ΥΣΤΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΜΜΕ - ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΟ "ΘΥΜΑ" ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑ ΚΑΙ ΕΞΟΡΓΙΖΟΝΤΑΙ

Π.Σκουρλέτης: "Αν η Ευρώπη μας πετάξει από το πλοίο τότε θα κολυμπήσουμε προς...τη Μόσχα"

14:30

01/04/2015

18

«Θα θέλαμε ευχαρίστως να μείνουμε στο καράβι που ονομάζεται Ευρώπη, αλλά αν ο καπετάνιος μας πετάξει από το κατάστρωμα, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να κολυμπήσουμε» δήλωσε ο υπουργός Εργασίας Πάνος Σκουρλέτης στην Die Zeit ξεκαθαρίζοντας ότι η χώρα είναι αποφασισμένη να στραφεί αλλού, και ότι ήδη έχει βρει τις συμμαχίες που χρειάζεται για την επιβίωσή της.

 

Τη διαφαινόμενη ελληνορωσική προσέγγιση σχολιάζει και η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit. Όπως σημειώνει μεταξύ άλλων, «ο Αλέξης Τσίπρας έχει κακά χαρτιά αλλά γερά νεύρα. Αν αυτό που έχει να προσφέρει δεν αρέσει στην Ευρώπη, τότε θα βρει χρήματα αλλού. Στη Μόσχα». 

 

Η εφημερίδα του Αμβούργου - σύμφωνα με τη Deutsche Welle - φιλοξενεί δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Πάνου Σκουρλέτη, ο οποίος παρατηρεί μεταξύ άλλων ότι «αν η Ελλάδα δεν λάβει χρήματα εντός των επόμενων δέκα ημερών, ‘τότε λυπάμαι, αλλά αυτό σημαίνει ότι η πλειοψηφία των ευρωπαίων συμμάχων μας αποφάσισε να σκοτώσει την Ελλάδα'». 

 

Όπως επισήμανε ο έλληνας υπουργός, «θα θέλαμε ευχαρίστως να μείνουμε στο καράβι που ονομάζεται Ευρώπη, (…) αλλά αν ο καπετάνιος μας πετάξει από το κατάστρωμα, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να κολυμπήσουμε». Σύμφωνα με τον Πάνο Σκουρλέτη, η κυβέρνηση θα αποκαλύψει ποιο σχέδιο Β διαθέτει και ποιο ρόλο θα μπορούσε να παίξει σε αυτό η Ρωσία εφόσον δεν υπάρχει καμία άλλη λύση.

 

Σχολιάζοντας την ελληνική στάση στο θέμα των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ο αρθρογράφος διερωτάται: «Θέλει ο Τσίπρας να παίξει πραγματικά αυτό το χαρτί;Ή μπλοφάρει; Όχι, δεν είναι μπλόφα η καταστροφή της ευρωπαϊκής ενότητας απέναντι στη Ρωσία στο ζήτημα της διένεξης στην Ουκρανία. ‘Οι κυρώσεις δεν ωφελούν κανέναν', δήλωσε ο Πάνος Σκουρλέτης», επισημαίνοντας ότι «η ΕΕ πρέπει να αναθεωρήσει».

 

Πάντως προξενεί απορία η κατευθυνόμενη δημοσιογραφία στην Γερμανία. Η  ΕΕ και οι ΗΠΑ προκάλεσαν την εμφύλια σύρραξη στην Ουκρανία, αυτές δρουν με αποδεδειγμένες καθεστωτικές μεθόδους και με μηδενική ντροπή προσπαθούν να παρουσιάσουν τους εαυτοούς τους ως "θύματα" και ότι η Ρωσία είναι μια νέα ΕΣΣΔ. Φυσικά έχει συμβεί το αντίθετο. Άθεες είναι πλέον οι ΗΠΑ και η ΕΕ, η βαριά φοορολόγηση που καταργεί επί της ουσίας την ιδιοκτησία βρίσκεται στις δικές τους επικράτεις.

 

Όσο για την ελευθερία του λόγου αρκεί κάποιος να ξαναδεί το χθεσινό αλήτικοδημοσίευμα της Bild που παρουσίασε τις ουρές των συνταξιούχων ως bank run. H Σοβιετική Ένωση σε όλες της τις σκοτεινές εκφάνσεις βρίσκεται πλέον σε ΗΠΑ και ΕΕ, και το κυριότερο εφαρμόζεται με ολοένα και πιο ολοκληρωτική αλλά συγκαλυμμένη μορφή.

 

Η προσέγγιση που επιχειρεί η ελληνική κυβέρνηση με τη Μόσχα σχολιάζεται και από την οικονομική εφημερίδα Handelsblatt. 

 

Ο γερμανός αρθρογράφος κάνει λόγο για «φλερτ με τη Μόσχα», εκτιμώντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας «ρισκάρει να απομονωθεί πλήρως εντός της ΕΕ». Όπως επισημαίνει η εφημερίδα του Ντύσελντορφ αναφερόμενη στην επικείμενη επίσκεψη Τσίπρα στη Μόσχα,«ενδέχεται να πρόκειται για κάτι περισσότερο από φθηνότερο ρωσικό φυσικό αέριο και ελληνικές εξαγωγές φράουλας. Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος, που μεταβαίνει επίσης στη Ρωσία, έχει ήδη αναφερθεί λίγο μετά τις εκλογές στο ενδεχόμενο ρωσικής δανειακής βοήθειας. Αυτό καταδεικνύει και η επίσπευση της επίσκεψης Τσίπρα από τις 9 Μαΐου στις 8 Απριλίου. Σύμπτωση ή όχι, αυτή η 8η Απριλίου είναι σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών της ΕΕ η ημερομηνία κατά την οποία ενδέχεται να εξαντληθούν τα χρήματα της Αθήνας».

 

Ο γερμανός σχολιαστής θεωρεί ότι ο έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα τύχει θερμής υποδοχής στο Κρεμλίνο. Όπως υπογραμμίζει, «η Ρωσία έχει οικονομικές φιλοδοξίες στην Ελλάδα. Ο Ρωσικός Σιδηρόδρομος RZD θέλει να αναλάβει την ΤΡΑΙΝΟΣΕ και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, την ‘πύλη προς τα Βαλκάνια'. Πολύ σημαντικότερες για τον Βλαντιμίρ Πούτιν είναι όμως οι προοπτικές στο γεωπολιτικό πεδίο», τονίζει ο αρθρογράφος.

 

Είναι εντυπωσιακό το γερμανικό θράσος. Ενοχλούνται που τα "υποζυγια"- οι Έλληνες πολίτες- αντιδρούν, κοιτούν το συμφέρον τους και αποφάσισαν να ζήσουν χωρίς τους δυνάστες τους, ή τουλάχιστον να προσθέσουν και άλλες εναλλακτικές στη ζωή τους. Πάντα στη ζωή και στον πόλεμο πέρα από την κύρια οχύρωση πρέπει να υπάρχει μια συπληρωματική που θα την στηρίζει, και μια εναλλακτική σε περίπτωση ου εγκαταλειφθεί η πρώτη. Αυτοί οι κανόνες απλής λογικής ενοχλούν ιδιαίτερα Βερολίνο,Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον. Προφανώς η κοινή λογική δεν είναι αρεστή, γιατί απλούστατα δεν μπορεί να καταρριφθεί με λογικά επιχειρήματα.

 

 

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση: δυο μήνες πέρασαν

 του Λευτέρη Ριζά
 Ο Sigmund Freud έγραφε, σχετικά με μια τρίτη πηγή της θεμιτής βελτίωσης της θεωρίας της λίμπιντο, ότι από«τις παρατηρήσεις και θεωρήσεις μας για τη φυσική ζωή των παιδιών και των πρωτόγονων λαών …βρίσκουμε χαρακτηριστικά που θα μπορούσαν να συγκαταλεχθούν στο παραλήρημα μεγαλείου, δηλαδή σε μια υπερτίμηση της δύναμης των επιθυμιών και των ψυχικών τους πράξεων, την παντοδυναμία των λέξεων, μια τεχνική κατά του εξωτερικού κόσμου, τη «μαγεία», η οποία εμφανίζεται ως συνεπής εφαρμογή αυτών των προϋποθέσεων για παραλήρημα μεγαλείου» [1].

Διαβάζοντας ή ακούγοντας τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πριν, αλλά κυρίως μετά τις εκλογές, μπορεί να νομίσει κανείς ότι ο Φρόϋντ τα έγραφε γι αυτούς. Διακρίνει στην συμπεριφορά τους ένα«παραλήρημα μεγαλείου» - είμαστε η πρώτη αριστερή κυβέρνηση, ήρθαμε να σώσουμε την κοινωνία» [2] - συνοδευόμενο με μια υπερτίμηση της δύναμης των επιθυμιών τους και μια παντοδυναμία των λέξεων και φράσεων που χρησιμοποιούν [3]. 

Πάντοτε δε συνοδευόμενα με το αποστομωτικό, όπως νομίζουν,επιχείρημα ότι τους «ψήφισε ο λαός» - λες και τους προηγούμενους τους ψήφισαν εξωγήινοι. Να θυμηθούμε ότι κάποτε ο Κ. Καραμανλής και η ΝΔ του είχαν ψηφιστεί από το 54% (1974), ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ από το 48% (1981), ακόμα και το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου στις εκλογές του 2009 εξασφάλισε ένα 44%. 

Να μην πούμε βέβαια ότι και ο Ρήγκαν, κι ο Κλίντον, κι ο Ομπάμα, κι ο Σαρκοζί, κι ο Ολάντ, κι η Μέρκελ, όπως προηγούμενα και ο Μπερλουσκόνι, κλπ είχαν ψηφιστεί από τους λαούς τους και μάλιστα με υψηλά ποσοστά. 

Αυτό, επίσης, που επικαλείται συχνά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – ακόμα και στις επαφές της με άλλους ευρωπαίους ηγέτες – ότι δηλαδή έχει την στήριξη της πλειοψηφίας του λαού, σύμφωνα πάντα με δημοσκοπήσεις, είναι ένα επιχείρημα που σηκώνει συζήτηση. Γιατί τέτοια λαϊκή αποδοχή, ομόθυμη και «μαχητική» πρέπει να θυμόμαστε πώς εξασφάλισε κάποτε και ο Χίτλερ στη ναζιστική Γερμανία, και η Θάτσερ μετά την επέμβαση της στα Φώκλαντ, κλπ. κλπ. 

Το ίδιο είχε συμβεί και με το ΠΑΣΟΚ, τον πρώτο καιρό μετά τη νίκη του το 1981 (ιδιαίτερα μετά τη συνέντευξη του Ανδρέα στους δύο αμερικανούς δημοσιογράφους και σε άλλες περιπτώσεις). Πολλές φορές στην Ιστορία τα «Ωσαννά» τα διαδέχτηκαν το «σταύρωσον, σταύρωσον αυτόν». 

Ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε την όλη πολιτική του ενάντια στις κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαρά και συμμάχων τους, στην αντίθεση του στα Μνημόνια και τα εφαρμοστικά μέτρα – που βύθισαν τον λαό σε μεγάλη ανέχεια – αλλά και σε δύο ιδεοληπτικές εμμονές, που ως φαίνεται τώρα τον «τιμωρούν». Τις βρίσκει μπροστά του και δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτές εύκολα. 

Η πρώτη ήταν πως οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και λοιπών, δεν διαπραγματεύτηκαν με τους δανειστές μας. Και υποσχέθηκε πως μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε τα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους, για να καταλήξει στη συνέχεια στη «σκληρή» επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές. 

Η δεύτερη ήταν μια εσφαλμένη αντίληψη που είχε για την Ε.Ε.– κληρονομιά βέβαια της στάσης του ΚΚΕ εσωτ. απέναντι στην ΕΟΚ-ΕΕ, και του μετέπειτα Συνασπισμού. Που έχοντας εγκαταλείψει οριστικά όλες τις παλιές θέσεις της αριστεράς [ΕΔΑ, ΚΚΕ] περί ΕΟΚ [4], στο όνομα πάντα της «ανανέωσης» και της κριτικής στο «Σταλινισμό» και την ΕΣΣΔ, είχε ουσιαστικά μετατοπιστεί στο έδαφος των αντιλήψεων της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας. Είναι γνωστό ότι όλο το ρεύμα του ευρωκομμουνισμού συνδέθηκε με την προοπτική της Ενωμένης Ευρώπης. [5] 

Ως προς την πρώτη εμμονή του, έκανε ένα πρώτο σημαντικό λάθος. Πίστευε πώς οι Γ. Παπανδρέου, Αν. Σαμαράς κλπ. δεν ήθελαν να είναι κι αυτοί αρεστοί, δημοφιλείς στο λαό συνεχίζοντας την γνωστή πολιτική παροχών που είχαν ακολουθήσει τα προηγούμενα χρόνια. Ότι γι αυτό – επειδή ήταν «ξεπουλημένοι» ή «μερκελιστές» όπως τους αποκαλούσε ο κ. Τσίπρας – δεν διαπραγματεύτηκαν «σκληρά» όπως θα όφειλαν, αλλά υπέκυψαν αμαχητί. 

Δηλαδή όλο το ζήτημα ήταν θέμα προσώπων και ικανότητας διαπραγμάτευσης. Άρα άλλα πρόσωπα, πιο αποφασισμένα και ικανά για «σκληρές» διαπραγματεύσεις, θα έφερναν καλύτερα αποτελέσματα.

Δεν ήθελε να πάρει υπόψη του το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο διεξάγονται κάθε φορά οι διαπραγματεύσεις – άρα και αυτή που μας αφορά – όπως συσχετισμός ταξικών δυνάμεων, ισχύος οικονομικής και στρατιωτικής, κλπ. Δυστυχώς δεν αρκεί μόνο το δίκιο των λαών ή του εργάτη, για να επιβληθεί. Το δίκιο είναι απαραίτητος όρος για τη διεξαγωγή ενός αγώνα και βέβαια αν συντρέχουν και άλλες προϋποθέσεις, για την οριστική νίκη του. Αλλά δεν είναι ο μοναδικός όρος, η μοναδική προϋπόθεση. 

Οι κυβερνήσεις και το πολιτικό προσωπικό τους, που διαπραγματεύτηκαν και υπέγραψαν τα μνημόνια, ήταν βέβαια φορείς αστικών ιδεών και ως προς την οικονομία, την ανάπτυξη και ως προς τις διεθνείς σχέσεις (οικονομικές-πολιτικές κλπ) [6]. 

Συνεπώς δεν είχαν καμιά διάθεση να αντισταθούν στις απαιτήσεις του διεθνούς κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Όχι από προσωπική «δειλία» ή ανικανότητα (όχι πώς αποκλείεται να συμβαίνει κι αυτό σε οποιονδήποτε διαπραγματεύεται) [7], αλλά από ταξική θέση. Δεν μπορούσαν γι αυτό να τεθούν επικεφαλής ενός λαϊκού αντιμπεριαλιστικού αγώνα. Δεν το έκαναν άλλωστε οι «πρόγονοι» τους στην Κατοχή. Τώρα θα το κάνανε; 

Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πια κυβέρνηση και ανέλαβε την υποχρέωση να επαναδιαπραγματευθεί ο ίδιος με τους δανειστές και τους «θεσμούς» τους, ανακαλύπτει πώς δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Πως απέναντι του βρίσκεται ο σκληρός και ανελέητος για τους λαούς και τις κυβερνήσεις τους συνασπισμός όλων των εκπροσώπων του μεγάλου, μονοπωλιακού και κρατικο-χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου: οι ιμπεριαλιστές. Που δεν κάνουν εύκολα πίσω, που δεν συγκινούνται όταν ακούνε για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα, την ανεργία, τη μετανάστευση της σπουδασμένης νεολαίας της, τη δυστυχία του λαού της, τις αυτοκτονίες όσων έφτασαν στο όριο της ύπαρξης τους. 

Γιατί έχουν μάθει να αιματοκυλάνε τους λαούς. «Αν σύμφωνα με τον Ωζιέ, το χρήμα γεννιέται με φυσικές κηλίδες αίματος στο ένα μάγουλο, το κεφάλαιο γεννιέται βουτηγμένο από την κορυφή ως τα νύχια στο αίμα και στη βρωμιά και στάζοντας αίμα από όλους τους πόρους» [8]. Το Κεφάλαιο δεν έχει πάψει να αναπαράγεται έχοντας αποκαθάρει την ύπαρξη του από τις παλιές του συνήθειες και όρους παραγωγής του. 
*** 
Εδώ, όμως, ανακύπτει ένα μεγάλο, καίριο, ερώτημα και πρόβλημα για την αριστερά. Μπορεί όποτε θέλει και όπου θέλει να συγκρουστεί με τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού; Μπορεί να διεξάγει ένα αντι-καπιταλιστικό αγώνα όποτε αυτή το αποφασίσει; [καλή ώρα όπως διαβάζουμε σήμερα στο πανό των καταληψιών της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών που κηρύσσουν τον αγώνα ενάντια στο κεφάλαιο!!] ‘Η να το πούμε διαφορετικά: μπορεί ο υποκειμενικός παράγοντας να μην πάρει υπόψη του τον «αντικειμενικό», την οικονομία; αρκεί η πολιτική βούληση για να επιβληθεί στην οικονομική βάση, όποτε αυτή το θελήσει; Σε αυτό το ερώτημα οι «θεωρητικοί» του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν απαντήσει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν το έχουν θέσεις[9]. 

Στην περίπτωσά μας ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται – και ο διψασμένος για μια βελτίωση της άθλιας κατάστασης του λαός είναι πρόθυμος να πιστέψει μια κι αυτό επιθυμεί – πώς διαπραγματεύεται σκληρά και αποκαθιστά την «υπερηφάνεια» μας. Αυτά απομένουν βέβαια να αποδειχτούν. Αν ο ισχυρισμός αποδειχθεί «φρούδα ελπίδα» μπορεί από το ζενίθ να οδηγήσει στο ναδίρ λαό και ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό δεν θα είναι καθόλου καλό για τον λαό, τον τόπο και την δημοκρατία… 

*** 

Η δεύτερη ιδεοληπτική εμμονή του αφορά την Ευρώπη – την Ευρωπαϊκή Ένωση – και τους «εταίρους» μας. Πίστευε και ακόμα πιστεύει και επικαλείται το κοινό ευρωπαϊκό συμφέρον. Στο όνομα αυτού του κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος καλεί τους εταίρους να στηρίξουν την Ελλάδα, να εγκαταλείψουν τις πολιτικές λιτότητας και γενικότερα του νεοφιλελευθερισμού, να πάρουν μέτρα για την ανάπτυξη, την καταπολέμηση της ανεργίας κλπ κλπ. 

Με λίγα λόγια τους ζητάνε να πάψουν να συμπεριφέρονται ως καπιταλιστές / ιμπεριαλιστές. Γιατί όλα αυτά τα φαινόμενα: κρίση, ανεργία, δάνεια και χρέη κρατικά κλπ είναι εγγεγραμμένα στο DNA του κεφαλαιοκρατικού κοινωνικο-οικονομικού συστήματος, τα οποία εντείνονται στην εποχή του ιμπεριαλισμού, δηλαδή της κυριαρχίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας ιεραρχικής πυραμίδας στην οργάνωση των κρατών και των οικονομιών τους. Που στην κορυφή τους έχουν ξεχωρίσει μια χούφτα μεγάλες χώρες που κυριαρχούν πάνω στις άλλες, τις εκμεταλλεύονται, τις ελέγχουν κλπ κλπ. Όλα αυτά τα φαινόμενα και ιδιότητες του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής – ή όπως το λέμε πια: του καπιταλισμού – και του σταδίου ανάπτυξης του, του ιμπεριαλισμού, είναι πασίγνωστα πια από το έργο των Μαρξ-Ένγκελς και των άλλων συνεχιστών του έργου και της σκέψης τους. 

Αυτά όλα, όμως, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να τα αγνοεί.Νόμιζε πώς η ΕΕ – το διευθυντήριο των Βρυξελλών όπως πολύ επιτυχημένα το αποκαλούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου – είναι μια παρέα καλών παιδιών, με ανοιχτό μυαλό και «έξω καρδιά», που μοναδική τους έγνοια είναι το καλό της ανθρωπότητας. Και που οφείλουν επίσης να αγαπάνε και να νοιάζονται την Ελλάδα και τον λαό της. Που επίσης ζούνε και αναπνέουν με τον αέρα της Δημοκρατίας και της εκφρασμένης λαϊκής βούλησης. 

Να θυμηθούμε λοιπόν με πόση «προκλητική» αφέλεια συμπεριφερότανε και τι υποσχότανε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και σημερινός πρωθυπουργός, προεκλογικά στα παραληρούντα πλήθη των οπαδών και ψηφοφόρων του κόμματος. 

Στο Ηράκλειο της Κρήτης κόμπαζε λέγοντας πώς μετά την, βέβαιη όπως θεωρούσε, νίκη στις εκλογές, η Ελλάδα [δηλαδή η κυβέρνηση της] θα έπαιζε τη λύρα και οι Ευρωπαίοι θα χόρευαν πεντοζάλη !! [10] Αλλά γενικότερα υπήρχε – κι ακόμα διακρίνει τα κυβερνητικά και ανώτατα κομματικά στελέχη – μια υπερτίμηση της δύναμης των επιθυμιών τους και μια πίστη στην παντοδυναμία των λέξεων και φράσεων που χρησιμοποιούν. Διαλαλούν σε κάθε ευκαιρία την βούληση τους – μακάρι – να πετύχουν, εξακολουθούν να καλούν τους επικεφαλείς του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού συστήματος – κατ’ επέκταση και του παγκόσμιου – να αλλάξουν, για το κοινό καλό, τις πολιτικές που εφαρμόζουν. 

Πίστευαν – και αυτό ακόμα πιστεύουν και επικαλούνται – ότι αρκούσε ένα εκλογικό αποτέλεσμα, μια νωπή λαϊκή εντολή, για να γίνουν αποδεκτά τα δίκαια μεν για εμάς, αλλά ως φαίνεται όχι για τους «εταίρους» μας, αιτήματα μας για διαγραφή τους χρέους ή μέρους του χρέους, για διευκόλυνση μας κλπ κλπ. Πίστευαν πως τα περί «ανθρωπιστικής κρίσης» ή επίκληση του «κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος» κλπ, αρκούσαν για να τους πείσουν, ότι θα τους παρέλυαν από φόβο ή από συγκίνηση!! 

Οι «άλλοι», όμως, είναι οι επικεφαλείς ή πολύ στενά συνδεδεμένοι με τα πιο ισχυρά ευρωπαϊκά – και αμερικανο-ευρωπαϊκά – μονοπώλια και μεγάλα τράστ, με το κρατικο-χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, κλπ. Εκπροσωπούν μεγάλες και πολύ μεγάλες εταιρείες πολεμικές, φαρμάκων, οικοδομικών εργασιών, τροφίμων, κλπ. Διαθέτουν τεράστια κεφάλαια για τη συντήρηση στρατών, μυστικών υπηρεσιών κλπ προκειμένου όχι μόνο να ελέγχουν και υπονομεύουν κυβερνήσεις – όταν έστω και υποψιάζονται πώς δεν κάνουν ό,τι αυτούς συμφέρει – αλλά δεν διστάζουν να επεμβαίνουν ακόμα και στρατιωτικά για να τις ανατρέψουν χωρίς να ενδιαφέρονται για τις τεράστιες καταστροφές που προκύπτουν από αυτές τις επεμβάσεις τους. 

Οι ευρωπαίοι φίλοι μας ήτανε αυτοί που πριν μερικά χρόνια βομβάρδιζαν την γείτονα Γιουγκοσλαβία προκειμένου να επιβάλλουν τα δικά τους υπάκουα παιδιά [11]. Οι ίδιοι πάλι βομβάρδισαν και διέλυσαν την Λιβύη: δεν τους άρεσε ο Καντάφι, γιατί δεν ήταν «δημοκράτης» και «ανθρωπιστής» όπως αυτοί, και τώρα στη Λιβύη γίνεται χαμός από συμμορίες, μετανάστες που πνίγονται έξω από τις ακτές της Ιταλίας, κλπ. Οι ίδιοι βρίσκονται πίσω από τη διάλυση χωρών της Αφρικής – χρόνια τώρα βέβαια. Μας το υπενθυμίζει κάθε τόσο ο Πατρίς Λομούμπα [όταν τον δολοφόνησαν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και σημερινός πρωθυπουργός δεν είχε γεννηθεί, αλλά κανονικά πρέπει να το έχει μάθει]. Και βέβαια οι πρόγονοι τους ήτανε που έπεσαν με λύσσα να πνίξουν τη νεαρή τότε Ρωσική Επανάσταση – τη Σοβιετική Ένωση, στέλνοντας εναντίον της τους στρατούς τους. Σε αυτό το «πανηγύρι» των ιμπεριαλιστών συμμετείχε τότε και η Ελλάδα του Ελ. Βενιζέλου!! 

Λέτε λοιπόν αυτοί οι αξιοσέβαστοι και αξιότιμοι κύριοι και κυρίες να χολοσκάνε για την ανθρωπιστική κρίση που σαρώνει την Ελλάδα; Εδώ δεν χολοσκάνε για τις άθλιες συνθήκες που ζούνε δικοί τους συμπατριώτες. Δημοσιεύονται και διαβάζουμε π.χ. για την φτώχεια που εξαπλώνεται μέσα στην ίδια τη Γερμανία – να μην μιλήσουμε για τον Ευρωπαϊκό Νότο, τη Γαλλία ή ακόμα και τις ίδιες τις ΗΠΑ. Αυτές οι καταστάσεις είναι ενδημικά φαινόμενα του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής που στην εποχή του ιμπεριαλισμού παίρνουν παγκόσμιες διαστάσεις. 

Δεν νοείται «μαρξιστές» ηγέτες – όπως μας διαβεβαίωσε ο υπουργός Εθνικής Παιδείας κ. Αρ. Μπαλτάς ότι είναι ο ίδιος και ο Γ. Μηλιός πώς είναι η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ [12] - να αγνοούν ή να παραβλέπουν αυτά τα γεγονότα, αυτές τις πασίγνωστες αλήθειες, όταν θέλουν να χαράξουν αξιόπιστη και «αριστερή» πολιτική (εσωτερική και εξωτερική). 

Οι ηγέτες του παγκόσμιου καπιταλιστικού / ιμπεριαλιστικού συστήματος και κόσμου δεν αλλάζουν πλεύση, γραμμή, επειδή κάποιος ή κάποιοι οικονομολόγοι ή κάποιοι άλλοι ηγέτες μικρών χωρών θα τους το ζητήσουν επιστρατεύοντας τα καλύτερα επιχειρήματα που υπάρχουν [13]. 

Δεν έχει κανένα νόημα να επαναλαμβάνει η αριστερά, η κυβέρνηση και οι διαπραγματευτές της, ότι το πρόγραμμα που μας επέβαλαν «απέτυχε». Το πρόγραμμα, γι αυτούς που το επέβαλαν, πέτυχε απόλυτα: μας λεηλάτησαν. 

Η λεηλασία, όμως, όπως η κλοπή, το έγκλημα κλπ κλπ όλα όσα δηλαδή χαρακτηρίζουν την εποχή της «πρωταρχικής συσσώρευσης», δεν είναι κάτι που ο καπιταλισμός τα έχει βάλει μια και καλή στο χρονοντούλαπο της ιστορίας του. Σαν πρακτικές συσσώρευσης έρχονται και επανέρχονται. Η συσσώρευση μέσω αφαίρεσης πόρων από άλλους, έχει επισημανθεί πολύ εμφαντικά από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ [«συσσώρευση του κεφαλαίου»]. Μας το υπενθύμισε ο Ντέϊβιντ Χάρβεϊ στο «Ο νέος ιμπεριαλισμός» [14]. 

Επί δύο μήνες η κυβέρνηση καθημερινά «ανακαλύπτει» με κάποια έκπληξη και ενίοτε δυσφορία, την πραγματικότητα του ιμπεριαλιστικού συστήματος, την πραγματική «υφή» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Νομίζει λοιπόν πως με «παραστάσεις» - ερωτήσεις κλπ – στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο των κ.κ. Δ. Παπαδημούλη, Χρυσόγονου, Σ. Σακοράφα και Μανώλη Γλέζου, μπορεί να «εξημερωθεί» το θηρίο και ότι έτσι θα αλλάξει η «Ευρώπη». 

Πιστεύει επίσης πώς ένας υπουργός οικονομικών «καπάτσος», τύπου ροκ-σταρ, συνηθισμένος σε αστικά σαλόνια και σε μαθήματα σε φοιτητές, μπορεί να τους «τουμπάρει» σαγηνεύοντας τους με τη «γοητεία», την ευγλωττία, την εμφάνιση του; Ή πιστεύει πως αυτοί όλοι δεν θα κάνουν απόπειρες, αρχικά «ευγενικές» έως να δούνε τι άλλα μέσα θα χρησιμοποιήσουν, να την ευθυγραμμίσουν με τα δικά τους σχέδια και συμφέροντα; 

Μήπως όλα αυτά δεν τα έχουν χρησιμοποιήσει ήδη παντού;Αυτή είναι η πραγματικότητα από τα αρχαιοτάτων χρόνων – την εποχή που οι Αθηναίοι «διαπραγματεύτηκαν» με τους πολίτες της Μήλου - μέχρι βέβαια την σημερινή εποχή του ιμπεριαλισμού. 

Η θηλιά σφίγγει βέβαια γύρω από το λαιμό της Ελλάδας και του λαού της. Το 1940 ο λαός αντέδρασε με αγώνα, οργανωμένος στο ΕΑΜ, ΕΛΑΣ και άλλες αντιστασιακές οργανώσεις. Η αντίσταση του αυτή – άσχετα που και πώς κατέληξε – χάλασε τα σχέδια του γερμανικού ιμπεριαλισμού και γενικότερα έβαλε σε μπελάδες και τους υπόλοιπους: κύρια τον αγγλο-αμερικάνικο. Και το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα. 

Όλοι αυτοί οι εχθροί του ελληνικού λαού όμως, το «σύστημα»,έβγαλε κάποια συμπεράσματα, κάποια «διδάγματα» από όλα αυτά. Και φρόντισε να αλλάξει, όχι στρατηγικούς στόχους αλλά τακτική ή τακτικές, για να επανέλθει με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Το περιβόητο «λαϊκό» κίνημα και οι πολιτικοί του εκφραστές και ηγέτες, δυστυχώς, μάλλον δεν κατάλαβαν τίποτα. Κανένα συμπέρασμα και δίδαγμα. 

Μοιραία λοιπόν και ο ΣΥΡΙΖΑ – τέκνο αυτής της αριστεράς, κύρια της ευρωκομμουνιστικής και λοιπής «ρεβιζιονιστικής» - σήμερα αναπαράγει όλα τα λάθη και τις «αφέλειές» της. 

Γι αυτά στο επόμενο άρθρο μας. 

Σημειώσεις: 

[1] Sigmund Freud «Ναρκισσισμός, μαζοχισμός, φετιχισμός» εκδ. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ Α.Ε. ΑΘΗΝΑ 2012, σελ. 11 
[2] Άλλωστε αποκαλούν την κυβέρνηση «κοινωνικής σωτηρίας» - παραπέμποντας έτσι σε σωτηριολογικές θεωρίες και πρακτικές, όπως οι προηγούμενες αυτό-αποκαλούνταν «εθνικής σωτηρίας». 
[3] Τις αιτίες τέτοιων φαινομένων ο Ερνστ Φίσερ πολύ γλαφυρά εξηγεί στο «Η αναγκαιότητα της τέχνης», εκδ. ΘΕΜΕΛΙ0, ΑΘΗΝΑ 1984 (επανέκδοση). 
[4] Να θυμίσουμε εδώ τη συλλογή άρθρων με την επιμέλεια του καθηγητή Νίκου Κιτσίκη, με τον τίτλο «Η ΘΥΕΛΛΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΓΟΡΆΣ», ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ 1962. 
[5] βλ. Λ. Ριζάς «Οι εκλογές» 25/1/2015 ΟΙΣΤΡΟΣhttp://www.istrilatis.blogspot.gr/#!http://istrilatis.blogspot.com/2015/01/1.html 
[6] βλ. Keith Dixon «Οι ευαγγελιστές της αγοράς», εκδ. ΠΑΤΑΚΗΣ, στη σειρά ΛΟΓΟΙ ΔΡΑΣΗΣ, ΑΘΗΝΑ 2001. Εκεί δείχνει πολύ πειστικά και γλαφυρά πώς επεκτάθηκε μέσα από διάφορα Ιδρύματα στα Πανεπιστήμια, τους διανοούμενους και τους πολιτικούς η όλη νέο-φιλελεύθερη θεωρία. Φυσικά η επιτυχία της δεν οφείλεται μόνο στην οργάνωση αυτής της ιδεολογικής εξόρμησης από τη μεριά του μεγάλου μονοπωλιακού κεφαλαίου, των Ιδρυμάτων του και των Ευαγγελιστών του, αλλά και στις αποτυχίες του υπαρκτού σοσιαλισμού (όχι μόνο του σοβιετικού) και γενικότερα του εργατικού κινήματος. 
[7] Αρκεί να θυμηθούμε αυτούς που διαπραγματεύτηκαν στο Λίβανο, την Καζέρτα και την Βάρκιζα, εκ μέρους της κυβέρνησης του Βουνού και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. 
[8] Κ Μαρξ «Το Κεφάλαιο», εκδ. ΚΕ του ΚΚΕ, 1954, τ. 1ος κεφάλαιο 24ο, σελ. 784-5. 
[9] Όπως έγραφε ο Σαμίρ Αμίν «δύο διαρκείς τάσεις … λειτουργούν μέσα στο μαρξισμό και, κατά τη γνώμη μας, αποτελούν παρεκκλίσεις του. Η πρώτη είναι η τάση του οικονομισμού…..Η τάση αυτή περικλείνει η ίδια την μηχανική της άρνηση: τον υποκειμενικό βολονταρισμό. Κατά την άποψη αυτουνού, το οικονομικό σύστημα καταργείται. Η πάλη των τάξεων τα μπορεί όλα. Αυτό εξαρτάται από την πολιτική θέληση. Αντίθετα από τον οικονομισμό, εδώ η ιδεολογία καθορίζει τη βάση. Η πάλη των τάξεων, κατά την άποψη αυτή, σχετίζεται μ ΄ ένα είδος θεωρίας των παιγνίων». «Ο νόμος της αξίας και ο ιστορικός υλισμός», εκδ. Καρανάση, ΑΘΗΝΑ 1978, σελ. 11. 
[10] Αν βέβαια οι Ευρωπαίοι του ζητούσαν ο ίδιος να τους το μάθει αμφιβάλλω αν ξέρει ο ίδιος να τον χορεύει. Αλλά πέρα από αυτό οι τύποι εκεί στις Βρυξέλλες δεν ξεχνάνε εύκολα το θράσος και την «αναίδεια» αυτών που θεωρούν «μικρούς». Έτσι τώρα υποχρεώνουν την κυβέρνηση – και κατ’ επέκταση και τον λαό – να χορέψει «τσιφτετέλι» προκειμένου να ακουστεί ο ήχος του ευρώ. 
[11] Ενδεικτικά βλ. Erich Schmidt – Eenboom «Πολεμιστές στη σκιά – Η προγραμματισμένη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Στα άδυτα της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών», εκδ. ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ-Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ, ΑΘΗΝΑ 1995. 
[12] Ο κ. Αρ. Μπαλτάς μιλώντας στη Βουλή, κατά την παρουσίαση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης «πώς εγώ, που θεωρούμαι μαρξιστής βεβαίως –και το ξέρετε όλοι» (9-2-2015) και ο Γ. Μηλιός σε συνέντευξη του στον Guardian (7-1-2015) 
[13] Όπως είπε ο Σαμίρ Αμιν: «Ο οικονομολόγος Keynes έλεγε ότι ήταν παράλογο και ότι ήταν απαραίτητο να κάνουμε το αντίθετο. Αλλά μόνο μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κατάφερε να εισακουστεί. Όχι γιατί η αστική τάξη πείστηκε από τις ιδέες του, αλλά επειδή επιβλήθηκε από την εργατική τάξη. Με τη νίκη του Κόκκινου Στρατού κατά του ναζισμού και τη συμπάθεια για την κομμουνιστική αντίσταση, ο φόβος για ενδεχόμενη νίκη του κομμουνισμού ήταν πολύ έντονος. 
Σήμερα, ορισμένοι - όχι πάρα πολλοί - έξυπνοι αστοί οικονομολόγοι μπορεί να λένε ότι τα μέτρα λιτότητας είναι παράλογα. Και λοιπόν; Όσο το κεφάλαιο δεν υποχρεώνεται από τους αντιπάλους του να ρίξει νερό στο κρασί του, αυτό θα συνεχιστεί». [από συνέντευξη του στον Ruben Ramboer, 53 http://aristeroblog.gr/node/1170 

[14] Ντέϊβιντ Χάρβεϊ «Ο νέος ιμπεριαλισμός», εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ, ΑΘΗΝΑ 2006, [με πρόλογο Ν. Κοτζιά], σελ. 144 . Η Ναζιστική Γερμανία εφάρμοσε συστηματικά τη λεηλασία. Ξεκίνησε με αυτήν των περιουσιών των Εβραίων της Γερμανίας και συνέχισε με αυτή των κατακτημένων λαών της Ευρώπης. Βλ. Goetz Aly «Το λαϊκό κράτος του Χίτλερ» εκδ. ΚΕΔΡΟΣ, ΑΘΗΝΑ 2009, και Wolfgang Michal «Η Γερμανία και ο επερχόμενος Βιλελμίνειος Ιμπεριαλισμός», ΑΘΗΝΑ 2013. 

ΠΗΓΗ: 
http://istrilatis.blogspot.gr/2015/03/sigmund-freud-1.html

Η "ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ" ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΞΕΘΡΕΨΕ Η ΔΥΣΗ

NY Times: "Πώς ξεκίνησε και πού έχει φτάσει το Ισλαμικό Κράτος" - Αναλυτικά γραφήματα και χάρτες

01/04/2015

14

 

 

Oι ΝΥ Τimes παρουσιάζουν αναλυτικά την γέννηση και την μέρχι τώρα επέκταση του ISIL το οποίο όμως δημιουργήθηκε και εξοπλίσθηκε με δυτικά όπλα και κεφάλαια.

 

Η "Λερναία Ύδρα" έχει όμως μεγαλώσει και πια δείχνει ασταμάτητη και ανεξέλεγκτη. Οι υποτιθέμενοι αμερικανικοί βομβαρδισμοί έχουν αποδειχθεί υπόπτως "τζούφιοι" και δεν έχουν καμια επίδραση πάνω στις δομές του ISIL.

 

Kαλύτερα απ'ολους το είπε ο Σύρος πρόεδρος Μ.Άσαντ στο Ria Novosti: "Η συριακή Αεροπορία είναι πάρα πολύ μικρή εν σχέση με την αεροπορική δύναμη των Αμερικανών και των συμμάχων τους, εν τέλει όμως πραγματοποιεί καθημερινά περισσότερες εξόδους από αυτούς, που σημαίνει ότι ακόμα οι ΗΠΑ δεν θέλουν να καταστραφεί το Ισλαμικό Κράτος"

Έχοντας καταλάβει κρίσιμα τμήματα της Συρίας το προηγούμενο έτος και πρόσφατα τεράστιες περιοχές του Ιράκ, το Ισλαμικό Κράτος σε Ιράκ και Συρία ελέγχει έδαφος που είναι μεγαλύτερο από ό, τι πολλές χώρες έχει ξεπεράσει πλέον την Αλ Κάιντα ως η πιο ισχυρή ομάδα τζιχάντ του κόσμου.

Την ίδια στιγμή η οργάνωση βρίσκεται πίσω από πολύνεκρα τρομοκρατικά χτυπήματα στη Γαλλία και τη Δανία, ενώ έχει υπό τον έλεγχό της περιοχές στο Ιράκ, τη Συρία και πιο πρόσφατα τη Λιβύη. Την ίδια στιγμή δομές της εντοπίζονται στην Τουρκία, την Υεμένη, τη Σαουδική Αραβία, το Αφγανιστάν, την Τυνησία και την Αλγερία.

Η New York Times στην ιστοσελίδα της παρουσιάζει έναν οπτικό οδηγό για την κρίση στο Ιράκ και τη Συρία με αναλυτικούς χάρτες και γραφήματα από το ξεκίνημα της δράσης των τζιχαντιστών μέχρι σήμερα. 

Στο χάρτη που ακολουθεί φαίνεται ο αγώνας κατά του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ, το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου. 



1. Φιλοκυβερνητικές δυνάμεις και συμμαχικοί πολιτοφύλακες μάχονται του μαχητές του Ισλαμικού Κράτους στην πόλη Τικρίτ. 
2. Την ίδια στιγμή, οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους εξαπολύουν επίθεση στην πόλη Ραμάντι, στο κεντρικό Ιράκ.
3. Κούρδοι και τζιχαντιστές συγκρούονται στο Κιρκούκ, το οποίο ελέγχεται από το Ισλαμικό Κράτος. 
4. Κάτοικοι της Hawija είπαν ότι οι τζιχαντιστές εκτέλεσαν κάποιους από τις δικούς τους μαχητές της στην προσπάθειά τους να διαφύγουν όταν η ομάδα τους δέχθηκε επίθεση από κουρδικές δυνάμεις.

Η επιχείρηση ανακατάληψης της Τικρίτ

Φιλοκυβερνητικές δυνάμεις συμμετέχουν στην επιχείρηση για την ανακατάληψη της πόλης Τικρίτ, στο βόρειο Ιράκ, τη γενέτειρα του Σαντάμ Χουσεΐν, από το Ισλαμικό Κράτος. Περισσότεροι από 30.000 μαχητές - στρατιώτες, σιίτες, σουνίτες και μέλη της ιρανικής «Επαναστατικής Φρουράς» συμμετέχουν στην μεγαλύτερη επιχείρηση κατά της ISIS.



Το Ισλαμικό Κράτος σε Ιράκ και Συρία ελέγχει έδαφος που είναι μεγαλύτερο από ό, τι πολλές χώρες

Παρά τις αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές (οι οποίες είναι το λιγότερο και υπόπτως επιφανειακές), οι ελεγχόμενες από το Ισλαμικό Κράτος περιοχές δεν έχουν αλλάξει σημαντικά από το περασμένο καλοκαίρι, όταν κατέλαβαν μεγάλα τμήματα της Συρίας και του Ιράκ. 




Οι επιθέσεις των τζιχαντιστών εναντίον Ασσύριων χριστιανών

Οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους έχουν απαγάγει περίπου 300 άτομα από μία σειρά από χωριά κατά μήκος του ποταμού Khabur. Οι κάτοικοι των χωριών είναι κυρίως Ασσύριοι χριστιανοί και η περιοχή ελέγχεται εδώ και καιρό από κούρδους αντάρτες. Τα συγκεκριμένα χωριά έχουν αλλάξει χέρια αρκετές φορές τις τελευταίες εβδομάδες καθώς κουρδικές, αραβικές μουσουλμανικές και χριστιανικές ομάδες έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους ενάντια στις επιθέσεις του Ισλαμικού Κράτους. 



Από πού προέρχονται οι ξένοι μαχητές στο Ιράκ και τη Συρία

Τουλάχιστον 20.000 επίδοξοι μαχητές έχουν ταξιδέψει στη Συρία και το Ιράκ κατά τη διάρκεια των πρόσφατων συγκρούσεων στις δύο χώρες, σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση από το Εθνικό Κέντρο Αντιτρομοκρατίας, για να πολεμήσουν στο πλευρό των τζιχαντιστών με τον αριθμό τους συνεχώς να αυξάνεται.

Οι περισσότεροι προέρχονται από τη Τυνησία, τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, την Αίγυπτο, τη Λιβύη. Οι θρησκευτικές διώξεις και οι εθνοτικές συγκρούσεις είναι οι κύριοι λόγοι για τη ροή των ξένων μαχητών από μετα-σοβιετικά κράτη όπως για παράδειγμα η Ρωσία, το Ουζμπεκιστάν και το Τατζικιστάν.

Την ίδια στιγμή δεν είναι λίγοι οι ξένοι μαχητές από ευρωπαϊκά κράτη, όπως η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο ή το Βέλγιο που έχουν ενταχθεί στις τάξεις των ισλαμιστικών ενόπλων ομάδων. Αμερικανοί αξιωματούχοι παρακολουθούν στενά τα κοινωνικά δίκτυα και εκπαιδεύουν κρατικές και τοπικές αρχές για να εντοπίσουν τους επίδοξους ταξιδιώτες. 




Ό,τι απέμεινε από το Κομπάνι

Επιθέσεις και αεροπορικές επιδρομές οδήγησαν σε εκτεταμένες καταστροφές στην πόλη Κομπάνι, που βρίσκεται κατά μήκος των συνόρων της Συρίας. Η βία ανάγκασε πολλούς από τους κατοίκους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να πάνε στην Τουρκία. 



Σκληρές μάχες στην επαρχία Ανμπάρ

Από τον Αύγουστο, οι μάχες εξακολουθούν να μαίνονται σφοδρές και ασταμάτητες στην περιοχή Ανμπάρ του δυτικού Ιράκ.



Παρακολουθώντας τις επιθέσεις του ΙΚ

Δεκάδες Κούρδοι καθισμένοι στους γύρω λόφους παρακολουθούν την πολιορκία της πόλης Κομπάνι από τους τζιχαντιστές, αλλά και την εν εξελίξει αεροπορική επιχείρηση. Συχνά οι συγκεντρώσεις αυτές διαλύονται από την τουρκική αστυνομία. Στους ίδιους λόφους, δεκάδες άρματα του τουρκικού στρατού έχουν λάβει θέσεις μάχης αλλά παρακολουθούν αμέτοχα.



Μάχες τζιχαντιστών και κούρδων σε συνοριακή πόλη της Συρίας

Τα τουρκικά στρατεύματα παρακολουθούν από την κορυφή ενός λόφου κατά μήκος των συνόρων, τις μάχες που μαίνονταν μεταξύ του ισλαμικού κράτους και των Κούρδων στη συνοριακή πόλη Κομπάνι.



Αεροπορικές επιδρομές κατά του ΙΚ, πρόσφυγες εγκαταλείπουν τη Συρία

Πάνω από τρία εκατομμύρια πρόσφυγες έχουν εγκαταλείψει τη Συρία από το 2012. Οι περισσότεροι έχουν διασχίσει τα σύνορα με την Τουρκία, τον Λίβανο και την Ιορδανία, ενώ μικρότερος αριθμός κατέφυγε στο Ιράκ και την Αίγυπτο. Μόνο το 12% από αυτούς ζει στα μεγάλα στρατόπεδα προσφύγων που έχουν κατασκευαστεί, ενώ ένας πολύ μεγάλος αριθμός ζει σε υποβαθμισμένα καταφύγια σε πόλεις και χωριά.



Αεροπορικές επιδρομές στο Ιράκ και τη Συρία μέρα με τη μέρα




Η αεροπορική εκστρατεία εναντίον του Ισλαμικού Κράτους μετακινείται προς τη Συρία

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι άραβες σύμμαχοι της ξεκίνησαν τους βομβαρδισμούς εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, με στόχο να πλήξουν βάσεις, στρατόπεδα εκπαίδευσης και σημεία ελέγχου των τζιχαντιστών σε τουλάχιστον τέσσερις επαρχίες στην Συρία. 



Οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν βάσεις των τζιχαντιστών στη Συρία 

Αμερικανοί αξιωματούχοι αναφέρουν ότι την πρώτη ημέρα των αεροπορικών επιδρομών στη Συρία καταστράφηκαν ή υπέστησαν ζημιές πολλές βάσεις των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους. 



Αμερικανικά αεροσκάφη πλήττουν βάσεις των τζιχαντιστών κοντά στο Ερμπίλ

Μαχητικά αεροσκάφη των ΗΠΑ έπληξαν με έξυπνες βόμβες θέσεις των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους κοντά στο Ερμπίλ, την πρωτεύουσα του αυτόνομου ιρακινού Κουρδιστάν.



Δέκα χρόνια επιθέσεων του ΙΚ στο Ιράκ

Το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία, έχει τροφοδοτήσει τη θρησκευτική βία στην περιοχή για πολλά χρόνια. Στο γράφημα που ακολουθεί φαίνονται οι επιθέσεις που αποδίδονται στο Ισλαμικό Κράτος.



2004-2005
Η ομάδα πρωτοεμφανίζεται με την ονομασία «Αλ Κάιντα στο Ιράκ». Στόχος της είναι να προκαλέσει έναν εμφύλιο πόλεμο.

2006-2007
Η ομάδα βομβαρδίζει σιιτικό τέμενος στο Ιράκ. Στους κόλπους της συρρέουν εξεγερμένες ομάδες σουνιτών , κι έτσι αλλάζει το όνομά της σε Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ.

2008-2010
Το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ αναλαμβάνει την ευθύνη για περισσότερες από 200 επιθέσεις, οι περισσότερες σε πυκνοκατοικημένες περιοχές γύρω από τη Βαγδάτη. 

2011-2012
Η ομάδα «εξαφανίζεται» το 2011, αλλά κάνει την επανεμφάνισή της όταν τα αμερικανικά στρατεύματα αποσύρονται από το Ιράκ. 

2013
Βλέποντας νέες ευκαιρίες για ανάπτυξη, το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ εισέρχεται σε εμφύλιο πόλεμο με τη Συρία και αλλάζει το όνομά της σε Ισλαμικό Κράτος αποκαλύπτοντας τον απώτερο στόχο της που είναι η ισλαμοποίηση του Ιράκ και της Συρίας. 

Τι συμβαίνει με τις πτήσεις στις εμπόλεμες περιοχές του πλανήτη



Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά και την κατάρριψη του επιβατικού αεροπλάνου των Μαλαισιανών Αερογραμμών πάνω από την Ανατολική Ουκρανία, άρχισε να τίθεται υπό αμφισβήτηση το κατά πόσο ασφαλείς είναι οι διαδρομές που οδηγούν μέσα από εμπόλεμες ζώνες.

 

Όπως φαίνεται και στον παρακάτω διαδραστικό χάρτη οι αεροπορικές εταιρείες αποφεύγουν συστηματικά τους αεροδιαδρόμους που περνούν πάνω από εμπόλεμες περιοχές. Ξεκάθαρη είναι δε και η εικόνα στους αιθέρες πάνω από τη Συρία και το Ιράκ με τα αεροπλάνα να επιλέγουν περιφερειακές διαδρομές για να καταλήξουν στον προορισμό τους. 

 

Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Αλέξης Τσίπρας συνέντευξη στο TASS : οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας - ένας δρόμος στο πουθενά

ΑΘΗΝΑ, 31 Μαρτίου. / TASS /. Η  Ελλάδα δεν συμφωνεί με τις κυρώσεις της Δύσης εναντίον της Ρωσίας, είναι ένας δρόμος στο πουθενά. Αυτό δήλωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας σε μια αποκλειστική συνέντευξη με τον αναπληρωτή Γενικό Διευθυντή της TASS Μιχαήλ Gusman σε σχέση με την επικείμενη  επίσκεψη  στις  8  Απριλίου στη Μόσχα.


Ο επικεφαλής της κυβέρνησης σημείωσε ότι είναι δυνατό  να επιτευχθεί  ένα νέο επίπεδο  εμπορικών συναλλαγών μεταξύ των δύο χωρών. "Μπορούμε να έχουμε μια σημαντική συνεργασία που θα δώσει στην Ελλάδα τη δυνατότητα να εξάγει τα αγροτικά της προϊόντα στη Ρωσική Ομοσπονδία, - δήλωσε ο Τσίπρας -. Γνωρίζετε ότι τα τελευταία χρόνια η σχέση αυτή χτυπήθηκε από το γεγονός ότι η προηγούμενη κυβέρνηση της χώρας μου δεν έκανε  αυτό το οποίο  θα μπορούσε να κάνει  για να αποφευχθεί αυτό,που  κατά την γνώμη μου είναι παράλογο δηλαδή   η πολιτική των κυρώσεων λόγω της έντασης στην Ουκρανία. Αυτό είχε  ως αποτέλεσμα την επιβολή εμπάργκο στα ελληνικά αγροτικά προϊόντα,  πράγμα το  οποίο  προκάλεσε σημαντικές ζημιές στην ελληνική οικονομία. "

Ο επικεφαλής της κυβέρνησης υπενθύμισε ότι μόλις ανέλαβε  στο αξίωμα του πρωθυπουργού, έλαβε ένα μήνυμα από τον  Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (Ντόναλντ Τουσκ), " ο  οποίος   θεωρούσε  σχεδόν δεδομένη την  θέση της Ελλάδας υπέρ των κυρώσεων». «Του τηλεφώνησα, και (στη  Ύπατο Εκπρόσωπος της ΕΕ για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας) Federica Mogherini και τους είπα:« Να μην θεωρείτε  τη θέση της Ελλάδας  καθορισμένη , η κατάσταση έχει αλλάξει, και τώρα μια άλλη κυβέρνηση υπάρχει  στην Ελλάδα. Τώρα θα πρέπει να μας ρωτάτε  πριν από τη λήψη αποφάσεων », - είπε ο Τσίπρας.« Εμείς δεν συμφωνούμε με τις κυρώσεις. Πιστεύω ότι αυτός είναι ο δρόμος που οδηγεί στο πουθενά. Είμαι υποστηρικτής της άποψης ότι ο διάλογος είναι απαραίτητος, οι διπλωμάτες θα πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να βρουν  λύσεις στα μεγάλα προβλήματα », - είπε.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός τόνισε ότι ". Οικονομικό πόλεμο ως συνέχεια αυτού του πολέμου είναι μια αδιέξοδη πολιτική" Είμαι υπέρ της διπλωματίας », είπε ο Τσίπρας -. Είναι πολύ σημαντικό επίτευγμα η  συμφωνία του  Μινσκ πιστεύω ότι θα πρέπει να  κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σταματήσουν οι εντάσεις στην Ουκρανία ".

Σύμφωνα με τον Έλληνα ηγέτη, κατά την πρώτη συμμετοχή του στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ (Μάρτιος 19-20), , στράφηκε  προς τους συναδέλφους του, τους πρωθυπουργούς  και  τους αρχηγούς  κρατών και τους  είπε: «Πείτε   μου πώς οραματίζεστε  μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη; Είστε με τη Ρωσία στην  αντίθετη πλευρά ή με τη Ρωσία  στη διαδικασία του διαλόγου και της κατανόησης; ». « Την απάντηση από πολλούς δεν την  έχω λάβει», είπε ο Τσίπρας. Κατά την άποψή μου, η απάντηση είναι σαφής: η νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη πρέπει να περιλαμβάνει και τη Ρωσία ».

Συχνά  ο δύσκολος δρόμος της διαπραγμάτευσης είναι πάντα προτιμότερος από την εύκολη , αλλά  αδιέξοδη πορεία των κυρώσεων
Αλέξης Τσίπρας

Δυνατότητες συνεργασίας: Η  ενέργεια και ο τουρισμός 

Όσον αφορά τις σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας έχει πολλές δυνατότητες, ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας και στον  τουρισμό, είπε ο Τσίπρας.

Σύμφωνα με την κυβέρνηση, η  συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών έχει  μεγάλες δυνατότητες, ιδιαίτερα στον τομέα της ενέργειας. "Νομίζω ότι η ευκαιρία να ενισχύσουμε  τις σχέσεις που  σχετίζονται με τον τουρισμό, καθώς και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, - δήλωσε ο πρωθυπουργός -. Στη Ρωσία, εκτός από μια πολύ σημαντική συνάντηση που θα έχω με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τον  πρωθυπουργό Ντμίτρι Μεντβέντεφ, τον Πατριάρχη της Μόσχας και πασών των Ρωσιών, θα είμαι σε θέση να κάνω μια ομιλία σε ένα από τα Κεντρικά Πανεπιστήμια  της Μόσχας. Από αυτή την άποψη, νομίζω ότι η ευκαιρία για ανταλλαγή απόψεων και η  συνεργασία στο εκπαιδευτικό επίπεδο μεταξύ των  ελληνικών  και των  ρωσικών  πανεπιστημίων  είναι επίσης μια πολύ σημαντική πτυχή για την ενίσχυση των αμοιβαίων σχέσεών μας ".

Ο πρωθυπουργός είπε ότι η Ελλάδα και η Ρωσία έχουν κοινές ρίζες, κοινούς αγώνες, κοινή θρησκεία , και πολιτισμό. "Η χώρα σας είναι πλούσια σε πολιτισμό και η  ελληνική κουλτούρα είναι επίσης το λίκνο του παγκόσμιου πολιτισμού. Νομίζω ότι σε αυτές τις περιοχές μπορεί να έχουμε ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο, και την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ των δύο χωρών», είπε ο Τσίπρας.
Πρόσθεσε ότι «το 2016 είναι μια σημαντική ευκαιρία για την ανάπτυξη των σχέσεων, επειδή θα διασχίσει έτος της Ρωσίας και την Ελλάδα.
"Το 2015, γιορτάζουμε την 70ή επέτειο της μεγάλης αντιφασιστικής νίκης, την νίκη των λαών κατά του ναζισμού», είπε ο Τσίπρας. - Η επέτειος αυτή είναι πολύ σημαντική για τον ρωσικό λαό, και για τον  ελληνικό. Οι λαοί μας έχουν σφυρηλατήσει μια αδελφότητα επειδή είχαν ένα κοινό αγώνα σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές ». Η  Ελλάδα και τη Ρωσία πλήρωσαν  το μεγαλύτερο τίμημα με το αίμα τους στον αγώνα κατά του φασισμού, και αυτό είναι μια κοινή βάση, και η  κοινή πεποίθηση, είπε ο Πρωθυπουργός.

“Δεν θα πρέπει λοιπόν να τα παρατήσουμε. Σε αυτό το σημείο είναι απαραίτητο να δοθεί έμφαση στις βάσεις για  να μην μείνουν μόνο ευσεβείς πόθοι. Ας δούμε πως είναι δυνατόν να γίνουν οι σχέσεις των δυο χωρών και  των δυο λαών πιο ουσιαστικές στα  πραγματικά προβλήματα. Έχουμε ένα λαμπρό παρελθόν στον κοινό  αγώνα και γενικά βλέποντας μπροστά, μπορεί να έχουμε  ένα όμορφο μέλλον», τόνισε ο Τσίπρας.


«Η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει τη γέφυρα μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας"

Η επίσκεψη στη Μόσχα θα θέσει σε νέα βάση τις  ρωσο-ελληνικές  σχέσεες, είπε ο Τσίπρας.
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, η επίσκεψη αυτή "θα δώσει την ευκαιρία να θέσουμε  σε νέα βάση τις  ρωσο-ελληνικές  σχέσεις." "Αυτό είναι - μια πραγματική ευκαιρία για να γίνει η επανεκκίνηση τους, και  να δώσει νέα ώθηση στις ρωσο-ελληνικές  σχέσεις, οι οποίες έχουν πολύ βαθιές ρίζες στην ιστορία και σφυρηλατούνται στον κοινό αγώνα των  λαών  μας», - είπε ο Τσίπρας.

Ο πρωθυπουργός σημείωσε ότι τα τελευταία χρόνια, οι σχέσεις με τη Ρωσία, μπορούμε να πούμε, ήταν  «παγωμένες».
«Δεν ξέρω αν αυτές έμοιαζαν με χειμώνα της Σιβηρίας, αλλά ήταν χειμώνας, και τώρα είμαστε στην άνοιξη και την άνοιξη έχουμε την δυνατότητα για να δημιουργήσουμε  μια πραγματική ανάπτυξη των σχέσεών μας », - είπε ο Τσίπρας, προσθέτοντας ότι είναι απαραίτητο για να συζητήσουμε τις δυνατότητες συνεργασίας σε μια σειρά από βασικούς τομείς .
«Είμαστε σε μια ειδική γεωπολιτική κατάσταση  έντασης, υπάρχουν κοινές προκλήσεις και πρέπει να δούμε πώς να τις  αντιμετωπίσουμε, - δήλωσε ο πρωθυπουργός -. Πρέπει να δούμε πώς τα έθνη και οι χώρες μας μπορούν να συνεργαστούν στην πραγματικότητα σε πολλούς τομείς – στην  οικονομία, στην  ενέργεια, στο εμπόριο, στη γεωργία , μπορούμε να καταλάβουμε και  να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και κυρίως να διερευνήσουμε πώς η συνεργασία μας μπορεί να είναι εποικοδομητική, επειδή πιστεύω πραγματικά ότι η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ, μπορεί να είναι μια σύνδεση, μια γέφυρα μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας " .

http://tass.ru

ΑΝΕΦΑΡΜΟΣΤΟ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΕΝΤΟΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

 Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη*

Η κορύφωση της κρίσης, που για πολλοστή φορά  βιώνει τις τελευταίες αυτές εβδομάδες  ο ελληνικός λαός, επαναφέρει στο προσκήνιο το συνονθύλευμα των κοινών χαρακτηριστικών, που αποτυπώνονται  σε  όλες τις  προηγούμενες κρίσεις.
Δηλαδή, εκβιασμοί, απειλές για GREXIT, επαναλαμβανόμενη απαίτηση για δήθεν μεταρρυθμίσεις που στην πραγματικότητα αποτελούν στυγνή  αφαίμαξη του δημόσιου πλούτου,  μεμψίμοιρη αναγνώριση ότι επιτύχαμε «κάτι λίγα, αλλά ποτέ αρκετά γιατί είμαστε ανίκανοι»,  συντονισμένες  ενέργειες εκφοβισμού μας, δηλώσεις  ιθυνόντων της ευρωζώνης για την πρόκληση  πανικού, που καταλήγει  σε μαζική έξοδο κεφαλαίων από την Ελλάδα. κ.ο.κ.

Παράλληλα, σε περιόδους κρίσης, παίρνει τη σκυτάλη και ο γερμανικός κυρίως Τύπος,  που δήθεν  αυθόρμητα προβαίνει, σε καθημερινής βάσης  προσβλητικά σχόλια, σχετικά με  τις δήθεν μειωμένες  δυνατότητες του ελληνικού λαού, τις κακές του συνήθειες,  την εγγενούς φύσης διαφθορά του, ενώ  πρόσφατα οι απαράδεκτες  αυτές κρίσεις περιλαμβάνουν και τη νέα ελληνική κυβέρνηση, που δεν τυγχάνει της έγκρισης των εταίρων μας.
 Για παραπάνω από πέντε χρόνια, αυτό το μεθοδικά χαλκευμένο  περίβλημα των ελληνικών κρίσεων αποδείχθηκε  αρκετό για να πείσει τις  προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις να αποδεχτούν την αδιάκοπη εφαρμογή  βαρβαροτήτων,  που μετέβαλαν σταδιακά την Ελλάδα σε περίπου  τριτοκοσμική χώρα. Ωστόσο, ώ του θαύματος,  όλες οι μέχρι σήμερα κρίσεις έχουν αίσιο τέλος. Η θηλιά  στο λαιμό χαλαρώνει την ύστατη στιγμή χάρις στην «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη».
 Γιατί, βέβαια,  οι εταίροι μας  δεν διακινδυνεύουν με τίποτε την έξοδό μας από την ευρωζώνη. Η Ελλάδα κερδίζει, έτσι χρόνο, μέχρι την επόμενη κρίση. Στο ενδιάμεσο διάστημα η κρίση βαθαίνει, τα άγρια μέτρα εντείνονται, ο βαθμός εξαθλίωσης  του λαού επεκτείνεται, η οικονομία ρημάζεται. Μέχρι πότε μπορεί να συνεχιστεί  αυτή η διελκυστίνδα;  Να θυμηθούμε, στο σημείο αυτό,  ότι το χρέος μας δεν  είναι βιώσιμο,  σε πείσμα των απεγνωσμένων προσπαθειών, κυρίως της ΕΕ, να το  βαπτίσει βιώσιμο, για να μην αποχωρήσει το ΔΝΤ από την τρόικα. Το  χρέος μας, ωστόσο,, όταν συρθήκαμε στο ΔΝΤ, ήταν βιώσιμο με ποσοστό 120% στο τότε ΑΕΠ. Σε πείσμα των  πενταετών  ανθρωποθυσιών, για τη μείωσή του,  το χρέος μας  σήμερα  είναι μη  βιώσιμο έχοντας σκαρφαλώσει στο 176%  του ΑΕΠ. Και, σίγουρα,  δεν θα είναι βιώσιμο ούτε το 2020. Η δουλεία χρέους μας, με επιτηρήσεις, προσβολές, στραγγαλιστική λιτότητα και ύφεση,  προβλέπεται να περατωθεί μόνο μετά την  αποπληρωμή του 75% του χρέους. Δηλαδή, σε χρόνο που δεν είναι ορατός. Ωστόσο, μέχρι το 2030 εκτιμάται ότι η Ελλάδα οφείλει να καταβάλλει 331 δισεκατομμύρια ευρώ, για την εξυπηρέτηση αυτού του μη βιώσιμου  χρέους της.

 Η νέα ελληνική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πλήρως ενήμερη, σχετικά  με το απόλυτο αδιέξοδο που επικρατεί, στο ευρύτερο περιβάλλον του ελληνικού χρέους. Γι αυτό, και έδωσε ρητή προεκλογική υπόσχεση στον ελληνικό λαό, ότι θα τον απαλλάξει από τα μνημόνια, την τρόικα, τις εγκληματικές μεταρρυθμίσεις, τη στραγγαλιστική λιτότητα, το αλύπητο  ξεπούλημα της χώρας, αλλά και ότι θα σπεύσει να γιατρέψει τις πληγές του που κακοφόρμισαν και αιμορραγούν. Και έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε απλόχερα από τον μαρτυρικό ελληνικό λαό, και έτσι βλέπει τη δημοτικότητά του να ανέρχεται σε καθημερινή βάση.
 Όμως, δυστυχώς, ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του υποσχέθηκαν μια ημιτελή, και γι αυτό αναποτελεσματική ΡΗΞΗ με το μνημονιακό καθεστώς, καθώς δεν τόλμησαν να περιλάβουν σε αυτήν  και την ευρωζώνη.  Έτσι, με  ισοδύναμα, που βαφτίζονται μη υφεσιακά, με το σταγονόμετρο των ευρώ, που όταν  ευαρεστείται  μας δανείζει η ΕΚΤ, με τις εμμονές των θεσμών για την επιτάχυνση των καταστρεπτικών  μεταρρυθμίσεών της, με τον εκβιασμό να συνεχίσουμε το ξεπούλημα της Ελλάδας,  δεν είναι δυνατόν να  ανορθωθεί η ρημαγμένη ελληνική οικονομία . Για να σταθεί και πάλι στα πόδια της  η  οικονομία μας, ύστερα από πενταετή εξοντωτικό οικονομικό πόλεμο, χρειάζεται  σταθερό ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της τάξης τουλάχιστον του 4-4.5%, και για περισσότερο από μια  δεκαετία.

Αυτήν την πραγματικότητα  πρέπει να τολμήσετε  να εξηγήσετε στον ελληνικό λαό, και μάλιστα γρήγορα κ. Πρωθυπουργέ. Μόνον εσείς  το μπορείτε. Γιατί εσάς περιβάλλει  με τόση  εμπιστοσύνη, ο λαός μας,  που ουδείς ομόλογός σας  θα μπορούσε να την ονειρευτεί, αλλά ακόμη  και γιατί το ποσοστό  της  συναίνεσής  του στις επιλογές σας είναι εξαιρετικά υψηλό. Να υποθέσω ότι η πρόσφατη επιστολή σας προς την Γερμανίδα καγκελάριο αποτελεί προοίμιο  μιας μελλοντικής  ομολογίας σας;

Και τώρα, ακούστε, κ. Πρωθυπουργέ, ποιο ήταν το συμπέρασμα, για την Ελλάδα, με το οποίο περατώθηκε στο Παρίσι  στις 6/3 το συνέδριο του Ινστιτούτου POMONE και του MANIFESTO, που έλαβε χώρα με συμμετοχή πολλών γνωστών οικονομολόγων από ολόκληρη την Ευρώπη: «Η Ελλάδα είναι αδύνατον να σωθεί εντός της ευρωζώνης. Πρέπει να αποχωρήσει κατεπειγόντως από αυτήν. Αλλά, όμως, την κρατούν αλυσοδεμένη, για να μην κινδυνεύσει το ευρώ».

Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Πρ.πρύτανης και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Πρόεδρος του Ιδρύματος Δελιβάνη  24.03.2015

 (δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτική Kontranews στις 29.3.2015

http://marianegreponti-delivanis.blogspot.gr