«Αν βουληθείς να μαρνηθείς και να μαλησμονήσεις, σε Τούρκικα σπαθιά σε δω, σε Καταλάνου χέρια. Αράπηδες σε σέρνουσι και Τούρκοι να σε δέσουν, κι σ’ όχλο Σαρακίνικο τρεις μαχαιριές σε δώσουν»Ελληνικό μεσαιωνικό δημώδες
Στο χαοτικό κλίμα που προκλήθηκε από την άφιξη εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων Ελλήνων προσφύγων τον Σεπτέμβριο του 1922 στην Αθήνα , το πρώτο μέτρο της επαναστατικής επιτροπής που ανέλαβε την εξουσία στις 15 Σεπτεμβρίου του 1922, ήταν η επίταξη δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων, για την προσωρινή εγκατάσταση των προσφύγων.
Το μέτρο της επίταξης - όπως κωδικοποιήθηκε και επεκτάθηκε με τα νομοθετικά διατάγματα της 11ης Νοεμβρίου 1922 «Περί επιτάξεως ακινήτων δι’ εγκατάστασιν προσφύγων» και της 22ας Νοεμβρίου 1922 «Περί επιτάξεως κατοικουμένων ή οπωσδήποτε χρησιμοποιουμένων ακινήτων» ήταν η αρχή για τις πρώτες προστριβές ανάμεσα στους παλιούς και τους νέους κατοίκους της πόλης.
Η επίταξη και η αναγκαστική συγκατοίκηση γηγενών και προσφύγων στα ίδια σπίτια, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από την πλευρά των γηγενών. Εκατοντάδες Αθηναϊκά σπίτια, ιδιοκτησίας υποστηρικτών του Βασιλέως Κωνσταντίνου ως επί τω πλείστον, επιτάχτηκαν για να στεγαστούν οι πρόσφυγες. Σε κάθε δωμάτιο των μεγάλων Αθηναϊκών αρχοντικών τοποθετήθηκε και από μια οικογένεια προσφύγων, ενώ οι ιδιοκτήτες των περιορίστηκαν και αυτοί σε ένα δωμάτιο της οικίας των.
Το ψυχολογικό σοκ στην αυτιστική Αθηναϊκή κοινωνία του μεσοπολέμου από το μέτρο της αναγκαστικής κατάσχεσης ήταν ισχυρότατο. Μέχρι εκείνη την στιγμή, οι θαμώνες του Ζαχαράτου πίστευαν αφελώς, ότι ο Σαγγάριος και το Εσκί Σεχίρ ευρίσκοντο πολύ μακριά από το Σύνταγμα, ώστε να δύνανται τα πολεμικά γεγονότα να επηρεάσουν την καθημερινότητα τους. Αδυνατούσαν να πιστέψουν αυτό που τους συνέβαινε. Εν μια νυκτί, βρήκαν εαυτούς να συγκατοικούν στο ίδιο τους το σπίτι με αλλά πενήντα άγνωστα σε αυτούς άτομα, ενώ οι τυχεροί που τα σπίτια τους δεν είχαν ακόμη επιταχθεί ζούσαν με την αγωνιά της εμφάνισης των στρατιωτών στην εξώπορτα που θα θυροκολλούσαν το χαρτί της επίταξης.
Στα επόμενα είκοσι χρόνια οι Ελληνικοί προσφυγικοί πληθυσμοί, θα απωθηθούν στις παραγκουπόλεις της Κοκκινιάς και θα είναι η πληθυσμιακή ομάδα που θα βιώσει πλήρως την φρίκη και τις συνέπειες της κατοχής. Ενώ παρακολουθούν τα παιδιά τους να πεθαίνουν από την πείνα, ο μόνος δρόμος που τους απομένει είναι η κοινωνική ρήξη και ο πολίτικος ριζοσπαστισμός.
Ο Δεκέμβρης του 1944 και ο εμφύλιος ήταν το φυσιολογικό επακόλουθο της μικρασιατικής καταστροφής και της προσφυγιάς.
Τρία χρόνια αργότερα, το 1947 κατά την διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, ο στρατός άρχισε συστηματικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εκκενώσεως εκατοντάδων χωριών στην Μακεδονία και την Ήπειρο, με σκοπό να αποκόψει τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού από τον τοπικό εφοδιασμό και ταυτόχρονα να τους στερήσει την δυνατότητα στρατολόγησης νέων μαχητών. Οκτακόσιες χιλιάδες εσωτερικοί πρόσφυγες από τα εκκενούμενα Ελληνικά χωριά, οι λεγόμενοι «ανταρτόπληκτοι», μεταφέρονται βιαίως στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της χώρας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εκ νέου όπως και το 1922 μια αφάνταστη εσωτερική προσφυγική τραγωδία, ελάχιστα γνωστή σήμερα, με απελπισμένους ανθρώπους στερουμένων βασικών εφοδίων επιβίωσης να περιφέρονται ρακένδυτοι στις παρυφές των πόλεων και να πεθαίνουν από ασιτία.
Μέσα σε 25 χρόνια ο κοινωνικός ιστός της χώρας θα διαρραγεί ανεπανόρθωτα δυο φόρες. Η μικρασιατική καταστροφή και ο εμφύλιος πόλεμος, θα είναι το αποτέλεσμα της ανικανότητας των πολιτικών ελίτ που αδυνατούν να κατανοούσουν τα γεωπολιτικά δεδομένα της εποχής τους λόγω της μικρόνοιας τους, των προσωπικών τους συμφερόντων, του ανύπαρκτου μορφωτικού τους επίπεδου και των ιδεοληπτικών εμμονών τους.
Η εισροή αλλοεθνών πληθυσμών σήμερα στην Ελλάδα ομοιάζει φυσικά με το 1922 μόνο ως προς την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να χειρισθεί τα «νέα δεδομένα» και να αντιληφθεί τις μελλοντικές συνέπειες και το βάρος των πράξεων του επειδή προσποιείται ότι δεν κατανοεί την καλοσχεδιασμένη εποίκιση της χώρας από τις ορδές των ανθρώπων με διαφορετικά εθνολογικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά, που μετασχηματίζουν σταδιακά την Ελλάδα σε χαλιφάτο μέσω ενός καλά γεωπολιτικού οργανωμένου σχεδίου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ και την Τουρκία.
Τελικός στόχος: να εποικίσουν με μουσουλμάνους τα Βαλκάνια ώστε να εξουδετερωθούν οι φιλορωσικοί ορθόδοξοι πληθυσμοί στα πλαίσια των γεωπολιτικών σχεδιασμών της νέας τάξης πραγμάτων.
Η Γερμανική προτεσταντική ηθική βασίζεται στην εκδίκηση και την τιμωρία των εχθρών. Το Γερμανικό «αίσθημα αποκατάστασης δικαιοσύνης» ικανοποιήθηκε μόνο στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, ενώ διατηρεί ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς με την Ρωσία που κάποια στιγμή θα πρέπει να κλείσουν με τον «θρίαμβο της Γερμανικής πολίτικης» στην Ευρώπη.
Τα πολιτικό έργο της σφαγής των Αρμενίων και των Ελλήνων από τους Τούρκους, σχεδιάστηκε το 1915 από τον Αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμο Κάιζερ με σκοπό να διακοπεί η ρωσική διείσδυση προς τον Καύκασο και τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής.
Η ίδια η πολιτική ολοκληρώνεται σήμερα, μετά 100 χρόνια με την σφαγή 15 εκατομμυρίων ορθοδόξων στην Συρία και το Ιράκ, μέσα από την ανιαρή συμμαχία των σουνιτών ισλαμιστών με την Δύση.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι σε αυτές τις γενικές πολιτικές γραμμές σχεδιάστηκε από τους Γερμανούς η πρωτοφανούς αγριότητας για τα δεδομένα της κατοχής σφαγή του Διστόμου, η οποία υλοποιήθηκε από τους μουσουλμάνους του Παλαιστινιακού τάγματος του Μεγάλου Μουφτή της Ιερουσαλήμ Χουσεΐν, που στρατοπέδευε στο Λαύριο, οι στρατιώτες του οποίου εχρησιμοποιούντο από την Βέρμαχτ για τις «σκληρές» Γερμανικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις αντιποίνων στην Στερεά Ελλάδα, με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούσαν τους Γερμανοντυμένους και Ιταλοντυμένους μουσουλμάνους Τσάμηδες στην Θεσπρωτία.
Ο σημερινός μουσουλμανικός εποικισμός της Ελλάδας άρχισε και εντατικοποιήθηκε από τα φιλογερμανικά πολιτικά συστήματα των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, μέσω της συνειδητής επιλογής του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης «εισαγόμενης εργασίας και δανεισμού». Ταυτόχρονα, όλοι μαζί διαρρήγνυαν τα ιμάτια των υπέρ της ανάγκης δημιουργίας τεμένους στον ιερό χώρο του Βοτανικού, πράξη βέβαια που νομιμοποιεί πολιτικά την εισβολή των παρανόμως εισερχόμενων.
Η πολιτική επιρροή της Τουρκίας στους πληθυσμούς των μουσουλμάνων της Ελλάδος, οι πρόωρες διακηρύξεις της περί «προστασίας» ως αιτίας μελλοντικής εισβολής στην Ελλάδα, ίσως να ενεργοποιήσει θετικά τα πολιτικά αντανακλαστικά του Πρωθυπουργού που φαίνεται να διαθέτει επαρκώς παρά το νεαρό της ηλικίας του, εν αντιθέσει βεβαίως με τα ανύπαρκτα κάποιων μελών της κυβέρνησης του, τρίτης ηλικίας.
Οι δηλώσεις περί «εκθέσεως εις τον Ελληνικόν ήλιον» και περί «εισαγωγής στην χώρα μελαψών νέων εξαίρετου κάλλους», είτε υποτιμούν την νοημοσύνη του λαού είτε άπτονται εξειδικευμένων αναλύσεων.
Ταυτόχρονα, οι προηγούμενοι διαχειριστές της εξουσίας σείουν υποκριτικώς το μεσαίο δάκτυλο των στην κυβέρνηση «για ανικανότητα».
Δεν θα αναφερθώ βεβαίως στις πολιτικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την μετανάστευση, διότι αυτές έχουν απαξιωθεί λόγο της γνωστής πρακτικής διαχείρισης του χρήματος και της εξουσίας.
Επίσης, είναι αδύνατο σε αυτές τις γραμμές να περιγράφει η πνευματική και ηθική εξαθλίωση που οδήγησε την χώρα η ΝΔ, ώστε σήμερα ούτε ένα μικρό ποσοστό της κοινωνίας να μην διαθέτει στοιχειωδώς τα ιδεολογικά όπλα αντιμετώπισης της εισβολής των επηλύδων.
Χαρακτηριστικό των προθέσεων τους στο θέμα αυτό υπήρξαν οι δηλώσεις των πολιτικών τους ταγών όταν ευρίσκοντο εις την εξουσία, ένθα ευχαριστούσαν τους μετανάστες που επέλεξαν την Ελλάδα ως τόπο εγκατάστασης των, παραχωρούσαν το δικαίωμα σε γηγενείς και αλλοεθνείς να καίνε τα εθνικά σύμβολα ή ψήφιζαν στην βουλή το εθνοκτόνο Δουβλίνο ΙΙ.
Δεν διανοήθηκαν ποτέ οι πολιτικές «ιδιοφυΐες» της ΝΔ για τα μηνύματα που εξέπεμπαν προς την απύθμενη πληθυσμιακή δεξαμενή των κολασμένων του κόσμου τούτου; Στην ανώριμη Ελληνική κοινωνία, η ρηχή και υπερφίαλη πολιτική τάξη των τηλεοπτικών παραθύρων είναι ανίκανη να αποκαταστήσει μελλοντικά τις κοινωνικές και οικονομικές ισορροπίες αναίμακτα.
Οι νεοεισερχόμενοι πληθυσμοί στην Ελλάδα θα διεκδικήσουν το μερίδιο τους στην διανομή της οικονομικής και πολιτισμικής «πίτας» στην χώρα μας που διαθέτει παραγωγική και πνευματική βάση «μηδενικού αθροίσματος».
Το αποτέλεσμα θα είναι μόνο αίμα, δάκρυα και ερείπια.
Ο « Ήλιος του Αλλάχ και της Δύσης» στην Συρία, στο Ιράκ, στην Βοσνία, στον Λίβανο και στην Αφρική φωτίζουν στους Έλληνες πολιτικούς τον δρόμο.
Ο Αλκιβιάδης-Κωνσταντίνος Κεφάλας είναι Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστήμιου του Manchester, UK, Δντης Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας.
Πηγή "Δημοκρατία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου