ΣΥΡΙΖΑ: Χαράματα …ως κλέφτες …στο Πολυτεχνείο

ΤΕΤΆΡΤΗ, 16 ΝΟΕΜΒΡΊΟΥ 2016

Το κατάντημα είναι πολύ λίγο για να χαρακτηρίσει κάποιος τον εξευτελισμό του νεομνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ και των μεγαλο-στελεχών του. Χαράματα, ως κλέφτες, έσπευσαν σήμερα Τετάρτη (16/11) να καταθέσουν στεφάνι στο Πολυτεχνείο οι Βούτσης, Φίλης, Δρίτσας, Γαβρόγλου, Ρήγας και λοιποί καμπαλέρος της χαμερπούς νεοαποικίας με ισχυρή συνοδεία κομματικής περιφρούρησης.

Ο λόγος αυτής της πρωϊνιάτικης κατάθεσης ήταν να αποφύγουν οι νεομνημονιακοί αξιωματούχοι τα κακά συναπαντήματα, αν και πάλι δεν απέφυγαν τα “γιούχα” από τους λιγοστούς νέους και νέες που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο Πολυτεχνείο. 

Την προηγούμενη μέρα οι ίδιοι αυτοί κυβερνο-κομματικοί αξιωματούχοι, καταργώντας το Σύνταγμα και γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τις δημοκρατικές λαϊκές ελευθερίες, απαγόρευαν κάθε συνάθροιση και πορεία στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας και συνέτρωγαν, λιβανίζοντας τον, με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. 

Την προηγούμενη μέρα, λοιπόν, οι νεομνημονιακοί του ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα ενάντια στους διαδηλωτές και την επόμενη, πρωί – πρωί, στεφάνι στους νεκρούς της αμερικανοκίνητης Χούντας και της αμερικανοκρατίας στη χώρα, μια χώρα που έχει καταντήσει σκέτη αποικία. 

Ποτέ πριν η υποκρισία δεν είχε ξεπεράσει κάθε όριο! 

Z.K 

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016 

ΠΗΓΗ: 
http://www.iskra.gr/

Προέλαση Ρώσων και Σύρων στο Χαλέπι

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Η ΙΝΤΛΙΜΠ ΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΧΤΥΠΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΣΙΚΟΥΣ KALIBR

«Σκόνη και θρύψαλα» μετά την ρωσική ομοβροντία το ανατολικό Χαλέπι

του Θεόφραστου Ανδρεόπουλου

Σε «σκόνη και θρύψαλα» έχει μετατραπεί το ανατολικό Χαλέπι το οποίο μετά τις χθεσινές ρωσικές ομοβροντίες «σφυροκοπιέτιαι» ανηλεώς από την ρωσική και την συριακή Αεροπορία καθώς ο συριακός Στρατός με την υποστήριξη Ρώσων Spetsnaz διεισύουν στα ερείπια της πόλης.

 

Οι ισλαμιστές έχουν κατανοήσει ότι το «παιχνίδι» για αυτούς έχει χαθεί και έχουν ξεκινήσει ομαδικές εκτελέσεις καθώς παρατηρούνται έντονες τάσεις σε πολλούς μαχητές να επιχειρούν να παραδοθούν στα κυβερνητικά στρατεύματα.

 

Την ίδια στιγμή στο νοτιοδυτικό μέτωπο της πόλης ο συριακός Στρατός μαζί με την Hezbollah, εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση καταλμβάνοντας το προάστιο  Aqrab το οποίο κατείχε η ισλαμιστική Jaysh Al-Fateh's (Army of Conquest)

 

Την επίθεση οδήγησαν οι επίλεκτες Tiger Forces, του συριακού Στρατού και εκατοντάδες μαχητές της Hezbollah. Διέσπασαν τις αμυντικές γραμμές της Jaysh Al-Fateh στον βόρειο άξονα της συνοικίας αναγκάζοντάς τους ισλαμιστές να υποχωρήσουν προς το Souq Al-Jabas το οποίο αργότερα καταλήφθηκε.

 

Οι ισλαμιστές απόδείχθηκαν ανήμποροι να αναλάβουν πρωτβουλία και αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν προς την έρημο για να αποκτήσουν μια καλύτερη αμυντική θέση στις παρυφές της πόλης.

 

Έτσι λοιπόν σήμερα πριν από λίγο επίσημα ο συριακός Στρατός ανακοίνωσε την αντιστροφή όλων των εποιτυχών αποτελεσμάτων που είχε η Jaysh Al-Fateh during κατά την μεγάλη επίθεσή της.

 

Ο συριακός Στρατός αναμένεται να εξαπολύσει μια μαζική επίθεση τις επόμενες ημέρες στοχεύοντας σε διάφορους άξονες μέσα και γύρω από το Χαλέπι και θα πρόκειται για την μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση σε όλη την διάρκεια του πολέμου που μπορεί να σημάνει το οριστικό τέλος της μάχης της πόλης.

 

Μετά θα ακολουθήσει το έτερο προπύργιο των ισλαμιστών η Ιντλίμπ ενώ η Ράκκα η «πρωτεύουσα» του Χαλιφάτου θεωρείται ότι θα πέσει σύντομα στα χέρια των Κούρδων SDF.

 

Παρατηρείται ότι οι ισλαμιστές δεν φαίνονται να λαμβάνουν πλέον βοήθειες από τον αμερικανικό παράγοντας ίσως εν αναμονή της στάσης που θα τηρήσει η νέα κυβέρνηση Τραμπ που αναμένεται να είναι τελείως διαφορετική από της προηγούμενης.

http://www.pronews.gr/portal

 

Πούτιν: “O κόσμος παρασύρεται προς μία εντελώς νέα διάσταση

 από την οποία δεν θα υπάρξει επιστροφή”

16-11-2016

Χωρίς περιστροφές, σε μια αδημοσίευτη στα Δυτικά ΜΜΕ συζήτηση, ο Ρώσος πρόεδρος αποκάλυψε σε ξένους δημοσιογράφους ότι η ρωσική τεχνολογία στα πυραυλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς είναι κάποια χρόνια μπροστά από εκείνη των Αμερικανών και τους προειδοποίησε για τις ολέθριες συνέπειες της πρακτικής της απόκρυψης των αληθινών δεδομένων από τους πολίτες των χωρών τους.

Πηγή πρωτότυπου ρεπορτάζ στα αγγλικά: Fort Russ   
Απόδοση:  Ας Μιλήσουμε Επιτέλους 

Στα πλαίσια του πιο πρόσφατου Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ, που έλαβε χώρα στην Αγία Πετρούπολη το καλοκαίρι, ο Βλαντίμιρ Πούτιν είχε την ευκαιρία να συζητήσει με εκπροσώπους των διεθνών ΜΜΕ για κάποια θέματα, τα οποία ελάχιστα απασχόλησαν τα μέσα ενημέρωσης εκτός Ρωσίας. Στην συζήτηση αυτή, η οποία αγνοήθηκε συστηματικά από όλα σχεδόν τα Δυτικά μέσα, ο Ρώσος πρόεδρος ήταν ευθύς και αποκαλυπτικός, όσον αφορά το χάσμα που χωρίζει την χώρα του από τις χώρες του ΝΑΤΟ στον τομέα της πολεμικής τεχνολογίας. Προέτρεψε δε τους δημοσιογράφους να αλλάξουν στάση και να πουν στους πολίτες των χωρών τους την πραγματική αλήθεια για τους κινδύνους ενός επικείμενου πυρηνικού πολέμου, τους οποίους οι ηγέτες τους δείχνουν να αψηφούν, σε βαθμό που μπορεί να αποβεί εγκληματικός.

Ακολουθεί ένα πολύ σημαντικό απόσπασμα της ομιλίας του Πούτιν προς τους ξένους δημοσιογράφους, πριν από την έναρξη της συζήτησης:

“Ας μιλήσουμε στο σημείο αυτό για ένα θέμα που δείχνει να σας απασχολεί. Ας πούμε για τα πυραυλικά συστήματα, αν και αμφιβάλλω αν θα μεταφέρετε με ακρίβεια όλα όσα θα σας πω, στα μέσα ενημέρωσης στα οποία εργάζεστε.

Η «ιρανική απειλή», όπως αποδείχθηκε περίτρανα, δεν υφίσταται, αλλά παρ' όλα αυτά, αυτό δεν εμποδίζει τους Αμερικανούς από το να εξακολουθούν να επεκτείνουν το σύστημα αντιπυραυλικής άμυνάς τους. Το εγκατέστησαν αρχικά στην Ρουμανία και εν συνεχεία το επέκτειναν και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. 

Είχαμε δίκιο, επομένως, όταν λέγαμε ότι εξαπατούν τον κόσμο, προβάλλοντας ψευδείς δικαιολογίες για μια δήθεν «ιρανική απειλή». Η μόνη πυρηνική απειλή που υπάρχει βρίσκεται αλλού, και δεν είναι άλλη από το δικό τους σύστημα, στην Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή το σύστημα αυτό έχει στηθεί, λειτουργεί, και είναι φορτωμένο με πυραύλους. 

Όπως γνωρίζετε καλά εσείς οι δημοσιογράφοι, όλες οι κατηγορίες αυτών των πυραύλων παραδίδονται στα πλοία και τα υποβρύχια σε προστατευτικό “κέλυφος”: κάνιστρο για τα πλοία και κάψουλα για τα υποβρύχια. Η προστατευτική συσκευασία, που λειτουργεί και ως σωλήνας εκτόξευσης, περιέχει τον προωθητή στερεού καυσίμου και τον πύραυλο. Αυτά ισχύουν και στην περίπτωση των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς Τόμαχωκ, οι οποίοι μπορούν να πλήξουν στόχους σε απόσταση 500 χιλιομέτρων. 

Ωστόσο, όπως όλοι γνωρίζουμε, η τεχνολογία αυτών των πυραύλων συνεχώς εξελίσσεται. Είμαστε σε θέση να υπολογίζουμε ποιο ακριβώς έτος θα έχουν εξελίξει ένα μοντέλο τους οι Αμερικανοί, ώστε να έχουν δημιουργήσει ένα νέο είδος πυραύλου. Το νέο τους μοντέλο, λοιπόν, θα μπορεί να πλήξει στόχους μέχρι και σε 1.000χιλιόμετρα απόσταση, και το επόμενο θα φθάνει ακόμα μακρύτερα. Από εκείνο ακριβώς το σημείο, οι ΗΠΑ θα αρχίσουν να απειλούν ευθέως τις δυνατότητες των πυραυλικών συστημάτων της Ρωσίας.

Για όλα αυτά έχουμε πλήρη γνώση και παρακολουθούμε την εξέλιξή τους, χρονιά με τη χρονιά. Και εκείνοι γνωρίζουν ότι είμαστε γνώστες. Μόνο σε εσάς τους δημοσιογράφους πουλάνε ψέματα, κι εσείς τα πιστεύετε και τα διαδίδετε στους πολίτες των χωρών σας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, οι πολίτες των χωρών σας να μην έχουν ιδέα τι συμβαίνει και να μην συναισθάνονται τον κίνδυνο με τον οποίο θα βρεθούν αντιμέτωποι στο άμεσο μέλλον. 

Αυτό ακριβώς είναι που με ανησυχεί. Πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεστε, ότι ο κόσμος παρασύρεται προς μία κατεύθυνση, μια εντελώς νέα διάσταση, από την οποία δεν θα υπάρξει επιστροφή; 

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Προσποιούνται ότι δεν συμβαίνει τίποτε, και δεν ξέρω πια με ποιον τρόπο να σας κάνω να τα αντιληφθείτε όλα αυτά”…

Πηγή "Ας Μιλήσουμε Επιτέλους!"

Ομόλογα πολέμου

γράφτηκε στον Τοιχο 3 days ago -  1 Comments

Κατερίνα Γκαράνη

16-11-2016

Για να κάνεις πόλεμο θέλεις λεφτά αλλά αυτοί που σχεδιάζουν πολέμους και κηρύττουν πολέμους κάποια στιγμή είδαν ότι ο πόλεμος είναι μία καλή ευκαιρία να κερδίζουν περισσότερα μέσω επιτοκίων. Ακόμη κι αν έχαναν τον πόλεμο, θα έβγαιναν κερδισμένοι ή τουλάχιστον δεν θα είχαν χάσει απολύτως τίποτε. Έτσι, εμπνεύστηκαν τα ομόλογα πολέμου. 
Το αμερικανικό κογκρέσο για την χρηματοδότηση του πολέμου του 1812, όταν οι ΗΠΑ επιτέθηκαν στις αγγλικές επαρχίες του Καναδά, τα ομόλογα ήταν για έναν κλειστό κύκλο που τζόγαραν για τον "πατριωτισμό" και ο "πατριωτισμός" τους απέδιδε τα μέγιστα όταν ερχόταν η ειρήνη. Οι χρηματοδότες - παίκτες εκείνης της εποχής ήταν του επιπέδου γνωστών τραπεζιτών όπως της γνωστής γερμανικής οικογένειας,  Jakob Fugger και της επίσης γερμανικής οικογενείας του Nathan Rothschild. Μετέπειτα, ομόλογα για στενό κύκλο τραπεζιτών και κεφαλαιούχων εκδόθηκαν για τον πόλεμο της Κριμαίας και για τους Ναπολεόντειους πολέμους. 
Όμως ο Α' παγκόσμιος πόλεμος ήταν η αρχή του μεγάλου τζόγου, ήταν η αρχή της συμμετοχής όλων των πολιτών στα χρηματιστήρια των βιομηχανιών πολέμου και των τραπεζών. Ο πιο αιματηρός πόλεμος στην ιστορία δεν άλλαξε μόνο το χρηματοπιστωτικό σύστημα παγκοσμίως, άλλαξε και τη νοοτροπία των πολιτών που έμαθαν ότι "πατριωτικό καθήκον" είναι να ποντάρεις για να κερδίζεις ακόμη και στον θάνατο του ίδιου του παιδιού σου.

Αυστροουγγαρία και Γερμανία πουλάνε "πατριωτισμό"

Η Αυστροουγγαρία είδε ότι τα τραπεζικά αποθέματα ίσως να μην ήταν ικανά να της χορηγούν το πολεμικό υλικό που χρειαζόταν. Έτσι εκδίδουν ένα ομόλογο με καλό κέρδος (επιτόκιο 5%) για όσους ήθελαν να τζογάρουν "πατριωτικά" με ελάχιστη ονομαστική αξία της 100 κορώνες και 5ετή διάρκεια.

Το απίστευτο συνέβη στην Αυστρία. Η Αυστρία το 1915 έκανε κάτι πιο αποδοτικό για το πατριωτικό της τζογάρισμα. Εισέβαλε στα σχολεία πείθοντας τα παιδιά ότι μπορούσαν να βοηθήσουν την χώρα τους να κερδίσει τον πόλεμο. Εφόσον η ελάχιστη ονομαστική αξία του ομολόγου πολέμου ήταν 100 κορώνες έβαλαν τα παιδιά με το ελάχιστο χαρτζιλίκι τους να συμπληρώνουν τις 100 κορώνες που χρειαζόταν το κάθε ομόλογο που αγοραζόταν από έναν πολίτη. Με 6ετή διάρκεια του ομολόγου και με επιτόκιο που πήγε στο 6% μέσα σε τρία χρόνια η Αυστρία κέρδισε 13 εκατομμύρια κορώνες και ονόμασε το ομόλογο "ομόλογο του παιδιού" το οποίο διαφήμιζε ως ενθάρρυνση της πίστης προς το κράτος της αυστροουγγρικής νεολαίας!

Η Γερμανία με την έναρξη του Α' παγκοσμίου πολέμου είχε ένα μεγάλο πρόβλημα. Είχε αποκλειστεί ήδη από τις διεθνής αγορές και δεν μπορούσε να δανειστεί χρήμα τουλάχιστον με δανεισμούς ή χορηγίες πάνω από το τραπέζι. Έτσι λοιπόν, ο δανεισμός της για να πολεμήσει θα μπορούσε να γίνει μόνο με τον εσωτερικό "δανεισμό" και βέβαια με την προπαγάνδα:"Πατριωτικό καθήκον". 
Οι Γερμανοί έδειξαν τεράστιο πατριωτισμό αγοράζοντας ομόλογα πολέμου με  5% επιτόκιο αν και τα λεφτά τους όπως και τα κέρδη τους ήταν κλεισμένα για 10 ολόκληρα χρόνια. Εννέα ομόλογα  έβγαλε η Γερμανία στην διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου και ξεπούλησαν όλα. Εκτός από τους απλούς πολίτες που έκαναν το "πατριωτικό καθήκον" οι μεγάλοι τζογαδόροι μέσω ομολόγων ήταν οι γερμανικές βιομηχανίες, τοπικές τράπεζες, πανεπιστήμια και βέβαια τοπικές τράπεζες. 10 δις μάρκα σε ομόλογα μάζεψε η Γερμανία καταφέρνοντας να καλύψει τα 2/3 του κόστους του πολέμου που η ίδια κήρυξε. 
Οι τόκοι-κέρδος των ομολογιούχων πήγαν κι αυτοί υπέρ πίστεως και πατρίδος και έτσι οι Γερμανοί μετά την λήξη του πολέμου πήραν μαζί με την ήττα και ένα "πατριωτικό" φέσωμα από το ίδιο τους το κράτος.

Καναδάς και βασιλική οικογένεια για τη νίκη των ομολόγων

Ο Καναδάς με την συμμετοχή της βρετανικής βασιλικής οικογένειας δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από το "πατριωτικό καθήκον" να πολεμήσει εναντίον της Γερμανίας στον Α' παγκόσμιο πόλεμο. 
Η κυβέρνηση του Καναδά και οι τραπεζίτες πούλησαν το προϊόν, που παγκόσμια έσπαγε ταμεία από το 1914 μέχρι το 1917 ως "ομόλογο πολέμου". Το 1917 αλλάζουν την ετικέτα και το κάνουν "Ομόλογο Νίκης" κι αυτό γιατί σχεδίασαν ομόλογα που ακόμα κι αν ο πόλεμος θα έληγε οι ομολογιούχοι θα πόνταραν και βέβαια θα εισέπρατταν και εν καιρώ ειρήνης. Χαμηλότερη ονομαστική αξία 50 δολάρια ανά κάτοικο και οι τζογαδόροι είχαν να επιλέξουν σε 5ετους, 10ετούς αλλά και 20ετούς διάρκειας.  
Στον πρώτο κύκλο πώλησης ομολόγων η καναδική κυβέρνηση μάζεψε από όλα τα πορτοφόλια 380 εκατ. δολάρια αλλά το ρεκόρ το έσπασε με την πώληση των "Ομολόγων Νίκης"  όπου από το 1917 μέχρι το 1919 έβαλε στα ταμεία "υπέρ της πατριωτικής νίκης" 1,34 δισεκατομμύρια δολάρια. Επειδή όμως έπρεπε να μαζέψουν τα πάντα από τους πολίτες και δεν είχαν όλοι οι πολίτες λεφτά να ποντάρουν στην νίκη, ο Καναδάς άνοιξε παραμάγαζο με την ετικέτα "Πιστοποιητικό Αποταμίευσης Πολέμου" για να αρπάξουν μέχρι και το τελευταίο σεντ.

Με το τέλος του πολέμου και αφού το καναδικό Κράτος και η βρετανική βασιλική οικογένεια είχε πάρει και τα χρυσά δόντια των φτωχών πολιτών για εύκολο χρήμα στο χρηματιστήριο πολέμου, η κυβέρνηση ανταπέδωσε το κέρδος της προς τις κοινότητες που έδωσαν τα περισσότερα λεφτά. Όχι όμως με λεφτά αλλά με τιμητικό σήμα με τον τίτλο "Victory Loan Honour Flags" ή πιο γνωστό  Prince’s Flag αφού ο αυτός που το προμοτάριζε ήταν ο Βρετανός πρίγκηπας της Ουαλίας και μετέπειτα βασιλιάς Εδουάρδος ο 8ος. 
Το 1919 ο πρίγκηπας μίλησε στο καναδικό κοινοβούλιο και τόνισε ότι "εύχεται όλο και περισσότερες πόλεις και κοινότητες να τιμηθούν με την "Σημαία της Τιμής". Πολλές κοινότητες όπου η βρετανική αυτοκρατορία είχε στην κατοχή της τιμήθηκαν για τον οβολό των πολιτών. Πήραν εκτός από το σηματάκι του "πατριωτισμού" και τρόπαια των ηττημένων: Έντεκα κομμάτια βαρέως πυροβολικού και γερμανικά οβιδοβόλα. Αυτά πήραν οι κοκοινότητες των οποίων οι πολίτες ξεπαραδιάστηκαν για το "πατριωτικό καθήκον".  
Οι κοινότητες που τα μοιράστηκαν ήταν: Kamloops - British Columbia, Redcliffe-Alberta, Saltcoats-Saskatchewan, the Tuxedo Hospital Committee-Manitoba, South Oxford-Ontario, Temiskaming-Ontario,Argenteuil County-Quebec, Stanstead County-Quebec, Albert County-New Brunswick, Yarmouth-Nova Scotia, Prince County- Prince Edward Island. 

Ο πόλεμος κάνει την Αγγλία κράτος-τράπεζα 

Η Τράπεζα της δυνατής χώρας που πάντα ήταν με το μέρος των "καλών" της ιστορίας, τον Αύγουστο του 1914 έχει αποθεματικά μεταφρασμένα σε χρυσό, δηλαδή πραγματική αξία χρήματος, μόλις 9 εκατομμύρια λίρες. Σε τιμές του 2013 τα αποθεματικά αυτής της υπερδύναμης δεν ξεπερνούσαν τα 754 εκατ. λίρες. 
Οι τραπεζίτες φοβήθηκαν ότι με την κήρυξη πολέμου οι καταθέτες θα σήκωναν τα λεφτά τους κι έτσι η κυβέρνηση αποφασίζει να σώσει τις τράπεζες αλλά και να βάλει την Αγγλία σε μια νέα εποχή. Από την εποχή του χρυσού στην εποχή του χαρτιού. 
Η κυβέρνηση διατάσσει τριήμερη τραπεζική αργία και την δεύτερη ημέρα που κανείς δεν θα μπορούσε να κάνει ανάληψη των χρημάτων του από τράπεζα ψηφίζει νόμο όπου η Βρετανία εγκαταλείπει το πρότυπο χρήμα σημαίνει αποθεματικά χρυσού. 
Χωρίς την στήριξη του χρυσού η Τράπεζα της Αγγλίας τυπώνει τραπεζογραμμάτια αξίας 300 εκατομμυρίων λιρών μόνο και μόνο για να μπορούν να σωθούν οι τράπεζες. Σε πραγματικό πλούτο έλειπαν από τα θησαυροφυλάκια της Τράπεζας της Αγγλίας 291 εκατομμύρια λίρες. 
Οι τράπεζες έδιναν στους πολίτες κυριολεκτικά αέρα και κράτησαν την πραγματική αξία, που ήταν ο χρυσός, για την πάρτη τους. Αυτό δεν ήταν απλά ομόλογο πολέμου αλλά νόμισμα πολέμου που ήθελες δεν ήθελες να ποντάρεις είχες ήδη μπει στον παιχνίδι με το νόμο. 

Η Μ. Βρετανία γιόρταζε τον πόλεμο πουλώντας ομόλογα πολέμου. Γύρισαν σε φέρετρο 908,000 στρατιώτες της.

Η Αγγλία όμως εκτός από τα λεφτά των πολιτών που τσέπωσε με τον φόβο του πολέμου, τρεις μήνες μετά την ψήφιση νόμισμα χωρίς αληθινό αντίκρυσμα, εκδίδει και τα ομόλογα πολέμου με 3,5% επιτόκιο και με δικαίωμα εξαργύρωσής τους το 1928. 
Το 1915 ανέβασαν το επιτόκιο στο 4,5%, μετά το έριξαν το επιτόκιο στο 2,5% και ενώ ο πόλεμος είχε τελειώσει στο χρηματιστήριο του Λονδίνου παίζονταν εκατομμύρια λίρες για ένα παιχνίδι τζογαδόρων που ξεκίνησε με πόλεμο, έκανε τις τράπεζες εν μέσω πολέμου άτρωτες και κατέληξε σε επιχειρηματικό τζογάρισμα χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα. Μόνο χρωματιστά λεφτά. 
Το πόσο μακρυά πήγε η βαλίτσα με την έκδοση και πώληση ομολόγων πολέμου στην Μ. Βρετανία φάνηκε το 2014 όπου η κυβέρνηση Κάμερον εξαγόρασε τα τελευταία πολεμικά ομόλογα που εκδόθηκαν το 1932 και αφορούσαν στον Α' παγκόσμιο πόλεμο. 120,000 ομολογιούχοι είχαν στα χέρια τους ομόλογα ονομαστικής αξίας 1,9 δις στερλίνες (2,42 δις ευρώ), τα οποία η κυβέρνηση δεν τα αποπλήρωσε αλλά τα αναχρηματοδότησε εκδίδοντας νέα ομόλογα με επιτόκιο 2,5% αναμένοντας να εξοικονομήσει 30 εκατ. ευρώ το χρόνο σε τοκοχρεολύσια. 
Το βρετανικό υπουργείο Οικονομικών υπολόγισε το 2014 ότι η εξυπηρέτηση των εν λόγω πολεμικών ομολόγων στοίχισε στους Βρετανούς φορολογουμένους 5,5 δισ. λίρες (7 δισ. ευρώ) από το 1917 μέχρι σήμερα. Αυτό όμως που δεν λέει φωναχτά το υπουργείο Οικονομικών της Μ. Βρετανίας είναι ότι με την ευκαιρία που της έδωσε ο Α' παγκόσμιος Πόλεμος ο χρυσός ως αντίκρυσμα καταργήθηκε κόβοντας μέχρι σήμερα χρήμα που δεν έχει πραγματικό αντίκρυσμα. 

ΗΠΑ: Η προπαγάνδα που ζήλεψε ο Γκέμπελς

Από τον τόπο που ξεκίνησαν τα ομόλογα πολέμου εκεί είχαν κατά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο και την μεγαλύτερη ανταπόκριση. Το σύστημα έβαλε όλα τα καλά του προπαγανδιστικά υλικά για να κάνει τους Αμερικανούς πολίτες "πατριώτες" με το...αζημίωτο. 
Το 1917 εκδίδονται τα "Ομόλογα Ελευθερίας". Το υπουργείο Οικονομικών οργανώνει την μεγαλύτερη επικοινωνιακή καμπάνια που είχε γίνει μέχρι εκείνη την στιγμή και με Επιτροπή Δημόσιας Πληροφόρησης αρχίζει την πώληση του προϊόντος: Πόλεμος. 

Καλλιτέχνες όπως ο Τσάρλι Τσάπλιν, η Μαίρη Πίκφορντ, ο Αλ Τζόνσον και πολλοί άλλοι κάνουν σε όλη την χώρα δημόσιες εμφανίσεις πείθοντας τους θαυμαστές τους να αγοράσουν ομόλογα πολέμου. Μέχρι πρόσκοποι και προσκοπίνες βγήκαν στην γύρα όχι πουλώντας κουλούρια αλλά ομόλογα για τους Αμερικανούς στρατιώτες που πάλευαν για την "Ελευθερία" σε ευρωπαϊκό έδαφος. 

Οι συνδρομές των απλών πολιτών ήταν τεράστιες και το κράτος αναγκάστηκε να κάνει δεύτερη, τρίτη και τέταρτη έκδοση ομολόγων. Χρηματιστές, βιομήχανοι και τραπεζίτες έκαψαν τα  κοντέρ αφού είδαν ότι ο πόλεμος έχει μεγαλύτερη απόδοση από οποιαδήποτε άλλη επένδυση. 

Τα πραγματικά ποσά που εισέπραξε η αμερικανική κυβέρνηση από την πώληση πολέμου στους πολίτες της είναι άγνωστα. Κάνει όμως εντύπωση ότι ενώ οι συνολικές δαπάνες των ΗΠΑ ως ομοσπονδιακή κυβέρνηση το 1913 ήταν 970 εκατ. δολάρια, ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος στοίχισε στις ΗΠΑ 30 δις δολάρια. Από αυτά τα 21 δις τα έβαλε από την πώληση των "Ομολόγων Ελευθερίας". Δηλαδή, αν δεν πωλούσαν ομόλογα δεν θα συμμετείχαν στον Α' παγκόσμιο πόλεμο. 
Κι ενώ όλοι σχεδόν οι πολίτες έκαναν τις αποταμιεύσεις τους ομόλογα ποντάροντας στον πόλεμο αλλά με "πατριωτική" ευσυνειδησία,  οι οικονομολόγοι θεωρούν ότι η πώληση των ομολόγων δεν έφερε στην αμερικανική κυβέρνηση τα κέρδη που αναμενόταν. 

Η "Οδός της Νίκης" στη Νέα Υόρκη. Τα χωνιά ηχεία καλούσαν τον κόσμο να δουν τα ομόλογα που έγιναν "κεφάλια" της αντίπαλης πλευράς.

Πάντως, με αφορμή τα ομόλογα πολέμου οι ΗΠΑ είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που έστησε τέτοια επικοινωνιακή πολιτική προπαγανδίζοντας τόσο έντονα τον πόλεμο, την οποία αντέγραψε αργότερα η ναζιστική Γερμανία. 
Πέρα από τα ραδιόφωνα, τις αφίσες, τους καλλιτέχνες (μέχρι και ο Τσάπλιν έκανε ταινία μικρού μήκους με τίτλο "Το ομόλογο") η προπαγάνδα της Αμερικής έφτασε στην κορυφή το 1919 κάνοντας την απίστευτη "Πυραμίδα Κεφαλών" έξω από τον κεντρικό σταθμό τρένων της Νέας Υόρκης, μεταξύ της 45ης και 50ης οδού. Ο χώρος που θεάματος που στήθηκε με τελικό θέαμα την Πυραμίδα ονομάστηκε "Οδός της Νίκης". 

Για το προμοτάρισμα του πέμπτου και τελευταίου ομολόγου που πλέον δεν ήταν Ελευθερίας αλλά "Ομόλογο Νίκης"  μεταφέρθηκαν ως υλικά "τέχνης" 12,000 κράνη Γερμανών αιχμαλώτων στρατιωτών και στήθηκε μία σουρεαλιστική πυραμίδα. 
Κατά μήκος της πολεμοπανήγυρης κρέμασαν καλώδια με δεκάδες χωνιά ως ηχεία όπου σε ζωντανή "μετάδοση" οι εκφωνητές καλούσαν τον κόσμο να θαυμάσει τα 12,000 κράνη τρόπαια από στρατιώτες και να αγοράσει κι άλλα ομόλογα. 
Τα ομόλογα αυτά δεν θα ήταν αυτή την φορά για να σκοτωθούν οι αντίπαλοι αλλά για να πληρωθεί το κόστος της μεταφοράς και οι ασφάλειες ζωής στους οικείους των 100,000 νεκρών στρατιωτών που έφυγαν από την Αμερική για να πολεμήσουν για τα ομόλογα της Ελευθερίας. 

http://www.stontoixo.com/

Να δώσουμε στον Ομπάμα την υποδοχή που του αξίζει

Ανακοίνωση ΜΕΚΕΑ: 

16-11-2016

Είναι το λιγότερο προσβλητικό να υποδέχονται με δάφνες και τιμές τον σημερινό Πρόεδρο των ΗΠΑ. Είναι προσβλητικό διότι ένας εγκληματίας του βεληνεκούς του Ομπάμα, που στη θητεία του πρόλαβε να μακελέψει τον Λιβυκό και τον Συριακό λαό και να συνεχίζει να υποστηρίζει τις ήδη  υπάρχουσες αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις σε Ιράκ και Αφγανιστάν, αντί για κόκκινο χαλί και ακριβά δείπνα, θα έπρεπε να να διωχθεί για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος μαύρος σε αυτό το αξίωμα δεν έφερε (όπως ήταν αναμενόμενο) οποιαδήποτε βελτίωση των όρων διαβίωσης των μαύρων μειονοτήτων των γκέτο. Αντίθετα, σε ένα σύστημα στο οποίο η ιεραρχία αποτελεί αδιαχώριστο συστατικό, η βία από τα πάνω και τους έχοντες εξουσία στους  από  κάτω, οξύνθηκε.

Από τους πολέμους στην Μέση Ανατολή, και επεμβάσεις όπως στην Ουκρανία όπου υπηρέτησε σαν πιστός σκύλος τα συμφέροντα των αφεντικών του, των Πολυεθνικών, μέχρι το εσωτερικό της Αμερικής, της χώρας με τον τεράστιο πλούτο και, ταυτόχρονα, της τεράστιας ανισότητας, πρόσφερε αυτό ακριβώς που ήταν διατεταγμένος να εφαρμόσει: δηλαδή την ενσωμάτωση χωρών και λαών στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Την ενσωμάτωσή τους είτε με τη σφαγή μέσω των «ομαλών» θεσμών και μηχανισμών των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών (ΕΕ, ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΤΤΙΡ κλπ…) είτε με τη στρατιωτική σφαγή τους μέσω του ΝΑΤΟ, των μισθοφόρων που ονομάστηκαν «εξεγερμένοι» και προορίστηκαν για την ανατροπή καθεστώτων που διατηρούσαν και υπερασπίζονται μέχρι σήμερα την οικονομική και εθνική τους κυριαρχία..

Παρόλα αυτά το 2009 του πρόσφεραν το  Νόμπελ Ειρήνης. Ναι, εξωφρενικό κι όμως αληθινό. Ο σφαγέας της Μέσης Ανατολής τιμήθηκε για την προσφορά του στην Ειρήνη! Ένα γεγονός που θα αντιστοιχούσε στο σύμπαν που έχτισε ο Όργουελ στο «1984», όπου στο μότο του Κόμματος πέρα από το «Η ελευθερία είναι σκλαβιά, η άγνοια είναι δύναμη» αντιστοιχούσε και το «Ο πόλεμος είναι ειρήνη». Δυστυχώς το 2016, κάτι τέτοιο δεν είναι μυθιστόρημα αλλά αληθινό γεγονός και φανερώνει την ουσία τέτοιων θεσμών που είναι η πλήρης διαστρέβλωση της ίδιας της πραγματικότητας προς όφελος της κυριαρχίας της Υπερεθνικής Ελίτ και των ελίτ που έχουν ταυτόσημα συμφέροντα με αυτήν...

Στα παρ'ημίν, βέβαια, η παρουσία Ομπάμα στην Αθήνα λαμβάνεται ως «θετικό» σημάδι για τις διαπραγματεύσεις και τις επενδύσεις. Δεν είναι τυχαίο, ούτε ξαφνικό κάτι τέτοιο, καθώς η παγκοσμιοποιητική «αριστερά» στην Ελλάδα εξυμνούσε κάθε πολιτικό υπηρετικό προσωπικό της Παγκοσμιοποίησης, από τον Ομπάμα και  την Χίλαρι, μέχρι σιωνιστές, αλλά και κάθε είδους εκφυλισμένη πολιτική προσωπικότητα από τον καιρό που ήταν στην αντιπολίτευση. Και αυτό είναι «λογικό» για την νεοταξίτικη «αριστερά», όπου η πολιτική της επιλογή από την στιγμή της ίδρυσής της δεν ήταν άλλη από τον πλήρη αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων και την αναβάπτιση της στρατηγικής της Νέας Διεθνούς Τάξης, με αριστερίστικη γλώσσα προσαρμοσμένη στην ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης. Μια «γλώσσα» βγαλμένη κατ' ευθείαν από τα think tanks (δεξαμενές σκέψης) της παγκοσμιοποίησης, που στοχεύει στην οικονομική και πολιτική παγκόσμια διακυβέρνηση.

Η παγκοσμιοποιητική «αριστερά» φρόντιζε να παραπλανά επί δεκαετίες για την «καλή» και «δημοκρατική» ΕΕ, για το χρέος που δεν το αιτιολογούσε ποτέ ως συνέπεια της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ, συνυπέγραψε ακόμα και τυπικά το 1992 τη συνθήκη του Μάαστριχ για την εφαρμογή των ανοιχτών και απελευθερωμένων αγορών στην Ελλάδα και εφάρμοσε κάθε συστημικό πρότζεκτ για τον έλεγχο του «εσωτερικού εχθρού», όπως οι πλατείες των «αγανακτισμένων», όπου τα πάντα ελέγχονταν από τις επιτροπές των Συριζαίων και των γνωστών πολιτικών του συγκοινωνούντων δοχείων. Ως κυβέρνηση, τώρα,  φρόντισε να οδηγήσει ένα ολόκληρο λαό στα δόντια της Υπερεθνικής Ελίτ και των ευρωπαϊκών ελίτ, αφού εκτέλεσε την μεγαλύτερη πολιτική εγκληματική απάτη από καταβολής ελληνικού κράτους, με την πλήρη διαστρέβλωση της εντολής του δημοψηφίσματος και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Το ξεπούλημα ολόκληρης της χώρας απ' άκρη σε άκρη με τον νόμο για το «υπέρ-ταμείο», όπου ουσιαστικά αφαιρείται ακόμα και ο τυπικός έλεγχος της κοινωνίας στη δημόσια περιουσία, ήταν και η πιο χαρακτηριστική πράξη των σημερινών «νέο»-δωσίλογων της Υπερεθνικής Ελίτ.

Αυτή είναι η «αριστερά» που κυβερνάει. Μία «αριστερά» που επιχείρησε να οικειοποιηθεί λαϊκούς αγώνες και εξεγέρσεις του Ελληνικού λαού (με συνθήματα όπως «έξω οι ΗΠΑ» και «έξω το ΝΑΤΟ») για να καλύψει τον σημερινό δωσιλογισμό της, ενώ  σήμερα καλωσορίζει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ σαν λυτρωτή και σωτήρα και βγάζουν δήθεν εθνικά λογύδρια για την αυτοδιάθεση του Κυπριακού λαού, ξεχνώντας ποια συμφέροντα εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί ο διαμελισμός της Κύπρου.

Από ότι φαίνεται, η παρουσία Ομπάμα στην Αθήνα είναι πολύ σημαντικό γεγονός για την ντόπια κοινοβουλευτική χούντα και τις παρασιτικές ελίτ της Ελλάδας. Τόσο σημαντικό, ώστε η εφαρμογή δικτατορικών μέτρων ελέγχου των συναθροίσεων του Ελληνικού λαού να θεωρείται αναγκαία. Αυτή είναι η «δημοκρατία» για την οποία κόπτονται τα τσιράκια του «πλανητάρχη».

Ο λαϊκός παράγοντας πρέπει να αφυπνιστεί και να αντιδράσει με αφορμή αυτές τις προσβολές. Είναι ώρα να δείξουμε ότι τα παραμύθια του ΣΥΡΙΖΑ και οι αποπροσανατολισμοί του συστήματος δεν περνάνε άλλο. Η ηχηρή ιαχή των Βρετανών ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, μαζί με τη νίκη των θυμάτων της (και όχι του Τραμπ) στις ΗΠΑ, πρέπει να εισακουστεί από τους Έλληνες καταπιεζόμενους. Ας δώσουμε στον μακελάρη Ομπάμα και σε κάθε προσκυνημένο στην παγκοσμιοποίηση και την Υπερεθνική Ελίτ την υποδοχή που του αξίζει, παρά τις απαγορεύσεις των πολιτικών καθαρμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.
 

ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ

15/11/2016

ΠΗΓΗ: ΜΕΚΕΑ - ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Βαδίζοντας προς το 4ο μνημόνιο

16.11.2016 | από Σύνταξη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου

Μέσω της «ελάφρυνσης» του αυξημένου χρέους η χώρα θα είναι πιασμένη και μετά το 2018 στο δόκανο των δανειστών, οι οποίοι θα εκβιάζουν διαιωνίζοντας το καθεστώς αποικίας, με ευθύνη πλέον της παρούσας κυβέρνησης

Του Παύλου Δερμενάκη

Σε σχετικό άρθρο, στον «Δρόμο» της 28/10/2016, αναφερθήκαμε στο αδιέξοδο όσον αφορά την τρέχουσα πολιτική κυβέρνησης και θεσμών για το ελληνικό δημόσιο χρέος. Οι ακολουθούμενες μνημονιακές πολιτικές επί 7 χρόνια όχι μόνο δεν μείωσαν το χρέος αλλά αντίθετα το αύξησαν, παρά τη διαγραφή που έγινε τον Φεβρουάριο 2012. Οι όποιες συζητήσεις, στην παρούσα φάση, για τα λεγόμενα βραχυπρόθεσμα μέτρα αντιμετώπισης του χρέους (θα αποφασιστούν μετά τις 5/12/2016) αποτελούν μέθοδο «θεραπείας του καρκίνου με χορήγηση ασπιρίνης».

Η κυβέρνηση Τσίπρα, αμέσως μετά την αρχική εκλογή της, στις 25/1/2015, εγκατέλειψε τον διακηρυγμένο στόχο της «διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους» και παράλληλα σύρθηκε σε μια διαδικασία μετάλλαξης σε μνημονιακή. Η μνημονιακή μετάλλαξη ολοκληρώθηκε με την αποδοχή του 3ου μνημονίου και την υλοποίησή του, με στυγνό τρόπο, ενάντια στο λαό.  Η όλη εξέλιξη, από το καλοκαίρι 2015, χαρακτηρίζεται από την εθελοδουλία της κυβέρνησης και την τελική υποχώρησή της σε κάθε απαίτηση των δανειστών.  Σε όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση κατά καιρούς προβάλλει κάποια επιμέρους αιτήματα τα οποία στην πορεία εγκαταλείπει και συμβιβάζεται πλήρως με τις απαιτήσεις των δανειστών.

Διαμορφώνονται οι συνθήκες

Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση έχει κάνει «σημαία» της το θέμα της αναδιάρθρωσης – ελάφρυνσης του χρέους, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται στην ατζέντα των συζητήσεων με τους θεσμούς η οποιαδήποτε διαγραφή του. Η συζήτηση γίνεται σε ένα πλαίσιο μέτρων που κάθε άλλο παρά λύνουν το πρόβλημα,  (βλέπε περισσότερα στο προαναφερόμενο άρθρο). Όμως με δεδομένα α) την άρνηση της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. για οποιαδήποτε διαγραφή χρέους καθώς κάτι τέτοιο, σύμφωνα με τις απόψεις τους, προσκρούει στις συνθήκες, β) την άρνηση της Γερμανίας να γίνει η οποιαδήποτε επί της ουσίας συζήτηση  (για διαγραφή) για το ελληνικό χρέος, γ) την επιμονή της Γερμανίας η όποια συζήτηση ελάφρυνσης να ξεκινήσει το 2018, μετά τις γερμανικές εκλογές του 2017 αλλά και μετά την ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου (καλοκαίρι 2018), δ) την απαίτηση εκ μέρους του ΔΝΤ να δοθεί λύση στο θέμα της βιωσιμότητας του χρέους παράλληλα με πολύ σκληρά νέα μέτρα σε εργασιακά, ασφαλιστικό κλπ, και ε) το αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε μεταξύ άλλων και με το χρέος, διαμορφώνεται ένα κλίμα προετοιμασίας για τα χειρότερα, που θα έρθουν και θα είναι συνδεδεμένα αυτή τη φορά με την εξυπηρέτηση του χρέους.

Το πλαίσιο του νέου μνημονίου

Ειδικότερα τις τελευταίες μέρες πυκνώνουν τα δημοσιεύματα για την προετοιμασία του 4ου μνημονίου.  Ανεξάρτητα από την τελική νομική μορφή  που θα πάρει, τα στοιχεία που θα το καθορίζουν με τα μέχρι στιγμής δεδομένα διαμορφώνονται ως εξής:

α) Τα όποια μέτρα ελάφρυνσης χρέους και τα «αντισταθμιστικά» μνημονιακά για τη χώρα θα αποφασιστούν στην τελική τους μορφή μετά τη λήξη του 3ου μνημονίου.

β) Για να διευκολυνθεί στη συνεδρίαση του Eurogroup 5/12/2016 το ΔΝΤ και να αποφασίσει θετικά, για τη συμμετοχή του στο 3ο μνημόνιο, θα περιγραφεί ένα γενικό πλαίσιο μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων, που ενδεχομένως δεν θα ανακοινωθεί, και το οποίο κατά την κρίση τους θα καθιστά βιώσιμο σε γενικές γραμμές το ελληνικό χρέος.

γ) Τα μέτρα που θα ληφθούν τελικά, μετά το καλοκαίρι 2018, για το χρέος θα αφορούν διαδικασίες ρύθμισης – ελάφρυνσής του και δεν θα περιλαμβάνουν νέα χρηματοδότηση εκ μέρους των θεσμών.

δ) Θα επιμηκυνθεί σημαντικά ο ορίζοντας αποπληρωμής του χρέους, ενδεχόμενα από το 2059 που είναι σήμερα θα φθάσει στο 2080, δηλαδή μια χρονική περίοδος 64 ετών από σήμερα.

ε) Σε όλη αυτή την περίοδο η χώρα θα συνεχίζει να βρίσκεται σε καθεστώς μνημονίων, υπό τον άμεσο έλεγχο των δανειστών όσον αφορά την άσκηση οικονομικής πολιτικής και όχι μόνο.

στ) Ενδεχομένως, σε αυτό το πλαίσιο, στο βαθμό που θα υπάρξει ομοφωνία μεταξύ των δανειστών να γίνει και κάποια διαγραφή χρέους, της τάξης των 75-80 δισ. € (24% από το επίπεδο των 330 δισ. που θα είναι στο τέλος 2016).

Η Ελλάδα στο δόκανο

Εδώ επιπλέον πρέπει να λάβουμε υπόψη τα ακόλουθα:

1. Με τα σημερινά δεδομένα το ύψος των ετήσιων τόκων για το χρέος, όπως αποτυπώνονται στον Κρατικό Προϋπολογισμό 2016, ανέρχεται σε 6 δισ. € που οδηγεί πρακτικά σε ένα μέσο επιτόκιο της τάξης του 1,9%. Για κάθε 1% επιπλέον στο επιτόκιο η χώρα θα επιβαρύνεται με ετήσιους τόκους 3,3 δισ. ευρώ. Με δεδομένο ότι σήμερα τα επιτόκια των ελληνικών τίτλων στις αγορές βρίσκονται λίγο πιο κάτω από 8% και αν όλα πάνε καλά, δηλαδή α) ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση χωρίς παρατράγουδα μέχρι το αργότερο τον Ιανουάριο 2017, β) εφαρμοστούν άμεσα, εντός του α’ εξαμήνου 2017, τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, γ) ενταχθούν τα ελληνικά ομόλογα τουλάχιστον από τον Μάρτιο 2017 στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ, δ) ο προϋπολογισμός 2017 εκτελείται χωρίς προβλήματα ε) υπάρχει ουσιαστική ανάπτυξη στην οικονομία, τουλάχιστον πάνω από 1,5%, τότε η χώρα θα μπορέσει και πάλι υπό προϋποθέσεις (ανάλογα με τις διεθνείς συνθήκες) να βγει στις αγορές να δανειστεί.

2.Εάν συντρέχουν όλα τα παραπάνω θετικά, ο γράφων αμφισβητεί βάσιμα ότι θα εκπληρωθούν όλες αυτές οι προϋποθέσεις, ακόμα και τότε τα επιτόκια με τα οποία θα δανειστούμε θα είναι, στην καλύτερη περίπτωση της τάξης του 4-5%. Δηλαδή υπερδιπλάσια από το σημερινό μέσο ύψος. Άρα δυσβάστακτα. Συνεπώς το σενάριο να σταματήσει η εξάρτηση χρηματοδότησης από τους θεσμούς και να στραφεί η χώρα στις αγορές, ακόμα και αν τελικά γίνει, θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα θα λύσει.

3. Με την ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου η χώρα, μετά από 8 χρόνια μνημονιακών πολιτικών με τις τεράστιες περικοπές δαπανών και θέσπισης νέων φόρων, θα έχει σταθεροποιήσει μια δομή προϋπολογισμού που δεν θα έχει πρωτογενές έλλειμμα (έλλειμμα χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι πληρωμές τόκων και χρεολυσίων του δημοσίου). Συνεπώς από τη στιγμή που δεν θα δημιουργείται πρωτογενές έλλειμμα – γι’ αυτό θα φροντίζει η γερμανοκρατούμενη Ε.Ε. μέσω του δημοσιονομικού συμφώνου – το όλο πρόβλημα που θα ανακύπτει θα αφορά την εξυπηρέτηση των υπαρχόντων δανείων. Δηλαδή η χώρα θα συνεχίζει στην πράξη να εξαρτάται από τους δανειστές – θεσμούς, κατά πόσον θα της κάνουν τη «χάρη» να τη διευκολύνουν όσον αφορά την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους που θα τους οφείλει.

Κατ΄ αυτόν τον τρόπο η χώρα θα συνεχίζει να είναι στο δόκανο του χρέους, θα συνεχίζει να εξαρτάται από τους δανειστές και αυτοί με τη σειρά τους θα μπορούν να συνεχίζουν να εκβιάζουν διαιωνίζοντας το σημερινό καθεστώς «αποικίας».  Μάλιστα όλα αυτά θα συμβαίνουν μετά το 2018 χωρίς να χρειαστεί να ξαναβάλουν χρήματα με τη μορφή νέων δανείων.

Για 60 χρόνια…. και βλέπουμε

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι με ευθύνη πλέον της παρούσας κυβέρνησης η χώρα και ο λαός οδηγούνται σε ένα μακροχρόνιο μνημόνιο που όμοιό του δεν έχει υπάρξει στην παγκόσμια ιστορία.  Η χώρα θα συνεχίζει να βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο των δανειστών για πολλές δεκαετίες. Οι δανειστές, με όπλο το χρέος, θα απαιτούν την πλήρη συμμόρφωση της χώρας στο μνημονιακό πλαίσιο που θα επιβάλλουν, στο όνομα της μεσομακροπρόθεσμης «ελάφρυνσης» του χρέους.  Η ελάφρυνση δεν θα υλοποιείται αν η χώρα δεν εκτελεί τις εντολές τους που για μία ακόμα φορά θα έχουν περιβληθεί με κάποια νομική μορφή.

Μια τέτοια διαφαινόμενη δυστυχώς εξέλιξη, ανεξάρτητα πότε θα καταλήξει και με ποια κυβέρνηση, θα αποτελέσει το μεγαλύτερο έγκλημα σε βάρος του λαού και της χώρας και θα το έχει διαπράξει κατ΄ αρχήν η παρούσα κυβέρνηση της «αριστεράς» και οι όποιες άλλες θα ακολουθήσουν. Γι’ αυτό ας μην χρησιμοποιεί και η ΝΔ την απειλή του 4ου μνημονίου για να κερδίσει ψήφους. Θα κληθεί να το υπηρετήσει, είτε υπογράφοντας, είτε εφαρμόζοντας το 4ο μνημόνιο.

Οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα

Από Δημήτρης Δαμασκηνός , 

Οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα μέσα από τα επίσημα κρατικά έγγραφα

Γράφει ο Χρήστος Τσαντής

«Ομολογώ ότι μπροστά στο θέαμα των διερχόμενων (μεταναστών) Ελλήνων η συνείδησή μου εξανίσταται. Οι μετανάστες, στους οποίους κάποιοι υπόσχονται τον επίγειο παράδεισο, παύουν να θεωρούνται ανθρώπινα όντα από τη στιγμή του απόπλου του ατμόπλοιου για Μασσαλία ή για άλλα ευρωπαϊκά λιμάνια. Ο μετανάστης μεταβάλλεται σε εμπόρευμα, σε είδος. Είναι θύματα των μεγάλων ατμοπλοϊκών εταιρειών. Υποθηκεύουν ή πουλάνε ό,τι κι αν έχουν, παραδίδοντας τα πάντα στους πράκτορες αυτών των εταιρειών».

Συγκλονίζει η έκθεση του Γενικού Πρόξενου της Ελλάδας στη Μασσαλία (1901-1902), για την κατάσταση των Ελλήνων μεταναστών, που μαζί με χιλιάδες Ιταλούς, Ιρλανδούς και άλλους Ευρωπαίους γεμίζανε τα πλοία για την Αμερική.

«Όσες φορές απευθύνθηκα σε ατμοπλοϊκές εταιρείες», γράφει ο πρόξενος, «για την προστασία Ελλήνων που δεν τους επέτρεψαν να αποβιβαστούν στην Αμερική, για διάφορους λόγους, οι πράκτορες αποποιούνται την επιστροφή των χρημάτων με επιχείρημα ότι αυτοί οι δυστυχείς υπέγραψαν συμφωνητικό προς του απόπλου από τον Πειραιά.  

[…] Αυτή τη στιγμή που γράφω, μπροστά στο προξενικό κατάστημα βρίσκονται περί τους 800 μετανάστες που ζητούν τη συνδρομή μου για να φύγουν στις ΗΠΑ και άλλοι για να συλληφθούν αυτοί που τους αφαίρεσαν με απάτη τα χρήματά τους. Άλλοι ζητούν την παρέμβασή μου ώστε να εισαχθούν σε φρενοκομείο της πόλης ως ψυχικά πάσχοντες από τις κακουχίες και τις στερήσεις του διάπλου».

«Πόντισον!»

Τραγική η πορεία στη ξενιτιά των ΗΠΑ για τους μετανάστες από την Ελλάδα και από τις άλλες χώρες στις αρχές του 20^ου αιώνα. Πολλοί ήταν αυτοί που έχαναν τα λογικά τους κατά τον εικοσαήμερο διάπλου του Ατλαντικού και άλλοι που δεν άντεχαν τις κακουχίες της ζωής μακριά από την πατρίδα. Ακόμη πιο σκληρές όμως ήταν οι σκηνές που διαδραματίζονταν με τους ανθρώπους που έχαναν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

 

Οι ναυτικοί κανονισμοί προέβλεπαν τη ρίψη του πτώματος στη θάλασσα μέσα σε ασφαλτωμένο φέρετρο, για να μη γίνει ο νεκρός τροφή για τα ψάρια. Όμως τις πιο πολλές φορές ο πλοίαρχος, προκειμένου να αποφύγει δυσάρεστες καταστάσεις από τους συγγενείς, τους συνοδούς και τους υπόλοιπους μετανάστες, διέταζε το πλήρωμα να ρίξει τους νεκρούς στη θάλασσα μέσα στη νύχτα.

«Πόντισον!» έδινε τη διαταγή ο καπετάνιος και το πτώμα κυλούσε πάνω στο σανίδι, δεμένο με ένα βαρίδι στα πόδια κι έπεφτε στον ωκεανό μέσα στο πηχτό σκοτάδι. Το όνειρο του Νέου Κόσμου τελείωνε με την υπογραφή του καπετάνιου, του ιατρού του πλοίου και δύο ακόμα μαρτύρων σε μία ληξιαρχική πράξη θανάτου, ενώ τα πράγματα του νεκρού παραδίδονταν στην αρμόδια προξενική αρχή.

Ο μύθος του οικονομικού θαύματος

Όσοι κατάφερναν να φτάσουν στην ακτή, καταρρακωμένοι από τις κακουχίες, παραδίνονταν στο Αμερικανικό Γραφείο Μετανάστευσης, απ’ όπου πολλοί απορρίπτονταν και επέστρεφαν άπραγοι πίσω, αφού προηγουμένως είχαν παραδώσει το όποιο κομπόδεμά τους στους πράκτορες των ατμοπλοϊκών εταιρειών και σε άλλους εμπόρους ελπίδων.

Η ελληνική εφημερίδα της Νέας Υόρκης «Θερμοπύλες» έγραφε στις 10 Απριλίου του 1903:

«Και μαρμάρινη καρδιά να έχει κάποιος θα συντριβεί βλέποντας πολλούς Έλληνες μετανάστες να αποπέμπονται και να βρίσκονται μέσα στην απόγνωση. Πολλοί υποθηκεύσανε τα κτήματά τους στην Ελλάδα για να πληρώσουν τα εισιτήρια. Άλλοι μόλις άκουσαν ότι δεν γίνονται δεκτοί (από το Αμερικανικό Γραφείο Μετανάστευσης) αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν πέφτοντας στη θάλασσα. Σε όλα τα πρόσωπα ήταν διακριτή η συντριβή της καρδιάς και η απόγνωση. 200 και πλέον Έλληνες μετανάστες αποπέμφθηκαν τους τελευταίους τρεις μήνες μεταξύ αυτών και γυναίκες που δεν βρέθηκαν οι διευθύνσεις των συγγενών τους στις ΗΠΑ. Τί θα απογίνουν τώρα αυτές οι γυναίκες επιστρέφοντας στη Γαλλία»;

Ποιά τύχη περίμενε όμως όσους γινόντουσαν δεκτοί;

Σωματεμπόριο παιδιών – Πλανόδιοι άνεργοι – Θύματα δουλεμπόρων 

Η ελληνική εφημερίδα «Ατλαντίς» της Νέας Υόρκης καταγγέλλει, το Γενάρη του 1902, τη σωματεμπορία μικρών παιδιών από την Πελοπόννησο και από άλλες περιοχές της Ελλάδας, που στέλνονται στις ΗΠΑ και γυρνούν στους δρόμους κάνοντας ό,τι τους προστάξουν οι δουλέμποροι.

 

Άλλη εφημερίδα των Ελλήνων της Αμερικής, ο «Λοξίας» γράφει στις 18 Μάρτη του 1903: 

«Οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική βρίσκονται σε αθλιότατη κατάσταση, ακόμη χειρότερη κι από αυτή άλλων εθνικοτήτων, όπως για παράδειγμα οι Κινέζοι. Αποβιβαζόμενος στις ΗΠΑ ο Έλληνας μετανάστης ταλαιπωρημένος από την αφόρητη οικονομική καχεξία και χωρίς να μπορεί να βρει δουλειά, δίχως να γνωρίζει τη γλώσσα, γίνεται έρμαιο στα χέρια αυτών που τον παρέσυραν στο κυνήγι του αμερικανικού χρυσού! Γίνεται δούλος.

[…] Γίνεται πλανόδιος, στερείται της αναγκαίας τροφής, κοιμάται σε υπόγεια χωρίς στοιχειώδη θέρμανση και υγιεινή, γυρνά στους δρόμους με χειράμαξες πουλώντας φρούτα, τον ξυλοφορτώνουν οι κλητήρες, παραμένει υπό αφόρητος ψύχος και υπό αφόρητη ζέστη, περιορίζει στο ελάχιστο τον νυχτερινό ύπνο, γυρίζει ρακένδυτος και ρυπαρός. 

Αλληλοϋβρίζονται και συλλαμβάνονται καθημερινά. Οδηγούνται στα κρατητήρια ως παραβάτες των αστυνομικών διατάξεων. Γίνονται αντικείμενο (ρατσιστικών) επιθέσεων. Παλεύουν να εξοικονομήσουν ελάχιστα για να ζήσουν καταστρέφοντας την ίδια τους τη ζωή, αφού οι πιο πολλοί γίνονται φθισικοί».

Άλλοι Έλληνες μετανάστες βρήκαν δουλειά στα εργασιακά κάτεργα των σιδηροδρομικών σταθμών, οι οποίοι όμως για να ανταγωνιστούν τους υπόλοιπους μετανάστες εργάτες, έριξαν πολύ χαμηλά τις αμοιβές τους με συνέπεια να μην μπορούν να καλύψουν τις στοιχειώδες ανάγκες τους αλλά και να μπαίνουν στο στόχαστρο των υπόλοιπων εργαζομένων ως υπεύθυνοι για την καθίζηση της αξίας του μεροκάματου. Τα ατυχήματα που κοστίζουν τη ζωή πολλών Ελλήνων και άλλων μεταναστών, καθώς και η πτώση της τιμής του μεροκάματου οδηγούν πολλούς από αυτούς να εγκαταλείπουν τους σιδηροδρόμους.

Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στο Σικάγο

Ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο της εποχής μας δίνει η περιγραφή από ένα έγγραφο του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Σικάγο στις 11 Απριλίου του 1901:

«Οι περισσότεροι νέοι μετανάστες αυτό το χρόνο ήρθαν εδώ για να βρουν δουλειά στους σιδηροδρόμους. Μέχρι σήμερα όμως λιγότεροι από 200 βρήκαν εργασία. Οι πιο πολλοί αναγκάστηκαν να δουλέψουν σε ανθρακωρυχεία, έπειτα όμως από δυστυχήματα που συνέβησαν εγκατέλειψαν την εργασία τους. Ήδη 1.500 περίπου περιπλανώνται άνεργοι στους δρόμους του Σικάγο. Μεταμελημένοι για την άφιξή τους στην Αμερική, εξαντλημένοι και χωρίς να διαθέτουν πλέον καθόλου χρήματα, στερούνται τα προς το ζην».

Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη

Χαρακτηριστικά, για την κατάσταση που βιώναν οι Έλληνες στην Αμερική, είναι τα αποσπάσματα από τα έγγραφα που αντάλλαξαν ο Δ. ΜΠΟΤΑΣΗΣ Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη και ο υπουργός των εσωτερικών Γ. Θεοτόκης, τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1901.

 

«Κύριε Υπουργέ, το ρεύμα των Ελλήνων μεταναστών παραμένει ισχυρό», γράφει ο πρόξενος της Νέας Υόρκης. «Από τις επίσημες στατιστικές του Γραφείου περί των εργασιακών, της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, φαίνεται ότι αποβιβάσθηκαν στο λιμάνι της από την Ελλάδα, κατά τους μήνες Οκτώβριο, Νοέμβριο και Δεκέμβριο του 1900, 1.267  Έλληνες μετανάστες, ενώ στους τρεις αντίστοιχους μήνες του 1899 είχαν αποβιβασθεί 667. Με λύπη μου παρατηρώ την αύξηση αυτή των μεταναστών από την Ελλάδα.

[…] Απέχω από το να εξετάσω το ζήτημα από οικονομική άποψη ή να εκφράσω κρίσεις για το κατά πόσο ζημιώνεται η Ελλάδα από τη στέρηση τόσο πολλών εργατικών χεριών. Παρατηρώ μόνο ότι οι μετανάστες υποφέρουν τα πάνδεινα. Δεν γνωρίζουν χειρωνακτικό επάγγελμα αλλά ούτε και τη γλώσσα. Τα 9/10 των μεταναστών προέρχονται από τις αγροτικές περιοχές του Βασιλείου της Ελλάδας.

Δεν βρίσκουν μεροκάματο γιατί είναι εκτεθειμένοι στον ανταγωνισμό των Ιρλανδών, που είναι περισσότεροι και ξέρουν τη γλώσσα, οπότε δεν τους μένει άλλο επάγγελμα να κάνουν. Γίνονται πλανόδιοι πουλώντας φρούτα περιφερόμενοι στους δρόμους με χειράμαξες και υποφέρουν μύριες διώξεις και καταπιέσεις από την τοπική αστυνομία, για παρακώλυση συγκοινωνιών. Επίσης έχουν να υποστούν τον συναγωνισμό των Ιταλών που είναι περισσότεροι.  Υπολογίζω ότι υπάρχουν 1.500 Έλληνες πλανόδιοι στη Νέα Υόρκη.

[…]   Ζουν υπό αυστηρές οικονομίες στην τροφή και την κατοικία. Τα ενοίκια είναι πολύ ακριβά κι έτσι στοιβάζονται οχτώ με δέκα άτομα σε δωμάτια γεμάτα υγρασία. Πολλοί μάλιστα γίνονται φθισικοί, ένεκα του φριχτού κλίματος της Νέας Υόρκης κατά τους χειμερινούς μήνες.

[…] Δύο ή τρεις φορές έγινε προσπάθεια να επιβληθούν περιοριστικοί όροι για τη μετανάστευση αλλά ως τώρα δεν έχουν ψηφιστεί.

[…] Η ελάχιστη σωματική βλάβη, η απλή υπόνοια ότι ο μετανάστης έφτασε προσκληθείς εκ προκαταβολής εντεύθεν, όπως εργασθεί επί πληρωμή, αρκεί για να αρνηθεί την αποβίβασή του το Γραφείο Μεταναστεύσεων και να υποχρεώσει την ατμοπλοϊκή εταιρεία να τον επαναφέρει στο λιμάνι απ’ όπου τον παρέλαβε».

Η Εγκύκλιος του ελληνικού Υπουργείο Εσωτερικών για τη μετανάστευση

Αυτά έγραφε ο γενικός πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη στις 17 Μαρτίου του 1901. Ένα μήνα αργότερα, στις 19 Απριλίου του 1901, του απαντούσε με έγγραφό του ο Γ. Θεοτόκης, υπουργός εσωτερικών της ελληνικής κυβέρνησης. Τα δύο έγγραφα δημοσιεύτηκαν και εστάλησαν στους Νομάρχες του κράτους.

«Προς τους κ. κ. Νομάρχες,

Σας ανακοινώνουμε δύο εκθέσεις των προξένων της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ και στο Λίβερπουλ της Αγγλίας, οι οποίες περιγράφουν τις στερήσεις και τις κακουχίες τις οποίες βιώνουν οι ομοεθνείς μας, όσοι βαυκαλιζόμενοι υπό απατηλών ελπίδων και σφαλερών υπολογισμών εγκαταλείπουν το πάτριο έδαφος και μεταναστεύουν στην Αμερική αναζητώντας μια καλύτερη τύχη.

 

Τις εκθέσεις των ανωτέρω προξένων περί της λυπηρότατης κατάστασης των μεταναστών επικυρώνουν οι πληροφορίες που έχουμε και από άλλες προξενικές αρχές της Ελλάδας, ιδίως δε του εν Σικάγο Γενικού Πρόξενου, ο οποίος ανέφερε με τηλεγράφημά του προς το Υπουργείο Εξωτερικών ότι περιπλανώνται εκεί άνεργοι περί τους 1.000 μετανάστες (Έλληνες) άνευ χρημάτων και σε απελπιστική κατάσταση.

Η κατάσταση αυτή των μεταναστών ελπίζουμε να πείσει όσους εγκαταλείπουν την πατρική εστία, τους οικείους και των φτωχικό αλλά έντιμο εν τη πατρίδα βίο ότι, εάν ευάριθμοι εκ των μεταναστών κατορθώνουν μετά από πολυετείς εξευτελισμούς και ταλαιπωρίες να βελτιώσουν την υλική τους κατάσταση στην Αμερική, οι περισσότεροι καταστρέφονται εκπατριζόμενοι.

Την εγκύκλιο αυτή παρακαλούμε να την αποστείλετε σε ικανά αντίτυπα στους Δημάρχους και στους Αστυνόμους της δικαιοδοσίας σας διατάσσοντας την ανάγνωσή τους στις εκκλησίες επί τρεις συνεχόμενες Κυριακές.

Αθήνα – 19 Απριλίου 1901.

Ο Υπουργός Γ. Ν. Θεοτόκης.

Κ. Α. Βαμπάς».

Μόνο από την 1^η Ιανουαρίου μέχρι την 30η Μαρτίου του 1903 αναχώρησαν από τον Πειραιά 9.950 μετανάστες. 10.000 Έλληνες πήραν το δρόμο της ξενιτιάς μέσα σε τρεις μόλις μήνες, σε μία περίοδο που ο συνολικός πληθυσμός της χώρας δεν ξεπερνούσε τους 2.700.000 κατοίκους.

Ας λειτουργήσουν αυτά τα κρατικά έγγραφα και τα στοιχεία ως καμπάνα υπενθύμισης για όσους ξεχνούν το παρελθόν αυτού του τόπου και την ιστορία του. 

Ένας λαός που τραγούδησε: «Την ξενιτειά, τη γυμνωσιά, την πίκρα, την αγάπη… τα τέσσερα τα ζύγισα, βαρύτερα είν’ τα ξένα», μπορεί να καταλάβει τι πάει να πει προσφυγιά, τι σημαίνει μετανάστευση.

©Χρήστος Τσαντής, Αύγουστος 2015

Υποσημείωση: Το παραπάνω άρθρο του Χρήστου Τσαντή συμπεριλαμβάνεται και στο παράρτημα του πρόσφατου βιβλίου του Migozarad (Θα περάσει), εκδόσεις Ραδάμανθυς, Οκτώβρης 2016, σελ. 117-123. 

http://tsak-giorgis.blogspot.gr/