ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ΣΤΟ ΠΑΛΑΜΗΔΙ
Του ΤΑΣΟΥ ΚΑΝΤΑΡΑ*
Εξ αρχής ήταν φανερό, πως η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, στήριζε όλες της τις ελπίδες, σε μια θετική έκβαση των διαπραγματεύσεων, για την τρέχουσα αξιολόγηση του μνημονιακού προγράμματος.
Πως οι συνομιλίες αυτές, θα διόρθωναν έστω και ελάχιστα, τοΒατερλώ της απόπειρας εξόδου στις αγορές. Πως θα μπορούσε κατόπιν, να πλασαριστεί στον ελληνικό λαό, μια περιγραφή «μεταβατικού» προγράμματος, από το μνημονιακό καθεστώς.
Η εξέλιξη, δεν φαίνεται να δικαιώνει τις προσδοκίες του κ. Σαμαρά. Παρίσι, τηλεδιασκέψεις, ξανά Παρίσι. Ένα βήμα μπρός, δύο πίσω! Η χώρα δεν πρόκειται να εισέλθει, σε κανένα μεταβατικό καθεστώς. Με την πολιτική της υποτέλειας που ακολουθεί η κυβέρνηση, το μνημονιακό πρόγραμμα, θα παραμείνει ανέγγιχτο και πιθανά θα γίνει πιο επαχθές.
Αύξηση του ΦΠΑ, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση συντάξεων, επανεξέταση των 100 δόσεων και πολλά άλλα προαπαιτούμενα, περιμένουν τον ελληνικό λαό.
Τα σιδηρά δεσμά της τρόϊκα και των πιστωτών, δεν αφήνουν περιθώρια χαλάρωσης. Ο θησαυρόςτης πολυπόθητης συμφωνίας, που θα υπονοεί έστω αμυδρά, την έξοδο από την μνημονιακή κατάσταση, αποδεικνύεται άνθρακες!
Οι «προστάτες» και κυρίως οι λεγόμενες αγορές, έδειξαν ποιος έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο. Η πιθανότητα της σύγκρουσης μαζί τους, ως μια επιλογή του κ. Σαμαρά, δεν θα μπορούσε να έχει θέση στο μυαλό του, για αυτονόητους λόγους. Έμεινε η υποταγή, η άνευ όρων. Και αυτή κυριαρχεί! Με την μοναδική πια επιλογή, να σερβιριστεί αυτή ως επιτυχία.
Ποντάροντας πάνω απ όλα, στην «ευγενική» συμβολή των κυρίαρχων ΜΜΕ. Τον ελληνικό λαό, γνωρίζει βέβαια ο κ. Σαμαράς, πως τον έχει «χάσει». Γι' αυτό ξορκίζει με κάθε τρόπο τις εκλογές. Δεν τρέφει αυταπάτες. Το τεστάρισε και το κατάλαβε πολύ καλά, στην επίσκεψη στο Ναύπλιο.
Εκεί, που μετά το φιάσκο της διαπραγμάτευσης, επέλεξε να δοκιμάσει τα πατήματα του σε ελληνικό έδαφος. Τώρα τα δόντια της τρόϊκα, θα φαντάζουν πιο φιλικά, από τις αποδοκιμασίες των θυμάτων της πολιτικής του.
Ουδείς άλλος πρωθυπουργός στην ιστορία αυτής της χώρας, δεν βρέθηκε σε αντίστοιχη τραγική κατάσταση. Ίσως ο Αλέξανδρος Κορυζής, όταν είδε τη χώρα να καταλαμβάνεται το 1941, από την πολεμική μηχανή του Άξονα. Αλλά εκείνος, είχε την ευαισθησία να αυτοκτονήσει. Αναλαμβάνοντας ευθύνες, που δεν τον αναλογούσαν.
Ο σημερινός βέβαια, δεν σκέφτεται κάτι τέτοιο. Ούτε καν, να αποχωρήσει. Έχει εκκρεμείς «εθνικούς» στόχους! Θέλει να καταφέρει να συγκεντρώσει 180 πρόθυμους βουλευτές, έτσι ώστε να συνεχίσει η χώρα, να προσφέρει θυσίες στον Μινώταυρο της οικονομικής μηχανής του Άξονα, για ενάμιση ακόμη χρόνο. Περί αυτού πρόκειται.
Όμως τίποτα δεν του βγαίνει του κ. Σαμαρά, το τελευταίο τρίμηνο. Ο λόγος δεν είναι, πως δεν ανέλυσε καλά τις αντικειμενικές συνθήκες. Υπερεκτίμησε τις δυνάμεις του. Δεν κατάλαβε, πως στην σκακιέρα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, του ιδεολογικού ευαγγελίου του δηλαδή, με τις πολιτικές προτεκτοράτου δεν μπορείς να επηρεάσει το ελάχιστο.
Ή μπορεί και να θεώρησε, πως είναι το ίδιο να έχει απέναντι του, τους εκπροσώπους του κυρίαρχου οικονομικού συστήματος και τον Κίρο Γκλιγκόρωφ.
Ο δρόμος προς την Προεδρική εκλογή, καθίσταται μετά απ όλα αυτά, πραγματικό μαρτύριο για τον κ. Σαμαρά. Και οι εικόνες του Ναυπλίου, θα γίνονται καθημερινός εφιάλτης, για τους «πρόθυμους» του ελληνικού κοινοβουλίου! Η χώρα έχει εισέλθει, στο πιο κρίσιμο και συνάμα το πιο ενδιαφέρον δίμηνο, της μεταπολιτευτικής της ιστορίας!
* Ο Τάσος Κανταράς είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνος Αγροτικής Πολιτικής του Κόμματος. Από το 2002, ασχολείται ενεργά με τη Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Πηγή: news247.gr ανάρτηση iskra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου