Κίνα και Ρωσία "χτίζουν" την μεγάλη Ευρασία

ΠΩΣ ΟΙ ΡΩΣΙΚΟΙ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ ΚΑΤΕΣΤΗΣΑΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΗΝ ΚΙΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΟΔΩΝ

08/06/2015
Kίνα και Ρωσία "χτίζουν" την Μεγάλη Ευρασία και το Πεκίνο μέσω της ηπειρωτικής τροφοδοσίας του σε υδρογονάνθρακες από την Μόσχα εξασφαλίζει την ανεξαρτησία του από την Ουάσιγκτον η οποία ελέγχει όλους τους θαλάσσιους δρόμους και μπορεί να διακόψει της κινεζικές ενεργειακές προμήθειες από την Άπω Ανατολή όποτε το θεωρήσει σκόπιμο.
 
Στο συνέδριο του Ρωσικού Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων που διεξήχθη στη Μόσχα και το οποίο ήταν αφιερωμένο στις ρωσο-κινεζικές σχέσεις, πολλά ελέχθησαν για την εμφάνιση ενός νέου τύπου συνεργασίας με το Πεκίνο.
 
Για το θέμα αυτό, η Ροσίσκαγια Γκαζέτα συνομίλησε με τον κοσμήτορα της έδρας παγκόσμιας οικονομίας και πολιτικής της Ανώτατης Οικονομικής Σχολής, πολιτικό επιστήμονα Σεργκέι Καραγκάνοφ.
 
Ροσίσκαγια Γκαζέτα: Ποιός είναι ο νέος τύπος συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας;
 
Σ.Κ.: Θεωρώ ότι το καινούριο το τελευταίο διάστημα είναι η συμφωνία Κίνας και Ρωσίας για την ενσωμάτωση και το συντονισμό δυο μεγάλων προγραμμάτων. Πρόκειται για την Κινεζική οικονομική ζώνη του “Δρόμου του μεταξιού” και την Ευρασιατική οικονομική ένωση, της οποίας ηγείται η Ρωσία. Προηγουμένως, οι περισσότεροι παρατηρητές υπέθεταν ότι αυτοί οι δυο στόχοι θα ήταν ανταγωνιστικοί μεταξύ τους. Τώρα, τα πάντα εξελίσσονται ακριβώς με τον αντίθετο τρόπο. Είναι πολύ πιθανό ότι στο κέντρο της Ευρασίας θα σχηματιστεί ένα νέο πεδίο οικονομικής ανάπτυξης, το οποίο θα προσφέρει όφελος σε όλους και θα καταστεί πιθανόν το κέντρο μιας νέας κοινότητας, της Μεγάλης Ευρασίας.
Κινδυνεύει η Ρωσία από την Κίνα;
 
ΕΡ: Ενίοτε ειδικοί εκφράζουν φόβους ότι στους σχεδιασμούς αυτούς η Ρωσία μπορεί να βρεθεί στο ρόλο του φτωχού συγγενούς της Κίνας.
ΑΠ: Ανάλογες ανησυχίες υπάρχουν, αλλά εκείνους που τις εκφράζουν θα τους συμβούλευα να μην υποτιμούν τις δυνατότητες της Ρωσίας. 
 
Ναι, υπολειπόμαστε της Κίνας στην οικονομία, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε το ίδιο μεγάλοι παράγοντες στην παγκόσμια σκηνή. Προκειμένου να διατηρηθεί και στο μέλλον η ισοτιμία μεταξύ Ρωσίας και Κίνας υπάρχουν δυο επιλογές, οι οποίες θα πρέπει ν’ αναπτυχθούν παράλληλα. Η πρώτη και σημαντικότερη είναι ότι η Ρωσία θα πρέπει ν’ αλλάξει δραστικά οικονομική πολιτική επιτυγχάνοντας ανάπτυξη -ειδικά στους τομείς εκείνους όπου είμαστε ανταγωνιστικοί- και να την κατευθύνουμε προς την Ανατολή. Η δεύτερη κατεύθυνση είναι ότι στο ευρασιατικό πρόγραμμα θα πρέπει να παρίστανται και άλλοι ισχυροί παίκτες, όπως η Ινδία, το Ιράν και άλλες χώρες της περιοχής. Η Κίνα φυσικά είναι ισχυρή δύναμη, ίσως η σημαντικότερη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ο αρχηγός.
 
ΕΡ: Θα πρέπει η Ρωσία να συμμετάσχει στη δημιουργία αυτού του νέου οικονομικού συστήματος μαζί με την Κίνα;
 
 
ΑΠ: Εννοείται. Θα εργαστούμε και με βάση το παλαιό σύστημα, αλλά η εμφάνιση παράλληλων Τραπεζών ανάπτυξης, παράλληλων αποθεματικών νομισμάτων, παράλληλων συστημάτων πληρωμών, όλα αυτά είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας, είναι κάτι που διευρύνει το πεδίο ελιγμών της και την καθιστά πιο αυτόνομη και ανεξάρτητη.
ΕΡ: Πολλά ακούγονται σήμερα για την ανάπτυξη της ενεργειακής συνεργασίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας. Σε τι διαφέρει η συνεργασία αυτή από εκείνη που υπάρχει ήδη, για παράδειγμα μεταξύ Κίνας και Σαουδικής Αραβίας, με το Ιράν, ή με τα αφρικανικά κράτη;
 
ΑΠ: Η Κίνα, εξυπακούεται, όπως και κάθε άλλη χώρα που ενεργεί με υπευθυνότητα, ενδιαφέρεται για τη διαφοροποίηση των εξωτερικών πηγών προμήθειας ενεργειακών πόρων. Είναι μια απόλυτα φυσιολογική και συνετή στρατηγική. Οι προμήθειες από την Αφρική ή τη Μέση Ανατολή είναι εξαιρετικά ευάλωτες και αυτό είναι κάτι που οι Κινέζοι το γνωρίζουν πολύ καλά. Όλες αυτές οι προμήθειες πραγματοποιούνται μέσω θαλάσσης και στη θάλασσα σήμερα, αλλά και στο προσεχές μέλλον, θα κυριαρχούν οι ΗΠΑ. Γι’ αυτό υφίσταται η θεωρητική πιθανότητα διακοπής αυτών των προμηθειών ή της απειλής διακοπής τους. Οι ηπειρωτικές προμήθειες ενεργειακών πόρων δεν εμπεριέχουν τέτοιες απειλές.
 
ΕΡ: Η Ρωσία είναι μέλος μαζί με την Κίνα σε πολλούς διεθνείς οργανισμούς, στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης, στη BRICS. Δεν υπάρχει ο κίνδυνος κυριαρχίας της Κίνας σ’ αυτές τις δομές; 
 
ΑΠ: Η φιλοσοφία του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης και της BRICS αποσκοπεί σε μεγάλο βαθμό στο να είναι συμμαχίες και ενώσεις ισότιμων χωρών. Φυσικά η Κίνα διαθέτει τεράστιες δυνατότητες, μεγαλύτερες απ’ ότι τα άλλα κράτη, από οικονομική άποψη. Όμως και οι άλλες χώρες πραγματοποιούν εκεί μια απόλυτα ανεξάρτητη πολιτική.
 
Και ως τώρα βγαίνουν όλοι κερδισμένοι, απλούστατα επειδή έχοντας ενωθεί λαμβάνουν επιπρόσθετο πολιτικό κεφάλαιο, χωρίς να καταθέτουν επιπρόσθετους πόρους.
 
ΕΡ: Η στροφή της Ρωσίας προς την Ανατολή δεν θα επηρεάσει τις σχέσεις της με τη Δύση;
 
ΑΠ: Για τη Ρωσία, με την γενικά ευρωπαϊκή ταυτότητά της, το να αποκοπεί από την Ευρώπη θα ήταν ασύμφορο και οικονομικά και πολιτικά, ακόμη και από ηθική πολιτική άποψη. Επομένως, πρέπει να αναζητηθούν οι δυνατότητες διαλόγου. Πιστεύω όμως ότι ο διάλογος αυτός θα μπορέσει να είναι πολύ πιο παραγωγικός αν διεξαχθεί σε ένα πιο ευρύ, ευρασιατικό πλαίσιο.
 
ΕΡ: Η Κίνα αγοράζει δραστήρια επιχειρήσεις στη Δυτική Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σε άλλες περιοχές του κόσμου. Θα έπρεπε να φοβόμαστε μια τέτοια οικονομική εξάπλωση;
 
ΑΠ: Η Κίνα διαθέτει τεράστιο πλεόνασμα κεφαλαίων. Σήμερα όμως διαπιστώνεται ότι αυτή η τεράστια εξοικονόμηση πόρων καθίσταται ευάλωτη. Δεν αποκλείεται αργά ή γρήγορα οι ΗΠΑ να προχωρήσουν σε υποτίμηση του δολαρίου προκειμένου -μεταξύ άλλων- να μειώσουν και το δικό τους χρέος. Αυτές οι τάσεις είναι ήδη ορατές. Στην προκειμένη περίπτωση οι Κινέζοι προσπαθούν, αντί χρημάτων, να αποκτήσουν περιουσιακά στοιχεία, αγοράζοντας σε όλο τον κόσμο σπίτια, επιχειρήσεις. Είναι μια αρκετά λογική φιλοσοφία που πρέπει να εφαρμόζεται για το ίδιον συμφέρον.
 
Στη Ρωσία δυστυχώς εξακολουθεί να υπάρχει από τα παλιά χρόνια ένα στερεότυπο, δηλαδή το να βλέπουμε μόνο τους κινδύνους και να μη θέλουμε να δούμε τις δυνατότητες. Πρέπει να είμαστε μεγάλοι, αλλά πρέπει να είμαστε και ισχυροί, επιτυχημένοι. Και η ύπαρξη ενός μεγάλου γείτονα όπως η Κίνα θα φέρει στη Ρωσία πρώτα απ’ όλα τεράστιες δυνατότητες. Τότε ο κινεζικός άνεμος θα φυσήξει στα πανιά μας.
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Λαπαβίτσας: «Ελάχιστα τα περιθώρια για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων»


Οι προτάσεις της κυβέρνησης αντιπροσωπεύουν έναν πολύ επώδυνο συμβιβασμό και πρέπει οπωσδήποτε να γίνει εσωτερική συζήτηση στον ΣΥΡΙΖΑ για τις επιπτώσεις τους όσον αφορά στην υλοποίηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, αναφέρει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Λαπαβίτσας σε άρθρο του που αναρτήθηκε στο προσωπικό του ιστολόγιο.

«Είναι φανερό ότι η διαπραγματευτική στρατηγική της κυβέρνησης είναι να κλείσει την αξιολόγηση παίρνοντας μια ανάσα ρευστότητας, ενώ παράλληλα επιδιώκει να εξασφαλίσει δέσμευση των δανειστών για το χρέος και την ανάπτυξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κάνει βήματα μακριά από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αλλά προσπαθεί να διατηρήσει την ελπίδα μιας εναλλακτικής πορείας στο μέλλον» αναφέρει ο κ. Λαπαβίτσας για την ελληνική πρόταση.

Όσον αφορά στην αντίδραση των δανειστών παρατηρεί πως από το κείμενο των τριών θεσμών συνάγεται πως «οι δανειστές απαιτούν σκληρά και ‘υψηλής ποιότητας' φορολογικά μέτρα για να επιτευχθούν τα ‘χαμηλά' πρωτογενή πλεονάσματα. Παράλληλα, ζητούν σκληρά συνταξιοδοτικά μέτρα, σκληρά εργασιακά μέτρα και πλήθος μέτρων απορρύθμισης και απελευθέρωσης των αγορών. Δεν προτείνουν όμως καμία λύση για το χρέος και κανένα πρόγραμμα επένδυσης».

«Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτά θα ακολουθήσουν αργότερα, ίσως μετά από μια ‘μεγάλη' διαπραγμάτευση για το χρηματοδοτικό κενό της χώρας» σημειώνει.
zougla.gr
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι «δεν πρόκειται να υπάρξει πρόταση των δανειστών που δεν θα εμπεριέχει μεγάλο πολιτικό κόστος για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ηγεσία του» και ο λόγος είναι ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπροσωπεύει κίνδυνο για το status quo της Ευρώπης. Οι δανειστές επιδιώκουν να δείξουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε».

Παράλληλα, εκτιμά ότι «δεν πρόκειται να υπάρξει πρόταση των δανειστών που θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τώρα ή στο μέλλον» και ότι «το πεδίο στο οποίο οι δανειστές σταδιακά παρασύρουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι όλο και πιο μακριά από τις προεκλογικές του θέσεις».

Αν υπογραφεί συμφωνία με όρους που θα επιβάλλουν οι δανειστές, η Ελλάδα θα επιστρέψει ουσιαστικά στο καθεστώς των μνημονίων, σημειώνει ο κ. Λαπαβίτσας και προσθέτει ότι το ζητούμενο αυτήν τη στιγμή δεν είναι να βρεθεί κάποιο κοινό πεδίο ανάμεσα στις προτάσεις της κυβέρνησης και σε αυτές των δανειστών για τον προφανή λόγο ότι κάτι τέτοιο θα μας πάει ακόμη πιο μακριά από το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και στην ουσία θα έχουν νικήσει οι δανειστές.

«Τα περιθώρια που υπάρχουν για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων είναι ελάχιστα», τονίζει και προσθέτει ότι «η στρατηγική της ριζοσπαστικής αλλαγής της Ελλάδας κρατώντας τη χώρα στο πλαίσιο της ΟΝΕ έχει φτάσει στο τέλος της. Αυτό είναι το ουσιαστικότερο και σημαντικότερο μήνυμα που έστειλε ο οδοστρωτήρας των δανειστών».

Αναφέρει, ακόμη, ότι «αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει πραγματικά να αλλάξει την κοινωνία, να αποτρέψει την εθνική κατάπτωση, να βάλει την οικονομία σε πορεία ανάπτυξης και να κερδίσει μια νέα δυναμική θέση για την Ελλάδα στο διεθνές γίγνεσθαι, πρέπει να εξετάσει εναλλακτικούς δρόμους. Η γνώση και η ανάλυση υπάρχουν. Χρειάζεται πολιτική θέληση και αποφασιστικότητα».

Γιατί η Μέρκελ θέλει να στηρίξει Τσίπρα

ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΔΑ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΣ ΣΥΖΗΤΟΥΝ "ΚΟΥΡΕΜΑ" ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

08/06/2015
Τη βούληση της Άνγκελα Μέρκελ να βοηθήσει τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση του, έτσι ώστε να βρεθεί μία λύση στην οικονομική κρίση και στο χρέος αναδεικνύει η Frankfurter Allgemeine και τεκμηριώνει τους λόγους. «Ο Τσίπρας δεν έχει τις σχέσεις που είχαν οι προκάτοχοί του με τους ολιγάρχες και μπορεί να εξαλείψει τις ανισότητες», είναι ένας από τους λόγους κατά την εφημερίδα, ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος φέρεται να έχει δηλώσει πως «όσο είμαι εγώ στην εξουσία δεν πρόκειται να υπάρξει Grexit».
 
Το δημοσίευμα περιγράφει ως εγκάρδια τη σχέση που έχει αναπτυχθεί τους τελευταίες μήνες μεταξύ της Γερμανίδας καγκελάριου και του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και παρά τις διαφωνίες για το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα και παρά το γεγονός ότι ακόμη δεν διαφαίνεται λύση στην ελληνική κρίση, η κ. Μέρκελ εμφανίζεται να θέλει να βοηθήσει την κυβέρνηση Τσίπρα.
 
Υψηλόβαθμος Γερμανός πολιτικός σχολιάζει πως «η Μέρκελ βρίσκει τον Τσίπρα συμπαθητικό. Κατανοεί ότι έχει μπροστά του ένα απίστευτα δύσκολο έργο και ότι δεν έχει εμπειρία διακυβέρνησης και θέλει να τον βοηθήσει». Πιστεύει πως δεν είναι ένας λαϊκιστής που δεν έχει καμία ιδέα για την οικονομία και ότι μέσα σε διάστημα μερικών μηνών θα πρέπει να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις τις οποίες οι προκάτοχοί του ανέβαλαν για χρόνια.
 
Διότι, όπως εξηγεί η γερμανική εφημερίδα, σε κάθε έλεγχο του προγράμματος βοήθειας οι πιο δύσκολες και πολιτικά επικίνδυνες μεταρρυθμίσεις αναβάλλονταν για τα επόμενα χρόνια. Ουσιαστικά, το πρόγραμμα θα έπρεπε να είχει ολοκληρωθεί τα προηγούμενα χρόνια.
 
Παράλληλα, η Μέρκελ βλέπει μια ευκαιρία με τον Τσίπρα, επισημαίνει η FAZ, καθώς ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν έχει φιλικές σχέσεις με τους ολιγάρχες στην Ελλάδα, όπως οι προκάτοχοί του.Έτσι, θα μπορούσε να σπάσει τις υπάρχουσες δομές και να εξαλείψει τις ανισότητες. 
 
Να σημειωθεί στο σημείο αυτό ότι όταν είχε συναντηθεί ο Μέρκελ με τον Τσίπρα στο Βερολίνο, για τα πρώτα λεπτά εγκωμίαζε την κίνηση της κυβέρνησης να επιβάλει πρόστιμο στον Μπόμπολα για φορολογικές υποθέσεις και τον παρότρυνε να προχωρήσει και σε άλλες κινήσεις κατά της διαπλοκής στην Ελλάδα που της «πίνει» το αίμα. 
 
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες και τη φορολόγηση των σταθμών που ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση και έχει προκαλέσει τη μήνη των «βαρόνων» των ΜΜΕ που καθημερινά θέλουν την Ελλάδα να καταρρέει, να διαλύεται, να μην υπάρχει τίποτα άλλο παρά μία συμφωνία με επώδυνα μέτρα για τον ελληνικό λαό.
 
Σύμφωνα επίσης με την εφημερίδα, όταν ο Σόιμπλε δήλωσε ότι σκέφτεται ένα Grexit, η Μέρκελ τηλεφώνησε στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, για να ξεκαθαρίσει: «Όχι όσο βρίσκομαι στην εξουσία». 
 
Την προηγούμενη Δευτέρα η Γερμανίδα καγκελάριος πήρε το θέμα στα χέρια της και ενεπλάκη στις διαπραγματεύσεις όσο ποτέ άλλοτε. Κάλεσε στο Βερολίνο το Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ και τους επικεφαλής των τριών θεσμών.
 
Σύμφωνα με τη FAZ, η Μέρκελ, ο Ολάντ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξετάζουν μια μείωση του ελληνικού χρέους, όχι μέσω ενός κουρέματος, αλλά μέσω της παράτασης του χρόνου αποπληρωμής των δανείων και μικρότερων επιτοκίων.
 
Η Γερμανίδα καγκελάριος έχει επενδύσει μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο για να βοηθήσει τον Τσίπρα, υπογραμμίζει η γερμανική εφημερίδα. Γνωρίζει τις διαφωνίες του Σόιμπλε. Γνωρίζει ότι θα είναι δύσκολο να πείσει το κόμμα της να συμφωνήσει σε μια παράταση του προγράμματος βοήθειας της Ελλάδας, αλλά ξέρει πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Ένα ενδεχόμενο Grexit θα ήταν καταστροφικό.
 
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ελλάδα η Ανάπτυξη που δεν θα Έρθει Ποτέ!!

Αυτοί μιλούν για «ανάπτυξη», και όλο το σύστημα της προσκυνημένης επικοινωνίας, στηρίζει με νύχια και με δόντια αυτή την εκφραστική φούσκα. Και όλοι μαζί (κυβερνώντες, αντιπολιτευόμενοι, ΜΜΕ και συμμορίες ευρωμαφιόζων) εξαντλούν την «περί ανάπτυξης» συζήτηση, στο ύψος και στην εισπρακτικότητα του ΦΠΑ…


Και δε ρωτά κανείς τον  πρωθυπουργό… Κανείς δε τον πιέζει να δώσει μια ξεκάθαρη απάντηση για το αν και κατά πόσον μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς ουσιαστική στροφή στην αξιοποίηση και της τελευταίας δυνατότητας, προκειμένου να μπει δυναμικά μπροστά η παραγωγική διαδικασία στη χώρα.

Κανείς δε ρωτά το απλούστατο: Πως δηλαδή μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς έκρηξη της αγροκτηνοτροφικής και της βιομηχανικής παραγωγής.

Κανείς δε ρωτά τους ξεφτιλισμένους που κυβέρνησαν αλλά και αυτούς που τους διαδέχτηκαν στη διακυβέρνηση της χώρας, ποιο είναι το πλάνο… ποιος είναι ο προγραμματισμός… ποιοι τομείς, με ποιο τρόπο, με ποιο ρόλο του δημοσίου τομέα, προβλέπεται να μπουν μπροστά μέσα στην τρέχουσα διετία, προκειμένου να ξεκινήσει δυναμικά η παραγωγική διαδικασία στον τόπο μας.

Κανείς δεν απαντά αν είναι λυμένα τα χέρια της χώρας, να αποφασίσει αυτή τον προσανατολισμό και το εύρος της παραγωγικής διαδικασίας, ή αν δεσμεύεται από...

τις ευρωενωσιακές συνθήκες, που απαιτούν και επιβάλουν, η χώρα να παραμείνει μια κακοπληρωμένη Φιλιππινέζα παροχής υπηρεσιών, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου κατοχικού και υποτελούς καταμερισμού οικονομικών δραστηριοτήτων.
  • Μπορεί επομένως να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς ουσιαστική στροφή στην παραγωγική διαδικασία??? Ασφαλώς και δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.
  • Μπορεί να υπάρξει ουσιαστική στροφή στην παραγωγική διαδικασία, χωρίς άμεση και αποφασιστική ρήξη με τα δεσμά της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα οδηγήσει στην πλήρη αποδέσμευση της χώρας??? Ασφαλώς και δεν μπορεί.
Πάμε τώρα μια βόλτα και στη γειτονική Ιταλία. 
Στη χώρα δηλαδή που οι τσιμινιέρες κάπνιζαν και συνεχίζουν να καπνίζουν. Στη χώρα που υπήρξε η πρώτη παραγωγική δύναμη στην Ευρώπη, ξεπερνώντας κατά πολύ τις επιδόσεις και αυτής της Γερμανίας.

Ποια είναι η κατάσταση???
2 τρις εξωτερικό χρέος… Κρίση ασφυκτική… Και μια χώρα στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Συμπέρασμα…
Με τη χώρα αλυσοδεμένη στα δεσμά των ευρωενωσιακών υποχρεώσεων και απαγορεύσεων, ανάπτυξη δε μπορεί να υπάρξει γιατί ακριβώς δεν μπορεί να υπάρξει εθνικός σχεδιασμών στην οργάνωση της αγροκτηνοτροφικής και βιομηχανικής παραγωγής.

Με τη χώρα αλυσοδεμένη στα δεσμά των ευρωενωσιακών υποχρεώσεων και δεσμεύσεων, χώρες όπως η Ιταλία, με ιδιαίτερα αναπτυγμένη τη βιομηχανική και αγροκτηνοτροφική παραγωγή, όχι μόνο δεν εξασφάλισαν ανάπτυξη, αλλά τίναξαν στα ουράνια το εξωτερικό τους χρέος και βρίσκονται σήμερα στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Αμφιβάλλετε ακόμη λοιπόν πως έχουν φυλακίσει τη ζωή και την ελπίδα μας σε ένα βρώμικο, ύπουλο, πλην καλοστημένο επικοινωνιακά παραμύθι, που ανατροφοδοτεί το φαύλο κύκλο των αυταπατών, χωρίς να προδιαγράφουν καμία απολύτως διέξοδο???


Έχασε την αυτοδυναμία το κόμμα του Ερντογάν




Το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχασε την αυτοδυναμία, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών που έχουν ανακοινωθεί με καταμετρημένο σχεδόν το 98% των ψήφων.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μεταδίδουν τουρκικά μέσα ενημέρωσης το AKP, που κυβερνά από το 2002, προηγείται με 41% και 259έδρες, ενώ για την πλειοψηφία απαιτούνται 276 έδρες (συνολικά 550 έδρες). Ακολουθούν το κεμαλικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα (CHP) με 25,2% και 131 έδρες, το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης με 16,5% και 82 έδρες και το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών με 12,5% και 78 έδρες.
Σε ρυθμιστή των εξελίξεων αναδείχθηκε το φιλοκουρδικό Κόμμα Δημοκρατίας των Λαών. Το φιλοκουρδικό κόμμα πέρασε το εκλογικό όριο 10% των ψήφων και εισέρχεται στη Βουλή ως τέταρτο κόμμα μειώνοντας τη δύναμη του πρώτου κόμματος, δηλαδή του κυβερνώντος ΑΚΡ, και βάζοντας φρένο στα σχέδια του προέδρου Ερντογάν να μετατρέψει το πολίτευμα σε προεδρευομένη δημοκρατία, ενισχύοντας τις εξουσίες του.
Τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών στην Τουρκία καταδεικνύουν την ξεκάθαρη απόρριψη εκ μέρους του εκλογικού σώματος της προσπάθειας του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν να ενισχύσει τις εξουσίες του και της επιδίωξής του για μια ισχυρή εκτελεστική προεδρία, δήλωσε σήμερα ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος του CHP. 
Ο εκλογικός χάρτης
* Με κίτρινο οι νομοί που πλειοψηφεί το ΑΚΡ, με κόκκινο το κεμαλικό το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, με μωβ το φιλοκουρδικό HDP και με βαθύ κόκκινο το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (Γκρίζοι Λύκοι).
Τα σενάρια για κυβέρνηση συνεργασίας
Μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στην Τουρκία άρχισε η σεναριολογία για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού με πρωταγωνιστές τα τέσσερα κόμματα που θα εκπροσωπηθούν στην εθνοσυνέλευση. Ωστόσο, η εν λόγω σεναριολογία πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν συνδυαστικά με το ενδεχόμενο διεργασιών εντός του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης.
Τα σενάρια αφορούν την κυβέρνηση συνασπισμού με ή χωρίς το ακροδεξιό κόμμα. Στην πρώτη περίπτωση θεωρητικά πρόκειται για συνεργασία του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικού Κινήματος ή του φιλοκουρδικού Κόμματος Δημοκρατίας των Λαών. Το τελευταίο όμως κατά την προεκλογική περίοδο είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο αυτό. Η όποια κυβέρνηση συνασπισμού μπορεί να είναι και βραχύβια και να οδηγήσει τη χώρα σε νέες εκλογές.
Αρχική

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ Αρχική

Το διακύβευμα δεν είναι «ευρώ ή δραχμή», αλλά αξιοπρέπεια ή υποτέλεια!


Posted by olympiada στο Ιουνίου 8, 2015
Γράφει ο Μαγια
Προς τι η έκπληξη (και δη δυσάρεστη), που οι δανειστές και δυνάστες μας, ζητούν από την κυβέρνηση «δήλωση μετανοίας» κι απ’ την Αριστερά να προδώσει τον εαυτόν της; Που θέτουν όρους, τους οποίους μια κυβέρνηση στοιχειωδώς πατριωτική ουδέποτε θα υπέγραφε;
Ούτε ο Τσίπρας, ούτε κανείς άλλος (πλην των Αντώνη Σαμαρά, Σταύρου Θεοδωράκηκαι Ευάγγελου Βενιζέλου) θα μπορούσε να προσυπογράψει μια ατιμωτική συμφωνία, που θα συμπεριλαμβάνει όλους ανεξαιρέτως τους γερμανικούς όρους εναντίον της Ελλάδας.
Η ιταμή, αποικιοκρατικού τύπου πρόταση των «θεσμών» περιλαμβάνει μέτρα παράτασης της ύφεσης, απαξίωσης της οικονομίας και της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, περαιτέρω υποβάθμισης της εγχώριας παραγωγικής βάσης και απορύθμισης της κοινωνίας. Επιδιώκει την υποταγή και η λεηλασία του ελληνικού λαού κι όχι για την σωτηρία της χώρας. Αλλά και τον εξευτελισμό της Αριστεράς, ώστε να μην εξαπλωθεί η «σχολή ΣΥΡΙΖΑ» στην Ευρώπη, καθιστώντας, έτσι, την πολιτική της βαρβαρότητας μονόδρομο.
Είναι τυχαίο το γεγονός ότι από το συγκεκριμένο κείμενο απουσιάζει κάθε αναπτυξιακή πρόταση και κάθε αναγκαία μεταρρύθμιση για την καταπολέμησητης διαφθοράς και της φοροδιαφυγής στην Ελλάδα;
Όπως αναφέρει, ακόμη και η φιλοσυστημική εφημερίδα Realnews, οι δανειστές: «»Xτυπούν» τουρισμό, φαρμακοβιομηχανία και μεταποιητικές επιχειρήσεις με τις αυξήσεις-σοκ που προτείνουν στον ΦΠΑ, ευνοώντας τους ξένους ανταγωνιστές. Zητούν «ξεπούλημα» των κρατικών «φιλέτων» και διατήρηση της εξοντωτικής φορολογίας στα ακίνητα που απαξιώνει την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων. Επιμένουν στη συνταγή της σκληρής λιτότητας με μέτρα ύψους 4,8 δισ. ευρώ μέχρι το τέλος του 2016 και κωλυσιεργούν για τη μείωση του χρέους που θα απελευθέρωνε πόρους για αναπτυξιακές πολιτικές».
Οι Έλληνες ζητούν να μην υποχωρήσουμε από τα δίκαια αιτήματά μας, διεμήνυσε προχθές στη Βουλή ο πρωθυπουργός, για να προσθέσει πως, «αν στην Ευρώπη δουλεύουν για να ταπεινώσουν ή να υποτάξουν ένα λαό να ξέρουν ότι θα έχουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα».
Ορθώς. Αλλά υπάρχει μια …μικρή λεπτομέρεια, που ίσως κρύβει τον …διάβολο. Μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, μετά τον πρώτο ενθουσιασμό, παρακολουθεί ανήσυχη τα τεκταινόμενα (ας όψεται η σκανδαλώδης επιχείρηση κατατρομοκράτησής της από την ασύδοτη «Πέμπτη Φάλαγγα») και εμφανίζεται έτοιμη να αναφωνήσει «άντε τελειώνετε, αν είναι να βγει η ψυχή μας, ας βγει μια ώρα αρχύτερα. Το σφίξιμο της θηλειάς γύρω από το λαιμό δεν αντέχεται άλλο».
Μια τέτοια εξέλιξη θα συνιστά την αποδοχή της υποταγής και της παραδοχής, πως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ό,τι χειρότερο, δηλαδή.
Συνεπώς, η κυβέρνηση, έστω και αργοπορημένα, πρέπει να ενεργοποιήσει και να φέρει στο προσκήνιο τον λαικό παράγοντα, γεγονός που θα ισχυροποιήσει σημαντικά τη θέση της. Το διακύβευμα δεν είναι «ευρώ ή δραχμή», αλλά ανεξαρτησία ή υποτέλεια!
ΥΓ. Το «δόγμα του Χότζα» δεν αποτελεί διαπραγματευτική τακτική!…

ΌΣΟ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΑΤΑΤΡΑΚ...


Εκτύπωση
ΔΕΥΤΕΡΑ 8-6-2015
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Κι αν δεν; Κι αν δεν προσχωρήσουν στο ρεαλισμό οι δανειστές; Κι αν αγνοήσουν την προειδοποίηση Τσίπρα, ότι ούτε ένας βουλευτής δεν θα ψήφιζε όσα προτείνουν; Κι αν δεν υπάρξει τελικώς συμφωνία, με όλα τα παρεπόμενα για την Ελλάδα και την Ευρώπη; Κι αν δεν επικρατήσει πνεύμα συμβιβασμού, ή, ακόμα χειρότερα, αν αποδειχτεί ότι δεν υπάρχει κανένα πνεύμα συμβιβασμού από κάποιες ισχυρές φράξιες των δανειστών; Και υπάρχει μόνο πνεύμα και πολιτική ταπείνωσης της κυβέρνησης και συνέχισης του εξανδραποδισμού; Τόσο απίθανο το έχετε;
Όλα παίζουν. Και τούτα, και κείνα. Γιατί μπορεί να είναι πολύ κοντά μια συμφωνία. Αλλά δεν μπορεί κανείς και να αποκλείσει ένα "ατύχημα". Ή μια σκόπιμη μετωπική από κύκλους και συμφέροντα, που έχουν εμμονή με την τιμωρία της Ελλάδας. Και θεωρούν ότι το πιο αποτελεσματικό μάθημα για όλους τους ανυπάκουους της Ευρώπης θα είναι, πολιτικά μιλώντας, μια φωτογραφία του Τσίπρα να φιλάει το χέρι, ή άλλο μέρος του σώματος, του Σόιμπλε. Ή το κεφάλι του κρεμασμένο έξω από το Eurogroup. Και τα δυο θα τους ικανοποιούσαν εξίσου.

Αυτά είναι τα δεδομένα. Και δεν χρειάζεται σοφία για να πει κανείς ότι βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού. Αν όμως ψάχνετε κάποια παραμυθία, τότε σκεφτείτε ότι έτσι γίνεται σε κάθε δύσκολη διαπραγμάτευση. Όσο πιο κοντά έρχονται οι υπογραφές, τόσο πιο μακριά πηγαίνουν οι απαιτήσεις. Παίζουν δηλαδή οι πιο ισχυροί με τα νεύρα των πιο αδύναμων. Πάρτε τώρα αυτά που σας δίνουμε, γιατί η εναλλακτική θα είναι η πλήρης καταστροφή σας. Έτσι εξάλλου δεν φτάσαμε στην αθλιότητα του καθεστώτος των μνημονίων;
Καλά όλα αυτά, αλλά αν δεν; Αν δεν, λοιπόν, τρία πράγματα: Ψυχραιμία, ψυχραιμία, και ψυχραιμία. Η κυβέρνηση δεν πρέπει να κάνει, και δεν θα κάνει πίσω από τις κόκκινες γραμμές της. Τελεία-παύλα. Και με αυτό το δεδομένο, πρέπει να έχει στις δύσκολες στιγμές μαζί της μια ψύχραιμη κοινωνία. Διότι ακόμα κι αν υποτεθεί ότι η συγκεκριμένη διαπραγματευτική διαδικασία ναυαγεί, αυτό δεν σημαίνει ότι αυτόματα ναυαγεί και η χώρα. Υπάρχουν πάντα περιθώρια -είδατε τι έγινε με τη δόση στο ΔΝΤ- για να μη φτάσουν τα πράγματα στο απρόβλεπτο.
Στο εσωτερικό υπάρχει η διέξοδος της δημοκρατίας -η προσφυγή στο λαό, που θα αλλάξει ριζικά πολλά δεδομένα. Ο νοών νοήτω... Και στο διεθνή χώρο υπάρχει η διπλωματία της κολούμπρας που θα πιάσει μεγάλες δυνάμεις και μεγάλες αγορές. Τουτέστιν, ψυχραιμία. Προς όλους. Έχουμε δρόμο ακόμα. Κι αυτοί θα μας στριμώχνουν τόσο περισσότερο να διαλέξουμε ανάμεσα στις αλυσίδες και στο πατατράκ, όσο περισσότερο φοβόμαστε το πατατράκ...
*Δημοσιεύθηκε στην ΑΥΓΗ την Κυριακή 7 Ιουνίου 2015  ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

Στο όνομα της ευρωζώνης δεν μπορεί να ζητείται η εξόντωση του ελληνικού λαού


Κυρ, 08/06/2015 
Κάποιοι το προέβλεπαν εξαρχής. Από την προηγούμενη Πέμπτη, ωστόσο, έγινε φανερό σε όλους: Οι τρεις ομοούσιοι και αδιαίρετοι «θεσμοί» (ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ) δεν διαπραγματεύονταιεπιζητώντας μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση. Το μόνο που κάνουν είναι μια διαρκή άσκηση πιέσεων και εκβιασμών, με απώτερο στόχο να οδηγήσουν την κυβέρνηση, με το πιστόλι στο κρόταφο (βλέπε: μεθοδευμένη οικονομική ασφυξία), σε πλήρη υποταγή και άτακτη υποχώρηση από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και τον ελληνικό λαό να συνεχίσει να ζει σε ένα ακόμη πιο ζοφερό παρόν, χωρίς καμιά προοπτική για το μέλλον.  
Αυτό που ζητούν οι «θεσμοί» με το περιβόητο κείμενο των προτάσεών τους δεν είναι παρά ένα ακόμησκληρότερο μνημονιακό πρόγραμμα νεοφιλελεύθερου μοντέλου κηδεμονίας και λιτότητας. Ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει πρόσθετα μέτρα – «φωτιά» ύψους 3 δις. ευρώ μόνο για φέτος. Πουαπαιτεί βάρβαρες απορρυθμίσεις στο ασφαλιστικό, όπως την περικοπή του ΕΚΑΣ από τους ανήμπορους χαμηλοσυνταξιούχους! Που προδιαγράφει σειρά ιδιωτικοποιήσεων σε στρατηγικούςτομείς της οικονομίας, όπως στην ενέργεια, το ξεπούλημα των περιφερειακών αεροδρομίων, του Ελληνικού κ.ά. Που επιδιώκει τη συντήρηση και εμβάθυνση του εργασιακού «Μεσαίωνα» στις εργασιακές σχέσεις. Που επιβάλλει συντελεστές ΦΠΑ που θα οδηγήσουν σε κατακόρυφες αυξήσεις σε είδη πρώτης ανάγκης και στα τιμολόγια της ΔΕΗ και των άλλων πρώην ΔΕΚΟ.  
Είναι προφανές ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα εξόντωσης του ελληνικού λαού η κυβέρνηση με κορμό τονΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να δεχτεί ούτε καν ως βάση συζήτησης. Και φυσικά αυτό έκανε. Σε διαφορετική περίπτωση δεν θα ακύρωνε μόνο την πρόσφατη λαϊκή εντολή που έλαβεαλλά θα ακύρωνε την ίδια την αριστερή πολιτική της φυσιογνωμία.  
Δεν μπορούμε ωστόσο να πούμε ότι μας γεμίζει αισιοδοξία και η φερόμενη ως ελληνική «κυβερνητική πρόταση» των 47 σελίδων προς τους δανειστές. Δυστυχώς, πρόκειται για ένα κείμενο συμβιβασμώνκαι υποχωρήσεων καθόλου ανώδυνων για το λαό και τη χώρα. Που περιλαμβάνει επίσης πρόσθεταφορολογικά αντιλαϊκά μέτρα, όπως η αύξηση του ΦΠΑ και η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, που ανοίγει παράθυρα για ιδιωτικοποιήσεις, που αυξάνει τα όρια συνταξιοδότησης και προωθεί την «απελευθέρωση» της αγοράς διαφόρων τομέων της οικονομίας.  
Ασφαλώς και όλοι καταλαβαίνουν ότι το κείμενο αυτό της «κυβερνητικής πρότασης», που απέχει αρκετά από όσα ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε προεκλογικά στον ελληνικό λαό, είναι προϊόν συμβιβασμού, προκειμένου να επιτευχθεί μια συμφωνία με τους άτεγκτους πιστωτές και υποτιθέμενους «εταίρους». Αυτό, όμως, δεν είναι επαρκής δικαιολογία, πολύ περισσότερο που οι δανειστές δεν αρκούνται σε μερικές μόνο υποχωρήσεις. Τα θέλουν όλα και τα θέλουν εδώ και τώρα. Και όσο βλέπουν ότι η κυβέρνηση δείχνει δεκτική σε υποχωρήσεις τους ανοίγει η όρεξη για να ζητήσουν την επόμενη φορά ακόμη περισσότερα!  
Το βασικό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Αρκεί στο λαό και στη χώρα μια οποιαδήποτε συμφωνία, όπως εκλιπαρούν τα κόμματα της «εσωτερικής τρόικας»: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ; Αρκεί μια συμφωνία που θα υποχρεώνει έναν λαό να ζει στη λιτότητα για να εξοφλεί αιωνίως τα δανεικά με δανεικά; Ή απαιτείται μια συμφωνία που όχι μόνο δεν θα περιέχει μέτρα λιτότητας, νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις, αλλά και θα προβλέπει δραστική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και μια μεγάλη αύξηση της ρευστότητας ώστε να πάρει μπρος η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας;  
Νομίζουμε πως είναι προφανές ότι μόνο η θετική απάντηση στο τελευταίο ερώτημα μπορεί ναωφελήσει και το λαό και τον τόπο. Διαφορετικά συμφωνία δεν μπορεί να υπάρξει. Και δεν είναι δυνατόν στο όνομα της παραμονής στην ευρωζώνη να επιζητείται η εξόντωση του ελληνικού λαού.  
Πιστεύουμε ότι αυτό είναι και το πραγματικό δίλημμα των ημερών και αυτό που πρέπει να θέσει η κυβέρνηση και προς τον ελληνικό λαό και προς τους δανειστές. Και να επιμείνει. Να μην κάνει ούτε βήμα πίσω από το ριζοσπαστικό, ανορθωτικό πρόγραμμά της και να εφαρμόσει αταλάντευτα τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. 
Κι αν αρνηθούν οι δανειστές; Τότε είναι σίγουρο πως αυτοί θα χάσουν πολύ περισσότερα από ό,τι η χώρα μας. Όσο κι αν κάποιοι σπεύδουν να κατατρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό προβλέποντας οικονομικούς τυφώνες και άλλου τύπου βιβλικές καταστροφές, αν αμφισβητήσουμε «ιερά και όσια» της αποπληρωμής του χρέους και της Ευρωζώνης, η χώρα μας διαθέτει πολλές εναλλακτικές λύσεις που παρά τις προσωρινές δυσκολίες, μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για ελπιδοφόρες, προοδευτικές εξελίξεις. Που μπορούν να γεμίσουν αισιοδοξία το λαό και μπορούν να ανοίξουν το δρόμο για την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου.
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΡΑΧΜΗ
- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/sto-onoma-tis-eyrozonis-den-mporei-na-ziteitai-i-exontosi-toy-ellinikoy-laoy-0#sthash.Ii2W1vlq.dpuf

Λαφαζάνης : Να μην εξοντωθεί ο λαός μέσα στην ευρωζώνη


Κυρ, 08/06/2015 - 21:15
Ολόκληρη η συνέντευξη του Παν. Λαφαζάνη στο ΒΗΜΑ της Κυριακής και στον Άγγελο Κωβαίο έχει ως εξής:Ερώτηση: Κύριε Υπουργέ, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει περιθώρια να συμφωνήσει με τους δανειστές; Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν νομίζω ότι οι «θεσμοί» επιδιώκουν μια αξιοπρεπή συμφωνία με την κυβέρνησή μας, συμβατή με το πρόγραμμα της. Οι λεγόμενοι «θεσμοί» εφαρμόζουν σε βάρος της Ελλάδας ό,τι πιο μακιαβελικό ως μεθόδευση έχει αναδείξει η ιστορία της αποικιοκρατίας. Αυτό που θέλουν είναι να τσακίσουνκοινωνικά τη χώρα και να εξευτελίσουν την κυβέρνηση. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για θετική συμφωνία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τους πιστωτές. Οι τελευταίοι μάλλον θέλουν παράδοση και υποταγή. Κι αυτό δεν πρέπει ποτέ να το επιτρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ερώτηση: Πώς μπορεί να λυθεί η συνάρτηση «ελάφρυνση χρέους - παροχή ρευστότητας», χωρίς μία συμφωνία εντός του πλαισίου της ΕΕ;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μια ενδεχόμενη συμφωνία για να είναι προωθητική πρέπει αφενός να μην περιέχει νέα μέτρα λιτότητας, νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις και αφετέρου ναπροβλέπει βαθιά διαγραφή του χρέους (του μεγαλύτερου μέρους) και ισχυρή ρευστότητα με ευνοϊκούς όρους για να χρηματοδοτηθεί η οικονομία. Όπως βλέπετε δεν μιλάω απλώς για μια οποιαδήποτε ελάφρυνση του χρέους, για τα μάτια του κόσμου, ούτε για οποιαδήποτε ρευστότητα, που θα χρησιμεύει απλώς για να πληρώνουμε τις δανειακές δόσεις. Μια τέτοια συμφωνία δεν θεωρώ ότι είναι πιθανό να δεχθεί η ΕΕ, η οποία κινείται τόσο αντιδραστικά ως να θέλει να εκδικηθεί βάναυσα όσους οραματίστηκαν και επένδυσαν σε μια δημοκρατική εξέλιξη της.
Ερώτηση: Στην τελευταία σύνοδο της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ μιλήσατε πιο ξεκάθαρα από ποτέ για το ενδεχόμενο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα. Πώς φαντάζεστε την διαδικασία αυτή, έπειτα από μία ενδεχόμενη ρήξη με την Ευρώπη; Θεωρείτε ότι θα ήταν προτιμότερο και εντιμότερο να αποχωρήσει η χώρα από την Ένωση;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να σταματήσει η κατατρομοκράτηση του λαού με την βιβλική καταστροφή που θα επέλθει από τη διακοπή της πληρωμής του χρέους και την αποχώρηση από το ευρώ. Όσοι τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό, το μόνο που επιβεβαιώνουν είναι την έλλειψη επιχειρημάτων και τον πανικό τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστό δεν έχει ως επιλογή την έξοδο από την ευρωζώνη αλλά όμως δεν έχει και ως επιλογή και την εξόντωση του λαού μας μέσα στην ευρωζώνη. Και αυτήν την ώρα ό,τι χειρότερο μπορεί να υπάρξει για τον τόπο και το λαό είναι ένα τρίτο μνημόνιο, που με κάθε δυνατό δημοκρατικό τρόπο πρέπει να αποφευχθεί, όσες δυσκολίες κι αν έχει ένα τέτοιο εγχείρημα.
Ερώτηση: Το μεγάλο ερώτημα του κόσμου είναι: «τι θα κάνει ο Λαφαζάνης, αν έρθει μία συμφωνία στη Βουλή;». Τι απαντάτε; Θα την ψηφίσετε και υπό ποιους όρους; 
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το μεγάλο ερώτημα του κόσμου δεν είναι το τι θα κάνει ο Λαφαζάνης. Το μεγάλο ερώτημα του κόσμου είναι αν θα υπάρξει συμφωνία με τους «θεσμούς» και τι είδους συμφωνία θα είναι αυτή, εφόσον επιτευχθεί. Αν έχουμε μια κακή συμφωνία, ασύμβατη ή και αντίθετη, με το πρόγραμμα μας, πράγμα που δεν πιστεύω ότι θα δεχθεί η κυβέρνηση, το πρόβλημα θα είναι για τον τόπο και τον ελληνικό λαό και θα είναι πελώριο και όχι για το τι θα κάνω εγώ στη Βουλή. Άλλωστε όσο χειρότερη θα είναι μια συμφωνία- επαναλαμβάνω δεν πρόκειται να τη δεχθεί η κυβέρνηση μας και μιλώ θεωρητικά- τόσο περισσότερους ψήφους θα πάρει, ίσως, στη Βουλή, αφού, μάλλον, με μεγαλύτερο πάθος θα σπεύσουν να τη στηρίξουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι.
Ερώτηση: Και τι θα γινόταν αν μία ενδεχόμενη συμφωνία ψηφιζόταν από τη Βουλή, αλλά  η κυβέρνηση έχανε την δεδηλωμένη; Μήπως υπάρχει και η επιλογή της «ηρωικής πτώσης;»
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ούτε η κυβέρνηση θα χάσει τη λεγόμενη «δεδηλωμένη», ούτε θα υπάρξει καμία ηρωική πτώση της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση τυγχάνει ευρείας λαϊκής αποδοχής, η οποία, παρά τις δυσκολίες, διευρύνεται συνεχώς μετεκλογικά. Απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση, με κορμό τονΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει στην πράξη εναλλακτική πολιτική λύση, παρά μόνο μεγάλες περιπέτειες και μείζονες κίνδυνοι. Η κυβέρνησή μας καλείται να λάβει και ελπίζω να λάβει, μέσα στις επόμενες εβδομάδες τολμηρές και ριζοσπαστικές αποφάσεις, που θα έχουν ιστορικό χαρακτήρα και θα αφορούν την επιβίωση και την προοπτική του ελληνικού λαού και μια πορεία του τόπου χωρίς εξαρτήσεις και κηδεμονίες.
Ερώτηση: Η Αριστερή Πλατφόρμα ενισχύεται εσωκομματικά σε κάθε ψηφοφορία που γίνεται επί των προτάσεών της στην ΚΕ. Μήπως τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξελίσσεται σε αυτό που είχε φανταστεί ο Αλ. Τσίπρας;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει αυτό που ήταν πάντα: ένα ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα, στις γραμμές του οποίου υπάρχει βαθιά δημοκρατία. Είμαστε ένα κόμμα αρχών, αξιών, προοδευτικού προγράμματος και σοσιαλιστικής προοπτικής. Ένα κόμμα που ζει και αναπνέει μέσα στα κινήματα και τους κοινωνικούς αγώνες. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σήμερα στην κυβέρνηση αλλά δεν απώλεσε το ριζοσπαστισμό του και δεν θα αφομοιωθεί από το κράτος , ούτε θα εγκλωβιστεί από την εξουσία, σαγηνευμένος από τα προνόμια και τα τυχόν λάφυρά της. Ο ΣΥΡΙΖΑ από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης και στηριγμένος στα κινήματα και τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες, θα συνεχίσει να βρίσκεται στην πρωτοπορία της προσπάθειας για να αλλάξει σελίδα η χώρα.
Ερώτηση: Μία εξαντλημένη οικονομικά χώρα, πώς μπορεί να παίξει σημαντικό γεωπολιτικό ρόλο; Το κινεζικό π.χ. ενδιαφέρον για την Ελλάδα βασίζεται στο ότι είναι μέλος της ΟΝΕ, η Ρωσία τις τελευταίες ημέρες έχει δια του υπουργού των Εξωτερικών της προστεθεί σε εκείνους που λένε «βρείτε τα με την Ευρώπη».
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Το γεωπολιτικό βάρος της χώρας μας όχι μόνο δεν μειώνεται, από την οικονομική κρίση που περνάμε αλλά και για μια σειρά πολιτικούς λόγους που αφορούν τις εξελίξεις στην περιοχή μας και όχι μόνο, αυξάνεται και αποκτά ακόμα πιο εξαιρετική σχεδόν καθοριστική σημασία. Μια τροποποίηση πολιτικών, γεωστρατηγικών και οικονομικοκοινωνικών προσανατολισμών της χώρας μας μπορεί να αλλάξει βαθιά την πολιτική εικόνα της περιοχής μας και της Ευρώπης. Μια ματιά σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές αρκεί και είναι ενδεικτική για αυτούς τους ισχυρισμούς. Η Ελλάδα διαθέτει σημαντικές πολιτικές εφεδρείες προς αξιοποίηση.
Ερώτηση: Πώς πιστεύετε ότι μπορεί να προχωρήσουν τα μεγάλα έργα και των δύο αγωγών, του ΤΑΡ και του Greek Stream στην Ελλάδα;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ο ΤΑP με το αζέρικο φυσικό αέριο και ο ελληνικός αγωγός με το ρωσικό φυσικό αέριο δεν είναι κατ’ ανάγκη ανταγωνιστικοί και πολύ περισσότερο δεν είναι καθόλου ασύμβατοι μεταξύ τους. Αντίθετα, θα έλεγα ότι είναι αρκετά συμπληρωματικοί, δίνουν ευκαιρίες και δυνατότητες επιλογών στους καταναλωτές, ενώ συμβάλλουν από κοινού στην ενεργειακή ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή μας και στην Ευρώπη. Η αμερικανική θέση ότι δεν χωράνε δύο αγωγοί στη χώρα μας είναι βαθιά λαθεμένη. Η Ελλάδα, αντίθετα, όσο εξελίσσεται σε πλουραλιστικό ενεργειακό κόμβο στην περιοχή μας τόσο προσφέρει καλύτερες υπηρεσίες στην ειρήνη, τη συνεργασία και τηνευημερία στην ευρύτερη περιοχή μας σε Ανατολή και Δύση.
Ερώτηση: Σε πρόσφατο κείμενό σας για τον Χαρίλαο Φλωράκη με αφορμή τα 10χρονα από τον θάνατό του, γράψατε: «Χαρίλαε, ψηλά στο λόφο του Αη Λια, στο Παλιοζογλώπι, που αναπαύεσαι, έχεις διαλέξει καλή θέα για να αγναντεύεις και να περιμένεις να δεις τη λεύτερη, ανεξάρτητη και σοσιαλιστική Ελλάδα που οραματίστηκες μέσα από τα βάθη της καρδιάς σου. Ίσως να μην περιμένεις για πολύ!». Πλησιάζει λέτε εκείνη η ώρα;
Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ουδείς μετά Χριστόν προφήτης και ιδιαίτερα στην πολιτική οι προβλέψεις συνήθως αποτυγχάνουν. Η φράση στην οποία αναφέρεστε περισσότερο αντιπροσωπεύει ευχή και ελπίδα και κυρίως προτροπή, παρά ακλόνητη βεβαιότητα για το άμεσο μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα έχει ήδη μπει σε μια ελπιδοφόρα τροχιά προοδευτικής και ανεξάρτητης πορείας. Έχουμε, όμως, πολύ δρόμο μπροστά μας και θα χρειαστούν μεγάλοι αγώνες, θυσίες και προσπάθειες για την τελική επιτυχία.  
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΓΟΡΑ (6/6)
Η Iskra παραθέτει ολόκληρη τη συνέντευξη του Παν. Λαφαζανη στην Σαββατιάτικη εφημερίδα ‘’ΑΓΟΡΑ’’(6/6) και στον Δημήτρη Αλειφερόπουλο και η οποία εχει ως εξής:
ΕΡ: Έχουμε σύντμηση των δόσεων του ΔΝΤ προκειμένου αυτές να πληρωθούν στο τέλος του μήνα, μετά από αίτημα της Ελλάδας. Τι σημαίνει αυτό; Έχουμε μια πιο διαλλακτική στάση από τους δανειστές;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ : Δεν έχω την εντύπωση ότι η σύντμηση των δόσεων του ΔΝΤ και η παραπομπήτους για αποπληρωμή στο τέλος του μήνα, προέκυψε μετά από αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης. Έχω την αίσθηση ότι η πρωτοβουλία γι’ αυτή την εξέλιξη προήλθε από το ΔΝΤ, μπροστά στο ενδεχόμενο η κυβέρνηση να μην πληρώσει τη δόση της 5ης Ιουνίου. Αυτό το γεγονός δείχνει τον πανικό των θεσμών, μπροστά σε μια πιθανή απόφαση της κυβέρνησης να διακόψει είτε από επιλογή είτε από αδυναμία, την αποπληρωμή του χρέους. Όλα αυτά δείχνουν ότι την ώρα που οι «θεσμοί» επιδεικνύουν ένα αδίστακτο πρόσωπο και στραγγαλίζουν την οικονομία, την ίδια ώρα ασκούν μια επικοινωνιακή πολιτική «καρότου και μαστίγιου» και επιχειρούν πανικόβλητοι να αποτρέψουν «πάση θυσία» για την χώρα μια σχεδιασμένη εναλλακτική λύση με όχημα τη διακοπή της αποπληρωμής του χρέους. Αυτή η άθλια μακιαβελική τακτική δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει. Η κυβέρνηση οφείλει να περάσει στην αντεπίθεση.
ΕΡ: Αν οι εταίροι επιμείνουν σε μια συμφωνία με δύσκολα μέτρα στα δημοσιονομικά, τις ιδιωτικοποιήσεις και το ασφαλιστικό, θα τα αποδεχτείτε για να κλείσει η συμφωνία ή όχι;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Οι λεγόμενοι εταίροι από την αρχή το μόνο που επιδιώκουν είναι τη γενικήκοινωνική κατεδάφιση στη χώρα και τον εξευτελισμό της κυβέρνησης με την αποδοχή από μέρους της πλήθους σκληρών αντιλαϊκών μέτρων και τον ενταφιασμό του προγράμματός της. Κάθε υποχώρησηπου κάνει η κυβέρνηση και έχει κάνει πολλές υποχωρήσεις, σε αντίθεση με τις προγραμματικές μας εξαγγελίες, αντί να φέρνει πιο κοντά μια συμφωνία, αξιοποιείται από τους «θεσμούς» για να ζητάνε ακόμα περισσότερα αντικοινωνικά μέτρα και να σφίγγουν περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό της χώρας. Η μόνη κατεπείγουσα επιλογή για τον τόπο είναι η αναζωογόνηση των λαϊκών κινητοποιήσεων και η επιμονή σε μια πολιτική απεξάρτησης από κηδεμόνες και τήρησης, με κάθε τίμημα, μιας πορείας συμβατής με τις προγραμματικές μας δεσμεύσεις.
ΕΡ: Πολλά στελέχη λένε ότι αν δεν υπάρξει έντιμος συμβιβασμός πρέπει να πάει η κυβέρνηση σε εκλογές. Αυτό όμως δεν εμπεριέχει το ρίσκο να στηθούν κάλπες με κεφαλαιακούς ελέγχους στις τράπεζες;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η κυβέρνηση διαθέτει σαφή λαϊκή εντολή να εφαρμόσει το ριζοσπαστικό της πρόγραμμα με όλα τα δυνατά δημοκρατικά μέσα και με κάθε δυνατή εναλλακτική λύση. Και αυτή η λαϊκή εντολή συνεχώς διευρύνεται σε βάρος της εγχώριας «πέμπτης φάλαγγας». Όσο καθυστερεί η κυβέρνηση να λάβει ρηξικέλευθες αποφάσεις τόσο θα κερδίζει έδαφος η σύγχιση στο λαό και θα ενθαρρύνονται οι πιστωτές.
ΕΡ: Το Μαξίμου, δια στόματος του Υπουργού Επικρατείας, Νίκου Παππά, ανοίγει θέμα κομματικής πειθαρχίας για την ψήφιση μιας συμφωνίας. Τι απαντάτε σε αυτό;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν έχω υπόψη μου τις δηλώσεις του Νίκου Παππά για να τις σχολιάσω. Ανεξαρτήτως, όμως τούτων, η πειθαρχία την οποία όλοι μας στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει πρώτα από όλα να επιδείξουμε, είναι η πειθαρχία απέναντι στο ριζοσπαστικό μας πρόγραμμα και τη λαϊκή εντολή. Αυτή είναι νομίζω η καλύτερη αφετηρία για να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες στιγμές που βιώνουμε αυτές τις μέρες και τους εντεινόμενους εκβιασμούς των «θεσμών».
ΕΡ: Οι αποκρατικοποιήσεις φαίνεται να είναι θεμελιώδες κεφάλαιο για να κλείσει η συμφωνία. Είστε διατεθειμένος να κάνετε βήματα πίσω για να αρθεί το αδιέξοδο; Υπάρχει περίπτωση να πουληθεί η «μικρή ΔΕΗ»;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η χώρα δεν πρέπει να προχωρήσει σε εκποιήσεις στρατηγικών επιχειρήσεων και στρατηγικών ακινήτων-φιλέτων. Κάτι τέτοιο θα ήταν επιζήμιο για το παρόν και το μέλλον του τόπου μας. Το θέμα δεν είναι να κάνω εγώ «πίσω» ή να μην κάνω. Το θέμα είναι να μην κάνει «πίσω» η πατρίδα μας και οι ιδιωτικοποιήσεις μας πάνε πίσω. Όσο για τη ΔΕΗ η θέση μου είναι διακηρυγμένη ευθύς εξαρχής. Η ΔΕΗ δεν τεμαχίζεται και δεν πωλείται, παρά μόνο ανασυγκροτείται ως μεγάλη αδιαπραγμάτευτα δημόσια επιχείρηση.
ΕΡ: Πότε θα υπογραφεί προσύμφωνο για τον «ελληνικό αγωγό»; Έχετε εικόνα αν θα υπάρξει προκαταβολή κερδών από τη Ρωσία μέσα στο καλοκαίρι;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η υπόθεση της ελληνορωσικής συμφωνίας για έναν «ελληνικό» αγωγό, που από το έδαφός μας θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο, βρίσκεται σε καλό δρόμο, όπως σε καλό δρόμο βρίσκονται και οι συζητήσεις για την «προκαταβολή» στην ελληνική δημόσια εταιρεία που θα συμμετέχει στην κατασκευή και διαχείριση του αγωγού και η οποία θα εξοφληθεί με τα κέρδη της από τη λειτουργία του αγωγού. Μια μεγάλη κυβερνητική αντιπροσωπεία με τον Αλέξη Τσίπρα, στην οποία θα συμμετέχω, θα δώσει το παρόν στο οικονομικό Φόρουμ της Πετρούπολης, 18-20 Ιουνίου. Εκεί πιθανόν να γίνει δυνατή η τελική συμφωνία για τον ρωσικό αγωγό και να επισημοποιηθεί και η ένταξη της Ελλάδας ως μέλους της νέας Αναπτυξιακής Τράπεζας των BRICS (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Νοτ. Αφρική).
ΕΡ: Συμμερίζεστε την κριτική μερίδας βουλευτών και κομματικών στελεχών ότι εκτός από την Έλενα Παναρίτη υπήρξαν και άλλες ατυχείς επιλογές σε πρόσωπα;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν θέλω αυτή την ώρα να προβώ σε εκτιμήσεις για πρόσωπα που έχουν επιλεγεί να στελεχώσουν δημόσιες επιχειρήσεις και θέσεις. Ασφαλώς θα είχα πολλά να πω, αλλά δεν είναι κατάλληλη στιγμή για μια τέτοια συζήτηση, όταν η κυβέρνηση βάλλεται και μπροστά της έχει κρίσιμες επιλογές. Τώρα πρέπει να επιδείξουμε αποφασιστικότητα, τόλμη και ριζοσπαστικότητα προκειμένου να λάβουμε ιστορικές αποφάσεις για τον τόπο και την πορεία του.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΗΝ ''DAILY TELEGRAPG'' (6/6) 
Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει ολόκληρη τη συνέντευξη του Παν. Λαφαζάνη στην DAILY TELEGRAPH(6/6) και στους David Blair και Μενέλαου Τζαφάλια και η οποία έχει ως εξής: 

ΕΡ: Ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος για την Ελλάδα τώρα; Εντός της ζώνης του ευρώ ή εκτός; Και με ποιο τίμημα;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ως επιλογή την έξοδο από την ευρωζώνη. Αλλά δεν νομίζω ότι θα δεχθεί και την εξόντωση της χώρας και του ελληνικού λαού εντός της ευρωζώνης. Ένα τρίτο μνημόνιο λιτότητας θα είναι ό,τι πιο καταστροφικό για τη χώρα. Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι κυρίαρχοι κύκλοι της ευρωζώνης που πρέπει να κάνουν την επιλογή για το τι θέλουν με την Ελλάδα.
ΕΡ: Ποια είναι η υφισταμένη σχέση της Ελλάδας με τους πιστωτές της; Μπορούν να υπάρξουν συγκλίσεις στις απαιτήσεις που εγείρουν οι θεσμοί;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Οι «θεσμοί» δεν μοιάζουν να επιδιώκουν μια συμφωνία, έστω σε βάρος της χώρας, αλλά με «ανεκτές» υποχωρήσεις. Οι «θεσμοί», μάλλον, ζητούν «γη και ύδωρ»: την λεηλασίατης κοινωνίας και τον διασυρμό του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές ότι με τέτοιες απαιτήσεις δεν μπορούν να υπάρξουν συγκλήσεις της κυβέρνησης με τους «θεσμούς».  
ΕΡ: Τα ενεργειακά αποτελούν κομμάτι της τρέχουσας διαπραγμάτευσης. Θα δεχθείτε επέκταση των αποκρατικοποιήσεων στο χώρο της ενέργειας (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΑΔΜΗΕ); Μέχρι που θα μπορούσατε να συναινέσετε;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η ιδιωτικοποίηση των ενεργειακών επιχειρήσεων της χώρας όπως η ΔΕΗ, οΑΔΜΗΕ και η ΔΕΠΑ θα ισοδυναμούσε με μείζον εθνικό έγκλημα σε βάρος του τόπου, της ελληνικής οικονομίας και του λαού μας. Θα έμοιαζε με τη χαριστική βολή στη χώρα μετά από πέντε χρόνιαμνημονιακής εξόντωσης. Όχι μονό δεν μπορώ να συναινέσω σε ενδεχόμενες τέτοιες επιλογές αλλά και θα τις αντιπαλέψω σθεναρά. Δεν πιστεύω ότι η κυβέρνηση μπορεί να αποδεχθεί την εκποίηση του ενεργειακού τομέα της χώρας.  
ΕΡ: Η σύσφιγξη των σχέσεων της Ελλάδας με τη Ρωσία ανησυχεί την ΕΕ. Θεωρείτε πως προσέγγιση που έχετε επιχειρήσει είναι συμβατή με την θέση της Ελλάδος στην ΕΕ; Τι προσδοκά η Αθήνα από το άνοιγμα προς τη Μόσχα;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η ανάπτυξη των ελληνορωσικών σχέσεων σε όλους τους τομείς και η διέλευση από τη χώρα μας ενός αγωγού με ρωσικό φυσικό αέριο, όχι μόνο είναι συμβατή, συμβατότατη θα έλεγα, με τη θέση της χώρας μας στην ΕΕ αλλά και η ίδια η ΕΕ και οι χώρες της θα έπρεπε να είχαν ως θεμελιώδη επιλογή τις καλές και προωθημένες σχέσεις με τη Μόσχα. Η ανάπτυξη των σχέσεων της Ελλάδας με τη Ρωσία θα μπορούσε να αποφέρει στην πατρίδα μου σημαντικά οικονομικά καιενεργειακά οφέλη, θα την υποβοηθούσε να απεγκλωβιστεί σε κάποιο βαθμό από μονομερείς εξαρτήσεις και να αποκτήσει μεγαλύτερη ανεξαρτησία επιλογών, ενώ θα συνέβαλλε για περισσότερη ασφάλεια και σταθερότητα στην περιοχή. Η νεοψυχροπολεμική απομόνωση της Ρωσίας και οι κυρώσεις σε βάρος της δεν είναι καθόλου φρόνιμη πολιτική. Η Ρωσία είναι μεγάλη χώρα και πρέπει να συμμετέχει ενεργά και να έχει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής.
EΡ: Η συμμετοχή της Ελλάδας στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICS είναι εφικτή ή όχι; Πολλοί θεωρούν πως το αρχικό κόστος συμμετοχής τη καθιστά απαγορευτική. Είναι έτσι;
ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να γίνει ένα από τα πρώτα μη ιδρυτικά μελή της νέας αναπτυξιακής τράπεζας των BRICS, πράγμα που θα της αποφέρει σημαντικά οικονομικά και πολιτικά οφέλη. Αυτή η συμμετοχή είναι πολύ ρεαλιστική και είναι ευπρόσδεκτη από τα ιδρυτικά μέλη της Τράπεζας και ειδικότερα από τη Ρωσία. Το κόστος για να γίνει η Ελλάδα εταίρος στη νέα Τράπεζα είναι ιδιαίτερα χαμηλό, ώστε να μην τίθεται κανένα πρόβλημα ακόμα και σε μια χώρα που δοκιμάζεται σκληρά όπως η δική μας. Νομίζω ότι στο οικονομικό φόρουμ της Αγ. Πετρούπολης, όπου θαπαρευρεθεί ελληνική κυβερνητική αντιπροσωπεία, αυτή η συμμετοχή της Ελλάδας στη νέα αναπτυξιακή Τράπεζα θα μπορούσε, ίσως , να επισφραγιστεί.
ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΔΡΑΧΜΗ
- See more at: http://www.drachmi5.gr/ellada/lafazanis-na-min-exontothei-o-laos-mesa-stin-eyrozoni#sthash.Lt8eUNq8.dpuf