ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΤΟ 1997 ΓΙΑ ΤΗΝ «ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ»
«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ. ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΟΥ ΣΑΠΙΖΕΙ»
Παραμονές της επετείου του Πολυτεχνείου του 1997, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, μέλος, τότε, της Π.Γ του Συνασπισμού (δεν υπήρχε ΣΥΡΙΖΑ!), έδινε συνέντευξη στην τότε «Απογευματινή» (η ιστορική αυτή εφημερίδα της Δεξιάς έχει κλείσει εδώ και χρόνια) σχετικά με το ρόλο της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς» και του «Κέντρου», ορολογίες που τότε (όπως και σήμερα) ήταν ιδιαίτερα της «μόδας» από την «εκσυγχρονιστική»(τάχα) κυβέρνηση του Κ. Σημίτη, η οποία, μόλις, είχε ανέλθει στην εξουσία.
Μου θύμισαν κάποιοι φίλοι από τα παλιά αυτή τη συνέντευξη τουΠαναγιώτη Λαφαζάνη και μου έκανε εντύπωση η ιδιόμορφη διαχρονικότητα και επικαιρότητά της όσον αφορά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ και γι΄αυτό την αναδημοσιεύω (την ίδια περίοδο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είχε γράψει σημαντικά κείμενα ενάντια στην ΟΝΕ, το υπό κατασκευή τότε ευρώ και τις συνέπειές τους, αποκαλυπτικά για το σήμερα).
Ολόκληρη η συνέντευξη του Π. Λαφαζάνη στην «Απογευματινή» της 16/11/97 έχει ως εξής:
ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ
-Τι είναι τελικά. κατά τη γνώμη σας η Κεντροαριστερά:
-Θα σας πω ευθέως τη γνώμη μου και ίσως ξενίσει ο τόνος που θα χρησιμοποιήσω. Η Κεντροαριστερά σήμερα ως επινόηση αντιπροσωπεύει μια μεγάλη πολιτική και ιδεολογική οπισθοδρόμηση. Στην ουσία εκφράζει την κατάργηση και υπέρβαση των πολιτικών και ιδεολογικών διαχωρισμών, τη γενικευμένη τάση που υπάρχει στην εποχή μας για υποβάθμιση της πολιτικής και την ενσωμάτωσή της σε ένα άχρωμο, άοσμο, λογιστικό και διαχειριστικό μοντέλο. Αντιπροσωπεύει την απορρόφηση της Αριστεράς από ένα νεοφιλελεύθερο κα απροσδιόριστο εν πολλοίς Κέντρο, την αποστασιοποίηση της από τα ευρύτατα λαϊκά στρώματα κα τη μετατροπή της σε ένα νεφέλωμα των ελίτ, των κορυφών κα των δημοσίων σχέσεων.
-Οι ενστάσεις σας, δηλαδή, αφορούν το σημερινό χαρακτήρα του ΠΑΣΟΚ;
-Η Κεντροαριστερά στην Ελλάδα εισήχθη ως φιλολογία από την εκσυγχρονιστική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ και είναι το όχημα για την υπέρβαση του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ. της παραδοσιακής σοσιαλιστικής-σοσιαλδημοκρατικής έκφρασης με τον ιδιόμορφο τρόπο που εκφράστηκε τη δεκαετία του 1980. Υπέρβαση, όχι όμως εξ Αριστερών αλλά εκ Δεξιών. Όχι προς το κοινωνικότερο και το δημοκρατικότερο, αλλά προς το αυταρχικότερο και το φιλελεύθερο. Αυτό το μήνυμα στέλνει ο κ. Σημίτης με την Κεντροαριστερά και στοχεύει στην προοπτική διαμόρφωσης ενός νέου μορφώματος πέρα από το ΠΑΣΟΚ, όπως το γνωρίσαμε στο παρελθόν.
-Δηλαδή, αποτελεί ένα όχημα για τη διαμόρφωση νέων κομμάτων:
-Νομίζω ότι προς τα εκεί βαδίζει ο κ. Σημίτης. Όταν μιλάει για επανίδρυση τον ΠΑΣΟΚ, στην ουσία εξαγγέλλει την ίδρυση ενός νέου πολιτικού σχήματος, κόμματος. Τώρα, αν θα το καταφέρει αυτό, είναι ένα άλλο θέμα.
-Επομένως, ο Συνασπισμός θα πρέπει να είναι αρνητικός;
-Ο Συνασπισμός δεν έχει ανάγκη να αθροιστεί με το ΠΑΣΟΚ σε αυτό το γενικό νεφέλωμα και νομίζω ότι δεν πρέπει και να τον αφορά αυτή η υπόθεση της Κεντροαριστεράς. Αντιθέτως, οφείλει να μείνει δύναμη αναζήτησης και επαναθεμελίωσης μιας σύγχρονης, ριζοσπαστικής, εναλλακτικής Αριστεράς, που θα αμφισβητήσει τη νεοφιλελεύθερη συναίνεση που κυριαρχεί σήμερα.
-Να υποθέσω ότι υποστηρίζετε πως η Αριστερά δεν έχει ανάγκη το Κέντρο, αλλά πάντα συμβαίνει το ανάστροφο ως ένα άλλοθι;
- Δεν υπάρχει Κέντρο ως πολιτική δύναμη. Αντιμετωπίζουμε ένα παράδοξο φαινόμενο, που μου προκαλεί κατάπληξη. Στη δεκαετία τον '60 και του 70 υπήρχε το Κέντρο. Αυτό χρεοκόπησε, διελύθη και εξαφανίστηκε από το πολίτικο στερέωμα. Κι όμως βλέπουμε ένα επινοημένο κατασκεύασμα, που αυτοαποκαλείται Κέντρο, να είναι περιζήτητο και να ασκεί φοβερή έλξη κα γοητεία και προς την Αριστερά και προς τη Δεξιά. Αυτό το Κέντρο εκφράζει μία κυριαρχία της διαχείρισης και της μετριότητας απέναντι στις πολιτικές επιλογές. Αντιπροσωπεύει την «κατάργηση» της πολιτικής και το θρίαμβο της παγκοσμιότητας και του χρήματος! Επομένως, η Αριστερά δεν μπορεί να έχει κοινή πορεία με αυτά το νοητικό κατασκεύασμα, την τεχνητή επινόηση, που απευθύνεται στο μέσο όρο της κοινωνίας για να γίνει αποδεκτό. Όπως δεν μπορεί να έχει μέλλον και η πολιτική, όταν ο άξονάς της περιφέρεται γύρω από το Κέντρο. Η Δημοκρατία για να είναι ζωντανή χρειάζεται μεγάλα και διακριτά ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα, χρειάζεται τη σύγκρουση. Η Δημοκρατία της συναίνεσης είναι Δημοκρατία της παρακμής, μια Δημοκρατία που σαπίζει. Κι αυτο το βλέπουμε σήμερα.
-Μια ενδεχόμενη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ στις δημοτικές εκλογές και ειδικά στην Αθήνα, θεωρείται από πολλούς ως ένα πείραμα για την Κεντροαριστερά. Συμφωνείτε;
- Δεν βλέπω ότι μπορεί, και δεν πρέπει, να υπάρξει συνεργασία του Συνασπισμού με το ΠΑΣΟΚ στις τρεις μεγάλες πόλεις. Αυτό που επιθυμεί το ΠΑΣΟΚ είναι να περάσει τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές χωρίς να υποστεί μια ήττα που Θα αποσταθεροποιήσει την περαιτέρω πορεία και πολιτική της κυβέρνησης. Και γνωρίζει ότι χωρις ένα άλλοθι από το Συνασπισμό, όπως το αναζητεί τώρα, δεν θα μπορέσει να αποφύγει την ήττα τον ερχόμενο Οκτώβριο. Ο Συνασπισμός δεν έχει κανένα λόγο να δώσει χείρα βοηθείας στην κυβέρνηση, οι επιλογές της οποίας τόσο στον κοινωνικοοικονομικό τομέα όσο και στην εξωτερική πολιτική είναι άκρως αρνητικές μέχρι σε ορισμένα σημεία, και επικίνδυνες.
Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου