«Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα αφήσει μόνο καμένη γη, θα αφήσει και την κατάρα του»

2-3-2017

Πρώτον, η βαθιά και πλήρης αποτυχία του πολύχρονου προγράμματος Ευρωζώνης και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά στη χθεσινή συνάντηση του Eurogroup, με το αναμενόμενο αλαλούμ μετά το τέλος μιας συνεδρίασης, που πήρε αποφάσεις χωρίς να πάρει αποφάσεις, όπως προκύπτει από το εντυπωσιακό γεγονός ότι δεν υπήρξε καν γραπτή ανακοίνωση σε σχέση με τη συμφωνία. Βρισκόμαστε σε μια βαθιά σήψη των μηχανισμών της τρόικα και των εγχώριων εγκαθέτων τους, που κάνει την πολιτική τους ακόμη πιο επικίνδυνη και απρόβλεπτη. Χαρακτηριστικό είναι ότι όλους αυτούς του μήνες η κυβέρνηση ετοίμαζε την Ελλάδα για έξοδο στις αγορές και ποσοτικές χαλαρώσεις και ξαφνικά προέκυψαν -ως κεντρικά θέματα- η μείωση του αφορολόγητου ή το τσεκούρωμα των συντάξεων.

Δεύτερο, υπάρχουν όμως τρεις συγκεκριμένες διαπιστώσεις, που μπορούν ν γίνουν με βεβαιότητα. Το ΔΝΤ, παρά τις κοροϊδίες της κυβέρνησης ότι θα μείνει έξω από το ελληνικό πρόγραμμα, συμμετέχει και πρωταγωνιστεί σε νέα μέτρα σε βάρος της Ελλάδας. Τα επονομαζόμενα «τεχνικά κλιμάκια» που ανακρίνουν ως ιερά εξέταση υπουργούς και ανώτατα στελέχη των δημόσιων υπηρεσιών, θα επανέλθουν άμεσα θριαμβευτικά στην Ελλάδα, για να συνεχίσουν την εξευτελιστική για το λαό μας Ιερά Εξέταση. Οι αρνητικές παρεμβάσεις για το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό και το εργασιακό έγιναν αποδεκτές και από τα τρία μέρη της χθεσινής σύσκεψης, συμπεριλαμβανόμενης και της ελληνικής κυβέρνησης.

Τρίτο, τα κατασκευάσματα της κυβέρνησης ότι «ένα ευρώ κόβεται, ένα ευρώ προστίθεται», η μετονομασία της «λιτότητας» σε «μεταρρυθμίσεις» όπως η «τρόικα» που βαπτίστηκε «θεσμοί», ότι πια θα έχουμε μεταρρυθμίσεις αλλά όχι δημοσιονομικούς περιορισμούς είναι γελοία και ανυπόστατα. Για τον απλούστατο λόγο ότι τα μέτρα που προτείνονται από το ΔΝΤ ως μεταρρυθμίσεις – αύξηση του αριθμού των φορολογουμένων στα πιο πληττόμενα στρώματα, κατάργηση της προσωπικής διαφοράς κι άλλοι περιορισμοί στο ποσό των συντάξεων - έχουν άμεσο, μετρήσιμο και γνωστό περίπου (3,5 δις ευρώ) μέγεθος. Απλώς η προώθηση των «μεταρρυθμίσεων» από το ΔΝΤ δείχνει την απόφασή τους να βάλουν το νυστέρι ακόμα πιο βαθιά, να ξεκαθαρίσουν όσα ψίχουλα κοινωνικού κράτους φυτοζωούν, όπως σε σχέση με τις ομαδικές απολύσεις, τις συλλογικές συμβάσεις, τις ρυθμίσεις του συνδικαλιστικού νόμου.

Τέταρτο, το κεντρικό ενδιαφέρον της κυβέρνησης δεν είναι η υπεράσπιση των εργαζομένων, αλλά η υπεράσπιση του εαυτού της και της καρέκλας που έχει κάθε κυβερνητικό στέλεχος. Αυτό που έχει γίνει σποραδικά από ρυθμίσεις του τρίτου μνημονίου ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή μια σειρά επώδυνα μέτρα να αρχίζουν την εφαρμογή τους στο μέλλον, τώρα συστηματοποιείται ως τεχνική. Η κυβέρνηση συναινεί με τα επώδυνα μέτρα, επιβεβαιώνει την υποτέλειά της, αλλά εκλιπαρεί για μια αναβολή, ειδικά μάλιστα τώρα, όταν οι εκλογές πλησιάζουν εκ των πραγμάτων όλο και πιο κοντά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα αφήσει μόνο καμένη γη, θα αφήσει και την κατάρα του για το μέλλον.

Πέμπτο, όλο αυτό το διάστημα η ΝΔ αποδείχνει ότι δεν είναι ούτε κατά διάνοια αντιπολίτευση. Το κεντρικό επιχείρημά της είναι ότι οι ευθύνες της κυβέρνησης βρίσκονται στο ότι καθυστερεί να έρθει σε συμφωνία με συνέπεια το 2017 να τείνει να γίνει 2015. Την ίδια γραμμή έχουν όλο αυτόν τον καιρό και άλλα κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και τα περισσότερα από τα κεντρικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Από ισχυρές φωνές ο λαός καλείται να φτάσει σε ένα ακραία παράλογο και αυτοκτονικό σημείο, δηλαδή να εύχεται και να προσεύχεται οι νέοι περιορισμοί στις συντάξεις και οι νέες φορολογικές να γίνουν όσο το δυνατό πιο σύντομα, να ξεμπερδεύουμε.

Όλα αυτά δείχνουν ότι το όλο σύστημα – Ευρωζώνη, ΔΝΤ, κόμματα θυγατρικές τους στην Ελλάδα, όχι μόνο είναι βάναυσο και απάνθρωπο, αλλά είναι και σάπιο. Και ότι όσο πιο γρήγορα υπάρξει μια ολοκληρωτική στροφή, τόσο καλύτερα για τον τόπο.