Αναδιανομή του πλούτου και του χρήματος εις βάρος των επενδυτών

Αναδιανομή του πλούτου και του χρήματος εις βάρος των επενδυτών
| | 0 comments

* Ο γερμανός οικονομολόγος Ελμαρ Αλτφάτερ κατακεραυνώνει τον φαρισαϊσμό των αναλυτών σχετικά με την ελληνική οικονομία
* Επιτίθεται στις γερμανικές τράπεζες που κοιτούν να σώσουν τις δικές τους επενδύσεις και όχι, όπως διατείνονται, την Ελλάδα

Με τα χρήματα σώζεις τα πάντα, όχι όμως την οικονομία σου. Το παράδοξο αυτό, λέει ο γερμανός οικονομολόγος Ελμαρ Αλτφάτερ, επιβεβαιώνεται άμεσα στην περίπτωση της Ελλάδας. «Τα 120 δισ. ευρώπου θα πάρει από την ευρωζώνη και από το ΔΝΤ φτάνουν σίγουρα βραχυπρόθεσμα για τη σωτηρία της» λέει. «Η οικονομική σταθερότητα μιας χώρας όμως δεν εξαρτάται μόνο από τη διαθέσιμη μάζα χρήματος. Ακόμη πιο σημαντικό ρόλο παίζει η υλοποίηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Αν η Ελλάδα αλλάξει πραγματικά το φορολογικό σύστημα και τον κρατικό μηχανισμό της, και αν ακολουθήσει μια μετριοπαθή πολιτική στον τομέα των μισθών και των εισοδημάτων, τότε έχει πολλές πιθανότητες να βγει σώα από την κρίση. Χωρίς μεταρρυθμίσεις όμως, δεν θα πάει μακριά- όσα χρήματα και να μπουν στα ταμεία της».
Αισιοδοξία υπό όρους, αλλά πάντως αισιοδοξία. Ο κ. Αλτφάτερ είναι από τους λίγους αναλυτές στη Γερμανία που δεν παρασύρονταικαι μάλιστα μετά την εξαγγελία της παροχής του δανείου- από το σύνθημα «no future» (χωρίς μέλλον) για την Ελλάδα. Οι περισσότεροι το βλέπουν μαύρο και άραχλο. Στους τελευταίους ανήκει ο πρόεδρος της Deutsche Βank Γιόζεφ Ακερμαν. Η πρόσφατη δήλωσή του ότι τυχόν αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους «θα αποτελούσε πλήγμα για τις γερμανικές τράπεζες» αποτελεί, σύμφωνα με τον κ. Αλτφάτερ, μνημείο υποκρισίας και φαρισαϊσμού. Στην πραγματικότητα, λέει, η Deutsche Βank, η οποία έχει δώσει πιστώσεις πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ σε ελληνικές τράπεζες, πιέζει η αναδιάρθρωση να γίνει εδώ και τώρα. «Αν γινόταν αυτό,οι πρώτοι που θα αποζημιώνονταν θα ήταν οι διεθνείς πιστωτές, οι τράπεζες και τα funds, με επικεφαλής την Deutsche Βank» προσθέτει. «Τώρα όμως που μπήκε στο παιχνίδι και το ΔΝΤ, σε περί πτωση αναδιάρθρωσης θα ήταν αυτό που θα έπαιρνε, ως πρώτο, αποζημίωση. Η Deutsche Βank θα έπρεπε να αρκεστεί στο υπόλοιπο. Οσο λοιπόν μεγαλύτερη γίνεται η ανάμειξη κρατών και διεθνών οργανισμών στην Ελλάδατόσο χειρότερη η θέση των ιδιωτικών επενδυτών. Γι΄ αυτό και οι τελευταίοι θα ήθελαν την κατά το δυνατόν ταχύτερη αναδιάρθρωση, για να σώσουν φυσικά τις δικές τους επενδύσεις, και όχι, όπως διατείνονται, την Ελλάδα».
Για τα επόμενα δύο-τρία χρόνια πάντως, όπως προβλέπει, έχει αποκλειστεί το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ιδιώτες χρηματιστές θα μείνουν με άδεια χέρια. Το αντίθετο μάλιστα. Το γιγαντιαίο «πακέτο σωτηρίας» 750 δισ. ευρώ για ολόκληρη την ευρωζώνη εξυπηρετεί τις δικές τους απαιτήσεις. «Παίζουν σε πολλά ταμπλό» λέει. «Και προς το παρόν έχουν την τύχη να βγαίνουν σε όλα κερδισμένοι». Η τύχη είναι όμως, ως γνωστόν, άστατη. Η απόφαση της ΕΚΤ να σπάσει το ταμπού της μη αγοράς κρατικών δανείων - μεταξύ άλλων και «τοξικών», όπως τα ελληνικά και τα πορτογαλικά- θα προκαλέσει αναπόφευκτα πληθωρισμό. Και αυτός θα πλήξει και τους πιστωτές. «Θα χάσουν ανάλογα με το ύψος του πληθωρισμού» λέει. «Και αυτό θα φθάσει σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ». Αυτό εξηγεί, σύμφωνα με τον ίδιο, και την αρνητική αντίδραση πολλών αναλυτών, που είναι αιχμαλωτισμένοι στη «λογική», δηλαδή στα συμφέροντα των αγορών.
Ο καπιταλισμός, λέει, βρίσκεται σήμερα μπροστά σε ένα δίλημμα: Ή κατάρρευση των οφειλετών ή πληθωρισμός. Μια τεχνική-οικονομική λύση δεν υπάρχει. Το πρόβλημα μπορεί να λυθεί μόνο πολιτικά. Και η λύση λέγεται «αναδιανομή»εις βάρος των πιστωτών και προς όφελος των οφειλετών. «Πρέπει να πάρουμε χρήμα από τους επενδυτές για να το δώσουμε στο κράτος» λέει. «Και το μέσο γι΄ αυτό λέγεται φόρος περιουσίας».
Πηγή