Γιατί και πως θα γίνει η συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή

Του Θεόδωρου Κατσανέβα
Ύστερα από πολλά αιτήματα αναγνωστών μας, παραθέτουμε και πάλι συνοπτικές απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα για το ευρώ και τη δραχμή  που αποτελούν κεντρικό θέμα για τις απόψεις που με συνέπεια δημοσιεύονται εδώ. Τονίζουμε και πάλι ότι, οι αναγνώστες που συμμερίζονται αυτές τις απόψεις, μπορούν να βοηθήσουν την ανιδιοτελή μας προσπάθειά με έναν απλό και ανέξοδο τρόπο:να τις αναπαράγουν στο Facebook, στο Τwitter με e-mail και όπου αλλού,με όσο μεγαλύτερη συχνότητα, με δεδομένο ότι, το όλο μιντιακό σύστημα τις αποκλείει για να συντηρεί τη μνημονιακή ευρωκατοχή της χώρας. Η χώρα μας θα σωθεί μόνο όταν πεισθούν πολλοί παραπλανημένοι συμπολίτες για την καταστροφική προσήλωση στην θλιβερή,καταστροφική όσο και παράλογη ιδεοληψία του «πάση θυσία στο ευρώ».Ακολουθούν τα ερωτήματα και οι σχετικές απαντήσεις για το σχετικό θέμα.

Γιατί να επιστρέψουμε στη δραχμή ;

Η ένταξη στην ευρωζώνη έγινε για να σταθεροποιηθεί και να αναπτυχθεί η ελληνική οικονομία. Αντί γι΄αυτό όμως, σήμερα ζούμε τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή που έχει βιώσει η χώρα μας εκτός από περιόδους πολέμων. Η ύφεση-κατηφόρα της Ελληνικής οικονομίας δεν έχει ανάλογο προηγούμενο τους δυο τελευταίους αιώνες, αφού είναι μεγαλύτερη σε διάρκεια και από τη μεγάλη ύφεση του 1929.

Ναι αλλά το χρέος οφείλεται στην κακοδιαχείριση που έκαναν οι κυβερνήσεις στο παρελθόν.

Θα επιστρέψουμε την ερώτηση. Αν το χρέος το κληρονομήσαμε από το παρελθόν όπως υποστηρίζουν οι ψεύτες ευρωλάτρεις,τότε πως εξηγείται η ένταξή μας στην ευρωζώνη το 2002, αφού βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι μια χώρα να έχει μικρό ή ανεκτό χρέος; Γεγονός είναι ότι, Οι ελληνικές κυβερνήσεις πράγματι δεν έκαναν καλή διαχείριση των δημόσιων οικονομικών στο παρελθόν. Αλλά το άλμα του χρέους έγινε στην περίοδο του ευρώ όπως φαίνεται στο ιστόγραμμα εδώ.

Πορεία ελληνικού χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ από το 1970 μέχρι το 2016 (πηγή:Eurostat)

Τώρα όμως φαίνεται ότι μας δίνουν κάποια ρευστότητα οι δανειστές για να κινηθούμε.

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Μας δανείζουν με επιτόκιο για να πληρώνουμε παλαιότερα χρέη τα οποία συνεχώς μεγαλώνουν. Όπως αποκαλύφθηκε από μελέτη του Γερμανικού Ινστιτούτου «European School of Management» που εδρεύει στο Βερολίνο , το 95% των αποπληρωμών για παλαιότερα δάνειά μας επέστρεψε στους δανειστές. Και από το 2015 και μετά, αφού ισοσκελίστηκε ο προϋπολογισμός και το ισοζύγιο πληρωμών κυρίως λόγω της κατακόρυφης πτώσης της τιμής των υγρών καυσίμων και των άγριων μέτρων λιτότητας, οι συνολικές αποπληρωμές για παλαιά και νέα δάνεια επιστρέφει στους δανειστές. Το Eurogroup του Μαίου 2016, ήταν ένα Βατερλώ για τη χώρα μας. Εκεί, αποφασίστηκε ότι πρέπει να έχουμε πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ ( 6 δις) ετησίως για να εξυπηρετείται μέρος των δανεικών μας υποχρεώσεων, οι οποίες συνολικά ανέρχονται στο 10% ετησίως (17,7 δις) και 15 % ( 26 δις) μετά το 2018! Τα υπέρογκα αυτά ποσά οι Εταίροι σκοπεύουν τα αντλήσουν από την αφαίμαξη-κλοπή της δημόσια περιουσίας της χώρα μας μέσα από το «Υπερταμείο» που ελέγχουν για 99 χρόνια. Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί το πλεόνασμα ή δεν προωθηθούν οι ως άνω δεσμεύσεις, επιβάλλεται ο «κόφτης», περικόπτονται δηλ. όσο είναι ισοδύναμα αναγκαίο οι μισθοί, συντάξεις,δημόσιες σπαάνες, αυξάνεται η φοροκαταιγίδα κλπ.  Οι δανειστές κρατάνε το ζουρνά και εμείς χορεύουμε πεντοζάλι….

Όμως, έγκυροι οικονομικοί παράγοντες και οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι η έξοδος της χώρας μας από το ευρώ θα είναι καταστροφική.

Αυτό είναι τουλάχιστον γελοίο. Εκτός αν θεωρούμε έγκυρους οικονομολόγους τους εδώ Γερμανοτσολιάδες τύπου Στουρνάρα, Μπάμπη Παπαδημητριου και ΣΙΑ, των οποίων είναι άξια τα πολλά αργύρια της  προδοσίας που εισπράτουν. Την ανάγκη  μετάβασης στη δραχμή  υποστηρίζουν οι περισσότεροι έγκριτοι διεθνείς οικονομολόγοι και αναλυτές όπως Πωλ Κρούγκμαν, Τζόζεφ Στίγκλιτς, Κένεθ Ρογκόφ, Ότμαρ Ίσιγκ, Τόμας Μάγερ, Μάρτιν Σμίθ, Νουλιέλ Ρουμπινί, Μαρτσέλο ντε Κέκο, Χανς Βέρνερ Σίν, Χάνσ-Πέτερ Φρίντριχ, Κλάους Κάστνερ, Χέλμουτ Σλέσιγκερ, Μάικαελ Φούκς, Ζακ Σαπίρ, Τζώρτζ Σόρος, Αντρέ Τυρί, Σίμον Ντρέικ, Τζώρτζ Φρίτμαν του Statfort Institute, οι Ιάπωνες του Νoμούρα, ο Σίμον Ντέρικ της Mellon Bank of New York και πολλοί-πολλοί άλλοι. Υπάρχουν και έλληνες σοβαροί αναλυτές, επιχειρηματίες, ακόμα και τραπεζίτες που συμφωνούν με τις απόψεις μας αλλά δεν το δηλώνουν ανοικτά λόγω της τρομοκρατίας που έχει επιβληθεί από το κατεστημένο.

Δεν είναι προτιμότερο να ανήκουμε σε μια μεγάλη ενότητα από τα να είμαστε μόνοι μας;

Από τις 250 περίπου χώρες που υπάρχουν διεθνώς, οι 225 έχουν δικό τους νόμισμα και πορεύονται πολύ-πολύ καλύτερα από αυτές της ευρωζώνης. Οι παλαιότερες προσδέσεις της δραχμής σε διεθνείς σταθερές όπως ο κανόνας χρυσού και η Λατινική Ένωση, οδήγησαν την Ελλάδα όπως και άλλες χώρες σε κατάρρευση και πτωχεύσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση όπως εξελίχθηκε στην πορεία, δεν έχει καμιά σχέση με τα οράματα των ιδρυτών της. Αντί για σύγκλιση των οικονομιών του βορά με αυτές του νότου έχουμε απόκλιση. Και πάνω απ΄όλα, πολύ περισσότερη φτώχεια, ανεργία και ανασφάλεια.

Σε ποιο ποσοστό θα υποτιμηθεί όταν και αν  κυκλοφορήσει η νέα δραχμή σε σχέση με το ευρώ;

Αν υποτιμηθεί  στο λογικό επίπεδο του 25 %, όπως  έχει προταθεί και από το Βερολίνο, τότε μία δραχμή θα αναλογεί σε 0,75 ευρώ. Στην πορεία, η  νέα δραχμή μπορεί να συνδεθεί με καλάθι σκληρών και μαλακών νομισμάτων και η κυκλοφορία της να ελέγχεται από την Τράπεζα της Ελλάδος υπό την ηγεσία σοβαρών, έγκριτων ανεξάρτητων Ελλήνων και απλώς ελληνόφωνων Τραπεζιτών.

Στην περίπτωση υποτίμησης της νέας δραχμής κατά 25%, μήπως αναγκαστούμε να πληρώσουμε μεγαλύτερα ποσά για χρέη λόγω της υποτίμησης του νομίσματός μας;

Η ελεγχόμενη έκδοση στο εθνικού νομίσματος μας απεγκλωβίζει άμεσα από την ανάγκη νέου δανεισμού για να πληρώσουμε παλαιότερα χρέη  και να καταβάλλουμε μισθούς, συντάξεις, κλπ. Με το Grexit, η χώρα θα δηλώσει προσωρινή στάση πληρωμών για τα χρέη της και με την έκδοση προσωρινού ανταλλάξιμου χρήματος σε αναλογία 1: 1 προς το ευρώ, θα διαπραγματευτεί χωρίς «το πιστόλι στον κρόταφο». Αυτό  συμβαίνει σήμερα,αφού οι δανειστές σταματούν την παροχή ρευστότητας σε ευρώ και απαιτούν συνεχώς βαρύτερα μέτρα για την αποπληρωμή χρεών που συνεχώς αυξάνονται λόγω των επιτοκίων. Με τη στάση πληρωμών, η  χώρα μας μπορεί να διαπραγματευτεί κούρεμα του χρέους, περίοδο χάριτος, επιμήκυνση και αποπληρωμή του υπολοίπου χρέους με ευνοϊκότερους όρους από σήμερα. Αυτή είναι μια κλασική πρακτική που έχει ισχύσει σε εκατοντάδες άλλες περιπτώσεις διεθνώς με πιο χαρακτηριστική την ευνοϊκή ρύθμιση  των τεράστιων χρεών της Γερμανίας με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953. Μέσα στην ευρωζώνη, το Βερολίνο δε δέχεται ευνοϊκές ρυθμίσεις γιατί τότε θα πρέπει να γίνει το ίδιο και για άλλες χώρες όπως η Ιταλία,η Ισπανία,Πορτογαλία κλπ. και έτσι θα τιναχτεί στον αέρα το όλο οικοδόμημα του σκληρού ευρώ. Η διαπραγμάτευση για την αποπληρωμή των χρεών θα γίνει στην αρχή της συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή που δε θα διαρκέσει περισσότερο από ένα μήνα.

Με την υποτίμηση λίγο αργότερα κατά 25%, δε θα υπάρξουν μεγάλες πληθωριστικές πιέσεις και απότομες αυξήσεις τιμών κυρίως σε εισαγόμενα αγαθά;

Πληθωρισμός αρχικά της τάξης του 6-9% είναι σήμερα αναγκαίος για την αναθέρμανση της οικονομίας που βιώνει αρνητικό πληθωρισμό με συνέπεια την απονέκρωσή της. Ο πληθωρισμός μπορεί να ελεγχθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος με την ποσότητα της έκδοσης νέου χρήματος που δε θα ξεπερνά το 20% του ΑΕΠ. Υπενθυμίζεται ότι το Βερολίνο που επιθυμεί την έξοδό μας από το ευρώ, προσωρινή ή μόνιμη, έχει προτείνει σε περίπτωση Grexit, εκτός από τη χορήγηση στη χώρα μας 50 δις, να στηρίξει την υποτίμηση της δραχμής σε επίπεδα του 25%. Και μόνη της μια τέτοια δέσμευση,  λειτουργεί αρνητικά για την πληθωριστική ψυχολογία. Φυσικά οι εδώ κυβερνώντες δε θα πετάνε λεφτά από το παράθυρο και για το σκοπό αυτό θα πρέπει να ελέγχονται από την Τράπεζα της Ελλάδοες και ένα διεθνή φορέα, κατά προτίμηση Πανεπιστημιακού χαρακτήρα.

Τι θα γίνει με τις καταθέσεις και τα δάνεια ;

Οι τραπεζικές καταθέσεις σε ευρώ, σύμφωνα με το σχέδιό μας για συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή, (βλ σε άλλα σημεία εδώ και www.drachmi5.gr,), προστατεύονται με τη μετατροπή τους σε νέες δραχμές, με αναλογία δραχμή/ευρώ 0,75:1,00. Έτσι, καλύπτεται η λελογισμένη υποτίμηση της νέας δραχμής κατά 25%. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, καταθέσεις  75.000 ευρώ θα ισούνται με 100.000 νέες δραχμές κ.ο.κ. Το ίδιο προτείνουμε να ισχύσει για τα δάνεια, με ειδική μέριμνα για δανειολήπτες που έχουν πληγεί βαρύτερα χωρίς δική τους ευθύνη. Ειδικότερα για τα στεγαστικά δάνεια,  προτείνεται η υποτίμησή τους κατά 50%, με απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας. Τα «θαλασσοδάνεια» θα πρέπει φυσικά να υπαχθούν σε δικαστικές διαδικασίες, όπως και οι στρατηγικοί κακοπληρωτές, τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που εσκεμμένα και συστηματικά αποφεύγουν την αποπληρωμή των δανείων τους.

Θα δικαιωθούν όσοι έσπευσαν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις ελληνικές Τράπεζες και τις έστειλαν στο εξωτερικό και με την επιστροφή στη δραχμή θα κερδίσουν πολλά ;

Ο έλεγχος της μαζικής εκροής αφορολόγητου συναλλάγματος χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες», θα έπρεπε να είχε γίνει και να είχαν επιβληθεί κυρώσεις για μη σύννομες συναλλαγματικές μετακινήσεις κεφαλαίων. Όμως, η διεθνής ασυδοσία των αγορών και η δεδομένη ατιμωρησία της ελληνικής πολιτείας, έχει επιτρέψει τέτοια φαινόμενα. Γεγονός είναι ότι, το μεγάλο ειδικά κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και κινείται εκεί όπου υπάρχει  κέρδος και ασφάλεια των καταθέσεων. Αν η επιστροφή κεφαλαίων στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος, αποτελέσει μια συνέπεια αυτής της προοπτικής, τόσο το καλύτερο για τη χώρα μας. Αλλά, αυτό δε θα γίνει πριν αποκτηθεί η εμπιστοσύνη στη σταθερότητα και την αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας.

Με τις Τράπεζες τι θα γίνει;

Οι Τράπεζες έχουν αποστεωθεί από ρευστότητα και έχουν εξαγοραστεί από ξένους Γύπες έναντι πινακίου φακής.  Σήμερα βιώνουν έναν αργό θάνατο, ανάλογο αυτού της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού. Οι Τράπεζες θα κρατικοποιηθούν και οι ξένοι Γύπες θα απομακρυνθούν με όποιον τρόπο χρειαστεί και τραπεζίτες τύπου Στουρνάρα και ΣΙΑ θα βρεθούν αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη και πολύ πιθανό με τον Κορυδαλλό. Με την αποκατάσταση της εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία, θα εισρεύσουν εγχώριες και ξένες καταθέσεις και οι Τράπεζες θα συνέλθουν, με προοπτικές πολύ καλύτερες από το σημερινό αδιέξοδο.

Και τι θα γίνει με τις  ρήτρες που έχουμε υπογράψει για κατασχέσεις περιουσιακών μας στοιχείων ;

Σε περιπτώσει χρεοκοπίας, παρόμοιες ρήτρες υπόκεινται σε διαπραγματεύσεις πολιτικού χαρακτήρα. Η πολιτική βούληση είναι αυτή που διαμορφώνει τους νόμους και τις διεθνείς συμφωνίες. Γι΄αυτό άλλωστε αλλάζουν οι νόμοι και συμφωνίες κατά περίπτωση. Μια ικανή και έμπειρη ελληνική κυβέρνηση, μπορεί να διαπραγματευτεί όλα τα σχετικά ζητήματα, όπως έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις. Αν βέβαια οι «σύμμαχοί μας» στείλουν κανονιοφόρους για να μας βομβαρδίσουν, τότε μπαίνουν ζητήματα αναζήτησης διεθνών ερεισμάτων και προς άλλες γεωπολιτικές κατευθύνσεις. Για καλή μας τύχη, οι σημερινές γεωπολιτικές ισοροπίες με την οράτη αντιπαλότητα του νεόυ Προέδρου των ΗΠΑ με τη Γερμανία των Μέρκελ-Σόϊμπλε, δεν ευνούν κάτι τέτοιο. Οι δανειστές μας, ενδιαφέρονται να εισπράξουν αν μη τι άλλο, μέρος των δανείων τους. Και αυτό θα το πετύχουν μόνο αν δώσουν τη δυνατότητα στην ελληνική οικονομία να συνέλθει από το κώμα της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα, από το οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει υπό τις συνθήκες του Μνημονίου. Που εκτός από εξοντωτικές για τον ελληνικό λαό, είναι και αυτοκαταστροφικές, αφού έχουν διαλύσει την εγχώρια παραγωγική δυναμικότητα, με προοπτική να χειροτερεύσει ακόμα περισσότερο η τραγική σημερινή μας κατάσταση.

Η χώρα μας δεν παράγει τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Οι εισαγωγές από τις οποίες εξαρτόμαστε, σε μεγάλο βαθμό θα γίνουν πανάκριβες και θα έχουμε μεγάλες ελλείψεις αγαθών.

Αυτό είναι μεγάλο ψέμα. Παρ’ όλη τη συρρίκνωση της εγχώριας παραγωγής ύστερα από την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1980 και την περαιτέρω κατάρρευση μετά την ένταξη στην Ευρωζώνη το 2002, στο συνολικό παραγόμενο προϊόν της χώρα μας, το 75% παράγεται μέσα στην Ελλάδα και το 25% είναι εισαγόμενο. Λόγω κυρίως της κατάρρευσης  της τιμής των υγρών καυσίμων, σε συνδυασμό με τα capital controls και τις πολιτικές ακραίες λιτότητας,το ισοζύγιο πληρωμών και ο κρατικός προϋπολογισμός είναι πλέον ισοσκελισμένοι. Κατά συνέπεια, κανένας φόβος δεν υφίσταται για ελλείψεις αγαθών πρώτης ανάγκης. Γεγονός είναι ότι ενώ τα τρόφιμα, τα καύσιμα, τα φάρμακα δε μας έλειπαν στην εποχή της δραχμής, τώρα μας λείπουν στην εποχή του «άγιου» ευρώ.

Δηλαδή η Ελληνική οικονομία δε θα καταστραφεί όταν φύγουμε από το ευρώ;

Τι ακριβώς αντίθετο θα συμβεί. Με την υιοθέτηση της μερικώς υποτιμημένης νέας δραχμής, η ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθεί κατακόρυφα  με συνέπεια τα εδώ παραγόμενα προϊόντα να γίνουν φτηνότερα και περισσότερο ανταγωνιστικά. Οι εξαγωγές μας θα αυξηθούν κατακόρυφα και θα μειωθούν οι εισαγωγές. Θα ακριβύνουν λίγο προϊόντα όπως το ουίσκι, ….το χαβιάρι, οι Πόρσε Καγιέν, κλπ !  Αλλά θα επιβιώσουμε και χωρίς αυτά….

Τι θα γίνει με την εγχώρια παραγωγή ;

Ο Έλληνας καταναλωτής θα στραφεί στα φτηνότερα πλέον ελληνικά προϊόντα, (λόγω της υποτίμησης), ενισχύοντας έτσι την  εσωτερική ζήτηση, την εγχώρια παραγωγή και την απασχόληση. Η γεωργοκτηνοτροφική παραγωγή θα γίνει ανταγωνιστική προ όφελος των αγροτών και της Ελληνικής οικονομίας. Θα ενισχυθεί ο επισκευαστικός κλάδος σε όλα τα προϊόντα, αφού θα είναι ποιο οικονομικό ο καταναλωτής να επιδιορθώσει ένα αυτοκίνητο, ένα ψυγείο  ή και ένα ρούχο, αντί να αγοράσει ένα καινούριο. Θα επαναλειτουργήσουν βιοτεχνίες ανταλλακτικών. Τα χαλυβουργία, η τσιμεντοβιομηχανία, η φαρμακοβιομηχανία, η βιομηχανία τροφίμων, η αμυντική βιομηχανία, τα ναυπηγεία, κάθε παραγωγικός κλάδος που είχε υποστεί καθίζηση λόγω αθέμιτου ανταγωνισμού  από πολυεθνικές, αλλά και από χώρες όπως η Τουρκία, η Κίνα,  λόγω των υποτιμημένων νομισμάτων τους, θα αναστηθούν από το κώμα στο οποίο έχουν περιπέσει, λίγο πριν από το θάνατο λόγω και του Μνημονίου και της συνακόλουθης οικονομικής παραλυσίας. Τα ελληνικά ξενοδοχεία που θα είναι πολύ ποιο φτηνά, θα ξεχειλήσουν από ξένους και Έλληνες τουρίστες, οι οποίοι θα δυσκολεύονται πλέον να δραπετεύουν με τη συχνότητα που το έκαναν σε ξένους φτηνούς προορισμούς. Θα κάνουν τουρισμό στη μαγική Ελλάδα. Αν ο πατριωτισμός δεν τους οδηγεί να το κάνουν, θα τους υποχρεώσουν οι οικονομικές καταστάσεις.

Δηλαδή όλα εδώ θα κοστίζουν λιγότερο ή πολύ λιγότερο. Τότε θα έρθουν οι ξένοι και θα μας αγοράσουν μισοτιμής

Παλιομοδίτικο, έως αστείο επιχείρημα. Χρόνια τώρα εκλιπαρούμε ξένους και Ομογενείς επενδυτές να έρθουν στην Ελλάδα και αυτοί δεν έρχονται γιατί τη βρίσκουν ακριβή και απροσπέλαστη λόγω γραφειοκρατίας και διαφθοράς. Και τώρα που υπάρχει αυτή η πιθανότητα, προβάλουμε φόβους ότι γι΄αυτό που επιζητούμε τόσα χρόνια. Ας μην ανησυχούμε όμως. Οι ξένοι δε θα έρθουν αμέσως. Θα περιμένουν μέχρις ότου η ελληνική οικονομία σταθεροποιηθεί, υπάρξουν σημάδια ανάκαμψης και δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης για τις προοπτικές της. Να ευχόμαστε να έρθουν ξένα, Ομογενειακά, αλλά και ελληνικά κεφάλαια που δραπέτευσαν μαζικά στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Και όχι το αντίθετο. Ευνόητο είναι ότι, η κυβέρνηση μπορεί να επιβάλλει ορισμένους περιορισμούς για εθνικούς λόγους ή για να αποτραπούν μονοπωλιακές καταστάσεις. Γι’ αυτό άλλωστε υπάρχει και η επιτροπή ανταγωνισμού.

Πόσο διάστημα θα χρειαστεί για να βγούμε από την κρίση με τη νέα δραχμή και τι προβλέπεται να γίνει ;

Με δεδομένο ότι θα ακολουθηθεί το σχέδιο της συντεταγμένης μετάβασης στη δραχμή που έχουμε καταρτίσει και δημοσιεύσει, η διάρκεια μετάβασης δε θα διαρκέσει περισσότερο από ένα χρόνο κατά τη διάρκεια της οποίας η Ελληνική οικονομία θα αρχίσει να απογειώνεται. Στο διάστημα αυτό, τα εισοδήματα, οι μισθοί, συντάξεις κλπ., θα συγκρατηθούν στα σημερινά επίπεδα. Φυσικά είναι αστείο και να συζητάμε για ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα, καύσιμα, κάτι που αποτελούσε το  βαρύ πυροβολικό των εντεταλμένων και καλοπληρωμένων τρομοκρατών κατά της δραχμής. Το αστείο τέλειωσε και όχι μόνο γιατί τώρα ο προϋπολογισμός και το ισοζύγιο πληρωμών μας είναι ελαφρώς πλεονασματικά για λόγους που ήδη ειπώθηκαν. Μετά τον πρώτο χρόνο της μετάβασης, προβλέπεται ετήσια ανάπτυξη της τάξης του 5-7% που θα ακολουθηθεί από αντίστοιχη αύξηση των εισοδημάτων, τη δημιουργία σταδιακά 1,4 εκ. θέσεων εργασίας και τη μείωση της ανεργία κάτω του 10%. Η Ελλάδα θα συνέλθει από το κώμα της ύφεσης και θα πορευτεί στην ελπιδοφόρα πορεία της ανάπτυξης που θα σταματήσει την αιμορραγία της φυγής των παιδιών μας στο εξωτερικό και θα επιτρέψει σε όσους έφυγαν να επιστρέψουν στην πατρίδα που τους χρειάζεται.

Μήπως η έξοδός μας από το ευρώ μας αποσταθεροποιήσει και δοθεί η ευκαιρία στην Τουρκία να μας επιτεθεί ;

Πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι, δεν μπορεί να ζούμε συνέχεια με τον «μπαμπούλα» της Τουρκίας, μιας χώρας που λόγω μεγαλοϊδεατισμού του Ερντογκάν, βρίσκεται σε σύγκρουση με τους πάντες, σε ανατολή, δύση, βορρά και νότο. Οι διεθνείς συγκυρίες σήμερα κάθε άλλο παρά ευνοούν μια επιθετική στάση της κακότροπης ανατολικής γείτονος εναντίον μας. Άλλωστε, η συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή, όπως την προτείνουμε ύστερα από βαθιά μελέτη του όλου θέματος και σχετικές δημοσιεύσεις, συνεπάγεται μια ευέλικτη και λελογισμένη διαπραγματευτική γραμμή από μέρους μας που δε θα προκαλεί τους ισχυρούς της γης αλλά αντίθετα, θα αναζητά και θα διασφαλίζει ερείσματα προς και από όλες τις κατευθύνσεις. Ο νέος Πλανητάρχης έχει ξεκαθαρίσει ότι, «η Ελλάδα πρέπει να φύγει από το ευρώ, να γυρίσει στο εθνικό της νόμισμα και το πρόβλημα του χρέους να το ρυθμίσει η Γερμανία. Αλλιώς θα το λύσει η Ρωσία». Η προοπτική εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων στο τετράγωνο Ελλάδος, Αιγύπτου, Ισραήλ,Κύπρου από εταιρείες των ΗΠΑ, διασφαλίζει αρκούντως τα εθνικά μας συμφέροντα. Το ίδιο ισχύει και με την πολιτική του Ντόναλντ Τράμπ όσον αφορά τους Μουσουλμάνους, τη Συρία το Κουρδικό ζήτημα, καθώς και την ορατή αντιπαλότητά του με τη Γερμανία των Μέρκελ-Σόϊμπλε, την ευρωζώνη, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την παγκοσμιοποίηση.

Η βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του πλανήτη

.

5-4-2017

Εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς τις συνέπειες της αύξησης των βασικών επιτοκίων, η οποία ξεκίνησε από τη Fed, σε έναν τρομακτικά υπερχρεωμένο πλανήτη – καθώς επίσης τους κινδύνους ενός παγκοσμίου κραχ, αφού τα χρέη δεν μπορούν να κλιμακώνονται επ’ άπειρον (ηχητικό)

.

«Ασφαλώς έχει μεγάλα προβλήματα η Ελλάδα, όπως η ανεργία, η χρεοκοπία χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η αποψίλωση του παραγωγικού της ιστού, η φτώχεια, το ασφαλιστικό κοκ. Το μεγαλύτερο μέρος τους όμως οφείλεται στην εγκληματική πολιτική που μας επιβλήθηκε από την Τρόικα η οποία, εάν ακυρωθεί και αντικατασταθεί από μία εντελώς διαφορετική, σε συνδυασμό με τη διαγραφή χρέους, θα δημιουργήσει ένα επενδυτικό κλίμα αισιοδοξίας, προκαλώντας ανάπτυξη – χωρίς την οποία είναι αδύνατη η έξοδος μας από την κρίση.

Όσον αφορά τώρα το δημόσιο χρέος, είμαστε ανέκαθεν υπέρ της επιμήκυνσης του, με τα επιτόκια της ΕΚΤ – χωρίς βέβαια τα τεχνάσματα των διπλών ομολόγων που, αφενός μεν δεν προσφέρουν τίποτα σε εμάς (άρθρο), αφετέρου είναι πρακτικά ανεφάρμοστα, όπως αποδείχθηκε από την Αργεντινή, ενώ αντιμετωπίζονται εύλογα από τους δανειστές μας ως προσπάθεια εξαπάτησης τους.

Η δυνατότητα όμως της επιμήκυνσης υπήρχε έως τις αρχές Οκτωβρίου όπου, η μη τήρηση της αντίστοιχης υπόσχεσης εκ μέρους της Ευρωζώνης, μας καταδίκασε να μην μπορούμε να απευθυνθούμε στις αγορές, για το δανεισμό μας με βιώσιμα επιτόκια. Έκτοτε, έχουμε το ηθικό έρεισμα της διαγραφής χρέους, εναλλακτικά δε τη χρεοκοπία (άρθρο) – η οποία είναι μεν οδυνηρή, αλλά πολύ λιγότερο από την υποταγή μας στη Γερμανία και στο ΔΝΤ, η οποία θα ισοδυναμούσε με την οριστική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, καθώς επίσης με την εσωτερική μας χρεοκοπία» (πηγή).

.

Άρθρο

Το παγκόσμιο χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, συνεχίζει την ξέφρενη ανοδική του πορεία, έχοντας φτάσει το 325% του ΑΕΠ του πλανήτη ή στα 215 τρις $ – ένας αριθμός που δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία. Δυστυχώς αρκετοί θεωρούν πλασματικό το μέγεθος, έχοντας την άποψη πως δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν ιδιώτες ή οργανισμοί που διαθέτουν αυτά τα χρήματα.

Εν τούτοις πλανώνται, αφού απέναντι σε κάθε οφειλέτη υπάρχει νομοτελειακά και πάντοτε ένας δανειστής – όπου στην προκειμένη περίπτωση είναι οι πλούσιοι ιδιώτες, όπως για παράδειγμα ο κ. Bill Gates που διαθέτει πάνω από 60 δις $, τα επενδυτικά ταμεία (μόνο το νορβηγικό έχει περιουσιακά στοιχεία της τάξης των 800 δις $), τα συνταξιοδοτικά ταμεία, οι ασφαλιστικές εταιρείες, τα κερδοσκοπικά κεφάλαια κοκ.

Συνεχίζοντας, το σημαντικότερο στοιχείο είναι η αύξηση του παγκοσμίου χρέους κατά 70 τρις $ μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια – επίσης πως στις ανεπτυγμένες δυτικές οικονομίες το χρέος είναι της τάξης του 390% του ΑΕΠ τους (160 τρις $), ενώ στις αναπτυσσόμενες και αναδυόμενες, οι οποίες έχουν το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, «μόλις» 55 τρις $ (215% του ΑΕΠ τους).

Εδώ οφείλει να σημειώσει κανείς ότι, η αύξηση του χρέους των αναπτυσσομένων οικονομιών προέρχεται κυρίως από τις επιχειρήσεις τους, ενώ είναι σε δολάρια – οπότε η αυξημένη ισοτιμία του δολαρίου τις επιβαρύνει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Εκτός αυτού εύλογα αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες της αύξησης των βασικών επιτοκίων, η οποία ξεκίνησε από τη Fed, σε έναν τρομακτικά υπερχρεωμένο πλανήτη – καθώς επίσης τους κινδύνους ενός παγκοσμίου κραχ, αφού τα χρέη δεν μπορούν να κλιμακώνονται επ’ άπειρον.

Πόσο μάλλον όταν οι κεντρικές τράπεζες έχουν καταναλώσει όλα τους τα νομισματικά όπλα, χρησιμοποιώντας επί πλέον αντισυμβατικές μεθόδους για την καταπολέμηση της κρίσης του 2008 – κάτι που απλά καθυστέρησε το μοιραίο, διογκώνοντας το. Ως εκ τούτου, το κραχ αναμφίβολα θα συμβεί, ενώ θα είναι το μεγαλύτερο στην παγκόσμια ιστορία – χωρίς όμως να γνωρίζει κανείς πότε.

Περαιτέρω έχει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον το ποσοστό του εξωτερικού χρέους ορισμένων κρατών, σε σχέση με το ΑΕΠ τους – αφού η αιτία, για την οποία χρεοκοπεί μία χώρα, δεν είναι τόσο το δημόσιο χρέος της, όσο το εξωτερικό. Στο γράφημα που ακολουθεί, με ημερομηνία τα τέλη του 2015, στην πρώτη στήλη φαίνεται το δημόσιο χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, ενώ στη δεύτερη το εξωτερικό – όπου η Ιρλανδία κατέχει την πρώτη θέση, ακολουθούμενη από τη Μ. Βρετανία και την Πορτογαλία.

.

Βέβαια, ο διογκωμένος χρηματοπιστωτικός τομέας των δύο πρώτων χωρών αιτιολογεί σε κάποιο βαθμό το ύψος του εξωτερικού χρέους τους – κάτι που όμως δεν συμβαίνει με την τρίτη, με την Πορτογαλία, η οποία κινδυνεύει περισσότερο από την Ελλάδα, έχοντας αρκετά υψηλότερο εξωτερικό χρέος (236% του ΑΕΠ έναντι 198%).

Ολοκληρώνοντας, το θέμα του παγκοσμίου χρέους θα μας απασχολήσει πάρα πολύ τα επόμενα χρόνια – αφού πρόκειται για μία βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του πλανήτη. Ευχόμαστε και ελπίζουμε βέβαια να δοθεί κάποια λύση, μέσα από μία διεθνή διάσκεψη χρέους κατά το παράδειγμα του Bretton Woods – έτσι ώστε να μην οδηγηθούμε ξανά σε παράλογους πολέμους.

Δυστυχώς όμως δεν το πιστεύουμε, επειδή σπάνια επικρατεί η κοινή λογική σε αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες του κόσμου.

http://www.analyst.gr/

Η κεντροαριστερή κοροϊδία σε νέα επεισόδια

05.04.2017 | από Σύνταξη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 353 - 1/4/2017

Προφάσεις και πλασαρίσματα στο φόντο της «αξιολόγησης»

 του Ρούντι Ρινάλντι

Αυτό που ζούμε, ως φαρσοκωμωδία αλλά με τραγικά αποτελέσματα, είναι δυστυχώς πραγματικό. Η «κεντροαριστερή διαχείριση» αποκτά διαστάσεις παραποίησης της πραγματικότητας με κυρίαρχο το διαρκές ψέμα και τη συστηματική προσπάθεια να λειανθεί το έδαφος για να επιβληθούν τα πιο επώδυνα μέτρα που έχουν υιοθετηθεί από το 2010 μέχρι σήμερα.

Η παράταση μιας δήθεν σκληρής «διαπραγμάτευσης», το κέρδισμα χρόνου δηλαδή, αποτελεί το μοναδικό εργαλείο για την κυβέρνηση, η οποία βολεύεται έτσι μια χαρά (σαν τους πρώτους μήνες του ΓΑΠ), ενώ και οι δανειστές δεν φαίνεται να βιάζονται τόσο. Η γραμμή με λίγα λόγια είναι «κερδίζουμε χρόνο όσο μπορούμε, κι ας βουλιάζει το καράβι», αδιαφορούμε αν κρίσιμες αποφάσεις και επιλογές μετατίθενται στο προσεχές μέλλον, υποθηκεύοντάς το.

Ο «αριστερός λόγος» της κυβέρνησης είναι απλά «φερετζές» της μνημονιακής δουλοπρέπειας, της εμμονικής εξουσιομανίας κεντροαριστερών (κι όχι μόνο) αιλουροειδών. Φερετζές και όχι πρόσωπο καθαρό και τίμιο, αφού το μυαλό και η καρδιά έχουν εθιστεί στο να υπηρετούν αφεντάδες και να παραπλανούν το «πόπολο».

Η ουσία είναι αλλού

Η μεγάλη καθυστέρηση της «αξιολόγησης» οδηγεί σε αντίστοιχη εμπλοκή. Θα στηθεί κλίμα δραματοποίησης της κατάστασης με τους γνωστούς εκβιασμούς, που θα φέρουν – άμεσα σχεδόν – μεγάλα πολιτικά γεγονότα. Οι επόμενοι μήνες θα είναι έκρυθμοι, οι πολιτικές εντάσεις και οι τόνοι θα κορυφωθούν σε όλα τα μέτωπα.

Το αίνιγμα των εξελίξεων δεν μπορεί να αναλυθεί αν δεν μελετηθούν δύο κρίσιμοι παράγοντες. Πρώτον, οι εξελίξεις στην «Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων». Ποια θα είναι η θέση της Ελλάδας σε αυτήν και πόσο ρεαλιστικό είναι να παραμείνει στον «σκληρό πυρήνα» της Ε.Ε., όπως διαλαλεί ο Προκόπης Παυλόπουλος; Τι απεργάζονται οι βασικοί αρχιτέκτονες της νέας Ευρώπης για την Ελλάδα; Και δεύτερον, σε ποιο βαθμό και με ποια ένταση θα εκδηλωθεί ο τουρκικός επεκτατισμός και τι είδους γεγονότα θα υπάρξουν στο τόξο Έβρος – Αιγαίο – Καστελλόριζο – Κύπρος.

Ο πολιτικός κόσμος στο σύνολό του, και ειδικά το Μαξίμου, μπορεί να επιδίδεται σε κάθε λογής «τσαλίμια» και ελιγμούς, τεχνάσματα, αποπροσανατολιστικές μεθοδεύσεις, μικρο ή μεγα-σκάνδαλα που τεχνητά φέρνουν στην πολιτική επιφάνεια, πρωτοβουλίες αλλαγής της ατζέντας, κι ό,τι άλλο επιστρατεύεται συνήθως. Δεν θα μπορέσει να αποφύγει τα διλήμματα και τις συνέπειες που θα προκύψουν έτσι κι αλλιώς από τους δύο αυτούς παράγοντες.

Για να γίνει πιο φανερό το πραγματικό διακύβευμα: Η προβλεπόμενη διάλυση κοινωνίας και χώρας μέσω της μνημονιακής αποικιοκρατικής πολιτικής, υπερβαίνει κατά πολύ αυτό που μπορεί να αντέξει ή να σηκώσει το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Από το 2010 έχουν παρελάσει και έχουν φθαρεί οι: Γ. Παπανδρέου, Λ. Παπαδήμος με τρικομματική στήριξη, Α. Σαμαράς και τώρα ο Αλ. Τσίπρας (αφού επέζησε με ψήφους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο 3ο μνημόνιο το καλοκαίρι του 2015). Η φθορά του Τσίπρα είναι εντυπωσιακή και χωρίς τα σωληνάκια που του προσφέρονται (Καμμένος-ΑΝΕΛ, ακόμα και «Οικολόγοι» με έναν υπουργό και έναν βουλευτή), θα είχε ήδη πέσει.

Στην κυβέρνηση Τσίπρα, οι ευρωκράτες βρήκαν μια λύση για να περάσουν μέτρα που κανένας από τους προκατόχους δεν θα μπορούσε χωρίς μεγάλους κοινωνικούς κλυδωνισμούς. Βρήκαν στο πρόσωπο του Τσίπρα και της παρέας του Μαξίμου, τους πιο πειθήνιους συνεργάτες. Αλλά μετράνε κι αυτοί τη ραγδαία φθορά και σκέπτονται εναλλακτικές. Από την άλλη, μια πανεθνική κρίση και πολεμική εμπλοκή με την Τουρκία – σενάριο που όλοι νομίζουν ότι είναι φανταστικό – θα δημιουργήσει όρους τεράστιας οπισθοχώρησης σε όλους τους τομείς με απρόβλεπτες εξελίξεις. (Έχουμε εισέλθει σε μια εποχή στην οποία ο στρουθοκαμηλισμός δεν βοηθά να αντιμετωπισθεί η εξελισσόμενη πραγματικότητα).

Η κεντροαριστερή διαχείριση αποδέχεται το πλαίσιο αυτό, επιζητά κυνικά να κερδίσει χρόνο, ελπίζει ότι δεν θα σκάσει στα χέρια της μια ανοικτή χρεοκοπία της χώρας ή μια εθνική τραγωδία. Γνωρίζει ότι δεν υπάρχει «δεύτερος γύρος», «δεύτερη ευκαιρία» για αυτήν, γι’ αυτό και προσπαθεί να δρομολογήσει εξελίξεις που δεν θα την εξαφανίσουν από την πολιτική σκηνή. Αυτός είναι ο λόγος που εμφανίζεται πρόθυμη να ψηφίσει μέτρα και μνημόνια διάλυσης της χώρας και της κοινωνίας, κρατώντας και κάποια «φύλλα συκής» ως πρόσχημα.

Στο έδαφος αυτό έχουμε μπροστά μας, ένα διογκούμενο ροζ «παπατζιλίκι» (παράλληλο πρόγραμμα, αντίμετρα, ευαισθησία για τα εργασιακά, μεγάλες επιτυχίες στην οικονομία, περήφανη πολιτική, επενδύσεις, επιδόματα, θέσεις εργασίας, παιδικοί σταθμοί κ.λπ.). Μια φτηνή εκστρατεία υποσχέσεων χωρίς αντίκρισμα, στον αντίποδα της φοβερής «μαχαιριάς» που επιφυλάσσεται για τον λαό.

Περίοδος πλασαρισμάτων

Μέσα σε αυτήν τη συγκυρία που προμηνύει μεγάλα πολιτικά γεγονότα και σημαδεύει μια νέα πολιτική φάση ανακατατάξεων και εξελίξεων, είναι φυσικό να εντείνονται διεργασίες μέσα κι έξω από το κομματικό φάσμα. Αντικειμενικά διανοίγεται ένα πλαίσιο για παρεμβάσεις και «πλασαρίσματα».

Δύο πρώην πρωθυπουργοί, οι Κ. Καραμανλής και Κ. Σημίτης, κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Ο πρώτος πλασάρεται ως ο λιγότερο φθαρμένος και ίσως ο εγγυητής μιας εθνικής πολιτικής μετά από καταστροφές. Ο δεύτερος, μετά από 13 χρόνια απουσίας, παρεμβαίνει πιο άμεσα ζητώντας εκλογές. Ο Στουρνάρας, μετά το φλερτ με την κυβέρνηση, επιτίθεται ξανά και δείχνει να έχει βλέψεις, επιδιώκοντας να παίζει έναν αυξημένο ρυθμιστικό ρόλο εγγυητή ευρωπαϊκών συμφερόντων. Η πίεση προς την κατεύθυνση συγκυβερνήσεων θα δυναμώσει και οι οικουμενικές κυβερνήσεις θα αναδειχθούν σαν μια κάποια λύση.

Η κυβέρνηση, επικοινωνιακά ρίχνει στο τραπέζι ό,τι έχει και δεν έχει, προκειμένου να αποπροσανατολίσει και να ελέγξει την πολιτική ατζέντα. Σύνταγμα, σκάνδαλα, Μπελογιάννης, επίσκεψη στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα, Πάπας, «μάχες» για τα εργασιακά: Από όλα έχει ο μπαξές… Αντιλαμβάνεται ότι τα περιθώρια στενεύουν, τρώει την μια μετά την άλλη «καρπαζιά» (π.χ. απάντηση Γιούνκερ στην επιστολή Τσίπρα και αγνόηση των «ελληνικών θέσεων» στην διαπραγμάτευση) και μετρά την φθορά που ήδη έχει. Ο Αλ. Τσίπρας βλέπει πως η υπερψήφιση όσων ζητούν οι δανειστές σημαίνει τον πολιτικό του θάνατο και για αυτό απεργάζεται και δεύτερες σκέψεις – σενάρια. Το παιχνίδι αν πρέπει να υπερψηφιστούν τα μέτρα από παραπάνω από 151 ή όχι, είναι ακόμα ανοικτό και ίσως αποτελέσει δικλείδα για περαιτέρω πίεση ή ακόμα και προσφυγή σε εκλογές. Επιβοηθητική σε αυτό το σημείο είναι η παρέμβαση της ευρωκρατίας για συμμόρφωση και ευθυγράμμιση του Μητσοτάκη.

Στο εσωτερικό της κυβέρνησης, τα πράγματα εξελίσσονται ως εξής: Ο Τσακαλώτος φορτώνεται τη βρώμικη δουλειά της διαπραγμάτευσης, και ως διπλωματικός και οικονομικός διαχειριστής της αξιολόγησης, αντιμετωπίζει τα πίσω-μπρος του Μαξίμου, χωρίς μεγάλη χαρά, αφού σημαίνουν και δικό του «άδειασμα». Ο Σκουρλέτης, αποστασιοποιείται ως ένα βαθμό πλασαριζόμενος στο εσωκομματικό τοπίο (πάντως η συνείδησή του δεν του επιτρέπει να διαφωνήσει κι άρα θα ψηφίσει ό,τι έρθει). Ο Φίλης κάτι θα πει οσονούπω. Βέβαια, η κλασική διαδικασία προβλέπει διάφορα «μασάζ», σύγκλιση της Κ.Ε. για «ξεμπούκωμα» και κατάθεση αντιρρήσεων – μικροεκβιασμών, και μετά η κοινοβουλευτική ομάδα θα πράξει το «καθήκον» της, όπως έχει δείξει πολλές φορές και ο πολύς Μπαλαούρας…

Οι ΑΝΕΛ ήδη σε συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας, όπου ο Τσακαλώτος τους ενημέρωσε για όλα, δήλωσαν ότι τα ψηφίζουν όλα και ότι η Κ.Ο. τους είναι «χάλυβας» και όχι μπετόν… Ενώ ο Ζουράρις προχώρησε σε μια… παλληκαρίσια δήλωση: «Διαφωνώ με όλα, αλλά δεν είναι βέβαιο ότι δεν θα ψηφίσω».

Ο Τσιρώνης (στέλεχος των πάλαι ποτέ «απείθαρχων» του Χημικού Αθήνας) δεν έχει πρόβλημα. Το ίδιο και ο πολλών κιλών τεστοστερόνης Κνίτης Πολάκης, θα βρίζει τα «βοθροκάναλα» και θα ψηφίζει κι άλλα μνημόνια «γιατί έχουμε πόλεμο», ενώ ο Αθανασίου (προερχόμενος από το Δίκτυο για τα δικαιώματα) θα είναι ανακατεμένος σε κάποια από τα λειτουργήματα του «ναού της δημοκρατίας»… Δεν ξεχνάμε βεβαίως ούτε τους «εξάδελφους» και λοιπούς συγγενείς, ούτε τους αντιπεριφερειάρχες που συνεχίζουν να στηρίζουν το «πλαίσιο Τσίπρα» και τη «δημοκρατική επανάσταση», άλλωστε όλα έχουν μια τιμή κι ο τόπος είναι μικρός.

Στα όχι και τόσο παλιά χρόνια (2010-2014) μπορούσε να βρεθεί κάποιος Πασόκος ή Νεοδημοκράτης να ψηφίσει Κατά ή Παρόν σε κρίσιμες ψηφοφορίες και φυσικά να διαγραφεί. Στην «πρώτη φορά Αριστερά» (μαζί και με τους ορκισμένους αντιμνημονιακούς ΑΝΕΛ), δεν βρίσκεται ούτε ένας να κάνει την διαφορά. Μεγαλείο κατάπτωσης…

Βέβαια τα πλασαρίσματα δεν σταματούν εδώ. Μεγάλη κινητικότητα και στους «Ποταμίσιους» που βλέπουν να φυλλοροούν προς Ν.Δ. και Δημοκρατική Συμπαράταξη, ενώ ο Μητσοτάκης αντιμετωπίζει γκρίνιες για τα ψηφοδέλτια, υπόσχεται θέσεις σε πολλούς και προσπαθεί να έχει σε διαρκή ετοιμότητα τον εκλογικό μηχανισμό. Η κίνηση της Διαμαμαντοπούλου δραστηριοποιείται χωρίς να ξεκαθαρίζει τι θα κάνει, ενώ ο Φώτης Κουβέλης, σταθερά ΣΥΡΙΖΑ, περιμένει στη στάση το τρόλεϊ (μια θέση κάπου, βρε παιδιά…). Τέλος, ακόμα δύο προσωποπαγή κόμματα (Ραχήλ Μακρή και Νότης Μαριάς) εξαγγέλθηκαν πρόσφατα.

«Εργασιακό μεσαίωνα δεν υπογράφω»  – Διαφανές το «φύλλο συκής» του Τσίπρα

Διαρροές από το Μαξίμου εμφάνισαν τον Τσίπρα να δήλωσε «ορθά-κοφτά» στους υπόλοιπους Ευρωπαίους ηγέτες κατά τη Σύνοδο της Ρώμης στις 25 Μαρτίου ότι ο ίδιος δεν πρόκειται να υπογράψει «εργασιακό μεσαίωνα». Και φυσικά, έγινε λόγος για τις συλλογικές συμβάσεις. Από εκείνη τη μέρα, τα καθεστωτικά μέσα (ΕΡΤ, Αυγή, ΕφΣυν, Left κ.λπ.) έχουν επιδοθεί σε μια καμπάνια «αποκάλυψης» των αισχρών συνθηκών εργασίας, της ευλυγισίας και της μαύρης εργασίας, εμφανίζοντας την κυβέρνηση και τον Τσίπρα σαν σταυροφόρους υπερασπιστές των συλλογικών συμβάσεων και πολέμιους του Μεσαίωνα. Οι δανειστές ίσως αφήσουν τον Τσίπρα να εφαρμόσει τις συλλογικές συμβάσεις αλλά όταν «τελειώσει το πρόγραμμα».

Η ουσία είναι αλλού: Η κυβέρνηση που έχει υπογράψει τη διάλυση της Ελλάδας, εμφανίζεται ως υπερασπιστής των συλλογικών συμβάσεων. Η κυβέρνηση που έχει «κλείσει» το αφορολόγητο για όλους να πέσει κάτω από 5.900 και να επιβαρύνει τα πιο φτωχά στρώματα, που έχει συμφωνήσει τη μείωση των συντάξεων (κατάργηση της «προσωπικής διαφοράς») κατά 30-50% (χοντρικά, κάποιος που παίρνει σήμερα σύνταξη 700 ευρώ, θα πάει στα 450 και άλλος από τα 450 στα 300), η κυβέρνηση δηλαδή που καταδικάζει σε θάνατο τη χώρα (πως θα ζήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι) έχει τα μούτρα να εμφανίζεται σαν πολέμιος του εργασιακού μεσαίωνα. Μα πού ζούνε; Ποιον κοροϊδεύουν; Για ποιες συλλογικές συμβάσεις μιλάνε; Αυτές έχουν ήδη καταργηθεί. Ποια υπεράσπιση των εργαζομένων δυόμιση χρόνια τώρα; Φτάνει το δούλεμα, κύριοι. Σας έχουν πάρει όλοι χαμπάρι. Όλοι; Όχι ακριβώς. Αυτά απευθύνονται σε κάποιους κυρίως εκπροσώπους της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας (κυρίως στο χώρο του Δημοσίου).

https://www.e-dromos.gr/

Σε συνθήκες υποδούλωσης δεν γίνεται αναθεώρηση Συντάγματος

Γιώργος Κασιμάτης, συνταγματολόγος: 

05.04.2017 | από Σύνταξη

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Δημοσίευση: Φύλλο 353 δρόμος της αριστεράς - 1/4/2017

Συνέντευξη στην Ειρήνη Βοσκάκη

Έχοντας μελετήσει συστηματικά τις συμβάσεις δανεισμού της Ελλάδας και έχοντας εκδώσει βιβλία, στα οποία αναδεικνύεται πόσο παράνομα είναι τα Μνημόνια τα οποία, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει σε κάθε ευκαιρία, έχουν οδηγήσει στην υποδούλωση της χώρας, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης μίλησε στον Δρόμο για την πρόταση της επιτροπής Κατρούγκαλου για την αναθεώρηση του Συντάγματος που δόθηκε πριν λίγες ημέρες στη δημοσιότητα.
Για τον κ. Κασιμάτη τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: «Όσες φορές επιχειρήθηκε αναθεώρηση ή συντακτική εθνοσυνέλευση ή δημοψήφισμα υπό καθεστώς βίας, όπως επί χούντας ή κατοχής, ποτέ το Σύνταγμα δεν έμεινε έγκυρο», υπογραμμίζει και επισημαίνει ότι «είναι διαδικασία ύποπτη, άκρως επικίνδυνη και θα βάλει σε περιπέτειες τον ελληνικό λαό».

Πρόσφατα δόθηκε στη δημοσιότητα η πρόταση της επιτροπής Κατρούγκαλου για τη συνταγματική αναθεώρηση. Η χρονική στιγμή είναι τυχαία ή υπάρχουν σκοπιμότητες ώστε ένα τόσο σοβαρό θέμα να αθροίζεται στα επικοινωνιακά τεχνάσματα για να φεύγουν από το προσκήνιο οι κρίσιμες και τραγικές μαζί αποφάσεις που βουλιάζουν τη χώρα και την κοινωνία;

Αρχικά, η πρόταση της επιτροπής Κατρούγκαλου είναι επίσημη πρόταση της κυβέρνησης; Ανεξάρτητα όμως από αυτό, το ζήτημα της αναθεώρησης δεν πρέπει να τεθεί με αυτή τη Βουλή και με αυτή τη διακυβέρνηση της χώρας, με όποιο κόμμα κι αν βρίσκεται στην εξουσία από το 2010 έως σήμερα. Κι αυτό, επειδή η κρίση είναι πολύ βαθειά και η Ελλάδα είναι υποδουλωμένη στους δανειστές. Δεν υπάρχει καμία απολύτως ελευθερία. Δεν υπάρχει ούτε εθνική κυριαρχία, ούτε κυριαρχία του κράτους, ούτε λαϊκή κυριαρχία. Η Βουλή και η κυβέρνηση παραβιάζουν καθημερινά, με εντολές των δανειστών, τη δημοκρατική αρχή και τις αρχές νομιμότητας και κυρίως το Σύνταγμα. Σε μια εποχή που παραβιάζεται καθημερινά το Σύνταγμα, που δεν υπάρχει ελευθερία επιλογών στη διακυβέρνηση της χώρας, δεν μπορεί να γίνει αναθεώρηση. Η αναθεώρηση είναι μια ύψιστη έκφραση ελεύθερης λαϊκής κυριαρχίας, η οποία προϋποθέτει πάντα την πλήρη ανεξαρτησία. Όσες φορές επιχειρήθηκε αναθεώρηση ή συντακτική εθνοσυνέλευση ή δημοψήφισμα υπό καθεστώς βίας, όπως επί χούντας ή κατοχής, ποτέ το Σύνταγμα δεν έμεινε έγκυρο. Καταλύθηκε μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Επομένως, πώς είναι δυνατόν σήμερα, με όλα τα δεσμά που έχει η Ελλάδα, να γίνει αναθεώρηση. Για μένα το θέμα είναι ύποπτο. Δεν προωθείται μόνο για να αποπροσανατολιστεί ο κόσμος. Επιθυμούν να περάσουν μειώσεις εγγυήσεων και της αστικής και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και των εξουσιών του Κοινοβουλίου, όπως επίσης και μειώσεις εγγυήσεων των δικαιωμάτων και κυρίως δραστικές μειώσεις των κοινωνικών δικαιωμάτων. Αυτά θέλουν, γιατί αυτά είναι στο στόχαστρο του χρηματοπιστωτικού συστήματος το οποίο κυβερνά σήμερα με το καθεστώς δανεισμού που έχουμε και τις γεωπολιτικές βλέψεις της Γερμανίας.

Είναι ύποπτο, δηλαδή, οι επιστήμονες να καταθέτουν, υπό αυτές τις συνθήκες, συγκεκριμένες προτάσεις;

Ό,τι και να φτιάχνουν επιτροπές και επιστήμονες, δεν είναι τίποτα άλλο από μία φενάκη, την οποία δεν θα λάβουν υπ’ όψιν τους. Γι’ αυτό δεν θέλησα να συμμετάσχω σε καμία τέτοια επιτροπή. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι πολλοί επιστήμονες και διανοούμενοι συμμετέχουν σε μια τέτοια διαδικασία. Είναι διαδικασία ύποπτη, άκρως επικίνδυνη και θα βάλει σε περιπέτειες τον ελληνικό λαό. Αντί η κυβέρνηση να προσπαθήσει πρώτα να απελευθερώσει την Ελλάδα, να απαλλάξει τον ελληνικό λαό από τα δεσμά δουλείας που του έχουν επιβάλει, προχωρά σε αναθεώρηση του Συντάγματος. Ποιου Συντάγματος; Ενός Συντάγματος που δεν φταίει σε τίποτα για το καθεστώς που έχουμε μπει. Αν η κυβέρνηση ήθελε να είναι ειλικρινής στο θέμα της αναθεώρησης, θα έπρεπε να δεσμευτεί ότι θα κάνει μόνο μία τροποποίηση που χρειάζεται να γίνει άμεσα: Να διευρύνει την ευθύνη των υπουργών, του πρωθυπουργού και όλων των πολιτικών οργάνων για τις αποφάσεις που λαμβάνουν, να διευρύνει την ποινική ευθύνη και να καταργήσει το διαβόητο νόμο περί ευθύνης υπουργών. Επίσης, να ορίσει νέες εγγυήσεις για να ασκούν τα δικαστήρια σωστά τα δικαιώματά τους. Αυτά θα έπρεπε να γίνουν, αλλά χωρίς να δεχτεί καμία παρέμβαση. Η παρέμβαση όμως θα υπάρξει, άρα θα προτιμούσα να μη γίνει ούτε αυτό προκειμένου να προχωρήσει ο αγώνας για την απελευθέρωση του λαού.

Η πρόταση της επιτροπής Κατρούγκαλου παρουσιάζεται σαν ενισχυτική της δημοκρατίας. Εμφανίζεται ως μια ριζοσπαστική πρόταση που εξισορροπεί καλύτερα τις διάφορες εξουσίες, η οποία δίνει, μάλιστα, και δυνατότητα πρωτοβουλιών στον λαό…

Οποιαδήποτε πρόταση γίνεται τώρα είναι στον αέρα. Αυτό γίνεται πρώτον γιατί από την κυβέρνηση δεν αναλαμβάνεται η ευθύνη ότι αυτό θα προτείνει, σε αυτό θα επιμείνει μέχρι τέλους, αλλιώς θα παραιτηθεί. Δεύτερον, γιατί όλη αυτή η προσπάθεια αποδυνάμωσης της κοινοβουλευτικής κυβέρνησης και μετάθεσης εξουσίας σε ένα πρόσωπο (τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας), προοιωνίζεται την κατάλυση της εξουσίας του Κοινοβουλίου και του αντιπροσωπευτικού σώματος. Πίσω από αυτό κρύβονται άλλα. Κρύβεται, όπως θα δείτε, ότι οι ουσιαστικές αποφάσεις για τη διακυβέρνηση της χώρας δεν θα παίρνονται στη Βουλή, ούτε θα μπαίνουν στη Βουλή. Το ίδιο συμβαίνει σήμερα με τα μνημόνια, τα οποία ούτε τα κρίνει, ούτε τα συζητάει η Βουλή. Αυτό θέλουν να το θεσμοποιήσουν, γιατί ο σκοπός των δυνάμεων που κατευθύνουν το σύστημα, που πειραματικά επέβαλλαν στην Ελλάδα, είναι να μετασχηματίσουν ένα πείραμα και να αλλάξουν τις αρχές νομιμότητας. που εγγυάται ο ΟΗΕ, αλλά και τα δικαιώματα των ανθρώπων και τα συντάγματα των δημοκρατικών χωρών. Θέλουν, δηλαδή, να καταλύσουν τα κοινωνικά δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες, τη δημοκρατία και κυρίως την εθνική κυριαρχία, από την οποία μας επέβαλλαν να παραιτηθούμε ως πρώτο όρο του δανείου. Επομένως, όλες αυτές οι προτάσεις είναι για να αποπροσανατολιστεί ο λαός, ενώ στην πραγματικότητα στις διατάξεις θα ανοίξουν «παράθυρα» με στόχο να νομιμοποιηθούν οι παραβιάσεις του Συντάγματος.

Οπότε, λέτε ότι υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να γίνει κανένας σχετικός διάλογος…

Διάλογος δεν μπορεί να γίνει υπό συνθήκες υποδούλωσης του ελληνικού λαού. Ο διάλογος στον οποίο αναφέρονται είναι ψευδεπίγραφος, διότι οι απόψεις που μπορεί να ακουστούν σε καθεστώς μηδενικής εγγύησης δημοκρατίας και δικαιωμάτων δεν έχουν κανένα νόημα.

INFO

Ενδιαφέρουσα ήταν η συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος που φιλοξένησε η εκπομπή «ΕΡΤ Focus», στις 27/3, με τον Πάνο Χαρίτο και με προσκεκλημένους στο στούντιο, τους ομότιμους καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ Γεώργιο Κασιμάτη και Ανδρέα Δημητρόπουλο, την αναπληρώτρια καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου του ΑΠΘ και πρόεδρο του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης Ιφιγένεια Καμτσίδου, τον αναπληρωτή καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ Γιώργο Γεραπετρίτη και τον διδάκτορα Συνταγματικού Δικαίου και σύμβουλο ΑΣΕΠ Απόστολο Παπατόλια.

Την εκπομπή μπορείτε να τη δείτε εδώ

Ζωή «Σ’ αυτή τη μάχη μπήκα για να αποτινάξουμε τα μνημόνια»

5 Απριλίου 2017

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στο Παρίσι, στην πορεία με το κίνημα «Ανυπότακτη Γαλλία» 

του Ζαν-Λικ Μελανσόν, στις 18 Μαρτίου

Γενική ανυπακοή και άρνηση πληρωμής φόρων και εισφορών, στο πνεύμα του Αμερικανού ιντιβιντουαλιστή Χένρι Ντέιβιντ Θόρο, προτείνει η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, πιστεύοντας ότι οι Ελληνες κι οι Ελληνίδες είναι ώριμοι-ες να ρίξουν το καθεστώς των μνημονίων, να βρουν την πίστη στον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους, να παλέψουν και να νικήσουν

• Διαβάζουμε ότι η Πλεύση Ελευθερίας λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά και ότι η δομή της διαφέρει από αυτήν άλλων πολιτικών κομμάτων και είστε ανοιχτή στην κοινωνία. Υπάρχει ανταπόκριση του κόσμου;

Η Πλεύση Ελευθερίας είναι μια μάχη, ένα κίνημα απελευθέρωσης της χώρας και των ανθρώπων, όχι «άλλο ένα κόμμα». Γεννιέται από εκείνους που είναι έτοιμοι να αγωνιστούν, να διακινδυνεύσουν, να εκτεθούν. Με ανιδιοτέλεια, αυταπάρνηση και κόστος.

Τη συγκροτούμε με κινηματικές δράσεις και έμπρακτες πρωτοβουλίες (Οχι στα Ναι τους, Δικαιοσύνη για όλους, Ανυπακοή, Δεν υποκλίνομαι), και όχι με γραφειοκρατικούς μηχανισμούς.

Παρά τη φίμωση, την προπαγάνδα, τον υπόγειο και φανερό πόλεμο, που μαίνεται όχι μόνο από το σύστημα αλλά και από το παράλληλο κρυφο-σύστημα κάποιων βολεμένων και ακριβοπληρωμένων δήθεν επαναστατών, η ανταπόκριση του κόσμου είναι μεγάλη, σε ολόκληρη τη χώρα και στη διασπορά. ...


Επιλέξαμε το δύσκολο: να ανοίξουμε τον δρόμο κι όχι να ακολουθήσουμε την πεπατημένη. Να στηριχτούμε στις δυνάμεις μας και στον κόσμο κι όχι σε πλάτες ή σε τσέπες άλλων. Αυτό είναι κάτι που ο απλός κόσμος καταλαβαίνει και αγκαλιάζει παντού.

• Πολλοί σας θαυμάζουν για τη στάση που τηρήσατε ως πρόεδρος της Βουλής, αρκετοί όμως εκφράζουν μια δυσαρέσκεια, σας θεωρούν αλαζόνα και αυταρχική και αποκαλούν την Πλεύση Ελευθερίας κόμμα αρχηγοκεντρικό.

Δεν επιδιώκω να τους πείσω όλους ούτε να πείσω με τα λόγια. Οι πράξεις του καθενός είναι που μετράνε. Η δική μου πολιτεία είναι δημόσια κι ανοιχτή.

Το ποια είμαι δεν το έκρυψα ποτέ. Αν το να υπερασπίζεσαι τη δημοκρατία και τους πολίτες απέναντι στην επιβολή, την αδικία και την ασυδοσία είναι αυταρχικό, τότε είμαι αυταρχική. Αν το να μιλάς ανοιχτά και να παλεύεις με όλη σου τη δύναμη γι’ αυτά που πιστεύεις, μέχρι τέλους, είναι αλαζονικό, τότε είμαι αλαζονική. Το ότι η Πλεύση Ελευθερίας δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία μου είναι γεγονός.

Εχω την ευθύνη της συγκρότησής της. Δεν θα κρυφτώ πίσω από άλλους για να μειώσω την ευθύνη μου, όπως έκανε ο Τσίπρας όταν πρόδωσε τον λαό και τις δεσμεύσεις του για την εξουσία και τα κολλητιλίκια με τους κατακτητές. Ηγεσία σημαίνει ευθύνη, όχι εξουσία.

Η δική μου ευθύνη είναι να εγγυηθώ ότι θα βρει έκφραση και δικαίωση αυτή η τεράστια πλειοψηφία του λαού μας που καταδυναστεύεται από τα μνημόνια και δεν θέλει να ζήσει σαν δούλος.

• Πολλοί, ενώ είναι φιλικοί μαζί σας, δυσφορούν από τους χαρακτηρισμούς σας για τον κ. Τσίπρα («προδότης», «ξεφτιλισμένος»), θεωρώντας πως είναι σκληροί πολιτικά και υπέρ το δέον υβριστικοί.

Λέω αυτό που πιστεύω. Η ειλικρίνεια δεν είναι βρισιά. Είναι υποκρισία να καλλωπίζεις λεκτικά πράξεις αποτρόπαιες και αποκρουστικές. Είναι προδότης αυτός που παραβιάζει τη λαϊκή εντολή και παραδίδει τη χώρα στα κοράκια για την καρέκλα του.

Είναι ξεφτιλισμένος αυτός που έλεγε «θα περάσει πάνω από το πτώμα μου όποιος πουλήσει την ΕΥΔΑΠ, τη ΔΕΗ, τον ΟΛΠ, τον ΟΛΘ, τα λιμάνια, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τις τράπεζες, τα αεροδρόμια, το Ελληνικό» και σήμερα τα χαρίζει όλα αυτά και ό,τι άλλο έχει απομείνει. Διαφωνεί κάποιος σε αυτό; Ο Αλέξης Τσίπρας είναι και προδότης και ξεφτιλισμένος. Είναι το λιγότερο που μπορώ να πω. Το ίδιο θα του έλεγα και κατά πρόσωπο.

• Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι μπαίνετε οριακά στη Βουλή. Στις επόμενες εκλογές θα συμπράξετε με άλλα κόμματα ή ισχύει η καταστατική σας αρχή (συνεργασία με όλους όσους συμφωνούν στις αρχές σας, «από τα κάτω»);

Δεν ασχολούμαι με τις δημοσκοπήσεις. Δεν τις πίστεψα ποτέ. Είδαμε πώς δούλεψαν και στο δημοψήφισμα και μέχρι τα exit polls ακόμα, για να έρθει ήπια ο θρίαμβος και να μην ξεσηκωθεί ο κόσμος. Ούτε κίνητρό μου είναι το να μπούμε απλώς στη Βουλή.

Σε αυτή τη μάχη μπήκα, από το 2012, για να αποτινάξουμε τα μνημόνια. Δεν μπορώ να συμβιβαστώ με τίποτε λιγότερο από το να ρίξουμε αυτό το καθεστώς. Αυτό δεν γίνεται με παραδοσιακές συνταγές και εκλογομαγειρέματα ούτε με την αγωνία της πολιτικής επιβίωσης. Προσωπικά, κάτι τέτοιο δεν με ενδιαφέρει καθόλου.

Θέλω να βρουν ξανά οι άνθρωποι στην πατρίδα μας την πίστη στον εαυτό τους και στις δυνάμεις τους, να παλέψουν και να νικήσουν, να ζήσουν και να δημιουργήσουν. Δεν βλέπω κανέναν πολίτη ως «από κάτω», αλλά ως κομμάτι του κινήματός μας, που γι’ αυτό δημιουργήθηκε.

• Πιστεύετε ότι η ελληνική κοινωνία θα δείξει ανυπακοή σε συνθηκολογημένες κυβερνήσεις και ότι τελικά θα σας ακολουθήσει;

Ναι. Πιστεύω ακράδαντα ότι οι Ελληνες και οι Ελληνίδες δεν θα χαρίσουν τη ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους. Δεν θα σκύψουν το κεφάλι. Πιστεύω ότι είναι ώριμη στις συνειδήσεις η ανάγκη να ρίξουμε το καθεστώς των μνημονίων με γενική ανυπακοή. Να αρνηθούμε να πληρώσουμε εμείς, τα παιδιά και οι γονείς μας ένα χρέος που δεν οφείλουμε και που μας φόρτωσαν οι επίορκοι στις πλάτες μας.

Να αρνηθούμε να καταβάλουμε φόρους και εισφορές που επιβάλλονται για να εξαθλιωθούν οι πολίτες και να μπορέσουν να ξεπουλήσουν κάθε γωνιά της χώρας στους δανειστές-κατακτητές. Να αρνηθούμε να υποβληθούμε σε μέτρα που απορρίψαμε με το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος.

Να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία και να αντισταθούμε στη βίαιη κατάλυσή της. Το άρθρο 120 του Συντάγματος, το παλιό 1-1-4, μας δίνει αυτό το δημοκρατικό δικαίωμα και μας επιφορτίζει με αυτή την ευθύνη. Γι’ αυτό και θα καλέσουμε σε συγκεκριμένες πράξεις γενικής ανυπακοής, με πλαίσιο και στήριξη, ορίζοντας συγκεκριμένη ημερομηνία έναρξης.

• Εξακολουθείτε να μιλάτε για το παράνομο χρέος την ώρα που η κυβέρνηση εξακολουθεί να το αποπληρώνει. Τι γίνεται με την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους; Θα έχει -μαθαίνουμε- δημόσια εκδήλωση την ερχόμενη Τρίτη 4 Απριλίου στις 5 μ.μ. στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών.

Συμπληρώνονται δύο χρόνια από την ίδρυση της Επιτροπής Αλήθειας. Τα προκαταρκτικά της πορίσματα αποτελούν πανίσχυρο όπλο του λαού μας για την αποκήρυξη του παράνομου χρέους. Η Επιτροπή αποτελεί σημείο αναφοράς σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.

Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν ενέταξε στο προεκλογικό του πρόγραμμα για την προεδρία της Γαλλίας την ίδρυση μιας τέτοιας Επιτροπής με αναφορά στη δική μας, ενώ ο Ανεξάρτητος Εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ για το Χρέος εξακολουθεί να αναφέρεται στα πορίσματά μας.

Η κυβέρνηση Τσίπρα επιδίωξε να παύσει τις εργασίες και να θάψει το έργο της Επιτροπής. Δεν τους κάναμε τη χάρη. Η Επιτροπή συνεχίζει να υπενθυμίζει πως ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας παραβιάζει τη δημοκρατία και τη διεθνή νομιμότητα. Θα συνεχίσουμε μέχρι να απαλλάξουμε τη χώρα από το άχθος του παράνομου χρέους.

Εφ. Συν Γιώργος Σταματόπουλος

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

Κωνσταντοπούλου : ο μνημονιακός Τσίπρας να πάει φυλακή!

5-4-2017

Στο στούντιο του realfm 97.8 και της εκπομπής του Νίκου Στραβελάκη φιλοξενήθηκε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.

Όπως είπε η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, «τα μνημόνια, από την πλευρά του διεθνούς ποινικού δικαίου, συνιστούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, γιατί εξαϋλώνουν τον πληθυσμό και από την πλευρά του εσωτερικού ποινικού δίκαιου εσχάτη προδοσία, γιατί παραβιάζουν το πολίτευμα. Γι’ αυτά τα κακουργήματα προβλέπεται η φυλακή».

Και πρόσθεσε:«Συνολικά, το μνημονιακό προσωπικό που ανέλαβε την υλοποίηση των μνημονίων θα πρέπει να λογοδοτήσει και να πάει στη φυλακή».

Στο ερώτημα αν αυτό ισχύει και για τον Αλέξη Τσίπρα, η πρώην πρόεδρος της Βουλής απάντησε:

«Ισχύει για όλους τους μνημονιακούς πρωθυπουργούς. Βεβαίως. Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς, Τσίπρας είναι οι μνημονιακοί πρωθυπουργοί και βεβαίως υπάρχουν οι μνημονιακοί υπουργοί και ένας μακρύς κατάλογος προσωπικού που υπηρετεί τα μνημόνια».

Η ίδια τόνισε ότι και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας θα έπρεπε να βρίσκεται στη φυλακή.

«Ο κ. Στουρνάρας είναι εκπρόσωπος της τρόικας, αποδεδειγμένα, στη χώρα μας. Έχει ο ίδιος ομολογήσει ότι συνωμοτούσε το καλοκαίρι του ’15, προκειμένου να αποτρέψει την υλοποίηση της δημοκρατικής εντολής του λαού. Είναι υπόλογος και για πάρα πολλά πράγματα που διέπραξε ως υπουργός Οικονομικών, μεταξύ των οποίων και του άκυρου συμβιβασμού με τη Siemens. Αυτή η εντελώς προδοτική πράξη με την οποία επιχειρήθηκαν να χαρακτηριστούν στην επιχείρηση-διαφθορέα οι οφειλές της προς το ελληνικό Δημόσιο», είπε χαρακτηριστικά.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ realfm 97.8 
Α’ ΜΕΡΟΣ

Β’ ΜΕΡΟΣ

http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/

Βλέπουν μακριά και κλαίνε… από τώρα!

Απρίλιος 5, 2017 από seisaxthiablog

Του Κώστα Γιαννιώτη

Ο ξεπεσμός έγινε μόδα! Διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πρωτοκλάψει πάνω από το καθημαγμένο σώμα του λαού που οι ίδιοι παραδίδουν βορά στα ξενόφερτα θηρία! «Κλαίνε» και ψηφίζουν… Αρκεί να γεμίζει ο κορβανάς κάθε μήνα!

Αυτή τη φορά είχε σειρά ο άλλος συριζαίος, ο Κώστας Σέλτσας, βουλευτής Φλώρινας, που δήλωσε: «Θα ψηφίσω την απόφαση της κυβέρνησης. Έχω τα ερωτηματικά μου, δεν το κρύβω. Έχω το σφίξιμο της καρδιάς και του στομαχιού όπως όλοι οι αριστεροί, κάτι παίρνουν από τα σωθικά μας αυτές οι αποφάσεις. Παρ’ όλα αυτά είμαι μάχιμος».
Έχει το σφίξιμο στην καρδιά και το στομάχι, ίδιο με αυτό που νιώθει και ο δολοφόνος την ώρα που δολοφονεί. Όχι από άλλο λόγο παρά μόνο από το φόβο της αποκάλυψης του εγκλήματός του.
Ο Σέλτσας όμως εξακολουθεί να είναι… «μάχιμος». Έμμεσα μας απειλεί ότι θα συνεχίσει, μέχρι να μην μείνει τίποτε όρθιο σ’ αυτόν τον τόπο!

Οι λέξεις που πρέπει να συνοδεύουν την κριτική για κάτι τέτοια ανεκδιήγητα πολιτικά σκουπίδια, είναι φτωχές, όταν συμπυκνώνονται σε εκφράσεις… κόσμιες!
Δεν μπορούν να αποδώσουν το μέγεθος και την έκταση του ηθικού ξεπεσμού, του αμοραλισμού και της ξεφτίλας που αποπνέουν αυτά τα όντα που απαιτούν να συγκαταλέγονται στην κοινότητα των ανθρωπίνων όντων!

Είναι έτοιμα, αυτά τα όντα, να παραδώσουν στο δήμιο της εξαθλίωσης, της πείνας και του αργού θανάτου τους πολίτες αυτού του τόπου. Ξεπουλούν τα υπάρχοντά του τόπου, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό, αρκεί να εξαργυρώνουν την πολιτική αλητεία τους με το παχυλό μηνιάτικο, που τους εξασφαλίζει τρυφηλή ζωή.
Ξένοι κι απόμακροι από την καθημερινή, σκληρή και αδυσώπητη, πραγματικότητα της εξαθλίωσης και της πείνας που σφίγγουν καρδιές και στομάχια.

 

Οι δηλώσεις τους δεν εμπεριέχουν το παραμικρό ίχνος μεταμέλειας για τα εγκλήματα που διαπράττουν -κατά συρροή- σε βάρος ενός ολόκληρου λαού.
Απλώς, σαν δειλά ανθρωπάρια που είναι, προσπαθούν να αποσπάσουν τη συμπόνια των θυμάτων τους για το… «βαρύ έργο που έχουν επωμισθεί», έτσι που να έχουν ένα κάποιο άλλοθι για τις αυριανές δίκες που βλέπουν στον ορίζοντα της πορείας τους!
Δίκες που δεν πρόκειται να αποφύγουν, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα χοντρά μηνιάτικα κι αν τσεπώσουν, όσους νόμους ασυλίας κι αν ψηφίσουν!

Ως τότε, αυτά τα πολιτικά -άεργα- αποκαΐδια, ας συνεχίσουν να κλαψουρίζουν!
Ως τότε ας «σφίγγεται» το στομάχι τους και η καρδιά τους κάθε φορά που θα σηκώνουν χέρι και θα φωνάζουν… «ναι, σε όλα» κι ας σκέφτονται την ώρα που… θα σφίξουν οι κώλοι!

https://seisaxthia.wordpress.com/