Η Δικαιοσύνη στην υπηρεσία του φόβου


του Γιάννη Λαζάρου

Η απόφαση του Αρείου Πάγου που κρίνει πως είναι συνταγματικό και νόμιμο οι εργοδότες να χρησιμοποιήσουν για ποινική και αστική διεκδίκηση τα στοιχεία που είναι καταγεγραμμένα στον σκληρό δίσκο των υπολογιστών των απασχολουμένων στην επιχείρησή τους, με την προϋπόθεση ωστόσο οι εργαζόμενοι να παραιτήθηκαν και ανέλαβαν εργασία σε άλλη ανταγωνιστική επιχείρηση, φαίνεται να είναι σωστή σε πρώτη ανάγνωση.
Ο επαγγελματικός υπολογιστής που χορηγείται στον εργαζόμενο είναι εργαλείο δουλειάς και ιδιοκτησία της εταιρείας οπότε μπορεί και να τον κάνει ότι θέλει. Να τον ανοίξει, να τον ψάξει, να τον σπάσει. Όμως ας την δούμε και από την σκοπιά του εργαζόμενου.
Φυσικά ο εργαζόμενος που άλλαξε εργοδότη και εργάζεται πια σε ανταγωνιστική εταιρεία θα ήταν βλάκας να αποστέλλει από τον εταιρικό υπολογιστή τα προϊόντα κλοπής αλλά αυτό μάλλον δεν το «σκέφτηκαν» οι δικαστές. Επίσης εκείνο που δεν έλαβαν υπ' όψιν τους είναι πως σήμερα μπορεί ο καθένας να «φυτέψει» στον υπολογιστή του ύποπτουό,τι θέλει και με όποια χρονολογία τον συμφέρει.
Ουσιαστικά η απόφαση είναι κόλαφος για ένα και μόνο λόγο: Για τον φόβο που θα προκαλέσει στον εργαζόμενο κρατώντας τον δέσμιο της επιχείρησης η οποία με την σειρά της μπορεί αυτό να το εκμεταλλευτεί εις βάρος του από τις συνθήκες εργασίας μέχρι την αμοιβή.
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου προσαρμόζοντας τις αποφάσεις της στην εποχή του εργαζόμενου-σκλάβου, έρχεται παρακάτω και χειραγωγεί τον άνθρωπο-εργαζόμενο με θρησκευτικού τύπου νουθεσίες: 
«Οι εργαζόμενοι έχουν καθήκον πίστης προς τον εργοδότη τους και υποχρεούνται να μην ενεργούν ανταγωνιστικές πράξεις οι οποίες να βλάπτουν τα συμφέροντα του εργοδότη τους, όπως είναι η άσκηση για δικό τους λογαριασμό και με άγνοια του εργοδότη, εμπορικών εργασιών, ομοίων ή παρομοίων με αυτών του εργοδότη που απασχολούνται»
Φυσικά το «καθήκον πίστης» έχει τον χαρακτήρα εμπιστοσύνης στην απόφαση αλλά η αγαπητή μας δικαιοσύνη ξεχνά βασικά πράγματα που αφορούν την εργασία μεταμορφώνοντας τον εργαζόμενο σε κολίγο. Διότι αυτό που γνωρίζαμε μέχρι χτες είναι το πώς ο εργαζόμενος πουλούσε το μυαλό του ή την μυϊκή του δύναμη και κάποιος αγόραζε με ένα αντίτιμο που το έλεγαν μεροκάματο ή μισθό. Γι' αυτό και στο σύστημα που υπήρχε ο κάθε εργαζόμενος όπου έβρισκε καλύτερη αμοιβή πούλαγε και την «δουλειά» του. 
Η δικαιοσύνη έρχεται με την απόφαση αυτή να καθιερώσει νεοσκλάβους και να φοβίσει περισσότερο τον εργαζόμενο ζητώντας του πίστη  μόνο, σε μια αγορά που η εργασία είναι ανύπαρκτη. Η κατάργηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων ανάγκασε ανθρώπους να βιώσουν την αγριότητα της ανεργίας αλλά και την εκμετάλλευση της μαύρης εργασίας από το νέο καθεστώς. 
Στο νέο σύστημα οικονομίας-αγοράς που καθιερώνεται ο φόβος αναγκάζει τους εργαζόμενους να απαρνηθούν ακόμη και την αξιοπρέπειά τους πολλές φορές για τα προς το ζην, όμως δεν φτάνουν μόνο αυτά. Πρέπει να είναι και «νόμιμα» όλα όσα θα χρησιμοποιήσει η επιχείρηση εναντίον του «εχθρού». Μόνο που ο νόμος στην προκειμένη περίπτωση είναι φόβος και υπηρετεί την μια πλευρά. 
Το δυστύχημα είναι πως δεν καθιερώνουν μια κι έξω το  νέο μοντέλο αγοράς εργασίας, αφ' ενός για να αποφεύγονται οι εξευτελισμοί της ιδέας της δικαιοσύνης και αφ΄ ετέρου να πάρουν τις αποφάσεις τους οι εργαζόμενοι άνθρωποι (μονάδες) για το πώς θα αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Είναι λογικό να περάσουν κάποια χρόνια για την επιβολή των νέων συνθηκών, αλλά είναι και λογικό να σκεφτεί ειδικά η δικαιοσύνη, πως θυσιάζονται ζωές  στον βωμό των ολίγων. 
Παρότι τυφλή βλέπει πολύ καλά πως αυτό δεν είναι δίκαιο και θα ήταν καλό να μην την αναγκάσουν οι σημερινοί αδύναμοι να επιτελέσει το καθήκον της αν δεν πάνε τα πράγματα όπως τα σχεδίασαν αυτοί που τους βολεύουν οι αποφάσεις αυτές

http://www.stontoixo.com/

Πώς μπορεί μια χώρα να αποχωρήσει από ένα κοινό νόμισμα


 και να υιοθετήσει νέο εθνικό νόμισμα

Πώς μπορεί μια χώρα να αποχωρήσει από ένα κοινό νόμισμα και να υιοθετήσει νέο εθνικό νόμισμα
Σε μια  μελέτη που ανέθεσε η Φιλανδία σε επιστήμονες  πολλών ειδικοτήτων , οι Tuomas Malinen, PhD in Economics, Peter Nyberg, PhD in Economics, Heikki Koskenkylä, PhD in Economics, Elina Berghäll, PhD in Economics, Ilkka Mellin, LicPolSc in Statistics, MSc in Mathematics, Sami Miettinen, MSc in Economics, Jukka Ala-Peijari, MSc in Economics, Stefan Törnqvist, MSc in Finance, MSc in Technology, βάσει της θέσης τους η οποία βασίζεται στην εμπειρία της Ευρωζώνης και σε ιστορικά παραδείγματα, ότι η ένταξη σε νομισματικές ενώσεις δεν είναι μη αντιστρέψιμη, εξετάζουν όλες σχεδόν οι πτυχές της διαδικασίας αποχώρησης από ένα κοινό νόμισμα – στην προκειμένη περίπτωση από το ευρώ.  Το κείμενο αποκαλύπτει πόσο σκόπιμη είναι η καταστροφολογία που συνοδεύει το ενδεχόμενο εξόδου μιας χώρας από την Ευρωζώνη. Η μελέτη αυτή,  από κοινού με την πρόσφατη απόφαση της Ολλανδίας να συζητηθεί στο Κοινοβούλιο το θέμα του ευρώ, τα υπέρ και τα κατά, μετά τις εκλογές που θα διεξαχθούν τον τρέχοντα μήνα και άλλες παλιότερες όπως της Nordea Bank (http://www.tometopo.gr), δείχνει ότι διεξάγεται μια σοβαρή συζήτηση σε αρκετές χώρες της Ευρώπης, μια συζήτηση που στη χώρα μας δαιμονοποιείται συστηματικά από το πολιτικό κατεστημένο και τα ΜΜΕ, προφανώς για ευνόητους ιδιοτελείς --οικονομικούς, πολιτικούς και ιδεολογικούς-- λόγους


Από τη μελέτη επιλέχθηκαν ορισμένα τμήματα που συμπυκνώνουν τις θέσεις των συγγραφέων. Ολόκληρη η μελέτη μπορεί να διαβαστεί στα αγγλικά, στον εξής σύνδεσμο:

 https://poseidon01.ssrn.com/ delivery.php?ID= 555064031119104008091084069124 003096018036019060022069010066 117091125089029071001088027107 042044056060004121010096103023 008106107084089093088002103067 126098026118005089080047021109 095016000010012084122102097077 071086121094116112095098022073 126124026000&EXT=pdf)

Όπως τονίζεται στη σύνοψη της μελέτης, το πώς θα αποχωρήσει μια χώρα από τη νομισματική ένωση έχει γίνει σημαντικό οικονομικό θέμα τα τελευταία χρόνια μετά την ενδημική κρίση της Ευρωζώνης , συνεπώς είναι επείγον ζήτημα να εξεταστούν ποια είναι τα αναγκαία βήματα, ποιοι οι σκόπελοι, πώς μπορούν να ξεπεραστούν και πώς μπορεί η έξοδος από τη νομισματική ένωση να σχεδιαστεί και να πραγματοποιηθεί  αποτελεσματικά ώστε να ελεγχθούν οι πιθανοί κίνδυνοι.  Η εξασφάλιση της λειτουργίας του συστήματος πληρωμών, οι  πολιτικές αντιδράσεις και η φερεγγυότητα των δημόσιων και ιδιωτικών θεσμών αποτελούν, σύμφωνα με τη μελέτη, τους καθοριστικούς παράγοντες μιας εξόδου. Ζητήματα που αφορούν τη νομιμοποίησή της μπορούν να προκύψουν μόνο αν δεν υπάρχει πολιτική και λαϊκή υποστήριξή της.
 Αξίζει να επισημανθεί εξ αρχής το τμήμα εκείνο που εστιάζει στις διεθνείς εμπειρίες αποχωρήσεων χωρών από νομισματικές ενώσεις. Εκεί επισημαίνονται τα εξής:
«Ο  Rose (2007) ανέλυσε τη μακροοικονομική επίδοση 69 χωρών ή εδαφικών οντοτήτων που αποχώρησαν από νομισματικές ενώσεις από το 1946 μέχρι το 2005. Βρήκε ότι υπάρχει πολύ μικρή μακροοικονομική μεταβλητότητα πριν και μετά την έξοδο από τη νομισματική ένωση. Αυτό δείχνει ότι οι έξοδοι από  νομισματικές ενώσεις είχαν χαμηλό οικονομικό κόστος, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα. Υπό το φως αυτής της μελέτης για τις εξόδους από νομισματικές ενώσεις, της μόνης που βρέθηκε, τα επιχειρήματα, περί «τεράστιου οικονομικού κόστους», εναντίον μιας εξόδου από τη νομισματική ένωση φαίνονται  εντελώς υπερβολικά. Εφόσον δεν υπάρχουν στατιστικά μετρήσιμες μακροοικονομικές διακυμάνσεις στην περίοδο της εξόδου, δεν μπορεί να υπάρχει μεγάλο κόστος. Οι έξοδοι από νομισματικές ενώσεις μπορεί, όμως,  να επιφέρουν πολιτικό κόστος, το οποίο ίσως να προκαλέσει μακροπρόθεσμες οικονομικές συνέπειες». 

Στην εργασία επιδιώκεται να απαντηθεί το ερώτημα πώς μπορεί μια χώρα να βγει από μια σύγχρονη νομισματική ένωση χωρίς μεγάλες οικονομικές, χρηματοπιστωτικές και πολιτικές αναστατώσεις. Επειδή κάποιες αναστατώσεις μπορεί να προκύψουν από απρόβλεπτες πολιτικές αντιδράσεις της ίδιας της  νομισματικής ένωσης ή των αγορών στην έξοδο, οι συγγραφείς υποστηρίζουν ότι ενώ  δεν υπάρχουν  μέθοδοι πλήρους πρόβλεψης,  μπορούν όμως να βρεθούν οι γενικοί κανόνες για μια σταθερή και ομαλή έξοδο. Η χώρα που θα αποχωρήσει θα αντιμετωπίσει αρκετές οικονομικές και πολιτικές προκλήσεις. Οι πιο σημαντικές απ’ αυτές είναι: να διατηρήσει ένα λειτουργικό σύστημα πληρωμών, να επανιδρύσει την κεντρική της τράπεζα με αξιόπιστη νομισματική πολιτική, να  παράσχει στις εγχώριες τράπεζες επαρκές κεφάλαιο και ρευστότητα  στο νέο νόμισμα και να  χειριστεί τις σχέσεις με τις υπόλοιπες χώρες.  Υποστηρίζουν ότι με προσεκτικό σχεδιασμό οι περισσότερες από αυτές τις προκλήσεις μπορούν να ελεγχθούν και οι συναφείς κίνδυνοι να ελαχιστοποιηθούν. Επιπλέον, παρουσιάζουν ποιες πλευρές της εξόδου παραμένουν αβέβαιες καθώς τα ρίσκα τους δεν μπορούν να μετριαστούν εντελώς ακόμη και με μια προληπτική στρατηγική, άρα  απαιτείται ειδική προσοχή και ηγετική ικανότητα. Μια χώρα που σχεδιάζει να βγει από μια νομισματική ένωση πρέπει να είναι προετοιμασμένη  για να διευθετεί απρόβλεπτα θέματα καθώς (ή αν) προκύπτουν. Το κείμενο ασχολείται κατ’ αρχάς με το γιατί τα οφέλη μιας εξόδου (και άρα η ευέλικτη ισοτιμία) υπερκερνούν το κόστος (Κεφ. 2), με το σύστημα πληρωμών και την κεντρική τράπεζα, τον κίνδυνο πολιτικών αντιποίνων, με θέματα αξιοπιστίας και νομισματικής ασυμβατότητας στον ιδιωτικό τομέα, με θέματα δημόσιας διαχείρισης, με το πώς θα ληφθεί η απόφαση επιστροφής στο νέο νόμισμα και με τη νομική προετοιμασία (Κεφ. 3). Το 4ο κεφάλαιο εμπεριέχει τα συμπεράσματα, τα οποία παρατίθενται αυτούσια.  
«Οι παρατεταμένες κρίσεις που κατατρύχουν την Ευρωζώνη έχουν θέσει προς συζήτηση την έξοδο μιας ή αρκετών χωρών από τη νομισματική ένωση. Σ’ αυτό το κείμενο, υπογραμμίσαμε τις προκλήσεις που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει μια χώρα που μελετά την αποχώρηση  από την Ευρωζώνη ή κάποια άλλη σύγχρονη νομισματική ένωση. Ενώ αυτές οι προκλήσεις είναι μεγάλες, δεν είναι ανυπέρβλητες. Οι νομισματικές ενώσεις δεν είναι αιώνιες, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς των αμυντόρων του ευρώ. Το βασικό μέλημα στην περίπτωση μιας εξόδου θα ήταν να διασφαλιστεί  η λειτουργία του συστήματος πληρωμών. Τα δυνητικά αντίποινα από τα εναπομείναντα μέλη της νομισματικής ένωσης πιθανώς θα είναι προσωρινά. Τα δυνητικά προβλήματα ρευστότητας των εγχώριων τραπεζών και επιχειρήσεων μπορούν να λυθούν, εάν διατηρηθεί το σύστημα μεταβίβασης κεφαλαίων και χρήματος. Εάν αναμένεται υποτίμηση του νέου νομίσματος, η ικανότητα της χώρας να μετατρέψει τα δάνεια στο νέο νόμισμα βάσει του lex monetae (δικαίου του χρήματος) θα πρέπει να ελεγχθεί εκ τω προτέρων. Σε πολλές περιπτώσεις, υπάρχει υπέρτατη ανάγκη μυστικότητας περί της εξόδου. Αυτό δεν σημαίνει ότι η έξοδος  από μια νομισματική ένωση δεν θα έπρεπε να γίνει με ανοιχτή συζήτηση και μακροχρόνιο σχεδιασμό πριν ληφθεί η απόφαση, αλλά κάτι τέτοιο θα απαιτούσε την εφαρμογή ελέγχων κεφαλαίου και νομίσματος για μακρές χρονικές περιόδους, αυξάνοντας το κόστος μιας εξόδου.  Εντούτοις, είναι πιθανό να χρειάζεται η εφαρμογή  ελέγχων κεφαλαίου και νομίσματος  κατά τη διάρκεια και μετά την έξοδο, προκειμένου να τιθασευτούν οι κερδοσκοπικές διακυμάνσεις και η φυγή κεφαλαίων. Δεν δίνονται εκτιμήσεις για το κόστος μιας εξόδου, επειδή αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την κάθε περίπτωση ξεχωριστά, είναι αβέβαιο και θα πρέπει να υπολογιστεί ανά χώρα. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να περιοριστεί το κόστος, τόσο μέσα στη νομισματική ένωση όσο και στη χώρα που αποχωρεί απ’ αυτήν. Σ'  ένα σύγχρονο χρηματοπιστωτικό σύστημα, η έξοδος μιας χώρας από νομισματική ένωση δεν θα πρέπει να γίνεται αψήφιστα. Οι οικονομικές, χρηματοπιστωτικές και πολιτικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ χωρών είναι ισχυρές. Οι έξοδοι προκαλούν μεγάλες οικονομικές αναστατώσεις κατά τη διάρκειά τους και αμέσως μετά. Αυτές οι αβεβαιότητες μπορούν να μειωθούν μέσω προσεκτικού σχεδιασμού, όπως υπογραμμίστηκε σ’ αυτή την εργασία. Παρά την αβεβαιότητα σχετικά με το κόστος μιας εξόδου, δεν έχει κανένα νόημα η παραμονή σε μια δυσλειτουργική νομισματική ένωση, ιδίως εάν απειλείται η μακροοικονομική ανάπτυξη μιας χώρας. Με τα λόγια του Τζόζεφ Στίγκλιτς (2016b): “Οι καλές νομισματικές διευθετήσεις δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την ευημερία, οι κακές οδηγούν σε υφέσεις και κρίσεις ”.
 Όταν λαμβάνεται υπόψη η μακροχρόνια ευημερία των πολιτών , μια νομισματική διευθέτηση με την οποία δεν μπορεί να ευημερήσει μια χώρα πρέπει να εγκαταλείπεται, οποιοδήποτε κι αν είναι το κόστος». 

Ηττα ή Συντριβή; O Τσίπρας διαλέγει!


ΣΤΑΘΗΣ

9-3-2017



Ζωντανό τον τρώνε τον κ.Ξυδάκη τέως συνάδελφοί του στην «Καθημερινή». Στην Ελλάδα ζούμε. Στο δε ίδιο του το κόμμα τον κανιβαλίζουν. Στην Ελλάδα ζούμε...

Καλημέρα σας! «Ο Τσίπρας πανηγυρίζει και η Ελλάδα βουλιάζει» γράφει το «Focus».
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και μεγάλο μέρος του γερμανικού Τύπου επ’ εσχάτοις. Η κυρίαρχη πολιτική (Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών) στη Γερμανία θέλει την Ελλάδα Προτεκτοράτο, το ίδιο και η πλειοψηφία του Τύπου που υποστηρίζει την εν λόγω πολιτική. Παρά ταύτα, η αλήθεια, ενίοτε, γράφεται.
Ο Ναπολέων έλεγε ότι ο καλός στρατηγός διακρίνεται από τη σύνθεση του επιτελείου του - τον κ. Φλαμπουράρη, τον κ. Παππά, τον (τρόμο των διαπραγματεύσεων) κ. Τσακαλώτο, την Πασιονάρια κ. Αχτσιόγλου, τον κ. Πολάκη, τον κ. Καρανίκα κι άλλους Ικανάτους.
Αλλά, αν ο Τσίπρας διακρίνεται για το επιτελείο του, διακρίνεται περισσότερο για τις στρατηγικές του επιλογές. Απ’ όταν φόρεσε στο «Οχι» τον φερετζέ της αγυρτείας και το παρένδυσε σε «Ναι», όλα όσα επιχείρησε του βγήκαν Φάουσες, Αρπυιες και Χίμαιρες.
Εν πρώτοις το Χρέος. Πάντα ο Τσίπρας προχωρούσε στις (προαναγγελλόμενες από όλους τους άλλους) υποχωρήσεις του, ευαγγελιζόμενος ως αντίτιμο μιαν υποσχετική έστω για τη διευθέτηση του Χρέους. Ουδέποτε συνέβη.
Τώρα τελευταία επικαλέσθηκε (για λίγο και δι’ ολίγων) τη «συμμαχία των λογικών» - του απάντησε δεόντως η Ιερά Συμμαχία και ο ρέκτης ρήτωρ αναδιπλώθηκε ησύχως. Αντιθέτως, επιμένει στην, παλιά άλλωστε, εκτίμησή του για το χάσμα Βορρά - Νότου στον βαθμό που κάτι τέτοιο συνεπάγεται τη δημιουργία ενός Μετώπου του Νότου. Υπερφανής επιβεβαίωση αυτής της στρατηγικής εκτίμησης Τσίπρα είναι η πρόσφατη σύνοδος των Τεσσάρων στις Βερσαλλίες (για την Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων), όπου οι τρεις από τις τέσσερις χώρες, η Γαλλία του Νότου, η Ιταλία του Νότου και η Ισπανία του Νότου προσχώρησαν, οι προδότρες, στον σιδηρόφρακτο Βορρά (Γερμανία).
Την ίδια αλά Μπρανκαλεόνε επιτυχία έχει να επιδείξει ο Τσίπρας στις εκτιμήσεις του για αντιθέσεις Μέρκελ - Σόιμπλε, για αντιθέσεις Ευρωπαϊκής Ενωσης - ΔΝΤ, για στροφή της Ευρώπης προς τη Σοσιαλδημοκρατία και άλλα συναφή παρόμοια. Η μόνη αντίθεση
που αυτός ο μαρξιστής-σε-επίπεδο-Καρανίκα δεν ανακάλυψε είναι η αντίθεση του Δου με το Νου κι όλο μαζί ΔουΝουΤου. Ομως, όλον αυτόν τον καιρό που ο Τσίπρας έπεφτε έξω σε όλες του τις εκτιμήσεις, τη μία μετά την άλλη, δεν παρέλειπε να παίρνει «αντίμετρα» υποσχόμενος ισοδύναμα και παράλληλα σύμπαντα άλλοτε χωρίς κόστος (εκτός από την επίδειξη μωρίας) κι άλλοτε με κόστος, όπως με το φιάσκο της... δέκατης τρίτης... σύνταξης.
Δεν μιλάμε εδώ για τα ψέματα, τους ευφημισμούς, τις σοφιστείες και τους λεονταρισμούς που μετέρχεται αυτή η κυβέρνηση στο κατς που παίζει με την πραγματικότητα, αλλά για στρατηγικές αποτυχίεςστους στόχους και τις εκτιμήσεις της.
Και τώρα;Tο κόστος αυτής της συμφωνίας, αν επιτευχθεί θα είναιοδυνηρό και αν δεν επιτευχθεί οδυνηρότερο. Επαχθές και ειδεχθές, είτε έτσι, είτε αλλιώς. Ταυτοχρόνως η Ευρώπη δεν πρόκειται να ωθήσει τον Τσίπρα σε εκλογές - τον χρειάζεται για να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά. Οσο για
τον ίδιο, ο μόνος λόγος για να βαδίσει με δική του πρωτοβουλία προς μια εκλογική ήττα τώρα, θα ήταν για να αποφύγει μια εκλογικήσυντριβή αργότερα.

Βεβαίως, στον σχεδιασμό που είναι σε θέση να κάνει το επιτελείο Τσίπρα - Καρανίκα, το παιγνίδι που κάνουν με τον χρόνο μπορεί να ποντάρει στο ενδεχόμενο της ποσοτικής χαλάρωσης, στο απρόβλεπτο και στο γεγονός ότι δεν τραβάει ο κ. Μητσοτάκης. Σε αυτήν την εκδοχή παραγνωρίζεται ή υποτιμάται η τιμωρητική διάθεση των Ελλήνων, που όσον οι ημέρες και όσον τα βάσανα, μεγαλώνει.
Ο Τσίπρας είναι τώρα υποχρεωμένος (στρατηγικό κατόρθωμα) να επιλέξει μεταξύ ήττας και συντριβής. Αν η ήττα τον οδηγήσει σε μετεκλογική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, θα συντρίψει το κόμμα του - ό,τι έχει απομείνει απ’ αυτό. Συνεπώς η ήττα ως συντριβή ή η ήττα ως την τελική συντριβή είναι πλέον θέμα χρόνου και ταυτοχρόνως μονόδρομος. Εκτός απρόβλεπτων γεγονότων. Στα οποία δεν μπορεί κανείς να υπολογίζει, αλλά μόνον να ποντάρει.
Ο Τσίπρας δεν άλλαξε τίποτα (φέρ’ ειπείν, Νόμος περί Ευθύνης Υπουργών), πρόδωσε πολλά (φέρ’ ειπείν, Γερμανικές Πολεμικές Επανορθώσεις) και προσχώρησε στην πεπατημένη του νεοφιλελευθερισμού, της εθνικής υποτέλειας και των αντιμεταρρυθμίσεων.
Εκτός λοιπόν από την εμφάνιση του Φρειδερίκου του Μεγάλου πάνω στην Πύλη του Αδριανού, σε τι άλλο μπορεί να ελπίζει ένας ιμιτασιόν Αλκιβιάδης;

 ΠΗΓΗ: 
http://www.enikos.gr/stathis/503317/itta-i-syntrivi

Ο Δούρειος Ίππος της λέξης… »Θεσμοί»


Του Κώστα Γιαννιώτη
(Επικαιροποιημένη αναδημοσίευση)
Δεν περνά ούτε μέρα, ούτε ώρα, που να μη μας υπενθυμίσουν την ύπαρξη της Τρόικας και την παρουσία της στη ζωή μας.
Μόνο που τώρα δεν είναι Τρόικα. Είναι… «Θεσμοί»!
Εδώ πρόκειται για ένα έγκλημα, που θα έπρεπε να έχει αφυπνίσει την κοιμισμένη συνείδηση όλων αυτών που κόπτονται, τάχα, για την πατρίδα, για την εθνικοφροσύνη τους ή για την «αριστεροσύνη» τους και να απαιτήσουν την προσαγωγή σε δίκη, των υπευθύνων της μετονομασίας, με την κατηγορία της παράδοσης της χώρας σε ξένες δυνάμεις!
Τα «παλικάρια» της κυβέρνησης κομπορρημονούν ότι έδιωξαν την Τρόικα…

Όχι μόνο δεν την έδιωξαν, οι πολιτικοί αγύρτες, αλλά, αντίθετα, της παρέδωσαν και τα κλειδιά της πόλης.
Γκρέμισαν τα τείχη και έκαναν τους ξένους αφεντικά του τόπου!
Τους έκαναν καθεστώς!
Και καμαρώνουν ότι… «τώρα δε συζητούν με την Τρόικα αλλά με τους Θεσμούς»!
* * * *
Φοβούμενος ότι ξέχασα τη γλώσσα μου, άνοιξα το λεξικό ψάχνοντας να δω γιατί με τρομάζει τόσο πολύ το γεγονός ότι τόσον καιρό ακούω από μεγάφωνα, μικρόφωνα και παράφωνα φερέφωνα να διαλαλούν τους… «ΘΕΣΜΟΥΣ»!
Και το λεξικό μού απάντησε αυτό που φοβόμουν:
• Θεσμός: Κανόνας δικαίου που διαμορφώθηκε από παράδοση ή με κοινή συμφωνία.
• Θεσμοί: Θεμελιώδεις καταστατικοί νόμοι του κράτους.
Ας διαλέξουν όποια θέλουν από τις δυο ερμηνείες της λέξης κι ας μας απαντήσουν στην ερώτηση:
Τι είναι, γι’ αυτούς, αυτό που «αντικατέστησε» την Τρόικα; 
Κανόνας δικαίου, που διαμορφώθηκε από παράδοση; 
Θεμελιώδεις νόμοι του κράτους; 
Σε οτιδήποτε, από τα δύο, κι αν ανέδειξαν την… εκδιωχθείσα Τρόικα, οφείλουν να απολογηθούν.
Γιατί οι «ΘΕΣΜΟΙ» παράγουν δίκαιο. Και από τη στιγμή που αποδέχεσαι ξένες δυνάμεις να παράγουν δίκαιο για λογαριασμό της χώρας σου, είσαι αυτουργός προδοσίας!
Γιατί όταν αποδέχεσαι ότι αποτελούν «ΘΕΣΜΟ», θεμελιώδεις νόμους (δηλ. σύνταγμα) της χώρας σου, τα κελεύσματα και οι εντολές ξένων δυνάμεων, τότε έχεις παραχωρήσει γη και ύδωρ σε αλλότριες δυνάμεις!
Έχεις παραδώσει και προδώσει το σύνταγμα (όσο «κουτσό» κι αν είναι) της χώρας σου!
Έχεις προδώσει και παραδώσει την ίδια σου τη χώρα!  
Αυτοί που σκαρφίστηκαν τη μετονομασία της Τρόικας σε «Θεσμούς», απέβαλαν ακόμα και το φύλλο συκής που κρατούσαν οι προηγούμενοι μπροστά στα σκέλια τους, για να μη φανεί το ξεβράκωμά τους και αποκαλυφθούν τα ανύπαρκτα αχαμνά τους!
Και μιας και είπαμε για τους προηγούμενους…
Είναι αυτοί που πολύ θα ήθελαν να έχουν οι ίδιοι την «τιμή» αυτής της μετονομασίας, αλλά δεν το τόλμησαν! Είναι αυτοί που σήμερα επιχαίρουν για το έγκλημα και το επικροτούν σιωπηρά.
Αυτοί που θρασύτατα τόλμησαν να βαφτίσουν την Τρόικα «Θεσμούς» δεν το έκαναν ούτε από άγνοια, ούτε για να δείξουν ότι, τάχα, έδιωξαν την Τρόικα.
Ήξεραν πολύ καλά τι έκαναν. Το έκαναν με… άνωθεν εντολές και συνειδητά!
Γιατί…
Κάθε μέρα που περνά, μέσα από τη μακρόχρονη χρήση και την επανάληψη της λέξης… «θεσμοί», στοχεύουν στο μιθριδατισμό της κοινωνίας στο άκουσμά της.
Επιδιώκουν να χτίσουν το… δίκαιο της λαϊκής αποδοχής του όρου, χωρίς να υπάρξει καμιά αντίδραση.
Χτίζουν το τετελεσμένο, το «δεδικασμένο» της κοινωνικής αποδοχής του όρου, ώστε αν αύριο τους χρειαστεί για την υπεράσπισή τους, να το χρησιμοποιήσουν.
Οι «κύριοι» της κυβέρνησης, αλλά και όλοι οι άλλοι που παρακολουθούν το διαρκές έγκλημα και σιωπούν, ας ετοιμάζουν από τώρα τις απολογίες τους!
Αργά ή γρήγορα, θα τις χρειαστούν!

https://seisaxthia.wordpress.com/

Τὰ πολιτεύματα ὅλα θὰ καταστραφοῦν, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία ποτέ.

Πέμπτη, 9 Μαρτίου 2017

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΠΑΡΑΚΤΙΚΗ ΚΡΑΥΓΗ ΕΝΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΑΡΧΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΑΜΝΩΝ!


ΤΟ ΜΕΓΑ ΚΗΠΟΤΑΦΕΙΟΝ




Άρθρο του Καθηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου Αγίου Όρους Γέροντα Γρηγορίου


Διάβασα στὸ Γεροντικό, ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἀρχαῖα βιβλία τοῦ μοναχικοῦ θεσμοῦ, ὅτι ὁ ἀββᾶς Μακάριος περπάτησε μέρες καὶ μέρες μέσα στὴν ἔρημο, γιὰ νὰ βρῆ τὸ κηποταφεῖο τοῦ Ἰαννῆ καὶ τοῦ Ἰαμβρῆ. Κι ἐγὼ χρόνια τώρα ψάχνω μὲ τὸν νοῦ μου νὰ βρῶ τὸ μεγαλύτερο νεκροταφεῖο τοῦ κόσμου. 

Εἶναι στὴν πολυάνθρωπη Ρωσσία; Εἶναι στοὺς ἀρχαίους λαοὺς τῆς Ἀνατολῆς; Εἶναι στὴν εὐδαίμονα Ἀμερική; Καὶ μετὰ ἀπὸ πολλοὺς συλλογισμούς, καλοὺς καὶ κακούς, κατέληξα σὲ ἕνα πολὺ πικρὸ συμπέρασμα. Εἶναι, μὴ τρομάξετε, οἱ ἐπίσκοποί μας στὴν Ἑλλάδα!


Χαλάει ὁ κόσμος, γκρεμίζονται τὰ πάντα (ἀκόμη καὶ εὐκτήριοι οἶκοι Ἰεχωβάδων καὶ δαιμονολατρῶν γίνονται μὲ τὶς εὐλογίες τῶν κρατούντων!)· οὔτε μιλιὰ οὔτε λαλιά. Κατήντησαν σὰν τὰ εἴδωλα τῶν ἐθνῶν· μήτε βλέπουσι μήτε ἀκούουσι μήτε λαλοῦσι! 

Οἱ τάφοι τῶν μαρτύρων καὶ τῶν ὁσίων πάντα λαλοῦν, θαυματουργοῦν, πληροφοροῦν, εὐωδιάζουν. Ἔχουμε σήμερα, δυστυχῶς, στὴν Ἐκκλησία ἕνα ζωντανὸ κοιμητήριο, ὅπου οὐκ εἰσὶ λαλιαὶ οὐδὲ λόγοι.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὑπερδύναμη στὸν κόσμο. Τὰ πολιτεύματα ὅλα θὰ καταστραφοῦν, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία ποτέ.

Λαλῆστε. Μιλῆστε. Φωνάξτε! Κουραστήκαμε νὰ περιμένουμε. Χαθήκαμε μέσα στὴν σιωπή σας. Σαχάρα ἡ Ἐκκλησία; Οὔτε βότανο φυτρώνει οὔτε ὀσμὴ εὐωδιᾶς ὑπάρχει. Ἀναμένουμε ὁμολογία καὶ λόγο ἀφυπνιστικό.

Ζητοῦμε τὰ θεϊκὰ σημεῖα τοῦ ὄρους Σινᾶ. Θεοφανία ζητοῦμε. Μόνον ἡ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ μᾶς τὴν δώση. Ὁ Μωυσῆς, ποὺ καθωδηγοῦσε τὸν λαὸ τὸν ἐκλεκτό, δὲν ἦταν μόνον πολιτικός, ἀλλὰ καὶ θρησκευτικὸς ὁδηγός. Αὐτὴν τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐξουσία βγάλτε την πρὸς τὰ ἔξω μὲ διάθεση μαρτυρική, γιὰ ἀνάψυξη τῶν κουρασμένων καὶ πεφορτισμένων Χριστιανῶν καὶ ὀρθοδόξων Ἑλλήνων.


Ἐὰν δὲν σμίξη καὶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία τὸ αἷμα της μὲ τὸ αἷμα τῶν ὁμολογητῶν καὶ μαρτύρων τῆς Εἰκονομαχίας καὶ τῶν ἁγίων Νεομαρτύρων, δὲν θὰ φέξη σ᾽ αὐτὸν τὸν τόπο. Ἔλεγε ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπος Ἀττικῆς Ἰάκωβος: «Προσέχετε, αὐτοὶ θὰ σᾶς βγάλουν τὰ ράσα καὶ θὰ σᾶς βάλουν νὰ περπατᾶτε στοὺς δρόμους μὲ παντελόνια».

Στὸν Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, ὅταν οἱ πολιτικοὶ καὶ οἱ ἀρχηγοὶ ἐγκατέλειψαν τὴν Ἑλλάδα, ὁ δεσπότης καὶ ὁ παπᾶς κράτησαν τὸν λαὸ αὐτόν. Ἀπὸ τὴν βρακοζώνη τοῦ πολιτικοῦ μόνον οἱ ὀπαδοί του μποροῦν νὰ κρατηθοῦν καὶ ἂν μποροῦν κι αὐτοί. Τὸ φλάμπουρο ὅμως τοῦ ράσου ζωοποιεῖ τὸν λαό, τὸν ἡρωοποιεῖ, τὸν σώζει μὲ τὴν δύναμη τοῦ ἐσταυρωμένου καὶ ἀναστημένου Χριστοῦ. Βίρα τὶς ἄγκυρες, Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καὶ βάλε πλώρη. Χαθήκαμε. Κυριολεκτικὰ ἀπωλεσθήκαμε.

Ἱερὲ κλῆρε τοῦ Θεοῦ, ἐπίσκοποι καὶ ἱερεῖς, συνειδητοποιῆστε ὅτι ἡ πασχαλιάτικη λαμπάδα, μὲ τὴν ὁποία προσκαλεῖτε τὸν λαὸ στὸ ἀνέσπερο φῶς, τρεμοσβήνει. Ὄχι μόνον τὸ φῶς θὰ σβήσουν, ἀλλὰ καὶ τὴν λαμπάδα θὰ σᾶς πάρουν μέσα ἀπὸ τὰ χέρια σας. Κρατῆστε την σφικτὰ καὶ ἀναμμένη καὶ βροντοφωνῆστε: «Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτὸς καὶ δοξάσατε Χριστὸν τὸν ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν».


Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης

http://oimos-athina.blogspot.gr/

Οι «Φρουροί της Ερντογανικής Επανάστασης»

Πέμπτη, 2 Μαρτίου 2017

 Ποιοι είναι, γιατί μας απειλούν και πως θα πρέπει να κινηθεί η Ελλάδα

Τα ξημερώματα της 16ης Ιουλίου 2016, μόλις άρχισε να γίνεται φανερό ότι το επιχειρούμενο πραξικόπημα εναντίον του Τούρκου Προέδρου Recep Tayyip Erdogan καταρρέει, είδαμε στους δρόμους των μεγάλων τουρκικών πόλεων οπλισμένους «πολίτες», υποστηρικτές του Erdogan, να κινούνται βάσει οδηγιών και να συλλαμβάνουν στρατιώτες οι οποίοι τους παρέδιδαν τον οπλισμό τους!!!...

Οι «Φρουροί της Ερντογανικής Επανάστασης»: Ποιοι είναι, γιατί μας απειλούν και πως θα πρέπει να κινηθεί η Ελλάδα

του ΒΑΣΙΛΗ ΚΟΨΑΧΕΙΛΗ

Πέρασαν πάνω από 24 ώρες μέχρι να αρχίσουμε να βλέπουμε αστυνομικούς να αντικαθιστούν τους οπλισμένους «πολίτες» στην εφαρμογή μέτρων τάξης και ασφάλειας στη γειτονική μας χώρα.

Στην πραγματικότητα, ο Erdogan ήταν από καιρό έτοιμος να αντιμετωπίσει την εκδήλωση ενός πραξικοπήματος εναντίον του, ενώ οι οπλισμένοι «πολίτες» που...
βλέπαμε ήταν ο μυστικός στρατός του σε ρόλο Ερντογανικής πολιτοφυλακής, αφού στρατός και χωροφυλακή δεν τελούσαν ποτέ υπό τον πλήρη έλεγχό του.

Πίσω από αυτόν τον μυστικό στρατό του Erdogan κρύβεται ένα ολόκληρο πλέγμα σχέσεων και ανθρώπων – από την πανίσχυρη τουρκική μαφία μέχρι τα ανώτατα κλιμάκια των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Το καθεστώς Erdogan νομιμοποιεί τη δράση τους και δίνει ιδεολογικό επιστέγασμα στους σκοπούς τους με την ρητορική της προστασίας των Μουσουλμάνων και την εξάπλωση του Πανισλαμισμού.

Πρόσφατα, είδαν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες που αφορούν τις σχέσεις του καθεστώτος Erdogan με μια τουρκική εταιρεία στρατιωτικών συμβούλων, τη SADAT Inc. Η εταιρεία ιδρύθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 2012, όμως πολλά από τα ιδρυτικά μέλη της – οι περισσότεροι απότακτοι στρατιωτικοί λόγω ισλαμικών φρονημάτων από το προηγούμενο Κεμαλικό καθεστώς – είχαν ήδη μεγάλη εμπειρία από την καλυμμένη συμμετοχή τους σε επιχειρήσεις στη Βοσνία, στη Σομαλία, στην Παλαιστινιακή Ιντιφάντα, στη Συρία και στο Ιράκ, ενδεχομένως και στην Αίγυπτο επί προεδρίας Μόρσι.

Η εταιρεία αυτή σίγουρα έχει κεντρικό ρόλο στην οργάνωση και εκπαίδευση –στρατιωτική και ιδεολογική– των πραιτοριανών του Erdogan. Όμως υπάρχουν και πολλοί άλλοι που παρέχουν υποστηρικτικό έργο, μέχρι ο μυστικός στρατός του Erdogan να γίνει αυτό που ο Πρόεδρος της γειτονικής μας χώρας ονειρεύεται: ένα στρατιωτικό σώμα ανεξάρτητο των επίσημων δομών του τουρκικού κράτους, κάτι σαν τους Φρουρούς της Επανάστασης στο Ιράν, οι οποίοι θα βρίσκονται ιεραρχικά και επιχειρησιακά πιο κοντά και υπό τον πλήρη έλεγχο της τουρκικής Προεδρίας.

Στα σχέδια του Erdogan είναι μέσα από τις τάξεις των πραιτοριανών του να εξαχθούν προς την Δύση πυρήνες αποσταθεροποίησης και τρομοκρατίας που θα ελέγξουν προοδευτικά το δίκτυο του Ισλαμικού αναθεωρητισμού και θα αποσταθεροποιήσουν επιλεγμένα Δυτικές πόλεις, κάθε φορά που ο Τούρκος πρόεδρος θα θέλει να εκβιάσει καταστάσεις.

Υπάρχουν ωστόσο δυο ακόμη εκδοχές που θα πρέπει να ανησυχούν την Δύση – και κυρίως την χώρας μας – σχετικά με τους Φρουρούς της Ερντογανικής Επανάστασης. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του Erdogan, ο Τούρκος πρόεδρος τους χρωστάει την διάσωσή του. Ένα ερωτηματικό λοιπόν που θα πρέπει να απαντηθεί είναι πόσο ελεγχόμενοι είναι πλέον από τον ίδιο τον Erdogan. Όσο διαρκούν οι εσωτερικές εκκαθαρίσεις και ισχύει το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, οι πραιτοριανοί του Erdogan θα έχουν έργο. Όταν το έργο αυτό ολοκληρωθεί, μήπως στη συνέχεια η δράση τους επεκταθεί στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια;

Επίσης, οι εσωτερικές εξελίξεις στην Τουρκία και η δράση των πραιτοριανών του Erdogan στη χώρα αν συνδυαστούν με την πυρηνική προοπτική της Τουρκίας –ποτέ δεν έκρυψε το καθεστώς Erdogan τις πυρηνικές του φιλοδοξίες και ήδη κατασκευάζονται στη χώρα τρεις πυρηνικοί σταθμοί– τότε τα σενάρια μπορούν να γίνουν εφιαλτικά για τη Δύση.
Ως εκ τούτου, οι αλαζονικοί σχεδιασμοί Erdogan στην Τουρκία αποτελούν μέγιστη απειλή για το σύνολο του Δυτικού κόσμου και όχι μόνο για την Ελλάδα.

Είναι ανάγκη επιτακτική να εμπλουτιστεί η επιχειρηματολογία μας για την Τουρκική απειλή με αυτά τα νέα στοιχεία, ώστε να αντιληφθούν και οι υπόλοιποι εταίροι μας τι μας περιμένει στο μέλλον. Η Δύση μπορεί να έχει τα δικά της συμφέροντα, μπορεί να παίζει τα δικά της παιχνίδια με τον Erdogan και να φαίνεται σε εμάς ότι μας υπονομεύουν, αλλά αν αντιληφθούν τον κίνδυνο που ο Erdogan τους επιφυλάσσει θα αλλάξει καθολικά η στάση τους απέναντι του. Και αυτό το πλεονέκτημα δεν πρέπει να το αφήσουμε να περάσει ανεκμετάλλευτο.
*Ο κ. Βασίλης Κοψαχείλης είναι Διεθνολόγος, Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Οι ηγεσίες της «αριστεράς» μας οδήγησαν στη σημερινή τραγωδία…


4-3-2017

Σε άλλες εποχές, μπροστά σε τέτοιες τεράστιες και μακάβριες ιστορικές συμφορές, ο πλανήτης ολόκληρος θα είχε εξεγερθεί: Θα ζούσαμε το ελπιδοφόρο σάλπισμα μιας γιγάντιας και ορμητικής Επανάστασης, ένα παγκόσμιο επαναστατικό τυφώνα… 
Ποτέ στην ιστορία δεν βρεθήκαμε σε τέτοια οικτρή και παρανοϊκή φάση: 

Να λεηλατούνται, από τα αρπακτικά του κεφαλαίου και τους διεθνείς τοκογλύφους, τόσο βάναυσα και καθημερινά, τα έθνη και οι λαοί, να δολοφονούνται κυριολεκτικά οι λαοί επί τόσα χρόνια, με πρωτοφανή ιστορική αγριότητα και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ οι λαοί να είναι εντελώς διαλυμένοι πολιτικά και να μην ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ…
  
Αυτή η λαϊκή «παραλυσία» γίνεται δραματικά αισθητή στη χώρα μας: Μια από τις χώρες με τις πλουσιότερες αγωνιστικές παραδόσεις… 

Όσοι γνωρίζουν την ελληνική ιστορία ή έχουν ζήσει τους μεγάλους και ηρωικούς αγώνες του ελληνικού λαού, στον αιώνα που μας πέρασε, μένουν εμβρόντητοι μπροστά στο σημερινό θλιβερό «θέαμα»: Να λεηλατείται, να καταληστεύεται και να εξοντώνεται ο ελληνικός λαός, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ, ανηλεώς και ακόμα να μην έχει ΕΞΕΓΕΡΘΕΙ… 

Από αυτήν την «αλλόκοτη» και «παράλογη» κατάσταση εκκολάπτονται και διατυπώνονται πολλές «ρηχές» και απλουστευτικά χυδαίες απόψεις: Ότι «φταίει ο λαός», ότι «ο λαός είναι τεμπέλης», «διεφθαρμένος» κ.λπ… 

Έτσι για όλα τα δεινά φταίει ο «κακός» λαός… 

Μια βολική «θεωρία» των καθεστωτικών δυνάμεων και της ενσωματωμένης «αριστεράς», μια «θεωρία» που βάζει την πραγματικότητα με το κεφάλι προς τα κάτω και «αθωώνει» τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ εκείνων που ΑΦΑΙΡΕΣΑΝ από το λαό κάθε ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ και κάθε ΔΙΑΘΕΣΗ να ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ. 

Αυτή η δόλια «θεωρία» βολεύει, πρωτίστως, τους κύριους υπεύθυνους αυτής της τραγωδίας. Της τραγωδίας της «λαϊκής απραξίας»: Τις ηγεσίες των λεγόμενων «αριστερών» κομμάτων, από το ΚΚΕ μέχρι όλα τα νεφελώματα της «αριστεράς» που σφετερίστηκαν και καπηλεύτηκαν τους ιστορικούς αγώνες του ελληνικού λαού. 

Είναι αυτή η «αριστερά», σε όλες τις εκδοχές και ποικιλίες της, η οποία κατέστρεψε κάθε ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ στον ελληνικό λαό να ΑΓΩΝΙΣΤΕΙ, κάθε επαναστατική του διάθεση… 

Είναι αυτή η «αριστερά» η οποία επέτρεψε και ευλόγησε την εισβολή και κατοχή της χώρας μας από τα αλλοδαπά στίφη, γεγονός που ΟΧΙ μόνο άλωσε όλα τα κεκτημένα της εργατικής τάξης και του λαού (κοινωνικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά), αλλά και κατέστρεψε τους συνεκτικούς κοινωνικούς και πολιτικούς ιστούς, τους ιμάντες κάθε εργατικού και λαϊκού αγώνα: Τις ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ για αγώνα… 
Όπως έχουμε αναλύσει διεξοδικά, εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια, οι εισαγόμενοι δούλοι και τα «ανοικτά σύνορα», αποτελούν σήμερα τη στρατηγική συνιστώσα του διεθνούς ιμπεριαλισμού για τη διάλυση, των εθνικών κρατών και των αγωνιστικών ιστών: Κοινωνικών (ταξικών), εθνικών, πολιτικών και οργανωτικών… 

Είναι αυτή η «αριστερά» που αγωνίστηκε για την επιβολή αυτής της ολέθριας νεοταξικής στρατηγικής. 

Είναι αυτή η «αριστερά» η οποία όχι μόνο εγκατέλειψε το όραμα της ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ της καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά το χειρότερο ανήγαγε σαν «όραμα» τη στρατηγική της παγκοσμιοποίησης: Τον εξωραϊσμό του καπιταλιστικού εφιάλτη, τα «ανοικτά σύνορα», την αλλοδαπή εισβολή και κατοχή της χώρας, το «χυλό» της πολυπολιτισμικότητας, τον εθνομηδενισμό και όλα τα νοσήματα και τις διαστροφές του χρηματιστηριακού κεφαλαίου… 

Ο Ελληνικός λαός, μέσα σ’ αυτές τις γιγάντιες πολιτικές μεταλλάξεις και ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ, βρέθηκε χωρίς καμία πολιτική ηγεσία (ούτε σε εμβρυώδη μορφή), χωρίς αγωνιστικό ΟΡΑΜΑ και με κατεστραμμένους, ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ, τους κοινωνικούς και πολιτικούς ιμάντες του αγώνα… 

Αυτήν την τραγωδία από τα εγκλήματα της «αριστεράς» την έχουμε αναλύσει σε πλήθος άρθρων.

http://resaltomag.blogspot.gr/

Έλληνες, Βαράτε προσοχή και σκάστε


Ή από δω ή από κει. Αυτή είναι η μόνη επιλογή που έχει ο κάθε πολίτης. Όσο και να θέλετε να γλυκάνετε το χάπι ως αναξιοπαθούντες ή ως σκλαβωμένοι ή ως στερημένοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σας που δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε για να ανατρέψτε την κατάσταση, οι πράξεις σας δείχνουν ότι δεν είστε ούτε αναξιοπαθούντες, ούτε σκλαβωμένοι, ούτε στερημένοι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σας.  Είστε μια χαρά. 
Μπορείτε να παίζετε τον αγωνιστή στους δρόμους με συντεχνιακές και κομματικές απεργίες, μπορείτε να βγαίνετε στα ευρωμισθωμένα τσοντοκάναλα ως καταθλιπτικοί και οργισμένοι πολίτες όταν σάς βάζει το μικρόφωνο στο στόμα ξαφνικά στο δρόμο ένα παιδάκι που το παίζει ρεπόρτερ, μπορείτε να υψώνετε φωνή αγανάκτησης στο σπίτι και στις παρέες και να γαμοσταυρίζετε κυβερνήσεις, τραπεζίτες και δανειστές, αλλά στην ουσία δεν έχετε κανένα απολύτως πρόβλημα. 
Και πώς να έχετε πρόβλημα όταν μέσα σε αυτή την εκτρωματική μετάλλαξη που λέγεται "Ελλάδα 2010 - 2017" παίρνετε από το στόμα το ψωμί του παιδιού σας για να πληρώσετε τα χαράτσια στον αγά διότι φοβάστε ακόμα και το όνομά του; 
Πώς να έχετε πρόβλημα όταν εσείς οι ίδιοι που λέτε είστε άνεργοι και ότι πεινάτε φτάσατε να κάνετε 2,7 εκατομμύρια αιτήσεις για το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης; Όποιος πεινάει δεν απλώνει το χέρι ούτε σε κοινωνικά αλληλέγγυα παραμάγαζα, ούτε σε ματωμένο ευρωπαϊκό χρήμα. Εκτός αν ο ίδιος έβαλε τον πήχη της ζωής του μέχρι εκεί. Να επαιτεί και όχι να απαιτεί.
Πού ακριβώς είναι το πρόβλημά σας όταν σας επιβάλλεται να μην ακουμπάτε το δεδουλευμένο σας χρήμα (είτε σύνταξη, είτε μισθός, είτε εισόδημα) αλλά να καμαρώνετε που χρησιμοποιείτε τραπεζική περιουσία (λέγεται και πλαστικό χρήμα) νομίζοντας ότι γίνατε αστροναύτες; Εκεί που θέλατε να κάψετε τις τράπεζες για το χρέος των περίπου 200 δις που φόρτωσαν  στους Έλληνες για την "σωτηρία" τους, που επέβαλλαν να σας κρατούν τα χρήματά σας μέσω capital controls, γίνατε όλοι τους οι καλύτεροι πελάτες. Ούτε μία αντίδραση από πουθενά. Κόντρα οι γριές και οι νιες στα ταμεία της ΔΕΗ και των σούπερ μάρκετ ποια έχει την πιο πολύχρωμη πιστωτική ή χρεωστική κάρτα τραπέζης. Δεν χτίζεις αφορολόγητο, τον τάφο σου χτίζεις και περνιέσαι για νοήμον ον. Με δικαίωμα να εκλέγεις και να εκλέγεσαι!!!
Στρουθοκαμηλίζετε εφτά ολόκληρα χρόνια. Κάνετε ότι δεν βλέπετε ότι και το αφορολόγητο θα πέσει κάτω των 5,000 ευρώ, και η σύνταξη θα είναι 360 ευρώ (το πολύ), και ο μισθός 400 ευρώ (με bonus αποδοτικότητας), και η ενέργεια σε ιδιώτη, και τα νοσοκομεία σε ιδιώτη, και το νερό σε ιδιώτη, και η παιδεία σε ιδιώτη, και όλη η Ελλάδα σε ιδιώτη. 
Όλα τα γνωρίζετε και όλα τα ξέρετε. Αντί όμως να κάνετε αυτό που πρέπει εσείς μισθώνετε καθημερινά τον δήμιο παρακαλώντας τον να έχετε βασανιστικό και όχι γρήγορο θάνατο. (Στους διαδρόμους των νοσοκομείων θα πεθάνετε. Το δικαίωμα θαλάμου θα τον έχουν ελάχιστοι. Δεν θα σας σώζει πάντα το τηλέφωνο στον τοπικό ευρωναζιστοβουλευτή για χάρη λόγω ψήφου).
Επειδή δεν είστε ικανοί να αντισταθείτε βίαια, τουλάχιστον δεν κάνατε ούτε το πιο απλό: Να τους γυρίσετε την πλάτη σε όσα επιβάλλουν νομοθετώντάς τα πραξικοπηματικά μέσα στην Βουλή. Η μόνη γενική απεργία που θα έκανε ένας λαός με ελάχιστη τσίπα θα ήταν να τους γυρίσει την πλάτη. Ούτε όπλα, ούτε βία, ούτε κανένας ηγέτης-ομάδα-κίνημα-κόμμα να τους δίνει το παράγγελμα. Η συνείδηση αλλά και το ένστικτο επιβίωσης δεν θέλει ομάδα. Είναι ατομικό καθήκον του κάθε πολίτη. Είναι σαν να πνίγεται ένα παιδί στην θάλασσα και εσείς να περιμένετε έναν αρχηγό ή ένα χώρο να συσκεφθεί, να κάνει ψηφοφορία για να αποφασιστεί αν θα πέσει κάποιος να σώσει το παιδί από πνιγμό. Πάει το παιδί. Εξέπνευσε περιμένοντας τις δημοκρατικές διαδικασίες να αποφανθούν. Η δημοκρατία σας σκοτώνει κυριολεκτικά διότι δεν υπάρχει "δήμος" αλλά μόνο "ατομικό συμφέρον". Πλειοψηφική ατομοκρατία είναι το πολίτευμα της αποικίας.
Οι πιο αηδιαστικές και προδοτικές φράσεις που χτυπάνε σαν συναγερμός στον εγκέφαλο ενός ακροατή που ζει και δεν διαβάζει την πραγματικότητα είναι: "Και τι να κάνω; Ένας δεν μπορεί να κάνει τίποτε" - "Δεν ξέρεις από ανάγκη γι' αυτό λες όσα λες" - "Το παιδί μου πεινάει, να μην σκύψω το κεφάλι;"- "Αφού έτσι είναι η κατάσταση πρέπει να προσαρμοστούμε". 
Αφού τελικά τόσο ήταν η αξία της ζωής σας, γιατί βγάζετε δικανικούς στην ομήγυρή σας για τα καθίκια όλων των κυβερνήσεων; Εφόσον εσείς δεν έχετε αυτοσεβασμό γιατί πρέπει να σας σέβεται ο οποιοσδήποτε και κυρίως αυτός που εσείς εκλέγετε για να σας φτύνει; 
Θα πάρετε τα χάκια στις επόμενες εκλογές; Η Βουλή εδώ και εφτά χρόνια είναι ένα ζωντανό facebook. Όσο γίνεται επανάσταση μέσω facebook άλλο τόσο ανατροπή της όποιας κατάστασης γίνεται ή πρόκειται να γίνει με το υπάρχον κοινοβουλευτικό σύστημα. Θα πει ο "δικός σας" από το βήμα κάτι τρανταχτό θα πάρει χιλιάδες αόρατα "like" από τους ψηφοφόρους του και μετά θα βγει ο "δικός τους" και θα τον κατατροπώσει με σχόλιο στο δίλεπτο χρόνο που έχει να του απαντήσει. Πήρε κι αυτός τα "like" του και όλα μια χαρά. Αλληλοκατατροπωθήκατε με τις βουλευτικές φατσαμπουκικές ομάδες "Οι Αριστεροί", "οι Δεξιοί", οι "Ναζί", οι "Κομουνιστές", οι "Ευρωσοσιαλιστές" και "Οι πατριώτες (μα προπάντων ανεξάρτητοι!!!"). 
Ο πόλεμος που κηρύχθηκε ήταν εναντίον ενός λαού. Ο λαός ο ίδιος τον μετέτρεψε σε πόλεμο εναντίον του ατόμου. Δεν σκοτώνουν οι πάνω. Εσείς σκοτώνετε τον δίπλα και δυστυχώς τις επόμενες γενιές διότι ορίσατε την ζωή σας στα δικά σας μέτρα αφήνοντας τον νεκροθάφτη να πάρει τα μέτρα του διπλανού.  
Επειδή δεν πρόκειται να σας αφήσουν να πεινάσετε γιατί γίνεστε επικίνδυνοι μόνο όταν γουργουρίζει η κοιλιά σας και όχι όταν πουλάνε το παιδί σας, η συνέχεια θα είναι σκληρή για όσους δεν έχουν τίποτε κοινό φυλετικά με μια πλειοψηφία που αποδέχθηκε την καταδικαστική απόφαση ότι έζησε πάνω από τις δυνατότητές της και θα ζει στο εξής σύμφωνα με τις ικανότητές της. Οι ικανότητες της πλειοψηφίας είναι αυτό που ορίζουν οι θεσμοί τους οποίους σέβεστε και τους χρυσοπληρώνετε με κάθε δόση για ΕΦΚΑ, για ΕΝΦΙΑ, για ΔΕΗ, για ΟΤΑ, για δάνεια σε τράπεζες και ό,τι εισρέει ως παράνομο χαράτσι στα μπαούλα των δήθεν δανειστών από το 2010. Τα επίσημα στοιχεία εισροών αντιτίμου της δουλοπρέπειάς σας προς τα ευρωναζιστικά ταμεία δείχνουν ότι τα μνημόνια ήταν πάντα το μεγάλο σας όνειρο και επιτέλους ζείτε σε έναν παράδεισο μιας "χώρας- επένδυσης" που κατακερματίστηκε και ξεπουλήθηκε για να περπατάνε πάνω της συνειδητά και κατά συρροή ραγιάδες. 
Η συνέχεια θα είναι σκληρή μόνο για όσους δεν βαράνε προσοχές σε ευρωναζιστικά και πραξικοπηματικά παραγγέλματα μιας δήθεν δημοκρατίας, για όσους έχουν μάτια και βλέπουν, κάθε δικαίωμα να μιλούν αποδεδειγμένα ως αδιαπραγμάτευτοι και βέβαια καθήκον να σώσουν ό,τι αξίζει και όποιον αξίζει και όχι ό,τι και όποιον μπορούν.

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgklboPq9Ir57fTic7rZZyeTF4TySRvgKivGG4__XerkIm8K5-gnJykPq9F-AQi6VwIZdlJ7XjWyTwARXK-9h7olqQ4sw8uZ84giHFbWnInwmqcjFbGh7dXHkg4IosPewDmU5571LsrpZ10/s1600-r/toixos+%25281%2529.jpg

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ "ΣΩΤΗΡΙΑΣ" ΔΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ!!!

Σάββατο, 4 Μαρτίου 2017


BLOOMBERG: Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η 4η ΠΙΟ ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΔΕΙΚΤΗ







Στην τέταρτη θέση της λίστας των χωρών με τις πλέον εξαθλιωμένες οικονομίες στον πλανήτη φιγουράρει η Ελλάδα. 

Το πρακτορείο Bloomberg δημοσίευσε την κατάταξη των χωρών στον Δείκτη Εξαθλίωσης (Bloomberg's Misery Index) για το 2017 και η χώρα μας παραμένει … ακλόνητη στην πρώτη πεντάδα.


Το δημοσίευμα του πρακτορείου Bloomberg σχολιάζει πως αν το 2016 ήταν η χρονιά των πολιτικών σοκ, τότε το 2017 θα είναι η χρονιά που θα αρχίσουμε να διαπιστώνουμε πώς τα σοκ αυτά θα επηρεάσουν την παγκόσμια οικονομία.

Για τον υπολογισμό του δείκτη, λαμβάνονται υπόψη τα στοιχεία για τον πληθωρισμό και την ανεργία σε κάθε χώρα. Για μία ακόμη χρονιά, η Βενεζουέλα κατέχει τη «μαύρη» πρωτιά, καθώς τα πλείστα πολιτικά και οικονομικά της προβλήματα έχουν άμεσο αντίκτυπο στον δείκτη τιμών καταναλωτή και στην απασχόληση.

Τελευταία στη λίστα βρίσκεται και φέτος η Ταϋλάνδη, η οποία διαθέτει τη λιγότερο εξαθλιωμένη οικονομία βάσει του δείκτη του Bloomberg.


http://oimos-athina.blogspot.gr/