Ζωή: Επίκληση στα νεκρά ιδεώδη της αστικής δημοκρατίας…

17-4-2016

Έρχεται η «πλεύση της ελευθερίας», το νέο κόμμα της ζωής Κωνσταντοπούλου. 
Ο ίδιος ο τίτλος «πλεύση ελευθερίας» σηματοδοτεί καθαρά το χαρακτήρα ενός κόμματος που κοιτάζει προς τα πίσω: Στα ιδεώδη της αστικής δημοκρατίας… 
Η ίδια αυτή ουτοπική επίκληση στα νεκρά ιδεώδη της αστικής δημοκρατίας συμπυκνώνεται και στα προπαγανδιστικά κλισέ του νέου κόμματος: 
Αυτά τα περί «ελευθερίας», «δημοκρατίας», «δικαιοσύνης», «διαφάνειας», «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» κ.λπ. 
Η χρεοκοπία της «αριστεράς» σε όλες τις εκδοχές της και τις ποικιλίες της έχει φράξει το «Μέλλον» και στρέφει τα βλέμματα στο«Παρελθόν». 

Η σήψη και η παρακμή του καπιταλισμού σε συνδυασμό με την σήψη και παρακμή της «αριστεράς» (η «αριστερά» πλέον, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της καπιταλιστικής σήψης και παρακμής), έχουν οδηγήσει τις κοινωνίες σε ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ αδιέξοδο και στην αναζήτηση διεξόδων προς τα πίσω: Στους νεκρούς του παρελθόντος… 

Δεν είναι τυχαίο ότι σ’ αυτήν την περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα έχει μεταβληθεί σε προτεκτοράτο, με χρεοκοπημένα ΟΛΑ τα κόμματα, και την «αριστερά» να πιστοποιεί θορυβωδώς το ολοκληρωτικό, κυβερνητικό της ναυάγιο, ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ δύο νέα κόμματα ανακύκλωσης και αναπαλαίωσης των «ριζών» του παρελθόντος: Της ΕΡΕ και του καραμανλισμού το ένα, της αστικής δημοκρατίας (Ένωση Κέντρου) το άλλο. 

Καρατζαφέρης-Μπαλτάκος (Εθνική Ενότητα) το ένα, Ζωή Κωνσταντοπούλου (Πλεύση Ελευθερίας) το άλλο!!! 

Και τα δυο αποτελούν μια απόπειρα ανακύκλωσης και αναπαλαίωσης των ίδιων καπιταλιστικών «ριζών» της ελληνικής αστικής δημοκρατίας, «ρίζες» που μορφοποιήθηκαν στα σχήματα της Δεξιάς από τη μια και της «Δημοκρατικής Παράταξης» από την άλλη. 

Πάμε πιο πίσω, λοιπόν, και από το σχήμα «Αριστερά - Δεξιά». 

Αυτό κατάφερε η «αριστερά»: Το βρικολάκιασμα των δύο κεφαλών της μπασταρδεμένης ελληνικής αστικής δημοκρατίας. 

Εδώ, μας έρχεται στο μυαλό η μεγαλοφυής ρήση του Μαρξ: «Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σαν βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών». 

Αυτή η επιστροφή στο παρελθόν της αστικής δημοκρατίας, στις «ρίζες» της, αποτελεί το πιο αλάθευτο και κατηγορηματικό στοιχείο του εκφυλισμού και της ενσωμάτωσης της «αριστεράς» στο καπιταλιστικό σύστημα… 

Αυτά τα νέα κόμματα (αναπαλαίωσης της παλιάς Δεξιάς και αναπαλαίωσης των παλιών «δημοκρατικών» κομμάτων), πιστοποιούν, κατά τρόπο τελεσίδικο ότι Αριστερά, δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει σαν «αριστερά» είναι οι διαχειριστές και οι παραγωγοί των πλανητικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, διαχειριστές και «οργανικοί διανοούμενοι» των ιδεολογημάτων της Νέας Τάξης… 

Εάν υπήρχε Αριστερά τέτοια πισωγυρίσματα δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν. Δεν θα υπήρχε η ΑΝΑΓΚΗ (κοινωνική, ιδεολογική και πολιτική) και ΚΑΜΙΑ δυνατότητα να αναζητήσει η κοινωνία λύσεις στους νεκρούς του παρελθόντος. 

Δεν θα υπήρχε καμία προϋπόθεση ύπαρξης, συντήρησης και ενδυνάμωσης φασιστικών συμμοριών… 

Δεν θα υπήρχε γόνιμο έδαφος ανάπτυξης, ανακύκλωσης και αναπαλαίωσης ακροδεξιών σχημάτων… 

Και φυσικά δεν θα υπήρχε καμία ΑΝΑΓΚΗ ύπαρξης κομμάτων σαν κι αυτό της Ζωής, η οποία υψώνει την καθαρτήρια μυθολογία της «διαφάνειας» και των νεκρών «δημοκρατικών» συνθημάτων σε προγραμματική βάση πολιτικού κόμματος… 

Και εδώ θα συνδεθούμε με το προηγούμενο κείμενό μας: «Ο Λόγος που φωτογραφίζει τα πράγματα και συγκαλύπτει την αλήθεια τους». 

Η ίδια η σημερινή «αριστερά» και η ποικιλία των γραφιάδων της αφανίζει τη διαλεκτική της ιστορίας, για να συγκαλύψει την ίδια της ενσωμάτωση στο καθεστώς, με το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα των «διαπιστώσεων» και ΟΧΙ των εξηγήσεων. 

Όγκοι κειμένων που «διαπιστώνουν», π.χ. το τι είναι η «Χρυσή Αυγή», ο Καρατζαφέρης και οι ακροδεξιοί, αλλά καμία ΕΞΗΓΗΣΗγια τους κοινωνικούς και πολιτικούς όρους του φαύλου κύκλου της αναπαλαίωσής τους και της ανακύκλωσής τους. 

Το γιατί όμως αυτό το «κακό» που διαρκώς το διαπιστώνουμε και το αναθεματίζουμε ζει και βασιλεύει, τρώει κατραπακιές και ζωντανεύει ξανά, αναπαλαιώνεται και ανακυκλώνεται;;; 

Φταίει, απλώς, η σήψη και παρακμή του καπιταλιστικού συστήματος που τρέφει στην κοπριά του τέτοια φαινόμενα; Και αυτό είναι μια γνωστή, ΙΣΤΟΡΙΚΗ διαπίστωση. 

Όπως ΙΣΤΟΡΙΚΗ διαπίστωση είναι και τούτη: Η κρίση και η σήψη του καπιταλισμού και τα οδυνηρά αδιέξοδά του, ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ενισχύουν την ΑΡΙΣΤΕΡΑ, αν υπάρχει και τα μαζικά λαϊκά ΚΙΝΗΜΑΤΑ, εάν η Αριστερά δεν τα προδίδει και τα παροπλίζει!!! 

ΓΙΑΤΙ, συνεπώς, αυτή η σημερινή κρίση και σήψη του συστήματος, τα αβυσσαλέα και αθεράπευτα αδιέξοδά του λειτουργούν αντίστροφα από την ιστορική διαλεκτική: Αφανίζουν τα επαναστατικά ΚΙΝΗΜΑΤΑ, χαντακώνουν την «αριστερά» και αναπαλαιώνουν διαρκώς τη δεξιά και ακροδεξιά; 

Και όταν, όπως σήμερα, η ιστορική διαλεκτική μορφοποιείται με την άνοδο στην κυβερνητική εξουσία κομμάτων «αριστερών» ψευδαισθήσεων (ΣΥΡΙΖΑ), τότε η «αριστερά» οδεύει στον κάλαθο των αχρήστων… 

Γιατί, λοιπόν, μέσα σε τέτοιες συνθήκες κατάρρευσης του συστήματος, τα «αριστερά» κινήματα είναι νεκρά, το ΚΚΕ και οι σκληροί «επαναστάτες» του αριστερισμού, μένουν σε κατάσταση στασιμότητας …αφανισμού, ενώ αντιθέτως οι ακροδεξιές ποικιλίες όχι μόνο μένουν ζωντανές, αλλά ενισχύονται και ανακυκλώνονται; 

Γιατί οι αριστεροί αρθρογράφοι, ενώ γεμίζουν σεντόνια για την ακροδεξιά, δεν μας εξηγούν αυτό το «παράλογο» της ιστορίας: Σε συνθήκες καπιταλιστικής κατάρρευσης να καταρρέει και η «αριστερά», ενώ αντιθέτως αναπαλαιώνεται και  ανακυκλώνεται η δεξιά και η ακροδεξιά, καθώς και οι νεκρές «αξίες» του αστικού φιλελευθερισμού και της αστικής δημοκρατίας (Ζωή). 

Είναι εύκολη η παπαγαλία των «διαπιστώσεων». ΟΙ εξηγήσεις και οι ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ αναλύσεις είναι δύσκολες και οδυνηρές διότι σε οδηγούν στην καταδίκη και της ίδιας της «αριστεράς», σε οδηγούν σε τούτο: Ότι αυτή η «αριστερά» αποτελεί και η ίδια μέρος της καπιταλιστικής σήψης, αποτελεί τον «αριστερό» διαχειριστή της παρακμής, τον «αριστερό» διαχειριστή των ιμπεριαλιστικών εντολών, του 4ου Ράιχ, αποτελεί τον «οργανικό διανοούμενο» των νέων ιδεολογημάτων της πλανητικής εξουσίας…