Η ΧΩΡΑ ΟΔΕΥΕΙ ΣΕ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
7/2/2016
''ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ'' ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΩΝ Ή ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ – ΒΑΤΕΡΛΟ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΣΧΕΔΙΑΖΕΙ Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ
Iskra: ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΕ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΕ
Η γενική απεργία της 4ης Φεβρουαρίου δεν υπήρξε απλώς επιτυχής.
Στην ουσία αποτέλεσε ένα πολιτικό και κοινωνικό σεισμό πρώτου μεγέθους, ο οποίος κλόνισεσυθέμελα την κυβέρνηση αλλά και συνολικότερα το μνημονιακό πολιτικό σκηνικό.
Η γενική αυτή απεργία χαρακτηρίστηκε από δύο εντυπωσιακά και μάλλον πρωτόγνωραγεγονότα.
Το πρώτο, ήταν η συμπόρευση λίγο – πολύ της μισθωτής εργασίας με τα επαγγελματικάαυτοαπασχολούμενα στρώματα των πόλεων και τη μικρομεσαία αγροτιά σε ένα ενιαίο ρεύμα κοινών στόχων ενάντια στην κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος και τη φορολεηλασία.
Ουδέποτε, ίσως, μια τέτοια αγωνιστική σύμπραξη μιας τόσο μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίαςείχε γίνει τόσο ορατή και αισθητή, παράγοντας πολιτικές προεκτάσεις.
Το δεύτερο, ήταν η εντυπωσιακή επιτυχία της απεργίας στην ελληνική περιφέρεια και οι ακόμαεντυπωσιακότερες και μάλλον πρωτόγνωρες, απεργιακές συγκεντρώσεις σε όλες ταυτόχρονα τις μεγαλύτερες και μικρότερες επαρχιακές πόλεις, στις οποίες έδωσε ισχυρότατο, χωρίς προηγούμενο, παρόν ο εμπορικός, επαγγελματικός και αγροτικός κόσμος της χώρας.
Η ιδιόμορφη ''εξέγερση'' της 4ης Φλεβάρη χαρακτηρίστηκε αφενός από την ορμητική εισβολή στην αγωνιστική σκηνή των ραγδαία φτωχοποιούμενων μικρομεσαίαων στρωμάτων αλλά και της καταστρεφόμενης μικρομεσαίας αγροτιάς και αφετέρου από την πρωτόγνωρη αγωνιστική αφύπνιση και εμφάνιση στη σκηνή της περιφέρειας σε ρόλο που ''υπερφαλαγγίζει'' την παραδοσιακή πρωτοκαθεδρία του λεκανοπεδίου.
Η απεργιακή κινητοποίηση της 4ης Φλεβάρη δεν πρόκειται να αποτελέσει πυροτέχνημα. Είναι βέβαιον ότι θα έχει πολύμορφη συνέχεια και η πρόκληση είναι να αποκτήσει ένα σαφέστερο και βαθύτερο δημοκρατικό αντιμνημονιακό ανατρεπτικό προσανατολισμό, πράγμα που επωμίζει τηνΑριστερά που σέβεται το παρελθόν και τις προοπτικές της με μεγάλες ευθύνες.
Σε κάθε περίπτωση πάντως με την γενική απεργία και λαϊκή κινητοποίηση της 4ης Φλεβάρη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν δέχθηκε απλώς ένα βαρύτατο πλήγμα. Είναι στην ουσία πολιτικάκαι κοινωνικά τελειωμένη, αν δεν έχει γίνει παρελθόν.
Η κυβέρνηση από δω και μπρος εισέρχεται σε μια βασανιστική τελική ευθεία προς ένα ''εξευτελιστικό'' και ''ταπεινωτικό'' τέλος, μπλεγμένη μέσα σε αξιεδιάλυτες αντιφάσεις και πυκνάαδιέξοδα, έχοντας απέναντι της ένα κοινωνικό αγωνιστικό τείχος και από πάνω της, σε ρόλο σκληρού κηδεμόνα, το κουαρτέτο να απαιτεί ακόμα πιο επώδυνα μέτρα για τα θύματα της: τους πολίτες αυτού του τόπου.
Η κυβέρνηση και προσωπικά ο Αλ. Τσίπρας αναζητούν εναγωνίως διέξοδο στη διεύρυνση της κυβέρνησης προς την Κεντροαριστερά ακόμα και στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, είτε για το σχηματισμό μια ευρύτερης μνημονιακής ''κεντροαριστερής'' κυβέρνησης με ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ και ''ΚΕΝΤΡΩΟΥΣ'', είτε και με τη συγκρότηση μιας οικουμενικής μνημονιακής κυβέρνησης που θα συμπεριλαμβάνει και τη ΝΔ.
Η ευρύτερη μνημονιακή ''κεντροαριστερή'' κυβέρνηση σκοντάφτει έντονα στην άρνηση των μικρότερων κομμάτων να συμμετάσχουν χωρίς τη ΝΔ, ενώ η τελευταία θέλει να αποφύγει το ''πικρό ποτήρι'' μιας οικουμενικής που θα την χρεώσει με την εφαρμογή των σκληρών μέτρων του τρίτου μνημονίου.
Σε κάθε περίπτωση, ένα ενδεχόμενο διευρυμένης κυβέρνησης σκοντάφτει σε αυτό που άλλοτε θεωρείτο ακατανίκητο και πανίσχυρο πολιτικό κεφάλαιο για το κυβερνητικό κόμμα, του Αλέξη Τσίπρα.
Κανένα από τα άλλα κόμματα δεν συζητά να συμμετάσχει σε ευρύτερο κυβερνητικό σχήμα με τονΑλ. Τσίπρα πρωθυπουργό, πράγμα που για τον τελευταίο ο πρωθυπουργικός ρόλος είναι αδιαπραγμάτευτος.
Η άλλη επιλογή είναι η δραπέτευση του Αλ. Τσίπρα με εκλογές, οι οποίες, βεβαίως, ελάχιστα θα απέχουν από βατερλό για τον ίδιο και τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ.
Για εκλογές, όμως, ούτε που θέλει να ακούσει ο Κυρ. Μητσοτάκης, αφού δεν θέλει με τίποτα να πιάσει στα χέρια του την ''καυτή πατάτα'' του τρίτου μνημονίου και να έχει, πολύ γρήγορα, χειρότερη, ίσως, εξέλιξη από αυτήν του θλιβερού Τσίπρα.
Εκλογές, επίσης, δεν μοιάζει να επιθυμεί σε καμιά περίπτωση και το κουαρτέτο ή κομψότερα οι ''θεσμοί''.
Κι αυτό διότι οι εκλογές θα άνοιγαν, εκ των πραγμάτων, και από όλες τις πλευρές, τον ''ασκό του Αιόλου'' των εξαγγελιών, πράγμα που φοβούνται ότι θα τίναζε στον αέρα την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου.
Αναμένεται, λοιπόν, οι ''θεσμοί'' και πρώτα απ' όλα η Γερμανία, να ασκήσουν ισχυρότατες πιέσεις για να υπάρξει ευρύτερη κυβερνητική ''διέξοδος'' από αυτή τη Βουλή.
Πολιτικοί κύκλοι, πάντως, δεν ήθελαν να αποκλείσουν και το ενδεχόμενο οι πλέον'' σκληροπυρηνικοί της Γερμανίας να αφήσουν να εξελιχθούν τα πράγματα στην Ελλάδα προς την ασύντακτη χρεοκοπία και την άτακτη έξοδο από την ευρωζώνη, θεωρώντας, ίσως, ότι δεν έχουν έτσι και αλλιώς άλλη επιλογή ή για να ''παραδειγματίσουν''. Αν και δεν πρέπει να θεωρηθεί απίθανο να εξωθηθεί η χώρα εξ' ανάγκης και λόγω εγγενών πολιτικών και οικονομικοκοινωνικών της αδιεξόδων σε τέτοιες καταστάσεις ανεξέλεγκτης πτώχευσης.
Σήμερα όσο ποτέ αυτή η ιστορική χώρα κρέμεται από τη θέληση, την τόλμη, την αποφασιστικότητα, την ωριμότητα και το αγωνιστικό φρόνημα του λαού μας, αρετές που αναδεικνύονται σε οριακά κρίσιμες καταστάσεις.
Η Ελλάδα αυτές τις ώρες διευθύνεται από ένα κυρίαρχο πολιτικό μπλοκ μετριοτήτων,δογματικών, διαπλεκόμενων, εθελόδουλων και ιδιοτελών ηγετίσκων που δεν διαθέτουν κανένα άλλο ''όραμα'' από την υπαλληλική εξουσία, την ευτελή δημαγωγία και την παράδοση στον πιο ακραίο και εθελόδουλο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.
Η ελπίδα για τον τόπο αναδύεται πρώτα απ' όλα και κυρίως από το νέο γιγάντιο κίνημα που έχει γεννηθεί, μέσα από τις στάχτες της απογοήτευσης και αγκαλιάζει σημαντικά τμήματα της μισθωτής εργασίας, τους επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενους και τους αγρότες, με τα τελευταία να βρίσκονται σε φάση εξέγερσης.
Αυτό το κίνημα χρειάζεται τούτες τις στιγμές να αποφύγει τη σύγχυση, τον αδιέξοδο απολίτικο αντικομματισμό και πολύ περισσότερο πρέπει να αποτρέψει τη δεξιά χειραγώγηση μερίδων του ή τη διείσδυση στο εσωτερικό του ακροδεξιών και νεοναζιστικών στοιχείων. Αυτό το κίνημα χρειάζεται να κατακτήσει ένα ουσιαστικό προσανατολισμό σε όσο το δυνατόν βαθύτερη δημοκρατική αντιμνημονιακή και προοδευτική κατεύθυνση και να συγκροτηθεί στη βάση ενός πακέτου όχι μόνο ''συνδικαλιστικών'' αιτημάτων αλλά και ευρύτερων προοδευτικών αλλαγών.
Στόχος θα πρέπει να είναι όχι απλώς η διαμαρτυρία αλλά η νίκη και το πέρασμα της κυβέρνησης και στη συνέχεια της εξουσίας σε διαφορετικά χέρια και με ανατρεπτικό, ριζοσπαστικόπροοδευτικό προσανατολισμό.
Σε αυτό το πεδίο αγωνίζεται σήμερα η ΛΑ.Ε, η οποία, κόντρα σε ''θεούς και δαίμονες'' επιχειρεί να ορθώσει ένα πλατύ εναλλακτικό ριζοσπαστικό, αριστερό, προοδευτικό, πατριωτικό,δημοκρατικό, αντιμνημονιακό μέτωπο ρήξης, λύσης και άμεσης θετικής διεξόδου με έναριζοσπαστικό πρόγραμμα διακοπής αποπληρωμής του χρέους, συντεταγμένης εξόδου από την ευρωζώνη και σύγκρουσης έως ρήξης με την Γερμανική Ε.Ε.
Η ΛΑ.Ε σε αυτήν την κατεύθυνση συναντάει το τελευταίο διάστημα μια μεγάλη, καλπάζουσα και όλο και διευρυνόμενη απήχηση και δυναμική μέσα στο λαό, που μπορεί να πάρει τη μορφή ακατάσχετης ανατρεπτικής λαϊκής χιονοστιβάδας τις επόμενες κινηματικές βδομάδες.
Οι εξελίξεις διαγράφονται ταχύτατες και απρόβλεπτες, ίσως και αστραπιαίες και αυτοί που πιάνουν τον παλμό τους, αντιλαμβάνονται ότι οι ''καιροί ου μενετοί'' και πρέπει να κάνουν απίστευτα πολλά πράγματα εντελώς σε ασήμαντο χρονικό διάστημα.
Δεν έχουν, όμως, καμιά άλλη επιλογή!
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ
Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου