Η τραγωδία της κυβέρνησης Τσίπρα σε αριθμούς

3-3-2016

Η τραγωδία της κυβέρνησης Τσίπρα σε αριθμούς

ΔΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ Η ΧΩΡΑ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΜΨΕΙ ΟΣΟ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΑ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ – ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΜΙΛΟΥΝ ΑΠΟ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ

Η αναγέννηση της ελληνικής οικονομίας πέθανε πριν προλάβει να… αναστηθεί. Οι αριθμοί και τα οικονομικά μεγέθη μαρτυρούν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι οι εκλογές είναι μονόδρομος.
Με αυτά τα νούμερα, καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να επιβιώσει, όσες παρεμβάσεις «ωραιοποίησης» κι αν γίνουν.
AdTech Ad
Η στρατηγική της κυβέρνησης να παρουσιάζει κάθε εβδομάδα διαφορετικά στοιχεία για την πορεία της οικονομίας προδίδει πανικό.
Πριν από λίγες μέρες η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ύφεση στο 0,3% για το 2015 έναντι 0,8% λίγες μόνο μέρες νωρίτερα. Μια διαφορά της τάξης του 50-60% είναι αρκετά μεγάλη και ικανή για να εξαχθούν πολιτικά συμπεράσματα.
Την ίδια ώρα, το οικονομικό επιτελείο πανηγυρίζει γιατί η ύφεση 0,3% είναι πιο κοντά στο 0% που προέβλεπε το ίδιο, αλλά το ΔΝΤ έχει άλλη άποψη τόσο για την ύφεση, που την εκτιμά πολλαπλάσια, όσο και για το πλεόνασμα το οποίο εκτιμά πως είναι έλλειμμα.
Μια πρόχειρη ματιά στα ποιοτικά χαρακτηριστικά των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ για την οικονομία το 2015 είναι αρκετή για να καταλάβει κάποιος το θνησιγενές του εγχειρήματος ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
- Οι επενδύσεις υποχώρησαν κατά 13,2% σε σχέση με το 2014.
- Η συνολική κατανάλωση αυξήθηκε κατά 0,2%, εξαιτίας της αύξησης κατά 0,3% της ιδιωτικής κατανάλωσης.
- Οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 3,7%.
- Οι εισαγωγές υποχώρησαν κατά 6,9%.
- Το εμπορικό έλλειμμα το 2015 μειώθηκε στα 2,7 δισ. ευρώ, όταν το 2014 ήταν στα 4,8 δισ. ευρώ.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι
Η εικόνα ζόφου που παρουσιάζει η ελληνική οικονομία με βάση τα στατιστικά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.
Υπολογίζεται ότι την περίοδο 2009-2016 το ελληνικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, δηλαδή ο εθνικός πλούτος της χώρας, μειώθηκε κατά 60 δισ. ευρώΤο 2009 έφτανε τα 237,5 δισ. ευρώ, ενώ στις αρχές του 2016 είχε καταποντιστεί σε περίπου 177 δισ. ευρώ.
Σε ό,τι αφορά το δημόσιο χρέος, ενώ υποτίθεται ότι είχε προηγηθεί βάσει των προηγούμενων μνημονιακών συμβάσεων «κούρεμα» κατά 74%, το οποίο θα απέφερε ένα όφελος στον κρατικό κορβανά περίπου 105 δισ. ευρώ. Άρα θα έπρεπε το χρέος, που το 2009 υπολογιζόταν στα 300 δισ. ευρώ, να παρουσιαζόταν στις μέρες μας σαφώς πιο μειωμένο, σωστά; Λάθος! Γιατί στις αρχές του 2016 έφτανε πλέον στα 318 δισ. ευρώ, δηλαδή όχι μόνο δεν μειώθηκε αλλά αυξήθηκε περαιτέρω, παρά τα σκληρά μέτρα των Μνημονίων.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη μελανότερα εάν υπολογίσει κανείς ότι μέσα σε διάστημα περίπου μιας επταετίας τα εισοδήματα και οι συντάξεις των Ελλήνων πολιτών υπέστησαν «πετσόκομμα» κατά 12 δισ. ευρώ, εξαιτίας των τριών ελληνικών προγραμμάτων «σωτηρίας». Έτσι ξεκίνησε η φτωχοποίηση των εργαζομένων, με αυτό τον τρόπο καλλιεργήθηκε τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της χώρας η εικόνα του «τεμπελχανά Γραικού», του λαμόγιου, του απατεώνα και του καλοπερασάκια.
Η φτωχοποίηση αυτή στέρησε από τους Έλληνες τις καταθέσεις τους στις τράπεζες. Όταν το 2009 οι τραπεζικές καταθέσεις υπολογίζονταν σε περίπου 238 δισ. ευρώ, τον Ιανουάριο του 2016 μόλις μετά βίας έφταναν τα 121 δισ. ευρώ.
Όσο για τις περιβόητες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, για τις οποίες επαίρεται ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν ήταν τίποτε λιγότερο από μια πραγματική καταστροφή, με τον ελληνικό τραπεζικό κλάδο να υφίσταται ζημιές της τάξης των 50 δισ. ευρώ.
Ταυτόχρονα, η «λαίλαπα» των τριών μνημονίων δεν άφησε τίποτε στο πέρασμά της και το μεγαλύτερο θύμα της υπήρξε ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός της χώρας. Από το 9,6% που ήταν το 2009, η ανεργία εκτοξεύτηκε στο 25% το 2016, ήτοι περισσότερα από 1,35 εκατ. άτομα έχασαν τις δουλειές τους και ήρθαν αντιμέτωπα με τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Ίλιγγο προκαλούν και τα προβληματικά δάνεια στη χώρα μας. «Το φέσι πάει σύννεφο», λέει ο θυμόσοφος λαός μας και δεν έχει άδικο: μετά από τρία Μνημόνια τα δάνεια αυτά αυξήθηκαν κατά 80 δισ. ευρώ, δηλαδή από 20 δισ. ευρώ ανήλθαν σε περίπου 100 δισ. ευρώ. Από αυτά, το 50% βρίσκονται στο «κόκκινο», δηλαδή δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν.
Και τώρα τα «κοράκια» των ξένων funds ετοιμάζονται να τα εξαγοράσουν έναντι πινακίου φακής, σε μια χώρα που έχει βαλθεί να ξεπουλήσει ό,τι έχει και δεν έχει για ψίχουλα. Και οι ελληνικές καταρρέουν και η κυβέρνηση κοιτάζει άπραγη, στέκοντας στην όχθη του ποταμού, το πτώμα της ελληνικής οικονομίας που περνά από μπροστά της.
Ανεπανόρθωτη, όμως, ζημιά υπέστη και το Χρηματιστήριο Αθηνών, έχοντας απωλέσει τουλάχιστον 18 δισ. ευρώ, γεγονός που οδήγησε σε πλήρη απαξίωση της πραγματικής οικονομίας. Με δυο λέξεις:ανάπτυξη μηδέν.
Εξίσου μεγάλη ήταν και η καταστροφή στην οικοδομή, από την οποία εξαρτώνται πάνω από 100 διαφορετικά επαγγέλματα στη χώρα μας. Και μέσα σε αυτά ήρθε και μια δραστική μείωση περίπου 20 δισ. ευρώ (ποσοστό 30%) στην αξία των ακινήτων μέσα σε έξι χρόνια, εξαιτίας των υφεσιακών μέτρων που επέβαλαν οι «οικονομικοί δολοφόνοι» διά των Μνημονίων.
Και επειδή ολοκληρωτική καταστροφή δίχως ταπείνωση δεν υφίσταται, ήρθε και η χαριστική βολή στη χώρα μας τον περασμένο Ιούλιο, μέσω της επιβολής των capital controls και το κλείσιμο των τραπεζών. Ουρές έξω από τα ATM, με τους Έλληνες να περιφέρονται σαν ζήτουλες για λίγα ευρώ μπροστά από τα σφαλισμένα ρολά των τραπεζών.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αλλά και οι προκάτοχοί της φόρτωσαν τους πολίτες και τη χώρα, με μια ζημιά που ξεπερνά τα 360 δισ. ευρώ. Και είναι, το λιγότερο, ανήθικο να γυρνάς και να λες στον λαό πως «εάν κλείσει η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας, τότε θα έρθουν καλύτερες ημέρες». Τη στιγμή που οι πολιτικές τριών μνημονιακών συμβάσεων, τον ματώνουν, τον ταπεινώνουν και τον εξαθλιώνουν κάθε μέρα, έξι χρόνια τώρα, δίχως έλεος.
Η χώρα βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια στο γκρεμό παρά τις όποιες προσπάθειες του Έλληνα πρωθυπουργού να κερδίσουμε μια «μαγειρεμένη» και ηπιότερη αξιολόγηση με την δικαιολογία του προσφυγικού.
Και δυστυχώς, οι δανειστές έχουν στυλώσει τα πόδια και αρνούνται οποιαδήποτε συζήτηση επί του θέματος.

Read more: http://www.newsbomb.gr/politikh/news/story/675303/h-tragodia-tis-kyvernisis-tsipra-se-arithmoys#ixzz41oxHiL00

ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ

ΕΥΡΩΒΑΡΟΜΕΤΡΟ: ΜΕΓΑΛΟ ΑΝΤΙ-ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΑΝΤΙ-ΕΕ ΛΑΪΚΟ ΡΕΥΜΑ ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ


Εκτύπωση
---000_Anti-EU3/3/2016 

Μεγάλες ανατροπές στις διαθέσεις των πολιτών καταγράφει το πρόσφατο Ευρωβαρόμετρο, που συνιστά έρευνα της κοινής γνώμης με παραγγελία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.  
Από τα ευρήματα του Ευρωβαρόμετρου προκύπτει ότι ένα νέο ευρύ λαϊκό ρεύμα έχει αρχίσει να σαρώνει τις χώρες της ΕΕ, συχνά και με μεγάλη πλειοψηφία, το οποίο στρέφεται κατά του ευρώ και της ΕΕ.  
Αντίστοιχο ρεύμα, όπως δείχνει το Ευρωβαρόμετρο, έχει αρχίσει να γιγαντώνεται καθημερινά στη χώρα μας, τείνοντας να διαμορφώσει νέα ανατρεπτικά πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα.
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΣΠΑΡΤΗΣ
***
Απαισιόδοξοι για το μέλλον της χώρας τους αλλά και για το μέλλον της ΕΕ εμφανίζονται οιΈλληνες πολίτες σύμφωνα με το τελευταίο Ευρωβαρόμετρο (σ.σ. έρευνα κοινής γνώμης που έγινε το φθινόπωρο του 2015 μετά από αίτημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής). Τα στοιχεία της έρευνας κατατάσσουν την Ελλάδα στις χώρες με τη χειρότερη ποιότητα ζωής στην ΕΕ, σύμφωνα με τις απόψεις των πολιτών της χώρας.
Στο ελληνικό τμήμα της έρευνας συμμετείχαν 1.002 πολίτες από αντιπροσωπευτικές περιοχές της επικράτειας.
Σε εθνικό επίπεδο οι Έλληνες εμφανίζονται να μην εμπιστεύονται κανέναν από τους θεσμούς, οι οποίοι σε αξιολογική σειρά είναι οι εξής: πολιτικά κόμματα (EL: 92% EU28: 78%), Βουλή των Ελλήνων (EL: 83% ΕU28: 64% αντίστοιχη εθνική Βουλή), η ελληνική κυβέρνηση (EL: 82% EU28:66% αντίστοιχη εθνική κυβέρνηση), οι περιφερειακές και τοπικές δημόσιες αρχές (EL: 82%ΕU28: 51%).  
Δυσπιστία εκφράζεται και για τα ΜΜΕ και συγκεκριμένα για την τηλεόραση (EL 80%υψηλότερο αρνητικό ποσοστό της έρευνας EU28: 47%), τον γραπτό Τύπο (ΕL: 65% υψηλότερο αρνητικό ποσοστό της έρευνας, EU28: 50%) και το ραδιόφωνο (EL: 61%2ο υψηλότερο ποσοστό μετά της Τουρκίας 66%, EU28: 36%). Πιο θετικά διακείμενοι φαίνεται να είναι οι Έλληνες ερωτηθέντες για το Διαδίκτυο, καθώς τείνουν να το εμπιστεύονται περισσότερο από το μέσο όρο των Ευρωπαίων (EL: 43% ΕU28: 35%) αν και για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσηςεκφράζεται δυσπιστία (EL: 51% Eu28: 55%).  
Ως προς την εικόνα για την ΕΕ, προκύπτει ότι οι Έλληνεςπερισσότερο από όλους τους Ευρωπαίους πολίτες, εμφανίζονται απαισιόδοξοι για το μέλλον της Ευρώπης. Ανήσυχοι για την πορεία της ΕΕ είναι 7 στους 10 Έλληνες πολίτες εκτιμώντας ότι η ΕΕ έχει πάρει λάθος δρόμο. Σημαντική μερίδα της ελληνικής κοινής γνώμης εκφράζεται αρνητικά για την εικόνα της ΕΕ (EL 38%- EU28: 23%). Θετική εικόνα φαίνεται να έχει για την ΕΕ μόνο το 22% των Ελλήνων ερωτηθέντων. Θετικό πρόσημο στην εικόνα της ΕΕ προσδίδουν οι έννοιες/πρακτικές με τις οποίες την ταυτίζουν οι ερωτηθέντες και συγκεκριμένα με αυτή του ευρώ ως κοινού νομίσματος (EL 50%, EU28: 37%), της ελευθερίας να ταξιδεύουμε, να σπουδάζουμε και να εργαζόμαστε οπουδήποτε στην ΕΕ επιθυμούμε (EL: 49% EU28: 49%), της ειρήνης (EL 28% EU28: 27%), της ισχυρής φωνής που έχει η ΕΕ σε παγκόσμιο επίπεδο (EL: 24% EU28: 22%) και της πολιτιστικής πολυμορφίας (EL:23% EU28: 28%). Δυσπιστία εκφράζεται απέναντι στο θεσμό της ΕΕ από 8 στους 10 Έλληνες. Το ποσοστό δυσπιστίας είναι στην Ελλάδα 81%. Οι Έλληνες δείχνουν και το χαμηλότερο ποσοστό εμπιστοσύνης (EL: 18%, EU28: 32%) μετά την Κύπρο 17%.  
Όσον αφορά στην αίσθηση του "ανήκειν" στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ένας στους δύο Έλληνες πολίτες δηλώνει ότι δεν αισθάνεται ως πολίτης της ΕΕ.  
Όσον αφορά στην οικονομική κατάσταση και στην ποιότητα της ζωής, οι Έλληνες περισσότερο από όλους τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες ομολογούν ότι η ποιότητα ζωής τους έχει υποτιμηθεί(EL: 92% ΕU28: 55%). Τα στοιχεία κατατάσσουν την Ελλάδα και τη Βουλγαρία στις χώρες με τηχειρότερη ποιότητα ζωής στην ΕΕ, τουλάχιστον σύμφωνα με τις απαντήσεις των ιδίων των πολιτών τους που ζουν εκεί. Επίσης 6 στους 10 Έλληνες είναι δυσαρεστημένοι από τηνκαθημερινή τους ζωή ενώ την ίδια στιγμή 8 στους 10 Ευρωπαίους πολίτες δηλώνουν ευχαριστημένοι. Οι Έλληνες πολίτες δηλώνουν ότι τους τελευταίους 12 μήνες δυσκολεύτηκαν να πληρώσουν αθροιστικά τους λογαριασμούς που επιβαρύνουν σε μηνιαία βάση το νοικοκυριό τους (EL: 90% αθροιστικά, ΕU28: 36% αθροιστικά). Οι Έλληνες περισσότερο από όλους τους Ευρωπαίους πολίτες εκφράζουν το φόβο ότι τα χειρότερα για την οικονομία έπονται (EL: 70%, ΕU28: 46%).  
Οι Έλληνες και Ευρωπαίοι πολίτες θεωρούν απαραίτητη τη λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης ανθρώπων από χώρες εκτός της ΕΕ. Η ελληνική κοινή γνώμη όμως δηλώνει ότι η Ελλάδα πρέπει να βοηθάει τους πρόσφυγες (EL: 85% EU28: 65%).
http://www.iskra.gr/index.php

Να ανακτήσουμε το ζωτικό μας χώρο: Ή αυτοί ή εμείς!


Να ανακτήσουμε το ζωτικό μας χώρο: Ή αυτοί ή εμείς!
ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΙΔΕΩΝ
Δημοσίευση: Φύλλο 301 - 27/2/2016
       
Λέμε για τους ανθρώπους ότι είναι καλοπερασάκηδες, με την κακή έννοια. Ότι συσσωρεύουν χρήματα και τα ξοδεύουν για αυτοκίνητα, ταξίδια και εξοχικά, που σημαίνει ότι είναι λάτρεις της ιδιοκτησίας, της επίδειξης και της αδιαφορίας για το διπλανό τους. Αλλά γενικεύοντας δεν έχουμε πάντα δίκιο ή, εν πάση περιπτώσει, συχνά δεν βλέπουμε αυτή την κατάσταση πραγμάτων κι από άλλες σκοπιές που μπορεί είτε να κάνουν ακόμα αυστηρότερη την κριτική μας ή να τη σχετικοποιήσουν και να την απαλύνουν. Το σκεφτόμουν έντονα αυτό καθώς άκουγα τον Δημήτρη Πουλικάκο, πάνω από ένα τσάι με κονιάκ στην πλατεία Βικτωρίας, να μου λέει ότι λείπει από τους ανθρώπους ο ζωτικός χώρος. Κι όμως, αυτή η σημαντική διαπίστωση συνήθως δεν υπεισέρχεται στους παράγοντες που διαμορφώνουν την κρίση μας για τον τρόπο που ζουν πολλοί συμπολίτες μας οι οποίοι δεν ανήκουν στην μειοψηφούσα τάξη που διασφαλίζει απεριόριστο χώρο για τον εαυτό της και στριμώχνει τη μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων στον ελάχιστο.
Όταν ήμασταν παιδιά, είχαμε γειτονιές που ήταν ζωντανές. Είχαμε αλάνες για να κυνηγιόμαστε, να παίζουμε μπάλα ή να κάνουμε ποδήλατο. Τα μισά οικόπεδα ήταν άχτιστα κι όταν θέλαμε μεγαλύτερη άπλα πηγαίναμε στον τεράστιο ελεύθερο χώρο μπροστά στη Σχολή Ευελπίδων, πάνω από το Πεδίο του Άρεως ή ανεβαίναμε στα νταμάρια, στα Τουρκοβούνια, που ξεκινούσαν από το Πολύγωνο, περνούσαν πάνω από την Άνω Κυψέλη και το Ψυχικό, προσπερνούσαν το Γαλάτσι, που είχε ακόμα κήπους, καλλιέργειες και πρόβατα, κι έφταναν μέχρι το τέλος της Φιλοθέης. Ο ζωτικός μας χώρος εκτεινόταν σε όλες τις γύρω κατοικημένες περιοχές που είχαν μονοκατοικίες και άδεια οικόπεδα. Τα λιγοστά αυτοκίνητα επέτρεπαν να κάνουμε ακίνδυνα ποδήλατο και πατίνι και με το λεωφορείο φτάναμε γρήγορα στο Φάληρο για μια βουτιά στο Σαρωνικό που δεν είχε ακόμα γίνει βούρκος. Μέσα στο διαμέρισμα ζούσαμε λίγες μόνο ώρες. Το πρωί στο Η΄ Γυμνάσιο με την απέραντη αυλή του και το βράδυ στους θερινούς σινεμάδες, κάτω από τα αστέρια. Δεν μας έπνιγε ακόμα η πόλη…
Και μετά; Ο ζωτικός μας χώρος περιοριζόταν ραγδαία. Όλα τα οικόπεδα έγιναν πολυκατοικίες και όλοι οι θερινοί κινηματογράφοι γκαράζ και σουπερμάρκετ, χτίστηκαν τα νταμάρια και όλο το βουνό κατακλύστηκε από τσιμεντένια μεγαθήρια που καταπλάκωσαν τους στενούς δρόμους εξαφανίζοντας όχι μόνο το χώρο διαβίωσής μας επί γης, αλλά εμποδίζοντας και την επαφή μας με τον ανοιχτό ουρανό. Πού να δεις αστέρια πια στα Πατήσια ή το Παγκράτι, με τις πολυκατοικίες και τις λάμπες να φτιάχνουν ένα αδιαπέραστο τοίχος ανάμεσα σε μας και τους γαλαξίες. Και μετά-μετά, ήρθαν οι ατελείωτες ώρες δουλειάς, ήρθε και η τηλεόραση, το βίντεο και το DVD, και η ελευθερία μας περιορίστηκε στα στενότατα όρια του διαμερίσματος, ενός ή δύο, άντε το πολύ τριών δωματίων, που έγινε το κελί μας, με κάποιες ανέσεις για να μην παραπονιόμαστε και να προσαρμοζόμαστε πιο εύκολα στη φυλακή μας. Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, χωρίς να καταλαβαίνουμε τι παθαίναμε, χάναμε το ζωτικό μας χώρο. Και μαζί με το ζωτικό χώρο χάναμε και τους ανθρώπους, τους φίλους και τους γείτονες. Κι όταν ήρθε και ο φόβος και η ανασφάλεια που δημιουργεί η ένταση του ανταγωνισμού, η διεύρυνση της ανισότητας, η πτώση των αξιών, η πολυκοσμία, η καχυποψία και η εγκληματικότητα, ο ζωτικός μας χώρος στένεψε ακόμα πιο πολύ. Κλειστήκαμε περισσότερο μέσα προσπαθώντας να εξωραΐσουμε την κλεισούρα μας, με ό,τι καταναλωτικό ναρκωτικό, χρήσιμο ή άχρηστο, μας πλασάρει η βιομηχανία του θεάματος-ακροάματος που είναι το μακρύ χέρι του εμπορευματοποιημένου τρόπου ζωής. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η έκρηξη της τεχνολογίας που πέτυχε το ακραία αντιφατικό: να περιορίσει δραματικά το ζωτικό χώρο του καθενός πολλαπλασιάζοντας τα μέσα και την ευχέρεια επικοινωνίας!

Ζωντανές σχέσεις
Ζωτικός χώρος δεν είναι μόνο οι τόποι με εύκολη και ελεύθερη πρόσβαση, που είναι γύρω-γύρω, που ζούμε καθημερινά μέσα τους, αλλά είναι και οι ανθρώπινες σχέσεις, οι φιλίες και οι συναναστροφές, που επίσης χάθηκαν μέσα στον ωκεανό των πολυώροφων κτιρίων και αποθαρρύνθηκαν από τις αναπτυξιακές πολιτικές του ατομισμού και του ωχαδερφισμού, που μας παρέσυραν στη μοναξιά, την απομόνωση και τον αποκλεισμό, συχνά με δέλεαρ, χάδι και μεθύσι καταναλωτικό.
Κι έτσι, μέσα σε μερικές δεκαετίες, άλλοι άνθρωποι πέσανε στην κατάθλιψη και την εσωστρέφεια, κάποιοι έγιναν ανθρωποφοβικοί, άλλοι βούτηξαν στα υποκατάστατα και μερικοί εκθείασαν αυτό τον ατομισμό και την εσωστρέφεια σαν μοντερνισμό και ανεξαρτησία. Αυτός, όμως, ο χαμένος ζωτικός χώρος, ανθρωπογενής και περιβαλλοντικός, έσπρωξε τους πολίτες στην αναζήτηση αναπλήρωσης, στη συσσώρευση χρημάτων και καταναλωτικών προϊόντων ή στην αναζήτηση χώρων ελευθερίας έξω και μακριά από τα διαμερίσματα, σ’ ένα αυθαίρετο στη Λούτσα και την Κινέτα ή στην ανακαίνιση του πατρικού σπιτιού στο χωριό. Ο νεοπλουτισμός, με ό,τι αυτός συνεπάγεται, ενίσχυσε την τάση για αναζήτηση περισσότερου ζωτικού χώρου, αλλά δεν ήταν η αιτία που την γέννησε. Οι περισσότεροι πολίτες, που προέρχονταν από την απεραντοσύνη της υπαίθρου ή από τις παλιές γειτονιές των πόλεων που είχαν πολλές ανάσες, δεν βολεύτηκαν ποτέ στην τεχνητή άνεση των διαμερισμάτων τους. Μπορεί να μην συνειδητοποιούσαν τι τους έφταιγε, αλλά ποτέ δεν ήταν πραγματικά και ανόθευτα ευτυχισμένοι, παρ’ όλο που είχαν γλυτώσει από τους υλικούς και κοινωνικούς περιορισμούς της αγροτικής ή της πρωτοβιομηχανικής ζωής. Ο ζωτικός χώρος ποτέ δεν μπόρεσε να αντικατασταθεί από κάτι καλύτερο. Γι’ αυτό, τώρα που μας πτώχευσαν, που μας έκοψαν ή περιόρισαν πολλές από τις ανέσεις και τα αντίδοτα, τα οποία έκαναν αποδεκτό έως επιθυμητό το σύγχρονο λαϊφστάιλ , όπως την ακριβή διασκέδαση, τη μόδα, τα ταξίδια και το shopping, ή έκαναν δύσκολη έως αδύνατη την απόκτηση και συντήρηση των αυτοκινήτων, των εξοχικών και των άλλων απαραίτητων κατευναστικών «ουσιών», η έλλειψη του ζωτικού χώρου γίνεται ανυπόφορη. Γιατί, αφού μας αφαίρεσαν από καιρό το ζωτικό μας χώρο, τώρα προσπαθούν, εκτός από τα απολύτως χρειώδη, να μας αρπάξουν και τα υποκατάστατά του. Και να μας αφήσουν να μαραζώνουμε μέσα στα κλειδαμπαρωμένα διαμερίσματα, χωρίς λεφτά, χωρίς δουλειές, χωρίς φιλίες, χωρίς διαφυγές, μερικούς και χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, με φόβο, ανασφάλεια και απαισιοδοξία. Για να μας καταληστέψουν, για να λεηλατήσουν τη χώρα μας, για να μας κάνουν υποτελείς, νεοαποικιοκρατικά.
Εδώ που φτάσαμε, εδώ που μας φτάσανε, καμία αλλαγή, καμία βελτίωση της ζωής μας, καμία ανάκτηση των ελάχιστων αναγκαίων δεν μπορεί να γίνει εάν αυτός ο τρόπος ζωής και σκέψης δεν αλλάξει, εάν δεν ανατρέψουμε και εκδιώξουμε αυτούς που μεθόδευσαν για ίδιο όφελος αυτή την παγίδευση, εάν δεν ξεσηκωθούμε διεκδικώντας εκ νέου τον αναγκαίο για όλους μας ζωτικό χώρο, σε επίπεδο φυσικού και αστικού περιβάλλοντος, αλλά και, εξίσου σημαντικό, σε επίπεδο ανθρωπίνων σχέσεων και σε επίπεδο ελευθερίας του πνεύματος. Κι αυτό πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί, το γρηγορότερο δυνατό, με σθένος και αποφασιστικότητα, προτού μας πάρουν και τον τελευταίο αέρα που μας απομένει, προτού, πέρα από τη φτώχεια που μας επιβάλουν, μας οδηγήσουν όλους στην υποταγή, την απόγνωση και την τρέλα. Κι αυτό είναι το πιο λογικό που μπορώ να σκεφτώ.

Στέλιος Ελληνιάδης
- See more at: http://www.e-dromos.gr/na-anakthsoume-to-zwtiko-mas-xwro/#sthash.39HFzFB4.dpuf