(Πεμ. 7/11/13 -
Toυ ΘΕΜΗ ΤΖΗΜΑ*
Τις χειροπέδες στην ΕΡΤ- κυριολεκτικά και μεταφορικά- τις έβαλε η κυβέρνηση για την εφαρμογή του νόμου κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Το γεγονός ότι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου βάσει της οποίας έκλεισε η ΕΡΤ, όχι μόνο ήταν αντισυνταγματική από κάθε άποψη αλλά και ότι δεν κυρώθηκε ποτέ από τη Βουλή και άρα έπαψε να ισχύει και να παράγει έννομα αποτελέσματα είναι προφανώς αδιάφορο για την κυβέρνηση. Αδιάφορο και ότι η ΕΛΑΣ δεν έχει κανένα δικαίωμα να καταλαμβάνει το ραδιομέγαρο.
Νόμιμο για την κυβέρνηση άλλωστε είναι οτιδήποτε είτε διασώζει την επιβίωσή της, είτε διασφαλίζει τα συμφέροντα των συμφερόντων που υπηρετεί, με τελευταίο παράδειγμα την περίπτωση των ψηφιακών συχνοτήτων. Η νομιμότητα έχει γίνει μετά τις «μεταρρυθμίσεις» το νέο καθεστωτικό κλωτσοσκούφι.
Οι χειροπέδες αντί λουκέτου απλά αποδεικνύουν ότι η κλίκα Σαμαρά χάρη –και-στην προφανή της ανικανότητα μπορεί να μας προσφέρει ισχυρούς και ξεκάθαρους συμβολισμούς.
Αυτό που είναι σημαντικότερο ωστόσο είναι πως η διαχείριση του ζητήματος της ΕΡΤ αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση περιέρχεται σε ολοένα πιο απελπιστική θέση, αποσυντιθέμενη εσωτερικά και παρά τη συνοχή της συνενοχής.
Από την αδυναμία της να τονώσει τη θεωρεία των δύο άκρων παρά την επιστράτευση του παρακράτους έως την ψηφοφορία για τις ψηφιακές συχνότητες, όπου χρειάστηκε να επιστρατευθεί η εφεδρεία της ΔΗΜΑΡ και από την αστυνομική κατάληψη της ΕΡΤ έως –και κυρίως- τις διαπραγματεύσεις για τα νέα μέτρα, η συγκυβέρνηση δείχνει ότι η φάση μακρόσυρτης κατάρρευσής της που ξεκίνησε με το μαύρο στην ΕΡΤ επιταχύνεται.
Η γρηγορότερη από αυτή που περίμενε το κατεστημένο αποσύνθεση της μνημονιακής συγκυβέρνησης προκαλεί άγχος και ανησυχία στους επιχειρηματικούς κύκλους που στήριξαν αναφανδόν τη λύση Σαμαρά. Γι' αυτό και η συγκυβέρνηση γίνεται ολοένα πιο αυταρχική απέναντι σε κάθε αμφισβήτηση της πολιτικής, δρώντας ως ο μεγάλος προβοκάτορας από τη μια και προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα από την άλλη που θα δεσμεύουν την όποια μελλοντική κυβέρνηση που θα έχει στον πυρήνα της την αριστερά.
Απέναντι σε αυτούς τους επικίνδυνους σπασμούς της καταρρέουσας συγκυβέρνησης υπάρχουν δύο βασικοί άξονες αντίστασης: πρώτον, η αντιπολίτευση συνολικά να ξεκαθαρίσει ότι όχι μόνο τα μνημόνια αλλά και οι παράνομες κυβερνητικές αποφάσεις που έμμεσα ή άμεσα συνδέονται με αυτά, από το κλείσιμο της ΕΡΤ, την ίδρυση της ΝΕΡΙΤ και το χάρισμα των ψηφιακών συχνοτήτων, έως τις ιδιωτικοποιήσεις θα ανατραπούν την επομένη της σύγκλησης της νέας Βουλής. Ειδικά στο θέμα της ΕΡΤ πρέπει να καταστεί σαφές ότι η ΕΡΤ θα ξαναλειτουργήσει και ότι μάλιστα θα υπάρξει γενική εκκαθάριση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου και συγκρότησή του από την αρχή.
Από την άλλη, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων που στη μετωπική τους εκδοχή των γενικών απεργιών- παρωδιών της ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ αποτυγχάνουν πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε διαρκείς, πολύμορφες, αποκεντρωμένες και στοχευμένες κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα που θα συντηρήσουν την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, θα την εξαντλήσουν και εν τέλει θα τη ρίξουν. Για κάθε κτίριο που θα καταλαμβάνουν διά των ΜΑΤ οι μνημονιακοί ένας δρόμος, μια πλατεία, ένας χώρος δουλειάς, μια σχολή πρέπει να γίνονται κέντρα αντίστασης.
Αυτό που είναι σημαντικότερο ωστόσο είναι πως η διαχείριση του ζητήματος της ΕΡΤ αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση περιέρχεται σε ολοένα πιο απελπιστική θέση, αποσυντιθέμενη εσωτερικά και παρά τη συνοχή της συνενοχής.
Από την αδυναμία της να τονώσει τη θεωρεία των δύο άκρων παρά την επιστράτευση του παρακράτους έως την ψηφοφορία για τις ψηφιακές συχνότητες, όπου χρειάστηκε να επιστρατευθεί η εφεδρεία της ΔΗΜΑΡ και από την αστυνομική κατάληψη της ΕΡΤ έως –και κυρίως- τις διαπραγματεύσεις για τα νέα μέτρα, η συγκυβέρνηση δείχνει ότι η φάση μακρόσυρτης κατάρρευσής της που ξεκίνησε με το μαύρο στην ΕΡΤ επιταχύνεται.
Η γρηγορότερη από αυτή που περίμενε το κατεστημένο αποσύνθεση της μνημονιακής συγκυβέρνησης προκαλεί άγχος και ανησυχία στους επιχειρηματικούς κύκλους που στήριξαν αναφανδόν τη λύση Σαμαρά. Γι' αυτό και η συγκυβέρνηση γίνεται ολοένα πιο αυταρχική απέναντι σε κάθε αμφισβήτηση της πολιτικής, δρώντας ως ο μεγάλος προβοκάτορας από τη μια και προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα από την άλλη που θα δεσμεύουν την όποια μελλοντική κυβέρνηση που θα έχει στον πυρήνα της την αριστερά.
Απέναντι σε αυτούς τους επικίνδυνους σπασμούς της καταρρέουσας συγκυβέρνησης υπάρχουν δύο βασικοί άξονες αντίστασης: πρώτον, η αντιπολίτευση συνολικά να ξεκαθαρίσει ότι όχι μόνο τα μνημόνια αλλά και οι παράνομες κυβερνητικές αποφάσεις που έμμεσα ή άμεσα συνδέονται με αυτά, από το κλείσιμο της ΕΡΤ, την ίδρυση της ΝΕΡΙΤ και το χάρισμα των ψηφιακών συχνοτήτων, έως τις ιδιωτικοποιήσεις θα ανατραπούν την επομένη της σύγκλησης της νέας Βουλής. Ειδικά στο θέμα της ΕΡΤ πρέπει να καταστεί σαφές ότι η ΕΡΤ θα ξαναλειτουργήσει και ότι μάλιστα θα υπάρξει γενική εκκαθάριση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου και συγκρότησή του από την αρχή.
Από την άλλη, οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων που στη μετωπική τους εκδοχή των γενικών απεργιών- παρωδιών της ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ αποτυγχάνουν πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε διαρκείς, πολύμορφες, αποκεντρωμένες και στοχευμένες κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα που θα συντηρήσουν την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, θα την εξαντλήσουν και εν τέλει θα τη ρίξουν. Για κάθε κτίριο που θα καταλαμβάνουν διά των ΜΑΤ οι μνημονιακοί ένας δρόμος, μια πλατεία, ένας χώρος δουλειάς, μια σχολή πρέπει να γίνονται κέντρα αντίστασης.
*Πηγή: tvxs.gr
Πέμπτη 7 Νομεβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου