ΚΑΙ Ο ΛΗΣΤΡΙΚΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
(Παρ. 4/4/14 - 23:30)
ΓΡΑΦΕΙ Ο "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ"
Η ενδεχόμενη έξοδος της χώρας στιςαγορές αξιοποιείται από την πλευρά της κυβέρνησης ως επικοινωνιακό όπλο και"βαρύ πυροβολικό" μιας προπαγάνδας που θέλει να πείσει ότι η πιθανή δανειοδότηση της Ελλάδας από διεθνείς τράπεζες και διεθνείς κερδοσκόπουςείναι απόδειξη, περίπου,εξόδου από την κρίση και απαρχή μιας εύρωστηςοικονομικής πορείας.
ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ
Στο πλαίσιο αυτό, το κυβερντικό οικονομικό επιτελείο επιδίωκε εναγωνίως να βγει στις επόμενες μέρες για δανεισμό στην αγορά,μέσω "φιλικών" τραπεζών, οι οποίες με το αζημίωτο θα συγκέντρωναν ένα μικρό ποσό δανειοδότησης της χώρας,όχι μεγαλύτερο από 2 δις ευρώ.
Αυτή η κυβερνητική επιδίωξη δεν αφορούσε μόνο τις επικείμενες εκλογές αλλά μεθοδεύετο βεβιασμένα και ως ένας "θετικός" αντιπερισπασμός στην άκρως επιζήμια για την κυβέρνηση υπόθεση Μπαλτάκου.
Το ως άνω κυβερνητικό σχέδιο όπως ξέρουμε ναυάγησε, προς το παρόν, για πολλούς λόγους αλλά και για το γεγονός ότι η υπόθεση Μπαλτάκου προκάλεσε πολιτική αβεβαιότητα, η οποία αποθάρρυνε τους λεγόμενους "επενδυτές" (βλ. μεγάλο πολυεθνικό κεφάλαιο),πάντα"ευαίσθητους" στο πολιτικό κλίμα, από την συναλλαγή με το ελληνικό δημόσιο.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ
Πέραν αυτών, τι αντιπροσωπεύει ο δανεισμός από τις αγορές για τον οποίο τόσο κόπτεται η κυβέρνηση και τον θεωρεί δείγμα εξόδου από το τούνελ;
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η απρόσκοπτη και με χαμηλό επιτόκιο δανειοδότηση μιας χώρας από τις αγορές, με δυο λόγια από τις μεγάλες διεθνείς τράπεζες και τα διεθνή επενδυτικά ταμεία, έχει ως προϋπόθεση η χώρα αυτή να έχει χαμηλό σχετικά χρέος,να εφαρμόζει αυστηρή δημοσιονομική πολιτική και κυρίως να ακολουθεί πιστά τις συνταγές της λιτότητας και των πιο"ορθόδοξων" νεοφιλελεύθερων δογμάτων.
Η προσφυγή για δανεισμό στις αγορές αντιπροσωπεύει στην πράξη και προϋποθέτει την άτυπηεπιβολή ενός νεοφιλελεύθερου δημοσιονομικού μνημονίου με αιχμή τις πολιτικές λιτότητας,χωρίς τις οποίες η συνέχιση της δανειοδότησης με σχετικά χαμηλά επιτόκια κλονίζεται και σε δεύτερο στάδιο σταματάει. Όταν λένε ότι μια χώρα έχει την εμπιστοσύνη των αγορών, σημαίνει ότι εφαρμόζει πιστά το άτυπο νεοφιλελεύθερο μονεταριστικό μνημόνιο των τελευταίων.
Με δυο λόγια, αν η Ελλάδα γίνει δυνατό να βγει στις αγορές, όπως μανιωδώς προσπαθεί να κάνει η κυβέρνηση,δεν σημαίνει ότι μπαίνει κατ'ανάγκη σε ένα δρόμο οικονομικής απογείωσης αλλά ότι μπορεί σταδιακά να εισαχθεί σε μια πιο χαλαρή αλλά όχι λιγότερο ουσιαστική, επιτήρηση για τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας, η οποία, άλλωστε, θα συνοδεύεται και από την επιτήρηση του "υπερμνημονίου" που έχει θεσμοθετήσει η ΕΕ.
Και λέμε σταδιακά διότι σε περίπτωση δανειοδότησης από τις αγορές, η άτυπη μνημονιακή επιτήρησή τους θα συνοδεύεται για τη χώρα μας σε πρώτη φάση από τη συνέχιση της γνωστής σκληρής μνημονιακής κηδεμονίας της τρόικα,η οποία δεν πρόκειται,βάση του υπάρχοντος μνημονιακού προγράματος, να τελειώσει πριν το 2016,ενώ μπορεί και να συνεχιστεί περαιτέρω, αν η χώρα δεν "πιάσει" τους δημοσιονομικούς στόχους του προγράμματος και η οικονομία δεν μπει σε τροχιά ανάπτυξης.
ΑΣΥΜΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΡΙΚΟΣ Ο ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Πέραν αυτών, η αντικατάσταση της τροϊκανής μνημονιακής χρηματοδότησης με τη σταδιακή άτυπα μνημονιακή χρηματοδότηση των αγορών δεν αντιπροσωπεύει κατ'ανάγκη μια ουσιαστική βελτίωση της οικονομικής πορείας της χώρας, και σίγουρα καθόλου δεν σημαίνει της οικονομικοκοινωνικής θέσης της μισθωτής εργασίας και των μικρομεσαίων στρωμάτων, πολύ περισσότερο αν η χρηματοδότηση από τις αγορές πραγματοποιείται με υψηλά έως ληστρικά επιτόκια.
Και δυστυχώς αυτό το τελευταίο θα συμβεί με την Ελλάδα που αρχίζει να κερδίζει,υποτίθεται, τηνεμπιστοσύνη των αγορών. Το επιτόκιο του ενδεχόμενου επικείμενου μικρού (έως 2 δις)δανεισμού της χώρας από την αγορά, σύμφωνα με έγκυρες εκτιμήσεις θα κινείται γύρω στο 5-6%. Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά ότι ο δανεισμός με τέτοιο επιτόκιο, μπορεί να εξυπηρετεί ταεπικοινωνιακά κυβερνητικά τεχνάσματα αλλά είναι ένας δανεισμός εντελώς ασύμφορος έωςληστρικός για την ελληνική οικονομία και κοινωνία,που πνίγονται κυριολεκτικά από τη μακροχρόνια ύφεση και την πρωτοφανή ανεργία.
Αν σκεφτούμε,μάλιστα, ότι την ίδια ώρα η Γερμανία δανείζεται με επιτόκια κάτω του 1%αντιλαμβανόμεθα ότι η ευρωζώνη συνιστά τον πιο κυνικό και απροκάλυπτο μηχανισμό συνεχούςδεύρυνσης των αποκλίσεων και των ανισοτήτων.
Εντός αυτού του μηχανισμού η Ελλάδα δεν πρόκειται σχεδόν ποτέ όσο και αν "στύβει" τον ελληνικό λαό να δει μια καλύτερη και πιο ασφαλή πορεία.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΛΗΣΤΡΙΚΟΣ Ο ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ
Οι παραπάνω διαπιστώσεις επιβεβαιώνονται πλήρως και από τον κυριολεκτικά ληστρικό δανεισμό με τον οποίο δοκιμάζονται οι ελληνικές επιχειρήσεις και μάλιστα οι πιοεύρωστες,μεγάλες και κερδοφόρες απ'αυτές,διότι για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν συζητάμε.
Τα επιτόκια δανεισμού,για όσες μεγάλες και υγιείς επιχειρήσεις μπορούν να δανειστούν,είναιεξουθενωτικά και προσεγγίζουν το 10%.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε:
Είναι εντυπωσιακό ότι η Coca Cola στη χώρα μας δανείστηκε 800 εκ. με 2,38% πράγμα που δείχνει τη διαφορά αντιμετώπισης εκείνων των επιχειρήσεων που είναι θυγατρικές πολυεθνικών κολοσσών με ισχυρή βάση.
Να σημειώσουμε ότι αντίστοιχες μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις,για παράδειγμα τηςΓερμανίας,διαθέτουν απεριόριστη ρευστότητα με επιτόκια κάτω του 1% που δεν ξεπερνούν τα επιτόκια του Γερμανικού bond.
Για ποιόν ισότιμο ανταγωνισμό,λοιπόν, γίνεται λόγος εντός της ευρωζώνης αλλά και της ΕΕ; Αστεία πράγματα!
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Εύλογα,μάλλον, προκύπτει το ερώτημα: και τι προτείνει η Αριστερά; Την απόρριψη κάθε ίχνους χρηματοδότησης από τις διεθνείς αγορές;
Η Αριστερά αμφισβητεί σφόδρα όλο το σύστημα της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης στο οποίο κυριαρχούν οι αγορές και στην ουσία οι μεγάλοι διεθνείς χρηματιστικοί παίκτες,γιατί διευρύνει ακατάπαυστα τις ανισότητες και την εκμετάλλευση.
Ωστόσο για μια ικανή περίοδο μετάβασης η προσφυγή και μιας κυβέρνησης της Αριστεράς στη δανειοδότηση των αγορών δεν μπορεί μάλλον να αποφευχθεί. Η προσφυγή, όμως, αυτή μπορεί να είναι περιορισμένη και να αντικαθίσταται σταδιακά,έως τη διαμόρφωση νέων διεθνών συσχετισμών,από άλλες μη εξαρτησιογόνες πηγές δανεισμού. Για παράδειγμα η κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρέπει να καταφεύγει όλο και περισσότερο σε δανεισμό από τις εγχώριες εθνικοποιημένες τράπεζες,την έκδοση ομολόγων εσωτερικής στόχευσης από σχετικάφιλικές χώρες,ενώ ανα χρειαστεί θα πρέπει να είναι έτοιμη να προσφύγει και στο εθνικό νόμισμα,προκειμένου να αξιοποιεί τη δανειοδότηση από την Εθνική Κεντρική Τράπεζα ακόμα και με μηδενικά επιτόκια.
ΤΟΥ "ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου