Ο εναγκαλισμός των αρχηγών του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. στην εξουσία οδηγεί σε εκλογική καθίζηση τον πρώτο και σε πολιτικό αδιέξοδο τον δεύτερο
Υπό το φάσμα της κατάρρευσης βρίσκεται η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου προ του διαφαινόμενου "κλαδέματος" της Ελιάς και της αποδοκιμασίας της Ν.Δ. στις ευρωεκλογές. Ο καθημερινά εκδηλούμενος τρόμος του Ευ. Βενιζέλου μπροστά στο εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματός του έχει σημάνει συναγερμό στο Μαξίμου, καθώς ο αντιπρόεδρος του Αντ. Σαμαρά -σε μια προσπάθεια να εκβιάσει ψήφους και να διασωθεί- θέτει αιφνιδίως θέμα κυβερνητικής σταθερότητας απειλώντας με έξοδο από την κυβέρνηση. Ο πιθανός, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, καταποντισμός της "κεντρώας συνιστώσας" της κυβέρνησης οδηγεί τον Αντ. Σαμαρά σε πολιτική απομόνωση και ανοίγει το κεφάλαιο της "επόμενης μέρας" στη Ν.Δ.
Όλα αυτά επιτείνονται από τη δήλωση του Φ. Κουβέλη ότι δεν μπορεί
να υπάρξει συνεργασία της ΔΗΜ.ΑΡ. με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο "είναι ενταγμένο στρατηγικά στη συνεργασία με τη Ν.Δ. έως το 2018", καθώς επίσης ότι δεν θα συμπράξει σε εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αφού οι ακολουθούμενες πολιτικές δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Ο Σαμαράς διαφημίζει το "κέλυφος που σπάει και γεννιέται η νέα Ελλάδα"!
Αποφεύγει να μας πει ότι το κέλυφος είναι δημιούργημα του δικού του συστήματος.
Κι ακόμη ότι από το δικό τους αυγό, από το δικό τους "κέλυφος", ξεπετάχτηκε το φίδι του νεοναζισμού.
Ισχυρίζεται ο Σαμαράς ότι η επέλαση των διεθνών παικτών για τα λιμάνια, η αύξηση κεφαλαίου των τραπεζών, το περιορισμένο, έστω, άνοιγμα στη διεθνή αγορά ομολόγων αποτελούν "ψήφο εμπιστοσύνης" προς την κυβέρνησή του.
Μια καλύτερη ανάγνωση επιβεβαιώνει ότι το ξένο κεφάλαιο, με πρώτους τους δανειστές και την τρόικα, σπεύδει να καπαρώσει δημόσια περιουσία εν όψει του γενικού ξεπουλήματος. Δεν γίνονται επενδύσεις στη χώρα.
Επελαύνει η αποικιοκρατία χρέους...
Και πάνω σ' αυτή την αποικιοκρατία χρέους οικοδομείται η πολυδιαφημιζόμενη "πολιτική σταθερότητα".
Μόνο που ο μικρότερος πυλώνας του μνημονιακού συστήματος εξαφανίζεται και αναγκάζεται να μετατραπεί σε παράγοντα πολιτικής αστάθειας.
Ο Βενιζέλος χθες προειδοποίησε ότι δεν θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση Σαμαρά, αν ο τελευταίος διασωθεί αναλώμασι της Ελιάς.
Και ο Σαμαράς, που θέλει να φτιάξει τη "νέα Ελλάδα" λαφυραγωγώντας ό,τι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ, μπαίνει και αυτός, από την πλευρά του, στο δίλημμα "ο θάνατός σου, η ζωή μου"!
Τέτοια και τόση πολιτική σταθερότητα υπόσχονται οι κυβερνητικοί εταίροι, επισείοντας τον "κίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ"!
Είναι προφανές ότι κλείνει ο μεταβατικός πολιτικός κύκλος με την ολοκλήρωση της κατάρρευσης του μνημονιακού πολιτικού συστήματος. Τα δεκανίκια σπάνε.
Και ο ισχυρός κορμός νιώθει το σαράκι να τον κατατρώει.
Και οι δύο κυβερνητικοί εταίροι είναι αλυσοδεμένοι με τα Μνημόνια και τη λιτότητα.
Το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα επισφραγίζει τη στρατηγική συμφωνία μέχρι το 2018, όπως ορθώς, αν και οψίμως, παρατηρεί ο Φ. Κουβέλης.
Συνεπώς, το ζητούμενο δεν είναι η τροποποίηση των συσχετισμών εντός του μνημονιακού μπλοκ ή και η ανάδειξη νέου πρωθυπουργού μέσα από τη σημερινή Βουλή, αλλά η ανατροπή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών και η ανάδειξη κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας. Δηλαδή η προσφυγή στη λαϊκή θέληση.
Όσο κι αν ολοφύρεται, εκβιάζων και εκβιαζόμενος, ο Βενιζέλος δεν θα βρει σωτηρία και θα συμπαρασύρει τον Σαμαρά, προκαλώντας νέες μεσοπρόθεσμες αναδιατάξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα.
Η κοινωνική πόλωση, ακόμη κι αν δεν αναδύεται εμφανώς στις δημοσκοπήσεις, παραμένει ισχυρός παράγων δημοκρατικής ανατροπής και λαϊκά νομιμοποιημένης σταθερότητας, ταυτοχρόνως.
Η επιμονή στη "σταθερότητα του Μνημονίου", που προκαλεί πόνο και οργή στην κοινωνία, παράγει κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση.
Αυτή την απλή αλήθεια θα την αντιληφθούν οι ενδιαφερόμενοι στη σειρά εκλογικών αναμετρήσεων - εκπλήξεων, που αρχίζει στις 18 Μαΐου και θα ολοκληρωθεί με τις βουλευτικές εκλογές.
να υπάρξει συνεργασία της ΔΗΜ.ΑΡ. με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο "είναι ενταγμένο στρατηγικά στη συνεργασία με τη Ν.Δ. έως το 2018", καθώς επίσης ότι δεν θα συμπράξει σε εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, αφού οι ακολουθούμενες πολιτικές δεν πρόκειται να αλλάξουν.
Ο θάνατός σου, η ζωή μου !
Ο Σαμαράς διαφημίζει το "κέλυφος που σπάει και γεννιέται η νέα Ελλάδα"!
Αποφεύγει να μας πει ότι το κέλυφος είναι δημιούργημα του δικού του συστήματος.
Κι ακόμη ότι από το δικό τους αυγό, από το δικό τους "κέλυφος", ξεπετάχτηκε το φίδι του νεοναζισμού.
Ισχυρίζεται ο Σαμαράς ότι η επέλαση των διεθνών παικτών για τα λιμάνια, η αύξηση κεφαλαίου των τραπεζών, το περιορισμένο, έστω, άνοιγμα στη διεθνή αγορά ομολόγων αποτελούν "ψήφο εμπιστοσύνης" προς την κυβέρνησή του.
Μια καλύτερη ανάγνωση επιβεβαιώνει ότι το ξένο κεφάλαιο, με πρώτους τους δανειστές και την τρόικα, σπεύδει να καπαρώσει δημόσια περιουσία εν όψει του γενικού ξεπουλήματος. Δεν γίνονται επενδύσεις στη χώρα.
Επελαύνει η αποικιοκρατία χρέους...
Και πάνω σ' αυτή την αποικιοκρατία χρέους οικοδομείται η πολυδιαφημιζόμενη "πολιτική σταθερότητα".
Μόνο που ο μικρότερος πυλώνας του μνημονιακού συστήματος εξαφανίζεται και αναγκάζεται να μετατραπεί σε παράγοντα πολιτικής αστάθειας.
Ο Βενιζέλος χθες προειδοποίησε ότι δεν θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση Σαμαρά, αν ο τελευταίος διασωθεί αναλώμασι της Ελιάς.
Και ο Σαμαράς, που θέλει να φτιάξει τη "νέα Ελλάδα" λαφυραγωγώντας ό,τι απέμεινε από το ΠΑΣΟΚ, μπαίνει και αυτός, από την πλευρά του, στο δίλημμα "ο θάνατός σου, η ζωή μου"!
Τέτοια και τόση πολιτική σταθερότητα υπόσχονται οι κυβερνητικοί εταίροι, επισείοντας τον "κίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ"!
Είναι προφανές ότι κλείνει ο μεταβατικός πολιτικός κύκλος με την ολοκλήρωση της κατάρρευσης του μνημονιακού πολιτικού συστήματος. Τα δεκανίκια σπάνε.
Και ο ισχυρός κορμός νιώθει το σαράκι να τον κατατρώει.
Και οι δύο κυβερνητικοί εταίροι είναι αλυσοδεμένοι με τα Μνημόνια και τη λιτότητα.
Το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα επισφραγίζει τη στρατηγική συμφωνία μέχρι το 2018, όπως ορθώς, αν και οψίμως, παρατηρεί ο Φ. Κουβέλης.
Συνεπώς, το ζητούμενο δεν είναι η τροποποίηση των συσχετισμών εντός του μνημονιακού μπλοκ ή και η ανάδειξη νέου πρωθυπουργού μέσα από τη σημερινή Βουλή, αλλά η ανατροπή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών και η ανάδειξη κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας. Δηλαδή η προσφυγή στη λαϊκή θέληση.
Όσο κι αν ολοφύρεται, εκβιάζων και εκβιαζόμενος, ο Βενιζέλος δεν θα βρει σωτηρία και θα συμπαρασύρει τον Σαμαρά, προκαλώντας νέες μεσοπρόθεσμες αναδιατάξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα.
Η κοινωνική πόλωση, ακόμη κι αν δεν αναδύεται εμφανώς στις δημοσκοπήσεις, παραμένει ισχυρός παράγων δημοκρατικής ανατροπής και λαϊκά νομιμοποιημένης σταθερότητας, ταυτοχρόνως.
Η επιμονή στη "σταθερότητα του Μνημονίου", που προκαλεί πόνο και οργή στην κοινωνία, παράγει κοινωνική και πολιτική αποσταθεροποίηση.
Αυτή την απλή αλήθεια θα την αντιληφθούν οι ενδιαφερόμενοι στη σειρά εκλογικών αναμετρήσεων - εκπλήξεων, που αρχίζει στις 18 Μαΐου και θα ολοκληρωθεί με τις βουλευτικές εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου