:
8-10-2016
Του Γιώργου Παπαδόπουλου – Τετράδη από το liberal.gr
Μετά τη χτεσινή ψήφιση της πλήρους αποικιοποίησης της χώρας από τη συγκυβέρνηση στη Βουλή ας κάνουμε έναν απολογισμό. Τι πλήρωσε η Ελλάδα για να παραμείνουν ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ χτες στην εξουσία; Στην πράξη και στην ουσία παρέδωσε τα κλειδιά της διαχείρισης όλης της Οικονομίας και των Εργασιακών σχέσεων σε σχήματα, που δεν θα ελέγχει καμιά ελληνική κυβέρνηση πλέον, αλλά θα ελέγχονται από ξένους για σχεδόν έναν αιώνα. Η χώρα είναι επισήμως ένα κράτος υποτελές, μια αποικία με όλη τη σημασία της λέξης.
Ποια είναι η διαφορά του σήμερα με το χτες, ίσως αναρωτηθεί ο αναγνώστης, που πιστεύει ότι επί της ουσίας έτσι ήταν η χώρα και χτες. Μεγάλη.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις χάνουν από χτες με το νόμο της Βουλής τέσσερις βασικούς τομείς εποπτείας και κυριαρχίας, που μέχρι χτες είχαν, έστω και υπό την ασφυκτική πίεση των δανειστών:
- Οι δημόσιες επιχειρήσεις και οργανισμοί παραδίνονται σε ένα Υπερταμείο, που διοικείται από Έλληνες και ξένους, αλλά η κυβέρνηση έχει κρύψει από το λαό ότι οι ξένοι έχουν δικαίωμα βέτο στις αποφάσεις. Σ’ αυτές τις επιχειρήσεις περιλαμβάνονται εκτός των άλλων το νερό και το ρεύμα, τα εργοστάσια κατασκευής αυτοκινήτων, οι εταιρίες κατασκευής νοσοκομείων, δικαστηρίων, φυλακών, η Εγνατία οδός, το Μετρό, ενώ δεν ελέγχονται πια οι τηλεπικοινωνίες.
- Οι Τράπεζες ανήκουν πλέον σε ξένους, ιδιώτες, κράτη και funds, καθώς το ελληνικό δημόσιο και οι εγχώριοι τραπεζίτες έχασαν την πλειοψηφία των μετοχών τους μετά και από τις απανωτές ληστρικές για το λαό ανακεφαλαιοποιήσεις. Οι διοικήσεις συμφωνήθηκε τώρα να αποτελούνται από ξένους ή από Έλληνες μακριά από το εγχώριο τραπεζικό σύστημα.
Μ’ αυτό τον τρόπο τα κόκκινα δάνεια των ιδιωτών, αλλά κυρίως των επιχειρήσεων, βρίσκονται «όχι στα χέρια τραπεζίτη», που αντιμαχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολιτευόμενος, αλλά στα χέρια αρπακτικών funds που αξιοποιώντας τα θα αλλάξουν στην κυριολεξία τον επιχειρηματικό χάρτη της χώρας. Με κατασχέσεις, πλειστηριασμούς, βίαιη αλλαγή ιδιοκτησιών και με μοναδικό γνώμονα την κατά τη δική τους γνώμη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων, έξω από τα πιο ανθρώπινα ελληνικά ήθη του εμπορίου. Με ανοιχτό δρόμο να αγοραστεί ο ελληνικός πλούτος από ξένους, αφού οι Έλληνες, εκτός από ελάχιστους καθαρούς και μη, δεν έχουν πλέον πρόσβαση σε κεφάλαια.
- Το σύστημα είσπραξης των φόρων ανατίθεται μέσω της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων σε ένα εξωκυβερνητικό αλγοριθμικό σύστημα υπολογισμών, όπου κανείς πολίτης δεν αποτελεί πλέον υποκείμενο με δικαίωμα ειδικών αναγκών ή δυσχερειών. Όλοι είμαστε αριθμοί και υποκείμεθα σε ένα αυτόματο σύστημα ρυθμίσεων, πληρωμών, εισπράξεων, δεσμεύσεων λογαριασμών ή άλλων περιουσιακών στοιχείων, χωρίς να είναι βέβαιο ότι οι μέχρι σήμερα δραπέτες του συστήματος δεν θα συνεχίσουν να δραπετεύουν μέσω άλλων νόμων.
- Το Ασφαλιστικό σύστημα υπάγεται πια σε μια συμφωνία με την κυβέρνηση, που έχει δεσμευτικό μακροχρόνιο χαρακτήρα και βαριές ρήτρες («κόφτες»), κι ας ψεύδεται ως συνήθως ο ταξικός αποστάτης αρμόδιος υπουργός, τις οποίες θα πληρώνουν οι συνταξιούχοι και όχι οι εκάστοτε ανίκανοι υπουργοί.
Η συμφωνία προβλέπει ταυτόχρονα τη σταδιακή μείωση παλιών και νέων συντάξεων ίσως λίγο πάνω από τα επίπεδα της Βουλγαρίας ως «ανταγωνίστριας χώρας» (σύμφωνα με το ΔΝΤ) και τη δρακόντεια είσπραξη εισφορών στα πρότυπα του εξωκυβερνητικού μοντέλου είσπραξης φόρων χωρίς έλεος, με ταυτόχρονη απομύζηση κάθε πόρου των Ταμείων.
Παραμένει ζητούμενο πώς θα πληρώνουν ιδιώτες και επιχειρήσεις στα ταμεία τις υποχρεώσεις τους έναντι σχεδόν μηδενικών εισπράξεων και υπό το κυνηγητό του νέου δραγάτη κοινής συναίνεσης κυβέρνησης –τρόικας.
Άφησα επί τούτου απ’ έξω τον τομέα της Ενέργειας, που με τα προαπαιτούμενα μπαίνει σε ένα ετσιθελικό μοντέλο, ευάλωτο σε διαχείριση από εξωελληνικούς παράγοντες, αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις διατηρούν ακόμα την εξουσία να τον διαχειριστούν. Ακόμα.
Όλα αυτά τα έχασε από την εξουσία διαχείρισής τους η χώρα-αποικία όχι από μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, αλλά από μία που διαφήμιζε και διαφημίζει ότι είναι αριστερή! Και η οποία για όλα αυτά είχε να πει μόνο δύο δικαιολογίες δια στόματος του υπουργού των Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Η πρώτη ήταν ότι με την παράδοση του ελληνικού πλούτου σε ένα υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων, όπου οι ξένοι θα έχουν βέτο, η κυβέρνηση «θα πετύχει την αναδιάρθρωση των ΔΕΚΟ» γιατί, όπως είπε, «η αριστερά μέχρι σήμερα δεν ήξερε πώς να αναδιαρθρωθεί μια επιχείρηση»!
Η δεύτερη ήταν ίδια με την καραμέλα που πιπιλάνε σχεδόν όλα τα μέλη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ: ότι η κυβέρνηση εξαναγκάστηκε σε έναν συμβιβασμό!
Η πρώτη ομολογία για τις ικανότητες της αριστεράς δεν μας εκπλήσσει. Μας εκπλήσσει ο κυνισμός, με τον οποίο ο πλέον αρμόδιος υπουργός ομολογεί ότι το κόμμα του εκβίασε να πάρει την εξουσία χωρίς να ξέρει καν να σερβίρει καφέ. Και η έμμεση ομολογία ότι δεν ξέρει ως εκ τούτου πώς να πάει τη χώρα σε ανάπτυξη.
Η δεύτερη ομολογία δεν θα μας εξέπληττε αν δεν ξέραμε πια ποιος είναι και από ποιους αποτελείται στ’ αλήθεια ο ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι όλοι αυτοί που «αναγκάστηκαν» να υπογράψουν την παράταση του μνημονίου Σαμαρά-Βενιζέλου αντί να το σκίσουν γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. «Οι άλλοι ήταν πιο δυνατοί».
Είναι αυτοί που «αναγκάστηκαν» να υπογράψουν τον Ιούλιο του ‘15 τους όρους των Βρυξελλών, μέρες πριν κάνουν το δημοψήφισμα οπερέτα ρωτώντας το λαό αν συμφωνεί μ αυτά που είχαν ήδη υπογράψει, γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. «Οι άλλοι ήταν πιο δυνατοί».
Είναι αυτοί που «αναγκάστηκαν» να υπογράψουν τρίτο μνημόνιο φεσώνοντας το λαό με άλλα 100 δισ. και με τους εξοντωτικούς όρους υποταγής που ζούμε εδώ και ένα χρόνο γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. «Οι άλλοι ήταν πιο δυνατοί».
Είναι αυτοί που «αναγκάστηκαν» να γονατίσουν το λαό στους φόρους και στη σφαγή μισθών και συντάξεων γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. «Οι άλλοι είναι πιο δυνατοί».
Είναι αυτοί που «αναγκάστηκαν» να υποθηκεύσουν για 99 χρόνια τα ασημικά της χώρας γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. «Οι άλλοι είναι πιο δυνατοί».
Είναι αυτοί που «αναγκάστηκαν» να παραχωρήσουν τα δάνεια των ελληνικών επιχειρήσεων και νοικοκυριών στα πιο αρπακτικά ξένα funds γιατί δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς. «Οι άλλοι είναι πιο δυνατοί».
Είναι αυτοί που «αναγκάστηκαν» να ψηφίζουν στη Βουλή ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα (χωρίς να μπορούν να κάνουν και ανάπτυξη) και να κυβερνούν με νομοθετικές ρυθμίσεις παρ όλο που δεν τα πιστεύουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. «Οι άλλοι είναι πιο δυνατοί».
Είναι αυτοί που «αναγκάστηκαν» να κυβερνάνε νοσοκομεία που δεν λειτουργούν, σχολεία με μαϊμού καθηγητές, πανεπιστήμια χωρίς καν χαρτί τουαλέτας, συγκοινωνίες με απλήρωτους εργαζόμενους, ένστολους πενόμενους, δημόσιες υπηρεσίες ξεχαρβαλωμένες και πρωτόγονες, γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. «Οι άλλοι τους αναγκάζουν που είναι πιο δυνατοί».
Είναι αυτοί που θα έκαναν και θα κάνουν τα πάντα απ αυτά που τάχα δεν πιστεύουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Η πείνα τους για την καρέκλα είναι πιο δυνατή.
Και το φτύσιμο όλων των εξόριστων στη Μακρόνησο και όλων των αγωνιστών, που δεν αναγκάστηκαν να υπογράψουν ή να συνεργαστούν «επειδή οι άλλοι ήταν πιο δυνατοί», είναι ακόμα πιο δυνατό. Γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου