11-1-2016
Να μετατραπεί η δίκαιη οργή για την εκτέλεση του Νιμρ αλ-Νιμρ σε συνειδητή πάλη για την ήττα και την εκδίωξη της Αυτοκρατορίας από τη Μέση Ανατολή!
Π. Παπ. για το avantgarde
Συνοπτική αναφορά των γεγονότων
Τα γεγονότα που ακολούθησαν την εκτέλεση του Νιμρ αλ-Νιμραπό τα βασιλικά παράσιτα της Σαουδικής Αραβίας είναι πλέον μάλλον γνωστά από την ειδησεογραφία και δε θα μπούμε σε πολλές λεπτομέρειες. Κατά περίεργο τρόπο, μια αξιοπρεπή δημοσιογραφική κάλυψη της ιστορίας μπορεί να βρει κανείς εδώ (1)
Πολύ συνοπτικά, οι Σαούδ αποφάσισαν να ξεκινήσουν τη νέα χρονιά με έναν κύκλο αίματος, εκτελώντας την ίδια μέρα 47 φυλακισμένους σε 12 φυλακές. Σε 8 φυλακές τούς αποκεφάλισαν, ενώ στις άλλες 4 τούς τουφέκισαν. Τα ακέφαλα πτώματα σταυρώθηκαν και τοποθετήθηκαν σε κοινή θέα, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το τι περιμένει όποιον σκεφτεί να αμφισβητήσει την εξουσία της υπεραντιδραστικής δυναστείας.
Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν και ο Νιμρ αλ-Νιμρ,μουσουλμάνος κληρικός και ηγετική μορφή της καταπιεσμένης σιιτικής μειονότητας της Σαουδικής Αραβίας. Αφού ανακρίθηκε με βασανιστήρια και πέρασε από μια δίκη παρωδία, καταδικάστηκε με κατηγορίες όπως «ανυπακοή στον άρχοντα» και «ενθάρρυνση, ηγεσία και συμμετοχή σε διαδηλώσεις». Τα «εγκλήματα» αυτά τα διέπραξε στις μαζικές διαδηλώσεις που ξέσπασαν στην (κυρίως σιιτική) ανατολική Σαουδική Αραβία το 2011 με λαϊκά αιτήματα για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και για να μπει τέλος στην καταπίεση του σιιτικού πληθυσμού.
Μαζί με τον Νιμρ εκτελέστηκαν και άλλοι τρεις Σιίτες, ένας από τους οποίους ήταν ανήλικος όταν τέλεσε το υποτιθέμενο έγκλημά του. Οι υπόλοιποι ήταν Σουνίτες που κατηγορούνταν για συμμετοχή σε παλιότερες επιθέσεις της αλ-Κάιντα.
Η εκτέλεση του αλ-Νιμρ πυροδότησε ένα κύμα οργής και διαδηλώσεων στο μουσουλμανικό κόσμο, κυρίως ανάμεσα στο σιιτικό πληθυσμό, ενώ καταδικάστηκε και από Σουνίτες θρησκευτικούς ηγέτες. Οι ηγέτες του φοβερού αυτού προπυργίου της δημοκρατίας και της ελευθερίας ενάντια στο σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα που είναι ο «ελεύθερος δυτικός κόσμος» (οι σύμμαχοι δηλαδή των Σαούδ), απάντησαν στην εκτέλεση με άχρωμες και άοσμες δηλώσεις του τύπου «η Σαουδική Αραβία πρέπει να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα», ενώ ο Μπαν Κι Μουν, γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, δήλωσε «βαθύτατα απογοητευμένος» – να θυμίσουμε εδώ ότι η Σαουδική Αραβία ηγείται της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Κανένας τους δεν καταδίκασε την πολιτική εκτέλεση του αλ-Νιμρ.
Η πολιτική στόχευση των εκτελέσεων
Οι Σαούδ είχαν πολύ συγκεκριμένη πολιτική στόχευση όταν διέταζαν τις εκτελέσεις αυτές. Στο εσωτερικό μέτωπο, με την εκτέλεση του αλ-Νιμρ μαζί με τους κατηγορούμενους ως μέλη της αλ-Κάιντα έστελναν ένα ματωμένο μήνυμα στη σιιτική μειονότητα που συστηματικά καταπιέζουν: η οποιαδήποτε αντιπολίτευση θα θεωρείται τρομοκρατική πράξη.
Ταυτόχρονα, η εκτέλεση των φερόμενων ως μέλη της αλ-Κάιντα αντανακλά το άγχος που νιώθουν οι Σαούδ απέναντι στα ουαχαβίτικα παιδιά τους, οργανώσεις όπως το ISIS και την αλ-Νούσρα, που μολονότι τυγχάνουν της υλικής και ηθικής στήριξης των Σαούδ στο εξωτερικό και δη στη Συρία, ενίοτε επιτίθενται και σε αυτούς που τα ανέθρεψαν.
Τα παραπάνω πρέπει να ιδωθούν στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης που βαθαίνει, με την τιμή του πετρελαίου, η παραγωγή του οποίου αποτελεί τη βάση της οικονομίας της χώρας, να κατρακυλά και την Goldman-Sachs να εκτιμά(2) πως μπορεί να πέσει ακόμα και στα $20 το βαρέλι. Παρά την κατρακύλα της τιμής του πετρελαίου, οι Σαούδ – με τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ – αρνούνται να μειώσουν την παραγωγή.
Κανείς μπορεί να πάρει μια ιδέα για τους λόγους πίσω από αυτή την απόφαση αν ρίξει μια ματιά στις οικονομίες κάποιων αντιπάλων της αυτοκρατορίας: της Ρωσίας, του Ιράν και της Βενεζουέλας. Η βασιλική οικογένεια έχει επιβάλει μέτρα λιτότητας(3) για να αντιμετωπίσει το έλλειμμα των $98 δις που καταγράφηκε στον προϋπολογισμό του βασιλείου το 2015. Τα μέτρα περιλαμβάνουν περικοπές στην επιδότηση του πετρελαίου κίνησης, την αύξηση της τιμής του πετρελαίου κατά 50% στα πρατήρια, αυξήσεις στις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας και του νερού, καθώς και την εισαγωγή ΦΠΑ για πρώτη φορά και το πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, που αποτελούν την πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού στη χώρα.Καταλαβαίνει κανείς ότι η λιτότητα και η σκληρή καταστολή πάνε χέρι-χέρι.
Στο εξωτερικό, η εκτέλεση του αλ-Νιμρ είναι μια συνειδητή προσπάθεια από τους Σαούδ να σπείρουν θρησκευτικό μίσος και διαχωρισμό στην περιοχή, και ταυτόχρονα μια συνειδητή πρόκληση προς το Ιράν, του οποίου μάλιστα την πρεσβεία βομβάρδισαν(4) χθες στην Υεμένη. Η πρόκληση αυτή ήρθε τη στιγμή που ήταν να αρθούν οι κυρώσεις εναντίον του Ιράν και που ο στόχος των ιμπεριαλιστών για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία φαίνεται να αποτυγχάνει, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον.
Οι Σαούδ επίσης έχουν αγχωθεί με τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και θέλουν να τη σαμποτάρουν με κάθε τρόπο. Η ανακοίνωση της διακοπής των διπλωματικών σχέσεων με το Ιράν, που ήρθε την Κυριακή με πρόσχημα μια επίθεση διαδηλωτών ενάντια στην πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στην Τεχεράνη, είναι φυσικό επακόλουθο. Η διακοπή των διπλωματικών σχέσεων ακολουθήθηκε από την απαγόρευση πτήσεων από και προς το Ιράν και τη διακοπή των εμπορικών δεσμών με τη χώρα αυτή. Τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Ιράν διέκοψαν και το Μπαχρέιν και το Σουδάν, ενώ μερικώς το έκαναν και τα Εμιράτα.
Θρησκευτικός πόλεμος;
Τις τελευταίες μέρες όλα τα σημαντικά δυτικά μέσα και διάφορα think tanks δουλεύουν υπερωρίες για να μας πείσουν ότι η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή έχει θρησκευτικό χαρακτήρα. Ενδεικτικά μπορεί να δει κανείς τα σχετικά άρθρα που δημοσιεύτηκαν μέσα σε μια μέρα σε Washington Post (5), NY Times (6), BBC (7), CNN (
. και στο αμερικάνικο think tank Carnegie (9).
«Όλο αυτό που γίνεται στη Μέση Ανατολή είναι μια θρησκευτική σύγκρουση μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών», αυτό είναι το νόημα που προσπαθούν να μας περάσουν. Το BBC μάς λέει χοντρά-χοντρά ότι οι Σουνίτες και οι Σιίτες μισούν ο ένας τον άλλον γιατί έχουν μια αρχαία διαμάχη. Άρα προφανώς πρέπει να τους αφήσουμε να σφαχτούν μεταξύ τους και να μη μας ενδιαφέρει. Και γιατί άραγε να μας ενδιαφέρει το ποιος ιμάμης ερμηνεύει σωστότερα το Κοράνι;
Ειδικά το άρθρο του θινκ τανκ είναι φοβερό.
Κλαψουρίζει για τη θρησκευτική σύγκρουση «μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών που δηλητηριάζει την Υεμένη», τη στιγμή που η Υεμένη δέχεται εισβολή και βομβαρδισμούς εδώ και εννιά μήνες από μια συμμαχία υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ με τους Σαούδ επικεφαλής.
Αυτό το έγκλημα, που έχει προκαλέσει το θάνατο περίπου 7,500 ανθρώπων και τον τραυματισμό 14,000, έχει συνοδευτεί και από έναν δολοφονικό ναυτικό αποκλεισμό, που έχει οδηγήσει το 80% του υεμενίτικου πληθυσμού στα πρόθυρα λιμού, μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να μην έχει καν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, 500,000 παιδιά να κινδυνεύουν από υποσιτισμό και 2.5 εκατομμύρια Υεμενίτες να έχουν εκτοπιστεί.
Τι έπαθε ξαφνικά το ευαγές ίδρυμα και ανησύχησε για το καλό της Υεμένης; Η απάντηση είναι ότι οι Χούτι, που δίνουν έναν δίκαιο πόλεμο ενάντια στις συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και των τοποτηρητών του, κερδίζουν έδαφος και καταφέρνουν πλήγματα και μέσα στη Σαουδική Αραβία.
Αυτοί οι Χούτι φωνάζουν μάλιστα και «ακραία» συνθήματα όπως «θάνατος στην Αμερική, θάνατος στο Ισραήλ», που αγχώνουν το θινκ τανκ μας• δεν είναι σαν τους σαλαφίτες που έχουν βγάλει από το επίκεντρο της διαμάχης το σιωνιστικό μαντρόσκυλο και φωνάζουν «θάνατος στους Πέρσες, τους ζοροαστριστές, τους Νουσαΐρι (υποτιμητικός όρος για τους Αλαουίτες) και το Hizb al-Shaytan (κόμμα του σατανά, εννοούν τη Χεζμπολλά)».
Στην πραγματικότητα, ο πόλεμος που διεξάγεται με επίκεντρο τη Συρία – που δεν έχει ακόμα κορυφωθεί, και που η έκβασή του θα καθορίσει τον παγκόσμιο συσχετισμό για τα επόμενα πολλά χρόνια – δεν είναι θρησκευτικός, παρά το γεγονός ότι οι Σαούδ και διάφοροι άλλοι σύμμαχοι των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, μαζί με τις αντιδραστικές τζιχαντιστικές και σαλαφιτικές οργανώσεις που οι ίδιοι χρηματοδοτούν, προσπαθούν με όλα τα μέσα να τον μετατρέψουν σε τέτοιον.
Σε αναλυτικό επίπεδο, ο χαρακτήρας του πολέμου αυτού δε χωράει σε υπεραπλουστευτικά έτοιμα σχήματα, και θα τον πιάσουμε αν χρειαστεί σε μεγαλύτερο βάθος σε μελλοντική αρθρογραφία. Η μεγάλη εικόνα σε πολιτικό πάντως επίπεδο, που όσο περνάει ο καιρός γίνεται ολοένα και πιο καθαρή, περιλαμβάνει τον περαιτέρω διαχωρισμό των στρατοπέδων στην περιοχή όχι με όρους εθνικούς ή θρησκευτικούς, αλλά με όρους αντιιμπεριαλιστικής πάλης – διαμεσολαβημένης φυσικά από τη θρησκεία και όλο το ιστορικό φορτίο που κουβαλάνε οι λαοί της περιοχής.
Από παλιότερη συγκέντρωση ενός από τα κομμουνιστικά κόμματα της Συρίας στη Δαμασκό. Κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα, σημαίες του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, συριακές και παλαιστινιακές σημαίες, διακρίνονται και μια σημαία της Χεζμπολλά και μία της Βενεζουέλας. Το μεγάλο πανό γράφει «Η αντίσταση είναι η μόνη επιλογή μας / αξιοπρέπεια για την πατρίδα και τον πολίτη πάνω από όλα» Στο ένα στρατόπεδο βρίσκονται η συριακή κυβέρνηση, το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (10), η Χεζμπολλά, οι Χούτι και το Ιράν (που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ φαίνεται να θεωρεί «υπο-ιμπεριαλισμό» στις θέσεις για την επικείμενη συνδιάσκεψή της) με την υποστήριξη της Ρωσίας, μιας περιφερειακής καπιταλιστικής χώρας (μάλλον θα περιμένουμε αιώνια όσους τη χαρακτηρίζουν ιμπεριαλιστική να στοιχειοθετήσουν με κάποιον τρόπο τον ισχυρισμό τους).
Στο άλλο στρατόπεδο βρίσκονται οι μεγαλύτεροι τρομοκράτες και δολοφόνοι του πλανήτη, οι νατοϊκοί ιμπεριαλιστές, μαζί με τους τοποτηρητές τους στην περιοχή (Σαουδική Αραβία, Ισραήλ, Τουρκία, πετρομοναρχίες του Κόλπου) και τις διάφορες τζιχαντιστικές και σαλαφίτικες σουνιτικές οργανώσεις (ISIS, αλ-Νούσρα, αλ-Κάιντα Υεμένης κοκ), που παρά το γεγονός ότι έχουν μια δική τους δυναμική και δεν είναι ακριβώς ενεργούμενα των ιμπεριαλιστών και των συμμάχων τους, η παρουσία και η δράση τους διευκολύνει και προάγει την ιμπεριαλιστική ατζέντα.
Στο ενδιάμεσο αυτών των στρατοπέδων υπάρχουν διάφορες ταλαντευόμενες δυνάμεις, που σύντομα θα κληθούν να επιλέξουν καθαρά πλευρά.
Πώς βλέπει τον πόλεμο αυτόν ο Γενικός Γραμματέας της Χεζμπολλά
Ας μας συγχωρέσουν οι διάφοροι σύντροφοι που όταν μιλούν για το χαρακτήρα του συριακού εμφυλίου επικαλούνται κάποιους «ακτιβιστές», που είναι με την «επανάσταση ενάντια στο δικτάτορα Άσσαντ», χωρίς σχεδόν ποτέ να τους κατονομάζουν.
Ας μας συγχωρέσουν και οι ιμπεριαλιστές (ο λόγος των οποίων μοιάζει εντυπωσιακά με αυτόν των προαναφερθέντων συντρόφων) που μιλάνε συχνά για «μετριοπαθείς αντάρτες» χωρίς επίσης ποτέ να τους κατονομάζουν.
Έτσι για αλλαγή, εμείς θα κατονομάσουμε την – υπαρκτή – πηγή τα λόγια της οποίας θα μεταφέρουμε. Ας δούμε πώς αντιλαμβάνεται τον πόλεμο αυτόν ο Σαγιέντ Νασραλλά, ηγέτης της Χεζμπολλά, σιιτικής οργάνωσης ριζοσπαστικού Ισλάμ. Σε ένα λόγο (11) που εκφώνησε στις 23 Οκτώβρη 2015 είπε τα εξής:
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν τη Μέση Ανατολή κάτω από την πολιτική, στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική κυριαρχία τους. Η Ουάσινγκτον χρησιμοποιεί το ‘Ισραήλ’ ως εργαλείο για την προώθηση της ατζέντας αυτής. Η ύπαρξη του ‘Ισραήλ’ εξαρτάται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εάν η χρηματοπιστωτική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη που παρέχει η Ουάσιγκτον στο Τελ Αβίβ σταματήσει, το ‘Ισραήλ’ θα πάψει να υπάρχει. Τα θύματα του ‘Ισραήλ’ είναι οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι, δυο λαοί που έχουν υποστεί κατοχή και σφαγές στα χέρια του ‘Ισραήλ’. Το φταίξιμο για τις ενέργειες του ‘Ισραήλ’, συνεπώς, βαραίνει περισσότερο την Ουάσιγκτον, αφέντη του ‘Ισραήλ’, από ό,τι τον Νετανιάχου και τον τρομοκρατικό στρατό του. Ως εκ τούτου, οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι είναι τα κύρια θύματα της προσπάθειας των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στη Μέση Ανατολή.
Η αμερικάνικη εξωτερική πολιτική έχει ως στόχο τη λεηλασία του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του πλούτου της περιοχής. Την οδηγούν οι ιδιοκτήτες των εταιρειών πετρελαίου και όπλων, όχι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πράγματι, όλα τα λόγια της Ουάσινγκτον σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία δεν έχουν κανένα νόημα. Οι μεγαλύτερες δικτατορίες στην περιοχή χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτές οι δικτατορίες παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και περιφρονούν τις εκλογές. Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή δεν είναι τίποτα άλλο, παρά τοπικές διοικήσεις με επικεφαλής ένα βασιλιά ή πρόεδρο που λογοδοτεί στην Ουάσιγκτον. Οι αποφάσεις που σχετίζονται με τον πόλεμο, την ειρήνη, την εξωτερική πολιτική και τις αγορές είναι στα χέρια του αφέντη τους, των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι τιμωρητικές πτυχές της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής έχουν στόχο όποιον αρνείται να υποκύψει στην κυριαρχία των Η.Π.Α., αρνείται δηλαδή να μετατραπεί σε τοπική επέκταση της κυβέρνησης των ΗΠΑ (και κατ’ επέκταση, των μεγάλων εταιρειών πετρελαίου και όπλων που κυριαρχούν στις ΗΠΑ). Το να παίρνει κανείς τις δικές του αποφάσεις στη βάση των συμφερόντων της χώρας του είναι απαράδεκτο για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για παράδειγμα, το σύνολο της εχθρότητας της Ουάσιγκτον απέναντι στο Ιράν προκαλείται από την επιθυμία του Ιράν να είναι μια ελεύθερη και ανεξάρτητη χώρα που να κατέχει και να ελέγχει τη δική της οικονομία και να διατηρεί την αξιοπρέπεια του λαού της. Κάτι τέτοιο στέκεται ενάντια στην ηγεμονία των ΗΠΑ και, επομένως, είναι απαράδεκτο για την Ουάσιγκτον.
Η Ουάσιγκτον εξαπολύει πολέμους δια αντιπροσώπων εναντίον των χωρών που επιδιώκουν να γίνουν ανεξάρτητες και ισχυρές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξάγουν έναν τέτοιο πόλεμο στη Μέση Ανατολή ενάντια σε όποιον αρνείται να υποκύψει στην κυριαρχία τους. Οι αντιπρόσωποί τους είναι οι ακραίοι σουνίτες ισλαμιστές τζιχαντιστές ή τακφίρι (συμπεριλαμβανομένου του ISIS και του μετώπου αλ-Νούσρα, απόγονοι και οι δύο της αλ-Κάιντα, με το δεύτερο να λανσάρεται απατηλά από την αμερικάνικη προπαγάνδα ως «μετριοπαθείς» αντάρτες). Ο πραγματικός ηγέτης και συντονιστής των τακφίρι είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες με τη βοήθεια των περιφερειακών συμμάχων τους.
Σήμερα, η Ουάσιγκτον μάς λέει ότι είτε θα είμαστε δούλοι των ΗΠΑ, είτε θα μας πολιορκήσει και θα στέλνει βομβιστές αυτοκτονίας εναντίον μας. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος δε διεξάγεται για τις μεταρρυθμίσεις, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εξάλειψη της φτώχειας και την καταπολέμηση της αμάθειας, αλλά για των υποταγή όσων απορρίπτουν τις ηγεμονικές φιλοδοξίες των Ηνωμένων Πολιτειών.»
Λίγο αργότερα, το ISIS ματοκυλούσε μια γειτονιά στο Λίβανο,χτυπώντας μια αγορά γεμάτη αμάχους, σκοτώνοντας 44 ανθρώπους και τραυματίζοντας 240. Τα ιμπεριαλιστικά φερέφωνα είχανε βγει τότε και έλεγαν για χτύπημα ενάντια σε «προπύργιο της Χεζμπολλά», φράση που παραπέμπει σε στρατιωτικό στόχο, προσπαθώντας να κρύψουν τη φύση της επίθεσης• φυσικά, όταν μερικές μέρες μετά το ISIS χτυπούσε στο Παρίσι, κανένας δε βγήκε να μιλήσει για χτύπημα ενάντια σε προπύργιο του ΝΑΤΟ. Σε εκείνη τη φάση, ήταν γνωστό ότι στο χτύπημα είχαν βοηθήσει Σύροι και υπήρχαν υποψίες ότι είχαν εμπλακεί και (Σουνίτες) Παλαιστίνιοι, πρόσφυγες στο Λίβανο. Απαντώντας σε αυτές τις υποψίες, ο Νασραλλά δήλωσε:
«Όταν δεχόμαστε επιθέσεις, πρέπει να αναγνωρίσουμε τους στόχους του εχθρού και να δουλέψουμε για να οδηγήσουμε αυτούς τούς στόχους σε ήττα. Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι;
Πρώτον: η δημιουργία διχόνοιας στο Λίβανο σε διάφορα επίπεδα. Η ανακοίνωση των ψεύτικων ονομάτων των δραστών (δύο παλαιστινιακά και ένα συριακό) από το ISIS όπως και η τοποθεσία της επίθεσης (δίπλα στον καταυλισμό), σχεδιάστηκαν σαφώς για να δημιουργήσουν διαχωρισμό μεταξύ του Λιβάνου και των Παλαιστινίων, συγκεκριμένα μεταξύ του Dahiyeh / Νοτίων Προαστίων και του καταυλισμού προσφύγων του Bourj el Barajneh, και να δημιουργήσει διαχωρισμό μεταξύ του Λιβάνου και των Σύρων προσφύγων. Ο στόχος αυτός απέτυχε – λόγω της συνειδητοποίησης της κοινότητας στο στόχαστρο και της χώρας μας. Επίσης, βοήθησαν οι σαφείς καταδίκες από τις διάφορες παλαιστινιακές ομάδες και καταυλισμούς. Για ό,τι συνέβη και για ό,τι θα μπορούσε να συμβεί, το λέω αυτό σε όλους όσουν ζουν στο Λίβανο και ιδιαίτερα στους Λιβανέζους: πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι οι Ισραηλινοί και οι τακφίρι θέλουν έναν εμφύλιο πόλεμο στο Λίβανο – και αυτό θα εκπληρώσει τους στόχους τόσο του ‘Ισραήλ’ όσο και του ‘ISIS’• αυτός είναι ο στόχος τους: η καταστροφή χωρών και στρατών.
Το λιβανέζικο επίτευγμα είναι ότι δεν αφήσαμε το Λίβανο να πέσει σε αυτήν την άβυσσο. Ανεξάρτητα από τις πληγές μας και τα βάσανά μας, ανεξάρτητα από την ανάλυσή μας, πρέπει πάντα να λειτουργούμε με αυτή την ευαισθητοποίηση και αυτή την εμπιστοσύνη. Ποιες είναι οι πιο στοχευμένες τοποθεσίες για όσους θέλουν να δημιουργήσουν τέτοιους διαχωρισμούς και βία; Υπάρχει ένας στόχος να μετατραπεί ο παλαιστινιακός λαός σε εχθρό όλων στην περιοχή. Αυτό που συνέβη την Πέμπτη (σ.σ. η βομβιστική επίθεση) εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο. Κάνουν λάθος. Οι βομβιστές αυτοκτονίας δεν ήταν Παλαιστίνιοι. Αλλά ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν Παλαιστίνιοι που εμπλέκονται στο ‘ISIS’ ή την αλ-Νούσρα. Δεν υπάρχει καμιά απολύτως θρησκευτική, πολιτική ή ηθική δικαιολογία για τον κάθε έναν από εμάς να επιρρίψει την ευθύνη για αυτό το έγκλημα στον παλαιστινιακό λαό και τους παλαιστινιακούς καταυλισμούς. Έχουμε ευθύνη – και πρέπει να μιλάμε και να ενεργούμε με υπευθυνότητα.
Επίσης, οι Παλαιστίνιοι στους προσφυγικούς καταυλισμούς έχουν και αυτοί την ευθύνη να ενεργήσουν όπως μπορούν. Οι παρατάξεις τους έχουν μεγαλύτερη ευθύνη στο θέμα αυτό από ό,τι οι λιβανέζικες δυνάμεις ασφαλείας. Ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι και δικός μας αγώνας• τα βάσανά μας είναι κοινά• η μάχη που δίνουμε είναι κοινή. Ζητώ σήμερα από όλους όσους ζουν στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς να βοηθήσουν στην προσπάθεια να εμποδίσουμε να γίνονται διάφορα σπίτια ή γειτονιές τοποθεσίες οργάνωσης για αυτούς τους τρομοκράτες – οι οποίοι αποτελούν προσβολή για τη θρησκεία μας και για τον ιερό αγώνα μας για την Παλαιστίνη.
Επίσης, όπως τονίζουμε το ρόλο των καταυλισμών, καθίσταται αναγκαίο για εμάς να καλέσουμε την κυβέρνηση του Λιβάνου να στηρίξει τους παλαιστινιακούς καταυλισμούς με όλες της τις δυνάμεις. Ό,τι είπα για τους Παλαιστίνιους αδελφούς μας ισχύει και για τους Σύρους αδελφούς μας που βρίσκονται στο Λίβανο. Αν ένας από τους βομβιστές είναι Σύρος, αυτό δε δίνει σε κανέναν την παραμικρή δικαιολογία να επιτεθεί σε Σύρους πρόσφυγες. Έχουμε σταθεί υπεύθυνοι στο θέμα αυτό, αλλά χρειάζεται να το επαναλάβουμε.
Πολλοί από τους πρόσφυγες μάς στηρίζουν πολιτικά, ενώ άλλοι αντιτίθενται στο καθεστώς και στο ‘ISIS’. Ναι, φυσικά, και υπάρχουν κάποιοι ανάμεσα στους πρόσφυγες που μπορεί να υποστηρίζουν το ISIS. Αλλά δε μπορούμε να τσουβαλιάσουμε όλους τούς πρόσφυγες από τη Συρία – έχουμε ηθική και θρησκευτική ευθύνη να μην το κάνουμε. Επίσης, όπως το έχουμε ζητήσει από τους Παλαιστίνιους αδελφούς μας, το ζητάμε και από τους Σύρους: ανεξάρτητα από την πολιτική σας θέση σε σχέση με το καθεστώς ή την αντιπολίτευση, οι κοινοί μας στόχοι δεν επιτρέπουν να γίνονται τα σπίτια σας μέρος οργάνωσης τρομοκρατικών επιθέσεων. Ζητώ από όλους τούς πρόσφυγες να συνεργάζονται με τις κυβερνητικές υπηρεσίες. Υπήρξαν και Παλαιστίνιοι και Σύροι μάρτυρες και τραυματίες μεταξύ των μαρτύρων από την επίθεση της Πέμπτης.
Και επιτρέψτε μου να επανέλθω στους Λιβανέζους – αν προκύψει ότι σε αυτό το τρομοκρατικό δίκτυο υπάρχουν κάποιοι Λιβανέζοι που ανήκουν σε συγκεκριμένους κλάδους του Ισλάμ, όπως ο σουνιτικός κλάδος, όπως αυτοί που συνελήφθησαν, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κανένας να επιρρίψει την ευθύνη για αυτή την επίθεση στο σουνιτικό κλάδο. Ένας από τους στόχους των τακφίρι είναι να δημιουργήσουν έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών. Όλοι μας, ενωμένοι σε όλο το Λίβανο, όλοι όσοι έχουμε βρεθεί ή θα μπορούσαμε να είχαμε βρεθεί στο στόχαστρο, πρέπει να έχουμε επίγνωση της θρησκευτικής διαμάχης που βοηθά τους στόχους του εχθρού και αποδυναμώνει και απειλεί τη χώρα μας.»
Αναφερόμενος δε στην εκτέλεση του Νιμρ αλ-Νιμρ, στον πιο πρόσφατο λόγο του στις 3.1.016, ανέφερε (σε περιληπτική μετάφραση):
«Στη χώρα που ονομάζεται εσφαλμένα βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας – μια χώρα που έχει πάρει το όνομα της από μια οικογένεια! – μια οικογένεια έχει επιβληθεί πάνω στο λαό της χώρας αυτής με σφαγές και τρομοκρατία με αγγλικά λεφτά.
Το θέμα δεν είναι διαμάχη μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών. Οι Σαούδ με αυτή την εκτέλεση λένε στους ανθρώπους πως είτε θα ζουν σαν πρόβατα στο βασίλειό τους είτε θα σφαγιάζονται σαν πρόβατα. Το μήνυμα αυτό δείχνει το πραγματικό πρόσωπο των Σαούδ, το δολοφονικό, τρομοκρατικό, τακφίρικο πρόσωπό τους. Το ίδιο κάνουν εδώ και δέκα μήνες και στην Υεμένη, γιατί η Υεμένη τούς είπε όχι. Όταν Σουνίτες θρησκευτικοί ηγέτες κριτικάρουν την εκτέλεση, κάνουν κάτι ιστορικό και σημαντικό. Οι Σιίτες πρέπει να προσέξουν και να μη μετατρέψουν την εκτέλεση σε διαμάχη μεταξύ των Σουνιτών και των Σιιτών. Το μάρτυρα Νιμρ αλ-Νιμρ τον σκότωσαν οι Σαούδ – τελεία και παύλα. Το να χρησιμοποιήσει κανείς την εκτέλεσή του για να επιτεθεί στους Σουνίτες θα ήταν προδοσία στον ίδιο το μάρτυρα! Δεν πρέπει να βοηθάει κανείς στην υλοποίηση των στόχων των δολοφόνων.
Δεν είναι η ώρα να πουν όλα τα μέσα ενημέρωσης την αλήθεια για αυτά που έλεγε ο Νιμρ αλ-Νιμρ; Δεν είναι ώρα να πούμε στον κόσμο πως το καθεστώς αυτό καταστρέφει το Ισλάμ; Δεν είναι ώρα να πούμε πως τα θεμέλια της σκέψης των τακφίρι είναι οι σφαγές ενάντια σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους; Τα βιβλία που διδάσκει το ISIS είναι τα ίδια βιβλία που διδάσκουν και οι Σαούδ. Οι πράξεις τους είναι ίδιες. Δεν είναι ώρα να πούμε στον κόσμο ότι αυτές οι τρομοκρατικές τακφίρικες ομάδες δεν είναι παρά πρακτορεία που υποστηρίζονται από τους Σαούδ; Δεν είναι ώρα να πούμε πως στη γη που πήρε το όνομα ‘Σαουδική Αραβία’ ζει ένας καταπιεσμένος λαός που κυβερνιέται από εγκληματίες που φέρονται σαν να ήταν οι ίδιοι οι προφήτες; Δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για το ότι το καθεστώς έχει υποστηρίξει τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία και το ‘Ισραήλ’ για δεκαετίες; Ναι, η πιο σημαντική απάντηση στην εκτέλεση είναι να πούμε την αλήθεια. Δολοφονήθηκε επειδή έλεγε την αλήθεια με θάρρος. Είναι υποχρέωση ολόκληρου του ισλαμικού κόσμου να πει την αλήθεια που έλεγε ο αλ-Νιμρ. Οι Σαούδ δε μπορούν να σκοτώνουν όποιον θέλουν. Η υποκρισία πρέπει να σταματήσει. Η εξαγορά αίματος με χρήματα πρέπει να σταματήσει.
[…] Η εκτέλεση αυτή θα είναι το τέλος του καθεστώτος αυτού!
Και μια τελευταία δήλωση. Έχουν περάσει δυο βδομάδες από τη μέρα που μαρτύρησε ο Σαμίρ αλ-Κουντάρ. Οι «Ισραηλινοί» είναι φοβισμένοι και εμείς είμαστε διατεθειμένοι να απαντήσουμε. Πρέπει να φοβούνται και πρέπει να κρύβονται. Σε κάθε περίπτωση, περιμένουμε.»
Έτσι λοιπόν βλέπει τον πόλεμο που διεξάγεται στην περιοχή η Χεζμπολλά. Και η ηγεσία του Ιράν δεν προσπαθεί να δώσει θρησκευτικό τόνο στη διαμάχη. Ο πρόεδρος Ρουχανί έγραψε στο τουίτερ:
«Ποια χώρα εντείνει το χάσμα μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, βομβαρδίζει την Υεμένη και υπονομεύει τις κυβερνήσεις του Ιράκ και της Συρίας παρέχοντας χρήματα και όπλα στο ISIS;».
Ο ίδιος πρόεδρος αναφέρει συχνά, μιλώντας για τα διάφορα σχόλια περί σιιτικής ημισελήνου τα οποία χαρακτηρίζει αβάσιμα, ότι «δεν υπάρχει καμιά σιιτική ημισέληνος και καμιά σουνιτική ημισέληνος – αυτό που υπάρχει είναι μια μουσουλμανική πανσέληνος», τοποθετούμενος ξεκάθαρα ενάντια στο θρησκευτικό διαχωρισμό.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι και ο σιιτικός πληθυσμός στη μεγάλη του πλειοψηφία δεν αντιμετωπίζει τη διαμάχη ως θρησκευτική. Το ίδιο θινκ τανκ που αναφέρθηκε παραπάνω έκανε μια άλλη έρευνα προσπαθώντας να αποδείξει το μέγεθος της θρησκευτικής διαμάχης αναλύοντας δεδομένα από κοινωνικά δίκτυα, χρησιμοποιώντας ένα δείγμα 7 εκατομμυρίων tweets που συλλέχθηκαν από τις αρχές Φλεβάρη μέχρι τα μέσα Αυγούστου του 2015 (τα περαιτέρω στοιχεία της έρευνας μπορεί κανείς να τα διαβάσει εδώ 12). Τα tweets με αντισιιτικό περιεχόμενο, στην ανώτατη τιμή τους, ήταν γύρω στις 340,000. Τα tweets με αντισουνιτικό περιεχόμενο έφτασαν στην ανώτατη τιμή των… 700.
Για την ήττα και την εκδίωξη των ιμπεριαλιστών και των λακέδων τους από τη Μέση Ανατολή
Έχουμε γράψει επανειλημμένα ότι δε μπορεί κανείς να μιλάει για αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό αν δε μιλάει και για αντιιμπεριαλιστικό αγώνα. Αυτό θέτει και συγκεκριμένα καθήκοντα στους υπηκόους του δυτικού ιμπεριαλισμού, τα οποία περιλαμβάνουν την πάλη για τη διάλυση της Αυτοκρατορίας (που από το τέλος του Β’ ΠΠ μέχρι σήμερα περιλαμβάνει τις χώρες του μπλοκ του ΝΑΤΟ και των συμμάχων του υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ), καθώς και την πάλη για την ήττα της σε όλα τα μέτωπα στα οποία εμπλέκεται.
Ξέροντας πως η ελευθερία κατακτιέται μόνο σε κόντρα με τον ιμπεριαλισμό, ενώνουμε τη φωνή μας με τις καταπιεσμένες και κατασφαγμένες από αποικιοκράτες και ιμπεριαλιστές μουσουλμανικές μάζες που παλεύουν με το όπλο στο χέρι για να αποτινάξουν τον ιμπεριαλιστικό ζυγό από το σβέρκο τους. Ενώνουμε τη φωνή μας με τα ταξικά μας αδέρφια που φωνάζουν θάνατος στην Αμερική, θάνατος στο Ισραήλ, θάνατος στα παράσιτα του οίκου των Σαούδ και στα τακφίρικα αποσπάσματα θανάτου τους. Και τους υποστηρίζουμε σε αυτόν τον πόλεμο.
Υποστηρίζουμε την αυτοδιάθεση των Κούρδων και τους υπερασπίζουμε ενάντια στις επιθέσεις του ISIS και του τούρκικου κράτους, προειδοποιώντας τους όμως ότι μια Μέση Ανατολή κάτω από τη μπότα των ιμπεριαλιστών δε θα έχει κανένα χώρο ούτε για τη Ροζάβα, ούτε για το Κομπάνι, ούτε για το τουρκικό Κουρδιστάν, και λέγοντάς τους ότι δεν πρέπει να βοηθήσουν στην υλοποίηση των σχεδιασμών της αυτοκρατορίας, αλλά να διεκδικήσουν την εθνική τους υπόθεση μέσα από το απέναντι στρατόπεδο, σε κόντρα με την αυτοκρατορία. Καμιά προοδευτική εξέλιξη δεν πρόκειται να δούμε στην περιοχή της Μέσης Ανατολής – αλλά και στις δυτικές χώρες – αν δεν ηττηθούν οι νεοαποικιοκρατικοί σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστών και αν δεν κοπούν τα χέρια τους στην περιοχή. Αν δε βρεθεί ο Μπρεζίνσκι να κλαίει πάνω από ένα χάρτη που θα απεικονίζει όχι την περιβόητη «Νέα Μέση Ανατολή» του, αλλά μια Νέα Νέα Μέση Ανατολή, στην οποία οι ιμπεριαλιστές θα έχουν πεταχτεί έξω με τις κλωτσιές και οι τοποτηρητές τους θα καταρρέουν. Αυτό δε θα είναι μια νίκη του κομμουνισμού, που τοπικά και διεθνώς είναι υπερβολικά αδύναμος για να καθορίσει τις εξελίξεις• θα είναι όμως μια ήττα του μπλοκ της διεθνούς ιμπεριαλιστικής αντεπανάστασης και μια νίκη για τους απανταχού καταπιεσμένους.
Στο σημείο αυτό, αυτοί που έτυχε να γεννηθούν στην ιμπεριαλιστική Δύση και θέλουν να αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, αντικαπιταλιστές, επίδοξοι επαναστάτες κλπ. διαλέγουν και παίρνουν.
Από τη μία, ο δρόμος της ουδετερότητας ή της στήριξης (με «αριστερό» βεβαίως περιτύλιγμα) στη δράση του ιμπεριαλιστικού τους μπλοκ στο εξωτερικό, πράγμα που τους εξασφαλίζει μια σχετικά ειρηνική ταξική πάλη στο εσωτερικό (για όσο μπορεί ακόμα να διαρκεί αυτή) που βασίζεται στην ιμπεριαλιστική ληστεία των καταπιεσμένων χωρών. Μπορεί να πάρουν και καμιά θεσούλα σε κανένα πανεπιστήμιο, όπως στην περίπτωση του Ασκάρ και του Καλλίνικος. Ο δρόμος αυτός, μολονότι είναι ομολογουμένως αρκετά εύκολος, οδηγεί με ασφάλεια στην υστεροφημία του Κάουτσκι και της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.
Από την άλλη, ο δρόμος τού «ο εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα». Ο δρόμος της ανειρήνευτης πάλης ενάντια στη δράση του ιμπεριαλισμού «μας» στο εξωτερικό ως απαραίτητη προϋπόθεση για την πάλη εναντίον του στο εσωτερικό. Ο δρόμος που έχει ως οδηγό το παλιό και τόσο ταλαιπωρημένο σύνθημα της Διεθνούς: «Προλετάριοι όλων των χωρών και καταπιεσμένοι λαοί, ενωθείτε!»
Π. Παπ. για το avantgarde
Συνοπτική αναφορά των γεγονότων
Τα γεγονότα που ακολούθησαν την εκτέλεση του Νιμρ αλ-Νιμραπό τα βασιλικά παράσιτα της Σαουδικής Αραβίας είναι πλέον μάλλον γνωστά από την ειδησεογραφία και δε θα μπούμε σε πολλές λεπτομέρειες. Κατά περίεργο τρόπο, μια αξιοπρεπή δημοσιογραφική κάλυψη της ιστορίας μπορεί να βρει κανείς εδώ (1)
Πολύ συνοπτικά, οι Σαούδ αποφάσισαν να ξεκινήσουν τη νέα χρονιά με έναν κύκλο αίματος, εκτελώντας την ίδια μέρα 47 φυλακισμένους σε 12 φυλακές. Σε 8 φυλακές τούς αποκεφάλισαν, ενώ στις άλλες 4 τούς τουφέκισαν. Τα ακέφαλα πτώματα σταυρώθηκαν και τοποθετήθηκαν σε κοινή θέα, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το τι περιμένει όποιον σκεφτεί να αμφισβητήσει την εξουσία της υπεραντιδραστικής δυναστείας.
Μεταξύ των εκτελεσθέντων ήταν και ο Νιμρ αλ-Νιμρ,μουσουλμάνος κληρικός και ηγετική μορφή της καταπιεσμένης σιιτικής μειονότητας της Σαουδικής Αραβίας. Αφού ανακρίθηκε με βασανιστήρια και πέρασε από μια δίκη παρωδία, καταδικάστηκε με κατηγορίες όπως «ανυπακοή στον άρχοντα» και «ενθάρρυνση, ηγεσία και συμμετοχή σε διαδηλώσεις». Τα «εγκλήματα» αυτά τα διέπραξε στις μαζικές διαδηλώσεις που ξέσπασαν στην (κυρίως σιιτική) ανατολική Σαουδική Αραβία το 2011 με λαϊκά αιτήματα για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και για να μπει τέλος στην καταπίεση του σιιτικού πληθυσμού.
Μαζί με τον Νιμρ εκτελέστηκαν και άλλοι τρεις Σιίτες, ένας από τους οποίους ήταν ανήλικος όταν τέλεσε το υποτιθέμενο έγκλημά του. Οι υπόλοιποι ήταν Σουνίτες που κατηγορούνταν για συμμετοχή σε παλιότερες επιθέσεις της αλ-Κάιντα.
Η εκτέλεση του αλ-Νιμρ πυροδότησε ένα κύμα οργής και διαδηλώσεων στο μουσουλμανικό κόσμο, κυρίως ανάμεσα στο σιιτικό πληθυσμό, ενώ καταδικάστηκε και από Σουνίτες θρησκευτικούς ηγέτες. Οι ηγέτες του φοβερού αυτού προπυργίου της δημοκρατίας και της ελευθερίας ενάντια στο σκοταδισμό και τη βαρβαρότητα που είναι ο «ελεύθερος δυτικός κόσμος» (οι σύμμαχοι δηλαδή των Σαούδ), απάντησαν στην εκτέλεση με άχρωμες και άοσμες δηλώσεις του τύπου «η Σαουδική Αραβία πρέπει να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα», ενώ ο Μπαν Κι Μουν, γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, δήλωσε «βαθύτατα απογοητευμένος» – να θυμίσουμε εδώ ότι η Σαουδική Αραβία ηγείται της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Κανένας τους δεν καταδίκασε την πολιτική εκτέλεση του αλ-Νιμρ.
Ο Ομπάμα με τον «προσωπικό του φίλο», όπως αποκαλεί το βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας
Η πολιτική στόχευση των εκτελέσεων
Οι Σαούδ είχαν πολύ συγκεκριμένη πολιτική στόχευση όταν διέταζαν τις εκτελέσεις αυτές. Στο εσωτερικό μέτωπο, με την εκτέλεση του αλ-Νιμρ μαζί με τους κατηγορούμενους ως μέλη της αλ-Κάιντα έστελναν ένα ματωμένο μήνυμα στη σιιτική μειονότητα που συστηματικά καταπιέζουν: η οποιαδήποτε αντιπολίτευση θα θεωρείται τρομοκρατική πράξη.
Ταυτόχρονα, η εκτέλεση των φερόμενων ως μέλη της αλ-Κάιντα αντανακλά το άγχος που νιώθουν οι Σαούδ απέναντι στα ουαχαβίτικα παιδιά τους, οργανώσεις όπως το ISIS και την αλ-Νούσρα, που μολονότι τυγχάνουν της υλικής και ηθικής στήριξης των Σαούδ στο εξωτερικό και δη στη Συρία, ενίοτε επιτίθενται και σε αυτούς που τα ανέθρεψαν.
Τα παραπάνω πρέπει να ιδωθούν στο πλαίσιο της οικονομικής κρίσης που βαθαίνει, με την τιμή του πετρελαίου, η παραγωγή του οποίου αποτελεί τη βάση της οικονομίας της χώρας, να κατρακυλά και την Goldman-Sachs να εκτιμά(2) πως μπορεί να πέσει ακόμα και στα $20 το βαρέλι. Παρά την κατρακύλα της τιμής του πετρελαίου, οι Σαούδ – με τη σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ – αρνούνται να μειώσουν την παραγωγή.
Κανείς μπορεί να πάρει μια ιδέα για τους λόγους πίσω από αυτή την απόφαση αν ρίξει μια ματιά στις οικονομίες κάποιων αντιπάλων της αυτοκρατορίας: της Ρωσίας, του Ιράν και της Βενεζουέλας. Η βασιλική οικογένεια έχει επιβάλει μέτρα λιτότητας(3) για να αντιμετωπίσει το έλλειμμα των $98 δις που καταγράφηκε στον προϋπολογισμό του βασιλείου το 2015. Τα μέτρα περιλαμβάνουν περικοπές στην επιδότηση του πετρελαίου κίνησης, την αύξηση της τιμής του πετρελαίου κατά 50% στα πρατήρια, αυξήσεις στις τιμές της ηλεκτρικής ενέργειας και του νερού, καθώς και την εισαγωγή ΦΠΑ για πρώτη φορά και το πάγωμα των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, που αποτελούν την πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού στη χώρα.Καταλαβαίνει κανείς ότι η λιτότητα και η σκληρή καταστολή πάνε χέρι-χέρι.
Στο εξωτερικό, η εκτέλεση του αλ-Νιμρ είναι μια συνειδητή προσπάθεια από τους Σαούδ να σπείρουν θρησκευτικό μίσος και διαχωρισμό στην περιοχή, και ταυτόχρονα μια συνειδητή πρόκληση προς το Ιράν, του οποίου μάλιστα την πρεσβεία βομβάρδισαν(4) χθες στην Υεμένη. Η πρόκληση αυτή ήρθε τη στιγμή που ήταν να αρθούν οι κυρώσεις εναντίον του Ιράν και που ο στόχος των ιμπεριαλιστών για αλλαγή καθεστώτος στη Συρία φαίνεται να αποτυγχάνει, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον.
Οι Σαούδ επίσης έχουν αγχωθεί με τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και θέλουν να τη σαμποτάρουν με κάθε τρόπο. Η ανακοίνωση της διακοπής των διπλωματικών σχέσεων με το Ιράν, που ήρθε την Κυριακή με πρόσχημα μια επίθεση διαδηλωτών ενάντια στην πρεσβεία της Σαουδικής Αραβίας στην Τεχεράνη, είναι φυσικό επακόλουθο. Η διακοπή των διπλωματικών σχέσεων ακολουθήθηκε από την απαγόρευση πτήσεων από και προς το Ιράν και τη διακοπή των εμπορικών δεσμών με τη χώρα αυτή. Τις διπλωματικές τους σχέσεις με το Ιράν διέκοψαν και το Μπαχρέιν και το Σουδάν, ενώ μερικώς το έκαναν και τα Εμιράτα.
Θρησκευτικός πόλεμος;
Τις τελευταίες μέρες όλα τα σημαντικά δυτικά μέσα και διάφορα think tanks δουλεύουν υπερωρίες για να μας πείσουν ότι η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή έχει θρησκευτικό χαρακτήρα. Ενδεικτικά μπορεί να δει κανείς τα σχετικά άρθρα που δημοσιεύτηκαν μέσα σε μια μέρα σε Washington Post (5), NY Times (6), BBC (7), CNN (
. και στο αμερικάνικο think tank Carnegie (9). «Όλο αυτό που γίνεται στη Μέση Ανατολή είναι μια θρησκευτική σύγκρουση μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών», αυτό είναι το νόημα που προσπαθούν να μας περάσουν. Το BBC μάς λέει χοντρά-χοντρά ότι οι Σουνίτες και οι Σιίτες μισούν ο ένας τον άλλον γιατί έχουν μια αρχαία διαμάχη. Άρα προφανώς πρέπει να τους αφήσουμε να σφαχτούν μεταξύ τους και να μη μας ενδιαφέρει. Και γιατί άραγε να μας ενδιαφέρει το ποιος ιμάμης ερμηνεύει σωστότερα το Κοράνι;
Ειδικά το άρθρο του θινκ τανκ είναι φοβερό.
Κλαψουρίζει για τη θρησκευτική σύγκρουση «μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών που δηλητηριάζει την Υεμένη», τη στιγμή που η Υεμένη δέχεται εισβολή και βομβαρδισμούς εδώ και εννιά μήνες από μια συμμαχία υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ με τους Σαούδ επικεφαλής.
Αυτό το έγκλημα, που έχει προκαλέσει το θάνατο περίπου 7,500 ανθρώπων και τον τραυματισμό 14,000, έχει συνοδευτεί και από έναν δολοφονικό ναυτικό αποκλεισμό, που έχει οδηγήσει το 80% του υεμενίτικου πληθυσμού στα πρόθυρα λιμού, μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να μην έχει καν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, 500,000 παιδιά να κινδυνεύουν από υποσιτισμό και 2.5 εκατομμύρια Υεμενίτες να έχουν εκτοπιστεί.
Τι έπαθε ξαφνικά το ευαγές ίδρυμα και ανησύχησε για το καλό της Υεμένης; Η απάντηση είναι ότι οι Χούτι, που δίνουν έναν δίκαιο πόλεμο ενάντια στις συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και των τοποτηρητών του, κερδίζουν έδαφος και καταφέρνουν πλήγματα και μέσα στη Σαουδική Αραβία.
Αυτοί οι Χούτι φωνάζουν μάλιστα και «ακραία» συνθήματα όπως «θάνατος στην Αμερική, θάνατος στο Ισραήλ», που αγχώνουν το θινκ τανκ μας• δεν είναι σαν τους σαλαφίτες που έχουν βγάλει από το επίκεντρο της διαμάχης το σιωνιστικό μαντρόσκυλο και φωνάζουν «θάνατος στους Πέρσες, τους ζοροαστριστές, τους Νουσαΐρι (υποτιμητικός όρος για τους Αλαουίτες) και το Hizb al-Shaytan (κόμμα του σατανά, εννοούν τη Χεζμπολλά)».
Στην πραγματικότητα, ο πόλεμος που διεξάγεται με επίκεντρο τη Συρία – που δεν έχει ακόμα κορυφωθεί, και που η έκβασή του θα καθορίσει τον παγκόσμιο συσχετισμό για τα επόμενα πολλά χρόνια – δεν είναι θρησκευτικός, παρά το γεγονός ότι οι Σαούδ και διάφοροι άλλοι σύμμαχοι των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, μαζί με τις αντιδραστικές τζιχαντιστικές και σαλαφιτικές οργανώσεις που οι ίδιοι χρηματοδοτούν, προσπαθούν με όλα τα μέσα να τον μετατρέψουν σε τέτοιον.
Σε αναλυτικό επίπεδο, ο χαρακτήρας του πολέμου αυτού δε χωράει σε υπεραπλουστευτικά έτοιμα σχήματα, και θα τον πιάσουμε αν χρειαστεί σε μεγαλύτερο βάθος σε μελλοντική αρθρογραφία. Η μεγάλη εικόνα σε πολιτικό πάντως επίπεδο, που όσο περνάει ο καιρός γίνεται ολοένα και πιο καθαρή, περιλαμβάνει τον περαιτέρω διαχωρισμό των στρατοπέδων στην περιοχή όχι με όρους εθνικούς ή θρησκευτικούς, αλλά με όρους αντιιμπεριαλιστικής πάλης – διαμεσολαβημένης φυσικά από τη θρησκεία και όλο το ιστορικό φορτίο που κουβαλάνε οι λαοί της περιοχής.
Από παλιότερη συγκέντρωση ενός από τα κομμουνιστικά κόμματα της Συρίας στη Δαμασκό. Κόκκινες σημαίες με σφυροδρέπανα, σημαίες του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, συριακές και παλαιστινιακές σημαίες, διακρίνονται και μια σημαία της Χεζμπολλά και μία της Βενεζουέλας. Το μεγάλο πανό γράφει «Η αντίσταση είναι η μόνη επιλογή μας / αξιοπρέπεια για την πατρίδα και τον πολίτη πάνω από όλα» Στο ένα στρατόπεδο βρίσκονται η συριακή κυβέρνηση, το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (10), η Χεζμπολλά, οι Χούτι και το Ιράν (που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ φαίνεται να θεωρεί «υπο-ιμπεριαλισμό» στις θέσεις για την επικείμενη συνδιάσκεψή της) με την υποστήριξη της Ρωσίας, μιας περιφερειακής καπιταλιστικής χώρας (μάλλον θα περιμένουμε αιώνια όσους τη χαρακτηρίζουν ιμπεριαλιστική να στοιχειοθετήσουν με κάποιον τρόπο τον ισχυρισμό τους). Στο άλλο στρατόπεδο βρίσκονται οι μεγαλύτεροι τρομοκράτες και δολοφόνοι του πλανήτη, οι νατοϊκοί ιμπεριαλιστές, μαζί με τους τοποτηρητές τους στην περιοχή (Σαουδική Αραβία, Ισραήλ, Τουρκία, πετρομοναρχίες του Κόλπου) και τις διάφορες τζιχαντιστικές και σαλαφίτικες σουνιτικές οργανώσεις (ISIS, αλ-Νούσρα, αλ-Κάιντα Υεμένης κοκ), που παρά το γεγονός ότι έχουν μια δική τους δυναμική και δεν είναι ακριβώς ενεργούμενα των ιμπεριαλιστών και των συμμάχων τους, η παρουσία και η δράση τους διευκολύνει και προάγει την ιμπεριαλιστική ατζέντα.
Στο ενδιάμεσο αυτών των στρατοπέδων υπάρχουν διάφορες ταλαντευόμενες δυνάμεις, που σύντομα θα κληθούν να επιλέξουν καθαρά πλευρά.
Πώς βλέπει τον πόλεμο αυτόν ο Γενικός Γραμματέας της Χεζμπολλά
Ας μας συγχωρέσουν οι διάφοροι σύντροφοι που όταν μιλούν για το χαρακτήρα του συριακού εμφυλίου επικαλούνται κάποιους «ακτιβιστές», που είναι με την «επανάσταση ενάντια στο δικτάτορα Άσσαντ», χωρίς σχεδόν ποτέ να τους κατονομάζουν.
Ας μας συγχωρέσουν και οι ιμπεριαλιστές (ο λόγος των οποίων μοιάζει εντυπωσιακά με αυτόν των προαναφερθέντων συντρόφων) που μιλάνε συχνά για «μετριοπαθείς αντάρτες» χωρίς επίσης ποτέ να τους κατονομάζουν.
Έτσι για αλλαγή, εμείς θα κατονομάσουμε την – υπαρκτή – πηγή τα λόγια της οποίας θα μεταφέρουμε. Ας δούμε πώς αντιλαμβάνεται τον πόλεμο αυτόν ο Σαγιέντ Νασραλλά, ηγέτης της Χεζμπολλά, σιιτικής οργάνωσης ριζοσπαστικού Ισλάμ. Σε ένα λόγο (11) που εκφώνησε στις 23 Οκτώβρη 2015 είπε τα εξής:
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν τη Μέση Ανατολή κάτω από την πολιτική, στρατιωτική, οικονομική και πολιτιστική κυριαρχία τους. Η Ουάσινγκτον χρησιμοποιεί το ‘Ισραήλ’ ως εργαλείο για την προώθηση της ατζέντας αυτής. Η ύπαρξη του ‘Ισραήλ’ εξαρτάται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εάν η χρηματοπιστωτική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη που παρέχει η Ουάσιγκτον στο Τελ Αβίβ σταματήσει, το ‘Ισραήλ’ θα πάψει να υπάρχει. Τα θύματα του ‘Ισραήλ’ είναι οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι, δυο λαοί που έχουν υποστεί κατοχή και σφαγές στα χέρια του ‘Ισραήλ’. Το φταίξιμο για τις ενέργειες του ‘Ισραήλ’, συνεπώς, βαραίνει περισσότερο την Ουάσιγκτον, αφέντη του ‘Ισραήλ’, από ό,τι τον Νετανιάχου και τον τρομοκρατικό στρατό του. Ως εκ τούτου, οι Παλαιστίνιοι και οι Λιβανέζοι είναι τα κύρια θύματα της προσπάθειας των ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στη Μέση Ανατολή.
Η αμερικάνικη εξωτερική πολιτική έχει ως στόχο τη λεηλασία του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και του πλούτου της περιοχής. Την οδηγούν οι ιδιοκτήτες των εταιρειών πετρελαίου και όπλων, όχι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πράγματι, όλα τα λόγια της Ουάσινγκτον σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία δεν έχουν κανένα νόημα. Οι μεγαλύτερες δικτατορίες στην περιοχή χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτές οι δικτατορίες παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και περιφρονούν τις εκλογές. Οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή δεν είναι τίποτα άλλο, παρά τοπικές διοικήσεις με επικεφαλής ένα βασιλιά ή πρόεδρο που λογοδοτεί στην Ουάσιγκτον. Οι αποφάσεις που σχετίζονται με τον πόλεμο, την ειρήνη, την εξωτερική πολιτική και τις αγορές είναι στα χέρια του αφέντη τους, των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι τιμωρητικές πτυχές της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής έχουν στόχο όποιον αρνείται να υποκύψει στην κυριαρχία των Η.Π.Α., αρνείται δηλαδή να μετατραπεί σε τοπική επέκταση της κυβέρνησης των ΗΠΑ (και κατ’ επέκταση, των μεγάλων εταιρειών πετρελαίου και όπλων που κυριαρχούν στις ΗΠΑ). Το να παίρνει κανείς τις δικές του αποφάσεις στη βάση των συμφερόντων της χώρας του είναι απαράδεκτο για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Για παράδειγμα, το σύνολο της εχθρότητας της Ουάσιγκτον απέναντι στο Ιράν προκαλείται από την επιθυμία του Ιράν να είναι μια ελεύθερη και ανεξάρτητη χώρα που να κατέχει και να ελέγχει τη δική της οικονομία και να διατηρεί την αξιοπρέπεια του λαού της. Κάτι τέτοιο στέκεται ενάντια στην ηγεμονία των ΗΠΑ και, επομένως, είναι απαράδεκτο για την Ουάσιγκτον.
Η Ουάσιγκτον εξαπολύει πολέμους δια αντιπροσώπων εναντίον των χωρών που επιδιώκουν να γίνουν ανεξάρτητες και ισχυρές. Οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξάγουν έναν τέτοιο πόλεμο στη Μέση Ανατολή ενάντια σε όποιον αρνείται να υποκύψει στην κυριαρχία τους. Οι αντιπρόσωποί τους είναι οι ακραίοι σουνίτες ισλαμιστές τζιχαντιστές ή τακφίρι (συμπεριλαμβανομένου του ISIS και του μετώπου αλ-Νούσρα, απόγονοι και οι δύο της αλ-Κάιντα, με το δεύτερο να λανσάρεται απατηλά από την αμερικάνικη προπαγάνδα ως «μετριοπαθείς» αντάρτες). Ο πραγματικός ηγέτης και συντονιστής των τακφίρι είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες με τη βοήθεια των περιφερειακών συμμάχων τους.
Σήμερα, η Ουάσιγκτον μάς λέει ότι είτε θα είμαστε δούλοι των ΗΠΑ, είτε θα μας πολιορκήσει και θα στέλνει βομβιστές αυτοκτονίας εναντίον μας. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος δε διεξάγεται για τις μεταρρυθμίσεις, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την εξάλειψη της φτώχειας και την καταπολέμηση της αμάθειας, αλλά για των υποταγή όσων απορρίπτουν τις ηγεμονικές φιλοδοξίες των Ηνωμένων Πολιτειών.»
Λίγο αργότερα, το ISIS ματοκυλούσε μια γειτονιά στο Λίβανο,χτυπώντας μια αγορά γεμάτη αμάχους, σκοτώνοντας 44 ανθρώπους και τραυματίζοντας 240. Τα ιμπεριαλιστικά φερέφωνα είχανε βγει τότε και έλεγαν για χτύπημα ενάντια σε «προπύργιο της Χεζμπολλά», φράση που παραπέμπει σε στρατιωτικό στόχο, προσπαθώντας να κρύψουν τη φύση της επίθεσης• φυσικά, όταν μερικές μέρες μετά το ISIS χτυπούσε στο Παρίσι, κανένας δε βγήκε να μιλήσει για χτύπημα ενάντια σε προπύργιο του ΝΑΤΟ. Σε εκείνη τη φάση, ήταν γνωστό ότι στο χτύπημα είχαν βοηθήσει Σύροι και υπήρχαν υποψίες ότι είχαν εμπλακεί και (Σουνίτες) Παλαιστίνιοι, πρόσφυγες στο Λίβανο. Απαντώντας σε αυτές τις υποψίες, ο Νασραλλά δήλωσε:
«Όταν δεχόμαστε επιθέσεις, πρέπει να αναγνωρίσουμε τους στόχους του εχθρού και να δουλέψουμε για να οδηγήσουμε αυτούς τούς στόχους σε ήττα. Ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι;
Πρώτον: η δημιουργία διχόνοιας στο Λίβανο σε διάφορα επίπεδα. Η ανακοίνωση των ψεύτικων ονομάτων των δραστών (δύο παλαιστινιακά και ένα συριακό) από το ISIS όπως και η τοποθεσία της επίθεσης (δίπλα στον καταυλισμό), σχεδιάστηκαν σαφώς για να δημιουργήσουν διαχωρισμό μεταξύ του Λιβάνου και των Παλαιστινίων, συγκεκριμένα μεταξύ του Dahiyeh / Νοτίων Προαστίων και του καταυλισμού προσφύγων του Bourj el Barajneh, και να δημιουργήσει διαχωρισμό μεταξύ του Λιβάνου και των Σύρων προσφύγων. Ο στόχος αυτός απέτυχε – λόγω της συνειδητοποίησης της κοινότητας στο στόχαστρο και της χώρας μας. Επίσης, βοήθησαν οι σαφείς καταδίκες από τις διάφορες παλαιστινιακές ομάδες και καταυλισμούς. Για ό,τι συνέβη και για ό,τι θα μπορούσε να συμβεί, το λέω αυτό σε όλους όσουν ζουν στο Λίβανο και ιδιαίτερα στους Λιβανέζους: πρέπει να θυμόμαστε πάντα ότι οι Ισραηλινοί και οι τακφίρι θέλουν έναν εμφύλιο πόλεμο στο Λίβανο – και αυτό θα εκπληρώσει τους στόχους τόσο του ‘Ισραήλ’ όσο και του ‘ISIS’• αυτός είναι ο στόχος τους: η καταστροφή χωρών και στρατών.
Το λιβανέζικο επίτευγμα είναι ότι δεν αφήσαμε το Λίβανο να πέσει σε αυτήν την άβυσσο. Ανεξάρτητα από τις πληγές μας και τα βάσανά μας, ανεξάρτητα από την ανάλυσή μας, πρέπει πάντα να λειτουργούμε με αυτή την ευαισθητοποίηση και αυτή την εμπιστοσύνη. Ποιες είναι οι πιο στοχευμένες τοποθεσίες για όσους θέλουν να δημιουργήσουν τέτοιους διαχωρισμούς και βία; Υπάρχει ένας στόχος να μετατραπεί ο παλαιστινιακός λαός σε εχθρό όλων στην περιοχή. Αυτό που συνέβη την Πέμπτη (σ.σ. η βομβιστική επίθεση) εντάσσεται σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο. Κάνουν λάθος. Οι βομβιστές αυτοκτονίας δεν ήταν Παλαιστίνιοι. Αλλά ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν Παλαιστίνιοι που εμπλέκονται στο ‘ISIS’ ή την αλ-Νούσρα. Δεν υπάρχει καμιά απολύτως θρησκευτική, πολιτική ή ηθική δικαιολογία για τον κάθε έναν από εμάς να επιρρίψει την ευθύνη για αυτό το έγκλημα στον παλαιστινιακό λαό και τους παλαιστινιακούς καταυλισμούς. Έχουμε ευθύνη – και πρέπει να μιλάμε και να ενεργούμε με υπευθυνότητα.
Επίσης, οι Παλαιστίνιοι στους προσφυγικούς καταυλισμούς έχουν και αυτοί την ευθύνη να ενεργήσουν όπως μπορούν. Οι παρατάξεις τους έχουν μεγαλύτερη ευθύνη στο θέμα αυτό από ό,τι οι λιβανέζικες δυνάμεις ασφαλείας. Ο αγώνας των Παλαιστινίων είναι και δικός μας αγώνας• τα βάσανά μας είναι κοινά• η μάχη που δίνουμε είναι κοινή. Ζητώ σήμερα από όλους όσους ζουν στους παλαιστινιακούς καταυλισμούς να βοηθήσουν στην προσπάθεια να εμποδίσουμε να γίνονται διάφορα σπίτια ή γειτονιές τοποθεσίες οργάνωσης για αυτούς τους τρομοκράτες – οι οποίοι αποτελούν προσβολή για τη θρησκεία μας και για τον ιερό αγώνα μας για την Παλαιστίνη.
Επίσης, όπως τονίζουμε το ρόλο των καταυλισμών, καθίσταται αναγκαίο για εμάς να καλέσουμε την κυβέρνηση του Λιβάνου να στηρίξει τους παλαιστινιακούς καταυλισμούς με όλες της τις δυνάμεις. Ό,τι είπα για τους Παλαιστίνιους αδελφούς μας ισχύει και για τους Σύρους αδελφούς μας που βρίσκονται στο Λίβανο. Αν ένας από τους βομβιστές είναι Σύρος, αυτό δε δίνει σε κανέναν την παραμικρή δικαιολογία να επιτεθεί σε Σύρους πρόσφυγες. Έχουμε σταθεί υπεύθυνοι στο θέμα αυτό, αλλά χρειάζεται να το επαναλάβουμε.
Πολλοί από τους πρόσφυγες μάς στηρίζουν πολιτικά, ενώ άλλοι αντιτίθενται στο καθεστώς και στο ‘ISIS’. Ναι, φυσικά, και υπάρχουν κάποιοι ανάμεσα στους πρόσφυγες που μπορεί να υποστηρίζουν το ISIS. Αλλά δε μπορούμε να τσουβαλιάσουμε όλους τούς πρόσφυγες από τη Συρία – έχουμε ηθική και θρησκευτική ευθύνη να μην το κάνουμε. Επίσης, όπως το έχουμε ζητήσει από τους Παλαιστίνιους αδελφούς μας, το ζητάμε και από τους Σύρους: ανεξάρτητα από την πολιτική σας θέση σε σχέση με το καθεστώς ή την αντιπολίτευση, οι κοινοί μας στόχοι δεν επιτρέπουν να γίνονται τα σπίτια σας μέρος οργάνωσης τρομοκρατικών επιθέσεων. Ζητώ από όλους τούς πρόσφυγες να συνεργάζονται με τις κυβερνητικές υπηρεσίες. Υπήρξαν και Παλαιστίνιοι και Σύροι μάρτυρες και τραυματίες μεταξύ των μαρτύρων από την επίθεση της Πέμπτης.
Και επιτρέψτε μου να επανέλθω στους Λιβανέζους – αν προκύψει ότι σε αυτό το τρομοκρατικό δίκτυο υπάρχουν κάποιοι Λιβανέζοι που ανήκουν σε συγκεκριμένους κλάδους του Ισλάμ, όπως ο σουνιτικός κλάδος, όπως αυτοί που συνελήφθησαν, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κανένας να επιρρίψει την ευθύνη για αυτή την επίθεση στο σουνιτικό κλάδο. Ένας από τους στόχους των τακφίρι είναι να δημιουργήσουν έναν εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών. Όλοι μας, ενωμένοι σε όλο το Λίβανο, όλοι όσοι έχουμε βρεθεί ή θα μπορούσαμε να είχαμε βρεθεί στο στόχαστρο, πρέπει να έχουμε επίγνωση της θρησκευτικής διαμάχης που βοηθά τους στόχους του εχθρού και αποδυναμώνει και απειλεί τη χώρα μας.»
Ο Αχμάντ Σανταάτ (αριστερά), Γενικός Γραμματέας του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης που βρίσκεται φυλακισμένος στα μπουντρούμια των Σιωνιστών, μαζί με τον Σαμίρ αλ-Κουντάρ, στέλεχος της Χεζμπολλά που σκοτώθηκε στις 19 Δεκέμβρη από ισραηλινό βομβαρδισμό. Εδώ η δήλωση του Αχμάντ Σανταάτ για το θάνατο του Σαμίρ αλ-Κουντάρ.
Αναφερόμενος δε στην εκτέλεση του Νιμρ αλ-Νιμρ, στον πιο πρόσφατο λόγο του στις 3.1.016, ανέφερε (σε περιληπτική μετάφραση):
«Στη χώρα που ονομάζεται εσφαλμένα βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας – μια χώρα που έχει πάρει το όνομα της από μια οικογένεια! – μια οικογένεια έχει επιβληθεί πάνω στο λαό της χώρας αυτής με σφαγές και τρομοκρατία με αγγλικά λεφτά.
Το θέμα δεν είναι διαμάχη μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών. Οι Σαούδ με αυτή την εκτέλεση λένε στους ανθρώπους πως είτε θα ζουν σαν πρόβατα στο βασίλειό τους είτε θα σφαγιάζονται σαν πρόβατα. Το μήνυμα αυτό δείχνει το πραγματικό πρόσωπο των Σαούδ, το δολοφονικό, τρομοκρατικό, τακφίρικο πρόσωπό τους. Το ίδιο κάνουν εδώ και δέκα μήνες και στην Υεμένη, γιατί η Υεμένη τούς είπε όχι. Όταν Σουνίτες θρησκευτικοί ηγέτες κριτικάρουν την εκτέλεση, κάνουν κάτι ιστορικό και σημαντικό. Οι Σιίτες πρέπει να προσέξουν και να μη μετατρέψουν την εκτέλεση σε διαμάχη μεταξύ των Σουνιτών και των Σιιτών. Το μάρτυρα Νιμρ αλ-Νιμρ τον σκότωσαν οι Σαούδ – τελεία και παύλα. Το να χρησιμοποιήσει κανείς την εκτέλεσή του για να επιτεθεί στους Σουνίτες θα ήταν προδοσία στον ίδιο το μάρτυρα! Δεν πρέπει να βοηθάει κανείς στην υλοποίηση των στόχων των δολοφόνων.
Δεν είναι η ώρα να πουν όλα τα μέσα ενημέρωσης την αλήθεια για αυτά που έλεγε ο Νιμρ αλ-Νιμρ; Δεν είναι ώρα να πούμε στον κόσμο πως το καθεστώς αυτό καταστρέφει το Ισλάμ; Δεν είναι ώρα να πούμε πως τα θεμέλια της σκέψης των τακφίρι είναι οι σφαγές ενάντια σε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους; Τα βιβλία που διδάσκει το ISIS είναι τα ίδια βιβλία που διδάσκουν και οι Σαούδ. Οι πράξεις τους είναι ίδιες. Δεν είναι ώρα να πούμε στον κόσμο ότι αυτές οι τρομοκρατικές τακφίρικες ομάδες δεν είναι παρά πρακτορεία που υποστηρίζονται από τους Σαούδ; Δεν είναι ώρα να πούμε πως στη γη που πήρε το όνομα ‘Σαουδική Αραβία’ ζει ένας καταπιεσμένος λαός που κυβερνιέται από εγκληματίες που φέρονται σαν να ήταν οι ίδιοι οι προφήτες; Δεν είναι ώρα να μιλήσουμε για το ότι το καθεστώς έχει υποστηρίξει τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία και το ‘Ισραήλ’ για δεκαετίες; Ναι, η πιο σημαντική απάντηση στην εκτέλεση είναι να πούμε την αλήθεια. Δολοφονήθηκε επειδή έλεγε την αλήθεια με θάρρος. Είναι υποχρέωση ολόκληρου του ισλαμικού κόσμου να πει την αλήθεια που έλεγε ο αλ-Νιμρ. Οι Σαούδ δε μπορούν να σκοτώνουν όποιον θέλουν. Η υποκρισία πρέπει να σταματήσει. Η εξαγορά αίματος με χρήματα πρέπει να σταματήσει.
[…] Η εκτέλεση αυτή θα είναι το τέλος του καθεστώτος αυτού!
Και μια τελευταία δήλωση. Έχουν περάσει δυο βδομάδες από τη μέρα που μαρτύρησε ο Σαμίρ αλ-Κουντάρ. Οι «Ισραηλινοί» είναι φοβισμένοι και εμείς είμαστε διατεθειμένοι να απαντήσουμε. Πρέπει να φοβούνται και πρέπει να κρύβονται. Σε κάθε περίπτωση, περιμένουμε.»
Έτσι λοιπόν βλέπει τον πόλεμο που διεξάγεται στην περιοχή η Χεζμπολλά. Και η ηγεσία του Ιράν δεν προσπαθεί να δώσει θρησκευτικό τόνο στη διαμάχη. Ο πρόεδρος Ρουχανί έγραψε στο τουίτερ:
«Ποια χώρα εντείνει το χάσμα μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, βομβαρδίζει την Υεμένη και υπονομεύει τις κυβερνήσεις του Ιράκ και της Συρίας παρέχοντας χρήματα και όπλα στο ISIS;».
Ο ίδιος πρόεδρος αναφέρει συχνά, μιλώντας για τα διάφορα σχόλια περί σιιτικής ημισελήνου τα οποία χαρακτηρίζει αβάσιμα, ότι «δεν υπάρχει καμιά σιιτική ημισέληνος και καμιά σουνιτική ημισέληνος – αυτό που υπάρχει είναι μια μουσουλμανική πανσέληνος», τοποθετούμενος ξεκάθαρα ενάντια στο θρησκευτικό διαχωρισμό.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι και ο σιιτικός πληθυσμός στη μεγάλη του πλειοψηφία δεν αντιμετωπίζει τη διαμάχη ως θρησκευτική. Το ίδιο θινκ τανκ που αναφέρθηκε παραπάνω έκανε μια άλλη έρευνα προσπαθώντας να αποδείξει το μέγεθος της θρησκευτικής διαμάχης αναλύοντας δεδομένα από κοινωνικά δίκτυα, χρησιμοποιώντας ένα δείγμα 7 εκατομμυρίων tweets που συλλέχθηκαν από τις αρχές Φλεβάρη μέχρι τα μέσα Αυγούστου του 2015 (τα περαιτέρω στοιχεία της έρευνας μπορεί κανείς να τα διαβάσει εδώ 12). Τα tweets με αντισιιτικό περιεχόμενο, στην ανώτατη τιμή τους, ήταν γύρω στις 340,000. Τα tweets με αντισουνιτικό περιεχόμενο έφτασαν στην ανώτατη τιμή των… 700.
Για την ήττα και την εκδίωξη των ιμπεριαλιστών και των λακέδων τους από τη Μέση Ανατολή
Έχουμε γράψει επανειλημμένα ότι δε μπορεί κανείς να μιλάει για αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό αν δε μιλάει και για αντιιμπεριαλιστικό αγώνα. Αυτό θέτει και συγκεκριμένα καθήκοντα στους υπηκόους του δυτικού ιμπεριαλισμού, τα οποία περιλαμβάνουν την πάλη για τη διάλυση της Αυτοκρατορίας (που από το τέλος του Β’ ΠΠ μέχρι σήμερα περιλαμβάνει τις χώρες του μπλοκ του ΝΑΤΟ και των συμμάχων του υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ), καθώς και την πάλη για την ήττα της σε όλα τα μέτωπα στα οποία εμπλέκεται.
Ξέροντας πως η ελευθερία κατακτιέται μόνο σε κόντρα με τον ιμπεριαλισμό, ενώνουμε τη φωνή μας με τις καταπιεσμένες και κατασφαγμένες από αποικιοκράτες και ιμπεριαλιστές μουσουλμανικές μάζες που παλεύουν με το όπλο στο χέρι για να αποτινάξουν τον ιμπεριαλιστικό ζυγό από το σβέρκο τους. Ενώνουμε τη φωνή μας με τα ταξικά μας αδέρφια που φωνάζουν θάνατος στην Αμερική, θάνατος στο Ισραήλ, θάνατος στα παράσιτα του οίκου των Σαούδ και στα τακφίρικα αποσπάσματα θανάτου τους. Και τους υποστηρίζουμε σε αυτόν τον πόλεμο.
Υποστηρίζουμε την αυτοδιάθεση των Κούρδων και τους υπερασπίζουμε ενάντια στις επιθέσεις του ISIS και του τούρκικου κράτους, προειδοποιώντας τους όμως ότι μια Μέση Ανατολή κάτω από τη μπότα των ιμπεριαλιστών δε θα έχει κανένα χώρο ούτε για τη Ροζάβα, ούτε για το Κομπάνι, ούτε για το τουρκικό Κουρδιστάν, και λέγοντάς τους ότι δεν πρέπει να βοηθήσουν στην υλοποίηση των σχεδιασμών της αυτοκρατορίας, αλλά να διεκδικήσουν την εθνική τους υπόθεση μέσα από το απέναντι στρατόπεδο, σε κόντρα με την αυτοκρατορία. Καμιά προοδευτική εξέλιξη δεν πρόκειται να δούμε στην περιοχή της Μέσης Ανατολής – αλλά και στις δυτικές χώρες – αν δεν ηττηθούν οι νεοαποικιοκρατικοί σχεδιασμοί των ιμπεριαλιστών και αν δεν κοπούν τα χέρια τους στην περιοχή. Αν δε βρεθεί ο Μπρεζίνσκι να κλαίει πάνω από ένα χάρτη που θα απεικονίζει όχι την περιβόητη «Νέα Μέση Ανατολή» του, αλλά μια Νέα Νέα Μέση Ανατολή, στην οποία οι ιμπεριαλιστές θα έχουν πεταχτεί έξω με τις κλωτσιές και οι τοποτηρητές τους θα καταρρέουν. Αυτό δε θα είναι μια νίκη του κομμουνισμού, που τοπικά και διεθνώς είναι υπερβολικά αδύναμος για να καθορίσει τις εξελίξεις• θα είναι όμως μια ήττα του μπλοκ της διεθνούς ιμπεριαλιστικής αντεπανάστασης και μια νίκη για τους απανταχού καταπιεσμένους.
Στο σημείο αυτό, αυτοί που έτυχε να γεννηθούν στην ιμπεριαλιστική Δύση και θέλουν να αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, αντικαπιταλιστές, επίδοξοι επαναστάτες κλπ. διαλέγουν και παίρνουν.
Από τη μία, ο δρόμος της ουδετερότητας ή της στήριξης (με «αριστερό» βεβαίως περιτύλιγμα) στη δράση του ιμπεριαλιστικού τους μπλοκ στο εξωτερικό, πράγμα που τους εξασφαλίζει μια σχετικά ειρηνική ταξική πάλη στο εσωτερικό (για όσο μπορεί ακόμα να διαρκεί αυτή) που βασίζεται στην ιμπεριαλιστική ληστεία των καταπιεσμένων χωρών. Μπορεί να πάρουν και καμιά θεσούλα σε κανένα πανεπιστήμιο, όπως στην περίπτωση του Ασκάρ και του Καλλίνικος. Ο δρόμος αυτός, μολονότι είναι ομολογουμένως αρκετά εύκολος, οδηγεί με ασφάλεια στην υστεροφημία του Κάουτσκι και της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας.
Από την άλλη, ο δρόμος τού «ο εχθρός βρίσκεται στην ίδια μας τη χώρα». Ο δρόμος της ανειρήνευτης πάλης ενάντια στη δράση του ιμπεριαλισμού «μας» στο εξωτερικό ως απαραίτητη προϋπόθεση για την πάλη εναντίον του στο εσωτερικό. Ο δρόμος που έχει ως οδηγό το παλιό και τόσο ταλαιπωρημένο σύνθημα της Διεθνούς: «Προλετάριοι όλων των χωρών και καταπιεσμένοι λαοί, ενωθείτε!»
ΑΝΑΡΤΗΣΗ "ΡΕΣΑΛΤΟ"
ΠΗΓΗ:
https://avantgarde2009.wordpress.com/2016/01/07/ektelesh_al_nimr/
ΠΗΓΗ:
https://avantgarde2009.wordpress.com/2016/01/07/ektelesh_al_nimr/
