Ύφεση και το 2014, διογκώνονται οι δυσκολίες για ΠΑΣΟΚ-ΝΔ
Καθώς είμαστε στο 2014 έχει ξε­κινήσει η Ελ­λη­νι­κή προ­ε­δρία, τα πράγ­μα­τα για τους από τα πάνω 
δεν είναι κα­θό­λου ρό­δι­να και κα­θό­λου ελεγ­χό­με­να. Η κυ­βέρ­νη­ση και η τρόι­κα βρί­σκο­νται ενώ­πιον
 τρα­γι­κών μα­κρο­οι­κο­νο­μι­κών απο­τε­λε­σμά­των που οι ίδιοι δη­μιούρ­γη­σαν με την πο­λι­τι­κή που επέ­βα­λαν.
 Λένε ότι οι οι­κο­νο­μι­κοί δεί­κτες θα βελ­τιω­θούν το 2014, αλλά αυτά τα έχουν ξα­να­πεί πολ­λά­κις. 
Αντί­θε­τα από τις προ­βλέ­ψεις τους, ήδη πολ­λοί ορ­γα­νι­σμοί προ­βλέ­πουν ότι ούτε το 2014 δεν
 θα υπάρ­ξει καμία ανά­πτυ­ξη: Η Morgan Stanley προ­βλέ­πει μη­δε­νι­κούς ρυθ­μούς ανά­πτυ­ξης, 
η Moody’s προ­βλέ­πει ύφεση 0,5%, ο ΟΟΣΑ βλέ­πει επί­σης ύφεση 0,4%, ενώ ακόμη και το Συμ­βού­λιο 
των Οι­κο­νο­μι­κών Εμπει­ρο­γνω­μό­νων της Μέρ­κελ βλέ­πει ύφεση 1,3%, απο­κλί­νο­ντας κατά 3,5 δισ. από
 τις προ­βλέ­ψεις της τρόι­κας. Ακόμη πιο δυ­σμε­νής είναι η πρό­βλε­ψη της Citi που προ­βλέ­πει ύφεση 1,9% 
για το 2014 και επι­πλέ­ον ύφεση 0,5% και το 2015.
Χωρίς συ­ναί­νε­ση
Ωστό­σο και η κυ­βέρ­νη­ση και η τρόι­κα συ­νε­χί­ζουν στην ίδια γραμ­μή, όχι από πα­ρα­λο­γι­σμό, αλλά από 
συμ­φέ­ρον. Σε οι­κο­νο­μι­κό επί­πε­δο υπάρ­χουν κέρδη δε­κά­δων δισ. ευρώ για τους δα­νει­στές από αυτό 
το διαρ­κές αλι­σβε­ρί­σι δα­νεί­ων και απο­πλη­ρω­μής τους εκ μέ­ρους της Ελ­λά­δας. Κέρ­δος έχει όμως και 
το ελ­λη­νι­κό κε­φά­λαιο, τόσο σε άμεσο επί­πε­δο με την αύ­ξη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας αρ­κε­τών εται­ριών (όσων
 επι­βιώ­νουν τε­λι­κά από τις πα­ρά­πλευ­ρες απώ­λειες του πο­λέ­μου τους) όσο και σε μα­κρο­πρό­θε­σμο 
επί­πε­δο καθώς οι Έλ­λη­νες κα­πι­τα­λι­στές, με αφορ­μή το μνη­μό­νιο, πα­γιώ­νουν την εξα­γω­γή 
με­γα­λύ­τε­ρης υπε­ρα­ξί­ας από τους ερ­γα­ζό­με­νους μέσω της κα­τάρ­ρευ­σης των μι­σθών και των άλλων 
ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτή­σε­ων.
Αυτή η πο­λι­τι­κή επι­λο­γή του ευ­ρω­παϊ­κού –και συ­να­κό­λου­θα και του ελ­λη­νι­κού– κε­φα­λαί­ου συ­μπιέ­ζει 
διαρ­κώς προς τη διά­λυ­ση ή την από­λυ­τη με­τάλ­λα­ξη τα κόμ­μα­τα δια­χεί­ρι­σης, όπως τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ,
 που είχαν δη­μιουρ­γη­θεί σε άλλη φάση του κα­πι­τα­λι­σμού έχο­ντας με­τα­ξύ άλλων ως κύρια λει­τουρ­γία 
τους και την εν­σω­μά­τω­ση με­γά­λων τμη­μά­των του λαού εντός του συ­στή­μα­τος. Τα κόμ­μα­τα αυτά, και 
ιδιαί­τε­ρα το ΠΑΣΟΚ, δεν είχαν οι­κο­δο­μη­θεί για να υπη­ρε­τή­σουν μια πο­λι­τι­κή ανοι­κτής κλο­πής του 
ση­με­ρι­νού (μι­σθοί-συ­ντά­ξεις, θέ­σεις ερ­γα­σί­ας), του χθε­σι­νού (ακί­νη­τα) και του αυ­ρια­νού (συσ­σώ­ρευ­ση
 ατέ­λειω­των φόρων) ει­σο­δή­μα­τος των ερ­γα­ζό­με­νων μαζών. 
Εκτός από τη με­γά­λη μάζα των ερ­γα­ζο­μέ­νων, τα κόμ­μα­τα αυτά έρ­χο­νται σε πρω­το­φα­νή ρήξη με 
με­σο­στρώ­μα­τα. Συ­νο­λι­κά η συ­γκυ­βέρ­νη­ση φαί­νε­ται ότι δεν μπο­ρεί να εξα­σφα­λί­σει τη συ­ναί­νε­ση εκεί­νης

  της κρί­σι­μης μάζας κό­σμου που απαι­τεί­ται ώστε να λει­τουρ­γεί μα­κρο­πρό­θε­σμα το σύ­στη­μα. 
Διά­λυ­ση ΠΑΣΟΚ
Αυτή η έλ­λει­ψη συ­ναί­νε­σης φαί­νε­ται πιο ανά­γλυ­φα από το γε­γο­νός ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι και 
οι μι­κρο­με­σαί­οι δεν πλη­ρώ­νουν τους φό­ρους τους σε μα­ζι­κό πια επί­πε­δο: στα τέλη Οκτω­βρί­ου 2013 
τα φυ­σι­κά πρό­σω­πα που χρω­στού­σαν στο κρά­τος (δηλ. είχαν λη­ξι­πρό­θε­σμες οφει­λές) είχαν φτά­σει 
στα 2.695.000 αν­θρώ­πους, δηλ. απο­τε­λού­σαν ένα τε­ρά­στιο πο­σο­στό του οι­κο­νο­μι­κά ενερ­γού 
πλη­θυ­σμού της χώρας. Όμως και ο αριθ­μός των επι­χει­ρή­σε­ων που έχουν λη­ξι­πρό­θε­σμες οφει­λές 
προς το Δη­μό­σιο αυ­ξή­θη­κε με δρα­μα­τι­κό ρυθμό (για την ακρί­βεια κατά 228%!) το πρώτο δε­κά­μη­νο του 
έτους.  Είναι γι’ αυτό το λόγο, εξάλ­λου, που η τρόι­κα δεν απο­δέ­χε­ται την πρό­βλε­ψη του υπουρ­γεί­ου 
Οι­κο­νο­μι­κών, ότι μπο­ρούν να ει­σπρα­χθούν 2,65 δισ. ευρώ από τη νέα φο­ρο­λη­στεία επί των ακι­νή­των.
Αυτή η αδυ­να­μία κάνει το ΠΑΣΟΚ να θε­ω­ρεί­ται ήδη τε­λειω­μέ­νη υπό­θε­ση: Στις δη­μο­σκο­πή­σεις είναι 
έκτο κόμμα (πα­ρό­τι ο αρ­χη­γός του είναι αντι­πρό­ε­δρος της κυ­βέρ­νη­σης και υπ. Εξω­τε­ρι­κών). 
Με­γα­λο­στε­λέ­χη αμ­φι­σβη­τούν ανοι­κτά τις επι­λο­γές της ηγε­σί­ας. Έντε­κα νυν και πρώην βου­λευ­τές και 
υφυ­πουρ­γοί (Σα­χι­νί­δης, Μω­ρα­ΐ­της, Πε­τα­λω­τής κ.ά.) με ανα­κοί­νω­σή τους κα­ταγ­γέλ­λουν τους χει­ρι­σμούς 
της. Κά­ποια άλλα στε­λέ­χη, όπως οι ευ­ρω­βου­λευ­τές Ά. Πο­δη­μα­τά, Μ. Κοππά και Σπ. Δα­νέλ­λης, 
πα­ρα­βρέ­θη­καν στο συ­νέ­δριο της ΔΗΜΑΡ δί­νο­ντας σήμα απο­μά­κρυν­σης, ενώ ο πρώην υπουρ­γός 
Π. Μπε­γλί­της ανα­κοί­νω­σε την προ­σχώ­ρη­σή του στη ΔΗΜΑΡ. 
Έτσι το σχέ­διο των «58» μάλ­λον μένει ως επι­θυ­μία του Πρε­τε­ντέ­ρη και κά­ποιων κύ­κλων του κε­φα­λαί­ου
. Ο ίδιος ο Βε­νι­ζέ­λος δίνει μάχη οπι­σθο­φυ­λα­κής για τον εαυτό του χρη­σι­μο­ποιώ­ντας το κόμμα και 
την κυ­βερ­νη­τι­κή του και πο­λι­τι­κή συμ­μα­χία με την ακρο­δε­ξιά ηγε­σία της ΝΔ ως ασπί­δα απέ­να­ντι στην 
προ­ο­πτι­κή να διω­χθεί ποι­νι­κά για την υπό­θε­ση των υπο­βρυ­χί­ων.
Κρίση ΝΔ
Όμως και η ΝΔ δεί­χνει ότι χάνει πλέον τη δη­μο­σκο­πι­κή αντο­χή της αφού διέρ­ρη­ξε και αυτή τους ζω­τι­κούς
 δε­σμούς της με την κοι­νω­νι­κή της βάση. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι η ΔΑΚΕ ιδιω­τι­κού τομέα με επι­στο­λή 
της ζή­τη­σε εμ­μέ­σως από τους βου­λευ­τές της ΝΔ να μην υπερ­ψη­φί­σουν τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό. Αμέ­σως 
(ξανα)δια­γρά­φη­κε από το κόμμα ο πρό­ε­δρος της εν λόγω πα­ρά­τα­ξης, και γγ. της ΓΣΕΕ, Ν. Κιου­τσού­κης,
 ο οποί­ος ωστό­σο πέ­ρα­σε στην αντε­πί­θε­ση λέ­γο­ντας ότι «είναι εγκλη­μα­τι­κό για την κοι­νω­νία το μείγ­μα 
αυτής της πο­λι­τι­κής και δεν μπο­ρεί να πάει άλλο».
Αντί­στοι­χες από­ψεις έχουν και πολ­λοί βου­λευ­τές -ει­δι­κά όσοι έχουν εκλο­γι­κή βάση ψη­φο­φό­ρους με μικρή
 και με­σαία ιδιο­κτη­σία. 
Έτσι ο Σα­μα­ράς, πα­ρό­τι κα­τά­φε­ρε να φτά­σει στο βρα­χυ­πρό­θε­σμο στόχο του, την προ­ε­δρία της ΕΕ, έχει
 εξα­ντλή­σει τα πε­ρισ­σό­τε­ρα από τα πο­λι­τι­κά του καύ­σι­μα. Ταυ­τό­χρο­να, την ώρα που γρά­φο­νταν αυτές 
οι γραμ­μές, θα έπρε­πε να απο­φα­σί­σει τι θα κάνει με τον Βε­νι­ζέ­λο και την υπό­θε­ση των υπο­βρυ­χί­ων: 
Θα τον στή­ρι­ζε με την πα­ρου­σία του στη Βουλή ακόμη κι αν αυτό σή­μαι­νε ότι θα χρε­ω­θεί το βαρύ 
πυ­ρο­βο­λι­κό της πα­σο­κι­κής δια­φθο­ράς; Ή θα προ­τι­μού­σε να μην πα­ρα­στεί στη Βουλή, αφή­νο­ντας μόνο
 του τον αρ­χη­γό του ΠΑΣΟΚ ενά­ντια στις ορέ­ξεις όλων. Ό,τι και να έκανε η συ­γκυ­βέρ­νη­ση θα έχει υπο­στεί
 νέα φθορά. 
Προ­ο­πτι­κές
Σε αυτές τις συν­θή­κες η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπα­θεί να πε­ρά­σει τη φο­ρο­λο­γι­κή λαί­λα­πα που, με­τα­ξύ άλλων, 
φο­ρο­λο­γεί χω­ρά­φια, επι­τρέ­πει εφό­δους εφο­ρια­κών μέσα στα σπί­τια, εξό­φλη­ση του φόρου ει­σο­δή­μα­τος 
σε τρεις μήνες, αντί σε έξι, πρό­στι­μο 10% αν κά­ποιος κα­θυ­στε­ρή­σει για πάνω από δύο μήνες 
να πλη­ρώ­σει το φόρο του και πολλά άλλα αι­μο­δι­ψή. 
Ο μόνος φόρος στον οποίο κά­νουν διαρ­κώς πίσω οι μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις είναι το 20% που έχει 
απο­φα­σι­σθεί από το 2010 να επι­βάλ­λε­ται στις τη­λε­ο­πτι­κές δια­φη­μί­σεις. Ήδη ο Στουρ­νά­ρας έδωσε
τέ­ταρ­τη ανα­βο­λή για έναν ακόμη χρόνο, επα­να­βε­βαιώ­νο­ντας τη συμ­μα­χία κυ­βέρ­νη­σης και κα­να­λαρ­χών.
 Όμως η μι­ντια­κή προ­πα­γάν­δα δεν αρκεί για να σώσει την κυ­βέρ­νη­ση. Κα­νείς προ­φα­νώς δεν θα θυ­μά­ται 
σε λί­γους μήνες την ελ­λη­νι­κή προ­ε­δρία, όπως ακρι­βώς κα­νείς δεν θυ­μά­ται τη λι­θουα­νι­κή προ­ε­δρία, 
πα­ρό­τι αυτή δεν έχει λήξει ακόμη. Ο μόνος πι­θα­νός λόγος να μεί­νει στην ιστο­ρία η ελ­λη­νι­κή προ­ε­δρία, 
είναι να κα­ταρ­ρεύ­σει η κυ­βέρ­νη­ση κατά τη διάρ­κειά της.