ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ!

exΙΤ... η πρώτη μεγάλη ήττα της ευρωπαϊκής "δικαιωματικής"-συμβιβασμένης "αριστεράς";

Από το "PRESS-GR"

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://nikosklitsikas.gr/

5-12-2016

"Συνταγματικές αναθεωρήσεις"... το νέο πεδίο επίθεσης του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και των τραπεζών.
Δεν αρκεί η πολιτική της "λιτότητας", η καταστρατήγηση κάθε αστικού κοινωνικού δικαιώματος, η κατάργηση του κοινωνικού κράτους, των εργασιακών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις όλων των κοινωνικών αγαθών, η εξαφάνιση των δικαιωμάτων σε Υγεία, Παιδεία... η "ελεύθερη αγορά", το καθεστώς της παγκοσμιοποίησης απαιτεί τις αναθεωρήσεις όλων των κρατών-εθνών, μελών της "μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας".
"Αυτή τη Συνταγματική αναθεώρηση μας την ζητάει η  Ευρώπη"... ομολογεί ο "αριστερός" δοτός πρωθυπουργός της Ιταλίας, το πρώην στέλεχος της δεξιάς και μασόνος Matteo Renzi. Σύντομα θα ακολουθήσουν -αν πετύχει ο ιταλικός στόχος- οι "Συνταγματικές αναθεωρήσεις" σε όσες χώρες-έθνη έχουν αστικά Συντάγματα, που όμως εμπεριέχουν εμπόδια για την απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση (διευθυντήριο) απαιτεί "μεταρρυθμίσεις" που στοχεύουν: τον περιορισμό της αστικής δημοκρατίας, ισχυρές κυβερνήσεις και... κοινοβούλια σε ρόλο επικύρωσης αποφάσεων που λαμβάνονται εκτός των χωρών τους. Πρόκειται για τις "Συνταγματικές αναθεωρήσεις" που επιθυμεί το διεθνές τραπεζικό σύστημα και που οι κυβερνήσεις θα πρέπει να υλοποιήσουν σχετικές "αναθεωρήσεις", πάντα με περιτύλιγμα τον "εκσυγχρονισμό", το "ρεαλισμό" και όλα όσα ακούμε και στην πατρίδα μας.
Η πιο εύστοχη πολιτική ανάλυση αυτών των εξελίξεων, περιγράφεται από τον Θύμιο Παπανικολάου, στο περιοδικό Ρεσάλτο: Ιταλία: Ταραχή και υστερίες κι εδώ…
Σήμερα θα αποφασίσει ο ιταλικός λαός αν επιθυμεί τις "αναγκαίες μεταρρυθμίσεις" της "Ευρώπης".
Ο Renzi οδηγήθηκε υποχρεωτικά στο σημερινό δημοψήφισμα,από τη δυνατότητα που δίνει το Σύνταγμα στους πολίτες να ζητούν ενυπογράφως δημοψήφισμα. Στην Ελλάδα όλα είναι ευκολότερα, αφού η "αναθεώρηση του Συντάγματος" είναι υπόθεση της βουλής κι όχι του λαού και με το περιτύλιγμα της "διαβούλευσης" λαμβάνει και επιπρόσθετο "δημοκρατικό" χαρακτήρα, αγνοώντας (;) πως η πατρίδα μας είναι υπό "επιτήρηση" κι η ελληνική βουλή -η τεράστια πλειοψηφία των μνημονιακών πολιτικών κομμάτων- έχει αποδεχτεί κι υπερψηφίσει πως δεν μπορεί να αποφασίσει τίποτα, χωρίς προηγούμενη έγκριση της τρόικα.

Πόσο σημαντική είναι για τον διεθνή παράγοντα μια απλή "Συνταγματική αναθεώρηση" στην Ιταλία, όπου οι ΗΠΑ παίρνουν σαφή κι επίσημη θέση για την υπερψήφισή της;
Ο Barack Obama δεν διστάζει να καλέσει το λαό της Ιταλίας να υπερψηφίσει τη "Συνταγματική αναθεώρηση" του Renzi.
Οι ΗΠΑ τάσσονται υπέρ της "μεταρρυθμιστικής" προσπάθειας του Matteo Renzi και της κυβέρνησής του. Ο John R. Phillips, πρέσβης των ΗΠΑ στην Ιταλία, ανακοινώνει την αναγκαιότητα να ψηφίσει ο ιταλικός λαός "ΝΑΙ" και μεταξύ άλλων επισημαίνει: "Εκείνο που χρειάζεται στην Ιταλία είναι η σταθερότητα και οι μεταρρυθμίσεις που εγγυώνται την σταθερότητα... Γι' αυτό το δημοψήφισμα φέρνει μια ελπίδα... Με το ΄ΟΧΙ΄ η Ιταλία κάνει ένα βήμα πίσω..." (βλ.: Il Giornale)

Κι η κυρία Λαγκάρντ παίρνει μέρος στην υποστήριξη της υπερψήφισης του "ΝΑΙ" στη Συνταγματική αναθεώρηση... Τι λοιπόν αναγκάζει το αφεντικό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να μπει στο χορό στήριξης της προσπάθειας του Renzi;
Ο Γιούνγκερ, οι Επίτροποι της "μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας" παροτρύνουν τους Ιταλούς πολίτες να ψηφίσουν "ΝΑΙ"... για το καλό της Ιταλίας.

H Angela Merkel, η νέα Φύρερ της E.E., αλλά κι ο Wolfgang Schäuble μαζί με τον Pierre Moscovici, κάνουν προεκλογικό αγώνα υπέρ του Renzi, για να περάσει η "απλή" κι "εκσυγχρονιστική" Συνταγματική αναθεώρηση...
Φυσικά... την αναγκαιότητα υπερψήφισης του "ΝΑΙ", επισημαίνει κι η JP Morgan...
Ο Renzi δίνει τη μάχη για λογαρισμό της νέας τάξης στην Ευρώπη. Έτσι η κυβέρνηση αποφάσισε να προσλάβει και να αναθέσει όλη την εκλογική καμπάνια για την υπερψήφιση του "ΝΑΙ" στον αμερικανό επικοινωνιολόγο (political staffer) Jim Messina, γνωστό για τις προεκλογικές επιτυχίες με τους πελάτες του Barack Obama και David Cameron.

Ο Jim Messina, σ' αυτό το ηγεμονικό μπλοκ παγκόσμιων δυνάμεων και πολιτικών έχει και τη μεγάλη συνεισφορά των λεγόμενων διανοούμενων, των ακαδημαϊκών (ας είναι καλά τα ευρωπαϊκά προγράμματα), αλλά κι όλων των ΜΜΕ και τηλεοπτικών σταθμών. Για όλους αυτούς, για το σύστημα της διαπλοκής των "διανοουμένων" έχει μιλήσει και περιγράψει πολύ καλά ο Costanzo Preve:  "Ένα κοπάδι ψαριών, έτοιμο να ακολουθήσει τα ρεύματα του ρεαλισμού και της εξουσίας".

Η άλλη όχθη... το Κομιτάτο για το ΟΧΙ (Comitato per il No nel referendum sulle modifiche alla Costituzione) με επικεφαλής προέδρους δύο πρόσωπα που δεν είναι πολιτικοί. Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Alessandro Pace κι ο πρώην πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ιταλίας Gustavo Zagrebelsky.

Αντιπρόεδρος του Κομιτάτου για το ΟΧΙ, η Πασιονάρια αυτής της καμπάνιας που απόψε θα γνωρίζουμε τα αποτελέσματα, η 45χρονη δικηγόρος Anna Falcone. Σοσιαλίστρια από γεννησιμιού της, ακόμη και την περίοδο των μεγάλων δικαστικών διώξεων εναντίον του σοσιαλιστή ηγέτη Μπετίνο Κράξι.
O αγώνας της Άννας, από μια κραυγή της: "Εξεγειρόμαστε σ' αυτές τις μαυρογιαλούρικες μεθόδους ψηφίζοντας ΕΛΕΥΘΕΡΑ! Ψηφίστε ΟΧΙ γιατί καταλάβατε με ποιους είναι η κάστα!".
ΤοΚομιτάτου για το ΟΧΙ στηρίζει κι Beppe Grillo με το "Κίνημα 5 Αστέρων", διανοούμενοι και καλλιτέχνες που δεν υποτάσσονται στα "ρεύματα της εξουσίας", αλλά κυρίως η ANPI - Associazione Nazionale Partigiani d'Italia (Εθνική Ένωση Ανταρτών της Ιταλίας),το ιταλικό ΕΑΜ - ΕΛΑΣ.

Μια άλλη σοσιαλίστρια που δεν "εκσυγχρονίζεται" κι αυτή, η Stefania Craxi, πρώην Αναπληρωτής υπουργός των Εξωτερικών της Ιταλίας, κόρη του σοσιαλιστή ηγέτη Μπετίνο Κράξι κι ειδική σε γεωπολιτικά ζητήματα, τάσσεται υπέρ του ΟΧΙ.
Αναφορικά με την παρέμβαση του ααμερικανού πρεσβευτή στην εσωτερική εκλογική διαδικασία του δημοψηφίσματος, σε συνέντευξή της στο Intelligonews επισημαίνει: "υποστήριξη του δημοψηφίσματος Renzi από εκείνους που ο ίδιος ο Renzi χαρακτηρίζει ‘ισχυρές εξουσίες’... μέχρι τώρα (υπέρ του Renzi) άκουσα τραπεζίτες, χρηματιστές, ξένες δυνάμεις. Αναρωτιέμαι: αυτό το δημοψήφισμα ενδιαφέρει τους Ιταλούς πολίτες ή τις ‘ισχυρές εξουσίες’ που ο Renzi λέει πως πολεμάει; Πρόκειται για μια μεταρρύθμιση που απορρυθμίζει και αρέσει στις ‘ισχυρές εξουσίες’".

Υπάρχει και μια δεύτερη Επιτροπή για το ΟΧΙ, από τα πολιτικά κόμματα της δεξιάς -που δεν συμμετέχει στην κυβέρνηση Renzi- κι ακροδεξιάς: Forza Italia, Lega Nord και Fratelli d'Italia.
Το "κόλπο" ταύτισης των λαϊκών δυνάμεων με το τμήμα της δεξιάς που υπερψηφίζει το ΟΧΙ, δεν πέρασε στη γειτονική Ιταλία.

Ο φιλόσοφος Diego Fusaro, που είχε πολιορκήσει η "Λίστα Τσίπρα-Αλλάζουμε την Ευρώπη και κάνουμε δημοκρατική την Ευρωζώνη", ώστε να τον συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτιά της, αλλά δέχτηκε άρνηση καταπέλτη  (Diego Fusaro: Μαζί με τον Τσίπρα; Με τίποτα!), όπως και η σκληρή του δήλωση για την μετέπειτα πορεία του Τσίπρα: «Ο Τσίπρας που είδε τη γενοκτονία του λαού του από το ευρώ… και θέλει να διατηρήσει το ευρώ! Οι δούλοι του κεφαλαίου είναι άφθονοι! Μπορείς να “αναμορφώσεις” το καθεστώς των ευρωκρατών; Όχι. Αυτό μπορείς μόνον να το γκρεμίσεις. Ο Τσίπρας είναι δωσίλογος κι ως τέτοιος είναι εχθρός των εργαζομένων και του λαού. Αγωνίσου πάντα εναντίον του κεφαλαίου! Υπερασπίσου τους λαούς και τους καταπιεσμένους του πλανήτη! Με τον Μάρξ και τον Γκράμσι κι όχι τους δούλους του κεφαλαίου!
O Τσίπρας κι η Spinelli: η αριστερά που αγωνίζεται για το κεφάλαιο. Με μια λέξη: η αριστερά που πρόδωσε...»), δεν αφήνει περιθώρια: "Ότι δεν κατόρθωσε οJunio Valerio Borghese κι ο Licio Gelli, θα μπορούσε τώρα να το υλοποιήσει η Ευρωπαίκή Ένωση με το διεθνές τραπεζικό σύστημα και τους πράκτορες του".

Το μεγαλύτερο πλήγμα για την λεγόμενη "ανανεωτική και δικαιωματική ΄αριστερά΄", του πρώην Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας (το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα της δύσης), ήρθε από τον  Aldo Tortorella, τον βιογράφο τουEnrico Berlinguer, αντάρτη του ιταλικού ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με το αντάρτικο όνομα "Alessio", πολιτικό, δημοσιογράφο και από τους τελευταίους ιστορικούς ηγέτες της ιταλικής αριστεράς, που τάχθηκε υπέρ του "ΟΧΙ"!
O 90χρονος Aldo Tortorella, σύμβολο για κάθε αριστερού πολίτη, είναι ότι έχει απομείνει αριστερό στην Ιταλία. Το 1999 αντιτάχθηκε στους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, με παραίτηση από το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος, αλλά και καταδίκη της "αριστερής" διαπλοκής στο συνεταιριστικό κίνημα της Ιταλίας και το μεγάλο σκάνδαλο σην κομματική ασφαλιστική εταιρία.
Μια συγκινητική δημόσια επιστολή του, με τίτλο "Η προδοσία του Συντάγματος από την αναθεώρηση", ίσως να είναι η χαριστική βολή για την έκβαση του αποψινού αποτελέσματος.
Μεταξύ πολλών, επισημαίνει ο Aldo Tortorella: "Συντρόφισσες και σύντροφοι... βρίσκω σκανδαλώδη την εμπλοκή της δημόσιας εξουσίας, ώστε με κάθε μέσο, ακόμη και παρανομιών, να τροφοδοτεί την παραπληροφόρηση με ψέματα... Η τηλεόραση σε όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας προπαγανδίζει υπέρ του πρωθυπουργού... Η αλήθεια είναι πως θέλουν μια βουλή που θα δίνει περισσότερες εξουσίες στην κυβέρνηση... Με το κόμμα στα χέρια κεντροαριστεράς, ετοιμάζεται ο ακόμη χειρότερος δρόμος... Πυροβολούν με δήθεν περικοπές, ανύπαρκτες, που διαψεύδει ακόμη και το κρατικό υπουργείο οικονομικών... Τα προβλήματα της Ιταλίας δεν εξαρτώνται από το Σύνταγμα. Μ' αυτό το Σύνταγμα ανοικοδομήσαμε την Ιταλία κι εγγυηθήκαμε την ανάπτυξη, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Τα προβλήματα της Ιταλίας προέρχονται από το γεγονός την μη εφαρμογής του Συντάγματος...Τώρα έχουμε την τελική επίθεση εναντίον του Συντάγματος και μας λένε πως παρέχει πολλές εγγυήσεις και παρωχημένες... Η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί νέα προβλήματα... Στις πόρτες της Ιταλίας, πέρα από τη θάλασσα, έχουμε πολέμους στη γη των πετρελαίων, από ηγεμονικές χώρες που είναι σύμμαχες μας... Εκατοντάδες χιλιάδες νεκροί, εκατομμύρια απελπισμένων και προσφύγων. Γι' αυτό επιλέγουν την αναθεώρηση, αυτός είναι ο κίνδυνος... Η προσωπική μου πορεία είναι στο τέλος της και δεν έχω τίποτα να φοβηθώ, αλλά φοβάμαι για αυτούς τους σημερινούς νέους. Η σωτηρία του Συντάγματος είναι απαραίτητη, αν και δεν αρκεί. Λένε πως όποιος υποστηρίζει το Σύνταγμα είναι παράσιτο. Το λένε αυτοί οι μεταρρυθμιστές που προκαλούν μόνον προβλήματα.... Σήμερα το όχι είναι ο καλύτερος τρόπος να πεις ναι στο μέλλον κι ο μοναδικός τρόπος να αφήσεις ανοιχτές τις πόρτες στην ελπίδα".
Σκέψεις, ίσως χρήσιμες όταν φθάσει η ώρα της δικής μας "Συνταγματικής αναθεώρησης". Αναθεώρηση ενός αστικού Συντάγματος σε χώρα χωρίς κυριαρχία και ήδη στη συζήτηση-διαβούλευση μπήκαν σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα.

Η Fiorella Mannoia, στρατευμένη καλλιτέχνης, μας δίνει το πλαίσιο του "ΟΧΙ":
"Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί δεν διαθέτω την ικανότητα να καταλάβω τα 47 σημεία του Συντάγματος που θέλουν να αλλάξουν και δεν καταλαβαίνω πως...
Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί δεν με πείθει πως η νέα Γερουσία, που θα σχηματίζουν με διορισμό δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, θα είναι κάτι διαφορετικό από τους μισούς δήμους της Ιταλίας που διώκονται για διαφθορά και θα αποκτήσουν βουλευτική ασυλία...
Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί οι Γερουσιαστές δεν θα εκλέγονται από εμάς...
Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί δεν πιστεύω πως θα έχουμε εξοικονόμηση πόρων και μπορούμε να εξοικονομήσουμε πολλά περισσότερα αν αποσύραμε τις δυνάμεις μας από το Αφγανιστάν, που είμαστε για περισσότερα από 20 χρόνια και στοιχίζουν 2.600.000 εκατομμύρια την ημέρα, πάνω από 900.000.000 εκατομμύρια το χρόνο...
Ψηφίζω ΟΧΙ γιατί δεν καταλαβαίνω τι ενδιαφέρον βρίσκουν σ' αυτό το δημοψήφισμα οι τραπεζίτες κι ακόμη ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ...
Ψηφίζω ΟΧΙ γιατίη ψήφος μου θα είναι η κληρονομιά που αφήνω στις επόμενες γενιές...".
Ο Renzi δήλωσε πως η νίκη του ΟΧΙ θα γυρίσει 30 χρόνια πίσω την Ιταλία!
Δηλαδή... στο 1986...
Απόψε θα γνωρίζουμε αν ο λαός της Ιταλίας θέλει να επιστρέψει στο 1986...
Το 1986:
- η Ιταλία είχε εθνικό νόμισμα και κυριαρχία...
- δεν υπήρχαν εργασιακές σχέσεις part time, προσωπικές συμβάσεις εργασίας, jobact, voucher, εξάρτηση από ΦΠΑ κ.α.π...
- έβγαινες στη σύνταξη σε ηλικία που μπορούσες να ζήσεις αξιοπρεπώς και να απολάυσεις τους κόπους δουλειάς και κρατήσεων, για την υπόλοιπη ζωή σου...
- δεν είχε καταργηθεί το άρθρο 18 του εργασιακού νόμου, για την πλήρη προστασία του εργαζόμενου...
- η βενζίνη στοίχιζε σε λιρέτες £ 1.258, δηλαδή σε σημερινά ευρώ € 0,65 το λίτρο...
- η κρατική τηλεόραση δεν είχε "ανταγωνιστές" ιδιωτικά κανάλια και έδινε ταινίες πρώτης προβολής, εκπομπές που απαγορευόταν η διακοπή τους από διαφημίσεις...
- όλοι οι πολίτες είχαν από τη γέννησή τους δωρεάν  ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, δημόσια και ΔΩΡΕΑΝ, χωρίς συμμετοχή του ασφαλισμένου...
- οι νέοι μπορούσαν να κάνουν οικογένεια από τα 25 τους χρόνια...
- τα παιδιά έπαιζαν ελεύθερα, χωρίς κανέναν κίνδυνο στους δρόμους...
- ο Μπερλουσκόνι ήταν επιχειρηματίας κι όχι πολιτικός...
- ο Ρέντζι ήταν στο δημοτικό το παιδάκι του μπαμπά και της μαμάς, που παρακαλούσε τους συμμαθητές του να τον παίζουν, γιατί ήταν μαμμόθρεφτο...
- δεν υπήρχε η "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" που έχουν βαπτίσει "καλό σχολείο", αλλά τα σχολεία ήταν πραγματικά καλά!
Απόψε μάλλον θα έχουμε καλά νέα από την Ιταλία... την πρώτη ήττα της υποταγμένης, της "δικαιωματικής αριστεράς" της κοινωνίας των πολιτών του Σόρος... την πρώτη ήττα στην Ευρώπη της συμβιβασμένης κι εξαγορασμένης "αριστεράς"...
Τότε, μετά το Brexit, τον Τραμπ... θα έχουμε κάτι νέο κι ελπιδοφόρο...
Καλά, ο Τσίπρας το 2015 μετέτρεψε το 62% ΟΧΙ του λαού, σε ΝΑΙ... δεν θα μπορέσει να κάνει το ίδιο ο σύντροφος Renzi;
Δύσκολο για πολλούς λόγους. Ο βασικότερος είναι πως αυτή την "αριστερά" που βιώνει σήμερα ο ελληνικός λαός, της έχουν ήδη γευτεί στην Ιταλία και δεν επιστρέφουν στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, τη δεξιά. Στις εκλογές του 2013, το κόμμα του Beppe Grillo ήταν πρώτο, αλλά ο εκλογικός νόμος έδωσε το μπόνους εδρών στο "σχηματισμό κομμάτων". Και βασική του πολιτική είναι σήμερα η έξοδος της Ιταλίας από το ευρώ: 7 Σεπτέμβρη 2016 - ΣΟΚ στην Ιταλία! Το κόμμα του Beppe Grillo τάχθηκε υπέρ της επιστροφής σε εθνικό νόμισμα!

 Ποια είναι τα όπλα σας; Δεν τα βλέπετε;

Υπάρχουν!

Βρίσκονται σ' εκείνο το βιβλιαράκι που οι πατεράδες σας

το ονόμασαν ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Pietro Ingrao

ΜΕΤΑ ΤΟ BREXIT ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΕ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΧΑΡΤΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ - ΥΠΟΧΩΡΕΙ ΕΛΑΦΡΑ ΤΟ ΕΥΡΩ

Αυτή την φορά το «ΟΧΙ» το είπαν οι Ιταλοί: Συντριβή Ρέντσι-Βρυξελλών με 60%! - Παραιτείται ο Ιταλός πρωθυπουργός

Βαριά ήττα για την ΕΕ και τον άνθρωπό της στην Ιταλία, τον αριστερό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, αποτελεί το αποτέλεσμα του σημερινού δημοψηφίσματος για την συνταγματική μεταρρύθμιση, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις που βασίζονται στα στοιχεία από την αρχική καταμέτρηση των ψήφων και τα πιο "επεξεργασμένα" exit polls.

 

(Ανανέωση 03.00): Με καταμετρημένο το 90,8% των ψήφων το «Οχι» συγκεντρώνει ποσοστό 59,7% και το «Ναι» 40,3%.  

 

Οι Ιταλοί είπαν ένα βροντερό "ΟΧΙ" στην εκχώρηση εθνικών εξουσιών στο υπερεθνικό (ελεγχόμενο από το Βερολίνο...) κέντρο των Βρυξελλών και δίνουν ένα ποσοστό που κυμαίνεται σύμφωνα με την αρχική πρόβλεψη του Piepoli Institute/IPR για το δίκτυο RAI 57%-61% στο ΟΧΙ".

 

«Αναλαμβάνω την ευθύνη της ήττας», δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι σε τηλεοπτικό του διάγγελμα. «Αύριο το απόγευμα θα συγκαλέσω συνεδρίαση του τελευταίου υπουργικού συμβουλίου και θα ανέβω στο προεδρικό μέγαρο να παραιτηθώ», πρόσθεσε ο Ρέντσι.

 

«Έχασα και το λέω με δυνατή φωνή: έκανα ότι μπορούσα, αλλά με την ήττα δεν μπορείς να σφυρίζεις αδιάφορα», τόνισε ο Ιταλός κεντροαριστερός πρωθυπουργός. Ευχαρίστησε την σύζυγό του Ανιέζε και τα παιδιά του, με έντονη συγκίνηση. «Για να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα, δεν μπορούμε να μείνουμε γραπωμένοι στις καρέκλες μας», δήλωσε ο Ρέντσι, και εξήγησε ότι «οι ηγέτες του μετώπου του όχι θα πρέπει να αναλάβουν, τώρα, την πρωτοβουλία για την έγκριση νέου εκλογικού νόμου».

 

«Μπορεί να χάσει, κανείς, ένα δημοψήφισμα, αλλά η χώρα μας είναι η ωραιότερη του κόσμου», είπε, παράλληλα, ο επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος προσπαθώντας να διασκεδάσει την συντριπτική ήττα..

 

Λίγο ενωρίτερα είχε δηλώσει:

 

«Σας ευχαριστώ όλους σε κάθε περίπτωση. Σε λίγο θα ειμαι ζωντανά απο το Παλάτσο Γκίτζι.  Ζήτω η Ιταλία! Υ.Γ.: Έρχομαι, έρχομαι» μέσω του αγαπημένου του μέσου, του twitter.

 

Η ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου υποχωρεί πέφτοντας στο χαμηλότερο επίπεδό της τους τελευταίους 20 μήνες στις πρώτες συναλλαγές σήμερα στα ασιατικά χρηματιστήρια μετά τη νίκη του "όχι" στο δημοψήφισμα στην Ιταλία, ένα πλήγμα για τον πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι ο οποίος ανακοίνωσε την παραίτησή του.

 

Το ευρώ υποχώρησε μόλις τα exit-polls τα οποία ανακοινώθηκαν αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης στις 07.00 ώρα Τόκιο (24.00 ώρα Ελλάδας) έδιναν νίκη στο "όχι", με ποσοστό πάνω από 54% και μάλιστα κοντά στο 60%.

 

Στη συνέχεια το ευρώ έφθασε το 1,0506 δολάριο στις 08.22' ώρα Τόκιο (01.22' ώρα Ελλάδας) έναντι 1,0664 την Παρασκευή στη Νέα Υόρκη.

 

Πρόκειται για το χαμηλότερο επίπεδο από τον Μάρτιο του 2105: το ευρώ είχε πέσει τότε στο 1,0458 δολάριο.

 

Οι εκτιμήσεις αυτές παραπέμπουν σε ακόμη μεγαλύτερη ήττα για τον Ρέντσι από εκείνη που προέβλεψαν τα exit poll.

 

Η πρώτη προβολή της δημοσκοπικής εταιρίας Emg Acqua, επί δείγματος πραγματικών ψήφων, δίνει ποσοστό 59,2% στο «όχι» και 40,8% στο «ναι», όπως μετέδωσε το ιταλικό ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι La 7.

 

Ο επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της παράταξης του Σίλβιο Μπερλουσκόνι Forza Italia στη ιταλική Βουλή, δήλωσε ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος σημαίνει ότι ο Ματέο Ρέντσι οφείλει να παραιτηθεί.

 

«Είναι μια μεγάλη λαϊκή νίκη. Ο Ρέντσι πρέπει να παραιτηθεί», δήλωσε ο γραμματέας της Λέγκα Ματτέο Σαλβίνι, σχολιάζοντας τα exit poll σχετικά με το ιταλικό δημοψήφισμα.

 

«Δεν είμαστε προληπτικοί και ευχαριστούμε τους πολίτες για την μεγάλη προσέλευση στις κάλπες», πρόσθεσε ο Σαλβίνι, σύμφωνα με τον οποίο «αν το αποτέλεσμα επιβεβαιωθεί πρόκειται για ήττα των ισχυρών εξουσιών, των χρηματιστών, τραπεζιτών και του προέδρου της Ιταλικής Ένωσης Βιομηχάνων».

 

Η Λέγκα ζητά άμεση προκήρυξη εκλογών, χωρίς τον σχηματισμό νέων κυβερνήσεων.

 

Την ίδια στιγμή έγινε γνωστό πως θα συγκληθεί εκτάκτως συνεδρίαση του Δημοκρατικού Κόμματος την ερχόμενη Τρίτη, με αρκετούς να εκφράζουν φόβους ακόμα και για την παραμονή του Ρέντσι στην προεδρία του κόμματος. 

 

Από το αποτέλεσμα επηρεάζεται και η ισοτιμία ευρώ - δολαρίου, καθώς επεκτείνει τις απώλειες κατά 1% από το επίπεδο της περασμένης εβδομάδας στις ΗΠΑ.

 

Τα πρώτα exit polls που δημοσιεύθηκαν αφού έκλεισαν οι κάλπες στην Ιταλία για το δημοψήφισμα σχετικά με τη συνταγματική αναθεώρηση έδιναν ένα 55-59% υπέρ του «Όχι», ενώ το ποσοστό του «Ναι» έφτανε στο 41-45%. Αυτά τα ποσοστά έδωσαν το La7 και η Mediaset. Προβάδισμα του «Όχι» έδινε και η RAI με εκτιμώμενο ποσοστό 54-58%, έναντι 42-46%.

 

Η προσέλευση των Ιταλών για το δημοψήφισμα άγγιξε το 70%.

 

Οι πρώτες εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα του ιταλικού δημοψηφίσματος που βασίζονται στα στοιχεία από την καταμέτρηση των ψήφων παραπέμπουν σε σαφή ήττα του πρωθυπουργού Ματέο Ρέντσι. 

 

Το «ciao» του Μπερλουσκόνι στον Ρέντσι

 

Νωρίτερα, την αποθέωση προκάλεσε η εμφάνισή του πρώην πρωθυπουργού της χώρας, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ο οποίος έκανε αισθητή την παρουσία του όταν πλήθος υποστηρικτών φώναζε ρυθμικά: «Σίλβιο, Σίλβιο, Σίλβιο».

 

Ο πρώην Καβαλιέρε, συνοδευόμενος από τη σύντροφό του Φραντσέσκα Πασκάλε, δεν έχασε ευκαιρία να παρακινήσει τους πολίτες να ψηφίσουν ώστε να έχουν τη δυνατότητα να πουν «ciao», υπονοώντας ότι με την ψήφο τους θα αποχαιρετήσουν τον πρωθυπουργό της χώρας, Ματέο Ρέντσι, ο οποίος αρχικά είχε δεσμευτεί ότι αν επικρατήσει το «όχι» θα αποχωρήσει.

 

«Πηγαίνετε να ψηφίσετε. Μη χάσετε την ευκαιρία να πείτε ciao, να κάνετε κάτι για την Ιταλία», είπε στους πολίτες. 

 

«Υπάρχει μία μάχη που πρέπει να δώσουμε από εδώ και στο εξής. Πρέπει να την κάνετε κυρίως εσείς που έχετε δυνάμεις. Εγώ θα προσπαθήσω, αλλά...», είπε ο Μπερλουσκόνι, ο οποίος ακόμα δεν έχει ανακτήσει τις δυνάμεις του έπειτα από την επέμβαση ανοιχτής καρδιάς στην οποία υποβλήθηκε τον περασμένο Ιούνιο.

Φιντέλ Κάστρο: Η τέφρα του "comandante" στην "μήτρα" της κουβανικής επανάστασης

4-12-2016

 

Στο Σαντιάγο  η τέφρα του Φιντέλ Κάστρο
- Έπειτα από τρεις ημέρες ολοκληρώνει το ταξίδι, φτάνοντας στην κοιτίδα της κουβανικής επανάστασης
Σήμερα η κηδεία του ανθρώπου που άφησε το στίγμα του στον προηγούμενο και τον τωρινό αιώνα
- Θα μιλήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου ο αδελφός του, Ραούλ Κάστρο, ο οποίος τον διαδέχθηκε το 2006
- Το παρών θα δώσει και ο φίλος του, Ντιέγκο Μαραντόνα

Η τέφρα του Φιντέλ Κάστρο ολοκληρώνει σήμερα το ταξίδι της στην Κούβα φθάνοντας στην κοιτίδα της κουβανικής επανάστασης, το Σαντιάγο, για μια μεγάλη τελετή στη μνήμη του εκλιπόντος ηγέτη πριν από την κηδεία του που θα πραγματοποιηθεί αύριο Κυριακή.
Ατελείωτες ουρές για το “τελευταίο αντίο” στον Φιντέλ Κάστρο

Το τελευταίο αντίο

Έπειτα από τρεις ημέρες ταξιδιού, η τέφρα, που βρίσκεται μέσα σ' ένα κιβώτιο από ξύλο κέδρου τυλιγμένο με την κουβανική σημαία, πέρασε τη νύκτα στο Μπαγιάμο και το πρωί θα διασχίσει τα 130 χλμ. που απομένουν μέχρι το Σαντιάγο ντε Κούβα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας.


Στους πρόποδες της Σιέρα Μαέστρα, αυτή η πόλη λιμάνι είδε να γεννιέται ο θρύλος του Φιντέλ Κάστρο. Έπειτα από μια πομπή που θα διασχίσει τους δρόμους της, θα ακολουθήσει το βράδυ μια μεγάλη τελετή. Ο Ραούλ Κάστρο, ο οποίος διαδέχθηκε το 2006 τον αδελφό του, θα εκφωνήσει λόγο μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Click4more: Η τέφρα του Κάστρο "συναντήθηκε" με τα λείψανα του Τσε Γκεβάρα

Πολλοί ξένοι αξιωματούχοι και προσωπικότητες αναμένεται να συμμετάσχουν σ' αυτές τις εκδηλώσεις, όμως λίγοι απ' αυτούς είχαν επιβεβαιώσει μέχρι την Παρασκευή την παρουσία τους  μεταξύ αυτών η γαλλίδα υπουργός Οικολογίας Σεγκολέν Ρουαγιάλ και ο Αργεντινός θρύλος του ποδοσφαίρου Ντιέγκο Μαραντόνα, φίλος του Φιντέλ Κάστρο.
Σήμερα Κυριακή η τέφρα του πρώην προέδρου, ο οποίος πέθανε πριν από μια εβδομάδα σε ηλικία 90 ετών, θα ενταφιαστεί στο κοιμητήριο της Σάντα Ιφιχένια του Σαντιάγο. Εδώ και μερικές ημέρες το κοιμητήριο έχει κλείσει για τους επισκέπτες και μέχρι χθες το βράδυ δούλευαν εκεί πολλοί εργάτες.
Η κηδεία αυτή, η οποία παρουσιάζεται ως «ιδιωτική» από τις αρχές, θα πραγματοποιηθεί μακριά από τις κάμερες των ξένων μέσων ενημέρωσης. Θα σφραγίσει το τέλος του εννεαήμερου εθνικού πένθους που κηρύχθηκε μετά τον θάνατό του, η απροσδόκητη ανακοίνωση του οποίου προκάλεσε σοκ σε πολλούς Κουβανούς.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Φωτογραφίες: Reuters

Πολιτική Υποταγής και Παραπλάνησης στο Κυπριακό

4-12-2016

Η Τουρκία, μετά την εισβολή στη Κύπρο το 1974, την εκρίζωση του ελληνικού στοιχείου από τα κατεχόμενα εδάφη, τον εποικισμό και την συνεχιζόμενη στρατιωτική κατοχή επί 42 χρόνια, καθιέρωσε την στρατηγική του εξαναγκασμού (compellence) για να ολοκληρώσει τη στοχοθεσία της για έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου, που τέθηκε από την δεκαετία του 1950...

Tου Φοίβου Κλόκκαρη

Η στρατηγική της, βασίζεται στην απειλή άσκησης βίας (Τουρκικές δυνάμεις κατοχής, επιθετικότητα κατά  της ΑΟΖ Κύπρου) και χρησιμοποιεί ως μέσον τις διακοινοτικές συνομιλίες (ΔΣ), για να αναγκάσει τους Έλληνες της Κύπρου, να...

αποδεχθούν λύση Τουρκικών όρων. Το έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό. Οι ΔΣ, έχουν μετατρέψει το πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε διακοινοτική διαφορά. Είναι μόνο κατ’ όνομα διακοινοτικές, αφού οι συζητήσεις γίνονται με την υποτελή διοίκηση της «ΤΔΒΚ», που εγκατέστησε η Τουρκία παράνομα και βίαια στο νησί. Η αναποτελεσματική πολιτική του κατευνασμού και της υποχωρητικότητας που ακολουθήσαμε, είχε ως αποτέλεσμα την αποδοχή της Διζωνικής Δικοινωτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) ως λύσης, που επιβλήθηκε από την Τουρκία και Βρετανία. Η λύση αυτή διχοτομεί το έδαφος, τον λαό και την εξουσία. Διαλύει την Κυπριακή Δημοκρατία (ΚΔ) και την αντικαθιστά με ένα δικέφαλο δυσλειτουργικό και αντιδημοκρατικό κράτος , που θα τελεί υπό Τουρκική επικυριαρχία, και θα παραβιάζει μόνιμα τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών.

Η Τουρκική επικυριαρχία θα ασκείται με τον πολιτικό έλεγχο του Κυπριακού κράτους. Επιτυγχάνεται με τα ήδη συμφωνηθέντα στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, Νομοθετικής και Δικαστικής εξουσίας στο επίπεδο της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, που  θα αποτελέσει τον δούρειο ίππο εκπόρθησης εκ των ένδον του Κυπριακού κράτους από την Τουρκία. Είναι μέγα επίτευγμα της Τουρκικής πολιτικής, που μεθοδεύθηκε με την εκμετάλλευση της χρονοβόρας και λανθασμένης για τον Ελληνισμό, επιλογής των ΔΣ, που κράτησαν 41 χρόνια. Η πολιτική της οικοδομήθηκε με παράλληλη δράση προς δύο άξονες

(1)  Τον εξαναγκασμό των Ελληνοκυπρίων (ΕΚ) σε συνεχείς υποχωρήσεις προς τις Τουρκικές θέσεις. 

(2) Την δημιουργία συνθηκών προσάρτησης των κατεχομένων μέσω συστηματικού εποικισμού και διμερών συμφωνιών πλήρους εξάρτησης από την Τουρκία της υποτελούς διοίκησης που εγκατέστησε εκεί, χωρίς ουσιαστική αντίδραση της Κυπριακής δημοκρατίας(ΚΔ)

Η Τουρκία μέσω του Τουρκοκυπριακού (ΤΚ) κρατιδίου, που θα υποστηρίζει τα συμφέροντα της, και μέσω των συμφωνηθέντων στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, όπου θα απαιτείται συναπόφαση των δύο κρατιδίων για όλα τα θέματα του κράτους, θα επιτυγχάνει τον πολιτικό έλεγχο ολόκληρης της Κύπρου.

Οι υποχωρήσεις μας, οδήγησαν σε εξίσωση του 82% των ΕΚ με το 18% των ΤΚ, σε όλες τις εξουσίες: Εκτελεστική, Νομοθετική, Δικαστική.

Η εξίσωση θα επιτυγχάνεται είτε με αριθμητική ισότητα (Δικαστική Εξουσία, Άνω Βουλή) είτε με το ΒΕΤΟ στους ΤΚ (Εκτελεστική Εξουσία, Κάτω Βουλή). Είναι διευθέτηση που θα οδηγεί σε αναρίθμητα αδιέξοδα. Ο μηχανισμός επίλυσης των αδιεξόδων, με καταφυγή σε ξένο δικαστή (Δικαστική Εξουσία) και στο εφεύρημα της κλήρωσης (Εκτελεστική, Νομοθετική Εξουσία) προσβάλλει το κύρος του κράτους και παραβιάζει την έννοια της δημοκρατίας και της αρχής της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων. Δεν υπάρχει άλλο κράτος στο κόσμο, το οποίο λαμβάνει τις αποφάσεις για τα ζωτικής φύσεως θέματα του με κλήρωση. Για παράδειγμα η απόφαση αν το φυσικό αέριο της Κύπρου διακινηθεί στην ΕΕ μέσω Ελλάδας ή Τουρκίας, θα λαμβάνεται με κλήρωση; Η απόφαση για καταγγελία παραβιάσεων του θαλάσσιου και εναέριου χώρου της Κύπρου από την Τουρκία, η οποία δεν αναγνωρίζει την ΑΟΖ της ΚΔ, θα λαμβάνεται με κλήρωση;

Και αν ακόμα ικανοποιηθούν στις συνομιλίες, οι θέσεις μας στο εδαφικό και την ασφάλεια/εγγυήσεις, το κράτος μας δεν θα μπορεί να λειτουργήσει. Δεν θα μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις και θα παραλύσει από τα αδιέξοδα ή για να μην συμβεί αυτό, θα αναγκάζονται οι ΕΚ να υποχωρούν προς τις θέσεις των ΤΚ και θα μετατραπούν σε υποτελείς της Τουρκίας. Με τον πολιτικό έλεγχο της Κύπρου η Τουρκία δεν θα χρειάζεται στρατεύματα και εγγυήσεις, αφού θα είναι παρούσα στο νησί μέσω του ΤΚ κρατιδίου, και θα επιβάλλει τις αποφάσεις στο Κυπριακό κράτος. Βέβαια επειδή η Τουρκία τα θέλει όλα, θα επιδιώξει οφέλη και στο κεφάλαιο των εγγυήσεων/ασφάλειας.

Το πλέον ανησυχητικό είναι ότι η κυβέρνηση μας, παρουσιάζει τα συμφωνηθέντα στο κεφάλαιο της διακυβέρνησης ως πρόοδο. Αυτό μόνο ως υποτίμηση της νοημοσύνης μας και παραπλάνηση μπορεί να θεωρηθεί. Αποκοιμίζει τους πολίτες, που στρέφουν το βάρος της προσοχής τους προς τα κεφάλαια του εδαφικού και της ασφάλειας/εγγυήσεων και νομίζουν ότι αν έχουμε θετική εξέλιξη στα κεφάλαια αυτά, θα οδηγηθούμε σε λύση λειτουργική και βιώσιμη. Είναι μία ψευδαίσθηση. Αυτό που συμφωνήσαμε είναι την μετατροπή της Κύπρου σε Τουρκικό προτεκτοράτο. Όταν γίνει αντιληπτό από τους πολίτες, τι περιλαμβάνεται στο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης, που είναι εξίσου σοβαρό όπως εκείνα του εδαφικού και ασφάλειας/εγγυήσεων, θα υποστούν σοκ και τρόμο. Ελπίζω αυτό να μην συμβεί, μετά την εφαρμογή αυτής της μορφής λύσης γιατί θα είναι πολύ αργά και δεν θα υπάρχει δυνατότητα επιστροφής μετά τη διάλυση της ΚΔ. 

Ο ορθά και αντικειμενικά ενημερωμένος πολίτης, είναι η μοναδική ασπίδα προστασίας, που μας απέμεινε, για ανακοπή με την ψήφο του της καταστροφικής λύσης που εξυφαίνεται. Το έργο της ενημέρωσης είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα σχέδιο χιλιάδων σελίδων, με δαιδαλώδεις διαδικασίες, διχοτομικά στοιχεία και  τόσες δυσλειτουργικές και πολύπλοκες διατάξεις,  που .ακόμα και έμπειροι νομικοί θα είναι δύσκολο να κατανοήσουν.

*Ο Φοίβος Κλόκκαρης είναι Αντιστράτηγος ε.α. πρώην Υπουργός Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας και πρώην  Υπαρχηγός της Εθνικής Φρουράς.

LIBERAL

ΔΕΝ είχαν και ΔΕΝ έχουν πολιτική γιά τον απόδημο Ελληνισμό

 Οι κυβερνήσεις Ελλάδας (1996-2016)

4-12-2016

ΠΟΙΑ Ομογένεια ΗΠΑ θα αντιδράσει, αν υπάρξει ''επεισόδιο'' στο Αιγαίο ή δυσάρεστη εξέλιξη στην Κύπρο;

Μία ''υποθετική'' ερώτηση: 

ΑΝ η Τουρκία κάνει πράξη απειλές της κατά της πτωχευμένης Ελλάδας, ΑΝ η Κύπρος οδηγηθεί σε απαράδεκτη ''λύση'' κ.ά., ΠΟΙΑ ''οργανωμένη Ομογένεια'' στις ΗΠΑ θα αντιδράσει; Η διαλυμένη ή η ''υπό εκκλησιαστική υποταγή'';

Η ''οργανωμένη Ομογένεια'' δεν υπάρχει ουσιαστικά, ολοκλήρωσε τον κύκλο της την περασμένη δεκαετία. H Αρχιεπισκοπή φρόντισε να διαλύσει τις Οργανώσεις γιά να είναι το ''αφεντικό'' της Ομογένειας, με επιθυμία του οικουμ. Πατριαρχείου. Οι διαπλεκόμενες κυβερνήσεις της Ελλάδας είναι ανόητες και τυχοδιωκτικές, αφού συμμετείχαν στην διάλυση της Ομογένειας (με το ''Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού'' και άλλες ζημιογόνες παρεμβάσεις). Από τα τέλη της δεκαετίας '90 άρχισε σταθερά και μεθοδικά η διάλυση της ''οργανωμένης Ομογένειας'', με την σύμπραξη των ''τουριστών'' Ελλήνων διπλωματών.
Αν κάτι άσχημο προκύψει -όπως όλα δείχνουν- σε Αιγαίο, Κύπρο ή αλλού, ΠΟΙΑ Ομογένεια ΗΠΑ θα αντιδράσει; Τα μόνιμα ψώνια των ολίγων, τυπικά υπαρχόντων, ομογενειακών Οργανώσεων ή η θυγατρική ''εμπορική'' επιχείρηση του Πατριαρχείου, η Αρχιεπισκοπή Αμερικής;
Τα τελευταία 20 χρόνια, αποδεδειγμένα, η ''σκόρπια'' Ομογένεια στις ΗΠΑ αντιδρούσε ελάχιστα και σπασμωδικά, πάντα ''κατόπιν εορτής'' και πάντα χωρίς αποτελέσματα, επειδή δεν έμαθε, δεν γνωρίζει, να δρα. Ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, είναι υπό διάλυση, με μηδενική επιρροή στην Ουάσιγκτον, η οποία μας θεωρεί ικανούς μόνο γιά...
χορο-πανηγύρια.

Σημ. 1: Η Τουρκία ήξερε τι έκανε από τα τέλη δεκαετίας '90, μέσω του υποτακτικού της, οικουμ. Πατριαρχείου, αφού έπαθε και έμαθε μετά την εισβολή στην Κύπρο, από το μικρό, αλλά αποτελεσματικό ''ελληνικό λόμπι'', από τις κινητοποιήσεις των Ελλήνων Ομογενών στις ΗΠΑ. Και φρόντισε, με τον ''άγιο, οικουμενικό'' Βαρθολομαίο, να διαλύσει την Ομογένεια, μέσω του αστείου τωρινού αρχιεπίσκοπου Δημήτριου. Εμείς, οι άφρονες, δεν ξέραμε, δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, ενώ οι ολίγοι που προειδοποιούσαν, απομονώνονταν.

Σημ. 2: Ο αποκαλούμενος ''ηγέτης της Ομογένειας'' (και διασπαστής της) Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος (στον οποίον ''υποκλίνεται'' η κάθε κυβέρνηση της Ελλάδας), εκπροσωπεί τυπικά ποσοστό μόνο 16% του Ελληνισμού ΗΠΑ, όσα και τα μέλη των ενοριών. 'Οχι το υπόλοιπο 84%.

kalami.net/USA

Θα εγκληματήσουν κατά της Κύπρου;

4-12-2016

του Γιώργου Δελαστίκ

Αμείλικτο το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί. O ΝίκοςΑναστασιάδης, ο πρόεδρος της Κύπρου, και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αλέξης Τσίπρας προετοιμάζουν έγκλημα εναντίον της ύπαρξης της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας; Ο μεν πρώτος είχε αποδεχθεί ακόμη και το κατάπτυστο σχέδιο Ανάν, ενώ ο δεύτερος αδιαφορεί για οποιαδήποτε εξέλιξη στο Κυπριακό δεν ροκανίζει την πρωθυπουργική του καρέκλα. Αυτός ο συνδυασμός των δύο ηγετών είναι κυριολεκτικά καταστροφικός και μπορεί να σηματοδοτήσει ραγδαίες αρνητικές εξελίξεις.

Την περασμένη εβδομάδα υποτίθεται ότι κατέρρευσαν οι ενδοκοινοτικές διαπραγματεύσεις Αναστασιάδη–Ακιντζί και πριν αλέκτορα φωνήσαι οι συνομιλίες των δύο κοινοτήτων ξαναξεκίνησαν με καθολική υποχώρηση των Ελληνοκυπρίωνσε όλα τα θέματα! Μέχρι και πολυμερή όρισαν για τις 12 Γενάρη! Αλήθεια, τι επέβαλε αυτήν την κατά κράτος υποχώρηση της δικής μας πλευράς; O μεν Αναστασιάδης νομίζει ότι όπως σκέπτεται αυτός, σκέπτονται όλοι οι Κύπριοι και έτσι επιθυμεί να κλείσει όπως-όπως το Κυπριακό, αποδεχόμενος τους τουρκικούς όρους, αρκεί να μην παραβλάπτονται τα συμφέροντα της Βρετανίας. Ο δε Τσίπρας αδιαφορεί για το Κυπριακό και το μόνο που τον νοιάζει είναι να μην υποστεί βλάβη η εικόνα του λόγω της στάσης του στο Κυπριακό. Από εκεί και πέρα δεν τον νοιάζει τίποτα αναφορικά με το Κυπριακό. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑανέκαθεν ήταν το κόμμα που ουδέποτε είχε κατηγορηθεί για …αδιαλλαξία στα ελληνοτουρκικά ή στο Κυπριακό. Το εντελώς αντίθετο. Η αλήθεια είναι πως στο εδαφικό και στο προσφυγικό έχουν προσεγγίσει οι θέσεις των δύο κρατών, όχι όμως και στο θέμα της ασφάλειας, το οποίο οι Τούρκοι το συνδέουν με την παραμονή τουρκικού στρατού στην Κύπρο.

Στο εδαφικό, για την τουρκοκουπριακή κρατική οντότητα, ο μεν Αναστασιάδης έχει προτείνει να διακατέχει το 28,2% του κυπριακού εδάφους και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί το 29,2%. Όσον αφορά δε τους πρόσφυγες που θα επιστρέψουν, ο μεν Αναστασιάδης πρότεινε αρχικά 92.000 και κατέβηκε, κατά τη διάρκεια των συνομιλιών, στις 78.000 άτομα, ενώ ο Ακιντζί άρχισε με 55.000 και ανέβηκε στις 65.000. Αντιθέτως, στα ζητήματα ασφάλειας η ελληνική πλευρά ισχυρίζεται ότι είναι αδιανόητο μια τρίτη χώρα, όπως είναι η Τουρκία να διατηρεί δικαίωμα επέμβασης σε κράτος–μέλος της ΕΕ, ενώ η τουρκική πλευρά επιμένει στην παραμονή σημαντικού αριθμού Τούρκων στρατιωτών. «Κάνουν λάθος όσοι νομίζουν ότι το διεθνές δίκαιο είναι το δίκαιο του ισχυρού. Δεν θα το ανεχτούμε», δήλωσε και ο Πρόεδρος της ΔημοκρατίαςΠροκόπης Παυλόπουλος. «Δεν υπάρχει Τουρκική Δημοκρατία στη Βόρεια Κύπρο. Υπάρχει μόνο εισβολή και κατοχή. Δεν υπάρχει κρατική οντότητα. Επ’ αυτού δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση», πρόσθεσε με αμφιλεγόμενο τρόπο.

«Δεν διεκδικούμε, αλλά και δεν παρανομούμε. Υπερασπιζόμαστε την Ευρώπη, το κύρος και την κυριαρχία της», συνέχισε. Τόνισε δε πως «είναι καλό να αντιληφθεί η ΕΕ ότι όταν υπερασπιζόμαστε τα εθνικά μας θέματα, υπερασπιζόμαστε και τα ευρωπαϊκά», αναμειγνύοντας τα εθνικά με τα ευρωπαϊκά, την ώρα που οι Ευρωπαίοι όχι μόνο αδιαφορούν για τα εθνικά θέματα της Ελλάδας, αλλά δεν θα τους πείραζε καθόλου η Αθήνα να τα έδινε όλα στην Τουρκία. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση που έδωσε η Κομισιόν στο νέο γύρο τουρκικών προκλήσεων, όπου ούτε καν αναφέρει την Ελλάδα!

«Η ΕΕ υπογραμμίζει ότι η Τουρκία πρέπει να δεσμευτεί απερίφραστα για σχέσεις καλής γειτονίας και την καλεί να αποφύγει κάθε είδους πηγής τριβών, απειλής ή ενέργειας που στρέφεται κατά κράτους-μέλους, πλήττει τις σχέσεις καλής γειτονίας και την ειρηνική επίλυση των διαφορών. Η ΕΕ τονίζει την ανάγκη να γίνει σεβαστή η κυριαρχία των κρατών–μελώνεπί των χωρικών υδάτων τους και του εναέριου χώρου τους», ανέφερε η εκπρόσωπος της Κομισιόν Μάγια Κοτσιγιάντσιτςστην ιστοσελίδα EurActiv. O κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος είχε δηλώσει ότι «μόνο επί τη βάσει αυτής της συνεννόησης, στο πλαίσιο των διμερών ελληνοτουρκικών διαβουλεύσεων, μπορεί να πραγματοποιηθεί πολυμερής διάσκεψη για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό». Ωστόσο προχθές ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης ανακοίνωσε πολυμερή διάσκεψη για το Κυπριακό, με άγνωστη σύνθεση, για τις 12 Γενάρη και τριήμερες διακοινοτικές επαφές στις 9 έως 11 Ιανουαρίου 2017.

Έτσι παραμένει ανοιχτό το θέμα, τουλάχιστον για το Μέγαρο Μαξίμου, διμερούς συνάντησης ανάμεσα στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και στον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ ΤαγίπΕρντογάν, προκειμένου να τηρηθεί η θέση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ που τονίζει ότι της πολυμερούς διάσκεψης πρέπει να προηγηθεί —για να διευθετήσει τα θέματα— η διμερής διάσκεψη Τσίπρα–Ερντογάν. Θα δούμε τι θα γίνει τελικά.

Η κυπριακή τραγωδία και οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» της ιστορίας

4-12-2016

Του Γεωργίου Παπασίμου, δικηγόρου, www.gpapasimos.gr, Twitter: @PapasimosG

Οι τελευταίες ραγδαίες εξελίξεις στο Κυπριακό και η διαφαινόμενη αποτυχία των μυστικών συνομιλιών Αναστασιάδη – Ακιντζί στην Ελβετία, με την παρέμβαση Ερντογάν στο υποχείριό του Τουρκοκύπριο «ηγέτη», για το θέμα της επιστροφής της Μόρφου, αποτρέπουν προς το παρόν την προετοιμαζόμενη «λύση» του νέου σχεδίου.

Γεγονός που αποτελεί, ουσιαστικά, την «νεκρανάσταση» του «εκτρωματικού» σχεδίου Ανάν, που απορρίφθηκε με συντριπτική πλειοψηφία από τον Κυπριακό Λαό και το οποίο, εάν υλοποιηθεί, θα οδηγήσει την Κύπρο και τον Ελληνισμό γενικότερα σε μείζονα «εθνικό ακρωτηριασμό».

Είναι ακατανόητη, πραγματικά, η «σπουδή» της κυπριακής ηγεσίας, με την σύμφωνη γνώμη της αντίστοιχης ελληνικής, να επιχειρήσουν στις σημερινές συνθήκες τη λύση του Κυπριακού προβλήματος, σε μια περίοδο, που η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη από την καταστροφική μνημονιακή κηδεμονία και, ουσιαστικά, περισσότερο από ποτέ, ασκεί έντονη «κατευναστική» πολιτική απέναντι στην επιθετικότητα και τον αναθεωρητισμό της Τουρκικής ηγεσίας. ...

Παράλληλα, η Τουρκία, υπό την ηγεσία του Ερντογάν, έχει φτάσει να αμφισβητεί ευθέως και πολλαπλώς ακόμα και αυτή τη Συνθήκη της Λωζάννης, που αποτελεί και την ιδρυτική πράξη του σύγχρονου Τουρκικού Κράτους. Πρόκειται, στην κυριολεξία, για «αυτοκτονική» πολιτική, η οποία μπορεί να αποδοθεί μόνο στην διαχρονική υποτέλεια, που επιδεικνύουν οι πολιτικοοικονομικές «ελίτ» της Αθήνας και της Λευκωσίας έναντι των Η.Π.Α., αλλά και των νεότευκτων «προστατών», που είναι οι δανειστές, με «πρωθιερέα» το Βερολίνο.

Οι Η.Π.Α., όμως, βρίσκονται στο λεγόμενο «Φθινόπωρο» της παγκόσμιας ηγεμονίας τους, δηλαδή στην αρχή του τέλους της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, όπως σηματοδότησε εμφανώς και η εκλογή Τραμπ. Κάτι που έχει ως συνέπεια την έντονη ρευστότητα στις διεθνείς σχέσεις και τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις.

Είναι προφανές ότι, σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα και τον ιστορικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας, η «λύση» ενός παγκόσμιου ακανθώδους θέματος, όπως το Κυπριακό με βάση τον κεντρικό πυρήνα του απορριφθέντος σχεδίου Ανάν, που είναι η κεκαλυμμένη Συνομοσπονδία δύο Κρατών, αφενός θα κατοχυρώσει για πάντα τα παράνομα «κεκτημένα» της Τουρκίας από την εισβολή του 1974 και, αφετέρου, θα της δώσει την δυνατότητα, μέσω της χαλαρής κεντρικής κυβέρνησης, να ασκεί και τον πολιτικό έλεγχο στο ελεύθερο κομμάτι της Κύπρου, με την κατάλυση του βασικού βραχίονα άμυνας του ελληνισμού, που είναι η Κυπριακή Δημοκρατία, ως μέλος του Ο.Η.Ε και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το συζητούμενο σχέδιο επιφυλάσσει για την Μεγαλόνησο την μοίρα μιας μεταμοντέρνας «αποικίας», που αποτελεί τον μακροπρόθεσμο στρατηγικό στόχο του βαθέως τουρκικού πολιτικοστρατιωτικού κατεστημένου, μέσω της αποδοχής της υπάρξεως δύο ξεχωριστών Κρατών, και όχι δύο Κοινοτήτων, όπως προϋποθέτει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, με εξασφάλιση και ικανοποίηση όλων των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων των Κυπρίων πολιτών.

Βρισκόμαστε, αντικειμενικά, στην «αυτοπαγίδευση» του ελληνισμού, με βάση την πολιτική που άσκησαν όλα αυτά τα χρόνια οι υποτελείς πολιτικοοικονομικές «ελίτ» της Αθήνας και της Λευκωσίας, οι οποίες μετέτρεψαν ένα κορυφαίο διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής σε ένα διμερές εσωτερικό ελληνοτουρκικό πρόβλημα.

Έστω και τώρα, για την βιώσιμη και δίκαιη λύση του Κυπριακού, απαιτείται η χάραξη μιας ανεξάρτητης πατριωτικής στρατηγικής, όπου, αφενός, θα είναι απαγορευτικός όρος κάθε σχέδιο, που «πριμοδοτεί» την εκ πλαγίου λύση της Συνομοσπονδίας δύο Κρατών.

Εκεί οδηγεί η επιχειρούμενη διζωνική – δικοινοτική Ομοσπονδία, η οποία, πλέον, έχει μετατραπεί σε Συνομοσπονδία, αποτελώντας το «όχημα» της Τουρκίας για τον πολιτικό έλεγχο ολόκληρου του νησιού, μέσω του κυβερνητικού – νομοθετικού «εκτρώματος», που προβλέπεται (με έξι Βουλές και Γερουσίες, με τα αναρίθμητα veto, με τους εναλλασσόμενους Προέδρους, με ξένους να παίρνουν τις τελικές αποφάσεις κ.λπ.).

Αφετέρου θα «τσακίσει» τον υποδόριο «νενεκισμό» στην Κύπρο και στην Ελλάδα, που έχει προσδώσει στον ελληνισμό τον ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου» της Ιστορίας.

Η απάντηση που έδωσε ο Ομπάμα στην Αθήνα, ως προς τα αποτελέσματα του προωθούμενου σχεδίου, με την κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την δημιουργία «μεταβατικού Κράτους» ή «Κράτους – γέφυρα», θα πρέπει να σημάνει συναγερμό και εγρήγορση σε κάθε Έλληνα και Ελληνοκύπριο για την στοιχειώδη προστασία των συμφερόντων του ελληνισμού στην περιοχή.

Πρέπει να γίνει συνείδηση σε όλους ότι, εάν επέλθει η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η έμμεση «αιχμαλωσία» των Ελλήνων της Κύπρου, αυτό θα αποτελέσει και την «χαριστική βολή» στη σημερινή παραπαίουσα και αποδυναμωμένη Ελλάδα, που υπόκειται σε αδυσώπητο οικονομικό πόλεμο και, ουσιαστικά, «νεοαποικιακή κατάκτηση», μέσω της μετατροπής της σε ιδιότυπη «αποικία χρέους»

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Έφυγε ο ηγέτης της κουβανέζικης Επανάστασης

4-12-2016

Έφυγε ο Φιντέλ Κάστρο: Ένας από τους πιο ιστορικούς και ασυμβίβαστους ηγέτες και εμβληματικούς Επαναστάτες του 20ού αιώνα. 
Ο Φιντέλ, ακριβώς επειδή έγινε επαναστατικό σύμβολο, βρέθηκε στο μάτι του ιμπεριαλιστικού κυκλώνα… 
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης άρχισε μια ενορχηστρωμένη καμπάνια κατασυκοφάντησης του κουβανικού καθεστώτος και του ηγέτη του, Φιντέλ Κάστρο: Τα εναπομείναντα επαναστατικά σύμβολα…

Από τους πρώτους που έσυραν το χορό εναντίον της Κούβας και του Φιντέλ ήταν οι υπόδουλοι «προοδευτικοί στοχαστές και τα «αριστερά» νεοταξικά μορμολύκεια (τύπου «Ιών» και ΙΝΤΥ). 

Κατόπιν «συνωστίστηκαν» στον ίδιο χορό κάθε καρυδιάς καρύδι. Όλες οι ποικιλίες του αντικομουνισμού, τα ποικίλα «βαποράκια» των μυστικών υπηρεσιών… 

Ποτάμια χολής και μίσους ξεχύθηκαν εναντίον του Φιντέλ, από όλους τους μισθοφόρους και τα φερέφωνα της παγκοσμιοποίησης, κάθε χρώματος. 

Ο αντικομουνισμός, στο πρόσωπο του Φιντέλ, πήρε μορφές υστερικών γαυγισμάτων. 

Γιατί τέτοια παράκρουση κατασυκοφάντησης της Κούβας και του ηγέτη της; 



 

Ο βασικός λόγος (για την κατασυκοφάντηση του Φιντέλ) είναι το γεγονός ότι οι λαοί, κάτω από τα θανατηφόρα κτυπήματα του νεοταξικού φασισμού αρχίζουν να ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ, δηλαδή να αναζητούν τις αγωνιστικές τους κατακτήσεις και τα επαναστατικά τους οράματα: Εξ αντικειμένου ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΑ… 

Η κατασυκοφάντηση του Φιντέλ Κάστρο έχει όμως και μια άλλη παράμετρο. 

Η Κούβα του Φιντέλ Κάστρο αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα μιας σοσιαλιστικής Επανάστασης ΕΘΝΙΚΟ-απελευθερωτικής. 

Η κουβανέζικη Επανάσταση κατέγραψε και καταγράφει τη δυναμική του «εθνικού στοιχείου», αυτό δηλαδή που τρέμει και θέλει να καταργήσει σήμερα η Νέα Τάξη. 

Στις σημερινές συνθήκες είναι αυτό το «εθνικό στοιχείο» που αποτελεί τον επαναστατικό καταλύτη, που συσπειρώνει και ενώνει τους λαούς, που αποτελεί τη χειμαρρώδη ενέργεια επαναστατικών ανατροπών και σοσιαλιστικών προοπτικών. 

Αυτό τρέμουν και μισούν θανάσιμα και το συκοφαντούν αγρίως τα πλανητικά κέντρα εξουσίες, οι «αριστερές» ελίτ εκπόρνευσης των επαναστατικών ιδεών και τα ποικίλα παπαγαλάκια της παγκοσμιοποίησης… 

Είναι τόσο σημαντικές, πολυάριθμες και ΤΟΣΟ ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ οι επιτεύξεις και τα μαθήματα της κουβανέζικης Επανάστασης που οι σύγχρονοι «αριστεροί» δωσίλογοι και τα πρακτορεία της Νέας Τάξης θέλουν να τις εξαφανίσουν, εστιάζοντας, αποκόβοντας και διογκώνοντας κάποια ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ ελαττώματα του καστρικού καθεστώτος. 

Ελαττώματα ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΑ, αν σκεφτεί κανείς με τι είχε να πολεμήσει η πολιορκημένη Κούβα, μέσα σε ποιο ασφυκτικό ιμπεριαλιστικό κλοιό βρισκόταν κλπ. 

Κάτω από τέτοιες τρομακτικά δυσμενείς συνθήκες είναι αναπόφευκτες κάποιες παραμορφώσεις και δημοκρατικές αλλοιώσεις. Το να πετάς όμως έξω από τη σκάφη μαζί με τη σαπουνάδα και το παιδί αυτό είναι δολιότητα πρώτου μεγέθους, άξια για τους προοδευτικούληδες και αριστερούλιδες γλείφτες της εξουσίας. 

Τι θέλουν να αφανίσουν οι αντιεθνικιστές κοσμοπολίτες: 

Πρώτον. Ότι η κουβανέζικη επανάσταση άρχισε σαν εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα δημοκρατικής ελευθερίας και ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ, για να ικανοποιήσει και αυτά τα στοιχειώδη εθνικά και δημοκρατικά αιτήματα, προχώρησε στην απαλλοτρίωση και τον διωγμό των καπιταλιστών. 

Δεύτερο. Ξεκίνησε από κάτω με την ΕΝΟΤΗΤΑ των πληβειακών τάξεων και μικροαστικών κοινωνικών στρωμάτων και στη δυναμική της εξέλιξη κατέληξε σε σοσιαλιστικές μορφές κοινωνικής οργάνωσης. 

Τρίτον. Ήταν μια επανάσταση που «διαμόρφωσε» την ηγεσία. 

Δεν είχε δηλαδή μια παγιωμένη και ιδεολογικά ομοιογενοποιημένη ηγεσία. Η ηγεσία της κουβανέζικης επανάστασης ήταν ένα γιακωβίνικο επιτελείο, που μέσα από τους διαδοχικούς σταθμούς της επαναστατικής εξέλιξης «ξεκαθάριζε» από τα αστικο-φιλελεύθερα στοιχεία της. Οι διαδοχικές κρίσεις στο κυβερνητικό επιτελείο, οι αλλαγές στρατοπέδου μιας σειράς εκπροσώπων της παλιάς αστικής «δημοκρατίας» (όπως ο Ουρούτια, ο πρώτος πρόεδρος της Επανάστασης, όπως ο Πρίο Σοκάρας, όπως οι στρατιωτικοί ηγέτες σαν τους Ντιάζ Λανς, Χούμπερ Μάττος κλπ) δεν είναι παρά μια έκφραση των κοινωνικών μετασχηματισμών που επέβαλε η δυναμική της Επανάστασης. 

Αυτά ΤΡΕΜΟΥΝ σήμερα τα πλανητικά κέντρα εξουσίας και οι υπάλληλοί τους. Και τα τρέμουν γιατί η ΑΛΩΣΗ των εθνών που επιδιώκουν, ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ τις προϋποθέσεις της επαναστατικής ΕΝΟΤΗΤΑΣ των κοινωνιών. 

Το παράδειγμα της Κούβας είναι ΥΛΟΠΟΙΗΣΙΜΟ σήμερα και στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. 

Δεν μας προκαλεί συνεπώς καμιά έκπληξη η χολή που χύνουν τα «αριστερά» μορμολύκεια και τα ακροδεξιά κατακάθια, κατά του Κάστρο…

http://resaltomag.blogspot.gr/

Ο Τσίπρας υμνητής του Κάστρο!!!

4-12-2016

Ο Τσίπρας θα περάσει στην ιστορία ΟΧΙ μόνο ως το θλιβερό δωσίλογο ανδρείκελο του 4ου Ράιχ, αλλά και ως ο πλέον αισχρός και μοχθηρός έμπορας και καπηλευτής της Ιστορίας και των συμβόλων της Αριστεράς. Αυτήν την τραγωδία της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και της καπηλείας την έχουμε ζήσει στην Ελλάδα σε πολλά επεισόδια και από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του καθεστώτος.

Το Πολυτεχνείο το πλέον κραυγαλέο παράδειγμα: Έγινε προνομιούχα μετοχή στο εκλογικό χρηματιστήριο, στο χρηματιστήριο της κάλπης. 

Μετά την πτώση της χούντας όλοι τρέχανε να καταθέσουν τα πακέτα των «αντιστασιακών» μετοχών τους για να αναρριχηθούν στο μεταδικτατορικό πολιτικό σκηνικό, να εισπράξουν τα εκλογικά λύτρα του σφετερισμού της εξέγερσης του ελληνικού λαού… 

Όλοι τρέχανε να εξαργυρώσουν στο καθεστωτικό χρηματιστήριο ακόμα και το πέρασμά τους από την Πατησίων και Στουρνάρη, ακόμα και το βήχα τους εναντίον της χούντας. 

Και εδώ οι συριζαίοι έγραψαν τα πιο μελανά επεισόδια αυτής της ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ: Της τραγωδίας της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και της καπηλείας… 

ΟΙ Διαχειριστές των νέων αποικιοκρατών που σπέρνανε την ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ και τη ΦΡΙΚΗ, υμνούσαν το Πολυτεχνείο, η κυβέρνηση της δωσίλογης αυθάδειας, εμπορευόταν το Πολυτεχνείο!!! 

Η ίδια αυτή «αριστερή» συνταγή της ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ (τραγωδία της ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ και της εμπορίας) και για τον θάνατο του μεγάλου ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ: Φιντέλ… 

Σπεύδει ο φτηνός και γελοίος πολιτικός εμποράκος, ο Τσίπρας, να τιμήσει τον Κάστρο με «αμερικανική προφορά» (!!!) (στο σημερινό του κείμενο ο Στάθης τα περιγράφει εύστοχα). 

Το ανδρείκελο των νέων αποικιοκρατών και του αμερικανισμού (Τσίπρας) σπεύδει να …τιμήσει τον ΤΙΤΑΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΣΑΤΗ που όρθωσε το ανάστημά του κατά των αποικιοκρατών και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. 

Τέτοιος χλευασμός της Ιστορίας και τέτοια αυθάδεια πολιτικής εμπορίας και καπηλείας, από το θλιβερό και γελοίο «αριστερό» ανδρείκελο… 

http://resaltomag.blogspot.gr/

Ποιός Σημίτης; Ο Τσίπρας!

4-12-2016

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Η ξεφτίλα – αν και αναμενόμενη – ξεπέρασε κάθε όριο. Ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Τόσο που αν υποθέσουμε ότι είχε κοπεί κάποτε (πότε;) το νήμα του αμερικανοτσολιαδισμού που ξεκίνησε με τις βόμβες ναπάλμ και τα «Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας», η παρθενορραφή που του πέρασε ο Τσίπρας κάνει την επανασύνδεση να φαίνεται σαν καινούργια.

Θα μπορούσαν να γραφτούν σελίδες επί σελίδων. Αλλά το θέμα δεν ενδείκνυται για φιοριτούρες. Προέχει η καταγραφή της κατάντιας. Προέχει να αποτυπωθεί χωρίς φλυαρίες η κατάντια. Μετρήστε ξεφτιλίκια:

• Ένας πρωθυπουργός που στέκεται δίπλα στον Ομπάμα και μέσα στην μικρότητα και την υπετροφική του κατωτερότητα αρχίζει να τραυλίζει τα ελληνικά με αμερικάνικη προφορά.
• Μια «αριστερή» κυβέρνηση που για το χατίρι του επισκέπτη μετατρέπει την Αθήνα σε «νεκρή» πόλη κατά τα πρότυπα της εισόδου των Γερμανών το ’41, που απαγορεύει διαδηλώσεις και φτάνει στο σημείο να στέλνει καρακόλια γα να θυροκολλήσουν την απαγόρευση στα γραφεία κομμάτων και οργανώσεων.
• Ένα υπουργικό συμβούλιο «αριστερής» κυβέρνησης να χειροκροτεί αντάμα με τους Γλίξμπουργκ και τους Λάτσηδες τον Ομπάμα την ώρα που αυτός εξυμνεί την υπέρ των ναζί πολιτική των ΗΠΑ στην Ουκρανία.
• Ένας πρόεδρος της Δημοκρατίας που παίρνει την έκκληση του Ελύτη προς τον Ηλιο της Δικαιοσύνης για να την προσφέρει με μορφή ζητιανιάς στον… «ήλιο» – (τέως) πλανητάρχη.
• Ένας αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης που ξελιγώνεται να του ρίξει μια ματιά ο Ομπάμα και να έχει μια κατ’ ιδίαν συνομιλία μαζί του διάρκειας… ενός λεπτού.
• Σωτήρες του τόπου τύπου Σταύρος Θεοδωράκης και Βασίλη Λεβέντη να διαμαρτύρονται γιατί δεν τους κάλεσαν στο δείπνο προς τιμήν Ομπάμα να φάνε αντάμα με τον Χριστόδουλο και την κυρία Μαριάνα τις συναγρίδες.

ΤΙ «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ» ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΣ!

Ο κ.Τσίπρας φρόντισε κατά την επίσκεψη του Μπάρακ Ομπάμα να διεκπεραιώσει και το ξέπλυμα της πολιτικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού

Ας επιστρέψουμε, όμως, στον (αριστερό) πρωθυπουργό μας. Αυτό που απολαύσαμε ήταν:

Ένας πρωθυπουργός που εξύμνησε την θητεία του Ομπάμα «κατά τη διάρκεια τη οποίας άλλαξε η εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε ολόκληρο τον κόσμο».

Αλήθεια, ρώτησε ο κ. Τσίπρας πως φαντάζει η εικόνα των ΗΠΑ και στα μάτια των βομβαρδισμένων – επί Ομπάμα – παιδιών της Συρίας, της Λιβύης και όλης της Μέσης Ανατολής ή στα μάτια των λαών σε 130 χώρες του πλανήτη όπου οι ΗΠΑ διατηρούν στρατιωτικές επιχειρησιακές δυνάμεις;

Ένας πρωθυπουργός που εξύμνησε τις αξίες της δημοκρατίας και της ελευθερίας για να καταλήξει ότι «η Ελλάδα υποδέχεται έναν Αμερικανό Πρόεδρο που καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του υπερασπίστηκε με σθένος τις αξίες αυτές».

Μπα; Αυτός είναι ο λόγος, η… χρηματοδότηση των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, που επί Ομπάμα οι ΗΠΑ δαπάνησαν 900 δισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από όσα δαπάνησαν επί Μπους σε πολέμους και για την δημιουργία Φρνακενστάιν τύπου ISIS;

Ενας πρωθυπουργός που δεν ξέχασε να γλύψει τον Ομπάμα επιδαψιλεύοντάς του δάφνες γιατί «αγωνίστηκε για τα δικαιώματα όλων των πολιτών ανεξάρτητα από το χρώμα, τη θρησκεία ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό».

Αλήθεια; Αυτό καταλαβαίνει ο Τσίπρας όταν ακούει την λέξη «Γκουντανάμο», το οποίο θα έκλεινε ο Ομπάμα; Αυτό καταλαβαίνει όταν μαθαίνει για τους μαύρους που δολοφονούνται σαν τα κοτόπουλα από την αμερικανική αστυνομία επί Ομπάμα; Τα δικαιώματα των πολιτών που προστατεύει ο Ομπάμα βλέπει ο Τσίπρας στο γεγονός ότι σήμερα στις ΗΠΑ οι φυλακισμένοι μαύροι είναι περισσότεροι από τον αριθμό των δούλων στα μέσα του 19ου αιώνα;

Ενας πρωθυπουργός που είδε στον Ομπάμα τον άνθρωπο «που συνέβαλλε με όλες του τις δυνάμεις και όλη του την επιρροή για μια ανθρωπιστική λύση στη μεγάλη Προσφυγική κρίση».

Αλλά αν δεν κάνουμε λάθος ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός μιας χώρας που στα νερά της πνίγονται προσφυγόπουλα – αυτά που βομβαρδίζει ο Ομπάμα και οι φίλοι του. Όχι;

Ενας πρωθυπουργός που ξεχείλισε από θαυμασμό για το γεγονός ότι υποδεχόταν «έναν Πρόεδρο που απέναντι στην οικονομική κρίση του 2008, οδήγησε την αμερικανική οικονομία σε έναν εντελώς διαφορετικό δρόμο από αυτόν που η Ευρώπη επέλεξε».

Αλλά γιατί ο Τσίπρας δεν ρωτάει τους φίλους του, τον Στίγκλιτς και τον Κρούγκμαν να του εξηγήσουν τι σημαίνει (και) αυτό το «άλλο μείγμα» πολιτικής επί κρίσης. Θα του επιβεβαιώσουν ότι το 95% των κερδών που παράχθηκαν από το «μοντέλο Ομπάμα» στις ΗΠΑ κατέληξαν στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού και από αυτά τα κέρδη το 60% πήγε στους μεγιστάνες που αποτελούν το μόλις 0,1% του πληθυσμού των ΗΠΑ.

Ενας πρωθυπουργός που θυμίζοντας τα προ έτους δικά του Μνημόνια έφτασε να πει: «Και θέλω, με την ευκαιρία, να αναγνωρίσω και δημόσια τον ρόλο και την συνεισφορά του Προέδρου Ομπάμα, εκείνες τις κρίσιμες ώρες, να αναγνωρίσω την ηθική και πολιτική στήριξη που παρείχε στην κυβέρνηση μου στην προσπάθεια να υπάρξει μια θετική διέξοδος».

Για όσους δεν κατάλαβαν, το Μνημόνιο που σαρώνει τη χώρα, το τρίτο Μνημόνιο, το «αριστερό» Μνημόνιο Τσίπρα, έχει τη σφραγίδα του Ομπάμα και των ΗΠΑ. Το ξέραμε. Το μόνο που δεν ξέραμε ήταν ότι ο Τσίπρας θα έφτανε σε σημείο ώστε το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» του Σημίτη στα Ίμια να ωχριά απέναντι στα δικά του ξεφτιλίκια.

Ενας πρωθυπουργός που θα έδιωχνε το ΝΑΤΟ από την Ελλάδα να στέκεται σούζα στον Ομπάμα και να δηλώνει: «Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίσαμε τη σημασία που έχει (…) η συνέχιση της επιχείρησης του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο».

Είπαμε, μπροστά του ο Σημίτης ήταν ένα προσκοπάκι της αμερικανοδουλείας.

Με τούτα και με εκείνα, είδαμε έναν Έλληνα πρωθυπουργό να απευθύνεται στον Ομπάμα και – παραμονές του Πολυτεχνείου – να του λέει: «Κύριε Πρόεδρε σας υποδέχομαι ως πρόεδρο των ΗΠΑ που υπηρέτησε τον σεβασμό του ανθρώπου και την υπεράσπιση της Δημοκρατίας»…

Έτσι, λοιπόν, μετά το ξέπλυμα της πολιτικής των Μνημονίων, της τρόικας, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, μετά το ξέπλυμα της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ την οποία η παρούσα κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει με το εξόχως «αριστερό» επιχείρημα ότι «δεν υπάρχει εναλλακτική», ο κ.Τσίπρας φρόντισε κατά την επίσκεψη του Μπάρακ Ομπάμα να διεκπεραιώσει και το ξέπλυμα της πολιτικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Συνεπώς μετά το ταξίδι Ομπάμα κατά το οποίο ήλθε, εξυμνήθηκε και απήλθε, εκείνο το οποίο απέμεινε για τα ελληνικού λεγόμενου ενδιαφέροντος θέματα ήταν τα κυβερνητικά πανηγύρια. Που, όμως και για να το πούμε ευγενικά, είναι για τα πανηγύρια…

Εκείνο που έμεινε από το ταξίδι του Ομπάμα, είναι:

Πρώτο, η ΝΑΤΟική επικυριαρχία. Είστε παράδειγμα προς μίμηση που παρέχεται το 2% του ΑΕΠ σας στο ΝΑΤΟικό ταμείο, συνεχάρη τον κ.Τσίπρα ο Ομπάμα. Πράγματι. Η Ελλάδα των Παπανδρέου, Σαμαρά, Βενιζέλου και τώρα Τσίπρα, την τελευταία 7ετία των μειώσεων μισθών και συντάξεων, έχει προσφέρει στο ΝΑΤΟ «συμμαχικά» λύτρα που ξεπερνούν τα 30 δισ. ευρώ!

Δεύτερο, το καθεστώς διαμόρφωσης των διεθνών σχέσεων της χώρας με πυξίδα το «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Τρίτο, οι τουρκικές και κάθε λογής υποδαυλισμένες από τις ΗΠΑ προκλήσεις και κινήσεις κατά της Ελλάδας. Η σιωπή του Ομπάμα για τη Συνθήκη της Λοζάνης και τα προβλήματα με την ΠΓΔΜ (σσ: την αναγνωρισμένη από τις ΗΠΑ σαν «Μακεδονία»), αλλά και η επιμονή του για την «επίλυση» του Κυπριακού με όρους ξαναζεσταμένου σχεδίου Ανάν, ήταν χαρακτηριστικά.

Εκεί, δε, που η εγχώρια προπαγάνδα πνίγηκε από τα ίδια της τα σάλια είναι η περίφημη υπόθεση του χρέους. Η εγχώρια προπαγάνδα θέλησε να εμφανίσει τον Ομπάμα – τον μεταφορέα των απόψεων του ΔΝΤ, δηλαδή – σαν τον καλύτερο φίλο του ανθρώπου. Μόνο που φεύγοντας από την Αθήνα και κατά την άφιξή του στο Βερολίνο ήταν ο ίδιος Ομπάμα που έπλεξε το εγκώμιο της Μέρκελ της οποίας δήλωσε… ψηφοφόρος και φανατικός οπαδός.

Συνεπώς δεν υπάρχουν περιθώρια παρερμηνειών. Η όποια διευθέτηση του χρέους, όποτε και αν γίνει, προοιωνίζεται για τον ελληνικό λαό ένα νέο μνημόνιο, όπως κι αν αυτό ονομαστεί. Αυτό το γνωρίζουν πρώτα και κύρια οι εγχώριοι φίλοι του κ. Ομπάμα που δεν έπαυσαν να τον χειροκροτούν με πάθος ακόμα κι όταν αυτός τους προέτρεπε να επιταχύνουν τις «μεταρρυθμίσεις» και ως γνωστόν όταν οι ΗΠΑ μιλούν για «μεταρρυθμίσεις» δεν εννοούν τίποτα λιγότερο απ’ ό,τι εννοεί το ΔΝΤ.

Ιστορικό, επομένως, το ταξίδι Ομπάμα στην Αθήνα. Πράγματι. Αλλά για άλλους λόγους.

Ο πρώτος είναι το κόστος της επίσκεψης, όπως αυτό θα αποτυπωθεί πολύ σύντομα στα ζητήματα της οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής.

Ο δεύτερος – και απολύτως σχετικός με τη λέξη «φιλότιμο» που μνημόνευσε ο καλός μας καλεσμένος – δεν είναι παρά οι… αναξιοπρεπείς αμερικανιές στις οποίες επιδόθηκε το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα της χώρας. Και το απόγειο αυτών: Η άνευ προηγουμένου καταγραφή του ΣΥΡΙΖΑ ως το κόμμα της ριζοσπαστικής αμερικανίλας.

*Πηγή: thepressproject.gr