ΟΙ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ

Μια υποσέλιδη σημείωση με ψιλά γράμματα στο ευρετήριο δίνει το στίγμα του βιβλίου «Πως λειτουργεί ο Κόσμος», του Νόαμ Τσόμσκι, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος: «Το λήμμα «Βία» δεν περιλαμβάνεται στο Ευρετήριο, επειδή συναντάται πολύ συχνά σε όλο το βιβλίο» σημειώνει η μεταφράστρια Μαρία- Αριάδνη Αλαβάνου. Πράγματι. Στην έκδοση αυτή, η βία διατρέχει τις 418 σελίδες του παγκοσμίου φήμης … «αντιαμερικανού» αμερικανού διανοητή. Και, βεβαίως, πρόκειται για αποκάλυψη της πλανητικής βίας που ασκεί η υπερδύναμη πατρίδα του όχι μόνο ως έκφραση του ηγεμονικού της ρόλου πέραν των αρχών του Ο.Η.Ε, αλλά και της μιντιακής βίας που ασκούν τα ελεγχόμενα από τους ισχυρούς οικονομικούς κύκλους Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, της βίας των στρατιωτικών επιχειρήσεων που εξαγγέλλουν οι Πρόεδροι κατά ορισμένων μόνο κρατών - εμπόρων ναρκωτικών και της βίας κατά των εργαζομένων που οδηγούνται στη φτώχεια για να επιτευχθεί η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Ο εν λόγω τόμος αποτελεί συνόψιση των εξής τεσσάρων βιβλίων του: Το «Τι πραγματικά θέλει ο Μπάρμπα Σαμ», που εστιάζει στην εξωτερική πολιτική διαπλανητικής κυριαρχίας των ΗΠΑ. Το «Οι λίγοι που ευημερούν και οι πολλοί που δυσανασχετούν» όπου αναλύει τη σημερινή παγκόσμια οικονομία με τα « οικονομικά θαύματα», τις τραγωδίες και το ρατσισμό του Τρίτου Κόσμου. Το «Μυστικά, ψέματα και δημοκρατία», στο οποίο ασχολείται με το ρόλο της CIA , τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και τις παγκόσμιες ανισότητες. Και «Το κοινό καλό» όπου πραγματεύεται τα ζητήματα της ισότητας, της ελευθερίας, των Μέσων Ενημέρωσης και του μύθου γύρω από το χρέος του Τρίτου Κόσμου. Όπως τονίζει στον πρόλογο ο επιμελητής της έκδοσης Άρθουρ Νάιμαν, ο Τσόμσκι είναι ίσως ο μοναδικός εν ζωή συγγραφέας του οποίου τα κείμενα επικαλούνται παγκοσμίως ομιλητές και συγγραφείς. Συγκεκριμένα, έρχεται όγδοος στη σειρά μετά τους Μαρξ, Λένιν, Αριστοτέλη, Πλάτωνα, Φρόιντ και τη Βίβλο! «Εξαιρετικά αγαπητός στο εξωτερικό, είναι ο πιο σημαντικός επικριτής των κοινωνικών δεινών στον κόσμο, αλλά στις ΗΠΑ οι πολιτικές του ιδέες βρίσκονται στο περιθώριο, όντας κάτι σαν τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, επιβεβαιώνοντας το απόφθεγμα  …ουδείς προφήτης στο τόπο του» γράφει ο επιμελητής, ο οποίος εμπλούτισε αυτή τη συλλογή ενσωματώνοντας πολύωρες ομιλίες του σε εναλλακτικά ραδιόφωνα και αμφιθέατρα που απομαγνητοφωνεί από το 1986 μέχρι σήμερα ο συνεργάτης του καθηγητή γλωσσολογίας Ντέιβιντ Μπαρσαμιάν. Ο Τσόμσκι λέει στους συμπατριώτες του πικρές αλήθειες. Ξεκινώντας από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο εξηγεί με πιο τρόπο οι δημοκρατικές Ηνωμένες Πολιτείες αναδείχθηκαν σε πλανητική υπερδύναμη εφαρμόζοντας τη στρατηγική ανάσχεσης του κομμουνισμού, «προστατεύοντας» παράλληλα τη βιομηχανική Δυτική Ευρώπη, τις πρώτες ύλες στο χώρο της Μέσης Ανατολής και του Τρίτου Κόσμου. Κάνοντας μια επισκόπηση στις επεμβάσεις της Ουάσινγκτον για έλεγχο της Ευρώπης διεξέρχεται και την περίπτωση της Ελλάδας σε λιγότερο από μία σελίδα γράφοντας: «Στην Ελλάδα βρετανικά στρατεύματα εισέβαλαν στη χώρα μόλις αποσύρθηκαν οι Ναζί, επέβαλαν ένα διεφθαρμένο καθεστώς που προκάλεσε την αντίσταση του λαού, αλλά η Βρετανία, εν μέσω της μεταπολεμικής παρακμής της, δεν ήταν σε θέση να διατηρήσει τον έλεγχο. Το 1947 μπήκαν στο παιχνίδι οι ΗΠΑ υποστηρίζοντας έναν δολοφονικό πόλεμο που είχε ως αποτέλεσμα 160.000 νεκρούς». Σταχυολογώντας σημεία από το πόνημα, εντοπίσαμε μερικά ενδεικτικά κομμάτια που απευθύνονται στο αμερικανικό κοινό στο οποίο πασχίζει να δείξει τον κυνισμό του αμερικανικού φιλελευθερισμού: «Ωστόσο δεν έλειπε από την πολιτική των ΗΠΑ η συμπόνια για τους φτωχούς. Για παράδειγμα, στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο πρέσβης μας στην Κόστα Ρίκα συνέστησε στη United Fruit Company, η οποία στην ουσία κυβερνούσε τη χώρα, να εφαρμόσει κάποιες … διακοσμητικές πολιτικές, όπως τις χαρακτήριζε σε έγγραφό του προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ .αι ο υπουργός Τζον Φόστερ Ντάλες συμφώνησε γράφοντας προς τον Πρόεδρο Αϊζενχάουερ ότι για να κρατήσουμε πειθαρχημένους τους Λατινοαμερικανούς «πρέπει να τους χαϊδέψουμε λιγουλάκι και να τους κάνουμε να πιστέψουν ότι τρέφουμε αισθήματα στοργής γι΄ αυτούς». Εξετάζοντας την εισβολή στο Ιράκ παραδέχεται ότι ο «Σαντάμ Χουσεΐν ήταν ένας δολοφόνος και κακοποιός – όπως ακριβώς και πριν από το Πόλεμο, όταν ήταν φίλος και ευνοούμενος εμπορικός εταίρος μας». Και προχωρεί παραπέρα: «Η εισβολή στο Κουβέιτ ήταν σαφώς μια θηριωδία, αλλά δεν υπερέβαινε τα πλαίσια πολλών παρόμοιων εγκλημάτων που είχαν διαπράξει οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους». Ως παράδειγμα αναφέρει την εισβολή της Ινδονησίας στο Ανατολικό Τιμόρ και την προσάρτησή του με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον και των συμμάχων τους που είχε σαν αποτέλεσμα να σφαγεί το ¼ των 700.000 ψυχών. Σφαγή αναλογικά μεγαλύτερη και αυτή του Πολ Ποτ στην Καμπότζη . Για τις αντισοβιετικές εξεγέρσεις του 1980 στο ανατολικό μπλοκ ισχυρίζεται ότι «η ΕΣΣΔ όχι μόνο επέτρεψε να αναπτυχθούν λαϊκά κινήματα, αλλά στην πραγματικότητα τα ενθάρρυνε… Αυτό δεν συνέβη επειδή οι Σοβιετικοί ήταν καλοί άνθρωποι- οδηγήθηκαν σ΄ αυτό από εσωτερικές αναγκαιότητες. Στη χώρα μας ο Βάτσβαλ Χάβελ – πρώην πολιτικός κρατούμενος που έγινε πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας - δεν θα ριχνόταν στη φυλακή. Κάλλιστα θα μπορούσε να είχε κοπεί κομματάκια και τα απομεινάρια του να είχαν αφεθεί στο χαντάκι κάποιου δρόμου». Εντυπωσιακή είναι η αποκάλυψη του ρόλου των Μέσων Ενημέρωσης στην αλλαγή της ατζέντας των ενδιαφερόντων της κοινής γνώμης. Όταν εξέλιπε η Σοβιετική «Αυτοκρατορία του Κακού», εξαπολύθηκε από τα ΜΜΕ και από τον Πρόεδρο Μπους αιφνίδια επίθεση κατά των Λατινοαμερικάνων εμπόρων ναρκωτικών. Τον Σεπτέμβριο του 1989 το Associated Press πρόβαλε περισσότερα ρεπορτάζ για τα ναρκωτικά απ΄ ότι για τη Λατινική Αμερική, την Ασία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική μαζί. Τότε η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θεωρούσε το έλλειμμα του προϋπολογισμού ως το μεγαλύτερο πρόβλημα και μόνο το 3% κατονόμαζε τα ναρκωτικά. Μετά την ολομέτωπη μιντιακή επίθεση η αγωνία για τον προϋπολογισμό πήρε την κατιούσα στις δημοσκοπήσεις και το …άγχος για τη βλάβη που προκαλούν τα ναρκωτικά εκτοξεύθηκε στο 40-45%. Ο νέος εχθρός- τα ναρκωτικά- παρέχει κάλυψη για επεμβάσεις και στρατιωτική παρουσία. «Αυτό δεν σημαίνει ότι η κατάχρηση ουσιών δεν αποτελεί σοβαρό πρόβλημα» σπεύδει να τονίσει ο διανοητής. Όμως, αμέσως μετά, παρουσιάζει στοιχεία: Την ίδια εποχή του πολέμου κατά των ναρκωτικών το επιτελείο του υπουργού Οικονομικών οργάνωσε μια ακρόαση στην Ουάσινγκτον για να εξετάσει το αίτημα μεγάλης καπνοβιομηχανίας που απαιτούσε από την κυβέρνηση Μπους να επιβάλουν οι ΗΠΑ κυρώσεις στην Ταϋλάνδη ως αντίποινα στην προσπάθεια της κυβέρνησης να περιορίσει τη διαφήμιση προϊόντων καπνού. Ο Νόαμ Τσόμσκι, ο πασίγνωστος εβραϊκής καταγωγής καθηγητής φιλοσοφίας και γλωσσολογίας, με δεκάδες βιβλία, αμέτρητες διακρίσεις, 37 ακαδημαϊκούς τίτλους, έχει προσκληθεί να μιλήσει στην κρατική ραδιοφωνία των ΗΠΑ μόνο 2 φορές σε 25 χρόνια! Γι΄ αυτό και τα βιβλία του είναι η προσωπική του ραδιοφωνία. Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ