Τετ. 16/9/15
ΠΛΑΣΤΟ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΣΙΠΡΑΣ Ή ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Η Iskra παραθέτει το εισαγωγικό σχόλιο του Παναγιώτη Λαφαζάνη στη Διακαναλική Συνέντευξη Tύπου (16/9/15) καθώς και τις απαντήσεις του επικεφαλής της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ , της Ζωής Κωνσταντοπούλου, της Μαριάννας Τσίχλη και της Μαρίζας Θεοτοκάτου στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: ΜΕ ΙΣΧΥΡΗ ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΛΙΤΟΤΗΤΑ - ΠΛΑΣΤΟ ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΣΙΠΡΑΣ Ή ΜΕΪΜΑΡΑΚΗΣ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΟΥΝ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ
Να σας ευχαριστήσω θερμά για την παρουσία σας. Είναι η δεύτερη φορά μετά την Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης που συναντιόμαστε με εκπροσώπους του τύπου. Φυσικά δεν πρόκειται για την ίδια ομάδα. Αναμενόμενο. Αλλά αυτό είναι θετικό, υπάρχει μια ποικιλία. Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνετε και όλοι καταλαβαίνουμε και πρώτα απ΄ όλα ο ελληνικός λαός αντιλαμβάνεται την απόλυτη κρισιμότητα αυτών των εκλογών.
Το δίλημμα που προσπαθούν να εμφανίσουν οι δύο αυτοδιορισμένοι μονομάχοι -γιατί δεν τους ανέδειξε κανείς ως μονομάχους και οι μονομάχοι με τέτοια ποσοστά που εμφανίζονται, περιποιημένα βέβαια από τις δημοσκοπήσεις, δεν υπάρχουν. Αλλά εν πάση περιπτώσει το δίλημμα που θέτουν οι δυο λεγόμενοι μονομάχοι δεν είναι τι πρόγραμμα έχει ο καθένας, δεν είναι ποιες επιλογές έχει ο καθένας, δεν έχει τι πολιτική θα ακολουθήσει, δεν είναι τι πορεία θα χαράξει και με ποιες προοπτικές για τη χώρα. Αυτά όλα είναι ανύπαρκτα, είναι φαντάσματα. Γιατί ; Γιατί σε όλα αυτά ταυτίζονται. Όλα αυτά συμπυκνώνονται στο τρίτο μνημόνιο που έχουν ψηφίσει και δεσμεύονται και οι δυο αποφασιστικά να το εφαρμόσουν μετά τις εκλογές. Γι ΄αυτό το μοναδικό ευτελέστατοδίλημμα, προσωποποιημένο δίλημμα που θέτουν, υποτιμώντας τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, είναι Τσίπρας ή Μειμαράκης. Άκουσον, άκουσον ! Δίλημμα εκλογών ! Σε μια χώρα που βουλιάζει, σε μια χώρα που καταρρέει και ερειπώνεται το δίλημμα δεν είναι ποια πορεία θα ακολουθήσει η χώρα μετεκλογικά, το δίλημμα είναι Τσίπρας ή Μειμαράκης. Και είδα και το καταπληκτικό, να γίνεται εκστρατεία από ένα αριστερό κόμμα και να λέει, ψηφίζουμε για πρωθυπουργό. Έλεος ! Τι πάει να πει ψηφίζουμε πρωθυπουργό; Έτσι εν λευκώ ; Λευκό χαρτί ψηφίζουμε ; Δεν θέλουν να πουν την αλήθεια. Ψηφίζουμε για το τρίτο μνημόνιο. Αυτή είναι η ψήφος την οποία μας καλούν να δώσουμε την Κυριακή, τόσο ο Αλέξης ο Τσίπρας όσο και ο Βαγγέλης ο Μειμαράκης. Να εγκρίνουμε το τρίτο μνημόνιο.Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Αυτά δείχνουν το αδιέξοδο ενός κυρίαρχου πολιτικού συστήματος που έχει φάει τα ψωμιά του, είναι παρελθόν, είναι όλο παλαιό, δεν έχει να δώσει τίποτα για το μέλλον και δεν προσφέρει καμία απάντηση ή πρόταση στον ελληνικό λαό για την προοπτική. Αυτό είναι το δράμα, το μεγάλο δράμα που ζούμε.
Εμείς δεν θεωρούμε ότι αυτό είναι το δίλημμα των εκλογών. Το δίλημμα των εκλογών είναι αν θα συνεχιστεί η μνημονιακή λεηλασία ή θα την ακυρώσουμε. Επομένως το δίλημμα των εκλογών είναι Λαϊκή Ενότητα ή μνημόνια και λεηλασία και καταλήστευση του τόπου και του ελληνικού λαού. Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα των εκλογών. Μας λένε : τι μπορείτε να κάνετε; Ποια θα είναι η μετεκλογική εξέλιξη αν εσείς πάρετε μια ισχυρή δύναμη, αν σας δώσει ο ελληνικός λαός ένα ισχυρό ποσοστό; Σας το λέμε καθαρά λοιπόν. Το δικό μας ποσοστό θα μετρήσει πολύ περισσότερο από το άθροισμα των ποσοστών των μνημονιακών κομμάτων. Μπορεί να έχει διαφορά το μέτρημα αυτό ως προς την ποσοτική αναλογία αλλάποιοτικά αυτό που θα μετρήσει στις μετεκλογικές εξελίξεις είναι η δύναμη της Λαϊκής Ενότητας. Αν εμείς έχουμε δύναμη μετεκλογικά, αν πάρουμε ένα μεγάλο ποσοστό από τον ελληνικό λαό και αντιπροσωπευτούμε ισχυρά στη Βουλή, αυτό ξέρετε τι σημαίνει ; Ότι η Λαϊκή Ενότητα θα καθορίσει τις μετεκλογικές πολιτικές εξελίξεις. Αν εμείς βγούμε ισχυροί στη Βουλή και θα βγούμε ισχυροί στη Βουλή, ακυρώνονται τα μνημόνια. Αποσυντίθεται η μνημονιακή συναίνεση, δεν υπάρχει μνημονιακή προοπτική για τη χώρα. Γι΄ αυτό λέμε ότι είναι θετική κερδισμένη ψήφος στη Λαϊκή Ενότητα. Γιατί σταματάει τη λιτότητα, σταματάει την υποτέλεια, σταματάει την φορολεηλασία, σταματάει το ξεπούλημα της χώρας. Αυτό σημαίνει ισχυρή Λαϊκή Ενότητα. Είναι λαϊκή δύναμη για το λαό. Είναι λαϊκή δύναμη για τη χώρα, για την Ελλάδα, για την προοπτική της. Είναι μια ανάσα σε μια χώρα που έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή να σταθεί στα πόδια της. Γι΄ αυτό πρώτα απ΄ όλα καλούμε -επειδή η Λαϊκή Ενότητα δίνει μια μάχη ελπίδας- καλούμε τη νεολαία να στηρίξει τη Λαϊκή Ενότητα, να στηρίξει την ελπίδα, να στηρίξει την προοπτική της, να στηρίξει την εργασία της, να στηρίξει τη δυνατότητά της να μείνει σε αυτόν τον τόπο και να μην ξενιτεύεται. Να στηρίξει δηλαδή αυτό το οποίο αξίζει να είναι ένα μέλλον για μια περήφανη χώρα, έναν περήφανο λαό, που έχει μια μεγάλη ιστορική διαδρομή και μεγάλους αγώνες. Συνεχίζουμε το ΟΧΙ και θα το ακολουθήσουμε μέχρι την τελική νίκη !
Σας ευχαριστώ.''
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ
Διονύσης Μποτώνης, ΕΡΤ: Κύριε πρόεδρε, έχω ακούσει κόσμο, απλούς πολίτες που λένε «ναι, θα ψηφίσουμε Λαφαζάνη, κανένας δε θέλει μνημόνιο, δεν μπορεί να ζει μέσα σε αυτή την αθλιότητα των μνημονίων», όμως μήπως μπλέξουμε σε περιπέτειες, δηλαδή από το μνημόνιο του ευρώ να πάμε στο μνημόνιο του εθνικού νομίσματος; Και το λέω αυτό διότι μετάβαση από ένα κοινό νόμισμα σε ένα εθνικό δεν έχει ξαναγίνει, τουλάχιστον στην Ελλάδα δεν έχουμε τέτοια εμπειρία. Έχετε δίκιο όταν λέτε ότι το 90% των χωρών στον πλανήτη έχουν εθνικά νομίσματα, αλλά είναι η πρώτη φορά που θα συμβεί, αν συμβεί, κάτι τέτοιο στη χώρα μας. Και ο κόσμος φοβάται σε ένα βαθμό, λέει αυτά τα λίγα ευρώ που έχω, τις λίγες οικονομίες που έχω στην τράπεζα ή στο σπίτι, θα έχουν ίδια αγοραστική δύναμη όταν θα γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα; Με την υποτίμηση τι θα γίνει; Ή θα τα χάσουμε όλα αυτά; Σας ευχαριστώ.
Παναγιώτης Λαφαζάνης: Καταρχάς, δεν ψηφίζουμε Λαφαζάνη σε αυτές τις εκλογές. Ψηφίζουμε Λαϊκή Ενότητα. Εμείς δεν προσωποποιούμε τα πράγματα. Δεν είμαστε ένα αρχηγικό ή νεοαρχηγικό μέτωπο. Είμαστε μέτωπο πολιτικών δυνάμεων, προοδευτικών δυνάμεων, αριστερών δυνάμεων, δημοκρατικών δυνάμεων . Θέλουμε να έχουμε λειτουργίες συλλογικές, να είμαστε ένα κίνημα βάσης, ένα κίνημα λαϊκής συμμετοχής. Και θα γίνουμε. Γιατί για εμάς οι εκλογές είναι μόνο η αφετηρία μιας μεγάλης προσπάθειας. Από εκεί και πέρα κύριε Μποτόνη θάθελα να πω ότι ο λαός δε φοβάται. Άλλοι προσπαθούν να τον φοβίσουν. Να τον τρομοκρατήσουν. Άλλοι παρουσιάζουν τις εναλλακτικές λύσεις στα μνημόνια ως κόλαση. Και παραγνωρίζουν ότι η ερείπωση της χώρας είναι εδώ. Όλα τα προβλήματα που λένε ότι θα συμβούν εάν θα έχουμε μία εναλλακτική λύση στη χώρα, μια θετική εναλλακτική λύση, μια προοδευτική εναλλακτική λύση χωρίς μνημόνια, όλα αυτά τα προβλήματα όχι μόνο υπάρχουν με τα μνημόνια αλλά και γιγαντώνονται. Μεγαλώνουν, διευρύνονται διαρκώς. Έχουμε τεράστια ανεργία με τα μνημόνια. Η εναλλακτική λύση θα φέρει λοιπόν ανεργία; Η εναλλακτική, και το ενδεχόμενο του εθνικού νομίσματος, θα φέρουν τους 1.5 εκατομμύριο ανέργους που έχουμε σήμερα; Η εναλλακτική λύση του εθνικού νομίσματος θα φέρει στη χώρα την παραγωγική καταστροφή, την παραγωγική διάλυση; Μα ήδη έχουμε παραγωγική διάλυση, η οποία επιτείνεται. Η εναλλακτική λύση του εθνικού νομίσματος θα φέρει τη φτώχεια και την εξαθλίωση στον ελληνικό λαό; Μα ήδη ο ελληνικός λαός βιώνει τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Η εναλλακτική λύση θα διώξει τα ελληνόπουλα, τη νεολαία μας, τα παιδιά μας από την πατρίδα τους; Μα ήδη φεύγουν τα παιδιά μας, ξενιτεύονται για ένα κομμάτι ψωμί για να επιβιώσουν. Η εναλλακτική λύση, το εθνικό νόμισμα, θα φέρουν την υποτέλεια; Θα κάνουν την Ελλάδα προτεκτοράτο και μισο-αποικία; Μα ήδη η χώρα μας είναι αποικία. Τώρα είναι αποικία η Ελλάδα. Λοιπόν, ας μην καταστροφολογούμε και να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι. Ο ελληνικός λαός χρειάζεται να ενημερωθεί ότι υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στα μνημόνια, και ότι αυτή η εναλλακτική λύση δεν αντιπροσωπεύει κινδύνους, είναι μια βιώσιμη εναλλακτική λύση. Βεβαίως, θα υπάρχουν δυσκολίες στο να προωθηθεί, όμως οι δυσκολίες αυτές θα είναι απείρως μικρότερες από αυτές που ζούμε σήμερα με τη μνημονιακή καταστροφή. Μάλιστα αυτή η εναλλακτική λύση είναι η μόνη που προσφέρει ελπίδα και προοπτική. Δεν φοβόμαστε το εθνικό νόμισμα. Φοβόμαστε τη λεηλασία, τη νεοαποικιοποίηση, την αντιδημοκρατική κατεύθυνση και προσήλωση που ζούμε με τις μνημονιακές δυνάμεις. Αντίθετα, η προοπτική μιας εναλλακτική λύσης απέναντι στην ευρωζώνη μπορεί να ξαναδώσει ανάσα και να στήσει τη χώρα μας στα πόδια της, και αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο σήμερα. Αντίσταση λοιπόν. Αντίσταση στα μνημόνια. Αντίσταση στην καταστροφή. Και αυτή η αντίσταση είναι η καλύτερη απάντηση στους σημερινούς αυταρχικούς πυλώνες που έχουν οικοδομήσει γύρω μας και ακυρώνουν τη δημοκρατία.
Δήμητρα Γκαλονάκη,in-on:Είχα υπόψιν μου να κάνω μια ερώτηση, αν και ξέρω πως είναι απαγορευτικό να κάνω δύο, όμως η μία ερώτηση θα είναι για τις γυναίκες και σε αυτό θα ήθελα να μου απαντήσει γυναίκα. Η μία ερώτηση είναι για τον κύριο Λαφαζάνη λοιπόν, υπάρχει ένα επικίνδυνο μεταίχμιο. Πάνε να βάλουν τον ελληνικό στρατό στις εσωτερικές υποθέσεις της Ελλάδας. Μετά τη χούντα και με βάση το Σύνταγμά μας απαγορεύεται ο ελληνικός στρατός να μετέχει στα εσωτερικά θέματα. Υπάρχει δηλαδή μόνο εξωτερικός εχθρός. Αυτή την στιγμή έχουν πάρει απόφαση από την Ευρωπαϊκή Ένωση να χρησιμοποιήσουν πολεμικά πλοία κατά των προσφύγων. Σε λίγο καιρό θα το πουν και σε εμάς. Ποια είναι η νομική ασπίδα για να μην συμβεί αυτό στην χώρα μας; Και το δεύτερο αφορά τις γυναίκες. Οι γυναίκες είναι οι πιο αναποφάσιστες, είναι τσαντισμένες, είναι αυτές που έχουν φάει το μνημόνιο πριν το μνημόνιο. Είναι μάνες, έχουν παιδιά, έχουν οικογένεια, παλεύουν για το αύριο. Οι γυναίκες λοιπόν, θέλω να μου απαντήσουν τι θα πουν σε αυτές τις γυναίκες για να τις πείσουν ότι είμαστε το 60% του ελληνικού πληθυσμού και από μας εξαρτάται η ζωή των παιδιών μας. Ευχαριστώ.
Π. Λαφαζάνης: Αν έχουμε πρόσφυγες κατά εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια που συνωστίζονται στα Ευρωπαϊκά σύνορα και στα δικά μας σύνορα , αυτό οφείλεται στους πολέμους, στην στρατοκρατία, στο ότι οι ιθύνοντες κύκλοι της Ευρώπης θυμήθηκαν το αποικιακό τους παρελθόν , τα βρώμικα ιμπεριαλιστικά παιχνίδια που παίζανε, τα ξαναθυμήθηκαν όλα αυτά και δεν έχουν αφήσει σχεδόν χώρα που να μην βομβαρδίσουν στην ευρύτερη περιοχή μας και να μην την οδηγούν σε αποσταθεροποίηση. Όπως συνέβη με το καθεστώς της Συρίας. Βεβαίως ο Άσαντ δεν είναι δημοκράτης. Βεβαίως ο Άσαντ είναι ένα αυταρχικό καθεστώς. Βεβαίως, εμείς δεν συμφωνούμε με αυτό το καθεστώς του Άσαντ, αλλά, άλλο αυτό, άλλο να ασκείς κριτική σε ένα καθεστώς και άλλο να προσπαθείς να το αποσταθεροποιήσεις, όχι γιατί είναι αυταρχικό, αλλά γιατί δεν εξυπηρετεί τις δικές σου ιμπεριαλιστικές προτεραιότητες και γιατί θεωρείς ότι δεν είναι πιόνι σου η δορυφόρος σου, ή δορυφόρος του Ισραήλ. Αυτά είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Λοιπόν, πήγαν και αποσταθεροποίησαν το καθεστώς του Άσαντ με αποτέλεσμα να θρέψουν ένα φίδι, τον μουσουλμανικό φονταμενταλισμό, το Isis. Την βαρβαρότητα στην νιοστή. Κι αυτά τα εγκλήματα δεν τα έχει κάνει η ελληνική Αριστερά, δεν τα έχει κάνει η Λαϊκή Ενότητα. Αυτά τα εγκλήματα τα κάνουν αυτοί που κουνάνε το δάχτυλο και μας υποδεικνύουν έναν δρόμο καταστροφής, όχι με βόμβες, αλλά με εξίσου σκληρά μέτρα όπως τα μνημόνια. Λοιπόν, τους πρόσφυγες που τους έδιωξε ο πόλεμος, η στρατοκρατία και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, δεν είναι δυνατόν να τους αντιμετωπίσουμε με στρατιωτικά μέσα, δεν είναι δυνατόν να τους αντιμετωπίσουμε με οπλοπολυβόλα, δεν είναι δυνατόν να τους αντιμετωπίσουμε με το χακί. Το πρώτο πράγμα που χρειάζονται οι πρόσφυγες είναι να υπάρξει μια ισχυρότατη χρηματοδότηση για την ανθρώπινη στήριξή τους. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη στιγμή πρέπει να καταβάλει κονδύλια, επαρκή κονδύλια ειδικά στην Ελλάδα, για να μπορέσει η χώρα μας να παίξει έναν θετικό ρόλο, για να μην έχει και μνημόνια και πρόσφυγες από την γύρω περιοχή και πρόσφυγα την νεολαία της. Φτάνει πια, αυτή η χώρα δεν αντέχει άλλο. Χρειάζεται λοιπόν ισχυρή χρηματοδότηση και βεβαίως θέλουμε μια κυβέρνηση που να μπορεί να συντονίσει τα μέτρα για την ανακούφιση των προσφύγων. Όπως και το να υπάρξει και σχέδιο για την ανακούφισή τους, πράγμα που δεν είχε η κυβέρνηση Τσίπρα. Δεν υπήρχε αυτό το σχέδιο. Εμείς έχουμε μια ανθρωπιστική πολιτική, μια πολιτική αντιρατσιστική, μια πολιτική που ευνοεί την σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή, μια πολιτική αντιιμπεριαλιστική που σέβεται χώρες και λαούς, μια πολιτική που θέλει τη συνεργασία για να πάμε μπροστά στην ευρύτερη περιοχή μας. Μια πολιτική δηλαδή που δεν βλέπει μόνο τις Βρυξέλλες, την γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τα άνομα βρώμικα σχέδιά τους, αλλά αυτό με το οποίο πορεύεται και έχει ως προτεραιότητα είναι η δικαιοσύνη , η συνεργασία, η ειρήνη στην περιοχή μας.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μου κάνει νόημα ο Κώστας ο Ήσυχος να απαντήσω στην ερώτηση για τις γυναίκες αλλά είμαστε τρεις γυναίκες εδώ, και θα θέλατε κι εσείς να ακούσετε και την Μαρίζα Θεοτοκάτου και την Μαριάννα Τσίχλη, δυο νέες κοπέλες που κοσμούν το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Ενότητας και αποδεικνύουν ότι η υπόθεση της εγρήγορσης, της κινητοποίησης, της ενεργοποίησης και της συμμετοχής αφορά πρώτα απ΄ όλα τους νέους και τις νέες, αφορά πρώτα απ΄ όλα εκείνους κι εκείνες που είναι τα πρώτα θύματα του Μνημονίου.
Εγώ λοιπόν θα σας πω δυο μόνο λόγια. Το πρώτο που θέλω να σας πω είναι ότι η δική μου αίσθηση είναι ότι οι γυναίκες είναι αποφασισμένες και πολύ αποφασιστικές, όχι αναποφάσιστες και αμφιταλαντευόμενες. Και ξέρουν επίσης ότι έχουν υπάρξει τα πρώτα θύματα του Μνημονίου. Η ανεργία στις νέες γυναίκες εκτινάχθηκε στο 72% κι αυτό ισοδυναμεί με κοινωνική γενοκτονία γιατί απαγορεύει στην πραγματικότητα την προοπτική και την προκοπή για τους νέες και τους νέους καθώς και για τις νέες οικογένειες.
Το δεύτερο που θέλω να πω είναι ότι στις μάχες της αντιμνημονιακής αντίστασης, οι γυναίκες βρέθηκαν στην πρωτοπορία. Και δεν θα ξεχάσω ποτέ τις μανάδες και τις γιαγιάδες στις Σκουριές, που έχοντας μια μάσκα για να προστατευτούν από τα χημικά, πάλευαν για προκοπή και για να προστατέψουν τον τόπο τους από το οικονομικό και περιβαλλοντικό έγκλημα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ επίσης, -σήμερα πριν έρθω εδώ ήμουν στον Ευαγγελισμό για περιοδεία-, τη μάχη που δίνουν οι γυναίκες στα νοσοκομεία, στη δημόσια Υγεία. Κι επειδή συμβαίνει να υπάρχει πολύ μεγάλος γυναικείος πληθυσμός στους εργαζόμενους στη δημόσια Υγεία όπως και στη δημόσια Παιδεία, νομίζω ότι έχουν δώσει δείγματα γραφής αποφασιστικότητας και έλλειψης αμφιταλάντευσης.
Θα έλεγα λοιπόν ότι αυτό που πρέπει να υπογραμμίσουμε, κι εγώ αισθάνομαι περήφανη γι αυτό, είναι ότι η Λαϊκή Ενότητα βάζει τις γυναίκες στο προσκήνιο, όπως έπρεπε να κάνουν τα κόμματα της Αριστεράς και της δημοκρατικής αντίστασης. Και χαίρομαι πάρα πολύ που το ψηφοδέλτιό μας στην Α΄ Αθήνας ξεκινά με τρεις γυναίκες, δεν έχει μόνο εμένα επικεφαλής, έχει τη Μαρία Μπόλαρη που ήταν βουλευτίνα μας αμέσως μετά , τη Δέσποινα Σπανού στη συνέχεια και συνολικά έχει πλειοψηφία γυναικών. Στη Β΄ Αθήνας επίσης, το ψηφοδέλτιό μας έχει εξαίρετες γυναίκες. Δεν θέλω φυσικά να αδικήσουμε τους άντρες, ούτε να μετατρέψουμε το θέμα σε μια αντιπαράθεση των φύλων. Έχει όμως σημασία να ξέρουμε ότι η ισότητα των φύλων δεν έχει γίνει ακόμα πράξη και έχει σημασία επίσης να αποτιμούμε ότι τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα αυτής της λαίλαπας υπήρξαν οι γυναίκες. Κι αν συμφωνεί και ο συντονιστής μας, ας ακούσουμε τη Μαριάννα και τη Μαρίζα....
Μαρίζα Θεοτοκάτου: Καλησπέρα κι από εμένα. Διπλάσια ποσοστά ανεργίας, διπλάσια ποσοστά μαύρης εργασίας, διπλάσια ποσοστά μετανάστευσης, ακαδημαϊκό προλεταριάτο, αυτά ήταν τα αποτελέσματα των πέντε τελευταίων χρόνων των μνημονίων, των επτά χρόνων της κρίσης αλλά και όλων των προηγούμενων δεκαετιών άσκησης μιάς νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Επομένως, αυτό που ήθελα να πω είναι ότι τα χειρότερα βρίσκονται πίσω μας εάν αποφασίσουμε να τα αφήσουμε εκεί. Το καινούργιο είναι η νέα πρόταση που φέρνει η Λαϊκή Ενότητα, ένας νέος δρόμος, που όπως είπε πριν και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, οι γυναίκες, με τους αγώνες που έχουν δώσει, θα μπουν και πάλι μπροστά να τον ακολουθήσουν με τόλμη...
Μαριάννα Τσίχλη: Πέρα από την εικόνα των γυναικών που είναι όντως τα μεγαλύτερα θύματα των μνημονίων γιατί οι συνέπειες και οι επιπτώσεις των μνημονίων επιπροστίθενται σε μια πραγματικότητα όπου υπάρχουν ακόμα ελλείμματα στην κατοχύρωση δικαιωμάτων ισότητας για τις γυναίκες, πέρα από αυτά λοιπόν, οι γυναίκες υπήρξαν πράγματι πολύ αποφασιστικές στις κινηματικές μάχες όλων των προηγούμενων χρόνων. Πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι αν δει κανείς την κοινωνιολογική ανάλυση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, μπορεί να διαπιστώσει ότι οι γυναίκες, και οι νέες γυναίκες αλλά και οι μεγαλύτερες, οι μητέρες μας, οι νοικοκυρές, ψήφισαν ΟΧΙ σε μεγαλύτερα ποσοστά από τους άνδρες στις ίδιες ηλικιακές και κοινωνικές κατηγορίες. Επομένως, νομίζω ότι οι γυναίκες καταλαβαίνουν ότι δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν γιατί δεν έχουν τίποτε να χάσουν. Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε, όταν το μέλλον, ειδικά για εμάς, είναι η ελαστική εργασία και η μετανάστευση, όταν για τις μανάδες μας είναι να βλέπουν τα παιδιά τους να ξενιτεύονται γιατί εδώ δεν έχουν καμμια προοπτική, άρα αυτό που νομίζω ότι πρέπει να πούμε σε όλες τις γυναίκες είναι ότι σε αυτές τις εκλογές πρέπει να συμβάλουν στο να σπάσουμε τη σιωπή και να σπάσουμε τον φόβο. Σας ευχαριστώ...
Έφη Μπαρμπάτση (ALPHA): Κύριε Πρόεδρε, αναγνωρίζετε ότι ο δρόμος της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα είναι δύσκολος. Μπορείτε να μας πείτε πόσο θα κρατήσει αυτή η δύσκολη περίοδος και περιγράψτε μας ενδεικτικά δύο τρία προβλήματα που θα αντιμετωπίσει ο ελληνικός λαός.
Παναγιώτης Λαφαζάνης: Ευχαριστώ για την ερώτηση κυρία Μπαρμπάτση. Ο δρόμος αυτός, μιας μετάβασης από το ευρώ σε ένα εθνικό νόμισμα, βεβαίως είναι πρωτότυπος δρόμος. Αλλά ο δρόμος αυτός δεν έχει μόνο προβλήματα και μου προκαλει κατάπληξη ότι όταν με ρωτάνε για αυτή τη μετάβαση, μιλάνε για τα προβλήματα. Δεν με ρωτάνε τα θετικά που θα έχει αυτή η μετάβαση, τις θετικές επιπτώσεις για την οικονομία μας, για την κοινωνία μας. Γιατί θα είναι πρωτότυπος ο δρόμος προς τη μετάβαση από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα, αλλά ξέρετε, δεν πηγαίνουμε στον γκρεμό, σε εθνικό νόμισμα πάμε, ως μέσο και ως εργαλείο, προκειμένου να εφαρμόσουμε ένα προοδευτικό πρόγραμμα διεξόδου, ανασυγκρότησης της χώρας μας.
Αυτό πρέπει να κάνουμε. Δεν πάμε στον γκρεμό και πάμε σε ένα εθνικό νόμισμα, ως μέσο και εργαλείο, διότι το εθνικό νόμισμα κι όπως σωστά λέγεται τώρα, μετά από δική μας επιμονή, ότι υπάρχει στο 95% όλου του κόσμου. Επομένως δεν ανακαλύπτουμε εμείς την Αμερική. Άλλοι ανακάλυψαν την ευρωζώνη, την οικοδόμησαν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, ώστε να είναι μία από τις χειρότερες περιοχες του πλανήτη, από την άποψη των οικονομικών επιδόσεων. Δεν υπάρχει καμιά άλλη χώρα, καμία άλλη περιοχή στον κόσμο, καμία άλλη καπιταλιστική περιοχή -ο κόσμος μας είναι καπιταλιστικός, δυστυχώς - η οποία να αντιμετωπίζει τόσο έντονα προβλήματα, όσο η ευρωζώνη. Η ευρωζώνη είναι ένας χώρος παρακμής, ένας χώρος κοινωνικής κατεδάφισης, ένας χώρος κοινωνικής στασιμότητας, ένας χώρος συνεχούς αφαίρεσης κοινωνικών δικαιωμάτων, με πρώτο θύμα την Ελλάδα. Επομένως, εφόσον εμείς πορευτούμε από το ευρώ στο εθνικό νόμισμα, προχωράμε σε ένα δρόμο θετικό, σε ένα δρόμο με προοπτική, σε ένα δρόμο που έχει ελπίδα.
Βεβαίως κάθε μετάβαση έχει τις δυσκολίες της και βεβαίως εμείς δεν λέμε ότι έχουμε μια μαγική συνταγή στην τσέπη μας, την οποία θα βάλουμε στο τραπέζι και όλα θα αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη και θα ζούμε ευτυχισμένοι χωρίς προβλήματα. Εμείς δεν λέμε τέτοια πράγματα, άλλοι τα έλεγαν. Ποτέ δεν είπαμε εμείς, που υποστηρίζαμε ότι έχει εναλλακτική προοπτική η χώρα μας απέναντι στα μνημόνια και απέναντι στους εκβιασμούς ενός βρώμικου ευρωπαϊκού κατεστημένου, ότι υπάρχουν ανθόσπαρτοι δρόμοι. Εδώ που έχουμε φτάσει, κάθε επιλογή έχει τις δικές της δυσκολίες.Το θέμα είναι να μην έχουμε δυσκολίες, αλλά να έχουμε και μια προοπτική. Και με τα μνημόνια δεν έχουμε απλά δυσκολίες, έχουμε καταστροφή, έλλειψη προοπτικών και αδιέξοδο και μαύρο σκοτάδι μπροστά μας.
Λοιπόν, σε μια εναλλακτική προοπτική που θα θέσει θέμα εξόδου από την ευρωζώνη, στη μετάβαση που θα χρειάζεται να αλλάξουμε το νόμισμα, θα υπάρξουν κάποιες μικρές αναταράξεις, οι οποίες είναι εύλογες, αλλά όχι προβλήματα ιδιαίτερα και όχι δυσκολίες ανυπέρβλητες. Θα υπάρξουν μικρές αναταράξεις, οι οποίες είναι αντιμετωπίσιμες και θα ξεπεραστούν. Και θα ξεπεραστούν δίνοντας τη θέση τους σε ένα νέο οικονομικο-κοινωνικό τοπίο και μια νέα οικονομικο-κοινωνική πορεία της χώρας, όπου θα έχουμε δυνατότητα να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας, να μειώσουμε τις εισαγωγές μας, να ενισχύσουμε την παραγωγική μας βάση, να ενισχύσουμε την απασχόληση, τις θέσεις εργασίας, να ενισχύσουμε το τουριστικό ρεύμα, και κυρίως θα έχουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε ρευστότητα στην ελληνική οικονομία.
Το μέγα θέμα,η ρευστότητα που παρέχεται σήμερα στο 95% των χωρών που έχουν εθνικό νόμισμα, που δεν έχουν οικονομικά προβλήματα στασιμότητας και ύφεσης. Εμείς όμως είμαστε με δεμένα τα χέρια. Τη νομισματική μας πολιτική δεν την καθορίζουμε εμείς, την καθορίζει Φρανκφούρτη με γερμανικά κριτήρια. Εμείς αντιμετωπίζουμε ειδικό πρόβλημα, η Γερμανία όμως εφαρμόζει μια πολιτική, όχι με βάση τα ειδικά προβλήματα των πιο αδύνατων χωρών, αλλά με βάση τις προτεραιότητες τις δικές της. Και δεν έχουμε ενιαίο νόμισμα κιόλας. Είναι μύθος ότι υπάρχει ενιαίο νόμισμα στην ευρωζώνη. Έχουμε τόσα νομίσματα, όσα είναι οι χώρες της ευρωζώνης. Τόσα νομίσματα έχουμε. Είναι οφθαλμαπάτη το ενιαίο νόμισμα, φωτογραφία είναι. Διότι άλλο είναι το ευρώ στην Ελλάδα και άλλο το ευρώ στη Γερμανία. Αν πάει στην Ελλάδα μια μικρή επιχείρηση να δανειστεί, δεν την δανείζουν. Κι αν την δανείζουν, με χίλια ζόρια, με χίλιες δυο εγγυήσεις, θα πάρει δάνειο με διψήφιο επιτόκιο. Στη Γερμανία, μια μικρομεσαία επιχείρηση δανείζεται με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο. Ποιο κοινό νόμισμα έχουμε; Δεν έχουμε καθόλου το ίδιο νόμισμα. Το γερμανικό κράτος δανείζεται με αρνητικά επιτόκια, δηλαδή πληρώνεις για να δανείζεις το γερμανικό κράτος, και η Ελλάδα δεν μπορεί να δανειστεί, δεν μπορεί να βγει στις αγορές καθόλου. Και μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας υπάρχει μια γκάμα διαφορετικών ταχυτήτων. Ποιο ενιαίο νόμισμα; Μας κοροϊδεύουν, μας εξαπατούν. Και το δεχόμεθα αυτό. Και το ακούμε ως μια αλήθεια, ως μια πραγματικότητα.
Λοιπόν, εμείς αντιτασσόμαστε σε μια ευρωζώνη της αποικιοκρατίας, που μας αλυσοδένει, που πιέζει ιδιαίτερα τον ευρωπαϊκό Νότο, που φαλκιδεύει δικαιώματα, που ακυρώνει τη δημοκρατία και μας καθιστά υποτελείς. Εμείς εναντιωνόμαστε. Και ζητάμε την αλλαγή, την ανατροπή αυτών των καταστάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και η χώρα μας ζητάει διέξοδο. Θέλει δημοκρατική, προοδευτική διέξοδο για να μπορέσουμε να ανασάνουμε και ο ελληνικός λαός, ο λαός μας, να μπορέσει να δει με αισιοδοξία το μέλλον, να ξαναποκτήσει χαμόγελο και ελπίδα. Σας ευχαριστώ.
Αντώνης Γκιόκας (Νέα και Βήμα FM): Κύριε Λαφαζάνη μπορείτε να μας περιγράψετε, πέραν του νομίσματος, τι άλλο θα περιλαμβάνει το σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης το οποίο έχετε συντάξει σαν Λαϊκή Ενότητα, τους άξονες δηλαδή ουσιαστικά του προγράμματός σας αν μπορείτε; Επίσης είπατε, πριν από λίγα λεπτά, πως δυστυχώς το δόγμα που ακολουθούμε είναι καπιταλιστικό. Το δικό σας πρόγραμμα, η προοπτική για την οποία μιλήσατε πριν λίγο δεν είναι εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης; Έχει σοσιαλιστική προοπτική;
Π. Λαφαζάνης: Βεβαίως και έχουμε και σοσιαλιστική προοπτική και το μέλλον όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης και του κόσμου, βρίσκεται σε ένα νέο πιο δημοκρατικό, ουσιαστικά δημοκρατικό και δίκαιο, κοινωνικό σύστημα. Και αυτό το δίκαιο, κοινωνικό σύστημα είναι ο σοσιαλισμός. Σοσιαλισμός, που όμως έχει δημοκρατική ουσία. Σοσιαλισμός που, όμως. ο λαός είναι στην εξουσία. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός με αυταρχικά καθεστώτα, σοσιαλισμός με δεσποτεία, σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία. Αυτό είναι το δικό μας όραμα, η δική μας προοπτική, η δική μας στρατηγική. Και είμαστε περήφανοι που δεν βλέπουμε μόνο το σήμερα και δεν έχουμε μόνο μια διέξοδο για το αύριο, αλλά βλέπουμε και πιο μακριά. Για κοινωνίες που θα είναι πραγματικά ανθρώπινες, για κοινωνίες που θα σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για κοινωνίες αλληλέγγυες, για κοινωνίες που θα σέβονται τη φύση, θα σέβονται το περιβάλλον και θα είναι κοινωνίες όπου οι άνθρωποι θα εξουσιάζουν τη μοίρα τους και οι ίδιοι θα καθορίζουν το μέλλον τους.
Από κει και πέρα, βεβαίως καταλαβαίνουμε ότι πρέπει να έχουμε άμεσες απαντήσεις. Απαντήσεις για το σήμερα. Απαντήσεις που να δίνουν διέξοδο στη σημερινή συγκυρία και στα σημερινά διακυβεύματα. Και βεβαίως έχουμε σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας. Και βεβαίως έχουμε σχέδιο για την ανάπτυξη και την αναπτυξιακή προοπτική. Και θα ήθελα εδώ πολύ επιγραμματικά να πω ορισμένα σημεία τα οποία είναι καθοριστικά για να μπορέσουμε να φύγουμε από την ύφεση και να περάσουμε σε αναπτυξιακή τροχιά. Να αρχίσουμε να αναζωογονούμε την παραγωγική μας βάση.
Το πρώτο και κύριο που χρειάζεται είναι να αποκτήσουμε επιτέλους πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Αν δεν ξεκινήσουμε ένα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ισχυρό, παραγωγικό πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, δεν μπορούμε να έχουμε καμία προοπτική ανάπτυξης. Αυτή τη στιγμή το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων είναι το χαμηλότερο των τελευταίων δεκαετιών και δεν προωθείαι, δεν υλοποιείται, αλλά περικόπτεται συνεχώς, προκειμένου –υποτίθεται- να εμφανίζουν πρωτογενώς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Λοιπόν, μπορεί να σταθεί η χώρα και να έχει παραγωγική βάση έτσι; Χρειαζόμαστε ένα διπλάσιο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, ένα ισχυρό πρόγραμμα με νέο παραγωγικό προσανατολισμό. Πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που θα ενισχύει στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας, θα ενισχύει στρατηγικές επιχειρήσεις. Πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων που θα διαμορφώνει παραγωγικές υποδομές με άμεση απόδοση. Που θα ελέγχεται και ως προς την αναπτυξιακή και κοινωνική του επίδοση. Διότι τώρα ρίχνονται πολλές φορές λεφτά στη μαύρη τρύπα και δεν μετριέται τι αποτέλεσμα είχαν στην οικονομία, τι είδους ανάπτυξη επέφεραν, αν επέφεραν, ποιο κοινωνικό αποτέλεσμα είχαν. Αυτά δεν μετριούνται. Είναι άγνωστες λέξεις για τους ελληνικούς προϋπολογισμούς. Δαπάνες, αλλά χωρίς μελέτες για το παραγωγικό, το αναπτυξιακό και το κοινωνικό τους αποτέλεσμα. Μιλάμε, λοιπόν, για ένα ισχυρό, παραγωγικό, διπλάσιο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων ως ατμομηχανή για την παραγωγική ανασυγκρότηση και μια νέα αναπτυξιακή τροχιά. Μιλάμε επίσης για την ανάγκη χορήγησης ρευστότητας στην ιδιωτική οικονομία. Πρώτα απ΄όλα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Αυτό σημαίνει δυνατότητα μέσα από εθνική κεντρική τράπεζα, να χρηματοδοτούνται οι τράπεζες, το τραπεζικό σύστημα και αυτό το τραπεζικό σύστημα να λειτουργεί αναπτυξιακά, να λειτουργεί κοινωνικά και να χρηματοδοτεί τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και όχι τους διαπλεκόμενους ολιγάρχες. Για να γίνει όμως αυτό και να μπορέσουμε να έχουμε ένα τραπεζικό σύστημα που θα μπορεί να λειτουργεί σε αυτή τη κατεύθυνση, χρειάζεται να εθνικοποιήσουμε, να κοινωνικοποιήσουμε τις τράπεζες. Χρειάζεται οι τράπεζες να αναπροσανατολιστούν και να παίξουν ένα διαφορετικό ρόλο παραγωγικό και αναπτυξιακό. Γι’ αυτό προτεραιότητα στο πρόγραμμά μας και κλειδί για κάθε είδους καινούρια παραγωγική προσπάθεια είναι η εθνικοποίηση των τραπεζών. Είναι να περάσουν οι τράπεζες σε δημόσια χέρια και να ελέγχονται από την ίδια την κοινωνία. Οι τράπεζες να περάσουν στην κοινωνία. Οι τράπεζες λειτουργούν με τις καταθέσεις μας. Οι καταθέσεις μας δεν μπορούν να πηγαίνουν στις τσέπες ιδιωτών ολιγαρχών, ιδιωτών τραπεζιτών και να παίζονται παιχνίδια κερδοσκοπίας σε βάρος της οικονομίας, σε βάρος του ελληνικού λαού, με τα λεφτά του ελληνικού λαού, με τις αποταμιεύσεις του ελληνικού λαού. Εμείς, λοιπόν, ζητάμε εθνικοποιημένες τράπεζες και χρηματοδότηση της μικρομεσαίας επιχείρησης, τη δυνατότητά της να λειτουργεί και επομένως να έχει χρήματα για την κίνησή της, για να μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Και βεβαίως να χρηματοδοτηθεί προκειμένου να αναπτύξει επενδυτικά σχέδια. Να αναπτυχθούν επενδύσεις. Και από κει και πέρα υπάρχει ο τρίτος άξονας, - μαζί με την χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα και το ισχυρό όπως σας είπα πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, διπλάσιο τουλάχιστον-, και είναι η δημόσια ιδιοκτησία, ο δημόσιος και κοινωνικός έλεγχος των στρατηγικών επιχειρήσεων της χώρας μας. Και, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η ανασυγκρότησή τους, έτσι ώστε να παίξουν πιο αποδοτικά, πολύ πιο αποδοτικά, τον αναπτυξιακό, επενδυτικό και κοινωνικό τους ρόλο. Να γίνουν ατμομηχανές μια νέας αναπτυξιακής προσπάθειας. Εδώ και τώρα, όμως, έχουμε την διάλυση των δημόσιων επιχειρήσεων, την αποσύνθεση των δημόσιων επιχειρήσεων και το ξεπούλημά τους. Το πρωί ήμουνα στη ΔΕΗ και κατήγγειλα ότι πάνε να διαλύσουν την μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, με τη μεγαλύτερη παραγωγική προσφορά στην Ελλάδα. Την επιχείρηση που έχτισε την Ελλάδα, την επιχείρηση που πάνω της μπορούμε να στηρίξουμε ένα καινούριο μέλλον και μια καινούρια προσπάθεια στη χώρα μας. Πάνε να την διαλύσουν κυριολεκτικά με πραξικοπηματικά, αυταρχικά, νομοθετικά μέτρα με τα οποία βγάζουν ένα φετφά, ένα μνημονιακό φετφά που τον ψηφίσανε τα πέντε κόμματα στη Βουλή και λέει ότι μέσα στον Οκτώβρη το 25% των πελατών της ΔΕΗ θα περάσει στους ανταγωνιστές ιδιώτες. Που ακούστηκε αυτό; Με νομοθετικές ρυθμίσεις να διαλύεται επιχείρηση και δίνει τους καλύτερους πελάτες της σε ιδιώτες; Και για να μπορέσουν οι ιδιώτες κερδοσκόποι να ανταποκριθούν στη πελατεία της ΔΕΗ και στην ζήτηση που υπάρχει, τι λένε; Θα πουλάει η ΔΕΗ μπιρ παρά, όχι μόνο χωρίς κέρδος αλλά και με ζημία, στους ιδιώτες κερδοσκόπους και φθηνότερη ενεργειακή παραγωγή. Έτσι θα πάει η χώρα μπροστά; Δηλαδή θα πουλάει ότι παράγει με λιγνίτη και με νερά. Έτσι θα πάει η χώρα μπροστά; Έτσι θα ανατιναχτεί στα ύψη η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος, έτσι θα διαλυθεί η οικονομία, έτσι διαλύουμε την παραγωγική βάση. Αυτό γίνεται όλα αυτά τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τα μνημονιακά χρόνια. Έχουμε σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση, θα πετύχουμε με αυτό το σχέδιο και θα ανοίξουμε νέους δρόμους για την Ελλάδα.
Χρήστος Καπούτσης, εφημερίδα «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ»: Την επομένη των εκλογών η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ έχει μία ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα, πρώτο κόμμα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τίθεται το θέμα ή να πάει πάλι σε εκλογές ή να κάνει μία κυβέρνηση με Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ ή απευθύνεται σε εσάς και σας λέει να κάνετε μαζί κυβέρνηση για να μην συνεργαστεί με τη Νέα Δημοκρατία μιας κι έχετε και κοινές αναφορές. Εσείς τι απαντάτε;
Παν. Λαφαζάνης: Οι αποφάσεις για αυτά είναι ειλημμένες ήδη. Κυβέρνηση είχαμε μαζί, αλλά μας διώξανε από την κυβέρνηση. Εκκαθαρίσανε την κυβέρνηση από τη λεγόμενη Αριστερή Πτέρυγα που ήταν το εμπόδιο και το βαρίδιο για να ακολουθήσει η κυβέρνηση ρεαλιστικό δρόμο. Και που πήγε; Στο μνημόνιο. Αυτός είναι ο ρεαλισμός της εποχής μας; Αυτό είναι το καινούριο, το Μνημόνιο; Το μνημόνιο είναι η αποικιοκρατία, ό,τι πιο παλιό και πιο βρώμικο έχει βγάλει η ανθρωπότητα. Αυτό είναι το μνημόνιο. Κυβέρνηση είχαμε, λοιπόν, και θα μπορούσαμε να εφαρμόσουμε μία πολύ σωστή προοδευτική πολιτική ανασυγκρότησης της χώρας. Να ακυρώσουμε τα μνημόνια, να προχωρήσουμε σε μέτρα που ήδη κάποιοι από εμάς λάμβαναν κι είχαν αρχίσει να προωθούνε και να ανοίξουμε καινούριους ορίζοντες για την Ελλάδα. Δεν το θέλησαν, άλλες ήταν οι επιλογές. Ακολούθησαν έναν άλλο δρόμο. Πήγαν σε μία νύχτα και συνομολόγησαν ένα μνημόνιο από τα σκληρότερα που έχουν έρθει μέχρι σήμερα, ίσως το σκληρότερο από όλα. Αυτό έκαναν. Έτσι, έκοψαν τις γέφυρες μ’ εμάς, διότι εμείς με τα μνημόνια δεν πάμε. Μνημόνια δεν ψηφίζουμε, μνημόνια δεν εφαρμόζουμε, μνημονιακές πολιτικές δεν στηρίζουμε ούτε ανεχόμαστε μνημονιακές πολιτικές. Είμαστε σε πόλεμο με τα μνημόνια και τις μνημονιακές πολιτικές. Σε πόλεμο που θα έχει τέλος θετικό για εμάς, πιστεύω. Γιατί αυτόν τον πόλεμο δεν θα τον διεξάγουμε εμείς ως ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ούτε ένα μέτωπο αριστερών προοδευτικών δυνάμεων. Θα τον διεξάγει ο λαός και η νεολαία αυτόν τον πόλεμο ενάντια στα μνημόνια και θα τον κερδίσει. Δεν υπάρχει λοιπόν καμία πιθανότητα, καμία δυνατότητα να συγκυβερνήσουμε με πολιτικές δυνάμεις οι οποίες στηρίζουν μνημόνια, εφαρμόζουν μνημονιακές πολιτικές και εξυμνούν τα μνημόνια και τα θεωρούν ότι είναι το ευαγγέλιο. Γιατί έτσι γίνεται στην πράξη, άσχετα από λόγια. Στα λόγια αποστασιοποιούνται, αλλά στην πράξη τι κάνουνε. Όταν λένε ότι θα εφαρμόσουν το μνημόνιο, είναι ευαγγέλιο το μνημόνιο, είναι θρησκεία το μνημόνιο. Και ξέρετε, μία φορά μνημόνιο μπορεί να σε τραβάει ύστερα μία ζωή. Γιατί βλέπω μερικούς βουλευτές από το ΠΑΣΟΚ που είναι πιο παλιοί και τους λέω: «Καλά αυτή είναι όλη η θητεία σας ως βουλευτές; Να ψηφίζετε μόνο μνημόνια; Δεν έχετε κάνει τίποτα άλλο σ’ αυτή τη Βουλή. Και μάλιστα τα ψηφίζετε χωρίς να τα έχετε διαβάσει, νύχτα και με πραξικοπηματικό τρόπο. Αυτό είναι το έργο των βουλευτών πλέον; Να ψηφίζουν μνημόνια; Το νέο μνημόνιο το έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα. Και αυτουνού το μνημόνιο θα ψηφίσετε;». Ξέρετε, είναι αρρώστια τα μνημόνια. Μια φορά μνημόνιο, κολλάς. Δεν μπορείς να ξεκολλήσεις αν το ψηφίσεις, κάτι σου έρχεται ανάποδα. Δυστυχώς, φαίνεται ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει με αρκετούς βουλευτές. Δεν πάμε έτσι. Εμείς δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε αυτόν τον δρόμο, να καταστρέφουμε τη χώρα με μνημόνια και μνημονιακές πολιτικές. Γι’ αυτό δεν συνεργαζόμαστε. Η κυβέρνηση που σκοπεύουν να διαμορφώσουν είναι μία μνημονιακή κυβέρνηση, κυβέρνηση μνημονιακής συναίνεσης και πολιτικής και ο κορμός αυτής της κυβέρνησης, να είστε βέβαιοι, θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλ. Τσίπρα και η ΝΔ του Β. Μεϊμαράκη. Θα μου πείτε ότι ο Αλ. Τσίπρας λέει ότι είναι παρά φύση μία τέτοια κυβέρνηση. Μα, παρά φύση ήταν και τα μνημόνια. Τα ψήφισε όμως, τα έφερε τα μνημόνια και πάει να τα εφαρμόσει. Είναι πολιτικά αναξιόπιστος ο Αλ. Τσίπρας. Όταν έκανε αυτή τη στροφή με το μνημόνιο, αντιλαμβάνεστε ότι δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος για οποιαδήποτε άλλη διακήρυξή του για το μέλλον. Εκεί θα πάμε ολοταχώς, σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Τσίπρα, ΝΔ – Μεϊμαράκη, με δορυφόρους ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ. Να τη χαίρονται αυτή την κυβέρνηση! Αυτή δεν θα είναι κυβέρνηση, θα είναι μνημονιακός εφιάλτης για τη χώρα.
Νίκος Σβέρκος,Εφημερίδα των Συντακτών: Η ερώτηση αφορά την κυρία Κωνσταντοπούλου που με μία δήλωσή της πριν λίγο καιρό παρομοίασε την πολιτική και κοινοβουλευτική διαχείριση, κατά τη διάρκεια της ψήφισης του νέου μνημονίου, εκ μέρους του κυρίου Τσίπρα και της κυβέρνησης με το γύψο του Παπαδόπουλου. Εσείς συμμερίζεστε αυτήν την άποψη; Και επίσης, επειδή ήσασταν ένας από τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, πότε συνειδητοποιήσατε τελικά ότι βρισκόσασταν στο ίδιο Κόμμα με κάποιον που ακλουθεί αντιδημοκρατικές πρακτικές;
Παν. Λαφαζάνης: Κύριε Σβέρκο, ευχαριστώ για τη φιλοφρόνηση για το Πολυτεχνείο. Με μία έννοια ξανανιώνω, γιατί διεξάγουμε τώρα ξανά αντιδικτατορικό αγώνα. Έχω πει πάρα πολλές φορές ότι στην Ελλάδα υπάρχει μία μνημονιακή τροϊκανή χούντα η οποία καθορίζει, δυστυχώς, μέχρι λεπτομέρειας την πορεία της χώρας μας. Μέχρι και το πότε θ’ ανοίγουν τα φαρμακεία, ως δήθεν εκσυγχρονιστικό μέτρο σωτηρίας της χώρας μας, επιβάλλει αυτή η μνημονιακή χούντα. Και οι παραδομένες κυβερνήσεις, οι παραδομένες πολιτικές δυνάμεις, δυστυχώς, αντί να αντιδρούν, συμπεριφέρονται υπαλληλικά απέναντι σ’ αυτή τη μνημονιακή χούντα. Όσο υπάρχουν μνημόνια και οι κυβερνήσεις που διαχειρίζονται μνημονιακές πολιτικές, αυτέ οι κυβερνήσεις θα είναι οπερετικές κυβερνήσεις. Κυβερνήσεις πολιτικών υπαλλήλων. Κυβερνήσεις οι οποίες θα διαχειρίζονται ένα προτεκτοράτο, μία αποικία. Και δυστυχώς, αυτήν την ώρα, έχουμε δύο διεκδικητές της πρωθυπουργίας που φιλοδοξούν να γίνουν πρωθυπουργοί σ’ ένα προτεκτοράτο. Σ’ ένα μνημονιακό προτεκτοράτο, όπου τα πάντα είναι καθορισμένα κι αν θέλουν ν’ αποφασίσουν κάτι διαφορετικό, αν θέλουν να εφαρμόσουν ένα στοιχειωδώς διαφορετικό πρόγραμμα έναντι του τρίτου μνημονίου δεν μπορούν να το κάνουν. Και επικρέμαται η δαμόκλειος σπάθη των κυρώσεων, της διακοπής των πιστώσεων και του στραγγαλίσματος της ρευστότητας των τραπεζών από τον κ. Ντράγκι. Θεωρείτε ότι είναι χώρα αυτή; Είμαστε στον 21ο αιώνα; Στο 2015 είμαστε; Και δεν ξεσηκωνόμαστε απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση; Τι είμαστε εδώ πέρα, δούλοι, σκλάβοι είναι οι πολίτες αυτής της χώρας; Θα έλεγα, λοιπόν, ότι αυτήν την ώρα η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ δεν κάνει ένα μικροκομματικό αγώνα. Δεν είναι ότι έχουμε απλώς ένα διαφορετικό, καλύτερο πρόγραμμα από τα άλλα κόμματα. Διεξάγουμε έναν αγώνα εθνικού χαρακτήρα, εθνικής επιβίωσης, εθνικής ύπαρξης, θα έλεγα, κοινωνικής ύπαρξης του λαού μας. Κυριότερα, έναν αγώνα επιβίωσης και προοπτικής της νεολαίας μας. Αυτόν τον αγώνα διεξάγουμε. Μη μας πουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτικός δρόμος. Δηλαδή τι μας λένε, ότι η αποικιοκρατία, η δεσποτεία, η σατραπεία, η τυραννία, είναι το μέλλον χωρών και λαών, ιδιαίτερα των μικρότερων, και δεν υπάρχει εναλλακτική προοπτική; Έλεος! Αυτός είναι ένας ολοκληρωτισμός και αυτή είναι μία ολοκληρωτική προπαγάνδα. Μία προπαγάνδα που θέλει να μην υπάρχει συζήτηση, να μην υπάρχει διάλογος, να αναπτύσσεται μόνο μία άποψη στην ελληνική κοινωνία και στην ελληνική πολιτική ζωή.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Σβέρκο, πρέπει να διαβάζετε λίγο καλύτερα ή να ακούτε τις δηλώσεις, γιατί δεν περιποιεί τιμή η διαστρέβλωση των λεγομένων μου. Αυτό που επί λέξει είπα, είναι ότι το να λέει κανείς πως σου περιστέλλω τα δικαιώματα και τη δημοκρατία, σου αφαιρώ τη λαϊκή κυριαρχία και αυτό το κάνω για το καλό σου, θυμίζει λίγο απ’ το γύψο του Παπαδόπουλου. Αυτό το λέγαμε κι όταν ήμασταν όλοι μαζί, τότε που ο Αλ. Τσίπρας υπενθύμιζε ότι αυτοί που παριστάνουν το γιατρό της ελληνικής κοινωνίας και της Ελλάδας δίνουν στον ασθενή το φάρμακο που τον σκοτώνει. Θα σας παρακαλούσα, λοιπόν, την επόμενη φορά που θα απευθύνετε ερώτηση που θα αναφέρεται σε δικές μου δηλώσεις, να τις έχετε τουλάχιστον ακούσει ή διαβάσει. Ξέρω ότι δεν εργάζεστε στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» όπου έδωσα αυτή την συνέντευξη, ωστόσο, στοιχειωδώς πρέπει να είστε ενημερωμένος γι’ αυτά για τα οποία ρωτάτε. Είναι υπερβολή να πει κανείς ότι παραβιάζεται η δημοκρατία; Είναι υπερβολή να πει κανείς ότι καταλύεται η δημοκρατία; Όχι. Είναι υποχρέωση δική μας να το πούμε. Γιατί το μνημόνιο περιλαμβάνει την υποχρέωση – και υλοποιήθηκε αυτό – του Κοινοβουλίου να ψηφίζει σε συγκεκριμένες ημερομηνίες κείμενα προ-διαμορφωμένα από τους δανειστές, στα οποία δεν έχουν κανένα λόγο οι υπουργοί, στα οποία δεν έχει κανένα λόγο η Βουλή – δεν μπορεί καν να τα αλλάξει. Κι αυτό ομολογήθηκε κατά τη διαδικασία ψήφισης του εκτρωματικού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που τον έφερε ο υπουργός ο οποίος περισσότερο τον είχε κατακρίνει, ο κ. Παρασκευόπουλος, και ομολόγησε ότι διαφωνεί αλλά δεν είχε άλλη επιλογή. Αυτό δεν είναι κατάλυση της δημοκρατίας; Το ν’ ανοίγει η Βουλή προπαραμονή δεκαπενταύγουστου, ενώ έχει κλείσει με αίτηση της κυβέρνησης, ν’ ασκείται τρομοκρατία στην Πρόεδρο της Βουλής προκειμένου να φέρει άρον άρον το μνημόνιο, να γίνεται κοινοβουλευτικό πραξικόπημα από βουλευτές που είχαν εκλεγεί με το ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο κ. Φίλης και ο κ. Βαρεμένος, με τη ΝΔ, όπως ο κ. Μεϊμαράκης και ο κ. Μητσοτάκης, με το ΠΟΤΑΜΙ, όπως ο κ. Θεοχάρης, με το ΠΑΣΟΚ, όπως ο κ. Γρηγοράκος; αυτοί συνέπραξαν για να παρακάμψουν τη διαδικασία Διάσκεψης των Προέδρων και να έρθει το μνημόνιο άρον άρον χωρίς συζήτηση. Αυτό είναι δημοκρατία; Το να υπάρχει δέσμευση ότι θα ακυρώσει η Βουλή αυτά που ψήφισε, είναι δημοκρατία; Το να υπάρχει δέσμευση ότι η Βουλή δεν θα ξαναψηφίσει τίποτε αν δεν πάρει έγκριση από τους δανειστές, είναι δημοκρατία; Προφανώς δεν είναι δημοκρατία. Είναι κατάλυση της δημοκρατίας και πρέπει ν’ απολογηθούν για την κατάλυση της δημοκρατίας εκείνοι που συμπράττουν σ’ αυτό. Γιατί είναι άλλο πράγμα ο εκβιασμός κι είναι άλλο πράγμα εκείνος ο οποίος ενδίδει στον εκβιασμό, τελικά να υλοποιεί τον εκβιασμό κάνοντας ένα βήμα παραπέρα. Κάποιοι είχαμε τα αποθέματα, τη διάθεση και το σθένος ν’ αντισταθούμε. Το να μετακυλισθεί ο εκβιασμός, με την αξίωση να συμμετάσχουμε στην κατάρρευση της δημοκρατίας, αποτελεί τελικά μία σύμπραξη σ’ αυτή την κατάλυση της δημοκρατίας, απέναντι στην οποία θ’ αντισταθούμε κι αυτό είναι το δημοκρατικό μας καθήκον.
Ειρήνη Μπέλλα, Βραδυνή: Κύριε πρόεδρε, ζητήσατε στην εισαγωγή σας ένα ισχυρό ποσοστό από τον κόσμο για την Λαϊκή Ενότητα. Ποιο ποσοστό θεωρείτε εφικτό ότι μπορεί να πετύχει η Λαϊκή Ενότητα; Επίσης, έχετε πει ότι το κόμμα σας εκφράζει το 62% του όχι του δημοψηφίσματος, αυτό το 62% του κόσμου γιατί πιστεύετε ότι δεν ακολούθησε την Λαϊκή Ενότητα; Και εν τέλει αν πετύχετε το ποσοστό που θέλετε, απαντήσατε στον συνάδελφο προηγουμένως ότι δεν θα συνεργαστείτε με κανένα κόμμα το οποίο που φαίνεται που θέλει μια συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - Νέας Δημοκρατίας; Ποιος φιλοδοξείτε να είναι λοιπόν ο παρεμβατικός σας ρόλος στη Βουλή, ως κόμμα καταγγελίας πως θα βοηθήσετε τον κόσμο στην καθημερινότητά του;
Π. Λαφαζάνης: Σας ευχαριστώ για την ερώτηση. Φιλοδοξούμε να πάρουμε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, θα έλεγα όμως όχι 62%, δεν φιλοδοξούμε να γίνουμε Τσαουσέσκου στην Ελλάδα. Κάτι μικρότερο, εντάξει θα ήταν για μας αρκετά σημαντικό και χρήσιμο. Στο 62% που ψήφισε όχι στα μνημόνια και κυρίως ψήφισε όχι η νεολαία, σε αυτό τον κόσμο εμείς απευθυνόμαστε, σε όλο αυτόν τον κόσμο που αντιτάχθηκε στα μνημόνια και θέλουμε να του πούμε ότι η Λαϊκή Ενότητα συνεχίζει αυτό το ‘Όχι που είπε στο δημοψήφισμα και το συνεχίζει δυνατά. Θέλουμε να πούμε σε αυτόν τον κόσμο και όχι μόνο σε αυτόν γιατί σε όλους απευθυνόμαστε, θέλουμε λοιπόν να του πούμε ότι το όχι αυτό που ψήφισε, μπορεί να το έκανε ναι η ηγεσία της κυβέρνησης και μια ομάδα γύρω της, αλλά αυτό το όχι δεν ηττήθηκε, δεν έχει χάσει την μάχη, δεν έχει χάσει πολύ περισσότερο τον πόλεμο. Αυτό το όχι είναι ακόμα ζωντανό και πρέπει να έχει συνέχεια. Και θα έχει συνέχεια και θέλουμε αυτό το όχι να το πάμε μέχρι τέλους , μέχρι την νίκη. Αυτό εκφράζουμε και αυτόν τον αγώνα δίνουμε σε αυτές τις εκλογές παρά πολύ συμπυκνωμένα. Επιδιώκουμε ένα καλό ποσοστό, όσο το δυνατόν πιο μεγάλο ποσοστό, εγώ ποτέ δεν βάζω τον πήχη κάπου και δεν ποσοτικοποιώ τους στόχους. Ασφαλώς όμως, έχουμε την δυνατότητα να αναδειχθούμε σίγουρα σε τρίτη πολιτική δύναμη, έχουμε την δυνατότητα αυτή και μπορούμε να αναδειχθούμε, να είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση, να μην είναι η Χρυσή Αυγή. Και ξέρετε αν εμείς αναδειχθούμε σε μια δύναμη με ισχυρό ποσοστό στη Βουλή, θα είμαστε πολύ πιο χρήσιμοι για τον ελληνικό και τον τόπο. Γιατί; Γιατί η δύναμη η δική μας θα μετρήσει πολλαπλά. Η δύναμη η δική μας στη Βουλή και στον λαό, στους κοινωνικούς αγώνες στα κινήματα, θα ακυρώσει τα μνημόνια, θα ακυρώσει την μνημονική συναίνεση, δεν θα μπορεί να λειτουργήσει η μνημονιακή συναίνεση και οι μνημονιακές πολιτικές δεν θα μπορούν να εφαρμοστούν εάν εμείς είμαστε ισχυροί στην Βουλή. Αν είμαστε ισχυροί στην Βουλή, το βράδυ των εκλογών, να ξέρετε θα πέσει θρήνος στο Ευρωπαϊκό κατεστημένο. Θρήνος. Ξέρετε πότε θα γελάσει η Μέρκελ; Όταν η Λαϊκή Ενότητα, πέσει χαμηλά. Όταν δει την Λαϊκή Ενότητα χαμηλά η Μέρκελ αλλά και ο Σόιμπλε θα χαμογελούν…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν θα τους δώσουμε αυτή τη χαρά
Π.Λαφαζάνης: Δεν θα τους τη δώσουμε με τίποτα, δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Αλλά λέω. Δεν τους ενδιαφέρει Τσίπρας ή Μειμαράκης, το δίλημμα. Το ποσοστό της Λαϊκής Ενότητας τους ενδιαφέρει. Γιατί; Γιατί θα πάθουν ιλίγγους από την Δευτέρα, αν ξέρουν ότι είναι ισχυρή μια πολιτική δύναμη που απειλεί τα συμφέροντά τους, που απειλεί την μνημονιακή νέο-αποικιοποίηση της χώρας . Αυτό τους ενοχλεί. Λοιπόν πρέπει να καλέσουμε και καλούμε τον ελληνικό λαό να μην κάνουν την Δευτέρα, ούτε τον Σόιμπλε ούτε την Μέρκελ, να χαμογελάσουν. Να χαμογελάσουμε εμείς. Και χαμόγελο την Δευτέρα σημαίνει ισχυρή Λαϊκή Ενότητα για να σαρωθούν τα μνημόνια, να σαρωθούν οι μνημονιακές πολιτικές.
Κώστας Σαββόπουλος, Kόκκινο: Κύριε Πρόεδρε, είπατε πριν από λίγο, την κυρία Μέρκελ και τον κύριο Σόιμπλε τους ενδιαφέρει το ποσοστό της Λαϊκής Ενότητας. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Σιδερέας Πέτρος Zougla.gr: Κύριε Πρόεδρε, ο πολιτικός λόγος στις μέρες μας ουσιαστικά συνοψίζεται στο δίπολο μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Αυτό είναι και λογικό μέχρι ενός σημείου. Θα ήθελα όμως να σας ρωτήσω, τι καινούριο εισάγει η Λαϊκή Ενότητα στην πολιτική ζωή της χώρας, το οποίο δεν προσέφεραν τα ήδη υπάρχοντα αντιμνημονιακά κόμματα καθώς και τι περιθώριο συνεργασιών υπάρχει μαζί τους.
Π. Λαφαζάνης: Δεν νομίζω ότι με τη στάση της η κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας συνέβαλαν στο παραμικρό ώστε να υπάρξουν ρωγμές στην πολιτική λιτότητας που εφαρμόζει η ευρωζώνη. Το αντίθετο θα έλεγα. Έφερε απογοήτευση στις δυνάμεις που παλεύουν ενάντια στη λιτότητα. Και χρησιμοποιείται δυστυχώς η κωλοτούμπα της ελληνικής κυβέρνησης ως αντιπαράδειγμα από τις κυβερνητικές δυνάμεις, για να πουν «να, δεν γίνεται τίποτα στην Ευρώπη». Αν εμείς κάναμε ανατροπή στην Ελλάδα, αν εμείς ακυρώναμε τα μνημόνια, να ξέρετε ότι η συμβολή μας στο να διαμορφωθούν ρήγματα στην πολιτική λιτότητας στην ευρωζώνη, θα ήταν τεράστια. Το κύμα εναντίωσης στην ευρωζωνική πολιτική θα γιγαντώνονταν, με μια στάση από την Ελλάδα και την ελληνική κυβέρνηση κατά της λιτότητας. Εάν η κυβέρνηση ακύρωνε τη λιτότητα στη χώρα μας και σήκωνε ψηλά την αντιμνημονιακή σημαία, αυτό θα ήταν μία τεράστια συμβολή για ανατρεπτικές εξελίξεις στην Ευρώπη. Εμείς έχουμε κάθε λόγο να πάμε μπροστά και να ανοίξουμε δρόμους θετικούς, γιατί έτσι μπορούμε να ανατρέψουμε τις καταστάσεις στην Ευρώπη. Τώρα, το σημερινό παγερό τοπίο της Ευρώπης, κλυδωνίζεται βεβαίως από αγώνες που γίνονται, από λαϊκά κινήματα, τα οποία πρέπει οι πολίτες να ενισχύσουν την Κυριακή με την ψήφο τους. Δεν θα ενισχύσουμε τα λαϊκά κινήματα που παλεύουν στην Ευρώπη για κάτι διαφορετικό, για μια αλλαγή, για μια ανατροπή της λιτότητας, ψηφίζοντας μνημονιακές δυνάμεις, μνημονιακά κόμματα και μνημονιακές πολιτικές. Αν θέλουμε να βοηθήσουμε για ρωγμές και ρήγματα και ανατροπή της πολιτικής λιτότητας στην Ευρώπη, ψηφίζουμε Λαϊκή Ενότητα την Κυριακή. Και τη Δευτέρα, στέλνουμε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Το καινούριο που φέρνουμε εμείς, πέραν των άλλων, δεν έχουμε και χρόνο αυτήν την ώρα για να αναφερθούμε περεταίρω, το καινούριο που φέρνουμε και έχει τεράστια σημασία ως πολιτική δέσμευση, ως πολιτικό φορτίο, ως πολιτιστική και ηθική στάση, θα λέγαμε, είναι η συνέπεια και η σταθερότητα στις απόψεις, στην πορεία, στις δεσμεύσεις, στις πολιτικές. Όλοι ξέρουν ότι εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Όλοι ξέρουν ότι εμείς δεν πρόκειται να συνομολογήσουμε νέα βάσανα. Όλοι ξέρουν ότι εμείς δεν θα παραδώσουμε, δεν θα προδώσουμε, δεν θα λιποτακτήσουμε, δεν θα υπαναχωρήσουμε, δεν θα εγκαταλείψουμε τον ελληνικό λαό, δεν θα εξαπατήσουμε τον κόσμο και δεν θα προδώσουμε τη λαϊκή εντολή. Αυτά τα ξέρει ο κόσμος. Επομένως, μπορεί να μας εμπιστευτεί για να ανοίξουμε θετικούς δρόμους. Ξέρει επίσης ότι η δική μας πολιτική δύναμη θα εμπιστευτεί και η ίδια το λαό, για να προχωρήσουμε σε αυτούς τους καινούριους δρόμους, θα εμπιστευτεί το λαϊκό κίνημα, τους λαϊκούς αγώνες. Γιατί μόνο έτσι μπορούμε να ανοίξουμε καινούριους δρόμους. Ως Λαϊκή Ενότητα λοιπόν, γιατί χωρίς λαϊκή ενότητα δεν υπάρχει πρόοδος, Λαϊκή Ενότητα λοιπόν, γιατί χωρίς λαϊκή ενότητα δεν υπάρχουν ενωτικοί λαϊκοί αγώνες που θα ανοίγουν τους δρόμους της ιστορίας.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δυστυχώς, η στάση που επέλεξε να τηρήσει η κυβέρνηση και ιδίως η επιμονή στην έλλειψη εναλλακτικής, η επιμονή στο μονόδρομο, η επιμονή ότι η μόνη επιλογή αυτή τη στιγμή είναι το μνημόνιο, όχι απλώς δεν άνοιξε ρωγμές, αλλά έκλεισε ρωγμές που είχαν δημιουργηθεί. Είναι πάρα πολλοί οι συνάδελφοι, σύντροφοι, άνθρωποι των κινημάτων, της Αριστεράς από όλη την Ευρώπη, που βρίσκονται σε τεράστια αμηχανία και προβληματισμό από αυτήν τη στάση. Γιατί ακριβώς αυτή η στάση δημιουργεί μια αίσθηση ότι γενικά η Αριστερά είναι καταδικασμένη να αποτύχει, κάτι που είναι ψέμα, και κάτι που δεν είχε δικαίωμα καμία κυβέρνηση, ιδίως μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ούτε καν να το υπαινιχθεί. Είναι ανεξάντλητες οι δυνάμεις σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, που στήριξαν την αντίσταση στη μνημονιακή πολιτική και στην απολυταρχική πολιτική της καταναγκαστικής λιτότητας και της πειθαρχίας. Αυτές οι δυνάμεις μας στηρίζουν, στηρίζουν τη Λαϊκή Ενότητα ενεργότατα, ευρωβουλευτές, εμβληματικές φυσιογνωμίες από όλη την Ευρώπη, όπως ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν, όπως ο Λαφοντέν, και κινητοποιούνται προς την κατεύθυνση της πραγματικής ρωγμής. Δεν μπορούμε να κοροϊδεύουμε και να λέμε «άνοιξα ρωγμές», όταν συνομολογούμε ένα κείμενο που κλείνει το ζήτημα του χρέους. Διότι το κείμενο της 13ης Ιουλίου κλείνει το ζήτημα του χρέους. Και το κείμενο που βγήκε από το Eurogroup αμέσως μετά την ψήφιση του μνημονίου επίσης κλείνει με ταφόπλακα το ζήτημα του χρέους. Και έχει βγει με τη συναίνεση εκείνων που εκπροσώπησαν την ελληνική κυβέρνηση. Την ώρα που υπήρχαν όχι ρωγμές, αλλά τεράστια ρήγματα σε αυτό το πεδίο. Και μάλιστα ρήγματα όχι μόνο από το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, αλλά και από τις εκθέσεις που αναγκάστηκε το Διεθνές Νομισματικό ταμείο να βγάλει, από τις διεργασίες σε επίπεδο ΟΗΕ, τις δηλώσεις του Ειδικού Εμπειρογνώμονα, σε ένα σωρό πεδία είχαν ανοίξει ρωγμές, τις οποίες κάποιοι θέλησαν να κλείσουν. Η στρατηγική της ρωγμής ή της διάτρησης αυτού του τείχους, δεν είναι στρατηγική συνομολόγησης των μονοδρόμων. Υπήρχαν και υπάρχουν πάρα πολλές εναλλακτικές και όπως είχα πει στον κ. Τσίπρα στις 12 προς 13 Ιουλίου, η ιστορία δεν τελείωσε στις 13 Ιουλίου. Και από τις 13 Ιουλίου υπήρχαν εναλλακτικές και πάλι κάποιοι αφέθηκαν στις αγκάλες των εκβιαστών και των δανειστών. Αυτά λοιπόν είναι πολιτικές που δεν έχουν καμία σχέση με τη διεκδίκηση, δεν έχουν καμία σχέση με τη λαϊκή εγρήγορση, δεν έχουν καμία σχέση με το ριζοσπαστισμό. Είναι πολιτικές που απέλπισαν και απογοήτευσαν, αλλά που δεν πρέπει να οδηγήσουν την κοινωνία σε μια απόσυρση. Η κοινωνία πρέπει να συμμετάσχει και να δώσει την εμπιστοσύνη της στη Λαϊκή Ενότητα, που αποτελεί αυτή τη στιγμή τη μόνη αντιμνημονιακή δύναμη, τη μόνη γνήσια αντιμνημονιακή δύναμη, όχι γιαλαντζί αντιμνημονιακή δύναμη. Και στην ερώτηση των συμμαχιών θέλω να πω ότι η πρώτη μας συμμαχία, και η μεγαλύτερη, είναι η συμμαχία με το λαό. Με την κοινωνία και με τα κινήματα. Με αυτούς θέλουμε να συμμαχήσουμε, για να τους φέρουμε στην εξουσία.
ΑΠΟ ΙΣΚΡΑ Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2015
