Ελεεινό ξεπούλημα των πάντων το κυβερνητικό έργο

Το οπλοστάσιο της τρομολαγνείας, η παρωδία κεντροαριστεράς, το αγκάθι της Χ.Α. και η εκλογική προσήλωση της Αριστεράς.

 Του Δημήτρη Υφαντή

Από την εφημερίδα (δρόμος της Αριστεράς)

Είναι εξηγήσιμο για ποιο λόγο το πρωθυπουργικό κέντρο έχει πολύ περιορισμένα περιθώρια, αναβαθμίζοντας και εμπλουτίζοντας το ρεπερτόριο της ακροδεξιάς ατζέντας. Το ευνοϊκό περιβάλλον, το οποίο βαυκαλιζόταν ο Σαμαράς πως θα απολάμβανε μετά τις γερμανικές εκλογές αποδείχτηκε κόλαφος. Η κυβέρνηση αντιμετωπίζει άλλον έναν επώδυνο γύρο εκβιασμών έως την «τελική συμφωνία» που προεξόφλησε ο συνήθης μαρτυριάρης Στουρνάρας. Το κυβερνητικό οικοδόμημα «πρωτογενές πλεόνασμα, έξοδος στις αγορές, ανάκαμψη, νέα ελάφρυνση του χρέους» καταρρέει . Από τον ΕΟΠΥΥ και την ΕΛΒΟ, μέχρι την άγρια φορολογία, τις απολύσεις, και το ελεεινό ξεπούλημα των πάντων το κυβερνητικό έργο στοιχειοθετούν αλλεπάλληλα σοκ «ξαφνικού θανάτου». Είναι ενδεικτικός ο πανικός μετά την απόφαση του ΣτΕ για τις περικοπές στους ένστολους. Ανεξάρτητα από εικασίες και ερμηνείες, συνέπεσε και η φυγή Ξηρού, ώστε το πολιτικό περιβάλλον να λάβει όλα τα χαρακτηριστικά της παροδοξότητας. Ροντέο… Ενώ οι «εγκυρότατοι» σε Βήμα και Καθημερινή φιλοτεχνούσαν λίγες μέρες πριν μια χώρα στα πρόθυρα της πολυπόθητης «κανονικής χώρας», που την απειλούσαν οι περιθωριακές εξαλλοσύνες ορισμένων ακραίων του ΣΥΡΙΖΑ σε αντίστιξη με το λαϊκισμό της Χ.Α., αίφνης τους προέκυψε ζήτημα αναβίωσης της τρομοκρατίας μετά από «επίσημη άδεια». Η τρομολαγνεία δεν αρκεί, η προσφυγή στο Θεό (που «δεν πιστεύει ο Τσίπρας») ήταν μάλλον αναμενόμενη.
Ο μοναδικός, στοιχειωδώς υπό συγκρότηση, πυλώνας του καθεστώτος, η Ν.Δ. του Σαμαρά, μόνο στα ακροδεξιά αντανακλαστικά και σε επικίνδυνα σενάρια προβοκάτσιας ποντάρει ώστε να συγκρατήσει ένα σκληρό συντηρητικό πυρήνα. Και στα υπό κατάρρευση υποστυλώματα, η περαιτέρω ανάλυση υπό τον τίτλο «κεντροαριστερά» θα ήταν πλεονασμός. Η εικόνα τα λέει όλα. Ποιος είδε πρώτος τον επικεφαλής των σοσιαλιστών ευρωβουλευτών, ο Βενιζέλος ή ο Κουβέλης; Έχουν δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης ο Λυκούδης και ο Ψαριανός ή το καταστατικό της ΔΗΜΑΡ απαγορεύει την είσοδο σε διευθύνσεις με το νούμερο 58; Και άραγε θα υπάρχει πουθενά τυπωμένο το λογότυπο του ΠΑΣΟΚ στα ψηφοδέλτια των Ευρωεκλογών; Έτσι πληρώνονται η «Αριστερά της ευθύνης» για τη ΔΗΜΑΡ, και η «προγραμματική συμφωνία», για τον Βενιζέλο. Κι επειδή αυτούς τους ενδιαφέρει μόνο η ψηφοθηρική διάσωση γύρω στο 5-8%, ο λαός τους προσλαμβάνει μόνο ως ανακυκλώσιμα υλικά ενός σάπιου συστήματος. Ο κίνδυνος της ολοσχερούς διάλυσης είναι ορατός. Εξού και η αποχαλίνωση των αποσυνθετικών και εκφυλιστικών φαινομένων.
Η αποτύπωση της συγκυρίας θα είναι ανακριβής, χωρίς την επισήμανση της αποφασιστικής εδραίωσης της Χ.Α. Οι «αναλυτές» σιωπούν αμήχανα εκφωνώντας την «αντοχή» των ποσοστών. Η φαντασμαγορική επικοινωνιακή και επιχειρησιακή κυβερνητική στρατηγική απέτυχε παταγωδώς. Και παγιώνεται ένα βαθύ ρήγμα πολιτικής και κοινωνίας εκ θεμελίων. Τι νοείται ως «Συνταγματικό», «Δημοκρατικό», «Εγκληματικό»; Χάσμα, για ένα καθόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι λαϊκών στρωμάτων, που βιώνουν ακραίες συνθήκες ασφυξίας και απόγνωσης. Η «μαύρη τρύπα» -με την έννοια του δυσερμήνευτου- το εμπεδωμένο πλέον κενό εκπροσώπησης αποδεικνύεται πηγή άντλησης μιας ιδιότυπης «παθητικής» υποστήριξης που αναδεικνύει σε δυνητικά καθοριστικό παράγοντα μια όποια εκδοχή της Χ.Α. Οι σχεδιασμοί περί αποκλεισμού και «εκτός νόμου» ήδη διαρρέουν προς ανίχνευση. Κι είναι ζητούμενο ποιες προσδοκίες ενδεχομένως επενδύονται σε ένα υπό εκκόλαψη σχήμα «λαϊκής Δεξιάς» κατά του Μνημονίου υπό τον παλαιοκομματικό Πολύδωρα. Γιατί έχει αποδειχτεί πως ούτε η Ευκλείδειος Γεωμετρία, ούτε η Επίπεδη Γεωγραφία ερμηνεύουν πλέον τις δυναμικές, απρόβλεπτες και τεκτονικές πολιτικές μετατοπίσεις της νέας φάσης.
Τούτων όλων δοθέντων, που δεν είναι ούτε «λίγα» ούτε και προφανή στον προσδιορισμό και την ανάλυσή τους, πώς αντιλαμβάνεται και πώς προβάλλει η Αριστερά την ανάδειξή της σε όλο και πιο πειστικό ρόλο «κυβέρνησης σε αναμονή», σύμφωνα με την αποστροφή Τσίπρα στην ομιλία του στην Ολλανδία; Ο ευτελισμός της κυβερνητικής εικόνας δεν μεταφράζεται αυτομάτως σε «ρεύμα νίκης» για τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά το ότι σε αυτή τη φάση εμφανίζεται προεξοφλημένο ως μαζική αίσθηση. Ο κίνδυνος του εγκλωβισμού στην ένταση και την πόλωση που επιδιώκει το πρωθυπουργικό επιτελείο και καλλιεργούν τα ΜΜΕ της διαπλοκής, δεν αποφεύγεται χωρίς την οικοδόμηση «αντίπαλου δέους». Μόνο το δύσκολο έργο του ριζώματος και της ανάπτυξης του ιδεολογικού και πολιτικού λαϊκού ρεύματος θα προσδώσει καταλυτικά χαρακτηριστικά στην κυβερνητική ανατροπή.
Υφίστανται ανοιχτά μέτωπα αντίστασης και μάχης επιβίωσης, σχεδόν παντού στην κοινωνία. Το κατεστημένο σύστημα αποσυντίθενται και ταυτόχρονα λεηλατεί ό,τι έχει απομείνει προσφέροντας υπηρεσίες στα ξένα αφεντικά του. Το ευρωπαϊκό θέμα δεν εξαντλείται στη «λιτότητα», προέχει η απολυταρχική ευρωδομή. Όσο οι ζωτικές προτεραιότητες δεν ιεραρχούνται και τα ελλείμματα παγιώνονται, είναι αναμενόμενο να κυριαρχούν οι άστοχες προσεγγίσεις του «εκάστοτε» Σταθάκη. Δεν είναι θέμα συγγραφής άρτιου προγράμματος. Είναι κυρίως η ανάληψη δεσμεύσεων που θα «δουλευτούν» ως κτήμα μιας μάχιμης ενεργοποιημένης κοινωνικής πλειοψηφίας. Αλλιώς, περίπου όπως τώρα δηλαδή, η κυβέρνηση της Αριστεράς (θα) είναι σε… αναμονή. Δεν ακούγεται και πολύ ευοίωνο…