Από ΒΑΘΥ , Πέμπτη, 8 Οκτωβρίου 2015
Πριν γίνει κυβέρνηση, κι ακόμη περισσότερο μετά το 1981, ασκούσαμε κριτική στο ΠΑΣΟΚ για την οποία ουδέποτε χαρακτηριστήκαμε "δεξιοί", πόσο μάλλον "φασίστες". Οι πασόκοι, τότε, είχαν επίγνωση πως η κριτική γίνεται από τ' αριστερά και στη μεγάλη πλειονότητά τους έδειχναν να τη σέβονται. Η πιο συνηθισμένη αντίκρουση της κριτικής μας ήταν η αναφορά στη "βιασύνη" μας:
"Μη βιάζεστε! Όλα θα γίνουν στην ώρα τους. Όπως έγινε το ΕΣΥ, όπως αναγνωρίστηκε η Εθνική Αντίσταση, όπως εκδημοκρατίστηκε το συνδικαλιστικό κίνημα και το εκπαιδευτικό σύστημα, όπως εκσυγχρονίστηκε το οικογενειακό δίκαιο, έτσι θα γίνουν και όλα τα άλλα, μέχρι τον σοσιαλισμό".
Μπορεί εμάς να μη μας έπειθαν (όσο κι αν πολλοί κι από μας "πείστηκαν" και πέρασαν στο ΠΑΣΟΚ, συνήθως με το αζημίωτο), αλλά έπειθαν πολύ κόσμο.
Η στάση τους απέναντί μας άρχισε να αλλάζει όταν τα πρώτα φιλολαϊκά και προοδευτικά μέτρα τα διαδέχτηκαν η συμφωνία παραμονής των αμερικανικών βάσεων, η πολιτική της "οικονομικής σταθεροποίησης", η έξαρση της αστυνομικής καταστολής κ.λπ.
Τότε, ξαφνικά, γίναμε "όργανα της Δεξιάς", που υπονομεύουμε την "Αλλαγή", ακόμη και¨"φασίστες". Ήταν η εποχή που έκανε την εμφάνισή της η "Αυριανή".
Γιατί τα θυμάμαι όλ' αυτά;
Μα, λόγω της ταχύτητας με την οποία ένας κόσμος που εντάσσεται στον ΣΥΡΙΖΑ μας προσάπτει ανάλογους χαρακτηρισμούς, μόλις λίγους μήνες αφότου το κόμμα του έκανε τη μνημονιακή στροφή.
Στους πασόκους χρειάστηκε να περάσουν χρόνια μέχρις ότου αποκτήσουν το θράσος να υπερασπίζονται αντιλαϊκές πολιτικές, χαρακτηρίζοντας "δεξιούς" και "φασίστες" εκείνους που επέμεναν να αντιτάσσονται σ' αυτές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου