Αμετανόητοι καταστροφολόγοι
Το τετριμμένο περί της Δημοκρατίας που δεν έχει αδιέξοδα ισχύει υπό την προϋπόθεση ότι η λαϊκή βούληση θα καταφέρει να νικήσει όλα αυτά που την εμποδίζουν να διαμορφωθεί με σαφήνεια και να εκφραστεί με δύναμη και αποφασιστικότητα. Τα εμπόδια που πρέπει να υπερπηδηθούν είναι ήδη ολοφάνερα μετά τα όσα διαδραματίστηκαν ύστερα από τις εκλογές της 6ης Μαΐου και τον κύκλο των διερευνητικών.......
επαφών:
♦ Πρώτο εμπόδιο ο φόβος.
♦ Δεύτερο η παραπληροφόρηση που γεννά τον φόβο.
♦ Τρίτο ο πολιτικός καιροσκοπισμός και η απάτη που τρέφουν την παραπληροφόρηση και υποδαυλίζουν τον φόβο.
Η ελληνική κοινωνία εδώ και δυόμισι χρόνια έχει ακούσει τα πάντα και μέχρι να φτάσουμε στην κάλπη θα ακούσει... ακόμη περισσότερα.
♦ Πόσες φορές έχει έρθει η δραχμή;
♦ Πόσες φορές κινδύνεψαν οι συντάξεις και οι μισθοί του Δημοσίου;
♦ Πόσες φορές έντεχνα και μεθοδικά δεν καλλιεργήθηκε ο φόβος του μονόδρομου του μνημονίου, επειδή κάθε παρέκκλιση υποτίθεται ότι θα οδηγούσε στο χάος, την καταστροφή, τη διασάλευση της εσωτερικής τάξης, την επέλαση των συμμοριτών με τα Καλάσνικοφ...
Οι επιτελείς της καταστροφής έπαιξαν το χαρτί της κινδυνολογίας και θα συνεχίσουν να το παίζουν μέχρι τις εκλογές. Ωστόσο, ήδη, μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας έχει αντιληφθεί ότι ο μονόδρομος του μνημονίου οδηγεί τη χώρα στην άβυσσο. Με γνώμονα αυτή την πεποίθηση και με τη διάθεση να τιμωρήσει σκληρά τις πολιτικές δυνάμεις που κατέστρεψαν τη χώρα και εξαπάτησαν επανειλημμένα την ελληνική κοινωνία, διαμορφώθηκε το αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου, το οποίο κατάφερε:
♦ Να «καθαρίσει» αυτούς που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια, χρεοκόπησαν τη χώρα, την οδήγησαν στα μνημόνια και το ξεπούλημα...
♦ Να υπενθυμίσει στους Ευρωπαίους και λοιπούς αξιότιμους τοκογλύφους δανειστές και επόπτες ότι οι χώρες κυβερνώνται από εκλεγμένους υπευθύνους απέναντι στον λαό και όχι από μαριονέτες των ομολογιούχων.
♦ Να απαιτήσει την αλλαγή πορείας της χώρας και την επιστροφή της εξουσίας - κυριαρχίας εκεί όπου αυτή ανήκει. Όχι στον Ράιχενμπαχ, τον Τόμσεν και τον Τράα, αλλά στον ελληνικό λαό και την κυβέρνησή του.
Είναι προφανές ότι στις επόμενες εκλογές η ελληνική κοινωνία προσέρχεται στην κάλπη από καλύτερη αφετηρία και έχοντας την επίγνωση ότι μπορεί, έχει τη δύναμη να τινάξει στον αέρα τις πολιτικές των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, των οποίων τα αποτελέσματα, όπως όλοι πια βλέπουν, βιώνουν και παραδέχονται, είναι καταστροφικά και αδιέξοδα.
Υπό αυτή την έννοια, το πρώτο βήμα για να ξεπεραστεί το πρώτο εμπόδιο, ο φόβος, έχει ήδη γίνει.
Το δεύτερο εμπόδιο έχει να κάνει με τη συστηματική, οργανωμένη και καθοδηγούμενη από την τρόικα και τους εγχώριους υποτακτικούς της παραπληροφόρηση. Κεντρικό σημείο αυτής της παραπληροφόρησης είναι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και την ευρωζώνη και μάλιστα τώρα, μέσα στην ασταθή προεκλογική περίοδο.
Ωστόσο μια καλύτερη και πιο προσεκτική παρακολούθηση των όσων ειδικότερα από εμάς γράφουν και αναλύουν στον ξένο Τύπο είναι αρκετή για να αντιληφθεί και ο πιο... ανυποψίαστος ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι μόνο μια πτυχή της γενικότερης βαθιάς κρίσης της ευρωζώνης.
«Άνευ σημασίας»
Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο το κορυφαίο οικονομικό πρακτορείο (και όχι μόνο) ειδήσεων Bloomberg περιγράφει το θυελλώδες ευρωπαϊκό σκηνικό υπογραμμίζοντας ότι «αν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ, η καταστροφή της θα είναι άνευ σημασίας» μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει...Σε ανάλογο μήκος κύματος το αμερικανικό Stratfor («σκιώδης CIA» για τους... φίλους του) διαπιστώνει:
«Η τελευταία πράξη της Ευρώπης θα είναι πολιτική - όχι οικονομική - και ήδη τη βλέπουμε να αρχίζει. Στο επίκεντρό της βρίσκονται η εθνική κυριαρχία, η ταξική επίγνωση και ο έλεγχος της εθνικής μοίρας. Δεν είναι μια άγνωστη Ευρώπη, δεν είναι όμως και μια Ευρώπη που οι Ευρωπαίοι περίμεναν ότι θα ξαναδούν. Όμως, βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή. Η Γαλλία και η Ελλάδα δεν είναι καν το πρελούδιο. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δείχνουν προς την κορύφωση της τελευταίας πράξης».
Με πιο απλά λόγια, αυτό που διαγράφεται από τις παραπάνω εκτιμήσεις είναι το περιθώριο ελιγμών και διαπραγμάτευσης που διέθετε και εξακολουθεί να διαθέτει η Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου - Παπαδήμου - Σαμαρά προφανώς δεν αναζήτησαν κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης ακολουθώντας τις εντολές του Τόμσεν και του Τράα και τινάζοντας στον αέρα την ελληνική οικονομία, την κοινωνία, αλλά και το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Είναι προφανές ότι η πραγματικότητα απεχθάνεται το κενό και υπό αυτήν την έννοια η διαδικασία ανασύστασης του πολιτικού σκηνικού έχει ήδη αρχίσει, βρίσκεται σε εξέλιξη και θα αποκαλύπτεται όσο πλησιάζουμε στην κάλπη. Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου είναι μια άριστη ευκαιρία για να μπουν τα θεμέλια υπό μια ουσιαστική προϋπόθεση: Οι πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν την ψήφο του κόσμου να τον αντιμετωπίσουν με τη μέγιστη δυνατή ειλικρίνεια και σαφήνεια...
Το νέο σκηνικό
Η νέα πολιτική σκηνή της χώρας δεν μπορεί παρά να οικοδομηθεί γύρω από τη συζήτηση και τα ερωτήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία σχετικά με την πολιτική του μνημονίου. Κι αυτό επειδή το μνημόνιο είναι μέχρι και αυτή τη στιγμή η μόνη κατατεθειμένη πρόταση διακυβέρνησης της χώρας.
Η πρώτη απάντηση που ήδη έχει δώσει ο ελληνικός λαός είναι τόσο σαφής κατά του μνημονίου, που εξαναγκάζει τις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες το υποστήριξαν ως ευαγγέλιο να μιλούν εν χορώ για την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσής του. Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί με... ενδιαφέρον τις φιλότιμες προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. να βάψουν τον κατάμαυρο νεοφιλελεύθερό τους εαυτό λευκό και αμόλυντο (αντιμνημονιακό).
Κάπως έτσι, προφανώς μεγάλη εντύπωση ως προς τη συνέπεια των διακηρύξεών του προκάλεσε χθες η είδηση περί επανόδου της ακραιφνούς και συνεπούς υπέρ του μνημονίου Ντόρας στη Ν.Δ. του Σαμαρά, ο οποίος θέλει, λέει, να επαναδιαπραγματευθεί...
Ωστόσο, μεγαλύτερη σημασία από τους ιδιοτελείς πολιτικούς ελιγμούς των κατάλοιπων του παρελθόντος έχουν οι σαφείς, ξεκάθαρες και επεξεργασμένες προτάσεις αυτών που θέλουν να προβάλουν την εναλλακτική διέξοδο, καλλιεργώντας την ελπίδα. Όσοι, λοιπόν, υποστηρίζουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος, θα πρέπει να τον υποδείξουν κοστολογημένο και με σαφήνεια. Με άλλα λόγια:
♦ Τι σημαίνει καταγγελία του μνημονίου;
♦ Με ποια διαδικασία;
♦ Πόσο κοστίζει;
♦ Τι κινδύνους συνεπάγεται;
Ο ελληνικός λαός βρίσκεται ήδη πέρα από τα όριά του και όσοι παίξουν από εδώ και στο εξής με τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά του θα το πληρώσουν πανάκριβα...
επαφών:
♦ Πρώτο εμπόδιο ο φόβος.
♦ Δεύτερο η παραπληροφόρηση που γεννά τον φόβο.
♦ Τρίτο ο πολιτικός καιροσκοπισμός και η απάτη που τρέφουν την παραπληροφόρηση και υποδαυλίζουν τον φόβο.
Η ελληνική κοινωνία εδώ και δυόμισι χρόνια έχει ακούσει τα πάντα και μέχρι να φτάσουμε στην κάλπη θα ακούσει... ακόμη περισσότερα.
♦ Πόσες φορές έχει έρθει η δραχμή;
♦ Πόσες φορές κινδύνεψαν οι συντάξεις και οι μισθοί του Δημοσίου;
♦ Πόσες φορές έντεχνα και μεθοδικά δεν καλλιεργήθηκε ο φόβος του μονόδρομου του μνημονίου, επειδή κάθε παρέκκλιση υποτίθεται ότι θα οδηγούσε στο χάος, την καταστροφή, τη διασάλευση της εσωτερικής τάξης, την επέλαση των συμμοριτών με τα Καλάσνικοφ...
Οι επιτελείς της καταστροφής έπαιξαν το χαρτί της κινδυνολογίας και θα συνεχίσουν να το παίζουν μέχρι τις εκλογές. Ωστόσο, ήδη, μεγάλα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας έχει αντιληφθεί ότι ο μονόδρομος του μνημονίου οδηγεί τη χώρα στην άβυσσο. Με γνώμονα αυτή την πεποίθηση και με τη διάθεση να τιμωρήσει σκληρά τις πολιτικές δυνάμεις που κατέστρεψαν τη χώρα και εξαπάτησαν επανειλημμένα την ελληνική κοινωνία, διαμορφώθηκε το αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου, το οποίο κατάφερε:
♦ Να «καθαρίσει» αυτούς που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια, χρεοκόπησαν τη χώρα, την οδήγησαν στα μνημόνια και το ξεπούλημα...
♦ Να υπενθυμίσει στους Ευρωπαίους και λοιπούς αξιότιμους τοκογλύφους δανειστές και επόπτες ότι οι χώρες κυβερνώνται από εκλεγμένους υπευθύνους απέναντι στον λαό και όχι από μαριονέτες των ομολογιούχων.
♦ Να απαιτήσει την αλλαγή πορείας της χώρας και την επιστροφή της εξουσίας - κυριαρχίας εκεί όπου αυτή ανήκει. Όχι στον Ράιχενμπαχ, τον Τόμσεν και τον Τράα, αλλά στον ελληνικό λαό και την κυβέρνησή του.
Είναι προφανές ότι στις επόμενες εκλογές η ελληνική κοινωνία προσέρχεται στην κάλπη από καλύτερη αφετηρία και έχοντας την επίγνωση ότι μπορεί, έχει τη δύναμη να τινάξει στον αέρα τις πολιτικές των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, των οποίων τα αποτελέσματα, όπως όλοι πια βλέπουν, βιώνουν και παραδέχονται, είναι καταστροφικά και αδιέξοδα.
Υπό αυτή την έννοια, το πρώτο βήμα για να ξεπεραστεί το πρώτο εμπόδιο, ο φόβος, έχει ήδη γίνει.
Το δεύτερο εμπόδιο έχει να κάνει με τη συστηματική, οργανωμένη και καθοδηγούμενη από την τρόικα και τους εγχώριους υποτακτικούς της παραπληροφόρηση. Κεντρικό σημείο αυτής της παραπληροφόρησης είναι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και την ευρωζώνη και μάλιστα τώρα, μέσα στην ασταθή προεκλογική περίοδο.
Ωστόσο μια καλύτερη και πιο προσεκτική παρακολούθηση των όσων ειδικότερα από εμάς γράφουν και αναλύουν στον ξένο Τύπο είναι αρκετή για να αντιληφθεί και ο πιο... ανυποψίαστος ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι μόνο μια πτυχή της γενικότερης βαθιάς κρίσης της ευρωζώνης.
«Άνευ σημασίας»
Χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος με τον οποίο το κορυφαίο οικονομικό πρακτορείο (και όχι μόνο) ειδήσεων Bloomberg περιγράφει το θυελλώδες ευρωπαϊκό σκηνικό υπογραμμίζοντας ότι «αν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ, η καταστροφή της θα είναι άνευ σημασίας» μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει...Σε ανάλογο μήκος κύματος το αμερικανικό Stratfor («σκιώδης CIA» για τους... φίλους του) διαπιστώνει:
«Η τελευταία πράξη της Ευρώπης θα είναι πολιτική - όχι οικονομική - και ήδη τη βλέπουμε να αρχίζει. Στο επίκεντρό της βρίσκονται η εθνική κυριαρχία, η ταξική επίγνωση και ο έλεγχος της εθνικής μοίρας. Δεν είναι μια άγνωστη Ευρώπη, δεν είναι όμως και μια Ευρώπη που οι Ευρωπαίοι περίμεναν ότι θα ξαναδούν. Όμως, βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή. Η Γαλλία και η Ελλάδα δεν είναι καν το πρελούδιο. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δείχνουν προς την κορύφωση της τελευταίας πράξης».
Με πιο απλά λόγια, αυτό που διαγράφεται από τις παραπάνω εκτιμήσεις είναι το περιθώριο ελιγμών και διαπραγμάτευσης που διέθετε και εξακολουθεί να διαθέτει η Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου - Παπαδήμου - Σαμαρά προφανώς δεν αναζήτησαν κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης ακολουθώντας τις εντολές του Τόμσεν και του Τράα και τινάζοντας στον αέρα την ελληνική οικονομία, την κοινωνία, αλλά και το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Είναι προφανές ότι η πραγματικότητα απεχθάνεται το κενό και υπό αυτήν την έννοια η διαδικασία ανασύστασης του πολιτικού σκηνικού έχει ήδη αρχίσει, βρίσκεται σε εξέλιξη και θα αποκαλύπτεται όσο πλησιάζουμε στην κάλπη. Το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιουνίου είναι μια άριστη ευκαιρία για να μπουν τα θεμέλια υπό μια ουσιαστική προϋπόθεση: Οι πολιτικές δυνάμεις που διεκδικούν την ψήφο του κόσμου να τον αντιμετωπίσουν με τη μέγιστη δυνατή ειλικρίνεια και σαφήνεια...
Το νέο σκηνικό
Η νέα πολιτική σκηνή της χώρας δεν μπορεί παρά να οικοδομηθεί γύρω από τη συζήτηση και τα ερωτήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία σχετικά με την πολιτική του μνημονίου. Κι αυτό επειδή το μνημόνιο είναι μέχρι και αυτή τη στιγμή η μόνη κατατεθειμένη πρόταση διακυβέρνησης της χώρας.
Η πρώτη απάντηση που ήδη έχει δώσει ο ελληνικός λαός είναι τόσο σαφής κατά του μνημονίου, που εξαναγκάζει τις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες το υποστήριξαν ως ευαγγέλιο να μιλούν εν χορώ για την ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσής του. Η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί με... ενδιαφέρον τις φιλότιμες προσπάθειες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. να βάψουν τον κατάμαυρο νεοφιλελεύθερό τους εαυτό λευκό και αμόλυντο (αντιμνημονιακό).
Κάπως έτσι, προφανώς μεγάλη εντύπωση ως προς τη συνέπεια των διακηρύξεών του προκάλεσε χθες η είδηση περί επανόδου της ακραιφνούς και συνεπούς υπέρ του μνημονίου Ντόρας στη Ν.Δ. του Σαμαρά, ο οποίος θέλει, λέει, να επαναδιαπραγματευθεί...
Ωστόσο, μεγαλύτερη σημασία από τους ιδιοτελείς πολιτικούς ελιγμούς των κατάλοιπων του παρελθόντος έχουν οι σαφείς, ξεκάθαρες και επεξεργασμένες προτάσεις αυτών που θέλουν να προβάλουν την εναλλακτική διέξοδο, καλλιεργώντας την ελπίδα. Όσοι, λοιπόν, υποστηρίζουν ότι υπάρχει άλλος δρόμος, θα πρέπει να τον υποδείξουν κοστολογημένο και με σαφήνεια. Με άλλα λόγια:
♦ Τι σημαίνει καταγγελία του μνημονίου;
♦ Με ποια διαδικασία;
♦ Πόσο κοστίζει;
♦ Τι κινδύνους συνεπάγεται;
Ο ελληνικός λαός βρίσκεται ήδη πέρα από τα όριά του και όσοι παίξουν από εδώ και στο εξής με τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά του θα το πληρώσουν πανάκριβα...
Read more: http://www.oparlapipas.com/2012/05/blog-post_945.html#ixzz1vJIBKBP9
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου