Φυσικό αέριο, όπλα και νέες, ευρωατλαντικές στρατιωτικές βάσεις στην εκρηκτική βαλίτσα του αμερικανικού βούβαλου.
Στα τέλη της δε­κα­ε­τί­ας του ‘90, ο «πολύς» Τόμας Φρί­ντμαν, δη­μο­σιο­γρά­φος, αρ­θρο­γρά­φος και γκου­ρού της πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης, κυ­κλο­φό­ρη­σε το βι­βλίο του «Το Lexus και η Ελιά» (στα ελ­λη­νι­κά, εκ­δό­σεις Ωκε­α­νί­δα) - ένα πό­νη­μα - συ­μπύ­κνω­ση των βα­σι­κών θέ­σε­ων της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης, αμε­ρι­κα­νι­κής δια­νό­η­σης για την ιμπε­ρια­λι­στι­κή πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση, τις οι­κο­νο­μι­κές και εμπο­ρι­κές ευ­και­ρί­ες που αυτή έφερ­νε στις κοι­νω­νί­ες, τις οι­κο­νο­μι­κές και εμπο­ρι­κές ευ­και­ρί­ες που αυτή πρό­σφε­ρε στο αμε­ρι­κα­νι­κό, κυ­ρί­ως, κε­φά­λαιο.
Σε αυτό το βι­βλίο ο Φρί­ντμαν έκανε λόγο για τον, στα δικά του μάτια, δι­χα­σμό του κό­σμου στον οποίο έπρε­πε να δια­κλα­δω­θούν τα οφέλη της νέας επο­χής- στη Μέση Ανα­το­λή, Ισ­ραη­λι­νοί και Πα­λαι­στί­νιοι τσα­κώ­νο­νταν, κατά τον συγ­γρα­φέα, για την κυ­ριό­τη­τα ενός κορ­μού ελιάς, στις ΗΠΑ και την Ια­πω­νία, κάθε εξάρ­τη­μα ενός αυ­το­κι­νή­του Lexus άρ­χι­ζε να κα­τα­σκευά­ζε­ται σε ερ­γο­στά­σια του Με­ξι­κού, της Βρα­ζι­λί­ας, της Ιν­δο­νη­σί­ας ή της Κίνας και μετά έπαιρ­νε τον δρόμο της συ­ναρ­μο­λό­γη­σης, της δια­κί­νη­σης, του εμπο­ρί­ου και της κυ­κλο­φο­ρί­ας στους δρό­μους της Ευ­ρώ­πης ή της Αμε­ρι­κής. Οι προ­τι­μή­σεις του συγ­γρα­φέα έρε­παν, ολο­φά­νε­ρα, στην επέ­κτα­ση του δεύ­τε­ρου κό­σμου. Το εμπό­ριο, οι επι­χει­ρη­μα­τι­κές ευ­και­ρί­ες, οι επεν­δύ­σεις, η βιο­μη­χα­νι­κή πα­ρα­γω­γή και η τε­χνο­λο­γία θα έφερ­ναν έναν κόσμο των Lexus, έναν κόσμο ευ­η­με­ρί­ας και ασφά­λειας, μια εποχή ει­ρή­νευ­σης και κα­ταλ­λα­γής των παθών, που θα άφηνε πίσω της τις «πα­ρω­χη­μέ­νες» και «ακα­τα­νό­η­τες» διε­νέ­ξεις, προ­στρι­βές και δια­μά­χες για τον κορμό μιας προϊ­στο­ρι­κής ελιάς.
Το Ηλε­κτρο­νι­κό Κο­πά­δι και ο πρό­ε­δρος... βί­σω­νας
Πρω­τα­γω­νι­στές στην προ­ώ­θη­ση και την εμπέ­δω­ση αυτού του κλί­μα­τος ευ­και­ριών, επεν­δύ­σε­ων και ευ­η­με­ρί­ας, θα ήταν, κατά τον Φρί­ντμαν, εκεί­νοι που ο ίδιος βά­φτι­ζε Ηλε­κτρο­νι­κό Κο­πά­δι - μια ομάδα πρω­το­πό­ρων, ευ­κα­τά­στα­των και βα­θύ­πλου­των δια­χει­ρι­στών κε­φα­λαί­ων ή ιδιο­κτη­τών κο­λοσ­σιαί­ων επι­χει­ρή­σε­ων, οι οποί­οι, πά­ντο­τε με την αρωγή και την υπο­στή­ρι­ξη των ισχυ­ρών κυ­βερ­νή­σε­ων, θα φρό­ντι­ζαν κάθε φορά να κι­νού­νται ελεύ­θε­ρα ανά την υφή­λιο, με μο­να­δι­κό κρι­τή­ριο την όσφρη­ση τους για ελ­κυ­στι­κές και προ­σο­δο­φό­ρες επεν­δύ­σεις και αξιο­ποιώ­ντας τη τε­λευ­ταία λέξη των τε­χνο­λο­γιών, των χρη­μα­το­πι­στω­τι­κών ερ­γα­λεί­ων και της δια­σύν­δε­σης τους στο δια­δί­κτυο με κάθε εί­δους φο­ρη­τή συ­σκευή πλη­ρο­φό­ρη­σης. Ο Φρί­ντμαν πα­ρο­μοί­α­ζε αυτή την κα­τά­στα­ση σαν ένα κο­πά­δι βι­σώ­νων των απέ­ρα­ντων, αμε­ρι­κα­νι­κών πε­διά­δων, που θα ακο­λου­θού­σαν την όσφρη­ση και το έν­στι­κτο του επι­κε­φα­λής βού­βα­λου, θα έμπαι­ναν στα ανοι­κτά, οι­κο­νο­μι­κά και επι­χει­ρη­μα­τι­κά, λι­βά­δια της υφη­λί­ου και αφού θα έβο­σκαν για τα καλά θα άφη­ναν πίσω τους ένα «κα­λύ­τε­ρο πε­ρι­βάλ­λον για τις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες». Φυ­σι­κά, όπως ο ίδιος ο Φρί­ντμαν τό­νι­ζε, τί­πο­τα δεν εμπό­δι­ζε το Ηλε­κτρο­νι­κό του Κο­πά­δι αφε­νός να μην αφή­σει πίσω του ούτε δείγ­μα χορ­τα­ριού και ζωής στο ξέ­φρα­γο λι­βά­δι και αφε­τέ­ρου να απο­χω­ρή­σει εν ριπή οφθαλ­μού εφό­σον αντι­λαμ­βα­νό­ταν ότι σε πα­ρα­κεί­με­νη έκτα­ση οι... ευ­και­ρί­ες βό­σκη­σης θα ήταν και κα­λύ­τε­ρες και πλου­σιό­τε­ρες και φο­ρο­λο­γι­κά επω­φε­λέ­στε­ρες.
Ο απερ­χό­με­νος πρό­ε­δρος των ΗΠΑ, Μπα­ράκ Ομπά­μα, θε­ω­ρεί­ται ως ο πιο με­λε­τη­ρός πρό­ε­δρος στη σύγ­χρο­νη ιστο­ρία του Λευ­κού Οίκου - αφιε­ρώ­νει πολύ χρόνο στο διά­βα­σμα και σί­γου­ρα είχε δια­βά­σει και το πα­ρα­πά­νω βι­βλίο - Βίβλο εκ­θεια­σμού της πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης. Κάτω από αυτό το πρί­σμα, αν και απερ­χό­με­νος πρό­ε­δρος, δη­λα­δή μια «κου­τσή πάπια» όπως ει­ρω­νεύ­ο­νται οι ίδιοι οι Αμε­ρι­κα­νοί τους προ­έ­δρους τους, όταν βρί­σκο­νται στο με­σο­διά­στη­μα με­τα­ξύ της εκλο­γής του δια­δό­χου τους και της πα­ρα­μο­νής τους υπό προ­θε­σμία «με­τά­βα­σης» στην εξου­σία, ο Ομπά­μα μόνο... κου­τσός και μόνο πάπια δεν είναι. Πε­ρισ­σό­τε­ρο μοιά­ζει με τον επι­κε­φα­λής βού­βα­λο του Ηλε­κτρο­νι­κού Κο­πα­διού, ο οποί­ος θα κα­τέ­βει πρώ­τος τη σκάλα του αε­ρο­πλά­νου στο αε­ρο­δρό­μιο «Ελευ­θέ­ριος Βε­νι­ζέ­λος», ενώ θα τον ακο­λου­θούν οι κε­φα­λαιού­χοι, οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες, οι με­τα­πρά­τες και οι ντί­λερς. Και η βα­λί­τσα απαι­τή­σε­ων, σχε­δια­σμών και συμ­φω­νιών που κου­βα­λά μαζί του ο Ομπά­μα είναι εκρη­κτι­κή - έμ­με­σα, αλλά εύ­γλωτ­τα το απο­κα­λύ­πτει και στη συ­νέ­ντευ­ξη του στην «Κα­θη­με­ρι­νή της Κυ­ρια­κής» και - ποιον άλλον!; - τον Αλέξη Πα­πα­χε­λά.
Ενέρ­γεια, εξο­πλι­σμοί και «αγο­ρές του αιώνα» στη βα­λί­τσα του Ομπά­μα.
Τι μας είπε ο αμε­ρι­κα­νός πρό­ε­δρος σε αυτή τη συ­νέ­ντευ­ξη; Κα­ταρ­χάς για τις εν εξε­λί­ξει δια­βου­λεύ­σεις στο Κυ­πρια­κό, ότι η κα­τά­λη­ξη τους «θα δη­μιουρ­γού­σε ευ­και­ρί­ες για αμε­ρι­κα­νι­κές και ευ­ρω­παϊ­κές επι­χει­ρή­σεις (σ.σ. δρα­στη­ριο­ποιού­με­νες στην ενέρ­γεια) - μια συμ­μα­χία συμ­φε­ρό­ντων και οι­κο­νο­μι­κής ανά­πτυ­ξης στην πε­ριο­χή». Με απλά λόγια, οι ΗΠΑ απαι­τούν το από­λυ­το προ­βά­δι­σμα στην εκ­με­τάλ­λευ­ση των κοι­τα­σμά­των φυ­σι­κού αε­ρί­ου στην κυ­πρια­κή και όχι μόνο ΑΟΖ και η όποια «κα­τά­λη­ξη» των συ­νο­μι­λιών ανά­με­σα στην ελ­λη­νο­κυ­πρια­κή και την τουρ­κο­κυ­πρια­κή πλευ­ρά θα πρέ­πει να λάβει κάτι πα­ρα­πά­νω από σο­βα­ρά υπό­ψιν της αυτόν τον πα­ρά­γο­ντα.
Έτσι, ο Ομπά­μα έρ­χε­ται στην Ελ­λά­δα, ώστε να ασκή­σει την πρέ­που­σα πίεση προς την Αθήνα η οποία με τη σειρά της θα πιέ­σει (αν χρειά­ζε­ται αυτή η πίεση...) τη Λευ­κω­σία, προ­κει­μέ­νου οι δρα­στη­ριο­ποιού­με­νες στον κλάδο της ενέρ­γειας, αμε­ρι­κα­νι­κές εται­ρεί­ες να τύ­χουν «ευ­νοϊ­κής και προ­νο­μια­κής με­τα­χεί­ρι­σης», όταν θα έρθει η επί­σπευ­ση της ώρας για να δου­λέ­ψουν τα τρυ­πά­νια.
Σε δεύ­τε­ρο χρόνο, ο Ομπά­μα προ­ε­τοι­μά­ζει το έδα­φος για τον νέο γύρο εξο­πλι­στι­κών προ­γραμ­μά­των και την εξα­σφά­λι­ση των απαι­τή­σε­ων του στρα­τιω­τι­κο­βιο­μη­χα­νι­κού κα­τε­στη­μέ­νου της χώρας του, σε όλη την Νο­τια­να­το­λι­κή Με­σό­γειο και τα Βαλ­κά­νια. Σε αυτό το ση­μείο και πάντα στη συ­νέ­ντευ­ξη του, ο αμε­ρι­κα­νός πρό­ε­δρος κρί­νει σκό­πι­μο να... ευ­χα­ρι­στή­σει (!!!) την Ελ­λά­δα αφε­νός για τη «στενή συ­νερ­γα­σία στη Σούδα» και αφε­τέ­ρου για το γε­γο­νός ότι η χώρα μας πα­ρα­μέ­νει «μια από τις πέντε χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, που δα­πα­νούν του­λά­χι­στον το 2% του ΑΕΠ τους στην άμυνα (σ.σ. μια άλλη είναι διό­λου τυ­χαία, η Τουρ­κία...)».
Η Ελ­λά­δα, με­σο­γεια­κό και βαλ­κα­νι­κό κέ­ντρο του μι­λι­τα­ρι­στι­κού BigBrother
Τι μας λέει εδώ ο Ομπά­μα, σε απλά ελ­λη­νι­κά; Πρώ­τον ότι η συ­νερ­γα­σία στη Σούδα πρέ­πει να επε­κτα­θεί και σε άλλες, στην κυ­ριο­λε­ξία, βά­σεις, καθώς όπως θε­ω­ρεί η Ουά­σιγ­κτον η Σούδα «στό­μω­σε» το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα, λόγω της αυ­ξη­μέ­νης κι­νη­τι­κό­τη­τας προ­σω­πι­κού, στό­λων και αε­ρο­σκα­φών - και είναι κοινό μυ­στι­κό στο υπουρ­γείο Άμυ­νας, ότι οι Αμε­ρι­κα­νοί θέ­λουν να κλεί­σουν (...χθες) το ζή­τη­μα των υπερ­πτή­σε­ων μη επαν­δρω­μέ­νων αε­ρο­σκα­φών που θα εγκα­τα­στα­θούν μό­νι­μα στην Ελ­λά­δα και θα πε­ρι­πο­λούν σε ολό­κλη­ρη την Νο­τια­να­το­λι­κή Με­σό­γειο, από τις βο­ρειο­α­φρι­κα­νι­κές ακτές έως την Κύπρο, αλλά (ιδιαί­τε­ρη προ­σο­χή εδώ...) και πάνω από πό­λεις και πε­ριο­χές αμε­ρι­κα­νι­κού «εν­δια­φέ­ρο­ντος» στη χώρα μας - ένας αμε­ρι­κα­νο­να­τοϊ­κός Big Brother πάνω από τα κε­φά­λια μας.
Πρώτη υπο­ψή­φια βάση στάθ­μευ­σης και απο­γεί­ω­σης τους, είναι το νέο αε­ρο­δρό­μιο στο Κα­στέ­λι Πε­διά­δος, στην Κρήτη. Επει­δή όμως, η κα­τα­σκευή αυτού του αε­ρο­δρο­μί­ου μόλις πρό­σφα­τα επα­νεκ­κι­νή­θη­κε [με τη συν­δρο­μή μά­λι­στα και κα­τα­σκευα­στι­κής κοι­νο­πρα­ξί­ας ελ­λη­νο-ιν­δι­κών, επι­χει­ρη­μα­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων (ΤΕΡ­ΝΑ-GMR)...], το αμε­ρι­κα­νι­κό Πε­ντά­γω­νο ζητά μια προ­σω­ρι­νή διευ­θέ­τη­ση του ζη­τή­μα­τος, με την ίδρυ­ση αμε­ρι­κα­νο­να­τοϊ­κής βάσης αε­ρο­σκα­φών στο αε­ρο­δρό­μιο της Κα­λα­μά­τας.
Δεύ­τε­ρον, η Ελ­λά­δα, που κατά Ομπά­μα δα­πα­νά «στα­θε­ρά» και «παρά τις οι­κο­νο­μι­κές της δυ­σκο­λί­ες» το 2% του ΑΕΠ της, στις να­τοϊ­κές, στρα­τιω­τι­κές της υπο­χρε­ώ­σεις, δη­λα­δή πετά στο πι­θά­ρι των Δα­να­ΐ­δων και της πα­ρά­λο­γης κούρ­σας εξο­πλι­σμών πε­ρί­που 4 δισ. κάθε χρόνο (στα­θε­ρές τιμές ΑΕΠ 2010), όχι μόνο δεν πρέ­πει να δια­νοη­θεί να κόψει κάτι (ακόμη και τα πε­ρί­φη­μα 400 εκα­τομ­μύ­ρια από τον συ­νο­λι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό του υπουρ­γεί­ου Άμυ­νας), αλλά να εξε­τά­σει και να δρο­μο­λο­γή­σει άμεσα τη σχε­τι­κή αύ­ξη­ση τους.
Αε­ρο­σκά­φη αντί για κοι­νω­νι­κό κρά­τος
Το κλίμα για τη νέα «αγορά του αιώνα» έχουν προ­ε­τοι­μά­σει τόσο οι πρό­σφα­τες δη­λώ­σεις Ερ­ντο­γάν για «τα σύ­νο­ρα της καρ­διάς» του, τη Λω­ζά­νη και το αρα­χνια­σμέ­νο, πα­ρω­χη­μέ­νο και ξε­πε­ρα­σμέ­νο από τις ιστο­ρι­κές εξε­λί­ξεις και τις διε­θνείς συμ­φω­νί­ες «Εθνι­κό Συμ­βό­λαιο» και άλλες, πα­ρό­μοιες εθνι­κι­στι­κές κο­ρώ­νες, όσο κυ­ρί­ως και συ­γκε­κρι­μέ­να ελ­λη­νι­κά ΜΜΕ (όπως διό­λου τυ­χαία η «Κα­θη­με­ρι­νή της Κυ­ρια­κής» και ο Σκάι, ιδιο­κτη­σί­ας και συμ­φε­ρό­ντων Αλα­φού­ζου) που δεν χά­νουν ευ­και­ρία να προ­βά­λουν και την τε­λευ­ταία αν­θυ­πο­δή­λω­ση Ερ­ντο­γάν ή τούρ­κων αξιω­μα­τού­χων, ώστε να προ­χω­ρή­σει η νέα δια­κρα­τι­κή εξο­πλι­στι­κή συμ­φω­νία Ελ­λά­δας - ΗΠΑ.
Σε αυτό το πλαί­σιο είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό το γε­γο­νός ότι η «Κα­θη­με­ρι­νή της Κυ­ρια­κής» (δύο συ­νε­χό­με­νες εβδο­μά­δες, σε ρε­πορ­τάζ Βα­σί­λη Νέδου) κάνει εκτε­νές αφιέ­ρω­μα πρώτα με συ­γκρι­τι­κούς πί­να­κες, των στρα­τιω­τι­κών δυ­νά­με­ων «άμε­σης επέμ­βα­σης» που δια­θέ­τουν η Ελ­λά­δα και η Τουρ­κία και τις επι­χει­ρη­σια­κές τους δυ­να­τό­τη­τες (όπου η Ελ­λά­δα, με φα­νε­ρή στο­χο­θέ­τη­ση, εμ­φα­νί­ζε­ται να... υπο­λεί­πε­ται κατά πολύ των γει­τό­νων...) και εν συ­νε­χεία πε­ρι­γρά­φο­ντας «απο­στα­σιο­ποι­η­μέ­να» και «ου­δέ­τε­ρα» τις αμε­ρι­κα­νι­κές απαι­τή­σεις στον τομέα.
Τι απαι­τεί η Ουά­σιγ­κτον; Πρώ­τον, τη δρο­μο­λό­γη­ση του εκ­συγ­χρο­νι­σμού των 155 αε­ρο­σκα­φών F- 16 που έχει η Ελ­λά­δα και δεύ­τε­ρον την αγορά του­λά­χι­στον 30 αε­ρο­σκα­φών νέας γε­νιάς F - 35 (τροφή για σκέψη: είναι ο ίδιος τύπος αε­ρο­σκά­φους, στον οποί­ον η τουρ­κι­κή πο­λε­μι­κή βιο­μη­χα­νία έχει κα­τα­στεί εμπο­ρι­κός εταί­ρος και συ­μπα­ρα­γω­γός της αμε­ρι­κα­νι­κής, αε­ρο­πο­ρι­κής βιο­μη­χα­νί­ας...). Μόνο για την αγορά των F - 35 η Ελ­λά­δα θα κλη­θεί να δα­πα­νή­σει πε­ρί­που 5 δισ. ευρώ (!) και άλλα τόσα για τον «εκ­συγ­χρο­νι­σμό». Επει­δή ο αριθ­μός από μόνος του δεν λέει πολλά, ας θυ­μη­θού­με ότι το ελ­λη­νι­κό κρά­τος δα­πα­νά για το σύ­νο­λο του κοι­νω­νι­κού κρά­τους πε­ρί­θαλ­ψης, υγεί­ας, σύ­ντα­ξης και πρό­νοιας (ΕΣΥ, ΕΟΠΥΥ, ασφα­λι­στι­κά τα­μεία) κάτι λι­γό­τε­ρο από 7 δισ. τον χρόνο (στα­θε­ρές τιμές ΑΕΠ 2010, κοι­νω­νι­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός 2016). Και τα ψί­χου­λα και όχι μόνο το εξα­φα­νι­σμέ­νο, ούτως ή άλλως, κοι­νω­νι­κό βού­τυ­ρο οδεύ­ουν στο αδη­φά­γο στόμα της κάνης των κα­νο­νιών.
Η αρ­μά­δα του ΝΑΤΟ στο Αι­γαίο ήρθε για να μεί­νει, επι­κίν­δυ­να παι­χνί­δια με τις τύχες των λαών
Πάντα στην ίδια συ­νέ­ντευ­ξη του στην «Κα­θη­με­ρι­νή της Κυ­ρια­κής», ο Ομπά­μα αφή­νει δύο (ευ­θύ­τα­τα όσο και επι­κίν­δυ­να) υπο­νο­ού­με­να: Πρώ­τον, η αρ­μά­δα του ΝΑΤΟ που πε­ρι­πο­λεί στο Αι­γαίο δήθεν για να τερ­μα­τι­στεί η «πα­ρά­νο­μη διέ­λευ­ση» προ­σφύ­γων και με­τα­να­στών, δεν πρό­κει­ται να απο­μα­κρυν­θεί από τα ύδατα αυτά, ακόμη και αν επι­λυ­θεί (...αύριο) όλο το κου­βά­ρι οξέων προ­βλη­μά­των που και η δική του προ­ε­δρία κλη­ρο­δό­τη­σε στη Μέση Ανα­το­λή, με κυ­ρί­αρ­χο τον πό­λε­μο των ΗΠΑ και της Ρω­σί­ας, διά αντι­προ­σώ­πων, συμ­μά­χων και μι­σθο­φό­ρων στη Συρία.
Δεύ­τε­ρον, σε ερώ­τη­ση του Πα­πα­χε­λά για την τουρ­κι­κή (δη­λα­δή...ερ­ντο­γα­νι­κή) αμ­φι­σβή­τη­ση διε­θνών συμ­φω­νιών «που έχουν εξα­σφα­λί­σει την ει­ρή­νη στη Με­σό­γειο και την Νο­τια­να­το­λι­κή Ευ­ρώ­πη για δε­κα­ε­τί­ες, η απά­ντη­ση Ομπά­μα, ενώ φαι­νο­με­νι­κά είναι «άλλα λόγια να αγα­πιό­μα­στε», στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα το­πο­θε­τεί ως μο­να­δι­κό πλαί­σιο και πεδίο επί­λυ­σης, διευ­θέ­τη­σης και προσ­διο­ρι­σμού πι­θα­νών δια­κρα­τι­κών δια­φο­ρών και προ­στρι­βών «τη συμ­με­το­χή στην Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση και το ΝΑΤΟ» και το υπο­νο­ού­με­νο είναι κάτι πε­ρισ­σό­τε­ρο από σαφές : Αν ορι­σμέ­νοι βαυ­κα­λί­ζο­νταν ότι, με­τα­ξύ άλλων, μια ανάρ­ρη­ση Ντό­ναλντ Τραμπ στο προ­ε­δρι­κό αξί­ω­μα θα άλ­λα­ζε τις προ­τε­ραιό­τη­τες, το πο­λι­τι­κό απο­τύ­πω­μα και τις επι­διώ­ξεις των ΗΠΑ στη Με­σό­γειο, το Αι­γαίο, τα Βαλ­κά­νια και τη Μέση Ανα­το­λή, μάλ­λον πρέ­πει να αλ­λά­ξουν πλευ­ρό. Επι­πρό­σθε­τα, είναι ολο­φά­νε­ρη η νύξη ότι μόνο η συμ­με­το­χή της Ελ­λά­δας και της Τουρ­κί­ας στο ΝΑΤΟ και της πρώ­της στην ΕΕ πα­ρά­γει έν­νο­μα, δια­κρα­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα και διε­θνείς δε­σμεύ­σεις ανε­ξάρ­τη­τα από προη­γη­θεί­σες χρο­νι­κά, ιστο­ρι­κά και πο­λι­τι­κά, συμ­φω­νί­ες και συμ­βά­σεις - και ένα τέ­τοιο υπο­νο­ού­με­νο είναι πάντα ικανό να ανοί­ξει «στα καλά κα­θού­με­να» τον ασκό του Αιό­λου στην ευ­ρύ­τε­ρη πε­ριο­χή.
Ένας πρώην «πλα­νη­τάρ­χης» βάζει αγ­γε­λία ανεύ­ρε­σης ερ­γα­σί­ας...
Τέλος, ο ανα­γνώ­στης ας μην ξεχνά και το εξής. Ο Μπά­ρακ Ομπά­μα τερ­μα­τί­ζει τη διπλή θη­τεία του ως πρό­ε­δρος των ΗΠΑ σε ηλι­κία μόλις 55 ετών. Και ένας (πρώην) πρό­ε­δρος με την πο­λυ­πραγ­μο­σύ­νη και τα έργα και τις ημέ­ρες του πλέον πο­λε­μο­χα­ρούς προ­έ­δρου στη σύγ­χρο­νη ιστο­ρία των ΗΠΑ (συ­γκρι­τι­κή έρευ­να και πα­ρά­θε­ση στοι­χεί­ων στην «Εφη­με­ρί­δα των Συ­ντα­κτών») είναι πάντα «κε­λε­πού­ρι» για τον επι­χει­ρη­μα­τι­κό κόσμο της υπερ­δύ­να­μης, και όχι μόνο - όπως ο Γκέρ­χαρντ Σρέ­ντερ με­τα­πή­δη­σε στη ρω­σι­κή Γκάζ­προμ και ο Ζοζέ Μα­νου­έλ Μπα­ρό­ζο στην αμε­ρι­κα­νι­κή Γκόλ­ντμαν Σακς, απο­τε­λώ­ντας τις δύο ίσως πιο κραυ­γα­λέ­ες πε­ρι­πτώ­σεις πρώην πο­λι­τι­κών και ανώ­τα­των αξιω­μα­τού­χων σε καλή ηλι­κία που βρή­καν ανώ­τα­τες θέ­σεις στο Ηλε­κτρο­νι­κό Κο­πά­δι της πα­γκο­σμιο­ποί­η­σης. Επο­μέ­νως, και με σκα­λο­πά­τι το τα­ξί­δι στην Ελ­λά­δα, ο Ομπά­μα βάζει πλώρη και δη­λώ­νει δια­θέ­σι­μος για την αξιο­ποί­η­ση του (με το αζη­μί­ω­το...) από κάθε πι­θα­νό εν­δια­φε­ρό­με­νο ερ­γο­δό­τη, ο οποί­ος υπήρ­ξε και ευ­νο­ού­με­νος των πο­λι­τι­κών πρω­το­βου­λιών και ενερ­γειών του.
Τού­των δο­θέ­ντων, η επί­σκε­ψη Ομπά­μα μόνο σαν επι­δρο­μή στο προ­νο­μια­κό για τις ΗΠΑ λι­βά­δι οι­κο­νο­μι­κών, ενερ­γεια­κών και στρα­τιω­τι­κών συμ­φε­ρό­ντων μπο­ρεί να ει­δω­θεί, παρά τις συ­γκυ­βερ­νη­τι­κές κο­ρώ­νες ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ για... το χρέος και τις καλές δια­θέ­σεις προς την Ελ­λά­δα.
Το βάρος της ευ­θεί­ας και κα­θο­λι­κής κα­τα­δί­κης και απο­τρο­πής (και) των αμε­ρι­κα­νι­κών σχε­δί­ων πέ­φτει στη χει­μα­ζό­με­νη κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία, που θα κλη­θεί να πλη­ρώ­σει ξανά πρώτα το μάρ­μα­ρο των στρα­τιω­τι­κών εξο­πλι­σμών και μετά το κό­στος της υφαρ­πα­γής των κοι­τα­σμά­των φυ­σι­κού αε­ρί­ου στη λε­κά­νη της νο­τια­να­το­λι­κής Με­σο­γεί­ου. Με αυτά τα δε­δο­μέ­να, κα­θί­στα­νται πιο επί­και­ρα από τότε τόσο το μη­νύ­μα­τα της εξέ­γερ­σης του Πο­λυ­τε­χνεί­ου όσο και το πο­λι­τι­κό δια­κύ­βευ­μα της εμ­βά­θυν­ση της συ­νερ­γα­σί­ας και της συ­μπό­ρευ­σης ανά­με­σα στις ρι­ζο­σπα­στι­κές, αρι­στε­ρές, αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κές δυ­νά­μεις στην Ελ­λά­δα, την Τουρ­κία και την Κύπρο. 
https://rproject.gr/sites/rproject.gr/files/r-project_logo_final3.jpg