Ξεκίνησε το απόλυτο ηλεκτρονικό φακέλωμα των Ελλήνων!

6-1-2016

 

ΟΣΑ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΕ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ, ΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΑΦΟΥ ΕΚΛΕΨΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ!

Το 2012 κι ενώ η τότε κυβέρνηση είχε βάλει μπροστά - με απαίτηση της τρόικας - το μεγαλύτερο ηλεκτρονικό φακέλωμα των Ελλήνων πολιτών στο όνομα πάταξης της φοροδιαφυγής, η απορία μιας νεαρής άνεργης γυναίκας κατάφερε να αποκαλύψει τα αίολα ποδάρια ενός σχεδίου το οποίο εν καιρώ εκρηκτικής οικονομικής ένδειας το μόνο που μπορούσε και μπορεί να αποδώσει, είναι εντυπώσεις. Και μάλιστα αρνητικές!

Αναρωτιόταν αυτή η γυναίκα: «Εγώ είμαι άνεργη και με ζει ο πατέρας μου. Νοικιάζω σπίτι στο όνομά μου, έχω ένα παλιό αυτοκίνητο, τολμώ και τρώω μια φορά το μήνα έξω, κάνω μπάνιο κάθε μέρα, πληρώνω το ταμείο μου (είμαι ελεύθερος επαγγελματίας και αναγκαστικά πρέπει να το κάνω). Ρωτώ: Θα με φορολογήσουν για όλα αυτά; Αφού έχει ήδη φορολογηθεί ο πατέρας μου που με ζει! Μπράβο! Βρήκαν τη λύση!»

Σχεδόν τρία χρόνια μετά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ βάλθηκε να ολοκληρώσει με... πανηγυρικό τρόπο ό, τι άφησαν στη μέση οι προηγούμενες κυβερνήσεις των Μνημονίων! Και αυτό ίσως να μην αποτελούσε πεδίο συζήτησης -πέρα από την ουσία του θέματος - εάν δεν είχαν εκλεγεί και ξανά - εκλεγεί φορώντας αριστερή (για τους μεν του ΣΥΡΙΖΑ) και αντιμνημονιακή (για τους δε των ΑΝΕΛ) προβιά!

Ηλεκτρονικές συναλλαγές, περιουσιολόγιο και ένα νέο Πόθεν Έσχες στο οποίο θα πρέπει να δηλώνονται τα πάντα! Και δεν εννοούμε το «μαύρο χρήμα» της διαφθοράς των κρατικών αξιωματούχων και θεσμικών παραγόντων -το οποίο συνεχίζει ακάθεκτο να κρατά την χώρα ψηλά στη λίστα με τις πλέον διεφθαρμένες της ΕΕ - αλλά όλα τα υπόλοιπα που είναι για γέλια και για κλάματα να τα απαριθμήσει κάποιος!

Δείτε ΕΔΩ τι έκαναν με την υπόθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρο Ρακιντζή! Αυτόν τον... «ενοχλητικό τύπο» που με ένα τσούρμο επιθεωρητές προκαλούσε εδώ και χρόνια ταραχή στους «θαμμένους» φακέλους της διαφθοράς όπου πρωταγωνιστές τσιράκια του πολιτικού συστήματος!

Όχι μόνον δεν τον επιβράβευσαν με το να στοχεύσουν στις υποθέσεις που αποδεδειγμένα αποτελούσαν πυρήνες διαφθοράς, αντιθέτως ο Ρακιντζής κρίθηκε και ΕΚΠΤΩΤΟΣ!

Κατά τα υπόλοιπα είχαν καημό να βαπτίσουν τα νεογέννητα με Αριθμό Φορολογικού Μητρώου!

Λογικότατο -μπορεί να σχολιάσει κάποιος - καθώς κάθε παιδί που γεννιέται σε αυτήν την χώρα χρωστά δίχως να το ξέρει 40.000 ευρώ στους δανειστές!

Σύμφωνα με... ΝΟΤΑΜ του υπουργείου Οικονομικών, από την 1η του Γενάρη κάθε παιδί που γεννιέται, με την εγγραφή του στο Ληξιαρχείο θα λαμβάνει και ΑΦΜ! Μεγαλείο ορθής σκέψης! Έτσι κι αλλιώς, στην Ελλάδα του 2016 ακόμη και η τεκνοποίηση αποτελεί... οικονομική δραστηριότητα!

Μέχρι και τις 28 Φεβρουαρίου η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων μέσω των εφοριών θα γνωρίζει πόσα βγάζεις, από που τα βγάζεις, πόσα δίνεις για ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, σταθερή - κινητή τηλεφωνία, αν νοσηλεύεσαι σε ιδιωτικό ή δημόσιο νοσοκομείο, εάν το παιδί σου το πηγαίνεις σε ιδιωτικό ή δημόσιο σχολείο, τι ασφάλεια διαθέτεις και πόσα δίνεις, πόσα χρήματα χαλάς στο σούπερ μάρκετ και αλλού μέσω του συστήματος ηλεκτρονικών συναλλαγών και γενικώς θα γνωρίζει ό, τι κάνεις και το πληρώνεις.

Μετά την 28η Φεβρουαρίου -και αν δεν απαιτήσουν κάτι επιπλέον οι δανειστές - θα ακολουθήσει «σάρωση» των στοιχείων και θα βγει το τελικό «μπουγιουρντί».

Όλα θα γίνονται με συνοπτικές διαδικασίες! 

Παρακολουθείστε ένα παλιό αλλά... διαχρονικό διαφημιστικό spot από τις ΗΠΑ:

Οι εισαγγελείς στην άκρη. Και όποιος θέτει ζήτημα νομιμότητας, θα καταγγέλλεται ως... ύποπτος!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα:Eίσαι μεγαλοοφειλέτης και αποφασίζουν να σε ελέγξουν. Θα το κάνουν σε άμεση συνεννόηση με την τράπεζα που έχεις τις καταθέσεις και τους λογαριασμούς σου. Άρα μαζί σου και δίχως την παρέμβαση της δικαιοσύνης! Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην καλό.

Όταν βγήκαν οι εισαγγελείς και διαμαρτυρήθηκαν για το αν είναι συνταγματικό να χρησιμοποιούνται λίστες - προϊόντα υποκλοπής ως νόμιμες, δεν το έκαναν ούτε τυχαία, ούτε γιατί ήθελαν να προστατεύσουν τον... «μπάρμπα στην Κορώνη» ή την «θεία από την Αμερική».

Αλλά το υπουργείο Δικαιοσύνης το αντιμετώπισε ως τέτοιο, εξαπολύοντας σφοδρότατη επίθεση στους εισαγγελείς (Δείτε ΕΔΩ) και υπονοώντας (Δείτε ΕΔΩ) ότι κάτι περίεργο τρέχει... από πίσω.

Η Ένωση Εισαγγελέων απάντησε ψυχραιμότερα απ' ότι τα κυβερνητικά στελέχη εξηγώντας πως: «Με την επίμαχη Ανακοίνωση δηλώσαμε ρητά την προσήλωσή μας, ως Ελλήνων Εισαγγελέων, στο στόχο της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς –όπως και όλων αδιακρίτως των εγκλημάτων-, πλην όμως πάντοτε εντός των πλαισίων και ορισμών του Συντάγματος και με όρους που προϋποθέτουν νομοτεχνική και δογματική συνέπεια».

Δηλαδή, τι τους υπενθύμισαν με... απλά λόγια οι Εισαγγελείς; ΤΗΡΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ!!!

Είναι δυνατόν μια αριστερή «φράξια» η οποία πριν ανέβει στην κυβέρνηση έδωσε αγώνες για να τηρούνται οι νόμοι και για εφαρμογή «δίκαιης δικαιοσύνης» να πατά και το τελευταίο μονοπάτι στο όνομα πάταξης της φοροδιαφυγής; Σ.σ., άσε που δεν την βλέπουμε κιόλας!

Και για να μην ξεχνιόμαστε ας θυμηθούμε και ολίγον... Σαμαρά για να τον συγκρίνουμε με τους νεώτερους (η διαφορά είναι ότι ουδέποτε έγινε για υπουργούς, βουλευτές, στελέχη οργανισμών κτλ):

Και αν τους ενδιαφέρει τόσο, μέσω του ηλεκτρονικού φακελώματος ήδη γνωρίζουν καλά ποιοι είναι οι «εθνικοί επιβήτορες» που λυμαίνονται τους... πλούσιους -ακόμα - «βιότοπους» της Ελλαδίτσας μας. Αντί να τους στείλουν στη δικαιοσύνη, γιατί την προσπερνούν; σ.σ., εκτός και αν η προσπάθεια πάταξης της φοροδιαφυγής σταμάτησε στη Βίκυ Σταμάτη που ενοχλούσε και το... κοινό περί δικαίου αίσθημα!!!

Για να το περιγελάσουμε... ουδέν κακό αμιγές καλού!

Ίσως να είναι μία καλή ευκαιρία να συνειδητοποιήσει η κυβέρνησης της Αριστεράς, της Αλληλεγγύης και του Ανθρωπισμού (τα τρία Άλφα στη σειρά) πόσο ακριβά πληρώνουμε το γάλα, πόσο ακριβά μας στοιχίζει η δημόσια εκπαίδευση, τα φάρμακα που δε μπορούν να αγοράσουν οι συνταξιούχοι, η αποταμίευση για μία σύνταξη που ανάθεμα κι αν πάρουμε ποτέ.

Ίσως να είναι μία καλή ευκαιρία να νιώσει η κατά κόσμον... Αριστερή κυβέρνηση πώς λειτουργούσαν οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις που κατήγγειλε για τα ίδια ακριβώς πράγματα που τώρα εφαρμόζει!

Υ.Γ: Μόλις τελειώσετε με το Εθνικό Ξεπούλημα... δεν θα χρειαστεί ούτε καν να μας ξυπνήσετε καθώς θα έχετε ολοκληρώσει το απόλυτο ηλεκτρονικό φακέλωμα και άρα θα ξέρετε πολύ καλά ακόμα και πόσο χαρτί υγείας ξοδεύουμε στο πρωϊνό μας ξύπνημα...

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/657887/xekinise-to-apolyto-ilektroniko-fakeloma-ton-ellinon#ixzz3wT4dpb9X

Οδοιπορικό στη μνημονιακή πορεία της κυβέρνησης Τσίπρα

06.01.2016 | από Σύνταξη

ΘΕΜΑ

Δημοσίευση: Φύλλο 293 - 2/1/2016

         

Η απόσταση από τη διαπραγμάτευση ώς τη θρησκευτική προσήλωση στις απαιτήσεις των δανειστών

Του Παύλου Δερμενάκη*

Το 2015 ήταν μια χρονιά με πολύ πυκνά, κυρίως εσωτερικά, πολιτικά γεγονότα. Το βασικότερο στοιχείο του, η σταδιακή και με επιταχυνόμενους ρυθμούς μετάλλαξη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του σε ένα πολιτικό οργανισμό που υπηρετεί τα μνημόνια και επιχειρηματολογεί για την εφαρμογή τους με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ότι, δηλαδή, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, συνεπώς ας τα εφαρμόσουμε για να τελειώνουμε μια ώρα αρχύτερα, για να πάμε μετά σε άλλες πολιτικές, για να εφαρμόσει ο ΣΥΡΙΖΑ, επιτέλους(!), το πρόγραμμά του. Μέχρι τότε, όμως, μνημόνια.

Το μέγεθος της μνημονιακής μετάλλαξης της κυβέρνησης διαπιστώνεται καθημερινά, τόσο με τα μέτρα και τον τρόπο που τα εγκρίνουν όσο και με τα όσα τους «ξεφεύγουν», κάνοντας δηλώσεις όλοι τους, όταν ξεχνούν ότι πρέπει να «κάνουν αντιπολίτευση» στον εαυτό τους.

Έτσι, έφτασαν στο σημείο να εγκαλούν τις προηγούμενες μνημονιακές «κυβερνήσεις» ότι υπήρξαν δειλές που δεν εφάρμοσαν πλήρως τα δύο προηγούμενα μνημόνια, όπως χαρακτηριστικά είπε την 1η Δεκέμβρη στον Σκάι ο υφυπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Μάρδας: «Μέχρι να έρθει αυτή κυβέρνηση που προχωράει με ασύγκριτα ταχύτερο βηματισμό, χρειάστηκαν 5 χρόνια για να εφαρμοστούν κάποια από τα μέτρα που ήταν αναγκαία» και «το τραγικό λάθος στην ιστορία είναι ότι στο πλαίσιο της δειλίας που έδειξαν οι προηγούμενοι, τρέναρε η εφαρμογή των μέτρων, με αποτέλεσμα να χαθεί η δυναμική».

Στη λογική των δηλώσεων Μάρδα η κυβέρνηση αποδέχθηκε, ψήφισε και εφαρμόζει με ακρίβεια το 3ο Μνημόνιο που είναι το επαχθέστερο όλων και οι αλλαγές που φέρνει, η συνεπής από την κυβέρνηση εφαρμογή του, αλλάζουν ριζικά, προς το χειρότερο, τους όρους διαβίωσης του λαού και τις δομές της οικονομίας και της κοινωνίας.

Έτσι, για να επιβεβαιωθεί και στην περίπτωση της Ελλάδας, με τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, η γνωστή «ατάκα» του Ιταλού μεγαλοβιομήχανου Τζιοβάνι Ανιέλι όταν σχολιάζοντας τα πολιτικά πράγματα της Ιταλίας, πριν από δύο περίπου δεκαετίες, είχε πει: «Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από τη Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».

Ας δούμε μερικά από τα στοιχεία αυτών των αλλαγών που προώθησε με «ασύγκριτα ταχύτερο βαθμό» η κυβέρνηση Τσίπρα. Να σημειώσουμε εδώ ότι όλοι οι νόμοι που ψηφίζονται είτε ως προαπαιτούμενο είτε σε εφαρμογή του μνημονίου, εισάγονται στη Βουλή και «εγκρίνονται» με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Δηλαδή σε 48 ώρες έχουν ολοκληρωθεί όλες οι διαδικασίες, «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε», σε κοινοβουλευτικές επιτροπές και Ολομέλεια, συζήτηση, τροπολογίες και ψήφιση για κείμενα που κάποιες φορές ξεπερνούν και τις 600 σελίδες. Φυσικά, ούτε προλαβαίνουν οι βουλευτές να τα διαβάσουν ούτε διάλογος υπάρχει, ούτε δυνατότητες τροπολογιών, αφού όλα είναι προεγκεκριμένα από τους δανειστές, όπως προβλέπει η συμφωνία σε επίπεδο αρχηγών Κρατών της Ε.Ε. της 12/7/2015. Συνεπώς, δεν υπάρχουν δυνατότητες αλλαγών και η Βουλή έχει μετατραπεί σε ένα γρήγορο πρωτοκολλητή αποφάσεων των δανειστών, που επιφέρουν δεινά στον ελληνικό λαό στο όνομα του δανείου των 85 δισ. και των δόσεων της κάθε περιόδου για να εξοφλούνται τα προηγούμενα χρέη στους ίδιους δανειστές.

Τα επιμέρους θεσμικά-νομικά κείμενα και η σημασία τους

1. Απόφαση Συνόδου Αρχηγών Κρατών Μελών της Ευρωζώνης της 12/7/2015. Ο πρωθυπουργός αποδέχθηκε ένα κείμενο που βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με το «όχι» του λαού της 5/7/2015. Το κείμενο που αποδέχθηκε είναι σαφώς χειρότερο από αυτό που είχαν προτείνει οι Θεσμοί, στις 26/6, απορρίφθηκε από την κυβέρνηση τότε και απορρίφθηκε και από το λαό με το δημοψήφισμα. Έχει, δε, ιδιαίτερη σημασία η διατύπωση του κειμένου ότι «η κυβέρνηση οφείλει να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με τους Θεσμούς, όσον αφορά όλα τα νομοσχέδια στους σχετικούς τομείς, αρκετό χρόνο πριν από την υποβολή τους σε δημόσια διαβούλευση ή στη Βουλή». Με το συνολικό κείμενο της συμφωνίας εκχωρείται επίσημα στους δανειστές, από μία κυβέρνηση που ήθελε να λέγεται της Αριστεράς, η εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία στη χώρα, καθώς και όλη η δημόσια και μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας. Και σε εφαρμογή αυτών ακολουθούν οι εφαρμοστικοί νόμοι ή προαπαιτούμενα για τις δόσεις.

2. Ο πρώτος νόμος προαπαιτούμενων του Ιουλίου 2015, αφορούσε τις μετατάξεις όλων σχεδόν των ειδών στον υψηλό συντελεστή 23% του ΦΠΑ, τη σταδιακή κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ στα νησιά, μειώσεις συντάξεων μέσω της αύξησης εισφορών για Υγεία, την πλήρη ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ (και έμμεσα την αμνήστευση όσων έγιναν το 2009-2010 για την εκτόξευση του ελλείμματος του 2009) και την έναρξη λειτουργίας του Δημοσιονομικού Συμβουλίου με την εισαγωγή ημιαυτόματων διαδικασιών για περικοπή δαπανών, όταν δεν επιτυγχάνεται ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος. Από τα μέτρα αυτά μόνο για το 2015 (στο Β΄ εξάμηνο) ο λαός επιβαρύνθηκε άμεσα: α) με 425 εκατ. ευρώ από τον ΦΠΑ και για τα επόμενα χρόνια η επιβάρυνση θα είναι στο 1% του ΑΕΠ (περίπου 1,8 δισ. ευρώ με τα σημερινά δεδομένα) και β) με 425 εκατ. ευρώ από τη μείωση των συντάξεων.

3. Ο δεύτερος νόμος προαπαιτούμενων του Ιουλίου 2015, αφορούσε την έγκριση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και την ενσωμάτωση στο Εθνικό Δίκαιο της οδηγίας για την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων. Ο κώδικας που δεν μπόρεσε να περάσει η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, καθώς είχε απορριφθεί με πανελλαδικό δημοψήφισμα από όλους τους δικηγόρους, με ποσοστό 94%, έγινε νόμος του κράτους από την κυβέρνηση Τσίπρα με συνοπτικές διαδικασίες. Πρόκειται για ένα νόμο φαλκίδευσης των δικαιωμάτων του λαού με στόχο να ευνοηθούν οι τράπεζες και οι ισχυροί του χρήματος. Μια από τις σημαντικότερες συνέπειές του είναι η ενίσχυση της θέσης των τραπεζών έναντι των δανειοληπτών που βρίσκονται σε αδυναμία και η σημαντική διευκόλυνσή τους για κατασχέσεις και πλειστηριασμούς. Οι συγκεκριμένες νομικές ρυθμίσεις, σε συνδυασμό με όσα ακολούθησαν και αναφέρονται παρακάτω, διαμορφώνουν ένα εφιαλτικό καθεστώς για τους δανειολήπτες σε καθυστέρηση.

4. Ο τρίτος νόμος προαπαιτούμενων του Αυγούστου 2015 αφορά την ουσιαστική κατάργηση των πρόωρων συντάξεων και τις αλλαγές στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Στην ουσία, καταργεί τις πρόωρες συντάξεις μέσω της υπέρμετρης αύξησης της «ποινής» μείωσης της σύνταξης. Επίσης, αυξήθηκαν τα όρια ηλικίας (από μερικούς μήνες μέχρι 17 χρόνια) για όσους βγαίνουν σταδιακά στη σύνταξη από τώρα έως το 2021, προσαρμόζοντας πλέον όλους τους συνταξιοδοτούμενους στην ηλικία των 67 ετών (επί του παρόντος). Με αυτό το νόμο «εγκρίθηκε» και η δανειακή σύμβαση του 3ου Μνημονίου.
Ακολούθησαν οι εκλογές, οι προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης, που ανασκευάζονταν από το σχέδιο Κρατικού Προϋπολογισμού που κατατέθηκε παράλληλα στη Βουλή, και αμέσως μετά ξεκίνησε πάλι η διαδικασία ψήφισης εφαρμοστικών νόμων.

5. Απόφαση Τράπεζας της Ελλάδος (ΤτΕ) τροποποίησης κώδικα δεοντολογίας διαχείρισης «κόκκινων δανείων» (15/10/2015). Σύμφωνα με αυτή εξειδικεύονται οι σχετικές διαδικασίες και γίνονται ακόμα πιο «δύσκολες» για τους οφειλέτες σε καθυστέρηση, ενώ ανοίγει από πλευράς ΤτΕ από 1/1/2016 η διαδικασία για κατασχέσεις – πλειστηριασμούς μέσω της διαδικασίας κατάταξης των δανειοληπτών σε «συνεργάσιμους» και μη με αποφάσεις των τραπεζών!.

6. Ο τέταρτος νόμος προαπαιτούμενων του Οκτωβρίου 2015, αφορά εξειδικεύσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδοτήσεων επί το δυσμενέστερο για τους εργαζόμενους, φορολογικά και δημοσιονομικά θέματα, που κάνουν αυστηρότερη την διαδικασία εφαρμογής χωρίς παρεκκλίσεις του προϋπολογισμού και κυρίως των προϋπολογισμών των ΟΤΑ και των λοιπών εποπτευόμενων φορέων, και εφαρμογής της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ (απελευθέρωση αγορών) σε διάφορους τομείς όπως το φυσικό αέριο, σιδηροδρομικές μεταφορές, συγκοινωνίες κ.λπ. Στο πλαίσιο αυτού του νόμου καταργήθηκε με Υπουργική Απόφαση και η 35ετία για συνταξιοδότηση στο Δημόσιο και συνδέεται πλέον η συνταξιοδότηση με την ηλικία των 67 ετών.

7. Ο πέμπτος νόμος προαπαιτούμενων, επίσης, του Οκτωβρίου 2015, αφορά ρυθμίσεις διαφόρων υπουργείων. Ένα ακόμα δείγμα ότι για την παραμικρή λεπτομέρεια για όλα τα θέματα της χώρας «αποφασίζουν και διατάσουν» οι δανειστές και η κυβέρνηση πρωτοκολλά τις αποφάσεις τους μέσω της «εθνικής» διαδικασίας.

8. Ο έκτος νόμος προαπαιτούμενων και πάλι εντός Οκτωβρίου 2015, αφορά το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) και τη διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Στην ουσία, παρέδωσε τη Διοίκηση του ΤΧΣ στον έλεγχο των δανειστών και διαμόρφωσε το πλαίσιο για την παράδοση των τραπεζών στους ξένους, σύμφωνα με την 3η ανακεφαλαιοποίηση. Ακολούθησε η διαδικασία της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των stress tests της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) που είχε ως αποτέλεσμα να δοθούν σχεδόν δωρεάν στους ξένους επενδυτές. Η αξία τους αποτιμήθηκε σε 746,8 εκατ. ευρώ όταν έχουν Ισολογισμούς 350 δισ. ευρώ (δύο φορές το ΑΕΠ της χώρας).

9. Ο έβδομος νόμος προαπαιτούμενων του Νοεμβρίου 2015, αφορά την επί το δυσμενέστερο τροποποίηση του νόμου Κατσέλη για την προστασία της 1ης κατοικίας. Άμεσα αφήνει εκτεθειμένο σε κατάσχεση και πλειστηριασμό το 40% των δανειοληπτών, που δεν εντάσσονται σε καμία από τις δύο θεσμοθετούμενες κατηγορίες δανειοληπτών σε καθυστέρηση. Ακόμα όμως και για αυτούς που εντάσσονται στο νόμο, αφενός οι διαδικασίες γίνονται ιδιαίτερα επαχθείς και με σημαντικό οικονομικό κόστος, αφετέρου δε μόλις βρεθούν σε νέα αδυναμία εξυπηρέτησης των νέων μειωμένων δόσεων, λόγω της συνεχούς μείωσης των εισοδημάτων και αύξησης των φόρων, θα βρεθούν και αυτοί αντιμέτωποι με την κατάσχεση και τον πλειστηριασμό.

10 Ο όγδοος νόμος προαπαιτούμενων, επίσης, του Νοεμβρίου 2015, αφορά την πώληση των δανείων των τραπεζών στα «αρπακτικά» funds. Ο νόμος, κατ’ αρχήν, εξαιρεί τα στεγαστικά 1ης κατοικίας αλλά μέχρι το Φεβρουάριο του 2016. Με αυτό το νόμο παραδίνεται ένα πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής Ιδιωτικής περιουσίας στα funds καθώς επί συνόλου δανείων 200 δισ. ευρώ μέχρι τώρα, τα 107 είναι «κόκκινα» με το μεγαλύτερο μέρος από αυτά να έχουν προσημειωμένα ακίνητα και επιχειρήσεις.

11. Κρατικός Προϋπολογισμός 2016. Με την ψήφισή του «επισημοποιήθηκε» η επιβάρυνση του λαού για το 2016 με 5,7 δισ. που αφορούν επιπλέον φόρους και μειώσεις συντάξεων και κοινωνικών δαπανών.

Συνεπώς, η κυβέρνηση Τσίπρα, μέσα σε ένα εξάμηνο από την οριστική της μετάλλαξη σε μνημονική, πέρασε τόσους εφαρμοστικούς νόμους όσους όλες οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, με την ίδια διαδικασία κατεπείγοντος χωρίς συζήτηση στη Βουλή. Τα μέτρα που θεσπίστηκαν από αυτούς τους νόμους και τις συνακόλουθες αποφάσεις είναι από τα πιο «σκληρά» της μνημονιακής περιόδου και άμεσης εφαρμογής από την επομένη της ψήφισης. Πέρα από το τεράστιο άμεσο κόστος που έχουν τα μέτρα αυτά για το λαό (πλέον του 1 δισ. ευρώ το 2015 και 5,7 δισ. ευρώ το 2016 μόνο μέσω του Κρατικού Προϋπολογισμού, χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι λοιπές επιδράσεις) έχουν και μια τεράστια σημασία για το μέλλον της χώρας και της οικονομίας της, καθώς με συνοπτικές διαδικασίες παραδόθηκαν στους ξένους οι τράπεζες και τώρα τους παρέχεται και η δυνατότητα να πουλούν και τα δάνεια των τραπεζών και συνεπώς τις εγγυήσεις σε ακίνητα, γη και επιχειρήσεις σε ξένα funds.

Το σύνολο των μέτρων αυτών, λόγω της έκτασης και των συνεπειών τους στο λαό, δεν θα μπορούσαν ούτε στον ύπνο τους να το φανταστούν οι Γ.Α. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμος και Σαμαράς-Βενιζέλος. Τα κάνει όμως πράξη μια κυβέρνηση που θέλει να λέει ότι είναι «αριστερή» και νοιάζεται για το λαό. Και επειδή νοιάζεται (ενώ του παίρνει 5,7 δισ. για το 2016) αποφάσισε να του επιστρέψει, μέσω κοινωνικών δράσεων, 100 εκατ. ευρώ (το 1,75%). Αλλά ούτε και αυτό μπόρεσε, καθώς της το απαγόρευσαν οι δανειστές πριν το δουν και αποφασίσουν ότι το εγκρίνουν.

Όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα δικαιώνουν πανηγυρικά τον Ανιέλι για την «χρήσιμη» Αριστερά που κάνει για λογαριασμό του συστήματος όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά.

* Ο Παύλος Δερμενάκης είναι M.Sc. οικονομολόγος-ερευνητής

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ" 

- See more at: http://www.e-dromos.gr/odoiporiko-sth-mnhmoniakh-poreia-ths-kyvernhshs-tsipra/#sthash.vMO0Akmw.dpuf

Τέσσερα χαμηλά βαρομετρικά για το 2016

06.01.2016 | από Γιάννης Κιμπουρόπουλος

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 293 - 2/1/2016

         

Τα πεδία στα οποία θα δοκιμαστεί η σχέση κυβέρνησης και δανειστών – Στην ημερήσια διάταξη παλιοί και νέοι ακραίοι γερμανικοί πειραματισμοί

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Στις 8 Ιανουαρίου, όταν πια οι συμπαθείς καλικάντζαροι θα έχουν αποσυρθεί πάλι στα έγκατα της γης, για να συνεχίσουν να πριονίζουν το Δέντρο της Ζωής, στην Αθήνα θα αναμένονται οι εκπρόσωποι του κουαρτέτου. Θα κάνουν περίπου τη δουλειά των καλικάντζαρων, αλλά χωρίς το σκανταλιάρικο στυλ τους. Θα μελετήσουν εξονυχιστικά το κυβερνητικό σχέδιο για το Ασφαλιστικό, θα ζητήσουν ανάλογα σχέδια για τα κόκκινα δάνεια και τους όρους πώλησής τους και θα απαιτήσουν να προσδιοριστούν μέτρα ύψους 2,9 δισ. ευρώ για την τριετία 2016-2018. Τα οποία θα πρέπει να αποτυπωθούν στο νέο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (2016-2019) που θα τεθεί με άλλα μνημονιακά νομοθετήματα στη δοκιμασία της κοινοβουλευτικής έγκρισης.

Θεωρητικά, αυτή η «επιθεώρηση λόχου» θα αποτελέσει το εισιτήριο για την έναρξη της πρώτης αξιολόγησης του 3ου Μνημονίου, από την οποία εξαρτάται η εκταμίευση δανειακών δόσεων άνω των 10 δισ. μέσα στο πρώτο τρίμηνο του έτους. Και η υποδοχή που θα επιφυλάξουν οι εκπρόσωποι των δανειστών ειδικά στο κυβερνητικό σχέδιο για το Ασφαλιστικό θα αποτελέσει τεστ για το πολιτικό κλίμα στις σχέσεις της κυβέρνησης με το κουαρτέτο και, κατ’ επέκταση, με την ευρωπαϊκή και ειδικά τη γερμανική ηγεσία.

Υπάρχουν τέσσερα πεδία, στενά συναρτημένα μεταξύ τους, τα οποία θα αποτελέσουν βαρόμετρα για τις σχέσεις αυτές στη διάρκεια του 2016.

Η πρώτη αξιολόγηση

Πρώτο πεδίο είναι η διάρκεια της αξιολόγησης. Τυπικά, μπορεί να αποτελέσει υπόθεση λίγων ημερών. Στην πράξη, μπορεί να εξελιχθεί σε ένα μακρόχρονο θρίλερ, που να συρθεί ακόμη και μέχρι το καλοκαίρι, με όλες τις παρενέργειες στο πρόγραμμα, συμπεριλαμβανομένων των χρηματοδοτικών. Το μέτωπο των δανειστών δεν είναι αρραγές στο πεδίο αυτό, αν και καμιά συνιστώσα τους δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «σύμμαχος» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Είναι, όμως, σαφής και σταθερά καταγραφόμενη η στάση του κέντρου περί τον Β. Σόιμπλε ο οποίος όχι μόνο διατηρεί, αλλά διευρύνει την απειλή του Grexit με εκδοχές που απορρέουν και από το Προσφυγικό. Ο ίδιος έχει επιτύχει να αντιστρέψει πλήρως την προσπάθεια της κυβέρνησης για έναν ευνοϊκό συμψηφισμό προσφυγικής και δημοσιονομικής πίεσης, επαναφέροντας μέσω του Γερμανού προέδρου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μ. Βέρνερ το δίλημμα: «Ή παράδοση των συνόρων σας στη Frontex ή αποβολή από τη Σένγκεν».

Ανεξάρτητα από τις θορυβώδεις κυβερνητικές αντιδράσεις στις δηλώσεις Βέρνερ, το γεγονός είναι ότι η Frontex βρίσκεται ήδη, με διευρυμένη αποστολή, στα ελληνικά νησιά και στα σύνορα με τη FYROM, και μάλιστα με αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης. Όμως, και αυτό καθεαυτό το Grexit δεν έχει φύγει καθόλου από την ατζέντα των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις του επικεφαλής του Οικονομικού Συμβουλίου του CDU, του ισχυρού επιχειρηματικού κλαμπ στο κόμμα της Μέρκελ. Αν, λοιπόν, εντός του κουαρτέτου επικρατήσει η γερμανικής επιρροής τακτική, η κυβέρνηση θα πρέπει να προετοιμάζεται για μακρόσυρτη, σκληρή αξιολόγηση.

Η ρύθμιση του χρέους

Δεύτερο πεδίο-βαρόμετρο στις σχέσεις κυβέρνησης και δανειστών είναι το χρέος. Κι αυτό εξαρτάται απολύτως από την έκβαση της πρώτης αξιολόγησης, επομένως το χρονοδιάγραμμα διευθέτησής του είναι ανοικτό. Η γερμανική σκιά πέφτει κι εδώ βαριά, μια και το σύνολο των Ευρωπαίων δανειστών έχει αποκλείσει κάθε άλλη λύση πλην της επιμήκυνσης του χρέους. Παραδόξως, μάλιστα, η πλευρά Σόιμπλε έχει επιτύχει να μετατρέψει σε πλεονέκτημα το μειονέκτημα του ΔΝΤ και της «απειλής» εξόδου του από το ελληνικό πρόγραμμα, την οποία εμφανίζεται να διεκδικεί και η ελληνική κυβέρνηση, Το γερμανικό σχέδιο φιλοδοξεί να χρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως μοντέλο διαχείρισης για το ευρωπαϊκό χρέος, με τον ESM σε ρόλο ευρωπαϊκού ΔΝΤ. Δηλαδή, αφενός έσχατου δανειστή και αφετέρου υπεράνω ελέγχου δημοσιονομικού επιτηρητή. Το αντάλλαγμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια επιμήκυνση της αποπληρωμής για τις χρονιές με αυξημένη δαπάνη τοκοχρεολυσίων και μια διευθέτηση επιτοκίων με μερική κεφαλαιοποίησή τους.

Η θέση του ΔΝΤ

Τρίτο πεδίο, η σχέση με το ΔΝΤ. Δεν επηρεάζεται ευθέως από το χρονοδιάγραμμα της πρώτης αξιολόγησης, μια και το Ταμείο συμμετέχει στο 3ο Μνημόνιο μόνο ως «τεχνικός σύμβουλος». Εξαρτάται, όμως, από τη διευθέτηση του χρέους. Όσο οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν δίνουν στο ΔΝΤ τη «λύση» που απαιτεί, το Ταμείο θα μένει «μακριά κι αγαπημένο». Αν, ωστόσο, η λύση που δώσουν οι Ευρωπαίοι αντιστοιχεί στο γερμανικό σενάριο, πρέπει να θεωρείται δεδομένο το «βελούδινο διαζύγιο». Μια ισχυρή ένδειξη γι’ αυτό δίνει το δημοσιονομικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε προ ημερών στο αμερικανικό Κογκρέσο, το οποίο περιλαμβάνει διατάξεις για τη μεταρρύθμιση του ΔΝΤ. Πέρα από τον διπλασιασμό του «κουμπαρά» του και την αναδιάταξη των δικαιωμάτων ψήφου υπέρ των αναδυόμενων οικονομιών, οι διατάξεις περιλαμβάνουν αυστηρότερα κριτήρια για τη βιωσιμότητα του χρέους των υποψήφιων για ενίσχυση χωρών και άρση των «έκτακτων όρων» με τους οποίους το ΔΝΤ δάνεισε την Ελλάδα το 2010. Κάθε μελλοντική ενίσχυση προϋποθέτει έγκριση του αμερικανικού Κογκρέσου. Η εξέλιξη αυτή, αν και αφορά εκκρεμότητα πέντε ετών, μπορεί να διαβαστεί και σαν οδικός χάρτης εξόδου του ΔΝΤ από Ελλάδα και Ευρώπη. Το γιατί σ’ αυτό το στόχο μπορεί να συμπίπτουν η Ουάσιγκτον, το Βερολίνο, αλλά και η Αθήνα είναι υπόθεση ενός αρκετά περίπλοκου παρασκηνίου, με γεωπολιτικό και γεωοικονομικό υπόστρωμα.

Η στάση της ΕΚΤ

Τέταρτο πεδίο στο οποίο θα κριθούν οι σχέσεις κυβέρνησης- δανειστών το 2016 είναι η στάση της ΕΚΤ απέναντι στην Ελλάδα. Η ηγεσία της ΕΚΤ αντιμετωπίζει το ελληνικό ζήτημα εργαλειακά – και όχι ως διαρθρωτικό πρόβλημα της Ευρωζώνης. Καθώς έχει στα χέρια της την καυτή πατάτα της διόλου αποδοτικής ποσοτικής χαλάρωσης, επιβαρυμένης από την αύξηση των αμερικανικών επιτοκίων από τη μία πλευρά και την κινεζική επιβράδυνση από την άλλη, είναι υποχρεωμένη να εξαντλήσει τα όρια της νομισματικής πολιτικής, με την ελπίδα να προσελκύσει κεφάλαια -προφανώς κερδοσκοπικά- που εγκαταλείπουν ΗΠΑ, Κίνα και αναδυόμενες οικονομίες. Σ’ αυτό το πλαίσιο δεν αποκλείεται η ΕΚΤ να μπει στον πειρασμό να επαναλάβει το «πείραμα» του 2014, οπότε επένδυσε στο εικονικό success story της κυβέρνησης Σαμαρά, ευνοώντας την πρώτη και τελευταία από το 2010 έξοδο στις αγορές. Ο Μ. Ντράγκι, αν και πανταχόθεν βαλλόμενος για το αμφιλεγόμενο πρόγραμμά του, έχει ήδη προδιαθέσει για αποδοχή των μειωμένης εγγύησης ελληνικών ομολόγων έναντι ρευστότητας, ενώ σε δεύτερο χρόνο θα πρέπει να δώσει χρονοδιάγραμμα ένταξής τους στην ποσοτική χαλάρωση. Θα περιμένει την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης ή θα το κάνει ανεξάρτητα από αυτήν και σε «συνομιλία» με τις αγορές, επιχειρώντας με ένα νεύμα να κάνει κάπως ελκυστικότερα τα ελληνικά ομόλογα; Και θα το κάνει με την ανοχή ή σε αντίθεση με το Βερολίνο, με το οποίο έχει ήδη ανοικτά μέτωπα στα θέματα του ευρωπαϊκού χρέους και της τραπεζικής ένωσης;

Όλα αυτά, φυσικά, δεν αποτελούν παρά σενάρια. Με αρκετές ενδείξεις, αλλά πάντα σενάρια. Είναι άγνωστο αν, έστω και σ’ αυτό το θεωρητικό επίπεδο, απασχολούν τις επεξεργασίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή κάποιο στενότερο επιτελείο της. Η ιλαρότητα με την οποία περιδινούνται τα κυβερνητικά στελέχη στη «Λεβεντιάδα», για παράδειγμα, δεν επιτρέπει καμιά αισιοδοξία. Τα τέσσερα πεδία-βαρόμετρα προϊδεάζουν για αντίστοιχα χαμηλά βαρομετρικά το 2016.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"

- See more at: http://www.e-dromos.gr/tessera-xamhla-varometrika-gia-to-2016/#sthash.qiDmgSsJ.dpuf

Πισώπλατο χτύπημα με αβανταδόρο τη θλιβερή μαύρη φιγούρα

Τετάρτη, 6 Ιανουαρίου 2016

Όχι λοιπόν… Δεν γυρίσατε στην πλάτη στον Σεραφείμ ο οποίος προσωπικά με αφήνει αδιάφορο. Εγκληματήσατε και συνεχίζετε να προκαλείτε…

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η σημερινή βρώμικη στάση της πολιτικής, της πολιτειακής και της θρησκευτικής ηγεσίας, δε συνιστά περιθωριοποίηση  του Σεραφείμ, αλλά καταφανέστατη περιφρόνηση στο βαρύτατο συμβολισμό αυτής της ημέρας. 

Και αυτό δεν είναι μια τυχαία επιλογή. Είναι η φυσική συνέπεια της καθολικής σας ενσωμάτωσης στη νεοταξίτικη επίθεση που δέχεται σύμπασα η αξιακή παρακαταθήκη του Ελληνισμού.

Ο νόμος για το πισωγλέντικο, δεν είναι η αιτία για τη σημερινή πρόκληση όπως ψευδώς ισχυρίζεστε. Ήταν η πρώτη δομημένη αξιακά επίθεση στα πλαίσια ενός συνολικότερου σχεδίου που στοχεύει στην αποκαθήλωση των πάντων, και ο σημερινός πολιτικός και θρησκευτικός ξεπεσμός, δεν ήταν απάντηση στο Σεραφείμ, αλλά το δεύτερο βήμα ενός απόλυτα χορογραφημένου και βρώμικου σχεδιασμού.

Ο χειρισμός σας δεν υπήρξε μονάχα προκλητικός. Πρωτίστως ήταν θρασύδειλος, δόλιος και προσχεδιασμένος μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια. Αυτό που επιχειρήσατε, δεν ήταν η απομόνωση του Σεραφείμ, αλλά η αποσύνδεση μιας κορυφαίας θρησκευτικής εορτής, από το συμβολικό της φορτίο που...

έτσι κι αλλιώς συνδέεται με τα συντελούμενα στο πρώτο λιμάνι της χώρας.

Δεν είχατε το σθένος να αποστασιοποιηθείτε πλήρως από τον εορτασμό, και επιλέξατε την αποδυνάμωση του συμβολισμού του μέσω της απουσίας σας.

Τα επόμενα βήματα ξέρουμε καλά ποιά θα είναι. Η παρουσία ρευστών αξιακά αχυρανθρώπων στο υπουργείο Παιδείας και οι ψευδεπίγραφες εμμονές σας περί του δήθεν «κοινωνικού εκσυγχρονισμού», ξεβρακώνουν τις πραγματικές προθέσεις σας και αποκαλύπτουν τη βρώμικη ατζέντα της επόμενης μέρας.

Δεν είναι ωστόσο δυνατόν να παραβλέψουμε τις τεράστιες ευθύνες της θλιβερής μαύρης φιγούρας του κατά συνθήκην αρχιεπισκόπου, που αντί να αντισταθεί σ αυτό το βρώμικο σχεδιασμό, και να καλέσει το ποίμνιο να σηκωθεί επιτέλους όρθιο και να αντισταθεί σ αυτή την ολομέτωπη επίθεση που δέχεται, αυτός προτίμησε, γι ακόμη μια φορά, να σας ακολουθήσει πρόθυμα σ αυτόν τον ολέθριο κατήφορο.

Σ έναν κατήφορο που για όλους εσάς συνιστά συνειδητή επιλογή και στάση ζωής, για τον ίδιο ωστόσο είναι ο ορισμός της προσωπικής του κατάντιας και αναξιότητας.

Μιας κατάντιας που η έναρξή της σηματοδοτήθηκε από την απροθυμία του να σταθεί εμπνευστής της αντίστασης και της αξιοπρέπειας αυτού του λαού τα πέτρινα χρόνια των κατοχικών μνημονίων, και που δυστυχώς γι αυτόν ολοκληρώνεται με τη θλιβερή του συνενοχή στην πολυεπίπεδη πολιτισμική και αξιακή επίθεση που δέχεται η κοινωνία, με την εκκλησία πλέον να είναι ευθέως και απροκάλυπτα στοχοποιούμενη.

Οφείλουμε λοιπόν να είμαστε σαφείς και ξεκάθαροι. Η συμμετοχή της πολιτικής, της πολιτειακής και της θρησκευτικής ηγεσίας στα δρώμενα της ημέρας με τον τρόπο που οργανώθηκε, δε συνιστά συμμετοχή στον εορτασμό, αλλά σε μια δόλια και υπονομευτική φιέστα, που με ύπουλο τρόπο επιχειρεί το δραματικό αποσυμβολισμό της γιορτής, και ανοίγει διάπλατα το δρόμο για τις επιθέσεις που πρόκειται ν ακολουθήσουν.

Ντροπή στους πρωταγωνιστές… Ντροπή και σ όλους αυτούς που συνήργησαν και δεν κατήγγειλαν ανοικτά και ξεκάθαρα αυτή την επικίνδυνη όσο και ύπουλη φαρσοκωμωδία.

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"

ΛΕΓΕ-ΛΕΓΕ-ΞΕΛΕΓΕ-ΞΑΝΑΛΕΓΕ...

 06/01/16 

Του ΣΤΑΘΗ*

Το χειρότερο απ’ όλα στο «τίποτα δεν άλλαξε» είναι το κυβερνάν διά του στρίβειν (ώστε να συνεχίζεται το στραγγαλίζειν, το συντρίβειν και το δεν χαμπαρίζειν). Περίμενα απ’ αυτήν την κυβέρνηση (πριν ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει η Αριστερά που γονάτισε) να μιλάει απλά και σταράτα. Να ξέρει τι λέει, και ο λαός με τη σειρά του να ξέρει τι συμβαίνει. Να επικοινωνεί, δηλαδή, η κυβέρνηση με τον λαό στο πλαίσιο της ειλικρίνειας, της αμοιβαίας ανάληψης των ευθυνών,

της αποκατάστασης των δικαιωμάτων και του δίκαιου επανακαθορισμού των υποχρεώσεων.

Αντί αυτού και ακριβώς επειδή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γονάτισε, το παρελθόν συνέχισε να επαναλαμβάνει τον εαυτόν του και η μόνη νίκη του «νέου» εναντίον του «παλιού» ήταν το πρώτο να υποκαταστήσει το δεύτερο με τους χειρότερους δυνατούς όρους.

Οχι μόνον για το Ασφαλιστικό, αλλά για όλα τα κρίσιμα θέματα ένα ατέλειωτο μπλα-μπλα, ένα λέγε-λέγε-ξελέγε-ξαναλέγε, μια αφόρητη εκ δολιότητος η μεν, εξ ανικανότητος η δε ορμώμενη προχειρότης, δημιουργούν μια δυσώδη και ζοφώδη σύγχυση, ώσπου το τελευταίο εκβάν (πάντα αποτρόπαιο) να ετοιμάσει το επόμενο (ακόμα πιο αποτρόπαιο). Παρακαλώ, μετρήστε: εξαγγελίες, αναδιπλώσεις, υποσχέσεις, διαψεύσεις, κύκλοι εναντίον κύκλων, ρεζιλέματα και παντού και για τα πάντα ψέματα, σε πυκνό χρόνο,

σε πολύ πυκνό χρόνο, η κυβέρνηση αυτή δεν έχει μπει στον δρόμο για τη λύση έστω ενός και μόνουαπό τα καίρια προβλήματα, αλλά αντιθέτως δολιχοδρομεί στην προσπάθειά της να εκτελέσει τις διαταγές που λαμβάνει, με αποτέλεσμα άλλοι υπουργοί να εμφανίζονται ως ανδρείκελα (και να είναι) κι άλλοι ωςσούργελα (είναι δεν είναι). Σε πυκνό, πολύ πυκνό χρόνο

και με γεωμετρική πρόοδο η κυβέρνηση αυτή έχει καταναλώσει τα περί ισοδυνάμων, έχει στείλει τα παράλληλα προγράμματα στις ελληνικές καλένδες, τα περί διεκδίκησης των Γερμανικών Αποζημιώσεων στας αιωνίους μονάς, ενώ για κάθε κραυγή (στάχτης στα μάτια) που βγάζει εναντίον των μνημονιακών της δεσμεύσεων, δυο νέα κεφάλια ξεφυτρώνουν στο σώμα της Λερναίας Υδρας του τρέχοντος μνημονίου! - μια

κουταμάρα αμολάει ένας απ’ τους παρ’ ημίν μαθητευόμενους μάγους, δυο νέα μέτρα απαιτεί αμέσως η εξ Εσπερίας Λερναία Υδρα, Φάουσα και Λάμια. Και Γοργώ. Μυξοκλαίει ο κ. Σπίρτζης για τον πόνο μας, ανοίγει κι άλλο η όρεξη των Δανειστών-Δυναστών για αίμα.

Δεν είμαστε πια σε δεινή θέση, βρισκόμαστε στη δίνη ανεξέλεγκτων καταστάσεων. Για παράδειγμα στο Ασφαλιστικό: α) Ο κ. Τσίπρας εγγυήθηκε τις κύριες συντάξεις (λες και τις επικουρικές μαύρη χελώνα τις έχει κατουρήσει). β) Ομως ο κ. Τσίπρας έχει ήδη υπογράψει, από τις 14 Αυγούστου του 2015, τη μείωση των συντάξεων κατά 2,5 δισ. ευρώ! γ) Η Τρόικα απορρίπτει από χέρι κάθε αναθεώρηση των συμπεφωνημένων. δ) Αμέσως (και κατόπιν τούτου) ο κ. Τσίπρας αναλαμβάνει να εγγυηθεί προσωπικώς εκτός από τις κύριες συντάξεις και τις... επικουρικές!! ε) Την επόμενη μέρα ο κ. Τσίπρας εγγυάται πάλι μόνον τις κύριες συντάξεις. στ) Ο κ. Κατρούγκαλος αρχίζει να περιφέρει στους πολιτικούς αρχηγούς το καθ’ ημάς Ασφαλιστικό, στο οποίο, όποια κύρια σύνταξη δεν περικοπεί για τρίτη φορά (επί κυβέρνησης «πρώτη φορά Αριστερά») λαμβάνει υπόσχεση περικοπής στο εγγύς μέλλον (εκτός κι αν η Τρόικα επιβάλει την περικοπή με υποσχετική σε περικοπή με διατακτική - εδώ και τώρα). Τι καταλαβαίνει

απ’ όλα αυτά ο συνταξιούχος; Οτι πρέπει να του φάνε μεγάλο κομμάτι της σύνταξης τώρα, για να έχει ένα απολειφάδι σύνταξης αύριο. Εκβιασμός. Και εκφοβισμός. Ερεβος

κι από πάνω να κακαρίζει παρλαπίπες ο κ. Λεβέντης! ο αίφνης εθνικός μας Κάτων ο Τιμητής! προςόνειδος όσων συμπεριλαμβάνουν αυτό το αποκαΐδι της δικομματικής παθολογίας στους πολιτικούς τους σχεδιασμούς.

Η κυβέρνηση, εκτός απ’ τα θέματα που ως τώρα έκλεισε (στον τάφο τους), έχει ανοιχτά μπροστά της τέσσερα κυρίως θέματα: το Ασφαλιστικό, το (εναπομείναν) Εργασιακό, το Αγροτικό και τα (εκ νέου) νέα μέτρα για το 2016-2018 που ζητάει η Τρόικα· με ορίζοντα το 2020 (όταν η Ελλάδα δεν θα έχει γίνει πλέον Βουλγαρία, αλλά Μοζαμβίκη). Τι λέει για όλα αυτά η κυβέρνηση στον λαό; Του λέει την έστω πικρή αλήθεια ή πάλι με τερτίπια προσπαθεί να τον ξεγελάσει και να τον φέρει προ τετελεσμένου; Την απάντηση, παρακαλώ, δώστε την εσείς.

Οι διαπραγματεύσεις Τσίπρα (μια καρικατούρα), οι συγκρούσεις (μια καρικατούρα), η «ηρωική έξοδος» Τσίπρα (μια καρικατούρα), οι ελιγμοί Τσίπρα (μια καρικατούρα), οι λυγμοί των ατιμαζόμενων απόμαχων και των μαχόμενων υπό σκιάν εργαζόμενων - μια τραγωδία.

Αλήθεια, στους μικροπολιτικούς σχεδιασμούς στο Μαξίμου για την αγορά κεντρώου ή οικουμενικού χρόνου, η παράμετρος της περαιτέρω εξαθλίωσης υπολογίζεται; Οι επερχόμενες αυτοκτονίες θα έχουν «αριστερό πρόσημο» (κατά το χύδην στερεότυπο του συρμού που μετέρχονται οι γλωσσομαθείς της οργουελιανής γλώσσας), ή θα είναι απλώς παράπλευρες απώλειες μιας πολιτικής

που ο κ. Τσίπρας βδελυσσόταν και εξόρκιζε;..

*Δημοσιεύθηκε στο enikos.gr την Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

Σύμφωνο Συμβίωσης και η ιδεολογία της Παγκοσμιοποίησης

 6 ιανουαρίου 2016

Ο πρόσφατος «διάλογος» – ή καλύτερα προπαγάνδα – με αφορμή το νομοθέτημα που εισήγαγε στη βουλή η δωσίλογη «αριστερή» κυβέρνηση για το «Σύμφωνο Συμβίωσης», αντανακλά στο μέγιστο βαθμό τις επιδιώξεις της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), αλλά και τις επιπτώσεις σε κοινωνικό/πολιτιστικό επίπεδο για τους λαούς που εντάσσονται ή είναι σε διαδικασία ένταξης στη Νέα Διεθνή Τάξη που διαχειρίζεται τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.

Όπως έχουμε επανειλημμένα αναλύσει, η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνο την οικονομική και κατ’ επέκταση πολιτική εξάρτηση των λαών, δηλαδή την κατάλυση της οικονομικής/εθνικής τους κυριαρχίας, αλλά ταυτόχρονα την πολιτιστική ομογενοποίηση, δηλ. την κατάλυση της πολιτιστικής κυριαρχίας. Έτσι, στην Ελλάδα όπου η «αριστερή» κυβέρνηση ξεπουλάει όποιο πλουτοπαραγωγικό πόρο και δημόσια έκταση βρει μπροστά της, ξηλώνει κάθε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα και παραχωρεί τη φύλαξη των συνόρων σε εξωτερικές δυνάμεις μετατρέποντας και τυπικά την χώρα σε προτεκτοράτο, ταυτόχρονα εξαντλεί την...

«προοδευτικότητά» της στην… υπεράσπιση της «ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης». Δηλαδή, της ιδεολογίας των «δικαιωμάτων» που όχι μόνο δεν θίγουν το ίδιο το σύστημα της οικονομίας της αγοράς που καθιστά όλο το ανθρώπινο είδος προϊόν προς προσφορά και πώληση, αλλά και χρησιμοποιεί κινήματα ταυτότητας ώστε να επιβάλλει την ιδεολογία αυτή, με τη βοήθεια εκφυλισμένων μεγάλο-αστών της πολιτιστικής/μιντιακής ελίτ εν προκειμένω και όχι μόνο.

Η θεσμοποίηση της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης χρησιμοποιείται εργαλειακά ώστε να αντικαταστήσει την ίδια την πολιτιστική ταυτότητα των λαών. Και αυτή αφορά από το λαϊκό θρησκευτικό αίσθημα και τη γλώσσα, ως τις ιστορικές και αγωνιστικές του αναφορές, τη μουσική και ποιητική παράδοση, εθιμοτυπικά στοιχεία κ.λπ… Η φτηνή δικαιολογία που χρησιμοποιείται είναι άλλη μια διαστρέβλωση: ο δήθεν πόλεμος μεταξύ «προοδευτικότητας και συντηρητισμού», όπου ‘προοδευτικό’ είναι ό,τι είναι συμβατό με την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης για τα δικαιώματα και «αντιδραστικό», αν όχι και «φασιστικό» η «ρατσιστικό», ό,τι αντίκειται σε αυτή!

Όμως – ιδιαίτερα στην Ελλάδα – όταν αναφερόμαστε στο λαϊκό θρησκευτικό αίσθημα δεν αναφερόμαστε βέβαια στην ίδια τη θρησκεία, για την οποία έχουμε εκφράσει αναλυτικά τις θέσεις μας σε σχέση με τον δημοκρατικό ορθολογισμό που πρεσβεύουμε, ο οποίος είναι αντίθετος προς κάθε θρησκευτική πίστη ή ανορθολογική δοξασία. Οι θέσεις μας άλλωστε αυτές ήδη επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά με την άνοδο νέων τύπων ολοκληρωτισμού βασισμένων στη θρησκεία. (ISIS κλπ).[1] Αναφερόμαστε στο λαϊκό θρησκευτικό αίσθημα, το οποίο – είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι – έχει διαμορφώσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του λαού, ανάλογα με τις από τα κάτω αντιστάσεις σε βάθος χρόνου,[2] και παίζει συνεκτικό ρόλο με την πολιτιστική δύναμη που πηγάζει από αυτόν, που κάποτε ακόμη και από τις τάξεις της «ιεροσύνης» έχει δώσει αγωνιστές που πολέμησαν σε κρίσιμες για τον τόπο στιγμές, όπως στον αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αναφερόμαστε δηλαδή στο θρησκευτικό αίσθημα σαν στοιχείο της κουλτούρας μας, όπως αντίστοιχα στοιχεία είναι η γλώσσα μας, η λαϊκή μας μουσική, κλπ. Και είναι αυτή η ίδια η κουλτούρα μας που είναι άμεσος στόχος της Υ/Ε με στόχο την ισοπέδωση μας σαν λαού για να καταλήξουμε ένα είδος «Ευρωπαϊκού» χυλού, με εύκολη διαχείριση από αυτή. Σήμερα ο μόνος «αγώνας» στον οποίο μπορούν να επιδοθούν οι απολογητές των δικαιωμάτων είναι ο αγώνας της ίδιας της Υ/Ε για πολιτισμική ομογενοποίηση και για αλλοτριωμένη ιστορική μνήμη. Έτσι όταν ένας λαός έχει αλλοτριωμένη την ιστορία του, ξαναγραμμένη από τους διάφορους «Φίληδες», Φλαμπουράρηδες, «Ρεπούσηδες»  κ.α. και αλλοτριωμένη την πολιτιστική του ταυτότητα είναι έτοιμος για την πλήρη ενσωμάτωσή του στην Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Όλη η προπαγάνδα που συνόδεψε την «προοδευτική» κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ–η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από την εφαρμογή αντίστοιχης νομοθεσίας που επιβάλει η Υ/Ε στα κράτη/μέλη της– συνοδεύτηκε από μια σειρά ιστορικών ανακριβειών και αντίστοιχων μυθευμάτων στηριζόμενα σε ψευτο-επιστημονικά συμπεράσματα και ηλίθιες θεωρίες που υποτίθεται υπερασπίζονται πληθυσμιακές μειονότητες, αλλά επί της ουσίας τοποθετούν το δικαίωμα στην σεξουαλική επιλογή ομοφυλοφιλικών κ.λπ. μειονοτήτων απέναντι στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Δυστυχώς παρόμοιες δήθεν προοδευτικές αντιλήψεις φαίνεται σήμερα να είναι αποδεκτές από το πλειοψηφικό κομμάτι των ομοφυλοφιλικών κοινοτήτων, οι οποίες σήμερα παίζουν σαφώς συστημικό ρόλο, ενώ πριν ακόμα δυο – τρεις δεκαετίες αποτελούσαν κοιτίδες ριζοσπαστικότητας σε πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο.

Κάποια από τα πιο ευρέως διαδεδομένα μυθεύματα ήταν αυτά που αφορούσαν την γνωστή αναμασόμενη καραμέλα του βαθμού ανεκτικότητας της κοινωνίας της αρχαίας Ελλάδας στην ομοφυλοφιλία, σε βαθμό που υποτίθεται ετεροφυλοφιλία και ομοφυλοφιλία να παρουσιάζονται σε ισότιμη βάση. Το «επιχείρημα» αυτό πήρε και έδωσε ειδικά τις προηγούμενες μέρες. Όμως, παρά το γεγονός ότι οι σεξουαλικές σχέσεις ήταν βέβαια πολύ πιο ελεύθερες στην προ-Χριστιανικη Ελλάδα, (δηλαδή πριν εισάγουμε τον Ιουδαιο-Χριστιανικο «πολιτισμό» και την «ηθική» του,) η ομοφυλοφιλία υπέκειτο σε περιορισμούς στην αρχαία Ελλάδα –βλ. ενδεικτικά τους νόμους του Σόλωνα – και δεν τοποθετούνταν ποτέ σε ισότιμη βάση με την ετεροφυλοφιλία, ενώ ήταν κυρίως διαδεδομένη στα πιο εύπορα στρώματα.

Η ΘΗΛΥΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΡΣΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΩΣ «ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ»

Ακόμη χειρότερη είναι η «επιχειρηματολογία» που επιδιώκει να βασιστεί σε βιολογικά και κοινωνικά παραδείγματα ώστε να στηριχθεί -ρητά ή υπόρρητα – η θέση της «διπλής φύσης» του ανθρώπου όπου η φυσική αναπαραγωγή φαίνεται να μην παίζει σχεδόν κανένα ρόλο ή ότι αποτελεί κάποια ευτελή διαδικασία ορμώμενη από «ζωώδη ένστικτα», ξεχνώντας ότι με αφορμή την αναπαραγωγή του είδους έχουν αναπτυχθεί τα ομορφότερα αισθήματα και συναισθήματα του ανθρώπου όπως η μητρότητα και γενικότερα συναισθηματικοί και αλληλέγγυοι δεσμοί που έχουν γίνει αφετηρία και έμπνευση για σημαντικούς κοινωνικούς αγώνες. Και φυσικά όλα σχεδόν τα αριστουργήματα της τέχνης και της λογοτεχνίας ετεροφυλοφιλικές σχέσεις αφορούν και είναι μόνο στην εποχή της παγκοσμιοποίησης που ανθεί και μια αντίθετη κουλτούρα (βασισμένη στην κατ’ εξοχή παγκόσμια υποκουλτούρα του Χόλυγουντ). Πάνω σε αυτό γίνεται προσπάθεια να υποστηριχθεί ως κάτι το εξίσου φυσιολογικό με το μεγάλωμα των παιδιών από ετεροφυλόφιλες οικογένειες η υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια και το καίριο θέμα της παιδείας πάνω στην σεξουαλική αγωγή. Γιατί προφανώς αν υποθέσει κανείς ότι η ομοφυλοφιλική διάθεση αποτελεί κάποια «φυσική επιλογή», η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλοφιλα ζευγάρια δεν ενέχει κάποιο κίνδυνο παραβίασης του σεξουαλικού αυτοκαθορισμού των παιδιών.

Έτσι κάποιοι ισχυρισμοί αναφέρουν παραδείγματα ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς στο ζωικό κόσμο υπονοώντας την ομοφυλοφιλία ως «φυσική επιλογή» ή «φυσικό νόμο», υποστηρίζοντας παράλληλα ότι το αντρικό και γυναικείο πρότυπο είναι «κατασκευάσματα» της εκάστοτε πατριαρχικής και εμπορευματικής κοινωνίας.

Έτσι κάποιοι αναφέρονται στο ζωικό κόσμο, π.χ. στο παγώνι που επιδεικνύει το πολύχρωμο πτέρωμά του, μπερδεύοντας το νόημα αυτής της απεικόνισης, η οποία έχει να κάνει όχι γιατί το αρσενικό παγώνι θέλει να βρει… αρσενικό ταίρι αλλά για λόγους φυσικούς – το πλούσιο και πολύχρωμο πτέρωμα των αρσενικών υποδηλώνει δυνατό και υγιές σύντροφο με τελικό σκοπό την αναπαραγωγή. Και φυσικά με βάση τον νόμο της βιολογικής εξέλιξης επεκράτησε αυτός ο τύπος αρσενικού παγωνιού. Ανάλογα παραδείγματα κατακλύζουν ειδικά το διαδίκτυο επικαλούμενα μάλιστα και την ανάλογη ψευτο-επιστημονική σάλτσα.

Αντίστοιχα στον τρόπο ένδυσης φέρνονται παραδείγματα που επιχειρούν να ισχυριστούν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι ξεκομμένος από τον φυσικό του στόχο, αυτόν της αναπαραγωγής του είδους, και άρα οι ετεροφυλόφιλες σχέσεις αιτιολογούνται βασικά με κοινωνικούς παρά με φυσικούς όρους. Η συλλογιστική αυτή παίρνει ως δεδομένο τελικά ότι η θηλυκότητα της γυναίκας και το ανάλογο στόλισμα του κορμιού της, η ενδυμασία κλπ… και η αρσενικότητα του άντρα αποτελούν «κατασκευάσματα» του εκάστοτε κοινωνικού στάτους ή απόρροια των πατριαρχικών σχέσεων…, αρνούμενη να αντιληφθεί ότι τα «κατασκευασμένα πρότυπα» πράγματι υπάρχουν αλλά έχουν να κάνουν σήμερα με την εμπορευματοποίηση των φύλων μέσα στην καπιταλιστική οικονομία της αγοράς (όπως υποστήριζαν και οι παλιές γνήσιες (αντισυστημικές) φεμινίστριες σε αντίθεση με τις σημερινές καριερίστες της μεσαίας τάξης που το όνειρό τους είναι θηλυκά καθάρματα τύπου Θάτσερ, Χίλαρυ Κλίντον, Γκόλντα Μέγιερ) και όχι βέβαια με τον ίδιο τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Και η μόνη κατασκευασμένη σεξουαλικότητα είναι αυτή που επιβάλει η βιομηχανία του θεάματος και των ΜΜΕ και όχι η ίδια η βιολογική διαδικασία της αναπαραγωγής.

Έχουμε συναντήσει ακόμα και αναφορές στο βάψιμο των αντρών που συναντιέται σε κάποιες φυλές, λες και τα μέλη της εκάστοτε φυλής βάφονται για τον ίδιο λόγο που καλλωπίζει μια γυναίκα τον εαυτό της, και όχι για λόγους εντυπωσιασμού των αντρών απέναντι στις γυναίκες που ψάχνουν για ταίρι στη φυλή τους, που δεν έχει να κάνει με ομοφυλοφιλικές σχέσεις.

Συναντήσαμε ακόμη και «επιχειρήματα» που θεωρούν ακόμη και παραδοσιακές ενδυμασίες σαν τη φουστανέλα ως ένδειξη …θηλυκότητας. Λες και η φουστανέλα για κάποιους οικονομικά βολεμένους που ασχολούνται με τα «δικαιώματα» της προσωπικής τους βόλεψης, δεν ήταν καταρχήν ρούχο εργασίας για τους άντρες και όχι «σήμανση» προς σύναψη ομοφυλοφιλικών σχέσεων.

Προφανώς τα παραπάνω γελοία «επιχειρήματα» αν δεν είχαν μια βαθιά αντιδραστική πλευρά στις αναφορές τους θα ήταν απλά γελοιότητες κάποιων βολεμένων.

Όμως η φύση της παραφιλολογίας για αυτά τα ζητήματα σήμερα, αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του νέο-ανορθολογισμού της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης , ο οποίος προορίζεται να παίξει έναν ακόμη πιο αντιδραστικό ρόλο από τους παραδοσιακούς ανορθολογισμούς των θρησκειών.

Ο ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΩΣ «ΣΕΞΙΣΜΟΣ» ΚΑΙ «ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ»

Εδώ θα πρέπει να ορίσουμε ξεκάθαρα ως τι ορίζουμε «φυσικό» ή «φυσικό νόμο» για να ξεκαθαρίσουμε για τι ζητήματα μιλάμε. Φυσικό και φυσικό νόμο εννοούμε καταρχήν μια καθαρά βιολογική διαδικασία η οποία είναι κοινή τόσο στο υπόλοιπο ζωικό κομμάτι του κόσμου όσο και στον άνθρωπο. Δεν ορίζεται ούτε από κάποιον «νομοθέτη εξουσιαστή» ούτε έπεσε ξαφνικά από τον ουρανό κάποιου θεού… Αφορά μια διαδικασία η οποία με απώτερο στόχο την αναπαραγωγή του είδους έχει σφυρηλατηθεί αντικειμενικά κάποιες χιλιάδες χρόνια. Η ανάγκη της πλειονότητας των ομοφυλόφιλων να προσδώσουν φυσικά αίτια στην κατά τα άλλα θεμιτή επιλογή τους για σεξουαλικό σύντροφο δεν προσδίδει κανένα είδους αντικειμενισμό ή φυσιολογικότητας ώστε να «νομιμοποιήσουν» τις προτιμήσεις τους. Εδώ ακριβώς έγκειται και το σφάλμα τους, διότι οι ομόφυλοφιλες σημερινές κοινότητες παίρνοντας ως δεδομένο το σύστημα της οικονομίας της αγοράς και την διεθνοποιημένη του μορφή σήμερα, την παγκοσμιοποίηση, αναγκαστικά υιοθετούν τον λόγο μεγαλο- αστών, οι οποίοι δεν έχουν ανάγκη βέβαια να οριοθετήσουν τον αυτοκαθορισμό των επιλογών τους ως μειοψηφία – όπως πραγματικά είναι –, αλλά διαστρεβλώνοντας ακόμα και την ίδια την φυσική διαδικασία ψάχνουν το ισότιμο της επιλογής τους όχι στο σεβασμό της υπόλοιπης κοινωνίας προς τις προτιμήσεις τους αλλά αντίθετα στην επιβολή αντιεπιστημονικών θέσεων πάνω στην υπόλοιπη κοινωνία, μέσω της εξουσίας που απορρέει από την ταξική τους θέση. Έτσι θεωρείται εύκολο για κάποιους να στιγματίζεται η αναφορά σε φυσικούς νόμους ως «ρατσισμός», και «σεξισμός» όταν αμφισβητείται η «φυσιολογικότητα» των ομοφυλοφιλικών σχέσεων. Προφανώς θεωρούν ότι το να πολεμάς το στιγματισμό με στιγματισμό αποτελεί τη μόνη επιλογή–όμως αυτό αποτελεί καθαρά εξουσιαστική λογική και όχι ελεύθερη βούληση αυτοκαθοριζόμενων όντων.

Αλλά όπως είπαμε το να είναι θεμιτή και σεβαστή η επιλογή σεξουαλικού συντρόφου δεν είναι προϋπόθεση για αυτό να διαστρεβλώνεται ολόκληρη η βιολογική διαδικασία και να δημιουργούνται «ιστορικά προηγούμενα» για να βρεθούν «ισοδύναμα». Ο αυτοκαθορισμός κάθε μειονότητας, είτε αυτή αναφέρεται στο φύλο, στη φυλή, στο χρώμα, στην εθνικότητα κλπ… είναι ζήτημα που επί της ουσίας του λύνεται μόνο μέσα σε μια απελευθερωτική κοινωνία και όχι σε μια ετεροκαθοριζόμενη κοινωνία μέσα στην οποία θα υπάρχουν πάντα ανορθολογισμοί κάθε είδους, με τους οποίους κοινωνικές ομάδες και μειονότητες θα είναι πάντα υποχρεωμένες να «υπερασπίσουν» τις επιλογές τους να συμπορευθούν με τον εκάστοτε εξουσιαστικό λόγο και να χρησιμοποιηθούν από αυτόν. Αυτό το είχε καταλάβει στη πλειοψηφία της η ριζοσπαστική σκέψη των παλαιότερων γενεών ομοφυλόφιλων κλπ.., γι’ αυτό και υιοθετούσαν εν πολλοίς αντισυστημικό λόγο οραματιζόμενοι την απελευθερωτική κοινωνία όπου μόνο μέσα σε αυτήν μπορεί να εκλείψει ο στιγματισμός από όπου κι αν προέρχεται.

Σε μια αντιστροφή των παραπάνω «επιχειρημάτων», με στοχο να υποστηριχθεί η ομοφυλοφιλία με αντικειμενική βάση στη φύση, διατυπώνεται πολλές φορές η θέση ότι η «φυσιολογικότητά» της δεν πρέπει να ταυτίζεται με τα «ζωώδη ένστικτα» και το «νόμο της ζούγκλας», αλλά με βάση κοινωνικούς και συναισθηματικούς όρους. Ο «νόμος της ζούγκλας» όμως έχει να κάνει με την κοινωνική οργάνωση και όχι με την φύση ανθρώπων και ζώων η οποία είναι παρόμοια. Ο ορισμός αυτός όμως του «φυσιολογικού» είναι τόσο αόριστος και άνευ νοήματος που καθιστά το ίδιο το δικαίωμα στην επιλογή σεξουαλικού συντρόφου χωρίς τη σωστή του βάση, η οποία είναι το θεμιτό της επιλογής και όχι το «φυσικό» της επιλογής, όπου το τελευταίο έχει να κάνει με την ίδια τη φυσική αναπαραγωγή και το πρώτο με το σεβαστό δικαίωμα του ενήλικου να επιλέγει όποιο ερωτικό σύντροφο προτιμάει, χωρίς να επιβάλει τις προσωπικές του απόψεις στους υπόλοιπους. Με άλλα λόγια, οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ετεροφυλόφιλων τόσο στο ανθρώπινο όσο και το ζωικό κόσμο πηγάζουν από τη σχέση αναπαραγωγής, η οποία είναι δυνατή μόνο μεταξύ ετεροφυλόφιλων, έστω και αν σήμερα για οικονομικούς η άλλους κοινωνικούς η συναισθηματικούς λόγους οι ανθρώπινες σεξουαλικές σχέσεις δεν έχουν πάντα στόχο μόνο την αναπαραγωγή. Εξ’ ου και το γελοίο αίτημα των ομοφυλόφιλων για το «δικαίωμα» υιοθεσίας, ώστε να μπορούν ν αντικαταστήσουν τεχνητά την Φύση!

Σχετικά με τα παραπάνω, η σεξουαλική αγωγή θα μπορεί να ενημερώνει για τα είδη των σεξουαλικών σχέσεων ενώ θα εξηγεί πώς αναπτύχθηκε η ανατομία των γεννητικών οργάνων με σκοπό την αναπαραγωγή του είδους, αλλά και πως σήμερα (ειδικά στις αναπτυγμένες χώρες) η σεξουαλική επαφή δεν γίνεται μόνο για αναπαραγωγικούς λόγους.

Η ΥΙΟΘΕΣΙΑ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΟΜΟΦΥΛΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Επειδή λοιπόν η ομοφυλοφιλική σχέση δεν είναι αποτέλεσμα κάποιας επιλογής αναφερόμενη σε «φυσικά αίτια» ή «φυσικούς νόμους», αλλά μια σεβαστή σεξουαλική προτίμηση μεταξύ ενηλίκων, το θέμα της υιοθεσίας αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και αυτό γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με την απαράβατη αρχή του αυτοκαθορισμού των παιδιών. Ο αντίλογος που μπορεί να τεθεί εδώ είναι ότι και τα ετερόφυλα ζευγάρια πολλές φορές είναι εμπόδιο στη διαδικασία αυτή. Πράγματι ο αυτοκαθορισμός ενός παιδιού μπορεί να αλλοιωθεί από κάθε οικογένεια, ομοφυλοφιλική η όχι. Η υιοθέτηση παιδιών όμως από ομόφυλα ζευγάρια ουσιαστικά προκαθορίζει όχι μόνο την ταξική τους ταυτότητα σε μια ταξική κοινωνία αλλά ακόμη και την σεξουαλική τους ταυτότητα για όλους τους παραπάνω λόγους που είπαμε. Για ποιον αυτοκαθορισμό των παιδιών λοιπόν μιλάμε όταν ακόμα και η σεξουαλική του ταυτότητα προκαθορίζεται από το σπίτι του; Και για ποια «αγάπη» απέναντι στα παιδιά μιλάμε που υποτίθεται είναι πάνω από τις προσωπικές επιλογές του καθενός όταν τού επιβάλλεται έμμεσα η ομοφυλοφιλία ως «φυσική επιλογή» και «φυσικό» ισότιμο των ετερόφυλων σχέσεων;

Για τους ίδιους λόγους είναι απαράδεκτο στη σεξουαλική αγωγή να τοποθετείται ως δήθεν φυσικό ισότιμο και «φυσική επιλογή» η σύναψη ομοφυλοφιλικών σχέσεων, αλλά να δικαιολογείται ως μια θεμιτή επιλογή από ενήλικες και σεβαστή από την υπόλοιπη κοινωνία.

Είναι φανερό λοιπον ότι το θέμα έχει πολλές και σημαντικές παραμέτρους. Ο αυτοκαθορισμός μειονοτήτων και ο σεβασμός των επιλογών τους όταν δεν μπαίνουν στη σωστή βάση καταλήγουν σε αντιδραστικές απόψεις, οι οποίες είναι εύκολο για το σημερινό διεθνοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα να τις χρησιμοποιεί για ίδιον όφελος. Η άτακτη υποχώρηση της ριζοσπαστικής/ αντισυστημικής σκέψης από τις κοινότητες ομόφυλοφιλων έχει οδηγήσει καταρχήν στην υιοθέτηση απόψεων που συναντώνται στα ανώτερα στρώματα των ελίτ και αυτό αποτελεί τη λογική συνέπεια της υποχώρησης αυτής. Το θέμα όμως δε σταματάει μόνο εκεί έχει να κάνει επίσης με το δικαίωμα στον αυτοκαθορισμό των παιδιών με την σεξουαλική έννοια αυτή τη φορά το οποίο είναι σημαντικότατο και είναι θέμα που αφορά το σύνολο της κοινωνίας και όχι του κάθε βολεμένου αστού. Ο κάθε «Έλτον Τζον» είναι αναμενόμενο να υπερασπίζει τις επιλογές του μέσα από εξουσιαστικές λογικές, μη δίνοντας δεκάρα για το αν βιάζει τη συνείδηση και τον σεξουαλικό προσανατολισμό ενός παιδιού που θέλει να υιοθετήσει μαζί με τον σύντροφό του. Το θέμα όμως είναι τι κάνουν οι από τα κάτω ομοφυλοφιλικές κοινότητες και αν έχουν πια αφομοιωθεί εξ ολοκλήρου από την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, η οποία ήδη επιτελεί τον αντιδραστικότερο ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο θρησκευτικό ανορθολογισμό.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι επικαλούνται τα «ανθρώπινα δικαιώματα» – και όχι τον ατομικό και συλλογικό αυτοκαθορισμό, ο οποίος είναι δυνατός μόνο μέσα σε μια απελευθερωτική κοινωνία –για να στιγματίζουν ολόκληρους λαούς, ώστε να δικαιολογείται με την ανάλογη ψευτο-προοδευτικότητα το μακέλευμά τους. Απώτερος στόχος: η υποταγή λαών οι οποίοι δεν είναι ενταγμένοι στις ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές διατηρώντας την πολιτιστική τους κυριαρχία μαζί με την οικονομική και εθνική τους κυριαρχία.

Ο «πόλεμος» που διεξάγεται σήμερα από την Ουκρανία μέχρι τη Συρία και από το Ιράν μέχρι την Παλαιστίνη και τη Βενεζουέλα – στον ένα ή στον άλλο βαθμό – είναι κατά βάση εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας με την έννοια της αντίστασης κατά της Νέας Διεθνούς Τάξης και της Υ/Ε που διαχειρίζεται την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Ακόμα και σε χώρες όπου είναι ενταγμένες στη παγκοσμιοποίηση ο στιγματισμός αυτός χρησιμοποιείται για να στραγγαλισθούν όποιες ριζοσπαστικές φωνές αμφισβητούν την διαδικασία αυτή. Αυτό αποτελεί τη σημερινή μορφή ελέγχου του «εσωτερικού εχθρού» και στοχεύει να διεισδύει πρώτιστα σε κύκλους της νεολαίας με το προκάλυμμα της «φιλανθρωπίας» και της «προοδευτικότητας». Έτσι το να αγωνίζεται ειδικά η νεολαία για τα διάφορα «δικαιώματα» αποπροσανατολισμένη από ζητήματα εθνικής και πολιτισμικής κυριαρχίας ενός λαού είναι η ενδεδειγμένη πρακτική που προωθούν τα think tanks και οι μηχανισμοί της παγκοσμιοποίησης. Και γιατί όταν εκλείψει η ανάγκη για εθνική κυριαρχία ενός λαού χάνεται και η προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης και κατ’ επέκταση οι προϋποθέσεις για την κατάργηση όλων των ανορθολογισμών μέσα σε μια ετεροκαθοριζόμενη κοινωνία.

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΥΤΟΚΑΘΟΡΙΖΟΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Συμπερασματικά, η ομοφυλοφιλία είναι μια θεμιτή ΕΠΙΛΟΓΗ και σε μια ελεύθερη κοινωνία θα μπορεί ο καθένας να κάνει όποιες επιλογές θέλει με την βασική προϋπόθεση όμως ότι δεν θα θίγεται ο αυτοκαθορισμός άλλων ατόμων (όπως συμβαίνει κατ’ εξοχήν σε μια καπιταλιστική κοινωνία) και ιδιαίτερα ανήλικων.

Η παιδεία δεν πρέπει ποτέ να παίζει τον νεροκουβαλητή της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης. Η ομοφυλοφιλική σχέση δεν πρέπει όμως να αποτελεί στίγμα, εφόσον αναγνωρίζεται ως θεμιτή επιλογή, χωρίς αυτό βέβαια να μπορεί να καθιερώσει σχέση ισοτιμίας μεταξύ της ομοφυλοφιλικής και της ετεροφυλοφιλικής σχέσης.

Για εμάς η πρώτη είναι απλά μια θεμιτή επιλογή που για τους λόγους που αναφέραμε δεν τη θεωρούμε συμβατή με τους νόμους της φύσης. Είναι όμως δικαίωμα του κάθε πολίτη να κάνει οποιαδήποτε σχετικά επιλογή χωρίς βέβαια να επιβάλλει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο τη σεξουαλικότητα του ιδιαίτερα σε ανηλίκους, πράγμα που σημαίνει ότι ηπροπαγάνδιση της ομοφυλοφιλίας από τα σχολικά βιβλία ή από τα μέσα στα οποία έχουν πρόσβαση οι ανήλικοι (TV, Internet κ.λπ.) είναι ανεπίτρεπτη σε μια αυτοκαθοριζόμενη κοινωνία.

ΔΙΚΤΥΟ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 

---

 Βλ. Τάκη Φωτόπουλου, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Η άνοδος του νέου ανορθολογισμού (Ελεύθερος Τύπος 2000)http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grbooksreligion/grbooksreligion.htm

Βλ. Γιάννη Σκαρίμπα: «Το 21 και η αλήθεια»
"antipagkosmiopoihsh"