ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΣΙΠΡΑ - ΣΥΡΙΖΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/9/15 

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Ο κ.Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ψεύδονται. Στο όνομα της μη «παλινόρθωσης του παλιού πολιτικού συστήματος» επιδίδονται σε ένα όργιο παλινόρθωσης της δημαγωγίας που μυρίζει όλη τη φορμόλη της καθεστηκυίας πολιτικής εξαπάτησης.

Ψέμα πρώτο: Ο ΣΥΡΙΖΑ, λέει ο κ.Τσίπρας, θα φτιάξει ένα «παράλληλο πρόγραμμα» ανεξάρτητα και πέρα από το Μνημόνιο, το οποίο όμως Μνημόνιο θα το εφαρμόζει πιστά και απαρέγκλιτα!

Η αλήθεια είναι αυτή που καταγράφεται στο Μνημόνιο Τσίπρα. Ότι δηλαδή:

α) Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ θα αξιολογείται και θα επικαιροποιείται από την τρόικα σε «τριμηνιαία βάση».

β) Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του θα είναι έτοιμος «να λάβει οποιαδήποτε μέτρα» θα της υποδειχτούν από τους «θεσμούς». 

γ) Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του δεν θα κάνει ρούπι από το Μνημόνιο καθώς«δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνείμε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του Μνημονίου».

δ) Ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του δεσμεύονται ότι η εφαρμογή της πολιτικής του Μνημονίου θα είναι «συνεχής» και θα διαρκέσει «επί πολλά έτη».

Ψέμα δεύτερο: Το τρίτο Μνημόνιο είναι Μνημόνιο… εθνικής ανεξαρτησίας, εθνικής κυριαρχίας και εξόδου από την εποπτεία και την επιτήρηση!  Η δανειακή σύμβαση Τσίπρα δεν είναι αποικιοκρατική καθώς διατηρεί το δικαίωμα ασυλίας της χώρας επί των περιουσιακών της στοιχείων! Αυτά λέει ο κ.Τσίπρας.

Η αλήθεια είναι ότι το Μνημόνιο Τσίπρα, όπως ακριβώς και τα προηγούμενα, είναι Μνημόνιο επιτροπείας, υποταγής και εξευτελισμού. Στις σελίδες του Μνημονίου Τσίπρα επαναλαμβάνονται μονότονα τα εξής:

,

Τέτοια είναι, λοιπόν, η πολιτική τους απατεωνιά. Έχουν βάλλει ενέχυρο όλη τη δημόσια περιουσία μέσω του υπερταμείου ιδιωτικοποιήσεων που λειτουργεί υπό την έγκριση των δανειστών και υπό την «διακριτική ευχέρεια» των τοκογλύφων, αλλά αυτοί μιλούν περί ασυλίας!

Ψήφισαν ένα Μνημόνιο που σε κάθε σελίδα του γράφει ότι τα πάντα τελούν υπό την έγκριση της τρόικας κι αυτοί μιλούν για αντιαποικιακό Μνημόνιο.

Έφεραν μια δανειακή σύμβαση που συνιστά καθεστώς μπανανίας, αλλά ο κ.Τσίπρας καμώνεται τον αντιαποικιοκράτη…

Ψέμα τρίτο: Το δικό μας Μνημόνιο είναι «καλό» γιατί αν κυβερνούσε ο Σαμαράς, τότε λέει ο κ.Τσίπρας, θα είχαμε «πεντάμηνη παράταση του προηγούμενου προγράμματος, πλήρης εφαρμογή των δεσμεύσεων της προηγούμενης κυβέρνησης και μετά νέα προαπαιτούμενα».

Δηλαδή ο κ.Τσίπρας κορδακίζεται γιατί αντί για 5μηνη παράταση των προηγούμενων Μνημονίων (που κι αυτήν έκανε με την συμφωνία της 20^ηςΦεβρουαρίου) τώρα διαθέτει το δικό του Μνημόνιο, με τα δικά του προαπαιτούμενα και ζητά το χειροκρότημα του λαού διότι αντί της 5μηνης του έφερε ένα Μνημόνιο… 3ετούς διάρκειας!

Ψέμα τέταρτο: Είμαστε υποχρεωμένοι, λέει ο κ.Τσίπρας να εφαρμόσουμε το Μνημόνιο, αλλά θα το κάνουμε για να «απεγκλωβιστούμε» απ’ αυτό και για «να μπούμε επιτέλους στη διαδικασία της απαλλαγής από τα μνημόνια»!

Εδώ, πια, η κωμωδία επαναλαμβάνεται ως… περίγελος. Οι πρώτοι που ψήφισαν και εφάρμοσαν Μνημόνια για να μας… «απαλλάξουν» (και να μας… «απαγκιστρώσουν» από αυτά) ήταν ο Σαμαράς, ο Παπανδρέου και ο Κουβέλης. Τώρα προστέθηκε και ο Τσίπρας…

Ψέμα πέμπτο: Δεν θα κάνουμε οριζόντιες περικοπές, θα βάλουμε τέλος στην αφαίμαξη των ασθενέστερων κοινωνικά δυνάμεων, λέει ο κ. Τσίπρας. Και το λέει ενώ έχει υπογράψει απίθανες αγριότητες όπως:

Νέες μειώσεις

Ψέμα έκτο: Θα στηρίξουμε τους συνταξιούχους, αποτρέψαμε την κατάργηση του ΕΚΑΣ και την ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, λέει ο κ.Τσίπρας και οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για ψέμα που δεν θα αποτολμούσε να ψελλίσει ούτε ο Πινόκιο.

Η αλήθεια καταγράφεται στο Μνημόνιο όπου ρητά και κατηγορηματικά αναφέρεται ότι θα υπάρξει

«κατάργηση του επιδόματος αλληλεγγύης (EKAΣ) για όλους τους συνταξιούχους έως τα τέλη Δεκεμβρίου του 2019, αρχίζοντας με το ανώτερο 20% των δικαιούχων το Μάρτιο του 2016».

Όσο για την ρήτρα μηδενικού ελλείμματος, δηλαδή την κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης και απόδοση σύνταξης μόνον και εφόσον τα ταμεία διασφαλίζουν έσοδα εξ ιδίων πόρων, το Μνημόνιο ξεκαθαρίζει ότι

«όλα τα επικουρικά συνταξιοδοτικά ταμεία θα χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από ίδιες εισφορές από την 1 η Ιανουαρίου 2015»

Ψέμα έβδομο: Θα προστατέψουμε τη δημόσια περιουσία, δεν θα ξεπουλήσουμε τη ΔΕΗ, αποτρέψαμε την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, λέει ο κ.Τσίπρας.

Η αλήθεια είναι ότι:

· 

Ψέμα όγδοο: Η κυβέρνηση, λέει ο Τσίπρας και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, έδωσαν μάχη και απέτρεψαν τις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα! Εδώ πια το ψέμα μετατρέπεται σε έγκλημα. Ιδού τι γράφει το Μνημόνιο:

«Έως τον Οκτώβριο του 2015 η κυβέρνηση θα δρομολογήσει διαδικασία διαβούλευσης με επικεφαλής μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων με σκοπό την επανεξέταση ορισμένων υφιστάμενων πλαισίων της αγοράς εργασίας,συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης (σσ: ποινικοποίηση των απεργιών, δηλαδή!) και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβανομένων υπόψη των βέλτιστων πρακτικών σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο».

Αυτά θα κάνει ο κ.Τσίπρας. «Διαβούλευση» που θα συμπεριλάβει τις ομαδικές απολύσεις θα κάνει ο κ.Τσίπρας.

Όσο για τις «βέλτιστες πρακτικές» στις εργασιακές σχέσεις που μας υπόσχεται το Μνημόνιο Τσίπρα, αποκαλυπτική ήταν η Επίτροπος  Απασχόλησης της ΕΕ, η οποία σε ερώτηση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ πριν από ένα μήνα απάντησε ότι η Ελλάδα πρέπει να συμμορφωθεί σε βάρδιες που διαρκούν έως και 16 ώρες!

«Η Ελλάδα – λέει η κυρία Επίτροπος - οφείλει επίσης να συμμορφωθεί με την οδηγία της ΕΕ για το ωράριο εργασίας, η οποία καθορίζει τις ελάχιστες προδιαγραφές για την οργάνωση του ωραρίου εργασίας, για παράδειγμα τα διαλείμματα, τις περιόδους ημερήσιας και εβδομαδιαίας ανάπαυσης και το μέγιστο μέσο εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών. Οι βάρδιες που διαρκούν 12 και 16 ώρες δεν παραβιάζουν τις διατάξεις της οδηγίας εφόσον τηρούνται οι προϋποθέσεις που ορίζονται στην οδηγία".

Αυτές είναι οι «βέλτιστες πρακτικές» της ευρωενωσιακής οδηγίας 2003/88/ΕΚ, βάσει των οποίων κινείται το «καλό» Μνημόνιο του κ.Τσίπρα. Οι μισοί άνεργοι και οι άλλοι μισοί ή ημιαπασχλολήσιμοι ή δουλειά έως και 16 ώρες την ημέρα! Για τέτοιες μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις μιλάμε…

Ψέμα ένατο: Καταργήσαμε το 5ευρω στα νοσοκομεία, πανηγυρίζει ο κ.Τσίπρας και όσοι ψήφισαν (το διάβασαν;) το Μνημόνιό του.

Αλλά να τι γράφει το Μνημόνιο:

«Έως τον Οκτώβριο του 2015, οι αρχές θα αποφασίσουν αν θα επαναφέρουν το τέλος των 5 ευρώ βάσει ελέγχου των πόρων για τις επισκέψεις στα νοσοκομεία ή αν θα λάβουν ισοδύναμα δημοσιονομικά μέτρα και μέτρα διαχείρισης της ζήτησης».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, το 5ευρώ ή θα επανέλθει όπως ήταν στην προηγούμενη μορφή του ή θα επανέλθει δια των… ισοδυνάμων.

Ψέμα δέκατο: Πήραμε την μείωση του χρέους, ισχυρίζεται ο κ.Τσίπρας. Εδώ το πια το ψεύδος τους χορεύει τσιγκολελέτα με την ξεδιαντροπιά τους.

Ιδού τι υπέγραψαν στη συμφωνία της 13^ης Ιουλίου και τι επαναλαμβάνεται στο Μνημόνιό τους:

«Το 

Αυτά έχει υπογράψει ο Τσίπρας. Αυτά ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Ποτάμι. Κι όμως, αφού από την «διαγραφή» πέρασαν στην «πλήρη και έγκαιρη» αποπληρωμή του χρέους έχουν το θράσος να μιλούν ακόμα για… μείωση του χρέους.

Τα παραπάνω είναι ένα μέρος μόνο από τα ψέματα του κ.Τσίπρα. Του «αριστερού» κυρίου Τσίπρα. Και είναι τόσο «αριστερά» τα ψέματα του Τσίπρα όσο «αριστερό» είναι και το Μνημόνιο του Τσίπρα. Αυτό που ψηφίστηκε σε ένα νόμο με ένα άρθρο και ήρθε να προστεθεί δίπλα σε εκείνα στα Μνημόνια του Σαμαρά και του Βενιζέλου, που ο Τσίπρας θα τα καταργούσε «σε ένα νόμο με ένα άρθρο»...

*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr την Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015.

 

H ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡYΞΗ ΤΗΣ «ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ»

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/9/15 

Η Iskra παραθέτει ολόκληρη την Προγραμματική Διακήρυξη της "Λαϊκής Ενότητας'' η οποία έχει ως εξής :

''Η δημιουργία της Λαϊκής Ενότητας έχει ως αφετηρία το συντριπτικό ΟΧΙ του Ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου. Απέναντι στην τρομοκρατία των κυρίαρχων δυνάμεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, με δυναμική παρουσία των νέων, αντέταξε μια αυθεντική λαϊκή εξέγερση. Η αντίσταση του ελληνικού λαού, πρωτοφανής σε διάρκεια και μαζικότητα κυρίως στα δύο πρώτα χρόνια της επιβολής των μνημονίων, αποτελεί, επίσης, μια μεγάλη παρακαταθήκη για τη Λαϊκή Ενότητα. Εξέφρασε τη γενικευμένη αντίσταση στο στρατηγικό σχέδιο επιβολής διαρκούς λιτότητας, απογύμνωσης της εργασίας από κάθε δικαίωμα, υφαρπαγής της δημόσιας περιουσίας, κατάλυσης της δημοκρατίας και επιβολής καθεστώτος περιορισμένης κυριαρχίας.

Μόλις ένα μήνα μετά το «ΟΧΙ» του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα, η ψήφιση του τρίτου Μνημονίου άλλαξε δραματικά το πολιτικό τοπίο. Η ηγετική ομάδα της κυβέρνησης που αναδείχθηκε από τις εκλογές της 25^ης Ιανουαρίου διέλυσε βίαια το κοινωνικό συμβόλαιο που τη συνέδεε με τη λαϊκή πλειοψηφία, σπέρνοντας την απογοήτευση και αναζωπυρώνοντας τον φόβο. Πέρασε στην απέναντι όχθη των Μνημονιακών δυνάμεων, βομβαρδίζοντας τα εργαζόμενα και μεσαία στρώματα με νέα αντιλαϊκά μέτρα. Η εξέλιξη αυτή επέτρεψε στους δανειστές να προχωρήσουν σε πολιτικό πραξικόπημα και βιασμό κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας. Με το τρίτο  Μνημόνιο η διεθνής επιτροπεία γίνεται ακόμη πιο ασφυκτική, με κορυφαίο δείγμα ταπείνωσης τη δημιουργία του διαβόητου fund, του Ταμείου που υποθηκεύει τη δημόσια περιουσία και τον κοινωνικό πλούτο για γενιές ολόκληρες.

Το τρίτο Μνημόνιο είναι μόνο η αρχή. Ήδη βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη η περαιτέρω διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η νέα συρρίκνωση σε εξευτελιστικά επίπεδα των επικουρικών και των κύριων συντάξεων, η φοροεπιδρομή στα αγροτικά εισοδήματα και στα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα, όπως και σειρά άλλων μέτρων που θα προωθηθούν τους επόμενους μήνες. Ακριβώς αυτός ο λόγος, σε συνδυασμό με την προσπάθεια να αποφευχθεί η συγκρότηση αντιμνημονιακού μετώπου εναλλακτικής πολιτικής, ώθησαν την κυβέρνηση να παραιτηθεί και να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές- εξπρές. Πρόκειται για προσπάθεια υφαρπαγής της λαϊκής ψήφου, προτού ο λαός ενημερωθεί και αισθανθεί στην καθημερινότητά του και σε όλη τους την έκταση τις συνέπειες του τρίτου Μνημονίου. Προσπάθεια, που συνάντησε την πλήρη υποστήριξη των Ευρωπαίων επικυρίαρχων- Μέρκελ, Γιούνκερ, Μοσκοβισί, Ντάιζελμπλουμ-, οι οποίοι πριν δύο μήνες προσπαθούσαν να ακυρώσουν με κάθε τρόπο το δικαίωμα δημοκρατικής έκφρασης του ελληνικού λαού με δημοψήφισμα.

Ουδείς σοβαρός άνθρωπος πιστεύει πραγματικά ότι αυτά τα καταστροφικά, από κοινωνική άποψη, μέτρα μπορεί να είναι αποτελεσματικά ακόμη και από τη στενά δημοσιονομική σκοπιά. Η αποτυχία τους είναι προεξοφλημένη και θα οδηγήσει σε νέα πακέτα αντιλαϊκών μέτρων, για να συνεχιστεί ο φαύλος κύκλος που γνωρίσαμε με τις προηγούμενες Μνημονιακές κυβερνήσεις. Εργαζόμενοι, αγρότες, νέοι, επαγγελματίες και μικροί επιχειρηματίες καταστρέφονται μόνο και μόνο για να εξασφαλισθούν οι δόσεις της δανειακής «βοήθειας», οι οποίες την ίδια στιγμή της εκταμίευσής τους πηγαίνουν, κατά το 99%, είτε στους δανειστές, είτε στους τραπεζίτες. Σταγόνα δεν πέφτει στην πραγματική οικονομία και στους πολίτες που βρίσκονται στο χείλος του οικονομικού αφανισμού.

Είναι αστείο να περιμένει κανείς ότι αυτή η ηγετική ομάδα, που υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο και έκτοτε εγκωμιάζεται από τους εκπροσώπους των δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας, θα καταφέρει- κάπως, κάποτε- να απεγκλωβιστεί από αυτό. Αν πάρεις το λάθος τρένο, όλοι οι σταθμοί που θα συναντήσεις στη διαδρομή σου θα είναι λάθος. Και είναι αιθεροβάμων όποιος πιστεύει ότι μπορεί να τα βάλει με τα μεγάλα συμφέροντα μια κυβέρνηση που δέχθηκε να κόψει άμεσα 93 ευρώ τον μήνα από τους φτωχότερους των φτωχών, συρρικνώνοντας την κατώτατη σύνταξη στο εξευτελιστικό όριο των 393 ευρώ !

ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ''ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ''

Για όλους αυτούς τους λόγους κατέστη επείγουσα ανάγκη η συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας, ενός πολιτικού και κοινωνικού μετώπου ανατροπής των Μνημονίων και της εξοντωτικής λιτότητας, της αντιδημοκρατικής εκτροπής και της μετατροπής της Ελλάδας σε ευρωαποικία με μοχλό το χρέος.

Χρειαζόμαστε ένα μεγάλο λαϊκό, πατριωτικό μέτωπο αξιοπιστίας, συνέπειας και ανιδιοτέλειας που θα αναστυλώσει τις προδομένες ελπίδες, θα νικήσει τον φόβο και θα δώσει αέρα νίκης στο μεγάλο, λαϊκό και νεανικό ρεύμα του «ΟΧΙ» της 5^ης Ιουλίου. Ματαιοπονούν όσοι προσπαθούν να διαβάλουν εκ των προτέρων αυτή την προσπάθεια μιλώντας για «αποστασία» που έριξε τάχα την «πρώτη αριστερή κυβέρνηση». Αποστάτησαν από την Αριστερά μόνον εκείνοι που επέλεξαν να γίνουν η τρίτη Μνημονιακή κυβέρνηση αυτού του τόπου.

Η Λαϊκή Ενότητα δεν είναι εκλογική σημαία ευκαιρίας, ούτε φιλοδοξεί να προστεθεί στα κόμματα του χρεοκοπημένου, πολιτικού κατεστημένου. Αποτελεί συσπείρωση πολιτικών οργανώσεων, κινήσεων και ανένταχτων πολιτών, που φιλοδοξεί να εκφράσει, να εμπνεύσει και να ενισχύσει ένα πραγματικό λαϊκό κίνημα, με πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης. Θέλουμε να γίνει η φωνή εκείνων που σήμερα δεν έχουν φωνή, η δύναμη των αδυνάμων. Θέλουμε να είναι η αφετηρία για το μέτωπο που θα εκπροσωπήσει τη συμμαχία των εργαζομένων, των ανέργων, της αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης, της διανόησης και των ανθρώπων του πολιτισμού, στην κοινή προσπάθεια για ν’ αλλάξει δρόμο η ελληνική κοινωνία.

Σ’ αυτή την προσπάθεια δεν χωρούν λογικές ηγεμονισμού και αποκλειστικής αλήθειας. Έχουν θέση διάφορες κοινωνικές ευαισθησίες, προοδευτικές πολιτικές παραδόσεις και ιδεολογικές προτιμήσεις. Είναι όρος ύπαρξης αυτού του μετώπου η δημοκρατική λειτουργία του, με κέντρο τους ίδιους τους αγωνιστές, τις διεκδικήσεις και τις αναζητήσεις τους. Οι δυνάμεις, οι αγωνιστές και αγωνίστριες που συμμετέχουν στη Λαϊκή Ενότητα συνδέονται με ισχυρή πολιτική συμφωνία για μια άμεση, ζωτικά αναγκαία, ριζοσπαστική εναλλακτική λύση στη Μνημονιακή τραγωδία. Μια λύση που θα λειτουργήσει προς όφελος των λαϊκών τάξεων, σε βάρος του μεγάλου κεφαλαίου, που θα απαλλάξει την Ελλάδα από τη θανάσιμη επικυριαρχία των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Μας ενώνει η κοινή αναζήτηση, μέσα από διαφορετικούς δρόμους, μιας νέας κοινωνίας, απελευθερωμένης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και κάθε είδους καταπίεσης, μιας κοινωνίας με αλληλεγγύη, δικαιοσύνη και ελευθερία, στο δρόμο για το σοσιαλισμό του 21^ου αιώνα.

ΤΑ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Άμεση, βασική επιδίωξη της Λαϊκής Ενότητας είναι να δημιουργηθούν, μέσα από τα κοινωνικά κινήματα και την πολιτική δράση, μέσα κι έξω από τη Βουλή, οι προϋποθέσεις για τη ριζοσπαστική εναλλακτική λύση στη σημερινή, Μνημονιακή πραγματικότητα.

Οι βασικές συντεταγμένες του άλλου δρόμου έχουν ήδη προσδιοριστεί από πολλές αριστερές δυνάμεις, ριζοσπαστικά κινήματα και προοδευτικούς επιστήμονες.  Η εναλλακτική λύση που υπερασπιζόμαστε επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε όλα τα καίρια προβλήματα της οικονομίας, της κοινωνίας, του κράτους και της εξωτερικής πολιτικής. Ασφαλώς και δεν περιορίζεται στο θέμα της νομισματικής πολιτικής, όπως υποστηρίζουν οι πλαστογράφοι και συκοφάντες που μιλάνε για «λόμπι της δραχμής».

Το πρόβλημα με αυτή την εναλλακτική πρόταση δεν είναι η τάχα ανεπαρκής «τεχνική» επεξεργασία της, αλλά η ελλιπής πολιτική προετοιμασία της: το γεγονός ότι δεν έχει συζητηθεί στον απαιτούμενο βαθμό μέσα στο λαό και στις κοινωνικές συλλογικότητες. Δηλαδή, ανάμεσα σε εκείνους που θα κληθούν να παλέψουν σκληρά, απέναντι σε τεράστια συμφέροντα, για την υλοποίησή της. Αυτό το κενό φιλοδοξούμε να καλύψουμε άμεσα, με μια μεγάλη καμπάνια δημόσιου διαλόγου, απέναντι σ’ όσους πασχίζουν να επιβάλουν ένα νέο «ιδιώνυμο». Να δαιμονοποιήσουν, ακόμη και να ποινικοποιήσουν την «απαγορευμένη» συζήτηση.

Τα άμεσα, κατεπείγοντα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για ν’ ανοίξει ένας νέος δρόμος είναι:

-Η κατάργηση των κοινωνικά και οικονομικά καταστροφικών Μνημονίων και των αποικιακών, δανειακών συμβάσεων υποθήκευσης του μέλλοντός μας, που τα συνοδεύουν.

-Η διακοπή πληρωμών του χρέους- τη μη  βιωσιμότητα του οποίου αναγνωρίζει, από τη δική του σκοπιά, ακόμη και το ΔΝΤ- με στόχο τη συνολική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Η διακοπή πληρωμών θα συνοδευτεί από πολιτικές και νομικές ενέργειες, σε διεθνές επίπεδο, οι οποίες θα αξιοποιήσουν και το σχετικό πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας της Βουλής.

-Ανεξάρτητα, αλλά παράλληλα με τη διεθνή δράση για το θέμα του χρέους, θα διεκδικηθούν άμεσα- πολιτικά, νομικά, κινηματικά- και με επιμονή οι γερμανικές οφειλές, δηλαδή το κατοχικό δάνειο και οι αποζημιώσεις για τα θύματα και τις καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας.

-Ο άμεσος τερματισμός της λιτότητας και η εφαρμογή μιας πολιτικής αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου προς όφελος των εργαζόμενων στρωμάτων και σε βάρος των ολιγαρχών. Ιδιαίτερη μέριμνα πρέπει να υπάρξει για τα πιο χτυπημένα από την κρίση κοινωνικά στρώματα, με στήριξη των εισοδημάτων τους και σταδιακή αύξηση των κατώτατων μισθών, συντάξεων και επιδομάτων ανεργίας, εξασφάλιση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και βασικών αγαθών (ρεύμα, νερό, θέρμανση) για όλους.

Γενικότερα, θα στηριχθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και οι κοινωνικές δαπάνες για τη δημόσια δωρέαν παιδεία, τη λαϊκή υγεία, τον πολιτισμό. Θα ενθαρρυνθεί η σταδιακή αύξησή τους, σε συνάρτηση με τους αναπτυξιακούς ρυθμούς. Θα αναιρεθούν τα εξοντωτικά, για τους αγρότες και τους ελεύθερους επαγγελματίες, φορολογικά και άλλα μνημονιακά μέτρα. Θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ και θα θεσπισθεί φόρος μόνο για την πολύ μεγάλη, ακίνητη περιουσία.

-Η εθνικοποίηση των τραπεζών και η λειτουργία τους υπό καθεστώς κοινωνικού ελέγχου, με απόλυτη εξασφάλιση της λαϊκής αποταμίευσης. Το νέο, εθνικοποιημένο και απαλλαγμένο από την πατρωνία της ΕΚΤ τραπεζικό σύστημα θα εξασφαλίσει τη ζωτικά αναγκαία «σεισάχθεια» στα εξουθενωμένα από την κρίση νοικοκυριά. Θα παρέχει την εξίσου αναγκαία ρευστότητα στους επαγγελματίες και τις μικρές ή μεσαίες επιχειρήσεις που κινδυνεύουν με αφανισμό. Στην κατεύθυνση αυτή θα επαναλειτουργήσουν η Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και θα διερευνηθούν τα σκάνδαλα του ξεπουλήματός τους. Η εθνικοποίηση των τραπεζών θα επιτρέψει την άμεση και σε βάθος διερεύνηση των θαλασσοδανείων που έχουν χορηγηθεί σε μονοπωλιακούς ομίλους και της φοροδιαφυγής μέσω διάφορων λιστών τύπου Λαγκάρντ.  

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Παράλληλα με αυτά τα κατεπείγοντα μέτρα, που θα δώσουν μια πρώτη ανάσα στην οικονομία και τα λαϊκά στρώματα, θα προωθηθούν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις για την αλλαγή του χρεοκοπημένου μοντέλου ανάπτυξης και την ανατροπή των κοινωνικών συσχετισμών υπέρ του λαού και σε βάρος των διαπλεκόμενων ολιγαρχών.

Οι μεταρρυθμίσεις αυτές, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν:

-Τη ριζοσπαστική αναθεώρηση της εργασιακής νομοθεσίας, με επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων και των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων. Απόκρουση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, αυστηρότατα όρια και αντικίνητρα στις απολύσεις,  ενεργοποίηση και ενίσχυση των επιθεωρήσεων εργασίας. Δημόσιος, κοινωνικός, αναβαθμισμένος ΟΑΕΔ και κατάργηση των ιδιωτικών εταιρειών επινοικίασης εργαζομένων.

-Τη δημιουργία ενός σταθερού, κοινωνικά δίκαιου και αναδιανεμητικού φορολογικού συστήματος, ώστε να πληρώσουν επιτέλους τα βάρη της κρίσης όχι τα συνήθη υποζύγια, αλλά οι έχοντες και κατέχοντες.

-Τον τερματισμό των αρπακτικών ιδιωτικοποιήσεων, συρρικνώσεων και διαλύσεων επιχειρήσεων, δικτύων και υποδομών (ΔΕΗ, φυσικό αέριο, λιμάνια, αεροδρόμια, ακίνητα δημοσίου κ.α.). Την άμεση κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ. Την επανάκτηση της δημόσιας περιουσίας που εκποιήθηκε στο ιδιωτικό κεφάλαιο με ακύρωση των παράνομων και αντισυνταγματικών αποφάσεων για την εκχώρησή τους, χωρίς αποζημίωση, με εξαίρεση τους μικρομετόχους. Την εθνικοποίηση, ανασυγκρότηση και λειτουργία υπό καθεστώς εργατικού- κοινωνικού ελέγχου όλων των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων, δικτύων και υποδομών, που θα αναλάβουν και τον ρόλο της ατμομηχανής της οικονομίας. Στόχος είναι μια ταχεία οικονομική αναζωογόνηση που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας, θα ενισχύει τη θέση των εργαζομένων και θα σέβεται το περιβάλλον.

-Ανασυγκρότηση του διαλυμένου εθνικού συστήματος υγείας, των δημοσίων νοσοκομείων και ενός πρωτοβάθμιου συστήματος υγείας υψηλής ποιότητας, προσιτού σε όλους, στο κέντρο και την περιφέρεια.

-Αντιμετώπιση της πολιτιστικής ερήμωσης, διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα των πολιτιστικών θεσμών και της πρόσβασης όλου του λαού στην πολιτιστική δημιουργία. Στήριξη από το δημόσιο κάθε δημιουργικής πρωτοβουλίας των ανθρώπων του πολιτισμού και των ίδιων των πολιτών.

-Οικονομική ανασυγκρότηση με μετατόπιση του κέντρου βάρους α) από την κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων στην παραγωγή (κυρίως στη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή προϊόντων υψηλής ποιότητας) και β) από τη συμπίεση του εργατικού κόστους στη μεγέθυνση της προστιθέμενης αξίας. Επιδιώκουμε, εν τέλει, τη μετάβαση από μια ανάπτυξη που εξυπηρετεί τους σφετεριστές της εργασίας και της φύσης σε μια ανάπτυξη που θα έχει στο κέντρο της την τεχνολογική ανανέωση, την καινοτομία, τη σύγχρονη οργάνωση και, κυρίως, τους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου. Μια ανάπτυξη που θα στηρίζεται στη δική τους γνώση, εμπειρία, μεράκι και δημιουργικότητα. Προς αυτή την κατεύθυνση θα χρειαστεί μια πολιτική δημοκρατικού κεντρικού και περιφερειακού σχεδιασμού, με τη συμμετοχή και συναπόφαση των τοπικών κοινωνιών, και με έντονη περιβαλλοντική διάσταση.

- Τη γενναία ενίσχυση της δημόσιας, δωρεάν παιδείας και της έρευνας, που αποτελεί, πέραν των άλλων, και βασική προϋπόθεση για μια παραγωγική στροφή προς ένα νέο, αποδοτικό κοινωνικό πρότυπο.

- Ουσιώδης συνιστώσα της οικονομικής ανασυγκρότησης θα είναι ο «τρίτος» (πλάι στον κρατικό και τον ιδιωτικό) τομέας, της κοινωνικής οικονομίας (συνεταιρισμοί, αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις που έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους, δομές αλληλεγγύης κλπ). Θα απαιτηθεί η γενναιόδωρη ενίσχυσή του από το δημόσιο τραπεζικό σύστημα και τον κρατικό μηχανισμό.

-Την πολιτική αλληλεγγύης και ανθρωπιάς απέναντι στους πρόσφυγες και τους οικονομικούς μετανάστες. Θα πολεμήσουμε ενεργά κάθε ξενοφοβική και ρατσιστική αντιμετώπιση- με ακραία την περίπτωση της φασιστικής Χρυσής Αυγής- που τείνει να μετατρέψει τον κοινωνικό πόλεμο του κεφαλαίου σε εθνοτικό «εμφύλιο» πόλεμο, στο εσωτερικό του κόσμου της εργασίας. Θα αγωνιστούμε εναντίον των ιμπεριαλιστικών πολέμων που παροξύνουν το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα. Θα διεκδικήσουμε τη στήριξη που οφείλουν στη χώρα μας και στις άλλες χώρες «πρώτης γραμμής» οι άλλες, βορειότερες χώρες της Ευρώπης,  απαιτώντας παράλληλα την κατάργηση του Δουβλίνου ΙΙ που μετατρέπει την Ελλάδα σε φυλακή μεταναστών.

EΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι και μόνη η ακύρωση των Μνημονίων- και πολύ περισσότερο οι δομικές ριζοσπαστικές αλλαγές που περιγράψαμε- θα προκαλέσουν τη σφοδρή αντίδραση των κυρίαρχων δυνάμεων της ΕΕ. Θα προσπαθήσουν να στραγγαλίσουν το εγχείρημά μας από την πρώτη στιγμή, με βασικό μοχλό τη διακοπή της ρευστότητας στις τράπεζες από την ΕΚΤ. Αυτό άλλωστε, το ζήσαμε ήδη το προηγούμενο εξάμηνο, ακόμη και με την πολύ μετριοπαθέστερη πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.

Επομένως, τα ζητήματα της εξόδου από την ευρωζώνη και της ρήξης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και επιλογές της Ε.Ε., η οποία ακολουθεί όλο και πιο αντιδραστικούς και αντιδημοκρατικούς δρόμους, τίθενται στην ημερήσια διάταξη, όχι ως προϊόν κάποιας ιδεολογικής εμμονής, αλλά με όρους στοιχειώδους πολιτικού ρεαλισμού. Η οδυνηρά αποκτημένη πείρα των τελευταίων μηνών έδειξε και στους πιο δύσπιστους ότι οι κυρίαρχες δυνάμεις στη σημερινή, γερμανική ΕΕ δεν είναι ούτε «σύμμαχοι», ούτε «εταίροι». Είναι οικονομικοί εκβιαστές και πολιτικοί βιαστές. Και δεν διστάζουν να εκδικούνται έναν ολόκληρο λαό με την πιο ανελέητη εκδοχή «συλλογικής τιμωρίας», όταν δεν τους αρέσουν οι αποφάσεις του.

Η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας και η καθιέρωση, με νέους, δημοκρατικούς, κοινωνικούς και αναπτυξιακούς όρους, εθνικού νομίσματος, δεν αποτελούν αυτοσκοπό. Είναι ένα από τα αναγκαία εργαλεία για την πραγματοποίηση των ριζοσπαστικών αλλαγών που περιγράψαμε- και για τις οποίες, βέβαια, τελικός εγγυητής δεν θα είναι το νόμισμα, αλλά ο αγώνας των λαϊκών τάξεων. Παρά τις αναπόφευκτες δυσκολίες των πρώτων μηνών, τίποτα δεν δικαιολογεί τις Κασσάνδρες που ταυτίζουν ένα τέτοιο βήμα με οικονομικό ολοκαύτωμα και εθνική καταστροφή. Μέσα στον εικοστό αιώνα, 69 νομισματικές ενώσεις κατέρρευσαν στον πλανήτη, χωρίς να έρθει το τέλος του κόσμου. Η καθιέρωση εθνικού νομίσματος ως προϋπόθεση για την εφαρμογή ενός προοδευτικού προγράμματος ανασυγκρότησης και διεξόδου, δεν είναι μόνο μια βιώσιμη επιλογή, αλλά και μια επιλογή ελπίδας, που μπορεί να βάλει τη χώρα σε μια νέα, αναπτυξιακή τροχιά.

Δεν είμαστε νοσταλγοί της καπιταλιστικής Ελλάδας της δραχμής. Ξέρουμε ότι κάθε άλλο παρά παράδεισος για τις εκμεταλλευόμενες τάξεις ήταν η προ- ευρώ κατάσταση της χώρας μας. Αλλά τα 13 χρόνια που ζούμε με το ευρώ, ιδιαίτερα τα τελευταία, δεν ήταν καθόλου καλύτερα: τα πρώτα επτά από αυτά ήταν, για ορισμένα τμήματα του πληθυσμού, η εποχή της πιστωτικής και καταναλωτικής μέθης, πάνω στα σωρευμένα ερείπια της παραγωγικής βάσης της χώρας. Αλλά, τα επόμενα έξι χρόνια ήταν το απότομο ξύπνημα από το μεθύσι και η κάθοδος στη Μνημονιακή κόλαση, χωρίς κανένα φως στην άκρη του τούνελ. Είναι πια καιρός να επιχειρήσουμε μια λυτρωτική έξοδο.

Η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, με την απεξάρτηση της Τράπεζας της Ελλάδος από την ΕΚΤ, τη λειτουργία της με κυβερνητική, δημόσια, κοινωνική ευθύνη και με την έκδοση εθνικού νομίσματος, θα προσφέρει την αναγκαία ρευστότητα στην οικονομία, χωρίς τους επαχθείς όρους των δανειακών συμβάσεων. Θα βοηθήσει αποφασιστικά στην ενίσχυση των εξαγωγών, στον περιορισμό και στη σταδιακή υποκατάσταση των εισαγωγών από εγχώρια προϊόντα, στην ενδυνάμωση της παραγωγικής βάσης της χώρας και του τουριστικού ρεύματος. Θα ευνοήσει τη δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω ενός προγράμματος αναγκαίων δημοσίων παραγωγικών επενδύσεων, αναπτυξιακών πρωτοβουλιών των μεγάλων, δημοσίων επιχειρήσεων, στήριξης του κοινωνικού τομέα της οικονομίας και αποκατάστασης της πίστωσης στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Η κατάργηση των άδικων φορολογικών και άλλων βαρών στα μικρομεσαία εισοδήματα και επιχειρήσεις που επιβάλλουν τα Μνημόνια μόνο και μόνο για να εξυπηρετείται το αβίωτο χρέος, θα αναζωογονήσει τη ζήτηση και θα ωθήσει την ανάπτυξη. Συνολικά, θα παρουσιάσουμε και θα θέσουμε υπό συζήτηση ένα ειδικό σχέδιο για την Ελλάδα, που θα εφαρμόζει ένα ριζοσπαστικό, προοδευτικό πρόγραμμα με εθνικό νόμισμα.  

ΓΙΑ ΜΙΑ ΙΣΟΤΙΜΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ

Η έξοδος από την οικονομική «φυλακή» της Ευρωζώνης δεν σημαίνει εθνική «αυτάρκεια» και διεθνή πολιτική απομόνωση, όπως ψευδώς υποστηρίζουν οι αντίπαλοί μας. Αντίθετα, εγκαινιάζοντας έναν άλλο δρόμο ριζοσπαστικών αλλαγών, ο ελληνικός λαός μπορεί να γίνει φάρος ελπίδας για τους άλλους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου, να εξασφαλίσει πολύτιμες συμπάθειες, στηρίγματα και συμμαχίες. Ο εναλλακτικός δρόμος που προτείνουμε θα στερήσει την Ελλάδα μόνο από τις αλυσίδες της, που την περιορίζουν στον ρόλο του ευρωατλαντικού «οικόπεδου». Θα απελευθερώσει, όμως, τις δυνατότητές της να αναπτύξει αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με όλες τις χώρες που θα σέβονται την κυριαρχία της και την απόφασή της να είναι φιλική προς όλους τους λαούς του κόσμου, χωρίς να είναι δεδομένη για καμία δύναμη.

Κεντρική μας κατεύθυνση θα είναι μια νέα, ανεξάρτητη, πολυδιάστατη πολιτική διεθνών σχέσεων, στον ενεργειακό, οικονομικό και πολιτικό τομέα. Διεθνών σχέσεων, που δεν θα περιορίζονται αποκλειστικά στα στενά όρια της Ε.Ε. Επιδιώκουμε μια ενεργητική πολιτική συνεργασίας στη Μεσόγειο, τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή. Μια πολιτική που θα αξιοποιεί τις νέες δυνατότητες αμοιβαία επωφελών συνεργασιών με τις αναδυόμενες δυνάμεις των BRICS, τη Λατινική Αμερική και άλλες περιοχές του πλανήτη.

Τασσόμαστε κατά του νέου «Ψυχρού Πολέμου» και μιας καινούργιας διαίρεσης της Ευρώπης με την ύψωση νέου τείχους προς τη Ρωσία. Αγωνιζόμαστε εναντίον των ιμπεριαλιστικών επιλογών και των στρατιωτικών τυχοδιωκτισμών του ΝΑΤΟ. Δεσμευόμαστε υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από αυτόν τον συνασπισμό, μια πολεμική μηχανή που διαλύει κράτη, καταδυναστεύει λαούς και αποσταθεροποιεί το ευρύτερο γεωπολιτικό τόξο της περιοχής μας, από την ανατολική Ουκρανία μέχρι τη Μέση Ανατολή. Αγωνιζόμαστε για την απομάκρυνση των αμερικανικών-νατοϊκών βάσεων, για τη μη συμμετοχή της Ελλάδας σε οποιονδήποτε ιμπεριαλιστικό οργανισμό. Επιδιώκουμε την αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις οι απαιτήσεις της Άγκυρας με ειρηνικό διάλογο, στη βάση της πιστής τήρησης των διεθνών συμφωνιών, του διεθνούς δικαίου και ειδικότερα του Δικαίου της Θάλασσας.

Είμαστε σθεναρά αντίθετοι σε κάθε προσπάθεια αλλαγής των συνόρων στην περιοχή μας. Αποκρούουμε κάθε υποδαύλιση εθνικιστικών, σοβινιστικών τάσεων. Αγωνιζόμαστε για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ, για μια Κύπρο ανεξάρτητη, χωρίς στρατεύματα κατοχής και ξένες βάσεις. Θεωρούμε αναγκαίο τον τερματισμό της στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ- δύναμη κατοχής ξένων εδαφών στην περιοχή- και την άμεση αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με όλους τους λαούς του κόσμου που αγωνίζονται για ελευθερία, δικαιοσύνη και αυτοδιάθεση.

Η έξοδος από την ευρωζώνη και η εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος με πρωταγωνιστή τον οργανωμένο λαό, συνεπάγεται ένα δρόμο σύγκρουσης με τις επιλογές της ΕΕ και τα αντιδημοκρατικά, υπερεθνικά όργανά της. Γιατί ήδη από τη συνθήκη του Μάαστριχτ, η διαδικασία συγκρότησης της ΕΕ εξυπηρετεί το νεοφιλελεύθερο σχέδιο, ενισχύει ιμπεριαλιστικές βλέψεις των ηγετικών δυνάμεων και υπονομεύει τη λαϊκή κυριαρχία.

Απέναντι στην αναπόφευκτη επίθεση  του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, ο λαός πρέπει να είναι έτοιμος για όλα. Το ζήτημα της αποχώρησης της Ελλάδας από την Ε.Ε. μπορεί να τεθεί εκ των πραγμάτων και ανά πάσα στιγμή στην ημερήσια διάταξη. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα καλέσουμε το λαό να επιμείνει στην εφαρμογή του προοδευτικού προγράμματος που έχει επιλέξει, παίρνοντας την απόφασή του για παραμονή ή όχι στην Ε.Ε. με δημοψήφισμα, όπως άλλωστε έγινε και γίνεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Σε κάθε περίπτωση, η έξοδος από την ευρωζώνη και η σύγκρουση με το ασφυκτικό πλαίσιο της Ε.Ε. δεν σημαίνει απομόνωση της Ελλάδας από το ευρωπαϊκό της περιβάλλον. Θα απευθυνθούμε ιδιαίτερα στους άλλους λαούς, τα κοινωνικά κινήματα και τις προοδευτικές δυνάμεις των χωρών- μελών της Ε.Ε. με τις οποίες μας συνδέουν μακρόχρονοι οικονομικοί, πολιτικοί και πολιτιστικοί δεσμοί. Επιδιώκουμε να συμβάλουμε στη δημιουργία ενός πανευρωπαϊκού κινήματος γύρω από στόχους που εκφράζουν τα κοινά συμφέροντα του κόσμου της εργασίας, ανεξαρτήτως εθνικότητας.

Σταθμό στην αντιδραστική μετάλλαξη της Ε.Ε. αποτελεί η επωαζόμενη Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων (ΤΤΙΡ). Μια συμφωνία που παραδίδει τα δημόσια αγαθά (νερό, παιδεία, υγεία κλπ) στις πολυεθνικές επιχειρήσεις, ανοίγει διάπλατα το δρόμο στα γενετικά μεταλλαγμένα τρόφιμα, ενώ καταργεί κάθε έννοια εργατικού δικαίου και εθνικής κυριαρχίας που μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στην ασυδοσία των «επενδυτών». Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις, μαζί με όλα τα προοδευτικά κινήματα της Ευρώπης, για να μην επικυρωθεί αυτή η συμφωνία- έκτρωμα.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ, ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Ουσιώδες συστατικό της εναλλακτικής μας πρότασης είναι ο ριζοσπαστικός μετασχηματισμός του κράτους, της δικαιοσύνης και της δημόσιας διοίκησης. Η αποκατάσταση και διεύρυνση των δημοκρατικών ελευθεριών, από τον χώρο εργασίας μέχρι το δικαίωμα στη διαδήλωση, η διάλυση των ΜΑΤ και γενικότερα η αντιμετώπιση των μηχανισμών καταστολής του «εχθρού- λαού», ο εκδημοκρατισμός και η διαφάνεια στο χώρο των ΜΜΕ, η αποφασιστική αντιμετώπιση της διαφθοράς και της διαπλοκής, αποτελούν τα πιο επείγοντα μέτρα σ’ αυτό το πεδίο.

Παράλληλα, θα επανεξετάσουμε τον ρόλο και την κατεύθυνση των λεγόμενων «ανεξάρτητων αρχών» σε καίριους τομείς που ρυθμίζουν το τραπεζικό σύστημα, τις τηλεπικοινωνίες, την ενέργεια, την ενημέρωση κλπ. Βεβαίως, άλλες ανεξάρτητες αρχές που μπορούν να παίξουν χρήσιμο κοινωνικό ρόλο, όπως το ΑΣΕΠ, θα διατηρηθούν και θα υποβοηθηθούν, με ενίσχυση της διαφάνειας και του κοινωνικού ελέγχου. Επιπλέον, θα ξεκινήσουμε μία ευρύτατη κοινωνική διαβούλευση για την εκ βάθρων αναθεώρηση του Συντάγματος και του όλου πολιτικού συστήματος από μια νέα, Συντακτική Εθνοσυνέλευση, που θα προκύψει από επόμενες εκλογές. Κεντρικός στόχος αυτής της αναθεώρησης θα είναι η καθιέρωση μιας νέας, προωθημένης Δημοκρατίας, που θα συνδυάζει την αντιπροσωπευτική με την άμεση, την αποτελεσματική διακυβέρνηση με τη στήριξη στη λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια, τη λαϊκή συμμετοχή και τις άμεσες λαϊκές αποφάσεις, με βάση και τις καλύτερες διεθνείς πρακτικές και εμπειρίες.

Για εμάς η διεκδίκηση της κυβερνητικής εξουσίας δεν είναι αυτοσκοπός. Εντάσσεται στο συνολικό στόχο της διεκδίκησης της πολιτικής εξουσίας από μια ευρύτερη λαϊκή συμμαχία. Υπηρετεί ένα πρόγραμμα άμεσης διεξόδου σήμερα, που μπορεί να επιβληθεί από μια κυβέρνηση η οποία θα στηρίζεται στη δύναμη του οργανωμένου λαού και στους δικούς του διακριτούς θεσμούς, στο  εργατικό κίνημα, στο κίνημα της νεολαίας, στα τοπικά και περιβαλλοντικά κινήματα, στα κινήματα αλληλεγγύης, στις μορφές λαϊκής αυτοοργάνωσης. Η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος μπορεί να αλλάξει τους κοινωνικούς συσχετισμούς και να διαμορφώσει τους όρους για τη χάραξη ενός άλλου δρόμου για την ελληνική κοινωνία, με σοσιαλιστική προοπτική".

ΠΗΓΗ ΙΣΚΡΑ

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΓΑΜΟΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Παρ. 4/9/15 

Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΡΟΠΕΤΑΣΜΑ ΚΑΠΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΩΑΖΟΜΕΝΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕ ΠΑΣΟΚ- ΠΟΤΑΜΙ- ΔΗΜΑΡ 'Η ΚΑΙ ΝΔ

Του ΝΙΚΟΥ ΠΕΡΠΕΡΑ

Στη γλώσσα του αυριανισμού μίλησε από τη συχνότητα του KontraChannel ο Αλέξης Τσίπρας,υποστηρίζοντας, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι οι βουλευτές που πήραν την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας υλοποιούσαν σχέδιο του… Σόιμπλε για την ανατροπή της κυβέρνησής του. Ιδού το απόσπασμα:

«Το σχέδιο (των δανειστών) ήταν να μας πάνε στη χρεοκοπία για να ρίξουν την κυβέρνηση. Είχαν σχέδιο να μας ρίξουν το Φεβρουάριο. Δεν το κατάφεραν και πήραμε μια συμφωνία με τη λεκτική ασάφεια, που πληρώσαμε μετά. Το προσπάθησαν και μετά, όταν έκλεισαν την κάνουλα της ρευστότητας. Στο τέλος επιχείρησαν να μας ρίξουν με το σχέδιο Σόιμπλε μέσω του Grexit. Όταν δεν τον κατάφεραν αυτό, το κατάφεραν με την απόφαση 30 βουλευτών να ρίξουν την κυβέρνηση. Παρά το γεγονός ότι περίμενα οι του Λαφαζάνη να στηρίξουν την κυβέρνηση και να συζητήσουμε μετά την αλλαγή πολιτικής, δεν το έπραξαν. Μου έδωσαν απάντηση πως ούτε ψήφο εμπιστοσύνης θα μου έδιναν… Οι άνθρωποι που πρωταγωνίστησαν στη συγκυβέρνηση του 1989, έριξαν με τις επιλογές τους την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς».

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Εν πρώτοις, φαίνεται ότι ο Αλέξης Τσίπρας ξεχνάει τι λέει από κανάλι σε κανάλι, με αποτέλεσμα να εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Μόλις προ ολίγων ημερών, αποκάλυπτε ευθαρσώς στο Alpha ότι ο ίδιος αποφάσισε να πάει σε εκλογές ήδη στις 12 Ιουλίου, την ημέρα δηλαδή που συνομολογούσε το τρίτο μνημόνιο με τους δανειστές. Προφανώς, στο πλαίσιο των άρρητων δεσμεύσεων που είχε αναλάβει έναντι των Μέρκελ- Σόιμπλε, και που περιελάμβαναν τονεξοστρακισμό των ενοχλητικών φωνών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ανετράπη, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας. Ο ίδιος διέλυσε κυριολεκτικά το κόμμα του από τη στιγμή που πέρασε τον Ρουβίκωνα στις Βρυξέλλες.

‘Οσο για τους «ανθρώπους που πρωταγωνίστησαν στη συγκυβέρνηση του 1989» και «έριξαν την πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς», εννοεί άραγε τον Γιάννη Δραγασάκη; Ή μήπως τον Φώτη Κουβέλη, που συμπλέει τώρα, μαζί με πλειάδα στελεχών της ΔΗΜΑΡ, με αυτό που έχει απομείνει από το κόμμα που φέρει ακόμη τον τίτλο του ΣΥΡΙΖΑ;

Ένα είναι απολύτως σαφές: η εκστρατεία λάσπης εναντίον της Λαϊκής Ενότητας είναι μόνο το προπέτασμα καπνού για να συγκαλύψει τη νέα, αντιλαϊκή «συγκυβέρνηση» που ετοιμάζει ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Συγκυβέρνηση με τις παλιές μνημονιακές δυνάμεις- κατά προτίμηση το ΠΑΣΟΚ και τα υπολείμματα της ΔΗΜΑΡ, πιθανότατα και με το ΠΟΤΑΜΙ, αν χρειαστεί ακόμη και με τη Νέα Δημοκρατία. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στο Αιγάλεω, αλλά και ο Πάνος Σκουρλέτης σε συνέντευξή του άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες στο ΠΑΣΟΚ (χωρίς τα «βαρίδια» του Βενιζέλου και του Λοβέρδου). Ο Πάνος Σκουρλέτης είπε μάλιστα ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε, «μέσα από μια πραγματική αυτοκριτική, απαλλαγμένο από το βαρίδι Βενιζέλος, να έχει μια ουσιαστική μετατόπιση» κι αυτό θα έφερνε τον ΣΥΡΙΖΑ «σε επικοινωνία, ίσως, με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία».

Με ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ, λοιπόν, στη μεγάλη σοσιαλδημοκρατική οικογένεια των Ολάντ, Σουλτςκαι Σία. Ιδού το μέλλον που υπόσχονται στους πολίτες που επένδυσαν ελπίδες στο ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του. Άξιοι !

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4/9/15 - 15:10

ΙΣΧΥΡΗ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ ΣΤΟ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ (ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΣ) - ΠΑΣΟΚ - ΠΟΤΑΜΙ

Ο επικεφαλής της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ Παναγιώτης Λαφαζάνης παραχώρησε την Πέμπτη (3/9) συνέντευξη Τύπου στους ανταποκριτές ξένου Τύπου και τους απεσταλμένους των ξένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην Αθήνα στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ.

Στο πάνελ της συνέντευξης μετείχαν ακόμη ο εκπρόσωπος Τύπου της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ Κώστας Ήσυχος, ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Πέτρος Παπακωνσταντίνουκαι η νομικός Μαριάννα Τσίχλη.

Στην εισαγωγική του ομιλία ο Παναγιώτης Λαφαζάνης τόνισε τα εξής:

''Είναι ιδιαίτερη χαρά για εμάς ότι οι ανταποκριτές του ξένου Τύπου παραβρίσκονται σήμερα για να ακούσουν τις βασικές απόψεις της Λαϊκής Ενότητας. Ξέρουμε ότι το επίσημο, κυρίαρχο ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν είναι ιδιαίτερα θετικό απέναντι στη Λαϊκή Ενότητα. Αυτό το θεωρούμε φυσικό, γιατί η Λαϊκή Ενότητα είναι μία δύναμη αλλαγής και ανατροπής στην Ευρώπη. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να εμποδίζει το να μεταδίδονται οι απόψεις και οι θέσεις της Λαϊκής Ενότητας με στοιχειώδη αντικειμενικότητα.

Η Λαϊκή Ενότητα είναι το καινούριο και το διαφορετικό στην πολιτική ζωή, αλλά και σε αυτήν την εκλογική μάχη. Όλα τα κόμματα του παλαιού, αλλά και του νέου, μνημονιακού τόξου έχουν εν όψει εκλογών το ίδιο, κοινό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα αυτό είναι σαφές και συγκεκριμένο και αφορά όλους τους τομείς της χώρας μας. Είναι το τρίτο Μνημόνιο.  Όλα τα κόμματα του παλαιού και νέου μνημονιακού τόξου στηρίζουν τα παλιά Μνημόνια και θα εφαρμόσουν και τις πολιτικές του τρίτου Μνημονίου. Πρόκειται για πολιτικές αδιέξοδες, καταστροφικές και εθνικά επικίνδυνες. Όλα τα κόμματα του μνημονιακού τόξου δεν έχουν ένα πρόγραμμα το οποίο διαμόρφωσαν τα ίδια, αλλά ένα πρόγραμμα υπαγορευμένο από την ξένη επιτροπεία και κηδεμονία σε βάρος της χώρας μας.

Μετεκλογικά, όλα αυτά τα κόμματα - ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι- θα κάνουν ένα μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό και συνεταιρισμό, προκειμένου να περισώσουν τα Μνημόνια και να εφαρμόσουν τις μνημονιακές πολιτικές. Θα είναι τέσσερα κόμματα στη συσκευασία της μίας, καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής. Οι μεταξύ τους διαφορές θα είναι επουσιώδεις σε σχέση με τα θεμελιώδη που θα καθορίζουν την πορεία της χώρας. Τον συνεταιρισμό, που ξεκίνησαν ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι με την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου, θα τον ολοκληρώσουν σε κυβερνητικό συνασπισμό, με διάφορες παραλλαγές. Η πιο θεμελιώδης διαφορά που αναδεικνύεται τις τελευταίες ημέρες είναι ποιος εκ των κυρίων Τσίπρα και Μεϊμαράκη θα αναλάβει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης ως πρώτο κόμμα. Έχει και αυτό τη σημασία του, αλλά αμφιβάλλω αν θα είναι το καθοριστικό για την πορεία της χώρας.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, νομίζω ότι δεν υπερβάλλουμε, ούτε παραποιούμε την πραγματικότητα, λέγοντας ότι η Λαϊκή Ενότητα είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει πρόγραμμα ανεξάρτητο από τους κηδεμόνες και τη νεοαποικιοκρατία. Μόνο η Λαϊκή Ενότητα, στις σημερινές συνθήκες, διαθέτει μία ρεαλιστική, δημοκρατική, εναλλακτική λύση απέναντι στη νεομνημονιακή συναίνεση. Η Λαϊκή Ενότητα, όπως σας είπα, είναι το καινούριο και το διαφορετικό στην πολιτική ζωή. Έχουμε κάνει την αρχή μέσα σε ιδιόμορφες συνθήκες, πιστεύουμε ότι θα έχουμε ένα πολύ θετικό αποτέλεσμα στις εκλογές, που θα είναι αφετηρία μία πορείας νικηφόρας, η οποία θα βάλει τη χώρα μας σε μία ανορθωτική, αναγεννητική τροχιά.

Η Λαϊκή Ενότητα δεν είναι ένα παραδοσιακό κόμμα, αλλά φιλοδοξεί να είναι ένα ανοιχτό μέτωπο. Ένα μέτωπο αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, το οποίο θα έχει αντιμνημονιακό, προοδευτικό, δημοκρατικό και πατριωτικό προσανατολισμό με σοσιαλιστικό ορίζοντα. Η Λαϊκή Ενότητα θα καταργήσει άμεσα τα Μνημόνια και ιδιαίτερα το τρίτο, καταστροφικό Μνημόνιο, το οποίο ψηφίστηκε στη Βουλή. Η Λαϊκή Ενότητα θα θέσει τέρμα στη λιτότητα και θα στηρίξει τους μισθούς, τις συντάξεις και τις κοινωνικές δαπάνες. Με τη λιτότητα και τη φορο-λεηλασία, η οικονομία δεν θα βγει ποτέ από την ύφεση, αλλά θα συνεχίσει να αναπαράγει τον φαύλο κύκλο της οπισθοχώρησης και του κατήφορου.

Η Λαϊκή Ενότητα θα αποκαταστήσει πλήρως τις ελεύθερες, συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων. Η Λαϊκή Ενότητα θα σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του δημόσιου πλούτου. Θα προχωρήσει άμεσα στην εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση των τραπεζών και θα θέσει υπό δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο όλες τις βασικές, στρατηγικές επιχειρήσεις της χώρας μας, τις οποίες θα ανασυγκροτήσει, ώστε να διαδραματίσουν αποδοτικό ρόλο για την οικονομία μας.

Η Λαϊκή Ενότητα θα προωθήσει μία δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, με πρώτη προτεραιότητα τη σύσταση ενός απλού και δίκαιου φορολογικού συστήματος, το οποίο θα καταργήσει την φορολογική ασυλία του μεγάλου πλούτου και των πολύ μεγάλων περιουσιών και ιδιοκτησιών. Επιτρέψτε να κάνω δύο συγκεκριμένες αναφορές με βαρύνουσα σημασία στη σημερινή συγκυρία. Η Λαϊκή Ενότητα θα θέσει ως αφορολόγητο όριο τις 12.000 ευρώ για όλες τις κατηγορίες των φυσικών προσώπων. Επίσης, θα καταργήσουμε το δημευτικό φόρο του ΕΝΦΙΑ. Αυτός ο φόρος, πέραν του ότι είναι άδικος και παράλογος, είναι ταφόπλακα για την ανάπτυξη της χώρας.

Η Λαϊκή Ενότητα θεωρεί ότι το δημόσιο χρέος είναι άδικο, επαχθές και βαθύτατα ταξικό, από το οποίο ωφελήθηκαν οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ της χώρας και όχι η ανάπτυξη και ο ελληνικός λαός. Επίσης, θεωρούμε ότι αυτό το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Γι’ αυτό, αδιαπραγμάτευτος και αμετάθετος στόχος της Λαϊκής Ενότητας είναι η διαγραφή αυτού του χρέους ή τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους του. Αυτό θα το πετύχουμε με βασικό εργαλείο τη διακοπή αποπληρωμής του χρέους.

Η Λαϊκή Ενότητα θα έρθει σε συνολικότερη ρήξη με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και αντιλήψεις, και θα ακυρώσει τις νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις του τρίτου μνημονίου.
Θα προωθήσουμε ένα καινούριο προοδευτικό πρότυπο οικονομικής ανάπτυξης με βαθύτατα κοινωνικά χαρακτηριστικά. Τέλος, η Λαϊκή Ενότητα θα βάλει τέρμα στην εθνική υποτέλεια και στην νεοαποικιοποίηση της χώρας μας. Η Λαϊκή Ενότητα θα προχωρήσει σε μια καινούρια πολυδιάστατη ανεξάρτητη πολιτική ενεργειακών πολιτικών και οικονομικών σχέσεων. Η Ελλάδα θα σταματήσει να είναι Ευρω-ατλαντικό οικόπεδο.

Τελειώνω, λέγοντας ότι, βασικό εργαλείο και μέσο για να εφαρμόσουμε αυτό το ριζοσπαστικό προοδευτικό πρόγραμμά μας που είναι η αφετηρία μεγάλων σχηματισμών στην Ελλάδα, είναι να προχωρήσουμε στη συγκρότηση εθνικού νομίσματος με νέους κοινωνικούς δημοκρατικούς και αναπτυξιακούς όρους. Επαναλαμβάνω γι’ αυτούς που έχουν ως συνήθεια να μας ονομάζουν δραχμιστές, ότι εμείς δεν έχουμε λατρεία ή φετίχ με τα νομίσματα. Αν μπορούσαμε αυτό το προοδευτικό μας πρόγραμμα για να βγούμε από την κρίση, να ακυρώσουμε τα μνημόνια, να προχωρήσουμε σε μια νέα αναπτυξιακή τροχιά, να το εφαρμόσουμε εντός της ευρωζώνης, δεν θα είχαμε κανένα απολύτως πρόβλημα. Αλλά η ευρωζώνη, δεν είναι απλώς μια ζώνη ενιαίου νομίσματος.

Πίσω από το ενιαίο νόμισμα και με επιστέγασμα το ενιαίο νόμισμα, κυριαρχούν σκληρές, άγριες πολιτικές λιτότητας, ακύρωσης της δημοκρατίας, πολιτικές νεοαποικιοποίησης, πολιτικές υποτέλειας, πολιτικές οι οποίες καταδικάζουν όλη την ευρωζώνη σε μεγάλα αδιέξοδα. Δεν χρειάζεται να υπογραμμίσω εδώ, ότι, αν περάσουμε στο εθνικό νόμισμα θα συνεχίσει να «βρέχει» στη χώρα αυτή και θέλω να πω με κατηγορηματικότητα ότι το πέρασμα αυτό  μπορεί να έχει προσωρινές δυσκολίες όπως όλα τα περάσματα και μεταβάσεις, αλλά είναι μια βιώσιμη μετάβαση που αν την συνδυάσουμε με το προοδευτικό μας πρόγραμμα, και το υπογραμμίζω αυτό, μπορεί να δώσει ελπίδα και προοπτική στη χώρα. Ελπίδα και προοπτική που της την έχουν στερήσει τα μνημόνια''.

Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει τις ερωτήσεις των δημοσιογράφων και τις απαντήσεις του Παναγιώτη Λαφαζάνη:

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γιάννης Χρυσοβέργης, Ισπανικό Πρακτορείο Ειδήσεων EFE): Μιλήσατε για την ανάγκη περάσματος σε εθνικό νόμισμα, μιλήσατε για τις δυσκολίες που θα υπάρξουν στην αρχή όμως αν όπως λέει η διακήρυξη του κόμματός σας, προκηρύξετε ένα δημοψήφισμα γι’ αυτό το θέμα,είναι σίγουρο ότι από πλευράς ευρωπαϊκών θεσμών θα υπάρξουν μέτρα οικονομικού στραγγαλισμού. Ποιο είναι το σχέδιό σας για την αντιμετώπιση του;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν θα προκηρύξουμε δημοψήφισμα για το θέμα της Ευρωζώνης. Γιατί η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είναι επιλογή μας. Αν εγκρίνει το πρόγραμμά μας ο Ελληνικός λαός, θα εγκρίνει και αυτό το θεμελιώδες σημείο που το θεωρούμε εργαλείο για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε ένα διαφορετικό αντιμνημονιακό και προοδευτικό πρόγραμμα. Δεν ξέρω τι εννοείτε λέγοντας ότι θα υποστούμε οικονομικό στραγγαλισμό αν επιλέξουμε την έξοδο από την Ευρωζώνη, από τους κυρίαρχους ευρωπαϊκούς κύκλους, αλλά αν γίνει αυτό πρώτα απ’ όλα θα δείξει μια εξαιρετική αγριότητα από την πλευρά των κατεστημένων ευρωπαϊκών κύκλων που σε κάθε περίπτωση είναι αδικαιολόγητη και δεν έχει καμία σχέση με τους θεσμούς της Ε.Ε.

Αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι οικονομικό στραγγαλισμό, αδικαιολόγητα και αντιθεσμικά, υφιστάμεθα ήδη από το ευρωπαϊκό κατεστημένο. Οι τράπεζες λειτουργούν με capital controls και αυτό είναι συνέπεια των απαράδεκτων και εκβιαστικών μέτρων που έχουν ληφθεί από την πλευρά του ευρωπαϊκού κατεστημένου και συγκεκριμένα από την ΕΚΤ.

Δεν φοβόμαστε οικονομικό στραγγαλισμό, δεν φοβόμαστε εκβιαστικά μέτρα και αντίμετρα από την πλευρά του ευρωπαϊκού κατεστημένου. Η πορεία η οποία χαράζουμε με το πρόγραμμά μας είναι μια πορεία θετική με προοπτική για τον ελληνικό λαό, και πιστεύουμε ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες και τους εκβιασμούς. Αλίμονο αν στο όνομα της απειλής του στραγγαλισμού μιας χώρας ο κάθε λαός έκανε ό,τι θέλουν οι εκβιαστές. Μεγαλύτερος, πάντως, στραγγαλισμός από τα μνημόνια που υφιστάμεθα εδώ και πέντε χρόνια -  και θα ακολουθήσουν πόσα άλλα ακόμα; - δεν υπάρχει.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Λιάνα Σπυροπούλου, Γερμανική εφημερίδα Bild): Υπάρχουν πάρα πολλοί ψηφοφόροι που θέλουν να ψηφίσουν αντιμνημονιακά, φοβούνται όμως τη δραχμή. Επί του πρακτέου,πως θα γίνει αυτή η μετάβαση;  Έχετε κάνει κάποιες μελέτες για το πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να τυπωθεί το νέο νόμισμα; Πόσα χρήματα θα χρειαστούν για να γίνει αυτό και τι ταμειακά διαθέσιμα υπάρχουν αυτή τη στιγμή για να καλύψετε χρονικά τη μετάβαση και πού θα βρείτε τα λεφτά γενικότερα;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Νομίζω ότι αυτά τα θέματα τα οποία θέτετε δεν έχουν ιδιαίτερη περιπλοκή και δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερα προβλήματα. Το κατεξοχήν πρόβλημα για να περάσουμε από το ευρώ σε ένα εθνικό νόμισμα είναι η πολιτική απόφαση και επιλογή. Αν αυτή υπάρξει, όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν όπως πίνουμε ένα ποτήρι νερό. Οι δυσκολίες της μετάβασης δεν θα είναι ανυπέρβλητες, δηλαδή  δυσκολίες που θα δημιουργήσουν εκρηκτικά προβλήματα στην οικονομία και την κοινωνία. Θα είναι δυσκολίες προσαρμογής. Η εκτύπωση χρήματος δεν έχει ιδιαίτερο κόστος και μπορεί να γίνει αρκετά γρήγορα, εφόσον μια κυβέρνηση έχει το αντίστοιχο σχέδιο. Από κει και πέρα, καθορίζοντας την ισοτιμία αντικατάστασης του ευρώ με το νέο εθνικό νόμισμα, μπορεί να αναδιαμορφωθεί και να αναδιοργανωθεί σε μια καινούρια βάση όλη η οικονομική και κοινωνική πορεία της χώρας. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερα συναλλαγματικά διαθέσιμα για τη στήριξη του νέου νομίσματος, πολύ περισσότερο αν λάβουμε υπόψη ότι το ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών της χώρας μας είναι πλέον πλεονασματικό. Η Ελλάδα με τις εξαγωγές της, με τα εμβάσματα από το εξωτερικό, με το τουριστικό συνάλλαγμα, μπορεί να καλύπτει τις εισαγωγές που κάνει σε βασικές πρώτες ύλες και σε βασικά προϊόντα. Μιλάω και αναφέρομαι στη σημερινή οικονομική πραγματικότητα και τα σημερινά οικονομικά δεδομένα. Επομένως δεν υπάρχει κανένας λόγος για να καταστροφολογούμε. Το εθνικό νόμισμα φοβίζει γιατί υπάρχει μια δαιμονοποίηση και καταστροφολογία γύρω από αυτό και γιατί δεν έχει γίνει ποτέ μια νηφάλια ουσιαστική συζήτηση με τα πραγματικά δεδομένα, ώστε οι απόψεις να αναπτυχθούν και να μπορέσει ο κάθε πολίτης να μάθει, να ακούσει και να κρίνει. Εμείς θέλουμε να σπάσουμε αυτή τη δαιμονοποίηση γύρω από το εθνικό νόμισμα και να αρχίσουμε την ουσιαστική συζήτηση. Να επαναλάβω επίσης ότι για εμάς το εθνικό νόμισμα δεν είναι το όχημα προς τον Παράδεισο. Μπορεί κανείς να έχει εθνικό νόμισμα και να εφαρμόζει άγριες νεοφιλελεύθερες, σκληρές μονεταριστικές πολιτικές. Εμείς βλέπουμε το εθνικό νόμισμα ως απαραίτητο εργαλείο προκειμένου να εφαρμόσουμε νέες προοδευτικές αναπτυξιακές πολιτικές, σε αντίθεση με τα νεοφιλελεύθερα δόγματα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: (Φέρυ Μπατζόγλου, ανταποκριτής Γερμανόφωνων ΜΜΕ και του περιοδικούSTERN): Αναφερθήκατε σε κάποια στοιχεία από το τρίτο μνημόνιο το οποίο ψηφίστηκε προσφάτως στην ελληνική Βουλή. Στο θέμα της υπερφορολόγησης θα ήθελα να σταθείτε. Τι προτείνει η Λαϊκή Ενότητα, ενδεχομένως και πέρα από αυτά που αναφερθήκατε, δηλαδή στις 12.000 ευρώ αφορολόγητο. Για παράδειγμα για τις επιχειρήσεις ποιες είναι οι δικές σας προτάσεις, και κάτι δεύτερο, σε ό,τι αφορά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων/αποκρατικοποιήσεων, αξιοποιήσεων, όπως ονομάζεται, που δεσμεύτηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, εσείς ήσασταν υπουργός σε αυτή την κυβέρνηση αποκρατικοποιήσεων ή ενεργειών. Ποιες είναι οι δικές σας προτάσεις πάνω σε αυτό το θέμα ή ποιες είναι οι δικές σας αντιρρήσεις πάνω σε αυτό το θέμα.

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Καταρχάς δεν ήμουν υπουργός αποκρατικοποιήσεων. Είχα άλλο Υπουργείο. Το πρώτο πράγμα που είπα με την ανάληψη των καθηκόντων μου στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης είναι ότι σταματάνε οι ιδιωτικοποιήσεις στον ιδιωτικό τομέα, σταματάει η μικρή ΔΕΗ και τελειώνουμε με την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ.  Και βεβαίως δεν έχανα ευκαιρία να επικρίνω και να κατακρίνω κάθε ιδέα για ιδιωτικοποίηση, οποιασδήποτε επιχείρησης η οποία έχει βεβαίως μια στρατηγική σημασία για τη χώρα ή αντιπροσωπεύει μια στρατηγική υποδομή. Είμαστε κατά των ιδιωτικοποιήσεων που είναι επί θύραις, που είναι μπροστά μας, είμαστε κατά των ιδιωτικοποιήσεων των λιμανιών και του σιδηροδρόμου του ΟΣΕ. Είμαστε κατά της ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων και του Ελληνικού. Αυτές οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν εθνικά και οικονομικά εγκλήματα. Εγώ δεν ξέρω καμία χώρα στον κόσμο, όσο άγρια, νεοφιλελεύθερη, δεσποτική και καπιταλιστική να είναι, που να προωθεί το ξεπούλημα των δύο μεγαλύτερων λιμανιών της. Και μάλιστα το ξεπούλημα σε ξένα συμφέροντα. Και κρατικά θα έλεγα ξένα συμφέροντα. Γιατί οι περισσότερες εκ των λεγόμενων ιδιωτικοποιήσεων στην Ελλάδα είναι κρατικοποιήσεις. Κρατικοποιούνται οι ελληνικές δημόσιες επιχειρήσεις, αλλά κρατικοποιούνται από ξένα κράτη. Και η Γερμανία είναι ένα καλό παράδειγμα για αυτό. Υπάρχουν κρατικές εταιρείες Γερμανικές οι οποίες έχουν αναλάβει και αγοράσει στρατηγικές εδώ δημόσιες επιχειρήσεις. Και αυτό στη Γερμανία το λέτε ιδιωτικοποίηση, όμως είναι κρατικοποίηση, αλλά κρατικοποίηση στο Γερμανικό Κράτος. Αν κρατικοποιούνται στο Γερμανικό κράτος είναι εκσυγχρονισμός, αν παραμένουν στο ελληνικό δημόσιο είναι αναχρονισμός και καθυστέρηση. Τα περιφερειακά αεροδρόμια πωλούνται σε μια γερμανική εταιρεία, που αν δεν κάνω λάθος, βασικός μέτοχος της είναι το κράτος της Έσσης, το ομοσπονδιακό κράτος της Έσσης. Βεβαίως εμείς θα καταργήσουμε άμεσα το ΤΑΙΠΕΔ.  Είναι ένα αμαρτωλό όργανο ξεπουλήματος δημοσίων επιχειρήσεων και μεγάλων δημόσιων ακινήτων. Και  δε θα ιδρύσουμε, δεν θα αφήσουμε να δημιουργηθεί το περίφημο αυτό ταμείο ιδιωτικοποιήσεων με την υποθηκευμένη δημόσια περιουσία των 50 δις.

Όσων αφορά την φορολογία σας είπα τη γενική κατεύθυνση, μίλησα και για δύο συγκεκριμένα μέτρα που θα λάβουμε: το αφορολόγητο όριο και την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Θα μας δοθεί η ευκαιρία στη Θεσσαλονίκη να κάνουμε μια πιο αναλυτική παρουσίαση της φορολογικής πολιτικής που προτείνουμε. Θέλω να πω όμως εδώ ότι η φορολογία, ο ΦΠΑ της τάξης του 23% - και μάλιστα σε βασικά είδη - είναι εντελώς απαράδεκτος. Αυτό το 23%, ιδιαίτερα στις επιχειρήσεις σίτισης, είναι απόλυτη καταστροφή. Και βλέπω ότι πάνε να τον εφαρμόσουν και για τα φροντιστήρια, και για τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών. Είναι αδιανόητο, είναι αντιλαϊκό, είναι αντικοινωνικό. Μπορεί να βάλει κανείς ΦΠΑ όσο ψηλό θέλει. Είναι εύκολο αυτό .Αλλά όσο πιο ψηλός είναι ο ΦΠΑ, ιδιαίτερα σε βασικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, τόσο πιο λίγα είναι τα έσοδα από αυτό το φόρο. Και τόσο πιο άδικο είναι για την κοινωνία. Γιατί τους έμμεσους φόρους τους πληρώνουν όλοι και όχι μόνο οι πλούσιοι.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Ανταποκρίτρια από Radio France International): Έχετε ταχθεί υπέρ της συγκρότησης ενός αντιμνημονιακού μετώπου. Κατά πόσο αυτό είναι ρεαλιστικό, δεδομένου ότι υπάρχουν διαφορές από ό,τι έχουμε δει μεταξύ των αντιμνημονιακών κομμάτων.

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Υπάρχουν διαφορές μεταξύ των αντιμνημονιακών κομμάτων που κινούνται σε δημοκρατική κατεύθυνση. Για αυτά μιλάμε πάντοτε, αλλά δεν υπάρχουν μόνο διαφορές. Υπάρχουν και πάρα πολλά κοινά σημαντικά και θεμελιώδη τα οποία έχουν ιδιαίτερη σημασία σε αυτή τη συγκυρία. Στη βάση αυτών των κοινών θα μπορούσαν να συγκροτηθούν κοινές προγραμματικές κατευθύνσεις και επομένως μια συμπαράταξη, μια συμπόρευση δυνάμεων για να μπορέσουμε να αλλάξουμε τη φορά των πραγμάτων και να αντιμετωπίσουμε την μνημονιακή λαίλαπα. Η λαϊκή ενότητα είναι ήδη ένα μέτωπο αριστερών προοδευτικών δυνάμεων σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση. Αυτό που εμποδίζει να διευρυνθεί ακόμα περαιτέρω αυτό το μέτωπο δεν είναι οι διαφορές που υπάρχουν με κάποιες άλλες αριστερές δυνάμεις, αλλά η έλλειψη πολιτικής βούλησης. Σε κάθε περίπτωση, πάντως και αν δεν μπορεί ενόψει εκλογών να συγκροτηθεί το πιο πλατύ δυνατό αντιμνημονιακό μέτωπο, εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να δώσουμε την εκλογική μάχη όλες οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, όχι σε ένα εμφύλιο μεταξύ τους, αλλά με αποκλειστικό μέτωπο τις δυνάμεις του μνημονιακού τόξου. Τις δυνάμεις δηλαδή της λιτότητας, της υποτέλειας, του ξεπουλήματος της χώρας, τις δυνάμεις, σε τελευταία ανάλυση, που απεργάζονται την καταστροφή της Ελλάδας.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Γενάντι Μέλνικ από το ρωσικό πρακτορείο RIA NOVOSTI: Είχατε πει χτες ότι η λαϊκή ενότητα θα είναι η έκπληξη των εκλογών. Τι περιμένετε από τις εκλογές και ποια αποτελέσματα περιμένετε να έχουν αυτές οι εκλογές στο σύνολο στην Ευρώπη.

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η φιλοδοξία μας είναι να πετύχουμε το καλύτερο, το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό στις εκλογές. Δεν βάζουμε κάποιον συγκεκριμένο πήχη. Η προσπάθειά μας είναι να πάμε πολύ ψηλά. Όσο πιο ψηλά γίνεται. Και να γίνουμε, να καταστούμε καθοριστική δύναμη για τις μετεκλογικές εξελίξεις. Άλλωστε μετεκλογικά η Λαϊκή Ενότητα θα είναι η αντιπολίτευση, η μοναδική ουσιαστική αντιπολίτευση με εναλλακτική πρόταση και εναλλακτική λύση απέναντι σε ένα κυβερνητικό συνασπισμό, ένα κυβερνητικό μνημονιακό τόξο, το οποίο θα περιλαμβάνει τα 4 κόμματα: τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ σε κάποιες παραλλαγές μεταξύ τους. Επίσης η Λαϊκή Ενότητα φιλοδοξεί ως μια καινούργια ριζοσπαστική, αριστερή πραγματικότητα στη χώρα μας να φέρει κάτι το καινούργιο σε όλη την ευρωπαϊκή Αριστερά. Επιδιώκουμε η Λαϊκή Ενότητα, να αποτελέσει μια δύναμη ριζοσπαστικοποίησης όλης της ευρωπαϊκής αριστεράς και αντεπίθεσής της απέναντι στις δυνάμεις του κατεστημένου. Πιστεύουμε ότι προς αυτή τη κατεύθυνση γίνονται ήδη κάποια θετικά βήματα, ελπιδοφόρα βήματα, που ελπίζουμε ότι θα έχουν μεγάλη συνέχεια.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Ανταποκρίτρια Ισπανικού Πρακτορείου Ειδήσεων): Μιλήσατε για δαιμονοποίηση της εναλλακτικής λύσης της εξόδου από την ευρωζώνη. Η αίσθησή μου λέει κάποια συνάδελφός μου, από τους ανθρώπους στο δρόμο με τους οποίους συνομιλώ ότι δεν φοβάται ο κόσμος στην Ελλάδα τόσο πολύ, αυτή καθεαυτή την έξοδο από την ευρωζώνη και την επιστροφή στην δραχμή, όσο την έλλειψη που αισθάνεται ενός εναλλακτικού σχεδίου Β. Τι θα κάνατε σε μια τέτοια περίπτωση. Και δεν έχει ακούσει ο κόσμος ένα τέτοιο σχέδιο Β από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αλλά πιστεύω, λέει η κυρία συνάδελφος, ούτε από εσάς. Πώς απαντάτε;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν ξέρω τι εννοείτε ακριβώς, ως σχέδιο Β. Γιατί το πρόβλημα της μετάβασης από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα δεν είναι ένα τεχνικό σχέδιο, ένα τεχνικό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα το οποίο είναι τόσο εξειδικευμένο που χρειάζεται μια πολύ ειδική μελέτη και επομένως αυτό είναι το κύριο και το καθοριστικό. Το κύριο για την μετάβαση είναι το πολιτικό θέμα. Η πολιτική επιλογή και η πολιτική απόφαση. Αν θα υπάρχει τυπωμένο χρήμα - και αυτό είναι βασική προϋπόθεση - τότε μπορεί η μετάβαση να γίνει πάρα πολύ γρήγορα και πάρα πολύ αποτελεσματικά. Από κει και πέρα συζητάμε τις οικονομικοκοινωνικές επιπτώσεις και εξελίξεις. Θα έχουμε μια καινούργια κεντρική τράπεζα, η οποία θα είναι κάτω από δημόσιο έλεγχο, εμείς προτείνουμε και κοινωνικό έλεγχο,  η οποία θα ασκεί τη νομισματική πολιτική, υπό πολιτική διεύθυνση ελληνική, εθνική πολιτική διεύθυνση. Αν χρειαστεί να γίνει υποτίμηση του νομίσματος, αυτή θα είναι πάρα πολύ περιορισμένη. Εξήγησα γιατί προηγουμένως. Διότι έχουμε πλεονασματικό ισοζύγιο πληρωμών. Από κει και πέρα η μικρή περιορισμένη υποτίμηση, που ενδεχομένως γίνει, δεν είναι κακό. Αντίθετα, θα είναι υποβοηθητική για την ελληνική οικονομία και την προοπτική της. Αυτή η υποτίμηση μπορεί να ενισχύσει τις εξαγωγές, να αποδυναμώσει τις εισαγωγές  και να υποκαταστήσει εισαγωγές στη χώρα μας. Τέλος, με εθνικό νόμισμα μπορεί να αποκτήσουμε την αναγκαία ρευστότητα για να χρηματοδοτήσουμε το δημόσιο αλλά και τον ιδιωτικό τομέα, πρώτα απ´ όλα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, και να τις χρηματοδοτήσουμε με ευνοϊκά επιτόκια και με ικανή ρευστότητα, ισχυρή ρευστότητα. Αντίθετα, όσο παραμένουμε στην ευρωζώνη, η Ελλάδα καταστρέφεται με τα μνημόνια, με την συνεχή ύφεση με τη συνεχή λεηλασία των εισοδημάτων, την μεγάλη ανεργία, τη φτώχεια και τον εξανδραποδισμό της νεολαίας μας, η οποία αναγκάζεται να είναι πλέον πρόσφυγας, να παίρνει τον δρόμο της ξενιτιάς για να επιβιώσει.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Μαρία Τοπάλοβα ανταποκρίτρια της Βουλγαρικής  τηλεόρασης): Είπατε ότι το κόμμα σας είναι το  καινούριο και το διαφορετικό κόμμα στις εκλογές. Τι καινούριο και διαφορετικό θα φέρετε στην πολιτική της Ελλάδας στα Βαλκάνια. Για παράδειγμα,  ποια λύση προτείνετε για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων; Και η Ελλάδα είναι από τις χώρες που δεν έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσόβου, μπορούμε να περιμένουμε κάποια αλλαγή και εκεί;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Η πολιτική η δική μας, όπως ανέφερα, θέλουμε να είναι μια πολυδιάστατη πολιτική οικονομικών ενεργειακών και πολιτικών σχέσεων. Εμείς δεν θέλουμε να βλέπουμε τον κόσμο μόνο από τη ματιά και την οπτική των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Θέλουμε να αναπτύξουμε την μεσογειακή διάσταση των σχέσεων της Ελλάδας, την βαλκανική διάσταση της πολιτικής μας, την διάσταση της Μέσης Ανατολής, την διάσταση, που θα την πω πολύ συνοπτικά, των σχέσεων με τους BRICS. Αυτό σημαίνει έναν καινούργιο πολιτικό προσανατολισμό για τη χώρα μας και νέους ορίζοντες οικονομικών σχέσεων για να βγούμε από την κρίση. Στο πλαίσιο αυτό, δίνουμε προτεραιότητα στη συνεργασία των βαλκανικών λαών και χωρών. Πρέπει να αναζωογονήσουμε τις σχέσεις χωρών και λαών στα Βαλκάνια σε όλους τους τομείς. Έχουμε κοινά συμφέροντα, κοινές προοπτικές και πολύ μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης, όλων των σχέσεων ανάμεσά μας. Και μπορούμε να επιλύσουμε διαφορές που υπάρχουν με έναν θετικό ειρηνικό τρόπο. Και πολύ περισσότερο πρέπει να μην επιβαρύνουμε το κλίμα, με δυσπιστίες, καχυποψίες και προκαταλήψεις. Ειδικά με την Βουλγαρία, νομίζω ότι υπάρχει πεδίο,  μεγάλο πεδίο ανάπτυξης των ελληνοβουλγαρικών σχέσεων. Από την θητεία μου στο υπουργείο, ξέρω ότι αυτός ο αγωγός που τώρα διαμορφώνεται ο IGB  που θα συνδέει από την Κομοτηνή,  τον ΤΑΠ, με  τη Βουλγαρία και από κει με τη Ρουμανία, είναι ένα σημαντικό έργο, το οποίο μπορεί να συνδέσει τις χώρες μας και να δείξει πόσο κοινές είναι οι προοπτικές τους. Από κει και πέρα να τονίσω ότι με την ΦΥΡΟΜ θέλουμε μια λύση στο θέμα του ονόματος με συνθέτη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό και νομίζουμε είναι μια ρεαλιστική στάση για να βρεθεί μια θετική λύση σε αυτό το θέμα, ανάμεσα στις δύο χώρες. Όσον αφορά το Κόσοβο, από την πλευρά μας δεν τίθεται θέμα αναγνώρισής του.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Χάικε Σράντερ, από γερμανική εφημερίδα Junge Welt): Στο πρόγραμμά σας λέτε ότι πρέπει να φύγουμε από την ευρωζώνη. Δεν είστε όμως τόσο κατηγορηματικός για την ΕΕ. Τι σας κάνει να σκεφτείτε ότι μπορεί ένα τέτοιο πρόγραμμα που ανακοινώσατε μόλις τώρα να εφαρμοστεί μέσα στην ΕΕ;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Στην προγραμματική μας Διακήρυξη προσπαθούμε να διευκρινίσουμε αυτά τα θέματα που αφορούν από τη μια το επίπεδο της ευρωζώνης και από την άλλη την ΕΕ και το δικό μας πρόγραμμα. Εμείς τι λέμε; Λέμε ότι για να μπορέσουμε να εφαρμόσουμε το ριζοσπαστικό προοδευτικό μας πρόγραμμα θα πρέπει να φύγουμε από την ευρωζώνη και να αξιοποιήσουμε ως εργαλείο και ως μέσο το εθνικό μας νόμισμα. Στην Προγραμματική μας Διακήρυξη λέμε ότι τασσόμαστε υπέρ της εξόδου από την ευρωζώνη, αλλά ταυτόχρονα ότι βρισκόμαστε σε ρήξη, είμαστε αντίθετοι, με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και τις άλλες αντιδημοκρατικές πολιτικές που ασκεί η ΕΕ. Θέλουμε να αλλάξουμε την Ευρώπη. Και η Ευρώπη θα αλλάξει με ανατρεπτικές διαδικασίες. Από κει και πέρα, αν στην προσπάθειά μας να εφαρμόσουμε με συνέπεια και σταθερότητα το πρόγραμμά μας εκτός ευρωζώνης βρούμε ανυπέρβλητα εμπόδια στο πλαίσιο της ΕΕ, τονίζουμε στη Διακήρυξή μας ότι τότε θα καταφύγουμε σε Δημοψήφισμα, όπου ο ελληνικός λαός κυρίαρχα θα κρίνει το θέμα της παραμονής ή όχι στην ΕΕ. Και το λέμε αυτό διότι πάνω απ’ όλα βάζουμε το πρόγραμμά μας και την υλοποίησή του. Εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω από αυτό το πρόγραμμα διότι το θεωρούμε τη μόνη διέξοδο για τη χώρα. Δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω εξαιτίας απαράδεκτων πλαισίων, εμποδίων και εκβιασμών που μπορεί να προέλθουν από οποιαδήποτε πλευρά και από την ΕΕ.

ΕΡΩΤΗΣΗ (Gasyuk Alexander από τη ρωσική εφημερίδα Rossiyskaya Gazeta): Ποια είναι τα συγκεκριμένα προγράμματα που έχετε κατά νου σε συνεργασία με τις χώρες BRICS την οποία αναφέρατε;

Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δεν μπορώ να αναφερθώ αυτήν την ώρα ιδιαίτερα σε συγκεκριμένα προγράμματα. Αυτό που τονίζω, αυτό που έχει μια πολύ μεγάλη πολιτική σημασία νομίζω, είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να αναπτύξει τις σχέσεις της με τη Ρωσία, με την Κίνα με τη Βραζιλία, με την Ινδία, με τη Νότια Αφρική και με ό,τι μπορεί αυτές οι μεγάλες χώρες και μεγάλες οικονομίες να αντιπροσωπεύουν για την πορεία του πλανήτη μας. Και αντιπροσωπεύουν πάρα πολλά και σημαντικά. Και είναι δυνάμεις οι οποίες όλο και περισσότερο έχουν μεγαλύτερο βάρος στην πλανητική οικονομική κατάσταση, στις πλανητικές οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις. Ο κόσμος δεν μπορεί να περιορίζεται στην Ελλάδα ανάμεσα στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον. Υπάρχουν κι άλλες πρωτεύουσες, υπάρχουν κι άλλες διαστάσεις σ’ αυτόν τον πλανήτη. Και με την ευκαιρία, μιας και μου κάνετε αυτήν την ερώτηση και είστε Ρώσος πολίτης, θα ήθελα να τονίσω με έμφαση ότι η «Λαϊκή Ενότητα» δίνει μεγάλη προτεραιότητα στην ανάπτυξη των ελληνο-ρωσικών σχέσεων. Όσο πιο καλές και προωθημένες είναι οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις, τόσο το καλύτερο και για τις δύο χώρες και για την περιοχή μας και για την Ευρώπη. Και θέλω να υπογραμμίσω ότι είμαστε αντίθετοι στις νεο-ψυχροπολεμικές τάσεις που αναπτύσσονται από Δυτικά κέντρα σε βάρος της Ρωσίας. Είμαστε αντίθετοι και στα μέτρα που εφαρμόζει η Δύση αποκλεισμού της Ρωσίας. Αυτά τα μέτρα είναι αδιέξοδα και επικίνδυνα για τη σταθερότητα σε όλη την Ευρώπη. Η Ελλάδα δεν πρέπει να τα εφαρμόσει αυτά τα μέτρα. Κακώς τα εφαρμόζει και πρέπει να σταματήσει να τα εφαρμόζει. Δεν έχουμε καμιά διαφορά με τη Ρωσία, δεν έχουμε κανένα συμφέρον εμείς να εφαρμόζουμε μέτρα σε βάρος της Ρωσίας. Από κει και πέρα να τονίσω επίσης ότι ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Ρωσία υπεγράφη – προσωπικά την υπέγραψα – μια πολύ μεγάλη και ιδιαίτερα θετική συμφωνία για την κατασκευή ενός αγωγού που θα περνάει από την Ελλάδα με ρωσικό φυσικό αέριο . Αυτή η συμφωνία ήταν και παραμένει ιδιαίτερα συμφέρουσα για τη χώρα μας από οικονομική, ενεργειακή, αλλά και από πολιτική άποψη. Ελπίζω αυτή η συμφωνία να συνεχιστεί, ελπίζω να υλοποιηθεί, με τα απαραίτητα βήματα που πρέπει να γίνουν, σύμφωνα με τις προδιαγραφές της. Ελπίζω το νέο τρίο μνημόνιο να μην επηρεάσει την υλοποίηση αυτής ιδιαίτερα συμφέρουσας για τη χώρα μας, την περιοχή μας και την Ευρώπη συμφωνία.

ΠΗΓΗ ΙΣΚΡΑ