Η ΠΟΜΠΗΙΑ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ



E-mailΕκτύπωσηPDF
10/11/15
Του ΣΤΑΘΗ*

Πομπηία

«Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας» (το Grexit) ήταν το σάουντρακ των τελευταίων ημερών της κυβέρνησης Σαμαρά.
Τώρα το Grexit  επανέρχεται, ως μια ειρωνική υπόμνηση του success story της κυβέρνησης Τσίπρα. Ξανά μανά το ίδιο ντεζαβού - πάει πάλι πίσω η δόση των δύο δισ. - φεύγει σαν το παπόρι απ’ την Περσία στ’ ανοιχτά της Κορινθίας, αφήνοντας τις υποχρεώσεις μας χαρμάνια. Δεν μας δίνουνε τα φράγκα, αν δεν τους δώσουμε τα σπίτια...  
Μια ακόμα κορυφαία πολιτική στιγμή στη ζωή μας..!  
Οκτώ χρόνια τώρα βρυχάται ο Βεζούβιος της κρίσης πάνω απ’ τις στέγες μας. Πέντε χρόνια τώρα λάβα των μνημονίων καίει τη χλωρίδα και την πανίδα μας, στάχτη και μπούρμπερη  
οι εκατό δόσεις. Αν καθυστερήσεις μια μέρα (λέει η Τρόικα), τριάντα μέρες (λέει η κυβέρνηση), επιστρέφεις απ’ το Καθαρτήριο στην Κόλαση. Στάχτη και μπούρμπερη τα κόκκινα δάνεια, οι συντάξεις,  
ακόμα και οι (ελληνικές) μπύρες, στάχτη, από τον ΕΝΦΙΑ του κ. Σαμαρά ως τους πλειστηριασμούς του κ. Τσίπρα! Πλην όμως, θαρρείτε,
δεν ζούμε τις «τελευταίες μέρες της Πομπηίας», αυτές έχουν προγραμματισθεί να κρατήσουν ως το 2037! Ή το 2064! αναλόγως
των ισοδυνάμων ζωής που θα επινοήσουμε. Με πρώτον και καλύτερον τον κ. Τρύφων. Κάθε μέρα κάποια φαεινή τού κατεβαίνει, ήντινα ή την κάνει στη συνέχεια γαργάρα ή μας τη φέρνει κατακέφαλα κι όποιος αντέξει. Τώρα σκαρφίζεται «τέλος ακινησίας» για τα αυτοκίνητα - να τους πληρώνεις, δηλαδή, επειδή σε αναγκάζουν να μην έχεις πια αυτοκίνητο!! Πόσο; 200 ευρώ; 300 ευρώ; δεν ξέρω ακόμα να σας πω, προβληματίζεται ο Τρύφων. Θα επιμείνει; άγνωστον! Πάντως
η στάχτη και η μπούρμπερη ωραία άδουν τον χαβά τους: τέλος ακινήτου αυτοκινήτου! και τέλος ιπτάμενου ακινήτου - τα χρεωμένα σπίτια όμορφα καίγονται.  
Και στο μεταξύ η κυβέρνηση κυβερνάει με τηλεφωνήματα στον κ. Γιούνκερ, την κυρία Μέρκελ, τον κυρ Μοσκοβισί και τον χερ Σόιμπλε, μη μας παίρνετε 300.000 σπίτια, πάρτε μας 200.000, άντε 250.000,
κάπου στη μέση θα τα βρούμε, στάχτη και μπούρμπερη, ένας στους τρεις χρωστάει στη ΔΕΗ, τα τρόφιμα ακρίβυναν 2,1% τον Αύγουστο (ενώ πέφτουν οι μισθοί κι αυξάνονται οι φόροι), Τετάρτη έρχεται η Τρόικα, αν δεν την σταματήσει ο κ. Κατρούγκαλος στις Θερμοπύλες,  
θα μας πάει η Δρακουλέσκου πηδώντας (στο ένα πόδι) ως το Ακροταίναρο. Ενα βήμα μπροστά κι εκατό δόσεις πίσω. Βαστάτε, αδέρφια, εκτός από το πρώτο πακέτο προαπαιτούμενων που ψηφίσθηκε,  
έρχεται τις επόμενες μέρες και το δεύτερο πακέτο! Μπαούλο! Πόσα δισ. θα μας κοστίσει, δεν έχει υπολογίσει ακόμα ο κύριος Τρύφων, έχει όμως υπολογίσει η Τρόικα, πάλι στα παρακάλια ο κ. Τσίπρας, πάλι στα γόνατα, πάλι στα κόκκινα τηλέφωνα,  
αν ως τότε δεν έχουν κόψει γενικώς τα τηλέφωνα απ’ του Μαξίμου οι δανειστές, Ευτυχώς, σύντροφοι, που υπάρχουν και τα ισοδύναμα. Κάτι σαν τα γενόσημα. Πονάει κεφάλι, χαζεύει καφάλι. Ζωή στο κόκκινο - στην κόκκινη γραμμή, στον κόκκινο συναγερμό, στο κόκκινο δάνειο, στο κόκκινο τηλέφωνο, στον κόκκινο Μάη, όταν λέει την επιστημονική του άποψη ο κ. Φίλης, αποκτάνε δασκάλους και βιβλία τα σχολεία, όταν απειλείται η ζωή του κ. Πανούση, δεν απειλείται η ζωή 1.500.00 ανέργων, όταν φυσάει ο βοριάς, κόβουμε το επίδομα θέρμανσης στα αρνάκια, όταν κλείνει ένα μαγαζί, ανοίγει μια μαύρη τρύπα στη γειτονιά. Στάχτη, το ισοδύναμο της μπούρμπερης. Λιμένες και αερολιμένες, καλύτερα να τα δώσεις, παρά να σ’ τα πάρουν. Κομμάτια και θρύψαλα.  
Κι όμως, το πιο ντροπιαστικό, το πιο βάναυσο γύρω μας και μέσα μας είναι ότι η κυβέρνηση «τα έχει στυλώσει» για τα κόκκινα δάνεια από τον φόβο της μην εξ αυτού πέσει. Για τις συντάξεις που τέτοιο φόβο δεν ένιωσε, τις έδωσε. Για το Ασφαλιστικό που ψιλοφοβάται, το φέρνει από ’δώ, το φέρνει από ’κεί, ώσπου πάλι «να μην μπορεί να κάνει αλλιώς».  
Ομως, είναι η πρώτη φορά που μια Αριστερά λειτουργεί και κυβερνά αντιμέτωπη με τον φόβο που της προκαλεί ο λαός και ταυτοχρόνως εκφοβίζοντας τον λαό. Είναι  
η πρώτη φορά που η Αριστερά φοβάται μην τη ρίξει ο λαός και ταυτοχρόνως προσπαθεί να εκφοβίσειτον λαό για να περάσει τα μέτρα των δανειστών-δυναστών.  
Η αντικατάσταση της ελπίδας από τον φόβο είναι το μόνον που ως τώρα έχει καταφέρει η κυβέρνηση Τσίπρα - ΜέρκελΑθλιος άθλος. Στάχτη τα ισοδύναμα, μπούρμπερη τα παράλληλα μέτρα, θραύσματα και θρύψαλα οι Ελληνες...
*Δημοσιεύθηκε στο enikos.gr την Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

ΒΡΩΜΙΚΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΣΙΠΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ

ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΞΕΣΠΙΤΩΣΕΙ ΔΕΚΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ


Εκτύπωση
10/11/15                

Σε πολιτικό και τερατοϊκανό επίπεδο συνεχίζεται το βάρβαρο παζάρι της κυβέρνησης, χωρίς κατάληξη ακόμα, για την έκταση που θα λάβουν οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας. Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αποδεχθεί το ξεσπίτωμα, τουλάχιστον, 40-50%των 300.000 οικογενειών που βρίσκονται σε κατάσταση εκπλειστηριασμού, πράγμα που σημαίνει ένα μαζικό πέταγμα στο δρόμο, τουλάχιστον, 120.000 νοικοκυριών, ενώ πολλοί μιλάνε ακόμα και για150.000 νοικοκυριά!!! Πρόκειται για πρωτοφανή κοινωνική τραγωδία!
Δήλωση του Παναγ. Λαφαζάνη, επικεφαλής της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ:
Είναι αδιανόητο ο πρωθυπουργός της χώρας να παζαρεύει με τους νεοαποικιοκράτες της ευρωζώνης και μάλιστα εν κρυπτώ, πόσες δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά, που αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις του δανείου τους, θα ξεσπιτωθούν και θα μείνουν, χωρίς έλεος, στο δρόμο.
Κανένας πρωθυπουργός, καμιά τερατόϊκα, κανένας τραπεζίτης δεν έχει το δικαίωμα ούτε την εξουσιοδότηση, να εξαπολύσει μαζικό προγκρόμ για να στερήσει, μέσα στην κρίση, ελληνικές οικογένειες, που επλήγησαν βάναυσα από την μνημονιακή λεηλασία, την πρώτη κύρια κατοικία τους.
Αυτή την ώρα, που το τρίτο μνημόνιο δίνει τη χαριστική βολή στην οικονομία και την κοινωνία, αποκτά ακόμα μεγαλύτερη επικαιρότητα, μαζί με τη διαγραφή του δημοσίου χρέους, να προχωρήσει η χώρα σε βαθιά διαγραφή και γενναία ρύθμιση και των ιδιωτικών χρεών για τα πιο αδύναμα οικονομικά νοικοκυριά και τις πιο αδύναμες μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Η αντιμετώπιση του δίδυμου δημόσιου και ιδιωτικού χρέους αποτελεί τη ζωτικότερη προϋπόθεση για μια διέξοδο από την κρίση, για την ανακοπή της ύφεσης και την επανεκκίνησητης οικονομίας.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το αντιπατριωτικό σύμπλεγμα


09.11.2015 | από Σύνταξη
Το αντιπατριωτικό σύμπλεγμα
ΓΝΩΜΕΣ
Δημοσίευση: Φύλλο 284 - 31/10/2015
       
του Βασίλη Ξυδιά

«Όποιος κοιμάται πατριώτης, ξυπνάει εθνικιστής». Το θυμήθηκε ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου ο φίλος Γιώργος Αλεξάτος, ο οποίος το σχολίασε στη σελίδα του στο FB, λέγοντας ότι τούτο το σύνθημα «αν πράγματι το σκεφτούμε στα σοβαρά, μάλλον ως ύβρη θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε»: (α) προς το «Πατριώτες στα όπλα!» της Κομμούνας του Παρισιού· (β) προς το «Εμπρός ΕΛΑΣ, για την Ελλάδα, το δίκιο και τη λευτεριά!» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ· (γ) προς το «Patria o muerte!» (Πατρίδα ή θάνατος!) του Τσε Γκεβάρα.
Το τραγικό είναι, σκέφτηκα, ότι οι οπαδοί του αντιεθνικιστικού αυτού συνθήματος πιστεύουν πως κινούνται στο πλαίσιο μιας μαρξιστικής ή αναρχικής επαναστατικής ορθοδοξίας. Δεν έχουν συναίσθηση ότι είναι ένα μεταμοντέρνο υβρίδιο, που προέκυψε από τα μέσα του ’80, και κυρίως μετά το ’90, μετά δηλαδή την κατάρρευση του «υπαρκτού», ως αποτέλεσμα της υποστολής του επαναστατικού απελευθερωτικού οράματος και της σχεδόν ολοκληρωτικής αφομοίωσης της Αριστεράς από τον πολιτικό φιλελευθερισμό (εκ φύσεως ατομικιστικό και αεθνικό). Ίσως μια γερή δόση Ιστορίας να διόρθωνε κάπως τα πράγματα.
Λέω «ίσως» γιατί υπάρχει και η ψυχολογική πλευρά, που φοβάμαι πως δεν αντιμετωπίζεται με θεωρητικά μαθήματα. Και τελικά είναι αυτή, η ψυχολογική διάσταση, το πραγματικό θεμέλιο αυτού του αντιεθνικιστικού αριστερισμού: Είναι ότι τα ριζοσπαστικοποιημένα νέα παιδιά, από το ’80-’90 και μετά, έχουν ενδόμυχα απαξιώσει-απορρίψει την κοινωνία των ίδιων των αλλοτριωμένων γονιών τους.
Διότι η νέα αυτή αντιπατριωτική Αριστερά, περισσότερο κι από «αντιεθνικιστική», είναι κατά βάση «αντιλαϊκιστική» – όχι με τη θεωρητική ή πολιτική έννοια, αλλά με την έννοια της κατά κυριολεξίαν απαξίωσης του λαού. Ας το επαναλάβω. Αυτός ο αντιεθνικισμός για τον οποίο μιλάμε δεν έχει και πολλή σχέση με τον κλασικό τροτσκιστικό ή τον παραδοσιακό αναρχικό διεθνισμό, όσο κι αν επικαλείται την ταξικότητα. Είναι έκφραση ενός όψιμου αντιλαϊκού ελιτισμού-ατομισμού που στρέφεται όντως, κυριολεκτικά, εναντίον του λαού (μαραζιάρη) της κοινωνίας (εξίσου ένοχης με τους εξουσιαστές της)· κι όπου λαός και κοινωνία είναι σε τελική ανάλυση, όπως είπαμε, οι γονείς αυτών των παιδιών – ιδίως οι αριστεροί 50ρηδες, 60άρηδες, 70άρηδες, ειρωνικά διχασμένοι: ρεαλιστικά προσαρμοσμένοι στο σύνολο της ζωής τους, με διαλείμματα ανώδυνης αμφισβήτησης στο κόμμα ή την ταβέρνα.
Αυτή, λοιπόν, η εναντίον της κοινωνικής υποκρισίας αγανακτισμένη Αριστερά είναι απολύτως αδιάφορη στην ιδέα της καθολικής απελευθέρωσης· της είναι απολύτως ξένη ή ακόμα και εχθρική. Το ιδεώδες της ταυτίζεται με το φιλελεύθερο ιδεώδες της δικαιοσύνης ως ατομικής ελευθερίας. Γι’ αυτό και το αριστερό καθήκον εξαντλείται στη διεκδίκηση μειονοτικών δικαιωμάτων – όχι μόνον εναντίον του κράτους, αλλά κυρίως εναντίον της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η κοινωνία όχι μόνο δεν μπορεί, αλλά και δεν αξίζει να απελευθερωθεί τέτοια που είναι*. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί απ’ αυτούς τους ριζοσπάστες αντιπατριώτες στηρίζουν σήμερα την αριστερή συνθηκολόγηση με τα μνημόνια και την τρόικα, ευαγγελιζόμενοι μια κατά τ’ άλλα αριστερή διακυβέρνηση.
* Όσοι γνωρίζουν από Παλαιά Διαθήκη μπορούν να διακρίνουν εδώ το τιμωρητικό σύμπλεγμα του προφήτη Ιωνά.
http://www.e-dromos.gr/

Δεν είναι τιμή να τιμάς τους όρκους της δουλοπρέπειας ατιμάζοντας την ίδια σου την πατρίδα

Δευτέρα, 9 Νοεμβρίου 2015


Ένα πακέτο προαπαιτούμενων ψηφίζεται, και πριν η απόφαση πάρει το δρόμο για το Εθνικό τυπογραφείο, ένα δεύτερο πακέτο προαπαιτούμενων υπαγορεύουν οι εκβιαστές στην κυβέρνηση του ωρομίσθιου διαπραγματευτή που εξαπατά όποιον μιλά ελληνικά σ αυτό τον τόπο...


Ένα ατελείωτο παιχνίδι διαρκών εκβιασμών που κρατούν την κοινωνία παράλυτη βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Απειλούνται οι πάντες και απειλούνται για τα πάντα. Απειλούνται τα σπίτια των πολιτών, απειλούνται οι λογαριασμοί, ακόμη και αυτοί της μισθοδοσίας, απειλούνται και όποιες οικονομίες ενδεχομένως απέμειναν, για να ταΐσουν μ αυτές τη βουλιμία των τραπεζιτών και της απόλυτης μονοκρατορίας τους.

Όλες αυτές οι απειλές κι όσες ακόμη ακολουθήσουν, συνθέτουν επίσης και ένα σκηνικό φαιδρότητας, αφού στην άκρη αυτής της διαδρομής, κουνιέται το καρότο των 2 δις, που σε αποβλακώνει, που σε παραλύει, που σε καθιστά έρμαιο της προκλητικότερης απάτης όλων των εποχών.

Δύο ολόκληρα δις…  Δύο καραμπινάτα δις… Αυτό το κορυφαίο πακέτο «σωτηρίας»… Αυτό το μνημειώδες ποσόν εταιρικής συμπόνιας και αλληλεγγύης… Δείχνει να είναι το φάρμακο δια πάσαν μαλακίαν, αλλά δυστυχώς δεν είναι το φάρμακο δια πάσαν νόσον και ας σε παραμυθιάζουν για το αντίθετο.

Μ αυτά τα δύο ολόκληρα  δις, που για να εκταμιευτούν (μόνο λογιστικά), έβαλαν και πάλι στο κρεματόριο τη ζωή σου και κόβουν ακόμη και...

την ανάσα σου, αναρωτήσου τι θα πρωτοκαλύψουν…

  • Τα πάνω από 10 δις νέα μέτρα που παίρνονται ήδη αυτές τις μέρες (χωρίς να συνυπολογίζουμε εδώ το νέο πλιάτσικο του ΤΑΙΠΕΔ στη δημόσια περιουσία)???
  • Τα πάνω από 11,5 δις που υπεξαίρεσαν από τα τελευταία αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και δημοσίων οργανισμών για να καταβάλουν το τίμημα της ντροπής στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ λίγο πριν από τις εκλογές και ενώ εσύ πίστευες ότι διαπραγματεύονταν ενώ εκείνοι παρέδιδαν στους τοκογλύφους ακόμη και την ψυχή τους???
  • Τις τρέχουσες δόσεις της ντροπής που επαναλαμβάνουν σε όλους τους τόνους πως θα τιμήσουν, ατιμάζοντας την πατρίδα και το Σύνταγμα της χώρας???
  • Τη γενικευμένη στάση πληρωμών που έχουν ήδη κηρύξει τα ασφαλιστικά ταμεία με τους συνταξιούχουν παρκαρισμένους να περιμένουν τις αποφάσεις συνταξιοδότησης???
Μόνο σε σχέση μ αυτό το ζήτημα, αυτή τη στιγμή υπάρχουν 330.000 εκκρεμείς αιτήσεις για συντάξεις, κύριες και επικουρικές και 61.000 αιτήσεις για εφάπαξ. Τα Ταμεία ωστόσο αδυνατούν να προχωρήσουν και ουσιαστικά, αν και άτυπα, έχει κηρυχθεί στάση πληρωμών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΝΥΠΕΚΚ εκκρεμούν:
α)173.000 αιτήσεις για κύρια σύνταξη συνολικού κόστους 2 δις € περίπου, εκ των οποίων 80.000 αιτήσεις στο ΙΚΑ, 33.000 στον ΟΑΕΕ, 30.000 στον ΟΓΑ, 15.000 στο Δημόσιο και 15.000 αιτήσεις στα υπόλοιπα Ταμεία Κύριας Σύνταξης.
β)130.000 αιτήσεις για έκδοση επικουρικής σύνταξης, εκ των οποίων 126.000 στο ΙΚΑ και το ΕΤΕΑ και 5.000 αιτήσεις στα λοιπά Ταμεία Επικούρησης, με συνολικό κόστος 600 εκατ. €,
γ) 25.000 αιτήσεις χορήγησης μερίσματος συνολικού κόστους 100.000 εκατ. € και

δ) 61.000 αιτήσεις χορήγησης επιδόματος εφάπαξ συνολικού κόστους 1,8 δις €

ΤΟ ΔΟΓΜΑ SOK !! (VINTEO)

Όταν ένας δικαστής με ψυχή βροντοφωνάξει το «Ως εδώ βρε αλήτες»..

Δευτέρα, 9 Νοεμβρίου 2015

.

Κάποιοι φρόντισαν να επιβάλουν στη συνείδηση της κοινωνίας κανόνες άγραφους, που στην πορεία των χρόνων επιχειρούν να τους εμφανίσουν ως θέσφατα ιερά και απαραβίαστα. Είναι προφανές ότι και σ αυτό τη βρωμερότερη συνεισφορά την έχουν τα ΜΜΕ…


Ένα από αυτά – ίσως το πλέον αμφιλεγόμενης σκοπιμότητας – αναφέρεται στη Δικαιοσύνη, στις αποφάσεις της και στην καλλιεργούμενη αντίληψη πως αυτές οι αποφάσεις δεν επιτρέπεται ν αποτελούν αντικείμενο σχολιασμού και πολύ περισσότερο αμφισβητήσεων.

Έτσι σταδιακά συμβιβαστήκαμε με την ιδέα, πως μια ελίτ αποτελούμενη τουλάχιστον από ημίθεους, διαχειρίζεται το δίκαιο και με τη στάση της αποφαίνεται επ αυτού.

Στην ουσία του το φαινόμενο προφανώς και δεν είναι καινούριο, αφού διαχρονικά η δικαιοσύνη στις κομβικές της αποφάσεις – ορόσημα υπήρξε ενίοτε δεκανίκι και άλλες φορές το μακρύ χέρι των εξουσιών.

Ως τέτοιο επομένως, ούτε για το αδέκαστο της φυσιογνωμίας της φημίζεται… Ούτε στο αμερόληπτο των αποφάσεών της διαπρέπει… Και φυσικά στον απολογισμό των πεπραγμένων της, όχι μονάχα δε λείπουν αλλά έχουν ιδιαίτερο ειδικό βάρος οι «μαύρες σελίδες» μέσα από τις οποίες επιβεβαιώνεται η προκλητική ταύτισή της με κεντρικές επιλογές της κυρίαρχης πολιτικής εξουσίας.

Τα πέτρινα χρόνια των μνημονίων, αποτελούν μια παρατεταμένη, και χωρίς αξιοπρόσεκτους κλυδωνισμούς περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας η Ελληνική δικαιοσύνη στα πλαίσια ενός κυρίαρχου – γιατί έτσι τον θέλησαν – διεθνώς «νομικού πολιτισμού», δε λειτούργησε με μοναδικό κριτήριο την ευσυνειδησία της, του νόμους και τον αδιαπραγμάτευτο σεβασμό στο Σύνταγμα και στην προσωπικότητα των πολιτών, αλλά αυτοταπεινώθηκε στην...

περιδίνηση των σκοπιμοτήτων και των προσχηματικών αποφάσεων, που κανένας ιστορικός, κανενός μέλλοντος δεν είναι δυνατόν να τιμήσει.


Ίσως δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως αν στη χώρα λειτουργούσε Συνταγματικό Δικαστήριο και αν η χώρα διέθετε Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, πάμπολλες δικαστικές αποφάσεις θα είχαν καταρριφθεί, και είναι ένα θέμα ποια θα ήταν η τύχη των δικαστών που στοιχήθηκαν πίσω από τη λήψη αυτών των αποφάσεων. Σ αυτά τα χρόνια της ντροπής, η Δικαιοσύνη ιστορικά και ηθικά…
  • Δεν ελέγχεται μόνο γιατί με σειρά αποφάσεών της νομιμοποίησε κατοχικό δίκαιο ταμπουρωμένη πίσω από την προσχηματική επίκληση της «σωτηρίας» της πατρίδας
  • Δεν ελέγχεται μονάχα για την άρνησή της να διαπιστώσει πως αυτή η πρακτική, όχι μονάχα δεν «κλειδώνει» την όποια πραγματική σωτηρία της πατρίδας, αλλά απομακρύνει οριστικά κάθε τέτοια προοπτική…
  • Δεν ελέγχεται μονάχα για την απροθυμία της να παρέμβει αυτεπάγγελτα και να ακυρώσει προηγούμενες αποφάσεις της βλέποντας πως μόνο τα αδιέξοδα τροφοδοτούν ενώ τίποτε απολύτως δεν εγγυώνται…
Ελέγχεται και για την προκλητική της ανοχή, εκεί όπου το δίκαιο προκλητικά φαλκιδεύεται, εκεί όπου η προσωπικότητα των πολιτών προκλητικά ταπεινώνεται, εκεί όπου το ίδιο το Σύνταγμα βιάζεται επιπροσθέτως από τις επιλογές της πολιτικής ηγεσίας, που θεωρεί ότι ανεξέλεγκτα και χωρίς συνέπειες, μπορεί να στέκεται απέναντι στον πολίτη, όχι με εργαλείο το δίκαιο και τη νομιμότητα, αλλά με το βούρδουλα της εκδίκησης και το εγκόλπιο της ανομίας.

Η Δικαιοσύνη επομένως, δεν είναι ιστορικά και ηθικά υπόλογη για τις αποφάσεις της αυτές καθ εαυτές, αλλά και για όλα εκείνα με τα οποία δεν καταπιάστηκε, δεν ασχολήθηκε, σιώπησε και με την αδιαφορία της ουσιαστικά συνηγόρησε σε εγκλήματα σε βάρος του τόπου.  Τρία παραδείγματα αρκούν για να καταδείξουν αυτή την αλήθεια:

Πρώτον: Σκέφτονται λέει να επιβάλουν φόρο ακινησίας για τους πολίτες που αδυνατούν να καταβάλουν τέλη κυκλοφορίας και καταφεύγουν στο ύστατο μέσο της κατάθεσης των πινακίδων τους. Σκέφτονται ακόμη να τους αφαιρούν την άδεια κυκλοφορίας οριστικά, μετά από δυο χρόνια ακινησίας του οχήματός τους.

Και ένας δικαστής με ψυχή, δεν παίρνει την πρωτοβουλία να τους πει: «Ως εδώ αλήτες… Δε φτάνει που με τις επιλογές σας απαξιώσατε περιουσιακά στοιχεία των πολιτών πράγμα που συνιστά ενσυνείδητο έγκλημα… Δε φτάνει που με αυτές τις ολέθριες επιλογές συμβάλατε στην απώλεια εσόδων από τα δημόσια ταμεία, αφού ένα αυτοκίνητο που παραμένει στην κυκλοφορία, δίνει το κράτος περισσότερα μέσω του ΦΠΑ σε καύσιμα, ανταλλακτικά, σέρβις κοκ απ όσα μπορεί να δώσει η υπέρμετρη αύξηση των τελών κυκλοφορίας… Τολμάτε να καταφεύγετε σε μέτρα που νομιμοποιούν την άνευ αντικειμένου τιμωρία και καθιστούν κρατική πολιτική την εμπάθεια και την εκδίκηση, και αυτό σας καθιστά αυτοδίκαια έκπτωτους για άμεση παραβίαση του όρκου που δώσατε μετά την εκλογή σας».

Δεύτερον: Μονιμοποίησαν το κατά τα λοιπά «προσωρινό» χαράτσι στα ακίνητα, με τις γνωστές συνέπειες στην οικονομία και την παραγωγή.

Και ένας δικαστής με ψυχή, δεν παίρνει την πρωτοβουλία να τους πει: «Ως εδώ αλήτες. Δεν απαξιώσατε μόνο τις περιουσίες των πολιτών, αλλά με αυτά τα μέτρα και με τον αφανισμό κάθε οικοδομικής δραστηριότητας, κλείσατε βιομηχανίες υλικών, τσακίσατε το εμπόριο ειδών, τροφοδοτήσατε ανεξέλεγκτα την ανεργία, και εν τέλει επιφέρατε ζημία στα δημόσια ταμεία αφού διατηρώντας ζωντανή την οικοδομική δραστηριότητα, τα δημόσια έσοδα θα ήταν υπερπολλαπλάσια από το κατοχικό χαράτσι».

Τρίτον: Μονιμοποίησαν το επίσης «προσωρινό»  τέλος επιτηδεύματος, και έστειλαν συνεπικουρούμενου και αυτού του κατοχικού χαρατσιού κατά χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες στο δρόμο του λουκέτου.

Και ένας δικαστής με ψυχή, δεν παίρνει την πρωτοβουλία να τους πει: «Ως εδώ αλήτες. Η ζημιά στην εθνική οικονομία από αυτό το μέτρο τόσο η άμεση όσο και η παράπλευρη, είναι πρωτοφανής». Και φυσικά κανένας δικαστής δε τους ανέδειξε τις κορυφαίες τους ποινικές ευθύνες γι αυτή την αθλιότητα.

Αρκούν αυτά ή πρέπει να απαριθμήσουμε και άλλα παραδείγματα για να καταλάβουμε, πως όσο δε βρίσκεται ένας δικαστής με ψυχή που να βροντοφωνάξει «Ως εδώ βρε αλήτες», τότε δυστυχώς αυτή η δικαιοσύνη είναι ο μεγάλος συνένοχος στην καταστροφή του τόπου.

Έκθεση-σοκ ΟΟΣΑ για Ελλάδα!

 Χωρίς δουλειά 7 εκατ. Έλληνες πολίτες

Έκθεση-σοκ ΟΟΣΑ: Χωρίς δουλειά 7 εκατ. Έλληνες πολίτες

ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Η ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ – 6 ΣΤΟΥΣ 10 ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ 700 ΕΥΡΩ – ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ

Σε ένα άκρως επικίνδυνο μείγμα για την επιβίωση της χώρας αναδεικνύονται η ανεργία και η φτωχοποίηση που πλήττουν τους Έλληνες πολίτες, σύμφωνα με νέα στοιχεία που παρουσιάζει νέα έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) που δόθηκε στη δημοσιότητα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, που δημοσιεύει σήμερα, Δευτέρα (09/11/2015) η εφημερίδα «Τα Νέα» ο πληθυσμός της Ελλάδας που δεν εργάζεται υπερβαίνει τα 7 εκατ. άτομα, με ολέθριες συνέπειες για τη βιωσιμότητα της οικονομίας.
Ενδεικτικά, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ:
  • Ο αριθμός των ανέργων (2015) κινείται στα 1.196.736 άτομα, ενώ σε τουλάχιστον 350.000 οικογένειες δεν υπάρχει ούτε ένα εργαζόμενο μέλος. Σε αυτό το θλιβερό στοιχείο έρχεται να προστεθεί και η εκτίμηση της Κομισιόν ότι ηανεργία στην Ελλάδα για το 2015 θα φτάσει το 25,7%, ενώ το 2016 θα αυξηθεί στο 25,8% επί του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.
  • Μια ιδιαίτερα ζοφερή εικόνα παρουσιάζει και η αποτύπωση του ποσοστού μακροχρόνιας ανεργίαςΠερισσότεροι από 7 στους 10 ανέργους (73,1%) δεν έχουν δουλειά για πάνω από 2,5 χρόνια, ενώ οι νέοι άνθρωποι (18-24 ετών) αποτελούν το μεγαλύτερο θύμα της ανεργίας, καθώς το ποσοστό τους ανέρχεται σε 48,5%.
  • Εξίσου ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι τουλάχιστον 9 στους 10 ανέργους δεν λαμβάνουν καμία απολύτως στήριξη από τον ΟΑΕΔ, ούτε ως επίδομα ανεργίας, ούτε ως επιδότηση απασχόλησης.
  • Ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός (όσοι δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία) ανήλθε συνολικά σε 3.296.280 άτομα, ενώ το σύνολο των απασχολούμενων αριθμεί 3.591.407 άτομα. Από τους απασχολούμενους, τουλάχιστον 1 εκατ. άτομα που εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα παραμένουν απλήρωτοι έως και 5 μήνες.
  • 7 στις 10 θέσεις εργασίας που ανοίγουν αφορούν σε προσωρινή ή και περιστασιακή απασχόληση, καθώς οι λεγόμενες «ευέλικτες μορφές εργασίας» τείνουν να καταστούν κανόνας στην ελληνική πραγματικότητα.
«Μια χώρα όπως η Ελλάδα με 4.740.000 άτομα εργατικό δυναμικό, 3.500.000 άτομα στην απασχόληση, 1.240.000 στην ανεργία και 2.650.000 άτομα στη σύνταξη, δεν μπορεί να προσδοκά ούτε αποκατάσταση των σοβαρών ανισορροπιών στη βιωσιμότητα και κοινωνική αποτελεσματικότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης ούτε ανάταξη του κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού», υπογραμμίζει ο ομότιμος καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββας Ρομπόλης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Τέλη κυκλοφορίας: Το τελικό (;) σχέδιο - Πόσα θα πληρώσουμε φέτος (πίνακες)

Τέλη κυκλοφορίας: Το τελικό (;) σχέδιο - Πόσα θα πληρώσουμε φέτος (πίνακες)

Ελλάδα, η χώρα των ηλικιωμένων και των φτωχών
Την ίδια στιγμή, η έκθεση του ΟΟΣΑ υπογραμμίζει τον κίνδυνο που ενυπάρχει πλέον στη χώρα μας και σε ό,τι αφορά την κοινωνική ασφάλιση, εξαιτίας των δυσμενών συνεπειών από τα δύο προηγούμενα Μνημόνια, σε συνδυασμό με το νέο «πετσόκομμα» των συντάξεων που προβλέπει το «Μνημόνιο 3».
Σύμφωνα, πάντα, με τα στοιχεία της έκθεσης, ο αριθμός των συνταξιούχων (στοιχεία 2015) ανέρχεται συνολικά σε 2.656.007 άτομα. Οι δύο πρώτες μνημονιακές συμβάσεις οδήγησαν σε περικοπές κατά 50% των συνταξιοδοτικών αποδοχών, ενώ πλέον 6 στους 10 συνταξιούχους λαμβάνει σύνταξη κάτω από 700 ευρώ. Από αυτούς, το 44,8% συνταξιοδοτείται με ποσά κάτω από το όριο της σχετικής φτώχειας των 665 ευρώ.
Τα δεδομένα αυτά, σε συνδυασμό με τη φυγή νέων Ελλήνων στο εξωτερικό στο πλαίσιο της αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής, σχηματίζουν την εικόνα μιας χώρας που γερνάει επικίνδυνα και χάνει το πιο ζωτικό κομμάτι της, τους νέους. Κι όσοι από αυτούς αποφασίζουν να παραμείνουν εδώ, στον τόπο τους, είναι καταδικασμένοι να έρθουν αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας.
«Σε μια τέτοια προοπτική», επισημαίνει ο Σάββας Ρομπόλης, «εγκυμονείται ο κίνδυνος μονιμοποίησης της φτωχοποίησης σημαντικού τμήματος του πληθυσμού και σοβαρής καθίζησης του παραγωγικού και τεχνολογικού υποβάθρου».
http://www.newsbomb.gr/

ΣΟΡΟΣ - Ο βρώμικος χρηματοδότης της λαθρομετανάστευσης

Δευτέρα, 9 Νοεμβρίου 2015

 Με στόχο τη διάλυση των Ευρωπαϊκών κοινωνιών

Ο Τζωρτζ Σόρος, ο μεγάλος σπόνσορας του τεράστιου κύματος των παράνομων μεταναστών που έρχονται κατά χιλιάδες καθημερινά από την Τουρκία, εκδηλώθηκε και φανερά χωρίς προσχήματα σε ανοιχτή συνέντευξη που έδωσε στην γειτονική χώρα... 

φοτο3

Την ίδια ώρα που σε δημόσιες τελετές διάφοροι Ευρωπαίοι παράγοντες διαφημίζουν την αναχώρηση λίγων δεκάδων παράνομων μεταναστών από την Ελλάδα στην βόρειο Ευρώπη, ο μεγάλος αρχιτέκτονας της Νέας Τάξης, ο άνθρωπος που...

στηρίζει εδώ και χρόνια το κρατίδιο των Σκοπίων σε βάρος της Ελλάδας, που έχει ρίξει δισεκατομμύρια στην τουρκική οικονομία, εκδηλώθηκε και φανερά ότι είναι αυτός που χρηματοδοτεί την τεράστια ανθρώπινη μετακίνηση από την Μέση Ανατολή προς τα δυτικά, δηλαδή προς την χώρα μας. 


Ο Σόρος, που συνεργάζεται με τουρκικά «ανθρωπιστικά» ιδρύματα, κατέκρινε έντονα την ρωσική επέμβαση στην Συρία παρά του ότι εξέφρασε τον θαυμασμό το προς τον Πούτιν, αν και στην πραγματικότητα πολύ θα ήθελε να… τον δει κρεμασμένο ανάποδα, ενώ επαίνεσε την Τουρκία ότι με την μεγάλη της… «ευσπλαχνία» έσωσε την ζωή εκατοντάδων χιλιάδων παράνομων μεταναστών. 

Φυσικά δεν είπε τίποτα για τα τεράστια οικονομικά κέρδη της τουρκικής μαφίας από την μετακίνηση των ανθρώπων αυτών από τα νότια και ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, προς το Αιγαίο. Μένοντας τρεις ολόκληρες μέρες στην Τουρκία, ο Σόρος παρέδωσε και… μαθήματα ανθρωπιστικής αλληλεγγύης στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, για να υποδέχονται με καλύτερο τρόπο τους εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες που μεταφέρονται με τα δικά του χρήματα, για να διαλύσουν κυριολεκτικά τις ευρωπαϊκές κοινωνίες με πρώτη και καλύτερη την ελληνική. 

Έτσι λύθηκε και το αίνιγμα απο που βρίσκουν τα χρήματα όλοι αυτοί για να έρθουν στην Ελλάδα. Αυτός είναι λοιπόν ο μεγάλος «ανθρωπιστής», Τζώρτζ Σόρος! Οι μάσκες έπεσαν και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του. 

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ 
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

ΕΥΡΩΠΗ ΑΙΣΧΟΥΣ ΚΑΙ ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ!



E-mailΕκτύπωσηPDF







911/15 
ΤΟ ''ΚΑΚΟ'' ΠΟΥ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΚΙΝΗΤΕΣ, ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΕΑΤΟ...  
ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ     
Στο ζωικό βασίλειο, ο στρουθοκαμηλισμός «εγγυάται» στον αδύναμο μια τραγική μοίρα, που ο ίδιος πίστευε πως δεν θα ερχόταν, επειδή φρόντισε να μην την βλέπει να καταφθάνει. Στο ανθρώπινο βασίλειο της «συντεταγμένης» θηριωδίας, όμως, ο στρουθοκαμηλισμός λειτουργεί και υπέρ του ισχυρού. Εξασφαλίζει «άλλοθι» της κακιάς ώρας και αναχαιτίζει (;) Ερινύες. Απόδειξη; Το προσφυγικό  
Εάν παρακολουθείς τις τοποθετήσεις της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και των ηγετών των επί μέρους χωρών της Γηραιάς Ηπείρου, είτε πρόκειται για «ορθολογικές» και «προστατευτικές» των συνόρων νύξεις είτε για «ανθρωπιστικές» εξάρσεις τους, αντιλαμβάνεσαι κάτι βασικό: Για αυτούς δεν υφίσταται πρόβλημα, παρά μόνον εάν εμφανιστούν στον ορίζοντα οι ξεριζωμένοι, ή έστω οι βάρκες που τους μεταφέρουν. Εάν η στρουθοκάμηλος πιστεύει ότι το χωμένο στη γη κεφάλι εξαφανίζει τον κίνδυνο, ο «πολιτισμένος κόσμος» (βολεύεται να ) θεωρεί πως οτιδήποτε βρίσκεται εκτός του οπτικού πεδίου των κοινωνιών του, κινείται στη ζώνη της παραγραφής των δικών του εγκλημάτων.  
Να το πούμε διαφορετικά: Οι μικροί Αϊλάν αυτού του κόσμου, της Συρίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν ή της Λιβύης, συνιστούν «πρόβλημα» μόνο εάν τα άψυχα κορμιά τους θεαθούν να έχουν γίνει «μπαλάκια» ανάμεσα σε κύματα και βράχους. Εάν τους διαμελίζουν – αυτούς και τις οικογένειές τους - βόμβες στις πατρίδες τους, τότε το θέμα είναι μακρινό, «εξωτερικό», ίσως και «ακαδημαϊκό»…  
Κάπως έτσι, η επικριτική διάθεση της «θεσμικής Ευρώπης» φθάνει μέχρι τους εμπόρους της ελπίδας, τους διακινητές. Για τους υποκινητές εμπόλεμων συρράξεων, τους διακινητές επεμβάσεωνμηχανισμών αποσάθρωσης ολόκληρων χωρών και επιμήκυνσης αιματοχυσιών, θα ήταν λίγο δύσκολο να περισσέψει θυμός στην «θεσμική Ευρώπη», όπως και στις ΗΠΑ: Δεν συνηθίζει ο «ορθολογικός» κόσμος να εξοργίζεται με ό,τι βλέπει, όταν κοιτάζει τον καθρέπτη.  
Η «έλλειψη ορατότητας» άλλωστε, ή μάλλον η αναγωγή της σε «λύση», εξυπηρετεί ποικιλοτρόπως. Η βύθιση μιας γεμάτης βάρκας «στη ζούλα», δεν προδίδει την «πολιτισμένη» ζούγκλα. Ο «πόλεμος» εναντίον των διακινητών ανά τη Μεσόγειο μπορεί να «αιτιολογήσει» χαμούς προσφύγων, καθ’ όσον η έννοια της «παράπλευρης απώλειας» αποτελεί – εδώ και πολλά χρόνια- «κεκτημένο» Ευρώπης και Βόρειας Αμερικής. Αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους κόλαση αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι στις πατρίδες τους, για να διακινδυνεύουν τόσο, πλέοντας πάνω σε καρυδότσουφλα με ανέμους των έξι μποφόρ. Αλλά, είπαμε: Για τη «θεσμική Ευρώπη» το πρόβλημα είναι ότι αποφασίζουν να μετακινηθούν. Όχι ότι το αποφασίζουν, επειδή βιώνουν ανείπωτες καταστάσεις.  
Κάπως έτσι η «συντεταγμένη Ευρώπη», κάνοντας σήματα κατατεθέντα της τους φράχτες και μη παρέχοντας νόμιμες οδούς διέλευσης, εξασφαλίζει τη μεγέθυνση των κερδών στα κυκλώματα διακίνησης και εκμετάλλευσης (από τα θαλάσσια ταξίδια μέχρι τις πορείες και περιπλανήσεις στην ηπειρωτική Ευρώπη), τα οποία θεωρητικά αφορίζει. Την ίδια στιγμή η τακτική της οδηγεί σε συνεχείς πνιγμούς προσφύγων, αλλά, μην ανησυχείτε, κάποια στιγμή ο «ανθρωπισμός» της αναδύεται. Όσοι σωθούν από τα κύματα, την υποθερμία, την εξάντληση και τις ασθένειες θα αποκτούν το δικαίωμα να αιτηθούν άσυλο, ασχέτως αν θα τους δοθεί.  
Σαν να θεσπίζει η Ευρώπη ένα είδος «φυσικής επιλογής», ώστε να ανοίξει τελικά την πόρτα της στους πιο ανθεκτικούς (κάτι που ίσως έχει τη σημασία του, εάν τελικά «συνήγορος υπεράσπισης» των προσφύγων αποδειχθούν κάποια στιγμή τα δημογραφικά – εργασιακά προβλήματα ορισμένων αναπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών…).  
Το αίσχος συναγωνίζεται την υποκρισία και «γίνεται ένα» με αυτήν. Απηυδισμένη παρατηρούσε προσφάτως η πρώην υπουργός και ευρωβουλευτής της ΝΔ Μαριέτα Γιαννάκου ότι από τις 28 χώρες της ΕΕ μόλις οι 8έχουν δεχθεί πρόσφυγες. Ο θυμός της παραχώρησε όμως τη θέση του στον σκεπτικισμό, όταν διερωτήθηκε κατά πόσον οι χώρες της ΕΕ «μπορούν να λύσουν τα προβλήματα όλου του κόσμου» (συνέντευξη στο «Πρακτορείο 104,9 FM»).  
Να’ τη λοιπόν η εύκολη, βολική και ως εκ τούτου «δημοφιλής» κατάληξη: Μεγάλο κρίμα όσα συμβαίνουν σε αυτές τις χώρες, αλλά η Ευρώπη δεν μπορεί να «φορτωθεί» τα προβλήματα όλου του κόσμου… Υπό μία έννοια, αυτό είναι σωστό: Είναι και οι ΗΠΑ που προκάλεσαν, διόγκωσαν και πολλαπλασίασαν τρομακτικά προβλήματα σε συγκεκριμένες ζώνες του κόσμου (εδώ περιοριζόμαστε στις πολεμικές αναφλέξεις, εάν επεκτεινόμασταν και στα «απλά» οικονομικά ξεζουμίσματα θα χρειαζόμασταν πολλαπλάσιο χώρο, για απέραντη περιήγηση…).  
Εάν όμως οι «αλά Γιαννάκου» ρήσεις υπαινίσσονται ότι η Ευρώπη δικαιούται να νίπτει τας χείρας της, όταν νιώθει «κουρασμένη» από τις προσφυγικές ροές, θα προτείναμε κάτι: Δείτε απλώς ποιες χώρες της ΕΕσυμπεριλαμβάνονταν στις 18 (!) που δεν καταδέχθηκαν καν – προ δυο εβδομάδων- να λάβουν μέρος σε εκείνη τη συνάντηση κορυφής, την οποία συγκάλεσε ο Γιούνκερ, προφανώς επειδή η Μέρκελ ένιωθε πολύ πιεσμένη με την άνοδο της ξενοφοβίας στην πατρίδα της.  
Δια της απουσίας της έλαμψε η Βρετανία. Κατά μια ενδιαφέρουσα σύμπτωση, αυτή η «λάμψη» σχεδόν συνέπεσε με την παραδοχή Μπλερ (συνέντευξη στο CNN) ότι η επιδρομή του 2003 στο Ιράκ ουσιαστικά «γέννησε» το ISIS. Νωρίτερα βεβαίως «έφερε» την Αλ Κάιντα στην πάλαι ποτέ 100% κοσμική χώρα- όπως άλλωστε ήταν η Συρία.  
Δεν προλαβαίνουν σήμερα οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΟΗΕ ή Διεθνούς Μετανάστευσης να μετρούν τα εκατομμύρια των ανθρώπων που εγκαταλείπουν το Ιράκ. Κάπου 2,2 εκατομμύρια προσφύγων καταμετρήθηκαν την εποχή της «απελευθέρωσης» της χώρας, από τα στρατεύματα ΜπουςΜπλερ και μερικών ακόμη θλιβερών «προθύμων».  
Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί, 80% του πληθυσμού χωρίς ολοκληρωμένες συνθήκες υγιεινής, μόλις 45 % με πρόσβαση σε καθαρό νερό, 25% ποσοστό παιδικού υποσιτισμού... Αυτά κι άλλα παρεμφερή αποτελέσματα της στρατιωτικής επέμβασης των «απελευθερωτών» εξηγούν ασφαλώς τους λόγους, για τους οποίους πολύ γρήγορα τόσοι Ιρακινοί αναζήτησαν καλύτερη τύχη σε άλλες χώρες. Κατόπιν κατέφθασε κι ο ISIS, αλλά απαξίωσε να καταφθάσει στην πρόσφατη έκτακτη συνάντηση ο Κάμερον, ο πρωθυπουργός της «αθώας» Βρετανίας.  
Δια της απουσίας της έλαμψε και η Γαλλία. Αν οι «πρόθυμοι» του Μπους άρχισαν να ισοπεδώνουν το Ιράκ τον Μάρτιο του 2003, για τα αόρατα «όπλα μαζικής καταστροφής» και τα ορατά πετρελαϊκά συμβόλαια, η Γαλλία πρωτοστάτησε τον Μάρτιο του 2011 στην επιδρομή εναντίον της Λιβύης, που διέλυσε ουσιαστικά τη χώρα. Ήταν τότε που ο Σαρκοζί, αδυνατώντας να προσφέρει στη γαλλική πολιτική και οικονομική ελίτ κάποια προοπτική αναβάθμισης σε σχέση με τη Γερμανία, αναζωπύρωσε την «ένδοξη» Γαλλία των όπλων, με ολίγη από αποικιοκρατική νοσταλγία…  
Δια της απουσίας της έλαμψε και η Ιταλία, μία ακόμη χώρα από τους «πρόθυμους» δήμιους του Ιράκ, το 2003. Εάν υποτεθεί ότι αύριο – μεθαύριο πληθύνουν πάλι οι προσφυγικές ροές από τη Λιβύη, με κατεύθυνση τη Λαμπεντούζα και την Ιταλία, εικάζουμε ότι ο Ματέο Ρέντσι θα αρχίσει εκ νέου να κατηγορεί τις Βρυξέλλες για «έλλειψη αλληλεγγύης». Έως τότε, η «ουρά απ’ έξω»…  
Στο κάτω- κάτω, η κεντροαριστερή «λούφα» είναι προτιμότερη από τις κεντροαριστερές βυθίσεις πλοιαρίων. Εκτός αν ξεχάσαμε εκείνη που αποδεδειγμένα διενήργησε το ιταλικό ναυτικό στη δεκαετία του ’90στέλνοντας, στον μεν βυθό της Αδριατικής πρόσφυγες, στη δε χωματερή ιδεολογημάτων το κλισέ, σύμφωνα με το οποίο μόνον «οι συντηρητικές δυνάμεις της Δεξιάς» φταίνε για την εμετική εικόνα της Ευρώπης.  
Στο Αφγανιστάν βομβαρδίζονται ακόμη και νοσοκομεία των Γιατρών Χωρίς Σύνορα – μπορεί λοιπόν κανείς να υποθέσει τι (άλλο) συμβαίνει εκεί… Συμμέτοχες στα «κλέη» ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ, αλλά δυσφορούσες και «αναρμόδιες» όταν κτυπούν την πόρτα τους Αφγανοί πρόσφυγες…  
Τελικά, έχει δίκιο η κυρία Γιαννάκου. Η ΕΕ δεν μπορεί να κουβαλά τα βάρη «όλου του κόσμου». Το αίσχος και η κτηνωδία της ίδιας είναι ήδη ασήκωτα.
*Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015