Αριστερή παρένθεση;

Υπό το βάρος της κατάρρευσης του μνημονιακού προγράμματος, της λαϊκής αποδοκιμασίας, των αποκλινόντων κομματικών συμφερόντων Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, καθώς και του θεσμικού ορίου της άκαρπης εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ο Σαμαράς σύρεται σε εκλογές. Επιδιώκει να περιορίσει το εύρος της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ και να ελέγξει τις μετεκλογικές εξελίξεις στη Ν.Δ. 
Ποντάρει στο σενάριο της "αριστερής παρένθεσης". 
Γι' αυτό, με την αδίστακτη κινδυνολογία του και την αναχρονιστική προσφυγή στο Grexit του 2012, αφήνει πίσω του "καμένη γη". 
Οι προσωπικές και οι κομματικές προτεραιότητές του συγκρούονται με το εθνικό και κοινωνικό συμφέρον.

Όσο κι αν η δημοκρατία έχει συρρικνωθεί στην Ευρώπη, η ψήφος των πολιτών δεν έχει αντικατασταθεί από τους "οικείους" του Γιούνκερ. 
Οι πιστωτές είναι αναγκασμένοι να λάβουν υπόψη τους την πολιτική βούληση του ελληνικού λαού. 
Η επικείμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει ότι η κυριαρχία των από τα πάνω δεν είναι αιώνια, ούτε ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί φυσική συνθήκη. 
Αν οι πιστωτές θέλουν να διασφαλίσουν την αποπληρωμή του χρέους, σε όση έκταση συμφωνηθεί μετά από διαπραγμάτευση, τότε είναι αναγκασμένοι να αναζητήσουν, μέσα από συγκρούσεις, νέες πολιτικές ισορροπίες με την κυβέρνηση της Αριστεράς. 
Πόσο μάλλον που το "παράδειγμα ΣΥΡΙΖΑ" μπορεί πολιτικά να κινητοποιήσει κι άλλες κοινωνίες, όπως δείχνει η εκτίναξη του Podemos, αλλά και η ανάδυση του ιταλικού εργατικού κινήματος.

Δεν είναι μόνον ο υποκειμενικός παράγοντας που περιορίζει την επιθετικότητα του κεφαλαίου και της συντήρησης. 
Είναι και το αντικειμενικό πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας που αρχίζει να ξεφτίζει. 
Η λιτότητα βαθαίνει την οικονομική κρίση και διαλύει τις κοινωνίες. 
Ακόμη και θεσμοί του συστήματος, όπως ο ΟΟΣΑ, εισηγούνται αλλαγή του κυρίαρχου μοντέλου οικονομικής πολιτικής. 
Η απειλή νέας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ξαναθέτει σε συζήτηση τις πολιτικές αντιμετώπισής της. 
Δεν είναι άτρωτος ο αντίπαλος! 
Προφανώς και θέλει να εμφανίζεται ότι βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση σε σύγκριση με πριν από λίγα χρόνια. 
Ισχυρίζεται ότι η Ευρωζώνη έχει δημιουργήσει "υγειονομική ζώνη" γύρω από την "ελληνική μόλυνση". 
Οι ισχυροί παραγνωρίζουν τη δυναμική της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας κρίσης, καθώς και τις επιπτώσεις από την αλληλεξάρτηση του κόσμου.

Το 2014 δεν είναι 2012. 
Στην Ελλάδα δεν παίζεται το αποτέλεσμα των εκλογών. 
Είναι δεδομένη η πολιτική κατεύθυνση της δημοκρατικής ανατροπής. 
Συνεπώς οι πιστωτές είναι αναγκασμένοι να συζητήσουν, με τον δικό τους, βέβαια, τρόπο. 
Ο Σαμαράς καταφεύγει στην καταστροφολογία, παρ' ότι διεθνείς και εγχώριοι παράγοντες δεν τον ακολουθούν. 
Κανείς, βεβαίως, δεν μπορεί να αποκλείσει, σε πρώτη φάση, αντανακλαστικές απειλητικές κινήσεις των αγορών έναντι της αριστερής διακυβέρνησης. 
Ιδιαίτερα κατά τη διανυόμενη προεκλογική περίοδο είναι πιθανό να εκδηλωθούν υπονομευτικές συμπεριφορές από παράγοντες που συγκροτούν το κλειστό σύστημα εξουσίας στη χώρα μας.

Αντίβαρο σ' αυτές τις μεθοδεύσεις είναι η ευρεία κοινοβουλευτική αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και η ικανότητά του να συσπειρώνει ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις γύρω από το πρόγραμμα κοινωνικής σωτηρίας και ανάπτυξης. 
Η αταλάντευτη προσήλωση στην εφαρμογή του προγράμματός του, η ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ να θέσει, με συμμαχίες, στην Ευρώπη το θέμα του δημόσιου χρέους, μπορεί να αποδειχθεί καταλύτης. 
Ο λαός θα τιμωρήσει όσους επιχειρήσουν να μετατρέψουν σε "παρένθεση" τη δημοκρατική χειραφέτηση της χώρας.