Ο χάρτης της διεθνούς ολιγαρχίας

Νικόλαος Λάος

ΔΕΥΤΕΡΑ  22/06/2015 

Ο ευρωατλαντικός συνασπισμός (όρος με τον οποίο αναφέρομαι συλλογικώς στο ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και θεσμούς παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, όπως λ.χ. το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα) έχει πολεμήσει εναντίον του σοβιετικού κομμουνισμού και εναντίον του εθνικισμού/φασισμού, όχι χάριν της πνευματικής και πολιτικής απελευθέρωσης της ανθρωπότητας, αλλά για να επιβάλλει ένα δικό του, ευρωατλαντικό, μοντέλο ολιγαρχίας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο σημερινός, μετασοβιετικός και μεταδιπολικός κόσμος κυβερνάται από μια μυριάδα πολυεθνικών εταιρειών και χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων που ανήκουν σε ένα δίκτυο ιδιωτικών οργανώσεων στρογγυλής τραπέζης το οποίο εκτείνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη. Υπάρχει, πράγματι, μια διεθνής άρχουσα ελίτ η οποία οικοδομεί μια οικονομικοεπιχειρηματική αυτοκρατορία εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα και η οποία καταπολεμά συστηματικά κάθε απόκλιση από την ατζέντα της. 

 To 2014, o Martin Gilens, καθηγητής Πολιτικής στο Princeton University, και ο Benjamin I. Page, καθηγητής της θεωρίας λήψης αποφάσεων στο Northwestern University, εξέδωσαν μια επιστημονική εργασία με τίτλο “Testing Theories of American Politics: Elites, Interest Groups, and Average Citizens” (Perspectives on Politics, τόμος 12, έτος 2014, σελ. 564–581).

Σε αυτήν την επιστημονική εργασία, συγκεντρώθηκαν και μελετήθηκαν πολιτικά δεδομένα από το 1981 μέχρι και το 2002, μεταξύ των οποίων αναλύθηκαν 1.800 πολιτικές αποφάσεις που έλαβε το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της προαναφερθείσας χρονικής περιόδου. Το πόρισμα της εν λόγω επιστημονικής έρευνας είναι ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα δεν διευθύνεται από τον αμερικανικό λαό, αλλά από ένα δίκτυο «οικονομικών ελίτ» και «επιχειρηματικών συμφερόντων».

Με άλλα λόγια, η προαναφερθείσα μελέτη αποδεικνύει επιστημονικώς ότι το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ είναι ολιγαρχία, στην οποία «οι επιθυμίες εταιρειών και επιχειρηματικών και επαγγελματικών συνδέσμων» αποτελούν την κινητήρια δύναμη πίσω από τη λήψη πολιτικών αποφάσεων της κυβέρνησης. Κατά λέξη, στην προαναφερθείσα μελέτη τους, οι καθηγητές Gilens και Page καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: «Το κεντρικό σημείο που αναδύεται από την έρευνά μας είναι ότι οι οικονομικές ελίτ και οι οργανωμένες ομάδες που αντιπροσωπεύουν επιχειρηματικά συμφέροντα έχουν ουσιαστικές ανεξάρτητες επιδράσεις στην κυβερνητική πολιτική των ΗΠΑ, ενώ οι ομάδες συμφερόντων που είναι βασισμένες στη μάζα και οι μέσοι πολιτές έχουν μικρή ή μηδαμινή επιρροή».  

Επίσης, στην προαναφερθείσα επιστημονική έρευνα των καθηγητών Gilens και Page, καθίσταται σαφής η μεγάλη ισχύς των υπερεθνικών επιχειρήσεων και των διεθνών χρηματοοικονομικών παραγόντων επί των λαών. Το Council on Foreign Relations (CFR), ελληνιστί Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων, αποτελεί την επιτομή της επιχειρηματικοοικονομικής διακυβέρνησης που ασκείται στις περισσότερες χώρες του κόσμου σήμερα, καθώς τα δημοκρατικά πολιτικά συστήματα όλο και περισσότερο διαβρώνονται από ομάδες πίεσης (λόμπι) και δίκτυα ειδικών συμφερόντων.

Το Council on Foreign Relations αυτοπροσδιορίζεται ως «ανεξάρτητη, μη κομματική οργάνωση μελών, δεξαμενή σκέψης και εκδότης» («independent, nonpartisan membership organisation, think tank and publisher»), αλλά ουσιαστικά αποτελεί την οργάνωση που συσπειρώνει την αμερικανική ολιγαρχία. Βλέποντας τη λίστα των εταιρικών μελών του Council on Foreign Relations, διαπιστώνουμε ότι, στα μέλη του, συμπεριλαμβάνονται περίπου 200 από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως οικονομικούς παίκτες, όπως οι εξής εταιρείες: Exxon Mobil Corporation, Goldman Sachs Group Inc, BP plc, Barclays, Google Inc, Lockheed Martin, Deutsche Bank AG, Shell Oil Company, και Soros Fund Management. 

Το Council on Foreign Relations έχει τύχει ενδελεχούς επιστημονικής διερεύνησης από τον διακεκριμένο Αμερικανό ιστορικό Carroll Quigley, καθηγητή του Georgetown University, ο οποίος συνέγραψε δύο πολύ αποκαλυπτικά βιβλία: το ένα τιτλοφορείται «Tragedy and Hope: A History of the World in our Time» (έκδοση 1966) και το άλλο «The Anglo-American Establishment» (έκδοση 1981). Όπως έχει εξηγήσει ο καθηγητής Quigley, ο πατέρας του Council on Foreign Relations είναι το βρετανικό ίδρυμα Royal Institute of International Affairs (RIIA), ελληνιστί Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων, του οποίου η έδρα βρίσκεται στο κτίριο Chatham House, στη St James’s Square, στο Λονδίνο, και γι’ αυτό, συνήθως το Royal Institute of International Affairs αναφέρεται συνοπτικά ως το Chatham House.

Το Chatham House συστήθηκε ως έκγονο αφενός της βρετανικής μυστικής οργάνωσης Cecil Rhodes (την οποία ίδρυσε, στα τέλη του 19ου αιώνα ο Βρετανός μεγιστάνας της Νοτίου Αφρικής και διαμαντέμπορος Cecil John Rhodes, με σκοπό την προστασία της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και την επιβολή μιας βρετανικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων), αφετέρου του επιχειρηματικού ομίλου του λόρδου Alfred Milner. Συγκεκριμένα, το Chatham House ιδρύθηκε το 1919 από τον Lionel Curtis (σύμφωνα με τον οποίο, η Βρετανική Αυτοκρατορία θα έπρεπε να μετεξελιχθεί σε ένα σύστημα παγκόσμιας διακυβέρνησης και να ενταχθούν/επιστρέψουν σε αυτήν οι ΗΠΑ) και άλλα στελέχη του επιχειρηματικού ομίλου του λόρδου Alfred Milner. 

Ο καθηγητής Carroll Quigley, στο βιβλίο του «Tragedy and Hope: A History of the World in our Time» (έκδοση 1966, σελ. 132), γράφει σχετικά: «Το 1919 ίδρυσαν το Royal Institute of International Affairs (Chatham House) του οποίου οι κυριότεροι χρηματοδότες ήταν ο Sir Abe Bailey και η οικογένεια Astor (ιδιοκτήτες των Times). Παρόμοια ινστιτούτα Διεθνών Υποθέσεων ιδρύθηκαν στις κυριότερες βρετανικές κτήσεις και στις ΗΠΑ (όπου ήταν γνωστό ως Council on Foreign Relations) κατά τη χρονική περίοδο 1919–1927».

Αυτού του είδους οι οργανισμοί αποτελούνται από «εσωτερικούς κύκλους» (inner circles) και «εξωτερικούς κύκλους» (outer circles), καθώς τα μεγαλύτερα ινστιτούτα αυτού του είδους λειτουργούν ως «βιτρίνες» και εξωτερικοί βραχίονες παρέμβασης του εσωτερικού κύκλου που διευθύνει την αντίστοιχη ομάδα. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του Royal Institute of International Affairs (Chatham House), που ιδρύθηκε το 1919 ως οργάνωση «βιτρίνα» και βραχίων δημόσιας παρέμβασης του επιχειρηματικού ομίλου του λόρδου Alfred Milner (βλ. Carroll Quigley, «The Anglo-American Establishment», έκδοση 1981, σελ. 197).  Ο λόρδος Alfred Milner και η μυστική λέσχη Cecil Rhodes είχαν την άποψη ότι η κουλτούρα και οι αρχές του βρετανικού ιμπεριαλισμού θα αποτελούσαν τη βάση (και θα έπρεπε να αποτελέσουν τη βάση) για την εγκαθίδρυση ενός μελλοντικού παγκοσμίου συστήματος.

Γράφει σχετικώς ο καθηγητής Carroll Quigley, στο βιβλίο του «The Anglo-American Establishment» (έκδοση 1981, σελ. 49): «Οι σκοποί τους οποίους επεδίωκαν ο Rhodes και ο Milner και οι μέθοδοι με τις οποίες ήλπιζαν ότι θα τους επετύγχαναν ήταν τόσο παρόμοιοι μεταξύ τους το 1902 που ήταν σχεδόν αδύνατο να διακρίνεις τον έναν από τον άλλο. Και οι δύο επεδίωκαν να ενώσουν τον κόσμο, πάνω απ’ όλα τον αγγλόγλωσσο κόσμο, στο πλαίσιο μιας ομόσπονδης δομής πέριξ της Βρετανίας. Και οι δύο είχαν την αίσθηση ότι αυτός ο σκοπός θα επιτυγχανόταν από μια μυστική ομάδα ανθρώπων ενωμένων μεταξύ τους με αφοσίωση στον κοινό σκοπό και με αμοιβαία προσωπική πίστη.

Και οι δύο είχαν την αίσθηση ότι αυτή η ομάδα θα έπρεπε να επιδιώξει τον σκοπό της μέσω μυστικής πολιτικής και οικονομικής επιρροής από τα παρασκήνια και μέσω του ελέγχου δημοσιογραφικών, εκπαιδευτικών και προπαγανδιστικών συστημάτων». Σήμερα, το Royal Institute of International Affairs (Chatham House) είναι ένα από τα σημαντικότερα κέντρα διαμόρφωσης και εφαρμογής της πολιτικής του Ευρωατλαντικού συνασπισμού και, μεταξύ των εταιρικών μελών του, ανήκουν οι ακόλουθοι βρετανικοί δημοσιογραφικοί/εκδοτικοί οργανισμοί: BBC, Thomas Reuters, Bloomberg, Telegraph Media Group, Daily Mail and General Trust plc, The Guardian, και The Economist.

Επίσης, στα εταιρικά μέλη του Royal Institute of International Affairs (Chatham House), συμπεριλαμβάνονται οι εταιρείες Raytheon, BAE Systems plc, Chevron, Royal Bank of Scotland, HSBC Holdings plc, καθώς και το βρετανικό υπουργείο Άμυνας, το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών, ο Βρετανικός Στρατός, η κυβέρνηση της Σκωτίας, καθώς και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (European Commission). Τον Μάρτιο του 2014, ο διευθυντής του Royal Institute of International Affairs (Chatham House), δρ Robin Niblett, ορίστηκε από τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ ως ο πρόεδρος μιας νεοσύστατης επιτροπής ειδικών η οποία ανέλαβε να επεξεργαστεί τη διαμόρφωση της πολιτικής στρατηγικής του ΝΑΤΟ και να συμβουλεύει συστηματικά τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ και το North Atlantic Council. Ειδικά ως προς το ΝΑΤΟ, πρέπει να αναφέρουμε ότι διαθέτει μια στενά δική του λέσχη, γνωστή ως Bilderberg Group.

Η λέσχη Μπίλντερμπεργκ αυτοπροσδιορίζεται ως «ένα φόρουμ για ανεπίσημες, off-the-record συζητήσεις γύρω από τις μεγάλες τάσεις και τα κύρια ζητήματα του κόσμου». Με άλλα λόγια είναι συναντήσεις στρατηγικής συζήτησης μεταξύ μελών του σκληρού πυρήνα του ατλαντισμού. Αυτές οι συναντήσεις έχουν ημιμυστικό χαρακτήρα, είναι δε ανεπίσημες για να μπορούν οι σύνεδροι να ομιλούν άνετα χωρίς να δεσμεύονται από τα πρωτόκολλα των θεσμών/κρατών που εκπροσωπούν. Έτσι, οι πολιτικοί που συμμετέχουν σε αυτές τις συνεδριάσεις, εφόσον συμμετέχουν και συζητούν ως πρόσωπα και όχι ως φορείς θεσμικής εξουσίας, δεν δεσμεύονται από την εθνική πολιτική και νομοθεσία των χωρών τους και δεν υποχρεούνται να λογοδοτήσουν στα κοινοβούλια ούτε στους ψηφοφόρους των χωρών τους για το περιεχόμενο και την κατάληξη των συζητήσεών τους στη λέσχη Μπίλντερμπεργκ.

Ο «ανεπίσημος», λοιπόν, χαρακτήρας των συνεδριάσεων της λέσχης Μπίλντερμπεργκ είναι πολύ σημαντικό μέσο προστασίας της λέσχης, εφόσον τη διατηρεί στο απυρόβλητο των κοινοβουλευτικών θεσμών και διαδικασιών.  Η λέσχη Μπίλντερμπεργκ έχει τρία επίπεδα συμμετοχής: Πρώτον υπάρχουν τα προσκεκλημένα μέλη, δηλαδή πρόσωπα που προσκαλούνται από την ιεραρχία της λέσχης σε συγκεκριμένη συνεδρία αυτής. Σε αυτό το επίπεδο κάποιος μπορεί λ.χ. να προσκληθεί στη φετεινή σύνοδο της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, αλλά να μην είχε προσκληθεί σε προηγούμενη σύνοδο ή να μην προσκληθεί σε επόμενη. Πέρα από τα προσκεκλημένα μέλη, υπάρχουν τα μόνιμα μέλη της λέσχης Μπίλντερμπεργκ.

Αυτά διακρίνονται σε δύο υποκατηγορίες: στα μέλη της καθοδηγητικής επιτροπής (Steering Committee), που έχουν την ευθύνη διοίκησης και οργάνωσης της λέσχης, και στα μέλη του συμβουλευτικού σώματος (Advisory Board), στο οποίο συμμετέχουν τα κορυφαία και πιο «φανταχτερά» μόνιμα ανώτατα στελέχη της λέσχης (π.χ. ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ) καθώς και τα περισσότερα μέλη της καθοδηγητικής επιτροπής. Στις 16 Μαρτίου 2009, σε συνέντευξή στη διαδικυτακή εφημερίδα http://euobserver.com, ο τότε προεδρεύων των συνόδων της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, Ετιέν Νταβινιόν (Étienne Davignon), δήλωσε ότι η λέσχη Μπίλντερμπεργκ είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του ευρώ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η λέσχη Μπίλντερμπεργκ ασχολήθηκε επισήμως με την ιδέα δημιουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ενός κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος στη σύνοδό της που έλαβε χώρα κατά το χρονικό διάστημα 23-25 Σεπτεμβρίου 1955 στο ξενοδοχείο Grand Hotel Sonnenbichl στην περιοχή Garmisch-Partenkirchen της τότε Δυτικής Γερμανίας, δηλαδή περίπου 40 χρόνια πριν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.  Προεδρεύων των συναντήσεων της λέσχης Μπίλντερμπεργκ μέχρι το 1976 ήταν ο πρίγκιπας Βερνάρδος της Ολλανδίας, ο οποίος έλαβε αρνητική δημοσιότητα αφενός επειδή είχε χρηματίσει μέλος του Ναζιστικού Κόμματος και των SS, αφετέρου επειδή το όνομά του είχε εμπλακεί στο οικονομικό σκάνδαλο της πολεμικής βιομηχανίας Lockheed, με αποτέλεσμα να παραιτηθεί από την προεδρία της λέσχης Μπίλντερμπεργκ το 1976 (για το ναζιστικό παρελθόν του Πρίγκιπα Βερνάρδου της Ολλανδίας, βλ. σχετικό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στη βρετανική εφημερίδα The Telegraph στις 5 Μαρτίου 2010).

Τον πρίγκιπα Βερνάρδο της Ολλανδίας διαδέχθηκε στη θέση του προέδρου της λέσχης Μπίλντερμπεργκ ο λόρδος Πίτερ Κάρινγκτον (Peter Carrington), πρώην Βρετανός υπουργός και γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, ο οποίος συνδέεται με την οικογένεια Ροθτσάιλντ μέσω γάμου.  Στη σύνοδο της λέσχης Μπίλντερμπεργκ που έλαβε χώρα κατά το χρονικό διάστημα 6-9 Ιουνίου 2013, στο ξενοδοχείο Grove Hotel, σε ένα προάστιο του Λονδίνου, η εν λόγω λέσχη αποφάσισε ότι, για να επιτύχει τους σκοπούς της, πρέπει να αναδιαρθρωθεί η τεχνοκρατική σφαίρα και μάλιστα ταχύτατα και μπροστά στα μάτια ολόκληρης της ανθρωπότητας. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, η λέσχη Μπίλντερμπεργκ έχει ενωθεί με την εταιρεία Google υπό τη διοίκηση του Έρικ Έμερσον Σμιντ (Eric Emerson Schmidt), ο οποίος συμμετέχει τακτικά στις συναντήσεις αυτής της ομάδας.

Οι δεσμοί μεταξύ της Google και της λέσχης Μπίλντερμπεργκ γίνονται όλο και στενότεροι, σε βαθμό de facto συγχώνευσης αυτών των δύο πυλώνων του σχεδίου της παγκοσμιοποίησης που προωθεί η ευρωατλαντική ολιγαρχία. Ήδη τα διεθνή ΜΜΕ συγκρίνουν τα συνέδρια «Google Zeitgeist» με τα αντίστοιχα του Φόρουμ του Νταβός (Davos forum). Τα συνέδρια «Google Zeitgeist» συγκεντρώνουν εκείνους που θεωρούνται ικανοί «να διαμορφώσουν το παγκόσμιο μέλλον». Η λέσχη Μπίλντερμπεργκ, θωρακισμένη με πλήρη μυστικότητα, δεν είναι μια λέσχη απλής συζήτησης, αλλά αποτελεί θεμελιώδη πυλώνα επιβολής και λειτοτργίας του ολιγαρχικού πολιτεύματος που ισχύει στις χώρες του ευρωατλαντικού συνασπισμού. Συγκεκριμένα, στις 4 Ιουνίου 2010, συνειδητά ή εκ λάθους, ο πρώην γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Willy Claes, σε συνέντευξή του στη βελγική ενημερωτική ιστοσελίδα www.zonnewind.be, είπε στον οικοδεσπότη του, ονόματι Koen Fillet, ότι η λέσχη Μπίλντερμπεργκ διαμορφώνει πολιτική και ότι τα μέλη της υποχρεούνται να εφαρμόσουν τις κοινές αποφάσεις που λαμβάνονται στις συνεδριάσεις της εν λόγω λέσχης. 

Αναλώσιμοι, εργαλειακοί και πάγιοι οργανισμοί

Η ανάλυση των θεμελιωδών πυλώνων του ολιγαρχικού συστήματος του ευρωατλαντικού συνασπισμού καταδεικνύει ότι, στο πλαίσιο της αυτοκρατορικής και ολιγαρχικής στρατηγικής του, αυτός ο συνασπισμός λειτουργεί και προωθεί την πολιτική και τα συμφέροντά του μέσω τριών ομάδων οργανισμών/θεσμών: 
1. Αναλώσιμοι οργανισμοί, π.χ. Ευρωζώνη. Η ευρωατλαντική ολιγαρχία μπορεί να κερδοσκοπήσει και να επιδιώξει προώθηση των σχεδίων της περί ενιαίας οικονομικής διακυβέρνησης του ευρωατλαντικού γεωπολιτικού και γεωοικονομικού χώρου τόσο μέσω του σεναρίου της ευρωζώνης, το οποίο άλλωστε η ίδια η ευρωατλαντική ολιγαρχία εξύφανε και εφάρμοσε, όσο, αν καταστεί αναπόφευκτο, και χωρίς την ευρωζώνη, τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.
2. Εργαλειακοί οργανισμοί: ΟΟΣΑ, ΟΑΣΕ, BRICS, κ.λπ.

Αυτού του είδους οι οργανισμοί αντιμετωπίζονται από την ευρωατλαντική ολιγαρχία εργαλειακά και μέσω προσπαθειών παρασκηνιακής χειραγώγησης, στον βαθμό που αυτοί οι οργανισμοί είναι θεμελιωδώς εναρμονισμένοι με τις αρχές, τις επιταγές και τη βασική λογική του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του ΝΑΤΟ και του καθεστώτος του πετροδολλαρίου, ή τουλάχιστον δεν κινούνται εντόνως αντισυστημικά προς τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το ΝΑΤΟ και το καθεστώς του πετροδολλαρίου.

3. Πάγιοι οργανισμοί: ΝΑΤΟ, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, κ.λπ. Αυτού του είδους οι οργανισμοί συνθέτουν τον θεσμικό πυρήνα του συστήματος της ευρωατλαντικής ολιγαρχίας.Οι κυριότερες αντισυστημικές κινήσεις που αναδύονται αυτήν την περίοδο είναι η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση, ο Οργανισμός του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας και οι παράγοντες εκείνοι των BRICS που επιδιώκουν ουσιώδη αυτονόμηση των BRICS από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Παγκόσμια Τράπεζα.

Ο δρ Νικόλαος Λάος είναι Εταίρος (ειδικός σε θέματα γεωπολιτικής και διεθνούς ασφαλείας) της ιδιωτικής ρωσικής εταιρείας πληροφοριών R-Techno, διευθύνει το think-tank R.I.N.G.S., και είναι μέλος του ακαδημαϊκού συμβούλιου της Θεολογικής Ακαδημίας του Αγίου Ανδρέα της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στο Μεξικό. Το παρόν άρθρο του βασίζεται στο βιβλίο του «Γεωπολιτικό Εγχειρίδιο», που εκδόθηκε και διατίθεται από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον. 

Πηγή www.omega.gr

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/o-hartis-tis-diethnoys-oligarhias#sthash.DwxVCPsP.dpuf

Κάι Ντίκμαν : βγείτε απο το ευρώ για να κάνετε την οικονομία σας ανταγωνιστική

ΔΕΥΤΕΡΑ 22/06/2015 

Η Ελλάδα θα έπρεπε να βγει από την ευρωζώνη για να σώσει την οικονομία της και για να γλιτώσει η υπόλοιπη Ευρώπη πολύ χρόνο και χρήμα, υποστηρίζει σε συνέντευξη που παραχώρησε στο πρακτορείο Ρόιτερς ο διευθυντής της γερμανικής, λαϊκής εφημερίδαςBild Κάι Ντίκμαν που έχει 12 εκ. αναγνώστες την ημέρα.

"Αν οι Έλληνες θέλουν πραγματικά να ξαναστήσουν την οικονομία τους στα πόδια της, δεν έχουν άλλη εναλλακτική λύση. Αφού βγουν από το ευρώ, μπορούν να τραβήξουν σε μια άλλη κατεύθυνση με τη δραχμή, να την υποτιμήσουν και να γίνουν ανταγωνιστικοί" είπε ο Ντίκμαν παραδεχόμενος ότι τα προγράμματα βοήθειας έχουν αποτύχει.

Όταν ρωτήθηκε πως πιστεύει ότι θα εξελιχθεί η κρίση στην ευρωζώνη απέφυγε να κάνει εικασίες. "Εξαρτάται αποκλειστικά από την κυβέρνηση της Αθήνας αν θα προχωρήσει στην έξοδο ή όχι. Και σίγουρα δεν πρόκειται να επηρεαστούν από την Bild", είπε.

Ο Ντίκμαν υποστήριξε ότι προσωπικά δεν έχει τίποτα εναντίον της Ελλάδας. "Μπορεί να σας προκαλεί έκπληξη, όμως συμπαθώ πολύ την Ελλάδα. Εδώ και πολλά χρόνια περνώ τις καλοκαιρινές διακοπές μου στην Τουρκία και πάντα κάνω ένα ταξίδι από εκεί για την Ελλάδα. Έχω ισχυρούς δεσμούς με τη χώρα και τον λαό της", κατέληξε.

- See more at: http://www.drachmi5.gr/ellada/kai-ntikman-vgeite-apo-eyro-gia-na-kanete-tin-oikonomia-sas-antagonistiki#sthash.DFtXSUe9.dpuf

Εγώ ο αστός πάω διαδήλωση στο Σύνταγμα.

ΤΟ ΚΟΥΝΑΒΙ ΠΟΥ «ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΥΛΛΟΓΑΤΑΙ»

(Δευτέρα 22/6/15 

Του ΣΤΑΘΗ*

Εγώ  ο αστός πάω διαδήλωση στο Σύνταγμα.

Σιγά μην είσαι αστός! Ένας φτωχοφουκαράκος είσαι, το πολύ στην απομέσα του συστήματος και στην κακή στην απέξω, χολεριασμένος και μισάνθρωπος που πούλησες τη ζωή σου στη μαλθακία, πέρασες δίπλα απ’ την αυτογνωσία και προσπέρασες.

Οι αστοί στην Ελλάδα, αγορίνα μου (ή καλή μου κοπέλα) είναι 1500 – 2000 άνθρωποι και δεν κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις. Στέλνουν αντ’ αυτών τα κορόιδα που δουλεύουν για την πάρτη τους, ή πιθικίζουν τους αστούς και νομίζουν ότι ζουν τη ζωή των αφεντάδων τους, μέσα από γκλαμουριάρικα περιοδικά και λαϊφοστυλάδικες εκπομπές. Τέτοιος είσαι! Το χαϊλίκι ενός πληβείου που νομίζει ότι είναι κάτι περισσότερο από ένα φτερό στον άνεμο. Και να ευχαριστείς τον Θεό που οι αστοί σε στέλνουν πλατεία και δεν σε στέλνουν στο μέτωπο, καθώς το συνηθίζουν. Όμως πιθανόν να σε στείλουν κι εσένα εκεί μια μέρα και τότε θα καταλάβεις τι σου γίνεται. Όταν  σακατευθείς ή σκοτωθείς. Επίσης, να ευχαριστείς τον Θεό που οι αστοί δεν σε στέλνουν σε αντιδιαδήλωση μαζί με χαφιέδες και παρακρατικούς να δολοφονήσεις και να δολοφονηθείς.

Λες ότι έχεις περί πολλού την αστική δημοκρατία. Τί έχεις κάνει εσύ για την αστική δημοκρατία; Όταν οι κομμουνιστές, οι αριστεροί, οι δημοκρατικοί δεξιοί έχυναν το αίμα τους για τη δημοκρατία εσύ έλεγες ότι ήταν «βαλτοί απ’ τους Αμερικανούς» - ακούς Πολυτεχνείο και σε πιάνει αποστροφή, γιατί εσύ είσαι απ’ τους δειλούς

που απέκτησαν μεγάλη φωνή μόνον για να βρίζουν τους ήρωες.

Τώρα διαδηλώνεις στην πλατεία Συντάγματος. Όταν έκοβαν τους μισθούς και τις συντάξεις, που ήσουν; Όταν έκλειναν μαγαζιά κι έπεφτε πείνα στα σπίτια, γιατί δεν διαδήλωσες; Ξέρω, για σένα οι αυτοκτονίες ήταν απλώς μια στατιστική! Κουνάβι! Ξέρω, μέσα στο μυαλό σου κυκλοφορούν όλα τα κλισέ του διαίρει και βασίλευε! για τους «λαϊκιστές» Έλληνες, τους «τεμπέληδες» του δημόσιου τομέα – ενώ εσύ δουλεύεις στον ιδιωτικό τομέα και αν σε γαμάει το αφεντικό σου, θέλεις να παθαίνουν το ίδιο και όλοι οι άλλοι. Αντί να θες να βγεις στο φως, κουνάβι, θες να τραβήξεις στο σκοτάδι και τους άλλους.

Μη διαμαρτύρεσαι, σε ξέρω καλά, σε έχω φάει στη μάπα σαράντα χρόνια: όταν καιγόταν το σπίτι του διπλανού, τι έκανες; Διαδήλωνες ή έλεγες φούμαρα για «ανταγωνισμό» κι «ελεύθερη αγορά» που ούτε καν ξέρεις τί σημαίνουν.

Πόσα κλισέ έχεις καταναλώσει και παρά ταύτα νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα; Να σου το αποδείξω; Προχθές κατέβηκες στη διαδήλωση ελεύθερος κι ωραίος και σε καπέλωσε ο Άδωνις και η κυρίαΒούλτεψη.

Ακολουθείς τον κ. Σταύρο Θεοδωράκη που ακολουθεί τους Επικυρίαρχους και θέλεις να μείνεις Ευρώπη! Σε ποια Ευρώπη; Των λαών; των πολιτών; ή των τραπεζών και των ανθρωπιστικών βομβαρδισμών; Ευρώπη ήταν και οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, Ευρώπη ήταν και τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης – εσύ ποια Ευρώπη θέλεις, ευρωλιγούρη μου; «του εκσυγχρονισμού», της «ευέλικτης εργασίας», της Ζήμενς; Διάβασε

τα συνθήματα στα πλακάτ που κρατούσες στη διαδήλωσή σου και πες μου αν ένα έστω αντέχει στη στοιχειώδη λογική. Λες ότι σ’ αυτήν τη διαδήλωση ήρθατε πολλοί! Θα συμφωνήσω! Κάθε διαδήλωση με τέτοιον προσανατολισμό, και τέτοια συνθήματα αν συγκεντρώσει πάνω από 150 ανθρώπους είναι μια μεγάλη διαδήλωση. Απ’ την οποίαν, αγαπητέ μου έφυγες αδάκρυτος. Ούτε τα ΜΑΤ σε ψέκασαν, ούτε σε σάπισαν στο ξύλο σαν να ήσουν ανυπεράσπιστος συνταξιούχος. Αλλάτο πιο ωραίο, υποκριτή μου είναι ότι πας σε τέτοιες διαδηλώσεις κι ύστερα σπερμολογείς για «διχασμό». Ποιόν διχασμό; σαν εκείνον που οι Θηβαίοι πολέμησαν στο πλευρό των Μήδων, σαν εκείνον που οι μηδίσαντες πολέμησαν στο πλευρό των Γερμανών; Διότι η χώρα αυτή έχει μακρά παράδοση σε γραικύλους (λατινιστί γραισκύλους), γενίτσαρους και ταγματασφαλίτες. Πάντα διχασμένη ήταν η Ελλάδα, πάντα διχασμένες ήταν όλες οι χώρες, άλλο ο κοτζαμπάσης κι άλλο ο κολίγος, άλλο ο Δυνατός και άλλο ο γεωργός, άλλο ο αστός και άλλο ο εργάτης. Εσύ με ποιονείσαι; (εκτός απ’ τον εαυτόν σου), υπέρ ποίου διαδήλωσες; υπέρ των παιδιών που πεινάνε ή υπέρ του ΔΟΛ που χρωστάει όσα δεν  θα βγάλουν χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλοι τους τη ζωή.

Η μήπως διαδήλωσες υπέρ πατρίδος; πότε; όταν έτρεχες να πάρεις τα λεφτά σου απ’ την τράπεζα; Σ’ αυτήν την περίπτωση το ξέρεις ότι είσαι ένα σίχαμα! Κι όσοι διαδηλώσατε χωρίς να πάρετε τα λεφτά σας απ’ την τράπεζα, διαδηλώσατε μαζί με τα σιχάματα που τα πήραν! Ούτε για αυτό έχετε ευθύνη;

Όμως, πρέπει να ξαναδιαδηλώσετε, διότι η διαδήλωση σας βαθαίνει τη δημοκρατία. Την ίδιαν αυτή δημοκρατία που ξεσκίζει η φράου Μέρκελ, που κινδυνεύει από τη «μισοκομμουνιστική κυβέρνηση», διότι – μεγάλο το δίκιο σας – έχουν έρθει οι κομμουνιστές, σας παίρνουν τα σπίτια και τα δίνουν στις τράπεζες!

Α! και μη μου στενοχωριέσαι που σε προσαγορεύω «κουνάβι»! Ένας γυφτοσυριζαίος είμαι, ένας ψεκασμένος, λαϊκιστής και εθνολαϊκιστής, καθώς στις ρατσιστικές παρέες σας αποκαλείτε τους συμπατριώτες σας χωρίς ντροπή. Η μόνη ντροπή που νοιώθετε είναι η «δυστυχία του να είσαι Έλληνας.»

Διαδηλώστε υπέρ των Βρυξελλών (στις Βρυξέλλες διαδηλώνουν υπέρ της Ελλάδας), διαδηλώστε υπέρ του κ. Βορίδη («μα εγώ είμαι Ποτάμι», μου λες! ώπα, ρε μεγάλε, κοίτα να πατώνεις, μην πνιγείς!). Διαδηλώστε υπέρ των 1500 – 2000 αστών να ξέρουν οι άνθρωποι ότι διαθέτουν κρέας για τα κανόνια, διαδηλώστε πιστεύοντας ότι οι τόκοι σας αγαπάνε, διαδηλώστε, αλλά ένα πράγμα να μη νομίζετε: ότι διαδηλώνετε υπέρ της αστικής δημοκρατίας και της ελευθερίας. Τον θάνατο και των δύο πανηγυρίζετε, «ιδιώτες» αθεράπευτοι είσθε, παίξτε το παιχνίδι αυτών που έχουν κάνει τη ζωή σας μπαίγνιο, και μην ανησυχείτε, θα σας φάνε τελευταίους…  

*Δημοσιεύθηκε στον ''eniko.gr'' τη Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015- ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

«ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ»

(Δευτέρα 22/6/15 

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*  

Χέριααπλωμένα για μια σακούλα τρόφιμα. Αλλά μη χαλάμε τη ζαχαρένια μας. Σημασία έχει να «Μένουμε Ευρώπη». Ε;

Ουρές εκατοντάδων μέτρων για ένα κομμάτι φαγητό. Και τι πειράζει αφού «Μένουμε Ευρώπη». Ε;

 Συνωστισμόςχιλιάδων ανθρώπων, διαπληκτισμοί, πλιάτσικο για ένα δωρεάν «γεύμα», άνθρωποι να ψάχνουν φαγητό σε κάδους σκουπιδιών. Το παν, όμως, είναι να «Μένουμε Ευρώπη». Ε;

Μακάρι αυτή να ήταν μια πλαστή εικόνα για την Ελλάδα. Μακάρι να ήταν προϊόν της «μονταζιέρας» κάποιου «αντιευρωπαϊκού λαϊκισμού».

Δυστυχώς είναι η πραγματική Ελλάδα των εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν μια κάπως διαφορετική άποψη για το «ευρωπαικό ιδεώδες» από αυτή που λανσάρει το «Ποτάμι» του Θεοδωράκη.

Αυτή είναιη Ελλάδα στην οποία φυσικά και δεν μένουν ούτε οι εγχώριοι ούτε ξένοι δυνάστες της. Και την κατάντησαν έτσι τα ταξικά συμφέροντα που βαφτίζονται «εθνικά ιδεώδη» από τους φορείς του πιο ειδεχθούς «ποπουλισμού»: Του καθεστωτικού.

Αυτήη Ελλάδα, που σχηματίζονται ουρές χιλιομέτρων για μια σακούλα ντομάτες, είναι η Ελλάδα της κλεμμένης αξιοπρέπειας των συσσιτίων και των αστέγων. Η μαραμένη Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων. Η Ελλάδα των μαγκαλιών. Η Ελλάδα των χιλιάδων νέων που μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Η Ελλάδα της οθωμανικού τύπου φορολεηλασίας. Η Ελλάδα των 700.000 παιδιών που υποσιτίζονται.

Αυτή είναι η Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη». Και εδώ δεν υπάρχει καμιά «δημιουργική ασάφεια»…

Στην Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη», εκείνοι που μας απειλούν ότι θα γίνουμε… Ζάμπια, είναι οι ίδιοι που έχουν φροντίσει να επικρατούν κοινωνικές και εργασιακές συνθήκες Σομαλίας. Τουτέστιν:

• Εκατομμύρια ανθρώπους που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας.
• Ένα εκατομμύριο αφανείς ανέργους που ενώ εργάζονται παραμένουν απλήρωτοι έως και 12 μήνες.
• Διεύρυνση της εισοδηματικής ανισότητας των πλουσιότερων με τους φτωχότερους Έλληνες κατά 7,5 φορές. Γεγονός που φέρνει την Ελλάδα στην πρώτη δεκάδα των χωρών με τις μεγαλύτερες ανισότητες παγκοσμίως, να κονταροχτυπιέται για την «πρωτιά» με τη Χιλή, το Μεξικό και την Τουρκία!
• Χιλιάδες εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα που αντί για μισθό αμείβονται με… κουπόνια αγοράς προϊόντων από σούπερ μάρκετ.

Αυτή είναι η Ελλάδα για την οποία οι «σωτήρες» της, με σημαιοφόρο τον συνήθη… διαδηλωτή Άδωνη Γεωργιάδη, διαλαλούν: «Μένουμε Ευρώπη».

Στην Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη», αυτοί που εξαπατούν τους ψηφοφόρους και τους υπερασπιστές τους βαφτίζοντας «δικά μας» τα δικά τους ρόλεξ και τα δικά τους Καγέν, είναι οι ίδιοι που έχουν επιβάλλει μισθούς Βουλγαρίας.

• Επτά περίπου στους 10 εργαζόμενους αμείβονται με λιγότερα από 1.000 ευρώ το μήνα.
• Τέσσερεις στους 10 εργαζόμενους (ποσοστό 40%) αμείβονται με κάτω από 630 ευρώ καθαρά το μήνα.
• Το 30% των μισθωτών που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ (τρεις στους δέκα) έχουν μηνιαίο εισόδημα κάτω ή στα όρια του κατώτερου μισθού ενός ανειδίκευτου εργάτη (586 ευρώ μεικτά).
• Το 25% του εργατικού δυναμικού αμείβεται με μισθό χαμηλότερο από εκείνον του ανειδίκευτου εργάτη.
• Το 51% των νέων εργασιακών συμβάσεων που υπογράφονται στον ιδιωτικό τομέα είναι υπό το καθεστώς της μερικής απασχόλησης, τουτέστιν μισθός κάτω των 500 ευρώ το μήνα.
• Χιλιάδες νέοι έως 25 ετών εργάζονται ακόμα και για 180 ευρώ το μήνα σε 4ωρη απασχόληση ήτοι… για 2,25 ευρώ την ημέρα.

Στην Ελλάδα του «Μένουμε Ευρώπη» η πλειοψηφία του λαού έχει περιέλθει σε κατάσταση χειρότερη και απ' αυτή της χρεοκοπίας. Ένα και μόνο στοιχείο αρκεί: Τα ληξιπρόθεσμα χρέη σε Τράπεζες, Δημόσιο και Ασφαλιστικά Ταμεία έχουν εκτιναχθεί πάνω από ολόκληρο το ΑΕΠ της χώρας!

«Μένουμε Ευρώπη», λοιπόν. Αλλά λίγη ειλικρίνεια δεν βλάπτει. Το «Μένουμε Ευρώπη», είτε με τη μορφή του «Ανήκομεν εις την Δύσιν» είτε με τη μορφή της «διαπραγμάτευσης» που παρατείνει τα παλιά Μνημόνια και οδηγεί σε «47 σελίδες» νέα Μνημόνια, αφορά σε μια «Ευρώπη» που τη λένε «Ευρωπαϊκή Ένωση», εξουσιάζεται από τους Σόιμπλε και έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε Βουλγαρία (στους μισθούς), την έχει μετατρέψει σε Σομαλία(στα κοινωνικά δικαιώματα) και την έχει ξαναγυρίσει να μοιάζει με «οθωμανικό βιλαέτι» (στους φόρους).

«Μένουμε Ευρώπη», λοιπόν.  Αλλά ας μην κλείνουμε και τα μάτια. Σε αυτή την Ελλάδα, αυτής της «Ευρώπης», οι συγκλονιστικές εικόνες που προηγήθηκαν αποτυπώνουν αυτό ακριβώς που ζουν τεράστια στρώματα του πληθυσμού.

Είναι εικόνες που επαναλήφθηκαν δεκάδες φορές αυτά τα χρόνια στην Νέα Σμύρνη. Στο Περιστέρι. Στον Κολωνό. Στη Δραπετσώνα. Στη Νίκαια. Στο Μενίδι. Στην Ελευσίνα. Στη Θεσσαλονίκη.

Εικόνες που ανάμεσα στα άλλα αποκαλύπτουν και τούτο: Την απέχθεια που τρέφουν προς τον λαό όλοι εκείνοι οι χορτάτοι του «εστέτ ανθρωπισμού»,  οι «κομιλφό» της τάχα μου ευγένειας, που όταν τους δείχνεις αυτές τις εικόνες, όταν μιλάς γι’ αυτές τις εικόνες, εκείνοι σπεύδουν να σε καταγγείλουν για… «λαϊκισμό» (!), χρησιμοποιούν ακόμα και την γελοιότητά τους σαν πανοπλία, αρχίζουν από τα χαρακώματα της Βορείου Μυκόνου διάφορα εμβριθή περί… Βορείου Κορέας και απαντούν: «Μένουμε Ευρώπη»...      

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' τη Δευτέρα 22 Ιουνίου 2015- ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

ΣΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ «ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ», ΚΕΡΔΙΖΕΙ Η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 21-6-2015

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ*

Αλήθεια ποια μέρα κατέβηκαν περισσότεροι στο Σύνταγμα; Την Τετάρτη όπου οι φίλοι της κυβέρνησης διεκδικούσαν «να πάρουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας» ή την Πέμπτη όπου άλλοι διατράνωναν ότι «Μένουμε Ευρώπη»;

Οι άνθρωποι, οι κόσμοι, ήταν διαφορετικοί στις συγκεντρώσεις.

Η γλίτσα έρρεε από παντού την Πέμπτη. Τα χρυσά ρολόγια, τα κομοδινί  μαλλιά ανδρών και γυναικών και τα αλαζονικά καπέλα, μιλούσαν ίσως πιο πολύ από τα πλακάτ του τύπου «θέλουμε σαμπουάν από την Ευρώπη» ή «το χρέος είναι οι υψηλές συντάξεις».

Ως εκεί όμως.

Διότι στο πολιτικό ‘’δια ταύτα’’, είναι δύσκολο να ισχυριστεί κανείς ότι στο  «συρφετό κατσαρόλας», αντιπαρατέθηκαν  «λαϊκές κινητοποιήσεις».
Όχι ότι δεν υπήρξε αυτό  στη σκέψη και την αγαθή πρόθεση πολλών στελεχών, μελών και οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, όταν  οργάνωναν  τα  αποτυχημένα τελικά συλλαλητήρια της Τετάρτης.

Όμως, η σκληρή πραγματικότητα υποδηλώνει ότι οι «διαπραγματευόμενοι» παίζουν μέσα στο γήπεδο των κατσαρολάδων. Το πρόταγμα «Μένουμε Ευρώπη», σε όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια, στην αντιπαράθεση για τις πρόσφατες εκλογές, αλλά και στην τετράμηνη «διαπραγμάτευση», δεν το έθεσαν με πάθος μόνο οι Τζήμεροι και οι κυρίες του Κολωνακίου. Το υπεράσπισε με φανατισμό και ο ΣΥΡΙΖΑ, δίνοντας σε κάθε ευκαιρία όρκους πίστης στο θυσιαστήριο της Ευρωζώνης.

Στο συμβολικό επίπεδο, οι «αυθεντικοί» Ελβετόψυχοι που έλεγε κάποτε και ο Πανούσης (ο Τζίμης, όχι ο ακατονόμαστος), θεωρούν ότι είναι καταφανώς ανώτεροι, έναντι όσων πιστεύουν  πως προσκυνούν την κατα-δική τους ΕΕ, την ΕΕ του κεφαλαίου (αυτή και μόνο υπάρχει),  από φόβο, κόμπλεξ και ιδεολογικό αδιέξοδο  μιας και χάθηκε η «Σοβιετία».

Στο πολιτικό επίπεδο, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έχουν πολύ δρόμο και χρόνο μπροστά τους, έως ότου τολμήσουν να βγουν στην πιάτσα ως κόμματα, χωρίς να εισπράξουν τομάτες. Αναζητούν όμως με αγωνία τη δικαίωση της ευρωπαϊκής τύφλωσης και της πρόθυμης γονυκλισίας στην επιτροπεία και τις διαταγές των αρχόντων της ευρωζώνης, ακριβώς στην πολιτική επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ για συμφωνία με τους «εταίρους». Γνωρίζοντας πολύ καλά πως αν αυτή υπάρξει, θα είναι ταπεινωτική. Όχι επειδή υπάρχει το  νέο στοιχείο «αριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ», αλλά επειδή βαραίνει το παλιό δεδομένο «αντιδραστική ΕΕ».

Στην πραγματική ζωή, ο θλιβερός διαγωνισμός για το ποιος είναι περισσότερο με την «Ευρώπη» λες και  μιλάμε για τη νύφη της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, έχει ως δύσοσμο έπαθλο μια νέα συμφωνία-μνημόνιο, με τρομακτικές κοινωνικές συνέπειες.
Τα μέτρα για το ΦΠΑ, σύμφωνα με την κυβερνητική πρόταση,  σημαίνουν μισό ακόμη ΕΝΦΙΑ, τη στιγμή που αυτός που είχαμε δεν καταργείται. Η αύξηση της «εισφοράς αλληλεγγύης»,  σημαίνει νέο εργατικό φόρο 220 εκ,  που  εκμηδενίζει το ποσό για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης (200 εκ).

Ωστόσο, ίσως είναι πιο βαριές οι πολιτικές συνέπειες: Αν υπογραφεί συμφωνία, θα έχουμε το πρώτο μνημόνιο του οποίου εισηγητής, εφαρμοστής και απολογητής θα είναι μια κυβέρνηση που θα μιλά στο όνομα της αριστεράς, γεγονός που περιέχει ένα σαφή κίνδυνο στρατηγικής πολιτικής ήττας για κάθε έννοια αριστερής πολιτικής, φέρνοντας στο νου εφιάλτες τύπου Ιταλίας και Κύπρου.

Οι μεγαλόσχημοι της ευρωζώνης, δεν κρατήθηκαν άλλο. Πέταξαν τα κοστούμια,  τα ντοσιέ και τα laptops παραπέρα, σήκωσαν το μανίκια, τράβηξαν το κνούτο και άρχισαν να απειλούν ανοιχτά και πρόστυχα.
Οι «διαδηλωτές» των Βορείων Προαστείων φαίνονται αρκετά γελοίοι, όταν ψελλίζουν «Ευρώ-πη, Ευρώ-πη», αλλά ο κόσμος που αντιπροσωπεύει η Ευρώπη τους,  είναι πολύ πραγματικός και απτός.

Δεν είμαστε αντιμέτωποι απλά με μια αντεργατική εκστρατεία στην Ελλάδα, αλλά με μια επιχείρηση ανθρωπολογικής μετάλλαξης σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο.
Ας αποκωδικοποιήσουμε λίγο τη συζήτηση που γίνεται γύρω μας: είναι σα να κατοικούνται οι χώρες και οι πόλεις από επιχειρήσεις και εταιρείες.
Σα να διέπονται τα πάντα από ένα βαμπιροπολιτισμό που ακούει στο όνομα «επιχειρηματικότητα». Δικαιούται κανείς να τσοντάρει επίθετα: Υγιής, κοινωνική, αριστερή ή ότι άλλο.
Προσέξτε τους δείκτες: πλεόνασμα, ΑΕΠ, απόδοση κεφαλιών, ποσοστό κέρδους, αντικειμενικές αξίες, δείκτης ανταγωνιστικότητας  ή παραγωγικότητας, άμεσες ξένες επενδύσεις, απόδοση επενδύσεων. Μέχρι και για Κέντρα Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων μιλούν!

Αντίθετα, έννοιες όπως πλήρης και αξιοπρεπής εργασία, για  όλους και με όλα τα δικαιώματα,  εισόδημα, πολιτισμός, παιδεία, δημιουργική ζωή, θεωρούνται θλιβερά κατάλοιπα  μιας αρρωστημένης παρακμιακής εποχής τεμπέληδων καλοπερασάκηδων, ίσως και μιας «Σοβιετίας» και ας μην υπήρξε ποτέ.

Στην καλύτερη περίπτωση, εμείς όλοι, μέσα σε αυτό το ζοφερό σκηνικό,  είμαστε απλώς άτομα, ξένοι σε πόλεις και χώρες αποθήκες καταναλωτών υπορρευμάτων πάσης φύσης, πρόθυμοι και διαθέσιμοι προς εργασία και εκμετάλλευση, ασπόνδυλα χωρίς δικαιώματα. Κάτι σαν τις αδήλωτες πόρνες που πρέπει ταυτόχρονα μέσα στη δυστυχία και τη μοναξιά τους,  να καμώνονται πως λάμπουν, χαμογελούν,  ακόμη και ότι ηδονίζονται, δοξάζοντας πάντα το νταβατζή τους.

Θα έπρεπε να τα δούμε έτσι τα πράγματα. Σε αυτή τη περίπτωση η ρήξη δε θα ήταν ένα διαρκώς αναβαλλόμενο, φαντασιακό  «σχέδιο Β». Δε θα παρουσιαζόταν σαν  κάτι μεταξύ αναγκαστικής λύσης και ατυχήματος, λόγω της «αφροσύνης» κάποιων συντηρητικών της ΕΕ.  Αντίθετα, θα ήταν η μοναδική περήφανη, συνειδητή και σχεδιασμένη ΕΠΙΛΟΓΗ διεξόδου από τη σημερινή εργατική και ευρύτερη κοινωνική γενοκτονία που επιβάλλει το κεφάλαιο σε όλο τον κόσμο.

Αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα με το όνομα τους, όποιο κυβερνητικό, διακυβερνητικό, εθνικό ή υπερεθνικό πρόγραμμα  ή κομματικό πρόγραμμα αστικού κόμματος αν ανοίξει κανείς, θα αντικρύσει ένα  υπερ-αντι-εργατικό πρόγραμμα άμεσης και βίαιης εφαρμογής. Ένα σουπερ αντι-επαναστατικό πρόγραμμα αναίρεσης κοινωνικών και δημοκρατικών καταχτήσεων αιώνων. Σε μια επιχείρηση καπιταλιστικής αναδόμησης και ανάταξης από την κρίση, πατώντας επί πτωμάτων και δικαιωμάτων και υπακούοντας στο δόγμα ‘’οι μισοί άνεργοι και άχρηστοι και οι άλλοι μισοί εργαζόμενοι ως δουλοπάροικοι ατέλειωτες ώρες’’. Χωρίς δικαίωμα, ούτε στα γηρατειά…

Έχουμε  το αρνητικό προνόμιο να ζούμε σε μια  χώρα μέλος της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης που λέγεται ΕΕ που δρα ακριβώς σαν ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗΣ αυτής της αντεργατικής εκστρατείας, με διπλό μάλιστα δείκτη σε χώρες της περιφέρειάς της όπως η Ελλάδα.
Όχι λοιπόν, δε στηρίζουμε την κυβέρνηση στη «διαπραγμάτευση» με την «Ευρώπη».
Αντίθετα, επιδιώκουμε να σημάνει  συναγερμός ανατροπής αυτής της προοπτικής, με ένα σαφή πολιτικό στόχο: Να σταματήσει κάθε διαπραγμάτευση τώρα, άρνηση πληρωμών και διακήρυξη μονομερούς διαγραφής χρέους, όχι σε νέα συμφωνία μνημόνιο.

*Πηγή: pandiera.gr ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ

ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 21/6/15 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Τι είναι αυτά που είπε ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Βαρουφάκης στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στο Λουξεμβούργο το βράδυ της Πέμπτης, αμέσως μετά τη λήξη της συνεδρίασης της Ευρωομάδας και τα οποία σχεδόν «εξαφανίστηκαν» από τα μέσα ενημέρωσης στη συνέχεια; Φρίξαμε κυριολεκτικά μόλις ακούσαμε τι αποκάλυψε ο Γ. Βαρουφάκης ότι πρότεινε η κυβέρνηση Τσίπρα στους Γερμανούς και στους υπόλοιπους δανειστές, με φορέα τον ίδιο τον Βαρουφάκη! Δεν περιμέναμε να προτείνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την αφαίρεση ουσιαστικά όλων των οικονομικών αρμοδιοτήτων από κάθε ελληνική κυβέρνηση και την ουσιαστική εκχώρησή τους σε ανδρείκελα των δανειστών και του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας!

Ας δούμε όμως τις επονείδιστες προτάσεις της κυβέρνησης Τσίπρα πιο συγκεκριμένα. Όπως είπε ο Βαρουφάκης στη συνέντευξή του, μεταξύ άλλων, η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε δυο πράγματα.Πρώτον, την εκχώρηση της συλλογής των εσόδων του κράτους σε μια Ανεξάρτητη Αρχή Φόρων και Τελών. Δεύτερον, το διαρκή έλεγχο της εκτέλεσης του προϋπολογισμού σε ένα ανεξάρτητο από την κυβέρνηση, όπως υπογράμμισε ο Γ. Βαρουφάκης, Δημοσιονομικό Συμβούλιο. Μάλιστα, κατά την κυβερνητική πρόταση όπως την παρουσίασε ο υπουργός Οικονομικών, αυτό το Δημοσιονομικό Συμβούλιο θα έχει την εξουσία σε περίπτωση που διαπιστώνει ότι κατά την εκτέλεση του προϋπολογισμούπαρουσιάζονται αρνητικές αποκλίσεις από τους στόχους (λιγότερα έσοδα, περισσότερα έξοδα), νααποφασίζει και να προβαίνει το ίδιο σε οριζόντιες περικοπές σε όλα τα υπουργεία! Με άλλα λόγια, οι κυβερνητικές προτάσεις εκχωρούν τόσο τη συλλογή των εσόδων του κράτους όσο και τηνπαρακολούθηση της εκτέλεσης του προϋπολογισμού, σε δήθεν «ανεξάρτητες αρχές». Γιατί όμως οι πολίτες θα προσέρχονται στις κάλπες και θα εκλέγουν κυβερνήσεις από τη στιγμή που οι κυβερνήσεις αυτές θα έχουν εκχωρήσει σε μη εκλεγμένους ιδιώτες το σύνολο ουσιαστικά της οικονομικής πολιτικής;

Η κυβέρνηση Τσίπρα προβαίνει σε απαράδεκτες υποχωρήσεις, με μοναδικό στόχο να παραμείνει στην εξουσία, προκειμένου να απολαμβάνει τα οφέλη από την άσκησή της. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πώς είναι δυνατόν μια αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση να μην συνειδητοποιεί ότι οι κατ’ όνομα «ανεξάρτητες αρχές» συνιστούν θανάσιμα πλήγματα για την αστική δημοκρατία! Η εκχώρηση εξουσιών σε μη εκλεγμένες αρχές που δεν λογοδοτούν σε κανέναν και επομένως εξαγοράζονται από οποιονδήποτε τους δώσει αρκετά λεφτά, συμβολίζει παραστατικά το θάνατο της αστικής δημοκρατίας. Δεν διασφαλίζουν απλώς την απρόσκοπτη λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος, σκοτώνουν εν ψυχρώ την αστική δημοκρατία χωρίς προσχήματα. Η άνθηση των «ανεξάρτητων αρχών» στη σημερινή εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, εκφράζει ακριβώς την τάση κατάλυσης της αστικής δημοκρατίας και της πλήρους «αποξήρανσής» της σε μια εκλογική συμμετοχή για την τοπική ανάδειξη κυβέρνησης, η οποία όμως έχει διαρκώς και πιο περιορισμένες αντικειμενικά εξουσίες, αφυδατωμένες από πραγματικό περιεχόμενο. Όταν μια δεξιά κυβέρνηση, για παράδειγμα, διορίσει για πέντε χρόνια την κατά Βαρουφάκη Ανεξάρτητη Αρχή Φόρων και Τελών και το Δημοσιονομικό Συμβούλιο, τι νόημα έχει να ψηφίσει ο λαός μια αριστερή κυβέρνηση, αν αυτή δεν μπορεί να ασκήσει αριστερή οικονομική πολιτική; Μόνο και μόνο για να βολευτούν και οι αριστεροί κυβερνήτες στα προνόμια της εξουσίας; Αυτό σίγουρα δεν αποτελεί ισχυρό κίνητρο για τους αριστερούς ψηφοφόρους.

Στο βαθμό που μια κυβέρνηση δεν έχει την εξουσία να καθαιρέσει τους εγκάθετους πράκτορες των Γερμανών και της προηγούμενης δεξιάς κυβέρνησης και να τους αντικαταστήσει με ανθρώπους που να ενστερνίζονται τη δική της πολιτική και οι οποίοι θα άλλαζαν αμέσως μόλις η κυβέρνηση αυτή θα έχανε την εξουσία, οι βουλευτικές εκλογές στα αστικά κράτη μεταβάλλονται σε κραυγαλέα φαρσοκωμωδία. Δεν θα έχουν καμιά επίπτωση στην ασκούμενη οικονομική πολιτική, αφού τίποτα στο οικονομικό πεδίο δε θα μπορεί να αλλάξει, αφού κάθε αστική κυβέρνηση -δεξιά, κεντροαριστερή ή και αριστερούτσικη- θα είναι και θα παραμένει εγκλωβισμένη στο προκαθορισμένο αυστηρά πλαίσιο των εξουσιών της. Στην Ευρώπη, στη φάση που βρισκόμαστε σήμερα, δεν είναι μόνο η αδυναμία οποιασδήποτε οικονομικής αλλαγής που χαρακτηρίζει το σύστημα. Επειδή βρισκόμαστε στη φάση οικοδόμησης του Τέταρτου Ράιχτης Γερμανίας με όπλα αυτή τη φορά το ευρώ, την ευρωζώνη και την ΕΕ, η αντανάκλαση της υποτέλειας επεκτείνεται και πέραν της οικονομίας, στα «εθνικά» θέματα της αστικής κυριαρχίας. Δεν είναι όλες οι αστικές τάξεις της Ευρώπης μαθημένες στο ραγιαδισμό της προσκολλήσεως, όπως η ελληνική ή οι νεόκοπες αστικές τάξεις των πρώην χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», οι οποίες είναι γερμανόδουλες, αμερικανόδουλες, ρωσόδουλες, αγγλόδουλες και πάει λέγοντας.

Ειδικά οι αστικές τάξεις των μεγάλων χωρών της Ευρώπης – Γαλλίας, Αγγλίας, Ιταλίας – φυσικά και ευνοούνται από τη συρρίκνωση των εργατικών μισθών και δικαιωμάτων, αλλά τα μη γερμανόδουλα τμήματά τους υφίστανται πολύ μεγαλύτερες ζημιές από την ταυτόχρονο οικοδόμηση του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας και ως εκ τούτου αναπτύσσεται ιδίως στην Ευρωζώνη και την ΕΕ ο αστικός αντιγερμανισμός. Δεν έχει φυσικά καμιά σχέση με τον αριστερό αντιγερμανισμό, ο οποίος άλλωστε είναι σχεδόν περιθωριακό φαινόμενο σε πολλά κράτη της ΕΕ. Ο αστικός αντιγερμανισμός, όμως, που εδράζεται σε κορυφαία συμφέροντα, δεν αποκλείεται καθόλου να παίξει καταλυτικό ρόλο στην πρόκληση πολιτικών εξελίξεων, όπως ακριβώς έγινε κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

*Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ την Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Ο ΕΥΡΩ-ΘΑΝΑΤΟΣ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 21-5-2015

Του ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΟΥΛΗ*

Όσο και να φαντάζει ο τίτλος αυτού του άρθρου υπερβολικός, αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα για την σημερινή Ελλάδα. Ας δούμε συνοπτικά, λίγα σημεία για το «κόστος» παραμονής στο ευρώ:

ΠΡΩΤΟΝ: ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ-ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΥΦΕΣΗ-ΑΠΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ-ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ

Η Ελλάδα για να μηδενίσει ένα πρωτογενές έλλειμμα 8%του ΑΕΠ (ας δεχτούμε ότι ήταν τόσο το 2009), χρειάστηκε να θυσιάσει 25% του ΑΕΠ της και η πραγματική ανεργία να υπερβεί το 30%. Δηλαδή, για κάθε μονάδα διόρθωσης και δημοσιονομικής προσαρμογής του πρωτογενούς ελλείμματος, είχαμε περίπου 3% υποχώρηση του ΑΕΠ. Σήμερα, το 2015 έχει παρουσιαστεί πάλι έλλειμμα, τουλάχιστον 1% του ΑΕΠ. Αν πάμε σε πλεονάσματα, της τάξης του3%, σταδιακά τα επόμενα χρόνια (π.χ. 1% το 2015, 2% το 2016 κλπ), ποιος μπορεί να αποδείξει ότι δεν θα υπάρξει η ίδια πορεία; Γιατί να μην υπάρξει περαιτέρω ύφεση (χονδρικά) 12%; Έπαψε ως δια μαγείας να ισχύει ο περίφημος «πολλαπλασιαστής» κλπ. Και γνωρίζουμε καλά, ότι με αυτόν τον τρόπο ότι η νέα ύφεση θα γεννάει νέα μέτρα κλπ .

Είναι αλήθεια ότι αυτή την στιγμή υπάρχουν δύο ευνοϊκοί λόγοι, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την οικονομία, η πτώση των τιμών του αργού πετρελαίου και η πολιτική της Ε.Κ.Τ. που οδηγεί και σε υποτίμηση του ευρώ. Ήδη όμως ως οικονομικό έτος, το 2015 (λόγω οικονομικοπολιτικής εγχώριας συγκυρίας έχει χαθεί, ενώ είναι βέβαιο ότι σε σύντομο ορίζοντα (ενός- δύο ετών) οι παράγοντες αυτοί θα αρθούν, με αρνητικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία, και γενικότερα για την ζώνη του ευρώ.

Ακόμη δηλαδή και στο πιο ευνοϊκό σενάριο, μπορεί η ύφεση να είναι μικρότερη από 12%, αλλά η οποιαδήποτε ανάπτυξη αποκλείεται. Αντίθετα θα παραμείνει ο αποπληθωρισμός, ενώ ως κύρια πολιτική ανάκτησης της ανταγωνιστικότητας η εσωτερική υποτίμηση, η οποία θα ενταθεί. Εν ολίγοις, η παραμονή στο ευρώ συνιστά αυτοκτονία.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η ΧΩΡΑ, -ΑΙΩΝΙΑ- ΑΠΟΙΚΙΑ ΧΡΕΟΥΣ

Είναι σαφές ότι αν δεν υπάρξει ένα σημαντικό άθροισμα (πληθωρισμού και ρυθμού ανάπτυξης) ο λόγος χρέους προς το ΑΕΠ, δεν μεταβάλλεται, όσο χαμηλά και αν κινηθούν τα επόμενα χρόνια τα επιτόκια δανεισμού. Κάτι τέτοιο όμως, δεν είναι δυνατόν, όχι μόνο εξ αιτίας της πολιτικής των πρωτογενών πλεονασμάτων που οδηγούν πιο βαθιά στην ύφεση, αλλά και εξ αιτίας της απώλειας της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας λόγω της συμμετοχής της στο κοινό νόμισμα. Άλλωστε η είσοδος στο ευρώ –όπως έχουμε επαναλάβει πολλές φορές και δεν θα σταματήσουμε να επαναλαμβάνουμε- είναι αυτή που οδήγησε στην δίδυμη χρεοκοπία, παραγωγική και δημοσιονομική. Συνεπώς, ακόμη και αν υπάρξει μια νέα ελάφρυνση-αναδιάρθρωση του χρέους, η μοίρα και αυτής της αναδιάρθρωσης, δεν θα είναι καλύτερη από αυτήν του 2012.

ΤΡΙΤΟΝ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΦΡΙΚΑΝΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ ΚΑΙ ΓΕΡΝΑΕΙ, Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΞΑΘΛΙΩΝΕΤΑΙ.

Ακόμη και αν η κατάσταση μπορούσε να σταθεροποιηθεί (πράγμα που αποκλείεται για τα επόμενα τρία-τέσσερα χρόνια) η πληγή της ανεργίας δεν θα έκλεινε.

Αντίθετα, θα συνεχίζονταν οι υπάρχουσες τάσεις: α) αντικατάσταση της σταθερής και οκτάωρης εργασίας από υποαπασχόληση, πράγμα που (ψευδώς) σήμερα δείχνει σταθεροποίηση στην απασχόληση, -δηλαδή ίδια ποσοστά ανεργίας, ενώ στην πραγματικότητα η σταθερή εργασία μειώνεται-. β) Πτώση μισθών. γ) μετανάστευση των «καλύτερων» στο εξωτερικό, αύξουσα αιμορραγία νεολαίας και επιστημονικού δυναμικού. δ) Εξ ‘ αιτίας της μετανάστευσης αλλά και της τραγικής μείωση γάμων-γεννήσεων λόγω φτώχειας, δραματική επιδείνωση της πυραμίδας ηλικιών. ε)Η Ελλάδα προσπαθεί να στηριχθεί στο όλο και μικρότερο κόστος εργασίας ως μοναδικό πλεονέκτημα στη ζώνη του ευρώ. Κάποιοι τομείς έντασης και ανειδίκευτης εργασίας επιβιώνουν, η χώρα μετατρέπεται σε ζώνη φτηνής εργασίας, μέσα στον καταμερισμό του ευρώ, αλλά δυστυχώς, χωρίς να λύνεται το ζήτημα της ανεργίας. Έχουμε δηλαδή «αφρικανοποίηση»   και όχι «κινεζοποίηση».

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ήδη δημόσια σχολεία και νοσοκομεία βρίσκονται κοντά στο σημείο τήξης. Δεν αποκλείεται από φέτος, ένστολοι εκπαιδευτικοί και ιατροί, αντί να κάνουν θητεία, να μπαλώνουν τρύπες στην εκπαίδευση και στην υγεία. Π.Χ.:  Σε δημοτικά, λύκεια και γυμνάσια απαιτούνται 28000!!! διορισμοί. Αν παραμείνουμε στο ευρώ, θα συνεχιστεί αυτή η πολιτική, οπότε γυρνάμε στην προπολεμική εποχή και στο αλληλοδιδακτικό σχολείο.

Αλλά και το ασφαλιστικό σύστημα τείνει να καταρρεύσει, αφού σύντομα πλησιάζουμε τον λόγο 1:1 σε εργαζόμενους, ενώ οι ημιαπασχολούμενοι που προσμετράμε σε κανονικά εργαζόμενους αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Συνεπώς λείπουν θέσεις εργασίας που μετριούνται πλέον σε εκατομμύρια.

ΠΕΜΠΤΟΝ : ΔΙΑΛΥΜΕΝΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΜΟΝΙΜΟΙ ΕΠΑΙΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΝΤΡΑΓΚΙ, ΟΛΟΣΧΕΡΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ,-ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗ….

Παρά τα όσα λέγονται για τους «κακούς» εύπορους έλληνες που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό κλπ, ενώ βέβαια στα ιερά και στα όσια της Ε.Ε. είναι η ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων, η αλήθεια είναι άλλη. Τα δάνεια του κατασκευαστικού «θαύματος» της χρυσής εποχής του ευρώ,στηρίχτηκαν σε δανεισμό των τραπεζών από το εξωτερικό, κύρια σε ξένους καταθέτες (φυσικά πρόσωπα) που είχαν τις αποταμιεύσεις τους σε ελληνικές τράπεζες λόγω καλών επιτοκίων. Αυτά τα κεφάλαια έφυγαν πρώτα, λόγω του υψηλού ρίσκου της κρίσης. Ακολούθησαν κεφάλαια επιχειρήσεων και λόγω ρίσκου, αλλά και λόγω αλλαγής-μεταφοράς έδρας στην αλλοδαπή, που προέρχεται από το ότι ήταν αδύνατον να χρηματοδοτηθούν από το εγχώριο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Τελευταίοι και καταϊδρωμένοι, ήρθαν οι «εύποροι έλληνες», που αφού αγόρασαν ένα σπίτι χρυσό και το βλέπουν μολυβένιο, αφού έχουν πάθει το κάζο του χρηματιστηρίου, προσπαθούν και αυτοί να σώσουν τις όποιες αποταμιεύσεις τους, στέλνοντας τις καταθέσεις τους είτε σε τράπεζες της αλλοδαπής, είτε στον πάτο της γλάστρας, στην βεράντα του διαμερίσματός τους.

Από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα λείπουν τουλάχιστον 100 δις ευρώ καταθέσεις, που «καλύπτονται» από την Ε.Κ.Τ.. Είναι απίθανο πλέον, ξένοι αποταμιευτές να ξαναεμπιστευθούν την Ελλάδα. Η εγχώρια αποταμίευση επίσης, είναι αδύνατον να καλύψει το κενό, χωρίς επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, μια που η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι απελπιστική. Άλλωστε η «ισχυρή» Ελλάδα, ήταν η μόνη χώρα της Ζ.Ε., που είχε όλη την πρώτη χρυσή δεκαετία της ΟΝΕ, αρνητική καθαρή αποταμίευση.

Άρα δεν είναι εφικτό να υπάρξει υγιές τραπεζικό σύστημα που να μπορεί να χρηματοδοτήσει τις επενδύσεις και να δημιουργήσει την ρευστότητα, που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία.

ΈΚΤΟΝ: ΜΟΝΙΜΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΝΑΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Mια χώρα που βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση όπως η Ελλάδα για να βγεί από την κρίση χρειάζεται επεκτατική πολιτική συνδυάζοντας την νομισματική επέκταση, τις δημόσιες επενδύσεις και την διόρθωση της ακριβής συναλλαγματικής ισοτιμίας. Επίσης μια αδύναμη παραγωγικά χώρα όπως η πατρίδα μας, χρειάζεται βιομηχανική και εμπορική πολιτική.

Οι δύο τελευταίες πολιτικές απαγορεύονται λόγω συμμετοχής στην Ε.Ε.. Η νομισματική επέκτασηκαι η συναλλαγματική πολιτική δεν είναι εφικτή λόγω συμμετοχής στην ΟΝΕ, ενώ ούτε μια αύξηση της ρευστότητας δεν είναι εφικτή (λόγω των συνθηκών που επικρατούν στο τραπεζικό σύστημα και περιγράψαμε παραπάνω). Επί της ουσίας, μια χώρα που ανήκει την ΟΝΕ και βρίσκεται σε τέτοια κρίση μπορεί να ξεφύγει από την λιτότητα, μόνο αυξάνοντας το δημόσιο έλλειμμα και κατά συνέπεια το δημόσιο χρέος, κάνοντας δηλαδή επεκτατική δημοσιονομική πολιτική. Όπως είναι κατανοητό, αυτό, είναι ανέφικτο για την Ελλάδα. Άρα η πρόταση: «έξοδος από την λιτότητα και παραμονή στο ευρώ» στερείται νοήματος.

ΈΒΔΟΜΟΝ: ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ, ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ…

Ενώ η χώρα θα «σταθεροποιείται» στο ευρώ, ο ξένος παράγοντας θα ενισχύεται οικονομικά και πολιτικά. Καθώς τα έσοδα του δημοσίου θα μειώνονται από την ύφεση και μακροπρόθεσμα από τις ιδιωτικοποιήσεις, όλο και περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις θα απαιτούνται, μέχρι να ξεπουληθούν τα πάντα. Η πολυετής υποταγή στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο θα δημιουργήσει αμνησία για την λεγόμενη δημοκρατία (έστω και για αυτή που ο Καστοριάδης έχει ορθώς χαρακτηρίσει ως φιλελεύθερη ολιγαρχία) την οποιαδήποτε εθνική και      λαϊκή κυριαρχία. Η χώρα θα μετατραπεί σε οιονεί προτεκτοράτο, που για να σωθεί θα χρειάζεται ξένη εισβολή….

*Πηγή: sxedio-b.gr

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΕΛΠΙΔΑΣ

 ΚΑΙ ΟΙ «ΕΤΑΙΡΟΙ» ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 21-6-2015      

ΣΚΗΝΙΚΟ ΑΣΦΥΞΙΑΣ, ΕΚΒΙΑΣΜΩΝ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗΝΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩΕΝΩΣΙΑΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ

Την ώρα που η Ελλάδα, με την ιστορικού χαρακτήρα συμφωνία με τη Ρωσία για την κατασκευή του Νότιου Ευρωπαϊκού Αγωγού, χαράζει νέους ελπιδοφόρους δρόμους για την αναπτυξιακή της προοπτική, «εταίροι» και πιστωτές στέλνουν πανικόβλητα τελεσίγραφα. Με στοχευμένες δηλώσεις αλλά και διαρροές ακατάσχετης κινδυνολογίας, επιχειρούν να εκβιάσουν την ελληνική κυβέρνηση να αποδεχθεί συμφωνία στα μέτρα τους, προκειμένου να κρατήσουν τη χώρα αλυσοδεμένη στα δεσμά της νεοαποκιακής κηδεμονίας και το λαό καθηλωμένο στο μαγκανοπήγαδο της λιτότητας.

Με πρώτο βιολί τον ίδιο τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, που συγκάλεσε την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, οι «θεσμικοί» εκπρόσωποι του ευρωενωσιακού κατεστημένου ανεβάζουν στροφές και κλιμακώνουν τις πιέσεις σε βάρος της χώρας, οι οποίες αναμένεται να κορυφωθούν στις έκτακτες συνόδους των ευρωπαίων ηγετών (Σύνοδος Κορυφής) και των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης (Eurogroup), οι οποίες θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα (22/6).

Συγκεκριμένα, ο Ντόναλντ Τουσκ δήλωσε την Παρασκευή ότι η έκτακτη Σύνοδος της Ευρωζώνης της Δευτέρας (22/6) που συγκάλεσε για την Ελλάδα «δεν θα δώσει μαγική λύση», επιχειρώντας να θέσει την ελληνική κυβέρνηση προ του εκβιαστικού διλήμματος «να αποδεχθεί αυτό που θεωρούμε καλή προσφορά συνέχισης της στήριξης ή να οδεύσει προς τη χρεοκοπία», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε.

«Να σταματήσει το παιχνίδι του δειλού και το παιχνίδι επίρριψης ευθυνών, διότι δεν υπάρχει χρόνος για παιχνίδια», δήλωσε σε τελεσιγραφικό τόνο ο Ντ. Τουσκ και συμπλήρωσε ότι «στόχος της Συνόδου Κορυφής είναι να βεβαιωθούμε ότι ο ένας καταλαβαίνει τις θέσεις του άλλου και τις συνέπειες των πράξεων μας. Να φύγουν οι ψευδαισθήσεις ότι θα υπάρξει μαγική λύση», επιχειρώντας να εξηγήσει τους λόγους που την συγκάλεσε. Ωστόσο, ο ίδιος σημείωσε ότι «η Σύνοδος δεν θα είναι το τελευταίο βήμα αφού δεν θα υπάρξει λεπτομερής τεχνική διαπραγμάτευση καθώς αυτό είναι δουλειά των υπουργών οικονομικών».

Είναι φανερό ότι οι προετοιμασίες των «μανδαρίνων» της ΕΕ εντείνονται τις τελευταίες ώρες και χαρακτηρίζονται από ιδιαίτερη σπουδή, την ώρα που στην Αγ. Πετρούπολη υπογράφονταν η ιστορικού χαρακτήρα συμφωνία Ελλάδας – Ρωσίας για τον αγωγό με ρώσικο φυσικό αέριο που θα διέρχεται από το ελληνικό έδαφος. Όπως ανέφερε στον λογαριασμό του στο twitter, ο Ντ. Τουσκείχε τηλεφωνική επικοινωνία με Ντράγκι, Λαγκάρντ, Γιούνκερ και Ντάισελμπλουμ για το ελληνικό ζήτημα, ''στο πλαίσιο της προετοιμασίας (sic) της Συνόδου της Δευτέρας'',προκειμένου να τους καλέσει να συμμετάσχουν στην έκτακτη Σύνοδο Κορυφής του Eurogroup.

Συντονιστικό ρόλο στην αυξημένη ευρωενωσιακή κινητικότητα διαδραματίζει ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ, που ξεκίνησε από το μεσημέρι της Παρασκευής (19/6) έναν εντατικό γύρο ανεπίσημων επαφών με ευρωπαίους ηγέτες, ενόψει της προαναφερθείσας Συνόδου Κορυφής. Σε δηλώσεις του δε στο γερμανικό περιοδικό Spiegel o Z. K Γιούνκερ ανέφερε προκλητικά και εμφανίζοντας εαυτόν και πάλι «αδικημένο»: «Πολλάκις έχω προειδοποιήσει τον κ. Τσίπρα ότι δεν θα έπρεπε να επαφίεται στο ότι μπορώ σε κάθε περίπτωση να εμποδίσω αποτυχία των διαπραγματεύσεων».

Από την πλευρά της Κομισιόν, εξάλλου, ο επίτροπος Βλάντις Ντομπρόβσκις πλειοδοτώντας στις τελεσιγραφικού τύπου πιέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση, ανέφερε ότι «η επόμενη εβδομάδα είναι πραγματικά η τελευταία εβδομάδα για αποφάσεις, διότι το πρόγραμμα εκπνέει στις 30 Ιουνίου».

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, το διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ συνεδρίασε εκτάκτως το πρωί της Παρασκευής και αποφάσισε την αύξηση του ορίου άντλησης ρευστότητας από τον ELA των ελληνικών τραπεζών. Αν και επισήμως δεν ανακοινώθηκε το νέο αυξημένο όριο, τραπεζικές πηγές που επικαλείται το ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφέρουν ότι το νέο όριο αγγίζει τα 87,6 δισ. ευρώ από 84,1 δισ. ευρώ που ήταν μέχρι την Τετάρτη (17/6).

Επιτομή της στοχευμένης κινδυνολογίας με την οποία οι κυρίαρχοι κύκλοι του ευρωενωσιακού πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό αποτελεί δημοσίευμα των Financial Times σύμφωνα με το οποίο «η αύξηση της έκτακτης ρευστότητας προορίζεται για να καλυφθούν οι ανάγκες των τραπεζών για την Παρασκευή και το Σαββατοκύριακο και μέχρι το κλείσιμο των ιδρυμάτων τη Δευτέρα»!

Το πρακτορείο Reuters, εξάλλου, σε χαρακτηριστική αναφορά του που επιχειρεί να συνοψίσει το κλίμα των εντεινόμενων πιέσεων και εκβιασμών των «εταίρων» σε βάρος της χώρας, επικαλούμενο ευρωπαίους αξιωματούχος μετέδιδε την Παρασκευή ότι «οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θα συζητήσουν τη Δευτέρα τον τρόπο διαχείρισης μίας ελληνικής χρεοκοπίας σε περίπτωση που δεν υπάρξουν νέες προτάσεις από την Αθήνα».

Μέσα σε αυτό το κλίμα δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι παρεμβάσεις εκ μέρους ατλαντικών μας «συμμάχων». «To NATO ανησυχεί ότι πιθανή έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο στον τομέα της ασφάλειας», ανέφερε την Παρασκευή ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας του, Αλεξάντερ Βέρσμποου.

Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγ. Πετρούπολης συμμερίστηκε τη θέση του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, ότι το πρόβλημα της κρίσης δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό. Πρόσθεσε, μάλιστα, χαρακτηριστικά, ότι «το πρόβλημα το έχουν οι πιστωτές, και όχι η Ελλάδα».

Κύκλοι της ριζοσπαστικής Αριστεράς ανέφεραν στην Iskra ότι η αυξημένη κινητικότητα που επιδεικνύει τις τελευταίες ώρες η γραφειοκρατία των Βρυξελλών που φτάνει στο σημείο να εκφράζεται με πανικόβλητα τελεσίγραφα σχετίζεται με τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης και ειδικότερα με την επίσημη επίσκεψη ελληνικής αντιπροσωπείας στη Ρωσία υπό τον πρωθυπουργό. Πολλώ δε μάλλον που αυτή είχε σημαντικά και απτά αποτελέσματα που σηματοδοτούν ένα νέο κεφαλαίο στις ελληνορωσικές σχέσεις και την επιλογή της κυβέρνησης να ακολουθήσει ανεξάρτητη, πολυεπίπεδη εξωτερική, οικονομική και ενεργειακή πολιτική, με αποκλειστικό γνώμονα το εθνικό και λαϊκό συμφέρον .

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΑΚΟΣ