7-2-2017
Κώστας Εφήμερος: Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Παρακολουθείτε την εκπομπή «Εντός» από το The Press Project, και μας παρακολουθείτε από το The Press Project, αλλά και από τα κανάλια της επαρχίας και της Περιφέρειας, όπου αναμεταδίδεται αυτή τη εκπομπή. Σήμερα θα κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στο πλαίσιο που είπαμε και την περασμένη φορά, που είχαμε εδώ καλεσμένο τον κ. Λαφαζάνη, διερευνώντας τι ακριβώς υπάρχει στον χώρο εκτός των Μνημονίων.
Αλλά πριν από αυτό θα μου επιτρέψετε να κάνω μια πολύ μικρή δήλωση. Σήμερα κρίθηκα επίσης και ένοχος για παραβίαση άρθρων από την ΕΣΗΕΑ. Ομόφωνα, μάλιστα, αποφασίστηκε ότι η λέξη «ξεπουλημένο τομάρι» που χρησιμοποίησα σε ένα άρθρο μου, απαντώντας σε έναν δημοσιογράφο, ο οποίος έλεγε ότι όλοι οι δημοσιογράφοι τα παίρνουνε, όλοι ακούν ό,τι λέει το αφεντικό και δεν υπάρχει κανείς που να κάνει οτιδήποτε διαφορετικό, ότι υπάρχουν μαύρες λίστες θεμάτων και καλεσμένων και ότι όποιος σας λέει ότι δεν γίνονται αυτά παντού είναι αδαής. Αυτό θεωρήθηκε πολύ μεγάλη ηθική βία το «ξεπουλημένο τομάρι» και καταδικάστηκα, είμαι ένοχος. Δεν μπορούν να κάνουν κάτι, γιατί δεν είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Απλώς, νομίζω ότι έχουν αρχίσει να φτάνουν σε ένα σημείο, όπου έχουν αρχίσει και αυτοεξευτελίζονται οι θεσμοί και, αντί να υπερασπίζεται η Ένωση των Δημοσιογράφων το άρθρο το οποίο λέει από μόνο του, στο Άρθρο 2 γράφει «κάθε δημοσιογράφος να θεωρεί προσωπική προσβολή την αμφισβήτηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας», ύστερα προχωράμε σε ένα κακό μονοπάτι και γίνονται τα πράγματα όλο και χειρότερα.
Έχουμε, λοιπόν, μαζί μας σήμερα καλεσμένη την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, την Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην Πρόεδρο της Βουλής. Και σας φώναξα εδώ, γιατί τον τελευταίο καιρό έχετε βρεθεί στο επίκεντρο μιας περίεργης, έτσι, συζήτησης. Και, αν θυμάστε, με το που ξεκίνησε όλη αυτή η συζήτηση στα κοινωνικά δίκτυα, σας έστειλα ένα SMS που έλεγε: «Να μη μιλήσουμε τόσο πολύ γι’ αυτά, να μιλήσουμε γι’ αυτά που δεν συζητιούνται και είναι τα πιο κρίσιμα». Πού το πιο κρίσιμο για μένα, είναι: Τι συμβαίνει με αυτόν το χώρο, τον αντιμνημονιακό; Αυτό που λέμε θα υπάρξει αντιμνημονιακό μέτωπο ή τελικά θα έχουμε αντιπολίτευση τη Νέα Δημοκρατία; Αυτό είναι που με απασχολεί.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Εφήμερε, καλησπέρα. Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Νομίζω ότι κάνατε την πιο εύστοχη εισαγωγή σε αυτό που θα συζητήσουμε, γιατί κεντρίσατε το ζήτημα που αποτελεί και ζητούμενο. Εάν γνωρίζουν οι πολίτες την αλήθεια, αν παίρνουν πραγματική ενημέρωση, ποιοι περιφέρονται ως δήθεν δημοσιογράφοι, και ποιοι υπηρετούν την αλήθεια, τη δημοσιογραφία, την ενημέρωση, την πληροφόρηση. Δεν είναι ένα θέμα ασύνδετο με το αν θα μπορέσει η κοινωνία και αν θα μπορέσουν οι κοινωνικές, πολιτικές και κινηματικές δυνάμεις να συγκροτηθούν σε έναν παντοδύναμο στρατό κρούσης, θα έλεγα, και κατακρήμνισης των Μνημονίων. Είναι ένα θέμα απολύτως συνδεδεμένο και νομίζω ότι η μέρα μας προσκαλεί να το θίξουμε. Είμαστε σε μια ημέρα κατά την οποία δημοσιεύεται ένα σχέδιο πορίσματος για τη διαπλοκή στα μέσα ενημέρωσης…
Κώστας Εφήμερος: Το καλό με εσάς είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνω τις ερωτήσεις, τα παίρνετε με τη σειρά…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: …δημοσιεύεται, λοιπόν, ένα σχέδιο πορίσματος για τη διαπλοκή στα μέσα ενημέρωσης, το οποίο από μόνο του αναδίδει διαπλοκή. Εσείς, όπως τώρα ανακοινώσατε, κρίνεστε ένοχος γιατί αμφισβητήσατε την καθαρότητα ενός συναδέλφου σας. Την ίδια ώρα, γίνεται ανεκτό τόσοι και τόσοι, όντας σε pay-roll, να παραπληροφορούν, να αποπληροφορούν, να αποπροσανατολίζουν, και, τελικά, να καθοδηγούν την κοινωνία στην παραίτηση, στην αποχαύνωση και στη σύγχυση.
Κώστας Εφήμερος: Ισχύει αυτό που καταλάβαμε, διαβάζοντας το πόρισμα, ότι δεν φαίνεται η Εξεταστική Επιτροπή να βρίσκει καμμία ποινική ευθύνη για όλα αυτά τα οποία καταγράφει ως σκάνδαλα;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτό είναι που προκύπτει από το σχέδιο πορίσματος. Ομολογώ ότι δεν το έχω εξαντλήσει –και δεν μου αρέσει να μιλάω χωρίς να έχω εξαντλήσει μια μελέτη- αλλά προκύπτει ξεκάθαρα ότι εδώ ξεπλένεται η διαπλοκή επί δεκαετίες, ξεπλένονται ποινικές ευθύνες υπουργών επί δεκαετίες και έγινε και μια ειδική προσπάθεια απόσεισης ευθυνών του νυν επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος, του κ. Στουρνάρα, που είναι εμπλεκόμενος σε ρυθμίσεις και σε τροπολογίες ευνοϊκές και σκανδαλώδεις. Νομίζω -παρ’ όλη την πλημμυρίδα πληροφοριών- έχει μία σημασία να επιμένουμε να διακρίνουμε τις περιπτώσεις. Και νομίζω είναι προς τιμήν σας ότι εσείς το κάνατε. Ότι είπατε ότι «ναι, υπάρχουν οι ξεπουλημένοι» και κατονομάσατε πρόσωπα. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν κι αυτοί που αγωνίζονται και αγωνιούν να υπηρετήσουν το λειτούργημά τους. Και αυτοί πρέπει να ενθαρρυνθούν. Αυτή τη στιγμή, εγώ οφείλω να σας πω – έγραψα κι ένα κείμενο την προηγούμενη εβδομάδα- υπάρχει μια ευθύνη. Στους δημοσιογράφους που είναι έντιμοι, στους δημοσιογράφους που δεν είναι πουλημένοι, δεν είναι πληρωμένοι, δεν είναι καθοδηγούμενοι και μισθοδοτούμενοι για να παραβιάζουν το καθήκον τους και τη δεοντολογία, υπάρχει η ευθύνη να μιλήσουν. Η ευθύνη να γράψουν την αλήθεια, να γράψουν αυτά που ξέρουν. Να γράψουν αυτά για τα οποία ψιθυρίζουν, αλλά φοβούνται να μιλήσουν επώνυμα.
Κώστας Εφήμερος: Η κυρία Σπυράκη έλεγε ότι το καθήκον για την πατρίδα ήταν υπέρτερο του δημοσιογραφικού της συμφέροντος, και γι’ αυτό επί δύο χρόνια δεν είχαμε μάθει ότι το 2012 πλησιάσαμε το bank run.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Και αντίστοιχα ο κ. Πρετεντέρης έγραψε βιβλίο στο οποίο ομολογεί ότι ενσυνείδητα παραπληροφορούσε και τρομοκρατούσε τους πολίτες, απειλώντας τους ουσιαστικά με χρεοκοπία και την ίδια ώρα καθησυχάζοντας για τη βιωσιμότητα του χρέους, για να εξυπηρετήσει τον κ. Παπακωνσταντίνου.
Κώστας Εφήμερος: Ωραία, αυτά είναι γνωστά. Το ζήτημα είναι: Καταλαβαίνω ότι έτσι κι αλλιώς, έχετε βρεθεί στο κέντρο μιας έντονης συζήτησης αμφισβήτησης από πρώην συνεργάτες σας και καταλαβαίνω ότι όλο αυτό έχει μια φόρτιση. Αυτό που εγώ θέλω να καταλάβω…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να το βάλουμε το πράγμα στις διαστάσεις του. Είμαστε στο επίκεντρο και θεωρώ ότι είμαι στο επίκεντρο πάρα πολύ καιρό πρωτοβουλιών οι οποίες ενοχλούν. Όταν αποφάσισα να μπω σε αυτή την περιπέτεια, δηλαδή στην πολιτική, το ήξερα και ότι θα ενοχλώ και ότι θα βρω απέναντί μου και οργανωμένα συμφέροντα και οικονομικά συμφέροντα και πολιτικές δυνάμεις που δεν υπηρετούν τον λαό και την κοινωνία. Το ήξερα, το περίμενα και έχω δεχθεί τις πιο λυσσαλέες επιθέσεις γι’ αυτόν το λόγο. Δεν με ανέσχεσε ποτέ αυτό και δεν θα με ανασχέσει και τώρα. Δεν πρόκειται να σταματήσω να κάνω αυτό που κάνω επειδή μετεξελίσσονται ή αποκαλύπτονται εκείνοι οι οποίοι απεργάζονται -τελικά τι;- το να μην μπορέσει αυτός ο λαός να επαναστατήσει, να συγκροτηθεί, να αντισταθεί, να αμυνθεί και στο τέλος να χτίσει, να δημιουργήσει. Υπάρχουν αυτοί που δεν το θέλουν αυτό. Θέλουν απλώς να παίζουν τις κουμπάρες, με τα μαγαζάκια τους, να διανέμουν χρήμα, να διανέμουν επιρροή, να διανέμουν πολιτική πρόσβαση, αλλά τελικά τίποτε να μην αλλάζει. «Δεν πά’ να δυστυχεί ο κόσμος, δεν πά’ να βυθίζεται η νεολαία, δε’ πα να μεταναστεύουν οι πάντες»; Η γενιά μου, η γενιά σας, η γενιά μας, αλλά και οι νεότεροι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα αυτή τη στιγμή σε αυτή τη χώρα. Αυτό δεν μπορεί να συρρικνώνεται σε μια διανομή μικροσυμφερόντων. Κάποιοι αρκούνται σε αυτό. Εγώ, όχι. Δεν είναι υπόθεσή μου ούτε να ανακυκλώσω συνθήκες οι οποίες κατέστρεψαν τη χώρα ούτε να παραστήσω ότι στη Μεταπολίτευση έγινε πραγματικά μια πολιτική δημοκρατική. Όχι. Σπαταλήθηκε πολιτικός χρόνος, πετάχτηκαν ευκαιρίες, και ένας από τους λόγους που σπαταλήθηκε ο πολιτικός χρόνος, πετάχτηκαν ευκαιρίες και που καταστράφηκε η χώρα είναι το γεγονός ότι ανέλαβαν ευθύνη, ανέλαβαν εξουσία πρόσωπα διαβλητά για τα οποία πολλοί γνώριζαν και κανείς δεν μίλαγε. Γνώριζαν ότι είχαν διαδραματίσει ρόλο στη δικτατορία, γνώριζαν ότι είχαν βρώμικη διαδρομή –επαγγελματική, κοινωνική. Κανείς δεν το είπε. Και τους φορτωθήκαμε στην πλάτη μας.
Δική μου απόφαση είναι –σε ό,τι με αφορά, όσο περνά από το χέρι μου- να μην πάρουμε στην πλάτη μας κανέναν βρωμερό, κανέναν εξωνημένο, κανέναν ξεπουλημένο. Να τους βγάλουμε όπως την τρίχα, αν θέλετε, από το γάλα, να βγουν από το χώρο της κοινωνίας και της αντιμνημονιακής δράσης, προκειμένου να μπορεί να δοθεί ένας αγώνας με καθαρό πρόσημο, να μην πατάμε σε σάπιο σανίδι και να μην παίζουμε με σημαδεμένα χαρτιά.
Κώστας Εφήμερος: Παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι σε σχέση με το γάλα; Δηλαδή, δεν πρέπει να κοιτάξουμε το γάλα να δούμε τι ακριβώς γίνεται αυτή τη στιγμή; Επιτρέψτε μου, στις τελευταίες εκλογές, φαίνεται αν τα αθροίσεις με βάση τον λόγο τους ότι η πλειοψηφία είναι πλέον αντιμνημονιακή. Η πρόσφατη έρευνα που έγινε από τη Eurostat δείχνει ότι για πρώτη φορά, με αρκετά μεγάλη διαφορά, φαίνεται ότι οι Έλληνες είναι πολύ κριτικοί απέναντι στο ίδιο το ευρώ. Την ώρα που συμβαίνει αυτό, η Βουλή εκπροσωπείται κατά τα 2/3 και παραπάνω από μνημονιακά κόμματα αυτή τη στιγμή.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κατά την άποψή μου, η Βουλή είναι 100% συστημική.
Κώστας Εφήμερος: Είναι 100% συστημική.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Και αυτό, για να είμαι συγκεκριμένη…
Κώστας Εφήμερος: Εσείς δεν έχετε ευθύνη γι’ αυτό; Εννοώ εσείς, ο κ. Λαφαζάνης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όλοι οι χώροι οι οποίοι τέλος πάντων αντιστάθηκαν στις τελευταίες εκλογές τουλάχιστον ή ήταν πολύ ξεκάθαροι εναντίον αυτού του συστήματος.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, επιτρέψτε μου να μην προσχωρώ τόσο εύκολα σε ομαδοποιήσεις, γιατί είναι νομίζω πια ξεκάθαρο ότι κάποια πράγματα που πολλοί θα θέλανε να τα διατηρούν έτσι σε μια σύγχυση και σε μια ομογενοποίηση, δεν είναι καθόλου τα ίδια. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να μιλήσω για μένα.
Βρέθηκα στη θέση της Προέδρου της Βουλής όταν ήρθε το 3ο Μνημόνιο. Έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να μην περάσει το 3ο Μνημόνιο από τη Βουλή.
Κώστας Εφήμερος: Το ξενυχτήσατε.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ε, νομίζω ότι δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Εγώ θα ξενυχτούσα όσο χρειαζόταν και θα έκανα –και έκανα- ό,τι περνούσε από το χέρι μου. Δεν είναι το ζητούμενο ένα ξενύχτι όταν μιλάμε για την καταστροφή της χώρας και για το μέλλον των νέων. Έχει μια σημασία. Γιατί, ξέρετε, κάποιοι παραπονούνταν πράγματι ότι κουραστήκανε.
Κώστας Εφήμερος: Όχι, δεν το εννοούσα εγώ αυτό με φυσικούς όρους.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Κουράστηκαν» την ώρα που έπρεπε να ψηφίσουν «ναι» σε κάτι που θα κατέστρεφε την κοινωνία. Βρέθηκα σε αυτή τη θέση. Όταν βρέθηκα σε αυτή τη θέση ήταν πολύ συγκεκριμένα τα πρόσωπα –και τους τιμώ- που συνέδραμαν στη μάχη τού να μην περάσει το 3ο Μνημόνιο. Δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία ούτε οι βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος ούτε οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Δεν τα εξισώνω, αλλά είναι τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα που φέρονται σήμερα ως δήθεν αντιμνημονιακά και δήθεν αντισυστημικά. Την κρίσιμη ώρα, και οι βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος και οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής διευκόλυναν και το να περάσει το τρίτο Μνημόνιο και το να διαλυθεί η Βουλή. Η διάλυση της Βουλής αποτελεί κορύφωση του πραξικοπήματος. Διαλύθηκε μια Βουλή νόμιμα και συνταγματικά εκλεγμένη, με τη μεθόδευση της παραίτησης της Κυβέρνησης, γιατί αυτή η Βουλή ενοχλούσε. Γιατί αυτή η Βουλή δεν θα πέρναγε τόσο εύκολα αυτά που έφερνε η Κυβέρνηση για λογαριασμό των δανειστών. Αυτή η Βουλή είχε Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους, την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, είχε Επιτροπή για τη Siemens και απειλούσαμε να φέρουμε τον Στουρνάρα ακόμα και με βίαιη προσαγωγή εκείνη την εποχή. Υπήρχε Εξεταστική Επιτροπή για τα Μνημόνια, αρμόδια να ερευνήσει όλα τα Μνημόνια. Υπήρχε η Επιτροπή για τις Γερμανικές Οφειλές. Υπήρχε η πρωτοβουλία για το άνοιγμα όλων των δικογραφιών που αφορούσαν πρώην και νυν Υπουργούς. Υπήρχαν, δηλαδή, πρωτοβουλίες πολύ ενοχλητικές και για το καθεστώς και για τους δανειστές. Σε αυτές τις πρωτοβουλίες, η άμυνα, αν θέλετε, η μεθόδευση, η πραξικοπηματική πράξη ήταν η διάλυση της Βουλής. Αυτή τη διάλυση της Βουλής τη διευκόλυνε και το Κομμουνιστικό Κόμμα και η Χρυσή Αυγή, απέχοντας, συντονισμένα, μαζί με όλο το μνημονιακό μπλοκ, δηλαδή με τον μεταλλαχθέντα ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, με το ΠΑΣΟΚ, με τη ΝΔ, με το Ποτάμι, με όλους αυτούς που ψήφισαν τα Μνημόνια, και οι δύο που δεν ψήφισαν μεθόδευσαν την επίσπευση της διάλυσης της Βουλής.
Αυτή τη στιγμή, η Βουλή που έχουμε εκπροσωπεί λιγότερο από το 50% της κοινωνίας, στο σύνολό της. 48% δεν ψήφισε στις εκλογές του Σεπτέμβρη. 3% ήταν τα άκυρα/λευκά και άλλα σχεδόν 10% είναι τα κόμματα που δεν μπήκαν στη Βουλή. 40% του εκλογικού σώματος, λοιπόν, συνολικά, εκπροσωπείται από τη σημερινή Βουλή μετά από πραξικοπηματικές και αντισυνταγματικές εκλογές.
Κώστας Εφήμερος: Εντάξει, με την ίδια λογική και ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε με ένα αντίστοιχο ποσοστό 26% επί του εκλογικού σώματος, αν το πάμε έτσι. Αλλά το ζήτημά μου εμένα είναι να μην κοιτάξουμε τόσο πολύ… Είχατε αρκετό χρόνο και γιατί τα έχετε ξαναπεί τι συνέβη τότε. Εγώ θα ήθελα να τραβήξουμε μια γραμμή και να δούμε τι συμβαίνει από δω και πέρα.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι, προφανώς κοιτάμε στο μέλλον και προφανώς η στόχευσή μας είναι προοπτική, δεν είναι αναδρομική…
Κώστας Εφήμερος: …τα συμπεράσματά σας…
Ζωή Κωσταντοπούλου: Όχι, όχι, για να είμαστε ειλικρινείς και αποτελεσματικοί, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη –κι εγώ αυτό το θεωρώ σημαντικό, κύριε Εφήμερε- τι είναι ο καθένας, τι έκανε και τι κάνει. Εγώ –και με συγχωρείτε που μιλάω προσωπικά, δεν είναι από κάποια εμμονή έτσι να μιλάω σε πρώτο πρόσωπο…
Κώστας Εφήμερος: Καλά, στη συνέντευξη εδώ σας έχουμε καλέσει για εσάς, οπότε μπορείτε…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, είναι από αίσθημα ευθύνης γιατί κάποια πράγματα πρέπει να τα λες επώνυμα και υπεύθυνα και όχι κρυπτόμενος πίσω από δήθεν συλλογικότητες, «να μαζευτούμε τρεις να κάνουμε ότι είμαστε συλλογικότητα». Όχι. Σημασία, λοιπόν, έχει ο καθένας τι έκανε και τι κάνει. Στο τι έκανε και τι κάνει ο καθένας είναι πάρα πολλοί αυτοί που βρέθηκαν ολίγιστοι. Ολίγιστοι. Και που έχουν ευθύνη για το ότι φτάσαμε ως εδώ. Το να επιμερίσουμε ή να διαχύσουμε αυτή την ευθύνη -και έρχομαι στην ερώτησή σας- στο να πούμε ότι όλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης, όχι δεν το δέχομαι. Ο καθένας ας πει τι έκανε, ας αναμετρηθεί με την ιστορική του ευθύνη, με τη θέση στην οποία υπηρέτησε και με το καθήκον του και πώς ανταποκρίθηκε σε αυτό και ας κάνει τον λογαριασμό. Εγώ είμαι πολύ ανοιχτή στην κριτική γι’ αυτά που πράγματι έκανα και αυτά που αρνήθηκα να κάνω.
Κώστας Εφήμερος: Παρακολουθούσα ξανά, πριν ξεκινήσει η συνέντευξη, τη Διακήρυξη τη Πλεύσης Ελευθερίας. Και διακηρύξατε ένα πολύ ανοιχτό, πολύ δημοκρατικό, αμεσοδημοκρατικό κόμμα. Είναι η Πλεύση Ελευθερίας αυτή τη στιγμή ένα αμεσοδημοκρατικό κόμμα, με εσωτερικές διαδικασίες που δεν είναι τόσο… Κατηγορείστε ότι έχετε δημιουργήσει ένα προσωποπαγές κόμμα. Τι ακριβώς συμβαίνει με την Πλεύση Ελευθερίας;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Πλεύση Ελευθερίας, πρώτα από όλα, είναι μια πρόσκληση. Και αυτό έχει μια πολύ μεγάλη σημασία, κύριε Εφήμερε. Εγώ δεν εμφανίστηκα τον Απρίλη για να πω «έχουμε ένα έτοιμο, προκάτ κατασκεύασμα και ελάτε να το θαυμάσετε». Είπα «ελάτε να δώσουμε μια μάχη». Και αυτό λέω πάντα. Η Πλεύση Ελευθερίας είναι μια πρόσκληση μάχης, λοιπόν. Και στη μάχη αυτή πάμε με πολύ ανοιχτές διαδικασίες, με ανοιχτά και τα μάτια μας και τις πόρτες μας, ταυτόχρονα με πολύ αυστηρά κριτήρια. Δεν θα ξεπλύνουμε εκείνους οι οποίοι έχουν ευθύνη για την κατάντια και την καταστροφή της χώρας ούτε θα παραστήσουμε ότι άνθρωποι οι οποίοι με ιδιοτέλεια ενδεχομένως επιθυμούν να επηρεάσουν αποφάσεις και πολιτικές είναι το ίδιο με εκείνους που ανιδιοτελώς προσφέρουν και συνδράμουν. Η Πλεύση Ελευθερίας, λοιπόν, είναι μια πρόσκληση, είναι μια διαδικασία συγκρότησης αυτής της πολύ πολύ δύσκολης ετοιμότητας για μάχη, είναι μια συγκροτούμενη διαρκώς προσπάθεια, και φυσικά βαίνει και πορεύεται μέσα από τις αντιξοότητες που είτε είναι λογικό να ανακύπτουν είτε μεθοδεύονται. Εγώ εμμένω στις ανοιχτές διαδικασίες και στις αμεσοδημοκρατικές – και όταν λέω ανοιχτές και αμεσοδημοκρατικές, το εννοώ. Δεν είναι ανοιχτό και αμεσοδημοκρατικό αυτό που έχουν στο νου τους κάποιοι. Να μαζευτούμε πέντε άνθρωποι, δηλαδή, να πούμε «αυτά είναι τα καταστατικά, αυτές είναι οι θέσεις, και ελάτε όλοι να πούμε ότι είναι συλλογικό». Όχι. Αμεσοδημοκρατικό και συλλογικό είναι αυτό το οποίο είναι καθαρό, αυτό το οποίο λέει τι είναι και αυτό το οποίο συγκροτείται έχοντας ανοιχτή τη δυνατότητα στον καθένα ο οποίος θέλει να συνδράμει. Εμείς έτσι πηγαίνουμε λοιπόν. Αυτό προφανώς και ενοχλεί και θα επιχειρηθεί να υπονομευτεί. Είμαστε σε ετοιμότητα γι’ αυτό. Είναι η δύναμη αυτής της προσπάθειας. Ότι θα βρεθούν, δηλαδή, –όπως συνέβη- και άνθρωποι με χαλαρές αντιστάσεις, και άνθρωποι έτοιμοι να πουληθούν και άνθρωποι που θα αναλάβουν να υπονομεύσουν – το έχουμε υπόψη μας. Δεν μπορεί να λειτουργήσουμε με ένα τεκμήριο υποψίας και να κλείσουμε τις πόρτες. Από την άλλη, δεν μπορούμε και να λειτουργήσουμε ως ευήθεις, ως χαζοί δηλαδή- και όταν βλέπουμε μια τέτοια προσπάθεια να μην τη σταματήσουμε εν τη γενέσει της. Αυτό έγινε με την επίθεση που έγινε στην Πλεύση Ελευθερίας πολύ μεθοδευμένα τους τελευταίους μήνες. Χρησιμοποιήθηκαν και άνθρωποι οι οποίοι κατά τεκμήριο πιστεύω ότι ξεκίνησαν με άλλη λογική και με άλλες προθέσεις, βρέθηκαν να μην έχουν, όμως, το ανάστημα ή τις αντιστάσεις ή να είναι επιρρεπείς σε μια χειραγώγηση - είναι δυστύχημα αυτό, ειδικά όταν αφορά νέους ανθρώπους, αλλά συμβαίνει. Από κει και πέρα, η υποχρέωσή μας είναι για τους πολλούς, που είναι πάρα πάρα πολλοί, παρά πολλοί άνθρωποι σε ετοιμότητα, σε εγρήγορση, σε διαδικασία σύνδεσης και συμμετοχής, και γι’ αυτούς προχωράμε μπροστά. Και με αυτή την προοπτική χαράσσουμε και τις επόμενες κινήσεις μας. Θα κάνουμε και στα τέλη του Γενάρη και στα μέσα του Φλεβάρη δύο πολύ ανοιχτές διαδικασίες και συγκεντρώσεις και θα προχωρήσουμε επίμονα με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς να παριστάνουμε ότι είμαστε ένα κόμμα σαν τα άλλα. Πολλοί θα θέλανε να μπει η Πλεύση Ελευθερίας εδώ, στο ποτήρι. Δεν μπαίνει. Είναι ωκεανός. Και, επομένως, επειδή ξέρουμε και καλή ναυπήγηση και καλή πλεύση και καλό κολύμπι αν χρειαστεί, θα πάμε έτσι.
Κώστας Εφήμερος: Ωραία. Η Πλεύση Ελευθερίας είναι ένα κάλεσμα, προς τους ανθρώπους να τη συνδιαμορφώσουν. Προς το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, προς τα άλλα κόμματα; Σας είδαμε –και γράφτηκε μάλιστα και πολύ- ότι κατά την παρουσίαση του βιβλίου της κ. Νάντιας Βαλαβάνη, ήσασταν εκεί με τον κ. Λαπαβίτσα, τον κ. Λαφαζάνη, και αρκετό κόσμο που εκφράζει αυτόν τον χώρο, και τον κ. Πέτρο Παπακωνσταντινου, και γράφτηκε εντόνως ότι ζυμώνεται ένα νέο κόμμα, μέτωπο, οτιδήποτε. Η Πλεύση Ελευθερίας μπορεί να πάρει αυτή την πρωτοβουλία; Θέλει να πάρει αυτή την πρωτοβουλία; Θέλει να μιλήσει ως κόμμα με κόμματα; Θέλει να καλέσει; Πώς θα μπορούσε να…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, δεν θέλει να μιλήσει ως κόμμα με κόμματα, γιατί αυτή τη στιγμή η Πλεύση Ελευθερίας είναι σε μια διαδικασία συγκρότησης. Δεν θέλει να κάνει παραγοντισμό. Δεν θέλει να κάνει διακίνηση επιρροής. Είναι σε μια διαδικασία συγκρότησης. Βαθιά μου πεποίθηση είναι ότι το μέτωπο προϋποθέτει συγκροτημένες δυνάμεις. Βαθιά μου πεποίθηση επίσης είναι ότι το να συνενώνονται και να τα βρίσκουν εκ των ενόντων εκείνοι που πράγματι συμφωνούν σε κάποια πράγματα δεν λύνει το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι η απεύθυνση σε έναν κόσμο ο οποίος είναι βαθύτατα προδομένος, απογοητευμένος και τραυματισμένος, επιζητεί τη δυνατότητα να συμμετάσχει, δεν εκφράζεται από έναν παλαιοκομματικό τρόπο λειτουργίας, δεν εκφράζεται καν από μια παραδοσιακή λειτουργία, κομματική, αναζητεί έναν άλλον τρόπο, αναζητεί την πολιτικοποίηση και τη συμμετοχή, θέλει να έχει λόγο στο μέλλον του και στη ζωή του και αναζητεί τον τρόπο. Η Πλεύση Ελευθερίας αυτό ακριβώς επιθυμεί να συγκροτήσει. Τον τρόπο δηλαδή πραγματικής ενεργοποίησης της κοινωνίας.
Κώστας Εφήμερος: Υπάρχει κάποιος τρόπος… Γιατί ξέρετε, ετοιμάζονται να ψηφίσουν 4ο μνημόνιο, όπως πάνε…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Εφήμερε, εσείς ξέρετε ότι έχουν ψηφίσει και 4ο και 5ο Μνημόνιο. Ξέρετε ότι έχει υπογραφεί το 4ο Μνημόνιο τον Μάρτιο του 2016 με το ΔΝΤ και το 5ο Μνημόνιο, το οποίο εμφάνισαν ως συμπληρωμένο, ενώ ήταν συμπληρωματικό, τον Μάιο του 2016. Ήταν το λεγόμενο πολυνομοσχέδιο με τις 7.500 σελίδες. Έχει ψηφιστεί και 4ο, λοιπόν, και 5ο Μνημόνιο. Το 6ο είναι αυτό που ετοιμάζουν.
Κώστας Εφήμερος: Το 6ο ετοιμάζεται, αλλά έβλεπα σήμερα τις δηλώσεις του κ. Τζανακόπουλου, ο οποίος είναι έτοιμος να συζητήσει και για την επέκταση του κόφτη και μετά το 2018…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Στη δική μου συνείδηση, μολονότι έχει μεγάλη σημασία και να τα παρακολουθούμε και να ενημερωνόμαστε, έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία να αντιληφθούμε ότι αυτό το πράγμα αν απλώς το παρακολουθούμε και δεν το αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο ως καθεστώς, αν δεν πάμε να το ρίξουμε, δηλαδή, θα κρατήσει δεκαετίες ή και αιώνες. Θα υπάρξει και 4ο και 5ο και 6ο και 7ο και 8ο και 80ο.
Το πρώτο Μνημόνιο –εγώ το έλεγα από το 2012- έχει διάρκεια ρητή και καταγεγραμμένη έως το 2060. Κάποιοι τότε έλεγαν ότι θα είναι μικρής διάρκειας ρύθμιση για να πάμε στην ανάπτυξη. Είναι ένα καθεστώς, είναι μια επιβολή, είναι ένα ολοκληρωτικό σύστημα, απολυταρχικό, και ενεργοποιεί το δικαίωμά μας και την υποχρέωσή μας τη δημοκρατική να αμυνθούμε, να το ρίξουμε.
Κώστας Εφήμερος: Λοιπόν, έχουμε φτάσει στο τέλος του πρώτου μισού. Στο δεύτερο μισό, σας υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να είμαι με πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις και να πιέζω λίγο περισσότερο στο χρόνο προκειμένου να πάρουμε περισσότερες απαντήσεις.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είμαι ανθεκτική στην πίεση, πάντως.
Κώστας Εφήμερος: Το έχουμε καταλάβει. Σε 5΄ και πάλι μαζί.
[ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ]
Κώστας Εφήμερος: Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Είμαστε στο 2ο μέρος της εκπομπής «Εντός» από το The Press Project και από τα κανάλια της περιφέρειας και σε μία ειδική συμπαραγωγή και με το Ionian tv. Έχουμε σήμερα μαζί μας την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου. Στο πρώτο μισάωρο μιλήσαμε έτσι για τα γενικά ζητήματα γύρω από την Πλεύση και τον χώρο της κεντροαριστεράς και τώρα θα μου επιτρέψετε να κάνω μερικές πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Για τον χώρο της κεντροαριστεράς δεν μιλήσαμε, μην μπερδευτούμε, έτσι;
Κώστας Εφήμερος: Όχι, όχι, του αντιμνημονιακού μετώπου, η κεντροαριστερά είναι στις ερωτήσεις και είναι για τα επόμενα, ναι. Θα ήθελα να κάνω μία ερώτηση, την οποία έχω δει ότι επισταμένως απαντάτε με έναν διαφορετικό τρόπο, αλλά θα ήθελα να σας προκαλέσω να την ξανασκεφτείτε την απάντηση. Έχει να κάνει με το δίλημμα ευρώ ή δραχμή.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι.
Κώστας Εφήμερος: Τα επιχειρήματά μου είναι τα εξής: όταν σε έναν δημόσιο διάλογο έχει περάσει στην κοινωνία το ερώτημα, δηλαδή ο κόσμος πραγματικά αναρωτιέται μέσα του εάν το ευρώ ή η δραχμή θα φέρει και ποιες θα είναι οι εξελίξεις. Είναι δύσκολο να απαντάς χωρίς να απευθυνθείς πραγματικά στις ανησυχίες του κόσμου, λέγοντας ότι δεν είναι τόσο μεγάλο ζήτημα αφενός…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν έχω ποτέ πει ότι δεν είναι τόσο μεγάλο ζήτημα.
Κώστας Εφήμερος: Όχι, λέτε ότι δεν είναι το πρωτεύον όμως, ότι δεν είναι πολιτικό.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ούτε αυτό έχω πει.
Κώστας Εφήμερος: Ωραία πείτε τι έχετε πει, να το διορθώσουμε μετά.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εκείνο που λέω, κύριε Εφήμερε, και το λέω πολύ καθαρά και μου κάνει μεγάλη εντύπωση που υπάρχει αυτή η δυσκολία να γίνει αντιληπτό, όχι από τον κόσμο, από τους δημοσιογράφους πιο πολύ.
Κώστας Εφήμερος: Θα έχουμε κάποιο πρόβλημα.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εκείνο που λέω ξεκάθαρα είναι: όχι ευρώ. Εκείνο που λέω ξεκάθαρα είναι ότι ένα νόμισμα που πια δεν είναι νόμισμα αλλά είναι όπλο εναντίον του λαού, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένα οικονομικό μέσο. Λέω λοιπόν ότι από τη στιγμή που η πατρίδα μας έχει υποταχθεί, για την ακρίβεια έχει παραδοθεί, γιατί ο λαός δεν υποτάχθηκε, δεν υπέκυψε, έχει παραδοθεί σε μια δεσποτεία, η οποία ενεργεί με εργαλείο και με όπλο εναντίον του λαού το νόμισμα, το ευρώ, είναι υποχρέωσή μας να αντισταθούμε και να αποκρούσουμε και το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το λέω πάρα πολύ καθαρά. Το να απαντήσει κανείς ότι η δραχμή ή ένα οποιοδήποτε νόμισμα είναι πανάκεια είναι εσχάτη πλάνη. Εγώ δεν πιστεύω σε κανένα νόμισμα. Δεν πιστεύω σε κανένα νόμισμα ως τρόπο λύσης των ζητημάτων που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, κυρίως δεν πιστεύω ότι υπάρχει νόμισμα το οποίο εγγυάται αυτό που είναι το υπέρτερο και για το οποίο παλεύουμε: τη δημοκρατία και την ελευθερία. Εμείς πρέπει να έχουμε στον νου μας ότι πρέπει να απελευθερωθούμε, πρέπει να αποκατασταθεί το δημοκρατικό πολίτευμα. Μπορεί αυτή τη στιγμή να γίνει αυτό στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης; Κατά την άποψή μου, το έχω νομίζω ξαναπεί σε εσάς, δεν έχει σημασία αν θα μπορούσε να γίνει, γιατί αυτή τη στιγμή καλούμαστε να αποδεχθούμε ότι θα γίνει με όρους υποταγής και κατάλυσης της δημοκρατίας. Συνεπώς εμένα δεν με ενδιαφέρει πια εάν θεωρητικά θα μπορούσε να γίνει, με ενδιαφέρει ότι πια υπάρχει ενεργό το καθήκον αντίστασης και απόκρουσης αυτής της επιβολής, υπάρχει το καθήκον αποτίναξης αυτού του ζυγού και δεν μπορεί να παριστάνουμε πια ότι είμαστε σε μία διεθνή ένωση που λειτουργεί ως ένωση ισότιμων κυρίαρχων κρατών.
Κώστας Εφήμερος: Ωραία.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι καθαρό αυτό;
Κώστας Εφήμερος: Ναι. Ξεκάθαρο είναι αυτό.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω ότι είναι πολύ ξεκάθαρο. Σε εμένα ήταν πάντα ξεκάθαρο και θέλω να σας πω και κάτι άλλο: πώς εγώ βλέπω το νόμισμα, πώς το βλέπουμε στην Πλεύση Ελευθερίας. Σαν ένα εργαλείο που θα απελευθερώσει τους πολίτες, θα επιτρέψει στις παραγωγικές δυνάμεις να παραγάγουν, θα επιτρέψει στους πολίτες να έχουν συναλλαγές, θα επιτρέψει στις οικογένειες να φάνε, θα επιτρέψει ξανά στους επαγγελματίες να ενεργοποιήσουν τη δράση τους. Αυτή είναι η λειτουργία του νομίσματος και αυτό, αυτή τη στιγμή πρέπει να μπορέσουμε να το κάνουμε με τεχνικούς όρους, με τεχνικές επιλογές που δεν έχει σημασία πώς θα τις βαφτίσουμε και ποια χαρακτηριστικά θα έχουν.
Κώστας Εφήμερος: …διαγραφή χρέους, όλα αυτά.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, όχι, εννοώ ηλεκτρονικό νόμισμα, ψηφιακό νόμισμα, εθνικό νόμισμα που μπορεί να έχει την ονομασία δραχμή ή οποιαδήποτε ονομασία, σημασία έχει λειτουργικά να μη συντελεί σε αυτόν τον στραγγαλισμό της κοινωνίας που συντελεί αυτή τη στιγμή το ευρώ.
Κώστας Εφήμερος: Θα μπορούσαμε να τους αιφνιδιάσουμε και να το ονομάσουμε «ευρώ», έτσι κι αλλιώς δικό μας είναι το όνομα. Το ζήτημα είναι το εξής: αυτό το καταλαβαίνω το «όχι ευρώ». Ο κόσμος θέλει να καταλάβει όμως εάν μπούμε σε μια διαδικασία όπως τη λέτε επαναστατική, γιατί επανάσταση είναι αυτό, επαναστατική διαδικασία είναι αυτό που προτείνετε: ο κόσμος να ξεσηκωθεί και να απελευθερωθεί.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτή είναι η άποψή μου, ότι αυτό χρειάζεται.
Κώστας Εφήμερος: Εφόσον βρισκόμαστε σε αυτό, ο κόσμος έχει κατ’ αρχάς τις αναμνήσεις ότι αυτό έχει αίμα συνήθως και αφετέρου, πολιτικά, όπως και να το δείτε, δημοσιογραφικά είναι πάρα πολύ εύκολο να το παρακολουθήσεις, κερδίσανε από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα όσοι μπορέσανε να ενσαρκώσουνε ένα κομμάτι ελπίδας για το αύριο. Αυτή τη στιγμή εσείς προτείνετε και λέτε ότι η ελπίδα που έρχεται για το αύριο είναι μια απελευθερωμένη Ελλάδα και δεν είναι ξεκάθαρο για τον κόσμο ποια είναι η διαδικασία και πόσο αίμα χρειάζεται στο ενδιάμεσο.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι. Είναι πολύ εύστοχες οι ερωτήσεις σας. Θα ξεκινήσω λέγοντάς σας ότι αυτή τη στιγμή χύνεται αίμα. Χύνεται το αίμα των ανθρώπων οι οποίοι πεθαίνουν στο βωμό του Μνημονίου. Μπορεί να μην το βλέπεις αλλά το Μνημόνιο έχει πάρα πολλά ανθρώπινα θύματα, πάρα πολλές απώλειες ανθρώπινων ζωών και έχει προκαλέσει και την καταρράκωση των ανθρώπινων υπάρξεων. Συνεπώς, δεν συμμερίζομαι εκείνους που φοβούνται ότι παλεύοντας και αντιστεκόμενοι θα πάθουν κάτι χειρότερο από αυτό που τους συμβαίνει, την ώρα που υποτάσσονται. Και θα σας πω…
Κώστας Εφήμερος: Δεν είναι εύκολο να πάτε με τους εξαθλιωμένους και μόνο. Χρειάζεται να πείσετε και τα κομμάτια της κοινωνίας που δεν έχουν φτάσει στην εξαθλίωση, να βλέπουν το αίμα να χύνεται δίπλα τους.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν παριστάνω ότι αυτή η μάχη είναι ταξική κύριε Εφήμερε. Δεν το πιστεύω ότι είναι ταξική και εκεί νομίζω ότι υπάρχει και μία πολύ μεγάλη σύγχυση. Δεν είναι ταξική, είναι υπαρξιακή, είναι πατριωτική, είναι δημοκρατική. Δεν παλεύει για την ελευθερία του και για την αξιοπρέπειά του μόνο εκείνος που έχει χάσει την τελευταία ρανίδα δυνατοτήτων επιβίωσης, όχι, παλεύει εκείνος ο οποίος εμπνέεται και πιστεύει βαθιά ότι η ανθρώπινη ύπαρξη είναι σύμφυτη με αυτές τις αξίες. Συνεπώς εγώ δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι αυτή η μάχη είναι μάχη συμφερόντων, καθόλου, δεν το πιστεύω. Πιστεύω ότι είναι μάχη αξιών.
Κώστας Εφήμερος: Ναι, αλλά πόση εμπιστοσύνη έχετε σε αυτό που λέγεται λαός;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Πολύ μεγάλη.
Κώστας Εφήμερος: Δεν σας ανησυχεί ότι ο κ. Λεβέντης βρίσκεται στη Βουλή, ο κ. Σώρρας αποκτά δεκάδες χιλιάδες οπαδούς;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας έλεγα ότι με θλίβει, ταυτόχρονα δεν με εκπλήσσει, γιατί και για την μία περίπτωση που αναφέρατε και για την άλλη, έγινε μία πολύ συστηματική προσπάθεια προώθησης, ακόμη, αν θέλετε και της διαδικασίας διακωμώδησης που δημιουργούσε ένα αντανακλαστικό, αν θέλετε, τρολ-ψήφου.
Κώστας Εφήμερος: Ναι, αλλά αυτό στην Αμερική έγινε πρόεδρος. Εννοώ ότι αυτά τα συστήματα είναι αρκετά δυνατά, ώστε να φτάσουν αυτούς τους ανθρώπους πολύ πιο ψηλά από ό,τι φανταζόμασταν πριν από μερικά χρόνια.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, νομίζω ότι είναι διαφορετικές οι περιπτώσεις, με ποια έννοια, ότι ο Τραμπ είναι ένα βαθύτατα συστημικό πρόσωπο, που όμως επέλεξε να κάνει μία εκστρατεία προεκλογική ποντάροντας στο αντισύστημα. Είναι όμως ένας άνθρωπος βγαλμένος μέσα από το σύστημα, που έχει παίξει με τους όρους του συστήματος…
Κώστας Εφήμερος: Καλά και ο κ. Λεβέντης είχε δικό του τηλεοπτικό σταθμό πανελλαδικής εμβέλειας.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: … από την άλλη πλευρά τώρα η επιλογή που γίνεται να διοχετεύεται - και αυτή γίνεται και κεντρικά και συστημικά, εμένα μου κάνει τρομερή εντύπωση ας πούμε ότι όλα τα μέσα ενημέρωσης και όλοι οι δημοσιογράφοι ξαφνικά ξύπνησαν και μιλούν για την περίπτωση αυτή την οποία αναφέρατε, σαν να υπάρχει μία γραμμή τώρα να αναδείξουμε και αυτήν την επιλογή, για να διοχετεύσουμε προς τα εκεί ένα κομμάτι της κοινωνίας, που ενδεχομένως ψάχνει έκφραση. Εκείνο που θέλω να σας πω στην ερώτησή σας είναι ότι η ελπίδα δεν «έρχεται», την ελπίδα θα τη φέρουμε, θα τη φέρει ο κόσμος, οι πολίτες. Και πρέπει να πούμε καθαρά, ότι υπάρχει μία στρατηγική του συστήματος προς την κατεύθυνση της απελπισίας και της παραίτησης των πολιτών. Υπάρχουν κάποιοι που λένε: δεν υπάρχει ελπίδα, όλοι είναι ίδιοι, όλοι είναι ξεπουλημένοι, όλοι είναι χαμένα κορμιά, όλοι έχουν κάνει deal, κανείς δεν θα σε εκπροσωπήσει, παραιτήσου. Αυτό το σύστημα δρα, δρα και μέσα στον αντιμνημονιακό χώρο. Αυτό είναι που καταγγείλαμε. Δρα για να παραιτήσει την κοινωνία, δρα για να την απενεργοποιήσει. Εκεί, λοιπόν, θέλει πολύ ενεργά αντανακλαστικά και θέλει να δείξουμε ότι ούτε είναι όλοι ίδιοι, ούτε είναι όλοι εξωνημένοι και ότι η ελπίδα κυρίως δεν προέρχεται από πολιτικά πρόσωπα ή πολιτικά κόμματα, προέρχεται πρώτα απ’ όλα από την ίδια την κοινωνία.
Κώστας Εφήμερος: Πώς θα το καταφέρετε αυτό, έχοντας απέναντί σας όλο αυτό το συστημικό τείχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης και από τα κοινωνικά δίκτυα ολόκληρες στρατιές, πλέον και εταιρειών, οι οποίες δρούνε πολύ συγκεκριμένα και με πολύ μεγάλη στόχευση και με πολύ συγκεκριμένο τρόπο;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα κύριε Εφήμερε, γιατί νομίζω ότι, θα το πω καθαρά, το στοίχημα μας είναι να ρίξουμε το σύστημα απ’ έξω και όχι από μέσα. Να ρίξουμε το σύστημα πραγματικά, πηγαίνοντας κόντρα στο σύστημα. Πολύ μεγάλη υπόθεση. Για ’μένα η εγγύηση του να πετύχει αυτό το εγχείρημα είναι ο καθένας και η καθεμιά. Και πραγματικά σας το λέω το πιστεύω βαθύτατα, αλλιώς δεν θα αντλούσα τη δύναμη αυτή.
Κώστας Εφήμερος: Σας έχω ξανακούσει να το λέτε αυτό για το σύστημα απ’ έξω και βλέπω ότι σε όλα τα μηνύματα στο facebook, που καταφέρονται εναντίον της Πλεύσης Ελευθερίας υπάρχει συστηματικά η αναφορά ότι βγαίνετε συνέχεια στο ΣΚΑΪ και στην πραγματικότητα κι εσείς δεν διαφέρετε. Γιατί βγαίνετε τόσο συχνά στο ΣΚΑΪ, δεν σας καλούν στον ΑΝΤΕΝΝΑ;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Έχουν καιρό να με καλέσουν, η αλήθεια είναι. Κοιτάξτε, όσο ήμουν βουλευτής δεν έβγαινα σχεδόν καθόλου στην τηλεόραση. Με καλούσαν πολύ, δεν έβγαινα σχεδόν καθόλου, γιατί πίστευα ότι η δουλειά του βουλευτή είναι στη Βουλή, και το πιστεύω ακόμα, και μέσα από το έργο του πρέπει να επικοινωνεί με την κοινωνία. Υπήρχε το Κανάλι της Βουλής και η δυνατότητα στους πολίτες να παρακολουθούν. Και ως Πρόεδρος της Βουλής επίσης, έδωσα μία ή δύο το πολύ τηλεοπτικές συνεντεύξεις. Το ξέρετε. Συνεπώς, η τηλεόραση δεν είναι ούτε αυτοσκοπός ούτε πανάκεια. Είναι, όμως, ο τηλεοπτικός χρόνος και το ψηφιακό φάσμα που έχει διανεμηθεί ένα αγαθό το οποίο προορίζεται για την κοινωνία. Όταν συνεπώς καλούμαι, πηγαίνω, εάν φυσικά δεν προσκρούει εντελώς η πρόσκληση στην αξιοπρέπειά μου ή σε βασικές αρχές, δεν πηγαίνω παντού, όταν προσκαλούμαι πηγαίνω, θεωρώ ότι ο τηλεοπτικός χρόνος δεν ανήκει στους τηλεοπτικούς σταθμούς, ανήκει στους πολίτες, που έχουν το δικαίωμα να ενημερωθούν και εφόσον έχω αυτή τη δυνατότητα, το κάνω.
Μου προκαλεί όμως μια ευθυμία το να υπαινίσσεται κανείς ότι με ευνοεί ο ΣΚΑΪ όταν είναι γνωστό ποια λυσσαλέα επίθεση έχω δεχθεί από αυτόν το σταθμό και από όλους τους σταθμούς - δεν υπάρχει τηλεοπτικός σταθμός που δεν μου έχει επιτεθεί. Είναι παγκοίνως γνωστό ότι από μέσα από τους σταθμούς αυτούς δεν έχω διστάσει να συγκρουστώ και με τις ιδιοκτησίες τους και με τους δημοσιογράφους. Όχι ότι και αυτό είναι αυτοσκοπός, αλλά δεν θα χαριστώ σε κανέναν. Συνεπώς, αυτοί που προσπαθούν έτσι λίγο να δημιουργήσουν κλίμα ή εντυπώσεις, νομίζω ότι παραγνωρίζουν κάτι που είναι πολύ – πολύ σημαντικό: Τελικά και οι πολίτες, εγώ το πιστεύω και αυτό, δεν γελιούνται ούτε μπορείς να τους κοροϊδέψεις. Σε κρίνουν και σε αξιολογούν γι’ αυτό που πράγματι είσαι και γι’ αυτό που πράγματι κάνεις και γι’ αυτό που πράγματι λες. Δεν πά’ να λέει οποιοσδήποτε τα χίλια μύρια όσα, θα πούνε σε λίγο ότι είμαι και πράσινο τέρας και τρώω παιδάκια το βράδυ. Σημασία έχει τι πραγματικά κάνεις και τι πραγματικά λες και πώς το κάνεις και πώς το λες.
Κώστας Εφήμερος: Λοιπόν, έχουμε δώδεκα λεπτά στη διάθεσή μας. Να μιλήσουμε λίγο…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτό ήταν απειλή;
Κώστας Εφήμερος: Ναι, απειλή για μένα. Έχουμε δώδεκα λεπτά και θα ήθελα λίγο να μιλήσουμε για την κεντροαριστερά, μια που το ανέφερα και στην αρχή. Επιστρέφει ο κ. Παπανδρέου.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ως ζόμπι.
Κώστας Εφήμερος: Όχι, εντάξει εγώ δεν θα πω κάτι τέτοιο θα πω ότι σύμφωνα με τις δηλώσεις του, αν είχαμε ακολουθήσει το πρόγραμμά του από το ’12 δεν θα είχαμε πρόβλημα τώρα.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Γιατί παραιτήθηκε το ’11;
Κώστας Εφήμερος: Τον έφαγε ο κ. Βενιζέλος. Τώρα υπάρχει ένα ζήτημα. Θέλετε να μου πείτε… Να, αυτό είναι το εύκολο ερώτημα για εσάς. Να προσθέσω κι ένα σκέλος ακόμα. Είστε κόρη ενός προέδρου κόμματος και παρόλο που έχετε καταφέρει να μη συνδέεστε με ένα νεποτιστικό σύστημα, συνεχίζετε παρ’ όλα αυτά. Δεν είσαστε κι εσείς ένα μέρος ανθρώπων που κληρονομούν την πολιτική δράση;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να σας απαντήσω για το δεύτερο για να μη θεωρηθεί ότι το αποφεύγω και να πάμε και στο πρώτο που θεωρώ ότι είναι πολύ σοβαρό. Στη ζωή μου όλη πάσχισα πραγματικά ακριβώς για να πατάω πάντα στα πόδια μου και για να μη μου χαριστεί τίποτα. Και είχα την τύχη και οι δυο μου γονείς, για τους οποίους είμαι πολύ περήφανη, αυτή την ανεξαρτησία και αυτή την ελευθερία, όχι απλώς να τη σέβονται αλλά να την ενθαρρύνουν. Σε καμμιά μου επιλογή δεν είχα την παρότρυνση από την οικογένειά μου: και στο ότι επέλεξα τη δικηγορία, ο πατέρας μου μού έλεγε «όχι, παιδί μου, μην επιλέξεις αυτό το δύσκολο επάγγελμα», και όταν επέλεξα να ασχοληθώ με την πολιτική και πάλι δεν υπήρχε κανενός τέτοιου είδους αντίληψη. Συνεπώς, νομίζω ότι έχει μια σημασία ο καθένας να κρίνεται για την επιλογή και τη διαδρομή του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι περήφανη για τους γονείς μου, είμαι πάρα πολύ, αλλά δεν σημαίνει επίσης ότι αναδέχομαι ή κληρονομώ πολιτικές επιλογές.
Κώστας Εφήμερος: Υπό αυτό το πρίσμα και ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Παπανδρέου δεν κουβαλάνε μαζί τους κάτι; Κι αυτοί κρίνονται αποκλειστικά για το τι έκανε ο καθένας ξεχωριστά;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, ο καθένας κρίνεται, φυσικά, πρωτίστως για τις πράξεις του. Αν κάποιος βέβαια αποδέχεται να γίνεται οτιδήποτε με την ιδιότητα του συγγενούς ή του κληρονόμου και γι’ αυτό θα κριθεί. Προσωπικά, ήταν κάτι που σε όλη μου τη ζωή απέκρουα και δεν υπήρξα ποτέ -μιας και αναφερθήκατε στο ότι ο πατέρας μου ήταν Πρόεδρος του Συνασπισμού για έντεκα χρόνια- εγώ δεν ήμουν μέλος του Συνασπισμού ποτέ. Ήμουν σε ανεξάρτητη φοιτητική παράταξη, δεν ήμουν στη νεολαία του Συνασπισμού, είχα εντελώς άλλη…
Κώστας Εφήμερος: Δεν ήταν πειστικός ο πατέρας σας;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, δεν συμμεριζόμουν πάρα πολλές πολιτικές επιλογές και οφείλω να σας πω ότι πράγματα τα οποία αποφάσισα να αποδεχθώ σε επίπεδο κομματικής λειτουργίας στο ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας ότι έτσι γίνονται -εγώ γράφτηκα στο ΣΥΡΙΖΑ το 2012 αφού εξελέγην βουλευτής, για να φτιάξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών- εκείνα ακριβώς τα πράγματα που θεωρούσα προβληματικά και με τα οποία διαφωνούσα είναι εκείνα τα οποία κατά την κρίση μου οδήγησαν στη μεγάλη προδοσία το 2015: Μια κομματική λειτουργία εικονική μια ενασχόληση του πολιτικού δυναμικού με τα ήσσονα και με τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, μια εσωτερική αναμέτρηση και από δίπλα να περνάει η προδοσία και ούτω καθ’ εξής. Αυτό είναι ένα μάθημα για το μέλλον και είναι και μία πολύ σαφής απόδειξη ότι με τέτοιου είδους λειτουργίες δεν μπορεί να πας στην πολύ μεγάλη σύγκρουση που πρέπει να γίνει.
Κώστας Εφήμερος: Επειδή τελειώνει ο χρόνος μας να πάμε λίγο στην Κεντροαριστερά…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μην τη χάσουμε την Κεντροαριστερά! Κοιτάξτε, για μένα η έννοια της Κεντροαριστεράς είναι ένα κατασκεύασμα ουσιαστικά ανακύκλωσης ενός έκπτωτου πολιτικού προσωπικού. Τα πρόσωπα τα οποία συγκροτούν αυτό το χώρο έχουν κριθεί πολιτικά και θα έπρεπε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τους να βρίσκεται στη φυλακή, όπως και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των μνημονιακών δυνάμεων. Θεωρώ ότι είναι τραγική, είναι τεράστια η ευθύνη του Τσίπρα για το ότι έχουν το θράσος να επιστρέφουν και να παριστάνουν και τους δικαιωμένους άνθρωποι και κόμματα που έχουν βαρύτατη ευθύνη για την καταστροφή της χώρας και, συνεπώς, αυτό το οποίο πιστεύω ότι έχει σημασία είναι ο λαός να μην ξεχάσει: να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά και τη μνήμη του. Δεν πρόκειται αυτά τα πρόσωπα, αυτές οι δυνάμεις να σώσουν οτιδήποτε άλλο παρά μόνο το πολιτικό τους τομάρι, και γι’ αυτό και μόνο ανησυχούν.
Κώστας Εφήμερος: Ήταν πάντοτε αρκετά προβληματικό, τα τελευταία 10-15 χρόνια, να διακρίνεις τις διαφορές που είχε το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. Αλλά τώρα πλέον που έχουμε κι ένα μνημόνιο, τι θα μπορούσε να κάνει ένα κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ; Τώρα είναι πάσα-ερώτηση αυτή, αλλά θα απλώς ήθελα να το πείτε κι εσείς. Τι μπορεί να κάνει, ποιες είναι οι διαφορές που έχει ο κ. Μητσοτάκης από την κα Γεννηματά;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ποιον απασχολεί αυτό, κύριε Εφήμερε;
Κώστας Εφήμερος: Ξέρετε, θα πάρουν κανένα 30% αυτοί πάλι.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν το πιστεύω. Εγώ πιστεύω βαθιά -και γι’ αυτό θα εργαστώ και γι’ αυτό εργάζομαι- ότι θα κατακρημνιστούν άπαντες. Πιστεύω ότι το σκίρτημα το κοινωνικό και πολιτικό του 2012 θα επαναληφθεί, και αυτό πρέπει να γίνει. Πρέπει να τους απορρίψει ο λαός, μαζικά και συνολικά, όλες τις μνημονιακές δυνάμεις, όλους εκείνους που νομίζουν ότι θα μοιράσουν την πίτα. Θυμάστε το ’12, το θυμάμαι κι εγώ, ο Μάης του ’12 ήταν τεράστια κοινωνική και πολιτική τομή και μια αντίστοιχη κοινωνική και πολιτική και εκλογική τομή πρέπει να γίνει όποτε κι αν έχουμε εκλογές.
Κώστας Εφήμερος: Εάν είχαμε υποθετικά εκλογές σε ένα μήνα, η Πλεύση Ελευθερίας προλάβαινε να συγκροτήσει όλο αυτό το σχέδιο που έχει μπροστά της; Γιατί μας το περιγράψατε έχει ρυθμούς, βήμα – βήμα να προχωρήσετε. Προλαβαίνετε;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε εμείς θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί και θα είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή. Αναγνωρίζουμε ότι αυτό που κάνουμε είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει σε ολόκληρη τη Μεταπολίτευση. Δεν το έχει τολμήσει κανείς. Γιατί όλοι λένε ότι «πρέπει με τους παραδοσιακούς όρους και τους παραδοσιακούς τρόπους και τις παραδοσιακές μεθόδους και κάνοντας συμβιβασμούς και κάνοντας ισορροπισμούς, μόνο έτσι πας μπροστά». Έτσι μου λέγανε και όταν πρωτοκατέβηκα βουλευτής, ότι «πρέπει να κάνεις να ράνεις…» Στοίχημά μου είναι ότι γίνεται κι αλλιώς. Και είμαστε πολλοί που το πιστεύουμε ότι γίνεται κι αλλιώς. Και αυτό που βλέπω στην κοινωνία και στην καθημερινή επαφή με τον κόσμο είναι ότι είναι πλειοψηφία αυτοί που πιστεύουν ότι γίνεται κι αλλιώς και αυτοί που θέλουν να γίνεται κι αλλιώς. Αυτό που μένει είναι να ενεργοποιήσουν τη δύναμή τους. Κι αυτό εμείς θα τους συνδράμουμε για να το κάνουν.
Κώστας Εφήμερος: Τελευταία ερώτηση νομίζω είναι αυτή…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τις προλάβατε όλες;
Κώστας Εφήμερος: Όχι, τίποτα, φυσικά και δεν τις πρόλαβα…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα ξανάρθω.
Κώστας Εφήμερος: Θα ξαναρθείτε αναγκαστικά. Γιατί να βγαίνετε πιο συχνά στο ΣΚΑΪ από εμάς; Νομίζω ότι αξίζουμε…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θέλετε να κάνουμε ένα τέτοιο μαραθώνιο;
Κώστας Εφήμερος: Μου φαίνεται είναι η καλύτερη λύση αυτή. Όλα αυτά που λέτε ακούγονται μεγαλόπνοα και ακούγονται σαν ένα σχέδιο το οποίο θα εξελιχθεί τους επόμενους δύο μήνες. Παρόλα αυτά η εικόνα σας μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα είναι μια εικόνα εσωστρέφειας. Θα την υπερκεράσετε σύντομα αυτή την εσωστρέφεια; Υπάρχει κάποια τελική λύση σε αυτό;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν υπάρχει εσωστρέφεια. Υπήρξε μια επίθεση. Κοιτάξτε, εμείς θελήσαμε να χρησιμοποιήσουμε το Διαδίκτυο, το είπαμε και στη Διακήρυξή μας, ως οργανικό εργαλείο της επικοινωνίας μας. Και ακριβώς αυτό το οργανικό εργαλείο χτυπήθηκε. Από μέσα. Δεν έγινε και τίποτα. Θα το αναπληρώσουμε και θα το ξεπεράσουμε. Σημασία έχει ότι δεν υπονομεύθηκε η προσπάθειά μας. Σημασία έχει ότι δεν πατάμε σε σάπιο σανίδι. Σημασία έχει ότι δεν έχουμε εντός αυτή τη στιγμή πρόσωπα διαβλητά που να δρουν προς άλλη κατεύθυνση. Τέτοιου είδους επιθέσεις, όπως έχω πει, επειδή ακριβώς, ναι, δεν είναι όλοι ξεπουλημένοι αλλά υπάρχουν και ξεπουλημένοι, και ξεπουλημένοι δήθεν ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι και ξεπουλημένοι δήθεν αριστεροί επαναστάτες και ούτω καθ’ εξής, αυτές οι επιθέσεις είναι αναμενόμενες. Σημασία έχει πώς τις αντιμετωπίζεις: Τις αντιμετωπίζεις συμβατικά και λες «είναι μέσα στο παιχνίδι κι εντάξει δεν θα πω και τίποτα γιατί θα μου επιτεθούν πιο πολύ»; Όχι. Εμείς τις αντιμετωπίσαμε αλλιώς. Είπαμε «ελάτε να μας επιτεθείτε τώρα». «Ελάτε, σας προσκαλούμε». Γιατί αυτή η υπόγεια επίθεση εμάς δεν μας τρομάζει. Και κάναμε την καταγγελία που κάναμε, που έκανε ο Διαμαντής Καραναστάσης, βγήκαμε επώνυμα, ονομαστικά, μιλήσαμε για τα πρόσωπα και ο καθένας έχει την ευθύνη του.
Αυτό μη γελαστούμε και νομίσουμε ότι είναι η αρχή και το τέλος του σύμπαντος. Απλώς είναι ένα δείγμα γραφής του πώς πηγαίνουμε εμείς σε αυτά. Ούτε εκβιαζόμαστε ούτε φοβόμαστε ούτε έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Δεν υπάρχει λοιπόν εσωστρέφεια, υπάρχει η αγωνία των ανθρώπων, φυσικά, να μην υπονομευθεί αυτή η προσπάθεια. Σε αυτή την αγωνία εγώ είμαι εγγυήτρια. Υπάρχει από την άλλη η αγωνιώδης και λυσσαλέα μεθόδευση να πληγεί στον πυρήνα της. Δεν είναι τυχαίο, εσείς το ξέρετε και από εμπειρία, οτιδήποτε είναι ανεξάρτητο, είναι επαναστατικό, είναι αυτόνομο, είναι αριστερό, πρέπει να πληγεί στην ταυτότητά του. Τι πιο αναμενόμενο από το να χτίσουν κι ένα μύθο εργασιακού μεσαίωνα. Πανομοιότυπη επίθεση με αυτή που έγινε και στο Press Project, με ίδια πρόσωπα μάλιστα απ’ ό,τι είδα. Και σε άλλες προσπάθειες.
Η δική μου θέση, κύριε Εφήμερε, είναι ότι όποιος θέλει να τα βάλει με αυτή την προσπάθεια ή με οποιονδήποτε υπηρετεί αυτήν την προσπάθεια ανιδιοτελώς και με την ψυχή του, τα βάζει μαζί μου και δεν θα περάσει καλά. Και από την άλλη πλευρά, εκείνοι που θέλουν να βάλουν πλάτη να στρωθούν και να δουλέψουμε - και δεν μιλάμε για εταιρία, η Πλεύση Ελευθερίας δεν είναι εταιρία, δεν έχει εργαζόμενους, είναι μια συλλογική προσπάθεια, στην οποία φυσικά καταβάλλουμε όλο μας το «είναι». Όποιος έχει όρεξη να το κάνει αυτό και δεν περιμένει ανταλλάγματα, είναι όχι απλώς ευπρόσδεκτος είναι κομμάτι μας. Και αυτό αποδεικνύεται από την πράξη.
Κώστας Εφήμερος: Κυρία Κωνσταντοπούλου, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Να ξέρετε, μετά τις επιθέσεις που είχαμε δεχθεί στο The Press Project, είχα σκεφτεί να ονομάσω την εκπομπή «Η γαλέρα», οπότε να λέει «Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στη γαλέρα του The Press Project». Αλλά, τελικά, δεν είχαμε το θάρρος. Λοιπόν, θα σας αποχαιρετίσω εδώ ως καταδικασμένος από την Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αττικής. Και θα σας δώσω ραντεβού την επόμενη εβδομάδα με μια πολύ ενδιαφέρουσα πολιτική συνέντευξη. Μείνετε συντονισμένοι. Καλό σας βράδυ.
Κώστας Εφήμερος: Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Παρακολουθείτε την εκπομπή «Εντός» από το The Press Project, και μας παρακολουθείτε από το The Press Project, αλλά και από τα κανάλια της επαρχίας και της Περιφέρειας, όπου αναμεταδίδεται αυτή τη εκπομπή. Σήμερα θα κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στο πλαίσιο που είπαμε και την περασμένη φορά, που είχαμε εδώ καλεσμένο τον κ. Λαφαζάνη, διερευνώντας τι ακριβώς υπάρχει στον χώρο εκτός των Μνημονίων.
Αλλά πριν από αυτό θα μου επιτρέψετε να κάνω μια πολύ μικρή δήλωση. Σήμερα κρίθηκα επίσης και ένοχος για παραβίαση άρθρων από την ΕΣΗΕΑ. Ομόφωνα, μάλιστα, αποφασίστηκε ότι η λέξη «ξεπουλημένο τομάρι» που χρησιμοποίησα σε ένα άρθρο μου, απαντώντας σε έναν δημοσιογράφο, ο οποίος έλεγε ότι όλοι οι δημοσιογράφοι τα παίρνουνε, όλοι ακούν ό,τι λέει το αφεντικό και δεν υπάρχει κανείς που να κάνει οτιδήποτε διαφορετικό, ότι υπάρχουν μαύρες λίστες θεμάτων και καλεσμένων και ότι όποιος σας λέει ότι δεν γίνονται αυτά παντού είναι αδαής. Αυτό θεωρήθηκε πολύ μεγάλη ηθική βία το «ξεπουλημένο τομάρι» και καταδικάστηκα, είμαι ένοχος. Δεν μπορούν να κάνουν κάτι, γιατί δεν είμαι μέλος της ΕΣΗΕΑ. Απλώς, νομίζω ότι έχουν αρχίσει να φτάνουν σε ένα σημείο, όπου έχουν αρχίσει και αυτοεξευτελίζονται οι θεσμοί και, αντί να υπερασπίζεται η Ένωση των Δημοσιογράφων το άρθρο το οποίο λέει από μόνο του, στο Άρθρο 2 γράφει «κάθε δημοσιογράφος να θεωρεί προσωπική προσβολή την αμφισβήτηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας», ύστερα προχωράμε σε ένα κακό μονοπάτι και γίνονται τα πράγματα όλο και χειρότερα.
Έχουμε, λοιπόν, μαζί μας σήμερα καλεσμένη την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, την Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας και πρώην Πρόεδρο της Βουλής. Και σας φώναξα εδώ, γιατί τον τελευταίο καιρό έχετε βρεθεί στο επίκεντρο μιας περίεργης, έτσι, συζήτησης. Και, αν θυμάστε, με το που ξεκίνησε όλη αυτή η συζήτηση στα κοινωνικά δίκτυα, σας έστειλα ένα SMS που έλεγε: «Να μη μιλήσουμε τόσο πολύ γι’ αυτά, να μιλήσουμε γι’ αυτά που δεν συζητιούνται και είναι τα πιο κρίσιμα». Πού το πιο κρίσιμο για μένα, είναι: Τι συμβαίνει με αυτόν το χώρο, τον αντιμνημονιακό; Αυτό που λέμε θα υπάρξει αντιμνημονιακό μέτωπο ή τελικά θα έχουμε αντιπολίτευση τη Νέα Δημοκρατία; Αυτό είναι που με απασχολεί.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Εφήμερε, καλησπέρα. Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Νομίζω ότι κάνατε την πιο εύστοχη εισαγωγή σε αυτό που θα συζητήσουμε, γιατί κεντρίσατε το ζήτημα που αποτελεί και ζητούμενο. Εάν γνωρίζουν οι πολίτες την αλήθεια, αν παίρνουν πραγματική ενημέρωση, ποιοι περιφέρονται ως δήθεν δημοσιογράφοι, και ποιοι υπηρετούν την αλήθεια, τη δημοσιογραφία, την ενημέρωση, την πληροφόρηση. Δεν είναι ένα θέμα ασύνδετο με το αν θα μπορέσει η κοινωνία και αν θα μπορέσουν οι κοινωνικές, πολιτικές και κινηματικές δυνάμεις να συγκροτηθούν σε έναν παντοδύναμο στρατό κρούσης, θα έλεγα, και κατακρήμνισης των Μνημονίων. Είναι ένα θέμα απολύτως συνδεδεμένο και νομίζω ότι η μέρα μας προσκαλεί να το θίξουμε. Είμαστε σε μια ημέρα κατά την οποία δημοσιεύεται ένα σχέδιο πορίσματος για τη διαπλοκή στα μέσα ενημέρωσης…
Κώστας Εφήμερος: Το καλό με εσάς είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνω τις ερωτήσεις, τα παίρνετε με τη σειρά…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: …δημοσιεύεται, λοιπόν, ένα σχέδιο πορίσματος για τη διαπλοκή στα μέσα ενημέρωσης, το οποίο από μόνο του αναδίδει διαπλοκή. Εσείς, όπως τώρα ανακοινώσατε, κρίνεστε ένοχος γιατί αμφισβητήσατε την καθαρότητα ενός συναδέλφου σας. Την ίδια ώρα, γίνεται ανεκτό τόσοι και τόσοι, όντας σε pay-roll, να παραπληροφορούν, να αποπληροφορούν, να αποπροσανατολίζουν, και, τελικά, να καθοδηγούν την κοινωνία στην παραίτηση, στην αποχαύνωση και στη σύγχυση.
Κώστας Εφήμερος: Ισχύει αυτό που καταλάβαμε, διαβάζοντας το πόρισμα, ότι δεν φαίνεται η Εξεταστική Επιτροπή να βρίσκει καμμία ποινική ευθύνη για όλα αυτά τα οποία καταγράφει ως σκάνδαλα;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτό είναι που προκύπτει από το σχέδιο πορίσματος. Ομολογώ ότι δεν το έχω εξαντλήσει –και δεν μου αρέσει να μιλάω χωρίς να έχω εξαντλήσει μια μελέτη- αλλά προκύπτει ξεκάθαρα ότι εδώ ξεπλένεται η διαπλοκή επί δεκαετίες, ξεπλένονται ποινικές ευθύνες υπουργών επί δεκαετίες και έγινε και μια ειδική προσπάθεια απόσεισης ευθυνών του νυν επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδος, του κ. Στουρνάρα, που είναι εμπλεκόμενος σε ρυθμίσεις και σε τροπολογίες ευνοϊκές και σκανδαλώδεις. Νομίζω -παρ’ όλη την πλημμυρίδα πληροφοριών- έχει μία σημασία να επιμένουμε να διακρίνουμε τις περιπτώσεις. Και νομίζω είναι προς τιμήν σας ότι εσείς το κάνατε. Ότι είπατε ότι «ναι, υπάρχουν οι ξεπουλημένοι» και κατονομάσατε πρόσωπα. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν κι αυτοί που αγωνίζονται και αγωνιούν να υπηρετήσουν το λειτούργημά τους. Και αυτοί πρέπει να ενθαρρυνθούν. Αυτή τη στιγμή, εγώ οφείλω να σας πω – έγραψα κι ένα κείμενο την προηγούμενη εβδομάδα- υπάρχει μια ευθύνη. Στους δημοσιογράφους που είναι έντιμοι, στους δημοσιογράφους που δεν είναι πουλημένοι, δεν είναι πληρωμένοι, δεν είναι καθοδηγούμενοι και μισθοδοτούμενοι για να παραβιάζουν το καθήκον τους και τη δεοντολογία, υπάρχει η ευθύνη να μιλήσουν. Η ευθύνη να γράψουν την αλήθεια, να γράψουν αυτά που ξέρουν. Να γράψουν αυτά για τα οποία ψιθυρίζουν, αλλά φοβούνται να μιλήσουν επώνυμα.
Κώστας Εφήμερος: Η κυρία Σπυράκη έλεγε ότι το καθήκον για την πατρίδα ήταν υπέρτερο του δημοσιογραφικού της συμφέροντος, και γι’ αυτό επί δύο χρόνια δεν είχαμε μάθει ότι το 2012 πλησιάσαμε το bank run.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Και αντίστοιχα ο κ. Πρετεντέρης έγραψε βιβλίο στο οποίο ομολογεί ότι ενσυνείδητα παραπληροφορούσε και τρομοκρατούσε τους πολίτες, απειλώντας τους ουσιαστικά με χρεοκοπία και την ίδια ώρα καθησυχάζοντας για τη βιωσιμότητα του χρέους, για να εξυπηρετήσει τον κ. Παπακωνσταντίνου.
Κώστας Εφήμερος: Ωραία, αυτά είναι γνωστά. Το ζήτημα είναι: Καταλαβαίνω ότι έτσι κι αλλιώς, έχετε βρεθεί στο κέντρο μιας έντονης συζήτησης αμφισβήτησης από πρώην συνεργάτες σας και καταλαβαίνω ότι όλο αυτό έχει μια φόρτιση. Αυτό που εγώ θέλω να καταλάβω…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να το βάλουμε το πράγμα στις διαστάσεις του. Είμαστε στο επίκεντρο και θεωρώ ότι είμαι στο επίκεντρο πάρα πολύ καιρό πρωτοβουλιών οι οποίες ενοχλούν. Όταν αποφάσισα να μπω σε αυτή την περιπέτεια, δηλαδή στην πολιτική, το ήξερα και ότι θα ενοχλώ και ότι θα βρω απέναντί μου και οργανωμένα συμφέροντα και οικονομικά συμφέροντα και πολιτικές δυνάμεις που δεν υπηρετούν τον λαό και την κοινωνία. Το ήξερα, το περίμενα και έχω δεχθεί τις πιο λυσσαλέες επιθέσεις γι’ αυτόν το λόγο. Δεν με ανέσχεσε ποτέ αυτό και δεν θα με ανασχέσει και τώρα. Δεν πρόκειται να σταματήσω να κάνω αυτό που κάνω επειδή μετεξελίσσονται ή αποκαλύπτονται εκείνοι οι οποίοι απεργάζονται -τελικά τι;- το να μην μπορέσει αυτός ο λαός να επαναστατήσει, να συγκροτηθεί, να αντισταθεί, να αμυνθεί και στο τέλος να χτίσει, να δημιουργήσει. Υπάρχουν αυτοί που δεν το θέλουν αυτό. Θέλουν απλώς να παίζουν τις κουμπάρες, με τα μαγαζάκια τους, να διανέμουν χρήμα, να διανέμουν επιρροή, να διανέμουν πολιτική πρόσβαση, αλλά τελικά τίποτε να μην αλλάζει. «Δεν πά’ να δυστυχεί ο κόσμος, δεν πά’ να βυθίζεται η νεολαία, δε’ πα να μεταναστεύουν οι πάντες»; Η γενιά μου, η γενιά σας, η γενιά μας, αλλά και οι νεότεροι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα αυτή τη στιγμή σε αυτή τη χώρα. Αυτό δεν μπορεί να συρρικνώνεται σε μια διανομή μικροσυμφερόντων. Κάποιοι αρκούνται σε αυτό. Εγώ, όχι. Δεν είναι υπόθεσή μου ούτε να ανακυκλώσω συνθήκες οι οποίες κατέστρεψαν τη χώρα ούτε να παραστήσω ότι στη Μεταπολίτευση έγινε πραγματικά μια πολιτική δημοκρατική. Όχι. Σπαταλήθηκε πολιτικός χρόνος, πετάχτηκαν ευκαιρίες, και ένας από τους λόγους που σπαταλήθηκε ο πολιτικός χρόνος, πετάχτηκαν ευκαιρίες και που καταστράφηκε η χώρα είναι το γεγονός ότι ανέλαβαν ευθύνη, ανέλαβαν εξουσία πρόσωπα διαβλητά για τα οποία πολλοί γνώριζαν και κανείς δεν μίλαγε. Γνώριζαν ότι είχαν διαδραματίσει ρόλο στη δικτατορία, γνώριζαν ότι είχαν βρώμικη διαδρομή –επαγγελματική, κοινωνική. Κανείς δεν το είπε. Και τους φορτωθήκαμε στην πλάτη μας.
Δική μου απόφαση είναι –σε ό,τι με αφορά, όσο περνά από το χέρι μου- να μην πάρουμε στην πλάτη μας κανέναν βρωμερό, κανέναν εξωνημένο, κανέναν ξεπουλημένο. Να τους βγάλουμε όπως την τρίχα, αν θέλετε, από το γάλα, να βγουν από το χώρο της κοινωνίας και της αντιμνημονιακής δράσης, προκειμένου να μπορεί να δοθεί ένας αγώνας με καθαρό πρόσημο, να μην πατάμε σε σάπιο σανίδι και να μην παίζουμε με σημαδεμένα χαρτιά.
Κώστας Εφήμερος: Παίζουν τόσο μεγάλο ρόλο κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι σε σχέση με το γάλα; Δηλαδή, δεν πρέπει να κοιτάξουμε το γάλα να δούμε τι ακριβώς γίνεται αυτή τη στιγμή; Επιτρέψτε μου, στις τελευταίες εκλογές, φαίνεται αν τα αθροίσεις με βάση τον λόγο τους ότι η πλειοψηφία είναι πλέον αντιμνημονιακή. Η πρόσφατη έρευνα που έγινε από τη Eurostat δείχνει ότι για πρώτη φορά, με αρκετά μεγάλη διαφορά, φαίνεται ότι οι Έλληνες είναι πολύ κριτικοί απέναντι στο ίδιο το ευρώ. Την ώρα που συμβαίνει αυτό, η Βουλή εκπροσωπείται κατά τα 2/3 και παραπάνω από μνημονιακά κόμματα αυτή τη στιγμή.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κατά την άποψή μου, η Βουλή είναι 100% συστημική.
Κώστας Εφήμερος: Είναι 100% συστημική.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Και αυτό, για να είμαι συγκεκριμένη…
Κώστας Εφήμερος: Εσείς δεν έχετε ευθύνη γι’ αυτό; Εννοώ εσείς, ο κ. Λαφαζάνης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όλοι οι χώροι οι οποίοι τέλος πάντων αντιστάθηκαν στις τελευταίες εκλογές τουλάχιστον ή ήταν πολύ ξεκάθαροι εναντίον αυτού του συστήματος.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, επιτρέψτε μου να μην προσχωρώ τόσο εύκολα σε ομαδοποιήσεις, γιατί είναι νομίζω πια ξεκάθαρο ότι κάποια πράγματα που πολλοί θα θέλανε να τα διατηρούν έτσι σε μια σύγχυση και σε μια ομογενοποίηση, δεν είναι καθόλου τα ίδια. Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να μιλήσω για μένα.
Βρέθηκα στη θέση της Προέδρου της Βουλής όταν ήρθε το 3ο Μνημόνιο. Έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να μην περάσει το 3ο Μνημόνιο από τη Βουλή.
Κώστας Εφήμερος: Το ξενυχτήσατε.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ε, νομίζω ότι δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Εγώ θα ξενυχτούσα όσο χρειαζόταν και θα έκανα –και έκανα- ό,τι περνούσε από το χέρι μου. Δεν είναι το ζητούμενο ένα ξενύχτι όταν μιλάμε για την καταστροφή της χώρας και για το μέλλον των νέων. Έχει μια σημασία. Γιατί, ξέρετε, κάποιοι παραπονούνταν πράγματι ότι κουραστήκανε.
Κώστας Εφήμερος: Όχι, δεν το εννοούσα εγώ αυτό με φυσικούς όρους.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Κουράστηκαν» την ώρα που έπρεπε να ψηφίσουν «ναι» σε κάτι που θα κατέστρεφε την κοινωνία. Βρέθηκα σε αυτή τη θέση. Όταν βρέθηκα σε αυτή τη θέση ήταν πολύ συγκεκριμένα τα πρόσωπα –και τους τιμώ- που συνέδραμαν στη μάχη τού να μην περάσει το 3ο Μνημόνιο. Δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία ούτε οι βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος ούτε οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Δεν τα εξισώνω, αλλά είναι τα δύο κοινοβουλευτικά κόμματα που φέρονται σήμερα ως δήθεν αντιμνημονιακά και δήθεν αντισυστημικά. Την κρίσιμη ώρα, και οι βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος και οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής διευκόλυναν και το να περάσει το τρίτο Μνημόνιο και το να διαλυθεί η Βουλή. Η διάλυση της Βουλής αποτελεί κορύφωση του πραξικοπήματος. Διαλύθηκε μια Βουλή νόμιμα και συνταγματικά εκλεγμένη, με τη μεθόδευση της παραίτησης της Κυβέρνησης, γιατί αυτή η Βουλή ενοχλούσε. Γιατί αυτή η Βουλή δεν θα πέρναγε τόσο εύκολα αυτά που έφερνε η Κυβέρνηση για λογαριασμό των δανειστών. Αυτή η Βουλή είχε Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους, την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, είχε Επιτροπή για τη Siemens και απειλούσαμε να φέρουμε τον Στουρνάρα ακόμα και με βίαιη προσαγωγή εκείνη την εποχή. Υπήρχε Εξεταστική Επιτροπή για τα Μνημόνια, αρμόδια να ερευνήσει όλα τα Μνημόνια. Υπήρχε η Επιτροπή για τις Γερμανικές Οφειλές. Υπήρχε η πρωτοβουλία για το άνοιγμα όλων των δικογραφιών που αφορούσαν πρώην και νυν Υπουργούς. Υπήρχαν, δηλαδή, πρωτοβουλίες πολύ ενοχλητικές και για το καθεστώς και για τους δανειστές. Σε αυτές τις πρωτοβουλίες, η άμυνα, αν θέλετε, η μεθόδευση, η πραξικοπηματική πράξη ήταν η διάλυση της Βουλής. Αυτή τη διάλυση της Βουλής τη διευκόλυνε και το Κομμουνιστικό Κόμμα και η Χρυσή Αυγή, απέχοντας, συντονισμένα, μαζί με όλο το μνημονιακό μπλοκ, δηλαδή με τον μεταλλαχθέντα ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ, με το ΠΑΣΟΚ, με τη ΝΔ, με το Ποτάμι, με όλους αυτούς που ψήφισαν τα Μνημόνια, και οι δύο που δεν ψήφισαν μεθόδευσαν την επίσπευση της διάλυσης της Βουλής.
Αυτή τη στιγμή, η Βουλή που έχουμε εκπροσωπεί λιγότερο από το 50% της κοινωνίας, στο σύνολό της. 48% δεν ψήφισε στις εκλογές του Σεπτέμβρη. 3% ήταν τα άκυρα/λευκά και άλλα σχεδόν 10% είναι τα κόμματα που δεν μπήκαν στη Βουλή. 40% του εκλογικού σώματος, λοιπόν, συνολικά, εκπροσωπείται από τη σημερινή Βουλή μετά από πραξικοπηματικές και αντισυνταγματικές εκλογές.
Κώστας Εφήμερος: Εντάξει, με την ίδια λογική και ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε με ένα αντίστοιχο ποσοστό 26% επί του εκλογικού σώματος, αν το πάμε έτσι. Αλλά το ζήτημά μου εμένα είναι να μην κοιτάξουμε τόσο πολύ… Είχατε αρκετό χρόνο και γιατί τα έχετε ξαναπεί τι συνέβη τότε. Εγώ θα ήθελα να τραβήξουμε μια γραμμή και να δούμε τι συμβαίνει από δω και πέρα.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι, προφανώς κοιτάμε στο μέλλον και προφανώς η στόχευσή μας είναι προοπτική, δεν είναι αναδρομική…
Κώστας Εφήμερος: …τα συμπεράσματά σας…
Ζωή Κωσταντοπούλου: Όχι, όχι, για να είμαστε ειλικρινείς και αποτελεσματικοί, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη –κι εγώ αυτό το θεωρώ σημαντικό, κύριε Εφήμερε- τι είναι ο καθένας, τι έκανε και τι κάνει. Εγώ –και με συγχωρείτε που μιλάω προσωπικά, δεν είναι από κάποια εμμονή έτσι να μιλάω σε πρώτο πρόσωπο…
Κώστας Εφήμερος: Καλά, στη συνέντευξη εδώ σας έχουμε καλέσει για εσάς, οπότε μπορείτε…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, είναι από αίσθημα ευθύνης γιατί κάποια πράγματα πρέπει να τα λες επώνυμα και υπεύθυνα και όχι κρυπτόμενος πίσω από δήθεν συλλογικότητες, «να μαζευτούμε τρεις να κάνουμε ότι είμαστε συλλογικότητα». Όχι. Σημασία, λοιπόν, έχει ο καθένας τι έκανε και τι κάνει. Στο τι έκανε και τι κάνει ο καθένας είναι πάρα πολλοί αυτοί που βρέθηκαν ολίγιστοι. Ολίγιστοι. Και που έχουν ευθύνη για το ότι φτάσαμε ως εδώ. Το να επιμερίσουμε ή να διαχύσουμε αυτή την ευθύνη -και έρχομαι στην ερώτησή σας- στο να πούμε ότι όλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης, όχι δεν το δέχομαι. Ο καθένας ας πει τι έκανε, ας αναμετρηθεί με την ιστορική του ευθύνη, με τη θέση στην οποία υπηρέτησε και με το καθήκον του και πώς ανταποκρίθηκε σε αυτό και ας κάνει τον λογαριασμό. Εγώ είμαι πολύ ανοιχτή στην κριτική γι’ αυτά που πράγματι έκανα και αυτά που αρνήθηκα να κάνω.
Κώστας Εφήμερος: Παρακολουθούσα ξανά, πριν ξεκινήσει η συνέντευξη, τη Διακήρυξη τη Πλεύσης Ελευθερίας. Και διακηρύξατε ένα πολύ ανοιχτό, πολύ δημοκρατικό, αμεσοδημοκρατικό κόμμα. Είναι η Πλεύση Ελευθερίας αυτή τη στιγμή ένα αμεσοδημοκρατικό κόμμα, με εσωτερικές διαδικασίες που δεν είναι τόσο… Κατηγορείστε ότι έχετε δημιουργήσει ένα προσωποπαγές κόμμα. Τι ακριβώς συμβαίνει με την Πλεύση Ελευθερίας;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Πλεύση Ελευθερίας, πρώτα από όλα, είναι μια πρόσκληση. Και αυτό έχει μια πολύ μεγάλη σημασία, κύριε Εφήμερε. Εγώ δεν εμφανίστηκα τον Απρίλη για να πω «έχουμε ένα έτοιμο, προκάτ κατασκεύασμα και ελάτε να το θαυμάσετε». Είπα «ελάτε να δώσουμε μια μάχη». Και αυτό λέω πάντα. Η Πλεύση Ελευθερίας είναι μια πρόσκληση μάχης, λοιπόν. Και στη μάχη αυτή πάμε με πολύ ανοιχτές διαδικασίες, με ανοιχτά και τα μάτια μας και τις πόρτες μας, ταυτόχρονα με πολύ αυστηρά κριτήρια. Δεν θα ξεπλύνουμε εκείνους οι οποίοι έχουν ευθύνη για την κατάντια και την καταστροφή της χώρας ούτε θα παραστήσουμε ότι άνθρωποι οι οποίοι με ιδιοτέλεια ενδεχομένως επιθυμούν να επηρεάσουν αποφάσεις και πολιτικές είναι το ίδιο με εκείνους που ανιδιοτελώς προσφέρουν και συνδράμουν. Η Πλεύση Ελευθερίας, λοιπόν, είναι μια πρόσκληση, είναι μια διαδικασία συγκρότησης αυτής της πολύ πολύ δύσκολης ετοιμότητας για μάχη, είναι μια συγκροτούμενη διαρκώς προσπάθεια, και φυσικά βαίνει και πορεύεται μέσα από τις αντιξοότητες που είτε είναι λογικό να ανακύπτουν είτε μεθοδεύονται. Εγώ εμμένω στις ανοιχτές διαδικασίες και στις αμεσοδημοκρατικές – και όταν λέω ανοιχτές και αμεσοδημοκρατικές, το εννοώ. Δεν είναι ανοιχτό και αμεσοδημοκρατικό αυτό που έχουν στο νου τους κάποιοι. Να μαζευτούμε πέντε άνθρωποι, δηλαδή, να πούμε «αυτά είναι τα καταστατικά, αυτές είναι οι θέσεις, και ελάτε όλοι να πούμε ότι είναι συλλογικό». Όχι. Αμεσοδημοκρατικό και συλλογικό είναι αυτό το οποίο είναι καθαρό, αυτό το οποίο λέει τι είναι και αυτό το οποίο συγκροτείται έχοντας ανοιχτή τη δυνατότητα στον καθένα ο οποίος θέλει να συνδράμει. Εμείς έτσι πηγαίνουμε λοιπόν. Αυτό προφανώς και ενοχλεί και θα επιχειρηθεί να υπονομευτεί. Είμαστε σε ετοιμότητα γι’ αυτό. Είναι η δύναμη αυτής της προσπάθειας. Ότι θα βρεθούν, δηλαδή, –όπως συνέβη- και άνθρωποι με χαλαρές αντιστάσεις, και άνθρωποι έτοιμοι να πουληθούν και άνθρωποι που θα αναλάβουν να υπονομεύσουν – το έχουμε υπόψη μας. Δεν μπορεί να λειτουργήσουμε με ένα τεκμήριο υποψίας και να κλείσουμε τις πόρτες. Από την άλλη, δεν μπορούμε και να λειτουργήσουμε ως ευήθεις, ως χαζοί δηλαδή- και όταν βλέπουμε μια τέτοια προσπάθεια να μην τη σταματήσουμε εν τη γενέσει της. Αυτό έγινε με την επίθεση που έγινε στην Πλεύση Ελευθερίας πολύ μεθοδευμένα τους τελευταίους μήνες. Χρησιμοποιήθηκαν και άνθρωποι οι οποίοι κατά τεκμήριο πιστεύω ότι ξεκίνησαν με άλλη λογική και με άλλες προθέσεις, βρέθηκαν να μην έχουν, όμως, το ανάστημα ή τις αντιστάσεις ή να είναι επιρρεπείς σε μια χειραγώγηση - είναι δυστύχημα αυτό, ειδικά όταν αφορά νέους ανθρώπους, αλλά συμβαίνει. Από κει και πέρα, η υποχρέωσή μας είναι για τους πολλούς, που είναι πάρα πάρα πολλοί, παρά πολλοί άνθρωποι σε ετοιμότητα, σε εγρήγορση, σε διαδικασία σύνδεσης και συμμετοχής, και γι’ αυτούς προχωράμε μπροστά. Και με αυτή την προοπτική χαράσσουμε και τις επόμενες κινήσεις μας. Θα κάνουμε και στα τέλη του Γενάρη και στα μέσα του Φλεβάρη δύο πολύ ανοιχτές διαδικασίες και συγκεντρώσεις και θα προχωρήσουμε επίμονα με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς να παριστάνουμε ότι είμαστε ένα κόμμα σαν τα άλλα. Πολλοί θα θέλανε να μπει η Πλεύση Ελευθερίας εδώ, στο ποτήρι. Δεν μπαίνει. Είναι ωκεανός. Και, επομένως, επειδή ξέρουμε και καλή ναυπήγηση και καλή πλεύση και καλό κολύμπι αν χρειαστεί, θα πάμε έτσι.
Κώστας Εφήμερος: Ωραία. Η Πλεύση Ελευθερίας είναι ένα κάλεσμα, προς τους ανθρώπους να τη συνδιαμορφώσουν. Προς το υπάρχον πολιτικό σκηνικό, προς τα άλλα κόμματα; Σας είδαμε –και γράφτηκε μάλιστα και πολύ- ότι κατά την παρουσίαση του βιβλίου της κ. Νάντιας Βαλαβάνη, ήσασταν εκεί με τον κ. Λαπαβίτσα, τον κ. Λαφαζάνη, και αρκετό κόσμο που εκφράζει αυτόν τον χώρο, και τον κ. Πέτρο Παπακωνσταντινου, και γράφτηκε εντόνως ότι ζυμώνεται ένα νέο κόμμα, μέτωπο, οτιδήποτε. Η Πλεύση Ελευθερίας μπορεί να πάρει αυτή την πρωτοβουλία; Θέλει να πάρει αυτή την πρωτοβουλία; Θέλει να μιλήσει ως κόμμα με κόμματα; Θέλει να καλέσει; Πώς θα μπορούσε να…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, δεν θέλει να μιλήσει ως κόμμα με κόμματα, γιατί αυτή τη στιγμή η Πλεύση Ελευθερίας είναι σε μια διαδικασία συγκρότησης. Δεν θέλει να κάνει παραγοντισμό. Δεν θέλει να κάνει διακίνηση επιρροής. Είναι σε μια διαδικασία συγκρότησης. Βαθιά μου πεποίθηση είναι ότι το μέτωπο προϋποθέτει συγκροτημένες δυνάμεις. Βαθιά μου πεποίθηση επίσης είναι ότι το να συνενώνονται και να τα βρίσκουν εκ των ενόντων εκείνοι που πράγματι συμφωνούν σε κάποια πράγματα δεν λύνει το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι η απεύθυνση σε έναν κόσμο ο οποίος είναι βαθύτατα προδομένος, απογοητευμένος και τραυματισμένος, επιζητεί τη δυνατότητα να συμμετάσχει, δεν εκφράζεται από έναν παλαιοκομματικό τρόπο λειτουργίας, δεν εκφράζεται καν από μια παραδοσιακή λειτουργία, κομματική, αναζητεί έναν άλλον τρόπο, αναζητεί την πολιτικοποίηση και τη συμμετοχή, θέλει να έχει λόγο στο μέλλον του και στη ζωή του και αναζητεί τον τρόπο. Η Πλεύση Ελευθερίας αυτό ακριβώς επιθυμεί να συγκροτήσει. Τον τρόπο δηλαδή πραγματικής ενεργοποίησης της κοινωνίας.
Κώστας Εφήμερος: Υπάρχει κάποιος τρόπος… Γιατί ξέρετε, ετοιμάζονται να ψηφίσουν 4ο μνημόνιο, όπως πάνε…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κύριε Εφήμερε, εσείς ξέρετε ότι έχουν ψηφίσει και 4ο και 5ο Μνημόνιο. Ξέρετε ότι έχει υπογραφεί το 4ο Μνημόνιο τον Μάρτιο του 2016 με το ΔΝΤ και το 5ο Μνημόνιο, το οποίο εμφάνισαν ως συμπληρωμένο, ενώ ήταν συμπληρωματικό, τον Μάιο του 2016. Ήταν το λεγόμενο πολυνομοσχέδιο με τις 7.500 σελίδες. Έχει ψηφιστεί και 4ο, λοιπόν, και 5ο Μνημόνιο. Το 6ο είναι αυτό που ετοιμάζουν.
Κώστας Εφήμερος: Το 6ο ετοιμάζεται, αλλά έβλεπα σήμερα τις δηλώσεις του κ. Τζανακόπουλου, ο οποίος είναι έτοιμος να συζητήσει και για την επέκταση του κόφτη και μετά το 2018…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Στη δική μου συνείδηση, μολονότι έχει μεγάλη σημασία και να τα παρακολουθούμε και να ενημερωνόμαστε, έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία να αντιληφθούμε ότι αυτό το πράγμα αν απλώς το παρακολουθούμε και δεν το αντιμετωπίσουμε κατά μέτωπο ως καθεστώς, αν δεν πάμε να το ρίξουμε, δηλαδή, θα κρατήσει δεκαετίες ή και αιώνες. Θα υπάρξει και 4ο και 5ο και 6ο και 7ο και 8ο και 80ο.
Το πρώτο Μνημόνιο –εγώ το έλεγα από το 2012- έχει διάρκεια ρητή και καταγεγραμμένη έως το 2060. Κάποιοι τότε έλεγαν ότι θα είναι μικρής διάρκειας ρύθμιση για να πάμε στην ανάπτυξη. Είναι ένα καθεστώς, είναι μια επιβολή, είναι ένα ολοκληρωτικό σύστημα, απολυταρχικό, και ενεργοποιεί το δικαίωμά μας και την υποχρέωσή μας τη δημοκρατική να αμυνθούμε, να το ρίξουμε.
Κώστας Εφήμερος: Λοιπόν, έχουμε φτάσει στο τέλος του πρώτου μισού. Στο δεύτερο μισό, σας υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να είμαι με πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις και να πιέζω λίγο περισσότερο στο χρόνο προκειμένου να πάρουμε περισσότερες απαντήσεις.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είμαι ανθεκτική στην πίεση, πάντως.
Κώστας Εφήμερος: Το έχουμε καταλάβει. Σε 5΄ και πάλι μαζί.
[ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ]
Κώστας Εφήμερος: Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Είμαστε στο 2ο μέρος της εκπομπής «Εντός» από το The Press Project και από τα κανάλια της περιφέρειας και σε μία ειδική συμπαραγωγή και με το Ionian tv. Έχουμε σήμερα μαζί μας την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου. Στο πρώτο μισάωρο μιλήσαμε έτσι για τα γενικά ζητήματα γύρω από την Πλεύση και τον χώρο της κεντροαριστεράς και τώρα θα μου επιτρέψετε να κάνω μερικές πιο συγκεκριμένες ερωτήσεις.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Για τον χώρο της κεντροαριστεράς δεν μιλήσαμε, μην μπερδευτούμε, έτσι;
Κώστας Εφήμερος: Όχι, όχι, του αντιμνημονιακού μετώπου, η κεντροαριστερά είναι στις ερωτήσεις και είναι για τα επόμενα, ναι. Θα ήθελα να κάνω μία ερώτηση, την οποία έχω δει ότι επισταμένως απαντάτε με έναν διαφορετικό τρόπο, αλλά θα ήθελα να σας προκαλέσω να την ξανασκεφτείτε την απάντηση. Έχει να κάνει με το δίλημμα ευρώ ή δραχμή.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι.
Κώστας Εφήμερος: Τα επιχειρήματά μου είναι τα εξής: όταν σε έναν δημόσιο διάλογο έχει περάσει στην κοινωνία το ερώτημα, δηλαδή ο κόσμος πραγματικά αναρωτιέται μέσα του εάν το ευρώ ή η δραχμή θα φέρει και ποιες θα είναι οι εξελίξεις. Είναι δύσκολο να απαντάς χωρίς να απευθυνθείς πραγματικά στις ανησυχίες του κόσμου, λέγοντας ότι δεν είναι τόσο μεγάλο ζήτημα αφενός…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν έχω ποτέ πει ότι δεν είναι τόσο μεγάλο ζήτημα.
Κώστας Εφήμερος: Όχι, λέτε ότι δεν είναι το πρωτεύον όμως, ότι δεν είναι πολιτικό.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ούτε αυτό έχω πει.
Κώστας Εφήμερος: Ωραία πείτε τι έχετε πει, να το διορθώσουμε μετά.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εκείνο που λέω, κύριε Εφήμερε, και το λέω πολύ καθαρά και μου κάνει μεγάλη εντύπωση που υπάρχει αυτή η δυσκολία να γίνει αντιληπτό, όχι από τον κόσμο, από τους δημοσιογράφους πιο πολύ.
Κώστας Εφήμερος: Θα έχουμε κάποιο πρόβλημα.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εκείνο που λέω ξεκάθαρα είναι: όχι ευρώ. Εκείνο που λέω ξεκάθαρα είναι ότι ένα νόμισμα που πια δεν είναι νόμισμα αλλά είναι όπλο εναντίον του λαού, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ένα οικονομικό μέσο. Λέω λοιπόν ότι από τη στιγμή που η πατρίδα μας έχει υποταχθεί, για την ακρίβεια έχει παραδοθεί, γιατί ο λαός δεν υποτάχθηκε, δεν υπέκυψε, έχει παραδοθεί σε μια δεσποτεία, η οποία ενεργεί με εργαλείο και με όπλο εναντίον του λαού το νόμισμα, το ευρώ, είναι υποχρέωσή μας να αντισταθούμε και να αποκρούσουμε και το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το λέω πάρα πολύ καθαρά. Το να απαντήσει κανείς ότι η δραχμή ή ένα οποιοδήποτε νόμισμα είναι πανάκεια είναι εσχάτη πλάνη. Εγώ δεν πιστεύω σε κανένα νόμισμα. Δεν πιστεύω σε κανένα νόμισμα ως τρόπο λύσης των ζητημάτων που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, κυρίως δεν πιστεύω ότι υπάρχει νόμισμα το οποίο εγγυάται αυτό που είναι το υπέρτερο και για το οποίο παλεύουμε: τη δημοκρατία και την ελευθερία. Εμείς πρέπει να έχουμε στον νου μας ότι πρέπει να απελευθερωθούμε, πρέπει να αποκατασταθεί το δημοκρατικό πολίτευμα. Μπορεί αυτή τη στιγμή να γίνει αυτό στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης; Κατά την άποψή μου, το έχω νομίζω ξαναπεί σε εσάς, δεν έχει σημασία αν θα μπορούσε να γίνει, γιατί αυτή τη στιγμή καλούμαστε να αποδεχθούμε ότι θα γίνει με όρους υποταγής και κατάλυσης της δημοκρατίας. Συνεπώς εμένα δεν με ενδιαφέρει πια εάν θεωρητικά θα μπορούσε να γίνει, με ενδιαφέρει ότι πια υπάρχει ενεργό το καθήκον αντίστασης και απόκρουσης αυτής της επιβολής, υπάρχει το καθήκον αποτίναξης αυτού του ζυγού και δεν μπορεί να παριστάνουμε πια ότι είμαστε σε μία διεθνή ένωση που λειτουργεί ως ένωση ισότιμων κυρίαρχων κρατών.
Κώστας Εφήμερος: Ωραία.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι καθαρό αυτό;
Κώστας Εφήμερος: Ναι. Ξεκάθαρο είναι αυτό.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Νομίζω ότι είναι πολύ ξεκάθαρο. Σε εμένα ήταν πάντα ξεκάθαρο και θέλω να σας πω και κάτι άλλο: πώς εγώ βλέπω το νόμισμα, πώς το βλέπουμε στην Πλεύση Ελευθερίας. Σαν ένα εργαλείο που θα απελευθερώσει τους πολίτες, θα επιτρέψει στις παραγωγικές δυνάμεις να παραγάγουν, θα επιτρέψει στους πολίτες να έχουν συναλλαγές, θα επιτρέψει στις οικογένειες να φάνε, θα επιτρέψει ξανά στους επαγγελματίες να ενεργοποιήσουν τη δράση τους. Αυτή είναι η λειτουργία του νομίσματος και αυτό, αυτή τη στιγμή πρέπει να μπορέσουμε να το κάνουμε με τεχνικούς όρους, με τεχνικές επιλογές που δεν έχει σημασία πώς θα τις βαφτίσουμε και ποια χαρακτηριστικά θα έχουν.
Κώστας Εφήμερος: …διαγραφή χρέους, όλα αυτά.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, όχι, εννοώ ηλεκτρονικό νόμισμα, ψηφιακό νόμισμα, εθνικό νόμισμα που μπορεί να έχει την ονομασία δραχμή ή οποιαδήποτε ονομασία, σημασία έχει λειτουργικά να μη συντελεί σε αυτόν τον στραγγαλισμό της κοινωνίας που συντελεί αυτή τη στιγμή το ευρώ.
Κώστας Εφήμερος: Θα μπορούσαμε να τους αιφνιδιάσουμε και να το ονομάσουμε «ευρώ», έτσι κι αλλιώς δικό μας είναι το όνομα. Το ζήτημα είναι το εξής: αυτό το καταλαβαίνω το «όχι ευρώ». Ο κόσμος θέλει να καταλάβει όμως εάν μπούμε σε μια διαδικασία όπως τη λέτε επαναστατική, γιατί επανάσταση είναι αυτό, επαναστατική διαδικασία είναι αυτό που προτείνετε: ο κόσμος να ξεσηκωθεί και να απελευθερωθεί.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτή είναι η άποψή μου, ότι αυτό χρειάζεται.
Κώστας Εφήμερος: Εφόσον βρισκόμαστε σε αυτό, ο κόσμος έχει κατ’ αρχάς τις αναμνήσεις ότι αυτό έχει αίμα συνήθως και αφετέρου, πολιτικά, όπως και να το δείτε, δημοσιογραφικά είναι πάρα πολύ εύκολο να το παρακολουθήσεις, κερδίσανε από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα όσοι μπορέσανε να ενσαρκώσουνε ένα κομμάτι ελπίδας για το αύριο. Αυτή τη στιγμή εσείς προτείνετε και λέτε ότι η ελπίδα που έρχεται για το αύριο είναι μια απελευθερωμένη Ελλάδα και δεν είναι ξεκάθαρο για τον κόσμο ποια είναι η διαδικασία και πόσο αίμα χρειάζεται στο ενδιάμεσο.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ναι. Είναι πολύ εύστοχες οι ερωτήσεις σας. Θα ξεκινήσω λέγοντάς σας ότι αυτή τη στιγμή χύνεται αίμα. Χύνεται το αίμα των ανθρώπων οι οποίοι πεθαίνουν στο βωμό του Μνημονίου. Μπορεί να μην το βλέπεις αλλά το Μνημόνιο έχει πάρα πολλά ανθρώπινα θύματα, πάρα πολλές απώλειες ανθρώπινων ζωών και έχει προκαλέσει και την καταρράκωση των ανθρώπινων υπάρξεων. Συνεπώς, δεν συμμερίζομαι εκείνους που φοβούνται ότι παλεύοντας και αντιστεκόμενοι θα πάθουν κάτι χειρότερο από αυτό που τους συμβαίνει, την ώρα που υποτάσσονται. Και θα σας πω…
Κώστας Εφήμερος: Δεν είναι εύκολο να πάτε με τους εξαθλιωμένους και μόνο. Χρειάζεται να πείσετε και τα κομμάτια της κοινωνίας που δεν έχουν φτάσει στην εξαθλίωση, να βλέπουν το αίμα να χύνεται δίπλα τους.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν παριστάνω ότι αυτή η μάχη είναι ταξική κύριε Εφήμερε. Δεν το πιστεύω ότι είναι ταξική και εκεί νομίζω ότι υπάρχει και μία πολύ μεγάλη σύγχυση. Δεν είναι ταξική, είναι υπαρξιακή, είναι πατριωτική, είναι δημοκρατική. Δεν παλεύει για την ελευθερία του και για την αξιοπρέπειά του μόνο εκείνος που έχει χάσει την τελευταία ρανίδα δυνατοτήτων επιβίωσης, όχι, παλεύει εκείνος ο οποίος εμπνέεται και πιστεύει βαθιά ότι η ανθρώπινη ύπαρξη είναι σύμφυτη με αυτές τις αξίες. Συνεπώς εγώ δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι αυτή η μάχη είναι μάχη συμφερόντων, καθόλου, δεν το πιστεύω. Πιστεύω ότι είναι μάχη αξιών.
Κώστας Εφήμερος: Ναι, αλλά πόση εμπιστοσύνη έχετε σε αυτό που λέγεται λαός;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Πολύ μεγάλη.
Κώστας Εφήμερος: Δεν σας ανησυχεί ότι ο κ. Λεβέντης βρίσκεται στη Βουλή, ο κ. Σώρρας αποκτά δεκάδες χιλιάδες οπαδούς;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας έλεγα ότι με θλίβει, ταυτόχρονα δεν με εκπλήσσει, γιατί και για την μία περίπτωση που αναφέρατε και για την άλλη, έγινε μία πολύ συστηματική προσπάθεια προώθησης, ακόμη, αν θέλετε και της διαδικασίας διακωμώδησης που δημιουργούσε ένα αντανακλαστικό, αν θέλετε, τρολ-ψήφου.
Κώστας Εφήμερος: Ναι, αλλά αυτό στην Αμερική έγινε πρόεδρος. Εννοώ ότι αυτά τα συστήματα είναι αρκετά δυνατά, ώστε να φτάσουν αυτούς τους ανθρώπους πολύ πιο ψηλά από ό,τι φανταζόμασταν πριν από μερικά χρόνια.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, νομίζω ότι είναι διαφορετικές οι περιπτώσεις, με ποια έννοια, ότι ο Τραμπ είναι ένα βαθύτατα συστημικό πρόσωπο, που όμως επέλεξε να κάνει μία εκστρατεία προεκλογική ποντάροντας στο αντισύστημα. Είναι όμως ένας άνθρωπος βγαλμένος μέσα από το σύστημα, που έχει παίξει με τους όρους του συστήματος…
Κώστας Εφήμερος: Καλά και ο κ. Λεβέντης είχε δικό του τηλεοπτικό σταθμό πανελλαδικής εμβέλειας.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: … από την άλλη πλευρά τώρα η επιλογή που γίνεται να διοχετεύεται - και αυτή γίνεται και κεντρικά και συστημικά, εμένα μου κάνει τρομερή εντύπωση ας πούμε ότι όλα τα μέσα ενημέρωσης και όλοι οι δημοσιογράφοι ξαφνικά ξύπνησαν και μιλούν για την περίπτωση αυτή την οποία αναφέρατε, σαν να υπάρχει μία γραμμή τώρα να αναδείξουμε και αυτήν την επιλογή, για να διοχετεύσουμε προς τα εκεί ένα κομμάτι της κοινωνίας, που ενδεχομένως ψάχνει έκφραση. Εκείνο που θέλω να σας πω στην ερώτησή σας είναι ότι η ελπίδα δεν «έρχεται», την ελπίδα θα τη φέρουμε, θα τη φέρει ο κόσμος, οι πολίτες. Και πρέπει να πούμε καθαρά, ότι υπάρχει μία στρατηγική του συστήματος προς την κατεύθυνση της απελπισίας και της παραίτησης των πολιτών. Υπάρχουν κάποιοι που λένε: δεν υπάρχει ελπίδα, όλοι είναι ίδιοι, όλοι είναι ξεπουλημένοι, όλοι είναι χαμένα κορμιά, όλοι έχουν κάνει deal, κανείς δεν θα σε εκπροσωπήσει, παραιτήσου. Αυτό το σύστημα δρα, δρα και μέσα στον αντιμνημονιακό χώρο. Αυτό είναι που καταγγείλαμε. Δρα για να παραιτήσει την κοινωνία, δρα για να την απενεργοποιήσει. Εκεί, λοιπόν, θέλει πολύ ενεργά αντανακλαστικά και θέλει να δείξουμε ότι ούτε είναι όλοι ίδιοι, ούτε είναι όλοι εξωνημένοι και ότι η ελπίδα κυρίως δεν προέρχεται από πολιτικά πρόσωπα ή πολιτικά κόμματα, προέρχεται πρώτα απ’ όλα από την ίδια την κοινωνία.
Κώστας Εφήμερος: Πώς θα το καταφέρετε αυτό, έχοντας απέναντί σας όλο αυτό το συστημικό τείχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης και από τα κοινωνικά δίκτυα ολόκληρες στρατιές, πλέον και εταιρειών, οι οποίες δρούνε πολύ συγκεκριμένα και με πολύ μεγάλη στόχευση και με πολύ συγκεκριμένο τρόπο;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα κύριε Εφήμερε, γιατί νομίζω ότι, θα το πω καθαρά, το στοίχημα μας είναι να ρίξουμε το σύστημα απ’ έξω και όχι από μέσα. Να ρίξουμε το σύστημα πραγματικά, πηγαίνοντας κόντρα στο σύστημα. Πολύ μεγάλη υπόθεση. Για ’μένα η εγγύηση του να πετύχει αυτό το εγχείρημα είναι ο καθένας και η καθεμιά. Και πραγματικά σας το λέω το πιστεύω βαθύτατα, αλλιώς δεν θα αντλούσα τη δύναμη αυτή.
Κώστας Εφήμερος: Σας έχω ξανακούσει να το λέτε αυτό για το σύστημα απ’ έξω και βλέπω ότι σε όλα τα μηνύματα στο facebook, που καταφέρονται εναντίον της Πλεύσης Ελευθερίας υπάρχει συστηματικά η αναφορά ότι βγαίνετε συνέχεια στο ΣΚΑΪ και στην πραγματικότητα κι εσείς δεν διαφέρετε. Γιατί βγαίνετε τόσο συχνά στο ΣΚΑΪ, δεν σας καλούν στον ΑΝΤΕΝΝΑ;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Έχουν καιρό να με καλέσουν, η αλήθεια είναι. Κοιτάξτε, όσο ήμουν βουλευτής δεν έβγαινα σχεδόν καθόλου στην τηλεόραση. Με καλούσαν πολύ, δεν έβγαινα σχεδόν καθόλου, γιατί πίστευα ότι η δουλειά του βουλευτή είναι στη Βουλή, και το πιστεύω ακόμα, και μέσα από το έργο του πρέπει να επικοινωνεί με την κοινωνία. Υπήρχε το Κανάλι της Βουλής και η δυνατότητα στους πολίτες να παρακολουθούν. Και ως Πρόεδρος της Βουλής επίσης, έδωσα μία ή δύο το πολύ τηλεοπτικές συνεντεύξεις. Το ξέρετε. Συνεπώς, η τηλεόραση δεν είναι ούτε αυτοσκοπός ούτε πανάκεια. Είναι, όμως, ο τηλεοπτικός χρόνος και το ψηφιακό φάσμα που έχει διανεμηθεί ένα αγαθό το οποίο προορίζεται για την κοινωνία. Όταν συνεπώς καλούμαι, πηγαίνω, εάν φυσικά δεν προσκρούει εντελώς η πρόσκληση στην αξιοπρέπειά μου ή σε βασικές αρχές, δεν πηγαίνω παντού, όταν προσκαλούμαι πηγαίνω, θεωρώ ότι ο τηλεοπτικός χρόνος δεν ανήκει στους τηλεοπτικούς σταθμούς, ανήκει στους πολίτες, που έχουν το δικαίωμα να ενημερωθούν και εφόσον έχω αυτή τη δυνατότητα, το κάνω.
Μου προκαλεί όμως μια ευθυμία το να υπαινίσσεται κανείς ότι με ευνοεί ο ΣΚΑΪ όταν είναι γνωστό ποια λυσσαλέα επίθεση έχω δεχθεί από αυτόν το σταθμό και από όλους τους σταθμούς - δεν υπάρχει τηλεοπτικός σταθμός που δεν μου έχει επιτεθεί. Είναι παγκοίνως γνωστό ότι από μέσα από τους σταθμούς αυτούς δεν έχω διστάσει να συγκρουστώ και με τις ιδιοκτησίες τους και με τους δημοσιογράφους. Όχι ότι και αυτό είναι αυτοσκοπός, αλλά δεν θα χαριστώ σε κανέναν. Συνεπώς, αυτοί που προσπαθούν έτσι λίγο να δημιουργήσουν κλίμα ή εντυπώσεις, νομίζω ότι παραγνωρίζουν κάτι που είναι πολύ – πολύ σημαντικό: Τελικά και οι πολίτες, εγώ το πιστεύω και αυτό, δεν γελιούνται ούτε μπορείς να τους κοροϊδέψεις. Σε κρίνουν και σε αξιολογούν γι’ αυτό που πράγματι είσαι και γι’ αυτό που πράγματι κάνεις και γι’ αυτό που πράγματι λες. Δεν πά’ να λέει οποιοσδήποτε τα χίλια μύρια όσα, θα πούνε σε λίγο ότι είμαι και πράσινο τέρας και τρώω παιδάκια το βράδυ. Σημασία έχει τι πραγματικά κάνεις και τι πραγματικά λες και πώς το κάνεις και πώς το λες.
Κώστας Εφήμερος: Λοιπόν, έχουμε δώδεκα λεπτά στη διάθεσή μας. Να μιλήσουμε λίγο…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Αυτό ήταν απειλή;
Κώστας Εφήμερος: Ναι, απειλή για μένα. Έχουμε δώδεκα λεπτά και θα ήθελα λίγο να μιλήσουμε για την κεντροαριστερά, μια που το ανέφερα και στην αρχή. Επιστρέφει ο κ. Παπανδρέου.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ως ζόμπι.
Κώστας Εφήμερος: Όχι, εντάξει εγώ δεν θα πω κάτι τέτοιο θα πω ότι σύμφωνα με τις δηλώσεις του, αν είχαμε ακολουθήσει το πρόγραμμά του από το ’12 δεν θα είχαμε πρόβλημα τώρα.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Γιατί παραιτήθηκε το ’11;
Κώστας Εφήμερος: Τον έφαγε ο κ. Βενιζέλος. Τώρα υπάρχει ένα ζήτημα. Θέλετε να μου πείτε… Να, αυτό είναι το εύκολο ερώτημα για εσάς. Να προσθέσω κι ένα σκέλος ακόμα. Είστε κόρη ενός προέδρου κόμματος και παρόλο που έχετε καταφέρει να μη συνδέεστε με ένα νεποτιστικό σύστημα, συνεχίζετε παρ’ όλα αυτά. Δεν είσαστε κι εσείς ένα μέρος ανθρώπων που κληρονομούν την πολιτική δράση;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να σας απαντήσω για το δεύτερο για να μη θεωρηθεί ότι το αποφεύγω και να πάμε και στο πρώτο που θεωρώ ότι είναι πολύ σοβαρό. Στη ζωή μου όλη πάσχισα πραγματικά ακριβώς για να πατάω πάντα στα πόδια μου και για να μη μου χαριστεί τίποτα. Και είχα την τύχη και οι δυο μου γονείς, για τους οποίους είμαι πολύ περήφανη, αυτή την ανεξαρτησία και αυτή την ελευθερία, όχι απλώς να τη σέβονται αλλά να την ενθαρρύνουν. Σε καμμιά μου επιλογή δεν είχα την παρότρυνση από την οικογένειά μου: και στο ότι επέλεξα τη δικηγορία, ο πατέρας μου μού έλεγε «όχι, παιδί μου, μην επιλέξεις αυτό το δύσκολο επάγγελμα», και όταν επέλεξα να ασχοληθώ με την πολιτική και πάλι δεν υπήρχε κανενός τέτοιου είδους αντίληψη. Συνεπώς, νομίζω ότι έχει μια σημασία ο καθένας να κρίνεται για την επιλογή και τη διαδρομή του. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαι περήφανη για τους γονείς μου, είμαι πάρα πολύ, αλλά δεν σημαίνει επίσης ότι αναδέχομαι ή κληρονομώ πολιτικές επιλογές.
Κώστας Εφήμερος: Υπό αυτό το πρίσμα και ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Παπανδρέου δεν κουβαλάνε μαζί τους κάτι; Κι αυτοί κρίνονται αποκλειστικά για το τι έκανε ο καθένας ξεχωριστά;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε, ο καθένας κρίνεται, φυσικά, πρωτίστως για τις πράξεις του. Αν κάποιος βέβαια αποδέχεται να γίνεται οτιδήποτε με την ιδιότητα του συγγενούς ή του κληρονόμου και γι’ αυτό θα κριθεί. Προσωπικά, ήταν κάτι που σε όλη μου τη ζωή απέκρουα και δεν υπήρξα ποτέ -μιας και αναφερθήκατε στο ότι ο πατέρας μου ήταν Πρόεδρος του Συνασπισμού για έντεκα χρόνια- εγώ δεν ήμουν μέλος του Συνασπισμού ποτέ. Ήμουν σε ανεξάρτητη φοιτητική παράταξη, δεν ήμουν στη νεολαία του Συνασπισμού, είχα εντελώς άλλη…
Κώστας Εφήμερος: Δεν ήταν πειστικός ο πατέρας σας;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Όχι, δεν συμμεριζόμουν πάρα πολλές πολιτικές επιλογές και οφείλω να σας πω ότι πράγματα τα οποία αποφάσισα να αποδεχθώ σε επίπεδο κομματικής λειτουργίας στο ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας ότι έτσι γίνονται -εγώ γράφτηκα στο ΣΥΡΙΖΑ το 2012 αφού εξελέγην βουλευτής, για να φτιάξουμε τον ΣΥΡΙΖΑ των μελών- εκείνα ακριβώς τα πράγματα που θεωρούσα προβληματικά και με τα οποία διαφωνούσα είναι εκείνα τα οποία κατά την κρίση μου οδήγησαν στη μεγάλη προδοσία το 2015: Μια κομματική λειτουργία εικονική μια ενασχόληση του πολιτικού δυναμικού με τα ήσσονα και με τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, μια εσωτερική αναμέτρηση και από δίπλα να περνάει η προδοσία και ούτω καθ’ εξής. Αυτό είναι ένα μάθημα για το μέλλον και είναι και μία πολύ σαφής απόδειξη ότι με τέτοιου είδους λειτουργίες δεν μπορεί να πας στην πολύ μεγάλη σύγκρουση που πρέπει να γίνει.
Κώστας Εφήμερος: Επειδή τελειώνει ο χρόνος μας να πάμε λίγο στην Κεντροαριστερά…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Μην τη χάσουμε την Κεντροαριστερά! Κοιτάξτε, για μένα η έννοια της Κεντροαριστεράς είναι ένα κατασκεύασμα ουσιαστικά ανακύκλωσης ενός έκπτωτου πολιτικού προσωπικού. Τα πρόσωπα τα οποία συγκροτούν αυτό το χώρο έχουν κριθεί πολιτικά και θα έπρεπε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό τους να βρίσκεται στη φυλακή, όπως και ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των μνημονιακών δυνάμεων. Θεωρώ ότι είναι τραγική, είναι τεράστια η ευθύνη του Τσίπρα για το ότι έχουν το θράσος να επιστρέφουν και να παριστάνουν και τους δικαιωμένους άνθρωποι και κόμματα που έχουν βαρύτατη ευθύνη για την καταστροφή της χώρας και, συνεπώς, αυτό το οποίο πιστεύω ότι έχει σημασία είναι ο λαός να μην ξεχάσει: να ενεργοποιήσει τα αντανακλαστικά και τη μνήμη του. Δεν πρόκειται αυτά τα πρόσωπα, αυτές οι δυνάμεις να σώσουν οτιδήποτε άλλο παρά μόνο το πολιτικό τους τομάρι, και γι’ αυτό και μόνο ανησυχούν.
Κώστας Εφήμερος: Ήταν πάντοτε αρκετά προβληματικό, τα τελευταία 10-15 χρόνια, να διακρίνεις τις διαφορές που είχε το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ. Αλλά τώρα πλέον που έχουμε κι ένα μνημόνιο, τι θα μπορούσε να κάνει ένα κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ; Τώρα είναι πάσα-ερώτηση αυτή, αλλά θα απλώς ήθελα να το πείτε κι εσείς. Τι μπορεί να κάνει, ποιες είναι οι διαφορές που έχει ο κ. Μητσοτάκης από την κα Γεννηματά;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ποιον απασχολεί αυτό, κύριε Εφήμερε;
Κώστας Εφήμερος: Ξέρετε, θα πάρουν κανένα 30% αυτοί πάλι.
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν το πιστεύω. Εγώ πιστεύω βαθιά -και γι’ αυτό θα εργαστώ και γι’ αυτό εργάζομαι- ότι θα κατακρημνιστούν άπαντες. Πιστεύω ότι το σκίρτημα το κοινωνικό και πολιτικό του 2012 θα επαναληφθεί, και αυτό πρέπει να γίνει. Πρέπει να τους απορρίψει ο λαός, μαζικά και συνολικά, όλες τις μνημονιακές δυνάμεις, όλους εκείνους που νομίζουν ότι θα μοιράσουν την πίτα. Θυμάστε το ’12, το θυμάμαι κι εγώ, ο Μάης του ’12 ήταν τεράστια κοινωνική και πολιτική τομή και μια αντίστοιχη κοινωνική και πολιτική και εκλογική τομή πρέπει να γίνει όποτε κι αν έχουμε εκλογές.
Κώστας Εφήμερος: Εάν είχαμε υποθετικά εκλογές σε ένα μήνα, η Πλεύση Ελευθερίας προλάβαινε να συγκροτήσει όλο αυτό το σχέδιο που έχει μπροστά της; Γιατί μας το περιγράψατε έχει ρυθμούς, βήμα – βήμα να προχωρήσετε. Προλαβαίνετε;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κοιτάξτε εμείς θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί και θα είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή. Αναγνωρίζουμε ότι αυτό που κάνουμε είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει σε ολόκληρη τη Μεταπολίτευση. Δεν το έχει τολμήσει κανείς. Γιατί όλοι λένε ότι «πρέπει με τους παραδοσιακούς όρους και τους παραδοσιακούς τρόπους και τις παραδοσιακές μεθόδους και κάνοντας συμβιβασμούς και κάνοντας ισορροπισμούς, μόνο έτσι πας μπροστά». Έτσι μου λέγανε και όταν πρωτοκατέβηκα βουλευτής, ότι «πρέπει να κάνεις να ράνεις…» Στοίχημά μου είναι ότι γίνεται κι αλλιώς. Και είμαστε πολλοί που το πιστεύουμε ότι γίνεται κι αλλιώς. Και αυτό που βλέπω στην κοινωνία και στην καθημερινή επαφή με τον κόσμο είναι ότι είναι πλειοψηφία αυτοί που πιστεύουν ότι γίνεται κι αλλιώς και αυτοί που θέλουν να γίνεται κι αλλιώς. Αυτό που μένει είναι να ενεργοποιήσουν τη δύναμή τους. Κι αυτό εμείς θα τους συνδράμουμε για να το κάνουν.
Κώστας Εφήμερος: Τελευταία ερώτηση νομίζω είναι αυτή…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Τις προλάβατε όλες;
Κώστας Εφήμερος: Όχι, τίποτα, φυσικά και δεν τις πρόλαβα…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα ξανάρθω.
Κώστας Εφήμερος: Θα ξαναρθείτε αναγκαστικά. Γιατί να βγαίνετε πιο συχνά στο ΣΚΑΪ από εμάς; Νομίζω ότι αξίζουμε…
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θέλετε να κάνουμε ένα τέτοιο μαραθώνιο;
Κώστας Εφήμερος: Μου φαίνεται είναι η καλύτερη λύση αυτή. Όλα αυτά που λέτε ακούγονται μεγαλόπνοα και ακούγονται σαν ένα σχέδιο το οποίο θα εξελιχθεί τους επόμενους δύο μήνες. Παρόλα αυτά η εικόνα σας μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα είναι μια εικόνα εσωστρέφειας. Θα την υπερκεράσετε σύντομα αυτή την εσωστρέφεια; Υπάρχει κάποια τελική λύση σε αυτό;
Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν υπάρχει εσωστρέφεια. Υπήρξε μια επίθεση. Κοιτάξτε, εμείς θελήσαμε να χρησιμοποιήσουμε το Διαδίκτυο, το είπαμε και στη Διακήρυξή μας, ως οργανικό εργαλείο της επικοινωνίας μας. Και ακριβώς αυτό το οργανικό εργαλείο χτυπήθηκε. Από μέσα. Δεν έγινε και τίποτα. Θα το αναπληρώσουμε και θα το ξεπεράσουμε. Σημασία έχει ότι δεν υπονομεύθηκε η προσπάθειά μας. Σημασία έχει ότι δεν πατάμε σε σάπιο σανίδι. Σημασία έχει ότι δεν έχουμε εντός αυτή τη στιγμή πρόσωπα διαβλητά που να δρουν προς άλλη κατεύθυνση. Τέτοιου είδους επιθέσεις, όπως έχω πει, επειδή ακριβώς, ναι, δεν είναι όλοι ξεπουλημένοι αλλά υπάρχουν και ξεπουλημένοι, και ξεπουλημένοι δήθεν ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι και ξεπουλημένοι δήθεν αριστεροί επαναστάτες και ούτω καθ’ εξής, αυτές οι επιθέσεις είναι αναμενόμενες. Σημασία έχει πώς τις αντιμετωπίζεις: Τις αντιμετωπίζεις συμβατικά και λες «είναι μέσα στο παιχνίδι κι εντάξει δεν θα πω και τίποτα γιατί θα μου επιτεθούν πιο πολύ»; Όχι. Εμείς τις αντιμετωπίσαμε αλλιώς. Είπαμε «ελάτε να μας επιτεθείτε τώρα». «Ελάτε, σας προσκαλούμε». Γιατί αυτή η υπόγεια επίθεση εμάς δεν μας τρομάζει. Και κάναμε την καταγγελία που κάναμε, που έκανε ο Διαμαντής Καραναστάσης, βγήκαμε επώνυμα, ονομαστικά, μιλήσαμε για τα πρόσωπα και ο καθένας έχει την ευθύνη του.
Αυτό μη γελαστούμε και νομίσουμε ότι είναι η αρχή και το τέλος του σύμπαντος. Απλώς είναι ένα δείγμα γραφής του πώς πηγαίνουμε εμείς σε αυτά. Ούτε εκβιαζόμαστε ούτε φοβόμαστε ούτε έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Δεν υπάρχει λοιπόν εσωστρέφεια, υπάρχει η αγωνία των ανθρώπων, φυσικά, να μην υπονομευθεί αυτή η προσπάθεια. Σε αυτή την αγωνία εγώ είμαι εγγυήτρια. Υπάρχει από την άλλη η αγωνιώδης και λυσσαλέα μεθόδευση να πληγεί στον πυρήνα της. Δεν είναι τυχαίο, εσείς το ξέρετε και από εμπειρία, οτιδήποτε είναι ανεξάρτητο, είναι επαναστατικό, είναι αυτόνομο, είναι αριστερό, πρέπει να πληγεί στην ταυτότητά του. Τι πιο αναμενόμενο από το να χτίσουν κι ένα μύθο εργασιακού μεσαίωνα. Πανομοιότυπη επίθεση με αυτή που έγινε και στο Press Project, με ίδια πρόσωπα μάλιστα απ’ ό,τι είδα. Και σε άλλες προσπάθειες.
Η δική μου θέση, κύριε Εφήμερε, είναι ότι όποιος θέλει να τα βάλει με αυτή την προσπάθεια ή με οποιονδήποτε υπηρετεί αυτήν την προσπάθεια ανιδιοτελώς και με την ψυχή του, τα βάζει μαζί μου και δεν θα περάσει καλά. Και από την άλλη πλευρά, εκείνοι που θέλουν να βάλουν πλάτη να στρωθούν και να δουλέψουμε - και δεν μιλάμε για εταιρία, η Πλεύση Ελευθερίας δεν είναι εταιρία, δεν έχει εργαζόμενους, είναι μια συλλογική προσπάθεια, στην οποία φυσικά καταβάλλουμε όλο μας το «είναι». Όποιος έχει όρεξη να το κάνει αυτό και δεν περιμένει ανταλλάγματα, είναι όχι απλώς ευπρόσδεκτος είναι κομμάτι μας. Και αυτό αποδεικνύεται από την πράξη.
Κώστας Εφήμερος: Κυρία Κωνσταντοπούλου, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Να ξέρετε, μετά τις επιθέσεις που είχαμε δεχθεί στο The Press Project, είχα σκεφτεί να ονομάσω την εκπομπή «Η γαλέρα», οπότε να λέει «Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στη γαλέρα του The Press Project». Αλλά, τελικά, δεν είχαμε το θάρρος. Λοιπόν, θα σας αποχαιρετίσω εδώ ως καταδικασμένος από την Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αττικής. Και θα σας δώσω ραντεβού την επόμενη εβδομάδα με μια πολύ ενδιαφέρουσα πολιτική συνέντευξη. Μείνετε συντονισμένοι. Καλό σας βράδυ.
