ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΔΑΙΝΟΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΧΜΗΣ!...


25-2-2017




Από τον Σπύρο Λαβδιώτη, οικονομολόγο-συγγραφέα

Το εβδομαδιαίο δελτίο για την ελληνική οικονομία του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) σε πρόσφατη έκθεσή του (9 Φεβρουαρίου 2017) 1 χαρακτηρίζει την έξοδο της χώρας από το ευρώ ωςαναποτελεσματική, ανεπιθύμητη και ανέφικτη.

Ο αναγνώστης με φοβερή έκπληξη διαπιστώνει ότι οι συντάκτες του δελτίου με περισσή αναλγησία, μεροληψία, παρασιώπηση και δογματισμό σκιαγραφούν ένα οικονομικό τοπίο σουρεαλιστικό όπου κυριαρχεί η παντελής έλλειψη επιχειρημάτων. 


Κι όλη αυτή η αντιεπιστημονική και αδιάλλακτη συμπεριφορά αναδεικνύεται, ενώ η χώρα βρίσκεται ξανά στο χείλος του γκρεμού και το μεγαλύτερο μέρος του λαού της έχει ήδη χορέψει το χορό του Ζαλόγγου και, δυστυχώς, ένα μέρος βρίσκεται στο κενό.

Η έκθεση ισχυρίζεται ότι η συζήτηση εξόδου της χώρας από τη ζώνη του ευρώ είναι ανώφελη για να τεθούν «υπό έλεγχο τα δημοσιονομικά μας και η βιωσιμότητα του χρέους». Κατ’ αρχάς, το χρέος που «βαπτίστηκε» δημόσιο χρέος κουβαλά στην πλάτη του τις κολοσσιαίες ζημιές των € 240 δις +, των δήθεν ελληνικών τραπεζών.

 Οι ζημιές αυτές εντάχθηκαν στους κρατικούς προϋπολογισμούς του 2012 και 2013 2. Η κοινωνικοποίηση τους με το έωλο επιχείρημα, οι τράπεζες είναι πολύ μεγάλες για να αποτύχουν (too big to fail), μετέτρεψε τον ελληνικό λαό σε νέο Σίσυφο του μαρτυρίου της αποπληρωμής του χρέους. 

Όμως, το επαχθές αυτό χρέος που εκτείνεται μέχρι το 2060, δεν είναι βιώσιμο, ούτε στην παρούσα ζωή, αλλά ούτε στην μετά θάνατον ζωή.

Επιπρόσθετα, η έξοδος από το ευρώ δεν γίνεται για να τεθούν υπό έλεγχο τα δημοσιονομικά, αλλά για να ανακτηθεί η νομισματική κυριαρχία και η ανεξαρτησία της Ελλάδας από τα δεσμά της Ευρωζώνης, που έχουν απολεσθεί με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την ένταξη στο «σταυρό του μαρτυρίου» του ευρώ.

 Η ανάκτηση του προνομίου της έκδοσης εθνικού μας νομίσματος και του καθορισμού της δικής μας νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής -χωρίς τα άκριτα και ατελέσφορα μέτρα λιτότητας– αποτελούν την αναγκαία συνθήκη για να εξέλθει η χώρα από τη μεγαλύτερη οικονομική και ανθρωπιστική κρίση που βιώνει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οφείλουν να γνωρίζουν οι οικονομολόγοι του ΣΕΒ, ότι η επανεκκίνηση της οικονομίας μετά τη συντριβή που έχει υποστεί με το ανεπίγνωστο και επιζήμιο «πάση θυσία στο ευρώ», απαιτεί turbo χρήμα και όχι δανεικά. Χρειάζεται στην πρώτη φάση της αποδέσμευσης, η νομισματοποίηση του χρέους από τη δική σου, εθνική πλέον κεντρική τράπεζα, για να επιτευχθεί η ανασυγκρότηση της οικονομίας, η μείωση της εφιαλτικής ανεργίας, η αποτροπή της μετανάστευσης, η στήριξη της βιομηχανίας, των επιχειρήσεων και των αγροτών.

Τότε μόνο οι Έλληνες πολίτες και οι επιχειρήσεις θα έχουν την ελπίδα μέσω μιας νέαςΣεισάχθειας να δουν το φως στο βάθος του τούνελ.


Οφείλουν επίσης να γνωρίζουν οι οικονομολόγοι του ΣΕΒ, ότι δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο που να παραλληλίζει το θεσμό μιας κοινής αγοράς με ένα ενιαίο συμβολικό νόμισμα (fiat currency) που το εκδίδει μια υπερεθνική κεντρική τράπεζα.

3 Ένας θεσμός θεμελιωμένος σε ένα δαιδαλώδες νομικό πλέγμα Συνθηκών και διατάξεων όπου ένας αριθμός ανεξάρτητων κρατών που έτυχε τα περισσότερα να συνορεύουν γεωγραφικώς μεταξύ τους -με διαφορετικά ήθη και έθιμα, γλώσσα, κινητικότητα εργατικού δυναμικού, βιομηχανικό επίπεδο και τεχνογνωσία- να έχουν «συγκολληθεί» με μία ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα (ΕΚΤ) με έδρα τη Φραγκφούρτη!

Όμως, η ΕΚΤ δεν έχει μόνο το μονοπώλιο έκδοσης του ενιαίου νομίσματος και τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής των κρατών-μελών, αλλά είναι μια αρχή πλήρως ανεξάρτητη από πολιτική επιρροή: «Ούτε η ΕΚΤ, ούτε καμία από τις εθνικές κεντρικές τράπεζες επιτρέπεται να ζητήσουν ή να δεχθούν οδηγίες από τις κυβερνήσεις τους ή από οιοδήποτε κράτος-μέλος της ΕΕ, και αυτή η αρχή πρέπει να γίνει σεβαστή.4 Και το πιο δεσμευτικό, η ΕΚΤ δεν είναι «δανειστής εσχάτης ανάγκης» των κρατών- μελών, ούτε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, παρά μόνο των τραπεζών του Ευρωσυστήματος.5

Ως συνέπεια, η ΕΚΤ ασκεί ολοκληρωτικό έλεγχο στη σφαίρα της νομισματικής πολιτικής στη ζώνη του ευρώ έχοντας ως πρότυπο την Deutsche Bundesbank με μια και μοναδική εντολή, τη σταθερότητα των τιμών, χωρίς καμία αναφορά για την απασχόληση. Εν αντιθέσει, η νομοθεσία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Federal Reserve) αναφέρει ότι η νομισματική πολιτική των ΗΠΑ θα επιδιώξει «να προωθήσει αποτελεσματικά τους στόχους της μέγιστης απασχόλησης, σταθερές τιμές, και μέτρια μακροπρόθεσμα επιτόκια».6

Όλη αυτή η αίγλη και η νομισματική εξουσία εκχωρήθηκε σε μία υπερεθνική κεντρική τράπεζα από κράτη-μέλη που εντάχθηκαν στη ζώνη του ευρώ, αφού πρώτα απεμπόλησαν την νομισματική κυριαρχία και τον στόχο της μέγιστης απασχόλησης. Και το παράδοξο, πριν την ύπαρξη πολιτικής ένωσης, δημοσιονομικής ομοσπονδίας, τραπεζικής ένωσης και ταμείου εγγύησης τραπεζικών καταθέσεων των πολιτών. Είναι δυνατόν να μη σηκώνεται η «τρίχα της κεφαλής σου» όταν οι οικονομολόγοι του ΣΕΒ διατρανώνουν την πίστη τους σ’ αυτό, το από τη γέννησή του ελαττωματικό σύστημα;

Η σύνεση και η μετριοπάθεια δεν βλάπτουν. Γι αυτό, οι συντάκτες της «Εξόδου από το Ευρώ» οφείλουν να αναθεωρήσουν τις λανθασμένες και ατεκμηρίωτες απόψεις τους. Με παρρησία να αναγνωρίσουν ότι η Ευρωζώνη είναι μια ανάποδη γέννα, ένα κακότεχνο οικοδόμημα, ένα μισοτελειωμένο σπίτι, χωρίς πόρτες, παράθυρα, και χωρίς οροφή και ήταν έτοιμο να καταρρεύσει στην χρηματοπιστωτική καταιγίδα του 2008.

Γεγονός, που αναγνωρίστηκε από τους αξιωματούχους της ΕΚΤ. 7 Διότι ποτέ δεν επετεύχθη η πολιτική ένωση, η τραπεζική ένωση και η δημοσιονομική ομοσπονδία.

Θα πρέπει να γνωρίζουν οι συντάκτες της «Εξόδου από το Ευρώ» όταν αναφέρουν ότι μια τέτοια ενέργεια είναι ανεπιθύμητη, ότι η ανάλυση της οικονομίας βασίζεται στη λογική, που αποτελεί λειτουργία του αριστερού ημισφαιρίου του εγκεφάλου. Ενώ η επιθυμία είναι συναίσθημα και αποτελεί λειτουργία του ανεξιχνίαστου δεξιού ημισφαιρίου, η πηγή των συναισθημάτων, εμπνεύσεων και δοξασιών του ανθρώπου. 

Η λογική όμως υποδεικνύει ότι όταν ένα κράτος δεν μπορεί να εκδώσει το δικό του νόμισμα αυτό δεν έχει καμία δύναμη να καθορίσει μια ανεξάρτητη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική και ως φυσική συνέπεια μετατρέπεται σε μια αποικία ενός ιμπεριαλιστικού συστήματος που οι κατευθυντήριες γραμμές και ντιρεκτίβες δίνονται από την Μητρόπολιν· και στη δεδομένη συγκυρία από την πανίσχυρη Γερμανία.


Ως απόρροια της απώλειας της δύναμης ενός κράτους να εκδίδει το δικό του νόμισμα, δεν χάνεται μόνο ο καθορισμός της ελεύθερης νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής, αλλά φθείρεται και η εθνική κυριαρχία του Κοινοβουλίου και ο θεσμός της Δημοκρατίας. 

Και μαζί, χάνεται η δυνατότητα του καθορισμού της αποτελεσματικής ζήτησης, της παραγωγής και της μέγιστης απασχόλησης του εργατικού δυναμικού του κράτους. Η δε κυβέρνηση μετατρέπεται σε μία απλώς τοπική επαρχιακή αρχή. 

Και οι τοπικές αρχές όχι μόνο δεν μπορούν να εκδώσουν το δικό τους νόμισμα, αλλά δεν έχουν στην κατοχή τους κανένα από τα εργαλεία της μακροοικονομικής πολιτικής. Η πολιτική τους επιρροή περιορίζεται σε σχετικά ασήμαντα οικονομικής φύσεως έργα.

Άρα, αναποτελεσματική είναι η παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, όπου η στασιμότητα της επιχειρηματικής δραστηριότητας και ο οικονομικός μαρασμός ήδη πλήττουν τη χώρα. Η δημόσια περιουσία θα εκποιηθεί 8 για να πληρωθούν οι τόκοι των δανείων και να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες που έχουν άδεια λειτουργίας από την Τράπεζα της Ελλάδος! 

Οι φόροι θα αυξηθούν περαιτέρω για να εξυπηρετηθούν οι απαιτήσεις των δανειστών και η φυγή στα ξένα των νέων επιστημόνων θα γιγαντωθεί. Και όλα αυτά εις βάρος του πολύπαθου ελληνικού λαού και των παραδόσεων του.

Είναι φυσιολογικό οι οικονομολόγοι του ΣΕΒ να δίνουν όρκο πίστης στο νομικό κατασκεύασμα του ευρώ, όταν αυτό συνετέλεσε τα μέγιστα στην καταστροφή μιας ολόκληρης οικονομίας και οδήγησε την κοινωνία στην απόγνωση και την απελπισία;

 Είναι φυσιολογικό το συγκλονιστικό γεγονός οι επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά την άλλη, η ανεργία να παραμένει σε ανεπίτρεπτα επίπεδα, η φτώχεια να διευρύνεται και η μετανάστευση σε στυλ 1960 να γιγαντώνεται· κι όσοι χάσανε την ελπίδα μέσα στο οικονομικό αδιέξοδο να οδηγούνται σε ακραίες λύσεις δίνοντας τέλος στη ζωή τους;

Όλη αυτή η συμφορά θα μείνει ανεξίτηλη στη μνήμη αυτών που τη βιώνουν και για τους νεωτέρους που θα τη διδαχθούν, γίνεται, όχι για να σωθεί η Ελλάδα και να τεθεί σε τροχιά ανάπτυξης, αλλά για να σωθεί το είδωλο του ευρώ και μαζί, οι τράπεζες.
Ιδίως, η Τράπεζα της Ελλάδος. Μία ανώνυμη εταιρία που η συντριπτική πλειοψηφία του μετοχικού της κεφαλαίου παραμένει άγνωστη στο λαό. 

Ατυχώς, η Τράπεζα της Ελλάδος επιτέλεσε πλημμελή εποπτεία του τραπεζικού συστήματος με συνεπακόλουθο τη σημερινή τραγωδία. Γι αυτό ωρύεται ο διοικητής της και με απρεπή συμπεριφορά, εκφοβίζει τους πολίτες με αναφορές για σύνορα και Βόρεια Κορέα. Όμως, η πλειονότητα των πολιτών έχει κατανοήσει ότι έχει εξαπατηθεί από την πολιτική ηγεσία του τόπου, καθώς τα συντρίμμια των απατηλών υποσχέσεων της «σωτηρίας» είναι πλέον εμφανή.

Είναι φανερό ότι υπάρχει σύγχυση στην οικονομική σκέψη των συντακτών της έκθεσης, διότι η σκληρή πραγματικότητα καταδεικνύει ότι η υπαγωγή της Ελλάδας στις 10 Μαΐου του 2010, στο Α’ Μνημόνιο της εθνικής υποτέλειας, υπήρξε το άλλοθι για να σωθεί το Ευρώ και οι τράπεζες του Ευρωσυστήματος,9 κυρίως της Γαλλίας και Γερμανίας, που κατείχαν ελληνικά χρεόγραφα αξίας άνω των € 140 δις. 

Ακολούθησε το Β’ Μνημόνιο με το περιβόητο PSI ή κοινώς «Η Μεγάλη ‘Μπλόφα’ της Σωτηρίας της Ελλάδος από τη Χρεοκοπία»10 που συνοδεύονταν από τη δανειακή σύμβαση των € 130δις. Η νέα δανειακή σύμβαση βαπτίσθηκε όπως και η Α’ δανειακή σύμβαση των € 110 δις, ως «βοήθεια χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας», ενώ απέβλεπε στη μετατροπή του χρέους από το ελληνικό δίκαιο σε ξένο. Και κανείς δεν διερωτήθηκε, είναι όντως έτσι τα πράγματα; Πως είναι δυνατόν να μπαίνει ζεστό χρήμα € 240 δις στην ελληνική οικονομία και το ΑΕΠ της χώρας αντί να αυξηθεί κατακρημνίζεται;

Πώς να διανοηθεί ο κοινός νους ότι με απίστευτες μεθοδεύσεις οι αρμόδιοι της ελληνικής κυβέρνησης, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου περνούσαν σε ΦΕΚ δεκάδες δις ευρώ ως παροχές στις ελληνικές τράπεζες με την εγγύηση του δημοσίου;11

Χαρακτηριστικό δείγμα της αδιαφάνειας των δις ευρώ παροχών προς τις τράπεζες με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου συνιστά η εγγραφή τους σε άσχετα ΦΕΚ, που άλλα αφορούσαν πλοία και λιμάνια, άλλα φορολογικές τροποποιήσεις κι άλλα βοσκοτόπια. 

Η διεθνής επιβεβαίωση θα έρθει λίγα χρόνια αργότερα. Σε τεκμηριωμένη ανάλυση με τίτλο «Πού Πήγαν τα Χρήματα Διάσωσης της Ελλάδος;»,12 η μελέτη παρουσιάζει τη ροή των κεφαλαίων των δανειακών συμβάσεων του Α’ και Β’ Μνημονίου, συνολικού ποσού € 240 δις. 

Το κύριο συμπέρασμα είναι ότι μόνο € 9.7 δις ή λιγότερο από 5% από το σύνολο των € 215.9 δις, που εκταμιεύτηκαν από τις δύο δανειακές συμβάσεις χρησιμοποιήθηκαν για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Το υπόλοιπο 95.5% πήγε για πληρωμές σχετιζόμενες με το χρέος και τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών!13



Ως επακόλουθο, το αέναο χρέος που επωμίστηκαν να κουβαλούν στην πλάτη τους οι εν ζωήΈλληνες πολίτες και οι μέλλουσες γενεές είναι αθέμιτο, επαχθές και επονείδιστο και πρέπει να διαγραφεί. Και θα διαγραφεί, διότι υπάρχει διεθνής στήριξη και διεθνής κατακραυγή για τα δεινά που αδίκως έχει υποστεί η ελληνική κοινωνία. 

Παρά ταύτα οι τράπεζες του Ευρωσυστήματος έμειναν ατιμώρητες. Και όπως είδαμε, παραβιάζοντας τα συναλλακτικά ήθη η ΕΕ, συνήνεσε με την ελληνική πολιτική ηγεσία οι τεράστιες ζημιές των κερδοσκοπικών παραγώγων και «τοξικών» επενδύσεων των τραπεζών να μεταβιβαστούν αποκλειστικά στην Ελλάδα. 

Οι ζημίες όμως αφορούν όλες τις εμπορικές τράπεζες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και συνεπώς έπρεπε να επιμεριστούν. Αντιθέτως, τις επωμίστηκε η αδύναμη Ελλάδα, μια οικονομία που αποτελεί το 1.3% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, γιατί δεν υπάρχει τραπεζική ένωση.

Ως εκ τούτου, με τι επιστημονικό και ηθικό έρεισμα οι οικονομολόγοι του ΣΕΒ ισχυρίζονται ότι «το ελληνικό χρέος είναι απαιτητό και… δεν υπάρχει κανείς που θα αναλάβει τα χρέη μας και κανείς δεν θα μας διευκολύνει να ζούμε σε βάρος άλλων». Η πλάνη του ισχυρισμού απορρέει από το αναμφισβήτητο γεγονός ότι το χρέος δεν είναι ελληνικό αλλά ευρωπαϊκό και συνεπώς δεν ζούμε σε βάρος των άλλων. 

Οι άλλοι, οι Ευρωπαίοι εταίροι, ζουν εις βάρος των Ελλήνων, με την τοκογλυφία των δανείων, που χωρίς αιδώ, την μετονόμασαν σε αλληλεγγύη. Το χρέος βαπτίστηκε ελληνικό για να συγκαλυφτούν οι τρομερές ατέλειες του μισοτελειωμένου σπιτιού που στεγάζεται το ευρώ. Γι αυτό, ακόμη και ο διάσημος Allan Greenspan, επί 18 χρόνια πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Federal Reserve), δήλωσε ότι «η Ελλάδα είναι αναπόφευκτο να εξέλθει από το ευρώ και δεν βλέπει πώς η παραμονή την βοηθάει.»14

Είναι ευχής έργον ότι η κοινή γνώμη μεταστρέφεται υπέρ του εθνικού νομίσματος, της ιστορικής δραχμής, απλώς καθυστέρησε, διότι με το ξέσπασμα της κρίσης χρέους έχει αποτραπεί ο δημόσιος διάλογος και τα ΜΜΕ έχουν εκφοβίσει τον κόσμο. Τώρα όμως γνωρίζει το κοινό ότι έγινε μια φοβερή λεηλασία της Ελλάδας, με αθέμιτα μέσα, παρασκηνιακά, και δεν έχει πλέον τίποτε να φοβηθεί, παρά μόνο τον ίδιο το φόβο.

Οφείλουν λοιπόν οι συντάκτες της έκθεσης να έχουν σύνεση και περισυλλογή και να μην παραπληροφορούν διαστρεβλώνοντας τα γεγονότα. Το δημόσιο χρέος όπως αποδείχθηκε δεν είναι απαιτητό. Και να θυμηθούν ότι υπάρχουν δύο τρόποι για να υποδουλώσεις ένα έθνος. 

Ο ένας είναι με το ξίφος και ο άλλος είναι με το χρέος. Στη δεδομένη συγκυρία των τριών δανειακών συμβάσεων των Μνημονίων το κεφάλαιο ανέρχεται στο εξωφρενικό ποσό των € 326 δις, ήτοι 186% του ΑΕΠ, χωρίς τους τόκους. Το ανεκδιήγητο και όμως αληθινό, η πολιτική ηγεσία συνέπραξε με τους πιστωτές για να κατακτηθεί η χώρα! Έτσι, πληρώνει ως φόρο υποτέλειας τον τόκο των δανείων με δέλεαρ την ψευδαίσθηση της ανάπτυξης, λόγω της δογματικής ΤΙΝΑ 15 των πολιτικών.

Ο φόρος υποτέλειας, τον οποίο οι δανειστές με αναισχυντία μετονόμασαν σε «αλληλεγγύη», ανέρχεται από την έναρξη των Μνημονίων έως τα τέλη του 2016 στα € 60 δις+. Και τώρα, οι «αλληλέγγυοι» εταίροι μας με την απαίτηση της εκποίησης των περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου, συμπεριφέρονται όπως οι αδίστακτοι αργυραμοιβοί και σαν νέοι Shylocks ζητούν να πάρουν μια λίβρα σάρκας δίπλα στην καρδιά του ελληνικού λαού. 

Γι αυτό, η επιστροφή στη δραχμή δίνει την προοπτική.
Δυστυχώς, το αίσθημα της ευρωπαϊκής προοπτικής υπερνίκησε την οικονομική λογική των συντακτών της έκθεσης του ΣΕΒ, όπως είχε υπερνικήσει τους Έλληνες πολιτικούς, οι οποίοι με περισσή απερισκεψία δεν εκτίμησαν τις επιπτώσεις της «άωρου» ένταξης της χώρας στη ζώνη του ευρώ. 

Αγνόησαν το γεγονός ότι επρόκειτο για μια ιστορική απόφαση που θα άλλαζε άρδην τη φυσιογνωμία λειτουργίας της ελληνικής οικονομίας. Δεν αντιλήφτηκαν ότι ο μηχανισμός του ευρώ συνιστούσε την εγκαθίδρυση ενός νέου χρυσού κανόνα, πιο αυστηρού.

 Διότι η Ελλάδα μεταβίβαζε την νομισματική της κυριαρχία στην ΕΕ, που αυτομάτως σήμαινε την απώλεια του εκδοτικού προνομίου του νομίσματος και τη μετατροπή της Τράπεζας της Ελλάδος σε επαρχιακή τράπεζα, η οποία θα ακολουθούσε πλέον τις κατευθυντήριες γραμμές και οδηγίες της ΕΚΤ.

Είναι απορίας άξιον πώς οι συντάκτες της έκθεσης αγνοούν το γεγονός ότι η κεντρική ιδέα της Συνθήκης του Μάαστριχτ είναι ότι τα κράτη-μέλη θα βαδίσουν με στόχο την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), έχοντας ως θεμέλιο ένα ενιαίο νόμισμα- με την παγίδα της αμετάκλητης ισοτιμίας– που θα εκδίδεται αποκλειστικά από την ΕΚΤ η οποία θα έχει πλήρη ανεξαρτησία στη χάραξη της νομισματικής πολιτικής. Αλλά περιέργως, ποτέ δεν καθορίστηκε ένα νομικό πλαίσιο εξόδου από το ευρώ.
Επιπλέον, η Συνθήκη δεν καθόρισε πώς το υπόλοιπο της οικονομικής πολιτικής θα λειτουργούσε, αλλά ούτε πρότεινε τη δημιουργία νέων θεσμικών οργάνων, πλην της ΕΚΤ. Οι ανάδοχοί της βασιζόμενοι στη θεωρία της laissez-faire είχαν κάνει την ηρωική υπόθεση ότι τίποτε περισσότερο δεν χρειάζεται. 

Η υπόθεση αυτή μπορεί να είναι σωστή εάν οι σύγχρονες οικονομίες συνιστούν συστήματα που αυτό-προσαρμόζονται και αυτό-διορθώνουν. Αυτό που το δόγμα του νεοφιλελευθερισμού πρεσβεύει και η σχολή του Σικάγου με τον ιεροκήρυκα του μονεταρισμού Milton Friedman διακηρύττει. Τουτέστιν, με τα «αυτόματα» του Δαίδαλου και τους «τρίποδες» του Ήφαιστου που εκτελούσαν αυτόματα τις εργασίες τους στο εργαστήριο του θεού, κατόπιν διαταγής.

Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούν οι συντάκτες της έκθεσης του ΣΕΒ, που ασπάζονται τις αρχές του φιλελευθερισμού, ότι η θεωρία της laissez-faire οικονομίας στην οποία στηρίζεται το κακότεχνο οικοδόμημα της Ευρωζώνης είναι λανθασμένη. 

Κι αυτό, διότι ισχυρίζεται ότι υπάρχει ένας εξισορροπητικός μηχανισμός των αγορών που ακολουθεί τους νόμους της φυσικής του Νεύτωνα και ως εκ τούτου πάντοτε τείνει να προσεγγίσει μια θέση ισορροπίας, το άχρονο equilibrium. Το οικονομικό σύστημα υποθέτει η θεωρία που εκθειάζει τη μεγιστοποίηση του κέρδους, λειτουργεί όπως ένα εκκρεμές που ενώ κινείται μπρος και πίσω πάντοτε τείνει σε ένα σημείο ισορροπίας.

Η εμπειρία καταδεικνύει ότι η οικονομία δεν λειτουργεί ακολουθώντας τους νόμους της φυσικής του Νεύτωνα, ούτε ποτέ λειτουργούσε, αλλά ούτε οι οικονομίες των κρατών είναι ουράνια σώματα που περιφέρονται στις ελλειπτικές τροχιές τους. 

Το «δικαστήριο του καιρού» έχει επανειλημμένα επιβεβαιώσει ότι το σύστημα της laissez-faire κατά τακτά διαστήματα καταρρέει, όπως συνέβη στη Μεγάλη Κρίση της δεκαετίας του 1930· και στη σύγχρονη Μεγάλη Ύφεση, με τις χρεοκοπίες των τραπεζών και την κατάρρευση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος το 2008.


Οφείλουν οι οικονομολόγοι του ΣΕΒ να σεβαστούν τα διδάγματα της ιστορίας, και ματαίως αναμένουν την εμφάνιση του «αόρατου χεριού» του Adam Smith για να επαναφέρει την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία στο equilibrium της αιώνιας ισορροπίας. Γιατί η οικονομία δεν λειτουργεί με τη μεταφυσική, κινείται δια μέσου του χρόνου και όχι στο χώρο, όπου μπορεί να κινηθεί όπως το εκκρεμές μπρός και πίσω, και να προσεγγίζει την επίτευξη ενός σημείου ισορροπίας, το περιβόητο equilibrium. 

Ο χρόνος όμως κινείται μόνο προς μία κατεύθυνση, από το παρόν προς το μέλλον.

Όσον αφορά την άποψη της έκθεσης ότι η έξοδος από το ευρώ είναι ανέφικτη, για μία ακόμη φορά οι οικονομολόγοι του ΣΕΒ, αντί να τεκμηριώσουν το πόρισμά τους με οικονομικά στοιχεία προσφεύγουν στη ψυχολογία! 

Και το «δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού», αναφέρει η αρχαία ρήση. Γενικά και αορίστως μιλούν για «όποια πολιτική δύναμη που έχει ‘σώας τας φρένας’ δεν θα επιχειρήσει την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη.» 

Δηλαδή, αυτοί που σκηνοθέτησαν, παραπλάνησαν και συγκάλυψαν, ίσως ένα από τα μεγαλύτερα σύγχρονα οικονομικά «εγκλήματα» εναντίον ενός λαού και ώθησαν την κοινωνία στην εξαθλίωση, την πείνα και τη μετανάστευση, με την επιβολή των άκριτων και σαδιστικών μέτρων λιτότητας έχουν σώας τας φρένας; Και εσείς, χωρίς συστολή, προτείνετε να συνεχιστεί εις το διηνεκές αυτό το μαρτύριο;

Ορθώς λοιπόν έχει ειπωθεί ότι η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο που διοικείται από τους ασθενείς του. Δεν αντιλαμβάνεσθε ότι Ευρωζώνη χωρίς πολιτική και δημοσιονομική ένωση σύντομα θα διαλυθεί όπως διαλύθηκε ο χρυσός κανόνας;

Δεν καταλαβαίνετε ότι η ΕΕ συνιστά μια εξαπάτηση 16 ή δεν κατανοείτε ότι η λιτότητα είναι μια επικίνδυνη πολιτική που δεν λειτουργεί; Όπου ‘δεν λειτουργεί’ σημαίνει η μείωση του χρέους και η προώθηση της ανάπτυξης. Αντιθέτως, καταδυναστεύει κοινωνίες και τις οδηγεί στην απόγνωση, χωρίς όραμα και ελπίδες για ένα καλύτερο μέλλον.


Παραπομπές


1. ΣΕΒ, « Η Έξοδος από το Ευρώ : Αναποτελεσματική, Ανεπιθύμητη, Ανέφικτη!» , 9 Φεβρουαρίου 2017.

2. Υπουργείο Οικονομικών, Τακτικοί Προϋπολογισμοί, Εισηγητικές Εκθέσεις, 2012 και 2013.

3. Συνθήκη του Μάαστριχτ, Άρθρο 105α: « Η ΕΚΤ θα έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να χορηγεί άδεια για την έκδοση τραπεζογραμματίων εντός της Κοινότητας. Η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκδίδουν τέτοια χαρτονομίσματα. Τα τραπεζογραμμάτια που εκδίδονται από την ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες θα είναι τα μοναδικά τα οποία έχουν το προνόμιο του νόμιμου χαρτονομίσματος (legal tender) εντός της Κοινότητας.» Το Άρθρο 105 ορίζει τον σκοπό της ΕΚΤ: τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών.

4. Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωσύστημα- ΕΚΤ: Independence, www.ecb.int/orga/independence.

5. Συνθήκη του Μάαστριχτ, Άρθρο 104 παρ.1 : «Απαγορεύονται οι υπεραναλήψεις ή οποιουδήποτε άλλου είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την ΕΚΤ ή από τις κεντρικές τράπεζες των κρατών-μελών… προς κοινοτικά όργανα ή οργανισμούς, κεντρικές κυβερνήσεις, περιφερειακές, τοπικές ή άλλες δημόσιες αρχές… ή δημόσιες επιχειρήσεις των κρατών-μελών· επίσης, απαγορεύεται να αγοράζουν απευθείας χρεόγραφα από τους οργανισμούς ή τους φορείς αυτούς η ΕΚΤ και οι εθνικές κεντρικές τράπεζες».

6. The Launch of the Euro, by Carol Bertaut and Murat lyigan, … “the Federal Reserve Act states that the U.S. monetary policy should seek ‘to promote effectively the goals of maximum employment, stable prices, and moderate long-term interest rates’.”, Board of Governors of the Federal Reserve, December 1999.

7. Η ΕΚΤ, στο μηνιαίο δελτίο της, Ιούνιος 2010, ευθαρσώς αναγνωρίζει ότι το ευρωπαϊκό νομισματικό σύστημα ήταν ήδη στα πρόθυρα της κατάρρευσης στις αρχές του Μαΐου 2010, καθώς η δημοσιονομική κρίση της περιφέρειας της Ευρωζώνης εντείνονταν και οι οικονομίες των επονομασθέντων PIIGS κλυδωνίζονταν.

8. ΤΑΙΠΕΔ, Asset Development Plan, Ιούλιος 30, 2015. Περιλαμβάνει την ιδιωτικοποίηση 23 δημόσιων περιουσιακών στοιχείων εκτιμώμενης αξίας € 50 δις, μεταξύ των οποίων, περιφερειακά αεροδρόμια, την Εγνατία Οδό, το Ελληνικό, τους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς και Θεσσαλονίκης, τον Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών, τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, Μαρίνες, τις ΔΕΣΠΑ & ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΗ, ΟΤΕ και πάει λέγοντας. Από το ποσό των € 50 δις το 50% θα πάει για την ανακεφαλαιοποιήση των τραπεζών, σύμφωνα με το Eurogroup.

9. IMF Office Memorandum, May 9, 2010. Το Μνημόνιο διέρρευσε στη δημοσιότητα μέσω της Wall Street Journal, τρία χρόνια μετά την υπογραφή της δανειακής σύμβασης των € 110 δις και της επιβολής των άκριτων μέτρων της λιτότητας που επέφεραν την συντριβή της ελληνικής οικονομίας και τον διεθνή διασυρμό του Ταμείου με τις αστοχίες των προβλέψεων του και την απολογία του Chief Economist, Olivier Blanchard, με τους περιβόητους «πολλαπλασιαστές» ως αιτία της οικτρής αποτυχίας του προγράμματος. 

Το «άκρως» εμπιστευτικό έγγραφο αναφέρει ότι η συνεισφορά του Ταμείου ανήρχετο στα € 30 δις ή 32 φορές την ποσόστωση (quota) της Ελλάδος, το μεγαλύτερο πρόγραμμα που ενέκρινε το Ταμείο στην ιστορία του! Το δε ποσό των € 80 δις της διμερούς χρηματοδότησης θα καλύπτονταν από την ΕΕ. Ειδικά, το έγγραφο αναφέρει ότι αναγνωρίστηκαν οι υψηλοί κίνδυνοι της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και αρκετά μέλη ( Αργεντινή, Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία, και Ελβετία) πρότειναν ότι πρέπει πρώτα να γίνει αναδιάρθρωση του χρέους πριν την εφαρμογή του προγράμματος που θα συμμετέχει ο ιδιωτικός τομέας (PSI), ήτοι κούρεμα των ιδιωτών και οι ιδιώτες δεν ήταν όλοι παρά οι τράπεζες, τα hedge funds και τα vulture funds. 

Η πρόταση δεν εγκρίθηκε γιατί « η αναδιάρθρωση του χρέους αποκλείστηκε από τις ελληνικές αρχές.» Και οι Ολλανδοί, Γάλλοι και Γερμανοί υπέδειξαν ότι «οι εμπορικές τους τράπεζες ήταν εκτεθειμένες στην Ελλάδα και διατηρούσαν τις θέσεις τους». 

Τελικά, η συμμετοχή του Ταμείου εγκρίθηκε λόγω υψηλού διεθνούς συστημικού κινδύνου (spillover effects).

10. Σπύρος Λαβδιώτης, Η Μεγάλη «Μπλόφα» της Σωτηρίας της Ελλάδος από τη Χρεοκοπία, Τρίτο Μάτι, Απρίλιος 2012.

11. Σπύρος Λαβδιώτης, Το Χρονικό της Ελληνικής Χρεοκοπίας, Τρίτο Μάτι, Δεκέμβριος 2012, Τεύχος 206.

12. Rocholl J., and Stahmer Α., Where did the Greek bailout money go? ESMT White Paper, European School of Management and Technology, Berlin, February 16, 2016. Ο J. Rocholl είναι πρόεδρος του ESMT και μέλος της οικονομικής συμβουλευτικής επιτροπής του Υπουργείου Οικονομικών της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, και ο A. Stahmer είναι Albert Einstein επιστήμων του Διδακτορικού Προγράμματος του ESMT του Βερολίνου.

13. Τα € 139.2 δις ή 64.5% των κεφαλαίων που εκταμιεύτηκαν χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή του υπάρχοντος χρέους, εκ των οποίων € 86.9 δις για χρεολύσια και € 52.3 δις για τόκους. 

Τα € 37.3 αφορούσαν την ανακεφαλαιοποιήση των ελληνικών τραπεζών. (Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν την υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς των Μνημονίων, με τον Ν. 3723, 9 Δεκεμβρίου 2008, ΦΕΚ 250, χορηγήθηκε το ποσό των € 28 δις για τη στήριξη του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος). Τα € 

29.7 δις χρησιμοποιήθηκαν για το PSI, και το πενιχρό € 9.7 για την ρημαγμένη ελληνική οικονομία και τα νοικοκυριά της χρεοκοπημένης χώρας.

14. BBC, Greece: Greenspan predicts exit from euro inevitable. Συνέντευξη στο BBC, 8 Φεβρουαρίου 2015.

15 .Το ακρωνύμιο της αγγλικής φράσης “There Is No Alternative” (Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση).

16. C. Booker & R. North, "The Great Deception, Can the European Union survive?", Continuum, 2005, 2η εκδ. 2010.

Λεφτά υπάρχουν: Η ελίτ αυξάνει συνεχώς τα πλούτη της παρ’ όλη την κρίση

20-2-2017

Λεφτά υπάρχουν: Η ελίτ αυξάνει συνεχώς τα πλούτη της παρ' όλη την κρίση3Λεφτά υπάρχουν: Η ελίτ αυξάνει συνεχώς τα πλούτη της παρ’ όλη την κρίση
ΠΗΓΗ
ΤA ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ φαίνεται ότι όχι μόνο δεν αγγίζουν αρνητικά ένα κομμάτι του ελληνικού λαού, αλλά αποδεικνύονται και κερδοφόρες. Ήδη από το 2013, αυξήθηκαν κατά 11% οι UHNW Έλληνες πολίτες με περιουσία που υπερβαίνει τα 30 εκατ. δολάρια. Σύμφωνα με την τότε έρευνα της Waelth-X οι πιο πλούσιοι συμπολίτες μας αύξησαν στο διάστημα αυτό την περιουσία τους κατά 20%. (σ.σ.UHNW (Ultra high-net-worth) άτομο θεωρείται αυτός που έχει καθαρό ενεργητικό πάνω από 30 εκατομμύρια δολάρια).
Μπορεί η όξυνση της χρηματοοικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης να έχει επιφέρει σημαντικές απώλειες στα εισοδήματα των μέσων και κατώτερων εισοδηματικών τάξεων και βαρύτατες κοινωνικές επιπτώσεις στις χώρες που πλήττονται περισσότερο, ωστόσο η παγκόσμια οικονομική ελίτ παραμένει αλώβητη.

Η τέταρτη έκδοση της κορυφαίας αυτής έκθεσης για το 2015-2016 για την παγκόσμια οικονομική ελίτ παρουσιάζει μικρότερη αύξηση το 2015, καθώς ο αριθμός των ατόμων στις ΗΠΑ 30 ή περισσότερα εκατομμύρια δολάρια του καθαρού ενεργητικού αυξήθηκε μόλις κατά 0,6% και ο συνολικός παγκόσμιος πλούτος αυξήθηκε κατά 0,8%. Παρά αυτή την πενιχρή ανάπτυξη, τα άτομα που απαρτίζουν την παγκόσμια οικονομική ελίτ και αντιπροσωπεύουν μόλις το 0,004% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμούεξακολουθούν να ελέγχουν το 12% του πλούτου της.
​Τα UHNW άτομα στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική UHNW είδαν υποχώρηση του πλούτου τους κατά 2,4% καθώς οι αγορές μετοχών, τοπικά νομίσματα και το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν συλλογικά είχε αρνητικές καθαρές αποδόσεις. Αντίθετα, της Ασίας του Ειρηνικού σημείωσαν άνοδο 3,9% καθώς οι εξαιρετικά πλούσιοι σε ορισμένες αγορές συνέχισαν να επωφελούνται από τη δυναμική επέκταση των επιχειρήσεων και την οικονομική ανάπτυξη. Στην Αμερική, ήταν η ελίτ της Λατινικής Αμερικής και όχι της Βόρειας Αμερικής, που κατάφερε να επιτύχει μια μέτρια αύξηση 1,5% του πλούτου της.
Λεφτά υπάρχουν: Η ελίτ αυξάνει συνεχώς τα πλούτη της παρ' όλη την κρίσηΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ, είναι οι υψηλότερες τάξεις του πληθυσμού των UHNW που βιώνουν τη μεγαλύτερη επιτυχία, δηλαδή η κορυφή της πυραμίδας μιας τοπικής ελίτ. Η έκθεση επισημαίνει ότι το 2015 οι δισεκατομμυριούχοι είδαν τον πλούτο τους να αυξάνεται κατά 5,4%, περισσότερο από το διπλάσιο του ποσοστού της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης, ενώ συλλογικά άλλα επίπεδα είδαν τον πλούτο τους να συρρικνώνεται κατά 0,6%.
Ακόμα πιο πλούσιοι μέχρι το 2020
Σύμφωνα με την έρευνα, ο παγκόσμιος πλούτος των UHNW αναμένεται να φτάσει τα 46.200 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2020
  • Ο πλούτος των UHNW αναμένεται να αυξηθεί σε ένα σύνθετο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 9%.
  • Ο πληθυσμός των UHNW αναμένεται να υπερβεί τα 318.000 άτομα μέχρι το 2020.
​Ο πλούτος συνεχίζει να αυξάνεται γενιά με γενιά
  • Οι UHNW ηλικίας κάτω των 30 ετών αντιπροσωπεύουν μόλις το 1% των εξαιρετικά πλούσιων του παγκόσμιου πληθυσμού και το 0,3% των UHNW.
  • Τα UHNW άτομα ηλικίας 80 ετών και άνω είναι επτά φορές πλουσιότερα από ό, τι εκείνα κάτω των 30 και έχουν πλούτο σχεδόν διπλάσιο από εκείνο του μέσου όρου των UHNW σε παγκόσμιο επίπεδο.

ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΕΟΡΤΑΣΑΝ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΡΟΠΟ, ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ !!!

Δευτέρα, 20 Φεβρουαρίου 2017



ΟΙ ΙΤΑΛΟΙ ΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥΣ (ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΡΩΜΑΙΩΝ) ΕΜΕΙΣ ΟΥΤΕ ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ







...ΟΥΤΕ μισό ΠΑΠΟΥΤΣΙ ΕΛΛΗΝΟΣ ΕΠΙΣΗΜΟΥ, Ή ΔΙΠΛΩΜΑΤΟΥ, Ή ΕΣΤΩ ΚΑΤΩΤΕΡΩ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΩΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑ! 

ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ!

ΔΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΠΑΙΔΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΝΤΡΑΠΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ...



ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟΤΑΤΑ στιγμιότυπα από την δεύτερη παγκόσμια ημέρα της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στη Νάπολη στις 9/2/2017 . Η Νάπολη (Νέα Πόλη) πρωτοπορεί περήφανη. 

Istantanee dalla maratona della seconda giornata mondiale della lingua e della cultura ellenica. NAPOLI ha aperto e indicato la strada! Riconoscente ai ragazzi e ai docenti dei licei classici, ai ragazzi della comunità e a tutta la squadra organizzativa. Insuperabili tutti. Riconoscente, fiero e commosso. Noi continuiamo e gli altri restino a guardare!



Από την εκδήλωση μαθητών Κλασικών Λυκείων για την «Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού»!


Όχι, οι Έλληνες επίσημοι προσκεκλημένοι ΔΕΝ προσήλθαν
















'Panhhellenic Post': Δεν ξέρουμε όλα τα ονόματα των μαθητών. Έτσι λεζάντες δεν μπορούμε να βάλουμε. Μπορούμε, όμως, να αναφωνήσουμε: Αν αυτά έγιναν στην Ιταλία από Ιταλούς και Ελληνοιταλούς μαθητές των Κλασσικών Λυκείων, στην Ελλάδα τι έπρεπε να έχει γίνει; Καλά έκανε (;;;) και πήγε ο Πρωθυπουργός στο Παρίσι, για όποιο λόγο τελικά πήγε... 


Στην Νάπολη δεν όφειλε να παραβρεθεί σε μια τέτοια έκρηξη φιλελληνισμού; 


Και καλά ο Πρωθυπουργός. 

Ο Υφυπουργός Εξωτερικών; 

Δεν μπόρεσε, δεν ήθελε, ή δεν το ...σκέφτηκε;


[ΣΗΜΕΙΩΣΗ 'ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ ΤV': Εδώ "τσακιζόμαστε" να "στήνουμε" δόλιες και ψυχοφθόρες "εβδομάδες" για τα παιδιά των σχολείων μας, όχι για τον Κολοκοτρώνη και την Ελληνική Γλώσσα των Θεών, αλλά ΜΟΝΟΝ για τις ...ανώμαλες εκφάνσεις ορισμένων!]


Η Σιωπή των Ταύρων


του Γιάννη Λαζάρου 

Ο πολιτικός λόγος στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια είναι μια μεγαλοπρεπής μπούρδα. Παρήλθον οι χρόνοι, που η πολιτική και ο λόγος της ξεκίναγε από ιδεολογικές αρχές για την νομή της εξουσίας ή την αντιπολιτευτική δραστηριότητα. 
Η προσπάθεια πολιτικοποίησης της σφαγής των Καλαβρύτων από τον διευθυντή του πολιτικού γραφείου του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του ιδίου του αρχηγού του κόμματος, επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά την φθήνια των νοσηρών εγκεφάλων που διάλεξαν τα κομματοτροφεία για να επιβιώσουν. 
Δεν έχουν σημασία τα ονόματα και ποιος λέει το καθετί, αυτοί όλοι μια ταυτότητα έχουν: Πολιτικός. 
Ας μην σταθούμε στην ύβρι απέναντι στους σφαγιασθέντες από την ναζιστική θηριωδία αλλά ας αναλογιστούμε τον λόγο που προτίμησαν οι μελλοντικοί σωτήρες να παραστούν στα Καλάβρυτα για να τιμήσουν δήθεν τους νεκρούς και να πουν αυτά τα γελοία που είπαν, και δεν παρέστησαν στον Γοργοπόταμο να τιμήσουν την πρώτη και μεγαλύτερη αντιστασιακή πράξη στην Ευρώπη κατά του Άξονα, όπως είναι κοινώς αποδεκτό από φίλους και εχθρούς. 
Έχουμε δυο βίαιες πράξεις με τα γνωστά αποτελέσματα. Η μια είναι Γερμανοί εναντίον άοπλων και αθώων Ελλήνων και η άλλη ένοπλοι Έλληνες εναντίον ναζιστών κατακτητών. Μας λες, πολιτικέ μου, πως στην πρώτη πράξη συγκρούστηκαν τα δυο άκρα και θέλεις σώνει και καλά φτύνοντας στους τάφους των σφαγιασθέντων να μας ταυτίσεις με το ένα άκρο της θυσίας που άοπλο και ανήμπορο πνίγηκε στο αίμα, ενώ για την δεύτερη πράξη κάνεις τον Κινέζο και το προσπερνάς. 
Στον Γοργοπόταμο δεν συγκρούστηκαν τα δυο άκρα; Τι έκαναν οι Έλληνες ανατινάζοντας τη γέφυρα; Ήταν στο ίδιο άκρο με τους Γερμανούς; Τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να μας ταυτίσεις με το άοπλο και ανήμπορο θύμα και όχι με τον οπλισμένο και αντιστεκόμενο αντάρτη που κατάφερε καίριο πλήγμα εναντίον του εχθρού κατακτητή; 
Μας δίνεις την εντύπωση πως θέλεις να «τιμήσεις» τα παθητικά θύματα και όχι τα ενεργητικά, όπως ήταν αυτοί που αντιστάθηκαν στους μακελάρηδες. Διότι αν δεν σου το είπε κανένας μέχρι σήμερα όταν κατακτιέσαι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θύμα είσαι. 
Ο διαχωρισμός που κάνεις εσύ εκπορεύεται από συμφέροντα που πάντα λειτουργούν σε βάρος κάθε λαού που θέλει να ζήσει ελεύθερος. Στα χρόνια που πέρασαν από τα γεγονότα αυτά όπως στα Καλάβρυτα, το Κομμένο, το Δίστομο και αλλού, είδαμε ακόμα και Γερμανούς εκπροσώπους να «τιμούν» τα θύματα της Γερμανικής θηριωδίας τους, οπότε κανείς από τους σημερινούς κατακτητές, που δεν είναι τυχαίο ότι είναι ξανά Γερμανοί, δεν θα παρεξηγούσε την παρουσία σου και πολύ περισσότερο τα λεγόμενα σου. 
Σίγουρα, όμως, θα έδινες κακή εντύπωση παρευρισκόμενος στον Γοργοπόταμο όπου τα πράγματα ήταν αντίστροφα και τα ένοπλα θύματα έδωσαν ένα παγκόσμιο μάθημα αντίστασης ενάντια σε κάθε κατακτητή. 
Σήμερα η Ελλάδα λοιδορείται και διασύρεται από τον κάθε τυχάρπαστο Γερμανό. Γιατί δεν κάνεις τους λεονταρισμούς σου ταυτίζοντας το ένα άκρο με τον Σόιμπλε την Μέρκελ και τα άλλα καλά «παιδιά» παρά κάθεσαι για τα πολιτικά σου παιχνίδια και φτύνεις στα ιερά και τα όσια ενός λαού; 
Ως μελλοντική βαλβίδα ασφαλείας για την εξουσία, τελικά αυτό σε συμφέρει και αυτό σε έβαλαν να πεις για να μας πείσεις πως κάθε αγώνας είναι μάταιος και πως αν αντισταθούμε οι κατακτητές έτσι θα μας φερθούν. 
Ο νοσηρός εγκέφαλός σου οδηγημένος από προγράμματα εξουσίας δεν θέλει να μας αφήσει να επιλέξουμε ανάμεσα στο αρνί που σφαγιάζεται ανήμπορο ουρλιάζοντας, και στον ταύρο που αντιστέκεται σιωπώντας. 
Σε έβαλαν να μας πείσεις πως είναι καλύτερη μια προμελετημένη εκτέλεση μέσα σε ουρλιαχτά από μια άτακτη αντίσταση ντυμένη με σιωπή. Το μήνυμα που μας στέλνουν οι κατακτητές με ανθρωπάρια σαν και σένα είναι ένα: 
Έτσι κι αλλιώς θα πεθάνετε, διαλέξτε το ήσυχο ουρλιαχτό του αμνού για να μην έχουμε κανένα πρόβλημα με την άτακτη σιωπηρή αντίδραση του Ταύρου (όπως στο παρελθόν). 
Να θυμάσαι όμως πως ό,τι επέζησε της λαίλαπας που επέφεραν οι κατακτητές και οι όμοιοι σου σε κάθε δύσκολη περίοδο το φύλαξαν με κάθε θυσία επιζήσαντες Ταύροι σιωπώντας. 
Δεν απορούμε πια από πού εκπορεύεται αυτό το θράσος και η ισοπέδωση κάθε ανθρώπινου προκειμένου να υλοποιήσετε τις εντολές των αφεντικών σας, όποια ταμπέλα κι αν σας έβαλαν στο κούτελο, δεξιός, αριστερός κλπ. 
Εμείς μια ταμπέλα βλέπουμε αυτή του προδότη, που για να την αποκτήσεις χρειάζονται τρία απλά πράγματα: Να γεννηθείς πρόβατο να χωθείς σε ένα κομματοτροφείο και να είσαι βλαξ. 



Γραμμένο το 2012 όταν το ανάχωμα συριζα είχε χτιστεί, υπηρετώντας τους αφέντες του.

http://www.stontoixo.com/

Στουρνάρας το τσιράκι του Ντράγκι κλάνει μπούρδες!


Α. Αλαβάνος: «Το μόνο που δεν είπε 

ο Στουρνάρας, είναι ότι με εθνικό 

νόμισμα όλοι οι Έλληνες θα έχουμε 

σύφιλη»

Α. Αλαβάνος: «Το μόνο που δεν είπε ο Στουρνάρας, είναι ότι με εθνικό νόμισμα όλοι οι Έλληνες θα έχουμε σύφιλη»

Σχέδιο Β – 19.2.2017
Στη Βουλή ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας εξαπόλυσε του κόσμου τις κοτσάνες σχετικά με το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
Είπε ότι θα γίνουμε Βόρεια Κορέα. Δεν λέει όμως ότι στο κατά κεφαλή εισόδημα έχουν αφήσει πίσω την Ελλάδα χώρες όπως η αφρικάνικη Γουϊνέα του Ισημερινού ή η Τρίνινταντ και Τομπάγκο, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιας Τράπεζας. Δεν λέει ότι στο θέμα της ανεργίας σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας είμαστε χειρότεροι από τη μισή Αφρική – Μοζαμβίκη, Σουδάν, Ζάμπια, Γκάνα.
Ο κ. Στουρνάρας δεν λέει ότι σήμερα οι FinancialTimesέχουν πρωτοσέλιδο άρθρο για την Ελλάδα, με τίτλο «Άρρωστη, σε βαριά αγωνία» και εικονογράφηση μια ελληνική σημαία κουρελόπανο, όπως την κατάντησαν ο κ. Στουρνάρας και οι συνένοχοί του. Δεν λέει ότι σε κάθε αναπτυγμένη χώρα όταν εμφανίζεται ο κίνδυνος διάλυσης της οικονομίας, φτώχειας, ανεργίας, η έκφραση που χρησιμοποιείται είναι «μην καταντήσουμε σαν την Ελλάδα» - ένα σερφάρισμα στο διαδίκτυο αρκεί για να το επιβεβαιώσει κανείς.
Ο  Διοικητής έφτασε μέχρι το σημείο να λέει ότι αν πάμε εθνικό νόμισμα - κάτι που το έχουν προτείνει και νομπελίστες στα οικονομικά, που το σκέφτονται, θέλοντας και μη, σοβαρά πια και στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο – θα μας συλλαμβάνουν μόλις βγούμε από τα σύνορά μας. Ας σκεφτεί καλύτερα και σοβαρά μήπως συλληφθεί ο ίδιος στο εγγύς μέλλον, γιατί  είναι συνυπεύθυνος για τα κατά συρροήν εγκλήματα κατά του λαού και την προδοσία του Συντάγματος της Ελλάδας.
Το μόνο που δεν λέει ο κ. Στουρνάρας είναι ότι από την επομένη της καθιέρωσης του εθνικού νομίσματος θα έχουμε όλοι, γυναίκες και άντρες, σύφιλη.
Το γεγονός όμως ότι ο κατεξοχήν άνθρωπος, ως επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας της χώρας, που οφείλει να τοποθετηθεί στο θέμα με ψυχραιμία, με υπευθυνότητα και με παράθεση στοιχείων και μελετών, προσφεύγει σε παιδαριώδεις εκφοβισμούς του απλού κόσμου, δείχνει ότι οι ηρακλείς του ευρώ δεν διαθέτουν πια ούτε ένα πραγματικό επιχείρημα
.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπογράφει τα πάντα για πάντα;


19-2-2017 αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπογράφει τα πάντα για πάντα;

Του Πάσχου Λαζαρίδη.

Πόσοι έπεσαν από τα σύννεφα για ακόμη μια φορά μαθαίνοντας ότι (ακόμη μια φορά) η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπογράφει τα πάντα; Και πόσοι παραμυθιάζονται ότι αν στη θέση του Τσίπρα ήταν ο Μητσοτάκης θα γινόταν έστω και κάτι ελάχιστα διαφορετικό, πέρα από δηλώσεις και κάλπικους δεκάρικους; Και πόσοι ακόμα νομίζουν ότι με τον Τσίπρα (ή τον Μητσοτάκη), θα είναι καλύτερα (ή χειρότερα) όταν είναι σαφές ότι η πολιτική στην Ελλάδα καθορίζεται από τις ανάγκες του γερμανικού ευρώ και της ΕΕ;
Η νέα εξευτελιστική εξέλιξη μιας κυβέρνησης που πουλά αντίσταση και «διαπραγμάτευση» μέχρι να σφίξουν τα πράγματα και μετά υπογράφει τη μάνα της και τον πατέρα της αρκεί να μείνει η ίδια στην εξουσία και η Ελλάδα στη θηλιά του ευρώ, είναι πολλαπλά διδακτική.
Πονάει μόνο η πρώτη φορά
Όπως για κάθε γενίτσαρο, μόνο η πρώτη φορά είναι δύσκολη. Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει σημείο επιστροφής. Όποιος γενίτσαρος διαβεί τον Ρουβίκωνα και αρχίζει να σφάζει τη μέχρι πρότινος οικογένειά του, δεν έχει γυρισμό. Κάθε φορά θα γίνεται πιο φανατικός, βασιλικότερος του βασιλέως. Ξέρει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επανέλθει στο στρατόπεδο που πρόδωσε την πρώτη φορά. Απομένει να αποδείξει στα νέα του αφεντικά ότι ο νεοφώτιστος είναι ικανότερος από τους γηγενείς.
Πραγματικά, η φθορά του ΣΥΡΙΖΑ είναι μικρότερη από ότι θα ήταν η αντίστοιχη φθορά της ΝΔ, αν αυτή πέρναγε τα ίδια μέτρα και εφάρμοζε τις ίδιες πολιτικές. Για αυτό, και παρά τα κατά καιρούς τσαλιμάκια, τόσο οι δανειστές όσο και η εγχώρια αστική τάξη στηρίζουν Τσίπρα. Περνά τα πάντα και συμφέρει. Και αν κάποια στιγμή σκάσει το λάστιχο, υπάρχει και ο Μητσοτάκης. Αποδεκτός, αγαπημένος, δικό τους παιδί, γηγενής και όχι γενίτσαρος, λιγότερο όμως ικανός να εφαρμόζει τις εντολές των δανειστών χωρίς κοινωνικές αναταραχές.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ το μοναδικό σοκ ήταν η πρώτη φορά. Από εκεί και πέρα, κάνει τα πάντα. Δεν έχει όριο, ντροπή, φιλότιμο ή κόκκινη γραμμή. Η πορεία αυτή δεν έχει γυρισμό. Δεν έχει άλλωστε και εναλλακτική.
Θα είχε, αν οι εποχές ήταν διαφορετικές. Αν επιτρεπόταν μια κάποια «σοσιαλδημοκρατική» διαχείριση της κρίσης. Αλλά κι αυτή ακόμη είναι εκτός ορίων νομιμότητας. Ή θα είσαι τελειωμένος και ακραίος νεοφιλελεύθερος ή θα είσαι (τουλάχιστον) κομμουνιστής. Όταν η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνική ανατροπή είναι όση και η σχέση της Μιράντας Ξαφά με το σοσιαλισμό, η κατάληξη είναι προδιαγεγραμμένη.
Οι δηλώσεις του Φλαμπουράρη ή τα παραμύθια της Χαλιμάς
Αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διαλαλεί την έξοδο από την κρίση και την «ανάπτυξη για την οποία θα τρίβουμε τα μάτια μας», απευθύνεται αποκλειστικά στους «εντελώς ηλίθιους» και στους υστερόβουλους. Γιατί όλοι θυμόμαστε τους όρκους για το εμπροσθοβαρές μνημόνιο του 2015 που άπαξ και ψηφιζόταν, μετά ο ΣΥΡΙΖΑ θα έκανε «παράλληλο πρόγραμμα» και οι στρατιές των έμμισθων θα παρίσταναν τους κοινωνικά αλληλέγγυους.
Τελικά το μνημόνιο Τσίπρα δεν ήταν εμπροσθοβαρές, αλλά διαρκείας. Και όλοι σήμερα καταλαβαίνουμε ότι παρά τις «προβλέψεις» του Αλέκου Φλαμπουράρη, η επιστροφή σε κανονικούς ρυθμούς ανάπτυξης δεν απαιτεί διετία ή τριετία, αλλά εικοσαετία ή τριακονταετία. Η ΕΕ και οι δανειστές θα διατηρούν καθηλωμένη την ελληνική οικονομία σε ρυθμούς που απλά θα αιμοδοτούν το χρέος κρατώντας τον αιμοδότη κλινήρη και ημιαναίσθητο.
Με βάση τις υποσχέσεις της κυβέρνησης μέχρι σήμερα, αρχές του 2017, θα είχαν όχι απλά κλείσει θετικά και χωρίς μέτρα οι διαρκείς αξιολογήσεις για την απελευθέρωση των χρηματοδοτικών δόσεων, αλλά θα είχε περίπου καταληχθεί και η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Είμαστε σε τέτοιο σημείο που η συζήτηση για το ελληνικό χρέος, όχι απλά δεν έχει ξεκινήσει, αλλά δεν είναι καν αποδεκτό το να ξεκινήσει.
Ενώ η κυβέρνηση αποδέχεται και νέες μειώσεις συντάξεων, και μείωση του αφορολόγητου, και ξεπούλημα του ΑΔΜΗΕ κοκ, τα ανταλλάγματα είναι μηδέν εις το πηλίκον. Όχι απλά δέσμευση για το χρέος δεν υπάρχει, αλλά για πολύ απλούστερα πράγματα που θα ήταν δεδομένα προϊόντα της νέας «διαπραγμάτευσης» Τσίπρα: Συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα με χρηματοδότηση, εξασφάλιση δηλαδή της πληρωμής των τοκοχρεολυσίων του 2017, και συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης. Τα μεν πρώτα δεν συμφωνήθηκαν από τους δανειστές, το τελευταίο, έτσι κι αλλιώς οι Γερμανοί φαίνεται να το τελειώνουν.
Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι οι υποσχέσεις για «τελευταία μέτρα» πριν τον παράδεισο της ανάκαμψης είναι παραμύθια. Και αυτό δεν είναι δυνατόν να μην το ξέρουν οι εγκέφαλοι του κυβερνώντος κόμματος.
Υπήρχε άλλος δρόμος;
Το μοναδικό διαφορετικό ενδεχόμενο για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν όχι βέβαια η ρήξη αλλά η παραίτηση. Η απόσυρση δηλαδή από την κυβέρνηση με πρόωρες εκλογές και δεκάρικους λόγους για αντίσταση στην τρόικα, ιδροκοπώντας να αποδείξουν ότι είναι διαφορετικοί από τη ΝΔ. Αυτή η επιλογή θα ήταν μια πολιτικά ψύχραιμη στάση υπολογίζοντας ότι η τρόικα και ειδικά ο Σόιμπλε, είτε έχει απέναντί του τον Σαμαρά, είτε έχει τον Τσίπρα, είτε έχει τον Μητσοτάκη, απαιτεί ένα και μόνο πράγμα: τυφλή υπακοή.
Επομένως το πολιτικό κόστος θα έφθειρε αναγκαστικά την επόμενη κυβέρνηση (με κορμό τη ΝΔ) με εξίσου γρήγορους ρυθμούς. Αρκούσε να επανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια κάποια ρητορική της «αντιμνημονιακής αντίστασης» για να κουνήσει καθρεφτάκια στα μάτια των ιθαγενών και να επανακάμψει στο μέλλον εδραιωνόμενος ως ο δεύτερος «προοδευτικός» πόλος του ενιαίου πολιτικού συστήματος. Θα έπρεπε όμως να μείνει εκτός εξουσίας και να μην προσχωρήσει στο σενάριο Βενιζέλου (και στρατηγικό αίτημα της αστικής τάξης) για «οικουμενική κυβέρνηση μετά τις εκλογές, με αρχηγό τον Μητσοτάκη και μέσα τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ».
Φυσικά, ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα είχε κανένα λόγο να βγάλει με τα χεράκια του τα ματάκια του. Όπως δεν συναινεί τώρα ο Μητσοτάκης, έτσι δεν θα συναινέσει και αύριο ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον αν τα κουκιά μιας επόμενης κυβέρνησης βγαίνουν χωρίς τη συνδρομή των γενίτσαρων.
Γιατί όμως δεν επιλέγεται ένα τέτοιο σενάριο; Ένα σενάριο διάσωσης του «αντιστασιακού προφίλ» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα προσωπικά; Αν η αφήγηση της γρήγορης εξόδου στις αγορές είναι παραμύθι, αν οι δυσκολίες είναι όλες μπροστά, γιατί δεν επιλέγεται μια μακροπρόθεσμη στρατηγική παρά η κοντόθωρη απαίτηση παραμονής στην εξουσία και για αύριο «έχει ο Θεός»;
Κάλλιο πέντε και στο χέρι;
Η επιλογή –σε αυτή τη φάση- της παραμονής στην εξουσία, αφορά σχεδόν αποκλειστικά τη νομή ατομικών και πρόσκαιρων προνομίων εκ μέρους του κομματικού μηχανισμού. «Λίγο ακόμα» να τη βγάλουμε κι φέτος είναι η σκέψη του σιτιζόμενου στρατού της εξουσίας. Και δεν έχει κανένα λόγο να σκεφτεί μακροπρόθεσμα. Η ατομική επαγγελματική (και άρα οικονομική) διάσωση (τα πέντε και στο χέρι) υπερτερεί της πολιτικής (τα δέκα και καρτέρει στο μέλλον).
Το μότο του Φλαμπουράρη λοιπόν δεν αφορά τους «εντελώς ηλίθιους», αν και πιθανά αυτοί υπάρχουν. Αφορά το φύλλο συκής που θα χρησιμοποιούν όλοι όσοι έχουν ατομικό συμφέρον από την παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, με εφαρμογή όμως μέτρων που διαδοχικά θα χειροτερεύουν την κατάσταση και θα απομακρύνουν περισσότερο την προοπτική ανάκαμψης.
Οι μηχανισμοί των κομμάτων εξουσίας έχουν δείξει άλλωστε κατά το παρελθόν ότι αδυνατούν να απομακρυνθούν από το κουρμπέτι. Απαιτούν παρά και ενάντια στη μακροπρόθεσμη πολιτική τους επιβίωση την εδώ και τώρα σίτισή τους. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Θα υπογράφει τα πάντα για πάντα, με ανατριχιαστική ευκολία. Και οι λόγοι δεν θα αφορούν το ζωτικό ψεύδος ότι τάχα η πολιτική του κάπου διαφέρει από αυτή της ΝΔ ή ότι μετά από λίγα (ακόμα) χρόνια υπομονής, θα ασκηθεί πολιτική κοινωνικής δικαιοσύνης.
Τα κίνητρα της υπογραφής των πάντων για πάντα, είναι εντελώς ποταπά.

Φάκελος του ανδρείκελου Στουρνάρα

Στουρνάρας: Ο αμοραλισμός και το γελοίο χωρίς όρια…

19-2-1017
Και τα δύο παρακάτω κείμενα είναι γραμμένα το Φεβρουάριο του 2013
  
Τα ανδρείκελα είναι εκείνο το αφυδατωμένο «ανθρώπινο είδος» της ελεεινής μορφής, που αποτυπώνει, πιο μοχθηρά, τη σήψη και τη βαρβαρότητα ενός καθεστώτος, την καταθλιπτική πνευματική του κενότητα και την ηθική του κατάπτωση. 
Αν παρατηρήσει κανείς τα πρόσωπα της κατοχικής μας κυβέρνησης θα το διαπιστώσει αβίαστα… 
Το ίδιο θα διαπιστώσει και στα πρόσωπα της κοινοβουλευτικής «Αντιπολίτευσης» (της «αριστερής»): Λες και όλα είναι περασμένα από την ίδια πρέσα…

Πάντα, βεβαίως, η «αντιπολίτευση», κάθε κοινοβουλευτική «αντιπολίτευση», έχει το πλεονέκτημα να παίζει με πιο πλούσια υλικά μεταμφίεσης, αν και σήμερα αυτά γίνονται ορατά σε πάρα πολλούς… 

Το πιο αποκρουστικό είδος των δωσίλογων ανδρεικέλων είναι τα ανδρείκελα-κλώνοι: Αυτά που έχουν βγει από άλλα ανδρείκελα, από καραμπινάτους αχυρανθρώπους της πολιτικής μας ζωής. 

Ένας τέτοιος κλώνος είναι ο Στουρνάρας: Κλώνος του «μεγάλου» ανδρεικέλου, του Σημίτη… 

Γι αυτό σε αυτόν τον κλώνο-ανδρείκελο ο κυνισμός, η βλακεία και το γελοίο παίρνουν μακάβριες μορφές. 



Δημοσιεύουμε κείμενο του Νίκου Μπογιόπουλου
 

«Να είχαμε άλλους δέκα Στουρνάρες» 

Ο κ. Στουρνάρας δήλωσε χτες αισιόδοξος για τη χώρα καθώς, όπως είπε, αρχίζει να διαπιστώνει ενθαρρυντικά σημάδια στην οικονομία... 

Κατ' αρχάς, θυμίζουμε ότι ο Στουρνάρας, από τη θέση του τραπεζίτη και του εκπροσώπου των βιομηχάνων, ως επικεφαλής του ΙΟΒΕ, ήταν εκείνος που χειροκροτούσε εξ αρχής το Μνημόνιο. Και τούτο διότι, χάρις στο Μνημόνιο, όπως έλεγε, ήδη από το 2010, προέβλεπε την ταχύτατη έλευση της «ανάπτυξης» και αναστροφή της ύφεσης. 

Η προβλεπτική ικανότητα του κ. Στουρνάρα, δηλαδή, είναι παροιμιώδης... 

Τώρα, όμως, τα όσα λέει ο Στουρνάρας, δεν ( τα λέει ως εκπρόσωπος των τραπεζιτών και των βιομηχάνων. 
Τα λέει ως υπουργός της κυβέρνησης. Ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης εξέφρασε την αισιοδοξία του ο κ. Στουρνάρας. 

Αλλά σε ποια χρονική στιγμή δηλώνει «αισιόδοξος» ο κ. Στουρνάρας, ο υπουργός των Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη; 

• Τη στιγμή που η δική τους υπηρεσία, η ΕΛΣΤΑΤ, καταγράφει ότι η πολιτική του Στουρνάρα, του πριν «Στουρνάρα» και του πιο πριν «Στουρνάρα», έχει οδηγήσει 3,4 εκατομμύρια ανθρώπους στην Ελλάδα να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Και μάλιστα με όριο φτώχειας το εισόδημα των 5.900 ευρώ ετησίως. Δηλαδή, λόγω των «Στουρνάρων», σε αυτήν τη χώρα έχουμε 3,4 εκατομμύρια ανθρώπους που «ζουν» με κάτω από 490 ευρώ το μήνα! Αλήθεια, πόσα είναι τα εκατομμύρια του λαού που «ζουν» με 700, 800 ή 1.000 ευρώ το μήνα κι όμως αυτοί δεν (!) θεωρούνται φτωχοί; 
• Τη στιγμή που η ίδια υπηρεσία καταγράφει ότι η πολιτική του Στουρνάρα έχει οδηγήσει στην ανεργία 1.350.181 ανθρώπους, από τους οποίους μόνο οι 240.000 λαμβάνουν ακόμα κι αυτό το γλίσχρο επίδομα ανεργίας. 
• Τη στιγμή που οι υπηρεσίες του Στουρνάρα καταγράφουν ότι η ανεργία των νέων έχει εκτιναχτεί στο 62%! 
• Τη στιγμή που σύμφωνα με το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και τις αρμόδιες φορολογικές αρχές, σήμερα οι 6 έως 8 στους 10 Ελληνες βρίσκονται πλέον σε καθεστώς ενεργειακής φτώχειας, δηλαδή πολύ απλά δεν μπορούν να καλύψουν τις δαπάνες θέρμανσης των νοικοκυριών τους. 
• Τη στιγμή που με βάση τα στοιχεία του 2012 πάνω από 700.000 νοικοκυριά σε τούτη τη χώρα έχουν αναγκαστεί να προσφύγουν σε «ρύθμιση διευκόλυνσης» με τη ΔΕΗ, ώστε να μη διακοπεί η ηλεκτροδότησή τους λόγω της αδυναμίας να πληρώσουν το ρεύμα και τούτο πριν μπουν στο λογαριασμό οι νέες ανατιμήσεις που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 2013.
 

Αυτά είναι μερικά μόνο κομμάτια από το παζλ της βαρβαρότητας και της εξαθλίωσης που βασιλεύει σήμερα στη χώρα. 

Αυτές είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες της πολιτικής που κάνουν, όμως, «αισιόδοξο» τον κ. Στουρνάρα. 

Κι όταν μιλάμε για τον «αισιόδοξο» κ. Στουρνάρα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για τον άνθρωπο, για τον οποίο πρόσφατα εκφράστηκε η ευχή «να είχαμε άλλους 10 σαν αυτόν». 

Να είχαμε, δηλαδή, «άλλους δέκα Στουρνάρες». Καθόλου τυχαία η παραπάνω ήταν μια ευχή την οποία εξέφρασε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης...
 

Στουρνάρας: Ο «γύψος» της οικονομικής κτηνωδίας… 

 

Τέτοια φρενοβλάβεια οικονομικής κτηνωδίας και πολιτικού κυνισμού, επενδυμένη με τόση επαρμένη βλακεία δύσκολα συναντάς… 

Ο Στουρνάρας τα συνθέτει όλα… 

Με τον κυνισμό του πωρωμένου εγκληματία μας δηλώνει ότι το «όραμά» του είναι να εντοιχίσει τον ελληνικό λαό με το «γύψο» του ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ του: Παράκρουση ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ… 

Επίσης, με κομπάζουσα αναίδεια, καυχιέται γι αυτή του την κτηνωδία: Παράνοια αμοραλιστικής βλακείας… 

Διαβάστε το παρακάτω σχόλιο:
 

«Ο,τι σας βουτάγαμε, θα σας το βουτάμε»! 
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος 
http://www1.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=8/2/2013&columnId=1821 

Και μόνο αυτή η δήλωση του Στουρνάρα είναι αρκετή για να καταδειχτεί και το πόσο αδίστακτοι είναι, και το πόσο υποκριτές είναι, και το πόσο βαθιά πλέουν στα πελάγη της πολιτικής απάτης. 

Τι επαναλαμβάνει, μέρες τώρα, ο υπουργός Οικονομικών όταν τον ρωτούν για τους φόρους επί των ακινήτων; 

«Ο,τι παίρναμε, θα παίρνουμε», λέει και ξαναλέει! 

Αλλά τι σημαίνει αυτό;
 Μήπως ότι αυτά που παίρνανε ήταν λίγα (!) και ότι μας κάνουν και χάρη που θα συνεχίζουν να μας τα παίρνουν; 

'Η μήπως δεν είναι αυτοί που έλεγαν ότι τα χαράτσια ήταν, τάχα, κάτι το «έκτακτο», που δήθεν θα το «καταργούσαν» αν, όταν, εφόσον κλπ... 

Ομως, τι μας λέει, τώρα, κατάμουτρα ο Στουρνάρας, και μάλιστα ζητάει να τον αποθεώσουμε κι από πάνω;
 

Οτι τα χαράτσια τους μόνο «έκτακτα» δεν είναι!
 

Οτι η φοροκλοπή μόνο «ειδικό καθεστώς» δε συνιστά! 

Οτι η λεηλασία του λαού για το φτωχόσπιτο που με χίλια βάσανα απόκτησε (αν δεν το χρωστάει ακόμα στην τράπεζα) μόνο «περιστασιακή» δεν είναι!
 

Γιατί ο κύριος Στουρνάρας, ένας εκ των «σωτήρων» της χώρας, το ξεκαθάρισε:
 

«Ο,τι σας παίρναμε, ό,τι σας κλέβαμε, ό,τι σας βουτάγαμε, 
θα συνεχίσουμε να σας το παίρνουμε, να σας το κλέβουμε και να σας το βουτάμε»
!

http://resaltomag.blogspot.gr/


Η παγκοσμιοποιητική “Αριστερά” του συστήματος και τα λαϊκά στρώματα

19-2-2017

 
Σχόλιο: 
Το παρακάτω άρθρο του στοχαστή Πωλ Κραιγκ Ρόμπερτς (Paul Craig Roberts) –χωρίς να χρειάζεται να συμφωνήσει κανείς με όλη την οικονομική ανάλυση του– στηλιτεύει την πλήρη ενσωμάτωση της «Αριστεράς» στη Νέα Διεθνή Τάξη και τη βρώμικη προδοσία από μέρους της των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης, κάτι που έχει ως εύλογο αποτέλεσμα τη δικαιολογημένη στροφή τους στον Τραμπ και τους νέο-εθνικιστές.

Αφιερώνοντας σήμερα όλη την ενέργεια και τους πόρους της σε άθλιες (πολλές χρηματοδοτούμενες βέβαια από τον Σόρος κλπ.) μαζικές εκστρατείες ενάντια στον Τραμπ, στην πραγματικότητα στρέφεται ενάντια στα λαϊκά κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης, που τα χαρακτηρίζει έμμεσα ή άμεσα ως ρατσιστικά, ακροδεξιά ή ακόμα και φασιστικά. 

Και αυτό επειδή δεν ακολουθούν την...άκρως αποπροσανατολιστική ατζέντα της Υπερεθνικής και της Σιωνιστικής Ελίτ για την ακλόνητη υπεράσπιση των υποτιθέμενων «ατομικών δικαιωμάτων», που είναι γνωστό ότι από τη φύση τους στρέφονται ενάντια στη συλλογική αυτονομία, τη βάση της πραγματικής δημοκρατίας και της αυτονομίας των πολιτών. 

Ο θάνατος της Αριστεράς 
 
του Paul Craig Roberts
 

Σε αρκετές περιπτώσεις είχα θέσει στις στήλες μου το ρητορικό ερώτημα: Τι έγινε η Αριστερά; Σήμερα θα απαντήσω στο ερώτημα. Η απάντηση είναι ότι η Ευρωπαϊκή και η Αμερικανική Αριστερά, η οποία παραδοσιακά αγωνιζόταν για την εργατική τάξη (ψωμί και ειρήνη) δεν υπάρχει πια. Η υπόθεση για την οποία αγωνίζονται τώρα, αυτοί που παριστάνουν πως είναι η σημερινή «Αριστερά», είναι οι πολιτικές ταυτότητας. 

Η «Αριστερά» δεν υπερασπίζεται πια την εργατική τάξη, την οποία απορρίπτει με περιφρόνηση ως τους «άθλιους του Τραμπ», δηλαδή ως ρατσιστές, μισογύνηδες, ομοφοβικούς και τρελαμένους με τα όπλα… 

Αντίθετα, η «Αριστερά» υπερασπίζεται τις υποτιθέμενες περιθωριοποιημένες ομάδες-θύματα: τους έγχρωμους, τους ομοφυλόφιλους, τις γυναίκες και τους διεμφυλικούς. 

Το θέμα των WC (κοινών τουαλετών για άνδρες/γυναίκες καθώς και της χρήσης τους από τους τρανσέξουαλ), –μία εκστρατεία (στις ΗΠΑ) που είναι απίθανο να κινητοποιήσει πολλούς Αμερικανούς–, είναι πιο σημαντικό για την «Αριστερά» από την εργατική τάξη. 

Όλοι οι άνθρωποι με λευκή επιδερμίδα, εκτός από τους αριστερούς και τις θυματοποιημένες γυναίκες, είναι κατά τεκμήριο ρατσιστές. 

Ο ρατσισμός και η θυματοποίηση είναι η εξήγηση για τα πάντα, για όλη την ιστορία, όλους τους θεσμούς, ακόμη και για το αμερικανικό Σύνταγμα. 

Αυτό το πρόγραμμα της «Αριστεράς» αποκόπτει την αριστερά από την εργατική τάξη, που έχει εγκαταλειφθεί και από τα δύο πολιτικά κόμματα και έχει τερματίσει τη σύνδεση της Αριστεράς με τον λαό. 

http://resaltomag.blogspot.gr/

Επιμένει εκτός ευρώ και «δολαριοποίηση» της Ελλάδας


 Φρίττει η Γερμανία

19-2-2017



Την πρόταση για «δολαριοποίηση» της Ελλάδας, την έξοδο της, δηλαδή, από το ευρώ και τη σύνδεση της νέας δραχμής με το δολάριο, φέρνει στο προσκήνιο ο Ted Malloch, που προαλείφεται από τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ για τη θέση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ενωση. ΗΠΑ και Γερμανία ερίζουν πάνω στα ελληνικά ερείπια ποια θα πάρει την κηδεμονία της χώρας. Ούτε στην Σκύλα ούτε στη Χάρυβδη πρέπει να είναι η απάντηση του ελληνικού λαού.
Μιλώντας στη Realnews, ο Αμερικανός καθηγητής και παλιός διπλωμάτης, που έχει προκαλέσει διεθνή σάλο με τις δηλώσεις του κατά της ευρωζώνης, λέει πως κάποιοι Ελληνες έχουν ήδη έρθει σε επαφή με ινστιτούτα στις ΗΠΑ για το ενδεχόμενο «δολαριοποίησης» της Ελλάδας. Επιπλέον, επαναλαμβάνει την πεποίθησή του ότι το Grexit αποτελεί την καλύτερη λύση για την Ελλάδα, ενώ αφήνει αιχμές για τη Γερμανία, τονίζοντας πως η Ε.Ε. δεν έχει μόνο ένα μέλος.
– Από το 2010 η Ελλάδα έχει υπογράψει τρία μνημόνια με τους δανειστές της και έχει εφαρμόσει πολύ σκληρά μέτρα λιτότητας, με αποτέλεσμα τον τριπλασιασμό της ανεργίας και τη μείωση του ΑΕΠ κατά 25%. Πιστεύετε ότι οι δανειστές της Ελλάδας δεν θα έπρεπε να έχουν απαιτήσει αυτά τα μέτρα;
Οι όροι ήταν υπερβολικά σκληροί και οι επιπτώσεις πολύ ατυχείς για τον ελληνικό λαό.
– Θεωρείτε πως η καλύτερη λύση για την Ελλάδα θα ήταν η επιστροφή στο εθνικό της νόμισμα ήδη από το 2010;
Η επιστροφή στη δραχμή εκείνη την περίοδο θα ήταν η προτιμότερη και καλύτερη ενέργεια. Ως οικονομολόγος, δεν βλέπω τον τρόπο με τον οποίο η ελληνική οικονομία ευνοήθηκε εξαρχής από την είσοδό της στο ευρώ.
– Συνεπώς, πιστεύετε ότι το Grexit παραμένει ακόμα η καλύτερη λύση…
Η Ελλάδα είναι ξανά στο χείλος του γκρεμού. Είναι το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά. Θα τελειώσει ποτέ; Αυτή τη φορά θα έλεγα πως οι πιθανότητες είναι υψηλότερες για μια ρήξη με το ευρώ. Κι αυτό διότι το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει σε οποιοδήποτε νέο πρόγραμμα που δεν περιλαμβάνει ελάφρυνση του χρέους – κάτι που λίγο ή πολύ διασφαλίζει μια πορεία σύγκρουσης με τους δανειστές της ευρωζώνης. Αυτό πρωτίστως πιέζει τη Γερμανία, η οποία παραμένει αντίθετη. Ολα αυτά συνηγορούν στο γεγονός ότι η Ελλάδα θα διακόψει τους δεσμούς και θα φύγει από το ευρώ.
Ας δούμε τα γεγονότα. Τα προγράμματα της σκληρής λιτότητας ήταν μια απόλυτη αποτυχία και έπληξαν βαρύτατα τον ελληνικό λαό. Πολύ απλά, η κατάσταση είναι μη βιώσιμη. Κάποιοι Ελληνες οικονομολόγοι έχουν πάει σε think tanks στις ΗΠΑ για να συζητήσουν τη «δολαριοποίηση». Και φυσικά, οι Γερμανοί φρίττουν όταν ακούνε αυτές τις ιδέες.

Δ. Καζάκης: Τι θα γίνει με την επιστροφή σε "Εθνικό νόμισμα"

(Βίντεο)

Συνέντευξη στο Star Βορείου Ελλάδας  

19/02/2017