Ανοίξτε την πόρτα ρε!!
Το άκουσα και συγκλονίστηκα. Ήδη οι εικόνες κάνουν τον γύρο του κόσμου. Οι συνταξιούχοι κτυπούν την πόρτα του υπουργού για να του πουν ότι δεν αντέχουν άλλο, ότι τα μέτρα τους παίρνουν τη ζωή και εκείνος δεν ανοίγει.
Ξαφνικά ακούγεται σαν απ τον τάφο μια στεντόρεια φωνή.
-Ανοίξτε την πόρτα συνταξιούχοι εδώ!!!
Δηλαδή. -Ανοίξτε την πόρτα ρε!! Συνταξιούχοι εδώ δεν είναι όποιος κι όποιος!!
-Ανοίξτε την πόρτα ρε καθίκια της κάλπης και υπάλληλοι της Τρόικας εδώ είναι αυτοί που σας πληρώνουν!!!
-Ανοίξτε την πόρτα ρε αλήτες εδώ είναι ό,τι πιο άξιο και σεβαστό διαθέτει η ζωή. Εδώ είναι οι συνταξιούχοι της. Εδώ είναι αυτοί που μόχθησαν και πόνεσαν, αυτοί που σας γέννησαν και σας μεγάλωσαν και τώρα αποσύρθηκαν για να ξαποστάσουν και να πεθάνουν ήσυχοι και αξιοπρεπείς..
-Ανοίξτε την πόρτα ρε λαμόγια με τα λερωμένα σώβρακα συνταξιούχοι εδώ!! Εδώ είναι η ίδια η ζωή που θέλει ακόμα να ζήσει ρεεεεεεε!!!
Η φωνή του συνταξιούχου διαπερνάει το σώμα μας και αγγίζει βαθειά την όποια ανθρώπινη ουσία μας έχει απομείνει. Ονειρεύομαι πότε θάρθει εκείνη η άγια μέρα όπου θα ακουστεί η μεγάλη φωνή που θα επανακκινήσει το όνειρο και την ελπίδα.
-Ανοίξτε την πόρτα ρε!!! Πολίτες εδώ!!! Δεν είμαστε όποιοι κι όποιοι.. Πολίτες εδώ ρεεεεεε!!!!!!! Τότε μόνο τότε θα γυρίσει ο τροχός. Αν κάποτε γίνουμε οι πολίτες της πολιτείας μας. Αμήν…
http://sofistis.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου