Πέντε χρόνια τώρα, σε κάθε προσπάθεια αντίρρησης, αισθάνεται κανείς την εφαρμογή εκφοβισμού προς τους Έλληνες με σκοπό την περαιτέρω αποδοχή της κλιμακούμενης βάναυσης λιτότητας και φτωχοποίησής τους! Ο Φιλίπ Λεγκραίν, πρώην οικονομικός σύμβουλος του προέδρου της ΕΕ, στο βιβλίο του «Ευρωπαϊκη Ανοιξη, Γιατί οι Οικονομίες και η Πολιτική μας είναι Χάλια και Πώς να τις κάνουμε Σωστές» (1) περιγράφει πολύ ζωντανά, συμβάντα τραυματικά που αφορούν στην Ελλάδα. Αναφερόμενος σε πέντε λάθη πολιτικής της ευρωζώνης, γράφει:
« Πέμπτο λάθος: Απειλώντας να αναγκάσουν την Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ. Ας δούμε τι έχουμε από τις διεθνείς συνόδους κορυφής στη Γαλλία. Το πέμπτο τεράστιο λάθος ήταν η απειλή να αναγκάσουν την Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ, η οποία αρχικά διατυπώθηκε κατά τη σύνοδο κορυφής των G20 στις Κάννες στις αρχές Νοεμβρίου του 2011. Με την οικονομία να καταρρέει, την ανεργία σε ραγδαία αύξηση και τους Έλληνες σε αναστάτωση λόγω της βάναυσης λιτότητας που τους είχε επιβληθεί από την ΕΕ και το ΔΝΤ, o πρωθυπουργός Παπανδρέου αισθάνθηκε υποχρεωμένος να υποσχεθεί ένα δημοψήφισμα σχετικά με το δεύτερο πρόγραμμα δανεισμού της χώρας από ΕΕ-ΔΝΤ, που είχε ανακοινωθεί τον περασμένο Ιούλιο, αλλά ακόμη δεν είχε επίσημα συμφωνηθεί.
Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί απάντησαν απειλώντας δημόσια να αναγκάσουν την Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ. Ο Σαρκοζί είπε: «Το ερώτημα είναι αν η Ελλάδα παραμένει στη ζώνη του ευρώ, αυτό είναι που θέλουμε. Αλλά είναι στο χέρι του ελληνικού λαού να απαντήσει στο ερώτημα.» Ο Παπανδρέου υποχώρησε και παραιτήθηκε - στην πραγματικότητα, βρέθηκε εκτός γραφείου από τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί - και τον διαδέχτηκε ένας…συνασπισμός υπό την ηγεσία ενός τεχνοκράτη. Ακόμα κι έτσι, η Μέρκελ και ο Σαρκοζί άνοιξαν τις πύλες για ένα παλιρροϊκό κύμα σχολίων από πολιτικούς και φορείς χάραξης πολιτικής σχετικά με τα πλεονεκτήματα μίας ελληνικής εξόδου από το ευρώ...Για πολλούς μήνες, ανώτεροι Γερμανοί διαμορφωτές πολιτικής και άλλοι υποστήριζαν ότι αναγκάζοντας την Ελλάδα να βγει θα ήταν στην πραγματικότητα ένα καλό πράγμα, διότι θα σηματοδοτούσε σε άλλες ανυπάκουες χώρες της Νότιας Ευρώπης ότι εκτός εάν εφάρμοζαν τα προγράμματα λιτότητας και μεταρρυθμίσεων που παραγγέλθηκαν από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες και αυτές επίσης θα αποβάλλονταν.
Νομικά, δεν υπάρχουν διατάξεις στις συνθήκες της ΕΕ για αποχώρηση από το ευρώ. Αλλά ούτε και υπήρχε κανένα νομικό κώλυμα σε χώρες για να επαναφέρουν το δικό τους εθνικό νόμισμα, είτε ως αντικατάσταση του ευρώ, ή παράλληλα με το ευρώ. (το αγγλικό κείμενο: Legally, there are no provisions in the EU treaties for leaving the euro. But nor was there any legal impediment to countries reintroducing their own national currency, either as a replacement for, or in parallel with, the euro.) Στην πράξη, όπως ακριβώς η ΕΚΤ πίεσε επιτυχώς την Ιρλανδία, έτσι η Ελλάδα (και άλλοι) θα μπορούσαν να απειληθούν με έξοδο.»…(1.α.) (2)
«…Επανερχόμενος πανικός. Ο πανικός επέστρεψε τον Απρίλιο 2012. Όπως και με την Ιταλία το προηγούμενο καλοκαίρι, οι φορείς χάραξης πολιτικής επικεντρώθηκαν στην άμεση αιτία - την άρνηση της Ισπανίας να θεσπίσει μέτρα βάναυσης λιτότητας που απαιτούντο από τη Γερμανία και που όριζε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή... Στην πραγματικότητα, οι επενδυτές συνειδητοποιούσαν ολοένα και περισσότερο ότι η στρατηγική επίλυσης κρίσεων της ΕΕ ήταν εσφαλμένη. Επέβαλε τεράστιο πόνο χωρίς να σταθεροποιεί το δημόσιο χρέος, υποθάλποντας μια αυξανόμενη πολιτική αντίδραση και πυροδοτώντας φόβο μάλλον παρά καθησύχαση των επενδυτών. Πάνω απ 'όλα, οι φορείς χάραξης πολιτικής αγνοούσαν τα πραγματικά ζητήματα: Τον βρόχο καταστροφής και τον αυτό-εκπληρούμενο πανικό…
…Τον Ιούνιο του 2012, μετά από μη καταληκτικές εκλογές τον Μάϊο, η Ελλάδα επρόκειτο να πραγματοποιήσει επαναληπτικές εκλογές στις 17 Ιουνίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα ακρο-αριστερό κόμμα που ήθελε να επαναδιαπραγματευθεί το πρόγραμμα ΕΕ-ΔΝΤ της χώρας παραμένοντας στη ζώνη του ευρώ, φαινόταν να κερδίζει, με τους φορείς χάραξης πολιτικής της ευρωζώνης απειλώντας να αναγκάσουν την Ελλάδα σε έξοδο εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο…»(1.β.)
«…Απατηλό χάραμα : Στο δεύτερο μισό του Ιουνίου, τα πράγματα ξαφνικά φαίνονταν σαν να γύριζαν στη θέση τους. Η απειλή της αποβολής από το ευρώ τρόμαξε τους Έλληνες ώστε να απορρίψουν τον ΣΥΡΙΖΑ και να εκλέξουν τη Νέα Δημοκρατία - κατά ειρωνικό τρόπο, το κόμμα του οποίου η κακοδιαχείριση μεταξύ του 2004 και του 2009 ώθησε την Ελλάδα σε αφερεγγυότητα - που σχημάτισε ένα συνασπισμό ο οποίος υποσχέθηκε να συνεχίσει την υλοποίηση του προγράμματος ΕΕ-ΔΝΤ. Βασικώς, η Γερμανία στη συνέχεια αποφάσισε ότι επιθυμούσε να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ μετά από όλα αυτά. »…(1.γ.)
Στη φωτογραφία (3), Οδυσσέας έχει κατέβει στο αιώνιο σκοτάδι και συμβουλεύεται τον μάντη Τειρεσία. Εκεί, τρομάζει από τα φαντάσματα και από την κατάσταση των ανίσχυρων ψυχών. Με τον ψυχικό του όμως σθένος, καταφέρνει και ανεβαίνει στην επιφάνεια και με τους συντρόφους του αρχίζει το ταξίδι στον Ωκεανό με πρίμο αγέρα.
Στα καθ’ ημάς, η κάθοδος των Ελλήνων στα σκοτάδια της ταπείνωσης, των ερειπίων και της έλλειψης προοπτικής μέσω της ανελέητης λιτότητας και των δανειακών συμβάσεων. Η αναζήτηση της συμβολής της σκέψης του κάθε Έλληνα, της κάθε Ελληνίδας, στη λύση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Στην επιστροφή στην αισιοδοξία και στη δημιουργία.
Μετάφραση / απόδοση στα ελληνικά Θωμά Γράτσια
Σημειώσεις
(1) Legrain Philippe, “ European Spring, Why our Economies and Politics are in a Mess And How to Put Them Right” Printed in the United States of America, 2014, Text Copyright Philippe Legrain. (1.α.) [βλ.(1) σελ.63 & 154-155] (1.β.) (σελ.160-161) (1.γ.) (σελ.163)
Ο Philippe Legrain, από τον Φεβρουάριο 2011 έως τον Φεβρουάριο 2014, ήταν ανεξάρτητος οικονομικός σύμβουλος του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επικεφαλής της ομάδας που παρέχει στον πρόεδρο συμβουλές στρατηγικής πολιτικής. Ο συγγραφέας σημειώνει στο βιβλίο: «Οι χαρακτήρες και τα γεγονότα που περιγράφονται σε αυτό το βιβλίο είναι φανταστικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με αληθινά πρόσωπα, εν ζωή ή αποβιώσαντα, είναι συμπτωματική και χωρίς πρόθεση από τον συγγραφέα.»
ανάρτηση από δραχμή πέντε αστέρων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου