Ελλάδα – ΗΠΑ, μια σχέση εξάρτησης…

Στιγμές από την Ιστορία

 

15.11.2016 | από Σύνταξη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 332- του δρόμου της αριστεράς 

Ιστορικά στιγμιότυπα των ελληνοαμερικανικών σχέσεων

9 Σεπτεμβρίου 1943

Ο πρόεδρος Ρούζβελτ απαντά σε αίτημα του αυτοεξόριστου μονάρχη Γεώργιου Β΄, ο οποίος πιεζόταν να δεσμευτεί ότι δεν θα επέστρεφε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση πριν διεξαχθεί δημοψήφισμα. Ο Ρούζβελτ τάχθηκε ανεπιφύλακτα στο πλευρό του Γεώργιου, στηρίζοντας την επιθυμία του «να επιστρέψει στη χώρα επικεφαλής του στρατού του» μετά τη συμμαχική νίκη.

31 Μαρτίου 1946

Εκλογές στην Ελλάδα, οι πρώτες μετακατοχικές. Οι ΗΠΑ στέλνουν παρατηρητές και συμμετέχουν στη σύνταξη του σχετικού πορίσματος. Η Αριστερά απέχει, όπως και πολλοί σχηματισμοί του κεντρώου χώρου, καταγγέλλοντας το όργιο της τρομοκρατίας που έχει εξαπολυθεί μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας.

Δεκέμβριος 1946

Ενώ ο εμφύλιος πόλεμος έχει ξεκινήσει, ο πρωθυπουργός Κ. Τσαλδάρης επισκέπτεται τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τρούμαν ζητώντας οικονομική βοήθεια προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση της κυβέρνησής του υπό το βάρος της πολιτικής κρίσης και της σύγκρουσης με τον Δημοκρατικό Στρατό.

12 Μαρτίου 1947

Ο πρόεδρος Χάρι Τρούμαν εκφωνεί στο Αμερικανικό Κογκρέσο το περίφημο Δόγμα του που σηματοδοτεί την επίσημη αλλαγή σκυτάλης μεταξύ Μ. Βρετανίας και ΗΠΑ στην Ελλάδα. «Εάν η Ελλάς ήθελεν περιέλθει υπό τον έλεγχον ενόπλου τινός μειοψηφίας, σύγχυσις και ανωμαλία θα ηδύνατο να εξαπλωθούν ευχερώς εις ολόκληρον τη Μέσην Ανατολήν». Οι ΗΠΑ παραλαμβάνουν τα κλειδιά της χώρας και θέτουν την άρχουσα τάξη της Ελλάδας υπό την κηδεμονία τους.

28 Μαρτίου 1947

Ο Πολ Πόρτερ καταθέτει την γνωστή έκθεσή του στη Βουλή των ΗΠΑ. Τον είχε στείλει στην Ελλάδα ο πρόεδρος Τρούμαν ως επικεφαλής της Αποστολής Οικονομικής Έρευνας. Ο Πόρτερ στην έκθεσή του κατακρίνει έντονα την παρασιτική άρχουσα τάξη και προτείνει «να υπάρξουν, εκτός από μίαν συμβουλευτικήν αποστολήν αντιπροσωπεύουσαν τας Ηνωμένας Πολιτείας, αρκετοί Αμερικανοί και άλλοι ξένοι τεχνικοί, χρησιμοποιούμενοι ως άτομα από την ελληνικήν κυβέρνησιν εις επικαίρους κρατικάς θέσεις», καθώς και συμμετοχή της αμερικάνικης αποστολής «εις την ανάπτυξιν της πολιτικής εσόδων και εξόδων» αλλά και έγκριση «του προϋπολογισμού πριν ούτος τεθή εν ισχύι»…

1950

Στον πόλεμο της Κορέας, στέλνεται στο πλευρό των ΗΠΑ ελληνικό εκστρατευτικό σώμα. Υπολογίζεται ότι στην κορεατική χερσόνησο πολέμησαν κατά των κομμουνιστικών δυνάμεων, πάνω από 10.000 Έλληνες, εκ των οποίων περίπου 200 δεν γύρισαν πίσω.

18 Φεβρουαρίου 1952

Η Βουλή εγκρίνει την είσοδο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, ταυτόχρονα με την Τουρκία. Πρωθυπουργός ο κεντρώος Ν. Πλαστήρας. Καταψηφίζει μόνο η Αριστερά (οι 8 βουλευτές της ΕΔΑ και ο ανεξάρτητος Μ. Κύρκος). Πρόκειται για το δεύτερο κύμα διεύρυνσης της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

12 Οκτωβρίου 1953

Υπογράφεται από τον υπουργό Εξωτερικών Στέφανο Στεφανόπουλο ελληνοαμερικανική συμφωνία που μεταξύ άλλων επιτρέπει την εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την κοινή ανακοίνωση των δύο πλευρών, «η κυβέρνησις του Βασιλείου της Ελλάδος με την έγκρισιν της Α.Μ. του βασιλέως και η κυβέρνησις των ΗΠΑ υπέγραψαν σήμερον μιαν διμερή συμφωνίαν παρέχουσαν εις τας ΗΠΑ το δικαίωμα όπως βελτιώσωσι και χρησιμοποίησιν ωρισμένα αεροδρόμια και ναυτικάς εγκαταστάσεις εν Ελλάδι».

6-7 Σεπτεμβρίου 1955

Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη. Τουλάχιστον 30 Έλληνες σκοτώθηκαν σε εκτεταμένες ταραχές που είχαν τη σφραγίδα του βαθέως κράτους της Τουρκίας. Ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, Τζον Φόστερ Ντάλες, θα στείλει ταυτόσημες επιστολές προς την Ελλάδα και την Τουρκία, καλώντας τις δύο χώρες να αυτοσυγκρατηθούν και να αποκαταστήσουν τις μεταξύ τους σχέσεις, χάριν της ενότητας του ΝΑΤΟ.

5 Οκτωβρίου 1955

Μια μέρα μετά τον θάνατο του πρωθυπουργού Αλ. Παπάγου, μεγάλη έκπληξη θα προκαλέσει το γεγονός ότι ο νεαρός τότε υπουργός Δημοσίων Έργων Κωνσταντίνος Καραμανλής παίρνει από τον βασιλιά εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Όλα δείχνουν ότι ο Καραμανλής βρέθηκε στην πρωθυπουργία μετά από διαβουλεύσεις με τους Αμερικανούς που έψαχναν ασφαλείς λύσεις για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στην ευρύτερη περιοχή, με το βλέμμα στο Κυπριακό και την ταραγμένη Μέση Ανατολή.

1956

Κρίση του Σουέζ. Κόντρα των ΗΠΑ με την «παραδοσιακή» ευρωπαϊκή αποικιοκρατία. Η Ελλάδα συντάσσεται με την αμερικάνικη στάση και υπερψηφίζει στον ΟΗΕ το ψήφισμα των ΗΠΑ για αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων από την Αίγυπτο.

26 Μαρτίου 1958

Ο αρχηγός της CIA Άλεν Ντάλες συγκαλεί σύσκεψη της Ομάδας Συντονισμού και Σχεδιασμού της αμερικανικής κυβέρνησης με θέμα τον επηρεασμό του εκλογικού αποτελέσματος στην Ελλάδα. Τα πρακτικά δεν έχουν ακόμη αποχαρακτηρισθεί, αλλά έχει αποδειχθεί ότι η CIA προχώρησε σε σειρά παρασκηνιακών ενεργειών για να μειωθεί η εκλογική δύναμη της Αριστεράς. Δεν θα τα καταφέρουν και η ΕΔΑ θα αναδειχθεί δεύτερο κόμμα στις εκλογές του Μαΐου. Λίγο αργότερα, η πρεσβεία θα προτείνει «συγκεκριμένα σχέδια δράσης που θα ενεργοποιήσουν τα μη κομμουνιστικά, ελληνικά στοιχεία και όλες τις αμερικανικές υπηρεσίες ώστε να μην κερδίσουν έδαφος οι κομμουνιστές και, ακόμη καλύτερα, να μειωθεί η σημερινή τους δύναμη».

Απρίλιος 1961

Ο Κ. Καραμανλής γίνεται δεκτός από τον Τζον Κένεντι στις ΗΠΑ σε μια περίοδο όξυνσης των ψυχροπολεμικών εντάσεων. Κυπριακό και οικονομική βοήθεια στην ατζέντα των συνομιλιών.

6 Σεπτεμβρίου 1961

Με παρουσία του τότε Έλληνα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή, μελών του υπουργικού συμβουλίου και του αρχιεπισκόπου Αθηνών, εγκαινιάζεται στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα από τον πρέσβη Έλις Μπριγκς, το νέο κτίριο της πρεσβείας των ΗΠΑ. Κτίριο – σύμβολο της σύγχρονης αμερικανικής παρουσίας στην Ελλάδα που κατασκευάστηκε από τον αρχιτέκτονα Βάλτερ Γκρόπιους.

16 Φεβρουαρίου 1964

Η Ένωση Κέντρου του Γ. Παπανδρέου κερδίζει τις εκλογές με 52,7%. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος διαμηνύει στους Αμερικανούς ότι «θα τα πήγαινε καλά με τον νέο πρωθυπουργό, εκτός αν εκείνος επιχειρήσει να επιβληθεί στον θρόνο. Σε αυτή την περίπτωση είναι πολύ πιθανό να υπάρξει σύγκρουση με τον Παπανδρέου». Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή, με την παραίτηση Παπανδρέου και την αποστασία, ενώ οι εκλογές που είχαν προκηρυχθεί για τις 28 Μαΐου 1967 δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ.

Ιούνιος 1964

Ο Γ. Παπανδρέου γίνεται δεκτός στις ΗΠΑ από τον πρόεδρο Τζόνσον. Στην ατζέντα ψηλά πάλι το Κυπριακό. Ο Τζόνσον πιέζει για συνάντηση του Παπανδρέου με τον Τούρκο ομόλογό του Ισμέτ Ινονού κάτι που αρνήθηκε κατηγορηματικά ο Έλληνας πρωθυπουργός. Καλωσορίζοντας τον Παπανδρέου, ο Τζόνσον δήλωσε: «Με ζήλο και αλληλοκατανόηση θα χαράξουμε μία πορεία που θα διασφαλίζει την ενότητα και την αρμονία των ελευθέρων εθνών που αντιστέκονται στην κομμουνιστική επιθετικότητα».

21 Απριλίου 1967

Αμερικανοκίνητη χούντα με πρωταγωνιστές τους πραξικοπηματίες συνταγματάρχες και παραστρατιωτικούς μηχανισμούς τύπου ΙΔΕΑ. Οι χουντικοί εφάρμοσαν το σχέδιο «Προμηθέας», βασισμένο σε ΝΑΤΟϊκές οδηγίες για στρατιωτική παρέμβαση σε περίπτωση «κομμουνιστικού κινδύνου». Η σχέση των πραξικοπηματιών με την αμερικανική CIA είναι σήμερα γνωστή. Την επταετία 1967-74 οι ΗΠΑ κυριαρχούν πλήρως στην Ελλάδα, επιβάλλοντας την πολιτική τους χωρίς αντιρρήσεις από τα ανδρείκελα της 21ης Απριλίου. Ο Γ. Παπαδόπουλος φτάνει να μιλήσει μέχρι και για «συνομοσπονδία Ελλάδας – Τουρκίας» στα πλαίσια της οποίας θα ρυθμίζονταν όλα τα ανοιχτά θέματα στην περιοχή προς όφελος των ΗΠΑ.

17 Νοεμβρίου 1973 Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτελεί το «έναυσμα» του αντιαμερικανισμού που θα κυριαρχήσει για πολλά χρόνια στις συνειδήσεις των Ελλήνων και την πολιτική ζωή της χώρας και δεν έχει ξεριζωθεί μέχρι σήμερα.

20 Ιουλίου 1974

Η Τουρκία εισβάλλει στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η απόβαση των στρατευμάτων ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα διαφορά μεταξύ τους. Η επιχείρηση ολοκληρώνεται με την κατοχή του 37% της Κύπρου. 200.000 πρόσφυγες, 4.000 νεκροί και 1.619 αγνοούμενοι. Κομβικός ο ρόλος των ΗΠΑ και του «εγκέφαλου» της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στην ανατολική Μεσόγειο υπουργού εξωτερικών Χένρυ Κίσινγκερ. Ο ταξίαρχος Ιωαννίδης, «αφανής» επικεφαλής της στρατιωτικής κυβέρνησης της Ελλάδας από το Νοέμβριο του 1973, σε δηλώσεις του λίγα χρόνια αργότερα, άφησε υπόνοιες ότι «εξαπατήθηκε από τους Αμερικανούς». Κομβικός, χωρίς αμφιβολία, ο ρόλος των ΗΠΑ στο πραξικόπημα κατά του Μακάριου, που χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για την τουρκική εισβολή. Το χουντικό καθεστώς καταρρέει μετά την εισβολή του Αττίλα.

14 Αυγούστου του 1974

Η οικουμενική κυβέρνηση του Καραμανλή, κάτω από το βάρος της κατακραυγής για τη στάση των ΗΠΑ, αποσύρει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ μετά τον Αττίλα 2. Σε κυβερνητική ανακοίνωση αναφέρεται ότι «το ΝΑΤΟ αποδείχθηκε ανίκανο να παρεμποδίσει την Τουρκία από την εξαπόλυση νέας βάρβαρης και απρόκλητης επίθεσης κατά της Κύπρου» και ότι «το ΝΑΤΟ δεν έχει επομένως λόγο ύπαρξης και δεν μπορεί να εκπληρώσει το σκοπό για τον οποίο συνεστήθη, αφού δεν μπορεί να αποτρέψει τον πόλεμο μεταξύ δύο μελών του».

17 Νοεμβρίου 1974 Στην επέτειο για τον ένα χρόνο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο Καραμανλής αποφασίζει να κάνει εκλογές. Στις 15 και στις 24 Νοεμβρίου, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώνουν κατά της πολιτικής των ΗΠΑ. Από τότε και κάθε χρόνο, η 17 Νοεμβρίου είναι μέρα αντιαμερικανικών διαδηλώσεων.

Μάιος 1977

Στην πρώτη τους συνάντηση στο Λονδίνο στα πλαίσια της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Καραμανλής εκπλήσσει τον Κάρτερ αυτοχαρακτηριζόμενος ως «ένας από τους πιο φιλο-Αμερικανούς πολιτικούς στην Ευρώπη», ενώ τονίζει ότι η Κύπρος «είναι μία τραγωδία, αλλά δεν είναι πρόβλημα που μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας». Ο Έλληνας πρωθυπουργός, μιλώντας για την αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας, λέει ότι όταν είχε επιχειρήσει να διαβουλευθεί τότε με το ΝΑΤΟ, «όλοι έλειπαν σε διακοπές»…

19 Οκτωβρίου 1980

Λίγο πριν από την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, η κυβέρνηση της Ν.Δ. υπό τον Γ. Ράλλη αποφασίζει την επάνοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ. Η απόφαση γίνεται ευμενώς δεκτή από τις δυτικές κυβερνήσεις, ενώ την νέα «απόρρητη» συμφωνία δεν διάβασαν ούτε καν οι βουλευτές που την ψήφισαν.

18 Οκτωβρίου 1981

Το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις εκλογές με 48%. Τα συνθήματα περί αποχώρησης από ΝΑΤΟ και ΕΟΚ παραπέμπονται σταδιακά στις καλένδες. Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ περνούν από διάφορες φάσεις χωρίς να απειληθεί συνολικά το καθεστώς της εξάρτησης.

15 Νοεμβρίου 1981

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χέιγκ καθησυχάζει: «Η νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ελλάδας δεν απαιτεί την απομάκρυνση των αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων και του στρατιωτικού προσωπικού, παρά τις εικασίες που πιθανότατα συνδέονται με προεκλογική φρασεολογία».

15 Ιουλίου 1983

Οι βάσεις «φεύγουν μένοντας»! Συμφωνία υπογράφει με τις ΗΠΑ η κυβέρνηση Παπανδρέου ότι οι βάσεις θα μείνουν και μπορεί να φύγουν μετά από 5 χρόνια υπό προϋποθέσεις. Όταν η πενταετία βαίνει προς τη λήξη της, ξεκινά νέος κύκλος διαπραγματεύσεων «από μηδενική βάση» και οι καθυστερήσεις συνεχίζονται μέχρι να καθαρογραφτεί η συμφωνία οριστικής παραμονής που τελικά θα υπογραφεί μετά την πτώση της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ.

Ιούνιος 1990

Θερμές συνομιλίες Μητσοτάκη – Μπους. Σύμφωνα με εφημερίδες της εποχής,  «ο πρόεδρος Μπους κατέστησε σαφές κατά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό κ. Κ. Μητσοτάκη, ότι το στάτους κβο στην Κύπρο δεν είναι ικανοποιητικό και ότι οι ΗΠΑ τάσσονται υπέρ μιας ενεργούς υποστήριξης για την επίλυση του ζητήματος». Ο Μητσοτάκης δηλώνει ότι «ζήτησε από τον Αμερικανό Πρόεδρο να ασκήσει όλη του την επιρροή για να βοηθήσει στη λύση του ζητήματος της Κύπρου, γιατί αυτή την ώρα βρισκόμαστε σε νεκρό σημείο και κάποια κίνηση πρέπει να υπάρξει ως καταλύτης από την τουρκική πλευρά».

8 Ιουλίου 1990

Συμφωνία Ελλάδας – ΗΠΑ για το καθεστώς των βάσεων υπογράφει με τις ΗΠΑ η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το έδαφος έχει προετοιμαστεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Η συμφωνία προβλέπει την κατ’ έτος ανανέωσή της.

Απρίλιος 1994

Ο Ανδρέας Παπανδρέου γίνεται δεκτός από τον Μπιλ Κλίντον. Στη συζήτηση κυριαρχεί το θέμα των Σκοπίων αλλά και η προτροπή του Κλίντον να βρεθεί «λύση» για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

1 Φεβρουαρίου 1996

Αμέσως μετά το θερμό επεισόδιο στα Ίμια, ο Κ. Σημίτης δηλώνει μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο ότι ευχαριστεί την κυβέρνηση των ΗΠΑ για τη βοήθειά της στο ξεπέρασμα της κρίσης. Ο ρόλος της Ελλάδας υποβαθμίζεται, το ΝΑΤΟ επικυρώνει τις γκρίζες ζώνες, αναγνωρίζει το Αιγαίο ως ενιαίο χωρίς σύνορα χώρο, και δεν υποβάλλει σχέδια πτήσεων όταν μπαίνει στο ελληνικό FIR.

Μάρτιος 1999

Η κυβέρνηση Σημίτη συναινεί με τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και ο τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος δηλώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη πριν μήνες συμφωνήσει στα πλαίσια του ΝΑΤΟ με τις επιχειρήσεις. Μαζικές κινητοποιήσεις κατά της πολιτικής των ΗΠΑ αλλά και της Ε.Ε.

17 Νοεμβρίου 1999

Επίσκεψη Κλίντον στην Ελλάδα. Τεράστιες οι αντιδράσεις αφού δεν έχει στεγνώσει ακόμα το αίμα των αθώων θυμάτων από τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία. Μεγάλη διαδήλωση στην Αθήνα που αντιμετωπίζεται με άγρια καταστολή, χημικά και συλλήψεις από την κυβέρνηση Σημίτη. Η αστυνομία δεν σταματά μέχρι να διαλύσει εντελώς τη συγκέντρωση κυνηγώντας τους διαδηλωτές σε ακτίνα χιλιομέτρων.

13 Ιουνίου 2001

Υπογράφεται στις Βρυξέλλες από τους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας και ΗΠΑ, Γ. Παπανδρέου και Κ. Πάουελ, συμπληρωματική συμφωνία με τον τίτλο «Συνολική Τεχνική Συμφωνία μεταξύ Ελληνικής Δημοκρατίας και ΗΠΑ». Νέες παραχωρήσεις και καθεστώς γενικευμένης πλέον ετεροδικίας για όλους τους Αμερικανούς, στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό, που βρίσκονται με κρατική αποστολή στην Ελλάδα.

15 Ιουλίου 2015

Μετά την ταπεινωτιή συμφωνία στην οποία κατέληξε η διαπραγμάτευση Τσίπρα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης, δηλώνει: «Πρέπει να ευχαριστήσω δημόσια την κυβέρνηση της Αμερικής και τον κ. Ομπάμα καθώς χωρίς την βοήθεια και την επιμονή τους ότι η συμφωνία πρέπει να περιλαμβάνει το θέμα του χρέους, δεν θα είχαμε επιτύχει».

Για Αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης!

Η επίσκεψη του Προέδρου Ομπάμα στην Αθήνα  

15-11-2016

FILE PHOTO: US Marines hold umbrellas during light rain for US President Barack Obama (2-R) and then Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan (2-L), during a joint news conference following their bilateral meeting, in the Rose Garden of the White House in Washington DC, USA, 16 May 2013. EPA, MICHAEL REYNOLDS

Του Βασίλη Κοψαχείλη*

Η συνέντευξη στην «Καθημερινή της Κυριακής», του απερχόμενου Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, είναι αποκαλυπτική των πραγματικών προθέσεων της επίσκεψής του στη χώρα μας.

Η επίσκεψη του Αμερικανού πρόεδρου αφορά ευθέως συζητήσεις για το σχέδιο αναθεώρησης της Συνθήκης Ειρήνης της Λωζάνης του 1923.

Οπως έχω γράψει και στο παρελθόν, η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923 εξέφραζε τα συμφέροντα των Αγγλο-Γάλλων της εποχής και όχι τα Αμερικανικά.

Ομοίως, μετά την κρίση του Σουέζ (1956-57) και την ανάληψη της ηγεσίας της περιοχής από τους Αμερικανούς με το Δόγμα Αιζενχάουερ, δεν εκφράστηκε τότε μια νέα Αμερικανική τάξη πραγμάτων στην περιοχή, αλλά απλά οι ΗΠΑ κληρονόμησαν την Αγγλο-Γαλλική πρόταση που είχε σφραγιστεί με την Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης.

Με την «Αραβική Άνοιξη» του 2010-2012 οι ΗΠΑ επιχείρησαν ανεπιτυχώς να δημιουργήσουν μια νέα, δική τους αυτή τη φορά, τάξη πραγμάτων στην περιοχή, πριν αποχωρήσουν από εκεί ως φυσική παρουσία αλλά όχι ως συμφέροντα....

Σήμερα, με αφορμή το ενεργειακό ενδιαφέρον της Ανατολικής Μεσογείου και την αποδοχή ενός κάκιστου ξαναζεσταμένου Σχεδίου Ανάν ως βάση συζήτησης για την επίλυση του Κυπριακού, ο κ. Ομπάμα έρχεται στην Αθήνα να στείλει το μήνυμα ότι χωρίς την ικανοποίηση των συμφερόντων της Τουρκίας στην περιοχή, ειρήνη και σταθερότητα δεν θα υπάρξει, και προς τούτο κοιτάξτε τι έγινε στη Μεσοποταμία.

Ελπίζει ότι μπροστά στον κίνδυνο της συνολικής αποσταθεροποίησης, η Ελλάδα θα υποχωρήσει στους πολυεπίπεδους Τουρκικούς εκβιασμούς, ομοίως θα πράξει και η Κύπρος, θα ασκηθεί πίεση από Ισραήλ και Αίγυπτο προς Ελλάδα και Κύπρο διότι διακυβεύονται δικά τους ζωτικά ενεργειακά συμφέροντα και τέλος θα μας πιέσουν και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας για να μην χρειαστεί να ξεβολευτούν από τον βαθύ ύπνο στον οποίο, τουλάχιστο γεωπολιτικά, βρίσκονται.

Τα όσα έρχεται να μας πει, αφορούν τη συνέχεια των όσων έγιναν και πρόκειται να γίνουν στη Μεσοποταμία.

Με την δημιουργία Αυτόνομης Κουρδικής Περιοχής στο Ιράκ το 2005, οι ΗΠΑ πρώτες έβαλαν το πρώτο καρφί στο φέρετρο της Συνθήκης της Λωζάνης.

Και στους σχεδιασμούς τους, η μετα-Λωζάνη Τουρκία έχει ρόλο ισχυρής περιφερειακής δύναμης, τόσο ισχυρής ώστε να εκλαμβάνεται από Ρωσία και Γερμανία ώς αντίπαλος και όχι ως γεωστρατηγικό τους υποχείριο.

Ελπίζουν πως σταδιακά θα υπάρξει σύγκρουση συμφερόντων των τριών μεταξύ τους, κατάσταση που θα τους φθείρει ανεπανόρθωτα χωρίς οι ΗΠΑ να έχουν ξοδέψει ένα δολάριο ή να έχουν ρίξει μια σφαίρα!

Σε αντάλλαγμα θα πάρουμε υποσχέσεις!

Την Κύπρο την φλερτάρουν εδώ και καιρό με το όνειρο ότι μετά τη λύση θα γίνει ένας παράδεισος πλούτου και ευημερίας.

Σε εμάς το παραμύθι έχει τίτλο «κούρεμα χρέους»! Τελικά η Αμερικανική πολιτική έχει συνέχεια! Ο απερχόμενος Αμερικανός Πρόεδρος έρχεται φιλικά να μας προειδοποιήσει. Μετά θα μεταβεί στο Βερολίνο να να προειδοποιήσει την Άγκελα Μέρκελ, η οποία πολύ καθηστερημένα κατάλαβε τι ακριβώς συμβαίνει και πόσα τραγικά λάθη έκανε. Μένει να δούμε τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια…

Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής

(vkopsacheilis72@gmail.com) - tou-proedrou-ompama-stin-athina-afora-tin-anatheorisi-tis-sinthikis-tis-lozanis/

Ομπάμα: Οι κακουργίες μόνο συμφορές κομίζουν…

15-11-2016

Έρχεται στη χώρα μας η πλανητική, αυτοκρατορική κακουργία: Ο Μπαράκ Ομπάμα. 
Πριν από 20 χρόνια μας είχε επισκεφτεί η άλλη αιματηρή κακουργία: Ο Μπιλ Κλίντον. 
Αυτές οι δύο κακουργίες του αυτοκρατορικού ολοκληρωτισμού των ΗΠΑ χαρακτηρίστηκαν, από ολόκληρο το δυτικό κόσμο, ως «ιστορική τομή»:
Ως μια μεγάλη «ιστορική ανατροπή» προς την κατεύθυνση της «προόδου» και της «ειρήνης»!!! 
Οι ιπποκόμοι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη χώρας μας καταλήφθηκαν από τέτοιες υμνολογικές υστερίες που νόμιζε κανείς ότι αυτές οι δύο ιμπεριαλιστικές κακουργίες σηματοδοτούσαν «επαναστατικές ανατροπές» στον κόσμο. 

Χαρακτηριστικά είναι τα πρωτοσέλιδα των εκείνης της εποχής: Αφηνιασμένες προπαγανδιστικές «μπόμπες» πλύσης του εγκεφάλου και αυταπατών… 
Βεβαίως και μόνο αυτή η καταιγιστική προπαγάνδα από τους αμερικανοτσολιάδες κάθε πολιτικού χρώματος, προς τις δύο πλανητικές κακουργίες, αποτελούσαν τα προμηνύματα νέων συμφορών… 

Η ιστορία έδειξε ότι αυτές οι δύο κακουργίες έσπειραν την καταστροφή και αιματοκύλησαν τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και άλλες χώρες... 

Ουσιαστικά, με πρόσχημα την «τρομοκρατία», κήρυξαν ένα παγκόσμιο πόλεμο εναντίον των αραβικών χωρών με στρατηγικό στόχο την ισοπέδωση των χωρών, την αναδιάταξη των συνόρων, την άγρια λεηλασία του εθνικού τους πλούτου και την προώθηση της νέας αποικιοκρατίας… 

Τα πρόσφατα και πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι: Συρία, Λιβύη και Ουκρανία. 

Μια ακόμη στρατηγική επιδίωξη υπήρξε η περικύκλωση της Ρωσίας και η δημιουργία όρων και προϋποθέσεων κατάρρευσή της για την ολοκληρωτική επιβολή της αμερικάνικης κηδεμονίας και της Νέας Τάξης… 

Το ταξίδι του Ομπάμα στην Ελλάδα αυτούς τους σκοπούς έχει: 

α). Να επαναβεβαιώσει στα «αριστερά» κυβερνητικά ανδρείκελα και στους αμερικανοτσολιάδες, όλων των πολιτικών χρωμάτων, την πάγια στρατηγική της Νέας Τάξης εναντίον της Ρωσίας… 

β). Να σπρώξει την Ελλάδα σε μια βαθύτερη εμπλοκή στα ΝΑΤΟϊκά σχέδια για τη Μέση Ανατολή (αλλαγή συνόρων κ.λπ), ευλογώντας την τυχοδιωκτική πολιτική της κυβέρνησης που αποτυπώνεται στον άξονα: Ελλάδα – Κύπρος – Ισραήλ – Αίγυπτος. 

γ). Μέσα στα σχέδια του Ομπάμα, με βάση τον ανωτέρω άξονα, είναι και η προώθηση ενός νέου σχεδίου Ανάν για την Κύπρο… 

Αυτές είναι οι βασικές επιδιώξεις του ταξιδιού. Όλα τα άλλα τα σχετικά με τη «διευθέτηση» του χρέους είναι παραμύθια για μικρά παιδιά… 

Κομιστής συμφορών είναι, συνεπώς, ο Ομπάμα. Συμφορών εμπλοκής της Ελλάδας στα επικίνδυνα πολεμικά παιχνίδια στη Μέση Ανατολή… 

Το τριήμερο του εορτασμού του Πολυτεχνείου πρέπει να μετατραπεί σε αγωνιστικό λαϊκό ξεσήκωμα εναντίον της φρενοβλαβούς πλανητικής κακουργίας που αποτυπώνει το πρόσωπο του Ομπάμα…

http://resaltomag.blogspot.gr/

AVE Ομπάμα!

Απαγορεύσαμε τις διαδηλώσεις για την επίσκεψή σου

15-11-2016

ΣΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΙΤΗ, ΠΟΥ ΞΥΛΟΦΟΡΤΩΣΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΛΙΝΤΟΝ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΣΙΠΡΑ 
Σε μια χειρονομία δουλοπρέπειας απέναντι στις ΗΠΑ, η κυβέρνηση Τσίπρα απαγόρευσε ουσιαστικά τις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας το διήμερο της επίσκεψης Ομπάμα.

Ο χάρτης της απαγορευμένης, για τους διαδηλωτές, ζώνης που ανακοίνωσε η ΕΛΑΣ είναι ακριβές αντίγραφο εκείνου που είχε ισχύσει κατά την επίσκεψη Κλίντον, το 1999, όταν η κυβέρνηση Σημίτη αντιμετώπισε τους διαδηλωτές με ωμή καταστολή. 

Η απαγόρευση συγκεντρώσεων δεν καλύπτει μόνο τα σημεία που πρόκειται να επισκεφθεί ο Αμερικανός πρόεδρος (Προεδρία Δημοκρατίας, Μέγαρο Μαξίμου, Ίδρυμα Νιάρχου) και τους δρόμους που θα διανύσει, αλλά περιλαμβάνει ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας, συμπεριλαμβανομένης της Βουλής και της αμερικανικής πρεσβείας. 

Η απαγόρευση συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, μέσα στον τριήμερο γιορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αποτελεί πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα του ελληνικού λαού. 

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να επαίρεται ότι, απ' όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις μετά τη χούντα, είναι εκείνη που συνέβαλε όσο καμία άλλη στην προσπάθεια να καμφθούν τα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του ελληνικού λαού και να εξαγνιστεί ο αμερικανικός παράγοντας. 

Προκαλούν πραγματική αποστροφή οι δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων και οι τοποθετήσεις του φιλοκυβρνητικού Τύπου που εμφανίζουν τον Ομπάμα, αυτόν τον “δολοφόνο με αγγελικό πρόσωπο”, περίπου σαν περιστερά της ειρήνης και “σωτήρα” της Ελλάδας. 

Μαζί με τον Κ. Σημίτη, ο Αλ. Τσίπρας έβαλε τα γυαλιά στους παραδοσιακά ατλαντικούς ηγέτες της ΝΔ. 

Επί της ουσίας της επίσκεψης, οι προσδοκίες που καλλιεργεί η κυβέρνηση είναι σκέτος “σανός” προς κατανάλωση από τα αφελέστερα υποζύγια του ατλαντισμού. 

Για το καυτό πρόβλημα του χρέους, ο Μπαράκ Ομπάμα δεν έχει να μας προσφέρει παρά ρητορικές πομφόλυγες, καθώς το θέμα εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τους Γερμανούς, άντε και τους Γάλλους, ενώ ο επισκέπτης μας ετοιμάζεται να παραδώσει τη σκυτάλη στον (μεταξύ των άλλων, γερμανικής καταγωγής) Ντόναλντ Τραμπ. 

Το μεγάλο ερώτημα δεν είναι “τι θα πάρουμε” από τον Μπαράκ Ομπάμα (αυτό, λίγο πολύ, το ξέρουμε), αλλά τι θα μας ζητήσει και τι θα του δώσει η κυβέρνηση Τσίπρα. 


Στο οικονομικό πεδίο, πέραν του πλιάτσικου των ιδιωτικοποιήσεων, που ασφαλώς ενδιαφέρει και τα αμερικανικά κεφάλαια, το ΔΝΤ, όπου οι Αμερικανοί ασκούν καθοριστική επιρροή, είναι εκείνο που ζητάει επίμονα περαιτέρω ακρωτηριασμό συντάξεων με άμεση κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, ομαδικές απολύσεις και αντισυνδικαλιστική νομοθεσία. 

Στα εξωτερικά θέματα, αν κρίνουμε από ρεπορτάζ του αστικού Τύπου, θα πιέσει για μια “λύση” του Κυπριακού στα πρότυπα του σχεδίου Ανάν, για νέες διευκολύνσεις στις αμερικανικές επιδρομές στη Μ. Ανατολή, κυρίως με πτήσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών και για ευθυγράμμιση με την αμερικανική γραμμή στις κυρώσεις έναντι της Ρωσίας. 

Με δυο λόγια, ο Μπαράκ Ομπάμα δεν έχει να μας προσφέρει παρά δηλητηριασμένα φρούτα, εμπλέκοντας βαθύτερα την Ελλάδα στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς στην περιοχή μας. 

Ως εκπρόσωπος της πιο φονικής, πολεμικής μηχανής του πλανήτη, ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ανεπιθύμητος σ' αυτή τη χώρα, που έχει υποφέρει τα πάνδεινα, στη νεώτερη ιστορία της, από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους. Αυτό θα διαδηλώσουν οι δημοκρατικοί πολίτες το ερχόμενο διήμερο, σπάζοντας τον κλοιό των αστυνομικών απαγορεύσεων. 

Α.Θ. 
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016 

ΠΗΓΗ: 
http://www.iskra.gr/

Η «ΒΟΜΒΑ» ΤΡΑΜΠ

14-11-2016

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ντόναλντ Τραμπ ονομάζεται, λοιπόν, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ. Νίκησε τη Χίλαρι Κλίντον, παρ' όλο που αυτή πήρε οριακάπερισσότερους ψήφους στο σύνολο της χώρας. Οι ψηφοφόροι οι Αμερικανοί δεν είναι ''αντισυστημικοί''. Κάθε άλλο. Υπέρ του καπιταλισμού τάσσονται. Στις συνθήκες όμως της οικονομικής κρίσης έχουν υποστεί βίαιη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Τάχθηκαν λοιπόν αυτή την φόρα κατά του πολιτικού τους συστήματος όχι επειδή είναι ''αντισυστημικοί'', αλά επειδή θέλουν καλύτερη και δικαιότερη κατανομή του πλούτου που παράγει η χώρα τους. Αυτό εξέφρασαν και με την ψήφο τους.

Κρίνουν και πολύ σωστά, κατά τη γνώμη μας- ότι το πολιτικόσύστημα των ΗΠΑ αδιαφορεί για τους πολίτες της πλανητικής αυτής υπερδύναμης. Η βάση τόσο των πολιτών που στηρίζουν το Δημοκρατικό Κόμμα όσο και εκείνων που υποστηρίζουν το Ρεπουμπλικανικό προσπάθησαν να κάνουν ...''αντισυστημικές εξεγέρσεις'' εντός του υφιστάμενου συστήματος! Στο Δημοκρατικό Κόμμα αυτή η στάση των ψηφοφόρων εκπροσώπησε ο Μπέρνι Σάντερς. Το πάλεψε πολύ γερά εναντίον της Κλίντον, αλλά τελικά έχασε τη μάχη. Νίκησε η απολύτως ''συστημική'' Χίλαρι. Αντιθέτως, στους Ρεπουμπλικανούςεκπροσώπησε την ''κομματική πειθαρχία'' ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος σάρωσε 16 συνολικά ανθυποψηφίους του και πήρε το χρίσμα του κόμματος του. Αυτό του επέτρεψε να κατατροπώσει τη Χίλαρι Κλίντον σε επίπεδο εκλεκτόρων, παίρνοντας τελικά 306 εκλέκτορες σε σύνολο 548, έναντι 242 της Κλίντον, κερδίζοντας σε τριάντα πολιτείες. Όταν ο το αμερικάνικο αντίστοιχο της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, οι Δημοκρατικοί, προσχωρούν πλησίστιοι στον νεοφιλελεύθερισμό και στην αντιδραστική πολιτική που αυτό συνεπάγεται, λογικό και αναμενόμενο να καλύπτει το κενό αυτό η λαϊκίστικη Δεξιά.

Αυτό συνιστά μάθημα για τον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επιτρέπει στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο να αποφασίσει αυτός, ο αρχιεπίσκοπος (!), ποιος θα είναι υπουργόςΠαιδείας και καθαιρεί τον ανεπιθύμητο γι' αυτό Νίκο Φίλη, τα πράγματα πάνε πολύ στραβά. Και μιλάμε για τον Νίκο Φίλη που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ...''αριστεριστής''! Δεν μπορεί όμως η Αριστερά των ΗΠΑ, της Ευρώπης ή της Ελλάδας να αφήνει αναπάντητους τους φόβους της εργατικής τάξης ότι οι μετανάστες θα της φάνε τις δουλειές, επειδή δέχονται να παίρνουν χαμηλότερους ή και πολύ χαμηλότερους μισθούς. Ειδικά σε περιόδους οικονομικής κρίσης αυτή ακριβώς η στάση της Αριστεράς προκαλεί τη γέννηση ρατσιστικών φαινομένων στην ίδια την εργατική τάξη - πόσω μάλλον στα μεσαία στρώματα.

Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ έχει προκαλέσει πανικό στους Γερμανούς, οι οποίοι ήταν βέβαιοι ότι θα νικούσε η Χίλαρι Κλίντον. ''Οι Αμερικανοί το έκαναν πραγματικά – εξέλεξαν έναν ''κήρυκα του μίσους'' ως πρόεδρο τους'', έγραψε την Πέμπτη η ναυαρχίδα της γερμανικής Δεξιάς, η εφημερίδα Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε, η οποία συνέχιζε: '' Έτσι αποκάλεσε τον υποψήφιο Τραμπ με ασυνήθιστη οξύτητα και πιθανόν εντός της διευρυμένης πεποίθησης... Όμως η πλειοψηφία των Αμερικανών δεν ενδιαφέρθηκε για τις προειδοποιήσεις από την Ευρώπη και τις συστάσεις από το Χόλιγουντ. Έθεσαν έτσι ολόκληρες πρωτεύουσες στην κατάσταση σοκ''. Το πρωτοσέλιδο άρθρο υπογράφει ο ένας εκ των τεσσάρων εκδοτών της Φρανκφούρτερ Αλγκεμάινε. Πρωτοσέλιδο είναι και το άρθρο του εκδότη της σοσιαλδημοκρατικής εφημερίδας Ντι Τσάιτ, του Γιόζεφ Γιόφε, το οποίο αρχίζει ως εξής: ''Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι καμιά φυσιολογική μετακίνηση της πολιτικής τεκτονικής, αλλά ένας σεισμός ισχύος 8,5 ρίχτερ, ο οποίος θα συνταράξει την Αμερική και ολόκληρο τον κόσμο''. Προς το τέλος του το άρθρο αυτό αναφέρει: ''Παρόλα αυτά, εμείς πρέπει να πιστέψουμε ότι το Σύνταγμα των ΗΠΑ θα θέσει υψηλά εμπόδια σε αυτόν τον μεγαλομανή Μουσολίνι (!). Αυτό κρατάει οπωσδήποτε από 229 χρόνια. Έχει απογοητεύσει όλους τους σφετεριστές της εξουσίας... Θα απογοητεύσει επίσης και τον κλόουν του τρόμου, τον Τραμπ;'', αναρωτιέται ο εκδότης της σοσιαλδημοκρατικής εφημερίδας. Ομολογούμε ότι στα 35 χρόνια που διαβάζουμε συστημικά το Γερμανικό Τύπο είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τους Γερμανούς να αποκαλούν ένα νεοεκλεγμένο πρόεδρο των ΗΠΑ ''κήρυκα του μίσους'', ''σφετεριστή'' ή μεγαλομανή Μουσολίνι''.

Ταυτόχρονα όμως δείχνει η στάση αυτή και κάτι άλλο. Είναι η πρώτη φορά που δουλόφρονες, φραστικά ως προς τους Αμερικανούς, Γερμανοί τολμούν να βγάλουν τέτοια γλώσσαθρασύτητας προς τις ΗΠΑ! Είναι φανερό ότι για μια ακόμη φορά η Γερμανία ετοιμάζεται να αναστατώσει τον κόσμο ολόκληρο!

*Δημοσιεύθηκε στο ΠΡΙΝ την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΒΔΕΛΛΕΣ

 ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ «ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ»!

14-11-2016

ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΝΑ ΜΕΤΩΠΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Ο Γραμματέας του Π.Σ της ΛΑ.Ε Παν. Λαφαζάνης επισκέφθηκε την Παρασκευή (11/11) και το Σάββατο (12/11) τη Ρόδο.

Ο Παν. Λαφαζάνης μαζί με τοπικά στελέχη της ΛΑ.Ε περιόδευσαν την Παρασκευή το πρωί στην πόλη της Ρόδου, όπου συνάντησαν τη θερμή υποδοχή των πολιτών και των επαγγελματιών της πόλης, οι οποίοι σε σημαντικό βαθμό εκδήλωναν την ευρεία υποστήριξή τους στον αγώνα και τις θέσεις της ΛΑ.Ε.

Ο Παν. Λαφαζάνης την Παρασκευή το μεσημέρι έδωσε στο Δημαρχείο της πόλης συνέντευξη Τύπου, ενώ συνεντεύξεις έδωσε, επίσης, στο κρατικό ραδιόφωνο και σε τοπικές τηλεοράσεις.

Το βράδυ της Παρασκευής πραγματοποιήθηκε με επιτυχία και με τη συμμετοχή πολλών πολιτών που για πρώτη φορά προσέγγιζαν τη ΛΑ.Ε, ανοικτή πολιτική συγκέντρωση στη Ρόδο με ομιλητή τον Παν. Λαφαζάνη.

Το Σάββατο ο Παν. Λαφαζάνης και τα τοπικά στελέχη της ΛΑ.Ε περιόδευσαν στον Αρχάγγελο, όπου έτυχαν εντυπωσιακής υποδοχής και θερμών εκδηλώσεων από τους πολίτες και τους επαγγελματίες.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΠΟΛΙΘΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΒΔΕΛΛΕΣ

Ο Γραμματέας της ΛΑ.Ε στις τοποθετήσεις του στη Ρόδο τόνισε μεταξύ άλλων:

«Ο λεγόμενος ψευδεπίγραφος “ευρωπαϊσμός” της ευρωζώνης και της ΕΕ μαζί με τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση έχουν περιέλθει σε βαθιά κρίση και σε αποτελμάτωση, προκαλώντας σε όλη την Ευρώπη και τον πλανήτη πρωτοφανείς κοινωνικές ανισότητες, μεγάλη ανεργία, διάλυση των εργασιακών σχέσεων, εκτεταμένη φτώχεια και εξαθλίωση, πολέμους και καταστροφή του περιβάλλοντος.

Η Αριστερά σήμερα, πρέπει να καταφέρει να ριζοσπαστικοποιηθεί και να περάσει στην αντεπίθεση, εάν δεν θέλουμε να δούμε να εκμεταλλεύονται αυτήν την κρίση του ψευδεπίγραφου ευρωπαϊσμού και της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης νεοσυντηρητικές, ακροδεξιές, πολύ πιο αυταρχικές και ανορθολογικές δυνάμεις.

Αυτό σημαίνει, ότι η Αριστερά πρέπει να απεξαρτηθεί από την ευρωπληξία και τις αυταπάτες της αγοραίας “παγκοσμιοποίησης”, η οποία αντιπροσωπεύει, ίσως, τον πιο επιθετικό και καθολικό ιμπεριαλισμό που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.

Αυτό σημαίνει, επίσης, ότι η Αριστερά θα επαναθεμελιωθεί με ταξικούς, κινηματικούς και πολιτικούς όρους για να εμβαθύνει, ξεπερνώντας μεγάλα λάθη του παρελθόντος, σε ένα ρεαλιστικό εναλλακτικό σχέδιο και βιώσιμο πρόγραμμα οικονομικοκοινωνικώνμετασχηματισμών, που θα έχουν ως συνέπεια μια αποδοτική οικονομία, και μια δίκαιη και αλληλέγγυα κοινωνία.

Η ελληνική κυβέρνηση και η συνολικά παρηκμασμένη μνημονιακή πολιτικοοικονομική τάξη πραγμάτων της χώρας μοιάζουν όλο και περισσότερο ως αραχνιασμένα απολιθώματα και ως πολιτικές βδέλλες που ρουφάνε κάθε ικμάδα αυτού του τόπου και πίνουν κυριολεκτικά το αίματου ελληνικού λαού.

Η κυβέρνηση, με τη συναίνεση και της μνημονιακής αντιπολίτευσης και μπροστά στην παταγώδη αποτυχία και του τρίτου μνημονιακού προγράμματος, οδεύει ολοταχώς σε τέταρτο μνημόνιο.

Το τέταρτο μνημόνιο διαμορφώνεται ως απαίτηση κυρίως του ΔΝΤ και με άλλοθι κάποιες ρυθμίσεις και αόριστες υποσχέσεις κοροϊδία για το αβίωτο και επονείδιστο χρέος που καλπάζει.

Αυτό το τέταρτο μνημόνιο θα δίνει τη χαριστική βολή στις κύριες συντάξεις, τις εργασιακές σχέσεις, τα λαϊκά εισοδήματα, τα σπίτια και ακίνητα των νοικοκυριών και μικρών επιχειρήσεων κλπ.

Σήμερα η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός δεν έχουν καμία άλλη επιλογή από την άμεση έξοδο από την ευρωζώνη και τη σύγκρουση και ρήξη με τη νεοφιλελεύθερη ΕΕ, στη βάση ενός ριζοσπαστικού προγράμματος που θα περιλαμβάνει τη διαγραφή του χρέους, την αποτελεσματική διεκδίκηση των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου, τη διαγραφή των χρεών των πιο αδύνατων νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών, τη διακοπή των ιδιωτικοποιήσεων και την ανάκτηση των δημόσιων στρατηγικών επιχειρήσεων, τη στήριξη των μικρών και πολύ μικρώνεπιχειρήσεων και της μικρομεσαίας αγροτιάς, την επαναφορά των εργασιακών κατακτήσεων και την ενίσχυση μισθών και συντάξεων».

ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΘΑ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΤΟ ΣΕ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

Τέλος, ο Παν. Λαφαζάνης τόνισε ότι «σήμερα είναι πιο αναγκαίο και πιο επείγον από ποτέ να διαμορφωθεί το πιο πλατύ και αγωνιστικό πολιτικό, κινηματικό, κοινωνικό και εκλογικόμέτωπο όλων, χωρίς εξαίρεση των αριστερών, ριζοσπαστικών, πατριωτικών, δημοκρατικών αντιμνημονιακών δυνάμεων.

Αυτό το μέτωπο των αντιμνημονιακών δυνάμεων είναι βέβαιον ότι θα αλλάξει αμέσως με την εμφάνισή του το πολιτικό σκηνικό, θα αποκτήσει γρήγορα πολιτική και κοινωνική δυναμική και είναι δυνατόν σε πρώτη φάση να αναδειχθεί σε δεύτερη πολιτική δύναμη, υποσκελίζοντας τον ΣΥΡΙΖΑ, με ορατό στόχο να αναδειχθεί σε κυβέρνηση για μια ριζοσπαστική αντιμνημονιακή πορεία της χώρας.

Όσες δυνάμεις του ριζοσπαστικού αντιμνημονιακού χώρου δεν συμβάλλουν αυτήν την ώρα στη μεγάλη αντιμνημονιακή συμπαράταξη που έχει ανάγκη ο τόπος, χρεώνονται με μεγάλη ευθύνηαπέναντι στο λαό και την Ελλάδα».

http://www.iskra.gr/index.php

Ελλάδα και ΗΠΑ, βίοι παράλληλοι

14-11-2016

Μετά την αποτυχία του πρωθυπουργού να τηρήσει τις υποσχέσεις του, κατ’ αναλογία με τον πρόεδρο Obama, η Ελλάδα πρέπει να βρει μία άλλη λύση – ένα επόμενο κίνημα, το οποίο να είναι σε θέση να την απελευθερώσει από τη γερμανική κατοχή, καθώς επίσης να μην την εξευτελίζει..

«Δεν υπάρχουν πια Έλληνες που να τοποθετούνται υπέρ των μνημονίων, θεωρώντας ότι αποτελούν πράγματι λύση στα προβλήματα της χώρας– αλλά μόνο κάποιοι ανόητοι, οι οποίοι δεν διακρίνουν άλλη δυνατότητα, τουλάχιστον όσον αφορά τη χρηματοδότηση του δημοσίου.

Κανένας πάντως δεν θέλει νέα δανεικά έναντι ενός τέταρτου οδυνηρού μνημονίου που πιθανότατα θα συνοδεύεται από ένα παράλληλο νόμισμα ή από την «κατοχική δραχμή» χωρίς κανένα αντίκρισμα – αφού θα έχει ήδη λεηλατηθεί η ιδιωτική και η δημόσια περιουσία μας«..

Ανάλυση

Πριν από οκτώ χρόνια οι Αμερικανοί εξέλεξαν τον πρόεδρο Obama, επειδή ήταν ένας νεαρός πολιτικός, μη διαβρωμένος από το σύστημα – ενώ τους είχε υποσχεθεί πως θα περιορίσει τις στρατιωτικές δαπάνες, αποσυρόμενος από τα διεθνή πεδία μαχών, στηρίζοντας παράλληλα τα μεσαία και κατώτερα εισοδηματικά στρώματα. Ουσιαστικά είχε τοποθετηθεί υπέρ ενός δημοκρατικού σοσιαλισμού, στη θέση του μονοπωλιακού καπιταλισμού και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού– ενός δίκαιου πολιτεύματος για την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας.

Εν τούτοις τους απογοήτευσε οικτρά και δεν τήρησε τις υποσχέσεις του, ενώ οδήγησε τις Η.Π.Α. σε νέες περιπέτειες, πιθανότατα επηρεαζόμενος από την κυρία Clinton –  ιδίως στη Λιβύη, όπου ανέτρεψε το καθεστώς ανοίγοντας το δρόμο στην ISIS και βυθίζοντας τη χώρα στην αναρχία. Κυρίως όμως στη Μέση Ανατολή, όπου προκάλεσε μία τεράστια ανθρωπιστική/γεωπολιτική καταστροφή και ένα μεταναστευτικό χάος – δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στη Ρωσία να εισέλθει δυναμικά στη διεθνή σκηνή.

Εκτός αυτού δημιούργησε ανόητα μεγάλες εστίες πυρκαγιάς αφενός μεν στην Ουκρανία, αφετέρου στην Αίγυπτο – όπου στηρίχθηκε το τρομοκρατικό καθεστώς των αδελφών Μουσουλμάνων. Παράλληλα τεκμηριώθηκε η διαφθορά του ιδρύματος Clinton κατά τη διάρκεια που η πρώην πρώτη κυρία ήταν υπουργός εξωτερικών – αφού εισέπραξε μέσω αυτού χρήματα από διάφορα επιχειρηματικά λόμπι, καθώς επίσης από κράτη όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Τουρκία, αποφεύγοντας να πληρώνει φόρους.

Τέλος, διπλασίασε το δημόσιο χρέος στα 20 τρις $, προσθέτοντας όσο όλοι οι υπόλοιποι πρόεδροι σε 220 χρόνια (!), ενώ έδωσε την ευκαιρία στη Γερμανία να απομυζεί αχόρταγα τις άλλες χώρες εταίρους της, με αποτέλεσμα να διεκδικεί την ανεξαρτησία της από τις Η.Π.Α., μέσω της ηγεμονίας της στην ΕΕ – όταν ταυτόχρονα παράγει τεράστια πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της, εις βάρος ολόκληρου του υπόλοιπου πλανήτη.

Ως εκ τούτου, οι Αμερικανοί μάλλον καταψήφισαν την κυρία Clintonκαι τον κ. Obama , παρά ψήφισαν τον κ. Tramp – ο οποίος δαπάνησε τα μισά χρήματα στην προεκλογική του εκστρατεία, ενώ δεν στηρίχθηκε καν από το κόμμα του.

Ακόμη περισσότερο, επέλεξαν το νέο πρόεδρο χωρίς να έχει ένα σαφές οικονομικό πρόγραμμα – εκτός από το ότι θα μειώσει τους φόρους στο 15% (γεγονός που θα ωφελήσει προφανώς τη μεσαία και ανώτερη εισοδηματική τάξη, αφού η ανώτατη δεν πληρώνει καθόλου), θα αυξήσει τις δημόσιες επενδύσεις, θα επιδιώξει την επιστροφή κεφαλαίων στη χώρα του περιορίζοντας το φόρο στο 10%, ενώ θα εμποδίσει τη μεταφορά των θέσεων εργασίας στο εξωτερικό (είτε επιβάλλοντας δασμούς στις εισαγωγές, είτε κυρώσεις σε εκείνες τις χώρες που υποτιμούν σκόπιμα τα νομίσματα τους για να στηρίξουν τις εξαγωγές τους).

Το βασικότερο όλων ήταν πάντως το ότι, ο κ. Trump υποσχέθηκε πως θα κάνει την Αμερική ξανά μεγάλη – ότι λοιπόν θα την οδηγήσει στην πρώτη θέση, από την τέταρτη που βρίσκεται σήμερα, σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα (γράφημα). Λογικά επομένως ανησυχούν οι βασικοί της ανταγωνιστές – πριν από όλους η Γερμανία που, έχοντας εκμεταλλευθεί την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, λόγω της οποίας διατηρείται ανταγωνιστικά χαμηλή η ισοτιμία του δικού της ευρώ, ευρίσκεται στην πρώτη θέση, με σημαντικά πλεονάσματα απέναντι στις Η.Π.Α., στη Μ. Βρετανία κοκ.

Επεξήγηση γραφήματος: Οι καλύτερες χώρες του πλανήτη (κριτήρια).

Περαιτέρω, αυτό που μας ενδιαφέρει εμάς δεν είναι οι Η.Π.Α. αλλά η Ελλάδα – όπου οι Έλληνες ουσιαστικά καταψήφισαν την πολιτική των μνημονίων τον Ιανουάριο του 2015, ενώ επέλεξαν έναν νεαρό πολιτικό από ένα μη διεφθαρμένο ακόμη κόμμα, με κριτήριο τις τότε υποσχέσεις/δεσμεύσεις του. Έπραξαν δηλαδή όπως οι Αμερικανοί το 2008, όπου οδήγησαν τον κ. Obama στην εξουσία – με τα ίδια δυστυχώς αποτελέσματα, παρά το ότι του έδωσαν και δεύτερη ευκαιρία το Σεπτέμβρη, συγχωρώντας του μία από τις μεγαλύτερες ίσως προδοσίες στην παγκόσμια ιστορία (αντιστροφή του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ).

Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες δεν επέλεξαν την αριστερή πολιτική, αφού θεωρούν πως είναι αδύνατον να υιοθετηθεί από μία και μοναδική χώρα στον πλανήτη – γεγονός που τεκμηριώθηκε από την αποτυχία της αριστερής πλατφόρμας της κυβέρνησης να εισέλθει στη Βουλή, παρά το ότι είχε συμπεριφερθεί έντιμα, αρνούμενη να επικυρώσει την προδοσία και το τρίτο μνημόνιο. Κατά την άποψη μας πάντως, το πολίτευμα που προσελκύει τους περισσότερους Έλληνες είναι επίσης ο δημοκρατικός σοσιαλισμός – η ελεύθερη, μικτή οικονομία δηλαδή, με κοινωνικό πρόσωπο.

Ανάγκη αλλαγής

Συνεχίζοντας, μετά την οικτρή αποτυχία του πρωθυπουργού να τηρήσει τις υποσχέσεις του, κατ’ αναλογία με τον πρόεδρο Obama, είναι σήμερα φανερό το ότι, η Ελλάδα πρέπει να βρει μία άλλη λύση – ένα επόμενο κίνημα, το οποίο να είναι σε θέση να την κάνει εάν όχι ξανά μεγάλη, τουλάχιστον να την απελευθερώσει από την κρίση, από την ντροπή , από τη γερμανική κατοχή, καθώς επίσης από την παγίδα του χρέους, στην οποία δυστυχώς οδηγήθηκε.

Η ανάγκη μίας τέτοιας αλλαγής στην πατρίδα μας είναι ασφαλώς άμεση – πριν ακόμη λεηλατηθεί και οδηγηθεί ακούσια στην «κατοχική δραχμή». Δεν υπάρχει άλλωστε η παραμικρή αμφιβολία σχετικά με το ότι, η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει παρά το ότι έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος από μία ακόμη κυβέρνηση των μνημονίων, η οποία της προξένησε νέες ζημίες πάνω από 50 δις €, εξευτελίζοντας την ξανά διεθνώς.

Η βεβαιότητα μας οφείλεται κυρίως στο ότι, η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη, πολλαπλά προικισμένη χώρα η οποία ακόμη και σήμερα, με τα κριτήρια της ίδιας έρευνας που τοποθετεί τη Γερμανία στην πρώτη θέση και τις Η.Π.Α. στην τέταρτη, βρίσκεται στην 26η θέση μεταξύ όλων των χωρών παγκοσμίως πριν από το Μεξικό, τη Μαλαισία, τη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία, τη Ν. Αφρική κλπ.

Για να μπορέσει όμως να τα καταφέρει σήμερα η Ελλάδα, θα πρέπει να εξασφαλισθούν άμεσα οι απαραίτητες προϋποθέσεις – πριν από κάθε τι άλλο η διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του δημοσίου χρέους, αφού έχει καταστεί πλέον μη βιώσιμο χωρίς να φταίει τόσο η ίδια , όσο το ΔΝΤ. Άλλωστε χωρίς αυτή τη διαγραφή, είναι αδύνατον να δρομολογηθούν πια όλα εκείνα τα μέτρα, τα οποία απαιτούνται για την αναβίωση της ελληνικής οικονομίας – μεταξύ των οποίων τα εξής:

(α) Η μείωση της φορολογίας στο 15%, έτσι ώστε να είναι ανταγωνιστική με τις γύρω χώρες – οπότε να πάψουν να μεταναστεύουν οι υγιείς επιχειρήσεις στο εξωτερικό, να εξυγιανθούν οι υφιστάμενες παύοντας να έχουν ζημίες, να διενεργηθούν επενδύσεις στον εξαγωγικό μας κλάδο, στον οποίο συμπεριλαμβάνεται ο τουρισμός κοκ.

Υπενθυμίζουμε εδώ ξανά πως η μείωση της φορολογίας βοηθάει κυρίως τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις – αφού οι μεγάλες, καθώς επίσης τα υποκαταστήματα των πολυεθνικών στην Ελλάδα, δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου εκμεταλλευόμενες τους φορολογικούς παραδείσους, καθώς επίσης τις διάφορες άλλες δυνατότητες αποφυγής φόρων .

(β)  Η στήριξη του τραπεζικού τομέα από το κράτος με νέα κεφάλαια, έτσι ώστε να είναι σε θέση αφενός μεν να χρηματοδοτήσει την πραγματική οικονομία, αφετέρου να ρυθμίσει τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια του ιδιωτικού τομέα – με τη μετατροπή των ενυπόθηκων σε Leaseback, όπου αυτοί που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν τις δόσεις να διαμένουν με ενοίκιο στα σπίτια τους, με το πάγωμα μέρους των επιχειρηματικών δανείων για κάποιο χρονικό διάστημα με πολύ χαμηλά επιτόκια, με διαγραφές όπου αιτιολογούνται κοκ.

Με τον τρόπο αυτό οι ελληνικές τράπεζες δεν θα αφελληνισθούν μετατρεπόμενες σε κερδοσκοπικά κεφάλαια, ενώ το κράτος θα μπορέσει αργότερα να πουλήσει τη συμμετοχή του στον ιδιωτικό τομέα, ως οφείλει – αφού οι μόνες επιχειρήσεις που πρέπει να έχει στην ιδιοκτησία του είναι οι κοινωφελείς, οι στρατηγικές και οι μονοπωλιακές κερδοφόρες (όπου δυστυχώς ξεπουλήθηκε ο ΟΠΑΠ).

Το σημαντικότερο, θα ανακτηθεί η πιστοληπτική ικανότητα του ιδιωτικού μας τομέα, αφού θα έχει αποκατασταθεί προηγουμένως, μέσω της διαγραφής, η αντίστοιχη του δημοσίου – οπότε, μεταξύ άλλων, όπως η δημιουργία νέων χρημάτων από το πουθενά χωρίς την οποία η ανάπτυξη είναι ουτοπική , θα μπορούμε να συμμετέχουμε στα προγράμματα της ΕΚΤ, αυξάνοντας επί πλέον τη ρευστότητα στην οικονομία μας.

(γ)  Η στήριξη ορισμένων μεγάλων επιχειρήσεων από το δημόσιο, έτσι ώστε να μην ξεπουληθούν σε εξευτελιστικές τιμές – μεταξύ των οποίων της ΔΕΗ, για να μπορέσει να διαγράψει εκείνες τις απαιτήσεις της που δεν μπορεί να εισπράξει, λόγω της πολιτικής των μνημονίων (περί τα 2,5 δις €).

(δ)  Η παροχή επενδυτικών κινήτρων στις εξαγωγικές επιχειρήσεις, έτσι ώστε να εκμεταλλευτεί η Ελλάδα τη ζήτηση των άλλων χωρών – αφού η εγχώρια έχει καταρρεύσει, λόγω των μειώσεων των εισοδημάτων των Ελλήνων. Επίσης στη ναυτιλία, στην οποία οι Έλληνες εφοπλιστές κατέχουν την πρώτη θέση παγκοσμίως – γεγονός που θα λειτουργούσε επί πλέον προς όφελος του διεθνούς εμπορίου και των εξαγωγών μας.

(ε)  Η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, με στόχο κυρίως την καταπολέμηση της ανεργίας, καθώς επίσης την άνοδο της εγχώριας ζήτησης – έτσι ώστε να επιλυθεί ταυτόχρονα το πρόβλημα του ασφαλιστικού μας συστήματος, πριν καταρρεύσει.

(στ) Η θέσπιση κινήτρων για την επιστροφή των καταθέσεων από το εξωτερικό, καθώς επίσης από τα σπίτια και τις θυρίδες – ποσόν που υπολογίζεται πάνω από 100 δις €, οπότε θα εξυγιαίνονταν αυτόματα οι τράπεζες μας. Φυσικά προϋποθέτει την ως άνω στήριξη του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος, έτσι ώστε να πεισθούν οι καταθέτες πως οι αποταμιεύσεις τους θα είναι ασφαλείς – καθώς επίσης τη διαγραφή μέρους των χρεών του δημοσίου, αφού διαφορετικά δεν πρόκειται να εμπιστευθεί κανένας τη χώρα.

(ζ)  Η έκδοση εθνικών ομολόγων, ενδεχομένως με εγγύηση την περιουσία του ΤΑΙΠΕΔ, για τη μετατροπή του χρέους που θα απέμενε μετά τη διαγραφή σε εσωτερικό – οπότε να περιορισθεί ο κίνδυνος μίας επόμενης χρεοκοπίας, ο οποίος συνήθως οφείλεται στον εξωτερικό δανεισμό.

Συνεχίζοντας, προφανώς απαιτείται παράλληλα η δρομολόγηση των απαραίτητων διαρθρωτικών αλλαγών, οι οποίες φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με τις μειώσεις των μισθών – ενώ επιγραμματικά είναι η καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και της διαπλοκής, η αύξηση της αποδοτικότητας του δημοσίου, η υιοθέτηση ενός απλού φορολογικού συστήματος, η εξυγίανση των Θεσμών , ένα λειτουργικό επιχειρηματικό πλαίσιο κοκ.

Βέβαια, θα πρέπει να επιλυθεί προηγουμένως το πολιτικό και κοινωνικό μας πρόβλημα –  αφού, εάν οι Πολίτες δεν εμπιστευθούν το κράτος τους, πόσο μάλλον εάν συνεχίσουν να το μισούν όπως συμβαίνει σήμερα, θεωρώντας το υπεύθυνο για όλα τα δεινά τους, τότε δεν υπάρχει καμία απολύτως ελπίδα για το μέλλον.

Επίλογος

Περαιτέρω, εάν οι κατ’ επίφαση δανειστές μας δεν εγκρίνουν τα παραπάνω σε ένα νέο κίνημα που θα έχει το θάρρος να τα απαιτήσει, μαζί με της γερμανικές επανορθώσεις , τότε θα πρέπει να αποτολμήσει η χώρα μας τη στάση πληρωμών  πριν ακόμη οδηγηθούμε σε ένα τέταρτο οδυνηρό μνημόνιο που πιθανότατα θα συνοδεύεται από ένα παράλληλο νόμισμα ή από την «κατοχική δραχμή», χωρίς κανένα αντίκρισμα αφού θα έχει ήδη λεηλατηθεί η ιδιωτική και η δημόσια περιουσία μας.

Φυσικά η στάση πληρωμών οφείλει να δρομολογηθεί εντός της Ευρωζώνης (ανάλυση), αναλαμβάνοντας το ρίσκο να μας επιβάλλουν τότε οι Ευρωπαίοι την έξοδο μας από το κοινό νόμισμα – παρά το ότι δεν έχουν απολύτως κανένα δικαίωμα και εκτός του ότι προϋποθέτει αρκετούς μήνες διαπραγματεύσεων. Σε μία τέτοια περίπτωση και υπό την προϋπόθεση της διεξαγωγής των διαπραγματεύσεων ήπια και σωστά, η Ελλάδα ασφαλώς θα τα κατάφερνε – αφού διαθέτει τον απαραίτητο πλούτο, ενώ το βασικό της πρόβλημα είναι η κακοδιαχείριση του.

Ολοκληρώνοντας, η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει είτε με τον ένα τρόπο, είτε με τον άλλο – αρκεί να υπάρξει μία ικανή και έντιμη κυβέρνηση, την οποία να μπορούν να εμπιστεύονται όλοι οι Πολίτες. Χωρίς την ύπαρξη μίας τέτοιας κυβέρνησης, θα ήταν ασφαλώς αιθεροβάμων αυτός που θα πίστευε ότι, μπορεί να επιτευχθεί η διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους, να προβεί εναλλακτικά η χώρα σε στάση πληρωμών διαπραγματευόμενη σωστά το μέλλον της, καθώς επίσης να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα εξυγίανσης της.

Πόσο μάλλον ότι μπορούν να επιστρέψουν οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες, να πουληθούν ομόλογα σε ιδιώτες ή να βοηθήσουν όλοι μαζί οι Έλληνες στην επανεκκίνηση της οικονομίας τους κοκ. – παρά το ότι τα οφέλη τους θα ήταν τεράστια, τόσο σε εθνικό, όσο και σε οικονομικό επίπεδο. Ως εκ τούτου, το πρόβλημα της χώρας μας είναι κυρίως πολιτικό και δευτερευόντως κοινωνικό (παιδεία) – με το οικονομικό, από το οποίο εξαρτάται το εθνικό, να ακολουθεί στην τρίτη μόλις θέση.

http://www.analyst.gr/2016/11/14/ellada-kai-ipa-vioi-paralliloi/2/