ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Σάββατο, 28 Ιανουαρίου 2017

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΙΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΝΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ;

Γράφει η Victoria Prooday 

Πριν από λίγο καιρό διάβασα ένα πολύ καλό άρθρο που εξηγεί ένα φαινόμενο που βιώνουμε όλοι στις τάξεις μας και με τα χρόνια γίνεται όλο και πιο έντονο. Έτσι αποφάσισα να το μεταφράσω και να το αναρτήσω εδώ πιστεύοντας ότι κάποιοι θα βοηθηθούν διαβάζοντας το. Αν μη τι άλλο, για μας τους εκπαιδευτικούς είναι παρηγορητικό να γνωρίζουμε ότι δεν ευθυνόμαστε μόνο εμείς και η καλοκαιρινή μας άδεια για όλα τα δεινά του κόσμου…

Είμαι εργοθεραπεύτρια με 10ετή εμπειρία εργασίας με παιδιά, γονείς και δασκάλους. Συμφωνώ απόλυτα με το μήνυμα του δασκάλου που έλαβα πρόσφατα, ότι τα παιδιά μας χειροτερεύουν όλο και περισσότερο σε πολλά ζητήματα. Ακούω σταθερά την ίδια άποψη από κάθε δάσκαλο που συναντώ. Αδιαμφισβήτητα, καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετούς πορείας μου, έχω δει και εξακολουθώ να βλέπω μία πτώση στην κοινωνική, συναισθηματική και ακαδημαϊκή λειτουργικότητα των μαθητών καθώς και μια ραγδαία αύξηση των μαθησιακών δυσκολιών και άλλων διαγνώσεων.

Τα σημερινά παιδιά έρχονται στο σχολείο συναισθηματικά ανώριμα για μάθηση και υπάρχουν πολλοί παράγοντες στο μοντέρνο τρόπο ζωής μας που συμβάλουν σε αυτό. Όπως γνωρίζουμε, ο εγκέφαλός μας είναι εύπλαστος. Μέσα από το περιβάλλον μπορούμε να κάνουμε τον εγκέφαλο δυνατότερο ή πιο αδύναμο. Ειλικρινά πιστεύω ότι παρά τις καλύτερες προθέσεις μας δυστυχώς σχηματίζουμε τον εγκέφαλο των παιδιών μας προς τη λάθος κατεύθυνση. Και παρακάτω θα αναλύσω το γιατί…

Τεχνολογία

Δωρεάν υπηρεσία φύλαξης παιδιών…η πληρωμή σας περιμένει στην επόμενη γωνία. Παίζουμε με το νευρικό σύστημα των παιδιών μας, με την προσοχή τους και με την ικανότητά τους να λαμβάνουν ικανοποίηση καθυστερημένα. Συγκρινόμενη με την εικονική πραγματικότητα, η καθημερινή ζωή είναι βαρετή.

Όταν τα παιδιά έρχονται στην τάξη, εκτίθενται σε ανθρώπινες φωνές και οπτικά ερεθίσματα που έρχονται σε αντίθεση με το βομβαρδισμό από εκρήξεις γραφικών και ειδικά εφέ τα οποία είναι συνηθισμένα να βλέπουν στις οθόνες τους. Μετά από ώρες εικονικής πραγματικότητας το να επεξεργαστείς πληροφορίες σε μια τάξη γίνεται όλο και μεγαλύτερη πρόκληση για τα παιδιά μας επειδή ο εγκέφαλός τους είναι συνηθισμένος στα υψηλά επίπεδα διέγερσης που προκαλούν τα βιντεοπαιχνίδια. 

Η ανικανότητα της επεξεργασίας χαμηλότερων επιπέδων διέγερσης καθιστά τα παιδιά ευάλωτα στις ακαδημαϊκές προκλήσεις. Επιπλέον, η τεχνολογία μας αποσυνδέει συναισθηματικά από τα παιδιά μας και τις οικογένειές μας. Η συναισθηματική διαθεσιμότητα των γονέων είναι η κύρια τροφή για τον εγκέφαλο των παιδιών μας. Δυστυχώς, βαθμιαία στερούμε από τα παιδιά μας αυτή την τροφή.

Τα παιδιά παίρνουν οτιδήποτε θέλουν, ακριβώς τη στιγμή που το θέλουν

“Πεινάω!!” Σε ένα δευτερόλεπτο θα σταματήσω στη μέση του δρόμου. “Διψάω! Να ένα μηχάνημα νερού. “Βαριέμαι!” Πάρε το τηλέφωνό μου” Η ικανότητα να λαμβάνεις ικανοποίηση με κάποια καθυστέρηση είναι ένα ένα από τα κλειδιά της μελλοντικής επιτυχίας. Έχουμε όλες τις καλές προθέσεις να κάνουμε τα παιδιά μας ευτυχισμένα, αλλά δυστυχώς τα κάνουμε χαρούμενα βραχυπρόθεσμα και δυστυχισμένα μακροπρόθεσμα. 

Το να είσαι ικανός να απολαμβάνεις αυτό που θες με κάποια καθυστέρηση σημαίνει ότι έχεις την ικανότητα να λειτουργείς σε συνθήκες στρες. Τα παιδιά μας βαθμιαία γίνονται λιγότερο εξοπλισμένα να τα βγάζουν πέρα ακόμα και με λίγο στρες κάτι το οποίο μελλοντικά γίνεται τεράστιο εμπόδιο στο να επιτύχουν στη ζωή. 

Η ανικανότητα για καθυστερημένη ικανοποίηση φαίνεται συχνά στις αίθουσες διδασκαλίας, στα εμπορικά κέντρα, στα εστιατόρια και στα καταστήματα παιχνιδιών τη στιγμή που το παιδί ακούει όχι επειδή οι γονείς έχουν διδάξει τον εγκέφαλο των παιδιών τους να παίρνει αυτό που θέλει ακριβώς τη στιγμή που το θέλει.

Τα παιδιά κυριαρχούν στον κόσμο

“Στο γιο μου δεν αρέσουν τα λαχανικά”, “Δεν της αρέσει να πηγαίνει για ύπνο νωρίς”, “δεν της αρέσει να τρώει πρωινό”, “δεν της αρέσουν τα παιχνίδια, αλλά είναι πολύ καλή με το IPAD” “δεν του αρέσει να ντύνεται μόνος του”, “βαριέται να τρώει μόνη της”. Αυτά ακούω διαρκώς από τους γονείς. Από πότε τα παιδιά μας διδάσκουν πώς να είμαστε γονείς;

Αν αφήσουμε τα πάντα να εξαρτώνται από αυτά, το μόνο που θα κάνουν θα είναι να τρώνε μακαρόνια με τυρί, παγωτό, να βλέπουν τηλεόραση, να παίζουν με τα tablet τους και ποτέ να μην πηγαίνουν για ύπνο. Τι καλό τους κάνουμε με το να τους δίνουμε αυτό που θέλουν όταν γνωρίζουμε ότι δεν είναι καλό γι’αυτά; Χωρίς την κατάλληλη τροφή και ένα καλό βραδινό ύπνο τα παιδιά μας έρχονται στο σχολείο ευερέθιστα, αγχωμένα και με διάσπαση προσοχής. Επιπρόσθετα, τους στέλνουμε το λάθος μήνυμα. Μαθαίνουν ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και να μην κάνουν ότι δε θέλουν. Η λογική ότι πρέπει να το κάνεις απουσιάζει. 

Δυστυχώς, προκειμένου να πετύχουμε τους διάφορους στόχους στη ζωή μας πρέπει να κάνουμε ότι είναι απαραίτητο το οποίο μπορεί να μη συμπίπτει πάντοτε με αυτό που θέλουμε. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί θέλει να είναι άριστος μαθητής, πρέπει να μελετήσει σκληρά. Αν θέλει να γίνει ένας επιτυχημένος ποδοσφαιριστής, πρέπει να προπονείται κάθε μέρα. Τα παιδιά μας γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλουν αλλά δυσκολεύονται πάρα πολύ να κάνουν αυτό που πρέπει για να πετύχουν τους στόχους τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ανεπίτευκτους στόχους και αφήνει τα παιδιά απογοητευμένα.

Ατέλειωτη διασκέδαση

Έχουμε δημιουργήσει έναν κόσμο τεχνητής διασκέδασης για τα παιδιά μας. Δεν υπάρχουν βαρετές στιγμές. Αμέσως μόλις ησυχάσουν, τρέχουμε να τα διασκεδάσουμε πάλι γιατί διαφορετικά νοιώθουμε ότι δεν εκπληρώνουμε το γονεϊκό μας καθήκον. 

Ζούμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Αυτά έχουν τον κόσμο της διασκέδασης κι εμείς τον κόσμο της δουλειάς. Γιατί τα παιδιά μας δε μας βοηθάνε στην κουζίνα ή στη μπουγάδα; Γιατί δε μαζεύουν τα παιχνίδια τους; Τα παραπάνω αποτελούν βασική μονότονη εργασία που εκπαιδεύουν τον εγκέφαλο να μπορεί να εργάζεται και να είναι λειτουργικός υπό συνθήκες βαρεμάρας. Είναι το ίδιο τμήμα του εγκεφάλου που χρησιμοποιείς ώστε να είσαι τελικά εκπαιδεύσιμος στο σχολείο.

Όταν οι μαθητές έρχονται στο σχολείο και είναι ώρα για αντιγραφή, η απάντησή τους είναι δε μπορώ. Είναι πολύ δύσκολο, πολύ βαρετό. Γιατί; Επειδή το αντίστοιχο τμήμα του εγκεφάλου δεν είναι εκπαιδευμένο για να εκτελεί βαρετές και μονότονες δουλειές. Εκπαιδευέται όμως μέσα από τη δουλειά.

Περιορισμένη κοινωνική αλληλεπίδραση.

Είμαστε όλοι απασχολημένοι, έτσι δίνουμε στα παιδιά μας ψηφιακά γκατζετάκια και τα καθιστούμε επίσης απασχολημένα. Τα παιδιά στο παρελθόν συνήθιζαν να παίζουν έξω, όπου στα μη δομημένα φυσικά περιβάλλοντα, μάθαιναν και εξασκούσαν τις κοινωνικές τους δεξιότητες.

Δυστυχώς, η τεχνολογία αντικατέστησε το εξωτερικό παιχνίδι. Επίσης, η τεχνολογία έκανε τους γονείς λιγότερο διαθέσιμους στην κοινωνική αλληλεπίδραση με τα παιδιά τους. Προφανώς, τα παιδιά μας έμειναν πίσω…το γκατζετάκι που έχουμε για το μπέιμπι σίτινγκ δεν είναι εξοπλισμένο για την ανάπτυξη κοινωνικών δεξιοτήτων. Οι πιο επιτυχημένοι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν θαυμάσιες κοινωνικές δεξιότητες. Αυτή είναι η προτεραιότητα!

Ο εγκέφαλος είναι σαν ένας μυς που είναι εκπαιδεύσιμος και επανεκπαιδεύσιμος. Εάν θέλεις το παιδί σου να είναι ικανό να κάνει ποδήλατο, του διδάσκεις ποδηλατικές ικανότητες. Εάν θέλεις το παιδί σου να μάθει να περιμένει, πρέπει να του διδάξεις υπομονή. Εάν θέλεις το παιδί σου να μάθει να κοινωνικοποιείται, πρέπει να του διδάξεις κοινωνικές δεξιότητες. Το ίδιο εφαρμόζεται και σε όλες τις άλλες δεξιότητες. Δεν υπάρχει διαφορά!!

Ωστόσο, μπορείς να κάνεις τη διαφορά στη ζωή του παιδιού σου με το να εκπαιδεύσεις τον εγκέφαλό του έτσι ώστε το παιδί σου να λειτουργεί με επιτυχία σε κοινωνικό, συναισθηματικό και ακαδημαϊκό επίπεδο. Και να πως:

Περιόρισε την τεχνολογία και επανασυνδέσου συναισθηματικά με το παιδί σου. Κάντε οικογενειακά δείπνα, βραδιές επιτραπέζιων παιχνιδιών, πηγαίνετε για ποδηλασία, περιπάτους στην εξοχή με φακό τη νύχτα.

Εκπλήξτε τα με λουλούδια, μοιραστείτε μαζί τους ένα χαμόγελο, γαργαλήστε τα, βάλτε ένα σημείωμα αγάπης πίσω από την πλάτη τους ή κάτω από το μαξιλάρι τους, κάντε τους έκπληξη με το να τα πάτε έξω για φαγητό μια μέρα μετά το σχολείο, χορέψτε μαζί, μπουσουλήστε μαζί, παίξτε μαξιλαροπόλεμο.

Εκπαιδεύστε τα στην καθυστερημένη απόλαυση

Κάντε τα να περιμένουν!!! Δεν είναι κακό να περνάνε διαστήματα όπου βαριούνται. Είναι το πρώτο βήμα προς τη δημιουργικότητα.

Βαθμιαία αυξήστε το χρόνο μεταξύ του θέλω και του παίρνω

Αποφύγετε τη χρήση τεχνολογίας στο αυτοκίνητο και στο εστιατόριο. Αντί γι’ αυτό διδάξτε τα να περιμένουν συζητώντας ή παίζοντας.

Περιορίστε το διαρκές τσιμπολόγημα.

Μη φοβάστε να θέσετε όρια. Τα παιδιά χρειάζονται όρια για να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και υγειή.

Κάντε ένα χρονοδιάγραμμα για τις ώρες των γευμάτων, του ύπνου και τη χρήση τεχνολογίας.

Σκεφτείτε τι είναι καλό γι’αυτά, όχι τι θέλουν και τι δε θέλουν. Θα σας ευχαριστούν αργότερα στη ζωή τους γι αυτό. Η γονεϊκότητα είναι μια σκληρή δουλειά. Πρέπει να είσαι δημιουργικός ώστε να τα καταφέρεις να κάνουν αυτό που είναι καλό γι’αυτά επειδή τις περισσότερες φορές αυτό έρχεται σε αντίθεση με αυτό που θέλουν.

Τα παιδιά χρειάζονται πρωινό και θρεπτικό φαγητό. Πρέπει να ξοδέψουν χρόνο σε εξωτερικές δραστηριότητες και να πάνε για ύπνο σε μία σταθερή ώρα έτσι ώστε να έρθουν στο σχολείο διαθέσιμα για μάθηση την επόμενη μέρα.

Μετατρέψτε τα πράγματα που δεν τους αρέσει να κάνουν ή να προσπαθούν σε διασκεδαστικά, συναισθηματικά διεγερτικά παιχνίδια.

Διδάξτε τα παιδιά σαν να κάνουν μονότονη εργασία από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους καθώς αυτό είναι το θεμέλιο για τη μελλοντική εργασιμότητα.

Να διπλώνουν τα στεγνά ρούχα, να μαζεύουν τα παιχνίδια τους, να απλώνουν ρούχα, να τοποθετούν στη θέση τους τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ και τη λαϊκή, να στρώνουν τραπέζι, να στρώνουν το κρεβάτι τους

Να είστε δημιουργικοί. Αρχικά κάντε το διεγερτικό και διασκεδαστικό έτσι ώστε ο εγκέφαλός τους να το συνδέσει με κάτι θετικό

Διδάξτε τους κοινωνικές δεξιότητες

Διδάξτε τους να περιμένουν τη σειρά τους, να μοιράζονται, να χάνουν, να κερδίζουν, να συμβιβάζονται, να λένε όμορφα λόγια στους άλλους, να χρησιμοποιούν το ευχαριστώ και το παρακαλώ.

Από την εμπειρία μου σαν εργοθεραπεύτρεια, τα παιδιά αλλάζουν, τη στιγμή που οι γονείς αλλάζουν την οπτική τους για τη γονεϊκότητα. Βοηθήστε τα παιδιά σας να επιτύχουν στη ζωή εκπαιδεύοντας και δυναμώνοντας τον εγκέφαλό τους νωρίς παρά αργά!!!

Victoria Prooday

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ http://oimos-athina.blogspot.gr/

Χρέος per Deos - εν ονόματι των Θεών

28-1-2017

του Προκόπη Μπίχτα

“Άνθρωποι διαφορετικού χρώματος, θρησκείας, πολιτισμών που ζουν σε διαφορετικά γεωγραφικά μήκη και έχουν διαφορετικές ιστορίες, όμως μοιράζονται την κοινή αντίληψη της δικαιοσύνης, ψηφίζουν υπέρ της αξιοπρέπειας. Επειδή δεν μπορεί μια φούχτα δισεκατομμυριούχων να πνίγει μια χώρα και να εξοντώνει μια κοινωνία με την απειλή της χρεωκοπίας, βγάζοντάς την από τον κόσμο”. - Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ.

Παύση πληρωμών του εξωτερικού δημόσιου χρέους στους τοκογλύφους δανειστές: η προτεραιότητα στην κυριαρχία, την επιβίωση και τα δικαιώματα της κοινωνίας έναντι των αξιώσεων των δανειστών, είναι αρχή συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο (περί «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» άρθρο 25 παρ. 1 κλπ), πολλές χώρες την έχουν επικαλεσθεί και έχει ενσωματωθεί σε εθνικές νομοθεσίες όπως των ΗΠΑ. Τα μνημόνια «δεν αποτελούν διεθνή συμφωνία» (απόφαση Συμβούλιο της Επικρατείας Ολ. 668/2012), επομένως απλώς καταργούνται με άλλο νόμο. Οι δανειακές συμβάσεις, σαν δεσμεύσεις Δημόσιου Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου, υπάγονται κατευθείαν στις ρυθμίσεις και τις πρόνοιες της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών (άρθρα 26, 31, 61, 62 κλπ.) και υφίστανται απόλυτη ακυρότητα. Εξάλλου, η απόφαση υπέρ της Ελλάδας το 1936, του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών, αποτελεί αναμφισβήτητα δεδικασμένο.

Το δημόσιο χρέος εξυπηρετούσε, πάντοτε, την αριστοκρατία του πλούτου. Τα δάνεια προς το κράτος, ιδίως των ανεπτυγμένων χωρών, ανεξάρτητα αν ήταν δικτατορικές ή δημοκρατικές, ήταν ο προνομιακός χώρος επένδυσης του χρηματικού κεφαλαίου. Ήταν ένας χώρος όπου το η τοποθέτηση κεφαλαίων απέφερε σίγουρο εισόδημα μέσω των τόκων χωρίς να υπάρχει επενδυτικό ρίσκο. Το κράτος δανείζεται από ιδιώτες, διαχειρίζεται με δική του ευθύνη τα κεφάλαιά τους και τους αποδίδει τον τόκο, που αποτελείται από μέρος της παραγόμενης υπεραξίας και από την φορολογία των μαζών. Έτσι, ο ιδιώτης απολαμβάνει το σίγουρο εισόδημά του χωρίς να κοπιάσει, χωρίς να εκτεθεί σε κανένα επιχειρηματικό ρίσκο και σε βάρος της κοινωνίας.

Σήμερα, λόγω της μεγάλης πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους, έχουν μεταφερθεί από την πραγματική οικονομία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα τεράστιες μάζες κεφαλαίων, τα οποία απαιτούν την πληρωμή των τόκων τους. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να πλήττονται όλο και περισσότερο οι ήδη πληγέντες παραγωγικοί κλάδοι και να αυξάνεται η φορολογία τόσο σε βάρος των επιχειρήσεων, όσο και των μαζών. Όμως, ταυτόχρονα, απειλείται και το ίδιο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αφού αν δεν υπάρχει παραγωγή δεν υπάρχουν τόκοι. Δηλαδή το χρηματοπιστωτικό σύστημα πριονίζει το κλαδί επάνω στο οποίο κάθεται.

Έτσι το δημόσιο χρέος, που τόσο καλά εξυπηρέτησε την καπιταλιστική ανάπτυξη, έγινε κυρίαρχο πρόβλημα.

Η “λύση” που έχει “βρεθεί” είναι η μείωση των δημοσιονομικών εξόδων, δηλαδή μείωση των μισθών στον δημόσιο τομέα, μείωση των συντάξεων, περιορισμός μέχρι εξάλειψης του “κράτους πρόνοιας”, μείωση δαπανών για παιδεία, υγεία, ληστεία των αποθεματικών των Δημόσιων Ταμείων, ληστεία των αποθεματικών των Δήμων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κ.λ.π. με ταυτόχρονη δραματική αύξηση της φορολογίας των επιχειρήσεων και των ιδιωτών. Πολιτική λιτότητας.

Οι επιχειρήσεις, με την σειρά τους, για να διατηρήσουν τα κέρδη τους, καταπατούν κάθε κατακτημένο δικαίωμα των εργαζομένων, εφαρμόζοντας τις λεγόμενες “ευέλικτες μορφές εργασίας”, μειώνοντας τις αποδοχές των εργαζομένων τους και εφαρμόζοντας κατά κόρον την ανασφάλιστη εργασία. Πολλές επιχειρήσεις μεταφέρονται σε άλλες χώρες, ψάχνοντας για φθηνά μεροκάματα και χαμηλότερους φόρους. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα υπερθεματίζει αυτή την κατάσταση, σε μια προσπάθεια να σώσει το κλαδί που, το ίδιο, πριονίζει.

Αφού ζούμε σε συνθήκες ιμπεριαλισμού, οι ισχυρές χώρες προσπαθούν να επιβιώσουν σε βάρος των ασθενέστερων καθιστώντας τις δορυφόρους τους και αποικίες χρέους, για να αντισταθμίσουν έτσι τις δικές τους απώλειες.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις, ιστορικά κατ’ εξοχήν δουλοπρεπείς και εξευτελισμένες, έχουν αποδεχθεί άνευ όρων την κατάσταση και έχουν δώσει “γην και ύδωρ” (αρχαιοελληνική έκφραση), δηλαδή έχουν “κατεβάσει τα βρακιά” (νεοελληνική έκφραση) στους ισχυρούς του πλανήτη και έχουν γίνει ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί της μετατροπής της Ελλάδας σε αποικία χρέους και του θανάτου του ελληνικού λαού.

Το ευρώ είναι ένα νόμισμα που δεν αποτελεί αποδεικτικό αξίας, αλλά αποδεικτικό χρέους. Όταν ένα κράτος δανείζεται 1 ευρώ, αμέσως δέχεται ότι χρωστάει 1 ευρώ συν τους τόκους δανεισμού. Με την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη χάθηκε ο έλεγχος του δημοσίου χρέους, το οποίο αυξάνεται δραματικά, αφού για την πληρωμή των τόκων και των χρεολυσίων απαιτούνται δάνεια τα οποία, με τη σειρά τους δημιουργούν νέο, μεγαλύτερο χρέος.

Τα ποσά των ετήσιων τοκοχρεολυσίων είναι ιλιγγιώδη. Για να μείνουμε μόνο στα λεγόμενα μνημονιακά χρόνια (από το 2010 μέχρι το 2016), με μια άθροιση διαπιστώνουμε ότι πληρώθηκαν για τοκοχρεολύσια 215 δισ. ευρώ, ποσό που ξεπερνά το μέσο ετήσιο ΑΕΠ της ίδιας περιόδου (κυμαίνεται κάτω από τα 180 δισ. ευρώ). Δηλαδή, μέσα σε μια επταετία, ο ελληνικός λαός έδωσε το ακαθάριστο προϊόν ενός χρόνου στους τοκογλύφους του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου! Αν συγκρίνουμε τα τοκοχρεολύσια της επταετίας 2009-2016 με το ύψος του χρέους, που κυμαίνεται αυτά τα χρόνια γύρω στα 320 δισ. ευρώ, θα διαπιστώσουμε ότι μέσα σε εφτά χρόνια οι διεθνείς τοκογλύφοι πήραν περίπου το 70% του κεφαλαίου που έχουν «επενδύσει» με τη μορφή κρατικού χρέους στην Ελλάδα. Το 20% του ΑΕΠ πηγαίνει κάθε χρόνο στις τσέπες των εγκληματιών. Χοντρικά, κάθε δέκα χρόνια εισπράττουν όλο το κεφάλαιο που έχουν βάλει στο ελληνικό κρατικό χρέος, δηλαδή από το 1985 μέχρι σήμερα, το χρέος έχει αποπληρωθεί πολλές φορές!

Στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού για το 2017 τα στοιχεία δείχνουν: το 2014 το χρέος ήταν 324,13 δισ. (182,2% του ΑΕΠ). Το 2015 το χρέος ήταν 321,33 δισ. (182,9% του ΑΕΠ). Το 2016 εκτιμάται ότι θα είναι 326,57 δισ. (186,7% του ΑΕΠ). Το 2017 προβλέπεται ότι θα είναι 330,07 δισ. Δηλαδή το 182,5% του ΑΕΠ ΕΑΝ υπάρξει ανάπτυξη της τάξης του 3,4%. Το να πιστεύει κάποιος ότι θα υπάρξει οποιαδήποτε ανάπτυξη κάτω από συνθήκες παραμονής στην ευρωζώνη, όταν μέχρι τώρα η Ελλάδα έχει χάσει το 25% του ΑΕΠ της, αφορά στην ψυχιατρική(*). 

Η φιλολογία για κούρεμα του χρέους απευθύνεται σε αδαείς ή φανατικούς, αφού, όσο κι αν κουρευτεί αυτό, θα φτάσει στα ίδια επίπεδα λόγω της χρήσης του χρεογράφου ευρώ και μάλιστα πολύ σύντομα, αφού το ευρώ, εκτός του ότι δημιουργεί καινούργιο χρέος από την φύση του, καταστρέφει ΚΑΙ την πραγματική οικονομία.

Σαν να μην έφθαναν αυτά, οι εξωνημένες κυβερνήσεις έχουν μετατρέψει το δημόσιο ΚΑΙ το ιδιωτικό χρέος της χώρας απέναντι στις ξένες τράπεζες, σε χρέος απέναντι σε κράτη. Έχουν αποδεχθεί μετά βαΐων και κλάδων το απάνθρωπο αγγλικό δίκαιο και έχουν ρίξει την Ελλάδα στα δόντια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, αποδεχόμενες ότι το χρέος είναι βιώσιμο και απεμπολώντας την δυνατότητα προσφυγής σε Διεθνή Δικαστήρια εναντίον του ΕΜΣ.

Το χρέος της χώρας δεν μπορεί να καλυφθεί. Η πληρωμή των τόκων και των χρεολυσίων απαιτεί διαρκή δανεισμό, με αποτέλεσμα το χρέος να αυξάνεται συνεχώς.Τα χρήματα για την πληρωμή των τοκογλύφων αρπάζονται από την πραγματική παραγωγή και από τις τσέπες των εργαζομένων του χεριού και του πνεύματος. Η μονομερής διαγραφή του χρέους, η αποχώρηση από την ευρωζώνη και η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα αποτελούν ζωτικές ανάγκες του ελληνικού λαού. Η παρούσα κυβέρνηση και η υπάρχουσα αντιπολίτευση είναι οργανικά και αναπόσπαστα κομμάτια των διεθνών τοκογλύφων και ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Οποιοδήποτε κόμμα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας κάτω από καθεστώς μνημονίων, χρέους και ευρώ θα αποτύχει, ακόμα κι αν έχει τις καλύτερες προθέσεις.

Το χρέος και ο συνεχής δανεισμός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος υποταγής στους διεθνείς τοκογλύφους, οι οποίοι δεν είναι μόνο μια οικονομική δύναμη, αλλά σήμερα είναι δύναμη πολιτική και κρατική. Είναι το όπλο των ισχυρών χωρών να υποτάσσουν τις υπόλοιπες στην θέλησή τους. Οι προδοτικές ελληνικές κυβερνήσεις, αντί να διαγράψουν το χρέος επικαλούμενες Διεθνείς Συνθήκες και Διεθνή Δεδικασμένα, επέλεξαν να υπογράψουν μνημόνια, να ξεπουλήσουν την δημόσια περιουσία, να απεμπολήσουν τα κυριαρχικά δικαιώματα του ελληνικού λαού, να υποτάξουν την εξωτερική πολιτική της χώρας στην πολιτική της ΕΕ, να ξεπουλήσουν την εθνική ανεξαρτησία, να φαλκιδεύσουν τις δημοκρατικές κατακτήσεις του ελληνικού λαού, να παραβιάσουν κάθε άρθρο του Συντάγματος, να θέσουν την εδαφική ακεραιότητα υπό απειλή, να υποταχθούν πλήρως ΣΕ ΚΑΘΕ επιθυμία και καπρίτσιο των διεθνών δολοφόνων, να γίνουν συνεργάτες τους, στην κυριολεξία να καταδικάσουν σε θάνατο μια χώρα κι ένα λαό.

Το ζήτημα της διαγραφής του χρέους και της κατάργησης των μνημονίων αποτελούν καίρια ζητήματα δημοκρατίας, ο αταλάντευτος αγώνας για την κατάργησή τους είναι δημοκρατικό καθήκον κάθε πολίτη και όποιος προσπαθεί να περιορίσει τον αγώνα εναντίον τους συνεργεί στο έγκλημα. Σήμερα η παγίδα του χρέους έχει κλείσει τόσο γερά, οι διεθνείς δολοφόνοι και τα τσιράκια τους στην Ελλάδα έχουν αποθρασυνθεί τόσο πολύ, οι κόμποι έχουν πληθύνει και πλεχτεί τόσο δυνατά που μόνο ένα ισχυρό μαζικό κίνημα μπορεί να επιβάλλει τους γραπτούς νόμους του Διεθνούς Δικαίου και το άγραφο Κοινό περί Δικαίου Αίσθημα.

Η δύναμη του ελληνικού λαού είναι ο αριθμός, αλλά θα γίνει πραγματική, υλική δύναμη μόνο όταν αυτός ο λαός οργανωθεί και κινηθεί συντεταγμένα. Μόνο ο σχηματισμός ενός πλατιού μετώπου και η δημιουργία ενός κινήματος για την κατάργηση των μνημονίων, για την πλήρη, μονομερή διαγραφή του χρέους, την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, την (καταρχήν) πλήρη σεισάχθεια ιδιωτικών και επιχειρηματικών χρεών μπορεί να επιβάλλει λύση στο πρόβλημα.

(*) Το World Debt Clock είναι ένα διαδραστικό εργαλείο που παρουσιάζει με ακρίβεια το παγκόσμιο χρέος αλλά και το χρέος των χωρών του πλανήτη σε πραγματικό χρόνο. Σύμφωνα με αυτό, η Ελλάδα χρωστά σήμερα $395 δις, ποσοστό που προσεγγίζει το 210% του ΑΕΠ. Το ελληνικό ΑΕΠ ανέρχεται σε $189 δις. Ο κάθε Έλληνας (θεωρητικά) χρωστάει $36.575. Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, το ελληνικό κράτος πληρώνει $709, μόνο για τόκους. Συγκριτικά, το περασμένο Αύγουστο, το ελληνικό χρέος ανερχόταν στο 164% του ΑΕΠ.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Η ΕΚΤ δεν υφίσταται ως πραγματική Κεντρική Τράπεζα. Και τούτο όχι μόνο γιατί δεν λειτουργεί στα πλαίσια “πολιτικής ένωσης», δηλαδή Ομοσπονδιακού Κράτους, αλλά για τον επιπρόσθετο λόγο ότι η ΕΚΤ αδυνατεί να παρέχει την αναγκαία ρευστότητα, σύμφωνα με τις ανάγκες των περιστάσεων, καθόσον «καθοδηγείται» από το πρότυπο της Bundesbank. Υπ’ όψιν δε ότι λειτουργεί περισσότερο ως συμφωνία αμετάκλητων ισοτιμιών, παρά ως πολιτική ενιαίου νομίσματος. Επίσης η Γερμανία αρνείται να δεχθεί κάθε σκέψη καθιέρωσης κοινών κανόνων δανεισμού (π.χ.) μέσω «ευρωομολόγων», και εναντιώνεται σε κάθε προοπτική αμοιβαιοποίησης των συνεπειών της κρίσης χρέους.

2. Σύμφωνα με το ψήφισμα 68/304 του ΟΗΕ της 10 Σεπτεμβρίου 2014 αναγνωρίζεται ότι η αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα ενός κράτους, που δεν μπορεί να ματαιωθεί από ένα άλλο κράτος ή ιδιώτες πιστωτές. Το ψήφισμα υπογράφουν εκατόν είκοσι τέσσερις χώρες απ’ όλον τον κόσμο.

Η Ελλάδα απείχε από την ψηφοφορία.

3. Στις 27 Μαρτίου 2014 η Επιτροπή Ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ δημοσίευσε την έκθεση του καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και διακεκριμένου ακαδημαϊκού, Cephas Lumina, στην οποία καταγγέλλει την εφαρμογή των άγριων πολιτικών λιτότητας και προειδοποιεί ότι οι πολιτικές αυτές όχι μόνο έχουν αμφισβητούμενο οικονομικό όφελος αλλά καταλήγουν να απειλούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών. Η έκθεση κάνει λεπτομερή αναφορά στην σημαντική μείωση εισοδημάτων, στην αύξηση των αυτοκτονιών ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης, στην κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας και στον κοινωνικό αποκλεισμό μεγάλου μέρους του πληθυσμού λόγω της συνεχιζόμενης λιτότητας. Όπως αναφέρει ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας το μεγαλύτερο μέρος των οικονομικών πακέτων χρησιμεύει στην αποπληρωμή των δανείων ενώ το κράτος πλέον δεν μπορεί να εγγυηθεί βασικές υπηρεσίες στους πολίτες. Ανάμεσα σε πολλά και ενδιαφέροντα η έκθεση προτείνει αύξηση του βασικού μισθού, παροχή δωρεάν υγειονομικής περίθαλψης σε ανέργους και φτωχούς και μέτρα προστασίας των χρεωμένων νοικοκυριών ώστε να σταματήσει ο φαύλος κύκλος της εξαθλίωσης.

4. Μια καλά τεκμηριωμένη έκθεση κυκλοφόρησε στις αρχές του Φεβρουαρίου του 2015, με τίτλο «Έξι κρίσιμα σημεία για το ελληνικό χρέος και τις επερχόμενες εκλογές», η βρετανική οργάνωση Jubilee Debt Campaign. Από το 2010 ακόμη η συγκεκριμένη οργάνωση είχε προειδοποιήσει για τη μεροληψία και την κρυφή ατζέντα των προγραμμάτων δανειοδότησης στην Ελλάδα. Με βάση την παρούσα έκθεση το 92% των χρημάτων που δανείστηκε η χώρα από την τρόικα από το 2010 μέχρι σήμερα έχει επιστρέψει στους πιστωτές!

Το συνολικό ποσό που έχει εισρεύσει τυπικά στην Ελλάδα από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα από τον Μάιο του 2010 - όταν ο Γιώργος Παπανδρέου με την παρέα του υπέγραφαν το πρώτο Μνημόνιο του ξεπουλήματος- μέχρι το τέλος του 2014 ήταν 252 δις ευρώ, σε ένα σύνολο χρέους που στα τέλη του 2014 έφτανε τα 317 δις ευρώ. Από αυτά τα 252 δις ευρώ (...), τα 149,2 δις ευρώ -δηλαδή η μερίδα του λέοντος– κατευθύνθηκαν στην αποπληρωμή παλιότερων χρεών.

Επίσης, 48,2 δις ευρώ διατέθηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, στο πλαίσιο του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων τον Φεβρουάριο του 2012, και 34,5 δις ευρώ ήταν τα διάφορα «γλυκαντικά» που δόθηκαν στους ιδιώτες κατόχους ομολόγων για να συμμετάσχουν στην αναδιάρθρωση. Το άθροισμα όλων αυτών είναι 231,9 δις ευρώ ή το 92% των χρημάτων που δανείστηκε η Ελλάδα για να σωθεί, υποτίθεται. Αυτό που στην πραγματικότητα συνέβη, ωστόσο, είναι ο υπερδανεισμός της Ελλάδας και η βαθύτερη υποδούλωσή της στους δανειστές, μέσω της κρατικοποίησης του δημόσιου χρέους!

Αυτό ωστόσο, που από την δεύτερη κιόλας σελίδα της επισημαίνει η έκθεση ήταν πως η μετατροπή της Ελλάδας σε αποικία χρέους εύκολα μπορούσε να προβλεφθεί από το 2010 κιόλας. Ο κίνδυνος που ελλόχευε είχε περιγράφει πολύ καθαρά και σήμερα είναι αποτυπωμένος σε επίσημα πρακτικά. Ουδείς, επομένως, δικαιούται να επικαλείται το τεκμήριο της άγνοιας! 

Η έκθεση αναφέρεται συγκεκριμένα στη συζήτηση που διεξήχθη στη διοίκηση του ΔΝΤ τον Μάιο του 2010 και είδε το φως της δημοσιότητας το 2013 από τις στήλες της αμερικανικής εφημερίδας Wall Street Journal. Τονίζεται, για παράδειγμα, η τοποθέτηση της Βραζιλίας για τον δανεισμό της Ελλάδας στη σχετική συζήτηση, όπου, τον Μάιο του 2010, ο εκπρόσωπος της λατινοαμερικανικής χώρας ανέφερε ότι τα δάνεια του Ταμείου «μπορούν να ιδωθούν όχι ως διάσωση της Ελλάδας, η οποία θα πρέπει να υποστεί μια στρεβλή προσαρμογή, αλλά ως διάσωση των ιδιωτών κατόχων χρέους στην Ελλάδα, κυρίως των ευρωπαϊκών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων».

http://www.stontoixo.com/

Το πολιτικό τέλος των μνημονιακών υπαλλήλων της Αθήνας

28-1-2017

Βατερλό για τη χώρα η δεύτερη αξιολόγηση. Με την κυβέρνηση σε πλήρες αδιέξοδο.

Η δεύτερη αξιολόγηση από δοκιμασία πάει να καταστεί η θηλιά, που θα πνίξει και θα δώσει τη χαριστική βολή στη χώρα.

Η κυβέρνηση Τσίπρα, όπως και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις, δεν αποτελεί συμμέτοχο κάποιων διαπραγματεύσεων που διαμορφώνουν την μνημονιακή πορεία της χώρας.

Οι μνημονιακές προδιαγραφές στην ελληνική πορεία ορίζονται, στα πλαίσια των ”θεσμών”, ερήμην της χώρας, με τις υπαλληλικές κυβερνήσεις να δίνουν την εντύπωση αλλά μόνο την εντύπωση, σκληρού διαπραγματευτή για λόγους εσωτερικών εντυπώσεων, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που κάνουν είναι να εκλιπαρούν.

Και αυτό είναι προφανέστατο, αφού οι μνημονιακές κυβερνήσεις δεν διαθέτουν καμία ισχύ για διαπραγμάτευση, μιας και έχουν αναγορεύσει ως καταστροφή τη μόνη οδό διαφυγής και εναλλακτικής λύσης, που είναι η έξοδος από την ευρωζώνη και η απαίτηση για διαγραφή του χρέους.

Αν όλα αυτά ίσχυσαν πλήρως μέχρι τώρα στο αγκιστρωμένο ψάρι που λέγεται Ελλάδα, ισχύουν στο πολλαπλάσιο σήμερα ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης.

Η κυβέρνηση Τσίπρα στην πραγματικότητα δεν είναι μέρος της διαπραγμάτευσης για το πώς θα ολοκληρωθεί η δεύτερη αξιολόγηση αλλά το εκτελεστικό χέρι του όποιου σκληρού, για τη χώρα, «συμβιβασμού» προκύψει ανάμεσα στη Γερμανία και το ΔΝΤ ή προσωποποιημένα ανάμεσα στον Σόιμπλε από τη μία και την Λαγκάρντ και τον Τόμσεν από την άλλη και ιδίως τον δεύτερο.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να κρατηθεί από τον επίτροπο Οικονομικών, Γάλλο Μοσκοβισί, προκειμένου να επηρεάσει τις διαπραγματευτικές εξελίξεις, μοιάζει περισσότερο ως κίνηση απελπισίας που απλώς φανερώνει τη δεινή θέση της.

Ο Πιερ Μοσκοβισί δεν παίζει κανέναν ρόλο πέραν των δημοσίων σχέσεων.

Το παιχνίδι της Ελλάδας παίζεται ανάμεσα στη Γερμανία και το ΔΝΤ και προσλαμβάνει διαστάσεις που σχετίζονται σε ένα βαθμό, ίσως σημαντικότερο από ό,τι νομίζουμε, με τις υπό διαμόρφωση τεταμένες σχέσεις Τραμπ με τη γερμανική Ευρώπη της Μέρκελ.

Ο Σόιμπλε σε μια απέλπιδα κίνηση κίνηση του προσπάθησε να πει ότι μπορεί να συνεχιστεί το ελληνικό πρόγραμμα, έστω με επαναδιαπραγμάτευσή του, χωρίς το ΔΝΤ και μέσω του ESM, το οποίο θα μπορούσε να γίνει ένα ευρωπαϊκό είδος ΔΝΤ.

Ο Β. Σόιμπλε γρήγορα αντελήφθη το μάταιο και επικίνδυνο το πειράματος.

Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας έφαγε πόρτα από το συντηρητικό γερμανικό κατεστημένο, πολύ περισσότερο που το τελευταίο του υπέδειξε ότι σε μια τόσο λεπτή φάση επίθεσης του Τραμπ στη Γερμανία, μια κίνηση ρήξης με το ΔΝΤ, θα ήταν σκέτος τυχοδιωκτισμός για τα γερμανικά συμφέροντα.

Ο Β. Σόιμπλε υποχρεώθηκε τάχιστα σε αναδίπλωση και σε πλήρη, άνευ όρων, παράδοση στο ΔΝΤ.

Η Κρ. Λαγκάρντ έκανε αμέσως κατευναστικές δηλώσεις για συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, πράγμα, όμως, που υπάρχουν ζωηρές αμφιβολίες αν το πιστεύει ο Τόμσεν και αν θα επιβεβαιωθεί στην πράξη.

Για το ΔΝΤ η Ελλάδα παραμένει πάντα ένας εφιάλτης και μια δυσφήμησή του.

Πολλώ μάλλον που το ελληνικό πρόγραμμα δεν βγαίνει και η αποτυχία είναι περίπου προδιαγεγραμμένη, ενώ το ΔΝΤ κινδυνεύει για πρώτη φορά να χάσει τα λεφτά που δάνεισε.

Έτσι, το ΔΝΤ και κατά προέκταση οι ΗΠΑ, με τον Σόιμπλε στην αγκαλιά του, έναν Τσίπρα αδύναμο όσο ποτέ και τις αντιμνημονιακές αντι-ευρώ, αντί – ΕΕ δυνάμεις διασπασμένες, παρά τις ενωτικές προσπάθειες της ΛΑ.Ε, αισθάνεται ότι παίζει σχεδόν μόνο του μπάλα και βάζει, χωρίς ενοχλήσεις, τους όρους για το αξιολογικό κλείσιμο.

Αυτοί οι όροι του ΔΝΤ για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης δεν φαίνεται να είναι απλώς σκληροί αλλά όροι πραγματικού εξευτελισμού της κυβέρνησης και εξόντωσης της χώρας.

Το ΔΝΤ ανεβάζει πολύ ψηλά τον πήχη τόσο για τα προαπαιτούμενα όσο και για τα μέτρα που απαιτεί να ψηφιστούν από τώρα και με ενισχυμένο τρόπο για την βέβαιη εφαρμογή τους από το 2018.

Δυστυχώς, η παραδομένη κυβέρνηση Τσίπρα με την αποδοχή των γερμανικών απαιτήσεων για υπέρογκα πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3,5% μετά το 2018 άνοιξε τον ασκό του Αιόλου.

Το ΔΝΤ, δίπλα σε θεσμοθέτηση μέτρων που κατακρεουργούν το αφορολόγητο, μειώνουν δραστικά τις κύριες συντάξεις, αυξάνουν ξανά τον ΦΠΑ κλπ, προσθέτει, τώρα, ως προαπαιτούμενα, δίπλα στις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση του ενεργειακού τομέα και την πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων.

Η κυβέρνηση ατάκτως επιχειρεί ματαίως να συγκρατήσει τον χείμαρρο των απαιτήσεων, προτείνοντας σκληρό ”κόφτη” για ένα χρόνο για να εισπράξει ειρωνείες.

Το κυβερνητικό αδιέξοδο είναι πλήρες και η χώρα οδεύει σε βατερλό.

Οι κυβερνητικοί υπάλληλοι των Αθηνών είναι έτοιμοι να συνυπογράψουν τα πάντα για να κρατηθούν στις καρέκλες τους.

Η δυσκολία τους είναι, όμως, η γενική κοινωνική κατακραυγή και ο φόβος των κοινωνικών αντιδράσεων και των κοινωνικών αγώνων.

Οι μνημονιακοί κρατούντες στην Αθήνα, ξενόδουλοι και πάντα εκτός τόπου και χρόνου, δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι το ευρωπαϊκό και διεθνές τοπίο έχει αλλάξει έως ανατραπεί.

Είναι πολύ αμφίβολο πλέον αν οι ΗΠΑ του Τραμπ θέλουν να βοηθήσουν τη Γερμανική ευρωζώνη και την ΕΕ και αν θέλουν να ”σταθεροποιήσουν” την Ελλάδα εντός της ευρωζώνης, η οποία έτσι κι αλλιώς παραπαίει.

Ο Μ. Ντράγκι έφτασε στο σημείο να εξαγγείλει ότι όποια χώρα θέλει να φύγει από το ευρώ, πρέπει πρώτα να ξοφλήσει την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Τους ζυγούς λύσατε!

Σε μια συγκυρία στην οποία αναδύεται ένας πολύς διαφορετικός κόσμος και πάει να εμφανιστεί μια πολύ διαφορετική Ευρώπη μέσα από τις αντιφάσεις, τα αδιέξοδα, τις αντιθέσεις και τις συγκρούσεις των αγορών και της ΕΕ, η Ελλάδα διαθέτει μια και μόνη ρεαλιστική λύση διεξόδου: την άμεση, σχεδιασμένη και σε προοδευτική βάση έξοδο από την ευρωζώνη, σε σύγκρουση με την Γερμανική ΕΕ και με ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα.

Αν αυτή η διέξοδος δεν γίνει από αριστερά και με την ενίσχυση ενωτικών ριζοσπαστικών δυνάμεων, όπως η ΛΑ.Ε, οι οποίες διαθέτουν πρόγραμμα και αντίληψη της μετάβασης, τότε η έξοδος θα γίνει άμεσα αλλά ασύντακτα, χωρίς σχέδιο και με τη διεύθυνση των ίδιων ξενόδουλων πολιτικών και οικονομικών κατεστημένων.

Και τότε αλίμονο!

Η Κυπριακή Δημοκρατία κινδυνεύει από ελληνικά χέρια

 22-1- 2017 

Γιώργος Παπαγιαννόπουλος

ΚΥΠΡΙΑΚΟ:
«Η Κυπριακή Δημοκρατία κινδυνεύει από ελληνικά χέρια»
εφημερίδα «Σημερινή»

Αν η πολυετής ανάμειξή του στην πολιτική έχει ως μόνη κατάληξη τη διαπίστωση ότι η Κυπριακή Δημοκρατία κινδυνεύει από την κατοχή, τότε ο Νίκος Αναστασιάδης, είτε είναι ανεπίδεκτος μαθήσεως, είτε γνωρίζει τα γεγονότα, αλλά τα διαστρεβλώνει για να στηρίξει την καταστροφική για το κυπριακό κράτος πολιτική του.

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ο

βράχος απέναντι στην κατοχή. Η Κυπριακή Δημοκρατία άντεξε σε ένα τουρκικό πραξικόπημα (1963), άντεξε σε ένα χουντικό πραξικόπημα, άντεξε σε μία βάρβαρη εισβολή, άντεξε σε μία διεθνή συνωμοσία με συμμετοχή Κυπρίων πολιτικών και κομμάτων για την κατάλυσή της (σχέδιο Ανάν), άντεξε σε απειλές, υπονομεύσεις και θα αντέχει και θα επιβιώνει για πάντα.

Η Κυπριακή Δημοκρατία κινδυνεύει μόνο, εάν βρεθούν ελληνικά χέρια να υπογράψουν τη διάλυσή της. Κινδυνεύει από όσους αποδέχθηκαν το σχέδιο Ανάν για διάλυσή της, όσους την υπονόμευσαν με διεθνείς καταγγελίες εναντίον της, από όσους απεργάζονται σήμερα λύση η οποία την καταργεί.

Η Κυπριακή Δημοκρατία κινδυνεύει από χέρια ελληνικά, από χειρισμούς και αυτοδικαιώσεις κομμάτων και πολιτικών. Κινδυνεύει από τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος βαρύνεται με το στίγμα της αποδοχής της διάλυσής της μέσω του σχεδίου Ανάν. Κινδυνεύει από τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος την κατήγγειλε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Κινδυνεύει από τον Νίκο Αναστασιάδη και τις ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ που προκειμένου να αυτοδικαιωθούν και να απαλλαγούν από στίγματα, ή να δικαιώσουν καταστροφικές φιλοσοφίες των κομμάτων τους έχουν αποδυθεί σε απεγνωσμένη προσπάθεια με στόχο: Να διαλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία χάριν μίας λύσης τουρκικών προδιαγραφών, η οποία θα καταρρεύσει από τις πρώτες ημέρες και θα αφήσει τον κυπριακό λαό χωρίς κράτος και χωρίς στήριγμα.

Η Τουρκία σε συνεργασία με τους δυτικούς φίλους της προέβη σε συνεχείς βίαιες προσπάθειες διάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Επέτυχε να θέσει υπό την κυριαρχία της κυπριακό έδαφος. Επέτυχε να δημιουργήσει ένα παράνομο μόρφωμα στα κατεχόμενα εδάφη. Αλλά απέτυχε να διαλύσει το κυπριακό κράτος. Μετά τις συνεχείς αποτυχίες της και αφού το κυπριακό κράτος αποδείχθηκε βράχος στα επεκτατικά της σχέδια, αποφάσισε να επενδύσει σε πολιτικά μέσα και σε ελληνοκύπριους πολιτικούς και κόμματα.

Αυτή η επένδυση φαίνεται σήμερα να αποδίδει. Οι σημερινοί κυβερνώντες και το ΑΚΕΛ, αναβάθμισαν εθελουσίως και ενσυνειδήτως το ψευδοκράτος, ο Πρόεδρος αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία «Ελληνοκυπριακή Δημοκρατία την οποία πρέπει να ξεχάσουμε», οι ηγεσίες ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ, δηλώνουν πως δεν θα δεχθούν ποτέ κράτος μισό ελληνικό -δηλαδή την Κυπριακή Δημοκρατία- και πάνω απ’ όλα συμμετέχουν σε μία κοινή πορεία με στόχο τη νομιμοποίηση του ψευδοκράτους και τη μετεξέλιξή του σε «τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος», με εξουσίες χωριστού κράτους και με μία χαλαρή σύνδεση με την κεντρική κυβέρνηση.

Η Κυπριακή Δημοκρατία διαλύεται και στην πραγματικότητα και στην ουσία μετατρέπεται σε συνομοσπονδία κάτω από μία κατ’ επίφαση ομοσπονδία.

Η Κυπριακή Δημοκρατία άντεξε Αρμαγεδδώνες. Απέτυχαν να την διαλύσουν Τουρκία, ελληνική χούντα, δύο πραξικοπήματα, μία εισβολή, αγγλοαμερικανικές συνωμοσίες. Σήμερα κινδυνεύει από τους διαχειριζομένους την τύχη της και από όσους ενώ έδωσαν όρκο να υπερασπιστούν την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της, ετοιμάζονται να την διαλύσουν και να καταστήσουν την Τουρκία νόμιμο επικυρίαρχο.

Αυτή είναι η αλήθεια και τα άλλα όλα είναι προπετάσματα καπνού, πίσω από τα οποία προσπαθούν να αποκρύψουν τους πραγματικούς στόχους τους οι σημερινοί ηγέτες…
«Σημερινή», 21.01.17

ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ https://seisaxthia.wordpress.com/