Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε προ ημερών συνεδρίαση της Βουλής δήλωσε ότι ήταν πολιτικός κρατούμενος στη Χούντα, σε ηλικία 6 μηνών. Έζησε και 6 χρόνια στην εξορία…
Ο Κυριάκος, ενώ τα έλεγε αυτά, απορούσε γιατί από τα έδρανα ακούγονταν τρανταχτά γέλια και επαναλάμβανε μονότονα την ερώτηση «γιατί γελάτε;».
Πράγματι δεν αντιλαμβάνομαι γιατί κάποιοι γελούσαν…
Δεν είναι ο Κυριάκος από κούνια αιχμάλωτος μιας Αγίας Οικογενείας;
Δεν είναι όμηρος ενός τεράστιου ονόματος;
Δεν είναι κρατούμενος μια αδελφής;
Δεν είναι αλυσοδεμένος από δεξιές φατρίες και ακροδεξιές τσιρίδες (βλέπε Άδωνις);
Ήθελε ο έρμος κάπως να τα πει όλα αυτά, να βγάλει προς τα έξω τον πόνο του και μίλησε παραβολικά.
Πέτυχε έτσι μ’ ένα σπάρο δυο τρυγόνια: και τον καημό του ανέκραξε και μια αντιστασιακή αύρα ανέδειξε εν μέσω ακροδεξιών που πορεύεται αντάμα.
Γελάσανε τα έδρανα, τα μικρόφωνα, οι μοκέτες και τα μάρμαρα της Βουλής, θα μου πείτε…
Έτσι είναι, όμως, οι άνθρωποι, θα σας απαντήσω. Μη δουν ταλαίπωρο, αμέσως να τον χλευάσουν… Μη δουν κατατρεγμένο να γελάσουν με τον πόνο του…
Στο κάτω κάτω ο Κυριάκος δεν ήταν υπερβολικός, μίλησε απλώς για κράτηση, για εξορία, αλλά όχι για βασανισμό επί Χούντας. Δεν ήθελε να θυματοποιηθεί, αν και κάλλιστα θα μπορούσε να το κάνει.
Αυτό σας λέω μόνο και σκεφτείτε το: Γνωρίζετε εσείς που γελάτε πόσες και πόσες φορές χτύπησαν τον μικρό Κυριάκο στην πλάτη για να ρευτεί;
Παπαλάμπραινα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου