Υπάρχει και άλλος δρόμος για την αντιμετώπιση της κρίσης, για μια διαφορετική Ευρώπη!

Δημοκρατία αντί για Δημοσιονομικό Σύμφωνο

Στην Αυγή της προηγούμενης Κυριακής (18.3.2012) δημοσιεύτηκε η είδηση για την έκκληση που έκανε η Ένωση για την Κριτική Κοινωνική Έρευνα (μια ομάδα εργασίας κοινωνικών επιστημόνων του γερμανόφωνου χώρου που λειτουργεί από το 2004) με θέμα τη διαφορετική αντιμετώπιση της κρίσης στην Ευρώπη. Δημοσιεύουμε εδώ μεταφρασμένο ολόκληρο το κείμενο της ιδιαίτερα ενδιαφέρουσας και μαχητικής αυτής έκκλησης, το οποίο είχε συγκεντρώσει, ως την Πέμπτη το μεσημέρι, 1.724 υπογραφές (http://www.demokratie-statt-fiskalpakt.org), και καλεί σε συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ημέρα Δράσης «Ο καπιταλισμός είναι η κρίση» στις 31 Μαρτίου και στις επόμενες κινητοποιήσεις που ανακοινώνονται.

Έργο του Τζορτζ Μπέλοους, 1917

Άνοιξη 2012. Η Μέρκελ και ο Σαρκοζύ τρέχουν από τη μια σύσκεψη κορυφής στην άλλη, προκειμένου να σώσουν το ευρώ. Ο κίτρινος Τύπος στρέφεται εναντίον των Ελλήνων. Ο αγώνας για την επίλυση της κρίσης παίρνει δραματικές διαστάσεις: μια αυταρχική νεοφιλελεύθερη συμμαχία, αποτελούμενη από συνδέσμους μεγαλοεπιχειρηματιών, τη χρηματοπιστωτική βιομηχανία, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τη γερμανική κυβέρνηση και άλλες μεγάλες εξαγωγικές χώρες, θέλει να περάσει από τα κοινοβούλια με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, έως τις αρχές του 2013, το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο» που υπογράφηκε πρόσφατα στις Βρυξέλλες. Το Σύμφωνο αυτό υπαγορεύει μια πολιτική λιτότητας εχθρική προς την κοινωνία και προβλέπει ποινές για τις χώρες που αντιτίθενται στην πολιτική αυτή. Το Σύμφωνο περιορίζει, συνεπώς, ακόμη περισσότερο τη δημοκρατική αυτοδιάθεση. Είναι μια πρώτη κορύφωση σε μια αυταρχική εξελικτική πορεία στην Ευρώπη.

Θεωρούμε την πολιτική αυτή αντικοινωνική και αντιδημοκρατική, τις επιθέσεις εναντίον του ελληνικού λαού ρατσιστικές και λυπούμαστε για αυτές. Εμείς μιλάμε για τις απάνθρωπες συνέπειες αυτής της πολιτικής. Μιλάμε για την αυταρχική στροφή της Ευρώπης, για τους χαμηλούς μισθούς στη Γερμανία ως αιτία της κρίσης. Μιλάμε για την περιουσία των λίγων, που μένει άθικτη, και για τα πάθη των πολλών. Μιλάμε για το θαυμασμό μας προς την αντίσταση και την αλληλεγγύη που αναπτύσσεται στον ελληνικό πληθυσμό. Και απαιτούμε το αυτονόητο: πραγματική δημοκρατία και μια καλή ζωή με αξιοπρέπεια για όλους και όλες — τόσο στην Ευρώπη όσο και αλλού.

Η κρίση στην Ευρώπη είναι η κορυφή ενός παγόβουνου. Από κάτω κρύβεται μια βαθιά δομική κρίση του καπιταλισμού. Υπερβολικά μεγάλο κομμάτι του κεφαλαίου έχει βγει παγανιά για κέρδος. Όμως τα ποσοστά κέρδους είναι χαμηλά, γιατί ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και οι μισθοί πολύ χαμηλοί. Το μόνο που έκανε η ανάπτυξη που χρηματοδοτείται με δάνεια και οι κερδοσκοπικές φούσκες ήταν να καθυστερήσουν το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης. Και τώρα η αυταρχική-νεοφιλελεύθερη συμμαχία προπαγανδίζει ότι πρέπει να προχωρήσουμε έτσι και χειρότερα: να κοινωνικοποιήσουμε τις ζημιές των κερδοσκόπων — επιβάλλοντας στους μισθωτούς χρέη διαρκείας. Να αυξήσουμε το ποσοστό κέρδους — με συνθήκες επισφαλούς εργασίας, με μειώσεις σε μισθούς και σε συντάξεις, με αποδόμηση του κοινωνικού κράτους και ιδιωτικοποιήσεις. Οι συνέπειες είναι ιδιαίτερα οδυνηρές· αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα απειλεί να εξαπλωθεί και σε ολόκληρη την Ευρώπη: μαζική ανεργία, διολίσθηση πλατιών στρωμάτων του πληθυσμού στη φτώχεια, διάλυση των συστημάτων υγείας, αύξηση των ψυχικών παθήσεων και μείωση του προσδόκιμου ζωής.

Τέτοιου είδους μέτρα μπορούν να επιβληθούν μόνο με αυταρχικό τρόπο. Το πραξικόπημα του Πινοσέτ στη Χιλή το 1973, τα προγράμματα του ΔΝΤ σε κράτη της Αφρικής τη δεκαετία του ’80 και ο μετασχηματισμός της ανατολικής Ευρώπης στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είναι οι πρόδρομοι του Δημοσιονομικού Συμφώνου και άλλων παρόμοιων συμφωνιών: πρόκειται για «θεραπείες-σοκ». Κοινωνικές και δημοκρατικές αρχές που έχουν κατακτηθεί με το αίμα πολλών θυμάτων καταργούνται με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο με καταιγιστικό ρυθμό, ώστε να εξασφαλιστεί η αποπληρωμή του χρέους και να αυξηθούν τα ποσοστά κέρδους. Στην Ιταλία και την Ελλάδα, μη εκλεγμένες κυβερνήσεις τεχνοκρατών επιβάλλουν, με τα γκλομπ, τα χημικά και τις αντλίες νερού, την πολιτική λιτότητας η οποία υπαγορεύεται από ανδροκρατούμενες «ομάδες ειδικών» στις Βρυξέλλες, τη Φραγκφούρτη και το Βερολίνο. Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο και το νομοθετικό πακέτο για την «Οικονομική Διακυβέρνηση» παραχωρούν όλο και περισσότερες εξουσίες σε όργανα όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τα οποία δρουν πέρα από οποιονδήποτε δημοκρατικό έλεγχο. Πρόκειται για μεγάλη αλητεία: για να αποφευχθεί η λήψη δημοκρατικών αποφάσεων ενάντια στη νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία, το Δημοσιονομικό Σύμφωνο ενισχύει τη δικτατορία των χρηματαγορών επιβάλλοντας πρόστιμα πληρωτέα στην ΕΕ.

Όπως και στην παγκόσμια κρίση στη δεκαετία του ’30, έτσι και τώρα αυξάνεται οι φασιστικές και οι σωβινιστικές δυνάμεις αποκτούν όλο και μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο στην Ουγγαρία, την Αυστρία, τη Φινλανδία και αλλού. Κλείνοντας τα μάτια στα διδάγματα της ιστορίας, η γερμανική κυβέρνηση, με την πολιτική λιτότητας που επιβάλλει, στρώνει το χαλί για αντιδραστικές απαντήσεις στην κρίση.

Αγώνες ενάντια στην πολιτική αυτή φουντώνουν σε όλον τον κόσμο, από το Σύνταγμα στην Αθήνα, την πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο και το πάρκο Ζουκότι στη Νέα Υόρκη ως την Πουέρτα ντελ Σολ στη Μαδρίτη. Τα κινήματα προσφύγων και μεταναστών εργατών και εργατριών στα σύνορα της Ευρώπη αποτελούν κομμάτι των αγώνων αυτών για μια καλύτερη ζωή. Οι αγώνες πρέπει να περάσουν τα σύνορα και να μεταφερθούν στα «κέντρα» της αυταρχικής νεοφιλελεύθερης συμμαχίας, στο Παρίσι, τις Βρυξέλλες, τη Φραγκφούρτη και το Βερολίνο. Καλούμε σε συμμετοχή στις προσεχείς διαμαρτυρίες, μεταξύ των οποίων η Ευρωπαϊκή Ημέρα Δράσης στις 31 Μαρτίου, η Ευρωπαϊκή Ημέρα Δράσης στις 12 Μαΐου και η διεθνής διαμαρτυρία στις 17-19 Μαΐου στη Φραγκφούρτη. Δίνουμε έτσι τη δική μας εναλλακτική απάντηση στην κρίση:

Μη επικύρωση του Δημοσιονομικού Συμφώνου και ανάκληση του νομοθετικού πακέτου της ΕΕ για την «Οικονομική διακυβέρνηση».

Διαγραφή του κρατικού χρέους, έλεγχος της κίνησης των κεφαλαίων και μετατροπή των τραπεζών σε δημόσιες υπηρεσίες.

Αναδιανομή του πλούτου από πάνω προς τα κάτω μέσω ενός νέου φορολογικού συστήματος.

Ενίσχυση των κοινωνικών υποδομών και προώθηση των οικολογικών λύσεων με ένα πρόγραμμα κοινωνικών και οικολογικών επενδύσεων.

Μείωση του χρόνου εργασίας.

Ριζικός εκδημοκρατισμός της πολιτικής και της οικονομίας σε όλα τα επίπεδα.

Κατάργηση της ρατσιστικής πολιτικής των κλειστών συνόρων, με δικαίωμα παραμονής και χαρτιά για όλους.

Απέναντι στην αυταρχική νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση των λίγων αντιτάσσουμε τη δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική Ευρώπη των πολλών!

μετάφραση από τα γερμανικά: Ιωάννα Μεϊτάνη

Πηγή: Υπάρχει και άλλος δρόμος για την αντιμετώπιση της κρίσης, για μια διαφορετική Ευρώπη! - RAMNOUSIA