Ο ένας (Τσίπρας) απευθυνόταν στον ελληνικό λαό παριστάνοντας τον Κολοκοτρώνη, ενώ ο άλλος (Σταθάκης) απευθυνόταν στους δανειστές και στις «αγορές», διαβεβαιώνοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει κατά γράμμα ό,τι προβλέπει το Μνημόνιο. Ο ένας κράτησε το ρόλο του απατεώνα δημαγωγού, ο άλλος το ρόλο του θετικού τεχνοκράτη που πρέπει να τελειώσει τη δουλειά.
Ο Σουλτς εξέφρασε τη συμπάθειά του για τα όσα του είπε ο Τσίπρας. Δεν έχει όμως κανένα ρόλο στη λήψη των αποφάσεων. Μερικές εβδομάδες πρωτύτερα την ίδια στάση είχε κρατήσει και ο Ολάντ. Ο γάλλος επίτροπος, όμως, εμφανίστηκε το ίδιο άτεγκτος με τον Βίζερ, που θεωρείται δεξί χέρι του Σόιμπλε. Μια χαρά το παίζουν όλοι το παιχνίδι «μαστίγιο και καρότο».
Τα πάντα συμπυκνώνονται στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Λες και δεν υπάρχει τίποτ' άλλο. Κι όμως, οι πλειστηριασμοί σπιτιών δεν είναι ο πρώτος στόχος του κεφαλαίου. Η νέα ρύθμιση, στην οποία πολύ σύντομα θα καταλήξουν κυβέρνηση και δανειστές (ίσως να έχουν καταλήξει τη στιγμή που διαβάζετε αυτές τις γραμμές), θα χρησιμοποιηθεί σαν εργαλείο τρόμου, για να σπεύσουν οι δανειολήπτες στα γκισέ των τραπεζών, μειώνοντας τις επισφάλειές τους (των τραπεζών) και αυξάνοντας τη δική τους ανασφάλεια.
Γιατί όμως δεν μιλούν για την Κοινωνική Ασφάλιση; Σιγή ασυρμάτου έχει επιβληθεί τις τελευταίες μέρες. Κι όμως, το εκτελεστικό απόσπασμα έχει στηθεί και μένει μόνο το σύνθημα για να πυροβολήσει. Η ανατροπή θα είναι ιστορικών διαστάσεων, αλλά η συνδικαλιστική γραφειοκρατία έχει ήδη βγάλει την υποχρέωσή της: ανακοίνωσε μια 24ωρη απεργία πριν από ένα μήνα.
Ετσι θα βαδίζουμε από τώρα και μετά. Με πρωθυπουργική δημαγωγία από τη μια, με αφάνταστες υπουργικές παπάρες για «παράλληλα προγράμματα» που δεν υπάρχουν, και από την άλλη με μνημονιακά πολυνομοσχέδια, που ψηφίζονται με συνοπτικές διαδικασίες στο τέλος κάθε εβδομάδας (για να λειτουργήσει ως δημοσιογραφικό αμορτισέρ η αργία του Σαββατοκύριακου).
Και φυσικά, στο βάθος του τούνελ δε φαίνεται κανένα φως. Δεν φαίνεται καν μια μικρή καπιταλιστική ανάπτυξη, η παραμικρή χαραμάδα ελπίδας για ένα τμήμα του ενάμισι εκατομμυρίου των ανέργων. Το ελληνικό προλεταριάτο είναι κινεζοποιημένο και άνεργο.
Μέχρι πότε θ' ανεχόμαστε την κυβερνητική κοροϊδία; Μέχρι πότε θα σερνόμαστε πίσω από μια πουλημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία; Μέχρι πότε θα σεβόμαστε την αστική νομιμότητα και θ' αναζητούμε κοινοβουλευτικές λύσεις; Δικά μας είναι τα προβλήματα, δικές μας και οι αποφάσεις για το πώς θα τ' αντιμετωπίσουμε.
http://www.eksegersi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου