Έρχεται ο "αριστερός"κόφτης


Ενισχυμένος κόφτης υποθηκεύει και κόβει κάθε ελπίδα στη χώρα


0
Πιο αναγκαία και πιο ρεαλιστική η ανατροπή στη χώρα.
Σε άτακτη και θλιβερή υποχώρηση προέβη η κυβέρνηση τόσο δια του Δ. Τζανακόπουλου όσο και δια του Ευκλ. Τσακαλώτου, προκειμένου να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ.
Όσο κι αν ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε στη Βουλή να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με φτηνούς αντιπερισπασμούς προς τη ΝΔ, η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση απεδέχθη την διαμόρφωση ενισχυμένου μηχανισμού κόφτη για μετά το 2018, ο οποίος θα περικόπτει αυτόματα και στοχευμένα το αφορολόγητο όριο, ακόμα και σε εξευτελιστικό επίπεδο, θα μειώνει δραστικά τις κύριες συντάξεις κατ’ αρχήν δια μέσου της εξάλειψης της προσωπικής διαφοράς και θα αυξάνει τους συντελεστές ΦΠΑ πρώτα απ’ όλα στον μεσαίο συντελεστή.
Θεωρείται πολύ αμφίβολο, όμως, αν το ΔΝΤ θα θεωρήσει επαρκή την νέα δουλοπρεπή υποχώρηση της κυβέρνησης, προκειμένου να συμμετάσχει στο πρόγραμμα, πράγμα άλλωστε που έτσι και αλλιώς θέλει να αποφύγει ακόμα και με τη συμμετοχή του ως “τεχνικού συμβούλου”.
Το ΔΝΤ σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα απαιτεί την θεσμοθέτηση τώρα, με ισχυρότατες εγγυήσεις, του πακέτου μέτρων που απαιτεί και τα οποία αφορούν όχι μόνο τις παραπάνω δεσμεύσεις αλλά και σειρά “μεταρρυθμίσεων”.
Από την άλλη ο Β. Σόϊμπλε απειλεί πως αν φύγει το ΔΝΤ, ο ίδιος θα επιβάλλει σκληρότερα μέτρα.
Η κυβέρνηση προβάλλει ως αντίλογο το γεγονός ότι διασφαλίζει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, φέρνοντας ως παράδειγμα ότι για το 2016 το πρωτογενές πλεόνασμα έφτασε τα 4,4 δισ. ευρώ έναντι στόχου 2 δισ. ευρώ.
Οικονομικοί παρατηρητές τόνιζαν ότι αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα πραγματοποιήθηκαν με την υπερφορολόγηση και επομένως το πνίξιμο της οικονομίας αλλά και την ενίσχυση της λειτουργίας των καρτών, λόγω και Capital Control στην χώρα, ενώ ενισχύθηκαν και από μια σειρά λόγους όπως η μη πληρωμή κρατικών υποχρεώσεων και η απαράδεκτη περικοπή των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με πάνω από 500 εκ. ευρώ.
Αυτή η τακτική έλεγαν οι ίδιοι οικονομικοί κύκλοι είναι άκρως επιζήμια για την οικονομία και έχει οδηγήσει, παρά τα πρωτογενή πλεονάσματα, στο να χρωστάνε στο Δημόσιο πάνω από τους μισούς φορολογούμενους.
Η δεύτερη αξιολόγηση είναι αμφίβολο ακόμα πότε θα τελειώσει και αν το ΔΝΤ θα είναι μέσα ή θα εξελιχθεί σε μια υπόθεση του Σόϊμπλε, με την Ελλάδα Γερμανικό προτεκτοράτο μέχρι και την τελική πτώση της.
Το ναυάγιο των ακολουθούμενων μνημονιακών πολιτικών, οι οποίες σήμερα έχουν ως επίκεντρο τη λεγόμενη δεύτερη αξιολόγηση, γίνεται πλήρες και η ανάγκη μιας μεγάλης ανατροπής στη χώρα καθίσταται ακόμα πιο αδήριτη.
Σήμερα μια απεμπλοκή της χώρας από την ευρωζώνη σε σύγκρουση με την ΕΕ για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος διεξόδου, γίνεται ακόμα πιο ρεαλιστική τόσο πολιτικά και οικονομικά όσο και από γεωστρατηγική άποψη.
Ν.Ζ
Η φοροεπιδρομή έφερε πλεόνασμα το 2016

Η υπερφορολόγηση αλλά και η αυξημένη χρήση καρτών στις συναλλαγές των φορολογουμένων οδήγησαν στη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 4,4 δισ. ευρώ το 2016.
Οι φόροι που επιβλήθηκαν το 2016 και οι οποίοι ανήλθαν σε περίπου 5 δισ. ευρώ εκτόξευσαν τα έσοδα του προϋπολογισμού κατά το προηγούμενο έτος, με αποτέλεσμα να υπερβούν τον στόχο που είχε τεθεί κατά 1,8 δισ. ευρώ.
Αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ και κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά του Αιγαίου, νέα φορολογική κλίμακα, αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης, αύξηση στα τσιγάρα και στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι μερικοί από τους φόρους που επιβάρυναν το προηγούμενο έτος τους πολίτες και αύξησαν τις εισπράξεις.
Στα μελανά σημεία του προϋπολογισμού του 2016 εντάσσονται οι μειωμένες κατά 500 εκατ. ευρώ δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, όπως επίσης και οι μειωμένες εισροές ύψους 204 εκατ. ευρώ από την Ε.Ε. για το ΠΔΕ.
Η υπερφορολόγηση συνεχίζεται και στο τρέχον έτος, καθώς έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή νέοι φόροι ύψους 2,5 δισ. ευρώ. Στελέχη του οικονομικού επιτελείου, αν και διαπιστώνουν ότι υπάρχει δυναμική στο σκέλος των εισπράξεων, εκφράζουν φόβους για την εξέλιξή τους, καθώς οι αυξημένες εισφορές που καλούνται να πληρώσουν οι φορολογούμενοι, ενδεχομένως να δημιουργήσουν προβλήματα όπως για παράδειγμα διόγκωση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής.
Ταυτόχρονα εκτιμούν ότι στη δεξαμενή των ληξιπρόθεσμων οφειλών θα προστεθούν το 2017 περίπου 15 δισ. ευρώ. Από τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει ότι περισσότεροι από τους μισούς φορολογουμένους έχουν χρέη προς το Δημόσιο και χρωστούν περί τα 94 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού:
• Το πρωτογενές αποτέλεσμα διαμορφώθηκε σε πλεόνασμα 4,39 δισ., ευρώ, έναντι πρωτογενούς πλεονάσματος 2,27 δισ. ευρώ για την ίδια περίοδο το 2015 και στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 1,98 δισ. ευρώ.
• Τον τελευταίο μήνα του έτους οι εισπράξεις του Δημοσίου ανήλθαν στα 6,026 δισ. ευρώ, 114 εκατ. ευρώ παραπάνω σε σχέση με τον μηνιαίο στόχο. Στο σύνολο του έτους, τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού (κυρίως φορολογικά) αυξήθηκαν κατά 1,8 δισ. ευρώ σε σχέση με τον στόχο που είχε τεθεί και ανήλθαν σε 49,796 δισ. ευρώ.
Οι επιστροφές εσόδων (εξαιρουμένων των επιστροφών από το πρόγραμμα εκκαθάρισης ληξιπρόθεσμων οφειλών) ανήλθαν σε 3,26 δισ. ευρώ, σημειώνοντας μείωση κατά 22 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου, ενώ τα έσοδα του ΠΔΕ ανήλθαν σε 4,172 δισ. ευρώ, μειωμένα κατά 204 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου.
• Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την περίοδο Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2016 ανήλθαν στα 55,153 εκατ. ευρώ και παρουσιάζονται μειωμένες κατά 817 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου. Ειδικότερα, οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού ανήλθαν σε 48,865 δισ. ευρώ και είναι μειωμένες κατά 354 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου, κυρίως λόγω της μείωσης των πρωτογενών δαπανών κατά 246 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, σε σχέση με το 2015 είναι αυξημένες κατά 320 εκατ. ευρώ.
Οπως επισημαίνει στη σχετική ανακοίνωση το υπουργείο Οικονομικών «έχουν καταβληθεί επιπλέον 630 εκατ. ευρώ για επιχορήγηση στον ΕΦΚΑ, για παροχή εφάπαξ οικονομικής ενίσχυσης σε χαμηλοσυνταξιούχους, 143 εκατ. ευρώ για την έκτακτη οικονομική ενίσχυση για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, 39 εκατ. ευρώ για επιδόματα πολυτέκνων, 81 εκατ. ευρώ για τις μεταναστευτικές ροές και 18 εκατ. ευρώ για τα εξοπλιστικά προγράμματα του ΥΠΕΘΑ.
“Πλεόνασμα φόρων το 2016 και το 2017”
Στην υπερφορολόγηση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, με μέτρα ύψους 5 δισ. ευρώ το 2016, αποδίδεται η αύξηση των εσόδων του προϋπολογισμού.
Τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν από το οικονομικό επιτελείο δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα στην οικονομία, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι στα μέτρα των δύο προηγούμενων ετών έχουν προστεθεί ακόμα 2,5 δισ. ευρώ το 2017.
Γίνεται λόγος για «ωρολογιακές βόμβες» στην οικονομία, οι οποίες δεν αποτυπώνονται στον προϋπολογισμό, όπως είναι η διεύρυνση της «μαύρης τρύπας» στα ασφαλιστικά ταμεία, η διόγκωση των «κόκκινων» δανείων, η επιβάρυνση της ρευστότητας φορέων του Δημοσίου και η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του ιδιωτικού τομέα, που ξεπερνούν πλέον το 50% του ΑΕΠ και οι οποίες αυξήθηκαν κατά 11 δισ. ευρώ το 2016.
Η εσωτερική στάση πληρωμών συνεχίζεται. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου είναι αυξημένες κατά 46% σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2014, στερώντας ρευστότητα από την πραγματική οικονομία.
Ενώ για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια παρατηρείται υστέρηση έναντι των στόχων στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, κατά περίπου 500 εκατ. ευρώ.

Οι Αρχές της Κριμαίας προσκάλεσαν την Le Pen να επισκεφθεί την Χερσόνησο

19-1-2017


© RIA Novosti. Kristina Afanas'eva
Η ηγέτης του κόμματος  "Εθνικό Μέτωπο" Marine Le Pen. Φωτογραφία αρχείου.

Συμφερούπολη, 18 Ιανουαρίου- RIA Novosti. Ο λαός της Κριμαίας  θα είναι στην ευχάριστη θέση να τον επισκεφθεί   στην χερσόνησο η Γαλλίδα  υποψήφια Πρόεδρος  του κόμματος "Εθνικό Μέτωπο" Marine Le Pen, είπε  στο RIA Novosti  ο αναπληρωτής Πρωθυπουργός της Κυβέρνησης της  Κριμαίας  Γκεόργκι Μουράντοφ.

Νωρίτερα, η  Le Pen, σε συνέντευξή της  στην  "Izvestiya" [1], δήλωσε ότι αν κερδίσει τις εκλογές θα  αναγνωρίσει την  Κριμαία ως μέρος της Ρωσίας. Σημείωσε, επίσης, ότι προτίθεται να αποκαταστήσει ομαλές σχέσεις ανάμεσα στο Παρίσι και τη Μόσχα, και να ακυρώσει τις αντι-ρωσικές  κυρώσεις.

"Στην Κριμαία, φυσικά, θα είμαστε  στην ευχάριστη θέση να την δεχτούμε. Στην Κριμαία χαιρόμαστε όλοι  ιδίως με  εκείνους τους πολιτικούς που παίρνουν μια θετική στάση σε σχέση με τη χώρα μας." - είπε ο Μουράντοφ.

Ο αναπληρωτής Πρωθυπουργός πιστεύει ότι η άποψη, που έχει η Le Pen, θα επικρατήσει στην παγκόσμια  πολιτική.

"Η Κριμαία  είναι  παράγοντας τόνωσης  στην   αναδιοργάνωση της διεθνούς κατάστασης. Ένας  αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων με  ορθολογική σκέψη και οι  ρεαλιστές πολιτικοί προτιμούν τη λύση του προβλήματος ότι η Κριμαία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Ρωσικής
Ομοσπονδίας.», - Είπε ο αναπληρωτής.

Οι προεδρικές εκλογές στην  Γαλλία θα διεξαχθούν  σε δύο γύρους στις 23 Απριλίου και 7 Μαΐου. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η Marine Le Pen μπορεί να περάσει  στο δεύτερο γύρο, όπου είναι πιθανό να ανταγωνιστεί  με τον υποψήφιο των   " Ρεπουμπλικάνων» Φρανσουά Φιγιόν. Ταυτόχρονα, το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν έχει ακόμη ορίσει έναν και μοναδικό υποψήφιο -

Στον  πρώτο γύρο  των προκριματικών εκλογών που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Ιανουαρίου φαβορί είναι ο πρώην Πρωθυπουργός Manuel Valls.

Ο ΣΥΡΙΖΑ "ξεπλένει" τον "αμαρτωλό ΔΟΛ" παραχαράσσοντας την πρόσφατη ιστορία μας.


Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Τετάρτη, 19 Ιανουαρίου 2017 


Για όσους παρακολουθούν την επικαιρότητα αυτή η εξέλιξη –το να αναλάβει δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ να «ξελασπώσει» τον ΔΟΛ από την προβληματική θέση που έχει βρεθεί- δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Πέρα τα όσα κυκλοφορούσαν στην δημοσιογραφική πιάτσα, η «είδηση» που παρουσιάστηκε στο νυχτερινό δελτίο της κρατικής τηλεόρασης, την Κυριακή, και μάλιστα για τρία ολόκληρα λεπτά, μας προϊδέαζε ότι έχει υπάρξει ντιλ μεταξύ ΔΟΛ και ΣΥΡΙΖΑ. (Τις λεπτομέρειες θα τις μάθουμε -τουλάχιστον σε κάποιος μέρος τους- στην πορεία).
Και εδώ, εκτός των άλλων, μιλάμε για μια καταφανή παραχάραξη της ιστορίας. Αναφερόμαστε στο ότι η ΕΡΤ1 παρουσίασε «ρεπορτάζ» του «Βήματος της Κυριακής», απ’ αυτά που ξαναγράφουν την ιστορία. Βασισμένο στο κείμενο της φυλλάδας του ΔΟΛ που είχε τίτλο: «Φάκελος Χρήστου Λαμπράκη: Οι υπ’ αυτόν εκδιδόμενες εφημερίδες ηκολούθησαν φιλοκομμουνιστικήν γραμμήν», η κρατική τηλεόραση παρουσίασε το άσπρο μαύρο.

Και επειδή αναφερόταν στην στάση που κράτησε ο ΔΟΛ όταν η χώρα μας βρισκόταν υπό κατοχή από τις δυνάμεις του άξονα να θυμίσουμε την αλήθεια παραθέτοντας απόσπασμα από δημοσίευμα του ιστορικό περιοδικό «ΤΟΤΕ» -τεύχος Σεπτέμβρη, Οκτώβρη 2008- για τις «αντιστασιακές» ενέργειες αυτού του εκδοτικού συγκροτήματος.


-Μαζί με την ημικρατική Γερμανική εταιρία ”Μούντους”, που υπάγονταν στο Υπουργείο Προπαγάνδας του Γκέμπελς, ίδρυσαν κοινή εταιρία (51% οι Γερμανοί, 49% ο ΔΟΛ).

-Στα τυπογραφεία του ΔΟΛ τυπώνονταν όλα τα προπαγανδιστικά φυλλάδια των ναζί στην Αραβική γλώσσα που προορίζονταν για την Μέση Ανατολή.

-Επί Κατοχής το Συγκρότημα Λαμπράκη ξεπλήρωσε δάνεια που είχε πάρει επί Βενιζέλου αλλά και επί Μεταξά, με πληθωριστικές κατοχικές δραχμές, δηλαδή αέρα κοπανιστό.

-Μετά την Απελευθέρωση τα Αθηναϊκά Νέα και το Ελεύθερον Βήμα έκλεισαν βάση σχετικού Νόμου για τα έντυπα που συνεργάστηκαν με τις Κατοχικές Αρχές και μάλιστα κατασχέθηκαν ως ανήκοντες σε γερμανικά συμφέροντα!

-Τελικά μέσα την δίνη του Εμφυλίου παίρνουν άδεια να επανακυκλοφορήσουν, αλλά ως ΝΕΑ -σκέτο- και ως ΒΗΜΑ- σκέτο.

-Ο Δημήτρης Λαμπράκης λίγο πριν την Απελευθέρωση καταφεύγει στη Μέση Ανατολή προκειμένου να λάβει δάφνες αντιστασιακού, μόνο που οι Άγγλοι δεν τσιμπάνε και τον κλείνουν στην φυλακή!

Ενισχυμένος κόφτης υποθηκεύει και κόβει κάθε ελπίδα στη χώρα


0

Πιο αναγκαία και πιο ρεαλιστική η ανατροπή στη χώρα.
Σε άτακτη και θλιβερή υποχώρηση προέβη η κυβέρνηση τόσο δια του Δ. Τζανακόπουλου όσο και δια του Ευκλ. Τσακαλώτου, προκειμένου να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ.
Όσο κι αν ο Αλ. Τσίπρας επιχείρησε στη Βουλή να διασκεδάσει τις εντυπώσεις με φτηνούς αντιπερισπασμούς προς τη ΝΔ, η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση απεδέχθη την διαμόρφωση ενισχυμένου μηχανισμού κόφτη για μετά το 2018, ο οποίος θα περικόπτει αυτόματα και στοχευμένα το αφορολόγητο όριο, ακόμα και σε εξευτελιστικό επίπεδο, θα μειώνει δραστικά τις κύριες συντάξεις κατ’ αρχήν δια μέσου της εξάλειψης της προσωπικής διαφοράς και θα αυξάνει τους συντελεστές ΦΠΑ πρώτα απ’ όλα στον μεσαίο συντελεστή.
Θεωρείται πολύ αμφίβολο, όμως, αν το ΔΝΤ θα θεωρήσει επαρκή την νέα δουλοπρεπή υποχώρηση της κυβέρνησης, προκειμένου να συμμετάσχει στο πρόγραμμα, πράγμα άλλωστε που έτσι και αλλιώς θέλει να αποφύγει ακόμα και με τη συμμετοχή του ως “τεχνικού συμβούλου”.
Το ΔΝΤ σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δεδομένα απαιτεί την θεσμοθέτηση τώρα, με ισχυρότατες εγγυήσεις, του πακέτου μέτρων που απαιτεί και τα οποία αφορούν όχι μόνο τις παραπάνω δεσμεύσεις αλλά και σειρά “μεταρρυθμίσεων”.
Από την άλλη ο Β. Σόϊμπλε απειλεί πως αν φύγει το ΔΝΤ, ο ίδιος θα επιβάλλει σκληρότερα μέτρα.
Η κυβέρνηση προβάλλει ως αντίλογο το γεγονός ότι διασφαλίζει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, φέρνοντας ως παράδειγμα ότι για το 2016 το πρωτογενές πλεόνασμα έφτασε τα 4,4 δισ. ευρώ έναντι στόχου 2 δισ. ευρώ.
Οικονομικοί παρατηρητές τόνιζαν ότι αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα πραγματοποιήθηκαν με την υπερφορολόγηση και επομένως το πνίξιμο της οικονομίας αλλά και την ενίσχυση της λειτουργίας των καρτών, λόγω και Capital Control στην χώρα, ενώ ενισχύθηκαν και από μια σειρά λόγους όπως η μη πληρωμή κρατικών υποχρεώσεων και η απαράδεκτη περικοπή των δαπανών του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με πάνω από 500 εκ. ευρώ.
Αυτή η τακτική έλεγαν οι ίδιοι οικονομικοί κύκλοι είναι άκρως επιζήμια για την οικονομία και έχει οδηγήσει, παρά τα πρωτογενή πλεονάσματα, στο να χρωστάνε στο Δημόσιο πάνω από τους μισούς φορολογούμενους.
Η δεύτερη αξιολόγηση είναι αμφίβολο ακόμα πότε θα τελειώσει και αν το ΔΝΤ θα είναι μέσα ή θα εξελιχθεί σε μια υπόθεση του Σόϊμπλε, με την Ελλάδα Γερμανικό προτεκτοράτο μέχρι και την τελική πτώση της.
Το ναυάγιο των ακολουθούμενων μνημονιακών πολιτικών, οι οποίες σήμερα έχουν ως επίκεντρο τη λεγόμενη δεύτερη αξιολόγηση, γίνεται πλήρες και η ανάγκη μιας μεγάλης ανατροπής στη χώρα καθίσταται ακόμα πιο αδήριτη.
Σήμερα μια απεμπλοκή της χώρας από την ευρωζώνη σε σύγκρουση με την ΕΕ για την εφαρμογή ενός ριζοσπαστικού προγράμματος διεξόδου, γίνεται ακόμα πιο ρεαλιστική τόσο πολιτικά και οικονομικά όσο και από γεωστρατηγική άποψη.
Ν.Ζ
Η φοροεπιδρομή έφερε πλεόνασμα το 2016
pinakas kathimerini
Η υπερφορολόγηση αλλά και η αυξημένη χρήση καρτών στις συναλλαγές των φορολογουμένων οδήγησαν στη δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 4,4 δισ. ευρώ το 2016.
Οι φόροι που επιβλήθηκαν το 2016 και οι οποίοι ανήλθαν σε περίπου 5 δισ. ευρώ εκτόξευσαν τα έσοδα του προϋπολογισμού κατά το προηγούμενο έτος, με αποτέλεσμα να υπερβούν τον στόχο που είχε τεθεί κατά 1,8 δισ. ευρώ.
Αύξηση των συντελεστών ΦΠΑ και κατάργηση των μειωμένων συντελεστών στα νησιά του Αιγαίου, νέα φορολογική κλίμακα, αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης, αύξηση στα τσιγάρα και στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι μερικοί από τους φόρους που επιβάρυναν το προηγούμενο έτος τους πολίτες και αύξησαν τις εισπράξεις.
Στα μελανά σημεία του προϋπολογισμού του 2016 εντάσσονται οι μειωμένες κατά 500 εκατ. ευρώ δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, όπως επίσης και οι μειωμένες εισροές ύψους 204 εκατ. ευρώ από την Ε.Ε. για το ΠΔΕ.
Η υπερφορολόγηση συνεχίζεται και στο τρέχον έτος, καθώς έχουν ήδη τεθεί σε εφαρμογή νέοι φόροι ύψους 2,5 δισ. ευρώ. Στελέχη του οικονομικού επιτελείου, αν και διαπιστώνουν ότι υπάρχει δυναμική στο σκέλος των εισπράξεων, εκφράζουν φόβους για την εξέλιξή τους, καθώς οι αυξημένες εισφορές που καλούνται να πληρώσουν οι φορολογούμενοι, ενδεχομένως να δημιουργήσουν προβλήματα όπως για παράδειγμα διόγκωση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής.
Ταυτόχρονα εκτιμούν ότι στη δεξαμενή των ληξιπρόθεσμων οφειλών θα προστεθούν το 2017 περίπου 15 δισ. ευρώ. Από τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει ότι περισσότεροι από τους μισούς φορολογουμένους έχουν χρέη προς το Δημόσιο και χρωστούν περί τα 94 δισ. ευρώ.
Σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία εκτέλεσης του κρατικού προϋπολογισμού:
• Το πρωτογενές αποτέλεσμα διαμορφώθηκε σε πλεόνασμα 4,39 δισ., ευρώ, έναντι πρωτογενούς πλεονάσματος 2,27 δισ. ευρώ για την ίδια περίοδο το 2015 και στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 1,98 δισ. ευρώ.
• Τον τελευταίο μήνα του έτους οι εισπράξεις του Δημοσίου ανήλθαν στα 6,026 δισ. ευρώ, 114 εκατ. ευρώ παραπάνω σε σχέση με τον μηνιαίο στόχο. Στο σύνολο του έτους, τα έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού (κυρίως φορολογικά) αυξήθηκαν κατά 1,8 δισ. ευρώ σε σχέση με τον στόχο που είχε τεθεί και ανήλθαν σε 49,796 δισ. ευρώ.
Οι επιστροφές εσόδων (εξαιρουμένων των επιστροφών από το πρόγραμμα εκκαθάρισης ληξιπρόθεσμων οφειλών) ανήλθαν σε 3,26 δισ. ευρώ, σημειώνοντας μείωση κατά 22 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου, ενώ τα έσοδα του ΠΔΕ ανήλθαν σε 4,172 δισ. ευρώ, μειωμένα κατά 204 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου.
• Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού για την περίοδο Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2016 ανήλθαν στα 55,153 εκατ. ευρώ και παρουσιάζονται μειωμένες κατά 817 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου. Ειδικότερα, οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού ανήλθαν σε 48,865 δισ. ευρώ και είναι μειωμένες κατά 354 εκατ. ευρώ έναντι του στόχου, κυρίως λόγω της μείωσης των πρωτογενών δαπανών κατά 246 εκατ. ευρώ. Ωστόσο, σε σχέση με το 2015 είναι αυξημένες κατά 320 εκατ. ευρώ.
Οπως επισημαίνει στη σχετική ανακοίνωση το υπουργείο Οικονομικών «έχουν καταβληθεί επιπλέον 630 εκατ. ευρώ για επιχορήγηση στον ΕΦΚΑ, για παροχή εφάπαξ οικονομικής ενίσχυσης σε χαμηλοσυνταξιούχους, 143 εκατ. ευρώ για την έκτακτη οικονομική ενίσχυση για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, 39 εκατ. ευρώ για επιδόματα πολυτέκνων, 81 εκατ. ευρώ για τις μεταναστευτικές ροές και 18 εκατ. ευρώ για τα εξοπλιστικά προγράμματα του ΥΠΕΘΑ.
“Πλεόνασμα φόρων το 2016 και το 2017”
Στην υπερφορολόγηση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων, με μέτρα ύψους 5 δισ. ευρώ το 2016, αποδίδεται η αύξηση των εσόδων του προϋπολογισμού.
Τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν από το οικονομικό επιτελείο δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα στην οικονομία, επισημαίνοντας ταυτόχρονα ότι στα μέτρα των δύο προηγούμενων ετών έχουν προστεθεί ακόμα 2,5 δισ. ευρώ το 2017.
Γίνεται λόγος για «ωρολογιακές βόμβες» στην οικονομία, οι οποίες δεν αποτυπώνονται στον προϋπολογισμό, όπως είναι η διεύρυνση της «μαύρης τρύπας» στα ασφαλιστικά ταμεία, η διόγκωση των «κόκκινων» δανείων, η επιβάρυνση της ρευστότητας φορέων του Δημοσίου και η αύξηση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του ιδιωτικού τομέα, που ξεπερνούν πλέον το 50% του ΑΕΠ και οι οποίες αυξήθηκαν κατά 11 δισ. ευρώ το 2016.
Η εσωτερική στάση πληρωμών συνεχίζεται. Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου είναι αυξημένες κατά 46% σε σύγκριση με τον Δεκέμβριο του 2014, στερώντας ρευστότητα από την πραγματική οικονομία.
Ενώ για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια παρατηρείται υστέρηση έναντι των στόχων στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, κατά περίπου 500 εκατ. ευρώ.

Αποκαλυπτικός ο Λαβρόφ: Γιατί κάποιοι δεν ήθελαν το Σ.Α. στη Διάσκεψη της Γενεύης

19-1-2017

Αρκούντως αποκαλυπτικός για τα παιχνίδια που διαδραματίσθηκαν πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης της Γενεύης για την Ασφάλεια, που πραγματοποιήθηκε στις 12 Ιανουαρίου, παρουσιάσθηκε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ...

Russian Foreign Minister Sergei Lavrov speaks during his news conference in Moscow, Russia, 17 January 2017. Lavrov gave his annual press conference where he talked about the Russian diplomacy and foreign policy in 2016. EPA, MAXIM SHIPENKOV

του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ο Ρώσος ΥΠΕΞ επισήμανε πως κάποιοι αρνήθηκαν τη συμμετοχή των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας ενώ άφησε σαφώς να εννοηθεί πως η Μόσχα είναι έτοιμη να συμβάλει προς την κατεύθυνση της εμπλοκής του (Σ.Α.). Μιλώντας κατά τη διάρκεια της ετήσιας συνέντευξης Τύπου, στη Μόσχα και...
απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου σχολίασε τις εργασίες της Διάσκεψης για την Κύπρο. Ο Σεργκέι Λαβρόφ τόνισε πως Έλληνες και Κύπριοι συνομιλητές συμφώνησαν με τη ρωσική θέση, ωστόσο κάποιοι μετέχοντες αρνήθηκαν να στηρίξουν την ιδέα της Διάσκεψης με συμμετοχή των πέντε μόνιμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. «Αυτό πιστοποιεί πως κάποιοι δεν επιθυμούν την εκδοχή σύμφωνα με την οποία την ασφάλεια της Κύπρου εγγυάται το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και όχι κάποια χώρα χωριστά ή δυο-τρεις άλλες. Θεωρώ ότι αυτό δεν είναι σωστό», επισήμανε ο κ. Λαβρόφ. Ο Ρώσος ΥΠΕΞ επισήμανε πως οι πιο ικανοποιητικές εγγυήσεις για μια ενοποιημένη Κύπρο είναι οι εγγυήσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και όχι οι εγγυήσεις μιας χώρας ή δυο-τριών χωρών. 

Ο Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος αναφέρθηκε και στις δικές του εμπειρίες από το 2004, δήλωσε έτοιμος να βοηθήσει. Αναφερόμενος στο ενδεχόμενο συμμετοχή μερικών χωρών στο σύστημα εγγυήσεων είπε τα εξής: Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι λάθος, αλλά είμαστε έτοιμοι να υποστηρίξουμε οποιεσδήποτε συμφωνίες που θα επιτύχουν οι ίδιοι οι Κύπριοι, οι δύο κοινότητες. Ο Σεργκέι Λαβρόφ που ανέφερε πως έχει επαφές με όλους τους βασικούς παίκτες, περιλαμβανομένων και των Τούρκων, παρουσιάσθηκε να μην συμμερίζεται την υπερβολική αισιοδοξία που συνόδευε την πορεία προς τη Διάσκεψη της 12ης Ιανουαρίου. Είπε πως διαπίστωσε μια υπερβολική αισιοδοξία κατά την προετοιμασία για τη συνάντηση στη Γενεύη, σημειώνοντας πως η διαμόρφωση ενός τέτοιου σκηνικού δεν είναι πάντα σωστό και παραγωγικό. Σημειώνεται συναφώς ότι πριν τη Διάσκεψη της Γενεύης από την πλευρά της Λευκωσίας και της Αθήνας τονιζόταν η ανάγκη παρουσίας των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Σε αυτή τη θέση βρέθηκαν πολλές φορές απέναντι τα Ηνωμένα Έθνη ( ομάδα Άιντα), η τουρκική πλευρά και με δημόσιες τοποθετήσεις τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία. 

Δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο το γεγονός ότι στο τέλος ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών αντί να στείλει προσκλήσεις ενημέρωσε τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας για την πραγματοποίηση της Διάσκεψης σημειώνοντας πως όσοι ήθελαν θα μπορούσαν να συμμετάσχουν. Η συμμετοχή, τελικά, περιορίστηκε στη δεξίωση και το επίπεδο εκπροσώπησης ήταν στις πλείστες φορές αυτό των Μόνιμων Αντιπροσώπων. Σαφέστατα η στάση αυτή συνδέεται, όπως αναφέρει και ο Ρώσος ΥΠΕΞ, με τις μεθοδεύσεις κάποιων να αποφευχθεί η εμπλοκή του Συμβουλίου Ασφαλείας σε σχέση με την εφαρμογή της συμφωνίας. Να εγγυάται, δηλαδή και να ελέγχει την εφαρμογή της. Η Μόσχα και διά του εδώ πρέσβη της χώρας, Στανισλαβ Οσάτσι, είχε δηλώσει πριν τη Γενεύη την ετοιμότητα της Ρωσικής Ομοσπονδίας να συμμετάσχει στη Διάσκεψη εάν προσκληθεί. Προσκλήσεις δεν στάλθηκαν. Σε σχέση με το ρόλο του Συμβουλίου Ασφαλείας, η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει προτείνει στις διαπραγματεύσεις πως σε περίπτωση κρίσης, να υπάρχει μηχανισμός, ο οποίος σε πρώτη φάση να είναι ομοσπονδιακός και εφόσον αυτή η προσπάθεια αποτύχει να υπάρχει σε δεύτερο στάδιο, να ζητείται η βοήθεια των Ηνωμένων Εθνών κάτω από το Άρθρο 7 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Η τουρκική πλευρά, ως γνωστό, απορρίπτει την εμπλοκή του Συμβουλίου Ασφαλείας και επιμένουν στις τουρκικές εγγυήσεις και παρουσία τουρκικών στρατευμάτων. 

ΕΤΟΙΜΟΙ ΟΙ ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΕΣ ΣΤΟ ΜΟΝΤ ΠΕΛΕΡΑΝ 
Αρχίζουν σήμερα στο Μοντ Πελεράν της Ελβετίας οι συναντήσεις των τεχνοκρατών για τα θέματα Ασφάλειας, στη βάση των όσων αποφασίσθηκαν στη Διάσκεψη της Γενεύης, στις 12 Ιανουαρίου. ‘Όπως έγραψε χθες ο «Φ», τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, που θα ηγείται της αποστολής, θα πλαισιώνουν ο Τουμάζος Τσελεπής, ο αντισυνταγματάρχης Νεόφυτος Παχουλίδης (υπηρετεί στις Βρυξέλλες), ο πανεπιστημιακός Άρης Κωνσταντινίδης, ο διπλωμάτης Παντελής Παντελίδης, που υπηρετεί στο Προεδρικό, και δύο διπλωμάτες που στελεχώνουν το γραφείο του διαπραγματευτή. Την ελληνική αντιπροσωπεία ηγείται ο Γ.Γ. του ΥΠΕΞ, Δημήτρης Παρασκευόπουλος και συμμετέχουν οι Χρήστος Ροζάκης, Καθηγητής, Πέτρος Λιάκουρας, Καθηγητής, Τασία Αθανασίου, Πρέσβης, Διευθύντρια Διπλωματικού Γραφείου Υπουργού Εξωτερικών, Χρήστος Αβραάμ, εμπειρογνώμονας, Πρέσβης, Σύμβουλος Α’, Βαγγέλης Καλπαδάκης, Γραμματέας Α’, Διπλωματικό Γραφείο Πρωθυπουργού, Ευθύμιος Παπασταυρίδης, εμπειρογνώμονας. Η τ/κ ομάδα, υπό τον διαπραγματευτή Οζντίλ Ναμί συμμετέχουν το μέλος της τ/κ διαπραγματευτικής ομάδας και “κυβερνητικός εκπρόσωπος” Μπαρίς Μπουρτσού, ο “διπλωμάτης” και “σύμβουλος” επί ευρωπαϊκά θέματα Ερχάν Ελτζίν, ο νομικός σύμβουλος του Ακιντζί Σουλέν Καραπατσάκ, η ειδικός επί εξωτερικά θέματα Ιπέκ Μπορμάν Γκεντς και το μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας Σερτάτς Γκιουβέν. Αναφέρεται ακόμα ότι στην τουρκική ομάδα θα προεδρεύει ο Τούρκος βοηθός υφυπουργός εξωτερικών Αχμέτ Μουχτάρ.  
Ανησυχίες της Τουρκίας το θέμα των εγγυήσεων 

Ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου, σε δηλώσεις του, σύμφωνα με την ηλεκτρονική «Κίπρις Πόστασι», αναφέρθηκε στο έργο που επιτέλεσε η τ/κ διαπραγματευτική ομάδα στη Γενεύη, λέγοντας ότι η ομάδα απέδειξε πόσο ώριμο είναι το ψευδοκράτος και ότι έχει όραμα. «Έδειξε ότι επιθυμεί λύση του Κυπριακού, είναι αποφασισμένη και δεν αποδέχτηκε μια λύση για χάρη της λύσης» είπε. Αναφέρθηκε και στην παρουσία της Τουρκίας στη Γενεύη, λέγοντας ότι «είχαν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους» και ότι η Τουρκία είναι μια χώρα η οποία γνωρίζει τι θέλει σε ό,τι αφορά τη λύση. Ο κ. Τσαβούσογλου, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είπε τέλος ότι οι ανησυχίες των Τ/κ στο θέμα των εγγυήσεων, της ασφάλειας, του εδαφικού και των άλλων ζητημάτων «είναι και δικές μας ανησυχίες και θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματα και τα συμφέροντά μας μέχρι τέλους».

Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΣΚΑΚΙΕΡΑΣ...

Πέμπτη, 19 Ιανουαρίου 2017


ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ «ΤΥΦΛΟΙ» ΕΝΩ ΟΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ; 




Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Οι πρώτες δηλώσεις του νέου Αμερικανού προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, έκαναν σαφή ορισμένα πραγματικά πρωτοφανή πράγματα για Αμερικανό πρόεδρο.


Πρώτο και καλύτερο, εγκωμίασε το βρετανικό Brexit σαν μια σωστή πράξη εναντίον του γερμανικού οικονομικού απολυταρχισμού.

Δεύτερο, επιτέθηκε ανοιχτά εναντίον των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών που είναι ο βασικός κορμός της γερμανικής οικονομίας, αποδίδοντας σε αυτές τα αμερικανικά οικονομικά ελλείμματα και προανήγγειλε βαριές κυρώσεις.

Τρίτο, ξεκαθάρισε ότι είναι κάθετα εναντίον της ισλαμικής εισβολή στην Ευρώπη και όχι μόνο και αυτών που την κατευθύνουν για την καταστροφή των κοινωνιών που υφίστανται αυτή την εισβολή.

Τέταρτο, εμφανίστηκε αποφασισμένος να στέλλει τον λογαριασμό του ΝΑΤΟ που μέχρι σήμερα το πλήρωναν αδρά οι ΗΠΑ, σε εκείνες τιε ευρωπαϊκές χώρες που το χρησιμοποιούν «δωρεάν» για τα δικά τους συμφέροντα ενάντια της Ρωσίας.



Και τέταρτο, έριξε ουσιαστικές γέφυρες προς την Μόσχα δίνοντας καίριο χτύπημα στην ψυχροπολεμική πολιτική των Βρυξελών και του Βερολίνου που συνεχίζει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.

Τέλος δεν δίστασε να επιτεθεί ανοιχτά και κατά του δημοσιογραφικού κατεστημένου που έχει «λυσσάξει» εναντίον του με σωρεία ψευδών ειδήσεων, κηρύττοντας του πραγματικό πόλεμο.

Μετά από όλα αυτά, εμείς εδώ στην γερμανοκρατούμενη κατοχική χώρα τι πρέπει να κάνουμε ?

Θα παραμένουμε έρμαια των γερμανοτσολιάδων που το μόνο που είναι ικανοί είναι να καταστρέφουν τον ελληνισμό ?

Την εποχή που όλα αλλάζουν και μεγάλες δυνάμεις στρέφονται κατά του Βερολίνου, εμείς θα παραμείνουμε υποτελείς στον Σόιμπλε, αυτού του Γερμανού με τις καταστροφικές εμμονές που θυμίζουν την γερμανική γκεστάπο ?

Αν ακόμα σε αυτή την χώρα υπάρχουν άνθρωποι με ουσία στο εγκέφαλο τους, θα διακρίνουν ότι επέρχονται τεράστιες γεωπολιτικές και γεωοικονομικές αλλαγές.

Εμείς θα μείνουμε έξω από αυτές και θα αφήσουμε τις ευκαιρίες να φύγουν και αυτή την καταρρέουσα Ευρωπαϊκή Ένωση να κάψει ότι ακόμα απέμεινε από την Ελλάδα ? Θα τους επιτρέψουμε σε αυτή την τελική φάση να πάρουν όλες τις περιουσίες των Ελλήνων και να κατακλέψουν τους ενεργειακούς θησαυρούς της χώρας μας ???

Ελπίζω Όχι!.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος



http://oimos-athina.blogspot.gr/

Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ Η «ΑΡΙΣΤΕΡΑ»…

Πέμπτη, 19 Ιανουαρίου 2017



ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΗΣ «ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ» ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ «ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΕΡΕΙΠΙΩΝ»

 



Γράφει ο Θύμιος Παπανικολάου

Φαίνεται καθαρά πλέον ότι σ’ αυτό το χρόνο (2017) θα επιταχυνθούν οι διαδικασίες ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ της Παγκοσμιοποίησης. 

Το Βρετανικό Brexit, η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ και το ΟΧΙ των Ιταλών στο δημοψήφισμα, αποτυπώνουν τα πρώτα ηχηρά μηνύματα αυτής της διαλεκτικής της ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ των μηχανισμών της Παγκοσμιοποίησης.


Οι νέες επιθέσεις του Τραμπ εναντίον της γερμανικής ΕΕ, καθώς και οι αμφισβητήσεις πλανητικών θεσμών του ιμπεριαλισμού (ΝΑΤΟ) και καθιερωμένων κλισέ ιδεολογημάτων, καταγράφουν μια δυναμική της διαλεκτικής κατάρρευσης της Παγκοσμιοποίησης… 

Σε κείμενά μας για τον Τραμπ σκιαγραφούσαμε αυτή την κρίση κατάρρευσης: 

«Ένα άλλο χαρακτηριστικό της σημερινής εποχής και της αδιέξοδης κρίσης του συστήματος (κρίση κατάρρευσης) είναι τούτο: Η σύγκρουση των παραγωγικών εθνικών οικονομικών μονάδων (των ισχυρών εθνικών ιμπεριαλιστικών μονάδων) με το παρασιτικό κεφάλαιο της πλανητικής χρηματιστηριακής μαφίας… 
Σήμερα η πλανητική χρηματιστηριακή μαφία, η ΥΠΕΡ-εθνική ελίτ εξουσίας (Νέα Τάξη), υπονομεύει την ίδια την παραγωγική υπόσταση του καπιταλισμού, την ίδια την ύπαρξη της καπιταλιστικής παραγωγής: Οδηγεί στην αποβιομηχάνιση… 
Υπάρχει, λοιπόν, και μια νέα «ενδοϊμπεριαλιστική σύγκρουση»: Ανάμεσα στην πλανητική, παρασιτική, χρηματιστηριακή μαφία με τους ίδιους τους οικονομικούς (παραγωγικούς) και κοινωνικούς ΟΡΟΥΣ ύπαρξης του καπιταλισμού…». 

Ολόκληρα τα κείμενα εδώ 


Η «αριστερά» της Παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να διακρίνει τις βαθύτερες, εσωτερικές αντιφάσεις της Παγκοσμιοποίησης που οδηγούν στην κατάρρευσή της και δαιμονοποιεί τον Τραμπ και τις «ακροδεξιές» δυνάμεις. 

Χάνει το οικονομικό και κοινωνικό ΑΙΤΙΟ, την εσωτερική διαλεκτική, και μένει στο πολιτικό αποτύπωμα: Στην ανάπτυξη της «ακροδεξιάς» και των «εθνικιστικών» δυνάμεων!!! 

Ούτε εδώ, όμως, μπορεί να διακρίνει τούτο: Ότι αναπτύσσονται αυτές οι δυνάμεις λόγω της δικής της ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ. 

Και το σπουδαιότερο: Δεν μπορεί να διακρίνει αυτή η «αριστερά» ότι έχει εγκαταλείψει ΠΑΝΤΕΛΩΣ τα «εθνικά ζητήματα» που έχει φέρει ξανά στην πρώτη γραμμή η βαρβαρότητα της Παγκοσμιοποίησης. 

Έτσι αυτή η αξιοθρήνητη «αριστερά» ενώ στα λόγια μιλάει εναντίον της Παγκοσμιοποίησης, στην ΠΡΑΞΗ την στηρίζει και γίνεται δεκανίκι της… 

Οι μηχανισμοί της Παγκοσμιοποίησης ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ και οι «αριστεροί» κτυπούν, λυσσωδώς, τους πολιτικούς εκφραστές αυτής της κατάρρευσης, τις πολιτικές διεργασίες που ΥΠΟΝΟΜΕΥΟΥΝ την Παγκοσμιοποίηση… 

Αντί η «αριστερά» (αυτό θα έκανε αν υπήρχε Αριστερά) να μπει στην πρωτοπορία του αγώνα για την υπονόμευση και κατάρρευση των μηχανισμών του πλανητικού ιμπεριαλισμού, δηλαδή στην πρωτοπορία του αγώνα για την «εθνική κυριαρχία» και «εθνική απελευθέρωση», στην πρωτοπορία, δηλαδή των νέων ΕΘΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ που αντικειμενικά τίθενται από τον πλανητικό, νεοταξικό ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ των χρηματιστηριακών αποικιοκρατών,φωτογραφίζει τα οπίσθια των γεγονότων και το χειρότερο:Στηρίζει την Παγκοσμιοποίηση με πρόσχημα τις ανάπτυξη των «ακροδεξιών» και «εθνικιστικών» δυνάμεων… 

Αυτή η θλιβερή «αριστερά» αφήνει όλους τους δρόμους ΑΝΟΙΚΤΟΥΣ στις αστικές «εθνικές» δυνάμεις και μετά χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την ανάπτυξη ακροδεξιών» καταστάσεων, στιγματίζοντας ταυτόχρονα και τις λαϊκές διεργασίες και κινήσεις εναντίον της Παγκοσμιοποίησης σαν «εθνικιστικές», «ρατσιστικές» και CIA… 

Έτσι η ΑΠΟΥΣΙΑ και η ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ Αριστεράς στις αντικειμενικές διαδικασίες ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ της Παγκοσμιοποίησης αφήνει το έδαφος ελεύθερο στις καπιταλιστικές δυνάμεις για να «οργανώσουν» την κατάρρευση του νεοταξικού οικοδομήματος προς δικό τους όφελος. 

Διπλό όφελος: Από τη μία να υποτάξουν τους εργαζόμενους και τους λαούς στα συμφέροντα των δικών τους «εθνικών» αναπτύξεων, και από την άλλη να ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΝ εντελώς κάθε αριστερή δύναμη, αφού η υπάρχουσα και κυρίαρχη «αριστερά» θα είναι προσδεμένη στους μηχανισμούς κατάρρευσης της Παγκοσμιοποίησης… 

Θα είναι ο Τραμπ και άλλοι εκφραστές του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου που θα μιλούν για τη σωτηρία των «εθνών», για «εθνική ανάπτυξη» και «εθνική κυριαρχία» και η «αριστερά» θα μιλάει «αντί-εθνικιστικά», εγκαταλείποντας και απαξιώνοντας και την αγωνιστική ΙΣΤΟΡΙΑ των εθνικό-απελευθερωτικών ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ… 

Ακόμα και το ελληνικό κεφάλαιο διακρίνει αυτό που δεν μπορεί να δει η «αριστερά»: Την αναγκαιότητα της αποκατάστασης της «εθνικής κυριαρχίας». 

Διακρίνει δηλαδή την κατάρρευση της Παγκοσμιοποίησης και προετοιμάζεται για αυτό. 



«αν διαιωνιστεί η σημερινή κατάσταση επιτροπείας από ξένους τεχνοκράτες, η συμμετοχή της Ελλάδας στην Ενωμένη Ευρώπη είτε θα παραμείνει στα χαρτιά, με υποκατάσταση της απουσίας ουσιαστικής συμμετοχής από κάποια ειδική επιτροπεία, είτε θα λυθεί κάποια στιγμή μέσω της αποχώρησης της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση…». 

Η Παγκοσμιοποίηση όχι μόνο δεν έλυσε τις αντιφάσεις του καπιταλισμού, αλλά τις βάθυνε και τις όξυνε σε τέτοιο σημείο που δρομολόγησε τις εσωτερικές διαδικασίες κατάρρευσής της… 

Η Παγκοσμιοποίηση έφτασε σε τέτοιο σημείο που απειλεί την ίδια την ύπαρξη της καπιταλιστικής βάσης: Την καπιταλιστική παραγωγή… 

Αυτή η κρίση ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη επαναστατικών ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ, τις προϋποθέσεις να δοθεί στην ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ επαναστατική κατεύθυνση και προοπτική… 

Γι αυτό, φυσικά, απαραίτητος όρος είναι η ΥΠΑΡΞΗ και ανάπτυξη ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ… 

Αυτή η «αριστερά» που υπάρχει αποτελεί το ύστατο δεκανίκι της καταρρέουσας Παγκοσμιοποίησης…


Η χρεοκοπία της πατρίδας μας, η Ε.Ε. και το ευρώ


Η χρεοκοπία της πατρίδας μας, η Ε.Ε. και το ευρώ

του Κώστα Παπουλή
Ακόμη και σήμερα, διάφοροι αρθρογράφοι της αριστεράς και της δεξιάς, προσπαθούν να αποσυνδέσουν την τραγική κατάσταση της χώρας από την βασική αιτία της καταστροφής της, την συμμετοχή της στην διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και ιδιαίτερα στον σκληρό της πυρήνα την ζώνη του ευρώ. Και στις δύο περιπτώσεις, δεν έχουμε παρά αριστερο(α)δέξιες προσπάθειες που δεν έχουν βάση την λογική, την οικονομική επιστήμη και την πραγματικότητα, παρά μόνο την ιδεοληψία.
Οι «δεξιοί», πιστεύουν ακράδαντα όπως οι ιαχωβάδες, στις δυνάμεις της αγοράς, στην απολυτή ελευθερία του εμπορίου και στην απουσία κρατικής παρέμβασης. Η συμμετοχή της χώρας στην Ε.Ε. και στο ευρώ εξασφαλίζει ακριβώς αυτή την απόλυτη κυριαρχία των δυνάμεων της αγοράς. Όμως, ως γνωστόν, σε μια τέτοια κατάσταση επιβιώνουν οι επιχειρήσεις που διαθέτουν απόλυτο πλεονέκτημα εις βάρος των πιο αδύναμων. Το ίδιο ισχύει και για ολόκληρες οικονομίες. Οι πιο αδύναμες αποδιαρθρώνονται περαιτέρω, ενώ αυτές της υψηλής παραγωγικότητας ενισχύονται. «Κάτι» που μεταφράζεται στον οικονομικό χώρο σε αποψίλωση της «περιφέρειας» και σε ενίσχυση του «κέντρου». Η πόλωση είναι ο κανόνας της απελευθέρωσης του εμπορίου, του κεφαλαίου και των υπηρεσιών. Η παγκοσμιοποίηση σήμερα, εκφράζει τους ισχυρούς παίκτες στον πλανήτη, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο και τις πολυεθνικές. Η Ε.Ε. λοιπόν, αποτελεί τον χώρο της υπερπαγκοσμιοποίησης του πλανήτη αφού οι τέσσερις ελευθερίες της, καταργούν κάθε έννοια προστατευτισμού της οικονομίας. Το δε ευρώ, αναιρεί και την τελευταία δυνατότητα προστασίας μιας οικονομίας για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της, αφού καταργεί και την συναλλαγματική πολιτική. Τέλος, το ευρώ απαγορεύει οποιαδήποτε κρατική παρέμβαση, ή επεκτατική πολιτική στην οικονομία, αφού δεσμεύει και ελέγχει τόσο την δημοσιονομική όσο και την νομισματική πολιτική.  Οι «λάτρεις» των δυνάμεων της αγοράς όμως δεν έχουν να επιδείξουν ούτε ένα παράδειγμα που μια χώρα ανήλθε στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, χωρίς προστατευτισμό.
Οι «αριστεροί» ζούν και αυτοί στην δικιά τους ιδεοληψία. «Φταίει» η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Τι και αν η Ελλάδα βρίσκεται στα τάρταρα, τι και αν, χώρες ισχυρές όπως η Ιταλία έχουν δεχτεί ισχυρό πλήγμα και αδυνατούν να παραμείνουν στο κοινό νόμισμα. Τι και αν ακόμη, και από τα ορθόδοξα οικονομικά (θεωρία των άριστων νομισματικών περιοχών) προκύπτει ως αιτία της κρίσης, το ευρώ.
Οι «αριστεροί» δεν θέλουν να παραδεχτούν την πραγματικότητα, γιατί τους χαλάει την «σοσιαλιστική» τους σούπα. Αν αιτία δεν είναι ο καπιταλισμός και η κρίση του σκέφτονται, τότε δεν προκύπτει η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού και της επανάστασης. Αν η Ελλάδα μπορεί να βγει από την κρίση μέσω της «αποπαγκοσμοιοποιησής» της, δηλαδή πρώτα με επιστροφή στην δραχμή και κατόπιν με αποδέσμευση από την Ε.Ε., τότε μπορεί να βγει από την κρίση, ίσως και χωρίς σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.  Τι και αν ενισχυθούν οι δυνάμεις της εργασίας και της δημοκρατίας, τι και αν αναπνεύσουν οι συνταξιούχοι, τι και αν σταματήσει η αιμορραγία της μετανάστευσης και η μαζική κατάθλιψη των ελλήνων. Τι και αν «σωθούμε» από τον εφιάλτη, τι και αν κατακτήσουμε την εθνική μας ανεξαρτησία, αφού υπάρχει περίπτωση, η έξοδος από   την κρίση να μην συνδεθεί αυτόματα με τον σοσιαλισμό.
Δυστυχώς τέτοιους «αριστερούς» έχουμε πολλούς και για να πούμε την αλήθεια, φαίνεται να έχουν την ιδεολογική ηγεμονία στην οργανωμένη και αυτοχαρακτηριζόμενη κομμουνιστική, ή αντικαπιταλιστική αριστερά.
Σήμερα είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, δεν υπάρχει στην πολιτική σκηνή διαίρεση ανάμεσα σε δεξιά και αριστερά, αλλά ανάμεσα σε αυτούς που είναι με την συμμετοχή της χώρας στην ευρωζώνη και σε αυτούς που είναι με την δραχμή. Γιατί όπως έδειξε και η ζωή, καμία κυβέρνηση, είτε αριστερή είτε δεξιά, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στο σύνολο της ζώνης του ευρώ δεν μπορεί να ακολουθήσει δικιά της και ανεξάρτητη πολιτική. Ιδιαίτερα στις χώρες της περιφέρειας, σε αυτές που είναι πολύ χαμηλής ανταγωνιστικότητας όπως η Ελλάδα, όλες οι κυβερνήσεις προσπαθούν να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, κτυπώντας τους μισθούς τα εργατικά δικαιώματα και το κοινωνικό κράτος. Για αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία, αν έχουμε πρωθυπουργό τον Τσίπρα, η τον Κούλη. Έχουμε κυβερνήτη έναν και μοναδικό, το ευρώ με τους μηχανισμούς του.
Ο λαός πρέπει να αναλογιστεί ότι σήμερα το 2016, το κατακεφαλήν ΑΕΠ της χώρας είναι ακριβώς ίδιο σε σταθερές τιμές ευρώ με αυτό του 1981. Η χώρα ανάμεσα στο 1981 και στο 2001 έχασε 500.000 θέσεις εργασίας στην γεωργία και στην μεταποίηση. Το γεωργικό ισοζύγιο έγινε αρνητικό, ενώ η αποβιομηχάνιση είναι διαρκής. Όσο για την ανεργία, από 1,5% πριν την ένταξη ακόμη και τα χρόνια της πλαστής ευμάρειας ήταν κοντά στο 10%. Με την είσοδο στην ΕΟΚ η οικονομία άρχισε να αποδιαρθρώνεται και η χώρα πέρασε στην στασιμότητα τουλάχιστον για 15 χρόνια. Η μετέπειτα «ανάπτυξη» ήταν φούσκα, που στρέβλωσε περισσότερο την οικονομία και οφειλόταν στον εξωτερικό δανεισμό ιδιωτικό και δημόσιο.
Πρέπει πάντοτε να προσέχουμε και να κάνουμε την ιεράρχηση των δύο καταστροφικών και διαδοχικών φάσεων της ευρωπαϊκής ενοποίησης για την χώρα. Την είσοδο στην ΕΟΚ και την προσχώρηση στην συνθήκη του Μάαστριχτ και στην ΟΝΕ. Το σύνολό τους όμως, είναι 36 χαμένα χρόνια που κατέληξαν στον σύγχρονο εθνικό τιτανικό.
Αν η Ελλάδα τότε, είχε παραμείνει εκτός συνθήκης του Μάαστριχτ μέσα στην Ε.Ε., με εθνικό νόμισμα, θα βρισκόνταν σήμερα ναι μεν σε παρακμή και στασιμότητα, αλλά δεν θα χρεοκοπούσε δημοσιονομικά, δεν θα ήταν σήμερα μετααποικία του Βερολίνου και των Βρυξελών.
Αντίθετα με τις «θεωρίες» της δημόσιας «σπατάλης», η της παγκόσμιας κρίσης, όσο και της συνομωσίας (όπου η χώρα έπεσε θύμα ξένων κέντρων), οι αριθμοί αλλά και η οικονομική επιστήμη, αποδεικνύουν ως βασικό υπεύθυνο της χρεοκοπίας και της σημερινής δεινής κατάστασης, την ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Για να είμαστε πιο σαφείς, η είσοδος στο ευρώ προϋπόθετε εξαρχής λιτότητα και όχι δημοσιονομικά ελλείμματα, κύρια ο εξωτερικός δανεισμός, ιδιωτικός και δημόσιος θα έπρεπε να περιοριστεί. Αλλά έτσι η κρίση και η λιτότητα θα έπληττε την χώρα πριν 15 χρόνια. Γιατί η παρούσα κρίση, ύφεση και λιτότητα, τα μνημόνια, δεν είναι τίποτε άλλο, από την βίαιη προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας στην ευρωζώνη που κάποτε έπρεπε να γίνει.
Αυτό που δεν λέγεται είναι ότι η χρεοκοπία δεν αφορά μόνο το μέγεθος του χρέους. Ο Σημίτης, βάζοντας την χώρα στην ΟΝΕ κατάφερε σε μια νύχτα να μετατρέψει όλο το χρέος της χώρας σε ένα οθνείο νόμισμα, το ευρώ. Ένα νόμισμα ξένο και ανεξέλεγκτο, άρα και το χρέος δεν μπορούσε να ελεγχθεί από τις ελληνικές οικονομικές αρχές.
Οι κύριες αιτίες, λοιπόν της δημοσιονομικής χρεοκοπίας είναι η αλλαγή της σύνθεσής του, από εσωτερικό σε εξωτερικό και ο μετασχηματισμός του από δραχμικό σε «ξένο» νόμισμα, το ευρώ, καθιστώντας το έτσι ανεξέλεγκτο. Ας δούμε συνοπτικά τρία σημεία.
Πρώτον, Το μέγεθος του χρέους: Αρχές του 2001, το δημόσιο χρέος ήταν 141 δις ευρώ, ενώ το ΑΕΠ 135 δις και κατά συνέπεια η σχέση χρέους/ΑΕΠ ήταν 104%. Τέλη του 2009 (πριν εφαρμοστεί το μνημόνιο), το δημόσιο χρέος προσέγγισε τα 300 δις και το ΑΕΠ ήταν 231 δις και άρα η σχέση χρέους/ΑΕΠ έφτασε στο 130%. Είναι αλήθεια ότι στην μέτρηση προστέθηκαν πολλά, που ναι μεν είναι στους ευρωπαϊκούς κανόνες, αλλά δεν εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Αυτά τα χρόνια το ΑΕΠ αυξήθηκε ονομαστικά (λόγω πληθωρισμού) κατά 33%, ενώ πραγματικά κατά 29%, συνολικά 71%, μέση ετήσια αύξηση 6,2%. Το δε χρέος αυξήθηκε κατά 112%, μέση ετήσια αύξηση κατά 8,8%. Άρα τα «χρυσά» χρόνια του ευρώ, το χρέος μεγάλωσε σε σχέση με το ΑΕΠ, αλλά δεν είναι το μέγεθος η αιτία της χρεοκοπίας.
Δεύτερον, Η σύνθεση του χρέους: Το 1994 άρχισε η εφαρμογή της συνθήκης του Μάαστριχτ. Τέθηκε ο στόχος της εισόδου στην ΟΝΕ. Απελευθερώθηκε ο χρηματοπιστωτικός τομέας. Η είσοδος στην ΟΝΕ σύμφωνα με τα κριτήρια, περιελάμβανε και χαμηλό πληθωρισμό. Για να επιτευχθεί ο στόχος, ακολουθήθηκε η πολιτική της «σκληρής» δραχμής. Η δραχμή δηλαδή, ακολουθούσε μικρότερη ονομαστική υποτίμηση σε σχέση με τον πληθωρισμό της χώρας αφαιρούμενου και του πληθωρισμού των βασικότερων εμπορικών εταίρων. Έτσι μειωνόταν ο εισαγόμενος πληθωρισμός, αλλά γινόταν και πραγματική ανατίμηση της δραχμής, άρα τα εγχώρια προϊόντα γινόταν ακριβότερα, ενώ τα ξένα φτηνότερα. Με την είσοδο στο ευρώ, η κατάσταση συνεχίστηκε μια που ο ελληνικός πληθωρισμός ήταν ο υψηλότερος της ευρωζώνης, άρα το ελληνικό ευρώ έγινε το πιο ακριβό. Συγχρόνως το ευρώ ανατιμήθηκε σημαντικά έναντι του δολαρίου. Έτσι η χώρα βρέθηκε σε τραγική εμπορική θέση στις συναλλαγές της, τόσο με τις εντός όσο και με τις εκτός ευρώ χώρες. Από το 1994 άρχισαν λοιπόν να διογκώνονται τα εμπορικά-εξωτερικά ελλείμματα, εξ αιτίας της προσπάθειας για ένταξη στην ΟΝΕ, για να φτάσουν στα τραγικά επίπεδα του 2007-2008-2009. Όμως το εξωτερικό έλλειμμα συνεπάγεται εξωτερικό δανεισμό (ιδιωτικό ή δημόσιο) για να καλυφτεί. Καθώς η καθαρή εγχώρια αποταμίευση μηδενιζόταν, για να γίνει αρνητική -όλα τα χρόνια του ευρώ-, το δημόσιο δανειζόταν όλο και περισσότερο από το εξωτερικό. Το 1993, μόνο το 10% του δημοσίου χρέους ήταν στα χέρια ξένων δανειστών, το 2001 ήταν το 40%, ενώ το 2008 ήταν το 75%-80%. Πλέον οι τόκοι του δημοσίου χρέους κατευθύνονταν στο εξωτερικό, δημιουργώντας αιμορραγία της ελληνικής οικονομίας και νέες ανάγκες νέου και ξένου δανεισμού.
Τέλος μελέτες αποδεικνύουν, ότι το εμπορικό έλλειμμα στην Ελλάδα, ευθύνεται κυρίως για το δημοσιονομικό έλλειμμα. Η παραγωγική χρεοκοπία οδηγεί και στην δημοσιονομική χρεοκοπία. Όταν φτάνεις να έχεις ετήσιο εξωτερικό έλλειμμα της τάξης του 15% του ΑΕΠ, αργά ή γρήγορα θα χρεοκοπήσεις.
Τρίτον, χρέος σε «ξένο» νόμισμα: Παραμονές της ένταξης της χώρας στο ευρώ, το 80% του χρέους ήταν σε δραχμές, ενώ το υπόλοιπο σε άλλα νομίσματα. Με την ένταξη όλο το χρέος μετατράπηκε σε «ξένο» νόμισμα, παρά το ότι το ελληνικό κράτος θεωρούσε δικό του νόμισμα το ευρώ.
Ήδη με την συνθήκη του Μάαστριχτ, το ελληνικό κράτος απώλεσε το εκδοτικό του προνόμιο, την δυνατότητά του να κόβει χρήμα και να καλύπτει δημόσιο έλλειμμα, έτσι παραδόθηκε στις αγορές. Με το ευρώ έχασε και κάθε δυνατότητα νομισματικής πολιτικής, π.χ., να ανεβάσει τον πληθωρισμό και να ροκανίσει το χρέος. Το χρέος σε εθνικό νόμισμα είναι ελέγξιμο και δεν οδηγεί ποτέ στην χρεοκοπία.
Συμπέρασμα: Στο παρελθόν το ελληνικό κράτος διαχειριζόταν με επιτυχία το δημόσιο χρέος του, είτε τυπώνοντας χρήμα, είτε ανεβάζοντας τον πληθωρισμό, δανειζόμενο κύρια από το εσωτερικό και την εγχώρια αποταμίευση που προστάτευε και διατηρούσε η συναλλαγματική του πολιτική, συμμαζεύοντας τα εμπορικά του ελλείμματα. Το ευρώ, ένα οθνείο νόμισμα κατάργησε κάθε δυνατότητα ελέγχου του δημοσίου χρέους και μαζί με το τεράστιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που δημιούργησε και διεύρυνε,   οδήγησε στην παραγωγική και δημοσιονομική χρεοκοπία και στην αποικιοποίηση της χώρας.
Μοναδική λύση σωτηρίας της πατρίδας μας και του λαού μας, είναι η κήρυξη χρεοστασίου, η επιστροφή στην Δραχμή και σε επόμενο βήμα, η ενεργοποίηση του άρθρου 50 για αποδέσμευση από την Ε.Ε., για να ανακτηθεί η εμπορική, η βιομηχανική και αγροτική πολιτική. Αν δεν γίνουν αυτά, ίσως σε μερικά χρόνια δεν θα υπάρχει Ελλάδα. Δυστυχώς και εδώ, η πλειοψηφία της κομμουνιστικής αριστεράς δεν καταλαβαίνει ότι δεν χρειάζεται πολιτική σοσιαλιστικής βυζαντινολογίας, αλλά πρέπει να   συγκροτηθεί ένα πλατύ κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο εθνικής σωτηρίας. Αυτό αναγκαστικά θα γίνει σε μίνιμουμ σημεία και σε ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης κατά το ιστορικό παράδειγμα του ΕΑΜ.
Δεν χρειαζόμαστε φιλολογίες περί σοσιαλισμού, αλλά ένα πλατύ δημοκρατικό και πατριωτικό μέτωπο, που θα βγάλει την χώρα από την κρίση και θα εξασφαλίσει ψωμί-παιδεία-ελευθερία αλλά και εργασία στον ελληνικό λαό. Πόσο μεγάλη θα είναι η ρωγμή για να δημιουργηθεί ένα διαφορετικό κοινωνικό και πολιτικό παράδειγμα στη Μεσόγειο είναι ζήτημα που αντικειμενικά δεν μπορούμε να το «λύσουμε» σήμερα.