξέρουμε ακόμη τι ποσά δόθηκαν από άλλα υπουργεία) να εξαφανίζεται όταν αρχίζουν τα δημοσιεύματα; Η Ευρωπαϊκή Προοπτική, παρά την αυτοθυσία που επικαλούνται τα μέλη της και την πλούσια επιχορήγηση, δεν υπάρχει πουθενά. To site στο οποίο διαφημιζόταν η έντονη ανθρωπιστικ δράση της (www.europers.gr) είναι στα χέρια κάποιων που διαφημίζουν κουζίνες.
Δεν υπάρχει καμιά καταχώρηση τηλεφώνου η οποία να παραπέμπει στην οργάνωση. Γενικώς δίνεται η εντύπωση πως η διαδικτυακή της παρουσία υπήρξε όσο υπήρχε και η ανάγκη να δικαιολογεί στον εικονικό κόσμο του ίντερνετ τις εύηχες δράσεις.
Εντυπωσιακό είναι πως την ίδια ακριβώς εξέλιξη έχει και η σχετιζόμενη με την Ευρωπαϊκή Προοπτική εταιρία, VOTE ADDED VALUE CONSULTIN HOUSE. Παρότι εμφανίζεται ως διαφημιστική και δημοσκοπική εταιρία, που εισέπραξε μάλιστα από το δημόσιο εκατομμύρια, από δημάρχους της ΝΔ, δεν έχει καμία καταχώρηση στο ίντερνετ. Η σελίδας της www.voteav.com έχει επίσης πέσει, και η σχέση εταιρίας και ΜΚΟ πιστοποιείται πλέον μόνο από τα στοιχεία που έχουμε σώσει στο παρελθόν. Η VOTE εμφανίζεται να έχει ως εταιρική δραστηριότητα δημοσκοπήσεις για συγκεκριμένα site. Παρ” όλα αυτά, κάποιος που ενδιαφέρεται να κάνει ένα γκάλοπ μαζί της δεν μπορεί να την βρει. Η εταιρία έχει εγγραφεί στο παρελθόν στα μητρώα των εταιριών δημοσκοπήσεων με αριθμό μητρώου 43, χωρίς ωστόσο να είναι μέλος του Συλλόγου Εταιρειών Δημοσκόπησης και Έρευνας Αγοράς. Από τα στοιχεία που έχει δηλώσει φαίνεται πως μέτοχοι της είναι ο Άγγελος Λάσκαρης με ποσοστό 55%, ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος με 15%, ο Γιώργος Λάσκαρης με 15% και ο Ζαχαρίας Τίγκας με 15%.
ΜΚΟ και εταιρία έσσονται εις σάρκα μία
Ο μοναδικός τρόπος για να βρει κάποιος στοιχεία για τη VOTE είναι να πληκτρολογήσει το ΑΦΜ της, το οποίο μπορεί να βρει από τα άφθονα έργα του δημοσίου που συνεχίζει να παίρνει. Η αναζήτηση στοιχείων που αντιστοιχούν στο ΑΦΜ οδηγεί στο ότι η εταιρία έχει διεύθυνση στην οδό Κονίτσης 4-6 στην Αθήνα. Αλλά το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως ως τηλέφωνο της εταιρίας εμφανίζεται το 2102754050, το οποίο δεν είναι άλλο από το τηλέφωνο που δήλωνε επισήμως στο site της η ΜΚΟ Ευρωπαϊκή Προοπτική. Εν ολίγοις, η ΜΚΟ με την εταιρία VOTE εμφανίζονται να έχουν ίδια τηλέφωνα, να αποτελούνται από τους ίδιους ανθρώπους και βέβαια να ευνοούνται με τον ίδιο τρόπο μέσω της διοχέτευσης δημόσιου χρήματος. Τα στοιχεία τους εξαφανίζονται με τον ίδιο τρόπο, όταν το πάρτι τελειώνει. Το πιο σημαντικό όμως κοινό στοιχείο είναι πως όσοι αποτελούν αυτό το σύστημα έχουν σχέσεις με τον Ευριπίδη Στυλιανίδη, αλλά κυρίως με τον Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο. Οι περισσότεροι είναι σύμβουλοι του, ενώ ο Αγγελος Λάσκαρης έχει καταγγελθεί πως κατά καιρούς εκτελεί χρέη υπουργού. Το πόσο νόμιμο και ηθικό είναι ένας σύμβουλος υπουργού να παίρνει με την εταιρία σχεδόν φάντασμα δουλειές του δημοσίου ή να κάνει δημοσκοπήσεις, αυτό οφείλει να το βρει ο εισαγγελέας, μαζί με το χρήμα που εξαφανίστηκε.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ


Μπορούν να μας Διώξουν από το Ευρώ οι εταίροι μας?

Προχωρώντας μπροστά

Posted by olympiada στο Μαρτίου 20, 2015


Εν πρώτοις πες τους να πάνε στο διάβολο !
Πάμε πάρα πέρα φίλε της Ευρωπαϊκής (ναζιστικής *) Ένωσης. Με ποιο μηχανισμό μπορούν να διώξουν ή έστω να ασκήσουν veto οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. ;
Μήπως υπάρχει μηχανισμός έστω στην Ευρωζώνη ; Αν ναι, ποιος είναι αυτός ; Από ποια άρθρα της, εκπορεύονται οδηγίες πως μπορεί κάποια χώρα να διώξει μια άλλη ;
Προχωρώντας, για σκέψου σε παρακαλώ, με δεδομένο ότι η Ε.Ε. ευαγγελίζεται πως αποτελεί Ευρωπαϊκό ανάλογο αυτού των Η.Π.Α., όταν πτώχευσε το Ντιτρόιτ στην Καλλιφόρνια, το απέπεμψαν από αυτήν ; Συνέβη μήπως κάτι δυσμενές για το Στόκτον της Καλιφόρνια ;
Ας πάμε παραπέρα. Η Καλιφόρνια που τα χρέη της είναι δυσθεώρητα, αντιμετώπισαν κάποιο θέμα αποπομπής τους από τις ΗΠΑ ; Μήπως και αυτές οι ίδιες οι ΗΠΑ που εκδίδουν πράσινα κωλόχαρτα μια φορά το έτος, θα αποπεμφθούν από την Γη ;
Πως θα μας διώξουν από το @@@@euro ; Με τι δικαιολογία ; Το υψηλό μας χρέος έναντι του ΑΕΠ ; H Ιταλία είναι στο 133%, η Πορτογαλία στο 130% ! Και ; Τι έγινε ; Θα βγάλει κανείς την Ιταλία από το euro (τους) χωρίς η ίδια να το θέλει ; Πως ;
…. ενημερωτικά και μιας και μιλάμε για εξωτερικό χρέος προς ΑΕΠ, η Ιαπωνία είναι στο 227%, και αν μου πεις πως το χρέος τους είναι «εσωτερικό», θα σε ρωτήσω !
Και ; Τι έγινε ; Έπαψε κανείς να αγοράζει Ιαπωνικά προϊόντα ή μήπως έπαψαν να πληρώνονται δικαιώματα (royalties) για οτιδήποτε ηλεκτρονικό παράγεται διεθνώς ; Και το αναφέρω μιας και κάτι ναζιστοκέφαλα με πλαστά πτυχία σαν τον Ντάιζελμπλουμ επικαλούνται πως δεν μας δίνουν το 1,9 δις από τα ομόλογα γιατί δεν τηρούμε τους … όρους (;;;;) των ούνων !
Αλήθεια, το ΑΕΠ του Λουξεμβούργου (που ο δείκτης του χρέους / ΑΕΠ βρίσκεται στο 23,5%, από τι προέρχεται ; Από το «πλυντήριο» μαύρου χρήματος και από τις εταιρείες φοροδιαφυγής που εδράζονται εκεί ! Θα μου πεις Αδελφέ μου «είδες τι έγινε στην Κύπρο ;» και θα σου απαντήσω στην Κύπρο, ο εκεί γαποσαμαράς έκανε ότι του είπαν τα αφεντικά του, ως γνήσιο δουλικό τους !
Μη έχοντας κρύψει ποτέ την επιθυμία μου για Εθνικό νόμισμα που θα προκαλεί στο μέτρο που του αναλογεί Εθνική Ανεξαρτησία, προσθέτω την πασιφανή πλέον λύση :
1) κήρυξη πτώχευσης, επίσημα, με την βούλα, εντός euro έτσι ώστε να γίνει κόλαση σε όλα τα μαφιόζικα κέντρα διοίκησης της Ε.Ε. και με άμεσο προκαλούμενο αποτέλεσμα να απελευθερωθούν όλοι οι Λαοί της Ευρώπης και
2) αποχώρηση από το euro μετά από 1-2 μήνες και πηγαιμός -επιτέλους- σε Εθνικό Νόμισμα, ΑΦΟΥ εγγράψουμε στο προϋπολογισμό του Κράτους, γερμανικές αποζημιώσεις, γερμανικές επανορθώσεις και δάνεια, αναμενόμενα (Accruals) από εξαγωγή υδρογονανθράκων, εμπόριο αλουμίνας, οσμίου και τόσων άλλων που πλουσιοπάροχα μας έχει δώσει η φύση και τα καλοβλέπει το κάθε ναζιστοκέφαλο με τους εδώ υποτακτικούς του.
3) δίκη και τιμωρία των λαμογιών – τραπεζιτών που έφαγαν τα πάντα σε κόκα, πόρνες, γλέντια και τζόγο (έστω και αν ονομάζεται swaps), σε βίλες και cayenne και σε κάθε λογής ασωτία. «φάγωμα που είναι έκδηλο πλέον αφού, ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΟΥΝ ΛΙΑΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ELA, τοτέ τα ATM θα φτύνουν τα κορόιδα που κατέθεταν τις οικονομίες τους αντί να δίνουν ότι έχουν εγγεγραμμένο στο Παθητικό τους.
(* ο χαρακτηρισμός «ναζί» αφορά αποκλειστικά και μόνο τους κυβερνώντες αυτή την ήπειρο και όχι τους Λαούς της. Κυβερνώντες για τους οποίους βρίσκονται αρχεία με τις μουτσούνες τους σε δίσκους της siemens, της HDW, της ΜΑΝ, της Rheinmetall και τόσων άλλων).
Γιώργος Θ. Κανελλάκης

Όταν τα φιλολαϊκά μέτρα απαιτούν μονομερείς ενέργειες

Γράφει: Πέτρος Τσάγκαρης 
«Μα το να αλλάξουμε τον Στουρνάρα δεν γίνεται, γιατί έχει την κάλυψη της ΕΚΤ. Αν το κάναμε, δεν θα ήταν απλώς μονομερής ενέργεια. Θα ήταν επαναστατική ενέργεια». 
Τα τελευταία 15-20 χρόνια οι θεωρητικοί της επαναστατικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς –και όχι μόνον αυτοί– τόνιζαν ότι ο καπιταλισμός έχει φτάσει σε ένα τέτοιο στάδιο ανάπτυξης, στο οποίο η διατήρηση των κερδών μπορεί να επιτευχθεί μόνον με ακραία συμπίεση του εργατικού εισοδήματος.

Δηλαδή με διατήρηση χαμηλών μισθών (ή με μείωση μισθών), με διατήρηση υψηλής ανεργίας, αλλά και με συντριβή του κοινωνικού κράτους.

  
Οι παγκόσμιοι πόλεμοι μπόρεσαν δυο φορές να καταστρέψουν τεράστιο όγκο κεφαλαίου, δίνοντας τη δυνατότητα στο καπιταλιστικό «κοντέρ» της πτωτικής τάσης του μέσου ποσοστού κέρδους να «μηδενίσει», δηλαδή να ξεκινήσει και πάλι να τρέχει με τους ρυθμούς που έτρεχε πριν συσσωρευθεί τόσο πολύ κεφάλαιο. Όμως οι παγκόσμιοι πόλεμοι έχουν (ευτυχώς) εγκαταλειφθεί ως διέξοδος, τουλάχιστον προσώρας, καθώς η καταστροφική δύναμη των πυρηνικών μπορεί να οδηγήσει σε προκαπιταλιστικές κοινωνίες –και όχι απλώς σε «μηδενισμό» του κοντέρ εντός του καπιταλισμού. 

Προειδοποιούσαν τότε αυτοί οι θεωρητικοί ότι μέσα σε τέτοιες συνθήκες, οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, δηλαδή οι πολιτικές δυνάμεις που θέλουν απλώς να πετύχουν φιλολαϊκές-φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις εντός του καπιταλισμού, χωρίς να τον αμφισβητήσουν ως σύστημα, θα έχουν όλο και λιγότερο χώρο δράσης. 

Κι αυτό επειδή οι άρχουσες τάξεις όχι μόνον δεν ήταν διατεθειμένες να παραχωρήσουν ούτε ψίχουλο, αλλά ήθελαν να πάρουν πίσω κι ό,τι είχαν αναγκαστεί να παραχωρήσουν στις περιόδους του οικονομικού «μπουμ». 

Η πρώτη και πιο μεγάλη μεταρρυθμιστική (δηλαδή ρεφορμιστική) δύναμη που γνώρισε αυτό το αδιέξοδο ήταν η σοσιαλδημοκρατία. Όμως ρεφορμισμός χωρίς την καρδιά του, χωρίς φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις δηλαδή, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει ως τέτοιος για πολύ. Κι έτσι τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που μέχρι τότε πατούσαν σε δύο βάρκες, υποχρεώθηκαν να διαλέξουν. Και διάλεξαν, όπως αναμενόταν εξαιτίας των πολλών οικονομικών δεσμών τους, το στρατόπεδο της άρχουσας τάξης. 

Η πολιτική που ακολούθησαν οι Εργατικοί στην Αγγλία, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα στη Γερμανία, τα Σοσιαλιστικά Κόμματα στη Γαλλία και την Ισπανία, το Δημοκρατικό Κόμμα στην Ιταλία, αλλά και το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες αυτής της επιλογής. Μιας επιλογής που έκανε πλέον αυτά τα κόμματα να μη διαφέρουν διόλου από τα άλλα αστικά κόμματα. 

Έτσι μπόρεσαν να συγκυβερνήσουν με τη Δεξιά πολύ άνετα τόσο στη Γερμανία όσο και στην Ιταλία και στην Ελλάδα, ασκώντας βέβαια όχι μια ενδιάμεση πολιτική, αλλά μια ακραία δεξιά πολιτική. 

Βέβαια σε πολλές περιπτώσεις αυτή η ταύτιση οδήγησε ή θα οδηγήσει στον αφανισμό τους, αφού έπαψαν να είναι χρήσιμα και στους «από τα κάτω» και στους «από τα πάνω». 

Μνημόνιο 

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η ντόπια άρχουσα τάξη, με αφορμή το χρέος, συνδιοργάνωσε μαζί με τους δανειστές μια ακραία προσπάθεια συντριβής των λαϊκών-εργατικών κατακτήσεων, προσπάθεια που κωδικά ονομάζουμε μνημόνιο.
 

Αυτή η ακραία πολιτική έχει ορίζοντα εφαρμογής ολόκληρη την Ευρώπη, γι’ αυτό έχει σημασία γι’ αυτούς να πετύχει το πρώτο πείραμα. 

Βέβαια, η πολιτική αυτή έχει παράπλευρες απώλειες. Έτσι επλήγησαν κάπως και τμήματα της άρχουσας τάξης, ενώ ταυτόχρονα συνετρίβη το κύριο μεταρρυθμιστικό κόμμα, το ΠΑΣΟΚ. Ταυτόχρονα υπάρχει ο κίνδυνος ανόδου ακραιφνών φασιστικών κομμάτων στις κυβερνήσεις μιας σειράς χωρών. Όμως αυτά δεν απασχολούν ιδιαίτερα τους καπιταλιστές. Εκείνο που τους απασχολεί είναι η διατήρηση του συστήματος και η διατήρηση και επέκταση των κερδών. Οι ναζί δεν είναι εχθροί τους. Εχθροί τους είναι όσοι αμφισβητούν τα δύο προηγούμενα στοιχεία. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ένα πετυχημένο πολιτικό μέτωπο αντίστασης στο μνημόνιο. Στις γραμμές του συντάσσονταν ωστόσο σχεδόν όλες οι εκδοχές της Αριστεράς: δημοκράτες, ρεφορμιστές σοσιαλδημοκρατικού τύπου, ρεφορμιστές ευρωκομουνιστικού τύπου, κεντριστικές δυνάμεις, ριζοσπαστικές δυνάμεις με αναφορές είτε στο σταλινισμό είτε στο μαοϊσμό, επαναστατικές δυνάμεις με αναφορές στο λενινισμό και τον τροτσκισμό. 

Η πολιτική άποψη με την οποία κινήθηκε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια εκδοχή μεταρρυθμισμού εντός του καπιταλισμού. Και επειδή στρατηγική επιλογή του ελληνικού κεφαλαίου παραμένει η ένταξη στη νεοφιλελεύθερη ΕΕ και στο σύστημα του ευρώ, το «εντός του καπιταλισμού» σήμαινε εντός της νεοφιλελεύθερης ΕΕ και του συστήματος του ευρώ. 

Οι μεταρρυθμίσεις στις οποίες στόχευε και στοχεύει η στρατηγική αυτή, αν εφαρμόζονταν, θα ήταν ασφαλώς τεράστια ανακούφιση για τις λαϊκές μάζες. Δεν είναι «ψίχουλα» όπως λέει το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις, αλλά πρωτοφανής αναστροφή της λιτότητας (και του αντιδημοκρατικού αυταρχισμού που αυτή συνεπάγεται) για τα δεδομένα του μεγαλύτερου μέρους του καπιταλιστικού κόσμου. 

Όμως η κυβέρνηση διαπιστώνει ότι ο αντίπαλος δεν είναι διατεθειμένος να διαπραγματευθεί και το παραμικρό. Η κυβέρνηση ανακαλύπτει ότι στην εσωτερική πολιτική δεν μπορεί να κάνει σχεδόν τίποτε χωρίς την έγκριση της τρόικας που τώρα έγινε κουαρτέτο (τρόικα+ESM). Ακόμη και το κουτσουρεμένο κατά 5/6 νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση θεωρήθηκε από τον Σόιμπλε ως μονομερής ενέργεια. 

Και δυστυχώς όχι μόνον αυτό. Σε μια πολύ πρόσφατη συνεδρίαση της ΟΜ του ΣΥΡΙΖΑ όπου ανήκω, ένας σύντροφος μου παραπονέθηκε επειδή στην τοποθέτησή μου ζητούσα την άμεση αλλαγή των διοικήσεων των τραπεζών. Ο σύντροφος μου είπε το εξής: «Μα το να αλλάξουμε τον Στουρνάρα δεν γίνεται, γιατί έχει την κάλυψη της ΕΚΤ. Αν το κάναμε, δεν θα ήταν απλώς μονομερής ενέργεια. Θα ήταν επαναστατική ενέργεια». 

Είχε δίκιο. Ακόμη και η παραμικρή μεταρρύθμιση μέσα στο σημερινό σύστημα, πολύ περισσότερο η αντικατάσταση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος από κάποιο πρόσωπο που δεν θα έχει σχέση με το βαθύ τραπεζικό κράτος, συνιστά επαναστατική ενέργεια. 

Το ίδιο επαναστατική ενέργεια μπορεί να αποτελεί και η απόκτηση του ελέγχου όλων των συστημικών τραπεζών, η απόκτηση του ελέγχου του συστήματος Δικαιοσύνης, το δωρεάν ρεύμα σε όλους όσοι πραγματικά το χρειάζονται, η φορολόγηση του πραγματικού πλούτου, πιθανόν ακόμη και η κατάργηση των 5 ευρώ στα νοσοκομεία, η κατοχύρωση των 751 ευρώ και γενικά το μεγαλύτερο μέρος των εξαγγελιών της ΔΕΘ. Όλα αυτά θεωρούνται αιτία πολέμου για τους δανειστές και για την ντόπια άρχουσα τάξη. 

Σταυροδρόμι 

Η ηγεσία του κόμματος και η κυβέρνηση διαπιστώνουν αυτό που διαπίστωσαν οι κλασικοί μεταρρυθμιστές που αναφέραμε παραπάνω: Οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις που οραματίστηκε αποδεικνύεται ότι με τους σύγχρονους όρους αποτελούν επαναστατικές αλλαγές. 

Συνεπώς πρέπει να αποφασίσει. Αν επιμείνει σε αυτές, θα αναγκαστεί να έρθει σε ρήξη τόσο με τους δανειστές όσο και με τους ντόπιους συμμάχους τους. 

Αν την κάνει εγκαίρως και με δική της επιλογή, θα έχει τη στήριξη της πλειονότητας του λαού, αρκεί να απευθυνθεί σε αυτόν και να τη ζητήσει. 

Θα έχει επίσης τη στήριξη εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ευρώπη –και όχι μόνον. Μόνον τότε θα έχει αξία ο χρόνος που υποτίθεται ότι κερδήθηκε με τις συμφωνίες στα Eurogroup, ώστε να έρθει πιο κοντά και η νίκη άλλων ριζοσπαστικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Όλα αυτά δεν θα σημαίνουν ότι θα έχει γίνει κάποια επανάσταση. Θα σημάνουν όμως ένα, για πρώτη φορά, ρεαλιστικό προσκλητήριο γι’ αυτήν. 

Αν η κυβέρνηση δεν επιμείνει στην ταξική καρδιά του προγράμματος της ΔΕΘ, μεταθέτοντας αυτή την καρδιά στο αόριστο μέλλον ή –ακόμη χειρότερα– εγκαταλείποντάς την οριστικά, τότε ακόμη κι αν κερδήθηκε κάποιος χρόνος, θα είναι άνευ σημασίας αφού η απογοήτευση θα υπονομεύσει την προοπτική νίκης των άλλων ριζοσπαστικών δυνάμεων στην Ευρώπη. 

Αν μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετάσχει σε κυβερνήσεις εθνικής ενότητας, θα έχει χάσει και τη μεταρρυθμιστική του καρδιά.Όπως διαπίστωσαν με πολύ οδυνηρό τρόπο τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΔΗΜΑΡ, αυτό το σύστημα δεν δέχεται φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις, ούτε καν μικρές διορθώσεις μέσα από τη συμμετοχή σε κυβερνήσεις εθνικής ενότητας. Γκρίζα ζώνη δεν υπάρχει. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα προχωρήσει σε μονομερείς, δηλαδή σε επαναστατικές ενέργειες ή θα αυτοχειριαστεί. 


ΠΗΓΗ: 
http://rproject.gr/

http://resaltomag.blogspot.gr/

«Γιατί η Δύση αντιπαθεί τον Πούτιν»


          
RIA Novosti
     Ένας από τους λόγους της δυσαρέσκειας της Δύσης για τον Βλαντιμίρ Πούτιν είναι το γεγονός ότι δεν άφησε δυτικές πολυεθνικές εταιρείες να απλώσουν χέρι στον πλούτο της Ρωσίας, γράφει η γαλλική ιστοσελίδα Agora Vox.
Η επιθετική εκστρατεία κατά του Ρώσου προέδρου σε μια σειρά από ξένα μέσα ενημέρωσης, κατά τη γνώμη του Γάλλου δημοσιογράφου, οφείλεται στο γεγονός ότι η Δύση είναι δυσαρεστημένη από τις ενέργειες ενός ανθρώπου, ο οποίος αποφάσισε να αποσύρει τη Ρωσία από την οικονομική κρίση του τέλους του εικοστού αιώνα. «Η Δύση είχε σχεδιάσει μεγάλα ληστρικά έργα στην μετακομμουνιστική Ρωσία και άρχιζε να τα εφαρμόζει. Ωστόσο, ο Βλαντίμιρ Πούτιν δεν τα άφησε να εξελιχθούν», ανέφερε η γαλλική έκδοση.

Κατά την άποψή του, ο κύριος στόχος επιτάχυνσης της διαδικασίας ιδιωτικοποιήσεων, την οποία πρότεινε η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ, ήταν πώληση για ένα κομμάτι ψωμί της βιομηχανίας πετρελαίου και φυσικού αερίου στις πολυεθνικές εταιρείες, το γεγονός που κατ 'επανάληψη συνέβη στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτό είναι, σύμφωνα με τον ίδιο, ο λόγος της υστερίας των δυτικών ΜΜΕ. «Οι πολιτικοί και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη Δύση χειρίζονται τις πληροφορίες για να εξυπηρετήσουν τα οικονομικά συμφέροντα των χορηγών τους», σ’αυτό το συμπέρασμα καταλήγει ο Γάλλος  δημοσιογράφος.
«Ο Πούτιν δεν είναι τέλειος. Έχει τα μειονεκτήματά του, ωστόσο, χάρη σε αυτόν, έγινε δυνατή η ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας...»,  λέει ο Γάλλος δημοσιογράφος και σημειώνει ότι αυτό εξηγεί τις υψηλές βαθμολογίες του στη Ρωσία και τη δυσαρέσκεια από τον ίδιο στη Δύση.