Το πρόβλημα του ελληνικού χρέους έχει εξελιχθεί σε μονομαχία μεταξύ του Βερολίνου και της Αθήνας, ενώ οι υπόλοιποι εταίροι σιωπούν. Η σιωπή τους αποκαλύπτει ποιός είναι το πραγματικό αφεντικό στην Ευρωζώνη...
του ΜΕΛΕΤΗ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η πόλωση μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας κατέληξε σε δημόσια λεκτική αντιπαράθεση, με τον υπουργό Οικονομικών της δεύτερης να προβαίνει σε προσβλητικές και απαξιωτικές αναφορές για τον Έλληνα ομόλογό του, πρωτοφανείς στα διεθνή διπλωματικά ειωθότα. Οι Γερμανοί κουνάνε το δάχτυλο στην Ελλάδα, κατηγορώντας την για...
αθέτηση συμφωνιών και απροθυμία προσαρμογής στις προϋποθέσεις της Ευρωζώνης.
Το 1940, όταν έγινε η Ιταλική επίθεση στην Ελλάδα, η χώρα μας είχε ξεπεράσει τα τραύματα της Μικρασιατικής Καταστροφής, είχε συνάψει ειρήνη με την Τουρκία, είχε αναδιοργανωθεί εσωτερικά, ενώ η οικονομία της ήταν υγιής και αναπτυσσόταν ραγδαία. Ο πληθυσμός αυξανόταν, η ηλικιακή πυραμίδα ήταν νεανική και υγιής. Η δημόσια διοίκηση και το εκπαιδευτικό σύστημα ήταν εξαιρετικά, ενώ οι ένοπλες δυνάμεις ήταν ισχυρές και μάχιμες.
Υπήρχαν βεβαίως ανισότητες και κοινωνικά προβλήματα, υπήρχε ιδεολογική πόλωση μεταξύ κομμουνιστών και αντικομμουνιστών, υπήρχε η δικτατορία του Μεταξά. Αλλά κάτω από την πολιτική επιφάνεια (από το «εποικοδόμημα», όπως λένε οι μαρξιστές), η κοινωνία είχε εξαιρετικούς δείκτες και η εξέλιξη προοιωνιζόταν λαμπρή.
Δέκα χρόνια μετά, συνεπεία της τετραετούς Γερμανικής Κατοχής, η Ελλάδα ήταν μία ολοκληρωτικά κατεστραμμένη χώρα, με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, καθημαγμένη από την πείνα, την δυστυχία και τον εμφύλιο πόλεμο. Οι τραγικές εμπειρίες της Κατοχής επρόκειτο να συνοδεύσουν τον Ελληνικό λαό τις επόμενες δεκαετίες, υπονομεύοντας την κοινωνική συνοχή και την πολιτική σταθερότητα.
Η Γερμανία, αντιθέτως, αμέσως μετά τον πόλεμο, αν και το ανατολικό της τμήμα αποσπάστηκε και έγινε σοβιετική αποικία, ανέκαμψε, διότι α. διαγράφηκαν τα τεράστια χρέη της από τους Συμμάχους, και β. καθώς της απαγορεύθηκε να έχει ένοπλες δυνάμεις και ετέθη υπό την αμερικανική αμυντική ομπρέλλα, απαλλάχθηκε από τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες.
Στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου, η Γερμανία υποστηρίχθηκε ποικιλοτρόπως από τις ΗΠΑ αλλά και την Γαλλία, ενσωματώθηκε ως ιδρυτικό μέλος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και γενικά στην ευρωπαϊκή οικογένεια, οι αμαρτίες της ξεχάστηκαν και αναπτύχθηκε οικονομικά με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Μόλις βρέθηκε η κατάλληλη διεθνής συγκυρία, που ήταν η διάλυση του Σοβιετικού Συνασπισμού, η Γερμανία επαναπροσάρτησε το ανατολικό της τμήμα και αποδύθηκε σε αγώνα οικονομικής επικράτησης στην Ευρώπη. Στην συνέχεια, χρησιμοποίησε το ενιαίο νόμισμα ως εργαλείο δημιουργίας οικονομικού ζωτικού χώρου και κυριαρχίας (με τον έλεγχο των πλεονασμάτων των κρατών της Ευρωζώνης). Το αποτέλεσμα ήταν πρωτοφανής πανευρωπαϊκή ύφεση και κοινωνική κρίση.
Ο Ελληνικός λαός δεν θυσιάστηκε σε δύο Παγκοσμίους Πολέμους μαχόμενος εναντίον της Γερμανίας, για να καταστεί σήμερα γερμανική αποικία με οικονομικά μέσα. Το μνημόνιο που επέβαλε το Βερολίνο στην Ελλάδα έχει προκαλέσει την μεγαλύτερη κοινωνική αποδόμηση και ανθρωπιστική καταστροφή σε ειρηνική περίοδο.
Η ελληνική κυβέρνηση ούτε πρέπει να υποκύψει στον γερμανικό ηγεμονισμό όπως οι προηγούμενες, ούτε όμως να τον παρακάμψει. Η μόνη διέξοδος που έχει η Ελλάδα, είναι να θέσει τεκμηριωμένα στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων το ζήτημα της γερμανικής θηριωδίας κατά τον τελευταίο πόλεμο. Και να απαιτήσει να μετρηθεί, εκτός από το ανθρωπιστικό κόστος και τις υποδομές, και το ΑΕΠ που κατέστρεψαν οι γερμανικές ορδές και να μας καταβληθεί με τους τόκους, όσο μεγάλο κι αν είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου