”ΑΝ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕΤΕ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ” (ΝΑ ΤΥΠΩΣΟΥΜΕ ΝΟΜΙΣΜΑ)

  ΕΛΛΑΔΑ, ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΗΠΑ

---

   

30-10-216

Υψηλά ιστάμενες και πολύ αξιόπιστες πηγές στη Μόσχα, που επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, επιβεβαίωσαν προς τον γράφοντα ότι ο Αλέξης Τσίπρας ρώτησε τον Πρόεδρο Πούτιν αν η χώρα του μπορεί να εκτυπώσει χαρτονομίσματα. “Αν το ζητήσετε μπορούμε” ήταν η απάντηση του Ρώσου Προέδρου, συνέχισαν οι πηγές μας, προσθέτοντας ότι “η ελληνική κυβέρνηση δεν το ζήτησε ποτέ.”

‘Οντως επίσης βολιδοσκοπήθηκε η Μόσχα κάποια στιγμή να παράξει οικονομική στήριξη, ποτέ όμως στα πλαίσια ενός κάποιου ολοκληρωμένου “στρατηγικού σχεδίου”. Οι σχέσεις άλλωστε του ΣΥΡΙΖΑ με τη Ρωσία δεν πήραν ποτέ σοβαρή και συγκροτημένη μορφή.

Αρκετά πριν από τον αναφερόμενο διάλογο, στην αρχή της διαπραγμάτευσης, ο γράφων είχε την ευκαιρία να μιλήσει με ανώτερο Ρώσο αξιωματούχο, από τους καθ’ ύλην αρμόδιους. ‘Ηταν κάπως έκπληκτος με τη στάση της Αθήνας, που δεν ήθελε ούτε καν να κάνει ένα “παιχνίδι”, για να τρομάξει κάπως τους δυτικούς και να τους αποσπάσει κάτι στη διαπραγμάτευση.

Αργότερα την άνοιξη, ο σύμβουλος του Προέδρου Πούτιν και αρχιτέκτων της “Ευρασιατικής ‘Ενωσης”, ο οικονομολόγος Σεργκέι Γκλάζιεφ υποστήριξε, ούτε λίγο ούτε πολύ, σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στο Παρόν, ότι η ελληνική οικονομία θάταν πολύ πιο ανταγωνιστική στο περιβάλλον της Ευρασιατικής ‘Ενωσης, απότι στην ΕΕ.

“Μια μικρή χώρα πρέπει να είναι απρόβλεπτη”, είχε πει ο Ανδρέας Παπανδρέου σε μια ιστορική συνέντευξη που έδωσε στο αμερικανικό Time, λίγο μετά την εκλογή του το 1981. Δείτε πόσο επιδέξια παίζει τώρα τα χαρτιά του δίπλα μας ο Ερντογάν, και με τους Αμερικανούς και με τους Ρώσους. Συγκρίνετε την πολιτική του με την επιδεικτική όσο και απόλυτη προβλεψιμότητα και υποταγή των ελληνικών πολιτικών ηγεσιών, περιλαμβανομένης της σημερινής κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης. Μάλιστα, για να τη δικαιολογήσουν, επιδίδονται στο σπορ της συστηματικής κατατρομοκράτησης του ελληνικού λαού και υιοθετούν μόνιμα τη θέση της Θάτσερ “Δεν υπάρχει εναλλακτική” (ΤΙΝΑ). Οι άνθρωποι θα ζούσαν ακόμα στα σπήλαια υιοθετώντας μια τέτοια άποψη και δεν θα είχαμε ασφαλώς ως εθνική εορτή την επέτειο του ξεσηκωμού του 1821 ή του ‘Οχι. Δηλαδή ήταν καλός ο συσχετισμός δυνάμεων τότε και είναι κακός τώρα;

Ακόμα άλλωστε κι αν έτσι ήταν, που δεν ήταν, τι άραγε πρέπει να κάνει ένας ηγέτης της Αριστεράς, να αναλάβει ο ίδιος τη συνέχιση της καταστροφής της πατρίδας του (και της παράταξής του);

Το που ήταν στραμμένες όλες οι προσδοκίες και ελπίδες της ελληνικής κυβέρνησης το κατέδειξε πέραν αμφιβολίας η δήλωση του κ. Δραγασάκη την επομένη της συνθηκολόγησης, όταν ευχαρίστησε την κυβέρνηση των ΗΠΑ για το αποτέλεσμα (όπως και ο Κώστας Σημίτης μετά τα ‘Ιμια)! Από το 2012 ήδη, ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να βάλει περίπου όλα τα “αυγά” του στο “καλάθι” του “άξονα των ναυτικών δυνάμεων” (ΗΠΑ-Βρετανία-Ισραήλ) για να εισπράξει στο τέλος αυτό που εισέπραξε. Ο κ. Βαρουφάκης, ως Υπουργός και κύριος διαπραγματευτής, τόνισε ότι η Ελλάδα δεν θα ζητήσει “ποτέ” δάνειο από τη Ρωσία. ‘Οποιος έχει περί αυτών αμφιβολίες, ας διαβάσει το συγκλονιστικό ρεπορτάζ της “Καθημερινής” την Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015.

Μόνη της η Αθήνα, και προκαταβολικά, έκαιγε ένα ένα τα χαρτιά της, ελπίζοντας, με ανατολίτικο και διόλου ευρωπαϊκό τρόπο, στα ψίχουλα που θα της πέταγαν. Στο τέλος ούτε καν αυτά δεν πήρε. Τώρα, ο ελληνικός λαός βλέπει τη χώρα του να λεηλατείται και να καταστρέφεται με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα, τους συνταξιούχους να αποδημούν με επιταχυνόμενους ρυθμούς, τους νέους να φεύγουν και την κυβέρνηση να ξεφουρνίζει ιδιοτελείς ανοησίες για δήθεν αυτόματη ανάπτυξη, όπως έκανε ο κ. Τσίπρας στη ΔΕΘ (ή τις εξωφρενικές προβλέψεις Σταθάκη για την ανάπτυξη που έρχεται!). ‘Ενα χρόνο μετά την υποταγή συνεχίζουμε ακάθεκτοι στον δρόμο προς την καταστροφή – και δεν τον βλέπουν μόνο όσοι έχουν συμφέρον να μην τον δούν. Καταστρέφουν τους ‘Ελληνες γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να μας πάρουν τη χώρα. Ο στόχος που βάλανε είναι νάχουν ολοκληρώσει την καταστροφή το 2021. Κι επειδή αρέσκονται πολύ στα σύμβολα, ίσως είναι αυτοί πάλι που κατάφεραν να βάλουν, δια των λογογράφων, τους Σαμαρά και Τσίπρα να τον εκφέρουν αντεστραμμένο, κάνοντας λόγο για εθνική αναγέννηση στα 200 χρόνια της Επανάστασης!

Να το ξεκαθαρίσουμε στο σημείο αυτό. ‘Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι κάποιος ‘Αγιος Βασίλης περίμενε ή περιμένει την Ελλάδα στη Μόσχα, ή ότι αυτά είναι εύκολα και ανώδυνα πράγματα. Δεν υπάρχουν από μηχανής Θεοί, ούτε σωτήρες. Ούτε η Ελλάδα χρειάζεται νέο “ρωσικό” κόμμα, αντίπαλο του “αμερικανικού” ιδίως και του “γερμανικού” που κυριαρχούν, ελληνικό χρειάζεται. Αλλά είναι εγκληματικό για έναν λαό και μια χώρα που απειλούνται με εξαφάνιση, να μην αντιμετωπίσουν όλα ανεξαιρέτως τα ενδεχόμενα, να μην στραφούν προς όλες τις κατευθύνσεις και να μην εκμεταλλευθούν σε βάθος όλες τις διεθνείς αντιθέσεις. Αν δεν το κάνουν δεν είναι γιατί έχουν άλλη άποψη, αλλά γιατί δεν είναι προς το προσωπικό συμφέρον των πολιτικών να το κάνουν.

‘Οταν αναλαμβάνεις εξάλλου τις τύχες μιας χώρας, σε στιγμή που κινδυνεύει η ύπαρξή της, πρέπει να είσαι θανάσιμα σοβαρός, όχι η προετοιμασία σου να είναι ανύπαρκτη και αστεία. Η σημερινή κυβέρνηση δυστυχώς απεδείχθη “παιδική χαρά” στην καλύτερη περίπτωση, ποτέ δεν ετοίμασε τη χώρα και δεν ετοιμάστηκε για αυτό που όφειλε να κάνει, παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις που δέχτηκε κι απέξω κι από μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ. “Μη μου τους κύκλους τάρατε”, ήταν η στάση του σημερινού Πρωθυπουργού σε όσους τον προειδοποιούσαν με όλους τους δυνατούς τρόπους, από το 2012 ακόμα, για την ανάγκη συγκροτημένης στρατηγικής και ύπαρξης πλάνου Β.

‘Οποιος δεν έχει πλάνο Β σε μια διαπραγμάτευση, καταλήγει αναπόφευκτα σε συνθηκολόγηση και υποταγή.

Η Ιστορία φάνηκε πολύ γενναιόδωρη στον κ. Τσίπρα και στην Ελλάδα. Τούδωσε δυόμιση χρόνια να ετοιμαστεί. Μόνο αυτό δεν έκανε. Τα εναπομέναντα περιθώρια να σωθεί η χώρα και ο Ελληνικός Λαός από το προγραμματισμένο τέλος του δεν είναι πλέον πολλά.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Το Παρόν της Κυριακής, στις 16.10.2016

Μέχρι που μπορούν να φτάσουν τα «αριστερά» ανδρείκελα;

30-10-2016

Θα το επαναλάβουμε: «Αυτή η ‘’αριστερή’’ κυβερνητική συμμορία είναι αδίστακτη…» και μέσα στους επιθανάτιους ασπασμούς της είναι ικανή για όλα… 
Τίποτα δεν μας εκπλήσσει πλέον… Η επιλογή Πολύδωρα για τη θέση του Προέδρου στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, αντανακλά τα δραματικά αδιέξοδα των «αριστερών» ανδρεικέλων, καθώς και την τελεσίδικα ξοφλημένη πολιτική τους.

Συνακόλουθα αποτυπώνει και τον πανικό τoυς. Ακριβέστερα τη ΣΥΓΧΥΣΗ απελπισίας και πανικού… 

Μια σύγχυση που οδηγεί τα κυβερνητικά παράσιτα σε αλυσιδωτές σπασμωδικές κινήσεις και σε τέτοιους βλακώδεις τυχοδιωκτισμούς που επιτείνουν ακόμα περισσότερο τα αδιέξοδά τους και επιταχύνουν την πτώση τους. 

Τέτοιοι επιθανάτιοι σπασμοί αποκαλύπτουν, ακόμα και στους «πιστούς» της κυβέρνησης, το αδίστακτο και φαιό πρόσωπό της, καθώς και τον πανικό τής πτώσης της. 

Πώς αλήθεια μπορεί να δικαιολογήσουν τα στελέχη τους τον αυτό-εξευτελισμό τους από την επιλογή Πολύδωρα, που τόσα και τόσα του έχουν σούρει στο παρελθόν; 

Ενδεικτικά μόνο σημειώνουμε τα λόγια Παπαδημούλη: 




Την κυβέρνηση αυτή ΤΙΠΟΤΕ πλέον δεν μπορεί να τη σώσει.Ό,τι και να κάνει θα στρέφεται εναντίον της, θα γίνεται μπούμερανγκ, ακριβώς διότι η ίδια η πολιτική της είναι δραματικά αδιέξοδη, τελεσίδικα ξοφλημένη και υστερικά τυχοδιωκτική… 

Η πτώση της, τέλος, καταγράφει σε απαστράπτουσα μορφή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια τέτοια καιροσκοπική πολιτική συγκρότηση που δεν είχε ΤΙΠΟΤΑ, απολύτως τίποτα, το Αριστερό… Ήταν ένα κατασκεύασμα που ισοπέδωνε και πολτοποιούσε κάθε κοινωνική οριοθέτηση και κάθε ιδεολογία, ένα νεοταξικό κατασκεύασμα ακραίου «εκσυγχρονιστικού» νεοφιλελευθερισμού, ένα μίξερ των ιδεών, των κοινωνικών, ταξικών και εθνικών ποιοτήτων: Το τέλειο νεοταξικό «μοντέλο» της διάλυσης των κοινωνιών, της 

ΠΗΓΗ:http://resaltomag.blogspot.gr/

μετατροπής τους σε αποικίες του 4ου Ράιχ…

Ο Νίκος Κούνδουρος για τους λαθρομετανάστες

ΣΆΒΒΑΤΟ, 29 ΟΚΤΩΒΡΊΟΥ 2016

Κώστας Οικοδόμος
«Το γεγονός με έκανε να δω την πραγματικότητα. Είχα μια ανόητη ευαισθησία και γενναιοδωρία με την είσοδο ή μάλλον την εισβολή των ξένων στην Ελλάδα. Ελεγα ότι της ίδιας γης παιδιά είμαστε, να μπει ο κόσμος στην Ελλάδα, να ευφρανθεί, να νιώσει ασφάλεια, να φάει, να πιει ελληνικό νερό. Ε, από την ώρα του περιστατικού τέρμα όλες αυτές οι εφηβικές μαλακίες. Τέσσερα κτήνη, τέσσερις βάρβαροι που ούρλιαζαν και βρωμούσαν και φορούσαν μάσκες με έκαναν να δω την πραγματικότητα». 
Ο Νίκος Κούνδουρος ήταν μέχρι πρότινος υπέρ των λαθρομεταναστών.
Είχε πέσει στην λούμπα του ανθρωπισμού, βλέποντας μονομερώς το ζήτημα και όχι σφαιρικά, χωρίς να μπεί στον κόπο της νεοταξίτικης εποχής που ζούμε και κατά συνέπεια τον ρόλο της λαθρομετανάστευσης που προωθούν οι πολυεθνικές για να αλώσουν τα κράτη έθνη και να μετατρέψουν την Ελλάδα και Ευρώπη σε ένα απέραντο Μπαγκλαντές. 

Φυσικά για να πετύχουν τα σχέδια τουςπρέπει να τρομοκρατούν τους ντόπιους πληθυσμούς με τις αλλοδαπές συμμορίες που τις αφήνουν να ενεργούν ασύδοτες, όπως στην περίπτωση του Ν.Κούνδουρου αλλά και χιλιάδες ελλήνων πολιτών. 

Να πως περιγραφεί το δράμα του ο Ν Κούνδουρος από τους 

Νίκος Κούνδουρος: «Σήμερα ο τρομοκράτης έχει όνομα και ΑΦΜ»

Είναι οργισμένος και έτοιμος να πολεμήσει με όπλο την τέχνη του.

Με περιμένει στην αυλή του σπιτιού του στο Μετς. Είναι ντυμένος, όπως πάντα, στα μαύρα. Περπατά αργά: οι συνέπειες της επίθεσης που δέχθηκε τον περασμένο Οκτώβριο στο σπίτι του, το οποίο λεηλατήθηκε από τέσσερις αλλοδαπούς που παραλίγο να τον σκοτώσουν, είναι εμφανείς.

Ωστόσο ο Νίκος Κούνδουρος νιώθει και δείχνει βράχος. Δεν κρύβει την οργή του, λυπάται για όσους οδήγησαν την πατρίδα του στην κατάντια, αλλά είναι έτοιμος ακόμη και σήμερα να πολεμήσει. Ισως όχι με ένα τουφέκι, όπως έκανε στον ΕΑΜ, αλλά με μια καινούργια ταινία.

- Πριν από μερικούς μήνες ζήσατε ακόμη μία τρομερή περιπέτεια στην ούτως ή άλλως περιπετειώδη ζωή σας.Κατ΄ αρχάς,πώς αισθάνεστε σήμερα; 

«Βράχος. Το συμβάν βέβαια έχει ακόμη την “ουρά” του γιατί τα άτιμα τα πλευρά θέλουν μήνες να κολλήσουν. Επτά-οκτώ μήνες. Κατά βάθος όμως οφείλω να πω ότι χαίρομαι που το πέρασα».

- Για ποιον λόγο μπορεί κάποιος να χαίρεται που παραλίγο να πεθάνει; 
«Το γεγονός με έκανε να δω την πραγματικότητα. Είχα μια ανόητη ευαισθησία και γενναιοδωρία με την είσοδο ή μάλλον την εισβολή των ξένων στην Ελλάδα. Ελεγα ότι της ίδιας γης παιδιά είμαστε, να μπει ο κόσμος στην Ελλάδα, να ευφρανθεί, να νιώσει ασφάλεια, να φάει, να πιει ελληνικό νερό. Ε, από την ώρα του περιστατικού τέρμα όλες αυτές οι εφηβικές μαλακίες. Τέσσερα κτήνη, τέσσερις βάρβαροι που ούρλιαζαν και βρωμούσαν και φορούσαν μάσκες με έκαναν να δω την πραγματικότητα».

- Από εκείνη τη βραδιά τι δεν θα ξεχάσετε ποτέ; 
«Εκείνο το “μην τον κρατάς, πνίξ΄ τον, τον πούστη! ” που φώναζε ο μόνος που άκουσα να μιλάει τσάτραπάτρα ελληνικά. Εγώ πούστης; Καλά το “πνίξ΄ τον”, το “πούστης” τι το θέλανε; Από εκεί κινήθηκε ένας μηχανισμός από σκέψεις μου που πέταξε έξω από την Ελλάδα όλους τους μετανάστες. Δεν είναι σωστό όμως και ως κοινωνική συμπεριφορά η Ελλάδα να ανοίγει τις πόρτες της σαν την πουτάνα που ανοίγει τα πόδια της: 1.400.000 ξένοι μέσα στη χώρα; Το 15% της χώρας μετανάστες; Πόσοι Ελληνες μπορούν να απορροφήσουν αυτό το νούμερο; Και όμως, έγινε. Αυτά είναι συνέπειες του κόμπλεξ κατωτερότητας που έχουν οι Ελληνες. Να ΄ναι καλά οι κυβερνήσεις. Οι Γερμανοί θα έπρεπε να έχουν το κόμπλεξ, όχι εμείς».

- Τι το ιδιαίτερο είχε το περιστατικό και σας κάνει να αισθάνεστε έτσι; 
«Δεν ήθελαν μόνο να κλέψουν. Ηθελαν να σκοτώσουν. Εναν άλλον κύριο εδώ παρακάτω τον έπνιξαν με μαξιλάρι. Εγώ μόλις που γλίτωσα. Κρατούσαν το μαξιλάρι στο πρόσωπό μου και ίσα που ανέπνεα λίγο από το πλάι. Είδα μια εκδικητικότητα φυλετική, ταξική, κοινωνική, εθνική, όπως θες πες το. Ηταν μίσος. Γιατί αυτό που ήθελαν να πάρουν το είχαν πάρει. Τους το έδωσα. Πήγα στο χρηματοκιβώτιο και τους έδωσα ό,τι είχα. Μπήκαν σε ένα σπίτι που για εκείνους ήταν το Λούβρο και εγώ τους πήγα στο χρηματοκιβώτιό μου να τους δώσω ό,τι λεφτά είχα. Από την ταραχή μου δεν μπορούσα να θυμηθώ τον αριθμό του κωδικού και έκανα ένα λάθος. Μου κοπάνησαν το κεφάλι στο ατσάλι. Μια και δυο και τρεις φορές. Επί δεκαπέντε ημέρες το πρόσωπό μου ήταν μαύρο από το σκοτωμένο αίμα».

- Ετυχε να συναντηθείτε με αλλοδαπό μετά το περιστατικό; Και αν ναι,τι έγινε; 
«Μετά το επεισόδιο βρέθηκα συνεπιβάτης στο αυτοκίνητο ενός φίλου δικηγόρου. Ηρθε ένας Πακιστανός να καθαρίσει τα τζάμια. Του λέει ο φίλος “όχι”. Εγώ, που είχα περάσει αυτά που είχα περάσει, του λέω “δώσ΄ του κάτι του νεαρού, δεν πειράζει”. Του έδωσε λοιπόν ένα κέρμα. Το παίρνει ο Πακιστανός, το κοιτάζει και μας το πετά στα μούτρα. Πήδηξα έξω σαν να ΄μουν 18 χρόνων, τον έπιασα από τον σβέρκο και τον έσυρα με μια κακία, με ένα μίσος, στο αυτοκίνητο και του ΄πα “βρες το”. Από πίσω ο κόσμος έβλεπε την εικόνα ενός λευκού που έσουρνε έναν φουκαρά Πακιστανό σαν να ήταν σκύλος. Η εντύπω ση που έδωσα ήταν ότι η λευκή ράτσα ταλαιπωρούσε έναν φουκαρά πακιστανό σκύλο. Και όμως συνέβαινε το ανάποδο. Η παρεξήγηση είναι μέσα στη ζωή μας».

- Θα πρέπει να είναι πολύ παράξενο για έναν άνθρωπο που έχει δει τόσο πολλά: Εμφύλιο,Κατοχή, εκτελέσεις, εξορία στη Μακρόνησο...

«Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το περιστατικό που έζησα κακιά στιγμή, αλλά έτσι θα το εξευτέλιζα. Δεν ήταν σαν το τραμ που με πάτησε στον δρόμο εξαιτίας μιας αδεξιότητάς μου. Ηταν το γέννημα ενός στάτους πολύ ευρύτερου που κυριαρχεί σε όλη την Ελλάδα. Η ταπείνωση ενός έθνους σε σημείο να μην μπορεί να κυκλοφορήσει κανείς στον δρόμο χωρίς το καρδιοκτύπι μη τυχόν του τύχει το απρόσμενο κακό. Οπως μου είπε ο αστυνομικός διευθυντής που με βρήκε τότε, “η Αθήνα είναι μια ανοχύρωτη πόλη όπου κυριαρχούν ο φόβος, η ανησυχία και το απρόσμενο”. Ο καθένας μπορεί να κάνει το οτιδήποτε και ο καθένας μπορεί να υποστεί το οτιδήποτε. Η Αστυνομία, σύμφωνα με τα λόγια του, μπορεί να κάνει πάρα πολύ λίγα πράγματα και ακόμη λιγότερα να κυνηγήσει, πόσω μάλλον να καταδικάσει. Και έτσι είναι. Κακό τέλος είχε η ηρωική ελληνική φυλή μετά το αλβανικό, μετά τον ανταρτοπόλεμο, μετά το ασικλίκι, μετά τη νίκη της Δεξιάς, μετά το Μακρονήσι. Ολα αυτά τα πράγματα σφράγισαν το κακό μέρος από τη μοίρα του Ρωμιού. Ισως μας προόριζε η μοίρα για μια καλύτερη ζωή. Για ελευθερία».

- Η Ελλάδα ωστόσο έχει κρατήσει όλα αυτά τα χρόνια. 
«Κρατήθηκε από το αίμα κάποιων που βρέθηκαν φάτσα με φάτσα με τον θάνατο. Και τι είχαν κάνει; Πρόδωσαν, λέει, την πατρίδα. Μα την πατρίδα την προδίδουν κάθε μέρα. Την πατρίδα σήμερα την προδίδουν οι βουλευτές, την προδίδουν οι άνθρωποι με το πολύ χρήμα, την προδίδουν αυτοί οι αθλιότατοι που διαχειρίστηκαν τα εθνικά ταμεία μας- ο Τσοχατζόπουλος, ας πούμε. Τους ξέρουμε όλοι. Σήμερα ο ελληνικός λαός είναι ταπεινωμένος και με σκυμμένο το κεφάλι. Μονάχα η φοβερή πείνα, η οποία κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας και σε μερικούς μήνες θα μετατρέψει τον φόβο σε πανικό, θα σπρώξει κατά τη γνώμη μου τον λαό στον δρόμο. Είδες τι έγινε στην Αγγλία; Θα το κάνουμε κι εμείς, δεν γίνεται αλλιώς. Με τη φωνή “Κάτω οι βάρβαροι”. Οι χρηματιστές, η κυρία Μέρκελ, αυτοί είναι οι βάρβαροι. Εμείς τι φταίμε; Θα μου πεις, δεν υπάρχει άνθρωπος σε μια δημοκρατική κοινωνία που να μη φταίει. Αλλά αν κάνεις σε καθέναν μια ανάλυση θα δεις ότι δεν φταίμε. Εσύ τι φταις; Εγώ τι φταίω; Υπάρχει αυτή η τρομερή γενίκευση. Ολοι τα φάγαμε. Τι πρόλαβες να φας εσύ ή εγώ; Ο ελληνικός λαός είναι αμέτοχος εκ των πραγμάτων. Οχι μόνο δεν τα έφαγε αλλά δεν είχε και τη δυνατότητα να τα φάει γιατί ζει κάτω από τον ζυγό δημοκρατικών κυβερνήσεων, είτε λέγονται Νέα Δημοκρατία είτε λέγονται ΠαΣοΚ. Οι τρομοκράτες του λαού είναι το κράτος. Ποιος είναι περισσότερο τρομοκράτης σήμερα από τον κ. Παπακωνσταντίνου; Ο φουκαράς που τραβά μια τουφεκιά και σκοτώνει έναν άλλον φουκαρά δεν είναι τρομοκράτης. Είναι παιχνίδι. Οι τρομοκράτες δεν είναι πια κάτι αόριστο. Σήμερα ο τρομοκράτης έχει όνομα, έχει επίθετο, έχει ΑΦΜ. Τα έχει όλα».

- Τι κάνει λοιπόν μπροστά στο αδιέξοδο ένας έλληνας καλλιτέχνης; 

«Δεν είναι εύκολο να είσαι Ελληνας αυτή τη στιγμή. Ή πρέπει να αποσυρθείς στο σπίτι σου και απλώς να βλέπεις, σαν παρατηρητής, ή, αν θες να πάρεις μέρος στα πράγματα, θα πρέπει να γίνεις πρόσωπο υπό έλεγχο. Οχι της Αστυνομίας ή της εξουσίας αλλά του γείτονά σου, του αδελφού σου, της Ιστορίας που σε περικυκλώνει. Πρέπει να είσαι συνεχώς υπόλογος. Η δική μου αντίσταση ήταν πάντα να κάνω ταινίες όχι διασκεδαστικές αλλά που ήθελαν να καταθέσουν το άδικο μαρτύριο ενός λαού που προοριζόταν για καλύτερη μοίρα. Και αυτό πρόκειται να κάνω τώρα με την επόμενη ταινία μου, το “Πλοίο”».

Ο πατέρας του Νίκου Κούνδουρου αρνήθηκε τα τρία παιδιά του να γίνουν μέλη της φασιστικής νεολαίας του Μεταξά.«Το πληρώσαμε επί χρόνια»λέει σήμερα ο σκηνοθέτης.«Μετά ήρθαν ο πόλεμος, η Κατοχή, η πείνα, σε κάθε γωνιά βλέπαμε από ένα πτώμα ή και περισσότερα. Από τα 17 μου βρέθηκα στα σπάργανα του ΕΑΜ, στην ένοπλη ομάδα Μπάιρον. Δεν είναι εύκολα όλα αυτά για ένα πιτσιρίκι που αλλιώς μεγάλωσε και αλλιώς αναγκάστηκε να βιώσει τη ζωή. Ηταν φυσικό λοιπόν να διαμορφώσει μια άποψη σε ένα νεαρό παιδί που το μόνο που του έμενε ήταν ή να πάρει ένα τουφέκι και να πάει στα βουνάή να υποταχθεί. Τίποτε άλλο».Το δεύτερο δεν ταίριαζε ούτε στον Νίκο Κούνδουρο ούτε στα αδέλφια του.

Ο σκηνοθέτης μνημονεύει τον Ρήγα Φεραίο: Του Ελληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει.«Δεν ξέρω για σήμερα, αλλά του τότε Ελληνα ο τράχηλος δεν άντεχε την ταπείνωση, την ευτέλεια, το τίποτε μιας παθητικής ζωής. Προτιμούσε την πιο σκληρή διαδικασία, ακόμη και να έρθει φάτσα με φάτσα με τον θάνατο.
Σήμερα ο θάνατος είναι είδος πολυτελείας. Τον συναντάς σε κανένα νοσοκομείο με τρεις νοσοκόμες γύρω σου και με μια “πάπια” να φροντίζει το κορμί σου ώστε να μην ταπεινωθεί. Είναι το ίδιο με το να έχεις έρθει φάτσα με φάτσα με το εκτελεστικό απόσπασμα...

Τη βραδιά της προηγουμένης της εκτέλεσης του Μπελογιάννη το κόμμα μου ζήτησε να φροντίσω τη γυναίκα του χωμένος σε ένα αυτοκίνητο έξω από τις φυλακές της Καλλιθέας περιμένοντας να ακούσουμε τον κρότο έξι-επτά τουφεκιών. Ολα αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα ξεχάσεις εύκολα και γίνονται ένα με την ως τότε ζωή σου.
Εξοικειώνεσαι και δεν τα βγάζεις ποτέ από μέσα σου».

«Το “Πλοίο” είναι ένα σχέδιο που γεννήθηκε μέσα από κάποιες περίεργες αλήθειες»λέει ο Νίκος Κούνδουρος για την επόμενη ταινία του,η οποία βρίσκεται «στο 12 παρά ένα για να γυριστεί». Θα είναι αγγλόφωνη και με άγνωστους ηθοποιούς στη διανομή.

«Πριν από περίπου δύο χρόνια μάθαμε ότι ένα πλοίο μαύρο σαν την Κόλαση, που κουβαλούσε στάριήρθε από την Αμερική,άραξε κάπου εδώ στις θάλασσες του Ιονίου και στη συνέχεια έφυγε για το Ισραήλ που,ως γνωστόν,δεν παράγει στάρι.Αργότερα μάθαμε ότι όχι μόνο στάρι δεν είχεαλλά το φορτίο του ήταν τελειότατος πολεμικός εξοπλισμός.Παράλληλα γίνονταν οι καινούργιες επιθέσεις του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων».

Ολα αυτά ήταν γραμμένα στα ρεπορτάζ των εφημερίδων και πέρασαν απαρατήρητα.Ο Κούνδουρος πήρε το δημοσιογραφικό υλικό και έφτιαξε το σενάριο μιας μυθοπλαστικής ταινίας με τη φιλική συνεργασία δύο συγγραφέων.Ενδιαμέσως η ταινία θα γεμίζει και με άλλα περιστατικά,επίσης αληθινά.

«Σε δύο κτίρια,ένα στην Κρήτη και ένα στην Πελοπόννησο,διάφοροι επιτήδειοι μαζεύουν κορίτσια από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και τους υπόσχονται δουλειές για να τις κάνουντελικά πόρνες.Υπάρχει επίσης μία ακόμη στοά μασόνων,οι μεσάζοντες ανάμεσα στους Αμερικανούς και στους Ισραηλινούς».

Ο Θεόφιλος Τσάφος είναι ένας εγκληματίας που έχει εκπαιδευτεί για να εξευτελίσει την ανθρώπινη ύπαρξη ξεκινώντας από τον εαυτό του.Πρώτα καίει στην πυρά του φανατισμού την καρδιά του.Στη συνέχεια, άκαρδος,ψάχνει να βρει θύματα για να ολοκληρώσει τη Μυστική Αποστολή του.Τα χέρια του γίνονται φονικά όπλα και τελικά πνίγει τη μοναδική γυναίκα που αγάπησε στη ζωή του την ώρα της ερωτικής πράξης. Αυτές τις ημέρες το Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης φιλοξενεί το έργο «Η απολογία του Θεόφιλου Τσάφου»,έναν μονόλογο που έγραψε πριν από 38 χρόνια ο Νίκος Κούνδουρος αλλά δεν είχε ανεβεί ως σήμερα στη σκηνή.Σκηνοθετημένο από τηΓιώτα Κουνδουράκη, πραγματεύεται την περίπτωση ενός εγκληματία που έχει εκπαιδευθεί για να εξευτελίσει την ανθρώπινη ύπαρξη καταστρέφοντας τα πάντα- από τον εαυτό του ως τον έρωτα.Ο «Θεόφιλος Τσάφος» γράφτηκε στο Λονδίνο επί χούντας.Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από αληθινό γεγονός το οποίο είχε διαβάσει εκείνη την εποχή στις εφημερίδες:«Με ενδιέφερε,το έψαξα καλά και το έγραψα.Ημουν πολύ πιο νέος τότε,αλλά πιστεύω ότι το έργο για την εποχή του περιέχει μια αντίσταση».
ΠΗΓΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΒΗΜΑ 

λαθρομετανάστες και άλλαξε την θέση του. 

Οι Αθεόφοβοι

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , 29 Οκτωβρίου 2016 .

Γράφει ο mitsos175

Όμοιος τον όμοιο αγαπά κι η κοπριά τα λάχανα, λέει η παροιμία. Τώρα μεταξύ Φίλη και Άδωνη ποιός είναι το λαχανικό και ποιός το λίπασμα είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα.

Ο "άθεος" και ο "δωδεκάθεος" λοιπόν δίπλα - δίπλα στην Εκκλησία, να ψέλνουν και να προσεύχονται. Τι έψελναν; Την εξόδιο ακολουθία της Οικονομίας ίσως; Μήπως δέηση να μην ξυπνήσουμε και τους πάρουμε στο κυνήγι; Δεν άκουσα. Αν κρίνω όμως από το σταυροκόπημα του μπουμπούκου, μάλλον είναι προσευχή πριν το γεύμα. Καθόσον, όταν είναι να ορμήσει στο ψητό, έτσι κάνει το σταυρό του, να δουν οι άλλοι πόσο θρήσκος είναι. Σταυροκοπιούνται πριν φάνε κι άλλα από τα εισοδήματα των εργαζομένων στο οικουμενικό φαγοπότι που ετοιμάζουν.

"- Ευλόγησον δανειστή. - Ευλογημένη η κατοχή του ΔΝΤ και της ΕΕ και των αγίων Τραπεζών. Αμήν..."
Κι εμείς να παρακαλούμε: "Σώσον Κύριε το Λαό σου..." Αλλά αν δεν κουνήσεις κι εσύ λίγο το χεράκι σου, καλέ μου εργαζόμενε, τι να σου κάνουν οι προσευχές;

Μόνο χεράκι - χεράκι δεν πιάστηκαν Άδωνης και Φίλης. Φίλοι - Φίλη... καριοφίλι. Θα έδιναν και καυτό φιλί με γλώσσα, ίσως να χαμουρεύονταν λίγο, αλλά σεβάστηκαν το χώρο. Τους ψηφοφόρους πάλι δεν τους σέβονται καθόλου, αλλά αυτοί είναι ποίμνιο, δεν είναι ποιμένες. Έχει διαφορά: Το πρόβατο τρως, όχι το βοσκό.

Ήταν που υπήρχε "κόντρα" μεταξύ της κυβέρνησης και της Εκκλησίας! Όσο για το χέρι - χέρι με το υπόλοιπο του Καρατζαφέρη μην απορείς. Ψήνεται οικουμενική και θέλουν να σε βάλουν στο κλίμα, μη σου έρθει απότομα και σκαλώσει το κουτόχορτο στο λαιμό.

Όλα, λόγω της ημέρας, που μια συναίνεση την ήθελε. Βέβαια οι παππούδες μας το 40 δεν συνήνεσαν με τους φασίστες, τους πολέμησαν, αλλά ο Φίλης είναι ομοϊδεάτης με τον Άδωνη.

Τώρα θα γίνω πολύ κακός: Παπά, ο Άδωνης χασμουριόνταν, δεν έψελνε. Καλά σ' αυτό δεν τον κατηγορώ. Κι εμένα, όταν μας πήγαιναν Εκκλησία, με έπιανε μια νύστα. Θες το λιβάνι, η γλώσσα που δεν καταλαβαίναμε γρι, μου έρχονταν να την πέσω για ύπνο στην καρέκλα. Έπιανα όμως την ψιλοκουβέντα με το διπλανό, έτσι περνούσε η ώρα. Είχαμε όμως και το νου μας στο δάσκαλο, μη μας ρίξει μετά τίποτε καντήλια, διότι "δεν σεβόμασταν την ιερότητα του χώρου".

Τώρα, ρε δάσκαλε, τι έχεις να πεις για τους κηφήνες, ε; Αυτοί που παριστάνουν τις θεούσες, έχουν ιερό και όσιο; Σέβονται τίποτα; Τίποτε απολύτως! Όλα ένα σώου, μια απάτη. Τους "τίμησαν" τους αγωνιστές. Τους πετσόκοψαν τη σύνταξη. Τους έκοψαν τα φάρμακα, το ΕΚΑΣ, τους έβαλαν χαράτσια. Όποιος γλύτωσε το 40 από τα SS το βρίσκει τώρα από τις Τράπεζες.
Ακόμα χειρότερη η λεηλασία σήμερα. Διότι τότε στα έπαιρναν όλα: Σοδειά, κοσμήματα, σπίτι, ζωή. Και τώρα πάλι όλα στα παίρνουν, αλλά σήμερα σε βγάζουν και χρεωμένο από πάνω! Μας λένε ακόμα χρωστάμε!

Σας χρωστάμε ρε κερατάδες, πράγματι. Μπόλικες φάπες με κλωτσιές για επιτόκιο. Πότε θα σας "ξοφλήσουμε", πότε θα πληρώσετε κακούργοι, για όσα μας κάνετε, δεν ξέρω, αλλά νιώθω ότι η ώρα ζυγώνει. Κανάγιες! "Εθνική ομοψυχία" στη μάσα, στην εκμετάλλευση του αδύνατου. Ένας Άρης 

ΠΗΓΗ:http://tsak-giorgis.blogspot.gr/

χρειάζεται να κάνει την αρχή. Θα φανεί, που θα πάει, είναι ώρα... .

Ο Σύριζα, το Άρδην και η πατριωτική Αριστερά

ΚΙΝΗΜΑ ΑΡΔΗΝ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ

29-10-2016

Του Γιώργου Καραμπελιά από την Ρήξη τ. 126

Στα έξι χρόνια της κρίσης, η αποσύνθεση μιας παρασιτικής κοινωνίας παρήγαγε ελάχιστα θετικά αντισώματα, ενώ, αντίθετα, βιώνουμε έναν κατήφορο στον βόρβορο, χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Εξάλλου από το 2010 επισημαίνουμε πως ο άναρθρος χαρακτήρας του κινήματος ενάντια στα μνημόνια δεν προοιωνιζόταν τίποτα το θετικό και προσπαθούσαμε απεγνωσμένα, από το εσωτερικό του, να το μετασχηματίσουμε σε κίνημα ανάταξης της χώρας.

Υπογραμμίζαμε διαρκώς πως, αν συνεχιζόταν αυτή η πορεία, η χώρα θα μεταβαλλόταν σε ένα αποτυχημένο κράτος, διοικούμενο από μαφιόζους και ολιγάρχες. Σήμερα, το κατ’ εξοχήν κόμμα της ελληνικής διανόησης (με την ευρεία έννοια του όρου, δηλαδή όσοι διαδραματίζουν κάποιο ρόλο στην κοινωνική αναπαραγωγή –εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες, «διαχειριστές» της κοινωνικής συναίνεσης, στα ΜΜΕ, στην ψυχική υγιεινή κ.λπ. ), ο ΣΥΡΙΖΑ, άνοιξε τον δρόμο στον Λεβέντη, στον Σώρρα, τον Μαρινάκη, τον Καλογρίτσα…
Στο βιβλίο μου Η αποστασία των διανοουμένων, που εκδόθηκε το 2013, περιέγραφα την παρακμή της ελληνικής διανόησης, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πως το κόμμα της όχι απλώς θα άνοιγε τον δρόμο στους ολιγάρχες, μέσα από την αποτυχία του, αλλά θα είχε το θράσος να τους εισαγάγει το ίδιο στην πολιτική και την επικοινωνιακή ηγεσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως ατζέντης του Καλογρίτσα. Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα των διανοουμένων, ο… «διανοούμενος» Κιμούλης, ο «διανοούμενος»-βουλευτής Δημήτρης Σεβαστάκης, ο «διανοούμενος» υπουργός Νίκος Ξυδάκης και ο νεορθόδοξος βουλευτής Κώστας Ζουράρης –για να μην αναφέρω άλλες λεπταίσθητες ψυχές των Εξαρχείων και του Κολωνακίου, που ασχολούνται με τις «έμφυλες ταυτότητες»–, λειτουργούν ως ατζέντηδες και υπηρέτες μαφιόζων και ολιγαρχών.
Τι ακριβώς κάνουν όλες αυτές οι δεκάδες χιλιάδες των λεπτών ψυχών, καλλιτεχνών, ηθοποιών, συγγραφέων, λογοτεχνών, εκπαιδευτικών και «πνευματικών ανθρώπων» που στήριξαν –φανατικά ή έστω «κριτικά»– την άνοδο αυτής της αριστερής μαφίας στην εξουσία; Ακόμα περισσότερο, τι κάνουν όσοι, όταν το Άρδην έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου από το 2014, μας καλούσαν να μη δειχνόμαστε τόσο «υστερικοί» και να περιμένουμε, προσφέροντας την «κριτική μας υποστήριξη».

Το Άρδην και ο Σύριζα

Βέβαια, είναι αλήθεια πως από πολύ παλιότερα είχαμε έρθει σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο μάλιστα ενισχύονταν οι εθνομηδενιστικές του τάσεις. Αυτή η εθνομηδενιστική ροπή αποτέλεσε και την αφετηρία της ρητής άρνησης συμμετοχής μας στις αρχικές κινήσεις για τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και της αποστασιοποίησής μας από τον Αλέκο Αλαβάνο, ο οποίος, όταν έγινε πρόεδρος του Συνασπισμού –και του ΣΥΡΙΖΑ– εγκατέλειψε τάχιστα τις πατριωτικές του ευαισθησίες.
Ωστόσο, επειδή δεν θέλαμε να προτάξουμε με ιδεοληπτικό τρόπο τις αντιρρήσεις μας, προσπαθούσαμε πάντοτε να διατηρούμε καλές σχέσεις, ιδιαίτερα με όσους έδειχναν όντως κάποιες πατριωτικές ευαισθησίες. Έτσι, συχνά-πυκνά, καλούσαμε στις εκδηλώσεις μας στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπως ο Λαφαζάνης, ο Ρινάλντι, κατ’ εξοχήν ο Γλέζος. Παλαιότερα, μάλιστα, ο Μανώλης Γλέζος, ιδιαίτερα, αλλά και ο Λαφαζάνης, είχαν θελήσει «να μεσολαβήσουν» για μια ένταξή μας στον ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο επιχείρησε δυο τρεις φορές στη συνέχεια και ο παλιός γνωστός μας, από τον «αγώνα των τυφλών», στις αρχές της δεκαετίας του 1980, Παναγιώτης Κουρουμπλής.
Παρότι θεωρούσαμε ανέφικτη μια τέτοια συνεύρεση, δεδομένων των τεράστιων διαφορών μας, για να μη φανούμε «ακατάδεκτοι» και επειδή πολλοί φίλοι από την «πατριωτική αριστερά» μας πίεζαν σχετικά, συμφωνήσαμε να πραγματοποιήσουμε, τουλάχιστον, μια συζήτηση μαζί τους… Η απάντηση αναμένεται ακόμα. Και ήταν αναμενόμενο. Ιδιαίτερα όσοι Συριζαίοι μας γνώριζαν από το παρελθόν, όπως η Τασία Χριστοδουλοπούλου, ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος, ο Αντώνης Νταβανέλος, ο Θόδωρος Δρίτσας και άλλοι – ορισμένοι από αυτούς και παλιά μέλη της Ρήξης–, αντέταξαν ένα αποφασιστικό βέτο και στην υποψία συζήτησης μαζί μας. Διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι εμείς δεν ανήκαμε σε εκείνες της ομάδες της «πατριωτικής αριστεράς» που θα έκαναν γαργάρα τις απόψεις τους, αλλά αντίθετα θα συγκρουόμασταν ανοικτά με τον εθνομηδενισμό. Ορθώς, λοιπόν, από τη σκοπιά ενός εθνομηδενιστικού κόμματος, οι άνθρωποι απέκλεισαν κάθε σχετική πρόταση και ο Γλέζος, ο Λαφαζάνης, ο Κουρουμπλής, εγκατέλειψαν κάθε σχετική προσπάθεια.
Παρ’ όλα ταύτα, επειδή ακόμα κάποιοι θεωρούσαν πως οι αποκλίνοντες δρόμοι μας αποτελούσαν συνέπεια μιας παρεξήγησης, –ιδιαίτερα με τον Αλέξη Τσίπρα, με τον οποίο δεν είχαμε μέχρι τότε κάποιες προσωπικές σχέσεις–, προσπάθησαν να αρθούν οι «παρεξηγήσεις» –τις οποίες χρέωναν και στην οξύτητα της κριτικής μας–, μέσω κάποιας προσωπικής επαφής μαζί του.
Κάποιος, πολύ παλιός φίλος του Άρδην, αλλά και του Αλέξη Τσίπρα, προσπάθησε, ήδη από το 2012, και μετά την έντονη κριτική μας στον αναδυόμενο τυχοδιωκτισμό του, να διευθετήσει κάποια συνάντησή μας μαζί του ώστε να αρθούν οι πιθανές «παρεξηγήσεις». Και πάλι, παρά την πεποίθησή μας πως μια τέτοια συνάντηση θα ήταν χωρίς νόημα, μετά την επιμονή του κοινού φίλου, την αποδεχτήκαμε. Εντούτοις, ως αναμένετο, αυτή η συνάντηση, από αναβολή σε αναβολή, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Εξάλλου ο Τσίπρας, την ίδια εποχή, βρισκόταν σε πυρετώδεις διαβουλεύσεις με τον Βαρδινογιάννη, τον Ψυχάρη και τους αντιπροσώπους των πρεσβειών. Μάλιστα, στα πλαίσια των εγγυήσεων που προσέφερε, είχε ήδη από το φθινόπωρο του 2012 συμφωνήσει μαζί τους για τη σύνθεση των ευαίσθητων υπουργείων που αφορούν τις εξωτερικές σχέσεις και την άμυνα της χώρας (όπως είχαμε πληροφορηθεί έκπληκτοι από σοβαρή πηγή)1.
Ακόμα και μέχρι το δημοψήφισμα του 2015, αρκετοί διανοούμενοι της «πατριωτικής αριστεράς» προσπαθούσαν να μας πείσουν να μην είμαστε τόσο αρνητικοί στις τοποθετήσεις μας απέναντι στον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, διότι «ο Αλέξης είναι πατριώτης κατά βάθος και απλώς περιστοιχίζεται από εθνομηδενιστές» – όλως τυχαίως. Ένας μάλιστα ασκούσε έντονη κριτική στον εθνομηδενισμό του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και στην αίθουσα «Ρήγας Βελεστινλής», στην Ξενοφώντος, όπου παρευρισκόταν συχνά ως ομιλητής, αλλά σίγησε μετά την υποψηφιότητά του στις ευρωεκλογές του 2014 και…. παραμένει υπουργός.
Στη σαγήνη του νεαρού απατεώνα –και, κατά βάθος, του ίδιου του οπορτουνισμού τους– έπεσαν ακόμα και διανοούμενοι εκτός ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και από τον χώρο της ορθόδοξης διανόησης, ή ακόμα και κάποιοι που στέκονταν «κριτικά» απέναντί του, όπως μια άλλοτε στενή φίλη, καθηγήτρια φιλοσοφίας, η οποία δημοσιεύει επικριτικά (προς τιμήν της) κείμενα για τον εθνομηδενισμό στην ιστοσελίδα του… Αντώνη Λιάκου(sic!). Και αυτή όμως μας δήλωσε πως δεν μπορεί να παραχωρήσει το σχετικό κείμενο στο Άρδην, διότι η ίδια, ο Λιάκος και ο Τσίπρας (ίσως και ο Καλογρίτσας), παρά τις διαφωνίες τους, ανήκουν επιτέλους στην… αριστερά, την οποία εμείς πολεμούμε!
Μέχρις εδώ θα μπορούσαμε να τα δεχθούμε όλα, στο πλαίσιο μιας συγκαταβατικής αντίληψης για τα ανθρώπινα. («Ο άνθρωπος είναι ένα δεμάτι χόρτα, τρίβεται…», αναφέρει ο Σεφέρης). Οι άνθρωποι, ακόμα και οι καλύτεροι, συχνά ακολουθούνε το ρεύμα, εξάλλου δεν παρακολουθούν όλοι επισταμένως τα πολιτικά τεκταινόμενα.
Τι γίνεται όμως όταν το ίνδαλμά τους ξεπουλάει αδιάντροπα και ανοικτά τις ελληνικές τράπεζες και την ελληνική δημόσια περιουσία στους ξένους, όταν μεταβάλλει τη χώρα σταδιακώς σε ένα απέραντο χοτ σποτ, όταν παραδίδει την ενημέρωση στους ολιγάρχες, όταν προχωράει ταχύτατα στην οριστική εκποίηση της Κύπρου, όταν έχει μεταβάλει σε προσωπικότητα της πολιτικής ζωής τον Βασίλη Λεβέντη, όταν, όταν… Τι κάνουν όλοι αυτοί, οι έστω πλανημένοι και εύπιστοι; Μήπως αποφασίζουν να ενωθούν επιτέλους σε κάποιο κίνημα εθνικής σωτηρίας, ή έστω να υπογράψουν μια καταγγελία για τα κανάλια όπως αθρόα υπέγραφαν στο παρελθόν κατά της επαράτου δεξιάς; Όχι. Απλώς δηλώνουν «απογοητευμένοι», «απατημένοι», και φροντίζουν να επιμηκύνουν όσο περισσότερο γίνεται την παραμονή τους τις βίλες και τα νησιά τους, για να πνίξουν τον πόνο τους με κρασί Σαντορίνης σε κάποια μαγευτική ελληνική παραλία.

Σημείωση
1. Χαρακτηριστικό της αμοιβαίας συμπάθειας μας, είναι το γεγονός ότι όταν το 2013 βρεθήκαμε να συνταξιδεύουμε δίπλα-δίπλα σε πολύωρη πτήση, δεν ανταλλάξαμε ούτε καλημέρα, παρότι γνωριζόμαστε, – ούτε καν με την παρούσα «συντρόφισσα Μπέττυ», η οποία στα νιάτα της στην Πάτρα, ως φοιτήτρια, συμμετείχε σε συναντήσεις της Ρήξης.

ΠΗΓΗ:http://ardin-rixi.gr/

28η Οκτωβρίου: Η κακόγουστη φάρσα των ανδρεικέλων…

29-10-2016

Ζούμε μια κακόγουστη ιστορική φάρσα: Η φετινή επέτειος του ιστορικού «ΟΧΙ» απέναντι στους εισβολείς του φασιστικού άξονα συμπίπτει με ένα δραματικό «ΝΑΙ» των «αριστερών» ανδρεικέλων στους σημερινούς εισβολείς: Στο νέο φασιστικό «άξονα» της ΕΕ, του Ευρώ και της διεθνούς μαφίας του χρήματος (νεοταξικός φασισμός). 
Στη σημερινή επέτειο του «ΟΧΙ», ζούμε ένα συναινετικό παραλήρημα του «ΝΑΙ» στις νέες κατοχικές δυνάμεις:
ΟΛΑ τα καθεστωτικά κόμματα και οι δορυφόροι τους είναι υστερικοί υπερασπιστές και ανδρείκελα της ΕΕ, του Ευρώ και των διεθνών μαφιόζων του ιμπεριαλισμού… 

Ποια είναι η κακόγουστη ιστορική φάρσα; 

Ότι όλα αυτά τα ανδρείκελα του «ΝΑΙ» στη νέα ΚΑΤΟΧΗ (του 4ου Ράιχ) εξυμνούν το λαϊκό «ΟΧΙ» του ’40 και την ηρωική Αντίσταση του ελληνικού λαού στην παλιά κατοχή: Του 3ου Ράιχ… 

Η ΑΠΑΤΗ και ο εμπαιγμός της «αριστερής» κυβέρνησης: 

«Η 28η Οκτωβρίου του 1940 καθώς και ο Αγώνας της Αντίστασης φανερώνουν την ικανότητα και τη δύναμη του λαού να δίνει νικηφόρες λύσεις στα πιο αντίξοα αδιέξοδα, όταν γίνεται πρωταγωνιστής και υπεύθυνος της ίδιας του της ιστορίας…». 

Ο ΣΥΡΙΖΑ που υπέγραψε τη ληξιαρχική πράξη ΚΑΤΟΧΗΣ μας στο 4ο Ράιχ και τους διεθνείς τοκογλύφους, μιλάει για την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ του ’40: Τέτοιος μακάβριος ιστορικός μορφασμός ΑΠΑΤΗΣ και σφετερισμού του «ΟΧΙ» του ’40!!! 

Μετατρέπει το λαϊκό «ΟΧΙ» του 40 (ΟΧΙ στο 3ο Ράιχ), σε «ΝΑΙ» στο 4ο Ράιχ, μέσω της σφετεριστικής ταχυδακτυλουργίας… 

Και με τον ίδιο ΚΥΝΙΚΟ και ΑΥΘΑΔΗ τρόπο που μετέτρεψε το συντριπτικό λαϊκό «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, σε δωσίλογο «ΝΑΙ»!!! 

ΟΛΑ τα δωσίλογα κόμματα της κατοχικής Βουλής, με το ίδιο πνεύμα, δημαγωγούν για την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ του λαού στον παλιό φασισμό (3ο Ράιχ). 

Με την ίδια ΑΠΑΤΗ συσχετίζουν το χθες με το σήμερα: Με την ΑΠΑΤΗ της «εθνικής ενότητας» και «ομοψυχίας»!!! 

Ζητούν δηλαδή, με αυτό το συσχετισμό του χθες με το σήμερα, «εθνική ενότητα» και ομοψυχία» στο «ΝΑΙ» της σημερινής ΚΑΤΟΧΗΣ: «ΝΑΙ» στο 4ο Ράιχ!!! 

Με αυτά τα τεχνάσματα παραπλανούν, συσκοτίζουν και δολοφονούν την ιστορική αλήθεια: Την πολιτική και ηθική διάσταση του λαϊκού «ΟΧΙ» του 40, αλλά και την πολιτική και ηθική διάσταση του «ΟΧΙ» του λαού σήμερα, το «ΟΧΙ» στους νέους δυνάστες της κατοχής μας. 

Έτσι οι πολιτικοί απατεώνες, με πρωτοπόρο το ΣΥΡΙΖΑ,μετατρέπουν το «ΟΧΙ» του ΄40 (στο 3ο Ράιχ), σε «ΝΑΙ» στο 4ο Ράιχ, όπως μετέτρεψαν το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος σε «ΝΑΙ»… 

Οι νέοι «γερμανοτσολιάδες», ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΑ, μας καλούν σε ένα «ΝΑΙ» «εθνικής ενότητας» και «ομοψυχίας» στους δημίους μας: Στους νέους αποικιοκράτες… 

Αυτές οι δωσίλογες ταχυδακτυλουργίες απορρέουν από τον τρόμο τους: Γνωρίζουν ότι ο ελληνικός λαός, λέει εκ νέου ένα βροντερό «ΟΧΙ» στη νέα κατοχή και στο νεοταξικό φασισμό: Του 4ου Ράιχ. 

Όπως και το 1940 έτσι και σήμερα ο ελληνικός λαός λέει «ΟΧΙ»!

ΤΟΤΕ το «ΟΧΙ» ΟΡΓΑΝΩΘΗΚΕ, κόντρα και ενάντια στο ΚΑΘΕΣΤΩΣ, και ο ελληνικός λαό έγραψε μία από τις πιο συγκλονιστικές, ηρωικές και αγωνιστικές σελίδες της ιστορίας του… 

ΣΗΜΕΡΑ το «ΟΧΙ» του έχει προδοθεί από τους δήθεν «αριστερούς». 

Το τραγικό της ιστορίας: Σήμερα δεν υπάρχουν οι δυνάμεις εκείνες που ΤΟΤΕ οργάνωσαν το «ΟΧΙ» του λαού: Αυτές έχουν ενσωματωθεί στο καθεστώς… 

Δεν είναι λαός που δεν λέει «ΟΧΙ», είναι αυτοί που δεν τον αφήνουν να οργανώσει το «ΟΧΙ» του: Αυτό είναι το μεγάλο πολιτικό μας δράμα… 

ΣΗΜΕΡΑ ο ελληνικός λαός πρέπει να ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ και τα ΕΜΠΟΔΙΑ αυτών που έχουν καταστρέψει κάθε κύτταρο και ιμάντα της οργανωμένης κινητοποίησης του «ΟΧΙ»… 

Με αυτήν την έννοια πρέπει να προβάλλουμε και να γιορτάζουμε την 28η του Οκτώβρη: Έπος της αγωνιστικής στάσης τού ελληνικού λαού, της αυτοθυσίας του και της ακατάβλητης δύναμης των αξιών και της ηθικής της οργανωμένης ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ του… 

Πρέπει να στραφούμε για μια ακόμα φορά στο ιστορικό μας παρελθόν για να αντλήσουμε θάρρος και δύναμη, αλλά και για να επανακτήσουμε την αγωνιστική ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τους νέους εισβολείς του πλανητικού, αυτή τη φορά, ΦΑΣΙΣΜΟΥ… 

Εδώ θα υπογραμμίσουμε απλώς τούτο: «Η παραποιημένη αυτή ιστορία, σε σχέση με την αληθινή ιστορία, είναι όπως ο εφιάλτης σε σχέση με τα βιώματα της πραγματικής ζωής. Δεν μπορεί κανείς να ξεχωρίσει που σταματά η μυθολογία και αρχίζει η αλήθεια».

ΠΗΓΗ:http://resaltomag.blogspot.gr/

Το σημερινό νόημα του ΟΧΙ

29-10-2016

γράφτηκε στον Τοιχο about 12 hours ago -  0 Comments

του Προκόπη Μπίχτα

Oι κατοχικές δυνάμεις είναι εδώ. Τα νοήματα της 28ης Οκτωβρίου και της Εθνικής Αντίστασης είναι επίκαιρα. Οι οικονομικοί, πολιτικοί και ιδεολογικοί εκπρόσωποι του νεοφιλελευθερισμού και νεοφασισμού έχουν, προς το παρόν, νικήσει. Τα τάνκς και τα αεροπλάνα τους, σήμερα, είναι τα μνημόνια και το χρέος. Τα όργανα της επιβολής της θέλησής τους είναι η κυβέρνηση και σύσσωμη η αντιπολίτευση.

Σήμερα το όπλο του ελληνικού λαού πρέπει να είναι η ενότητα, και ο αγώνας πρέπει να είναι πολιτικός, οικονομικός και ιδεολογικός. Στον αγώνα αυτόν πρέπει να συστρατευθούν όλοι αυτοί που πλήττονται από το καθεστώς της κατοχής, ανεξάρτητα από τις κομματικές τους επιλογές, ακριβώς όπως αυτοί που πολέμησαν το 1940-41, όπου ανάμεσά βρίσκονταν δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί κι όπως αυτοί που εντάχθηκαν και πολέμησαν με το ΕΑΜ, όπου ανάμεσά τους βρίσκονταν αστοί, εργάτες, αγρότες, αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, ακόμα και μεταξικοί στρατιωτικοί και παπάδες.

Οι στόχοι του σημερινού αγώνα πρέπει να είναι η κατάργηση των μνημονίων, η μονομερής, πλήρης διαγραφή του χρέους, η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, η πλήρης σεισάχθεια χρεών προς πολίτες και επιχειρήσεις, η κοινωνικοποίηση των τραπεζών. 

Το σημερινό «ΟΧΙ» είναι ΟΧΙ στην παγκοσμιοποίηση, ΟΧΙ στον ιμπεριαλισμό, ΟΧΙ στην κατοχή των Βρυξελλών, ΟΧΙ στους προδότες, ΟΧΙ στους απογόνους του Άγι Στίνα.

ΠΗΓΗ: http://www.stontoixo.com/

Ο ακήρυκτος πόλεμος εξόντωσης του Ελληνισμού

28-10-2016

Όπου κι αν στρέψω το βλέμμα μου βλέπω μια χώρα, καταρημαγμένη, λεηλατημένη. Όλα είναι όχι μόνο υπό την κατοχή, αλλά την ιδιοκτησία πλέον των ξένων κατακτητών, έστω και με τη ψευδεπίγραφη λεοντή της ελληνικής ονοματολογίας, όπως ΕΤΕ, ΟΤΕ, BMW Hellas κ.λπ. Δείτε και ακούστε στο διαδίκτυο με τι ωμούς χαρακτηρισμούς «στολίζουν» τους τωρινούς εξουσιομανείς

κυβερνήτες οι πρώην συνοδοιπόροι τους Αλαβάνος και Κωνσταντοπούλου (κάτι περισσότερο θα γνωρίζουν για το ποιόν τους)…

Σύμφωνα με τη διαμαρτυρία της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων (που αποσιωπήθηκε κι αυτή από τα κατευθυνόμενα μμε) –πέραν του ζητήματος των θρησκευτικών- έχει φθάσει στα σχολεία ήδη από 20/09/2016 εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας, με την οποίαν «επιβάλλεται να διδάσκονται συνοπτικά και να μην εξετάζονται στο Λύκειο τα ακόλουθα κεφάλαια της αρχαίας ιστορίας: Κυκλαδικός Πολιτισμός, Μινωικός Πολιτισμός, Μυκηναϊκός Πολιτισμός. Η σημασία των Περσικών Πολέμων . Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Ο Φίλιππος ο Β’ και το Οικουμενικό Κράτος του Μ. Αλεξάνδρου»!!!

Είναι γνωστόν πως στα σχολεία της μέσης (αλλά και ανωτάτης) εκπαίδευσης ό,τι δεν εξετάζεται, δεν μαθαίνεται. Έτσι, αντί το Υπουργείο να καταργήσει τα ανωτέρω, έρχεται στα μουλωχτά και ύπουλα, με τον τρόπο του Φίλη, του Λιάκου, δηλαδή της Ρεπούση, του Τσίπρα, του Καμμένου, του Θεοδωράκη, της Γεννηματά, του Λεβέντη κ.ά., να εκθεμελιώσει τα κλασσικά γράμματα, τις ανθρωπιστικές σπουδές, την ίδια την ιστορία μας από την εκπαίδευση. Πριν κατάργησαν επίσης τον «Επιτάφιο του Περικλέους», που είναι το Σύμβολο της Πίστεως της Δημοκρατίας, είναι η δήλωση του λαού, ότι μπορεί να αποφασίζει για τα κοινά, να είναι αυτός που χτίζει Παρθενώνες.

Πρέπει κανείς να είναι ημιμαθής ή σε σύγχυση, για να μην κατανοεί πλέον, ότι εφαρμόζεται μέσω των τιποτένιων πολιτικών ανδρεικέλων, μια γιγαντιαίων διαστάσεων επιχείρηση κατά του Ελληνισμού. Εφαρμόζεται κατά γράμμα το δόγμα Henry Kissinger, ο οποίος ήδη από τη δεκαετία του 1970, μεταξύ άλλων ανοσιουργημάτων του, όπως η διχοτόμηση της Κύπρου, πρότεινε και τα εξής «… Οι Έλληνες είναι Λαός, που δεν δαμάζεται εύκολα. Μόνο αν του καταστρέψουμε την Παιδεία και την Πολιτιστική του Παράδοση θα γονατίσει…»

Γιατί όμως τόσο μένος κατά του Ελληνισμού; Γιατί, οι Έλληνες απελευθερώθηκαν από τα δεσμά κάθε μορφής Δεσποτείας του Σκοταδισμού. Οι Έλληνες αισθάνθηκαν πάθος για τον Άνθρωπο, όπως τον περιέγραψε και ο Σοφοκλής «ως το πιο θαυμαστό δημιούργημα της φύσης».

Γιατί, οι Έλληνες επινόησαν την πόλη, την κοινωνία των πολιτών, όπου στον ανθρωποκεντρικό χώρο της δεν κυβερνά η καταπιεστική καθυπόταξη στους μονάρχες, την ολιγαρχία, τους τυράννους και τους δυναστικούς θεούς, αλλά η ελευθερία των ανθρώπων. Δηλαδή η ικανότητά τους να σκέφτονται ανεξάρτητα, να συνδιαλέγονται ισόνομα, να αγορεύουν δικαιωματικά (τις βούλεται αγορεύειν;), να επιλέγουν και να αναγορεύουν κυβερνήτες, με τον πέλεκυ τη λογοδοσία και τον απολογισμό. Γιατί, οι Έλληνες επινόησαν την εγκόσμια ευτυχία, την χαρά της επίγειας ζωής. Γιατί οι Έλληνες εφεύραν την πραγματική Δημοκρατία...

Γιατί, οι Έλληνες ζουν, από άποψη Κλιματολογική, Βιολογική, Γεωπολιτική και Γεωστρατηγική στην ζωτικότερη περιοχή του κόσμου, την Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο, που ο Σκώτος γεωγράφος Mackinder στο έργο του «Democratic Ideals and Reality» ονόμασε «Καρδιά της Γης».

Γιατί, η νέα τάξη πραγμάτων της παγκοσμιοποίησης έχει μια και μόνη ιδεολογία, την Αντιγνώση (βλ. Λιλή Ζωγράφου: Αντιγνώση – Τα δεκανίκια του καπιταλισμού, 18η έκδοση!). Γιατί η Αντιγνώση είναι η ιδεολογία κατοχύρωσης των συμφερόντων μιας ασήμαντης και βάρβαρης μειοψηφίας, να επιβληθεί σε εκατομμύρια πολιτισμένους ανθρώπους. Γιατί, επιβάλλοντας την αστυνομοκρατία και τη χειραγώγηση του πνεύματος, με την αμορφωσιά και τις αμόρφωτες μάζες ξεκομμένες από τις ρίζες της ιστορίας και τις εθνικές της καταβολές, διασφαλίζονται οι βάρβαροι κατακτητές - αποικιοκράτες - εκμεταλλευτές από τον κίνδυνο, που αποτελεί γι αυτούς η Ελληνική Παιδεία.

Γι αυτό, κηρύχτηκε ο «ακήρυκτος» πόλεμος εξόντωσης του Ελληνισμού. Γι αυτό οι καρχαρίες της παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας και του σιωνισμού αποφάσισαν με τον υποσιτισμό, την υλική και πνευματική στέρηση και την κατάθλιψη, να ρίξουν στο θάνατο το 1/3 του πληθυσμού της Ελλάδος, να εκπατρίσουν την Ελληνική Νεολαία και να καταστήσουν τους υπόλοιπους Έλληνες εξουθενουμένουςπαρίες, άκληρους και ανέστιους δούλους στις ΕΟΖ (Ειδικές Οικονομικές Ζώνες δούλων).

Κι όλα αυτά «νομιμοποιούνται» στο «ελληνικό» κοινοβούλιο, μέσα από χιλιάδες σελίδες νόμων, που έχουν επεξεργαστεί και τυπωθεί στα εγκληματικά κέντρα της παγκόσμιας ολιγαρχίας και ψηφίζονται εδώ από την εγκάθετη κοινοβουλευτική χούντα, που εν πολλοίς είναι απογυμνωμένη από οποιαδήποτε ηθική και αισθητική.

Ενάντια στον κοινωνικό - εθνικό Αρμαγεδδώνα, οι περισσότεροι από εμάς δεν παύουμε να αμυνόμαστε. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε διαδηλώσει δεκάδες φορές. Πολλοί από εμάς έχουμε υπογράψει δεκάδες ανοιχτές επιστολές διαμαρτυρίας. Οι πλειονότητα από εμάς έχουμε συμμετάσχει σε συνδικαλιστικές ή δημοτικές παρατάξεις, κοινωνικά κινήματα και πολιτικά κόμματα, για να αναχαιτίσουμε τις εχθρικές επιθέσεις. Κι όσοι δεν είμαστε τυχοδιώκτες για αποκλειστικά ίδιον όφελος συνειδητοποιήσαμε, ότι όλα αυτάήταν κάτι σαν προσευχές προς τους ισχυρούς, σαν νομιμοποίηση της κατεστημένης αταξίας πραγμάτων, σαν αναγνώριση ήττας από το κατεστημένο σύστημα της βάρβαρης εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Παρ όλα αυτά, δεν χάσαμε τον πόλεμο! Παρ όλα αυτά θέλουμε να νικήσουμε. Και πρέπει να νικήσουμε. Και θα νικήσουμε. Γιατί πάντα νικάμε στο τέλος. Μας στέρησαν την Ιστορία μας. Όμως, πρέπει να γνωρίσουμε την Ιστορία μας. Πρέπει να ανακτήσουμε τη μνήμη μας. Να γίνουμε υπερήφανοι Έλληνες, γι αυτά που ήμασταν, γι αυτά που δημιουργήσαμε, γι αυτά που πρέπει να είμαστε!

Πρώτιστο μέλημά μας ας γίνει -κατά την κοινωνιολογική θεωρία- η υποκειμενική συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της πολιτικής ανυπακοής και του ψυχολογικού πολέμου από τη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού ενάντια στα πειθήνια όργανα της ν.τ.π. Η αντικειμενική προϋπόθεση της αφύπνισης – πολιτικής δράσης - επανάστασης υπάρχει... τη βιώνουμε ήδη τα αιματηρά αυτά χρόνια της λιτότητας, της μνημονιακής χολέρας, της λεηλασίας κάθε δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, της απώλειας της Εθνικής Κυριαρχίας, της κατάργησης κάθε ίχνους εργασιακού δικαιώματος.

Κι όπως γράφει ο δάσκαλος των στυγνών εκμεταλλευτών, των εξουσιομανών δικτατόρων και των τιποτένιων υπηρετών τους, ο Μακιαβέλι, «η κάθε ηγεσία φοβάται δύο κινδύνους, το μίσος και την περιφρόνηση».

Μισήστε τους – Περιφρονήστε τους - Σπάστε τους το ηθικό!!!

http://www.drachmi5.gr/

Πούτιν: Η Μόσχα θα εκκαθαρίσει τη “φωλιά των τρομοκρατών” στο Χαλέπι

28-10-2016

Πούτιν: Η Μόσχα θα εκκαθαρίσει τη “φωλιά των τρομοκρατών” στο Χαλέπι

Πηγή MIgnatiou
Η Ρωσία δεν έχει άλλη επιλογή παρά να εκκαθαρίσει τη “φωλιά των τρομοκρατών” στο Χαλέπι της Συρίας, παρά το γεγονός ότι στην πόλη ζουν και άμαχοι πολίτες, δήλωσε σήμερα ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν.

Ο Πούτιν είπε ότι ο κόσμος θα πρέπει να θρηνεί για τους αμάχους παντού και όχι μόνο στο Χαλέπι, κάνοντας λόγο για πολίτες που σκοτώνονται σε περιοχές γύρω από τη Μοσούλη του Ιράκ, όπου είναι σε εξέλιξη μια ευρεία επιχείρηση των ιρακινών δυνάμεων και του διεθνούς συνασπισμού για την εκδίωξη των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους.
“Οι καμπάνες θα πρέπει να χτυπούν για όλα τα αθώα θύματα. Όχι μόνο στο Χαλέπι”, υπογράμμισε.
Σχολιάζοντας τις σχέσεις Μόσχας-Ουάσινγκτον, ο Ρώσος πρόεδρος είπε ότι του ήταν δύσκολο να συνεργάζεται με την αμερικανική κυβέρνηση επειδή η τελευταία δεν τηρούσε τις συμφωνίες, συμπεριλαμβανομένης και αυτής για τη Συρία. Πρόσθεσε όμως ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί με έναν νέο πρόεδρο, όποιον επιλέξουν οι Αμερικανοί ψηφοφόροι, και να συζητήσει μαζί του τα όποια προβλήματα υπάρχουν.Αναφερόμενος στις κυβερνοεπιθέσεις και σε άλλους είδους παρεμβάσεις στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, ο Πούτιν τις χαρακτήρισε “ανυπόφορες”. Η αμερικανική κυβέρνηση έχει κατηγορήσει τη Ρωσία για τις επιθέσεις χάκερ στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές του Δημοκρατικού Κόμματος, όμως η Μόσχα αρνείται κατηγορηματικά κάθε ανάμιξή της σε τέτοιες ενέργειες.

Διάσταση απόψεων με Μόσχα για Χαλέπι παραδέχεται ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών

Ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, μίλωντας σε ίδιωτικό τηλεοπτικό δίκτυο και αναφερόμενος στις σχέσεις με την Ρωσία μετά την εξομάλυνση, δήλωσε ότι υπάρχει ανταλλαγή πληροφοριών στο πλαίσιο ενός τριπλού μηχανισμού στον οποίο μετέχουν και οι συμμαχικές δυνάμεις.

Και πρόσθεσε: “Με τη Ρωσία έχουμε συγκροτήσει έναν ισχυρό μηχανισμό με τρείς ομάδες. Γίνονται πολύ καλές συνεδριάσεις. Ο μηχανισμός λειτουργεί ωφέλιμα. Με την Ρωσία έχουμε διάσταση απόψεων σε ό,τι αφορά το Χαλέπι. Αλλά πρέπει να έχουμε καλό διάλογο ακόμη και στα θέματα που δεν έχουμε τις ίδιες απόψεις. Στις επαφές συνεδριάζουμε υπό την προεδρία του κ. Προέδρου της Δημοκρατίας μας και επί του παρόντος στο σύστημα λειτουργεί.”

ΠΗΓΗ http://grothia.gr/