Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς; Όπως λέμε «καμία σχέση»

Σίσσυ Βελισσαρίου | 21.10.2015

ΕκτύπωσηFacebookTwitter

αναδημοσίευση από alterthess.gr

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ καθεστωτικό κόμμα; Μα πότε πρόλαβε να γίνει; Και το παράλληλο πρόγραμμα που έχει εξαγγείλει;

Ξε­κι­νώ­ντας από το τε­λευ­ταίο ερώ­τη­μα πα­ρα­πέ­μπω στο σχε­τι­κό άρθρο του Χ. Λά­σκου (alterthess.​gr.11/10) και πα­ρα­θέ­τω χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό από­σπα­σμα: «[Δ]εν υπάρ­χει πλέον στοι­χειώ­δες πο­λι­τι­κό υπο­κεί­με­νο, το οποίο θα μπο­ρού­σε να επι­χει­ρή­σει μια ανα­στρο­φή πο­ρεί­ας. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υπήρ­ξε ένα από τα πιο εν­δια­φέ­ρο­ντα διε­θνώς εγ­χει­ρή­μα­τα ρι­ζο­σπα­στι­κής ανα­νέ­ω­σης της Αρι­στε­ράς. Δεν πρό­λα­βε, όμως, να ολο­κλη­ρώ­σει την πο­ρεία του σε ό,τι αφορά την θε­σμι­κή του συ­γκρό­τη­ση και τη δη­μο­κρα­τι­κή του –με την αρι­στε­ρή έν­νοια του όρου, και υπάρ­χει αρι­στε­ρή έν­νοια- λει­τουρ­γία. Εμπο­δί­στη­κε αυτή η πο­ρεία από πολλά…».

Ισχυ­ρί­ζο­μαι ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι κα­θε­στω­τι­κό κόμμα για τον απλό και ταυ­το­χρό­νως βα­θύ­τα­τα πο­λι­τι­κό λόγο ότι εφαρ­μό­ζει το Μνη­μό­νιο που είναι κα­θε­στώς εφό­σον συ­γκρο­τεί ένα ισχυ­ρό­τα­το πλέγ­μα σχέ­σε­ων συ­νο­λι­κής υπο­τα­γής στο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό κε­φά­λαιο των υπαλ­λή­λων τά­ξε­ων που, διευ­ρυ­νό­με­νες, πε­ρι­λαμ­βά­νουν με­γά­λα τμή­μα­τα της «πα­ρα­δο­σια­κής» με­σαί­ας τάξης. Οι σχέ­σεις υπο­τα­γής δια­τρέ­χουν και επι­κα­θο­ρί­ζουν όλα τα επί­πε­δα, πέραν του προ­φα­νούς οι­κο­νο­μι­κού-τα­ξι­κού. Στο πο­λι­τεια­κό και νο­μο­θε­τι­κό αναι­ρεί­ται η ίδια η κοι­νο­βου­λευ­τι­κή δια­δι­κα­σία εφό­σον τα νο­μο­σχέ­δια πριν κα­τα­τε­θούν πρέ­πει να περ­νούν από την κρη­σά­ρα των δα­νει­στών. Στο ιδε­ο­λο­γι­κό, όπως αυτό υλο­ποιεί­ται από τους ιδε­ο­λο­γι­κούς μη­χα­νι­σμούς του κρά­τους και εσω­τε­ρι­κεύ­ε­ται από το υπο­κεί­με­νο με πολ­λα­πλούς τρό­πους, επι­κρα­τεί το ΤΙ­ΝΑ---θριαμ­βευ­τι­κή επι­κύ­ρω­ση του δόγ­μα­τος αυτού είναι οι πρό­σφα­τες εκλο­γές. Στο επί­πε­δο της εθνι­κής κυ­ριαρ­χί­ας αμ­φι­σβη­τεί­ται και επι­χει­ρεί­ται να ακυ­ρω­θεί από τους δα­νει­στές η αυ­το­νό­η­τη έως σή­με­ρα συ­νταγ­μα­τι­κή δυ­να­τό­τη­τα προ­σφυ­γής στη λαϊκή ετυ­μη­γο­ρία. Όλα τα πα­ρα­πά­νω όμως δεν θα ήταν εφι­κτά αν τα οι­κο­νο­μι­κά και πο­λι­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που αντι­προ­σω­πεύ­ο­νται από το αστι­κό μπλοκ στη χώρα μας δια της δια­με­σο­λά­βη­σης που αυτά πα­ρέ­χουν στις μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις, αλλά και αυ­τό­νο­μα, δεν απο­τυ­πώ­νο­νταν και στη Βουλή.

Είναι ο ενα­πο­μεί­νας ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ένα τέ­τοιο κόμμα; Θεωρώ ότι ακόμα δεν έχει πα­γιω­θεί πλή­ρως αυτή του η φυ­σιο­γνω­μία αλλά η πο­ρεία του από τον Ια­νουά­ριο και μετά με κο­ρύ­φω­ση την υπο­γρα­φή του «αρι­στε­ρού» Μνη­μο­νί­ου υλο­ποιεί ρα­γδαία αυτήν τη με­τάλ­λα­ξη. Τα πρώτα ση­μά­δια συ­γκα­τά­νευ­σης στον αστι­σμό ήταν ήδη ορατά στη σύν­θε­ση της πρώ­της κυ­βέρ­νη­σης και δεν αφο­ρού­σε μόνον την αδια­νό­η­τη για αρι­στε­ρό κόμμα πα­ρου­σία υπουρ­γών βγαλ­μέ­νων από το πα­σο­κι­κό κα­θε­στώς. Ανα­φέ­ρο­μαι στην αθέ­α­τη αλλά και εξαι­ρε­τι­κά κρί­σι­μη πλευ­ρά της στε­λέ­χω­σης της κυ­βέρ­νη­σης και του κρά­τους από άτομα που απλά δεν είχαν καμία σχέση με την ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά. Αυτό το «απλά» όμως δεν είναι κα­θό­λου απλό. Σε νευ­ραλ­γι­κούς το­μείς επι­λέ­χτη­καν από το Μα­ξί­μου πρώην Δη­μα­ρί­τες, σκο­τει­νοί εκ­πρό­σω­ποι με­γά­λων οι­κο­νο­μι­κών συμ­φε­ρό­ντων, κάθε κοπής πα­ρά­γο­ντες που συ­γκι­νή­θη­καν ξαφ­νι­κά από το όραμα της Αρι­στε­ράς και προ­σέ­φε­ραν ιδιο­τε­λείς ατο­μι­κές και συ­ντε­χνια­κές υπη­ρε­σί­ες κλπ. Η επι­λο­γή αυτού του απα­ράτ είχε μια «απλή» λο­γι­κή: αυτοί ξέ­ρουν, έχουν το know how της δια­κυ­βέρ­νη­σης διότι αυτοί κυ­βερ­νού­σαν και ξέ­ρουν τα κόλπα. Η τω­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση ως απο­τέ­λε­σμα της δρο­μο­λο­γη­μέ­νης εδώ και καιρό απαλ­λα­γής του κόμ­μα­τος από τα πάσης φύσης αρι­στε­ρά βα­ρί­δια πα­γιώ­νει την αυτού του τύπου εκ­προ­σώ­πη­ση συμ­φε­ρό­ντων και κυ­ρί­ως τη συ­γκε­κρι­μέ­νη άποψη περί δια­χεί­ρι­σης. Επι­πλέ­ον επι­χει­ρεί να εμ­φα­νί­σει αυτό το «άνοιγ­μα» ως την ανα­γκαία στρο­φή του ενα­πο­μεί­να­ντος κόμ­μα­τος στον δια­βό­η­το «κοι­νω­νι­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ»i.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΕΚΜ ει­σά­γει με βίαιο τρόπο τη λο­γι­κή της Αρι­στε­ράς της ευ­θύ­νης που νεύει προς την αστι­κή συ­γκα­τά­θε­ση στο όνομα της διεύ­ρυν­σής του σε κά­ποιο ασα­φές κοι­νω­νι­κό χώρο μέσω της ψη­φο­θη­ρι­κής συ­μπε­ρί­λη­ψης γνω­στών πο­λι­τι­κών πα­ρα­γό­ντων πα­σο­κι­κής προ­έ­λευ­σης. Η με­τα­τρο­πή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε κα­θε­στω­τι­κό κόμμα περ­νά­ει όμως από δύο του­λά­χι­στον ανα­γκαί­ες κι­νή­σεις:

 1. την τάση εν­σω­μά­τω­σης του κόμ­μα­τος στο κρά­τος και του κρά­τους στο κόμμα. Τα πρώ­ι­μα δείγ­μα­τα είναι υπο­λο­γί­σι­μα και θα φανεί σε βάθος χρό­νου το εύρος αυτού του εγ­χει­ρή­μα­τος δο­θέ­ντος ότι ο κρα­τι­κός μη­χα­νι­σμός πα­σο­κο­κρα­τεί­ται. Εδώ αυτό που υπο­κρύ­πτε­ται είναι η ερ­γα­λεια­κή άποψη για το κρά­τος που πόρω απέ­χει από την αντί­λη­ψή του ως τη δια­λε­κτι­κή συ­μπύ­κνω­ση τα­ξι­κών σχέ­σε­ων. Η με­τα­φο­ρά κομ­μα­τι­κών στε­λε­χών σε «θέ­σεις ευ­θύ­νης» εμ­φα­νί­ζε­ται ανα­γκαία δε­δο­μέ­νων των ανα­γκών. Κα­θό­λου τυ­χαία ήδη από την πρώτη κυ­βέρ­νη­ση η στε­λέ­χω­ση αυτή γί­νε­ται κυ­ρί­ως στη βάση όσων είναι φο­ρείς της λο­γι­κής της πάση θυσία δια­χεί­ρι­σης. Η δε εν­σω­μά­τω­ση του κρά­τους στο κόμμα ήδη έχει επι­συμ­βεί με ιδιό­τυ­πο τρόπο, δηλ. μέσα από τη συρ­ρί­κνω­ση των κομ­μα­τι­κών δη­μο­κρα­τι­κών λει­τουρ­γιών και εκλεγ­μέ­νων ορ­γά­νων από την πα­ράλ­λη­λη και αδιά­φα­νή δράση του πραγ­μα­τι­κού κέ­ντρου απο­φά­σε­ων, του πρω­θυ­πουρ­γι­κού πε­ρι­βάλ­λο­ντος. Τώρα η δια­δι­κα­σία αυτή και η από­λυ­τη γρα­φειο­κρα­τι­κο­ποί­η­ση του κομ­μα­τι­κού ιστού ολο­κλη­ρώ­νε­ται με τον πλέον κραυ­γα­λέο τρόπο με τη συμ­με­το­χή 3 υπουρ­γών στην ΠΓ έτσι ώστε να υπάρ­χει η ανα­γκαία δια­σύν­δε­ση της κυ­βέρ­νη­σης με το κόμμα!

2. Η από-ιδε­ο­λο­γι­κο­ποί­η­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ως αρι­στε­ρού κόμ­μα­τος.

Η επί­ση­μη ιδε­ο­λο­γία ενός κα­θε­στω­τι­κού κόμ­μα­τος δεν είναι παρά η κρα­τι­κή και στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση η μνη­μο­νια­κή. Αυτό συ­νε­πά­γε­ται την απα­λοι­φή των αρι­στε­ρών προ­ταγ­μά­των και θέ­σε­ων που είχαν συ­νο­μο­λο­γη­θεί στα συ­νέ­δρια, είχαν πα­ρα­χθεί από την πλού­σια θε­ω­ρη­τι­κή και ιδε­ο­λο­γι­κή δια­πά­λη στις γραμ­μές του και από τη συμ­με­το­χή των μελών του στα κι­νή­μα­τα. Η δια­δι­κα­σία αυτή είχε ήδη ξε­κι­νή­σει με την αφυ­δά­τω­ση ρι­ζο­σπα­στι­κών θέ­σε­ων από το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που είχε εκτι­μη­θεί ότι θα σό­κα­ραν το πλατύ κοινό πα­ρό­λο που σε κά­ποιες πε­ρι­πτώ­σεις οι ίδιες ήταν προ­γραμ­μα­τι­κές θέ­σεις. Ο λόγος που εκ­φέ­ρε­ται πλέον από τους ενα­πο­μεί­να­ντες αρι­στε­ρούς δεν μπο­ρεί να είναι παρά συ­ναι­νε­τι­κός, διότι η απο­δο­χή του Μνη­μο­νί­ου είναι αυτή που τον κα­θο­ρί­ζει σε τε­λι­κή ανά­λυ­ση. Εξού και δια­πι­στώ­νε­ται το συ­νε­χές «στρογ­γύ­λε­μα» των κρι­τι­κών δια­τυ­πώ­σε­ων όσων τις επι­χει­ρούν, με ελά­χι­στες εξαι­ρέ­σεις, και που συ­νή­θως κα­τα­λή­γουν στο γνω­στό μο­τί­βο περί της ανα­γκαί­ας διεύ­ρυν­σης των ρωγ­μών μέσω ενός εναλ­λα­κτι­κού προ­γράμ­μα­τος. Μην ξε­χνά­με όμως κάτι που συ­νή­θως πα­ρα­βλέ­που­με στην αρι­στε­ρή πα­ρά­δο­ση: Η στα­δια­κή εξα­φά­νι­ση του ζω­ο­δό­τη για την Αρι­στε­ρά κρι­τι­κού λόγου, που συ­νε­πι­κου­ρεί­ται από τα «κα­θε­στω­τι­κά» έντυ­πα και ρα­διό­φω­να, έχει να κάνει και με τα πρό­σω­πα. Η απο­χώ­ρη­ση από το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αν­θρώ­πων που κα­τε­ξο­χήν εκ­φρά­ζα­νε έναν πο­λύ­πλευ­ρο θε­ω­ρη­τι­κό και πο­λι­τι­κό προ­βλη­μα­τι­σμό, που συ­νε­τέ­λε­σε ώστε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να είναι η πρω­το­πο­ρια­κή έκ­φρα­ση της Αρι­στε­ράς σε πα­γκό­σμιο επί­πε­δο, εκ των πραγ­μά­των ση­μα­το­δο­τεί αυτήν την πενία. Επο­μέ­νως η εν­σω­μά­τω­ση είναι μία διαρ­κής δια­δι­κα­σία συγ­χώ­νευ­σης αν­θρώ­πων, ιδε­ο­λο­γιών, λει­τουρ­γιών, αντι­στά­σε­ων, δομών στο κυ­ρί­αρ­χο μπλοκ. Πολύ απλά είναι ένα δο­κι­μα­σμέ­νο ανά τους αιώ­νες ερ­γα­λείο δια­χεί­ρι­σης και συ­ντή­ρη­σης της κάθε μορ­φής εξου­σί­ας.

Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Αριστερά, μνημόνιο χωρίς αναισθητικό!

Πάνος Κοσμάς | 21.10.2015

ΕκτύπωσηFacebookTwitter

Η κυβέρνηση επιχειρεί να ολοκληρώσει το «καθεστώς» του μνημονίου με σκληρά μέτρα για συνταξιούχους, αγρότες και μισθωτούς. Υπό την μπαγκέτα Τσίπρα - ΣΥΡΙΖΑ, αναδομείται το αστικό - μνημονιακό μπλοκ εξουσίας. Και πρώτη φορά αριστερός Ατλαντισμός χωρίς όριο.

Με μνη­μό­νιο χωρίς αναι­σθη­τι­κό, με πρώτη φορά αρι­στε­ρό Ατλα­ντι­σμό χωρίς όριο και με «ηγε­μο­νι­κές» κι­νή­σεις ανα­δό­μη­σης του αστι­κού - μνη­μο­νια­κού μπλοκ εξου­σί­ας, η «πρώτη φορά κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χωρίς Αρι­στε­ρά» επι­χει­ρεί να ολο­κλη­ρώ­σει το έγκλη­μα της εμπέ­δω­σης του μνη­μο­νια­κού κα­θε­στώ­τος ακραί­ας εκ­με­τάλ­λευ­σης, με πο­λι­τι­κό ισο­δύ­να­μο την ανά­δει­ξη του Αλέξη Τσί­πρα και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σε ηγε­μο­νι­κό δια­χει­ρι­στή αυτού του κα­θε­στώ­τος. Ποιος μί­λη­σε για ισο­δύ­να­μα και πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα; Κάθε «σο­βα­ρό» μνη­μο­νια­κό κόμμα έχει να λέει με­τε­κλο­γι­κά ότι οι προ­ε­κλο­γι­κές υπο­σχέ­σεις θα υλο­ποι­η­θούν σε βάθος τε­τρα­ε­τί­ας – αλλά, τι ατυ­χία, τα τε­λευ­ταία πολλά χρό­νια ποτέ δεν εξα­ντλεί­ται η τε­τρα­ε­τία…

Ο Βη­μα­το­δό­της 1 το ’χει τού­μπα­νο, κι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κρυφό κα­μά­ρι: «Κερ­δί­ζο­ντας ωστό­σο τις εκλο­γές, αμέ­σως απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε, και αυτό έδει­ξε και στην ομι­λία του το βράδυ της Πα­ρα­σκευ­ής στη Βουλή. Με πίστη και με πάθος υπε­ρα­σπί­στη­κε τη συμ­φω­νία. (…) το διε­θνές οι­κο­νο­μι­κό σύ­στη­μα έχει πει­σθεί για τη με­γά­λη στρο­φή που έκανε ο κ. Τσί­πρας». Αλλά ποίαν ανά­γκην απο­δεί­ξε­ων έχου­με όταν μι­λά­ει ο Μάρ­δας: «Με τα πρό­σφα­τα μέτρα που ψή­φι­σε η Βουλή αγ­γί­ζο­νται πλέον θέ­μα­τα τα οποία ου­δέ­πο­τε τόλ­μη­σε οποια­δή­πο­τε κυ­βέρ­νη­ση να αγ­γί­ξει στο πα­ρελ­θόν», δή­λω­σε ο χει­ρα­φε­τη­μέ­νος από τα «αρι­στε­ρά βα­ρί­δια» υπουρ­γός. Τόσο «χει­ρα­φε­τη­μέ­νος», ώστε -όπως απο­κά­λυ­ψε στο «Mega Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο»- έβαλε αμέ­σως μπρο­στά το σχέ­διο για τη δη­μιουρ­γία «ελ­λη­νι­κού Ντα­βός» σε ένα νη­σά­κι απέ­να­ντι από τα Στύρα Ευ­βοί­ας! Αυτό μά­λι­στα, είναι… πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα: «Η σκέψη είναι να γίνει ένα κέ­ντρο των τε­χνών και της φι­λο­σο­φί­ας που ση­μαί­νει να γίνει ένα με­γά­λο συ­νε­δρια­κό κέ­ντρο διε­θνών συ­νε­δρί­ων και στο πλαί­σιο όλης αυτής της δια­δι­κα­σί­ας να υπάρ­χει και μια πε­ρί­ο­δος, όπου θα συ­να­ντώ­νται αρ­χη­γοί κρα­τών κατά το κα­λο­καί­ρι και θα έχου­με το λε­γό­με­νο θε­ρι­νό Ντα­βός».

«Όταν λέμε όλα, εν­νο­ού­με όλα»!

Το «Βήμα» απο­κα­λύ­πτει μά­λι­στα το «με­γά­λο πλάνο» του Αλέξη Τσί­πρα: «Ο πρω­θυ­πουρ­γός Αλ. Τσί­πρας έχει πάρει πλέον ορι­στι­κά την από­φα­ση να ψη­φί­σει όλες (και όταν λέμε όλες, εν­νο­ού­με όλες) τις δε­σμεύ­σεις που ανέ­λα­βε στη συμ­φω­νία του Αυ­γού­στου με τους Ευ­ρω­παί­ους, με όποια μέτρα κι αν προ­βλέ­πο­νται από αυτήν. Έτσι, μετά την ψή­φι­ση του πρώ­του πο­λυ­νο­μο­σχε­δί­ου την Πα­ρα­σκευή το βράδυ, θα ακο­λου­θή­σει η ψή­φι­ση του δεύ­τε­ρου πο­λυ­νο­μο­σχε­δί­ου με τα προ­α­παι­τού­με­να, στις 10 Νο­εμ­βρί­ου, και του «οδυ­νη­ρού» ασφα­λι­στι­κού νο­μο­σχε­δί­ου ξε­χω­ρι­στά. Στό­χος, όπως άκου­σα, είναι να πε­ρά­σει ο κ. Τσί­πρας και τις τρεις αξιο­λο­γή­σεις χωρίς καμία αμ­φι­σβή­τη­ση. Την πρώτη αξιο­λό­γη­ση μέσα στον Νο­έμ­βριο, τη δεύ­τε­ρη μέσα στην άνοι­ξη και την τρίτη το κα­λο­καί­ρι».

Έτσι λοι­πόν, τα «ισο­δύ­να­μα» και το «πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα» δεν αφο­ρούν τη φάση αυτή, της ψή­φι­σης των μνη­μο­νια­κών δε­σμεύ­σε­ων. Δεν θα έρθει η σειρά τους ούτε στις αρχές του 2016, όταν θα έχει συ­ντε­λε­στεί η ανα­κε­φα­λαί­ω­ση των τρα­πε­ζών. Ούτε καν όταν δρο­μο­λο­γη­θεί η δια­δι­κα­σία ελά­φρυν­σης του χρέ­ους. Θα χρεια­στούν πρώτα τρεις επι­τυ­χη­μέ­νες αξιο­λο­γή­σεις!

Η ιδέα είναι πίσω από όλα αυτά είναι προ­φα­νής: «ισο­δύ­να­μα» και «πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα» με… ρήτρα ανά­πτυ­ξης. Επει­δή το τρίτο μνη­μό­νιο και οι δα­νει­στές δεν αφή­νουν πε­ρι­θώ­ριο όχι για «ισο­δύ­να­μα» και «πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα» αλλά ούτε για δια­φο­ρε­τι­κή… υπο­ση­μεί­ω­ση, οι ελ­πί­δες με­τα­τί­θε­νται στην… ανά­πτυ­ξη. Και ήδη άρ­χι­σαν οι δη­λώ­σεις ότι η ύφεση το 2015 θα είναι μι­κρό­τε­ρη της εκτι­μώ­με­νης στο Προ­σχέ­διο του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού, άρα κατά τα μέσα του 2016 κά­ποιες νέες δη­λώ­σεις θα φέ­ρουν πιο κοντά το ρα­ντε­βού με την ανά­πτυ­ξη (κατά τη γνω­στή συ­νή­θεια, «από το δεύ­τε­ρο εξά­μη­νο του 2016») και θα ανα­νε­ώ­σουν το ρα­ντε­βού με τα «ισο­δύ­να­μα» και το «πα­ράλ­λη­λο πρό­γραμ­μα» με «ορί­ζο­ντα» το τέλος της τε­τρα­ε­τί­ας…      

Όταν ο Κα­τρού­γκα­λος ξε­περ­νά­ει τον Σπράο…

Αν ωστό­σο ο Μάρ­δας τα λέει έξω από τα δό­ντια και ετοι­μά­ζει το ελ­λη­νι­κό Ντα­βός, το επί­τευγ­μα του Γ. Κα­τρού­γκα­λου είναι πραγ­μα­τι­κά μο­να­δι­κό: οι «ιδέες» που ήδη έχει είτε ανα­κοι­νώ­σει είτε υπαι­νι­χτεί για το Ασφα­λι­στι­κό, απο­κα­θη­λώ­νουν από το βάθρο του τον πρω­το­πό­ρο σε «ιδέες» κα­τε­δά­φι­σης του κοι­νω­νι­κο­α­σφα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος και δια­χρο­νι­κό σύμ­βο­λο του ακραί­ου νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου πνεύ­μα­τος, Γ. Σπράο. Όταν ο Γ. Σπρά­ος πα­ρου­σί­α­ζε, το 1997, τις νέες ιδέες για πλήρη ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση του ασφα­λι­στι­κού συ­στή­μα­τος και με­τα­τρο­πή του σε κε­φα­λαιο­ποι­η­τι­κό, τις συ­νό­δευ­σε από μια θλιμ­μέ­νη πο­λι­τι­κή δια­πί­στω­ση: ότι δυ­στυ­χώς αυτές δεν μπο­ρούν να υλο­ποι­η­θούν διότι δεν υπάρ­χει ούτε πρό­κει­ται να υπάρ­ξει κυ­βέρ­νη­ση ικανή να τις επι­βά­λει. Χρειά­στη­καν 18 ολό­κλη­ρα χρό­νια για να βρε­θεί αυτή η κυ­βέρ­νη­ση, και είναι η δεύ­τε­ρη κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ! Ο κ. Κα­τρού­γκα­λος επι­βε­βαιώ­νει τον κ. Μάρδα: και στο Ασφα­λι­στι­κό, «αγ­γί­ζο­νται πλέον θέ­μα­τα τα οποία ου­δέ­πο­τε τόλ­μη­σε οποια­δή­πο­τε κυ­βέρ­νη­ση να αγ­γί­ξει στο πα­ρελ­θόν».      

Προ­κει­μέ­νου για το Ασφα­λι­στι­κό, το «υπό­δειγ­μα» Ασφα­λι­στι­κού που πε­ρι­γρά­φει ο κ. Κα­τρού­γκα­λος είναι η πλέον… πρω­το­πο­ρια­κή σε ευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο εφαρ­μο­γή του πε­ρί­φη­μου αυ­στρα­λια­νού μο­ντέ­λου, δη­λα­δή ενός πλή­ρως κε­φα­λαιο­ποι­η­τι­κού συ­στή­μα­τος, όπου το Δη­μό­σιο ανα­λαμ­βά­νει να πλη­ρώ­νει ένα συ­ντα­ξιο­δο­τι­κό φι­λο­δώ­ρη­μα «βα­σι­κής σύ­ντα­ξης» (στην ελ­λη­νι­κή πε­ρί­πτω­ση, 360 ευρώ) αλλά με ει­σο­δη­μα­τι­κά κρι­τή­ρια. Οτι­δή­πο­τε επι­πλέ­ον αυτού του φι­λο­δω­ρή­μα­τος, θα είναι αντα­πο­δο­τι­κό, πα­ρα­πέ­μπει δη­λα­δή σε έναν ιδιω­τι­κό πυ­λώ­να. Ακόμη όμως και αυτά τα 360 ευρώ θα είναι δυ­σπρό­σι­τα, όχι μόνο για αυ­τούς που θα έχουν -πραγ­μα­τι­κά ή υπο­θε­τι­κά- ει­σο­δή­μα­τα που θα κά­νουν τη βα­σι­κή σύ­ντα­ξη «μη ανα­γκαία», αλλά κυ­ρί­ως γι’ αυ­τούς που δεν μπο­ρούν να συ­γκε­ντρώ­σουν τα απαι­τού­με­να έν­ση­μα και το χρόνο πα­ρα­μο­νής στην ερ­γα­σία. Διότι το αυ­στρα­λια­νό σύ­στη­μα ίσχυ­σε και ισχύ­ει σε μια χώρα με ανερ­γία που κυ­μαί­νε­ται σε μα­κρο­χρό­νια βάση περί το 4-5%, σε αντί­θε­ση με την Ελ­λά­δα, όπου η ανερ­γία είναι εδώ και χρό­νια και ανα­μέ­νε­ται ότι θα πα­ρα­μεί­νει σε πολύ υψηλά επί­πε­δα, οι δε ελα­στι­κές σχέ­σεις απα­σχό­λη­σης και η «μαύρη ερ­γα­σία» έχουν προ­σλά­βει τε­ρά­στια έκτα­ση.    

Ο Γ. Κα­τρού­γκα­λος και η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πραγ­μα­το­ποιούν τα πιο κρυφά όνει­ρα της ελ­λη­νι­κής αστι­κής τάξης και βά­ζουν ψηλά τον πήχη σε ευ­ρω­παϊ­κό επί­πε­δο για μελ­λο­ντι­κές σκλη­ρές αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σεις στο συ­ντα­ξιο­δο­τι­κό.

Πρώτη φορά «αρι­στε­ρός» Ατλα­ντι­σμός

Όπως είναι ανα­με­νό­με­νο, η θε­α­μα­τι­κή μνη­μο­νια­κή στρο­φή του Αλέξη Τσί­πρα και της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ, κυ­ρί­ως όμως η δυ­να­τό­τη­τά τους να «αγ­γί­ζουν θέ­μα­τα που καμία άλλη κυ­βέρ­νη­ση δεν μπό­ρε­σε να αγ­γί­ξει», κάνει τα ευ­ρω­παϊ­κά και διε­θνή κέ­ντρα του δυ­τι­κού ιμπε­ρια­λι­σμού να «αγκα­λιά­ζουν» τον Αλέξη Τσί­πρα πιο θερμά και απ’ ό,τι τον Σα­μα­ρά. Η αντα­πό­κρι­ση από την πλευ­ρά του Αλέξη Τσί­πρα και της κυ­βέρ­νη­σης είναι εξί­σου θερμή. Έτσι, γεν­νιέ­ται και ο «για πρώτη φορά ‘‘αρι­στε­ρό­ς’’ Ατλα­ντι­σμός», δη­λα­δή η πλή­ρης σύ­μπλευ­ση με τα δυ­τι­κά ιμπε­ρια­λι­στι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Δεν πρό­κει­ται μόνο γι’ αυτά που γί­νο­νταν ήδη από την πε­ρί­ο­δο της πρώ­της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ (δια­τή­ρη­ση και «εμ­βά­θυν­ση» του άξονα με Ισ­ρα­ήλ - Αί­γυ­πτο, προ­τά­σεις Καμ­μέ­νου για νέα αμε­ρι­κα­νι­κή βάση στην Κάρ­πα­θο κ.λπ.), αλλά για τη νέα ορμή που απο­κτά ο νέος Ατλα­ντι­σμός: «εμ­βά­θυν­ση» σχέ­σε­ων με Ισ­ρα­ήλ πέρα από οποιο­δή­πο­τε όριο δια­νο­ή­θη­καν οι προη­γού­με­νες ελ­λη­νι­κές κυ­βερ­νή­σεις, πλή­ρης έντα­ξη στα ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια στην πε­ριο­χή της Μ. Ανα­το­λής, αλ­λα­γή 1800  στην πο­λι­τι­κή για τους αγω­γούς (από το ρω­σο-τουρ­κο-ελ­λη­νι­κό αγωγό, στον ελ­λη­νο-βουλ­γα­ρι­κό) και τις μπίζ­νες σχε­τι­κά με τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις (εκτός ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης - σι­δη­ρο­δρό­μων οι Ρώσοι κ.λπ.), πάνω απ’ όλα πλή­ρης ευ­θυ­γράμ­μι­ση με τη ρα­τσι­στι­κή πο­λι­τι­κή της Ευ­ρώ­πης-«φρού­ριο» στο ζή­τη­μα των προ­σφύ­γων και των με­τα­να­στών.

Το νέο μπλοκ εξου­σί­ας

Υπάρ­χει όμως και ένα -το πραγ­μα­τι­κό και μόνο- ισο­δύ­να­μο: η με­τα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης σε «πο­λι­τι­κό ηγε­μό­να», σε πο­λι­τι­κό δια­χει­ρι­στή αφε­νός του κα­θε­στώ­τος του μνη­μο­νί­ου και αφε­τέ­ρου του νέου ρόλου του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού στο νότιο άκρο της ευ­ρω­παϊ­κής ηπεί­ρου και στη νο­τιο­α­να­το­λι­κή Με­σό­γειο. Το «ισο­δύ­να­μο» αυτό διεκ­δι­κεί­ται με όλα τα κλα­σι­κά «όπλα» με τα οποία πα­ρα­δο­σια­κά ανα­δει­κνύ­ο­νται οι «νέοι ηγε­μό­νες» του αστι­κού πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος: με επέ­κτα­ση του ελέγ­χου στους σκλη­ρούς μη­χα­νι­σμούς του βα­θέ­ος κρά­τους, με τη δη­μιουρ­γία φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κής «νέας τάξης» (μνη­μο­νια­κής όπως και η προη­γού­με­νη) στο χώρο των μί­ντια, με ευ­ρεία ανα­διά­τα­ξη των πο­λι­τι­κο-επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­μα­χιών, με τη δη­μιουρ­γία «νέων τζα­κιών» κ.λπ.

Ωστό­σο, κα­νέ­να ηγε­μο­νι­κό σχέ­διο δεν είναι στι­βα­ρό και δεν αντέ­χει στη δο­κι­μα­σία του χρό­νου και της τα­ξι­κής πάλης όταν λεί­πει η θε­με­λιώ­δης προ­ϋ­πό­θε­ση: η δυ­να­τό­τη­τα της κυ­ρί­αρ­χης τάξης και των επί­δο­ξων πο­λι­τι­κών των «ηγε­μό­νων» να πεί­σουν ότι το συμ­φέ­ρον της κυ­ρί­αρ­χης τάξης ταυ­τί­ζε­ται με το γε­νι­κό κοι­νω­νι­κό συμ­φέ­ρον. Μπο­ρεί ο επί­δο­ξος ηγε­μό­νας να μην κιν­δυ­νεύ­ει από τη ΝΔ (που είναι σε κρίση) ή από το ΠΑΣΟΚ, αλλά θα βρει απέ­να­ντί του αυ­τούς των οποί­ων τα δι­καιώ­μα­τα βάλ­θη­κε να κα­ταρ­γή­σει…    

Ση­μειώ­σεις

1. Το «Βήμα» της Κυ­ρια­κής 18 Οκτω­βρί­ου είναι αφιε­ρω­μέ­νο θαρ­ρείς ολό­κλη­ρο στους νέους «ηγε­μό­νες»: τον Τσί­πρα, τον Παππά, τον Δρα­γα­σά­κη… Με δέος αλλά και προ­σμο­νή…

Σκί­τσο του Δη­μή­τρη Γε­ωρ­γο­πά­λη για τη Realnews-11/10/15

Είμαι ΣΥΡΙΖΑ! Με λένε Νώντα και προσαρμόζομαι γρήγορα!

Από askordoulakos  21 Οκτωβρίου 2015 

του Κώστα Γιαννιώτη

Με λένε Νώντα, αλλά τέλος πάντων.… μπορεί να με έλεγαν και Άκη, Σάκη, Ζιζέλ, Μισέλ, Μιχαλομινάκη….. τέλος πάντων, δεν έχει σημασία. Δε μου αρέσει να προβάλλομαι. Γιατί πέρα από τα δημοκρατικά ιδεώδη, από τα οποία εμφορούμαι, η σεμνότητα και η μετριοφροσύνη είναι τα χαρακτηριστικά μου γνωρίσματα !

Είμαι καμιά σαρανταριά χρονώνε και είμαι από κάπου εδώ γύρω. Δεν έχει σημασία. Από κάποιο κωλοχώρι -όπως όλα τα κωλοχώρια- της Ψωροκώσταινας.

Δικηγόρος στο επάγγελμα και την κουτσοβόλευα με κάποια πλημμελήματα, κάποια διαζύγια, κάποια ασφαλιστικά μέτρα και κάποιες μικροκλοπές.

Επαναστάτης από τα μικράτα μου, από τα φοιτητικά μου χρόνια!

Όπου κατάληψη, εγώ πάντα συμπαραστάτης των καταληψιών! Μέχρι και τσιγάρα τους πήγαινα! Το παρατραβούσαν, βέβαια κι αυτοί οι μαλάκες καμιά φορά και ζητούσαν πράγματα που…. ‘’δεν ....
έστεκαν’’, αλλά δεν τους κακοπήρα. Δεν τους γύρισα την πλάτη! Έφτασα να έρθω σε κόντρα, ακόμα και με τη μάνα μου, που στην αρχή με παρακάλαγε και στο τέλος μου φώναζε….. ‘’να μην ανακατεύομαι, να μην εκτίθεμαι και να φυλάγομαι’’. Την καταλάβαινα, αλλά πώς να το κάνεις, δε με άφηνε το…… αντρικό φιλότιμο να κάνω πίσω!

Μετά, στο ΔΣΑ ψήφιζα πάντα αριστερές παρατάξεις. Έτσι από ζοχάδα για τους κωλοπιασμένους, που μου έτρωγαν τις ‘’καλές’’ δουλειές! Ξέρεις, κάτι διακινήσεις, κάτι πλαστογραφίες και…. τέτοια !

Αφού έφτασα στο σημείο να ξαγρυπνήσω μέχρι και νύχτες, για να διαβάσω το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, που βρέθηκε στα χέρια μου από κάποιον αλλοπαρμένο που την είχε ψωνίσει με το….. δίκιο, τη…. δημοκρατία.… την ελευθερία και την….. πατρίδα!! Μαλακίες! Ξέρεις! Που του έμειναν κουσούρι από τα φοιτητικά χρόνια.  

Με τα έτσι και τα αλλιώς κατάφερα να ορθοποδήσω οικονομικά, να κάνω ένα πρώτο καλό κομποδεματάκι. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο….. τσοντάρησε απλόχερα σ` αυτό και η προίκα και οι γνωριμίες του πεθερού. Σημασία έχει πως η Ασπασία (Άσπα θέλει να τη φωνάζουν) και οι κολλητοί μου, καμαρώνουν για μένα. Στην πολυκατοικία και στη γειτονιά δεν με πολυξέρανε βέβαια. Αλλά δε βαριέσαι! Έτσι είναι ο κωλοέλληνας!

Οι συχωριανοί όμως με γνώριζαν πολύ καλά και μένα και την επανάσταση που κουβαλούσα στον καφενέ του χωριού, κάθε φορά που κατέβαινα, από τη λεβεντομάνα πρωτεύουσα στο ρημάδι το χωριό, να δω τι κάνουν τα ρημάδια τα γερόντια, να πάρω λίγο αέρα από τα βάσανα και να μεταφέρω τα νέα, στα ζωντόβολα, που έπαθαν κατάθλιψη με την κρίση που….. μας έλαχε! Δεν ήξεραν βλέπεις τι σημαίνει υπομονή και αγάπη για την πατρίδα και την οικονομία της που είχε τις ανάγκες της!

Χαίρονταν αυτοί που με βλέπανε αλλά και γω, που έβλεπα να με καμαρώνουν, για τις γνώσεις μου και καμάρωνα κάθε φορά στο καφενείο όταν ένιωθα να με χτυπούν στην πλάτη !

Τους εξηγούσα για την.… κρίση που μας βρήκε, και πώς θα τη φέρουμε στην κουφαλίτσα τη Μέρκελ και την καριόλα το Σόιμπλε, αν πολιτευτούμε με…… αριστερή επαναστατικότητα !

Η γριά μου, το χαβά της πάλι, με τις ορμήνιες της…… ‘’να μην ανακατεύομαι’’! Και δε φτάνει αυτό, αλλά έβαλε και το γέρο μου στον ίδιο ντορό!

Η τοπική οργάνωση όμως του ΣΥΡΙΖΑ φώναζε το όνομά μου με δέος κι ετοιμάζονταν να καταχωρίσει το όνομά μου δίπλα από τα ονόματα του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη και του Άρη…. αυτουνού, μωρέ, με τα μαύρα μούσια!

Κάπως έτσι και με λίγη βοήθεια κάποιου μπάρμπα μου -που έτυχε να αρπάξει κάτι ψιλές από την Ασφάλεια του Παπαδόπουλου- έφτασε το όνομά μου και στα αυτιά κάποιων από τα.… στελέχια του ΣΥΡΙΖΑ κι από κει στα αυτιά του ΑΡΧΗΓΟΥ μας, του Αλέξη. Κάπως έτσι έλαχε και στις εκλογές μου ζήτησαν βάλω για βουλευτής.

Σκέφτηκα ότι τζάμπα θα χαραμίσω το μπόι μου μ` αυτό το κομματάκι του κώλου, του 3%, αλλά.… ‘’δε βαριέσαι’’ είπα ‘’ας βοηθήσω και γω, μπας και δουν άσπρη μέρα, οι φτωχομπινέδες! Κι έπειτα, δεν ξέρεις καμιά φορά πώς τα φέρνει ο διάολος’’.

Έτσι κατέβηκα στις εκλογές.

Στην προεκλογική εκστρατεία τους ξέσκισα τους καργιόληδες, τους μνημονιακούς, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και τους ρέστους, που είχαν σκύψει το κεφάλι και ψήφιζαν, χωρίς ανάσα, μέσα στο ‘’μπουρδέλο’’ -όπως αποκαλούσε ο κοσμάκης τη Βουλή- ό, τι τους έλεγε η Μέρκελ, την ώρα που οι κωλόμπατσοι βάραγαν τον κοσμάκη στις πλατείες και τους δρόμους!

Το χέρι μου πιάστηκε να μένει σηκωμένο για μέρες με τη γροθιά σφιγμένη! Αυτό το τελευταίο κάπου το είχα δει σε μια μισοσκισμένη αφίσα του Τσε ! Αλλά η υπόσχεση - υπόσχεση! Μ` αυτό το χέρι θα έσκιζα τα γαμημένα τα μνημόνια!

Οι εκλογές έγιναν κι αναπάντεχα το κομματάκι έγινε κομματάρα, πιάνοντας 17% και βάλε! Έχασα όμως την έδρα από κάποιο τσογλάνι, ψευτοεπαναστάτη που είχε κουνιάδο στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ και τον ‘’έσπρωξε’’ κρυφά, σε συνεννόηση με τα καθίκια της νομαρχιακής, που σε όλη την προεκλογική περίοδο με χτυπούσαν στην πλάτη.

Πιο πολύ στεναχωρήθηκα με τη γριά μου, που έκλαιγε και μουρμούραγε, με το δίκιο της, για.…’’την αχαριστία αυτουνού του κωλολαού, που με αδίκησε’’. Αλλά και η Ασπασία τα πήρε στο κρανίο! Είχε αγοράσει καινούριο φόρεμα και περίμενε να….. ‘’ανοίξει’’ το σπίτι στους φίλους. Ποιους φίλους δηλαδή, κάτι γλειφτρόνια του κερατά οι περισσότεροι !

Η επανάσταση πήρε φωτιά! Κατάλαβα πως η ιστορία είχε μέλλον και σήκωσα αμέσως το όπλο μου, έβαλα στο σημάδι τους κωλομνηνονιακούς που προσκυνούσαν όλοι μαζί τους Γερμαναράδες κι έριχνα μπαταριές αβέρτα, όπου τους έπαιρνε το μάτι μου, ακόμα και σε αφίσες.

Άκουγα πως όπου να` ναι θα ξαναγίνουν εκλογές, ότι το μνημόνιο είχε κοντά ποδάρια. ‘Ετσι άρπαξα και γω τα δικά μου ποδάρια, τα έβαλα στον ώμο, όργωσα όλα τα κωλοχώρια του κερατά κι αναγκάστηκα να σφίξω το στομάχι και να ακούω τη μαλακία του κάθε πονεμένου, που η κρίση τον βάρεσε στο κεφάλι. Το καθενός που, τα καλά χρόνια, καλοπερνούσε και τώρα, που του ήρθε ο λογαριασμός, του κακοφάνηκε κι ήθελε να ξεκινήσω εγώ την επανάσταση. Έκανα την καρδιά πέτρα και τους έσφιγγα το χέρι χαμογελαστός.

Δικαιώθηκα και ο κόπος μου ανταμείφθηκε! Σ` αυτές τις εκλογές ήρθε ο θρίαμβος! Το όνομά μου φιγουράρει στη λίστα με τους 300 της Βουλής !

Η Ασπασία μού φαίνεται σαν να ψήλωσε καμιά δεκαριά πόντους κι απολαμβάνω το χαμόγελό της, το γεμάτο αγάπη και υποσχέσεις. Είχα καιρό να δω τα μάτια της να λάμπουν έτσι! Η καημένη έχει ξεσκιστεί για χάρη μου! Δεν προλαβαίνει να σηκώνει το τηλέφωνο!

Πρώτο δράσκελο και ανέβηκα τα σκαλοπάτια του ναού της δημοκρατίας, που κάποιοι αλήτες και απολίτικοι αποκαλούσαν…… δε θέλω να πω πώς! Δεν πάει η γλώσσα μου τις βρισιές!

Τα φλας με στράβωσαν, το όργανο της τάξης κλαρίνο, με το χέρι παγωμένο να σημαδεύει τον κρόταφό του!!! Έπαθα πλάκα, αλλά γρήγορα ανέκτησα την ψυχραιμία μου! Το έχω από μικρός αυτό το προτέρημα! Προσαρμόζομαι γρήγορα στο κλίμα! Πήρα βαθιά ανάσα και δρασκέλισα το κατώφλι του….. ‘’ναού της δημοκρατίας’’! Πρώτος σταθμός το εντευκτήριο της Βουλής! Ξέρεις, έτσι λένε τον καφενέ του…. ‘’ναού’’! Μάγκα, άλλο να σου τα λέω και άλλο να τα βλέπεις! Ρε φιλάρα, σκέφτηκα, αν έτσι ήταν τα μπουρδέλα εγώ θα ξημεροβραδιαζόμουνα στις πουτάνες! Ένιωσα ντροπή που δε φορούσα γραβάτα, αλλά η γραμμή του κόμματος είναι γραμμή! Τελεία και παύλα!! Άλλωστε είπαμε! Με λένε Νώντα -έλα ντε- και η μαγκιά μου είναι ότι προσαρμόζομαι τάχιστα!!

Γι` αυτό και από τη δεύτερη μέρα που είχα αυτοκίνητο free, κινητά free, φραπεδιές ημιfree, γραμματέα και βάλε, ένιωσα τον αέρα της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας να γεμίζει τα πλεμόνια μου! Ξέρεις, ρε φιλάρα, τι είναι να έχεις τα μάτια του οργάνου της τάξεως, καρφωμένα πάνω σου, όχι για να σου ζητήσει τα στοιχεία σου, αλλά για να μην πάθεις κρυολόγημα; Ξέρεις τι είναι να σε σέβονται και να σε καλημερίζουν όλοι στην πολυκατοικία και στη γειτονιά, που μέχρι χτες δε σε ήξεραν οι μπινέδες; Συγγνώμη, αν καμιά φορά μου ξεφεύγει και βρίζω, αλλά ξέρεις, βασικά, παλιές κακές συνήθειες !

Κι ήρθε η μέρα της ψηφοφορίας για το πρόγραμμα που μας πρότεινε η εταίρος μας κ. Μέρκελ και ο αξιότιμος σύμμαχός μας ο κ. Σόιμπλε! Αφήστε τις μαλακίες που φωνάζουν κάποιοι απροσάρμοστοι, απ` έξω στις πλατείες, για μνημόνια! Τόσο ζώα που δεν καταλαβαίνουν ούτε την ΑΒ! Που δεν αντιλαμβάνονται ότι αν δε στηριχτεί ο πυλώνας της οικονομίας μας, οι τράπεζες, θα χρεοκοπήσουμε !

Εγώ είμαι ο Νώντας και θα τιμήσω το όνομά μου! Θα ψηφίσω ό,τι λέει ο Αρχηγός, που ξέρει! Που ξενύχτισε σε διαπραγματεύσεις, ενώ θα μπορούσε να απολαμβάνει την ησυχία του και την αγκαλιά της Περιστέρας του!! Θα σώσουμε την πατρίδα έστω κι αν.… κακοκαρδιστούν κάποιοι καλομαθημένοι συνταξιούχοι, που ξέχασαν την κατοχή! Όσο για κάτι τσογλάνια που γράφουν συνθήματα στους τοίχους, ας αφήσουν τα σπρέι και τις μπογιές κι ας κοιτάξουν να πιάσουν καμιά δουλειά! Το μεροκάματο βγαίνει με σκληρή δουλειά! Δε φτάνει που.… τους έχουμε δώσει το δικαίωμα να πάνε όποια ώρα θέλουν να βρουν δουλειά στα πέρατα της Ευρώπης, με μια ταυτότητα και μόνο, αλλά διαμαρτύρονται κι από πάνω!

Μένα με λένε Νώντα και θα τηρήσω τον αντρικό λόγο που έδωσα στο κόμμα! Στον Αρχηγό! Αυτά περί συντάγματος και Εθνικής Ανεξαρτησίας τα λέμε κι εμείς στις τηλεοράσεις, αλλά για τις γριούλες που έχουν ακόμα αναμνήσεις από την κατοχή! Σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα! Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η νέα μας πατρίδα!

Και να θυμάστε! Εμείς μπορεί να κάναμε συμβιβασμό, αλλά δε….. συμβιβαστήκαμε!

Κι αυτό το λέω γιατί το βροντοφώναξαν στα κανάλια και τα ραδιόφωνα και οι αγαπητοί μου συνάδελφοι και σύντροφοι Βαρεμένος και Τριανταφυλλίδης!

Βεβαίως και ψήφισα ‘’ναι σε όλα’’! Εμένα με λένε Νώντα κι αγαπώ την Ψωροκώσταινα!

Πηγή: seisaxthia-epam.blogspot

Συντάξεις, τα βήματα βρωμιάς του κ. Κατρούγκαλου!

Τετάρτη, 21 Οκτωβρίου 2015

Συνταγματολόγος ΚΑΙ υπουργός ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ...Συριζαίος

Δεν καταργεί λέει ο Κατουρούγκαλος τις επικουρικές συντάξεις, αλλά τις ενσωματώνει σε μια ενιαία σύνταξη με τις κύριες συντάξεις...

Πάμε λοιπόν να δούμε ένα προς ένα τα βήματα της βρωμιάς

Η επικουρική σύνταξη δηλαδή - εξ ολοκλήρου δημιουργημένη από την εισφορά του εργαζόμενου - παύει να είναι μια επιβοηθητική (επικουρική) παροχή, που γι αυτόν ακριβώς το...
λόγο θεσμοθετήθηκε και δημιουργήθηκε, και διαχέεται μέσα στη συνολική σύνταξη του εργαζόμενου.

Με αυτή την πρόστυχη μέθοδο, η επικουρική σύνταξη παύει να εκλαμβάνεται ως ένα ανεξάρτητο, αυτοτελές ποσόν, και με την ενσωμάτωσή της στην κύρια σύνταξη, εμφανίζει αίφνης τον χαμηλοσυνταξιούχο  ως υψηλοσυνταξιούχο, του οποίου η υψηλή πλέον σύνταξη θα πρέπει να περικοπεί, πάντα για τη "σωτηρία της πατρίδας".

Αναβαθμιζόμενοι λοιπόν σε υψηλοσυνταξιούχους, το σύνολο των συνταξιούχων της χώρας, καθίστανται αυτομάτως στοχοποιημένοι για να δεχτούν τη νέα επιδρομή των ανδρεικέλων στις ήδη εξανεμισμένες συντάξεις τους.

Νταξ??? ή μήπως υπάρχει κάτι ακόμη που δεν καταλάβαμε???

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

ΤΣΙΠΡΑ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

20/10/15 

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Ένα χρόνο πριν, τον Μάη του 2014, ο Τσίπρας κατήγγειλε την προηγούμενη κυβέρνηση ότι θα έριχνε τις συντάξεις στα 360 ευρώ.

Σήμερα τις συντάξεις κάτω κι από τα 360 ευρώ τις ρίχνει ο ίδιος...

Κατηγορούσε τους προηγούμενους ότι θα εξαΰλωναν τις επικουρικές και τα εφάπαξ.

Σήμερα τα εξαϋλώνει ο ίδιος…

Κατηγορούσε τους άλλους ότι θα απελευθέρωναν τις ομαδικές απολύσεις.

Σήμερα την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων την συζητάει αυτός με την τρόικα…

Παραμονές των εκλογών του Γενάρη ο Τσίπρας έλεγε ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν πρώτος τότε από το ίδιο βράδυ των εκλογών το Μνημόνιο δεν θα υπήρχε. 

Σήμερα ο Τσίπρας λέει ότι το δικό του Μνημόνιο είναι καλό και ότι ο λαός δεν πρέπει να διαμαρτύρεται γιατί τον Σεπτέμβρη τον ψήφισε. Κι αφού τον ψήφισε γνωρίζοντας ότι είναι ψεύτης και ότι και εκείνος είχε φέρει Μνημόνιο, τότε ο λαός δεν πρέπει να μιλάει…

Μετά τις εκλογές του 2012, τον Νοέμβρη μήνα, όταν οι Σαμαράς – Βενιζέλος ψήφιζαν το δικό τους πολυνομοσχέδιο, ο Τσίπρας έλεγε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε σε ένα νόμο με ένα άρθρο όλα τα μέτρα λιτότητας εκείνου του πολυνομοσχεδίου.

Σήμερα ο Τσίπρας ψηφίζει το δικό του τερατώδες πολυνομοσχέδιο που έρχεται να προσθέσει αποκαΐδια πάνω στα ερείπια του πολυνομοσχεδίου των προηγούμενων. Εκείνου του πολυνομοσχεδίου που υποτίθεται ότι ο ίδιος θα το καταργούσε, αλλά που τελικά το τετραγώνισε…

Ο Τσίπρας μετά τις πρώτες εκλογές του 2015 έβγαζε λόγους στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ υποσχόμενος ότι βάζει «οριστικό τέλος στην τρόικα και τις πολιτικές της». Ήταν τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσε «χαρτογιακάδες» τους τροικανούς, στους οποίους θα απαγορευόταν να συναντούν υπουργούς και να σουλατσάρουν στα υπουργεία.

Σήμερα, η «τελειωμένη» και «καταργημένη» τρόικα επιστρέφει και επισήμως στην Αθήνα. Χτες, δε, ο Τσίπρας συγκάλεσε μίνι υπουργικό συμβούλιο δίνοντας την εντολή στους υπουργούς του να κάνουν ό,τι τους πει η τρόικα – αυτή που δεν θα ξαναπατούσε το πόδι της στην Ελλάδα - και να είναι υπάκουοι και επιμελείς για να περάσουν την «αξιολόγηση»…

Αρκετές φορές γίνεται λόγος για τους «ανίκανους» πολιτικούς. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν χειρότεροι από τους «ανίκανους». Αυτοί που είναι ικανοί για όλα…

Ο κ.Τσίπρας είναι προφανές ότι ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Των ικανών...

*Δημοσιεύθηκε στη realnews την Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

(ΑΥΤΟ)ΚΡΙΤΙΚΗ

20/10/15 

Του ΣΤΑΘΗ*

Δύσκολα εμφανίζεται στην Ιστορία τέτοια οβιδιακή μεταμόρφωση, τέτοια μετάλλαξη ενός πολιτικού ηγέτη, όπως αυτή του κ. Τσίπρα. Και το ίδιο δύσκολα ένα αριστερό κόμμα, ή έστω το μέρος εκείνο του κομματικού σώματος που του απέμεινε, παρακολουθεί αυτή τη μετεξέλιξη προσπαθώντας να μιλήσει τη γλώσσα που μιλούσε πριν να αυτομολήσει στην πολιτική που αντιμαχόταν.

Σπανίως, επίσης, στην Ιστορία αυτή η μεταμόρφωση συντελείται τόσο γρήγορα. Και τόσο ξετσίπωτα.

Θα αναφερθώ μόνον σε ένα απ’ τα χίλια που έλεγε ο κ. Τσίπρας, πριν να αρχίσει κι αυτός να αραδιάζει τα χίλια ένα παραμύθια της Χαλιμάς. Ελεγε: «Η λέξηισοδύναμα έχει εισαχθεί απ’ την τρόικα. Οταν αναζητούνε ισοδύναμα, εννοούν ισοδύναμους πόνους». Τώρα

όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ομιλούν στα πάνελ και από του βήματος της Βουλής για τους εν λόγω πόνους -τα ισοδύναμα- ως να πρόκειται για φάρμακα που θεραπεύουν πάσα λύπη και στεναγμό, ως να πρόκειται για παραμυθία αυτών των ίδιων, ώστε να αντέξουν τον αυτοδιασυρμό τους. Εσχατοι των Κλαζομενίων και υπομείονες των Αβδηριτών.

Δεν έχει, όμως, πλέον καμία σημασία να υπενθυμίζει κανείς στον κ. Τσίπρα τι έλεγε και τι λέει. Το έργο έχει προχωρήσει, βρισκόμαστε σε μια νέα σελίδα. Κι αυτή, επίσης, σπανίως εμφανίζεται στην Ιστορία, εις όσα αφορούν τουλάχιστον την παρουσία της Αριστεράς διεθνώς. Σπανίως κόμματα της Αριστεράς έχουν περιπαίξει τη λογική, έχουν ατιμάσει την ηθική κι έχουν διασύρει την ιδεολογία τους όσον ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του, απ’ όταν ο ίδιος κι όσοι τον ακολούθησαν πέρασαν κάτω απ’ τα καυδιανά δίκρανα της υποταγής.

Σπανίως οι ηττημένοι ηττώνται μέσα τους και οι ήρωες μεταμορφώνονται σε ρεμάλια, όπως έγινε με πολλούς από τους Σέρβους μετά τον πόλεμο που έχασαν.

Η Αριστερά, σε όλες της τις εκδοχές, εκφράζει την ταξική αντίθεση με τη Δεξιά, σε όλες της επίσης τις εκδοχές. Ποτέ άλλοτε, ή σπανίως, ένα κόμμα της Αριστεράς δεν έχει διασύρει τόσο πολύ και τόσο, σαν έτοιμο από καιρό, αυτήν την αντίθεση. Και μαζί της και τον εαυτόν του.

Οι γενίτσαροι ήταν αθώοι. Τους άρπαζαν μωρά οι Οθωμανοί και τους ανάθρεφαν τέρατα. Ο ΣΥΡΙΖΑ που απέμεινε δεν αποτελείται από γενίτσαρους. Αυτοί που αυτομόλησαν στη δεξιά πολιτική δεν ήταν αρπαγμένα μωρά, αλλά ενήλικες που ανάλωσαν -αν όχι όλοι, πάντως οι περισσότεροι και οι καλύτεροι- τη ζωή τους στρατευμένοι στις ιδέες, στα ιδανικά και στον τρόπο της Αριστεράς. Που ως τώρα δεν ήταν ποτέ η χλεύη της Δεξιάς.

Μα δεν αυτομόλησαν, θα έλεγε κανείς, υποχώρησαν για να ανασυνταχθούν και να πολεμήσουν την επόμενη μέρα. Μάλιστα. Πώς πολεμάνε; Λέγοντας όσα κατήγγειλαν; Πράττοντας όσα απέρριπταν; Ή, μήπως, δεν εφαρμόζουν το μνημόνιο που οι ίδιοι υπέγραψαν και μαζί με όλες τις εκδοχές της Δεξιάς υπερψήφισαν; Ή, μήπως, δεν γνωρίζουν ότι τα περί ισοδύναμων είναι φούμαρα, καθώς ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έλεγε - ή, μάλλον, ούτε καν φούμαρα, αλλά «πόνοι»; Σε τι ελπίζουν; Σε ένα λέγε-λέγε-λέγε, ό, τι μείνει κι όπου βγάλει; Τόσο μπορούν; Πέστε μου ένα (αριθμός 1) μέτρο, που έφεραν ως αντιστάθμισμα στα εγκληματικά μέτρα που δέχθηκαν να επιβάλουν. Ενα! Ούτε ένα. Ενώ αντιθέτως βροχή, βροχή φωτιάς κι Αρμαγεδδών, οι διαταγές που εκτελούν.

Κι επιπλέον διαπράττουν το αίσχιστο: φορτώνουν στον λαό τον φόνο του εαυτού του. «Μας ψηφίσατε, δεν μας ψηφίσατε»,; ερωτούν ξεδιάντροπα εκείνους που φόβισαν, εκείνους που εξαπάτησαν.

Ο κ. Τσίπρας έγινε πρωθυπουργός για να έχουμε υπερπρωθυπουργό τον κ. Μάαρτεν Φέρβεϊ ή όποιον άλλο γκαουλάιτερ μας στείλει το Βερολίνο. Σπανίως

μια μετάλλαξη λαμβάνει σάρκα και οστά σε τέτοιο βάθος και με τέτοια ταχύτητα. Ο κ. Τσίπρας μιμείται πλέον τον μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου, με όλο και πιο ανατριχιαστικό τρόπο. Ομιλεί με τη σύνταξη του Ανδρέα, τις παύσεις του Ανδρέα, τη στίξη του Ανδρέα. Και το πιο ανατριχιαστικό, όλο και πιο έντονα πια η φωνή του θυμίζει τη φωνή του Ανδρέα. Ανατριχιαστικό,

αλλά αναμενόμενο, διότι όσο πιο κούφιος είναι ο μίμος, τόσο πιο έντονη ακούγεται η ηχώς του ινδάλματός του. Σπανίως ένας πολιτικός έχει μιμηθεί τόσους πολλούς και τόσα πολλά. Ο κ. Τσίπρας μιμείται την πολιτική Σαμαρά, τους τρόπους του Βενιζέλου και το στιλ του Ανδρέα. Τον μόνον που

δεν μιμείται ο κ. Τσίπρας είναι τον σύντροφο Τσίπρα που πιστέψαμε, που βοηθήσαμε, που αγαπήσαμε.

Η ντροπή που βαραίνει πολλούς από εμάς για όλο αυτό είναι το ελάχιστο. Η οδύνη, όμως, που βοηθήσαμε να βαραίνει σήμερα, απ’ όλο αυτό,κόσμο και κοσμάκη είναι ανεξιλέωτη…

*Δημοσιεύθηκε στο enikos.gr την Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

 

Share on facebookShare on twitterShare on googleShare on bloggerShare on deliciousMore Sharing Services