ΤΡΙΤΗ 5-4-2016
του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Το γράψαμε, το ξαναγράψαμε, τόγραψε κι ο Γιώργος Μητραλιάς πριν από μας, στην ιστοσελίδα kontra-sto-xreos, τόγραψε κι ο Γιώργος Χαρβαλιάς στη “Δημοκρατία” και μερικοί ακόμα. Κανενός όμως, ή σχεδόν κανενός, στην βυθιζόμενη Ελλάδα, στην Κύπρο που απειλείται τώρα με οριστική καταστροφή, ή μεταξύ των μεγαλοσχημόνων Ελληνο-αμερικανών δεν ιδρώνει το αυτί!
O Mπέρνι Σάντερς συνιστά μεγάλη ελπίδα και για την Ελλάδα και για την ανθρωπότητα ολόκληρη.  Δεν γνωρίζουμε αν μπορεί να κερδίσει εναντίον της Κλίντον, στον αγώνα για το χρίσμα των Δημοκρατικών. Δεν γνωρίζουμε, πολύ περισσότερο, αν θα μπορούσε να εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ ή και τι θα μπορούσε να κάνει εκλεγόμενος. Ο ίδιος ο Σάντερς, σε αντίθεση με τους δικούς μας, απερίγραπτους αεροπειρατές των αξιών και της αγωνιστικής κληρονομιάς του κόσμου της αριστεράς, έχει πει ότι δεν θα μπορέσει να κάνει σχεδόν τίποτα, αν ο ίδιος ο κόσμος δεν τον βοηθήσει να το κάνει. Για την ακρίβεια αν δεν το κάνει, σε μεγάλο βαθμό, μόνος του με τη δική του βοήθεια!
Αλλά και τίποτα από αυτά να μη γίνει, η εμφάνιση, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών, ενός ισχυρού ρεύματος που αντιτίθεται στην παντοδυναμία του χρηματιστικού κεφαλαίου και του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου, του ήδη εξελισσόμενου σε “καπιταλισμό της καταστροφής”, θα έπρεπε να ενδιαφέρει κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο πάνω στον πλανήτη. Πολύ περισσότερο τους ‘Ελληνες στην Ελλάδα, την Κύπρο και απανταχού της οικουμένης. Αφού εμείς είμαστε στην πρώτη γραμμή τώρα της επίθεσης αυτών των δυνάμεων και απειλείται άμεσα η ίδια η ύπαρξή μας ως κάπως συγκροτημένο, αξιοπρεπές έθνος. Τι περιμένουμε οι ραγιάδες, να γίνουμεΣυρία με οικονομικο-πολιτικές μεθόδους, να “πολτοποιηθεί” η Ελλάδα, να διαλυθεί το κυπριακό κράτος με ένα νέο σχέδιο Ανάν (όπως σχεδιάζουν να κάνουν αμέσως μετά τις κυπριακές βουλευτικές εκλογές), για να αντιδράσουμε; Τότε θα είναι πολύ αργά.
Κι όμως, εδώ έχουμε, στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου, έναν πολιτικό που επανειλημμένα, με δική του πρωτοβουλία και γιατί του το υπαγορεύει η πολιτική και η ιδεολογία του, χωρίς να του το ζητήσει κανείς, χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα, έχει υπερασπιστεί την Ελλάδα με τρόπο που δεν τόκανε κανείς ‘Έλληνας πολιτικός. Καυτηριάζοντας ταυτόχρονα το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα για την φοβερή επίθεση που εξαπέλυσε, αρχικά το ίδιο, και στη συνέχεια “καθοδήγησε” σε συμμαχία με τη γερμανική κυβέρνηση, όλη την “Ευρώπη” να την κλιμακώσει εναντίον της Ελλάδας (1). Και εμείς απλώς αδιαφορούμε για το τι συμβαίνει με τον Σάντερς. Υπάρχει πιθανότητα να σωθούμε υπό τέτοιους όρους; Απολύτως καμία!
Αλλά δεν είναι μόνο το οικονομικό πρόγραμμα του Σάντερς. Είναι και η διεθνής του πολιτική πρόταση, ιδίως οι προτάσεις του για τη Μέση Ανατολή. Ο Σάντερς, αντί να “προσκυνήσει” και αυτός το AIPAC, έβγαλε μια ιστορική ομιλία για τη Μέση Ανατολή, δήλωσε περήφανος για την αντίθεσή του στον πόλεμο στο Ιράκ, είπε ότι και οι Παλαιστίνιοι έχουν δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και πρότεινε συνεργασία με τη Μόσχα και την Τεχεράνη για τη σταθεροποίηση της κατάστασης στη Μέση Ανατολή. (2)
Θεωρείται πολύ δύσκολο, αν και όχι αδύνατο, ο Σάντερς να νικήσει την Κλίντον. Αλλά ήδη η καμπάνια του έχει αλλάξει τα δεδομένα στην αμερικανική πολιτική και από ορισμένους χαρακτηρίζεται ως “πολιτική επανάσταση” στις ΗΠΑ. Είναι η πρώτη φορά που διατυπώνεται, έστω και από ένα “αουτσάιντερ”, αλλά εντός της κεντρικής πολιτικής σκηνής των ΗΠΑ, μια συγκροτημένη εναλλακτική στη νεοσυντηρητική πολιτική του χάους και της καταστροφής. Αυτή η πολιτική, αφού κατεδάφισε κυριολεκτικά, τα κυριότερα κράτη της Μέσης Ανατολής, προκαλώντας ανείπωτο πόνο και δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους, εξάγεται τώρα στην Ευρώπη, με τους πρόσφυγες και την τρομοκρατία, με τη “σύγκρουση των πολιτισμών” και τους πολέμους “κατά του Ισλάμ” που μας καλούν να διεξάγουμε. Επιδίωξή τους να προκαλέσουν  “αλλαγή καθεστώτος” στην ήπειρο του Διαφωτισμού, οδηγώντας όλη την ανθρωπότητα σε μια από τις πιο σκοτεινές νύχτες της ιστορίας της.
Τύφλα νάχει ο Χίτλερ και το φοβερό καθεστώς που δοκίμασε να επιβάλει στην Ευρώπη. Και στο κάτω-κάτω αυτός είχε και μια “δικαιολογία”. Η Γερμανία ήταν μια διαλυμένη, ταπεινωμένη και εξουθενωμένη χώρα το 1933. Να τη στραγγαλίσουν προσπαθούσαν. Ποιός πείραξε τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς, που κατεδάφισαν σχεδόν μια ήπειρο; Το παράδοξο δεν είναι ότι υπάρχουν Μουσουλμάνοι και ‘Αραβες που αντιδρούν όπως αντιδρούν, το παράδοξο είναι μάλλον ότι είναι σχετικά λίγοι! Ούτε χρειάζεται να γίνουμε ειδικοί στην ισλαμική, μεσαιωνική θεολογία, τους Σουφί και τους Ουαχαμπί, για να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Αρκεί να διαθέτουμε οι ίδιοι ανθρώπινη ενσυναίσθηση και αξιοπρέπεια. (3)
Η Ελλάδα και η Κύπρος αντιμετωπίζουν σήμερα μείζονα “υπαρξιακά” προβλήματα, τις δυνητικά σοβαρότερες απειλές των δύο τελευταίων αιώνων της ιστορίας τους, με οικονομικά κυρίως όπλα η πρώτη, με “γεωπολιτικά” κυρίως η δεύτερη, με πολιτικο-επικοινωνιακά αμφότερες. Ακόμα όμως κι αν ένα θαύμα έλυνε τα προβλήματά τους, κανένα άτομο, κανένα έθνος, καμιά πατρίδα, δεν θα μπορέσει να επιβιώσει αν ο κόσμος εξακολουθήσει να κυβερνάται από τις δυνάμεις που σήμερα τον κυβερνούν.
Δεν μπορεί κανείς να ανησυχεί για τα συμπτώματα, όπως αίφνης οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, οι τρομοκράτες, αλλά να αδιαφορεί για τις αιτίες που τα παρήγαγαν και εξακολουθούν να τα παράγουν.

Ο Σάντερς και η Ελλάδα
Κι όμως, ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, ελάχιστοι από τους “παράγοντες” στην Ελλάδα και μεταξύ των Ελλήνων εκτός Ελλάδας, ενδιαφέρονται για την περίπτωση Σάντερς. Η κυβέρνηση της δήθεν αριστεράς κολακεύεται από την “προσοχή” που μοιάζουν να της δίνουν οι “κλητήρες” του “συστήματος Κλίντον” και διάφοροι άλλοι, μάλλον σκοτεινοί διεθνείς παράγοντες. Ούτε βέβαια η λογής-λογής αυτονομιζόμενη “ελίτ”, τα περισσότερα ελληνικά ΜΜΕ, οι ηγέτες των Ελληνοαμερικανών, δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον για την υποψηφιότητα Σάντερς στις αμερικανικές προκριματικές εκλογές. Αν κάποιοι ενδιαφέρονται, είναι για να την πολεμήσουν!
Το λεγόμενο ελληνοαμερικανικό λόμπυ, όχι μόνο δεν ξεσηκώθηκε να κάνει τα πάντα για να στηρίξει την υποψηφιότητα Σάντερς, αλλά στηρίζει όπως φαίνεται την κυρία Κλίντον εναντίον του (4).

O δολοφόνος της Κύπρου
Μια ιδιαίτερα ειρωνική και ιδιαίτερα τραγική πτυχή της υπόθεσης αυτής είναι ότι ο Σάντερς επέκρινε σφόδρα την Χίλαρυ για τη δήλωσή της ότι έχει μέντορα τον Χένρι Κίσινγκερ. Ο Κίσινγκερ είναι μια από “τις πιο καταστρεπτικές φυσιογνωμίες στην αμερικανική ιστορία”, της απάντησε ο Σάντερς (5).
Ο Κίσινγκερ δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Είναι ο δολοφόνος της Κύπρου, ο οργανωτής του πραξικοπήματος και της απόπειρας δολοφονίας του Μακαρίου και της τουρκικής εισβολής που την ακολούθησε, σε δύο δόσεις, το 1974. Είναι δυνατόν ‘Ελληνες να υποστηρίζουν την κατά δήλωσή της μαθήτρια του Κίσινγκερ και όχι τον επικριτή του; Τι να σχολιάσουμε εμείς τώρα;

 Δύο Ελλάδες
Δεν είναι ότι οι ‘Ελληνες και Ελληνοαμερικανοί πολιτικοί και λοιποί μεγαλοσχήμονες δεν μπορούν να τα σκεφτούν αυτά. Δεν θέλουν να τα σκεφτούν. Αλλού είναι το συμφέρον τους, όπως το καταλαβαίνουν, αλλού και η τσέπη τους. Τη σιγουριά και την προστασία του “νταβατζή” αναζητούν, ευτυχείς είναι αν τους αφήσει να τον προσκυνάνε, μόνο που ξεχνάνε συχνά ότι και οι ίδιοι είναι αναλώσιμοι!
Ο σπουδαίος Γάλλος πολιτικός επιστήμων και βιογράφος του Καραμανλή, ο Μεϊνώ, έχει περιγράψει, έκπληκτος και αυτός, από πολλών δεκαετιών, τη νοοτροπία πολλών Ελλήνων πολιτικών. Δεν είναι, έγραψε, ότι εξυπηρετούν τους ξένους. ‘Ολη τη μέρα σπάνε το κεφάλι τους να βρουν και άλλους τρόπους να τους ευχαριστήσουν!
Νομίσαμε ότι ξεφύγαμε οριστικά από αυτά το 1974 κι ακόμα περισσότερο το 1981. Αλλά να που το παρελθόν μας γύρισε πίσω τώρα, πιο δυνατό από ποτέ, ίσως βέβαια με άλλους, “μεταμοντέρνους” (προς το παρόν δηλαδή) τρόπους και μεθόδους.
Μόνο μια χώρα που θα διεκδικούσε την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την αξιοπρέπειά της θα είχε ανάγκη, στην πραγματικότητα, φωνές όπως αυτή του υποψήφιου για το χρίσμα των Δημοκρατικών στις Ηνωμένες Πολιτείες Μπέρνι Σάντερς. Τώρα μάλλον την ενοχλούνε, της θυμίζουνε το φιλότιμο που προτίμησε να ξεχάσει.