Τουρκία: Εκλωβισμένη στον γεωπολιτικό λαβύρινθο της Μέσης Ανατολής

Παρασκευή, 19 Φεβρουαρίου 2016

Ως ένα μικρό παγκόσμιο πόλεμο χαρακτήρισε πρόσφατα την κατάσταση στη Συρία η δημοσιογραφική ομάδα της Washington Post, με μία δόση υπερβολής μεν, αλλά χωρίς να βρίσκεται μακριά από την παραγματικότητα. Τα αίτια, επομένως, της χαώδους κατάστασης πρέπει να αναζητηθούν στις προσπάθειες όλων των εμπόλεμων μερών να επωφεληθούν από την ανακατανομή ισχύος και τον επαναπροσδιορισμό των συνόρων που βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή... 

Από την υπέρμετρα φιλόδοξη πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες, η Τουρκία βρίσκεται πλέον με την πλάτη στον τοίχο και μπροστά στο ενδεχόμενο να είναι η μεγάλη χαμένη, ήδη καταβάλλοντας υψηλό φόρο αίματος. Οι τελευταίες βομβιστικές επιθέσεις σε στρατιωτικά λεωφορεία στο κέντρο της Άγκυρας και σε στρατιωτική φάλαγγα στο Ντιγιαρμακίρ στη νοτιο-ανατολική Τουρκία στις 17 και 18 Φεβρουαρίου, έρχονται να προστεθούν στις επιθέσεις αυτοκτονίας στην πόλη Σουρούτς κοντά στα σύνορα με τη Συρία τον Ιούλιο του 2015, στην Άγκυρα σε φιλοκουρδική ειρηνική διαδήλωση τον Οκτώβριο του ίδιου έτους και στην Κωνσταντινούπολη τον Ιανούαριο του 2016. 

Σε αντίθεση με τις προηγούμενες τρομοκρατικές ενέργειες, όμως, οι τελευταίες βομβιστικές επιθέσεις αποδόθηκαν από την πρώτη στιγμή από την τουρκική κυβέρνηση στους Κούρδους. Τόσο ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν όσο και ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου ισχυρίζονται ότι υπεύθυνοι των επιθέσεων είναι το... 
συροκουρδικό Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD), το στρατιωτικό του παρακλάδι (YPG) και το PKK, τα οποία θεωρούν ένα και το αυτό. Μάλιστα, λίγες ώρες μετά την επίθεση αυτοκτονίας στην Άγκυρα, τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη προέβησαν σε αντίποινα, βομβαρδίζοντας θέσεις Κούρδων ανταρτών του PKK στο βόρειο Ιράκ στην περιοχή Χαφτανίν, κοντά στα σύνορα με την Τουρκία. 

Ωστόσο, σύσσωμη η κουρδική πλευρά αρνείται την εμπλοκή της στις επιθέσεις. Ο Σαλίχ Μουσλίμ, ηγέτης του συροκουρδικού PYD και ο Τζεμίλ Μπαγίκ, κορυφαίο στέλεχος του PKK, αρνήθηκαν κατηγορηματικά κάθε ανάμειξη στις τελευταίες επιθέσεις. Πέρα από τις επίσημες διαψεύσεις της κουρδικής πλευράς, αποτελεί πράγματι ερωτηματικό και στερείται στρατηγικής λογικής γιατί οι Κούρδοι να επέλεγαν να προκαλέσουν ανοιχτά με αυτό τον τρόπο μία εκτεταμένη επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία εναντίον τους.

Γιατί επομένως η Τουρκία στοχοποιεί τους Κούρδους; Οι Κούρδοι μαχητές της Συρίας έχουν κατορθώσει να αντιμετωπίσουν με μεγάλη επιτυχία τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία, έχοντας την πλήρη υποστήριξη, για διαφορετικούς λόγους, τόσο των Ηνωμένων Πολιτειών όσο και της Ρωσίας. Ο συνδυασμός των ρωσικών βομβαρδισμών και της αμερικανικής υποστήριξης έχουν συμβάλλει στην προέλαση των Κούρδων στη βόρεια Συρία, αν και στο κοντινό μέλλον οι Κούρδοι μπορεί να αντιμετωπίσουν το δίλημμα με ποια πλευρά να συμπαραταχθούν. Προς το παρόν, οι κουρδικές επιτυχίες στη Συρία έχουν προκαλέσει την αγανάκτηση της τουρκικής πλευράς, η οποία βλέπει τον γεωπολιτικό της εφιάλτη να ισχυροποιούνται οι κουρδικές θέσεις σε μήκος των νότιων συνόρων της να ξετυλίγεται μπροστά της. Οι Κούρδοι της Συρίας αποσκοπούν σε ένα καθεστώς αυτονομίας—αντίστοιχο με αυτό που απολαμβάνουν οι Κούρδοι του βόρειου Ιράκ—σε μία μελλοντική ομοσπονδιακή Συρία. 

Η Άγκυρα δεν έχει μείνει με σταυρωμένα χέρια, βέβαια, έχοντας εξαπολύσει νέα σειρά βομβαρδισμών τις τελευταίες ημέρες εναντίον κουρδικών θέσεων στη Συρία, ενώ πληθαίνουν οι φήμες χερσαίας επέμβασης με τη βοήθεια της Σαουδικής Αραβίας. Μετά τις τελευταίες επιθέσεις, παρατηρείται έντονη κινητικότητα τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στα σύνορα της χώρας με τη Συρία. Ωστόσο, γεγονός παραμένει ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει ταυτόχρονα εχθρούς το καθεστώς Άσαντ, το Ισλαμικό Κράτος και τους Κούρδους της Συρίας, την ίδια στιγμή που οι σχέσεις της με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο, ενώ με τη Ρωσία οι σχέσεις της είναι σε τεντωμένο σχοινί—αν όχι εχθρικές—ιδιαίτερα μετά από την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους τον Νοέμβριο του 2015.

Η Τουρκία, επομένως, βρίσκεται απομονωμένη και ανήμπορη να αντιδράσει μπροστά στην ανακατανομή ισχύος στην περιοχή και την διαφαινόμενη ισχυροποιήση των κουρδικών θέσεων σε όλο το μήκος της περιφέρειάς της, φοβούμενη τον ενδεχόμενο αντίκτυπο και στο εσωτερικό της, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος του κουρδικού έθνους, κοντά στα 15 εκατομμύρια από τα 30 συνολικά εκατομμύρια Κούρδων. Η Τουρκία έχει επιλέξει να διατηρεί σχετικά καλές σχέσεις με το αυτόνομο ιρακινό Κουρδιστάν, αν και θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος Μασούντ Μπαρζάνι πρόσφατα επανέφερε την πρόταση για διενέργεια δημοψηφίσματος για την ανεξαρτητοποίηση της περιοχής. Αν και κάτι τέτοιο βρίσκει αντίθετη πέρα από την Άγκυρα και την Ουάσιγκτον—η οποία θεωρεί ότι αυτό θα ήταν καταστρεπτικό για το Ιράκ—φαίνεται πως όλοι οι Κούρδοι της περιοχής προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις ευνοϊκές για αυτούς συγκυρίες και να αποκομίσουν τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη στην προοπτική μίας μελλοντικής διαπραγμάτευσης για την κατανομή ισχύος στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Από την άλλη, η Τουρκία φαίνεται αυτή τη στιγμή να χάνει, όχι μόνο Τούρκους πολίτες στο έδαφος της, αλλά και τους κυριότερους συμμάχους της. 

*Ο Σπύρος Κατσούλας είναι Διδάκτωρ Στρατηγικής και Διεθνών Σχέσεων του University of Reading. 

Είναι συνεργάτης ερευνητής του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων (ΙΔΙΣ) του Παντείου Πανεπιστημίου, όπου είναι επικεφαλής της Ομάδας Στρατιωτικής Ιστορίας, και ερευνητής στο Κέντρο Μεσογειακών, Μεσανατολικών και Ισλαμικών Σπουδών (ΚΕΜΜΙΣ). 

Είναι ακόμα ενεργό μέλος της Ακαδημίας Στρατηγικών Αναλύσεων (ΑΣΑ), μέλος της συντακτικής ομάδας της Έδρας Στρατηγικών Σπουδών - ΓΕΕΘΑ “Θουκυδίδης”, και διδάσκων Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικής στο Διεθνές Τμήμα Σπουδών της Σχολής Εθνικής Άμυνας (Σ.ΕΘ.Α). 

on alert

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΦΟΡΟΙ, ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΕΣΟΔΑ!

19-2-2016

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ  

Μια θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες διεκδικεί η κυβέρνηση Τσίπρα, έχοντας πετύχει μέσα σε λίγους μήνες ένα μοναδικό “επίτευγμα”: να προσθέσει μεγάλα φορολογικά βάρη σε έναν ήδη καθημαγμένο λαό, για να εισπράξει στο τέλος όχι περισσότερα, αλλά... λιγότερα δημόσια έσοδα!

Την τραγελαφική αυτή εξέλιξη αποτυπώνει η έκθεση της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων για το 2015. Όπως προκύπτει από την εν λόγω έκθεση, μισθωτοί και συνταξιούχοι, τα συνήθη υποζύγια του κρατικού προϋπολογισμού, πλήρωσαν την περασμένη χρονιά 11,2% περισσότερο φόρο εισοδήματος μέσω της αύξησης στις μηνιαίες παρακρατήσεις των απολαβών τους. (Τι κρίμα που οι ψυχροί αριθμοί δεν συγκινούνται από το “ταξικό πρόσημο” και το “παράλληλο πρόγραμμα” αυτής της κυβέρνησης...). Πάνω σ' αυτά, ήρθε η πρόσθετη ληστεία των εισοδημάτων τους μέσω της αύξησης του ΦΠΑ σε βασικά είδη και υπηρεσίες. Παρόλα αυτά, τα συνολικά δημόσια έσοδα του 2015 από άμεση και έμμεση φορολογία... μειώθηκαν κατά 610 εκατομμύρια ευρώ!

Πρόκειται, βέβαια, για ένα απολύτως προβλέψιμο αποτέλεσμα του τρίτου μνημονίου, καθώς η υπερφορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων μειώνει ακόμη περισσότερο τη ζήτηση, κλείνει μαγαζιά και επιτείνει την υφεσιακή καταστολή της ελληνικής οικονομίας, με αποτέλεσμα να μειώνονται και τα δημόσια έσοδα. Ο παραλογισμός φτάνει στα άκρα, καθώς οι τροϊκανοί, προκειμένου να καλύψουν το δημοσιονομικό κενό που προκαλεί η ίδια η μνημονιακή πολιτική, αξιώνουν, αυτή την περίοδο, πρόσθετα μέτρα μείωσης μισθών και συντάξεων, αλλά και αύξησης της εισφοράς αλληλεγγύης- μέτρα που θα προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και ακόμη μεγαλύτερα “δημοσιονομικά κενά”. Κι ο σκύλος θα συνεχίσει να κυνηγάει την ουρά του...

Μια άλλη πτυχή του μνημονιακού αδιεξόδου αποκαλύπτουν τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τον πληθωρισμό. Σύμφωνα με αυτά, η Ελλάδα βρίσκεται για 35ο συνεχόμενο μήνα σε αποπληθωρισμό (με τον γενικό δείκτη να αυξάνεται μόλις κατά 0,7% σε ένα χρόνο), γεγονός που συντηρεί την αποεπένδυση και την ύφεση. Παρόλα αυτά, και παρά τη δραματική μείωση των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, όλα τα βασικά είδη που μπαίνουν στο “καλάθι της νοικοκυράς” εμφανίζουν σοβαρή αύξηση, κυρίως λόγω των αυξήσεων στον ΦΠΑ. Μια οικονομία σε κώμα, ένας πληθωρισμός γύρω στο μηδέν, οι τιμές της ενέργειας διεθνώς να καταρρέουν- κι όμως, τα βασικά είδη και οι βασικές υπηρεσίες που επιβαρύνουν τη λαϊκή οικογένεια εκτοξεύονται στα ουράνια! Σκεφτείτε και να μην είχαμε μια κυβέρνηση με τόση... “ταξική μεροληψία” τι θα γινότανε.  

Α.Θ.

http://www.iskra.gr/index.php

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ

ΘΕΛΟΥΝ ΤΕΧΝΗΤΑ ΚΑΘΗΛΩΜΕΝΗ ΤΗ “ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ” 

19-2-2016

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΛΑ.Ε, ΠΑΝΑΓ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟΝ REAL – FM ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ Ν. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΙ Α. ΔΕΛΑΤΟΛΑ  

Ο Παναγ. Λαφαζάνης έδωσε σήμερα συνέντευξη στο ραδιόφωνο του Real fm και στους Ν. Χατζηνικολάου και Α. Δελατόλα.  

Ολόκληρη η συνέντευξη του Παναγ. Λαφαζάνη έχει ως εξής:

ΕΡ: Καλημέρα κύριε Πρόεδρε.

Π.Λ.: Καλημέρα κύριε Χατζηνικολάου, καλημέρα και στο κύριο Δελατόλα και στους ακροατές σας.  

ΕΡ: Να σε ρωτήσω ευθέως το εξής. Θεωρείς εφικτό μετά τις αντιδράσεις των αγροτών και άλλων ομάδων οι οποίες θα συνεχιστούν να κάνει πίσω η κυβέρνηση, ή πιθανό ενδεχόμενο, στα δυο αυτά νομοθετήματα ασφαλιστικό - αγροτικό ή θα προχωρήσει παρά τις αντιδράσεις με κάποιες βελτιώσεις;  

Π.Λ.: Κοιτάξτε, νομοθετήματα όπως αυτά για το ασφαλιστικό – αγροτικό δεν μπορούν να περάσουν. Έχουν απέναντι τους ένα κοινωνικό τείχος. Η κυβέρνηση, αν επιμείνει να εφαρμόσει αυτά τα μέτρα έστω με κάποιες παραλλαγές, θα έχει αντιμέτωπη όλη την κοινωνία, επομένως δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Πολύ περισσότερο που οι πιστωτές ζητάνε επιπλέον μέτρα. Τους δίνουν γάτα, λένε, ενώ ζητάνε αγελάδα!! Βλέπετε λοιπόν, ότι υπάρχει μια διελκυστίνδα, η οποία είναι αδιέξοδη . Η κυβέρνηση προσπαθώντας να εφαρμόσει το τρίτο μνημόνιο δεν έχει κανένα μέλλον.

ΕΡ: Δε θα περάσουν εννοείτε από τη βουλή ή δε θα έχουν απόδοση αργότερα και θα έχουν συνεχώς αντιδράσεις κοινωνικών ομάδων; ..γιατί από τη βουλή μπορεί να περάσουν... 

Π.Λ.: Θεωρώ πολύ δύσκολο να περάσουν και από τη Βουλή, διότι οι βουλευτές που θα ψηφίσουν τα μέτρα θα είναι σε δυσχερέστατη θέση και ιδιαίτερα αυτοί της επαρχίας θα είναι πολύ δύσκολο να πάνε στην περιφέρεια τους. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι τα πράγματα εξελίσσονται εφιαλτικά για την κυβέρνηση.  

ΕΡ: Βλέπετε επομένως πιθανότητα να πέσει η κυβέρνηση;  

Π.Λ.: Βεβαίως βλέπω πιθανότητα να πέσει η κυβέρνηση! Η κυβέρνηση είναι ήδη μετέωρη. Έχει να προωθήσει ένα πρόγραμμα το οποίο δεν εφαρμόζεται και το οποίο ταλαιπωρεί αφόρητα τη χώρα, ταλαιπωρεί και την ίδια και κυρίως ταλαιπωρεί, πολύ περισσότερο, τον ελληνικό λαό. Ακόμα και τα φοροεισπρακτικά μέτρα αυτού του προγράμματος που εφαρμόστηκαν, όπως είδατε στα πρωτοσέλιδα σήμερα, αντί να αποδώσουν, απέφεραν λιγότερα έσοδα!!!  

ΕΡ: Εδώ όμως οι δημοσκοπήσεις κύριε Λαφαζάνη, και το λέω γιατί πριν από λίγο παρουσιάσαμε τις τάσεις της MRB, δείχνουν να έχει περάσει πάλι μπροστά η Νέα Δημοκρατία, και το ερώτημα είναι τι θα αλλάξει εάν πέσει η κυβέρνηση και πάμε σε εκλογές; Πάλι δε θα εφαρμοστεί το 3ο μνημόνιο. Θέλω να πω, εδώ μοιάζει να είναι μια εικόνα αδιέξοδου. Μέχρι τον Ιανουάριο του 15' ο σύριζα μιλούσε για έναν άλλον δρόμο – τώρα μιλάν όλα τα κόμματα πλην ΚΚΕ και ΛΑΕ, όλα τα υπόλοιπα κόμματα με παραλλαγές, μικρο παραλλαγές, μιλούν για τον ίδιο δρόμο... 

Π.Λ.: Βεβαίως και δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε με τη Νέα Δημοκρατία. Γι΄ αυτό αναζητείται μια διέξοδος με “οικουμενική” κυβέρνηση, η οποία, όμως, δεν είναι διέξοδος. Δεν πρόκειται καμία οικουμενική μνημονιακή κυβέρνηση να αντιμετωπίσει το πρόβλημα που δεν μπορεί να λύσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Το θέμα δεν είναι πόσοι θα συμμετάσχουν σε μια κυβέρνηση για να εφαρμόσουν το τρίτο μνημόνιο. Το πρόβλημα είναι το ίδιο το 3ο μνημόνιο. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αν δεν τελειώσουμε με τα μνημόνια και ειδικότερα με το τρίτο μνημόνιο, δεν θα υπάρξει θετική προοπτική για τη χώρα. Θα έχουμε ένα απόλυτο αδιέξοδο και μια απόλυτη εξαθλίωση.  

ΕΡ: Οι προτάσεις που εσύ κανείς και η Λαϊκή Ενότητα για μια σειρά πράγματα, για μια διαφορετική προσέγγιση ενός προγράμματος, οικονομικού και όχι μόνο, φαίνεται ότι δεν ανταποκρίνονται στα θέλω του ελληνικού λαού. Ο κόσμος δε θέλει την άλλη άποψη...

Η Λαϊκή Ενότητα στις δημοσκοπήσεις παραμένει ένας ζωντανός πολιτικός οργανισμός, τι θα γίνει δηλαδή, ο κόσμος δεν θέλει την άλλη άποψη, σε πλειοψηφία τουλάχιστον, τι θα κάνουμε, τι θα γίνει, θα σταματήσει η χώρα να κυβερνάται, θα σταματήσει η χώρα να συναλλάσσεται.

Π.Λ.: Η Χώρα ήδη από μία άποψη δεν “κυβερνάται”. Η χώρα ήδη πνίγεται στα προβλήματα. Πνίγεται η οικονομία της. Εξαθλιώνεται ο ελληνικός λαός. Βλέπετε υπάρχουν ανυπέρβλητα πολιτικά αδιέξοδα. Και “οικουμενική” κυβέρνηση να γίνει, δεν θα πετύχει τίποτα. Αν έρθει η ΝΔ , θα έχει το ίδιο πρόβλημα και χειρότερο με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Το θέμα, λοιπόν, είναι να αλλάξουμε ριζικά πορεία. Να ακολουθήσουμε ένα δημοκρατικό αντιμνημονιακό δρόμο. Λέτε ότι δεν γίνεται διότι δεν το θέλει ο ελληνικός λαός. Κάνετε μεγάλο λάθος, αν το πιστεύετε αυτό.  

ΕΡ: Όχι, εννοώ ότι δεν αποτυπώνεται δημοσκοπικά και εκλογικά, δε λέω ότι ο κόσμος δεν θέλει άλλη άποψη, προφανώς θέλει.

Π.Λ.: Δεν ξέρω τι αποτυπώνει η δημοσκόπηση. Δεν έχω δει τις τάσεις της MRB . Πέραν αυτού, όμως, υπάρχει ένα πελώριο θέμα με τις δημοσκοπήσεις και την αξιοπιστία τους. Βεβαίως αυτή τη στιγμή οι δυνάμεις οι οποίες θέλουν μια εναλλακτική αντιμνημονιακή προοπτική για τη χώρα, δεν έχουν πλειοψηφία. Προφανέστατο.

Έχουν, όμως, μία δυναμική. Αν, λοιπόν, αυτή η δυναμική εκδηλωθεί με εκλογές, θα καταρρεύσει τάχιστα όλο το μνημονιακό μπλοκ και θα έχουμε ριζική αλλαγή πολιτικού σκηνικού. Γι' αυτό έχουν πέσει λυτοί και δεμένοι για να καθηλώσουν την Λαϊκή Ενότητα σε ένα μέγεθος, το οποίο την εμφανίζει, περίπου, να είναι οριακά εκτός ή εντός Βουλής. Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί ξέρουν ότι η αν Λαϊκή Ενότητα εμφανιστεί, έστω και με μικρή ανοδική δυναμική, θα σαρωθεί καταρχάς ο ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά στην πορεία, ως χιονοστιβάδα, όλο το μνημονιακό πολιτικό σκηνικό. Διότι οι δρόμοι που προτείνουν οι μνημονιακές δυνάμεις είναι αδιέξοδοι. Υπάρχει μία απόσταση ,τεράστια απόσταση, χαώδης απόσταση, η οποία αυξάνεται μέρα με τη μέρα, ανάμεσα στο μνημονιακό πολιτικό σκηνικό, που κυριαρχεί στη Βουλή και στις διεργασίες που σημειώνονται στην κοινωνία.

ΕΡ: Σας ευχαριστούμε θερμά κ. Λαφαζάνη.

το ηχητικό της συνέντευξης εδώ

http://www.iskra.gr/index.php

Η νέα αιματηρή προβοκάτσια στην Άγκυρα

 19-2-2016

Μόνο οι διατεταγμένοι χρήσιμοι ηλίθιοι δεν μπορούν να διακρίνουν την καραμπινάτη τρομοκρατική προβοκάτσια του μαφιόζικου τουρκικού κράτους εναντίον των Κούρδων… Σήμερα η «τρομοκρατία» αποτελεί, όπως έχουμε αναλύσει κατά κόρον, το προνομιούχο πεδίο άσκησης πολιτικής των κρατών και ιδιαίτερα των πλανητικών μυστικών υπηρεσιών…

Η τρομοκρατική προβοκάτσια έχει αναχθεί σε επιστήμη από τον διεθνή ιμπεριαλισμό και τα κράτη μαφίες… 

Το τούρκικο κράτος είναι ένα τέτοιο κράτος μαφία, ένα κράτος δολοφόνος: Σε κάθε οξυμένη και ρευστή πολιτική κατάσταση, ιδιαίτερα όταν το καθεστώς Ερντογάν στριμώχνεται, του τουρκικό κράτος καταφεύγει ΠΑΝΤΑ σε τέτοιες αιματηρές τρομοκρατικές προβοκάτσιες… 

Να θυμίσουμε τις αιματηρές προβοκάτσιες εναντίον των Κούδρων το 2015; 

α). 20 Ιουνίου. 
β). 7 Ιουλίου. 
γ). 10 Οκτωβρίου: Διπλή βομβιστική επίθεση στο κέντρο της Άγκυρας με πολλούς νεκρούς και τραυματίες. 

Το καθεστώς Ερντογάν χάνοντας το έδαφος κάτω από τα πόδια τους καταφεύγει σε τέτοιες τρομοκρατικές προβοκάτσιες για να διασωθεί. 

Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι με την πλάτη στον τείχο. 

Οι "συμπτώσεις" στο αιμοσταγές φασιστικό καθεστώς Ερντογάν... πείθουν όσους είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία! 

Την ώρα που ο φασίστας Ερντογάν τα παίρνει όλα από την "πολιτισμένη" δύση, ακόμη ως λάφυρο την αποικία του 4ου Ράιχ, τη μνημονιακή Ελλάδα και ξεκληρίζει με μια χωρίς προηγούμενο Γενοκτονία τον Κουρδικό λαό, απειλώντας και την Αδούλωτη κι Αδέσποτη Συρία... ήρθαν τα νέα "γεγονότα"! 

Τι συμπτώσεις! 

Όταν οι Κούρδοι κι στρατός της Συρίας τελειώνουν τους φονιάδες-μισθοφόρους, που εκπαιδεύτηκαν κι εξοπλίστηκαν στην Τουρκία, το κτήνος Isil-Nusra-"Ελεύθερο Συριακό Στρατό"... 

Όταν έχει αποκαλυφθεί πλήρως ο ρόλος της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας, του Κατάρ, του Ισραήλ... απέναντι στο χαλιφάτο... 

Ποιος βάζει βόμβα στην Άγκυρα; 

Ένας Κούρδος της Συρίας... όπως είναι "φυσικό" και "επόμενο"... 

Τ' αμερικανάκια αναζητούν πρόθυμους ηλίθιους...προσφέροντας καθρεφτάκια στους ιθαγενείς... 
Τώρα γνωρίζουμε πολύ καλά τη στρατηγική της έντασης... 

Δεν τσιμπάμε! 

Η Συρία θα γίνει ο τάφος των ιμπεριαλιστών και των λακέδων τους!

Το ρίσκο, η εθελοδουλία, ο ηγέτης και ο δημαγωγός

«Τι να ’κανε το παιδί;»

18.02.2016 | από Σύνταξη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 299 - 13/2/2016

         

Του Αλέξανδρου Μπίστη*

Ένα χρόνο μετά την ιστορική νίκη της 25ης Ιανουαρίου, η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχωρά αταλάντευτα στην εφαρμογή των σχεδίων των «αντιπάλων» της, θυσιάζοντας τον ελληνικό λαό στο βωμό της 1ης αξιολόγησης, παρ’ ότι τα παρελκόμενα της καλοκαιρινής συνθηκολόγησης είναι πλέον ορατά ακόμα και στους πιο αισιόδοξους και η αποσταθεροποίησή της είναι τόσο εμφανής, που οδηγεί μέχρι και σε σενάρια περί «ηρωικής εξόδου».

Το πολιτικό προσωπικό αυτής της κυβέρνησης γνωρίζει πολύ καλά πως καμία μνημονιακή κυβέρνηση δεν μακροημερεύει στην εξουσία, αφού «το πρόγραμμα δεν βγαίνει». Αλλά, παρά τη γνώση αυτή, φαίνεται να υποτίμησε τις λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στο επιχείρημα «μας ψηφίσατε, ας προσέχατε!».

Τα παραπάνω, μαζί ασφαλώς με το Προσφυγικό και τα κυνικά πολιτικά παιχνίδια που παίζονται στην Ευρώπη με επίκεντρο τη Σένγκεν, σηματοδοτούν την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης προς το άδοξο τέλος για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.

Με τη νηφαλιότητα της χρονικής απόστασης από την πρώτη περίοδο της διαπραγμάτευσης, αλλά και με νωπό το βίωμα της ταπεινωτικής έκβασής της, δεν χρειάζεται η έκθεση του Χάρβαρντ (1) για να αποτιμηθεί η τακτική της κυβέρνησης: η ακραία αναντιστοιχία διακηρύξεων και πράξεων, το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει τόσο σύντομα περιέλθει και η συνακόλουθη «παλινόρθωση» του πολιτικού «ερειπίου» της Ν.Δ., αρκούν για να περιγράψουν το μέγεθος της αποτυχίας.

Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, προκύπτει συχνά καλοπροαίρετα και με συμπάθεια το ερώτημα «και τι να ’κανε το παιδί;», ως προς τις επιλογές που είχε στη διάθεσή του ο Έλληνας πρωθυπουργός (και η διαπραγματευτική ομάδα) στα διάφορα στάδια της διαπραγμάτευσης.

Κι όμως, η απάντηση είναι τόσο προφανής, όσο η κοινωνική ανάταση που δημιούργησε ο πρώτος μήνας της διακυβέρνησης (μέχρι τη «συμφωνία γέφυρα» της 20ής Φεβρουαρίου) και οι μέρες πριν από το δημοψήφισμα του Ιουλίου: να έλεγε την αλήθεια και να μην έστρεφε την πλάτη στον κόσμο που τον στήριξε και τον οδήγησε σ’ αυτή τη θέση.

Έχοντας μόλις κερδίσει τις εκλογές, πάνω στο κύμα της Ιστορίας και της ελπίδας ενός λαού που τόλμησε να σηκώσει κεφάλι, με σχεδόν πάνδημη αποδοχή, με όλη την Ευρώπη να κρατά την ανάσα της και μ’ ένα «τι είναι ετούτοι» να πλανάται στην ατμόσφαιρα, όφειλε με αποφασιστικότητα και πίστη στο δίκιο της πολιτικής του, να είχε προχωρήσει από την αρχή σε κινήσεις που να δείχνουν στους δανειστές πως εννοεί στα σοβαρά αυτά που λέει.

Ενδεικτικά (και με τους προφανείς περιορισμούς του παρόντος σημειώματος), να είχε προχωρήσει εξαρχής σε έλεγχο κεφαλαίων και πάγωμα πληρωμών, προκειμένου να αντισταθμίσει τη μειονεκτική θέση απ’ την οποία ξεκινούσε παραλαμβάνοντας ρευστότητα 12 ημερών. Να ενημέρωνε διαρκώς και δημόσια όλον τον πλανήτη για το κλίμα των διαπραγματεύσεων και τους εκβιασμούς των δανειστών, αντί να καλλιεργεί τον εφησυχασμό ότι «έρχεται συμφωνία» με τους «εταίρους». Να καλούσε σε ξεσηκωμό συμπαράστασης και αλληλεγγύης όλα τα προοδευτικά κινήματα από όλο τον κόσμο, αντί να εκλιπαρεί για κατανόηση μέσα στη γιάφκα του νεοφιλελευθερισμού. Να έθετε τον κομματικό μηχανισμό σε θέσεις κοινωνικής μάχης, ενισχύοντας δίκτυα αλληλεγγύης, συντονίζοντας πρωτοβουλίες αντιστάσεων και κοινωνικής συσπείρωσης, αντί να τον απαξιώνει ως άβουλο μηχανισμό επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων. Και, φυσικά, να νομοθετούσε μονομερώς υπέρ των αδύναμων και να επεξεργαζόταν έως και την τελευταία στιγμή διαφορετικά εναλλακτικά σχέδια ενώπιον του λαού, καθιστώντας τον συμμέτοχο σ’ αυτό το εγχείρημα.

Τέλος, ακόμα και μετά την αλληλουχία λαθών και κακών εκτιμήσεων που οδήγησαν στο δημοψήφισμα, να μη νομιμοποιούσε το πραξικόπημα που υπέστη, συνεργαζόμενος «αρμονικά» με τους πραξικοπηματίες και να μην προσέβαλλε τη νοημοσύνη του κόσμου αναμασώντας τα περί «επιτυχίας» και «σωτηρίας της χώρας από την απόλυτη καταστροφή» διά της διαιώνισης της μνημονιακής καταστροφής.

Όλα αυτά σκιαγραφούν, βέβαια, μια τακτική υψηλού ρίσκου. Όμως, η μόνη επιλογή χωρίς ρίσκο είναι η εθελοδουλία. Ακόμη και η ίδια η αλήθεια είναι ρήξη, μέσα σε ένα διεθνές πολιτικό σύστημα βασισμένο στο ψέμα. Μια τέτοια τακτική θα είχε πιθανότητες να διατηρήσει μέχρι τέλους τον λαό ως ασπίδα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού. Αλλά η διαφορά του ηγέτη από τον δημαγωγό είναι ότι ο πρώτος αναλαμβάνει ρίσκα που μπορεί να αποβούν προς όφελος του λαού του, ενώ ο δεύτερος προσαρμόζεται σε κάθε περίσταση, ακόμα και αν διαφωνεί με τον εαυτό του, προκειμένου να παραμείνει στη θέση του.

Το πρόβλημα για τον Αλ. Τσίπρα είναι πως έχοντας οδηγήσει το κόμμα του σε διάσπαση και έχοντας αποκοπεί από το λαό του, δεν θα βρίσκει κανέναν σύμμαχο (πέραν των γνωστών προθύμων) να τον υποστηρίξει στο νέο επερχόμενο και τελεσίδικο πραξικόπημα των Θεσμών σε βάρος του. Η τελευταία υπηρεσία που προλαβαίνει να προσφέρει είναι να παραδεχθεί με παρρησία ότι η πολιτική που ακολουθεί δεν έχει καμία σχέση με την Αριστερά και να σταματήσει να την ασκεί στο όνομά της.

Στη χώρα μας σπαταλήθηκε μια σπάνια ευκαιρία για αξιοποίηση μιας παγκόσμιας δυναμικής, με ψήγματα δημιουργίας νέου παραδείγματος, το οποίο (αν πιστεύουμε ότι μπορεί να προκύψει κάποτε!) από κάπου θα ξεκινήσει. Το να θεωρούμε αυτονόητο πως αποκλείεται να ξεκινήσει από εδώ, από εμάς, ειδικά όταν έχουμε βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα και να περιμένουμε απλώς να δούμε πού/πότε/ποιοι/πώς θα το ξεκινήσουν, είναι μια άλλα μορφή ανάθεσης.

Και η ανάθεση για την Αριστερά είναι όνειδος.

(1) Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ: Στην Ελλάδα η χειρότερη διαπραγμάτευση του 2015 [http://goo.gl/uJXJ5F]

* Ο Αλέξανδρος Μπίστης είναι πολιτικός επιστήμονας (twitter: @albist)

- See more at: http://www.e-dromos.gr/ti-na-kane-to-paidi/#sthash.uwRuMyug.dpuf

Σε ποιον ανήκει το Αιγαίο;

18.02.2016 | από Ρούντι Ρινάλντι

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 299 - 13/2/2016

         

Με πρόσχημα την προσφυγική κρίση οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ κάνουν απόβαση και αποκαλύπτουν τους βαθύτερους σχεδιασμούς

Του Ρούντι Ρινάλντι

Οι απαντήσεις στο ερώτημα σε ποιον ανήκει το Αιγαίο ποικίλλουν. Ορισμένοι αφελείς απαντούν ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του» και δεν έχουν σκοτούρες. Άλλοι λιγότερο αφελείς λένε ότι είναι μια θάλασσα που πρέπει να είναι ανοικτή στην ελεύθερη διέλευση όλων των πλοίων. Κοσμοπολίτες απαντούν ότι το Αιγαίο ανήκει στον ανθρώπινο πολιτισμό. Σχεδόν κανείς από όσους αναφέραμε δεν νοιάζεται για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο, κανείς δεν αναφέρεται στο πώς η κατάσταση γίνεται όλο και πιο ρευστή από μεριάς κυριαρχίας, συνόρων, υπόστασης της χώρας.

Αυτά μοιάζουν με λεπτομέρειες. Την απάντηση τη δίνουν οι δυνατοί και την επιβάλλουν με τη δύναμη (έτσι τουλάχιστον νομίζουν). Το Αιγαίο, μάλλον, ανήκει στο ΝΑΤΟ. Αυτό πρέπει σιγά-σιγά να εμπεδωθεί. Η NATOϊκή επικυριαρχία προχωρά με άλματα ετούτες τις μέρες. Με πρόσχημα την προσφυγική κρίση και τον πόλεμο στη Συρία εφαρμόζονται σχεδιασμοί που προϋπήρχαν στο συρτάρι των ισχυρών. Το παλιό σχέδιο ότι το Αιγαίο θα το συνεκμεταλλευτούν Ελλάδα και Τουρκία με όριο τον 25ο Mεσημβρινό (περίπου στη μέση του Αιγαίου) υπό αμερικανο-NATOϊκή επικυριαρχία, έχει τεθεί σε εφαρμογή με την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας από την Τουρκία σε σειρά ζητημάτων, αρχής γενομένης από το «γκριζάρισμα» περιοχών, νησίδων κ.λπ.

Το καινούργιο στην υπόθεση είναι διττό. Πρώτον, ανατίθεται μετά από αίτηση 3 χωρών (Γερμανίας, Τουρκίας και Ελλάδας) ιδιαίτερος ρόλος στο ΝΑΤΟ στην περιοχή για τον έλεγχο των προσφυγικών ροών. Κανείς, όμως, δεν πιστεύει ότι ο ρόλος των NATOϊκών δυνάμεων θα περιοριστεί σε αυτό. Δεύτερον, πλησιάζουν μια εμπόλεμη περιοχή, μια περιοχή όπου κλιμακώνεται η σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων, οπότε η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο θα έχει ρόλο αποτρεπτικό και απέναντι στη ρώσικη παρουσία και την εμπλοκή της στην περιοχή.

Πώς φτάσαμε στη ΝΑΤΟϊκή εμπλοκή

Ο αιφνιδιασμός και τα αλλεπάλληλα… γκελ που νιώθει η Ευρωπαϊκή Ένωση φάνηκαν περίτρανα με την προσφυγική κρίση και τις άμεσες απειλές της Τουρκίας να αυξήσει τη ροή προσφύγων προς τη Δύση. Η Ευρώπη, ζώντας στη φαντασίωση που της πρόσφερε η οικονομική της δύναμη, αντιλαμβάνεται ότι είναι τελείως μικρή και ανίκανη σε μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα, εντελώς αδύναμη να αντιμετωπίσει ένα σύνθετο νέο γεωπολιτικό όπλο που είναι οι προσφυγικές ροές. Η Μέρκελ αναγκάστηκε να ταξιδέψει δύο φορές στην Τουρκία, να συνάψει ειδικές συμφωνίες που πριμοδοτούν την Τουρκία -αιφνιδιάζοντας τις λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις, οι οποίες στη συνέχεια αναγκάζονται να επικυρώσουν τα τετελεσμένα. Στο πρόσφατο ταξίδι, στην «αθώα» επίκληση του Νταβούτογλου για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην περιοχή και στο θέμα των προσφύγων, η Μέρκελ φάνηκε πρόθυμη και ανακοινώθηκε το νέο δόγμα για τα «ύδατα του ΝΑΤΟ».

Ολόκληρο το Αιγαίο ανήκει στο ΝΑΤΟ αφού οι δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, ανήκουν στην εν λόγω συμμαχία. Μετά το πρώτο σοκ στην Ελλάδα, κι αφού «έπεσαν» τα σχετικά τηλέφωνα, ευθυγραμμίστηκε και η Αθήνα στην ΝΑΤΟϊκή διαχείριση του Αιγαίου. Οι «διευκρινήσεις» που δίνονται για τα όρια της δράσης των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων απευθύνονται στους αφελείς. Οι ΗΠΑ έσπευσαν να δηλώσουν ότι συμφωνούν απολύτως στο σχεδιασμό (για να μην έχουμε αμφιβολίες, ότι προτού κινηθεί η Μέρκελ ή ρίξει την πρόταση ο Νταβούτογλου, είχαν προηγηθεί συνεννοήσεις με τις ΗΠΑ). Η διοίκηση της ΝΑΤΟϊκής δύναμης -μέχρι νεοτέρας- ανατίθεται σε Γερμανό επικεφαλής…

Το Αιγαίο δεν είναι πλέον μια θάλασσα ειρήνης και πολιτισμού. Δεν είναι τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Η εθνική κυριαρχία αμφισβητείται σε μεγάλο βαθμό. Καταλήγει να είναι μια θάλασσα εμπόλεμης ζώνης, με ευρωατλαντική επικυριαρχία, με έντονη την τουρκική παρουσία και την αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Στα ελληνικά νησιά που βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια, αλλάζει ο χαρακτήρας τους με τις προσφυγικές ροές, την παρουσία δυνάμεων της Frontex και τώρα τις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις.

Ποιος ο σχεδιασμός για την Ελλάδα

Αν το Αιγαίο ονομάζεται επίσημα από τη Μέρκελ, ως «ύδατα του ΝΑΤΟ» η Ελλάδα βρίσκεται υπό διπλή μέγγενη: από Δυσμάς οι δανειστές (κομψή έκφραση) διαλύουν την οικονομία και την κοινωνία διαμοιράζοντας την δημόσια και ιδιωτική περιουσία της χώρας (αυτό που περιγράφεται ως μνημόνια και αποικία χρέους) και από Ανατολικά με τις προσφυγικές ροές η χώρα μετατρέπεται σε τεράστιο δίχτυ εγκλωβισμού των προσφύγων, ώστε να μη φτάσουν στη Δύση και τις μεγάλες χώρες της Ευρώπης. Μετατρέπεται σε ένα απέραντο γκέτο στάθμευσης και «αποθήκευσης» εκατοντάδων χιλιάδων ίσως και εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών. Μια μετανεωτερική αποικία, δηλαδή, που θα ελέγχεται από τους «δανειστές» και τις επιτόπιες ειδικές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις που συγκροτούνται. Ένας χώρος «αποθήκης», μια ειδική ζώνη, που δεν θα είναι ακριβώς Ευρώπη.

Αυτός ο σχεδιασμός εντείνεται με προτάσεις και σκέψεις (που δεν διαψεύδονται αλλά θεωρούνται πιθανές για υλοποίηση) να κλείσουν τα βόρεια σύνορα, στην πΓΔΜ, με αποστολή στρατού ευρωπαϊκών χωρών(!), ώστε να κοπεί το πέρασμα για πρόσφυγες και μετανάστες. Στην περίπτωση αυτή ο εγκλωβισμός των προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα είναι σίγουρος και ο σχεδιασμός που αναφέρουμε θα πραγματοποιηθεί. Γι’ αυτό όσα λέγονται για να δικαιολογηθεί η δημιουργία των κέντρων υποδοχής και φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών δεν ευσταθούν. Οι δομές αυτές κατασκευάζονται όχι μόνο για να ταυτοποιηθούν όσοι θέλουν να πάνε στην Ευρώπη, αλλά κυρίως για να παραμείνουν στην Ελλάδα. Η Ελλάδα πρέπει να προσαρμοστεί στο νέο σχεδιασμό που ετοιμάζουν οι ισχυροί και οι μεγάλες δυνάμεις.

Κινητοποιήσεις-αντιδράσεις

Από την άποψη αυτή οι αντιδράσεις που αναπτύσσονται ενάντια στη δημιουργία των δομών αυτών (Διαβατά, Κως, Σάμος, Σχιστό κ.λπ.) είναι πλήρως δικαιολογημένες. Αν σε αυτές γίνεται προσπάθεια από ακροδεξιά στοιχεία και την Χ.Α. να τις εκμεταλλευτούν, αυτός δεν είναι λόγος για να δικαιολογηθεί η δημιουργία τους και η προώθηση του ευρωενωσιακού και νατοϊκού σχεδιασμού. Ο αστισμός (ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, Ε.Κ. και το σύνολο των ΜΜΕ) ευθυγραμμίζονται στην υλοποίηση του σχεδιασμού. Η Αριστερά σιωπά συστηματικά, δεν αναλαμβάνει καμιά πρωτοβουλία για το ζήτημα αυτό. Δεν είναι στην ατζέντα της. Κι όσοι κινούνται στην Αριστερά αυτό γίνεται ανεξάρτητα από τους σχεδιασμούς, ως επίδειξη μονάχα μιας ορισμένης αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες. Επομένως, η Αριστερά αφήνει όλο το έδαφος κενό για να το εκμεταλλευτούν άλλες δυνάμεις και έχει τεράστιες ευθύνες για αυτό.

Μια διαχωριστική γραμμή

Ο αστισμός ευθυγραμμίζεται και γίνεται μέρος του σχεδιασμού της «μέγγενης» που σφίγγει, βουλιάζει και ρευστοποιεί τη χώρα και τη μετατρέπει σε κουφάρι. Τόσο ο αστισμός όσο και το πολιτικό σύστημα είναι ανίκανοι να χαράξουν μια κατεύθυνση διεξόδου από την καθολική κρίση. Η κυβέρνηση του Hilton (τρόικα, κουαρτέτο) θα κυβερνά σε αγαστή συνεργασία με τα ΝΑΤΟϊκά στρατηγεία.

Η κατανόηση και συνειδητοποίηση του κλοιού στον οποίο βρίσκεται η χώρα, η κατανόηση πως το γεωπολιτικό συνδέεται άμεσα με το κοινωνικό και την ίδια την υπόσταση της χώρας και ότι από αυτή τη διαπίστωση απορρέουν καθήκοντα και στόχοι που διαφέρουν με όσα σχεδιάζουν τα υπάρχοντα αστικά και αριστερά κόμματα, αποτελεί κομβικό σημείο εκκίνησης μιας διαφορετικής πορείας και προσπάθειας.

Το να μην περάσει ο διπλός σχεδιασμός μνημονιακής ερήμωσης και γκετοποίησης της χώρας, το να τεθεί ως στόχος ότι δεν θέλουμε την χώρα μας διαλυμένη κοινωνικά και πολιτικά και στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφυγικών ροών έχει τεράστια σημασία για τον προσανατολισμό των αντιστάσεων και την ίδια την ύπαρξη του τόπου. Μια τέτοια διαχωριστική γραμμή μπορεί να αποκρούσει τη διαφαινόμενη εθνική και κοινωνική καταστροφή που συντελείται.

- See more at: http://www.e-dromos.gr/se-poion-anhkei-to-aigaio/#sthash.WRnlob5d.dpuf

Δυσωδία σκανδάλων από παντού

  Στο σφυρί η χώρα με το κατοχικό ΤΑΙΠΕΔ σε βρώμικες κολεγιές

Ενα δαιδαλώδες δίκτυο τραπεζών και εταιρειών, οι οποίες λειτουργούν ταυτόχρονα σαν σύμβουλοι ιδιωτικοποιήσεων αλλά και σαν αγοραστές της δημόσιας περιουσίας, με τις ευλογίες και τη στήριξη της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, φέρνει στο φως έκθεση του διεθνούς κέντρου ερευνών Transnational Institute...

18-2-2016

του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ

Στην έκθεση, την οποία η «Εφ.Συν.» έλαβε κατ’ αποκλειστικότητα πριν από την επίσημη κυκλοφορία της, γίνεται εκτενής αναφορά σε  παραδείγματα ελληνικών ιδιωτικοποιήσεων και κυρίως...

τις ιδιωτικές εταιρείες συμβούλων που μεσολάβησαν στη διαδικασία.  

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Deutsche Bank η οποία, όπως αναφέρεται, συμβούλευσε την ελληνική κυβέρνηση να πουλήσει τις μετοχές του ΟΠΑΠ στο 50% της αξίας τους.  

Οι συντάκτες δεν κρύβουν την έκπληξή τους τόσο για την «απίστευτα» χαμηλή τιμή όσο και για το γεγονός ότι η συμφωνία επικυρώθηκε ακόμη και όταν έγινε γνωστό ότι ο τότε επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, Στέλιος Σταυρίδης, παραιτήθηκε όταν έγινε γνωστό ότι ταξίδευε με αεροσκάφος του Μελισσανίδη.  

Εκπληκτοι φαίνεται να έχουν μείνει οι ερευνητές του Transnational Institute και για τo γεγονός ότι το ΤΑΙΠΕΔ χρησιμοποίησε ως σύμβουλο την Eurobank Equities Investment Firm (θυγατρική της Eurobank) προκειμένου να πουλήσει σε μια άλλη θυγατρική της Eurobank (Eurobank Properties) 14 ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου – συμφωνία από την οποία οι Ελληνες φορολογούμενοι ζημιώθηκαν, αντί να ωφεληθούν, κατά 135 εκατ. ευρώ.

Η έκθεση δεν παραλείπει φυσικά την απόφαση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝ.ΕΛΛ. να πουλήσει τα 14 κερδοφόρα αεροδρόμια της χώρας κρατώντας μόνο τα επιδοτούμενα.  

Οι ερευνητές επισημαίνουν τη σύγκρουση συμφερόντων που προκύπτει από το γεγονός ότι το ΤΑΙΠΕΔ χρησιμοποίησε ως σύμβουλο τη Lufthansa Consulting GmbH, θυγατρική της Lufthansa, η οποία με τη σειρά της είναι μέτοχος της Fraport που αγοράζει τα αεροδρόμια.  

«ΠΟΥΛΗΣΤΕ ΧΑΜΗΛΑ...»

Με ανάλογα παραδείγματα από άλλες έξι χώρες, η έκθεση (την οποία η Efsyn.gr θα παρουσιάσει το Σάββατο μεταφρασμένη στα Ελληνικά) αποκαλύπτει ένα δαιδαλώδες δίκτυο ιδιωτικώνεπιχειρήσεων, οι οποίες λειτουργούν ταυτόχρονα ως σύμβουλοι πώλησης και αγοραστές δημόσιας περιουσίας – συχνά υπό το καθεστώς απειλών και πιέσεων της τρόικας προς τις υπερχρεωμένες χώρες τη Ε.Ε.  

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στον κολοσσό Lazard (σύμβουλο της Ελλάδας για το καταστροφικό PSI, που επέστρεψε επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ) ο οποίος, σύμφωνα με την έκθεση, συμβουλεύει κυβερνήσεις να πουλήσουν σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές τις επιχειρήσεις του Δημοσίου προκειμένου στη συνέχεια να τιςαγοράζει μέσω θυγατρικών της.  

Η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία που ειδικεύεται στις ιδιωτικοποιήσεις είναι η NM Rothschild (θυγατρική της Rothschild & Co), η οποία ουσιαστικά φέρεται να συνδιαμόρφωσε την πολιτική μαζικών ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης Θάτσερ πριν ανοίξει τα φτερά της σε άλλες 30 χώρες του κόσμου.  

Αποτέλεσμα πολυετούς έρευνας σε ολόκληρη την Ευρώπη, η έκθεση καταρρίπτει με ατράνταχτα επιχειρήματα σειρά διαδομένων μύθων για την «υψηλότερη αποδοτικότητα» των ιδιωτικοποιημένων επιχειρήσεων, τις χαμηλότερες τιμές για τα νοικοκυριά αλλά και τα κέρδη που υποτίθεται ότι προσφέρουν στα κρατικά ταμεία.  

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι σε 34 χώρες του ΟΟΣΑ η απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας οδήγησε σε αυξήσεις των τιμολογίων κατά 23,1% κατά μέσον όρο.  

Για τους ερευνητές του T. I. η Ελλάδα φαίνεται να αποτελεί και σε αυτή την περίπτωση παγκόσμιοπαράδειγμα προς αποφυγή λόγω της τεράστιας ζημιάς που προκαλούν στην εθνική οικονομία οι ιδιωτικοποιήσεις των πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων του δημοσίου τομέα.

efsyn.gr