Πολεμικό συμβούλιο στη Μόσχα υπό την σκιά της απειλής του Ν.Μεντβέντεφ για Γ'ΠΠ

ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΛΟΙΑ ΣΤΗΝ Α.ΜΕΣΟΓΕΙΟ

12/02/2016

39

Translate this page:      

του Βασίλη Καπούλα

 

Πολεμικό Συμβούλιο ολοκληρώθηκε στο Κρεμλίνο υπό την προεδρία του Β.Πούτιν μετά την ανακοίνωση ΝΑΤΟ-Σαουδικής Αραβίας ότι πρόκειται να εισβάλουν στην Συρία ενώ η Μόσχα αποδέσμευσε νέες εικόνες και βίντεο από την πρωτοφανή στρατιωτική κινητοποίηση της Νότιας και Κεντρικής Στρατιωτικής Περιφέρειας.

 

Η πρώτη απόφαση που ελήφθηκε ήταν η ενίσχυση του αεροπορικού αποσπάσματος που σήμερα (επίσημα) ανέρχεται σε 60 αεροσκάφη και ελικόπτερα με επιπλέον είκοσι μαχητικά ενώ θα ενισχυθεί και ο Στόλος της Μεσογείου με επιπλέον σκάφη επιφανείας.

 

Παρών στο πολεμικό συμβούλιο ήταν ο πρωθυπουργός Ν.Μεντβέντεφ, η Βαλεντίνα Ματβιένκο, ο Sergey Naryshkin, ο Sergei Ivanov, ο Υπουργός Εσωτερικών Vladimir Kolokoltsev, ο Υπουργός Άμυνας Sergei Shoigu, ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας Alexander Bortnikov, ο διευθυντής των Υπηρεσιών Πληροφοριών Mikhail Fradkov, ο αναπληρωτής γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας Rashid Nurgaliyev, το μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας Boris Gryzlov και οι αρχηγοί των επιτελείων.

 

Οι σημερινές δηλώσεις του Ν.Μεντβέντεφ μπορεί να ξάφνιασαν κάπως αλλά μόνο τυχαίες δεν ήταν αφού ήταν παρών στο πολεμικό συμβούλιο και συζητήθηκαν όλες οι εξελίξεις σε Ουκρανία, Συρία και ευρύτερα.

 

Ο Β.Πούτιν είπε πως οι ξαφνικές ασκήσεις ετοιμότητας του ρωσικού Στρατού θα συνεχιστούν. Δήλωσε συγκεκριμένα:

 

"Οι ασκήσεις στρατιωτικής ετοιμότητας λειτουργούν... Θα συνεχιστούν για να αυξηθεί το επίπεδο ετοιμότητας του Στρατού και του Ναυτικού. Θα δουλέψουμε πάνω στην ενοποίηση των μονάδων"...

 

"Ο Στρατός μας είναι έτοιμος και λειτουργεί επαγγελματικά και επιβεβαιώνει την προθυμία του να διασφαλίσει αξιόπιστα την ασφάλεια της Ρωσίας στην νοτιοδυτική στρατηγική κατεύθυνση και στην Κριμαία".

 

Οι σχηματισμοί, οι αερομεταφερόμενες μονάδες και οι μεμονωμένες μονάδες λειτούργησαν άψογα. Στο εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας έγινε εκτενής ανάλυσή τους.

 

Ο Σ.Σοιγκού είπε ότι "Οι μετασταθμεύσεις μονάδων στην Κριμαία, τα α/α συστήματα και η Αεροπορία απώθησαν την μαζική εικονική επίθεση από τον εχθρό".

 

"Δημιουργήθηκαν αρχηγεία των δυνάμεων σε Rostov, Σεβαστούπολη και Συμφερούπολη".

 

"Ελέγξαμε το σύστημα διοίκησης και ελέγχου της Νότιας και Κεντρικής Στρατιωτικής Περιφέρειας. Είναι στην ύψιστη πολεμική ετοιμότητα" τόνισε.

 

"Μέσα στο πλαίσιο της ξαφνικής άσκησης ελέγξαμε την ετοιμότητα και συστήματα διοίκησης και ελέγχου της Κεντρικής Στρατιωτικής Περιφέρειας"

 

Ο Στόλος της Μαύρης Θάλασσας (KPUG) προχώρησε σε ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις με τα πλοία "ΟΚ", "Aleksandrovets"," Muromets "," Kasimov" με την υποστήριξη "Be -12" και ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα "Ka-27"".

 

Τέλος έγινε ενημέρωση και για την Συρία. 

 

"1.900 στόχοι τρομοκρατών καταστράφηκαν από 4-11 Φεβρουαρίου ενώ πραγματοποιήθηκαν 510 επιδρομές" ανέφερε ο εκπρόσωπος Igor Konashenkov.

 

"Πλήξαμε στόχους σε Χαλέπι, Λαττάκεια, Χάμα, Deir ez-Zor, Deraa, Χομς, Χασάκα και Ράκκα" είπε ο Konashenkov. 

 

"Δύο διοικητές  των τρομοκρατών σκοτώθηκαν στο Χαλέπι. Οι τρομοκράτες έχουν μεγάλες απώλειες. Ένα προπύργιο τους στην περιοχή Kalaz-Tahtani καταστράφηκε μαζί με τον ηγέτη τους, τον τρομοκράτη Abu Mage γνωστός και ως Farid al-Misri. Σκοτώθηκαν ακόμη άλλοι δύο" πρόσθεσε.

 

"Su-25 κατέστρεψαν εννέα φορτηγά με πυρομαχικά σκοτώνοντας 40 τρομοκράτες"

 

"Su-25 ανακάλυψαν τρία κομβόι με εξοπλισμό και πυρομαχικά στον δρόμο Karyatein-Homs. Μετά από αναγνώριση εννέα μεγάλα φορτηγά με όπλα, δύο θωρακισμένα οχήματα και 40 τρομοκράτες σκοτώθηκαν".

 

"Οι τρομοκράτες στο Χαλέπι φεύγουν μαζικά προς τα τουρκικά σύνορα για να μπορούν μετά να κρυφτούν ανάμεσα στους ντόπιους. Αφήνουν κάτω τα όπλα τους και προσπαθούν να κρυφτούν ανάμεσα στον κόσμο γιατί γνωρίζουν πως τα ρωσικά μαχητικά και ο συριακός Στρατός δεν χτυπάνε αμάχους" τόνισε ο Konashenkov.

 

"Πολλές ομάδες της αντιπολίτευσης έχουν ξεκινήσει και μοιράζονται πληροφορίες με τον ρωσικό και συριακό Στρατό. Η συνεργασία με ομάδες της αντιπολίτευσης είναι εποικοδομητική και πολλοί από αυτούς ενώθηκαν με την συριακή νόμιμη κυβέρνηση".

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σύνορα το ΝΑΤΟ δεν γνωρίζει

γράφτηκε στον Τοιχο about 11 hours ago -  1 Comments

12-2-2016

του Γιάννη Λαζάρου

Το ΝΑΤΟ δεν κάνει περιπολίες. Δεν είναι άλλωστε ο ρόλος του αυτός. Το ΝΑΤΟ υπερασπίζεται με πολεμικά μέσα τα κράτη-μέλη του όποτε αυτά ζητάνε την βοήθειά του πατώντας στην "αμυντική προστασία" των εδαφών. Στην προκειμένη περίπτωση την βοήθεια δεν την επέβαλλε η Ε.Ε αλλά η ελληνική κυβέρνηση. "Ελάτε να μάς φυλάξετε τα σύνορα γιατί εμείς μόνο τις τράπεζες ξέρουμε να φυλάμε", θα έλεγε ο Τσίπρας αν είχε το θάρρος μια φορά να πει αυτό που σκέφτεται πριν να κάνει αυτό που σκέφτονται άλλοι γι' αυτόν.

Η εθνική κυριαρχία και η υποχώρηση των συνόρων από εκεί που μέχρι σήμερα θεωρητικά είχαν τραβηχτεί με συνθήκες και συμφωνίες και άλλα τέτοια κουραφέξαλα, έλαβαν τέλος. Όπως και η θεωρία ότι η Ε.Ε είναι μία Ένωση ισόνομων κρατών έλαβε τέλος από την στιγμή που μόνο η Γερμανία θα έχει την διοίκηση όλων των επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Δηλαδή, δεν είναι το ΝΑΤΟ που έχει την διοίκηση αλλά η Γερμανία και δεν φυλάει τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε το ΝΑΤΟ αλλά η Γερμανία που ως γνωστόν έχει αποδείξει με το οικονομοπολιτικό εξοντωτικό σχέδιο της ότι είναι εναντίον της Ελλάδας και με τις τελευταίες συμφωνίες της ότι είναι αδερφοποιτό κράτος με την Τουρκία.

Ποιος επέλεξε να είναι η Γερμανία ο συνδετικός κρίκος κανείς δεν μάς το έχει πει. Εμείς ως Έλληνες έχουμε μάθει πλέον να ενημερωνόμαστε για τα βασιλικά διαγγέλματα κι αν τυχόν αντιμιλήσει κανείς την ταμπέλα την έχουν έτοιμη: "Αντιδημοκρατική, αντιευρωπαϊκή, φασίζουσα γνώμη". Αυτή όμως η απόφαση την διοίκηση να την έχει η Γερμανία απλά επιβεβαιώνει ότι η Γερμανία φυλάει τα σύνορα του προτεκτοράτου της, δηλαδή της Ελλάδας.

Η δύναμη του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο θα διοικείται από Γερμανούς και συνολικά θα έχει 57 πλοία, που θα βρίσκονται μόνιμα στη Μεσόγειο. Η κύρια δράση της θα είναι μεταξύ Λέσβου, Χίου, Αγαθονησίου, Φαρμακονησίου και των τουρκικών ακτών για να εντοπίζει διακινητές. Δηλαδή θέλουν να μάς κάνουν να πιστεύουμε ότι το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να βρει μέσω των τεχνολογιών που έχει τους διακινητές προσφύγων και μεταναστών από την ξηρά της Τουρκίας και θα πρέπει να αναπτυχθεί με στόλο λες και είναι έτοιμο να εξαπολύσει επίθεση ενάντια στην Ρωσία.

Επίσης το ΝΑΤΟ επειδή υπερασπίζεται εδάφη των κρατών-μελών του διά πυρός και σιδήρου τι ακριβώς θα κάνει με τις βάρκες που μεταφέρουν πρόσφυγες; Θα τους μαζεύει εν πλω στο κατάστρωμα δικών του πλοίων ή της Frontex και θα τους γυρίζει πίσω στην Τουρκία;  Θα παρακολουθεί με 57 πλοία απλά τους διακινητές επί μονίμου βάσεως; Όχι. 
Το λένε ξεκάθαρα: Θα τους αναχαιτίζει. Ως λαός που συνορεύει με την Τουρκία γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει "αναχαίτιση". Σημαίνει εικονική μάχη μερικές φορές και με αληθινά πυρά. Και ποιος θα είναι αυτός που ξέρει ότι οι "αναχαιτισμένοι" θα επιστρέφουν στην Τουρκία και δεν θα τους τακτοποιεί στον πάτο του Αιγαίου; 
Θα κάνει έλεγχο ποιος; Η Frontex της Γερμανίας ή το ελληνικό λιμενικό που θα παίρνει διαταγές από τον Γερμανό διοικητή; Αλήθεια πώς είναι τόσο σίγουρη αυτή η Ε.Ε ότι η Τουρκία που έχει βαρύ παρελθόν, παρόν και μέλλον στην καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων ότι δεν θα φορτώνει σε βάρκες με το ζόρι πρόσφυγες για να τους "αναχαιτίζει" το ΝΑΤΟ μεσοπέλαγα; Ποιος θα τους δει; Το ραντάρ και ο δορυφόρος που χειρίζεται...το ΝΑΤΟ;

Ο μόνιμος σταθμός του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο και όλος αυτός ο στόλος που θα πλέει θυμίζει περισσότερο ετοιμασία για αλλαγές στον χάρτη και όχι φύλαξη της Ε.Ε από άμαχους πρόσφυγες. 
Οι γκρίζες ζώνες εξαφανίζονται, η κυριαρχία από την πλευρά της Ελλάδας τελειώνει και όλο το φιλοευρωπαϊκό πολιτικό μέτωπο της Ελλάδας χειροκροτεί που για πρώτη φορά από το 1945 το ΝΑΤΟ πραγματοποιεί τέτοια επιχείρηση...παρακολούθησης. 
Το γελοίο του πράγματος είναι ότι αφού φυλάνε τόσο δραστικά τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε για ποιο λόγο οι φράκτες στα εσωτερικά της σύνορα συνεχίζουν να σηκώνονται αφήνοντας τελευταία την Ελλάδα να μην μπορεί να σηκώσει φράκτη σε κανέναν, αφού όπως είπε πολύ "προφητικά" πριν μήνες ο Τσίπρας αναφερόμενος στο Αιγαίο: "Δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα". Έτσι κάποιοι τότε τού το σφύριξαν στο αφτί και τα κατάφερε στην εντέλεια να μην υπάρχουν και ούτε να υπάρξουν ξανά.

Κοντά στην ώρα μηδέν...

11-2-2016

Εδώ και καιρό ζούμε τις συνέπειες της ανυπαρξίας πολιτικής από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ανυπαρξία πολιτικής που σιγά-σιγά και σταθερά μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση. Ποια είναι αυτή:...

του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Η χώρα έχει απομονωθεί με την κατάληψη των τελωνείων στα σύνορα με όλες τις όμορες χώρες και έχει παραλύσει από τα δεκάδες μπλόκα αλλά και από την γενική απεργία όλων ανεξαρτήτως των κλάδων της κοινωνικής ζωής, ενώ οι αγρότες με τα εκατοντάδες τρακτέρ ανακοίνωσαν την απόφασή τους να κατεβούν στην Αθήνα, στην πλατεία Συντάγματος.

Είναι φανερό ότι φτάσαμε πλέον στην ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ ανεξάρτητα από τις κινήσεις της Κυβέρνησης που προς το παρόν παρακολουθεί αδρανής τις εξελίξεις αδύναμη, σαν να μην υπάρχει.

Σήμερα για πρώτη φορά αποφάσισε να βγει από τη νάρκη της αλλά αντί να δώσει κάποια λύση εκτονώνοντας την κατάσταση, δήλωσε ότι δεν θα επιτρέψει την κάθοδο των τρακτέρ στην Αθήναπροσπαθώντας έτσι να... αποτρέψει την σύγκρουσή της με τους αγρότες που όπως φαίνεται αυτή τη φορά είναι αποφασισμένοι για όλα, αφού τους έχουν φτάσει στο σημείο να παλεύουν για τα πλέον στοιχειώδη δικαιώματά τους. Μια σύγκρουση για την οποία αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση. Ο «διάλογος» που προτείνει τώρα είναι στάχτη στα μάτια των αγροτών, αφού τις αποφάσεις δεν τις παίρνει η κυβέρνηση αλλά οι Θεσμοί.

Βεβαίως μια σύγκρουση όποιας μορφής και με όποια αποτελέσματα θα είναι πλήγμα δεινό σε μια καταρρέουσα χώρα. Και είναι βέβαιο ότι θα μας οδηγήσει όχι μόνο σε βαθύτερη κρίση αλλά παράλληλα και σε μια ακόμα βαθύτερη αλλαγή της ψυχολογίας του Ελληνικού Λαού, ο οποίος πιστεύω ότι συνειδητοποιεί πλέον σε ευρύτατη κλίμακα την ορθότητα των προβλέψεων και των θέσεών μας για το αδιέξοδο στο οποίο μας έχει οδηγήσει η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Η διχαστική δήλωση του κ. Τσίπρα που μας χωρίζει σε καλούς και κακούς Έλληνες αποδεικνύει ότι έχει χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα. Αφού για κείνον «κακοί» προφανώς είναι η Δεξιά κι όμως την ίδια στιγμή ο ίδιος και η κυβέρνησή του έχουν αναδειχθεί σε αρχιερείς της Νεοφιλελεύθερης Δεξιάς πολιτικής που εφαρμόζουν κατ’ εντολήν των ξένων Θεσμών. Και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουν ακριβά οι ίδιοι την ολέθρια πλάνη τους. Δεδομένου ότι ο Ελληνικός Λαός έχει την αρετή να μην υποτάσσεται τελικά. Και έχει έρθει πλέον η ώρα αυτή του «τελικά», η ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ που είναι η γενικευμένη σύγκρουση της Κυβέρνησης με τον Ελληνικό Λαό του οποίου η αιχμή είναι σήμερα οι Έλληνες αγρότες στο σύνολό τους και η απόφασή τους να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους.

Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα, όπου η ίδια η ζωή ανάγκασε τους Έλληνες να συγκροτήσουν ένα ανθρώπινο ακέφαλο μεν όμως ενιαίο μέτωπο πάλης. Η δύναμη που εκπέμπει ο παλλαϊκός ξεσηκωμός του Λαού όλων των κλάδων με επί κεφαλής τους αγρότες είναι τόσο μεγάλη που είναι κρίμα (ακόμα και στην περίπτωση που η Κυβέρνηση και οι Θεσμοί υποχωρήσουν κάπως) να έχουν ως κέρδος λίγα ψιχία. Ο Λαός μας δεν αξίζει μια τέτοια εξέλιξη που σε βάθος χρόνου θα τον οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη κρίση.

Αντίθετα αν με την απελπισία αλλά και τη θέληση που τον οδηγούν σ’ αυτόν τον γενικό ξεσηκωμό είχε φροντίσει να διεκδικήσει αυτά που του ανήκουν ως μια ενιαία δύναμη και με κοινούς στόχους στρατηγική τακτική αλλά και προοπτική, θα μπορούσε να κερδίσει πολλαπλάσια.

Γιατί είναι οι ίδιες οι διεθνείς δυνάμεις που μας αναγκάζουν να έχουμε όχι τρεις ή τέσσερις αλλά μόνο δύο εθνικές πολιτικές. Την πολιτική που ακολουθεί τις εντολές των Θεσμών και την πολιτική που υποστηρίζει τη σύγκρουση με τους Θεσμούς.

Δυστυχώς η συγκρότηση αυτού του Ενιαίου Μετώπου Πάλης που δεν θα διαπραγματευόταν απλώς για λίγα ψίχουλα παραπάνω αλλά θα είχε ως στόχο την κατάκτηση των ουσιαστικών δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα.

Γι’ αυτό το λόγο η ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ δεν έχει φτάσει μόνο για την Κυβέρνηση αλλά κυρίως για τον Λαό. Και αυτή είναι η μεγάλη Τραγωδία.

Αθήνα, 10.2.2016

Πηγή: http://www.mikistheodorakis.gr/el/politics/1403/?nid=5201

Τα κοράκια πυλώνες της Οικονομίας

γράφτηκε στον Τοίχο 2 months ago -  1 Comments

11-2-2016

Γιάννης Λαζάρου

Η νέα εποχή που ήρθε έφερε μαζί της εκτός από τους υπηρέτες της και νέες συνθήκες επιβίωσης ή μάλλον μια καινούρια οικονομία που την γράφουν από την αρχή και διαδίδεται από τους υποτακτικούς της Ε.Ε.

Αν μέχρι σήμερα γνωρίζατε την παραγωγή γενικά ως μέσο κίνησης της οικονομίας για το κέρδος εργαζόμενων και εργοδοτών, ξεχάστε το.  Στη νέα εποχή δεν υπάρχει παραγωγή οιασδήποτε μορφής, πρωτογενής, δευτερογενής κ.λπ. Υπάρχει μόνο το κέρδος που απομυζά η καθεστηκυία τάξη από τους υποτελείς αρπάζοντας όποια περιουσία τους απέμεινε.

Η αρπαγή περιουσίας ιδιωτικής ή δημόσιας βαφτίστηκε από τον υπεύθυνο υπουργό Σταθάκη ως δευτερογενής αγορά. Δήλωσε στο επίσημο προπαγανδιστικό μέσο "Αυγή" επί λέξη: "Θα επιμείνουμε μέχρι τέλους ώστε τα στεγαστικά δάνεια πρώτης κατοικίας να μην αποτελέσουν αντικείμενο της δευτερογενούς αγοράς που ανοίγει".

Η πρωτογενής αγορά που εξαφάνισαν οι κυβερνώντες στην Ελλάδα έρχεται να αντικατασταθεί από μια δευτερογενή αγορά που θα κερδίζει από το ξεπούλημα των επιχειρηματικών δανείων και από τους πλειστηριασμούς του σπιτιού σου. Αυτό βάφτισε αγορά ο Σταθάκης και μάλιστα τόνισε πως έχει στόχο μια νέα βιώσιμη ανάπτυξη από την δευτερογενή αυτή αγορά.

Βιώσιμη για ποιόν; Για τους κυνηγημένους; Για τους άνεργους; Ποια είναι η ανταγωνιστικότητα στην οποία αναφέρεται και ποια είναι η στρατηγική επένδυση που θα φέρει έστω ένα μεροκάματο σε έναν Έλληνα;

Η δευτερογενής αγορά του Σταθάκη είναι μια γκιλοτίνα που δεν θα αφήσει ούτε πρώτη κατοικία χαρίζοντας ουσιαστικά υπερκέρδη σε διεθνή κοράκια που λυμαίνονται την παγκόσμια αγορά και είναι ουσιαστικά υπεύθυνα για τις οικονομικές κρίσεις κρατών σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις.

Μια ακόμη κοροϊδία στις ίδιες δηλώσεις του Σταθάκη είναι το οτι κλειδί για την ανάκαμψη, είναι η επένδυση στην στρατηγική της υψηλής προστιθέμενης αξίας δραστηριοτήτων που θα χρησιμοποιεί το πλεονέκτημα το οποίο διαθέτει η χώρα με το υψηλό ποσοστό νέων πτυχιούχων στο οποίο μπορεί να στηριχθεί η ανάκαμψη.

Μεγάλα λόγια που γεμίζουν σελίδες εφημερίδων και τηλεοπτικό χρόνο. Λόγια που περνάνε στο ντούκου οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (λαός) χωρίς αντίδραση. Γιατί κάποιος πρέπει να θυμίσει στον Σταθάκη πως οι νέοι πτυχιούχοι έχουν ξενιτευτεί ή ψάχνουν μετά μανίας για μια δουλίτσα καταλήγοντας στα ντελίβερυ για μεροκάματο.

Τα μεγάλα λόγια συμπληρώθηκαν από το ότι για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, θα ενισχυθούν σημαντικά οι εξαγωγικές επιδόσεις. Ο αγώνας επιβίωσης των εξαγωγικών εταιριών στην Ελλάδα είναι άγνωστος για τον Σταθάκη με όλη αυτή την φοροεπιδρομή αλλά και τα capital controls, όπως και μια ατελείωτη σειρά παλινωδιών που στραγγαλίζουν τους επιχειρηματίες. Αν ο Σταθάκης ευνοεί το μοίρασμα των πακέτων σε ημέτερους τότε ναι θα αναπτυχθούν πάλι όλες οι οικονομίας της λαμογιάς.

Το κρεσέντο του υπουργού της αριστεράς στην συνέντευξη ήταν; "Προβλέπεται να υπάρχει το κίνητρο για επτά χρόνια σταθερού φορολογικού περιβάλλοντος για αυτές που επιθυμούν να επενδύσουν μακροχρόνια". 

Τα κοράκια λοιπόν θα έχουν σταθερό φορολογικό περιβάλλον για εφτά χρόνια ενώ οι Ελληνικές επιχειρήσεις που δεν έχουν κόκκινα δάνεια θα φορολογούνται βάση αξιολόγησης των δανειστών. Ως γνωστόν η φορολογία στην Ελλάδα είναι αλληλένδετη με την αξιολόγηση του κουαρτέτου. Πολύ απλά ο Σταθάκης θα κλείσει και τις τελευταίες Ελληνικές εταιρίες που δεν θα πέσουν στα χέρια των κορακιών.

Για μια ακόμη φορά με λόγια αλλά και με τις πράξεις τους αποδεικνύουν πως όλα αυτά ούτε δεν θα λέγονταν σε πρωτοετείς φοιτητές οικονομικών γιατί θα γέλαγαν. Στην καθημερινότητά μας γελάει μαζί μας ο κάθε Σταθάκης αερολογώντας αλλά και εφαρμόζοντας παράλληλα τις εντολές των προϊσταμένων του για το ξεπούλημα των πάντων.

Είναι η Ευρώπη, Τσίπρα

γράφτηκε στον Τοίχο 20 days ago -  3 Comments

11-2-2016

του Γιάννη Λαζάρου 

Το ότι απευθύνθηκε στον Τσίπρα η παραφρασμένη ρήση «είναι η εφαρμογή, ανόητε» το ένιωσε και το τελευταίο μπρόκολο στην υφήλιο. Το έδειχνε η χαιρεκακία στο στυγνό πρόσωπο του φασίστα Σόιμπλε αλλά και η γλώσσα του σώματος του κατά τα άλλα αξιοπρεπούς πρωθυπουργεύοντος διορισμένου υπαλλήλου του ιδίου φασίστα στην αποκαλούμενη ακόμη Ελλάδα. 

Κάτι έπρεπε να απαντήσει και το κουρδιστό λούτρινο της αριστεράς, έτσι αφού αερολόγησε μέσα στον εξευτελισμό του ζήτησε περισσότερη Ευρώπη. Θα μπορούσε βέβαια στα πλαίσια της διπλωματίας να απαντήσει ως ελεύθερος άνθρωπος πολύ απλά παραφράζοντας κι αυτός την παράφραση του ναζιστή: «Είναι η Ευρώπη, ανόητε».

Ως ελεύθερος και σκεπτόμενος θα μπορούσε να του θυμίσει την ανοιχτή πληγή του πλανήτη που ονομάζεται Ευρώπη. Μια πληγή που αιώνες τώρα δεν αφήνει σε ησυχία τον οποιονδήποτε λαό από την Ασία μέχρι την Αφρική και την Νότια Αμερική μόνο και μόνο για το κέρδος. Από όπου και να την πιάσεις την «πολιτισμένη» Ευρώπη βρωμάει σαπίλα και αίμα. Πουλώντας «πολιτισμό» και Θεό, σκότωσε λεηλάτησε διέλυσε και σκλάβωσε λαούς και ηπείρους. 

Αν ήθελε και για να μην μπλέξει με την αιματοβαμμένη ιστορία της Ευρώπης θα μπορούσε να προσθέσει στην παράφραση το «Είναι η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία, ηλίθιε». Να του κάνει μια ανασκόπηση με λίγα λόγια για την πορεία και τα θέλω αυτής της χώρας από τον Α' παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα. Να του θυμίσει πόσο αίμα και πόνος στον βωμό της κυριαρχίας ενός λαού που κάθε λίγο και λιγάκι σκοτώνει, σφάζει, λεηλατεί. διότι θέλει τον πλούτο για πάρτη του. Όλον τον πλούτο, όλων των λαών. Αυτή ήταν είναι και θα είναι η πολιτική της Γερμανίας έστω κι αν σήμερα ο ναζίστας Σόιμπλε αντί για την σβάστικα φοράει γραβάτα. 

Αντ' αυτού ζήτησε περισσότερη Ευρώπη. Δεν χόρτασαν θάνατο οι Ευρωπαίοι στην Ελλάδα, δεν χόρτασαν δυστυχία, θέλουν κι άλλα συνεπικουρούμενοι από στρατιές Ευρωπαϊστών ελληνόφωνων ανδρείκελων. Αν ήταν θέμα πολιτικής ή ιδεολογίας θα μπορούσες να τους αντιπαλέψεις. Όμως δεν είναι τίποτε από αυτά. είναι απλά θέμα δουλοπρέπειας και ραγιαδισμού. Είναι θέμα κουκουλοφορίας. Τόσο απλά όπως έδιναν τους αγωνιστές την περίοδο της Ναζιστικής κατοχής, έτσι σήμερα συντάσσονται με τα Ευρωπαϊκά κόμματα (ναι, υπάρχουν) στην Ελλάδα και προσκυνάνε τους πάντες για το τομάρι τους. 

Η Ελλάδα δεν μπορεί να καυχηθεί πως τα τελευταία διακόσια χρόνια υπήρξε ανεξάρτητο κράτος, όμως όλα αυτά τα χρόνια υπήρχαν και τα προσχήματα που κρατούσαν τόσον οι εξουσιαστές όσο και οι εντόπιοι εντολοδόχοι. Οι λόγοι ήταν πολλοί, από την χρησιμοποίηση του στρατού της (λέγε με ΑΝΤΑΝΤ) μέχρι και την εκμετάλλευση της γεωστρατηγικής θέσης. Από την στιγμή που εξέλειπαν οι λόγοι αυτοί τα προσχήματα δεν έχουν θέση στο αλισβερίσι κατακτητών και υπόδουλων. 

Είναι ο έβδομος χρόνος που ο κάθε «πολιτισμένος» Ευρωπαίος βγαίνει και λοιδορεί ένα λαό που μπορεί να ζήσει και να μεγαλουργήσει όπως κάθε λαός άλλωστε, αν δεν έχει στο κεφάλι του κεχαγιά ή θεσμούς όπως τους αποκαλεί ο Τσίπρας. 

Ποια Ευρώπη, ρε Τσίπρα; Αυτή που σου δίνει δώρο ένα Μικελάντζελο και σφάζει ανελέητα έναν λαό; Αυτή που θέλει να έχει ρυθμό η δυστυχία που σπέρνει και ξεχνιέται με ένα Βιενέζικο βάλς; Αυτή που μπορεί να πουλήσει και δέκα εκατομμύρια δολάρια  την δυστυχία της Γκέρνικα αποτυπωμένη σε ένα καμβά; 

Ποια Ευρώπη ρε Τσίπρα; Αυτή που μεγαλούργησε στην Αλγερία; Αυτή που ταύτισε την ομορφιά ενός Εντελβάις με το αίμα αδικοχαμένων; Αυτή που έσφαξε τους Σέρβους συνεπικουρούμενη από την πέραν του Ατλαντικού κορασίδα της;  

Ποια Ευρώπη ρε Τσίπρα; Αυτή που με βασιλείες ή αυτοκρατορίες από Ναπολέοντες μέχρι Χιτλεράδες δεν αφήνει ανάσα ποτέ για κανέναν λαό; 

Αυτά φυσικά δεν μπορεί να τα σκεφτεί ένα δουλικό. Γι αυτό και μέσα στον συρφετό της πανευρωπαϊκής δουλικότητας υπήρξε και ένας Ντα Βίντσι και οι όμοιοί του, ένας Θερβάντες και οι όμοιοί του και πάει λέγοντας. Στο τέλος η πλειοψηφία των άχρηστων αιμοδιψών  αυτούς πουλάει χωρίς να καταλαβαίνει ποτέ την αξία τους. Όπως ακριβώς πουλάς εσύ και οι όμοιοί σου αυτό που δεν θα καταλάβετε ποτέ. Την Πατρίδα.

Ποια πολιτική χειραφέτησης σε μια νεοφιλελεύθερη Ευρώπη;

Του Αντρέ Τοζέλ:

11-2-2-16 | από Σύνταξη

ΔΙΕΘΝΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 241 

         

Συνεχίζουμε για τέταρτη εβδομάδα την παρουσίαση της συζήτησης μεταξύ του αντιπροέδρου της Βολιβίας και Ευρωπαίων διανοουμένων, που πραγματοποιήθηκε φέτος στην έδρα του Γαλλικού Κ.Κ. στο Παρίσι, με εκτενή αποσπάσματα της παρέμβασης του Αντρέ Τοζέλ. Ο Αντρέ Τοζέλ, γεννημένος το 1941, είναι φιλόσοφος και πανεπιστημιακός. Ξεκινώντας τη δράση του ως μέλος της προοδευτικής πτέρυγας της καθολικής νεολαίας, επηρεάστηκε από τον Αλτουσέρ και, το 1968, οργανώθηκε στο μαοϊκό ρεύμα. Το 1972 εντάχθηκε στο Γαλλικό Κ.Κ., από το οποίο αποχώρησε δώδεκα χρόνια αργότερα. Επαναπροσέγγισε την οργανωμένη πολιτική δράση μέσω του Μετώπου της Αριστεράς το 2012. Σαν πανεπιστημιακός και συγγραφέας ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη σκέψη του Σπινόζα και του Γκράμσι. Από τη δεκαετία του ’80 μέχρι σήμερα έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία του. Διεύθυνε, μεταξύ άλλων, το Κέντρο Ιστορίας των Συστημάτων Σύγχρονης Σκέψης (Παρίσι) και το Κέντρο Ερευνών Ιστορίας των Ιδεών (Νίκαια). Συμμετέχει εδώ και χρόνια στο κίνημα λαϊκής εκπαίδευσης.

Η παρέμβαση του Αντρέ Τοζέλ στη συζήτηση με τον Άλβαρο Γκαρσία Λινέρα

Ο Τοζέλ, στο επίκεντρο της προβληματικής του οποίου είναι πάντα η πολιτική της χειραφέτησης, ξεκινά την παρέμβασή του εξηγώντας γιατί ενδιαφέρει τους Ευρωπαίους αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Βολιβία «ενώ στη δική μας ήπειρο η προοπτική της χειραφέτησης μοιάζει να σβήνει και οι Αριστερές βρίσκονται σε πορεία εξαφάνισης». Αναφέρεται στον πρωτότυπο χαρακτήρα ενός πολυεθνικού κράτους στην καρδιά της Λατινικής Αμερικής και στα μέχρι σήμερα επιτεύγματά του, τονίζοντας: «Όλα αυτά μοιάζουν να ιχνογραφούν ένα σοσιαλισμό του 21ου αιώνα που, για την Ευρώπη, παραμένει μέχρι στιγμής μακρινό όνειρο». Αμέσως μετά όμως υπογραμμίζει ότι «δεν μπορούμε, παρ’ όλα αυτά, να ζητούμε από τη βολιβιάνικη εμπειρία αυτό που δεν μπορεί να μας προσφέρει – δηλαδή την κατανόηση αυτής καθαυτής της δικής μας ιστορικής κατάστασης». Και περνά απευθείας στην αποτίμηση του παρελθόντος που «μας έφερε στη σημερινή κρίση η οποία διαπερνά την καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση».

Καταστροφή του κράτους πρόνοιας

Η ευρωπαϊκή οικοδόμηση ξεκίνησε υποχρεώνοντας τα εθνικά κράτη να απεμπολήσουν σταδιακά μια σειρά δικαιώματα και κυριαρχικά προνόμια προκειμένου να ενταχθούν σε ένα πλαίσιο συντονισμού εθνικών κρατών που τα ενώνει το ίδιο κοινωνικό συμβόλαιο [ΣτΜ: το οποίο αναγκάστηκαν να συνάψουν οι άρχουσες τάξεις με τα λαϊκά κινήματα, παραχωρώντας κράτος πρόνοιας και δικαίου]. Όσο διάρκεσε αυτός ο συμβιβασμός, οι λαϊκές μάζες δεν ένιωθαν ότι η ευρωπαϊκή οικοδόμηση είναι εχθρός τους. Την αντιμετώπιζαν περισσότερο ως ένα θεσμό που γενικεύει το κράτος πρόνοιας. Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του ανατολικού μπλοκ, θεωρήθηκε ότι αυτό το καθεστώς κράτους πρόνοιας θα συνεχιζόταν υπό σοσιαλδημοκρατική ηγεμονία. Αποδείχτηκε ότι αυτή ήταν μια εσφαλμένη πεποίθηση. Εκείνη ακριβώς την περίοδο εξαπολύθηκε μια «παθητική επανάσταση» υπό νεοφιλελεύθερη ηγεμονία, προετοιμασμένη καιρό πριν από ένα δίκτυο θεωρητικών, πολιτικών και επιχειρηματιών. Η καταστροφή του κράτους πρόνοιας έγινε ακριβώς ο μεταβατικός στόχος τους, η υλοποίηση του οποίου ήταν απαραίτητη για να επιβληθεί το βασίλειο των ελεύθερων συναλλαγών και της ανταγωνιστικότητας, ο θρίαμβος μιας αρπακτικής χρηματοπιστωτικής οικονομίας, η εξάλειψη των κοινωνικών δικαιωμάτων και των δημόσιων υπηρεσιών, το ξερίζωμα των κοινών αγαθών και της αλληλεγγύης.

Μορφές κυριαρχίας και ηγεμονίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Η ευρωπαϊκή οικοδόμηση που έγινε Ευρωπαϊκή Ένωση αποδείχτηκε ότι είναι ο ένοπλος βραχίονας αυτής της νεοφιλελεύθερης παθητικής επανάστασης. […] Η Ευρωπαϊκή Ένωση –ούτε κράτος, ούτε ομοσπονδία– θρονιάστηκε ως διακυβέρνηση που ελέγχει και προσανατολίζει σε μια όλο και πιο νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση την πολιτική των κρατών μελών. Μπόρεσε έτσι να διευρυνθεί και να μετατρέψει αυτή τη διεύρυνση σε μια σχεδόν αυτοκρατορική διείσδυση στην ανατολική Ευρώπη, ώστε να συγκροτηθεί ως υποϊμπεριαλιστική δύναμη στο πλάι των ΗΠΑ – που είναι οικονομικός ανταγωνιστής, αλλά αναγνωρίζονται ως πολιτικός και πολιτιστικός κυρίαρχος. […] Στη διάρκεια της βαθιάς χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008, η ευρωπαϊκή διακυβέρνηση δεν δίστασε ούτε μπροστά στον κίνδυνο να ενισχύσει τις εσωτερικές ανισότητες μεταξύ του Βορρά και του Νότου της. Η επιδιωκόμενη και εξυμνηθείσα συνομοσπονδιοποίηση αποδείχτηκε ότι είναι μια μορφή εσωτερικής περιφερειακής κυριαρχίας του Βορρά πάνω στο Νότο (τα PIGS), ενώ στο Βορρά έδωσε μορφή σε μια εθνική ηγεμονία – αυτή της Γερμανίας. Το δημόσιο χρέος κατέστη μέσο ολοκληρωτικής άσκησης εξουσίας – που δεν δίστασε να μετατρέψει την Ελλάδα σε έθνος φτωχοποιημένο και ταπεινωμένο, σε προτεκτοράτο.

Βαθιά κρίση της γαλλικής Αριστεράς

Είναι με βάση τα παραπάνω προαπαιτούμενα μιας ευρωπαϊκής λευκής τρομοκρατίας που πρέπει να κατανοήσουμε τη σχεδόν εξαφάνιση της καθεστωτικής Αριστεράς, όπως και τα διαδοχικά (και σήμερα αναμεμειγμένα) συναισθήματα ανημπόριας, οργής και ιδεολογικής σύγχυσης που κυριάρχησαν στους πληθυσμούς και κανοναρχούν την κοινή λογική τους. […] Η Αριστερά διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη. Έχει σχεδόν καταστραφεί. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα ολοκλήρωσε την ενσωμάτωσή του στη νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή διακυβέρνηση, διαδικασία που ξεκίνησε την περίοδο του Μιτεράν, και σήμερα λειτουργεί ως λάιτ φράξια του μεγάλου και ενιαίου νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού κόμματος. […] Το Κομμουνιστικό Κόμμα υποβαθμίστηκε σε μια ισχνή οργάνωση με ένα μικρό εκλογικό κεφάλαιο σε επίπεδο δήμων και σε ορισμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις. Ταλαντεύεται δίχως επιτυχία ανάμεσα στην ελπίδα ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα θα ξαναγίνει σοσιαλιστικό, και στην επιδίωξη ενός Μετώπου της Αριστεράς που κατέληξε να ξαναγίνει εκλογικό καρτέλ. Η άκρα Αριστερά είναι ικανή για αναλύσεις, αλλά δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει επαφή με τις μισθωτές μάζες και τα τεράστια στρώματα πρεκάριων που γεννήθηκαν μέσα στα 20 τελευταία χρόνια. […]

Αναζητείται η μίνιμουμ σύνθεση που θα συναρθρώσει τις αντιστάσεις

Ένας κόσμος που είχε σαφή ορόσημα καταρρέει, κι ένας άλλος γεννιέται, χωρίς καμιά σαφήνεια ως προς το μέλλον του, στα πλαίσια μιας μη αναστρέψιμης «οργανικής κρίσης» (με την γκραμσιανή έννοια) που μπορεί να οδηγήσει σε αυτοκαταστροφή. Η αίσθηση της αδυναμίας δεν εμποδίζει μονάχα τη σύγκλιση των αντιστάσεων: εμποδίζει κυρίως την κατανόηση των μετασχηματισμών του κόσμου που οδήγησαν στη δίχως προηγούμενο ιστορική ήττα του σύγχρονου κινήματος. Αυτή η αδυναμία είναι που εμποδίζει τις όλο και πολυπληθέστερες θεωρητικές κριτικές του νεοφιλελευθερισμού και του νεοκαπιταλισμού να καταλήξουν σε μια μίνιμουμ σύνθεση, ικανή να δώσει νόημα στις διάφορες αντιστάσεις και να τις συναρθρώσει σε μια πραγματικά πληθυντική και μαζική δύναμη κρούσης. […]

- See more at: http://www.e-dromos.gr/adre-tozel/#sthash.Fj9RWklW.dpuf