Σχετικά με το «εθνικιστικό ντελίριο» του Τραμπ

ΣΆΒΒΑΤΟ, 21 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2017

Η «αριστερά» της Παγκοσμιοποίησης εκπληρώνει το ρόλο της (αυτόν του «ξεπλύματος» και του δεκανικιού της Παγκοσμιοποίησης), με τη δαιμονοποίηση των ιδεολογημάτων του διεθνούς χρηματιστηριακού κεφαλαίου: Των ιδεολογημάτων του «εθνικισμού», του «ρατσισμού», της «ξενοφοβίας», της «πολυπολιτισμικότητας» και CIA… Είναι αυτή η «αριστερά» που έχει αναγάγει σε «σκιάχτρα» όλα τα ιδεολογήματα της Νέας Τάξης…

Δεν υπάρχει κείμενο αυτής της «αριστεράς» (σε όλες τις αποχρώσεις της, ιδιαίτερα τις «αριστερίστικες») το οποίο να μην έχει ως κεντρικό του άξονα ένα από αυτά τα «σκιάχτρα»: Του «εθνικισμού» και του «ρατσισμού» κατά κανόνα… 

Ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός» έχουν υποκαταστήσει κυριολεκτικά την αφετηρία κάθε ταξικής ανάλυσης: Την ταξική πάλη… 
Τα πάντα κινούνται με απόλυτο κριτήριο τον «εθνικισμό», το «ρατσισμό» κ.λπ… 

Έτσι και τώρα αυτό που αναδεικνύουν με τον νέο Αμερικανό πρόεδρο είναι ο «εθνικισμός» του. Αναφωνεί η «Ίσκρα»: «Ντελίριο εθνικισμού από τον Τραμπ»!!! 

Βεβαίως, ουδείς από αυτήν την «αριστερά» στηλίτευσε μέχρι σήμερατο ντελίριο του αντί-εθνικισμού των προηγούμενων Αμερικανών προέδρων, καθώς και των ηγετών του 4ου Ράιχ: Των νέων αποικιοκρατών… 

Το αντίθετο ακριβώς έπραττε αυτή η «αριστερά»: Συμμετείχε και μάλιστα με υπερβάλλοντα ζήλο σ’ αυτό το «αντί- εθνικιστικό» και «αντί- ρατσιστικό» ντελίριο της Παγκοσμιοποίησης… 

Τώρα, αυτή η «αριστερά», διακρίνει το «εθνικιστικό ντελίριο» του Τραμπ με τα ίδια βλέμματα των μηχανισμών της Παγκοσμιοποίησης: Ακριβώς με τα ίδια «επιχειρήματα» κτυπούν τον Τραμπ, σύσσωμοι, όλοι ληστές και δήμιοι της ανθρωπότητας, όλοι οι πολιτικοί εκφραστές του 4ου Ράιχ, καθώς και οι προπαγανδιστικές πόρνες τους… 

Εμμέσως πλην σαφώς, λοιπόν, όλες αυτές οι δυνάμεις της «αριστεράς» που σκούζουν ανέξοδα εναντίον της Παγκοσμιοποίησης, ταυτίζονται πλήρως με τα ιδεολογικά κλισέ της Παγκοσμιοποίησης, με όχημα τα υψωμένα «σκιάχτρα» του «εθνικισμού», του «ρατσισμού» κ.λπ… 

Αγνοούν αυτοί οι «αριστεροί» και το αλφάβητο της Αριστεράς:Δηλαδή, ότι τόσο ο «εθνικισμός», όσο και ο «αντί-εθνικισμός», αποτελούν ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ του κεφαλαίου που χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν, ανάλογα με τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε κάθε ιστορική περίοδο… 

Η Παγκοσμιοποίηση πρότασσε τα ιδεολογήματα του «αντί- εθνικισμού» και CIA, διότι αυτά ανταποκρίνονταν στις στρατηγικές επιδιώξεις της: Ισοπέδωση και άλωση των εθνικών κρατών, προώθηση της νέας αποικιοκρατίας, απαξίωση και εξαφάνιση κάθε κοινωνικού-εθνικού συναισθήματος, κάθε αγωνιστικής, πολιτισμικής και ηθικής παράδοσης… 

Σήμερα που η Παγκοσμιοποίηση καταρρέει από τις ίδιες εκρηκτικές αντιφάσεις της, σήμερα που ίδια η παραγωγική υπόσταση του καπιταλισμού κινδυνεύει, ισχυρές μερίδες του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου αναζητούν λύσεις ξανά στον «εθνικό προστατευτισμό»:Θυμούνται ξανά τα ξεχασμένα ιδεολογήματα του «εθνικού καπιταλισμού». 

Τι περίμενε, συνεπώς, κανείς από τον Τραμπ. Να μιλήσει επαναστατικά για την ανατροπή του καπιταλισμού; Για τη σωτηρία του αγωνίζεται και ιδιαίτερα για τη σωτηρία της υπερδύναμης που κινδυνεύει από την κατάρρευση της Παγκοσμιοποίησης… 

Οι «αριστεροί», βεβαίως, της Παγκοσμιοποίησηςπροσκολλημένοι στα ιδεολογήματά της, δεν μπορούν να διακρίνουν ότι ο Τραμπ και οι νέοι ηγέτες «εθνικιστές», εκφράζουν και αξιοποιούν δημαγωγικά και για τα δικά τους ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, τις διεργασίες της παγκόσμιας Ταξικής Πάλης: Τα ΕΘΝΙΚΑ λαϊκά ρεύματα εναντίον της Παγκοσμιοποίησης. 

Αυτοί οι θλιβεροί «αριστεροί» δεν μπορούν να διακρίνουν (αγκυλωμένοι από την «αντί- εθνικιστική» τους κατήχηση) ότι με τον υστερικό τους αντί-εθνικισμό («ντελίριο εθνικισμού από τον Τραμπ») έρχονται σε κάθετη ρήξη, ΟΧΙ με τον «εθνικισμό» του Τραμπ, αλλά με τα εθνικά ρεύματα των λαών της υφηλίου, ρεύματα που οι Τραμπ και CIA, επιχειρούν να σφετεριστούν και να υποτάξουν στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, ακριβώς διότι δεν ΥΠΑΡΧΕΙ Αριστερά… 

Και όχι μόνο δεν υπάρχει Αριστερά, αλλά αυτή που «ποζάρει» σαν «αριστερά» στηρίζει με τον «αντί- εθνικισμό» της (με την οξεία αντίθεσή της στα εθνικά λαϊκά ρεύματα) το έργο των ιμπεριαλιστών που φορούν τις νέες μάσκες του «εθνικισμού»… 

Η «αριστερά» δεν μπορεί να διακρίνει, ουδέποτε διέκρινε, την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στα ιδεολογήματα του κεφαλαίου («εθνικισμός») και στα «εθνικά αισθήματα» των λαϊκών μαζών. 

Η «αριστερά» δεν κατάλαβε ποτέ ότι ο «εθνικισμός των πληβείων» είναι ο πατριωτισμός και αυτός ο «εθνικισμός» δεν είναι ιδεολογία. Είναι η κοινωνική, εθνική συνείδηση, είναι το κοινωνικό συναίσθημα ενός λαού, οι μνήμες και οι προφητείες της φαντασίας, οι αγωνιστικές, πολιτισμικές και πνευματικές παραδόσεις, η συλλογική αλληλεγγύη, όλα αυτά που έχουν βελονιαστεί στο στημόνι της λαϊκής «ψυχής». 

Η ιδεολογία του «εθνικισμού» (ιδεολογία του κεφαλαίου) επιχειρεί να «αξιοποιήσει» και να κερδοσκοπήσει πάνω στον «εθνικισμό των πληβείων» (πατριωτισμό). 

Το ίδιο και η ιδεολογία του «αντί- εθνικισμνού» (και αυτή του κεφαλαίου, του πλανητικού) επιχειρεί να ξεριζώσει τα «χαρακτηριστικά» του πατριωτισμού και να κατασκευάσει νέες κοινωνίες-αγέλες, νέες αποικίες… 

Η «αριστερά» προσδέθηκε στο άρμα αυτής της πλανητικής ιδεολογίας του κεφαλαίου… 

Σήμερα που αρχίζει να καταρρέει η Παγκοσμιοποίηση, συνεχίζει αυτή η «αριστερά» να είναι «κολλημένη» στα ιδεολογήματα της Παγκοσμιοποίησης: Έτσι έχει υπογράψει τελεσίδικα την καταδίκη της… 

Αναλώνεται αυτή η «αριστερά» στους γενικούς και ηθικολογικούς αναθεματισμούς εναντίον του Τραμπ, αντί να μπει μπροστάρης στον αγώνα των ΝΕΩΝ ΕΘΝΙΚΟ-απελευθερωτικών κινημάτων, μπροστάρης του «εθνικισμού των πληβείων» (που αναπτύσσεται εκρηκτικά σε όλη την υφήλιο), καθώς και μπροστάρης στο ξεσκέπασμα της νέας ιμπεριαλιστικής ΑΠΑΤΗΣ: Αυτής της εκμετάλλευσης και του σφετερισμού των κοινωνικών και εθνικών αισθημάτων των λαών… 

Αντί να δώσει ΗΓΕΣΙΑ σ’ αυτά τα εθνικά λαϊκά αισθήματα που η Παγκοσμιοποίηση τα έχει αναπτύξει και οξύνει, η «αριστερά» τα αφορίζει και τα στιγματίζει σαν «εθνικιστικά», «ρατσιστικά» κ.λπ. αφήνοντας τους ιμπεριαλιστές ελεύθερους να τα καναλιζάρουν προς τις δικές τους επιδιώξεις… 

http://www.resaltomag.gr/templates/voodoo/newhome/logo.jpg

Η αντίσταση στην ευρω-κατοχή

                                                  Trump vs Soros

 21-1- 2017 

Πέτρος Αργυρίου

«Είναι απατεώνας, θέλει να εγκαθιδρύσει μια διακυβέρνηση δικτατορική, μαφιόζικη. Οι θεσμοί είναι ισχυροί στις ΗΠΑ, ο διαμερισμός εξουσιών βρίσκεται εν ισχύ, θα αποτύχει.»

Τάδε έφη George Soros για την Προεδρία Trump που ξεκινάει σήμερα. Ο άνθρωπος που έσπασε τη στερλίνα προκαλώντας μεγάλο οικονομικό πόνο στους βρετανούς κερδίζοντας πάνω από ένα δις, ο άνθρωπος πίσω από τις έγχρωμες επαναστάσεις σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, ο άνθρωπος που πλιατσικολόγησε την Ρωσία, ένα από τους απελευθερωτές της Συρίας, ο άνθρωπος με τις σχέσεις με τον ΓΑΠ έχοντας μάλιστα το δεξί του χέρι Άλεξ Ρόντος σε θέσεις κλειδιά στην κυβέρνηση ΓΑΠ, ο άνθρωπος με τις εκατοντάδες ΜΚΟ Ανοιχτής Κοινωνίας, πολλές από τις οποίες χρηματοδοτούν «προοδευτικές» και φιλάνθρωπες ΜΚΟ και στην Ελλάδα, έχει κάθε λόγο να μισεί τον Trump.

O Trump κόστισε στον Soros 1 δις και 11 εκατομμύρια δολάρια.

Τα 11 μύρια άμεσα καθώς ο Soros τα είχε επενδύσει στην προεκλογική εκστρατεία της Hilary.

Το υπόλοιπο 1 δις έμμεσα καθώς ο Soros είχε στοιχηματίσει πως η εκλογή Trump θα έριχνε τα αμερικάνικα χρηματιστήρια. Είχε δίκιο για τις πρώτες ώρες. Τις επόμενες βδομάδες όμως ο χρηματιστηριακός δείκτης S&P 500 εκτοξεύτηκε κατά 5%, φαινόμενο που θα μείνει στην χρηματοπιστωτική ιστορία ως The effect/rally.

Ο Soros λοιπόν έχει πολύ προσωπικούς λόγους να μισεί τον Trump.

Πως σκοπεύει να επενδύσει αυτό το μίσος του;

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλάντιμιρ Πούτιν που γνωρίζει τον Soros από την καταστροφική δράση του στη Ρωσία, στη Γεωργία και την Ουκρανία, προειδοποίησε έμμεσα τον Trump για ένα νέο Μαϊντάν, αυτή τη φορά στην ίδια την Ουάσινγκτον!

Προσωπικά δεν θεωρώ πολύ πιθανό αυτό το ενδεχόμενο. Θεωρώ δεδομένη όμως τη χρήση των ΜΚΟ και των λόμπι του Soros και άλλων ομοϊδεατών του για να περιοριστούν οι προθέσεις του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Είναι πολλοί οι ακτιβιστές που νομίζουν ότι θα κάνουν κάτι σπουδαίο στη ζωή τους υπηρετώντας εν αγνοία τους τον άρχοντα των μαριονετών George Soros.
Την ίδια στιγμή, παραδοξότητες συμβαίνουν στο χώρο των διεθνών μήντια.
Μερικές βδομάδες μετά το μπλοκάρισμα των τραπεζικών λογαριασμών του Russia Today (RT) στη Μ.Βρετανία, μπλοκάρεται και από το Facebook, ακριβώς τη μέρα που ορκίζεται ο Donald Trump, ενώ δύο μέρες πριν την ορκομωσία το CNN παρουσιάζει ρεπορταζ για το ποια θα ήταν η γραμμή διαδοχής στην εξουσία αν τυχόν όχι μόνο ο Trump αλλά και ολόκληρο το επιτελείο του σκοτωνόταν πριν την ορκομωσία!
Πάτα το κουμπί Κιμ! Η αντικειμενική δημοσιογραφία ίσων αποστάσεων ζει μεγάλες στιγμές.
Ο Soros δεν είναι ο μόνος χαμένος από την εκλογή Trump.

Μια από τους μεγάλους χαμένους , the 11 million dollar Baby, η Hilary Clinton, δεν έχασε μόνο το μεγαλύτερο πολιτικό στοίχημα της ζωής της, την προεδρεία των ΗΠΑ:

Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της, οι αποκαλύψεις των Wikileaks του Julian Assange για τις δραστηριότητες του Clinton Foundation κόστισαν εκατομμύρια δολάρια στο ίδρυμα σε εισφορές που σταμάτησαν.

Το ίδρυμα που έχει αποδεδειγμένα σταματήσει δια παντός την πείνα, την φτώχια και τους πολέμους του πλανήτη, καθώς λειτουργούσε ως ανταλλακτήριο πολιτικής επιρροής αντί χρήματος ήταν φυσικό να είναι απείρως λιγότερο ελκυστικό για κυβερνήσεις κι ιδιώτες μετά την ήττα της Clinton .

Ενδεικτικά, η κυβέρνηση της Νορβηγίας, μείωσε τις δωρεές της κατά 87% αμέσως μετά την ήττα Clinton, ενώ το ίδρυμα θα σταματήσει το CGI, το Clinton Global Initiative, το «προτιμητέο συμβάν δικτύωσης για εταιρίες, ΜΚΟ και πλούσιους φιλάνθρωπους».

Χιλιάδες ανά τον κόσμο επαγγελματίες φιλάνθρωποι κλαίνε με τα μαντάτα καθώς η ροή χρήματος από το προοδευτικό ίδρυμα προς προοδευτικούς ΜΚΟατζήδες, προοδευτικά θα σταματήσει κι οι προοδευτικοί τραπεζικοί λογαριασμοί εκμετάλλευσης της ανθρώπινης δυστυχίας θα σταματήσουν προοδευτικά κι αυτοί να φουσκώνουν.

Βλέπετε, πίσω από την εκλογή Trump, διεξάγεται ένας τεράστιος πόλεμος, όπου προς το παρόν, οι κυρίαρχοι του χθες είναι οι χαμένοι του σήμερα. Θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να αντιστρέψουν την κατάσταση.

Ήδη, οι μυστικές υπηρεσίες έχουν στήσει μια τεράστια προπαγάνδα για εμπλοκή τη Ρωσίας στις  αμερικανικές εκλογές. Ήδη το ΝΑΤΟ έχει στηθεί στα σύνορα Πολωνίας-Ρωσίας.

Όπως είχαμε παλαιότερα πρώτοι γράψει, το αμερικάνικο κατεστημένο της παγκοσμιοποίησης, με πρωτοπαλίκαρο και βασικό κινητήριο μοχλό τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, προσπαθεί να παγιδεύσει τον νέο Πρόεδρο σε τετελεσμένα.

Το αν θα τα καταφέρουν θα φανεί τις αμέσως επόμενες ημέρες.
Όπως και το τι σκέφτονται ως εναλλακτικές.

https://seisaxthia.wordpress.com/

Η σκοτεινή απειλή της δειλής ελπίδας

20-1-2017

από Ιάκωβος Ιωάννου


Η βασική αιτία, λόγω της οποίας υποφέρει η Ελλάδα, δεν είναι άλλη από την ελπίδα – επειδή η ελπίδα εξουδετερώνει τις υγιείς αντιστάσεις των ανθρώπων, αμβλύνει τους αμυντικούς τους μηχανισμούς και τους οδηγεί στο να σιωπούν όπως τα πρόβατα. Αυτή ακριβώς η ελπίδα διευκόλυνε την επιβολή των μνημονίων παρά τις καταστροφικές τους συνέπειες και επέτρεψε το έγκλημα του PSI – ενώ δημιούργησε τις προϋποθέσεις ανόδου στην εξουσία της θλιβερής «αριστεράς» που δεν σεβάστηκε ούτε τον εαυτό της, ούτε την ιδεολογία της, ούτε την πατρίδα της.

Εκτός αυτού, η ελπίδα ήταν η αιτία που έμεινε ατιμώρητη η μεγαλύτερη κυβίστηση στην ανθρώπινη ιστορία ενάντια στις εντολές του 62% των Ελλήνων, καθώς επίσης που υπεγράφη το τρίτο μνημόνιο από την πλειοψηφία των βουλευτών, επικυρώνοντας τα δύο προηγούμενα – ενώ η ελπίδα έκανε εφικτό τον αφελληνισμό του τραπεζικού μας συστήματος, άρα τη λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας, με την ταυτόχρονη παράδοση της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές, μέσω του Υπέρ-Ταμείου.

Η επόμενη ελπίδα, μετά την παταγώδη διάψευση της προηγούμενης, έχουμε την άποψη πως θα είναι είτε η δραχμή, εάν συνεχιστεί η νομή της εξουσίας από την αριστερά, είτε ένα τέταρτο μνημόνιο – εάν κυβερνηθεί η Ελλάδα από τη ΝΔ, η οποία πιστεύει στην αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης πολιτικής. Το μνημόνιο λοιπόν αυτό, το 4ο κατά σειρά, πόσο μάλλον εάν δρομολογηθεί από το γερμανικό ΔΝΤ, από τον ESM, θα είναι ότι χειρότερο έχει βιώσει ποτέ στην ιστορία ένα κράτος – κάτι που ασφαλώς ελπίζουμε να μη συμβεί στην πατρίδα μας.

Για παράδειγμα, εφόσον ισχύει ήδη το αγγλικό δίκαιο στο εσωτερικό της Ελλάδας, το δίκαιο του δανειστή δηλαδή επίσης για τον ιδιωτικό της τομέα, όλοι όσοι χρωστούν σήμερα θα χάσουν αυτά που έχουν ως εγγύηση για τα δάνεια τους – μέσω των ηλεκτρονικών κατασχέσεων, καθώς επίσης των αντίστοιχων πλειστηριασμών, όπου το σπίτι τους δεν θα πλειστηριάζεται στην αντικειμενική του αξία, αλλά σε οποιαδήποτε θελήσει ο αγοραστής του, χωρίς καμία δυνατότητα νομικής άμυνας.

Έτσι θα χάνουν τα περιουσιακά τους στοιχεία, τα οποία θα αγοράζονται σε εξευτελιστικές τιμές, συνεχίζοντας να είναι χρεωμένοι απέναντι στις τράπεζες, με το υπόλοιπο του δανείου τους – οπότε θα μετατραπούν σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές, καθώς επίσης σε χαμηλού κόστους εργατικό δυναμικό των νέων ιδιοκτητών της χώρας τους.

Από την άλλη πλευρά, όλοι όσοι δεν χρωστούν ακόμη, σύντομα θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο – μέσα από την υπερβολική αύξηση των φόρων, σε συνδυασμό με τις μειώσεις των εισοδημάτων τους, λόγω των οποίων θα οδηγηθούν στην ίδια παγίδα του χρέους. Δεν πρέπει λοιπόν να εφησυχάζουν καθόλου όλοι όσοι έχουν αποφύγει μέχρι στιγμής τη ληστεία – αλλά να είναι σίγουροι ότι, θα έλθει σύντομα και η σειρά τους, ενώ η ελπίδα της ανάπτυξης αποτελεί μία ακόμη ουτοπία.

Στα πλαίσια αυτά, εάν δεν θανατώσουμε την ελπίδα, εάν δηλαδή συνεχίσουμε να περιμένουμε τον από μηχανής θεό για να μας λύσει τα προβλήματα, θα αναγκασθούμε να αμυνθούμε μεν εκ των πραγμάτων, αλλά δυστυχώς όταν θα είναι πολύ αργά – οπότε δεν θα έχουμε καμία δυνατότητα επιτυχίας.

Όταν αναφέρεται όμως κανείς σε τέτοιου είδους θέματα, όπως η συνεργάτης στο άρθρο της (πηγή), αυτό που συνήθως εισπράττει ως απάντηση είναι το εξής:

«Μας λέτε πως πρέπει να αντιδράσουμε, καθώς επίσης πως πρέπει να τιμωρηθούν οι ένοχοι – μαζί σας είμαι. Πείτε μας όμως πώς θα γίνει αυτό, συγκεκριμένα τη μέθοδο. Ποιοι πρέπει και πότε να το κάνουν, αφού δεν το δρομολογεί ούτε η κυβέρνηση που το υποσχέθηκε, ούτε η Δικαιοσύνη. Πείτε μας πώς θα οργανωθεί βήμα προς βήμα ένα τέτοιο εγχείρημα, έτσι ώστε να μη θεωρήσουμε ότι αυτά που μας γράφετε είναι ευσεβείς πόθοι – οπότε να σεβόμαστε τα γραπτά σας«.

Εν προκειμένω θεωρούμε πως είναι αδύνατον να μην έχει ακούσει κάποιος ποιοί και πότε το έκαναν στην Ισλανδία ή/και πώς ακριβώς το έκαναν – αφού έχουν περάσει πολύ λίγα χρόνια από τη χρεοκοπία της χώρας .

Επίσης έχει μεσολαβήσει ένα μικρό χρονικό διάστημα από την τιμωρία των υπευθύνων, όπου εξεγέρθηκαν οι πάντες, πλημμύρισαν τους δρόμους θαρραλέα, χωρίς την ψευδαίσθηση της ελπίδας και δεν δείλιασαν να πληρώσουν το τεράστιο τίμημα – το οποίο βέβαια ήταν ελάχιστο απέναντι στη διατήρηση της ελευθερίας, καθώς επίσης της εθνικής τους κυριαρχίας (υποτίμηση του νομίσματος, πληθωρισμός, πτώση του βιοτικού επιπέδου, απώλεια καταθέσεων κοκ.).

Εκτός αυτού, δεν είναι τόσο παλαιά η εμπειρία της Αργεντινής , οι Πολίτες της οποίας όμως αντέδρασαν μόνο αφού προηγουμένως εξαθλιώθηκαν – γεγονός που μας είχε δημιουργήσει στο παρελθόν την υποψία ότι, ακολουθούμε πιστά τα βήματα της, παρά το ότι γνωρίζουμε πόσο ακριβά της κόστισε η καθυστέρηση.

Ολοκληρώνοντας, θεωρούμε απόλυτα φυσιολογικό το να δειλιάζει κανείς να αντιδράσει, έχοντας απέναντι του τους πανίσχυρους δανειστές της χώρας του – όπως είναι η Γερμανία και το ΔΝΤ. Εν τούτοις, πιστεύουμε πως δεν είναι σωστό να κρύβει τη δειλία του πίσω από μία δήθεν άγνοια, καθώς επίσης πίσω από μία ουτοπική ελπίδα – η οποία είναι, κατά την άποψη μας, η μεγαλύτερη δυνατή απειλή για το μέλλον της πατρίδας μας και των παιδιών μας.

http://www.analyst.gr/

Βρετανία, ισχυρό πλήγμα για το ευρώ

20-1-2017

Η πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας ανακοίνωσε την πλήρη έξοδο της χώρας της από την ΕΕ, με την ψήφιση της από το Κοινοβούλιο – το σκληρό BREXIT δηλαδή, αφού δεν θέλει τη μερική ή συνδεδεμένη συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή ένωση, το να είναι λίγο μέσα και λίγο έξω.

Ως εκ τούτου, αποφάσισε να μην διατηρηθούν οι ονομαζόμενες τέσσερις «βασικές ελευθερίες»: η ελεύθερη διακίνηση των εμπορευμάτων, των εργαζομένων, των υπηρεσιών, καθώς επίσης των κεφαλαίων και πληρωμών.

Έτσι αναμένεται να ενεργοποιήσει το άρθρο 50 των ευρωπαϊκών συνθηκών που επιτρέπει τη διεξαγωγή διετών διαπραγματεύσεων για τους όρους της συμφωνίας συνεργασίας της με την ΕΕ – το οποίο θα μπορούσε να επιμηκυνθεί εάν αποφασιζόταν από όλα τα 28 μέλη της ένωσης, αλλά δεν είναι πιθανόν λόγω των Ευρωεκλογών του 2019.

Η πρωθυπουργός τόνισε βέβαια ότι θα επιδιώξει μία στρατηγική συνεργασία με την ΕΕ – η οποία όμως θα απαιτούσε πολλά χρόνια συνομιλιών, κρίνοντας από την CETA μεταξύ της ΕΕ και του Καναδά που διήρκεσε σχεδόν δέκα χρόνια. Πιθανολογείται λοιπόν πως οι διαπραγματεύσεις θα αφορούν μόνο τους δασμούς μεταξύ των δύο συναλλασσομένων – ενώ όλα τα υπόλοιπα δεν πρόκειται να διευθετηθούν.

Εάν τώρα οι διαπραγματεύσεις αποτύχουν, τότε η Βρετανία θα επανέλθει σε καθεστώς τρίτης χώρας – κάτι που μάλλον θα έχει σοβαρές επιπτώσεις για την οικονομία της, ενώ πολύ λιγότερες για την ΕΕ. Εν τούτοις δεν υπάρχουν ιστορικές εμπειρίες – οπότε κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει τα αποτελέσματα. Λογικά πάντως υποτιμήθηκε ξανά η στερλίνα – αν και δεν φαίνεται να πέφτει πολύ κάτω από τα σημερινά επίπεδα (1,16) σε σχέση με το ευρώ, αφού είναι ήδη υπερβολικά υποτιμημένη.

Σε κάθε περίπτωση, η Μ. Βρετανία και η ΕΕ θα είναι μελλοντικά ανταγωνιστές – με την έννοια πως οι Βρετανοί θα μπορούσαν να μειώσουν τους φόρους για να προσελκύσουν επιχειρήσεις, να μην τηρούν τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς όσον αφορά τα προϊόντα και τους εργαζομένους, να εμποδίζουν το ελεύθερο εμπόριο κοκ.

Ολοκληρώνοντας, η Βρετανία εγκαταλείπει την ΕΕ, οι Η.Π.Α. συγκρούονται με τη Γερμανία και ανακοινώνουν προστατευτικά μέτρα της οικονομίας τους, στην Ολλανδία ισχυροποιείται η παράταξη που θέλει την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, στην Ιταλία οι φυγόκεντρες δυνάμεις είναι ακόμη ισχυρότερες, ενώ στη Γαλλία και στη Φινλανδία επίσης – οπότε τόσο το (γερμανικό) ευρώ, όσο και η ΕΕ δέχονται πολύ μεγάλα πλήγματα, τα οποία δεν είναι απίθανο να οδηγήσουν στην πλήρη διάλυση τους.

http://www.analyst.gr/

Η Παλαιά Τάξη ανέλαβε και επίσημα την εξουσία στις ΗΠΑ

•  

20-1-2017

Ιστορική ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ – Που στάθηκε περισσότερο

Είναι οριστικό! Η Παλαιά Τάξη ανέλαβε με κάθε επισημότητα την εξουσία στις ΗΠΑ.

Σε μία φαντασμαγορική τελετή μπροστά από τον Λευκό Οίκο ο δεξιόστροφος Ντόναλντ Τραμπ ορκίστηκε ως ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ.

Η Αμερική αλλάζει σελίδα, ανέφερε, ξεκινώντας την ιστορική ομιλία του.

Αποφασισμένος τόνισε, αφού ευχαρίστησε την οικογένεια Ομπάμα, πως τελειώνει η εποχή που μια μικρή ομάδα στην Ουάσιγκτον κέρδιζε εις βάρος των πολιτών, οι οποίοι κουβαλούσαν τα βάρη, αφήνοντας να εννοηθεί πως μέχρι τώρα εφαρμοζόταν κομμουνισμός στην οικονομία.

Κατήγγειλε μεταξύ άλλων την αύξηση της φτώχειας, την διάβρωση της Παιδείας, τις συμμορίες της Νέας Τάξης και τα ναρκωτικά, υπογραμμίζοντας πως όλα αυτά τελειώνουν.

Σε σχέση με την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ανέφερε πως τόσο καιρό οι ΗΠΑ ασχολούνταν με άλλα σύνορα και όχι τα δικά τους, ξοδεύοντας τρισεκατομμύρια χρημάτων σε πολέμους, την ώρα που εργοστάσια στην Αμερική έκλειναν, αφήνοντας πίσω δεκάδες χιλιάδες ανέργων.

Σημείωσε πως ο πλούτος της μεσαίας τάξης κλάπηκε, προφανώς μέσω των υπέρογκων φόρων.

Έκανε λόγο για νέο όραμα και πως πάνω απ' όλα θα είναι η Αμερική και κάθε απόφαση θα ευνοεί πρώτα τις αμερικανικές οικογένειες.

Ξεκαθάρισε πως τα σύνορα θα προστατευτούν από τα «σκουπίδια» των άλλων χωρών, ενώ οι ΗΠΑ θα προσπαθήσουν να ενώσουν όλον τον κόσμο κατά του ακραίου Ισλάμ.

Τέλειωσε την ομιλία κάνοντας λόγο για μια νέα εποχή υπερηφάνειας, η οποία θα περιλαμβάνει όλους τους νόμιμους Αμερικανούς ανεξαρτήτου χρώματος κάτω από την αμερικανική σημαία.

Σήμερα η Κύπρος, αύριο όλη η Ελλάδα

20-1-2017

Η επιχειρούμενη «λύση» στο Κυπριακό θα σημάνει την απαρχή ενός «νεο-οθωμανικού μνημονίου»

Άρδην 

Μια σύντομη εξιστόρηση της μνημονιακής μας περιπέτειας, από το 2011 κι έπειτα, θα μπορούσε να είναι και η εξής: Πιαστήκαμε στο δόκανο μιας σχέσης φτηνού χρήματος/ακριβού χρέους (που ουσιαστικά αποτέλεσε τη μέγιστη συνέπεια της εισόδου μας στην ΟΝΕ) και περιπέσαμε σε οικονομική δουλεία με το να ανοίξουμε διάπλατες όλες τις κερκόπορτες της κατασπατάλησης δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, της πολιτικής μόχλευσης μιας κίβδηλης ευημερίας για το κράτος, τα κόμματα, τα νοικοκυριά και τα άτομα. Τώρα πληρώνουμε το τίμημα με το να εισπράττουμε ως «εξυγίανση» μια πολιτική διαρπαγής του φυσικών και ανθρώπινων πόρων, του δημόσιου πλούτου, και ένα βίαιο ξεπάτωμα της οικονομικής και κοινωνικής φυσιογνωμίας της χώρας – μικρομεσαίας, με ήπιες ανισότητες και υψηλό βαθμό ανεξαρτησίας των πολιτών της.

Η κίνηση αυτού του εκκρεμούς, όμως, μεταξύ φτηνού χρήματος και ακριβού χρέους, ψεύτικης ευημερίας και ραγδαίας φτωχοποίησης έχει και την εξωτερική της διάσταση: Η οικονομική δουλεία δεν πρόκειται να παραμείνει ως τέτοια, αλλά ήδη μετασχηματίζεται σε γεωπολιτική υποταγή· και εδώ θα καταρρεύσει και η τελευταία αυταπάτη της προηγούμενης περιόδου: έτσι, με την ίδια κίνηση, ο φαντασιακός εθνομηδενιστικός ευρωπαϊσμός απειλεί να καταλήξει σε… πραγματικό νεο-οθωμανισμό!

Αυτό είναι το δράμα το οποίο παίζεται σήμερα με τις διαπραγματεύσεις για μια «γρήγορη λύση» στο κυπριακό: με τις μέριμνες για το περιουσιακό, το εδαφικό, τις εγγυήσεις, τις προβλέψεις για το πολίτευμα και την οικονομική πολιτική του νέου κράτους να φαντάζουν τόσο εξωφρενικές ώστε μόνον μια ερμηνεία να μπορεί να τις αντιμετωπίσει: Ότι αποτελούν επί της ουσίας την απόπειρα εγκαθίδρυσης ενός ασταθούς προτεκτοράτου υπό δυτικο-τουρκική κηδεμονία στην Ανατολική Μεσόγειο. Όπου η σημερινή ελληνοκυπριακή δημοκρατία υποβαθμίζεται σε ένα είδους «φόρου υποτελή κοινότητα», ένα μόρφωμα που στην πραγματικότητα αποτελεί μια από τις πρώτες μετακρατικές «ηγεμονίες» του 21ου αιώνα.

Ο δε Ερντογάν πολύ ορθώς συνέδεσε τις εξελίξεις στο Κυπριακό –κατά την ομιλία του στο νέο, «μεταπραξικοπηματικό» Συμβούλιο Ασφαλείας της Τουρκίας– με μια ευρύτερη εκστρατεία αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης. Μας υπενθυμίζει αυτό που οι ελλαδικές και κυπριακές ηγεσίες είχαν «ξεχάσει», θεμελιώνοντας μάλιστα σε αυτήν την λήθη το ελλαδικό και κυπριακό κατεστημένο των τελευταίων δεκαετιών: ότι δηλαδή «Η Κύπρος δεν είναι μακριά», τουλάχιστον δεν είναι «μακριά» για τον τουρκικό επεκτατισμό, που θέλει τώρα την Κύπρο και θέτει ζήτημα Θράκης, Αιγαίου, θα θέλει αύριο τη Θράκη θέτοντας ζήτημα Αιγαίου και Θεσσαλονίκης κ.ο.κ.

Έτσι, αυτό που σήμερα προβάλλεται ως «λύση» του κυπριακού δεν είναι τίποτα άλλο από μια πρώτη πράξη επιστροφής της άμεσης τουρκικής δικαιοδοσίας πάνω στον ελληνισμό. Αυτό που επιχειρεί η νεο-οθωμανική πολιτική είναι να αντιστρέψει σταδιακά τα αρνητικά γι’ αυτήν αποτελέσματα που προέκυψαν από τον αγώνα του ’55-’59, σε ό,τι αφορά στην Κύπρο, από τη συνθήκη της Λωζάνης, σε ό,τι αφορά στο Αιγαίο, από την εκστρατεία των Βαλκανικών πολέμων, σε ό,τι αφορά στη Βόρειο Ελλάδα και την Ήπειρο. Προφανώς, απώτερο τέλος αυτής της στρατηγικής είναι η αναίρεση της Ελευθερίας σύσσωμου του ελληνισμού, που επιτεύχθηκε με την επανάσταση του 1821.

Αυτό το νόημα έχουν και οι αλλεπάλληλες δηλώσεις του περί Θράκης, Αιγαίου και Θεσσαλονίκης. Και για όποιον γνωρίζει τι συμβαίνει σήμερα στην Βόρειο Ελλάδα, είναι απολύτως σαφές ότι δεν πρόκειται περί «κούφιων δηλώσεων» που πραγματοποιούνται για εσωτερική κατανάλωση, αλλά για μια στρατηγική που ήδη εφαρμόζεται υπόγεια και παράγει επιχειρήματα για τις τουρκικές διεκδικήσεις· εδώ και πάρα πολλά χρόνια, το τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή δρα ως κράτος εν κράτει, ενώ σε ό,τι αφορά στην υπόλοιπη Βόρεια Ελλάδα βρίσκεται σε εξέλιξη μια εκστρατεία… τουριστικής διείσδυσης που επικεντρώνεται γύρω από την ανάδειξη/αξιοποίηση των οθωμανικών μνημείων στην Καβάλα, τις Σέρρες, τα Γιαννιτσά, τη Θεσσαλονίκη – ακόμα και στα Ιωάννινα, με μικρότερη ακόμα ένταση. Επίκεντρο αυτής της στρατηγικής είναι η Θεσσαλονίκη και το υποτιθέμενο «σπίτι του Κεμάλ» όπου προσέρχονται δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες ετησίως για να «προσκυνήσουν» το μουσείο που είναι αφιερωμένο στον ιδρυτή του σύγχρονου τουρκικού κράτους και θύτη της γενοκτονίας του ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Οι δε τοπικές κοινωνίες, με τις τοπικές αρχές να πρωτοστατούν, όπως συμβαίνει κατ’ εξοχήν στην περίπτωση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, υποδέχονται αυτό το κύμα ως «ευκαιρία για τουριστική ανάπτυξη» και «αξιοποίηση» μιας τοπικής κληρονομιάς [που στην πραγματικότητα αποτελεί μια ιστορία κατάκτησης και διαρπαγής από την οποία απελευθερωθήκαμε με δάκρυα και αίμα].

Και πάλι ο Ερντογάν ήταν εκείνος που ξεκαθάρισε τα πράγματα, ώστε να μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτή η εκστρατεία για την προώθηση του πολιτιστικού τουρισμού στα οθωμανικά μνημεία συνδέεται αναπόσπαστα με τον τουρκικό επεκτατισμό: Με αφορμή τη συμπλήρωση 93 χρόνων από την ίδρυση του τουρκικού κράτους, στις 28 Οκτωβρίου 2016, δήλωσε:

«Εγώ εδώ δίνω μάθημα ιστορίας […] Εγώ μίλησα για τη Λωζάννη και ενοχλήθηκαν. Γιατί; Τα νησιά που βρίσκονται μπροστά στη μύτη μας, το φωνάζω, ήταν δικά μας τα νησιά αυτά. Σε αυτά τα νησιά έχουμε ιστορία μας, μνημεία μας, τζαμιά μας. Ακόμα ενοχλούνται όταν τα λέμε. Γιατί;»

Στη δε Θεσσαλονίκη, η πολιτική αυτή φαίνεται να αποδίδει καρπούς. Στο όνομα της τουριστικής προσόδου, συντελείται εδώ και μερικά χρόνια μια σταδιακή διολίσθηση σε καθεστώς πολιτικής αυτολογοκρισίας ή, χειρότερα, στην ταύτιση της τοπικής εξουσίας με την εκστρατεία ιστορικού αναθεωρητισμού που επιχειρεί ο τουρκικός επεκτατισμός. Έτσι, στις 26 Οκτωβρίου του 2016, ανήμερα της επετείου απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, ο δήμαρχός της, Γιάννης Μπουτάρης, που βρισκόταν σε επίσκεψη στη γειτονική χώρα για να προωθήσει την υπόθεση της ακτοπλοϊκής σύνδεσης Θεσσαλονίκης-Σμύρνης, δήλωσε στην εφημερίδα Χουριέτ:

«Έχουμε δημιουργήσει έναν μύθο για τον Κεμάλ Ατατούρκ ότι ήταν φονιάς. Τώρα, αυτό που λέω στους πολίτες είναι ότι δεν με ενδιαφέρει αν ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν φονιάς ή όχι. Δεν με ενδιαφέρει αν ήταν καλός ή όχι […] Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι, όπως οι Έλληνες επισκέπτονται την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Σαμψούντα και την Τραπεζούντα, και αποτείνουμε σεβασμό στη γη των προγόνων μας, έτσι και οι Τούρκοι έχουν το ίδιο συναίσθημα για τον Κεμάλ Ατατούρκ. Είναι ο πατέρας της Τουρκίας. Θέλουν να έλθουν να επισκεφτούν τη γενέτειρά του. Επομένως, θα σας δώσω την ευκαιρία αυτή. Όσο οι Τούρκοι έρχονται εδώ, ο λαός της Θεσσαλονίκης θα δει ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν να μας σκοτώσουν και ότι δεν θέλουν πόλεμο. Νοιώθουν ότι είναι πολύ κοντά ο ένας στον άλλον και ότι τα πράγματα αμβλύνονται. Στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μία διαφορετική ατμόσφαιρα τώρα».

Τι κι αν η δήλωσή του περί «μύθου» του σφαγέα Ατατούρκ (γενοκτόνου της Μικράς Ασίας και εμπνευστή του… Χίτλερ) έρχεται σε απόλυτη αντίθεση με την απόφαση της Ελληνικής Δημοκρατίας να αναγνωρίσει και επίσημα τη Γενοκτονία του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας; Το μέτρο της πολιτικής ορθότητας για την τοπική εξουσία της Θεσσαλονίκης δεν προσδιορίζεται πλέον από τους άξονες που έχει θέσει η ελληνική πολιτεία αλλά από τον τζίρο της τουριστικής διείσδυσης που επιχειρείται.

Την ίδια στιγμή, σε ό,τι αφορά στο Αιγαίο, και ιδίως στα νησιά που συνορεύουν με την Τουρκία, οι μέθοδοι της νεο-οθωμανικής επέκτασης είναι λιγότερο βελούδινες. Εκεί έχουμε να κάνουμε με τον ανοιχτό εκβιασμό του προσφυγικού ζητήματος, όπου το τουρκικό κράτος απειλεί την Ελλάδα και την Ε.Ε. να ακυρώσει εν τοις πράγμασι την περίφημη συμφωνία για το πάγωμα των προσφυγικών εισροών στην χώρα μας. Και αν ο εκβιασμός απέναντι στην Ε.Ε. έχει ως αντικείμενο τη συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, απέναντι στην Ελλάδα, σχετίζεται άμεσα με τις διαπραγματεύσεις στο Κυπριακό, και σε δεύτερο χρόνο θα επανέλθει σε ό,τι αφορά στις διεκδικήσεις στο Αιγαίο, τις γκρίζες ζώνες κ.ο.κ.

Τέλος, υπάρχει και το ζήτημα της Ηπείρου· εκεί, η τουρκική στρατηγική ενορχηστρώνεται υποδαυλίζοντας τις αλβανικές διεκδικήσεις περί Τσάμικου: Μέσα από την προώθηση των αλβανικών διεκδικήσεων επιχειρείται η σχετικοποίηση της ελληνικής κυριαρχίας στην Ήπειρο και η εγκατάσταση μουσουλμανικών πληθυσμών στο εσωτερικό της, προκειμένου να εξελιχθούν στο μέλλον σε ιμάντες μεταβίβασης της τουρκικής δικαιοδοσίας στην περιοχή. Για την εμπλοκή του Ερντογάν στις ελληνο-αλβανικές σχέσεις και τη μόχλευση του ζητήματος των Τσάμηδων είχε μιλήσει προ μηνός περίπου [23/10/2016], στην εφημερίδα Καθημερινή, ο αντιπρόεδρος της αλβανικής βουλής, και πρόεδρος του Κόμματος Ένωσης Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, Βαγγέλης Ντούλες:

«Διαθέτουν χρήμα, εξαγοράζουν ψήφους και βέβαια έχουν τη στήριξη της Τουρκίας. Μην ξεχνάτε ότι ο Ερντογάν, κατά την επίσκεψή του στα Τίρανα, πέρα από την κυβερνητική και πολιτειακή ηγεσία, τον μόνο ηγέτη κόμματος που είδε ήταν ο Ιντρίζι», λέει στην «Κ» με νόημα ο Βαγγέλης Ντούλες επισημαίνοντας, όσον αφορά τον ρόλο της Τουρκίας στις χειμαζόμενες ελληνοαλβανικές σχέσεις, την καταγγελία πριν από λίγες μέρες του τέως πρωθυπουργού Σαλί Μπερίσα, ότι μια τρίτη ξένη δύναμη ήταν αυτή που τορπίλισε τη συμφωνία για την ΑΟΖ. Απλώς φωτογράφιζε τον Ερντογάν.

Όσο για τον βαθμό της εμπλοκής των Νεο-οθωμανών στην εσωτερική πολιτική ζωή της Αλβανίας, πέραν του γεγονότος ότι αποτελούν βασική εγγυήτρια δύναμη του κοσοβάρικου κρατιδίου, και διατηρούν ταυτόχρονα ναυτική βάση στο Δυρράχιο, είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν φτάσει ακόμα και στο σημείο να… «ντύνουν» τους Αλβανούς αστυνομικούς, με… πανομοιότυπες στολές με εκείνες της τουρκικής ασυτυνομίας! Το περιστατικό δεν αποτελεί μόνον ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα του βαθμού της διείσδυσης που έχουν επιτύχει οι Νεο-οθωμανοί στο αλβανικό κράτος, αλλά διατηρεί και πολύ έντονους ιστορικούς συμβολισμούς, καθώς θέλει να σηματοδοτήσει την ολική επαναφορά της «ειδικής σχέσης» που διατηρούσαν οι Τουρκαλβανοί με την Υψηλή Πύλη καθ’ όλη την διάρκεια της οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με τους όρους του 21ου αιώνα βέβαια.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πολύ απλά, με τον ίδιο τρόπο που οι «φούσκες» της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, ο οικονομικός παρασιτισμός, το πελατειακό κράτος, το φαύλο πολιτικό σύστημα «έσκασαν» το 2010 –οδηγώντας τη χώρα σε καθεστώς ξένης επιστασίας από τη γερμανική Ευρώπη, έτσι και τώρα «σκάει» η «γεωπολιτική φούσκα» που είχε οικοδομήσει η κυριαρχία των εθνομηδενιστών στην ελληνική εξωτερική πολιτική, στα ΜΜΕ και τα πανεπιστήμια. Οι πρόσφατες εξελίξεις στο μέτωπο των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό δίνουν το σήμα ότι όλες αυτές οι αρνητικές εξελίξεις έχουν ωριμάσει και τείνουν να παράγουν πλέον διπλωματικό αποτέλεσμα: Το νέο κυπριακό μετα-κρατικό μόρφωμα, που συζητείται στις διεθνείς διαπραγματεύσεις, προορίζεται να αποτελέσει «πιλότο» για τη γενικευμένη εφαρμογή του πάνω σε ολόκληρο τον ελληνισμό τα επόμενα χρόνια. Οι όροι πάνω στους οποίους θα πατήσει αυτή η «γενίκευση» του κυπριακού μοντέλου προετοιμάζονται σταδιακά αλλά σταθερά ήδη από σήμερα.

Σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να γίνουμε απολύτως ρεαλιστές: Σε αντίθεση με τα όσα  ισχυρίζονται οι «υπερθεματιστές» μιας συμφωνίας στο Κυπριακό, με προεξάρχοντα τον πρόεδρο Αναστασιάδη, ένα «ΟΧΙ» στη λύση που προετοιμάζεται θα οδηγήσει σε «πάγωμα» αυτής της πολυπλόκαμης στρατηγικής που περιγράψαμε· και υπ’ αυτήν την έννοια, θα λειτουργήσει σωτήρια για όλο τον ελληνισμό – έστω κι αν υπάρξουν κάποιοι πρόσκαιροι διπλωματικοί μικρο-κλυδωνισμοί που θα συνοδεύονται από τα απαραίτητα «γαυγίσματα» των Νεο-Οθωμανών. Όλα αυτά είναι πολύ πιο ελέγξιμα από ελληνικής πλευράς, σε σχέση με τον ασκό του Αιόλου που θα ανοίξει στο ενδεχόμενο μιας διπλωματικής επιτυχίας της Άγκυρας στο κυπριακό μέτωπο. Διότι, τότε, θα έχει συντελεστεί η πρώτη πράξη του γεωπολιτικού νεο-οθωμανικού μνημονίου.

Σήμερα η Κύπρος, λοιπόν, αύριο όλη η Ελλάδα.

Άρδην 

Ο Αναστασιάδης παρέλαβε κράτος και παραδίδει κοινότητα

*

20.01.2017 | από Σύνταξη της εφημερίδας δρόμος της αριστεράς

 «εκλιπούσα» Κυπριακή Δημοκρατία νομιμοποιεί τον Αττίλα

Εμφανής ήταν η θλίψη του κυβερνητικού εκπροσώπου της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Χριστοδουλίδη λίγο μετά την αυλαία της Διάσκεψης της Γενεύης. Επισημαίνοντας σαν επιτυχία ότι θα συνεχιστούν οι επαφές για τα θέματα που δεν υπήρξε συμφωνία σημείωσε εμφατικά: «Αν είχαμε σήμερα κατάληξη θα ήταν καλύτερα»

Άδικα ανησυχούν οι Αναστασιάδης και Χριστοδουλίδης. Ήδη έχουν προσφέρει πολλά στην υπόθεση της διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας και στη νομιμοποίηση των στρατευμάτων κατοχής της Κύπρου.

Και πράγματι, ανεξάρτητα από το ότι δεν υπογράφηκε επίσημη συμφωνία, οι συνομιλίες της Γενεύης, κατοχυρώνουν τις περισσότερες από τις απαιτήσεις της Τουρκίας και νομιμοποιούν την καταλυτική της παρουσία στο νησί.

Ας τα δούμε αναλυτικά.

1. Η συμμετοχή του Αναστασιάδη στη Διάσκεψη της Γενεύης έγινε με την ιδιότητα του ως εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας κατ’ απαίτηση του Ακιντζί και της Τουρκίας. Η αποδοχή αυτής της απαίτησης από τον Ν. Αναστασιάδη, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του, δεν είναι δευτερεύουσας σημασίας. Από νομική πλευρά η στάση αυτή νομιμοποιεί τις θέσεις της Τουρκίας περί «εκλιπούσης Δημοκρατίας της Κύπρου» και επαναφέρει την Κύπρο στο καθεστώς που επικρατούσε πριν την αναγνώρισή της ως ανεξάρτητο κράτος μέλος του ΟΗΕ.

2. Η αποδοχή της πενταμερούς διάσκεψης είναι από μόνη της μεγάλη υποχώρηση και αποδοχή των τουρκικών βλέψεων στο νησί. Στην πραγματικότητα το νόμιμο κυπριακό κράτος δεν εκπροσωπείται σε μια διεθνή Συνδιάσκεψη που καλείται να αποφασίσει για το μέλλον της Κύπρου και του λαού της. Αντίθετα παίρνουν μέρος και νομιμοποιούνται οι «εγγυήτριες δυνάμεις» που προβλέπονταν από την αποικιοκρατική Συμφωνία της Ζυρίχης και Λονδίνου. Έτσι νομιμοποιείται το καθεστώς εγγυοδοσίας και κατ’ επέκταση των επεμβατικών δικαιωμάτων που πρόβλεπαν οι συμφωνίες της Ζυρίχης και επικαλέσθηκε η Τουρκία στην Κύπρο το 1974.

3. Η Διάσκεψη της Γενεύης αναγνωρίζει σε τρίτες δυνάμεις, Βρετανία, Τουρκία, Ελλάδα, να αποφασίσουν για θέματα που αφορούν τον κυπριακό λαό, με την απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, πλήττοντας βάναυσα την αρχή της Λαϊκής Κυριαρχίας και της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Έτσι δημιουργούνται και οι νομικές προϋποθέσεις που πιθανόν να οδηγήσουν στην ακύρωση της υποχρέωσης δημοψηφίσματος ως διαδικασία άνευ αντικειμένου.

Πανηγυρίζει η Αυγή για τα «θετικά βήματα» στην επίλυση του Κυπριακού.
Για άλλη μια φορά οι κόκκινες κυβερνητικές γραμμές, δια στόματος Ν. Κοτζιά, θριάμβευσαν. Σύμφωνα με δηλώσεις του ο υπουργός Εξωτερικών πρότεινε τη σταδιακή αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων υπό την εποπτεία του ΟΗΕ.
Και η Αυγή και ο Ν Κοτζιάς κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους. Αλήθεια σταδιακά τα τουρκικά στρατεύματα πάτησαν πόδι στο νησί ώστε να αποχωρήσουν τώρα με χρονοδιάγραμμα; Και, τι έκανε ο ΟΗΕ για να αποτρέψει τον Αττίλα ώστε να νομιμοποιείται τώρα να επιβλέψει την αποχώρησή του;

Κάτω από αυτούς τους δυσμενής όρους και τετελεσμένα για τον λαό της Κύπρου, η διεθνής Διάσκεψη αποφάσισε τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων σε τεχνικό επίπεδο για όλα τα επίμαχα και άλυτα θέματα, (εδαφικό, άποικοι, εναλλασσόμενη προεδρία, εγγυήσεις, παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων) με την Τουρκία να επιμένει προκλητικά στις θέσεις της. Μάλιστα ο Τούρκος πρωθυπουργός έφθασε στο σημείο να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να παραστεί στη Γενεύη καθώς έχει πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί. Είναι σαφές ότι η τουρκική διπλωματία έχει ήδη αποσπάσει πολλά από τις διμερείς επαφές και τη συνδιάσκεψη ώστε δεν έχει κανένα λόγο να βιάζεται να υπάρξει καμιά άλλη συμφωνία. Έτσι το σίριαλ των διαπραγματεύσεων θα συνεχιστεί για καιρό, ενώ παραμένουν άγνωστες οι πλευρές για τις οποίες σημειώθηκε «πρόοδος», σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσαν όλες οι πλευρές.

Με αυτά τα δεδομένα σωστά, έστω και αργά, τα τέσσερα κόμματα της Κύπρου που αντιτίθενται στις μεθοδεύσεις του Ν. Αναστασιάδη, το Δημοκρατικό Κόμμα, το Κίνημα Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ, το Κίνημα Αλληλεγγύη και το Κίνημα Οικολόγων – Συνεργασία Πολιτών, αναγνώρισαν τις παγίδες της Γενεύης και αποχώρησαν εκδίδοντας κοινή ανακοίνωση (δες στην ηλεκτρονική έκδοση του Δρόμου) καταγγέλλοντας ότι ο Κύπριος πρόεδρος «αναίρεσε μια πάγια ομόφωνη θέση της Ελληνοκυπριακής κοινότητας, αλλά και της Κυπριακής Δημοκρατίας εδώ και 40 χρόνια, η οποία έθετε ως όρο για τη σύγκληση μίας διεθνούς διάσκεψης, τη συμμετοχή σε αυτήν της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διασφάλιση της μη αναβάθμισης του ψευδοκράτους ή του κατοχικού ηγέτη»

Αντίθετα η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποσείσει τις βαρύτατες ευθύνες της συμμετοχής στη συνάντηση της Γενεύης με μάχες οπισθοφυλακών και διασκέδασης των εντυπώσεων τη στιγμή που έχει αποδεχθεί τις υποδείξεις Νούλαντ – Βρετανίας και Ερντογάν τόσο για τη διαδικασία, όσο και για το περιεχόμενο της νέας συμφωνίας.

Η στάση υποχωρητικότητας της ελληνικής κυβέρνησης και του προέδρου της Κύπρου αναπόφευκτα οδηγούν σε ένταση των προκλήσεων της τουρκικής πλευράς. Με δηλώσεις του ο Ερντογάν χαρακτήρισε φιάσκο τη συνάντηση στη Γενεύη, έριξε τις ευθύνες στην ελληνική πλευρά και δήλωσε χωρίς περιστροφές ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσουν ποτέ τα τουρκικά στρατεύματα από το νησί.

Την ίδια στιγμή η στάση Αναστασιάδη προκαλεί όρους πολιτικής κρίσης. Ομάδα νομικών με επιστολή τους προς τον Γενικό Εισαγγελέα της Κύπρου ζητούν να κηρυχθεί έκπτωτος του προεδρικού αξιώματος για παραβίαση του Συντάγματος και με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας.

Επιβεβαιώνεται έτσι η  ιστορία που θέλει το Κυπριακό να γίνεται πηγή τεράστιων πολιτικών αναστατώσεων και κρίσεων κάθε φορά που η διαχείριση συντονίζεται με τις επιδιώξεις και τις μεθοδεύσεις των ιμπεριαλιστών και της Τουρκίας.

Μιχάλης Σιάχος

* Ο πρόεδρος της Κύπρου Τ. Παπαδόπουλος καλώντας τον κυπριακό λαό να καταψηφίσει το Σχέδιο Ανάν το 2004 είχε δηλώσει: «Παρέλαβα Κράτος. Δεν θα παραδώσω Κοινότητα». Το ακριβώς αντίθετο επιδίωξε και τελικά κατάφερε ο σημερινός πρόεδρος Ν. Αναστασιάδης.

Αναζητούνται ηγέτες με ικανότητα και όραμα

20-1-2017

Του Στέλιου Παπαθεμελή*

Ωμός, αλλά τίμιος ο Τραμπ με την γερμανική Ευρώπη. Χωρίς εξωραϊσμούς προανήγγειλε το αναπόφευκτο τέλος του σημερινού παρηκμασμένου σχήματός της: «Κοιτάς την Ευρωπαϊκή Ενωση και είναι η Γερμανία. Γι’αυτό σκέφτηκα ότι ήταν έξυπνο εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει. (…) Θεωρώ ότι θα αποχωρήσουν κι άλλοι …».

Καταλόγισε στην σιδηρά καγκελάριο «καταστροφικό λάθος» το δόγμα των ανοικτών συνόρων για το μεταναστευτικό. Η Μέρκελ, βέβαια, φρόντισε εξ αρχής να μετακυλήσει το βάρος κατά κύριο λόγο στην Ελλάδα ξεθάβοντας το απαίσιο Δουβλίνο ΙΙ. Τέλος, προς βαθεία θλίψη των εθνομηδενιστών ο Τραμπ τάχθηκε υπέρ της εθνικής ταυτότητας.

Μπαίνουμε σε φάση δομικών μεταβολών μετά από μία μακρά περίοδο ακινησίας. Οι μεγαλόσχημοι τού Νταβός είναι μάλλον από τους πρώτους που το κατάλαβαν. Το δήλωσε ο οικοδεσπότης του, Κλάους Σβαμπ: «Οι ηγέτες πρέπει να ανταποκρίνονται στα αιτήματα των ανθρώπων που τους εμπιστεύθηκαν για να διοικήσουν και ταυτόχρονα να δώσουν όραμα για να προχωρήσουν μπροστά. Μόνον έτσι ο κόσμος μπορεί να φανταστεί ένα καλύτερο μέλλον». Ωραία λόγια, αλλά με πόσο αντίκρισμα;

Οι κυβερνώσες ελίτ δεν διδάσκονται από την όξυνση των κοινωνικοοικονομικών ανισοτήτων, στα αίτια και την αντιμετώπιση των οποίων οφείλουν επιτέλους να αφιερωθούν, και ψάχνουν τρόπους χειραγώγησης της κοινής γνώμης για να κλείσουν τον δρόμο σε ηγέτες που όλους συλλήβδην στιγματίζουν ως …

λαϊκιστές. Σε λίγο αν θέλεις να απαξιώσεις κάποιον, του κολλάς τη ρετσινιά του λαϊκιστή.

Το Νταβός λειτουργεί εδώ και σαράντα χρόνια σαν το Μαντείο της Παγκοσμιοποίησης, από το οποίο εκπέμπεται μονίμως ο ίδιος χρησμός υπέρ της νεοφιλελεύθερης χρηματιστικής οικονομίας. Τώρα που η τελευταία «σέρνεται» και βάλλεται σοβαρά, σίγουρα οι ιεροφάντες της θα αναζητήσουν νέα ορολογία, αλλά πάντοτε στις ίδιες σταθερές ράγες ων πρώτη η ελεύθερη αγορά. Οι οκτώ πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη (Γκέιτς, Ορτέγκα, Μπάφετ, Σλιμ, Μπέζος, Ζάκενμπεργκ, Έλισον, Μπλούμπεργκ) που ιδιοποιούνται τον μισό πλούτο του κόσμου (έρευνα Oxfam) ανήκουν στους μόνιμους συνδαιτυμόνες του Νταβός. Δημιουργήματα ασύδοτων φοροδιαφυγών και φοροαπαλλαγών, προστατεύονται από ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που οι ίδιοι χρηματοδοτούν. Οι λαοί ακούνε την ίδια υποκριτική επωδό «ζείτε πάνω από τις δυνατότητές σας»!

Όσο προκαλεί ο έξαλλος πλούτος των θαμώνων του Νταβός άλλο τόσο πρέπει να προκαλέσει αρνητικά η παρούσα εικόνα της ελληνικής οικονομίας σε σχέση με το ανθρώπινο δυναμικό της.Τελευταία στατιστικά στοιχεία:

Απασχολούμενοι όλοι κι όλοι	3.688.381
Μη ενεργός πληθυσμός	3.245.508
Άνεργοι	1.102.335
Συνταξιούχοι	2.450.000

Ο εστί μεθερμηνευόμενον σε κάθε εγαζόμενο αντιστοιχεί ένας συνταξιούχος, ή άνεργος. Θα είχε άραγε κάτι να μας πει γι’αυτό το δράμα του λαού μας η «ανταποκριτική και υπεύθυνη διακυβέρνηση» του Νταβός, όπως την ευαγγελίζεται ο Κλάους Σβαμπ, ο οποίος κατά τα άλλα χρησιμοποίησε προχθές ευάρεστες αναφορές όπως: «Η πραγματική διακυβέρνηση σε ένα σύνθετο, αβέβαιο και αγχωτικό κόσμο απαιτεί ηγέτες με ικανότητες να κουμαντάρουν το καράβι τόσο με το ραντάρ όσο και με την πυξίδα. Πρέπει να αντιλαμβάνονται τα σημάδια που φθάνουν από ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο τοπίο. Και πρέπει να έχουν τη βούληση να κάνουν τις απαραίτητες διορθώσεις στην πορεία, δίχως όμως να χάνουν τον Βορρά, που εν προκειμένω είναι ένα ισχυρό όραμα βασισμένο σε αυθεντικές αξίες».

Ιλαροτραγωδία το πόρισμα της πλειοψηφίας της Βουλής μας για τα (θαλασσο)δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ. Στο «επειδή» διαπιστώνει «τρίγωνο διαπλοκής πολιτικών-μμε-τραπεζών, κραυγαλέες περιπτώσεις παραβάσεων τραπεζικών κανονισμών, δανειακές συμβάσεις βρίθουσες από παραβάσεις κανόνων, τυπικών νόμων, τραπεζικών κανονισμών, κοινής λογικής κλπ. Στο «διά ταύτα», όμως, απαλλάσσει τους πάντες πάσης ποινικής ευθύνης. Τους καταλογίζει βέβαια την αόρατη «πολιτική ευθύνη»! Παραλείπει να μας ενημερώσει ότι ο λογαριασμός δεν θα παραμείνει ανεξόφλητος. Θα πληρωθεί εντόκως από τον ανυποψίαστο και μηδεμία σχέση έχοντα ατυχή Ελληνα φορολογούμενο.

Πολιτικό και μιντιακό σύστημα απέσχαν συστηματικά, με ελάχιστες εξαιρέσεις που διατύπωσαν έναν ώριμο κριτικό λόγο, απέσχαν από κάθε σχολιασμό για τα διαδραματισθέντα στη Γενεύη. Η εθνική υπόθεση και το κύρος της Κυπριακής Δημοκρατίας υπέστησαν βαρύ τραύμα. Υπό σοβαρές προύποθέσεις ιάσιμο. Αλλά ως εδώ και μη παρέκει. Και αν επί μήνες ο διάλογος Αναστασιάδη-Ακιντζή συντήρησε κάποιες ελπίδες για μία βιώσιμη λύση, το όλο σκηνικό του Άιντε το συνέθλιψε βγαίνοντας από το τζαμί (12/1/17) ο Ταγίπ Ερντογάν. Τα «απόνερα» της Διάσκεψης, που συνεχίζεται, είναι χωρίς νόημα. Συντηρούν απλώς τα προσχήματα μιας παταγώδους αποτυχίας.

Ο Ελληνισμός πρέπει να επανεξετάσει εκ βαθέων το υπαρκτικό του πρόβλημα. Λύση, αλλά σε καμία περίπτωση οποιαδήποτε λύση. Αν χαθεί η Κύπρος, θα χαθούμε όλοι μαζί της. Και πριν τη Γενεύη ήταν σαφές ότι Αττίλας και λύση είναι ασύμβατες έννοιες. Υπάρχοντος του Αττίλα δεν νοείται συζήτηση για λύση. Είναι αδιανόητη.

Στο μεταξύ το βορεινό υιοθετημένο του Ερντογάν απεργάζεται τη συστηματική εξαφάνιση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, καθώς δεν εγείρεται καμία σοβαρή ελλαδική αντίδραση. Το διεφθαρμένο αλβανικό καθεστώς, σφετερίζεται ελληνικές ιδιοκτησίες, χρησιμοποιεί τον υπόκοσμό του (αφθονεί αυτός) για λεηλασία ναών και ελληνικών σπιτιών, τα οποία είναι έρμαια της μαφίας οργανωμένου εγκλήματος.

Το κακό σταματά με αντίμετρα όχι με διπλωματικά διαβήματα.

* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

stelios@papathemelis.gr, danagennisi.press@gmail.com