Ιπτάμενοι και τρισάθλιοι...

 ''Την γλύτωσε ο Ηλίθιος, την γλύτωσε ο Ψευταράς, δεν μπορεί θα τριτώσει το κακό. Δεν μπορεί να την γλυτώνουν όλοι. Κάποια στιγμή κάποιος από μάς θα φύγει με ελικόπτερο. Κάτσε να είμαστε έτοιμοι!''

Κατανοούμε απόλυτα την ανάγκη εξοικείωσης των συγκυβερνητών με τα ιπτάμενα μέσα του στρατού.
Σου λέει: ''Την γλύτωσε ο Ηλίθιος, την γλύτωσε ο Ψευταράς, δεν μπορεί θα τριτώσει το κακό. Δεν μπορεί να την γλυτώνουν όλοι. Κάποια στιγμή κάποιος από μάς θα φύγει με ελικόπτερο. Κάτσε να είμαστε έτοιμοι!''
Φόρεσαν τα τζάκετ με τις ''πουλάδες'' (αυτές που κέρδισαν στα πεδία των Βρυξελλών) και με φερετζέ την άσκηση ''Παρμενίων'', πήγαν να δούν πώς θα την κάνουν. Ο ένας μάλιστα κοίταξε να δεί κι αν χωράει, για να κάνει το κουμάντο του με καμιά δίαιτα μέχρι την άνοιξη που θα τους τσουβαλιάσουν.

Εμείς δεν θέλουμε να καταλήξουν τα πράγματα έτσι. Μόνοι τους το πάνε εκεί.
Και πολύ θα θέλαμε να τους πιστέψουμε όταν μιλάνε για τα ''παράλληλα προγράμματα'', τα αντίμετρα στα μέτρα του
μνημονίου, και άλλα κατσαρά, αλλά διαψεύδονται από μόνοι τους.
Τί αντίμετρα ρε ιπτάμενο τσίρκο;
Που είχατε πει πως η πρώτη εγκύκλιος στην ''δεύτερη φορά προς τα κάπου'' θα αφορούσε τους μεγάλους φοροφυγάδες, αυτούς που ήδη έχουν βεβαιωμένα στην εφορία τεράστια ποσά ως φόρους και πρόστιμα,
..και φέρνετε ως πρώτη εγκύκλιο προχθές τί;
Την μείωση του ακατάσχετου ποσού σε λογαριασμούς μισθών και συντάξεων, απ' τα 1500 στα 1000 ευρώ!
Εύγε ώ ρεμάλια με τις ντεμέκ πουλάδες!
Μπράβο.
Θα κλέψετε άλλο ένα πεντακοσάρικο από κάθε κατακαϋμένο που δυσκολεύεται ήδη να ζήσει.
Για να το δώσετε στους τοκογλύφους ''εταίρους'' κατ' εντολή τους.
Πόσα θα κονομήσετε ρε απ' το πεντακοσάρικο του κακομοίρη; Πεντακόσια εκατομμύρια; Ένα δις;
Δυστυχισμένοι παλιάνθρωποι! Τόσα μόνο και παραπάνω είναι όσα χρωστάει ένας μόνο από τα διαπλεκόμενα αφεντικά σας, και...
αυτά μόνο από πρόστιμα!
ΤΟ ΠΕΝΤΑΚΟΣΑΡΙΚΟ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ ΡΕ ΑΛΗΤΕΣ;
ΕΠΕΙΔΗ ΣΑΣ ΔΙΕΤΑΞΕ Ο ΣΑΚΑΤΗΣ;


Με σας πρέπει να είμαστε αυστηρότεροι από ό,τι με τους προηγούμενους παλιάνθρωπους.
Εκείνους τους ξέραμε ή τους υποψιαζόμασταν χρόνια τώρα.
Εσείς όμως μας είχατε πρήξει τα ούμπαλα εβδομήντα χρόνια τώρα, με το ''ήθος της αριστεράς'' και το ''ήθος της αριστεράς''.
Ποιό ήθος της αριστεράς; Πού είναι το ήθος της αριστεράς;
Στην μουτσούνα του Τρύφωνα που ηδονίζεται να τρομοκρατεί τους αδύναμους;
Τρεις μέρες τώρα βρίσκεται σε συνεχόμενους οργασμούς απ' την ηδονή.
Το έχει βαρέσει η μ@λακία στο κεφάλι πιά το ''αριστερό'' απόβρασμα.

Ή δεν είναι αυτό ήθος, ή δεν είσαστε εσείς αριστεροί.
Κι αν δεν είσαστε εσείς αριστεροί,
..πού είναι οι πραγματικοί αριστεροί να υπερασπιστούν το θρυλούμενο ήθος τους;

Σκ@τά στα μούτρα σας.
Γι αυτό λέμε και ξαναλέμε πως σ' αυτή την συμφορά δεν υπάρχουν πιά αριστεροί και δεξιοί.
Υπάρχουν μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί.
Καθάρματα και άνθρωποι.
Προδότες και έλληνες.

Εσείς με τις ''πουλάδες'' πού νομίζετε ότι ανήκετε;..
==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ο Έλληνας «Πεταλούδας» που έσπασε το Απαρτχάιντ




Εικονολήπτης
Ο Αλέξανδρος είναι ο γείτονας της διπλανής πόρτας, άνθρωπος προσηνής, μετρημένος και χαμογελαστός, ούτε που θα περάσει από το μυαλό ότι έχει πραγματοποιήσει μια από της πιο ξεχωριστές παγκόσμιες αποδράσεις. Κι όμως αυτός ο καθαρός διεθνιστής και αγωνιστής κατά του Απαρτχάιντ κατάφερε με δυο συγκρατούμενους του να ελευθερωθεί και να πετάξει από μια φυλακή υψίστης ασφαλείας ξεκλειδώνοντας 10 βαριές σιδερένιες πόρτες!
Σήμερα είναι δικαιωμένος και πολλές φορές έχει τιμηθεί για την αντιστασιακή δράση του! Η περίπτωση του Μουμπάρη ξεκινά πολύ πριν από την απόδραση του από τη maximum security Central Jail της Νοτίου Αφρικής.
Γεννημένος στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Έλληνες γονείς, η οικογένεια Μουμπάρη μετανάστευσε από νωρίς στην Αυστραλία, ενώ και ο ίδιος στην ενηλικίωση θα βρεθεί στο Παρίσι. Όμως σε όσες χώρες κι αν περπατήσουμε, μια χώρα μας χαρακτηρίζει, την ονομάζουμε πατρίδα και εξακολουθεί να είναι μοναδική!Εκείνος αναγνώριζε με σταθερότητα το νησί του, τη Χίο, και πάντοτε ξεχώριζε ως Έλληνας. Μα και γνήσιος Κομμουνιστής που ζει και ανδρώνεται στο Παρίσι, δεν αντέχει το άδικο και το κατάντημα της εργατικής τάξης.
moubaris
Το χρώμα του δέρματος για τον Αλέξανδρο δεν είχε, εξακολουθεί να μην έχει, καμιά απολύτως σημασία, έτσι οργανώθηκε στο κομμουνιστικό κόμμα Ν. Αφρικήςκαι έγινε μέλος της παραστρατιωτικής οργανώσεως Umkhonto we Sizwe (Ζουλού, μτφρ σημαίνει το Δόρυ του έθνους) σύμφωνα με την επίσημη κυβέρνηση της Ν. Αφρικής (δλδ. του Απαρχάιντ) πρόκειται για τρομοκράτες που ήθελαν να ανατρέψουν το φυλετικό διαχωριστικό σύστημα.
Ο Αλέξανδρος μόλις είχε πατήσει τα 30 και εκπαιδεύτηκε σε δράσεις μυστικών αποστολών. Πόθος του να προσφέρει στον αγώνα των εργατών της Νοτίου Αφρικής.
Οι πρώτες αποστολές ξεκινούν το καλοκαίρι του 1967, τότε μετέφερε φυλλάδια με ενημερωτικό υλικό της αντίστασης και αλληλογραφία των ανταρτών μέσα σε μια δερμάτινη βαλίτσα με διπλό πάτο.  ...
Η επιτυχία του εγχειρήματος δίνει αέρα, τα ταξίδια επαναλαμβάνονται και συμπεριλαμβάνουν αναγνωρίσεις περιοχών και καταγραφή θέσεων. Μέχρι που έρχεται μια πιο μεγάλη και δύσκολη αποστολή, η μεταφορά αγωνιστών ειδικευμένων σε σαμποτάζ και η ασφαλή είσοδος τους μέσα στο έδαφος της Ν. Αφρικής.
Στο αρχικό σενάριο η κίνηση θα γινόταν με το πλοίο Aventura και η παραλαβή από τον Αλέξανδρο σε μια ερημική παραλία. Όμως η δουλειά κάπου σκάλωσε και ως λύση επιλέχθηκε το αεροπλάνο και το σημείο της άφιξης το αεροδρόμιο του Μαμπάνε της Σουαζιλάνδης. Ο Αλέξανδρος ξεκίνησε για την μεγάλη αποστολή. Από το Παρίσι στην Λισαβώνα και από εκεί στο Λουρέτζο Μάρκες της Μοζαμβίκης, με τελικό προορισμό το Μαμπάνε, συνοδεύεται από τη σύζυγο του Marie-Jose, η ίδια δεν έχει σχέση με την οργάνωση, όμως δεν ήθελε να αφήσει μόνο τον Αλέξανδρο.
Το προκαθορισμένο ραντεβού μπερδεύεται, έτσι ενώ περιμένει 19 μαχητές από τη Σομαλία, τελικά θα παραλάβει τέσσερις!
Στα σύνορα με την Ν. Αφρική δεν θα τα καταφέρουν, εκεί θα γίνει η σύλληψή τους κι από εκεί θα ξεκινήσει μια απίθανη περιπέτεια.
Δίκη και Φυλάκιση
H Γαλλίδα σύζυγος του Αλ. Μουμπάρη εκείνη την εποχή ήταν έγκυος, θα μείνει τέσσερις μήνες στη φυλακή και θα απελαθεί από τη χώρα. Η Marie-Jose θα ξεφύγει από την μέγγενη των ρατσιστών του Απαρτχάιντ, ο Έλληνας σύζυγος της θα μπλέξει σε μια δικαστική ιστορία με κατάληξη την καταδίκη του και θα χρεωθεί με 12χρονη ποινή φυλάκισης.
moubaris
Η δίκη έχει διάρκεια 98 ημέρες και την υπεράσπιση του είχε αναλάβει ο δικηγόρος Γιώργος Μπίζος, καλός φίλος και νομικός του Μαντέλα.
Πενήντα τρεις μάρτυρες κλήθηκαν και σύμφωνα με την αρθρογραφία της εποχής πρόκειται για τη μεγαλύτερη δίκη στα δικαστήρια της Rivonia από το 1963και την δίκη 10 αγωνιστών, μεταξύ αυτών και του Ν. Μαντέλα. Σύμφωνα με το κατηγορητήριο τα αδικήματα είναι πολλά και όλα αναφέρονται σε τρομοκρατική δράση με στόχο την ανατροπή του συστήματος. Αρκετοί από τους κατηγορούμενους έκαναν και σοβαρές καταγγελίες για βασανιστήρια.
moubaris
moubaris
Ο Αλέξανδρος Μουμπάρης δεν ξεχνά ότι κατά τη μεταφορά του στη δεύτερη φυλακή, την περιβόητη Pretoria Maximum Security Prison, γνωρίζει και συνδέεται με φιλία με έναν ακόμη σπουδαίο Έλληνα, τον κορυφαίο τυραννοκτόνο Μίμη Τσαφέντα (πρόκειται για τον δολοφόνο του πρωθυπουργού Φερβούντ, ουσιαστικό αρχιτέκτονα του Απαρχάιντ).
moubaris
Οι συνθήκες μέσα σε αυτή τη φυλακή, που ήταν γνωστή και με το όνομα "Beverly Hils" και ειδικά για τους θανατοποινίτες, ήταν απερίγραπτες.
Ο Μουμπάρης δεν λησμονεί τις φωνές, τις κραυγές αλλά και τα τραγούδια, από τους μελλοθάνατους λίγες ώρες πριν οδηγηθούν στην κρεμάλα. Με τη μεσολάβηση του δικηγόρου Μπίζου, που παραπονέθηκε ότι εκεί δεν μπορούσε να προετοιμάσει την υπεράσπιση του πελάτη, πέτυχαν την μεταφορά του Αλέξανδρου στην Pretoria Central Prison. Η δίκη ολοκληρώθηκε και τον Ιούνιο 1973 ο Έλληνας αντιστασιακός καταδικάστηκε σε 12ετή φυλάκιση και πλήρη απομόνωση για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση.
«Στη φυλακή έχεις ένα πράγμα στο μυαλό, πως θα καταφέρεις να βγεις έξω», Α. Μ.
Δεν του επιτρέπουν να διαβάζει εφημερίδες, ούτε και να ακούει ραδιόφωνο. Οι ειδήσεις και η ενημέρωση από τον έξω κόσμο φθάνουν σπάνια. Μπορούσε να δεχτεί μονάχα έναν επισκέπτη το μήνα! Ακόμη και η αλληλογραφία επιτρέπεται μια φορά ενώ η ταχυδρομική επιστολή από τους δικούς του ελέγχεται αυστηρά και δεν μπορεί να ξεπερνά τις 500 λέξεις.
Οι δικαστές του αφαίρεσαν το δικαίωμα εφέσεως και δεν επέτρεψαν στους γονείς του να εγκατασταθούν στη Ν. Αφρική για να τον επισκέπτονται.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το μόνο που απομένει σε έναν κατάδικο πριν την αυτοκτονία ή την τρέλα είναι το διάβασμα, έτσι καταφέρνει να σπουδάσει οικονομικά και μελετά, ξεκοκκαλίζει δεκάδες βιβλία, ενώ περιμένει μια ευκαιρία, όμως πρέπει να ξεφύγει με το μυαλό. Πρέπει να σπάσει τους τοίχους του στενού κελιού και να ξεπεράσει τις σιδερένιες πόρτες της φυλακής!
Πρώτα να απαγκιστρωθεί από φόβους, τυχόν βολέματα και συνήθειες, έπειτα να βρει την πιθανά πιο σίγουρη απόδραση. Ήδη στο μοναχικό κελί της High Security Jale της Pretoria βρίσκεται έξι χρόνια, όταν θα φέρουν δυο ακόμη καταδικασμένους για ανατρεπτική δραστηριότητα κατά του καθεστώτος και τότε όλοι μαζί θα καταστρώσουν το σχέδιο διαφυγής. Και πριν από όλους υπήρχαν πολλές σκέψεις και ιδέες, όμως κανείς άλλος φυλακισμένος, εκτός από τον Έλληνα, και τους δυο καινούργιους δεν πίστεψαν αληθινά σε μια απόδραση.
Ο Tim Jenkin (31) και ο Stephen Lee (28) ήταν αντικαθεστωτικοί Νοτιοαφρικάνοι, καταδικάστηκαν για μεταφορά και διανομή παράνομων προπαγανδιστικών φυλλαδίων. Ο πρώτος χρεώνεται με 12χρονη και ο δεύτερος έχει 8ετή καταδίκη. Σχεδόν αμέσως θα γνωριστούν με τον Έλληνα κατάδικο και θα βάλουν το σχέδιο τους σε εφαρμογή.
moubaris
Ο Αλέξανδρος Μουμπάρης ξεκινά με την πρώτη σπουδαία νίκη του, πρόκειται για ένα σπουδαίο ξεκαθάρισμα μεταξύ του συνόλου των καταδικασμένων τροφίμων της φυλακής με θέμα την απόδραση. 
Λόγο, ψήφο και άποψη για το σχέδιο θα είχαν μονάχα εκείνοι που θα συμμετείχαν στην επιτροπή απόδρασης, οι υπόλοιποι κρατούμενοι παρότι γνώριζαν, δεν είχαν δικαίωμα στην μυστική ομάδα, δεν έπρεπε να μιλήσουν και ενδεχόμενα να μπλοκάρουν την προγραμματισμένη απόδραση.
Μπήκε λοιπόν σε εφαρμογή η ιδέα της λεφτεριάς, μοναδική έξοδος ήταν ο διάδρομος πίσω από τις κλειδωμένες πόρτες. Ακόμη δεν γνώριζαν πόσες ήταν αυτές και τι έκρυβαν πίσω τους! Και οι τρεις τους δούλευαν στο εργαστήριο-ξυλουργείο της φυλακής, είχαν περιθώρια να κάνουν πολλές δοκιμές και ο Tim Jenkin έκρυβε ένα αληθινό χάρισμα στα χέρια του με τις κατασκευές.
Πρώτη απαραίτητη νίκη θα ήταν να ξεπεράσουν τις δυο σιδερένιες πόρτες που έκλειναν ερμητικά το μοναχικό κελί του κάθε κρατούμενου. Μάλιστα η δεύτερη βαριά πόρτα, σκεπασμένη από πάνω μέχρι κάτω από ένα χοντρό σιδερένιο φύλο, δεν είχε κλειδαριά από την εσωτερική πλευρά, έπρεπε λοιπόν να βρεθεί μια λύση ώστε να ξεκλειδωθεί με κάποιο μαγικό τρόπο απ' έξω!
Χρησιμοποίησαν σκληρό ξύλο και κομμάτια από σούστες για να φτιάξουν τα αντίγραφα, παρατηρούσαν την αρμαθιά με τα κλειδιά του φύλακα και έκαναν πολλές καταδρομικές προσπάθειες για να ξεπεράσουν τις πρώτες πόρτες και να έχουν σαφή εικόνα του διαδρόμου και των δυσκολιών που θα αντιμετώπιζαν μέχρι την πύλη εξόδου.
«Πρώτα έπρεπε να αυξήσουμε τις δυνατότητες μας και αυτό θα γινόταν αν μεγαλώναμε την ελευθερία μας. Όλα είναι στο μυαλό και η απελευθέρωση ξεκινά μέσα στους νευρώνες του». Α.Μ.
Ο Τιμ τσαλάκωσε ένα χαρτί και το έμπηξε μέσα στην πρώτη κλειδαριά, τα δόντια από τον μηχανισμό άφησαν το χνάρι τους, αμέσως κατάλαβε το βάθος, αλλά και το πως θα έπρεπε να χαράξει το ξύλο και δεν άργησε να αγγίζει την εξωτερική πόρτα του κελιού του (Νο2), που όμως δεν είχε κλειδαριά από μέσα! Η λύση βρέθηκε με το κοντάρι μιας σκούπας και ένα καθρεφτάκι. Αυτά βγήκαν από το παραθυράκι και μετά από εκατοντάδες προσπάθειες η πόρτα άνοιξε. Από εκείνη τη στιγμή έπρεπε πρώτα να βρουν τα εμπόδια και έπειτα να τα ξεπεράσουν.
moubaris
moubaris
moubaris
moubaris
moubaris
moubaris
Σύμφωνα με το πρόγραμμα οι 10 κρατούμενοι επέστρεφαν καθημερινά στα κελιά τους στις 16.30. Τότε παρέμενε ένας φύλακας λίγα μέτρα παραπέρα, στα γραφεία του ισογείου, ενώ υπήρχε ακόμη ένας, αυτός επιτηρούσε με ένα αυτόματο όπλο στον ώμο. Η σκοπιά ήταν ένα φυλάκιο ψηλά στον τσιμεντένιο φράχτη. Επίσης έλυναν και αμολούσαν ένα άγριο λυκόσκυλο στο μικρό προαύλιο και εκεί δεν υπήρχε πιθανότητα πρόσβασης.
Όλοι οι φυλακισμένοι γνώριζαν την προσπάθεια των τριών συγκρατουμένων τους και βοηθούσαν καθυστερώντας τον φρουρό στις τακτικές και προγραμματισμένες περιπολίες του. Η απόδραση θα είχε ναυαγήσει αν δεν υπήρχε πίστη αλλά και μπόλικη τύχη. Βοήθησε ένα μικρό δωματιάκι, μάλλον ένα ντουλαπάκι, φτιαγμένο στον ελεύθερο χώρο κάτω από τη σκάλα του 1ου ορόφου που ήταν τα κελιά, εκεί κρύφτηκαν και περίμεναν οι τρεις κατάδικοι μέχρι να περάσει ο φύλακας, στη συνέχεια προσπαθούσαν να δουν τις πόρτες, να κάνουν πρόβες μέχρι να τις ανοίξουν και να φτάσουν στην έξοδο.
Μετά από τις δοκιμαστικές τους προσπάθειες είχαν καταφέρει να ξεκλειδώσουν 1,2,3,4,5,6,7,8,9 κλειδαριές(!) από ισάριθμες πόρτες και η ελευθερία έμοιαζε να μην είναι ένα διαρκές αποτυχημένο όνειρο. Στην τελευταία δοκιμαστική έξοδο θα μπορούσαν να φύγουν, όμως επέστρεψαν στα κελιά και πρότειναν στους υπόλοιπους 7 συγκρατούμενους να ακολουθήσουν. Κανείς δεν ήταν πρόθυμος, δεν ήταν μόνο η πιθανή αποτυχία της απόδρασης, αλλά και το ανελέητο κυνηγητό που σίγουρα θα τους περίμενε.
Μετά από 7,5 χρόνια απομόνωσης ο Αλέξανδρος Μουμπάρης μαζί με τους Tim Jenkin και Stephen Lee, προχώρησαν στην τελική πράξη του 18μηνου σχεδίου τους. Εκείνη τη μέρα είχαν διαλέξει την 7η συμφωνία του Σοστακόβιτς να ακούγεται από τα μεγάφωνα της φυλακής!
Ο συνθέτης άρχισε να γράφει το αριστούργημα του από τα τέλη του Ιουλίου του 1941, στο Λένινγκραντ, όταν η πολιορκία της πόλης από τους Ναζί είχε ξεκινήσει. Παγκόσμια πρώτη έγινε την 5η Μάρτη 1944. «Στην Έβδομη Συμφωνία μου θέτω στον εαυτό μου ένα σπουδαίο καθήκον. Είναι μια συμφωνία που μιλά για την εποχή μας, το λαό μας, τον ιερό μας πόλεμο και τη νίκη μας», θα πει ο παγκόσμιος δημιουργός για αυτό το έργο που έγινε το σύμβολο μιας πολιορκίας αλλά και μιας απίθανης απόδρασης.
Τρίτη 11 Δεκέμβρη 1979 - Η απόδραση
«Λίγο πριν την απόδραση τοποθέτησαν έναν καινούριο ψηλό φράχτη γύρω από την περίμετρο της φυλακής, από τότε σταμάτησε και η πιθανότητα κάποιας εξωτερικής βοήθειας, ίσως καλύτερα, αφού θα μετρούσαμε και θα χρεωνόμασταν μόνο τα δικά μας βήματα και τα πιθανά λάθη. Είχαμε και λίγα χαρτονομίσματα στην άκρη (400 Ραντ), αλλά κάπου ακούσαμε ότι άλλαξαν νόμισμα και δεν ξέραμε αν τα δικά μας είχαν κάποια αξία». Α.Μ.
Απόγεμα, ακριβώς 16.30, ένας φρουρός πήρε τους κρατούμενους από το εργαστήριο και τους κατέβασε στη τραπεζαρία, εκεί παρέλαβαν το δείπνο τους, όπως έκαναν κάθε μέρα. Στη συνέχεια τους μετέφερε και τους κλείδωσε στα ατομικά κελιά.
Οι τρεις μετρούσαν τις ανάσες τους και ένιωθαν το σύρσιμο από τα βαριά βήματα του φύλακα. Όσο ξεμάκραινε εκείνοι έφτιαχναν ψεύτικα ομοιώματα με παλιόρουχα, τέτοια που έμοιαζαν με ανθρώπινα κορμιά, έπειτα τα σκέπασαν με κουβέρτες, έτσι την ώρα του επόμενου ελέγχου να μην υπάρχουν υποψίες απουσίας, όλοι οι κατάδικοι είναι στα κρεβάτια και κοιμούνται.
Πρώτη κίνηση ήταν ένας αντιπερισπασμός, ο Αλέξανδρος Μουμπάρης αφού ξεκλείδωσε τις δυο πόρτες, έτρεξε στον 2ο όροφο και κατεβάσε τους διακόπτες του ηλ. ρεύματος. Συνενοημένοι οι συγκρατούμενοι ξεκίνησαν τις φωνές και τα παράπονα για την ξαφνική διακοπή και το σκοτάδι, ο φύλακας ήταν πια απασχολημένος με την αποκατάσταση της ξαφνικής βλάβης. Κατέβηκαν τη σκάλα και ξεκίνησαν το αθόρυβο ξεκλείδωμα. Χρειάστηκε μισή ώρα μέχρι να φτάσουν στην τελευταία μεγάλη ξύλινη πόρτα. Πρώτη φορά θα επιχειρούσαν να την ξεκλειδώσουν, εκεί στα ξαφνικά συνάντησαν νέες δυσκολίες, η κλειδαριά είχε άλλα πατήματα και αντιστεκόταν. Ο Tim αφού δοκίμασε όλα τα αντικλείδια που είχε φτιάξει έκανε πίσω, το σχέδιο ήταν ένα βήμα πριν την οριστική αποτυχία και εκεί ο Αλέξανδρος Μουμπάρης ανέλαβε ακόμη μια φορά δράση.
Με ένα εργαλείο ξυλογλυπτικής και ένα μικρό κατσαβίδι πάλευε με την άγνωστη κλειδαριά και τον ανελέητο χρόνο. Λίγα λεπτά αργότερα η πόρτα άνοιξε και οι τρεις τους ήταν ελεύθεροι! Κατάφεραν να ξεφύγουν από τους φρουρούς, τους φράχτες και τα σιδερένια κάγκελα, όμως ξεκινούσε μια νέα πιο επίπονη και σκληρή περιπέτεια.
Οι δραπέτες!
Ο Έλληνας «Πεταλούδας» μαζί με τους δυο συντρόφους του πέτυχαν κάτι που μοιάζει αδύνατον, ξέφυγαν από την απομόνωση μιας φυλακής - σύμβολο του Απαρτχάιντ. Ωστόσο ο ίδιος δεν στέκεται τόσο στον τεχνικό κατόρθωμα που πέτυχαν οι τρεις τους.
«Πρώτα το μυαλό έσπασε τους κώδικες και τους φόβους του, εξίσου σημαντική ήταν η άψογη και η τίμια συνεργασία. Όλα αυτά έγιναν σε μια φυλακή με 10 σημαντικούς πολιτικούς κρατούμενους που 18 μήνες πάλεψαν για την ελευθερία τους, μάλιστα κάποια στιγμή δεν είμασταν 3 άνθρωποι που θέλαμε να το σκάσουμε, στην επιτροπή απόδρασης είμασταν 8 κρατούμενοι!»
Βγήκαν από τη φυλακή και πήραν ένα ταξί για το αεροδρόμιο, από εκεί βρέθηκαν στο κέντρο της πόλης και χωρίστηκαν. Ενώ ο Stephen Lee έμεινε και κρύφτηκε σε μια γιάφκα, οι άλλοι δυο δραπέτες, ο Αλέξανδρος Μουμπάρης και ο Tim Jenkin,περπάτησαν ατέλειωτα χιλιόμετρα κυρίως τις νύχτες, έκαναν οτοστόπ και κατάφεραν να διασχίσουν τα αφύλαχτα σύνορα και να περάσουν στην Σουαζιλάνδη. Από εκεί ήταν όλα πιο εύκολα, οι ήρωες μαχητές κατά του απαρτχάιντ ανέπνεαν την ελευθερία στη Μοζαμβίκη.
moubaris
moubaris
moubaris
Ο Αλέξανδρος θα δώσει πολλές συνεντεύξεις και θα περιγράψει τις συνθήκες κράτησης του Απαρτχάιντ κι όμως ποτέ δεν εκμεταλεύτηκε για προσωπική προβολή την μοναδική απόδραση. Το πρώτο που προβάλλει είναι η απελευθέρωση ενός 20χρονου συντρόφου, του James Mange, που άδικα καταδικάστηκε σε θάνατο.
Με τους αγώνες του ο Αλ. Μουμπάρης τίμησε την Ελλάδα αλλά και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, εκτός από την συμμετοχή στο γκρέμισμα του φυλετικού διαχωρισμού, απέδειξε ότι οι ανθρώπινες εσωτερικές δυνάμεις δεν γνωρίζουν περιορισμούς και όρια. Ολόκληρα κοινωνικά μοντέλα, καλοστημένα νομικά συστήματα και θεωρίες σωφρονισμού, σε μια στιγμούλα έσπασαν όλα!
Δεν πρόκειται για μυθιστόρημα, ούτε για μια καλοσχεδιασμένη κινηματογραφική παραγωγή, είναι η ζωή του Αλέξανδρου Μουμπάρη, του Έλληνα που έσπασε τις κλειδωνιές του Απαρτχάιντ και πλήγωσε το σύστημα, όταν αυτό έμοιαζε παντοδύναμο και ανίκητο!
«Είχαμε λίγα μέσα, αλλά πολύ χρόνο», θα πει ο Έλληνας που μοναδικό όπλο είχε το μυαλό και την αδήριτη ανάγκη για δικαιοσύνη και λεφτεριά.
Η προσπάθεια του θυμίζει έντονα τον ήρωα κατάδικο Ανρί Σαριέρ. Στην ομώνυμη ταινία του Φράνκλιν Σάφνερ (1973), τον ρόλο του κατάδικου είχε ο Στηβ Μαν Κουήν.
Το 1930 ο Γάλλος «πεταλούδας» καταδικάστηκε άδικα για έναν φόνο και μεταφέρθηκε στις φυλακές-κάτεργα της Καγιέννης στη Γαλλικής Γουιάνα. Κι όμως θα τα καταφέρει και θα δραπετεύσει! Θα κάνει μια απίθανη θαλασσινή διαδρομή, Ο φυγάς δεν θα γλυτώσει τη σύλληψη και την επιστροφή του στο ίδιο κάτεργο, αυτή τη φορά θα κλειδωθεί σε μια απάνθρωπη απομόνωση. Νέες προσπάθειες περιμένουν τον Πεταλούδα, όμως για δεύτερη φορά θα αποδράσει και θα ξαναγυρίσει στην απομόνωση! Θα περάσουν δεκατρία ολόκληρα χρόνια, ο χρόνος δεν θα τον λυγίσει, θα έρθει η ώρα για τη πιο μεγάλη, την τελευταία απόδραση. Ξανά από τη θάλασσα πάνω σ' ένα σακί με καρύδες με τους καρχαρίες να καραδοκούν για ένα μεζέ κι ύστερα ο ωκεανός, ένα βαρκάκι και για 23 χρόνια, μέχρι την παραγραφή, γίνεται φυγάς στη Βενεζουέλα!
Ο Μουμπάρης μοιάζει με τον «Πεταλούδα», για το πάθος, το θάρρος και την σταθερή προσήλωση σε έναν στόχο. Το μόνο που δεν έχει είναι το χαραγμένο τατουάζ στο στήθος του, μια πεταλούδα. Στα σίγουρα δεν το χρειάζεται γιατί η ψυχή του Αλέξανδρου φορά αληθινά φτερά μιας πεταλούδας του. Και πετάει!

http://www.huffingtonpost.gr/manolis-dimellas/-_1957_b_8284580.html?utm_hp_ref=greece
==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Προέλαση του συριακού Στρατού στην Ιντλίμπ



13/10/2015


OI ΡΩΣΙΚΕΣ "CLUSTER BOMBS" ΣΥΝΤΡΙΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛ ΝΟΥΣΡΑ ΣΤΗΝ Β.ΣΥΡΙΑ 






του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου


Πριν από λίγο ο συριακός Στρατός κάτελαβε την πόλη της Τartiyah στην βορειοανατολική Συρία μετά την προέλασή του από την πόλη Kafr Dalbeh, βάζοντας "πόδι" μετά από πολύ καιρό στην κρίσιμη για το σφράγισμα των τουρκοσυριακών συνόρων επαρχία Ιντλίμπ.

Σύμφωνα με αναφορές εκατοντάδες μαχητές της Jabhat Al-Nusra προσπαθούν να ξεφύγουν την Τουρκία για να μην αιχμαλωτισθούν. Φοβούνται και για τις αντιδράσεις του τοπικού πληθυσμού που τόσα υπέφερε στα χέρια τους.

Σύκφωνα με τις αναφορές του συριακού Στρατού από την πόλη Slunfeh οι κυβερνητικές δυνάμεις διέσπασαν τις γραμμές της “Jabhat Al-Nusra” η οποία είναι το συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα (της οργάνωσης που σύμφωνα με το αμερικανικό αφήγημα που αμφισβητεί ο περισσότερος από τον μισό αμερικανικός πληθυσμός έριξε τους Δίδυμους Πύργους το 2001) και ανακατέλαβε την πολύ σημαντική αυτή πόλη με την υποστήριξη της ρωσικής Αεροπρίας η οποία εθεάθη να επιχειρεί πάνω από τους προελάυνοντες Σύρους στρατιώτες.

Την ίδια στιγμή στα δυτικά της Tartiyah προς την Μεσόγειο Θάλασσα οι συριακές δυνάμεις συνέχισαν την εκκαθάριση της στρατηγικής σημασίας πόλης Salma, αφού η 107η Ταξιαρχία πυροβολικού εκμηδένισε τις δυνάμεις της Αλ Νούσρα τις νότιες συνοικίες της πόλης.

Αναφέρεται η εύρεση δεκάδων σορών μαχητών της Αλ Νούσρα και των "Παράκτιων Ταξιαρχιών" του λεγόμενου "Ελεύθερου Συριακού Στρατού" μετά από σκληρές μάχες στην πόλη Al-Rabi’yah βόρεια της Λαττάκειας. Από την καταμέτρηση προέκυψαν 34 νεκροί, 3 των οποίων ήταν τελικώς Τούρκοι πολίτες

Η ρωσική Αεροπορία σε απάντηση της επίθεσης κατά της ρωσικής πρεσβείας εξαπέλυσε σφοδρούς βομβαρδισμούς στην επαρχία Ιντλίμπ, χτυπώντας δεκάδες οχυρές θέσεις της Jabhat Al-Nusra και των συμμάχων της Harakat Ahrar Al-Sham και Ansar Al-Sham, τους οποίους όλους μαζί οι ΗΠΑ αποκαλούν "μετριοπαθή αντιπολίτευση"

Βασικός στόχος ήταν η πόλη Jisr Al-Shughour που έχει μεταραπεί σε ισλαμιστικό προπύργιο. Αμέσως μετά τις επιδρομές της ρωσικής Αεροπορίας ακολούθησε επίθεση από ρωσικά  επιθετικά ελικόπτερα Mil Mi 24 σε ένα "σαφάρι" κατά των διασκορπισμένων από τους βομβαρδισμούς τζιχαντιστών οι οποίοι για να γλυτώσουν τις ζωές τους κατέφυγαν στην ασφάλεια τω τουρκικών συνόρων.

Ισλαμιστές μαχητές εντοπίστηκαν από ρωσικούς δορυφόρους να διαφεύγουν από την πόλη Al-Shughour στα τουρκικά σύνορα.

Η ρωσική Αεροπορία επιδιώκει τον εκμηδενισμό και του Ιslamic State of Iraq and Al-Sham (ISIS) όπως και της “Jabhat Al-Nusra” κάτι ου ενόχλησε το ουαχαμπιστικό καθεστώς  του Ριάντ και αποστελλει φορτία οπλισμού, όπως 500 αντιαρματικούς πυραύλους TOW στους ισλαμιστές αντάρτες.


Πόλεμος νομισμάτων, δολαρίου έναντι του ευρώ, με θύμα την Ελλάδα


ΤΡΙΤΗ 13/10/2015

Ο γνωστός Γερμανός αναλυτής Ντιρκ Μιούλερ, στο νέο βιβλίο του "Showdown", υποστηρίζει ότι, οι ΗΠΑ προκάλεσαν την κρίση στην ευρωζώνη για να ανακόψουν την αύξηση της επιρροής του ευρώ έναντι του δολαρίου. Η προσέγγιση αυτή, ενισχύει την άποψη που έχουμε διατυπώσει ότι, η επιλογή του "πάση θυσία στο ευρώ", οφείλεται στην ασφυκτική πίεση της Ουάσιγκτον προς την ίδια κατεύθυνση, με υπέρτερο σκοπό την ισχυροποίηση του δολαρίου έναντι του ευρώ.

Η παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, θα οδηγήσει αναγκαστικά σε χαλάρωση των αυστηρών της κανόνων στους οποίους επιμένει ο Σόϊμπλε, με απώτερο στόχο την υποτίμηση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Στη διαμάχη αυτή μεταξύ της Ουάσιγκτον και του Βερολίνου, η  Ελλάδα θυσιαζεται ως νέα Ιφιγένεια. Η χώρα μας δηλ. έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης και ακούσιο θύμα του υποβόσκοντος πολέμου νομισμάτων ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και την Κίνα.

Σε συνέντευξή του στην ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Focus»,υποστηρίζει πως, «η μεγάλη αναμέτρηση, που  εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, σχετίζεται με την κυριαρχία στο πλανήτη για τις επόμενες δεκαετίες». Και σημειώνει ότι, «η Ευρώπη δε λαμβάνεται πλέον υπόψη» αφού «το παιχνίδι κινείται μεταξύ Αμερικής και Ασίας, δηλαδή της Κίνας, ενώ οι Ρώσοι επιδιώκουν  επίσης να αναμιχθούν». 

Ο συγγραφέας αποδίδει τα προβλήματα της Ευρώπης όχι μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά και σε εσωτερικές αιτίες. «Το υψηλό χρέος δεν είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα. Η συνολική υπερχρέωση της Ευρώπης είναι μικρότερη από αυτή των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Από το 2008 όμως οι επιθέσεις εναντίον της Ευρώπης εξελίσσονται στοχευμένα και συντονισμένα», γράφει.

Η Ευρώπη άρχισε να αυτοσπαράσσεται,μια κατάσταση που στο εξωτερικό την παρακολουθούν με ικανοποίηση. Εναντίον της Ευρώπης δεν στέλνουν τον έκτο στόλο, αλλά τη Wall Street, τις τράπεζές της, τους οίκους αξιολόγησης και τα όπλα της μυστικής διπλωματίας. Τα βασικά όμως προβλήματα της Ευρωζώνης είναι εσωτερικά. Το να επιβάλλεται σε πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους κράτη ένα κοινό νόμισμα οδηγεί εξαρχής σε σημαντικά αδιέξοδα. 

Στο βιβλίο γίνεται εκτενής αναφορά στα ελληνικά κοιτάσματα φυσικού αέριου, στο κεφάλαιο με τον τίτλο: «Οι Έλληνες και το αέριο»: «Τι θα λέγατε αν πρότεινα η Ελλάδα να πουλάει πετρέλαιο και φυσικό αέριο; Μην ανησυχείτε, δεν ήπια πολύ ούζο την ώρα της συγγραφής», αναφέρει σαρκαστικά ο κ. Μιούλερ και συνεχίζει: «Η Ελλάδα διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα ενεργειακά αποθέματα και ορυκτό πλούτο στην Ευρώπη». Θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα να έχει το δικό της νόμισμα και να αξιοποιήσει τα ανεκμετάλλευτα μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου που διαθέτει, υποστηρίζει ο ίδιος.

Όσον αφορά το ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ο κ. Μιούλερ υποστηρίζει ότι ο κ. Σόιμπλε δεν ήθελε τη συμμετοχή του στα ευρωπαϊκά προγράμματα διάσωσης, φοβούμενος ότι έτσι θα αυξανόταν η επιρροή των ΗΠΑ στην Ευρώπη. Αλλά τελικά, επικράτησε η άποψη του οικονομικού συμβούλου της Αγγέλα Μέρκελ, Ότμαρ Ίσινγκ, ο οποίος, όπως επισημαίνει ο συγγραφέας, είναι και σύμβουλος της Goldman Sachs.

Ο Ντιρκ Μιούλερ προχωρά πιο πέρα τους προβληματισμούς του. Υποστηρίζει ότι,  «ο ρόλος του ΔΝΤ είναι να επιφέρει την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, να κατηγορήσει την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν εφάρμοσε ακριβώς το πρόγραμμα σταθεροποίησης της οικονομίας και να την εξαναγκάσει να παραδώσει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της σε πολυεθνικές εταιρείες έναντι πενιχρού τιμήματος».

Ο Γερμανός ειδικός εκτιμά επίσης ότι, τα προγράμματα εξυγίανσης στις χώρες που αντιμετωπίζουν κρίση είναι αναποτελεσματικά. «Τα προγράμματα λιτότητας είναι μια παράνοια», υποστηρίζει και συμπληρώνει : "τα κράτη εξαντλούνται και η ελληνική οικονομία βυθίζεται στο βάραθρο".

- See more at: http://www.drachmi5.gr/politiki-apopseis/polemos-nomismaton-dolarioy-enanti-toy-eyro-me-thyma-tin-ellada#sthash.KNiOwAfC.dpuf